¹ՍԻՐԵՑԷ́Ք զարդարութիւն՝ ոյք դատիք զերկիր։ Խորհեցարո́ւք զտ(թեն)է բարու(թեամ)բ. եւ միամտու(թեամ)բ սրտիւ խնդրեցէ́ք զնա։
²Զի գտանի́ այնոցիկ որ ո́չ փորձեն զնա. եւ երեւի́ որոց ո́չ թերահաւատեն ՛ի նմանէ։
³Զի խորհո́ւրդք թեւրք անջատեն յա(ստուածո)յ. եւ զօրութի(ւն) փորձ՝ յանդիմանէ́ զանզգամս։
⁴Զի յանձն չարարուեստ՝ իմաստութի(ւն) ո́չ մտցէ, եւ ո́չ բնակէ ՛ի մարմնի վարեցելո́յ մեղօք։
⁵Զի ս(ուր)բ հոգին իմաստութե(ան) փախիցէ́ ՛ի նենգութ(են)է. եւ մերժեսցի ՛ի խորհրդոց անմտաց, եւ յանդիմանեսցէ́ ՛ի հասանել ՛ի վ(ե)ր(այ) անիրաւութե(ան)ց։

⁶Զի մարդասէր հոգին իմաստու(թ)ե(ան)՝ ո́չ արդարացուցանէ զհայհոյիչն ՛ի շրթանց իւրոց. զի երիկամանց ն(ո)ր(ա) է վկա́յ ա(ստուա)ծ, եւ սրտի ն(ո)ր(ա) ոստիկա́ն ճշմարիտ. եւ լեզուի ն(ո)ր(ա) ունկնդիր։
⁷Զի հոգի տ(եառ)ն ելից զտիեզերս, եւ որ ունի զամ(ենայն)՝ ունի́ զգիտու(թ)ի(ւն)Ի բարբառոյ։
⁸Վ(ա)ս(ն) այնորիկ՝ եւ որ շըշնջեն զանիրաւս ո́չ ծածկեսցի. եւ ո́չ իրաւունք առ նովաւ առանց կշտամբու(թ)ե(ան) անցցեն։
⁹Զի խորհրդոց ամպարշտաց՝ հա́րց եւ փորձ եղիցի. եւ բա́նի́ց ն(ո)ց(ա) լուր՝ առ տ(է)ր հասցէ ՛ի կշտամբութի(ւն) անօրէնու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ց(ա)։
¹⁰Զի ունկն նախանձաւորութե(ան) լսէ́ զամ(ենայն). եւ շըշնջիւն քրթմնջանաց՝ ո́չ ծածկեսցի։

¹¹Այսուհետեւ զգո́յշ լերուք յանօգուտ քրթմնջանէ. եւ ՛ի բամբասանաց խնայեցէ́ք զլեզու։ զի շըշունջ գաղտնի՝ դատարկ ո́չ անցցէ, եւ բերան ստախօս՝ սպանանէ զանձն։
¹²Մի́ ցանկայք մահու մոլորութ(եամ)բ կենաց ձերոց. եւ մի́ ձգէք յանձինս զսատակումն գործովք ձեռաց ձերոց։
¹³Զի ա(ստուա)ծ զմահ ո́չ արար, եւ ո́չ խնդայ ընդ կորուստ կենդանեաց։
¹⁴Քանզի հաստատեաց ՛ի լինել զամ(ենայն). եւ ՛ի փրկութի(ւն) են գործք աշխարհի։ Չի́ք ՛ի ն(ո)ս(ա) դեղ սատակման. եւ ո́չ թագաւորութի(ւն) դժոխոց ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի.
¹⁵զի արդարու(թ)ի(ւն)՝ անմա́հ է։

¹⁶Իսկ ամպարիշտք ձեռօք եւ բանիւք կոչեցին զնա առ իւրեանս։ բարեկա́մ համարեցան զնա, եւ հալեցան, եւ դաշինս կռեցին ը(նդ) նմա. զի արժանի́ իսկ են բաժանակի́ց նմա լինելոյ։

¹Խորհեցա́ն յանձինս իւրեանց զանուղղայս եւ ասեն. սակա́ւ եւ ցաւագին են կեանք մեր, եւ ո́չ գոյ բժշկութի(ւն) ՛ի վախճանի մարդոյ. եւ չերեւեցա́ւ որ դարձաւ ՛ի դժոխոց։
²Զի յանկարծակի́ իմն եղաք. եւ յետ այսորիկ լինիցիմք իբրեւ զչեղեալք։ Զի իբրեւ զծո́ւխ է շունչ յըռնգունս մեր, եւ իբրեւ զկայծա́կն բան ՛ի շարժման սրտի մերում։
³Յորոյ շիջանելն՝ մոխի́ր լինի մարմինն. եւ ոգին սփռի իբրեւ զօդ թոյլ։
⁴Եւ անունս մեր մոռասցի́ ժամանակաւ. եւ ո́չոք յիշատակեսցէ զգործս մեր։ Անցցե́ն կեանք մեր իբրեւ զհետս ամպոյ, եւ իբրեւ զչամանդա́ղ ցրուեսցին հալածեալք ՛ի ճառագայթից արեգական, եւ ՛ի տապոյ ն(ո)ր(ա) ծանրացեալք։

⁵Զի անցք ստուերի́ են կեանք մեր, եւ չի́ք խափան վախճանի մարդկան, զի կնքեցաւ եւ ո́չոք դարձուցանէ։
⁶Արդ եկա́յք՝ եւ վայելեսցուք ՛ի բարութի(ւն)ս որ կանս. եւ վարեսցուք արարածովքս զբաղեալք իբրեւ ՛ի մանկու(թ)ե(ան)։
⁷Պէսպէ́ս գինեօք եւ անոյշ իւղովք լցցուք. մի́ անցցէ առ մեւք ծաղիկ գարնայնոյ։
⁸Բոլորիւք վարդից պսակեսցուք՝ մինչչե́ւ թառամեալ իցեն։
⁹Մի́ոք ամենեւին լիցի անմասն ՛ի մեծամեծար ուրախութ(են)էս մերմէ. յամ(ենայն) տեղիս թողցուք զնշանակ ուրախու(թ)ե(ան)։ զի ա́յն է բաժին մեր, եւ սո́յն վիճակ։
¹⁰Բռնադատեսցուք զտնանկն անիրաւու(թեամ)բ. մի́ խնայեսցուք յայրին. մի́ խորշեսցուք ՛ի բազմանակեայ ալեաց ծերոյն։

¹¹Եւ օրէնս արդարութե(ան) բռնութի(ւն) մեր եղիցի։ զի տկարու(թ)ի(ւն) անպիտան յանդիմանի։
¹²Դարանակա́լ լիցուք արդարոյն զի դժպհի եղեւ մեզ. եւ հակառա́կ կայ գործոց մերոց։ եւ նախատինս դնէ մեզ զյանցանս օրինացն. եւ բամբասէ զմեղօք մանկութե(ան) մերոյ։
¹³Խոստանայ ունել զգիտու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ, եւ որդի տ(եառ)ն զանձն իւր անուանէ։
¹⁴եւ եղեւ ՛ի յանդիմանու(թ)ի(ւն) մտաց մերոց։
¹⁵Ծա́նր է մեզ եւ տեսանելն զնա. զի աննմա́ն են այլոց կեանք ն(ո)ր(ա)՝ եւ այլազգի շաւիղք ն(ո)ր(ա)։

