¹ՅԱՅՏՆՈՒԹԻՒՆ ՅԻՍՈՒՍԻ ք(րիստո)սի, ՛ի ձեռն որոյ ե́տ ա(ստուա)ծ ցուցանել ծառայի́ց իւրոց՝ որ ինչ լինելոց է վաղվաղակի. եւ նշանակեաց առաքելո́վ ՛ի ձեռն հրեշտակի իւրոյ առ ծառայ իւր յովհաննէս։
²Որ վկայեաց զվկայու(թ)ի(ւն) բանին ա(ստուծո)յ, եւ զվկայութի(ւն) յ(իսու)սի ք(րիստո)սի զոր ետես. որ է́ր, եւ որ լինելո́ցն էր յետ այնորիկ։
³Երանի́ որ կարդասցէ կամ լուիցէ զբանս մարգարէութե(ան)ս, եւ պահեսցէ զոր ՛ի սմա́ գրեալ է. զի ժամանակս մերձեալ է։
⁴՛Ի յովհաննէ' առ եւթն եկեղեցիս՝ որ են յասիայ, շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղութի(ւն) յա(ստուծո)յ՝ յէէն՝ եւ որ է́ն՝ եւ որ գալոցն է, եւ յեւթն զօրութե(ան)ց հոգւոյն՝ որ է առաջի աթոռոյն իւրոյ.

⁵եւ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ հաւատարիմ վկայէն, եւ է անդրանիկ ՛ի մեռեալս, եւ իշխան թագաւորութե(ան)ց երկրի. որ սիրեաց զմեզ, եւ ելոյծ զկապանս մեղաց մերոց արեամբն իւրով.
⁶եւ արար զմեզ թագաւորս եւ քահանայս ա(ստուծո)յ եւ հօր իւրոյ. որում փառք եւ զօրութի(ւն)՝ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն։
⁷Ահաւասիկ գալո́ց է ընդ ամպս. եւ տեսցեն զնա ամենայն ազգք, եւ տեսցեն զնա ծագք երկրի, եւ որք խոցեցին զնա՝ ամենեքեան յերկրի, եւ կոծեսցին ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա). այո՝ ամէն։
⁸Ե́ս եմ այբ, եւ ես եմ քէ́, ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ, որ էն՝ եւ որ է՝ եւ որ գալոցն է՝ ամենակալ։

⁹Ես յովհաննէս եղբայր ձեր եւ հաւասարակից նեղութե(ան)՝ եւ արքայութե(ան)՝ եւ համբերու(թ)ե(ան) որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս. եղէ́ ես ՛ի կղզւոջն որ անուանեալ կոչի պա́տմոս՝ վ(ա)ս(ն) բանին եւ վ(ա)ս(ն) վկայութե(ա)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
¹⁰Եւ եղեւ յիս հոգի ՛ի կիւրակէի աւուր, եւ լուայ զձայն զհետ իմ զմե́ծ իբրեւ զձայն փողոյ՝ որ ասէր ցիս. Եւ եմ ալփա եւ ով. առաջին եւ վերջին.
¹¹զոր տեսանես՝ գրեա́ ՛ի գիրս, եւ տո́ւր տանել յեւթն եկեղեցիս՝ որ յեփեսոս, եւ ՛ի զմիւռնիա', եւ ՛ի պերգամովն, եւ ՛ի թիւատրիա, եւ ՛ի սարդիկէ, եւ ՛ի փիլադելփեա, եւ ՛ի լաւոդիկեա'։
¹²Եւ դարձայ տեսանել զձայնն՝ որ խօսէր ցիս. եւ ՛ի դառնալն իմում տեսի եւթն ճրագարան ոսկի։

¹³եւ ՛ի մէջ եւթն ճրագարանացն նման որդւոյ մարդոյ, զգեցեալ պատմուճան պճղնաւոր, եւ գօտեւորեա́լ առ ստեամբքն գօտի ոսկեղէն.
¹⁴եւ գլուխ ն(ո)ր(ա) եւ հերքն իբրեւ զասր սպիտակ՝ եւ ո(ր)պ(էս) զձիւն. եւ աչք ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) բոց հրոյ.
¹⁵եւ ոտք ն(ո)ր(ա) նմանեալ պղնձոյ ծխելւոյ ՛ի մէջ հնոցի հրաշէ́կ. եւ ձայն ն(ո)ր(ա) իբրեւ զձայն ջուրց բազմաց։
¹⁶Եւ ունէր յաջոյ ձեռինն իւրում աստեղս եւթն, եւ ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) ելանէր սո́ւր երկբերանեա́ն. եւ երեսք ն(ո)ր(ա) իբրեւ զարեգակն ճառագայթեա́լ երեւէին։
¹⁷Եւ իբրեւ տեսի զնա՝ անկա́յ առ ոտս ն(ո)ր(ա) իբրեւ զմեռեալ. եւ եդ ՛ի վերայ իմ զա́ջ իւր՝ եւ ասէ ցիս. մի́ երկնչիր, ե́ս եմ առաջին, եւ ե́ս եմ յետին.

¹⁸եւ ես եմ կեանք՝ եւ ե́ս նոյն որ մեռայ, եւ ե́մ կենդանի. այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ա́մէն։ Եւ ունիմ զփականս մահու եւ դժոխոց։
¹⁹գրեա́ զոր տեսանես՝ որ էն, եւ որ յապա՝ եւ որ հանդերձեալ է լինել այս.
²⁰Զխորհուրդ եւթն աստեղացդ՝ զոր տեսերդ յաջս իմ, եւ զեւթն ճրագարանս ոսկիս. եւ եւթն աստեղքն՝ հրեշտակք եւթն եկեղեցեա́ցն են, եւ ճրագարանքն եւթն՝ եւթն եկեղեցիքն են։

¹Առ հրեշտակ եփեսացւոց եկեղեցւոյն գրեա́. ա́յսպէս ասէ կարօղն՝ որ ունի զաստեղս եւթն յաջու ձեռին իւրում, եւ շրջի ՛ի մէջ եւթն աշտանակի ոսկւոյ։
²Գիտե́մ զգործս քո, եւ զվաստակս քո́ եւ զհամբերութի(ւն) քո. եւ զի ո́չ բառնաս զչարս, եւ փորձեցեր՝ որ ասեն զինքեանս առաքեալս՝ եւ ո́չ են, եւ հեբրայեցիս՝ եւ ստեն։
³Եւ համբերեցե́ր, եւ վշտացար վասն անուան իմոյ՝ եւ աշխատեցա́ր։
⁴Այլ ասե́մ առ քեզ, զի զսէրն քո զառաջին թողեր։
⁵յիշեա́ այժմ ուստի անկարն եւ ապաշաւեա́, եւ զառաջին գործսն քո արա́. ապա թէ ոչ՝ գամ ես վաղվաղակի, եւ շարժեցի́ց զաշտարակս քո ՛ի տեղւոջէ իւրմէ՝ եթէ ո́չ ապաշխարեսցես։
⁶Արդ՝ զա́յս արա՝ զի ատեսցե́ս զգործսն նիկոլայոսի, զոր ես ատեամ։

⁷Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ́ զինչ ասէ հոգին ս(ուր)բ առ եկեղեցիս. որ յաղթէն՝ տա́ց նմա ուտել ՛ի փայտէն կենաց որ է ՛ի մէջ դրախտին ա(ստուծո)յ։
⁸Եւ առ հրեշտա́կ զմիւռնացւոց եկեղեցւոյն գրեա́. այսպէս ասէ անըսկի́զբնն եւ անվախճանն, եւ եղեւ մեռեա́լ՝ եւ կենդանացաւ։
⁹Տեսի́ զգործս քո՝ եւ զնեղութի(ւն) եւ զաղքատութի(ւն), այլ աղքատու(թ)ի(ւն) քո՝ մեծութ(իւն)ի́ եղիցի. եւ զհայհոյու(թ)ի(ւն)ն՝ որ ասէին զինքեանս հրեա́յս գոլ, եւ չէին ինչ, այլ ժողով սատանայի։
¹⁰Մի́ երկնչիր՝ վ(ա)ս(ն) որոյ կամիս չարչարել. ահա հանդերձէ բանսարկուն արկանել ՛ի ձէնջ ՛ի բանա, զի փորձիցի́ք, եւ ունիք նեղութի(ւն) աւուրս տա́սն. լե́ր հաւատարիմ մինչեւ ՛ի մահ, եւ տաց քեզ զպսակն կենաց։

¹¹Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ́ զինչ հոգին ս(ուր)բ ասէ առ եկեղեցիս. որ յաղթէ, ո́չ անիրաւի յերկրորդ մահուանէն։
¹²Եւ առ հրեշտակն՝ որ ՛ի պերգամոյ եկեղեցին, գրեա́. ա́յսպէս ասէ՝ որ ունի զսուրն երկսայրի սրեալ։
¹³Տեսի́ զգործս քո, եւ զի բնակեա́լ ես ուր աթոռն է սատանայի. եւ ունիս զանուն իմ, եւ ո́չ ուրացար զհաւատս իմ յաւուր յորում անթիպա́ս վկայն իմ հաւատարիմ եղեւ. զի վկա́յ է իմ հաւատարիմ ա(մենայ)ն հաւատացեալ, որ սպանաւ ՛ի ձէնջ որ կա́յք՝ ուր սատանա́յ է բնակեալ։
¹⁴Այլ ունիմ առ քեզ սակա́ւ. զի կա́յ առ քեզ վարդապետութի(ւն)ն բաղաամու, որ ուսոյց զբաղակ դնել գայթագղութի(ւն) առաջի որդւոցն իսրայէլի, ուտել նոցա զոհեալ՝ եւ պոռնկել։

¹⁵ա́յսպէս եւ դու՝ ունի́ս զվարդապետութի(ւն)ն նիկոլայեցեաց՝ զոր ես ատեամ։
¹⁶Արդ՝ ապաշխարեա́, ապա թէ ոչ՝ գա́մ վաղվաղակի, եւ պատերազմեցայց ընդ նոսա սրով բերանոյ իմոյ։
¹⁷Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ́ զինչ հոգին ասէ առ եկեղեցիս. որ յա́ղթէ՝ տաց նմա ուտե́լ ՛ի մանանայէն թաքուցելոյ, եւ տա́ց նմա զգիրն սրբու(թ)ե(ան). եւ գրեալ անուն նո́ր ՛ի գիրն, զոր ո́չ գիտէ, բայց միայն որ առնուն։
¹⁸Եւ առ հրեշտակն որ ՛ի թիւատրոյ եկեղեցին՝ գրեա́. ա́յսպէս ասէ որդի́ն ա(ստուծո)յ, որոյ աչք իւր են իբրեւ զբո́ց հրոյ, եւ ոտք նորա նմա́ն պղնձի́ ծխելոյ։
¹⁹Տեսի́ զգործս քո, եւ զսէ́ր, եւ զհաւա́տ, եւ զպաշտօն քո համբերութ(եամ)բ. զի բազո́ւմ է վաստակ քո վերջինն քան զառաջինն։

²⁰այլ ասեմ առ քեզ բազո́ւմ. զի թողեր զկինն զյեզաբէլ. որ ասէր զինքն մարգարէ́, եւ ուսուցանէր մոլորութի(ւն)՝ զծառայս իմ՝ պոռնկե́լ եւ ուտե́լ զզոհեալ։
²¹եւ ետու նոցա ժամանա́կ ապաշխարել զպոռնկութի(ւն)ն իւրեանց՝ եւ ո́չ ապաշխարեցին։
²²Ահաւասիկ ես արկանեմ զնա ՛ի հնո́ց, եւ զգործակիցս իւր ընդ որս շնացա́ւ՝ ՛ի նեղութի(ւն)ս մեծամեծս. եթէ ոչ ապաշխարեսցեն ՛ի գործոց իւրեանց։
²³եւ զորդիս նոցա սպանից մահուամբ. եւ ծանիցեն ա(մենայ)ն եկեղեցիք՝ թէ ե́ս եմ որ յանդիմանեմ զերիկամունս եւ զսիրտս. եւ տա́մ ձեզ իւրաքանչիւր ըս(տ) գործոց իւրեանց։
²⁴Այլ ձե́զ ասեմ որք ՛ի թիւատիր էք, եւ ո́չ ունիք զվարդապետութի(ւն)ս զայս. որ ո́չ ծանեայք զխորս սատանայի զոր խօսին. ո́չ արկից զձեւք ծանրութի(ւն)։

²⁵այլ զոր ունիք պահեցէ́ք մինչեւ ե́ս գամ։
²⁶Եւ որ յաղթէ՝ եւ պահէ զգործս իմ մինչեւ ցվախճան, տաց նմա իշխանութի(ւն) ՛ի վերայ ազգաց։
²⁷եւ հովուեսցէ զն(ո)ս(ա) գաւազանաւ երկաթեաւ, եւ իբրեւ զանօթ բրտի փշրեսցէ զն(ո)ս(ա)։
²⁸որպէս եւ ես ընկալա́յ ՛ի հօրէ իմմէ, եւ տա́ց նոցա զաստղն առաւօտուն։
²⁹Որ ունի ականջս՝ լուիցէ́ զինչ հոգին ասէ առ եկեղեցիս։

¹Եւ առ հրեշտակ սարդիացւոց եկեղեցւոյն գրեա́. ա́յսպէս ասէ՝ որ ունի զեւթն հոգին ա(ստուծո)յ՝ եւ զեւթն աստեղս. Տեսի́ զգործս քո, զի անուն կենդանւո́յ ունիս՝ եւ մեռեա́լ ես։
²լե́ր արթո́ւն, ե հաստատեա́ այսուհետեւ՝ զի հանդերձեա́լ ես մեռանել. քանզի ո́չ գտի զգործս քո կատարեալ առաջի ա(ստուծո)յ։
³Արդեւք յիշեա́ թէ ո́րպէս լուարն, եւ պահեա́, եւ ապաշխարեա́. ապա թէ ո́չ զուարթանաս՝ գա́մ որպէս գող. եւ ո́չ ոք իմանայ զգալո́ւստ իմ առ քեզ։
⁴Ունի́ս սակաւ մի զանուն սարդիացւոցն, որք ո́չ աղտեղացուցին զհանդերձս իւրեանց. եւ շրջին ՛ի սպիտակս՝ որում արժանի́ եղեն։