¹⁶՛Ի գարշութի(ւն) համարեցաք նմա. եւ խորշի́ ՛ի ճանապարհաց մերոց՝ իբրեւ ՛ի պղծութե(ան)ց։ երանէ́ զվախճան արդարոց. եւ հպարտացեալ՝ կոչէ հայր զա(ստուա)ծ։
¹⁷Տեսցուք թէ ճշմարի՞տ իցեն բանք ն(ո)ր(ա). եւ փորձեսցո́ւք զվախճան նորա։
¹⁸Եթէ իցէ արդարե́ւ որդի ա(ստուածո)յ՝ պաշտպանեսցէ́ նմա. եւ փրկեսցէ զնա ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռաց հակառակորդաց։
¹⁹Թշնամանօք եւ գանիւք խոշտանգեսցուք զնա։ Եթէ լինիցի՞ այցելու(թ)ի(ւն) նմա. զի զչա́փ առցուք զհեղու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), եւ խելամուտ լիցուք անոխակալութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
²⁰Մահո́ւ խայտառակու(թ)ե(ան) դատեսցուք զնա։ եթէ լինիցի՞ այցելութի(ւն) նմա ՛ի բանից իւրոց։

²¹Զա́յս խորհեցան եւ խաբեցան. զի կուրացո́յց զնոսա չարու(թ)ի(ւ)ն իւրեանց։
²²եւ ո́չ ծանեան զխորհուրդս ա(ստուածո)յ, եւ ո́չ վարձուց ա́կնկալան սրբու(թ)ե(ան). եւ ո́չ ընտրեցին զպատիւ ոգւոց անարատից։
²³Զի ա(ստուա)ծ հաստատեաց զմարդն յանեղծու(թ)ե(ան), եւ ՛ի պատկեր իւրոյ բարերարու(թ)ե(ան)ն արար զնա։
²⁴նախանձու բանսարկու(թ)ի(ւ)ն եմուտ մահ յաշխարհ։
²⁵եւ փորձեն զնա որ ն(ո)ր(ա)՝ վիճակին սակի́ են։

¹Բայց ոգիք արդարոց ՛ի ձեռի́ն ա(ստուածո)յ են, եւ ո́չ մերձեսցի ՛ի ն(ո)ս(ա) մահ։
²Թուեցան յաչս անզգամաց թէ մեռան, եւ համարեցան չարչարանք ելք ն(ո)ց(ա)՝
³եւ գնալն ՛ի մէնջ բեկո́ւմն. բայց նոքա են խաղաղու(թ)ե́(ան)։
⁴Զի թէպէտ եւ յաչս մարդկան տանջեցան, այլ յոյս ն(ո)ց(ա) լի́ է անմահու(թեամ)բ։
⁵Եւ սակաւիկ ինչ խրատեալք եւ տրտմեալք, գտցեն զմեծ բարու(թ)ի(ւն)։ զի ա(ստուա)ծ փորձեաց զն(ո)ս(ա), եւ եգիտ զնոսա իւր արժանիս։
⁶Իբրեւ զոսկի ՛ի բովս քննեաց զն(ո)ս(ա), եւ իբրեւ զողջակէ́զ զոհի ընկալաւ զն(ո)ս(ա)։ ՛Ի 2ամանակի այցելութե(ան) իւրեանց
⁷պայծառասցին, եւ իբրեւ կայծակն ընդ եղէգն ընթասցին։

⁸Դատեսցին զազգս՝ եւ ընկալցին զժողովուրդս. եւ թագաւորեսցէ́ նոցա տ(է)ր յաւիտեան։
⁹Յուսացեա́լք ՛ի նա՝ իմասցին զճշմարտութի(ւն). եւ հաւատարիմք՝ սիրո́վ ակնկալցին նմա։ զի շնորհք եւ ողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) սրբոց ն(ո)ր(ա), եւ այցելու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ընտրելոց ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Իսկ ամպարիշտք ը(նդ) խորհրդոց իւրեանց ընկալցին զպատիժս. որ անփո́յթ արարին զիրաւանց, եւ եղեն ապստա́մբք ՛ի տ(թեն)է։
¹¹Զի որ զիմաստութի(ւն) եւ զխրատ անարգէ՝ թշուառակա́ն է, եւ ընդունա́յն է յոյս ն(ո)ց(ա). եւ վաստակք ն(ո)ց(ա) անօգուտք, եւ անպիտա́ն գործք ն(ո)ց(ա)։
¹²կանայք ն(ո)ց(ա) անմիտք, եւ չարաբա́ր մանկունք ն(ո)ց(ա).

¹³եւ անիծեալ ծնունդք ն(ո)ց(ա)։
¹⁴Եւ ներքինի՝ որ ո́չ գործեաց ձեռօք զանօրէնու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ խորհեցաւ զտ(եառ)նէ չարութի(ւն). տացի նմա շնորհ ընտիր ըստ հաւատոցն, եւ վիճակ ցանկալի ՛ի տաճարի տ(եառ)ն։
¹⁵Զի ընդ վաստակոց բարեաց պտուղ փառաւո́ր է. եւ արմա́տ անսխալ յիմաստութ(են)է։
¹⁶Որդիք շնացելոց թերակատա́րք եղիցին. եւ զաւակ անօրէն անկողնոց սատակեսցի́։
¹⁷Եթէ երկայնակեացք եղիցին՝ յոչինչ համարեսցին, եւ անարգի́ ՛ի վախճանի ծերութի(ւն) ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Եւ եթէ արագ սատակեսցին՝ ո́չ կալցին յոյս, եւ ո́չ յաւուրն յանդիմանութե(ան) մխիթարութի(ւն)։
¹⁹Զի ազգի անիրաւի չարաչա́ր կատարած։

¹Լա́ւ է անզաւակու(թ)ի(ւն) հանդերձ քաջու(թեամ)բ. քանզի անմահութի(ւն) է յիշատակ ն(ո)ր(ա). զի եւ յա(ստուածո)յ ճանաչի՝ եւ ՛Ի մարդկանէ։
²՛Ի հպե́լ ն(ո)ր(ա)՝ նմանօղ լինի նմա, եւ ՛ի մեկնել ն(ո)ր(ա)՝ անձկանայ առ նա. եւ ՛ի յաւիտեան պսակաւորս ճեմեցուցանէ. անթառամ նահատակու(թ)ե(ան)ցն պատերազմի յաղթեալ։
³Բազմածնունդ բազմութի(ւն) ամպարշտաց անպիտա́ն լիցի. եւ ՛ի փուտ շառաւեղաց մի́ տայցէ արմատս ՛ի խոր. եւ մի արմատ եւ հիմն խախուտ հաստատեսցի։
⁴Զի թէպէտ եւ ստովք առ ժամանակ մի պտկեսցէ, սակայն զաղփաղփո́ւն կանդաղեալն ՛ի հողմո́յ շարժեսցի. եւ ՛ի բռնութ(են)է հողմոյ արմատաքի́ խլեսցի։

⁵Բեկտեսցին շո́ւրջ զնովաւ շառաւիղք թերակատարք, եւ պտո́ւղ ն(ո)ց(ա) անպիտան տարաժամ ՛ի կերակուր, եւ յոչի́նչ պիտանացու։
⁶Զի յանօրէ́ն անկողնոց որդիք ծնեալք՝ վկայք են չարեաց ծնողաց իւրեանց ՛ի հարցափորձի իւրեանց։
⁷Իսկ արդարն՝ եթէ հասցէ ՛ի վախճանել ՛ի հանգստեա́ն եղիցի։
⁸Զի ծերութի(ւն) պատուական՝ ո́չ բազմաժամանակեայն է, եւ ո́չ որ թուով ամացն չափիցի. այլ ալիք՝ իմաստու(թ)ի(ւն) մարդոյ են.
⁹եւ հասակ ծերու(թ)ե(ան) կեա́նք անարատք։
¹⁰Զի հաճոյ եղեալ ա(ստուածո)յ սիրեցաւ, եւ կենդանւոյն ՛ի միջոյ մեղաւորաց փոխեցաւ։

¹¹Յափշտակեցաւ՝ զի մի́ չարութի(ւն) ինչ շրջեսցէ. զիմաստութի(ւն) ն(ո)ր(ա), կամ նենգու(թ)ի(ւն) պատրիցէ զանձն ն(ո)ր(ա)։
¹²Զի չարակնութի(ւն) անզգամու(թ)ե(ան) շլացուցանէ զբարիս. եւ յածո́ւմն ցանկութե(ան) խուճապէ միտս անմեղս։
¹³Կատարեալ ՛ի սակաւուն ելից ժամանակս երկայնս։
¹⁴զի ցանկալի́ էր տ(եառ)ն անձն ն(ո)ր(ա). վ(ա)ս(ն) այնորիկ տագնապեցաւ ՛ի միջոյ չարեաց։ Իսկ ժողովուրդք տեսին՝ եւ ո́չ իմացան. եւ ո́չ եդին ՛ի մտի այսպիսի ինչ.
¹⁵եթէ իրաւո́ւնք ա(ստուածո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) սրբոց իւրոց, եւ այցելու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ընտրելոց ն(ո)ր(ա)։

¹⁶Դատապարտէ́ արդար հանգուցեալ զամպարիշտս կենդանիս, եւ մանկութի(ւն) վաղվաղակի վախճանեալ՝ զբազմամեա́յ ծերութի(ւն) անիրաւի։
¹⁷Զի տեսցեն զվախճան իմաստնոյ, եւ ո́չ իմասցին՝ զինչ խորհեցաւ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա). եւ առ իմէ՞ զգուշացաւ նմա տ(է)ր։
¹⁸Տեսցեն եւ անգոսնեսցեն զնա. այլ զնոքօք տ(է)ր ծիծաղեսցի։
¹⁹Եւ եղիցին յետ այնորիկ ՛ի կործանումն անարգութե(ան) եւ ՛ի թշնամանս՝ ընդ մեռեալսն յաւիտենից։ Զի պայթուսցէ զնոսա անշշունչս ուռուցեալս. եւ շարժեսցէ զն(ո)ս(ա) ՛ի հիմանց. եւ մինչեւ ՛ի սպառ խոպանասցին, եւ եղիցին ՛ի ցաւս. եւ յիշատակ ն(ո)ց(ա) կորիցէ։

²⁰Հասցեն ՛ի մթերս մեղաց իւրեանց տագնապեալ. եւ կշտամբեսցեն զն(ո)ս(ա) յանդիման անօրէնութի(ւն)ք իւրեանց։

¹Յայնժամ կացցէ արդարն բազում համարձակու(թեամ)բ հանդէպ նեղչաց իւրոց։ Եւ որոց անդոսնէին զվաստակս ն(ո)ր(ա),
²տեսեալ զնա՝ խռովեսցին անհնարին երկիւղիւ. եւ զարհուրեսցին ՛ի վ(ե)ր(այ) սքանչելի փրկու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
³Եւ զղջասցին ՛ի միտս իւրեանց. եւ առ նեղու(թ)ե(ան) անձանց յոգոց հանցեն եւ ասասցեն։ Այս ա́յն այր է զոր երբեմն մեք ծա́ղր առնէաք. եւ յառա́կս նախատանաց։
⁴Մե́ք անմիտք զվարս դորա մոլորու(թ)ի(ւն) համարէաք՝ եւ զվախճան դորա անարգութի(ւն)։
⁵Զիա՞րդ համարեցաւ ընդ որդիս ա(ստուածո)յ, եւ ընդ սուրբս վիճակ դորա։

⁶Ուրեմն մոլորեցա́ք ՛ի ճանապարհէ ճշմարտութե(ա)ն, եւ լոյսն արդարութե(ան) ո́չ լուսաւորեաց զմեզ, եւ արեգակն արդարու(թ)ե(ան) ո́չ ծագեաց ՛ի սիրտս մեր։
⁷Անօրէնութե(ան) եւ կորստեան շաւզօք զցաք. եւ գնացաք ընդ անկո́խ անապատ, եւ զճանապարհս տ(եառ)ն ո́չ ծանեաք։
⁸Զի՞նչ շահ եղեւ մեզ հպարտութի(ւ)ն, եւ զի՞նչ մեծու(թ)ի(ւն) ամբարտաւանութե(ա)ն իցէ մեզ նպաստաւոր։
⁹Ա́նց այն ամ(ենայն) իբրեւ զստուեր. եւ իբրեւ զհամբաւ առն ընթացեալ։
¹⁰եւ իբրեւ զնաւ սահեալ ՛ի ջուրց կուտակելոց։ զորոյ իբրեւ անցանիցէ՝ ո́չ գոյ զհետսն գտանել. եւ ո́չ զշաւիղս գնացից ն(ո)ր(ա) ՛ի մէջ ալեաց։

¹¹Կամ իբրեւ զհաւու թռուցելոյ յօդս, որոյ ո́չ գտանին նշմարանք գնացից։ բաղխելով մագլացն պատառեալ զհողմն թեթեւ եւ հերձեալ բռնու(թեամ)բ ը(նդ) ոլորտս մտանէ։ յածե́լ թեւոցն յառաջադէ́մ սլանայ. եւ յետ այնորիկ ո́չ գտանի նշանակ ամբառնալոյն ՛ի նմա։
¹²Կամ իբրեւ ՛ի նետէ ձգելոյ ՛ի նպատակ՝ կտրեալ օդն վաղվաղակի յի́նքն կարկատեցաւ առ ՛ի չգիտելոյ զանցս ն(ո)ր(ա)։
¹³Նոյնպէս եւ մեք եղեալք՝ պակասեցա́ք. եւ առաքինութե(ան) նշանակ ո́չ կարացաք ցուցանել. բայց ՛ի չարիս մեր մաշեցաք։

¹⁵Զի յոյս ամպարշտի իբրեւ զփոշի յարուցեալ ՛ի հողմոյ եւ իբրեւ զսարդիոստայն եւ զեղեամն ՛ի մրրկէ հալեալ մանրի։ եւ իբրեւ զծուխ մաշեալ ՛ի հողմոյ. կամ իբրեւ զյիշատակ իջաւորի միոյ աւուր գնացելոյ։
¹⁶Բայց արդարք յաւիտեա́ն կեցցեն եւ ՛ի տ(թեն)է վարձք ն(ո)ց(ա), եւ խնամք ն(ո)ց(ա) ՛ի բարձրելոյն։
¹⁷Վ(ա)ս(ն) այնորիկ ընկալցին զարքոյու(թ)ե(ան)ն վայելչութի(ւն), եւ զթագն գեղեցկու(թ)ե(ան) ՛ի ձեռանէ տ(եառ)ն. զի աջով իւրով հովանի́ լիցի նոցա, եւ բաղկաւ իւրով վերակացու լիցի ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Առցէ́ սպառազինու(թ)ի(ւն) զնախանձ իւր, եւ վառեսցէ զարարածս առ ՛ի խնդրելոյ զվրէժս ՛ի թշնամեաց։

¹⁹Զգեցցի զրահս զարդարու(թ)ի(ւն), եւ դիցէ սաղաւարտ զդատաստանն անաչառ։
²⁰Առցէ վահան զսրբու(թ)ի(ւն) անվկանդ։
²¹եւ սրեսցէ զհատու բարկու(թ)ի(ւ)ն ՛ի սուսեր. եւ պատերազմեսցի խա́ռն ընդ նմա եւ աշխարհս առ անզգամս։
²²Գնասցեն նետք կորովիք փայլատականց, եւ իբրեւ ՛ի լայնալի́ճ աղեղանէ յամպոցն ոստիցեն ՛ի նպատակս։
²³եւ ՛ի քարընկէց բարկութ(են)է թափեսցի́ լիով կարկուտ։ Զայրագնեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ջուր ծովու, եւ գետք ողողեսցեն անխնայ։
²⁴՛Ի դիմի́ հարցի ն(ո)ց(ա) հողմն բռնութե(ան), եւ իբրեւ զմրրիկ հոսեսցէ զն(ո)ս(ա)։ Աւերեսցէ զամ(ենայն) երկիր անօրէնու(թ)ի(ւն). եւ խարդախու(թ)ի(ւն) կործանեսցէ զաթոռս բռնաւորաց։

²Լուարո́ւք թագաւորք, եւ ՛ի մի́տ առէք. ուսարո́ւք դատաւորք ծագաց երկրի։
³Ո́ւնկն դիք որ ունիք զբազմու(թ)ի(ւն), եւ պերճացեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) ամբոխից ազգաց։
⁴Զի ՛ի տ(եառն)է́ տուաւ ձեզ հարստու(թ)ի(ւն)դ, եւ իշխանու(թ)ի(ւն)դ ՛ի բարձրելոյն. որ պահանջեսցէ զգործս ձեր, եւ քննեսցէ զխորհուրդս։
⁵Զի սպասաւո́րք էք նորա թագաւորութե(ա)ն, եւ ո́չ դատիք ուղղու(թեամ)բ. եւ ո́չ պահեցէք զօրէնս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ գնացէք ըստ կամացն ա(ստուածո)յ.
⁶ահի́ւ եւ տագնապաւ հասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր։ Զի դատաստան անաչառ իշխանաց լինի.
⁷այլ ռամիկն ներելի ողորմութե(ան) է։ Հզօ́րք հզօրագոյնս պահանջեսցին.