⁵Որ յաղթէ՝ ա́յսպէս զգեցցի սպիտակս. եւ ո́չ ջնջեսցի անուն ն(ո)ր(ա) ՛ի դպրութ(իւն)էն կենաց. եւ խոստովանեցայց զանուն ն(ո)ր(ա) առաջի հօր իմոյ՝ եւ առաջի հրեշտակաց։
⁶Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ́ զինչ ասէ հոգին առ եկեղեցիս։
⁷Եւ առ հրեշտակն փիլադելփեաց եկեղեցւոյն գրեա́. ա́յսպէս ասէ ս(ուր)բն, ճշմարի́տն, որ ունի զփականս դաւթի. բանալ՝ եւ ո́չ ոք է որ փակէ, եւ փակէ՝ եւ ո́չ ոք է որ բանայ։
⁸Տեսի́ զգործս քո. ահա ետու առաջի քո դուռն բացեալ, զոր ոչ ոք կարէ փակել. զի սակաւի́կ ունիս զօրութի(ւն), եւ պահեցեր զբանս իմ, եւ ո́չ ուրացար զանուն իմ։

⁹Ահաւասիկ ես տամ քեզ զժողովն սատանայի, որք ասեն զինքեանս հրեայս գոլ՝ եւ ո́չ են, այլ ստեն. արարից զնոսա՝ զի եկեսցեն եւ երկի́ր պագցեն առաջի ոտից քոց, եւ ծանիցեն զի ե́ս սիրեցի զքեզ։
¹⁰զի պահեցեր զբա́ն համբերութե(ան) իմոյ, եւ ես պահեցից զքեզ ՛ի ժամ փուրձութե(ան) քոյ. որ հանդերձեալ է գա́լ յա(մենայ)ն տիեզերս փորձե́լ զա(մենայ)ն բնակեալս յերեսս երկրի։
¹¹Ահա գա́մ վաղվաղակի, կա́լ զոր ունիսդ՝ զի մի́ ոք առցէ զպսակ քո։
¹²Որ յաղթէ արարից զնա սի́ւն տաճարի ա(ստուծո)յ իմոյ, եւ արտաքս այլ մի́ եւս ելցէ. եւ գրեցից ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զանուն ա(ստուծո)յ իմոյ, եւ զանուն քաղաքի ա(ստուծո)յ իմոյ՝ զնորն երուսաղէմի, որ իջանելոց է յերկնից ա(ստուծո)յ իմոյ. եւ անուն ն(ո)ր(ա) նո́ր։

¹³Որ ունի ականջս՝ լուիցէ́ զինչ ասէ հոգին առ եկեղեցիս։
¹⁴Եւ առ հրեշտակն լաւոդիկեայ եկեղեցւոյն գրեա́. ա́յսպէս ասէ ամէնն՝ վկա́յն հաւատարիմ եւ ճշմարիտ, սկի́զբն սկզբան արարածոց ա(ստուծո)յ։
¹⁵Գիտե́մ զգործս քո՝ զի ո́չ ցո́ւրտ ես՝ եւ ո́չ ջերմ. պարտ էր քեզ ցուրտ լինել՝ եւ կամ ջերմ։
¹⁶այլ դու գա́ղջ ես՝ եւ ո́չ ջերմ եւ ո́չ ցուրտ, հանդերձեալ ես փոխի́լ ՛ի բերանոյ իմմէ։
¹⁷Զի ասես. մեծատուն էի՝ եւ մեծացայ, եւ ո́չ իւիք կարօ'տ եմ. եւ ո́չ գիտես՝ եթէ դո́ւ ես ողորմելի́ եւ հեղդ, եւ աղքատ, մե́րկ եւ կոյր։

¹⁸Արդ՝ ես խորհրդակի́ց եղէց քեզ, ա́ռ գրեա́ յինէն ոսկի́ փորձեալ ՛ի հրոյ՝ զի մեծասցի́ս, եւ հանդերձս սպիտակս՝ զի զգեցցիս, զի մի́ երեւեսցի անվայելչու(թ)ի(ւն) մերկու(թ)ե(ան) քոյ. եւ դի́ր դե́ղ յաչս քո՝ զի տեսցե́ս։
¹⁹Ես՝ զոր սիրեմ, յանդիմանեմ եւ խրատեմ. նախանձեա́ այժմ, եւ ապաշխարեա́։
²⁰ահաւասիկ կա́մ ես առ դուրս եւ բախե́մ. եթէ ոք լուիցէ ձայնի իմում՝ եւ բանայցէ զդրունսն, մտի́ց առ նա՝ եւ ընթրի́ս արարից առ նա, եւ նա ը(ստ) ի́ս։
²¹Որ յաղթէ՝ տա́ց նմ(ա) նստե́լ ը(ստ) իս յաթոռ իմ, ո(ր)պ(էս) եւ ես յաղթեցի՝ եւ նստայ յաթոռ հօր իմոյ։
²²Որ ունիցի ականջս՝ լուիցէ́ զինչ ասէ հոգին առ եկեղեցիս։

¹Եւ յետ այսր ա(մենայ)նի տեսի՝ եւ ահա դրունք երկնից բացեալ էին, եւ ձայն փողոյն առաջնոյ զոր լուայ՝ խօսէ́ր ընդ իս եւ ասէր. ե́լ այսր՝ եւ ցուցից քեզ զինչ լինելո́ց է յապա́ ժամանակս։
²Եւ ժամանեալ յիս հոգի։ եւ տեսի աթոռ մի՝ զի կայր յերկինս։
³եւ ՛ի վերայ աթոռոյն նստէր նմա́ն տեսլեա́ն ականց, յասպւոյ եւ սարդիոնի։
⁴եւ քահանայք շուրջ զաթոռովն՝ նմանք տեսլեան զըմրըխտի. եւ շուրջ զաթոռովն՝ աթոռք քսան եւ չորք, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) աթոռոցն նստէին քսան եւ չորք երիցունք՝ զգեցեալ հանդերձս սպիտակս, եւ ՛ի գլուխս իւրեանց պսա́կս ոսկիս։
⁵եւ յաթոռոյ անտի ելանէին փայլատակմունք եւ ձայնք եւ որոտմունք. եւ եւթն լամբարք հրոյ բորբոքելոյ առաջի աթոռոյն, որ են եւթն հոգիքն ա(ստուծո)յ։

⁶Եւ էր առաջի աթոռոյն ծո́վ ապակեղէն՝ նման սպիտակու(թ)ե(ան) սառին, եւ ՛ի մէջ աթոռոյն չորք կենդանիք՝ եւ լի́ էին աչօք առաջոյ եւ յետոյ։
⁷Եւ էր կենդանին առաջի նման առիւծու, եւ երկրորդ կենդանին նմա́ն զուարակի, եւ երրորդ կենդանին երե́ս մարդոյ, եւ չորրորդ կենդանին նմա́ն արծուոյ թռուցելոյ։
⁸Եւ չորից կենդանեացն էին միոյ միո́յ ՛ի նոցանէ վեց թեւք շուրջանակի, եւ ՛ի ներքոյ լի́ էին աչօք, ո́չ հանգչէին՝ ո́չ զտիւ եւ ո́չ զգիշեր՝ ասելով. Ս(ուր)բ ս(ուր)բ ս(ուր)բ, ս(ուր)բ ս(ուր)բ ս(ուր)բ, ս(ուր)բ ս(ուր)բ ս(ուր)բ, տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ՝ որ էն եւ ե́ս, եւ որ գալո́ց ես։
⁹Եւ յորժամ տային կենդանիքս փա́ռս եւ պատիւ եւ գոհու(թ)ի(ւն) նստելոյն ՛ի վերայ աթոռոյն՝ կենդանւոյն յաւիտեանս յաւիտենից։

¹⁰եւ դնէին զպսակս իւրեանց առաջի աթոռոյն ասելով,
¹¹արժանի́ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ս(ուր)բ՝ առնուլ փառս եւ պատիւ եւ զօրու(թ)ի(ւն), զի դո́ւ ստեղծեր զա(մենայ)ն. եւ ՛ի կամելն քո ստեղծան՝ եւ կա́ն հաստատուն։

¹Եւ տեսի ՛ի ձեռս աջոյ՝ որ նստէր ՛ի վերայ աթոռոյն գիրք՝ գրեա́լ ներքոյ եւ արտաքոյ, եւ կնքեալ եւթն կնքով։
²Եւ տեսի հրեշտակ մի զօրաւոր՝ զի քարոզէր ՛ի ձայն մեծ. ո́ է արժանի բանալ զգիրքս՝ եւ լուծանել զկնիք ն(ո)ր(ա)։
³եւ ո́չոք կարէր՝ ո́չ ՛ի յերկինս եւ ո́չ յերկիր, եւ ո́չ ՛ի ներքոյ երկրի՝ բանալ զգիրքն. զի ո́չ տեսին զնա։
⁴Եւ ես լայի́ ուժգին՝ զի ո́չոք գտաւ արժանի բանալ զգիրքն եւ հայե́լ ՛ի նա։
⁵եւ մի յերիցանցն ասէ ցիս. մի́ լար, ահաւասիկ յաղթեաց առեւծն յազգէն յուդայ յարմատոյն դաւթի՝ բանա́լ զգիրքն՝ եւ լուծանե́լ զեւթն կնիքսն նորա։

⁶Եւ տեսի ՛ի մէջ աթոռոյն եւ ՛ի մէջ չորից կենդանեացն, եւ ՛ի մէջ երիցանցն՝ գառն կայր զենեալ, որ ունէր եւթն եղջեւրս, եւ աչս եւթն՝ որ են եւթն հոգիք ա(ստուծո)յ. որ են առաքեալ ընդ ա(մենայ)ն երկիր։
⁷եւ եկն ընկալաւ յաջոյ ձեռանէ ն(ո)ր(ա)՝ որ նստէր ՛ի վերայ աթոռոյն։
⁸Եւ յորժամ առ զգիրն. չորք կենդանիքն եւ քսան եւ չորք երիցունքն անկանէին առաջի գառինն. եւ ունէին իւրաքանչիւր քնա́ր՝ եւ բուրվա́ռ ոսկի լի́ խնկով, որ է աղօթք սրբոցն։
⁹եւ օրհնէին ե́րգս նորս եւ ասէին. արժանի́ ես առնուլ զգիրդ՝ եւ բանա́լ զնկիք դորա, զի զենա́ր՝ եւ գնեցե́ր զմեզ ա(ստուծո)յ արեամբդ քով՝ յա(մենայ)ն ազգաց եւ ՛ի լեզուաց եւ ՛ի ժողովոց հեթանոսաց։

¹⁰եւ արարե́ր զսոսա ա(ստուծո)յ մերոյ թագաւորս եւ քահանա́յս՝ թագաւորել ՛ի վերայ երկրի։
¹¹Եւ տեսի եւ լուայ զձայն հրեշտակաց բազմաց՝ որք կային շուրջ զաթոռովն եւ զչորիւք կենդանեօքն եւ զքահանայիւքն. եւ է́ր թիւն ն(ո)ց(ա)՝ բեւրք բիւրոց՝ եւ հազարք հազարաց.
¹²ասէին ձայնիւ մեծաւ. արժա́ն է գառնդ զենեալ առնուլ զմեծու(թ)ի(ւն) եւ զիմաստու(թ)ի(ւն) եւ զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զպատիւ եւ զփառս եւ զօրհնու(թ)ի(ւն)։
¹³Եւ ա(մենայ)ն արարածք՝ որ են յերկինս եւ երկրի, եւ ՛ի ծովու եւ որ ՛ի ն(ո)ս(ա)՝ լուա́յ զի ասէին. որ նստի յաթոռն՝ եւ գառնն՝ օրհնեա́լ բարձրացեալ եւ փառաւորեալ յաւիտեանս յաւիտենից։
¹⁴եւ չորք կենդանիքն ասէին, ամէն. եւ երիցունքն անկանէին առաջի նորա եւ երկի́ր պագանէին։

¹Եւ տեսի զի եբա́ց զմին ՛ի կնքոցն, եւ լուա́յ ՛ի միոյ ՛ի չորից կենդանեացն իբրեւ զձա́յն որոտման՝ զի ասէր՝ թէ գա́մ։
²եւ տեսի՝ եւ ահա ձի́ սպիտակ, եւ որ հեծեալն էր ՛ի նմա՝ ունէր աղե́ղն. եւ տուաւ նմա պսա́կ, եւ եկն յաղթօղն զի յաղթեսցէ́։
³Եւ յորժամ եբաց զկնիքն երկրորդ, լուայ յերկրորդ կենդանւոյն՝ զի ասէր, գա́մ։
⁴եւ ել ա́յլ ձի կարմիր. եւ որ հեծեալն էր ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)՝ տուաւ նմա առնուլ զխաղաղու(թ)ի(ւն) յերկրէ. զի զմիմեանս զենցեն. եւ տուաւ նմա սո́ւր մի մեծ։
⁵Եւ յորժամ եբաց զկնիքն երրորդ, լուայ յերրորդ կենդանւոյն՝ զի ասէր՝ թէ գա́մ. եւ տեսի՝ եւ ահա ձի́ սեաւ, եւ որ նստեալն էր ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)՝ ունէր կշի́ռք ՛ի ձեռին իւրում։