⁸զի ո́չ առնու ակն ամենեցունց տ(է)րն, եւ ո́չ խորշի ՛ի մեծութ(են)է։ զի զփոքր եւ զմեծ Ի́նքն արար. եւ զմի́ օրինակ խնամ ունի ամենեցուն։
⁹բայց ՛ի վ(ե)ր(այ) զօրաւորաց՝ զօրաւո́ր քննութի(ւն) հասանէ։
¹⁰Արդ առ ձե́զ ո́վ բռունք ե́ն բանք իմ. զի ուսանիցիք զիմաստութի(ւն), եւ մի́ սխալիցիք։
¹¹Զի որք պահեցին սրբութ(եամ)բ զսրբու(թ)ի(ւն)՝ սրբսցին. եւ որք ուսա́ն զն(ո)ս(ա)՝ գտցեն պատասխանատրութի(ւն)։
¹²Արդ ցանկացարո́ւք բանից իմոց. փափաքեցարուք՝ եւ խրատեսջի́ք։
¹³Լուսաւո́ր եւ անթառա́մ է իմաստութի(ւն), եւ դիւրա́ւ երեւի սիրողաց իւրոց, եւ գտանի խնդրողաց իւրոց։

¹⁴Հասանէ առ ցանկացօղս իւր, առ յառաջագո́յն ճանաչելոյ։
¹⁵Որ կանխեաց առ նա՝ ո́չ վաստակեսցի. զի դեգերեալ գտցէ զնա առ դրունս իւր։
¹⁶Քանզի եւ զմտա́ւ ածել զնմանէ՝ կատարեալ իմաստութի(ւն) է. եւ որ տքնի վասն ն(ո)ր(ա)՝ վաղվաղակի անհո́գ լիցի։
¹⁷Զի ինքնի́ն շրջի խնդրել զարժանաւորս իւր. եւ ՛ի շաւիղս երեւի նոցա քաղցրութ(եամ)բ, եւ յամ(ենայն) հնարագիտութի(ւն)ս պատահէ ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Զի սկիզբն ն(ո)ր(ա) ճշմարի́տ ցանկու(թ)ի(ւն) խրատու է.
¹⁹եւ խնամ խրատու՝ սէ́ր. եւ պահպանութի(ւն) օրինաց նորա՝ գութ. մտադիւրու(թ)ի(ւն) օրինաց՝ հաստատու(թ)ի(ւն) անեղծութե(ան)։
²⁰Իսկ անեղծութի(ւն)՝ մերձաւո́ր լինել առնէ ա(ստուածո)յ.

²¹եւ ցանկու(թ)ի(ւն) իմաստու(թ)ե(ան)՝ տանի յարքայութի(ւն)։
²²Արդ եթէ ցանկա́յք աթոռոց եւ գաւազանաց իշխանութե(ան)՝ բռո́ւնք ժողովրդոց՝ պատուեցէ́ք զիմաստու(թ)ի(ւն), զի յաւիտեա́ն թագաւորիցէք։
²⁴Իսկ եթէ զի՞նչ է իմաստութի(ւն), եւ ո՞(ր)պ(էս) եղեւ՝ պատմեցից, եւ ո́չ թաքուցից ՛ի ձէնջ զխորհուրդս. այլ իսկզբանէ́ արարածոց քննեցից, եւ ածից յա́յտ զգիտու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Եւ ո́չ ստերիւրեցա́յց ՛ի ճշմարտու(թեն)էն.
²⁵եւ ո́չ նախանձո́ւ մաշեալ գնացից ընդ նմա. զի այն՝ ո́չ հաղորդի ը(նդ) իմաստութե(ան)։
²⁶Բազմութի(ւն) իմաստնոց՝ փրկու(թ)ի(ւն) աշխարհաց. եւ թագաւոր հանճարեղ՝ հաստատու(թ)ի(ւն) ժողովրդոց։

²⁷Այսուհետեւ խրատեցարո́ւք բանիւք իմովք՝ եւ օգտեցարո́ւք։

¹Ե́մ ե́մ եւ ես մարդ մահկանացու հանգոյն ամենեցուն. եւ ծնունդ հողածնի նախաստեղծին։ Եւ յորովայնի մօր նկարեցայ մարմին,
²եւ տասնամսեայ ժամանակաւ՝ մածեալ արեամբ ՛ի սերմանէ առն եւ ՛ի ցանկու(թեն)է քնոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) հասելոյ։
³Եւ ես եղեալ՝ զհասարակաց օդն ձգեցի յիս. եւ ՛ի նոյն ՛ի նմանավեշտ յերկիր անկայ։ Զառաջին բարբառն զնմանն ամենեցուն նո́յնդունակ լացեալ,
⁴՛ի խանձարուրս սնայ եւ ՛ի հոգս։
⁵Ո́չոք ՛ի թագաւորաց այլազգ ինչ սկիզբն կալաւ լինելոյ։
⁶Մի́ մուտ է ամենեցուն յաշխարհ՝ եւ մի́ ել հասարակաց։
⁷Վասն այնորիկ խնդրեցի աղօթիւք, եւ տուաւ ինձ հանճար. կոչեցի՝ եւ ե́կն ինձ հոգի իմաստու(թ)ե(ան)։

⁸Եւ նախամեծա́ր ընտրեցի զնա քան զիշխանութի(ւն)ս եւ զաթոռս։ Եւ զմեծութի(ւն) ոչի́նչ համարեցայ առ ն(ո)ր(ա) համեմատութ(եամ)բ։
⁹Ո́չ նմանեցուցի նմա զակա́նս պատուականս. զի ամ(ենայն) ոսկի առ նովաւ՝ իբրեւ սակաւ մի́ աւազ, եւ իբրեւ զկա́ւ համարեսցի արծաթ առաջի ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Քան զառողջութի(ւն) եւ զգեղեցկու(թ)ի(ւն)՝ սիրեցի́ զնա, եւ ընտրեցի զնա նախ փոխանա́կ լուսոյ ունել. զի անքո́ւն է լոյսն որ ՛ի նմանէ է։
¹¹Եւ եկին ինձ բարութի(ւն)ք միանգամայն ընդ նմա, եւ անթի́ւ մեծու(թ)ի(ւն)ք ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա)։
¹²Ուրա́խ եղէ ընդ ամենեսին որոց առաջնորդէր իմաստու(թ)ի(ւն). բայց գիտէի ո́չ զնա՝ թէ ծնո́ւնդ իցէ սոցա։

¹³Առանց նենգու(թ)ե(ան) ուսայ, եւ առանց նախանձո́ւ բաշխեցից։ զմեծու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ո́չ թաքուցից,
¹⁴զի անպակաս գանձ է նա մարդկան։ Որով որք վարեցան՝ առ ա(ստուա)ծ առաքեցին զբարեկամու(թ)ի(ւն), վ(ա)ս(ն) առ ՛ի խրատուէ պարգեւացն ընծայեալք։
¹⁵Բայց ինձ տացէ́ ա(ստուա)ծ ասել ըստ միտս, եւ խորհել արժանաւոր ըստ բանից ասացելոց։ զի նա́ իսկ եւ իմաստու(թ)ե(ան) առաջնո́րդ է, եւ իմաստնոց ուղղիչ։
¹⁶Զի ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա) եմք, եւ մե́ք՝ եւ բանք մեր, եւ ամ(ենայն) հանճար՝ եւ գործոց խելամտութի(ւն)։
¹⁷Զի նա́ ետ ինձ զանվրէպ գիտութի(ւն) զեղելոցս, գիտել զհաստատութի(ւն) աշխարհի, եւ զազդեցութի(ւն) բնութե(ան)ց։

¹⁸զսկիզբն եւ զկատարած եւ զմէջ ժամանակաց. զշրջանաց փոփոխումն, եւ զշրջել ժամանակաց։
¹⁹Զտարեաց բոլորմունս, եւ զաստեղաց գիրս։
²⁰զբարս անասնոց, եւ զգազանութի(ւն) գազանաց. զհողմոց բռնու(թ)ի(ւն)ս, եւ զխօսս մարդկան. զայլակերպու(թ)ի(ւն)ս տնկոց, եւ զզօրու(թ)ի(ւն)ս արմատոց.
²¹որինչ ծածուկ՝ եւ որինչ յայտնի՝ գիտացի։
²²Զի գո́յ ՛ի նմա հոգի մտաւոր. ս(ուր)բ. միածին. բազմաբաշխ. նուրբ. դիւրաշարժ. պարզ. անարատ. յայտնի. անվրէպ. բարեսէր. երագ. անարգե́լ. բարերար.
²³մարդասէր. հաստատուն. զգուշաւոր. անհոգ. ամենազօր. ամենահայեաց։ եւ ամ(ենայն) իրաց բաւական. մտաւորաց, սրբոց, նրբից։

²⁴Քան զամ(ենայն) շարժունս շարժագո́յն է իմաստու(թ)ի(ւն). դարմանէ եւ ընդմտանէ ընդ ամ(ենայն) վ(ա)ս(ն) յստակութե(ան)։
²⁵Քանզի ճաճա́նչ է ա(ստուածո)յ զօրու(թ)ե(ան)ն, եւ ծագումն ճշմարիտ փառաց ամենակալին. վ(ա)ս(ն) այնորիկ եւ ո́չ մի ինչ պղծեալ խառնի ՛ի նա։
²⁶Քանզի նշո́յլ է մշտնջենաւոր լուսոյն, եւ հայելի անարա́տ ա(ստուածո)յ ազդեցութե(ա)ն. եւ պատկեր առատութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
²⁷Մի́ է՝ եւ ամ(ենայն)ի կտրօղ. կա́յ յինքեան՝ եւ զամ(ենայն) նորոգէ. եւ ըստ ազգաց յոգի́ս ս(ուր)բս փոփոխի. բարեկամս ա(ստուածո)յ եւ մարգարէս յարդարէ։
²⁸Ո́չ զոք սիրէ ա(ստուա)ծ՝ բայց զայն որ ընդ իմաստու(թ)ե(ան) բնակիցէ։

²⁹Զի գեղեցկագո́յն է նա քան զարեգակն, եւ քան զամենա́յն գիրս աստեղաց։ ընդ լուսոյ համեմատեալ՝ առաւե́լ գտանի.
³⁰զի զնա գիշեր փոխանակէ, բայց իմաստու(թ)ե(ան)ն ո́չ յաղթէ չարութի(ւն)։

¹Ձգտի ՛ի ծագաց մինչ ՛ի ծագս օգտակար առողջութ(եամ)բ, եւ դարմանէ́ զամ(ենայն) քաղցրու(թեամ)բ։
²Զնա́ սիրեցի եւ քննեցի́ ՛ի մանկու(թեն)է իմմէ, եւ խնդրեցի ածե́լ ինձ հարսնու(թ)ե(ան). եւ եղէ ցանկացօղ գեղոյ ն(ո)ր(ա)։
³Զազնուականութի(ւն) փառաւորէ. զի կենաց հաղորդու(թ)ի(ւն) ունի ը(նդ) ա(ստուածո)յ, եւ ամենեցունց տ(է)րն սիրեաց զնա։
⁴Զի խորհրդակի́ց է ա(ստուածո)յ իմաստու(թ)ե(ան)ն, եւ ցանկացօղ գեղոյ ն(ո)ր(ա)։
⁵Եթէ մեծու(թ)ի(ւն) ցանկալի է ՛ի կենաց ստացուածս, իսկ զի՞նչ իցէ մեծագոյն քան զիմաստու(թ)ի(ւն)՝ որ զամ(ենայն) առնէ։
⁶Եթէ հանճար գործիցէ́ ինչ՝ ո՞ քան զնա յեղելոցս իցէ առաւել ճարտարապետ։

⁷Եթէ զարդարու(թ)ի(ւն) ոք սիրէ, վաստակք ն(ո)ր(ա) առաքինութի(ւն)ք են. զի զգիտու(թ)ի(ւն) եւ զհանճար ուսուցանէ, եւ զարդարութի(ւն), եւ զարւու(թ)ի(ւն). քան զորս պիտանագոյն ինչ՝ չի́ք ՛ի կեանս մարդկան։
⁸Իսկ եթէ բազմահմուտ ոք լինել ցանկանայցէ՝ գիտէ́ զառաջինն՝ եւ զհանդերձեալսն նկատել. ճանաչէ զդարձուածս բանից՝ եւ զմեկնութի(ւն)ս առակաց. զնշանս եւ զարուեստս յառաջագո́յն գիտէ. եւ զելս ժամուց եւ ժամանակաց։
⁹Արդ եդի ՛ի մտի՝ զնա́ ածել ինձ կենաց կցորդ, ծանուցեալ՝ թէ է́ ինձ խորհրդակից բարեաց, եւ մխիթարիչ հոգւոց եւ տրտմութե(ան)։
¹⁰Կալայց վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) փառս ՛ի մէջ ժողովրդոց, եւ պատի́ւ առաջի ծերոց։

¹¹Մանուկ սուր գտա́յց ՛ի դատաստանի, եւ յաչս հզօրաց փառաւորեցայց։
¹²՛Ի լռե́լ իմում անսասցեն ինձ, եւ ՛ի բարբառել՝ ո́ւշ եդեալ հայեսցին յիս. եւ ՛ի խօսել իմում առաւել ափիբերան լինիցին։
¹³Կալայց վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) անմահութի(ւն), եւ յիշատակ յաւիտենական ա́յնոցիկ զոր յետ իմ թողուցում։
¹⁴Դարմանեցի́ց ժողովուրդս՝ եւ ազգք հնազանդեսցի́ն ինձ։
¹⁵Սարսեսցեն յինէն՝ իբրեւ լուիցեն բռունք սոսկալիք։ ՛ի մէջ բազմու(թ)ե(ան) երեւեցայց առա́տ, եւ ՛ի մէջ պատերազմի առաքինի́։

¹⁶Մտեալ ՛ի տուն իմ հանգեա́յց նովաւ. զի ո́չ ունի դառնու(թ)ի(ւն) տնակցու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ ցաւս հաղորդութի(ւն) կենաց ն(ո)ր(ա). այլ ուրախութի(ւն) եւ խնդու(թ)ի(ւն)։
¹⁷Զայս խորհեցայ յանձին հոգացեալ ՛ի սրտի իմում, թէ անմահութի(ւն) է ազգականու(թ)ի(ւն) իմաստութե(ան).
¹⁸եւ բարեկամութե(ան) ն(ո)ր(ա) վայեալչու(թ)ի(ւն) բարեաց. եւ ՛ի վաստակս գործոց ձեռաց ն(ո)ր(ա) մեծութի(ւն) անպակաս. եւ ՛ի կրթու(թ)ե(ան) խօսից ն(ո)ր(ա)՝ հանճար. եւ փառաւորութի(ւն) ՛ի հաղորդու(թ)ե(ան) բանից ն(ո)ր(ա)։ եւ շրջէի խնդրէի՝ ո(ր)պ(էս) զի առի́ց զնա առ իս։
¹⁹Մանո́ւկ էի մտավարժ՝ եւ ոգւոյ բարւոյ դիպեցայ։