⁶եւ լուայ ձայն ՛ի միջոյ չորից կենդանեացն. կապիճ մի ցորեան դենարի́ միոջ, եւ երեք կապիճ գարի դերանի միոջ. եւ ձէթ եւ գինի մի́ վնասեսցես։
⁷Եւ յորժամ եբաց զկնիքն չորրորդ, լուա́յ ձայն ՛ի չորրորդ կենդանւոյն՝ զի ասէր՝ թէ գա́մ։
⁸եւ տեսի՝ եւ ահա ձի չլոռո́ս (որ է պաւղլախ)։ եւ որ նստէրն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)՝ ունէր զմահ, եւ դժոխք երթային զհետ ն(ո)ր(ա). եւ տուաւ նմա իշխանու(թ)ի(ւն) չորրորդ մասին աշխարհի՝ սատակել սրո́վ եւ մահուա́մբ՝ եւ գազանօք երկրի։
⁹Եւ յորժամ եբա́ց զկնիքն հինգերորդ՝ տեսի́ ՛ի ներքոյ սեղանոյն զհոգիս ա(մենայ)ն մարդկան կնքեալ վ(ա)ս(ն) բանին ա(ստուծո)յ՝ եւ վ(ա)ս(ն) վկայու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա) զոր ունէին։

¹⁰որք ասէին ձայնիւ մեծաւ. մինչեւ յե՞րբ տ(է)ր ս(ուր)բ եւ ճշմարիտ՝ ո́չ դատիս եւ խնդրես զվրէժ արեան մերոյ ՛ի բնակչաց երկրի։
¹¹Եւ տուաւ ն(ո)ց(ա) արկանելիս սպիտա́կս, եւ ասացա́ւ ն(ո)ց(ա) զի հանգիցե́ն փոքր մի ժամանակ, մինչեւ լցցին ծառայակիցք նոցա եւ եղբա́րք նոցա՝ որք հանդերձեա́լ են կատարիլ իբրեւ զնոսա։
¹²Եւ տեսի յորժամ եբաց զկնիքն վեցերորդ՝ եղեւ շարժումն մեծ, եւ արեգակն եղեւ սեա́ւ իբրեւ զկապերտ այծեայ, եւ լուսինն բոլորովին եղեւ արիւն։
¹³եւ աստեղք երկնից թօթափեցան ՛ի յերկիր, որպէս տերեւ թզենւոյ զի ուժգին շարժիցի ՛ի հողմոյ։

¹⁴եւ երկին իբրեւ զմագաղաթեայ գիրս դալարէր. եւ ա(մենայ)ն լերինք եւ կղզիք ՛ի տեղւոյ իւրեանց շարժեցան։
¹⁵Եւ թագաւորք երկրի եւ իշխանք՝ հազարապետք եւ մեծամեծք եւ զօրաւորք՝ եւ ա(մենայ)ն ծառայք, եւ ա(մենայ)ն ազատք՝ թաքուցի́ն զինքեանս յայրս եւ ՛ի ծերպս վիմաց։
¹⁶եւ ասէին լերանց՝ թէ անկերո́ւք ՛ի վերայ մեր, եւ ցբլուրս՝ թէ ծածկեցէ́ք զմեզ։
¹⁷զի եկն օր մեծ բարկութե(ան) նորա. եւ ո՞վ կարէ կալ առաջի նորա։

¹Եւ յետ այնորիկ տեսի՝ չո́րս հրեշտակս զի կային ՛ի չորս անկիւնս երկրի. եւ ունէին զչորս հողմս երկրի՝ զի մի́ շնչեսցէ հողմ ՛ի վերայ երկրի, եւ մի́ ՛ի ծովու՝ եւ մի́ ՛ի ծառս։
²Եւ տեսի ա́յլ հրեշտակ զի ե́լ յարեւելից, եւ ունէր զկնիք ա(ստուծո)յ կենդանւոյ, եւ աղաղակեաց ձայնիւ մեծաւ առ չորս հրեշտակսն՝ որոց առեա́լ էր իշխանութի(ւն) ապականել զերկիր եւ զծով։
³եւ ասէր. մի́ վնասէք երկրի՝ մի́ ծովու՝ մի́ ծառոց, դադարեցէ́ք մինչեւ կնքեցից զծառայս ա(ստուծո)յ իմոյ։
⁴Եւ լուա́յ զթիւ կնքելոցն՝ հարեւր քառասուն եւ չորք հազար՝ կնքեալք յազգէ որդւոցն ի(սրաէ)լի։

⁵Յազգէն յուդայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն ռուբինի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն գադայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։
⁶Յազգէն ասերայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։Յազգէն նեփթաիմայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն մանասէի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։
⁷Յազգէն շմաւոնի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն ղեւեայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն իսաքարայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ։
⁸Յազգէն զաբուղոնի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ Յազգէն յովսեփու՝ երկոտասան հազար կնքեալ։Յազգէն բենիամինի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։

⁹Եւ յետ այսորիկ տեսի՝ եւ ահա ժողովուրդ բ(ա)զ(ու)մ որոց ո́չ գոյր թիւ, յա(մենայ)ն հեթանոսաց եւ յա(մենայ)ն ազգաց եւ յա(մենայ)ն լեզուաց եւ յա(մենայ)ն ժողովրդոց, որք կային առաջի աթոռոյն եւ առաջի գառինն՝ արկեալ զիւրեամբք հանդերձս սպիտակս, եւ արմաւենիս ՛ի ձեռս իւրեանց։
¹⁰աղաղակէին ՛ի ձայն մեծ՝ եւ ասէին. փրկութի(ւն) ա(ստուծո)յ մերոյ՝ որ նստի ՛ի վերայ աթոռոյն, եւ գառինն։
¹¹Եւ ա(մենայ)ն հրեշտակք կային շուրջ զաթոռովն, եւ զերիցամբքն, եւ զչորիւք կենդանեօքն, եւ անկանէին յերեսս առաջի աթոռոյն՝ եւ երկի́ր պագանէին ա(ստուծո)յ,

¹²ասելով. ամէ́ն. օրհնութի(ւն) եւ փառք եւ իմաստու(թ)ի(ւն) եւ գոհութի(ւն) եւ պատիւ եւ զօրութի(ւն) եւ շնորհք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ՝ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն։
¹³Եւ ասէ ցիս մի յերիցանց անտի. սոքա որ զգեցեալս են զհանդերձս սպիտակս՝ ո՞յք են, եւ կամ ուստի՞ գան։
¹⁴Եւ ասացի ցնա. տ(է)ր՝ դո́ւ գիտես։ եւ ասէ ցիս. սոքա́ են որ գան ՛ի վշտաց մեծաց, եւ լուացին զարկանելիս իւրեանց՝ եւ սպիտակացուցին արեամբ գառինն։
¹⁵Վասն այնորիկ ե́ն առաջի աթոռոյն ա(ստուծո)յ՝ եւ պաշտեն զնա զտիւ եւ զգիշեր ՛ի տաճարի ն(ո)ր(ա). եւ որ նստի ՛ի վերայ աթոռոյն՝ բնակեա́լ է ՛ի նոսա։
¹⁶ո́չ քաղցիցեն, եւ ո́չ ծարաւիցեն, եւ ո́չոք մեղիցէ ն(ո)ց(ա)՝ ո́չ արեգակն եւ ո́չ տօթ։

¹⁷եւ գառնն ՛ի միջոյ աթոռոյն իւրոյ հովուեսցէ́ զնոսա, եւ առաջնորդեսցէ նոցա ՛ի կենա́ց աղբեւր ջրոյ կենդանւոյ. քանզի եհա́տ ա(ստուա)ծ զա(մենայ)ն արտօսր յերեսաց նոցա։

¹Եւ յորժամ եբաց զկնիքն եւթներորդ՝ եղեւ լռութի(ւն) յերկինս՝ ո(ր)պ(էս) կէ́ս ժամու։
²եւ տեսի հրեշտակս եւթն, որ առաջի ա(ստուծո)յ կային. եւ տուաւ նոցա եւթն փողս։
³Եւ ա́յլ հրեշտակ եկն եկա́ց առ սեղանն, եւ ունէր խնկանոց ոսկի. եւ տուաւ նմա խունկ բ(ա)զ(ու)մ, զի մատուսցէ զաղօթս ա(մենայ)ն սրբոց ՛ի վերայ ոսկեղէն սեղանոյ առաջի աթոռոյն։
⁴եւ ել ծուխ խնկոցն՝ աղօթք սրբոցն ՛ի ձեռաց հրեշտակացն առաջի ա(ստուծո)յ։
⁵եւ ելից հրեշտակն զխնկանոցն ՛ի հրոյ սեղանոյն, եւ արկ զնա յերկիր. եւ եղեւ որոտո́ւմն եւ ձայնք եւ փայլատակումն եւ շարժումն մեծ։
⁶եւ եւթն հրեշտակքն որ ունէին եւթն փողս՝ պատրաստեցին զինքեանս առ ՛ի հարկանել։

⁷Եւ առաջին հրեշտակն եհա́ր զփողն, եւ եղեւ կարկո́ւտ եւ հո́ւր, եւ արիւն խառնեալ՝ եւ անկա́ւ յերկիր, եւ զերորդ մասն երկրի այրեա́ց, եւ զերրորդ մասն ծառոց այրեաց, եւ զամենայն դալար խոտոյ այրեաց։
⁸Եւ երկրորդ հրեշտակն փողեաց, եւ իբրեւ զլեառն մի մեծ հրդեհեալ անկա́ւ ՛ի ծով, եւ եղեւ երրորդ մասն ծովու արիւն.
⁹եւ սատակեցաւ երրորդ մասն լաւղակաց, եւ որ ունէր շունչ կենդանի՝ ապականեցաւ։
¹⁰Եւ երրո́րդ հրեշտակն փողեաց, եւ անկա́ւ յերկնից աստղ մի մեծ՝ բորբոքեալ իբրեւ զլամբար, եւ անկա́ւ յերրորդ մասն գետոց եւ աղբերաց.
¹¹եւ էր անուն աստեղն դառնու(թ)ի(ւն). եւ բ(ա)զ(ու)մք մեռան ՛ի դառնու(թեն)է ջուրցն։

¹²Եւ չորրորդ հրեշտակն փողեաց, եւ վիրաւորէ́ր երրորդ մասն արեգական՝ եւ երրորդ մասն լուսնի՝ եւ երրորդ մասն աստեղաց. եւ խաւարէր երրորդ մասն նոցա, եւ երրորդ մասն գիշերւոյ նո́յնպէս։
¹³Եւ տեսի՝ եւ լուայ ձա́յն հրեշտակի թռուցելոյ ՛ի մէջ երկնից՝ զի ասէր ՛ի ձայն մեծ, վա́յ վա́յ վա́յ՝ որ բնակեա́լ են յերկրի. յորժամ լինիցի ձայն երի́ցն եւս փողոց, զոր կամիցին հրեշտակքն հարկանել։

¹Եւ հինգերորդ հրեշտակն փողէր. եւ տեսի զի աստղ մի անկա́ւ յերկնից, եւ տուաւ նմա բանալի́ գբոյն անդընդոց.
²եւ ելանէր ծուխ ՛ի գբոյն ո(ր)պ(էս) զծուխ հնոցի մեծի. եւ խաւարեցա́ւ արեգակն եւ օդք։
³Եւ ՛ի գբոյն ելանէր մարա́խ ՛ի յերկիր. եւ տուա́ւ նոցա իշխանու(թ)ի(ւն) իբրեւ զխայթոցս կարճի.
⁴եւ ասացա́ւ ն(ո)ց(ա) զի մի́ մեղիցեն խոտոյ երկրի, եւ մի́ ա(մենայ)ն ծառոց, բայց միայն մարդո́յ երկրայնոյ, որ ո́չ ունիցին զկնիք ՛ի վ(ե)ր(այ) ճակատաւ իւրեանց։
⁵Եւ տուաւ ն(ո)ց(ա) հրաման՝ զի մի́ սպանանիցեն զն(ո)ս(ա), այլ չարչարեսցեն զն(ո)ս(ա) ամիսս հինգ. եւ չարչարանք նոցա իբրեւ զխայթոցս կարճի՝ որ հարկանիցէ զմարդ։

⁶եւ յաւուրսն յայնոսիկ խնդրեսցեն մարդիկ զմահ՝ եւ մի́ գտցեն. եւ ցանկան մեռանել՝ եւ փախիցէ ՛ի նոցանէ մահ։
⁷Եւ նմանու(թ)ի(ւն) մարախոյն՝ նմանու(թ)ի(ւն) ձիոյ պատրաստելոյ ՛ի պատերազմ. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց նոցա իբրեւ զպսա́կ՝ նմանեա́լ ոսկւոյ. եւ երեսք ն(ո)ց(ա) իբրեւ զերեսս մարդոյ.
⁸եւ հերք նոցա իբրեւ զհերս կնոջ. եւ ատամունք ն(ո)ց(ա) իբրեւ զառիւծու։
⁹Եւ ունէին զրահս՝ իբրեւ զզրահս երկաթի. եւ ձայն թեւոց ն(ո)ց(ա) իբրեւ զձա́յն կառավար ձիոց բազմաց՝ որ արշաւե́ն ՛ի պատերազմ։
¹⁰եւ ունին ագի́ս ըստ նմանութե(ան) կարճի. եւ խայթո́ց յագիս նոցա. եւ ունէին իշխանութի(ւն) չարչարել զմարդիկ ամիսս հինգ։

¹¹եւ ունին թագաւոր ՛ի վերայ իւրեանց զհրեշտակն դժոխոց. եւ անուն նորա եբրայեցերէն աղբադոն, որ կոչի ՛ի հայ բարբառ՝ կորուստ։
¹²Ահաւասիկ վայ մի էանց, եւ վա́յք երկուք գալո́ց են։
¹³Եւ վեցերորդ հրեշտակն հարկանէր զփողն. եւ լուա́յ ձայն՝ ՛ի չորից կենդանեացն որ էին առաջի սեղանոյն ա(ստուծո)յ.
¹⁴զի ասէր ցհրեշտակն վեցերորդ որ ունէր զփողն. լո́յծ զչորս հրեշտակսն զկապեալս ՛ի վերայ գետո́յն եփրատայ։
¹⁵Եւ լուծան չորս հրեշտակքն պատրաստեալք ՛ի ժա́մ եւ յօ'ր եւ յամի́ս եւ ՛ի տարի́, զի սպանցեն զերրորդ մասն մարդկան։
¹⁶եւ համարք հեծելոց զօրաց ն(ո)ց(ա)՝ բեւրք բիւրոց՝ եւ հազարք հազարա́ց լուայ զթիւ ն(ո)ց(ա)։

¹⁷Եւ տեսի ձի́ս ՛ի տեսլեանն, եւ հեծեալս ՛ի ն(ո)ս(ա)՝ որք ունէին զրահս հրեղէնս, եւ յակինթս հրդեհեալս ծըծմբով. եւ գլուխք ձիոցն իբրեւ զգլուխս առիւծուց. եւ ՛ի բերանոյ նոցա հուր ելանէր՝ եւ ծուխ եւ ծծումբ։
¹⁸Եւ ՛ի հարուածոցս յայսցանէ մեռա́ւ երրորդ մասն մարդկան՝ ՛ի հրոյն եւ ՛ի ծխոյն եւ ՛ի ծծըմբոյն, որ ելանէր ՛ի բերանոյ ն(ո)ց(ա).
¹⁹զի իշխանութի(ւն) ՛ի բերանս է ն(ո)ց(ա) եւ յագիս ն(ո)ց(ա), եւ ագիք ն(ո)ց(ա) նմանու(թ)ի(ւն) օձի. եւ ունէին գլուխք՝ որով սատակէին զանիրաւս։

²⁰Եւ ա́յլք ՛ի մարդկանէ որ ոչ մեռան ՛ի հարուածոցս յայսցանէ, ոչ ապաշխարեցին եւ ո́չ դարձան ՛ի գործոց ձեռաց իւրեանց, յերկրպագութ(իւն)է դիւա́ց եւ կռոց՝ յոսկեղինաց եւ յարծաթեղինաց եւ յարծաթեղինաց՝ եւ ՛ի պղնձոյ եւ ՛ի քարէ եւ ՛ի փայտէ, որք ո́չ տեսանել կարեն՝ եւ ո́չ լսել եւ ո́չ դնալ.
²¹եւ ո́չ ապաշխարեցին ՛ի պարդասպանութ(իւն)է՝ եւ ՛ի դեղատուութ(իւն)է, եւ ՛ի պոռնկութ(իւն)է, եւ ՛ի գողութ(իւն)է իւրեանց։

¹Եւ տեսի այլ հրեշտակ զօրաւոր՝ զի իջանէր յերկնից՝ եւ զգեցեալ էր ա́մպ, եւ ծիածա́ն ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա). եւ երեսք ն(ո)ր(ա) իբրեւ զարեգակն, եւ ոտք ն(ո)ր(ա) որպէս սի́ւն հրոյ։
²Եւ ունէր ՛ի ձեռին իւրում գրկոյք մի բացեալ. եւ եդ զոտն իւր զա́ջ ՛ի վերայ ծովու, եւ զձախն ՛ի վերայ երկրի։
³եւ աղաղակեաց ՛ի ձա́յն մեծ՝ գոչեա́ց իբրեւ զառեւծ. եւ յորժամ աղաղակեաց՝ խօսեցա́ն եւթն որոտմունք յիւրեանց ձայնս։
⁴Եւ յորժամ խօսեցան եւթն որոտմունքն՝ կամէի գրե́լ. եւ լուայ ձա́յն յերկնից՝ զի ասէր, կնքեա́ զոր խօսեցան եւթն որոտմունքն՝ եւ մի́ գրեր։
⁵Եւ հրեշտակն զոր տեսի՝ որ ե́դ զոտն իւր ՛ի վերայ ծովու եւ զմեւսն ՛ի ցամաքի, համբա́րձ զձեռն իւր զաջ յերկինս.

⁶եւ երդուաւ ՛ի կենդանին յաւիտենից, որ հաստատեաց զերկինս՝ եւ որ ՛ի նմա, եւ զերկիր եւ որ ՛ի նմա. զի ո́չ եւս կայ այլ ժամանակ.
⁷այլ յաւուրս ձայնի եւթներորդ հրեշտակին՝ յորժամ հարցէ́ զփողն, կատարեսցի խորհուրդն ա(ստուծո)յ՝ որ աւետարանեցաւ ՛ի ծառայից իւրոց մարգարէիցն։
⁸Եւ ձայնն զոր լուայ յերկնից՝ դարձեալ խօսեցա́ւ ընդիս՝ եւ ասէ. ե́րթ ա́ռ զգրկոյսն՝ զոր ունի հրեշտակն բացեալ ՛ի ձեռին իւրում, եւ կա́յ ՛ի վ(ե)ր(այ) ծովու եւ ցամաքի։
⁹Եւ ես երթեալ առ հրեշտակն՝ խնդրեցի ՛ի նմանէ. եւ ասէ ցիս, ա́ռ զսա՝ եւ կե́ր զդոյն, եւ դառնասցի յորովայն քո. այլ ՛ի բերան քո է քա́ղցր իբրեւ զմեղր։

¹⁰Եւ առի զգրկոյսն բացեալ ՛ի հրեշտակէն՝ եւ կլա́յ զնա. եւ էր ՛ի բերան իմ ո(ր)պ(էս) մեղր. եւ յորժամ կերայ, դառնացաւ յորովայն իմ։
¹¹եւ ասէ ցիս. հասանէ́ քեզ դարձեալ մարգարէանալ ՛ի ժողովուրդս՝ եւ ՛ի լեզուս եւ ՛ի թագաւորս երկրի։

¹Եւ տուաւ ինձ եղէգն նմա́ն գաւազանի. եւ կայր հրեշտակն՝ եւ ասէր ցիս. արի́ եւ չափեա́ զտաճարն ա(ստուծո)յ եւ զսեղանն՝ եւ զերկպագուսն որ ՛ի նմա։
²Եւ զգաւիթն որ արտաքոյ տաճարին՝ թո́ղ զնա՝ եւ մի́ չափեր. զի տուեալ է զնա հեթանոսաց. եւ զքաղաքն ս(ուր)բ կոխեսցեն ամիսս քառասուն եւ երկուս։
³Եւ տա́ց երկուց վկայից իմոց՝ եւ մարգարէասցին աւուրս հազա́ր երկերիւր եւ վաթսուն՝ զգեցեալ քուրձ։
⁴Սոքա են երկու ձիթենիքն՝ եւ երկո́ւ ճրագք, որ կա́ն առաջի ա(ստուծո)յ յերկրի։
⁵Եւ որք կամիցին վնասել ն(ո)ց(ա), հուր ելցէ ՛ի բերանոյ նոցա՝ եւ կերիցէ զթշնամիս ն(ո)ց(ա). եւ որք կամիցին մեղանչել ն(ո)ց(ա)՝ ա́յսպէս սատակեսցին։

⁶Սոքա ունին իշխանութի(ւն) փակել զերկինս՝ զի մի́ տեղասցէ զաւուրս մարգարէու(թ)ե(ան) նոցա. եւ ունին իշխանու(թ)ի(ւն) ՛ի վերայ ջուրց՝ դարձուցանել զն(ո)ս(ա) յարիւն, եւ հարկանել զերկիր յա(մենայ)ն հարուածս՝ քանիցս անգամ եւ կամիցին։
⁷Եւ յորժամ կատարեսցեն զա(մենայ)ն աւուրս վկայու(թ)ե(ան) իւրեանց, յայնժամ գազանն որ ելանէ յանդընդոց՝ տացէ ընդ ն(ո)ս(ա) պատերազմ, եւ յաղթեսցէ́ ն(ո)ց(ա) եւ սպանցէ զն(ո)ս(ա)։
⁸եւ դի́ նոցա անկեալ կայցէ ՛ի մէջ հրապարակեաց քաղաքին ն(ո)ց(ա) մեծի, որ անուանեալ կոչի ըստ հոգւոյն սոդոմ եւ եգիպտոս. ուր եւ տ(է)րն նոցա խաչեցաւ։

⁹Եւ տեսցեն զնա ա(մենայ)ն ցեղք եւ ժողովուրդք՝ եւ ամենայն լեզուք եւ հեթանոսք, զի դի́ ն(ո)ց(ա) անկեա́լ կայցէ զերիս աւուրս, եւ ո́չ տացեն թաղել ՛ի գերեզմանս զոսկերս ն(ո)ց(ա)։
¹⁰Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրա́խ լինին եւ խնդան ՛ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարա́գս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
¹¹Եւ յետ երից աւուրց եւ կիսոյ՝ հոգի կենդանի յա(ստուծո)յ մտցէ ՛ի նոսա. եւ յարիցեն կացցեն ՛ի վերայ ոտից իւրեանց. եւ ա́հ եւ երկեւղ մեծ անկաւ ՛ի վերայ ամենեցուն՝ որ սպանինն զն(ո)ս(ա)։
¹²Եւ լուա́յ զձայն մեծ՝ որ ասէր ցնոսա. վերացի́ք ելէ́ք աստ. եւ վերացան ելին յերկինս ամպօք. եւ տեսի́ն զն(ո)ս(ա) թշնամիք իւրեանց։

¹³եւ ՛ի ժամուն յայնմիկ շարժումն մեծ եղեւ, եւ տասներորդ մասն քաղաքին ընկղմեցա́ւ, եւ մեռա́ն ՛ի շարժմանէն արք եւթն հազար. եւ յետ այնորիկ ա́հ մեծ եղեւ յամենեսեան, եւ փա́ռս տային ա(ստուծո)յ երկնաւորի։
¹⁴Ահաւասիկ վա́յն երկրորդ էանց, եւ վա́յն երրորդ գալոց է վաղվաղակի։
¹⁵Եւ յորժամ եւթներորդ հրեշտակն հարկանէր զփողն, եղեւ ձա́յն յերկինս՝ եւ ասէ. եղեւ թագաւորութի(ւն) ա(մենայ)ն տիեզերաց տ(եառ)ն մերոյ՝ եւ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի իւրոյ. եւ թագաւորեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)նի յաւիտեանս յաւիտենից։
¹⁶Եւ քսան եւ չորս երիցունքն որ նստէին յաթոռս իւրեանց առաջի ա(ստուծո)յ, անկանէին ՛ի վերայ երեսաց իւրեանց՝ եւ երկի́ր պագանէին տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ, եւ ասէին.

¹⁷գոհանա́մք զքէն տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ՝ որ էն եւ ե́ս, եւ առեր զզօրու(թ)ի(ւն) քո մեծ, եւ թագաւորեցեր։
¹⁸եւ հեթանոսք բարկացան, եւ եկն բարկութի(ւն) քո, եւ ժամանակ մեռելոց՝ զի դատեսցին. եւ տա́ս վարձս ծառայից քոց մարգարէից, եւ սրբոց եւ երկիւղածաց անուան քոյ՝ փոքո́ւնց եւ մեծամեծաց, եւ ապականես զապականիչս երկրի։
¹⁹Եւ բացա́ւ տաճարն ա(ստուծո)յ որ յերկինս, եւ երեւեցա́ւ տապանակն ա(ստուծո)յ ՛ի տաճարն իւր. եւ եղեն փայլատակմունք եւ ձա́յնք եւ որոտմունք եւ շարժումն, եւ կարկուտ մեծամեծ։

¹Եւ նշան մեծ երեւեցաւ յերկինս։ կին մի արկեալ զիւրեւ զարեգակն, եւ լուսին ՛ի ներքոյ ոտից ն(ո)ր(ա). եւ ՛ի վերայ գլխոյ նորա պսա́կ աստղայ յերկոտասանից։
²եւ էր յղի́. եւ ճչէր յերկնելն, եւ բ(ա)զ(ու)մ վշտօք մե́րձ էր ՛ի ծնանել։
³Եւ երեւեցաւ այլ նշան յերկինս՝ եւ ահաւասիկ վիշապ մի մե́ծ հրեղէն, որոյ էին գլուխք եւթն՝ եւ եղջեւրք տասն. եւ ՛ի վերայ գլխոյ ն(ո)ր(ա) եւթն խոյրք։
⁴եւ տուտն նորա քարշէր զերրորդ մասն աստեղաց երկնից, եւ արկ զն(ո)ս(ա) յերկիր. եւ վիշապն կա́յր առաջի կնոջն՝ որ հանդերձեալ էր ծնանել, զի յորժամ ծնցի կինն զորդի իւր՝ կլցէ զնա վիշապն։
⁵Եւ ծնաւ կինն արո́ւ՝ որ հանդերձեալ է հովուել զա(մենայ)ն հեթանոսս գաւազանաւ երկաթեաւ. եւ յափշտակեցաւ որդի նորա առ ա(ստուա)ծ, եւ առ աթոռ նորա։

⁶եւ կինն փախեաւ յանապատ՝ ուր էր տեղի նմա պատրաստեալ յա(ստուծո)յ, զի կերակրեսցի́ անդ աւուրս հազար երկերիւր եւ վաթսուն։
⁷Եւ եղեւ պատերազմ յերկինս, միքայէլ եւ հրեշտակք իւր կռուէին ընդ վիշապին. եւ վիշապն պատերազմէր զօրօք իւրովք։
⁸եւ ո́չ կարացին կալ ընդդէմ, եւ տեղի ո́չ գտաւ նոցա յերկինս։
⁹Եւ անկաւ վիշապն մեծ՝ օ'ձն առաջին, որ անուանեալ կոչի բէեղզեբո́ւղ եւ սատանայ, որ մոլորեցոյց զա(մենայ)ն տիեզերս երկրի. եւ հրեշտակք նորա ընդ նմա անկան։