²⁰Մանաւանդ զի ազնուագո́յն էի, եւ եկի ՛ի մարմին անարատ։
²¹Գիտացի թէ ո́չ այլազգ լինիցիմ ժուժկալ՝ բայց եթէ ա(ստուա)ծ տայցէ։ Նա եւ այն իմաստու(թ)ի(ւն) է, ճանաչել թէ յումմէ՞ է շնորհն։ Անկա́յ առաջի տ(եառ)ն, եւ աղաչեցի զնա յամ(ենայն) սրտէ իմմէ։

¹Ա(ստուա)ծ հարց՝ եւ տ(է)ր ողորմու(թ)ե(ան) քոյ։ դո́ւ ես որ արարեր զամ(ենայն) բանիւ քով.
²եւ իմաստութ(եամ)բ քով կազմեցեր զմարդն։ Զի տիրեսցէ արարածոց ՛ի քէն եղելոց.
³եւ վարեսցէ զաշախրհ սրբու(թեամ)բ եւ արդարու(թեամ)բ, եւ ուղղու(թեամ)բ ոգւո́յ դատեսցի զդատաստան։
⁴Տո́ւր ինձ զքոյոց աթոռոցդ զդարանակալ իմաստու(թ)ի(ւն). եւ մի́ խոտան առներ զիս ՛ի քոց ծառայից։
⁵Զի ես ծառա́յ քո եմ, եւ որդի աղախնոյ քոյ. մարդ տկա́ր եւ սակա́ւ ժամանակեան, եւ կրտսեր իմաստու(թ)ե(ան) դատաստանի եւ օրինաց։

⁶Զի թէպէտ եւ իցէ́ ոք կատարեալ յորդիս մարդկան, եւ առ ՛ի քէն իմաստու(թ)ի(ւն)դ հեռի է ՛ի նմանէ՝ յոչինչ համարեսցի։
⁷Դու ընտրեցեր զիս թագաւոր ժողովրդեան քում, եւ դատաւոր ուստերաց քոց եւ դստերաց։
⁸Ասացեր շինել տաճար ՛ի լերին սրբութե(ան) քոյ, եւ ՛ի քաղաքի բնակութե(ան) քոյ սեղա́ն. ՛ի նմանու(թ)ի(ւն) սրբոյ խորանին, զոր յառաջագոյն պատրաստեցեր իսկզբանէ։
⁹Ընդ քե́զ եւ իմաստու(թ)ի(ւն) որ գիտէ զգործս քո, եւ մօ́տ էր յորժամ առնէիր զաշխարհս. եւ ճանաչէ́ր զինչ հաճոյ իցէ յաչս քո, եւ զինչ ուղղու(թ)ի(ւն) ՛ի պատուիրանս քո։

¹⁰Առաքեա́ զդա ՛ի սրբու(թ)ե(ան)ց երկնից, եւ յաթոռոյ փառաց քոց արձակեայ զդա. զի եկեալ դադարեսցէ առ իս, եւ գիտացի́ց զի́նչ հաճոյ իցէ առաջի քո։
¹¹քանզի գիտէ́ դա զամ(ենայն), եւ խելամո́ւտ է. առաջնորդեսցէ ինձ ՛ի գործս իմ զգաստութ(եամ)բ։ Եւ պահեսցէ զիս փառօք իւրովք,
¹²եւ եղիցին ընդունելի́ գործք իմ։ եւ դատեցայց զժողովուրդս քո արդարու(թեամ)բ. եւ եղէց արժանի́ աթոռոյ հօր իմոյ։
¹³Զի ո՞վ է մարդ՝ որ գիտիցէ զխորհուրդս ա(ստուածո)յ, կամ ո՞վ ածիցէ զմտաւ թէ զինչ կամիցի տ(է)ր։
¹⁴Զի խորհուրդ մահկանացուաց՝ զանգիտօղք են, եւ զաղփաղփո́ւնք հնարագիտու(թ)ի(ւն)ք մեր։

¹⁵Զի մարմին եղծանելի՝ ծանրացուցանէ զոգի, եւ հակէ հողեղէն յարկս զմի́տս բազմահոգս։
¹⁶Եւ հազի́ւ նկատեմք զերկրաւորս, եւ որ ինչ առ ոտս կայցէ՝ աշխատու(թեամ)բ գտանեմք։ Իսկ որինչ յերկինս է՝ ո՞վ քննեսցէ։
¹⁷եւ զխորհուրդս քո ո՞վ գիտաց՝ եթէ ոչ դո́ւ ետուր իմաստու(թ)ի(ւն), եւ առաքեցեր զս(ուր)բ հոգիդ քո ՛ի բարձանց։
¹⁸Եւ ապա ուղղեցան շաւիղք երկրաւորացս, եւ զճանապարհս քո ուսա́ն մարդիկ. եւ իմաստու(թեամ)բ քո փրկեցան։

¹Նա զնախաստեղծն զհայրն աշխարհի զմիայն հաստատեալ պահեաց,
²եւ փրկեաց զնա ՛ի յանցանաց իւրոց. եւ ետ նմա զօրու(թ)ի(ւն) ունելոյ զամ(ենայն)։
³Մերժեցա́ւ ՛ի նմանէ անիրաւն իւրով բարկու(թեամ)բ, ընդ եղբայրասպան սրտմտութի(ւն)ս կորեաւ։
⁴Վ(ա)ս(ն) որոյ եւ զհեղեղեալ երկիր միւսանգամ փրկեաց իմաստութի(ւ)ն՝ չնչին փայտիւն արդարոյն նաւապետեալ։
⁵Նոյն եւ ՛ի միաբանութի(ւն) չարութե(ան) ազգացն շփոթելոց, ծանեաւ զարդարն՝ եւ պահեաց զնա անարա́տ ա(ստուածո)յ։ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյն գթութ(եամ)բք պահեաց զհզօրն։
⁶Նա զարդարն ՛ի կորստական ամպարշտաց փախուցեալ փրկեա́ց յիջանել հրոյն զհինգ քաղաքաւն։

⁷Որ ՛ի վկայութի(ւն) չարու(թ)ե(ան)ն ծխեալ կայ խոպանացեալ, եւ անկատար ժամանակօք տունկք մրգաբերք։ անհաւատի́ ոգւոյն յիշատակ հաստատեալ զարձանն աղի։
⁸Զի որոց զիմաստութ(եամ)բ զանց արարեալ՝ ո́չ միայն վնասեցան առ ՛ի չճանաչելոյ զբարիս, այլեւ զանմտու(թ)ե(ան) յիշատակ թողին յաշխարհի։ զի որովք յանցեանն մի́ կարասցեն ծածկել։
⁹Իմաստութի(ւն) զողոքիչս իւր փրկեաց ՛ի ցաւոց։
¹⁰Նա́ փախուցելոյ ՛ի բարկու(թեն)է եղբօրն՝ առաջնորդեաց արդարոյն ՛ի շաւիղս ուղիղս։ եցոյց նմա զարքայութի(ւն) ա(ստուածո)յ, եւ ետ զգիտու(թ)ի(ւն) սրբոց։ Յաջողեաց նմա շահս ՛ի վաստակոց իւրոց. եւ բազմացոյց զպտուղ ն(ո)ր(ա)։