¹⁰Եւ լուա́յ ձայն մեծ յերկնից՝ որ ասէր. արդ եղեւ զօրութի(ւն) եւ փրկութի(ւն) եւ արքայութի(ւն) ա(ստուծո)յ մերոյ, եւ իշխանութի(ւն) օծելոյ ն(ո)ր(ա). զի անկաւ չարախօսն եղբարց մերոց, որ չարախօսէր զնոցանէ առաջի ա(ստուծո)յ՝ զտիւ եւ զգիշեր։
¹¹Եւ նոքա յաղթեցին նմա արեամբ գառինն, եւ բանիւ վկայու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ հաճեցան ընդ վիշապն մինչեւ ՛ի մահ։
¹²վ(ա)ս(ն) այսորիկ ուրա́խ լիցին երկինք՝ եւ ա(մենայ)ն որ բնակեա́լ են ՛ի նմա։ Վա́յ երկրի եւ ծովու, զի անկաւ բանսարկուն առ ձեզ, որ ունի զցասումն բազում. եւ կացցէ́ առ սակաւ մի ժամանակս։
¹³Եւ յորժամ ետես վիշապն թէ անկաւ յերկիր, զհետ եղեւ կնոջն որ ծնաւ զմանուկն արու։

¹⁴Եւ տուա́ւ կնմոջն երկու թեւք արծուոյ մեծի՝ զի թռիցէ յանապատ ՛ի տեղի իւր. ուր կերակրէր անդ՝ ժամանակ եւ ժամանակս եւ կէ́ս ժամանակի՝ յերեսաց օձին։
¹⁵եւ եհեղ օձն ՛ի բերանոյ իւրմէ զհետ կնոջն ջուր՝ զի ընկղմեսցէ́ զնա։
¹⁶Եւ օգնեաց երկիր կնոջն, եւ եբաց երկիր զբերան իւր եւ եկուլ զջուրն՝ զոր եհեղ վիշապն ՛ի բերանոյ իւրմէ։
¹⁷Եւ ցասեա́ւ վիշապն ընդ կնոջն, եւ գնաց պատերազմել ընդ այլ զաւակս նորա՝ որք պահէին զպատուիրանս ա(ստուծո)յ, եւ ունէին զվկայութի(ւն)ն յ(իսու)սի
¹⁸Եւ կաց ՛ի վերայ աւազոյ ծովու։

¹Եւ տեսի զի ելանէր ՛ի ծովէն գազան, եւ ունէր զգլուխս եւթն՝ եւ եղջեւրս տասն, եւ ՛ի վերայ եղջերաց ն(ո)ր(ա) տա́սն խոյր, եւ ՛ի վերայ գլխոյ ն(ո)ր(ա) անուն հայհոյութե(ան)։
²Եւ գազանն զոր տեսի՝ նման ընծու, եւ ոտք ն(ո)ր(ա) իբրեւ զարջու, եւ բերան ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) զառիւծու. եւ ետ նմա վիշապն զզօրութի(ւն) իւր՝ եւ զաթոռ իւր եւ զիշխանութի(ւն) մեծ։
³եւ մի ՛ի գլխոց ն(ո)ր(ա) վիրաւորեալ էր ՛ի մահ. եւ վէ́ր մահուան ն(ո)ր(ա) ողջանայր։ Եւ զարմացաւ ա(մենայ)ն երկիր ընդ գազանն, զի ետ նմա վիշապն զթագաւորութի(ւն) իւր։
⁴եւ երկիր պագին վիշապին՝ որ ետ զիշխանու(թ)ի(ւն)ն գազանին, եւ ասէին. ո՞վ իցէ նման գազանիս. կամ ո՞վ կարիցէ պատերազմել ընդ դա։

⁵Եւ տուաւ նմա բերան խօսել զմեծամեծս, եւ զհայհոյութի(ւն). եւ տուաւ նմա իշխանութի(ւն) զամիսս քառասուն եւ երկու։
⁶Եւ եբաց զբերան իւր հայհոյութ(եամ)բ առ ա(ստուա)ծ, եւ հայհոյեաց զանուն ն(ո)ր(ա)՝ եւ զխորանն ն(ո)ր(ա), եւ զերկային խորանն։
⁷Եւ տուաւ նմ(ա) իշխանութի(ւն) ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ազգաց եւ լեզուաց եւ ժողովրդոց։
⁸զի երկրպագեսցեն նմա ա(մենայ)ն որ բնակեալ են ընդ երեսս երկրի. որոց ո́չ են գրեալ անուանք նոցա ՛ի դպրութի(ւն) կենաց գառինն զենլոյ իսկզբանէ աշխարհի։
⁹Ոյք ունին ականջս լսելոյ՝ լուիցեն։

¹⁰Զի են ոմանք՝ որք ՛ի գերութե(ան) վարեսցին, եւ են ոմանք՝ որ սրով մեռցին, եւ են ոմանք՝ որ անձամբ զանձինս սպանանեն։ ա́ստ է համբերութի(ւն) եւ հաւատ սրբոց։
¹¹Եւ տեսի ա́յլ գազան զի ելանէր յերկրէ, եւ ունէր եղջեւրս երկու՝ նման գառինն, եւ խօսէր իբրեւ զվիշապն։
¹²եւ զիշխանու(թ)ի(ւն) զա(մենայ)ն զառաջնոյ գազանին գործէ́ր առաջի նորա։ եւ առնէր զերկիր եւ զա(մենայ)ն բնակիչս ն(ո)ր(ա)՝ զի երկիր պագանիցեն գազանին առաջնոյ՝ մինչեւ ողջասցի վէր մահու ն(ո)ր(ա)։
¹³եւ առնէր նշանս բազումս, եւ տայր հրոյ իջանել յերկնից յերկիր՝ առաջի մարդկան,

¹⁴եւ մոլորեցուցանէր զորս բնակեալ են յերկիր նշանօքն, որ տուեալ են ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա)՝ առնել առաջի գազանին։ ասեն ցնա բնակիչք երկրի. արա́ զպատկեր գազանին, որ ՛ի վիրաց սրոյն եկեաց։
¹⁵Եւ տուաւ նմա իշխանու(թ)ի(ւն), զի տացէ հոգի պատկերի գազանին, եւ զի խօսեսցի պատկերն. եւ երկիր պագցեն նմա ա(մենայ)ն բնակիչք երկրի. եւ որ ո́չ պագցէ երկի́ր պատկերի գազանին, սպանցէ զնա։
¹⁶Եւ արասցէ զա(մենայ)ն՝ փոքունս եւ զմեծամեծս եւ զմեծատունս եւ զազատս եւ զաղքատս եւ զծառայս, զի տացէ ն(ո)ց(ա) դրոշմ յաջու ձեռին՝ եւ ՛ի վերայ ճակատու նոցա։
¹⁷եւ ո́չ ոք կարասցէ դնել եւ վաճառել՝ եթէ ոչ ունիցի զդրոշմ գրոյն՝ եւ զանուն գազանին եւ զթիւ անուան նորա։

¹⁸Ա́ստ է իմաստութի(ւն). որ ունի միտս՝ համարեսցի́ զթիւ գազանին. թիւ եղեալն մարդոյ, եւ թիւ անւան ն(ո)ր(ա)՝ է այս. վեց հարիւր վաթսուն եւ վեց։

¹Եւ տեսի՝ եւ ահա գառն կայր ՛ի վերայ լերինն սիոնի. եւ ընդ նմա հարեւր քառասուն եւ չորս հազարք, որ ունէին զանուն նորա, եւ անուն հօր նորա գրեալ ՛ի վերայ ճակատուց նոցա։
²Եւ լուայ ձայն յերկնից՝ ո(ր)պ(էս) զձայն ջուրց բազմաց՝ եւ ձայն որոտման մեծի. եւ լուայ իբրեւ զձայն քնարահարաց, զի հարկանէին զքնարս իւրեանց։
³եւ երգէին զերգս նորս առաջի աթոռոյն՝ եւ առաջի չորից կենդանեացն՝ եւ առաջի երիցանցն. եւ ո́չոք կարէ գիտել զերգս ն(ո)ց(ա)։ բայց միայն հարեւր քառասուն եւ չորս հազարքն, որք ազատեալ են յերկրէ։
⁴Սոքա́ են՝ որք ընդ կանայս ոչ խառնակեցան, եւ են կուսանք. սոքա զկնի երթան գառինն ուր եւ երթիցէ. սոքա ընտրեցան ՛ի մարդկանէ առաջի ա(ստուծո)յ եւ գառինն։

⁵եւ ՛ի բերան նոցա ո́չ գտաւ սուտ, զի անբիծք են։
⁶Եւ տեսի ա́յլ հրեշտակ թռուցեալ ՛ի մէջ երկնից. եւ ունէր աւետիս յաւիտենական՝ աւետարանել ա(մենայ)ն ազգաց, եւ լեզուաց որ բնակեալ են յերկրի։
⁷եւ ասէ́ր ՛ի ձայն մեծ. երկերո́ւք յա(ստուծո)յ՝ եւ տուք փառս նմա, զի եկն ժամ դատաստանի նորա. եւ երկի́ր պագէք արարչին երկնի եւ երկրի եւ ծովու եւ աղբերաց ջուրց։
⁸Եւ ա́յլ հրեշտակ երկրորդ գայր զհետ նորա եւ ասէր. անկա́ւ բաբելոն մեծն՝ ՛ի գինւոյ արբեցութ(իւն)է՝ ՛ի ցասմանէ՝ ՛ի պոռնկութ(իւն)է իւրմէ, որ արբեցոյց զամենայն հեթանոսս։

⁹Եւ ա́յլ հրեշտակ երրորդ գա́յր ահետ ն(ո)ց(ա)՝ եւ ՛ի ձայն մեծ ասէր. ո́վ ոք երկրպագեաց գազանին եւ պատկերի նորա, եւ կամ զդրոշմ նշանի նորա առ ՛ի ճակատ իւր, եւ կամ ՛ի վերայ աջու ձեռին իւրոյ,
¹⁰այնպիսին արբցէ́ ՛ի բաժակէ ցասմանն ա(ստուծո)յ՝ արկելոյ յանապակէ բարկու(թ)ե(ան) բաժակին. եւ տանջեսցի հրով եւ ծծըմբով առաջի ա(ստուծո)յ եւ գառինն։
¹¹եւ ծուխ նոցա ելցէ́ յաւիտեանս յաւիտենից. եւ ո́չ ունին հանգիստ՝ որք երկիր պագին գազանին ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի. եւ որք երկիր պագին պատկերին, եւ առին զդրոշմ եւ զանուն նորա։
¹²Եւ համբերութի(ւն) սրբոցն աստ է. ա́յս որք պահեն զպատուիրանս ա(ստուծո)յ, եւ զհաւատս յ(իսու)սի։

¹³Եւ լուա́յ ձայն յերկնից՝ որ ասէր ցիս. գրեա́, երանի́ մեռելոցն որք ՛ի տ(է)ր ննջեցին այժմիկ վաղվաղակի. զայս ասէ հոգին, քանզի հանգեան յաշխատու(թեն)է իւրեանց. բայց միայն գործք իւրեանց չոգան զհետ նոցա։
¹⁴Եւ տեսի՝ եւ ահա ա́մպ սպիտակ, եւ ՛ի վերայ ամպոյն նստէր նման որդւոյ մարդոյ, եւ ՛ի գլո́ւխ իւր պսա́կ ոսկի, եւ ՛ի ձեռին իւրում ունէր գերանդի սրեալ։
¹⁵Եւ այլ հրեշտակ ելանէր յերկնից, աղաղակէ́ր ՛ի ձայն մեծ՝ եւ ասէր. որ նստիսդ ՛ի վերայ ամպոյդ՝ առաքեա́ զգերանդիդ քո՝ եւ հնձեա́, զի եկն ժամանակ հնձոց, եւ հասեալ են հունձք երկրի։
¹⁷Եւ այլ հրեշտակ ելանէր ՛ի տաճարէն որ յերկինս եւ ունէր եւ սա́ գերանդի սրեալ։

¹⁸Եւ այլ հրեշտակ ելանէր ՛ի սեղանոյն, որ ունէր իշխանութի(ւն) ՛ի վերայ հրոյ, եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն մեծ առ հրեշտակն՝ որ ունէր զգերանդին սրեալ՝ եւ ասէր. կթեա́ զողկոյզս յայգւոյ երկրէ. զի հասեալ է խաղողդ ՛ի դմա։
¹⁹Եւ արկ հրեշտակն զգերանդի իւր յերկիր, եւ կթէր զխաղող նորա, եւ արկանէր ՛ի հնծանն ա(ստուծո)յ ՛ի մեծ։
²⁰Եւ կոխեցաւ հնծանն արտաքոյ քաղաքին, եւ ելանէր ՛ի հնծանէն արիւն մինչեւ ՛ի սանձս ձիոյն. եւ երկայնութի(ւն) նորա հազար եւ վեց հարեւր ասպարէս։

¹Եւ տեսի այլ նշան մեծ եւ սքանչելի. հրեշտակս եւթն՝ որք ունէին եւթն վէրս զկնի. զի նոքօք կատարէր բարկութի(ւն) ա(ստուծո)յ։
²Եւ տեսի ո(ր)պ(էս) ծով ապակեղէն խառնեալ հրով. եւ որք յաղթեցին գազանին՝ եւ թուոյ անուան ն(ո)ր(ա)՝ եւ պատկերի ն(ո)ր(ա)՝ եւ դրոշմի նորա, նոքա կային ՛ի վերայ ծովուն ապակեղինի. եւ ունէին զքնարս ա(ստուծո)յ.
³եւ երգէին զերգս մովսիսի առաջի ա(ստուծո)յ, եւ զերգս գառինն՝ ասելով. թէ մեծամեծ եւ սքանչելի́ են գործք քո՝ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ, արդար՝ եւ ճշմարիտ են ճանապարհք քո, թագաւո́ր ա(մենայ)ն հեթանոսաց։

⁴եւ ո՞վ ոք ոչ երկիցէ՝ եւ փառաւորեսցէ զտ(է)ր անուն քո. զի դու միայն ս(ուր)բ, եւ արժանի երկրպագելոյ. զի ա(մենայ)ն հեթանոսք եկեսցեն եւ երկիր պագցեն առաջի քո տ(է)ր, յորժամ արդարութի(ւն) քո յայտնեսցի։
⁵Եւ յետ այսորիկ տեսի՝ եւ բացաւ տաճարն խորանին վկայութե(ան)՝ որ էր ՛ի յերկինս։
⁶եւ ելանէին եւթն հրեշտակք՝ որ ունէին եւթն հարուածս, եւ զգեցեալ էին ՛ի տաճարին կտաւս մաքուրս՝ եւ պայծառս. եւ գօտեւորեալք էին առ ստեամբք իւրեանց գօտիս ոսկեղէնս։
⁷Եւ ՛ի չորից կենդանեացն տուաւ եւթն հրեշտակացն՝ եւթն սկաւառակս լի́ ցասմամբն ա(ստուծո)յ կենդանւոյն յաւիտեանս յաւիտենից։

⁸Եւ լցա́ւ տաճարն ծխով փառացն ա(ստուծո)յ՝ եւ զօրութեան նորա. եւ ո́չ ոք կարէ մտանել ՛ի տաճարն՝ մինչեւ կատարեսցին եւթն հարուածքն յեւթն հրեշտակացն։

¹Եւ լուա́յ ձայն մեծ ՛ի տաճարէն՝ զի ասէր ցեւթն հրեշտակսն, երթայք հեղէք զեւթն սկաւառակսդ ցասմամբն ա(ստուծո)յ յերկիր։
²Եւ գնա́ց առաջին հրեշտակն, եւ եհեղ զսկաւառակ իւր յերկիր, եւ եղեւ հարուածք չարաչար ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդկան, որ ունէին զդրոշմ գազանին, եւ երկիր պագին պատկերի նորա։
³Եւ երկրորդ հրեշտակն եհեղ զսկաւառակ իւր ՛ի ծով, եւ դարձան ջուրքն յարիւն մեռեալ. եւ ամենայն շունչ կենդանի որ էր ՛ի ծովու՝ սատակեցաւ։
⁴Եւ երրորդ հրեշտակն եհեղ զսկաւառակ իւր ՛ի գետս՝ եւ յաղբեւրս ջուրց, եւ եղեւ արիւն։
⁵Եւ լուայ ՛ի հրեշտակէն՝ զի ասէր. արդա́ր է՝ որ էնն եւ է́, եւ սուրբ ՛ի գործս իւր՝ զի այսպէս դատեցաւ.

⁶վ(ա)ս(ն) զի զարիւն սրբոց՝ եւ զարիւն մարգարէիցն հեղին ամպարիշտք. վ(ա)ս(ն) այնորիկ արիւն ետ ըմպել ն(ո)ց(ա) ըս(տ) արժանւոյն։
⁷Եւ լուա́յ ՛ի սեղանոյ անտի զի ասէր. այո՝ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ, արդա́ր եւ ճշմարիտ են դատաստանք քո։
⁸Եւ չորրորդ հրեշտակն եհեղ ՛ի սկաւառակէ իւրմէ ՛ի վերայ արեգական։
⁹եւ տուաւ նմա խորշակահար առնել զմարդիկ հրով. եւ տապացան մարդիկ ՛ի տա́պ մեծ, եւ հայհոյեցին զա(ստուա)ծ՝ որ ունի իշխանութի(ւն) ՛ի վերայ հարուածոցս այսոցիկ. եւ ո́չ ապաշխարեցին ՛ի փառս ա(ստուծո)յ։
¹⁰Եւ հինգերորդ հրեշտակն եհեղ ՛ի սկաւառակէ իւրմէ ՛ի վերայ աթոռոյ գազանին, եւ եղեւ թագաւորութի(ւն) ն(ո)ր(ա) խաւարեալ. եւ ծամէին զլեզուս իւրեանց յախտէ ցաւոցն,

¹¹եւ հայհոյեցին զա(ստուա)ծ երկնից ՛ի ցաւոց իւրեանց՝ եւ յախտէ դառնութե(ա)ն, եւ ո́չ ապաշխարեցին ՛ի գործոց իւրեանց։
¹²Եւ վեցերորդ հրեշտակն եհե́ղ ՛ի սկաւառակէ իւրմէ ՛ի վերայ գետոյն մեծի եփրատայ, եւ ցամաքեցան ջուրք ն(ո)ր(ա), զի պատրաստեսցի ճանապարհ թագաւորի ելիցն արեւու։
¹³Եւ տեսի՝ զի ելանէր ՛ի բերանոյ վիշապին՝ եւ ՛ի բերանոյ գազանին՝ եւ ՛ի բերանոյ սուտ մարգարէին ոգիք երեք անսուրբք իբրեւ զգորտս։
¹⁴Քանզի նոքա էին՝ ոգիք դիւականք որք առնէին զնշանս՝ եւ երթային առ թագաւորս ա(մենայ)ն երկրի՝ ժողովել զն(ո)ս(ա) ՛ի պատերազմ, յօրն մեծ տ(եառ)ն ամենակալի։ քանզի ա́յսպէս ասաց տ(է)ր.

¹⁵ահա՝ գա́մ իբրեւ զգող, երանի որ իցեն արթունք, եւ պահեսցեն զհանդերձս իւրեանց. զի մի́ մերկ շրջեսցին, եւ երեւեսցին ամօթանք իւրեանց։
¹⁶եւ ժողովեցից զնոսա ՛ի տեղի մի, որ կոչի եբրայեցերէն արմաքեդոն։
¹⁷Եւ եւթներորդ հրեշտակն եհե́ղ ՛ի սկաւառակէ իւրմէ ՛ի վերայ օդոյ. եւ ել ձայն մեծ յերկնից՝ եւ յաթոռոյն՝ ասելով. եղեւ։
¹⁸Եւ եղեն փայլատակմունք եւ ձայնք եւ որոտմունք. եւ եղեւ շարժումն մեծ՝ որպիսի չիք եղեալ իսկզբանէ՝ յորմէհետէ եղեւ մարդ ՛ի վերայ երկրի՝ այսպիսի շարժումն մեծ։
¹⁹Եւ եղեւ քաղաքն մեծ յերիս մասն, եւ քաղաքք ազգացն անկան. եւ բաբելոն մեծ յիշեցաւ առաջի ա(ստուծո)յ, տալ նմա զբաժակն գինւոյ ցասման բարկութե(ան) ն(ո)ր(ա)։

²⁰Եւ ա(մենայ)ն կղզիք փախեան, եւ լերինք ՛ի միջոյ բարձան։
²¹եւ կարկուտ մեծ իբրեւ կշիռ տաղանդոյ միոյ իջանէր յերկնից ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդկան. եւ հայհոյեցին մարդիկ զա(ստուա)ծ յերկինս՝ վ(ա)ս(ն) հարուածոյ կարկտին, զի մեծ էր հարուածն եւ սաստիկ։

¹Եւ եկն միոմն յեւթն հրեշտակացն՝ որք ունէին զեւթն սկաւառակսն. խօսեցաւ ընդ իս՝ եւ ասէ. ե́կ այսր եւ ցուցից քեզ զդատաստանս մեծ պոռնկին՝ որ նստի ՛ի վերայ ջուրց բազմաց։
²ընդ որում պոռնկեցան թագաւորք երկրի, եւ արբեցան բնակիչք երկրի ՛ի գինւոյ արբեցութե(ան) պոռնկութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
³Եւ առ տարաւ զիս յանապատ հոգւովն. եւ տեսի կին մի՝ զի նստէր ՛ի վերայ կարմիր գազանի, եւ լի էր անուամբ հայհոյութե(ան). եւ գազանն զոր տեսի՝ ունէր գլուխս եւթն եւ եղջեւրս տասն։
⁴Եւ կինն զգեցեալ էր ծիրանիս եւ կարմիրս, եւ զարդարեալ ոսկւով եւ մարգարտով եւ ակամբք պատուականօք, ունելով բաժակ ոսկի ՛ի ձեռին իւրում, եւ լի́ էր գարշելի անմաքուր պոռնկու(թեամ)բ։

⁵եւ ՛ի ճակատն ն(ո)ր(ա) գրեալ անուն՝ խորհրդով. մեծն բաբելովն՝ մա́յր պոռնկաց եւ գարշելեաց երկրի։
⁶Եւ տեսի զկինն արբեցեալ յարենէ սրբոց՝ եւ յարենէ ա(մենայ)ն վկայիցն. եւ զարմացայ՝ տեսեալ զնա՝ զարմացումն մեծ։
⁷Եւ ասէ ցիս հրեշտակն. ընդէ՞ր զարմացար, ե́ս ասացից քեզ զխորհուրդս կնոջն, եւ գազանին որ բարձեալ ունի զնա. որ ունի զեւթն գլուխն՝ եւ տասն եղջեւր։
⁸Եւ գազանդ զոր տեսեր՝ որ էր, եւ չէր, եւ հանդերձեալ է ելանել ՛ի դժոխոց՝ եւ ՛ի կորուստ երթալ։ եւ զարմացան ամենեքեան որ բնակեալ են ՛ի վերայ երկրի. որոց ոչ էր գրեալ անուանք ն(ո)ց(ա) ՛ի գիր կենաց իսկզբանէ աշխարհի. զոր տեսանէիր զգազանն, զի էր՝ եւ չէ, եւ մերձ է։

⁹Ա́ստ է իմաստութի(ւն)՝ որ ունի միտս։ եւ եւթն գլուխն՝ եւթն լերինք են, ուր կինն նստեալ էր ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա). եւ նոքին թագաւորք են եւթն. եւ թագաւորք եւթն գոլով.
¹⁰հինգն անկան, եւ մին եկա́ց, եւ մինն ո́չ է եկեալ. եւ յորժամ գայ՝ սակաւիկ մի ժամանակ ունի։
¹¹եւ գազանն՝ որ էր՝ եւ չէ, եւ նա ութերորդ է. եւ է յեւթանց անտի, եւ ՛ի կորուստ երթալոց է։
¹²Եւ տասն եղջեւրն զոր տեսեր՝ տասն թագաւորք են. որոց չեւ եւս է առեալ զթագաւորու(թ)ի(ւն), այլ առնուն՝ եւ կան իշխանք ՛ի մի ժամ. եւ առնուն նոքա զիշխանութի(ւն) ընդ գազանին։
¹³Սոքա մի կամս ունին, եւ զզօրութի(ւն) եւ զիշխանութի(ւն) գազանին տան։

¹⁴եւ ընդ գառինն պատերազմին. եւ գառնն յաղթէ ն(ո)ց(ա), զի տ(է)ր է ն(ո)ց(ա), եւ թագաւոր թագաւորաց. եւ որք ընդ նմա՝ կոչեցեալք են, ընտրեալք եւ հաւատացեալք։
¹⁵Եւ ասաց ցիս. եւ զջուրն զոր տեսեր՝ ուր նստէր պոռնիկն, ժողովուրդք են, եւ բազմու(թ)ի(ւն)ք եւ ազգք եւ լեզուք։
¹⁶եւ տասն եղջեւրքն՝ զոր տեսեր գազանին, նոքա տեսցեն զպոռնիկն՝ եւ ատեսցեն զնա, եւ զմարմին նորա կերիցեն՝ եւ այրեսցեն զնա հրով։
¹⁷քանզի ա(ստուա)ծ եդ ՛ի սիրտս նոցա առ ՛ի լինել նոցա մի կամս, եւ տալ զթագաւորութի(ւն) գազանին՝ մինչեւ կատարեսցի բանն ա(ստուծո)յ։
¹⁸Եւ կինն զոր տեսեր՝ է քաղաքն մեծ, որ ունի զթագաւորութի(ւն) ՛ի վերայ թագաւորութե(ան)ց երկրի։

¹Եւ յետ այսորիկ տեսի այլ հրեշտակ իջեալ յերկնից՝ որ ունէր իշխանութի(ւն) մեծ, եւ երկիր լուսաւորեցաւ ՛ի փառաց ն(ո)ր(ա)։
²եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն մեծ՝ ասելով. անկա́ւ բաբելոն մեծն, որ եղեալ էր բնակութի(ւն) դիւաց, եւ արգել ա(մենայ)ն այսոց պղծոց, եւ բանտ պահպանու(թ)ե(ան) ա(մենայ)ն ոգւոց անսրբից եւ ատեցելոց։
³Վ(ա)ս(ն) զի ՛ի բարկութ(իւն)է գինւոյ պոռնկութե(ան) ն(ո)ր(ա) արբին ա(մենայ)ն ազգք եւ թագաւորք երկրի՝ որ ընդ նմա պոռնկեցան. եւ վաճառականք երկրի՝ ՛ի ն(ո)ր(ա) զօրու(թ)ե(ան)ն յօրանալոյ մեծացան։
⁴Եւ լուայ ձայն յերկնից զի ասէր. ելէ́ք ՛ի միջոյ դորա՝ ժողովուրդ իմ. զի մի́ հաղորդ լիցիք մեղաց դորա, եւ մի́ զհարուածս դորա ընդունիցիք.

⁵զի հասին կցեցան մեղք դոցա մինչեւ յերկինս. եւ յիշեա́ց ա(ստուա)ծ զամպարշտութի(ւն)ս դորա։
⁶եւ հատուցանէ դմա՝ ո(ր)պ(էս) եւ հատոյցն մեզ, եւ առցէ դա երկպատիկ ըստ գործոց իւրոց. եւ զբաժակն որով խառնեացն՝ խառնեցէ́ք դմա կրկին։
⁷եւ որչափ փառաւորեաց զինքն եւ խայտաց, այնչափ հատուցէ́ք սմա սուգ. զի ՛ի սրտի իւրում ասէր՝ թէ յա(մենայ)ն ժամ նստայց ես թագուհի՝ եւ այրի́ ո́չ եւս եղէց։
⁸Վասն այնորիկ ՛ի միում աւուր եկեսցեն ՛ի վերայ դորա հարուածք՝ մա́հ, եւ սո́ւգ, եւ սով, եւ ՛ի հուր այրեսցի. զի հզօ'ր է տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ որ դատեցաւն զդա.