¹¹Յագահութե(ան) բռնաւորաց ն(ո)ր(ա) պաշտպանեա́ց նմա, եւ մեծացոյց զնա.
¹²եւ պահեաց ՛ի թշնամեաց։ Եւ ՛ի դարանակալաց ն(ո)ր(ա) զգուշացաւ, եւ ՛ի զօրաւոր պատերազմի արար զնա յաղթօղ։ Զի գիտասցէ թէ քան զամ(ենայն) ինչ զօրաւո́ր է ա(ստուա)ծպաշտութի(ւն)։
¹³Նա՝ զարդարն վաճառեալ ո́չ եթող ՛ի ձեռանէ. այլ ՛ի մեղաց փրկեաց զնա։ ընդ նմա էջ ՛ի գուբ,
¹⁴եւ ՛ի կապանս ո́չ եթող զնա ՛ի ձեռանէ։ Մինչեւ եբեր նմա գաւազան թագաւորու(թ)ե(ան), եւ իշխանու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) բռնաւորաց ն(ո)ր(ա)։ Սո́ւտ եցոյց զբամբասօղս ն(ո)ր(ա), եւ ետ նմա զփառսն յաւիտենական։
¹⁵Նա զժողովուրդն սուրբ, եւ զազգն անարատ փրկեա́ց յազգէ նեղչաց։

¹⁶Եմո́ւտ յոգի ծառայի տ(եառ)ն, եւ ընդդէ́մ դարձաւ թագաւորաց ահաւորաց՝ արուեստիւք եւ նշանօք։
¹⁷Հատո́յց սրբոցն զվարձս վաստակոց ն(ո)ց(ա). առաջնորդեաց նոցա ընդ ճանապարհ սքանչելի։ եղեւ ն(ո)ց(ա) հովանի ՛ի տուէ՝ եւ բոց աստեղաց ՛ի գիշերի։
¹⁸Անցոյց զն(ո)ս(ա) ընդ ծովն կարմիր, եւ տարաւ զն(ո)ս(ա) ընդ ջուրս բազումս։
¹⁹Զթշնամիս ն(ո)ց(ա) ընկղմեաց, եւ ՛ի խորո́ց անդնդոց ա́ծ զն(ո)ս(ա) ՛ի վեր։
²⁰Վ(ա)ս(ն) այնորիկ արդարք կողոպտեցին զամպարիշտս, եւ օրհնեցին տ(է)ր զանուն քո ս(ուր)բ։ եւ զձեռն քո որ մարտնչէր ՛ի վ(ե)ր(այ) նոցա՝ օրհնեցին միանգամայն։
²¹Զի իմաստութի(ւն) եբաց զբերան համերց, եւ զլեզուս տղայոց ե́դ պարզախօսս։

¹Յաջողեա́ց զգործս ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռն մարգարէին սրբոյ։
²Շրջեցա́ն ը(նդ) անապատ անշէն, եւ յանկոխս հարին զխորանս։
³Ընդդէմ դարձան պատերազմողաց. եւ վանեցին զթշնամիս։
⁴Ծարաւեցան եւ կարդացին առ քեզ, եւ տուաւ ն(ո)ց(ա) ջո́ւր յապառաժ վիմէ, եւ փափա́ք ծարաւոյ ՛ի խիստ վիմէ։
⁵Զի որովք տանջեցան թշնամիք ն(ո)ց(ա),
⁶նոքի́մբք սոքա կարօտեալք գտին բարերարութի(ւն)։
⁷Որոց փոխանակ մշտնջենաւոր գետոյն արեամբ կարմրացելոյ խռովեցելոց՝
⁸՛ի կշտամբութի(ւն) տղայակոտո́ր հրամանին։ Ետուր ջուր առատու(թ)ե(ան) անյոյսս
⁹ցուցեալ վ(ա)ս(ն) յա́յն ժամու ծարաւոյ. ո(ր)պ(էս) տանջեցեր զհակառակորդսն,

¹⁰յորժամ զչա́փ առին. թէպէտ եւ ողորմութ(եամ)բ խրատեցան։ ծանեան թէ զի՞արդ բարկու(թեամ)բ դատեալ ամպարիշտք տանջիցին։
¹¹Զսոսա իբրեւ հայր խրատեալ փիրձեցեր. եւ զն(ո)ս(ա) իբրեւ զսաստիկ թագաւոր դատապարտեալ կշտամբեցեր։
¹²Հեռացեալք եւ մօտեալք՝ զնո́յն օրինակ վտանկէին.
¹³զի կրկի́ն կալաւ զն(ո)ս(ա) տրտմութի(ւն) եւ հեծու(թ)ի(ւն) անցելոց յիշատակաց։
¹⁴Զի յորժամ լսէին իւրեանց տանջանօք երախտաւորեալք՝ առնուին զքո չափ տ(է)ր։
¹⁵Զի զոր երէ́կ եւ ՛ի վաղո́ւց հետէ ընկեցեալ ուրացան եւ ծաղր առնէին, ՛ի վախճանի նոցի́ն ելիցն զարմանայն։ զի ո́չ նման արդարոցն ծարաւեալք։

¹⁶Փոխանակ անմիտ խորհրդոց անիրաւութե(ան) իւրեանց, որովք մոլորեալն պաշտէին զանմռունչ սողունս՝ եւ զճըճիս վատթարս, արձակեցեր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) բազմու(թ)ի(ւն) անխօսուն անասնոց ՛ի վրէժխնդրութի(ւն)։
¹⁷Զի գիտասցեն թէ որովք մեղանչէ ոք՝ նոքումբք եւ տանջի։
¹⁸Զի ո́չ չքաւորէր ամենազօր ձեռն քո, որ հաստատեաց զաշխարհս յանկերպարան նիւթոյ՝ արձակել ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) բազմութի(ւն)ս արջոց, կամ առեւծս սաստիկս.
¹⁹կամ նորագործս լի́ բարկու(թեամ)բ գազա́նս անծանօթս. կամ հրաշունչս փորատօղս գոռոզութե(ան). կամ զհոսիչս ծխոյն շարաւոյ. կամ որ սաստիկ կայծակունս յաչաց փայլատակեցուցանիցեն։

²⁰Որոց ո́չ միայն վնասն կարօղ էր խորտակել զն(ո)ս(ա), այլեւ տեսի́լն ահիւ սատակել։
²¹Եւ առանց այնորիկ միո́վ իսկ հողմով կարէիր կործանել. հալածեալք եւ հոսեալք ՛ի դատաստանաց ոգւոյ զօրու(թ)ե(ան) քոյ։ Այլ զամ(ենայն) չափո́վ եւ թուով եւ կշռով կարգեցեր.
²²զի մեծապէս կարօ́ղ լինել յամ(ենայն) ժամ առ քե́զ է. եւ զօրու(թ)ե(ան) բազկի քոյ ո՞վ է որ Ւնդդէմ դառնայցէ։
²³Զի իբրեւ զմէտ մի ՛ի նժարից կշռոց է ամ(ենայն) աշխարհս առաջի քո. եւ իբրեւ զկաթ մի առաւօտի ցօղոյ՝ որ իջանէ յերկիր։
²⁴Այլ ողորմիս ամենեցուն՝ զի յամ(ենայն)ի կարօղ ես. եւ անտես առնես զմեղս մարդկան ապաշխարու(թեամ)բ։

²⁵Զի սիրես զամ(ենայն) որ ինչ է. եւ ո́չ գարշիս յումեքէ յորոց արարեր. զի ո́չ եթէ առ ատել հաստատեցեր ինչ։
²⁶Քանզի զի՞արդ կայր ինչ՝ եթէ դու ո́չ կամէիր. եւ կամ որ ՛ի քէն չէր կոչեցեալ՝ զի՞արդ պահէր։
²⁷Խնայեա́ յամենեսեան, զի քո́ են տ(է)ր ոգեսէր։

¹Զի անեղծ հոգիդ քո է յամենեսին։
²Վ(ա)ս(ն) որոյ զյանցաւորս առ սակաւ յանդիմանես, եւ որովք մեղանչենն յո́ւշ արարեալ խրատես. զի զերծեալք ՛ի չարեաց՝ հաւատասցեն ՛ի քեզ տ(է)ր։
³Նա եւ զհին բնակիչս սրբոյ երկրի քոյ ատեցեր,
⁴վ(ա)ս(ն) զգարշելի գործսն գործելոյ։ զկախարդու(թ)ե(ան)ց՝ եւ զանսուրբ նուիրացն։
⁵զորդեկոտորսն զանողորմս. եւ զաղեկերսն մարդկեղէն մարմնոցն զոր սնուցանէին. եւ արեան ՛ի միջոյ խորհրդականց քոց ա(ստուա)ծեղինաց։
⁶Եւ զճօխս եւ զծնօղս անձանց անօգնականաց, կամեցար կորուսանել ՛ի ձեռն հարցն մերոց։