⁹եւ լայցեն՝ եւ կոծեսցին ՛ի վերայ դորա թագաւորք երկրի՝ որք ընդ դմա պոռնկեցան եւ խաղացին. եւ հեծեսցեն յորժամ տեսցեն զծուխ կիզման տանջանաց դորա։
¹⁰՛ի հեռաստանէ կայցեն վ(ա)ս(ն) երկիւղի տանջանաց դորա՝ եւ ասասցեն. վա́յ քաղաքիդ մեծի բաբելովնի. քաղաք հզօր՝ զի ՛ի միում ժամու եկին հասին դատաստանք քո։
¹¹Եւ վաճառականք երկրի ողբասցեն եւ սգասցեն ՛ի վերայ քո, զի զբեռն ն(ո)ց(ա) ոչ ոք գնէ։

¹²եւ շահք ոք ՛ի քէն՝ ո́չ եւս իցէ, ոսկւոյ եւ արծաթոյ եւ ականց պատուականաց՝ եւ մարգարտոյ եւ բեհեղոյ եւ ծիրանւոյ եւ ոսկեթելի եւ որդան, եւ ա(մենայ)ն փայտ խնկոյ՝ եւ ա(մենայ)ն անօթ փղոսկրեայ, եւ ա(մենայ)ն անօթ ՛ի փայտէ պատուականէ եւ պղնձոյ եւ յերկաթոյ եւ ՛ի կճոյ.
¹³եւ կինամոմոն, եւ ա(մենայ)ն խունկ, եւ եւղ եւ կնդրուկ, եւ գինի եւ ձէթ, եւ նաշիհ եւ ցորեան, եւ ստացուածք ա(մենայ)ն, արջառ եւ ոչխար. եւ երիվարաց եւ կառաց՝ որ վայել է մարմնոց եւ ոգւոց մարդկան։
¹⁴եւ ա(մենայ)ն ցանկութի(ւն) անձին քոյ գնաց ՛ի քէն, եւ ա(մենայ)ն լուսափայլ վայելչութի(ւն)ն, պարարտն եւ գէրն եւ սպիտակն գնաց ՛ի քէն, եւ ո́չ եւս գտցես զայդ։

¹⁵Եւ ա(մենայ)ն շահավաճառք այսոքիւք մեծացեալք ՛ի քէն ՛ի բաց կացցեն վ(ա)ս(ն) երկիւղի տանջանաց քոց լալով՝ եւ սուգ առնելով,
¹⁶ասասցեն. վա́յ վա́յ քաղաք մեծ, որ զգեցեալ էիր բեհեզս եւ ծիրանիս եւ որդան, ոսկեզօծս՝ եւ քարինս պատուականս՝ եւ մարգարիտս.
¹⁷զի ՛ի միում ժամու պակասեցաւ այնչափ մեծութի(ւն) քո. եւ ա(մենայ)ն նաւավար՝ եւ ա(մենայ)ն որ ՛ի տեղիս տեղիս նաւեն, եւ նաւաղք, եւ որք միանգամ ուռկանաւ գործեն՝ ՛ի հեռաստանէ կայցեն լալով,
¹⁸եւ աղաղակեսցեն՝ տեսանելով զծուխ կիզման ն(ո)ր(ա), ասելով. ո՞ նմանէ քաղաքիս այսմիկ մեծի։

¹⁹Եւ արկցեն հող ՛ի վերայ գլխոց իւրեանց, եւ գուժալով ձայնիւ մեծաւ՝ լալով եւ սգալով ասասցեն. վայ վայ քաղաք մեծ, որով ամենեքեան մեծանայաք՝ որք ունէաք զնաւս ՛ի ծովս՝ վասն պատուականութե(ան) քոյ. զի՞ ՛ի միում ժամու ապականեալ կործանեցար։
²⁰Ուրա́խ լերուք ՛ի վերայ նորա երկինք՝ եւ ս(ուր)բ առաքեալք եւ մարգարէք. զի դատեցաւ ա(ստուա)ծ զդատաստան ձեր ՛ի դմանէ։
²¹Եւ ա́ռ հրեշտակն հզօր՝ քար մի իբրեւ զերկան մեծ, եւ ընկէց ՛ի ծով՝ ասելով. այսպէս յարձակմամբ անկցի բաբելովն քաղաք մեծ, եւ այլ ո́չ եւս գտցի։
²²եւ ձայն քնարերգաց եւ երաժշտականաց՝ արուեստականաց՝ եւ փողահարաց՝ եւ թմբկի, այլ ո́չ եւս լուիցի ՛ի քեզ։

²³եւ լոյս ճրագի եւ ձայն երկանի՝ այլ ոչ եւս երեւեսցի ՛ի քեզ, եւ ձայն փեսայի եւ ձայն հարսին՝ այլ ո́չ եւս լուիցի ՛ի քեզ. եւ ո́չ վաճառականք քո փառաւորք եւ մեծամեծք երկրի, որ զուարճացեալ էին ՛ի քեզ. վ(ա)ս(ն) զի կախարդութ(եամ)բ դեղատուու(թեն)է քոյ մոլորեցան ամենայն ազգք։
²⁴եւ ՛ի քեզ ամենայն արիւն մարգարէից եւ սրբոց գտաւ, եւ ամենայն գրելոց յերկրին կենդանեաց։

¹Եւ յետ այնորիկ լուայ ձայն մեծ բազմութե(ան) յերկինս՝ ասելով. ալէ́լուիա, փրկութի(ւն) եւ փառք եւ պատիւ եւ զօրութի(ւն) ա(ստուծո)յ մերում.
²զի ճշմարի́տ եւ արդա́ր են դատաստանք ն(ո)ր(ա). զի դատեա́ց զպոռնիկն մեծ ՛ի պոռնկու(թ)ե(ան) իւրում, եւ խնդրեաց զվրէժ արեան ծառայից իւրոց ՛ի ձեռաց ն(ո)ր(ա)։
³Եւ կրկին անգամ օրհնեցին՝ եւ ասացին, ալէ́լուիա. եւ ծուխ նորա ելանէր յաւիտեանս յաւիտենից։
⁴եւ անկա́ն քսան եւ չորք երիցունքն՝ եւ չորք կենդանիքն, եւ երկիր պագին ա(ստուծո)յ՝ որ նստէրն յաթոռ փառաց ասելով, ամէն՝ ալէ́լուիա։

⁵Եւ ձայն յաթոռոյն ելանէր՝ ասելով. օրհնեցէք զա(ստուա)ծ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա), եւ որք երկնչիք ՛ի նմանէ՝ փոքունք եւ մեծամեծք։
⁶եւ լուայ ձայն բազմութե(ան) մեծի՝ իբրեւ զձայն ջուրց բազմաց, եւ իբրեւ զձայն հզօր որոտման, ասելով դարձեալ. ալէ́լուիա, վ(ա)ս(ն) զի թագաւորեաց ա(ստուա)ծ ամենակալ։
⁷Խնդամք՝ եւ տամք փառս նմա, զի ե́կն հարսանիք գառինն։
⁸եւ տուաւ նմա զգենուլ բեհեզս սպիտակս սուրբս եւ լուսափայլս. որ է բեհեզն արդարութի(ւն) սրբոցն։
⁹Եւ մի յերիցանցն ասէր ցիս։ գրեա́ զայդ, երանելի́ք են ամենեքեան՝ որ կոչեցեալեն յընթրիս հարսանեաց գառինն։

¹⁰Եւ ես անկեալ առաջի ոտից նորա, երկի́ր պագի նմա։ եւ ասէ ցիս. անսա՝ մի́ անկանիր առաջի իմ, քանզի եւ ես ծառայակից քո եմ, եւ եղբարց քոց՝ որք ունին զվկայութի(ւն)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ միայն երկրպագեա́. քանզի հաստատութ(եամ)բ յ(իսու)սի է տեսիլդ, եւ հոգի մարգարէութե(ան)դ. զի վկայութի(ւն) յ(իսու)սի է՝ հոգւովն սրբով՝ որ ՛ի մարգարէսն էր։
¹¹Եւ տեսի զերկինս բացեալ. եւ ահա ձի́ սպիտակ, որ հեծեալն էր ՛ի նմա՝ հաւատարիմ եւ ճշմարիտ, եւ արդարութ(եամ)բ դատի՝ եւ պատերազմի։
¹²եւ աչք նորա բոց հրոյ, եւ ՛ի վերայ գլխոյ ն(ո)ր(ա) պսակս բազումս. եւ ունէր անուն գրեալ, զոր ո́չ ոք գիտէ՝ բայց միայն ինքն։

¹³եւ արկեալ զիւրեւ հանդերձ ներկեալ արեամբ. եւ կոչէր անուն ն(ո)ր(ա)՝ բան ա(ստուծո)յ։
¹⁴եւ զօրավարք երկնից՝ եւ զօրք երկնից զհետ երթային ն(ո)ր(ա) ձիովք՝ զգեցեալք բեհեզս սուրբս եւ սպիտակս։
¹⁵Եւ ՛ի բերանոյ նորա ելանէր սուր սրեալ. զի նովա́ւ հարցէ զազգս. եւ նա հովուեսցէ զն(ո)ս(ա) գաւազանաւ երկաթեաւ. եւ նա կոխեսցէ զհնծան գինւոյ՝ ցասման բարկու(թ)ե(ան) ա(ստուծո)յ ամենակալի։
¹⁶եւ ունէր ՛ի վերայ պատմուճանի իւրոյ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) անդամոց իւրոց գի́ր գրեալ. թագաւո́ր թագաւորաց եւ տ(է)ր տերանց։

¹⁷Եւ տեսի այլ հրեշտակ՝ որ կայր ՛ի վերայ արեգական, զի աղաղակեա́ց ՛ի ձայն մեծ ա(մենայ)ն հաւուց թռուցելոց ընդ մէջ երկնից՝ ասելով. եկա́յք ժողովեցարուք յընթրիս մեծին ա(ստուծո)յ.
¹⁸եւ կերիջիք զմարմինս թագաւորաց, եւ զմարմինս երիվարաց՝ եւ ա(մենայ)ն հեծելոց ՛ի նոսա, եւ զմարմինս ազատաց եւ ծառայից՝ մեծի եւ փոքու։
¹⁹Եւ տեսի զգազանն՝ եւ զթագաւորս երկրի՝ եւ զզօրս ն(ո)ց(ա) ժողովեալս առնել պատերազմ ընդ այնմ, որ հեծեալն էր ՛ի ձին սպիտակ՝ եւ ը(ստ) զօրս ն(ո)ր(ա)։

²⁰Եւ ըմբռնեցաւ գազանն, եւ որ ընդ նմա սուտ մարգարէն, որ առնէր զնշանս առաջի ն(ո)ր(ա), եւ զորս մոլորեցոյց եւ ետ առնուլ զդրոշմ գազանին՝ եւ զերկպագուս պատկերի ն(ո)ր(ա). եւ կենդանւոյն արկին զն(ո)ս(ա) ՛ի լիճ հրոյ այրեցելոյ ծծըմբով.
²¹եւ այլքն մեռան ՛ի սրոյ հեծելոյն ՛ի վերայ ձիոյն՝ յորոյ բերանոյ ելանէր սուրն. եւ ա(մենայ)ն թռչունք յագեցան ՛ի մարմնոց նոցա։

¹Եւ տեսի այլ հրեշտակ զի իջանէր յերկնից, եւ ունէր զփականս դժոխոց, եւ շղթայս մեծ ՛ի ձեռին իւրում.
²եւ ըմբռնեա́ց զվիշապն զառաջին, որ է բանսարկուն եւ սատանայ, եւ կապեաց զնա հազար ամ.
³եւ արկ զնա յանդունդս դժոխոց, եւ փակեաց եւ կնքեաց զնա՝ զի այլ մի́ եւս մոլորեցուսցէ զազգս, մինչեւ կատարեսցի հազա́ր ամն. եւ յետ այնորիկ պա́րտ է լուծանել նմա սակաւ մի ժամանակ։

⁴Եւ տեսի աթոռս, եւ նստան ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա). եւ դատաւորութի(ւն) տուաւ ն(ո)ց(ա)՝ ընտրել զհոգիս չարչարելոցն վասն վկայութե(ա)ն յ(իսու)սի՝ եւ վասն բանին ա(ստուծո)յ. եւ զորս ոչ երկիր պագին գազանին, եւ ո́չ առին զդրոշմ նորա ՛ի ճակատս իւրեանց՝ եւ ո́չ ՛ի վերայ աջու ձեռին իւրեանց. եւ կացին՝ եւ թագաւորեցին ը(ստ) ք(րիստո)սի հազար ամ։
⁵Եւ յետ այսորիկ ՛ի մեռելոց ո́չ ոք եկաց, մինչեւ ՛ի կատարել հազար ամին։ այս է յարու(թ)ի(ւն) առաջին։
⁶Երանի սրբոցն, որք ունին բաժին ՛ի յարութե(ա)ն առաջնում. ՛ի վերայ սոցա երկրորդ մահն ո́չ ունի իշխանութի(ւն). այլ եղիցին քահանայք ա(ստուծո)յ՝ եւ տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. եւ թագաւորեսցեն ընդ նմա հազար ամ։

⁷Եւ յետ յազար ամին լուծցէ զսատանայ՝ եւ հանցէ ՛ի բանտէ անտի. ելցէ եւ մոլորեցուսցէ զազգս ա(մենայ)ն ը(ստ) չորս կողմանս երկրի. եւ զգոգ եւ զմագոգ առցէ ՛ի ձեռս՝ ժողովել նոքօք զամ զօրս ՛ի պատերազմ. որոյ թիւ ն(ո)ց(ա) իբրեւ զաւազ ծովու։
⁸եւ ելցեն ՛ի լայնութի(ւն) երկրի, եւ պատեսցեն շուրջ զբանակս սրբոցն, եւ զքաղաքին սիրելւոյ։
⁹Եւ իջցէ հուր յերկնից առ ՛ի յա(ստուծո)յ՝ եւ կերիցէ զն(ո)ս(ա), եւ զզօրագլուխն ն(ո)ց(ա) զսատանայ՝ որ մոլորեցոյց զն(ո)ս(ա). եւ արկցէ զն(ո)ս(ա) ՛ի ծովն հրոյ եւ ծծըմբոյ ուր էր գազանն՝
¹⁰եւ սուտ մարգարէն։ եւ չարչարեսցին զտիւ եւ զգիշեր։

¹¹Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ո́չ գտաւ ն(ո)ց(ա)։
¹²Եւ տեսի զմեռեալս մեծամեծս եւ զփոքունս ու կային առաջի աթոռոյն. եւ գրեանք բանային. եւ այլ գիրք բացաւ կենաց. եւ դատեցան մեռեալք ՛ի գրելոցն՝ ըս(տ) գործոց իւրեանց,
¹³Եւ ետ ծով զմեռեալս իւր, եւ մահ եւ դժոխք զիւրեանց մեռեալս. եւ դատեցան իւրաքանչիւր ըստ գործոց իւրեանց։
¹⁴մահ՝ եւ դժոխք մատնեցան ՛ի լիճ հրոյն։
¹⁵եւ որ ո́չ ոք գտաւ ՛ի գիրն կենաց գրեալ՝ արկաւ ՛ի լիճ հրոյն։

¹Եւ տեսի երկին նոր՝ եւ երկիր նոր. քանզի առաջինն երկինք եւ երկիր էանց. եւ ծով ո́չ գոյր։
²եւ զքաղաքն ս(ուր)բ զնորն ե(րուսաղ)էմ տեսի՝ զի իջանէր յա(ստուծո)յ եւ յերկնից՝ զարդարեալ եւ պատրաստեալ ո(ր)պ(էս) հարսն՝ առն իւրոյ։
³Եւ լուայ ձայն յերկնից՝ որ ասէր. ահաւասիկ խորանն ա(ստուծո)յ ՛ի մէջ մարդկան, եւ բնակեսցէ ը(ստ) ն(ո)ս(ա)։ եւ նոքա ժողովուրդ նմա. եւ սա ա(ստուա)ծ ն(ո)ց(ա)։
⁴եւ ջնջեսցէ զամենայն արտօսր յաչաց ն(ո)ց(ա). եւ մահ ո́չ եւս գոյ, ո́չ սուգ՝ եւ ո́չ աղաղակ, ո́չ ցաւք՝ եւ ո́չ աշխատանք ո́չ եւս գոյ, զի առաջինն էանց։

⁵Եւ ասաց ցիս՝ որ նստէր ՛ի վերայ աթոռոյն. ահաւասիկ առնեմ զա(մենայ)ն նոր. եւ ասաց ցիս, գրեա́. այո բանք ճշմարիտ եւ հաւատարիմք։
⁶Եւ ասէ ցիս. եղէ իս ալփա եւ ով, սկիզբն եւ կատարած. ես ծարաւելոցն տամ յաղբերէ ջրոյ կենաց ձրի։
⁷Որ յաղթէ, ժառանգեսցէ զայս ա(մենայ)ն. եւ ես եղէց ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ, եւ նոքա եղիցին ինձ որդիք։
⁸եւ ծուլացն եւ անհաւատից՝ սպանողաց եւ պոռնկաց՝ եւ կախարդաց եւ կռապաշտից՝ եւ դեղատուաց, եւ ամենայն ստոց՝ ամպարշտաց, որոց բաժինն իւրեանց ՛ի լճին այրեցելոյ հրով եւ ծծըմբով. որ է մահն երկրորդ։

⁹Եւ եկն առ իս մի յեւթն հրեշտակացն, որք ունէին զեւթն սկաւառակսն լցեալս եւթն վախճանաւ կատարածովք, խօսեցաւ ը(ստ) իս եւ ասէ. ե́կ՝ ցուցից քեզ զհարսնն եւ զկին գառինն։
¹⁰եւ առ տարաւ զիս ՛ի լեառն մի բարձր եւ մեծ՝ հոգւովն, եւ եցոյց ինձ զքաղաք մեծ եւ ս(ուր)բ՝ ե(րուսաղ)էմ. զի իջեալ էր յերկնից առ ՛ի յա(ստուծո)յ.
¹¹եւ ունէր զփառս ա(ստուծո)յ։ եւ էր ՛ի նմա լուսաւորութի(ւն) նմանեալ ականց պատուականաց՝ քար յասպիս սառնատեսակ եւ կենդանի։
¹²Եւ էին պարիսպք ն(ո)ր(ա) մեծ եւ բարձր, եւ ունէր դրունս երկոտասան. եւ յերկոտասան դրունսն երկոտասան հրեշտակս, եւ անուանք իւրաքանչիւրոցն ՛ի վ(ե)ր(այ) դրանցն գրեալ էին՝ ըս(տ) երկոտասան ցեղիցն ի(սրաէ)լի։

¹³Յարեւելից կողմանէ դրունք երեք եւ ՛ի հիւսւիւսոյ կողմանէ դրունք երեք, եւ ՛ի հարաւոյ կողմանէ դրունք երեք, եւ յարեւմտից կողմանէ դրունք երեք։
¹⁴Եւ պարիսպք քաղաքին՝ ունէր հիմունս երկոտասան, եւ ՛ի նոսա երկոտասան անուանք՝ երկոտասան առաքելոց գառինն։
¹⁵Եւ որ խօսէրն ը(ստ) իս՝ ունէր եղէգն ոսկի ՛ի ձեռին իւրում, զի չափեսցէ զքաղաքն՝ եւ զդրունս ն(ո)ր(ա)՝ եւ զպարիսպս ն(ո)ր(ա)։
¹⁶Եւ էր քաղաքն քառակուսի. եւ որչափ երկայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ նոյն չափ եւ լայնութի(ւն) եւ բարձրութի(ւն) հաւասար։ եւ էր չափ երկայնութե(ան) ն(ո)ր(ա)՝ երկոտասան հազար ասպարէզս. եւ լայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) եւ բարձրութի(ւն) միաչափ՝ կիվաւս։

¹⁷Եւ չափեաց զպարիսպն ն(ո)ր(ա) հարիւր եւ քառասուն եւ չորս ասպարէզս. չափ մարդոյ՝ որ է հրեշտակի։
¹⁸եւ էր շինուած պարսպաց քաղաքին այսպիս. եւ քաղաքն էր ոսկի մաքուր՝ նման ս(ուր)բ եւ սպիտակ ապակւոյ։
¹⁹Եւ հիմունք քաղաքին յա(մենայ)ն ականց պատուականաց. հիմն առաջին պարսպին յասպիս, երկրորդն՝ շափիղա, երրորդն՝ պղնձագոյն, չորրորդն՝ զմրուխտ,
²⁰հինգերորդն՝ եղեգնաքար, վեցերորդն՝ սարդիոն, եւթներորդն՝ ոսկեքար, ութերորդն՝ բեւրեղ, իններորդն՝ ապաղիոն, տասներորդն՝ քրիսոպրոսաւս, մետասանն՝ յակինթ, երկոտասանն՝ ամեթովս։

²¹Եւ էին երկոտասան դրունք յերկոտասան մարգարտաց՝ միաձեւ. եւ իւրաքանչիւրոցն դրունքն էին մի մի դուռն ՛ի միոյ միոյ մարգարտէ. եւ ընդարձակու(թ)ի(ւն) քաղաքին ոսկի մաքուր՝ ո(ր)պ(էս) զապակի պայծառ։
²²եւ տաճար ո́չ տեսի ՛ի նմա, քանզի տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ տաճար էր ՛ի նմա՝ եւ գառնն։
²³Եւ քաղաքին չէին պէտք արեգական եւ լուսնի, զի լուսաւորեսցեն զնա. քանզի փառքն ա(ստուծո)յ լուսաւորէին զնա յա(մենայ)ն ժամ. եւ ճրագ ՛ի նմ(ա) գառնն։
²⁴եւ գնային հեթանոսք ՛ի լոյս ն(ո)ր(ա). եւ թագաւորք երկրի լուսազգեաց լինէին ՛ի փառաց ն(ո)ր(ա)։

²⁵Եւ դրունք ն(ո)ր(ա) ո́չ փակէին ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, այլ բաց կային հանապազորդ. եւ գիշեր՝ ո́չ եւս լինէր ՛ի նմա.
²⁶այլ փառք եւ պատիւ ազգաց։
²⁷եւ ո́չ մտցէ անդ ամենայն չարակամ՝ եւ պիղծ ստութի(ւն), բայց միայն որ գրեալ են ՛ի դպրութի(ւն) կենաց գառինն։

¹Եւ եցոյց ինձ մաքուր գետ կենդանի ջրոյ՝ սառնատեսակ, որ ելանէր յաթոռոյն ա(ստուծո)յ եւ գառինն։
²եւ գնայր ՛ի մէջ հրապարակաց քաղաքին. եւ զեզերբ գետոյն աստի եւ անտի ծառ կենաց՝ որ բերէր պտուղս երկոտասան. ըստ միոյ միոյ ամսոց տային զպտուղս իւրեանց. եւ տերեւ ծառոյն՝ էր բժշկու(թ)ի(ւն) հեթանոսաց։
³Եւ նզովք անդ՝ ո́չ եւս էին. եւ աթոռն ա(ստուծո)յ եւ գառին ն(ո)ր(ա) էր ՛ի նմա. եւ ծառայք ն(ո)ր(ա) պաշտէին զնա.
⁴եւ տեսանէին զերեսս ն(ո)ր(ա). եւ անուն ն(ո)ր(ա) գրեալ էր ՛ի ճակատս ն(ո)ց(ա)։
⁵եւ գիշեր ո́չ անդ, եւ չէր ինչ անդ պէտք ճրագի եւ լուսոյ արեգական. վ(ա)ս(ն) զի տ(է)ր ա(ստուա)ծ լուսաւորէր զն(ո)ս(ա). եւ թագաւորեսցեն յաւիտեանս յաւիտենից։

⁶Եւ ասէ ցիս. այս բանք հաւատարիմ է եւ ճշմարիտ եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մարգարէից սրբոց՝ առաքեաց զհրեշտակ իւր՝ ծառայիդ իւրում ցուցանել զոր լինելոց է վաղվաղակի։
⁷երանի որ պահէ զբան մարգարէու(թ)ե(ան)ս զայս։
⁸Եւ ես յովհաննէս լուայ՝ եւ տեսի զայս ա(մենայ)ն. եւ յորժամ լուայ եւ տեսի, անկայ եւ երկիր պագի հրեշտակին՝ որ ցուցանէր ինձ զայս ա(մենայ)ն։
⁹Եւ ասէ ցիս. մի́ անկանիր առաջի իմ՝ եւ երկիր պագաներ. քանզի եւ ես ծառայակից քո եմ եւ եղբարց քոց՝ որ պահեսցեն զբան մարգարէու(թ)ե(ան) գրոյս այսորիկ. ա(ստուծո)յ երկիր պագ։
¹⁰Եւ ասէ ցիս դարձեալ. մի́ կնքեր զբանս մարգարէական գրոցս այսմիկ. քանզի ժամանակս մերձ է։

¹¹Որ ամպարշտելոցն է ամպարշտեսցի, եւ ու աղտեղանալոցն է աղտեղասցի, եւ որ արդարանալոցն է՝ արդարասցի, եւ որ սրբելոցն է՝ սրբեսցի։
¹²ահա՝ գամ վաղվաղակի՝ եւ վարձք իմ ը(ստ) իս, հատուցանել իւրաքանչիւր ըս(տ) գործս իւրեանց։
¹³Եւ եմ ալփա եւ ով, սկիզբն եւ կատարած, առաջին եւ վերջին։
¹⁴Երանելիք են՝ որ պահեն զպատուիրանս նորա. նոքա ունին իշխանութի(ւն) ուտել ՛ի փայտէն կենաց՝ եւ մտանել ընդ դրունս քաղաքին։
¹⁵Այլ ելցեն արտաքս շունք, եւ դեղատուք, սպանօղք, եւ կռապաշտք, եւ ամենեքեան որ սիրեն զստութի(ւն)։
¹⁶Ես յ(իսու)ս առաքեցի զհրեշտակ իմ վկայել զայս ձեզ եկեղեցեացդ. ես արմատ եւ սեռ ՛ի դաւթայ, եւ աստղ պայծառ առաւօտին։

¹⁷եւ հոգի՝ եւ փեսայն՝ որ գալոցն եմ. եւ որ լսէ՝ ասելով թէ ե́կ, եւ որ ծարաւի իցէ՝ եկեսցէ, եւ որ ոք կամի առնուլ զջուրն կենաց ձրի։
¹⁸Վկայեմ եւ ես ա(մենայ)նի՝ որ լսէ զբանս մարգարէութե(ան) գրոցս այսմիկ. թէ ոք յաւելցէ ՛ի սա՝ յաւելցէ ա(ստուա)ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զեւթն հարուածսն գրեալս ՛ի գիրս յայս։
¹⁹Եւ եթէ ոք պակասեցուսցէ ՛ի բանից մարգարէու(թ)ե(ան) գրոյս այսմիկ՝ պակասեցուսցէ́ եւ հատցէ ա(ստուա)ծ զբաժին ն(ո)ր(ա) ՛ի ծառոյն կենաց, եւ ՛ի քաղաքէն սրբոց՝ որ գրեալ է ՛ի գիրս յայս։
²⁰Ասաց՝ որ վկայեացն զայս. գամ ես վաղվաղակի. ամէն։ Եկն տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
²¹Շնորհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի վերայ ա(մենայ)ն սրբոց։ Ամէն։