⁷զի արժանի գերութի(ւն) ընկալցի ծառայից ա(ստուածո)յ. որ առ ՛ի քէն քան զամ(ենայն) առաւել պատուակա́ն էր երկիրն։
⁸Այլեւ ՛ի ն(ո)ս(ա) իբրեւ ՛ի մարդիկ խնայեցեր։ Արձակեցեր կարապետս զօրու քոյ զպիծա́կն՝ զի զն(ո)ս(ա) առ սակաւ սակաւ սատակեսցեն.
⁹ո́չ տկարացեալ ՛ի պատերազմի, տա́լ զամպարիշտս ընդ ձեռամբ արդարոց։ կամ անհնարին գազանօք, կամ բանիւ միանգամայն համառօտս խորտակել։
¹⁰Այլ առ սակաւ սակաւ դատելովն տայիր տեղի ապաշխարու(թ)ե(ան)։ Ո́չ անգիտացեալ թէ չա́ր է արար ն(ո)ց(ա). եւ ընտաբոյս չարութի(ւն) ն(ո)ց(ա)։ եւ ո́չ փոխի́ն խորհուրդք ն(ո)ց(ա) յաւիտեան.
¹¹զի զաւակ անիծեալ էր իսկզբանէ։ Ո́չ եթէ երկուցեալ ինչ յումեքէ՝ յորոյ վ(ե)ր(այ) մեղանչէինն, շնորհէիր զներելն։

¹²Քանզի ո́վ ասիցէ ցքեզ՝ թէ զինչ գործեցեր։ եւ կամ ո՞վ է որ ընդդէմ դառնայցէ դատաստանի քում. եւ ո՞ կշտամբեսցէ զքեզ յազգացն կորուսելոց՝ զոր դո́ւ արարեր։ կամ ո՞վ գայցէ ընդ քեզ ՛ի հակառակութի(ւն) ՛ի վրէժխնդրութի(ւն) մարդոց անիրաւաց։
¹³Քանզի եւ ո́չ ա(ստուա)ծ ա́յլ գոյ բաց ՛ի քէն որում փոյթ իցէ վ(ա)ս(ն) ամ(ենայն)ցուն։ զի յա́յտ արասցես՝ թէ ո́չ տարապարտուց դատեցեր։
¹⁴Եւ ո́չ թագաւոր կամ բռնաւոր՝ բառնա́լ զակն ՛ի վեր կարիցէ ընդդէմ քո՝ վ(ա)ս(ն) որոց տանջեցեր։
¹⁵Քանզի արդա́ր ես՝ եւ արդարու(թեամ)բ վարես զամ(ենայն)։ զայն որ պարտն իցէ տանջելոյ՝ տանջեցեր, օտար համարեալ ՛ի քումմէ զօրութ(են)է։

¹⁶Զի քո զօրու(թ)ի(ւն)դ իշխա́ն է արդարու(թ)ե(ան), եւ տիրելդ ամենեցուն՝ խնայե́լ տայ քեզ յամ(ենայն)։
¹⁷Ցուցանես զօրու(թ)ի(ւն) ՛ի վերայ թերահաւատին՝ կատարեալ զօրու(թեամ)բ, եւ զայնոսիկ որ ո́չ ճանաչեն զզօրութի(ւն) քո՝ յանդիմանե́ս։
¹⁸Դու որ տիրեսդ զօրութ(եամ)բ՝ հեզու(թեամ)բ դատիս, եւ բազում խնամութ(եամ)բ դարմանես զմեզ. քանզի մօտ է առ քեզ յորժամ կամիցիս կարօղ լինել։
¹⁹Ուսուցեր զժողովորդ քո այսպիսի գործովք՝ թէ պա́րտ է արդարոյն լինել մարդասէր։ եւ բարեյո́յս արարեր զորդիս քո, զի տա́ս ՛ի վերայ մեղաց ապաշխարու(թ)ի(ւն)։

²⁰Զի եթէ զթշնամիս ծառայից քոց՝ եւ զմահապարտս ա́յնչափ ներելով պատժեցեր՝ եւ փրկեցեր. տուեալ ժամանակս եւ տեղիս՝ որովք զերծանիցին ՛ի չարեաց։
²¹Ամենայն ճշմարտիւ դատեցար զորդիս քո, որոց ընդ հարսն երդմունս եւ դաշինս արարեր բարեացն աւետեաց։
²²Արդ զմեզ խրատեալ՝ զթշնամիսն բիւրապատի́կ տանջես։ զի զքո բերերարու(թ)ե(ան)դ զչափ առեալ հոգասցուք, եւ դատեալք՝ ակն կալցուք ողորմութե(ան)։
²³Ուստի եւ զայնոսիկ որ յանմտու(թ)ե(ան) կեանս կէին տարապարտուց՝ իւրեանց գարշու(թեամ)բքն տանջեցեր։

²⁴Քանզի եւ մոլորու(թ)ե(ան) ճանապարհօք երկայնագո́յնս մոլորեցան։ աստուա́ծս համարեալ, զորս եւ յանասուն թշնամեացն անա́րգք էին, զօրէն տղայոց անմտաց խաբեալք։
²⁵Վ(ա)ս(ն) այնորիկ իբրեւ անխօսուն մանկանց դատաստան ընդ խա́ղ արձակեցեր։
²⁶Եւ զի նոքա խաղովք սաստիցն ո́չ խրատեցան, զարժանաւո́ր ա(ստուածո)յ դատաստանն կրեսցեն։
²⁷Զի որովք ինքեանք ՛ի չարչարելն զայրանային, նոքիմբք զորս աստուածսն համարէին՝ տանջեսցին։ Տեսեալ զայն, որ յառաջն ուրանային՝ ծանեան զի ա(ստուա)ծ ճշմարիտ է։ վ(ա)ս(ն) որոյ եւ նշանակ դատապարտութե(ան) եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։

¹Զի ընդունա́յն էին ամ(ենայն) մարդիկ բնութ(եամ)բ յորս էր ա(ստուա)ծանգիտութի(ւն)։ եւ երեւելի բարու(թ)ե(ան)ցն ո́չ կարացին գիտել զայն որ էրն, եւ ո́չ ՛ի գործս հայեցեալ ծանեան զճարտարապետն։
²Այլ կամ զհուր, կամ զհողմ, կամ զօդ երագ, կամ զաստեղաց շրջանս, կամ զջրոց բռնու(թ)ի(ւն)ս, կամ զլուսաւորս երկնաւորս՝ զարբանեակս աշխարհի աստուածս համարեցան։
³Ընդ որոց թէ ընդ դեղն զուարճացեալք՝ զն(ո)ս(ա) աստուածս կարծիցեն, գիտասցեն թէ որ՞չափ եւս ն(ո)ց(ա) տ(է)րն առաւե́լ լա́ւ է. զի որ գեղեցկութե(ան) արարչապետն է՝ նա́ հաստատեաց զն(ո)ս(ա)։

⁴Ապա թէ ընդ զօրութի(ւն)ս եւ ընդ ազդեցութի(ւն)ս զարմանայցեն, իմասցին ՛ի նոցանէն՝ որ՞չափ եւս որ կազմեացն զն(ո)ս(ա) առաւե́լ զօրաւոր է։
⁵Զի ՛ի մեծութ(են)է եւ ՛ի գեղեցկու(թեն)է արարածոյն ը(նդ) նմին համեմատութե(ան) եւ արարչագործն ն(ո)ց(ա) երեւի։
⁶Բայց սակայն տակաւին եւ ն(ո)ց(ա) գոյ սակաւ ինչ մեղադրու(թ)ի(ւն). զի եւ նոքա թերեւս մոլորեալք խնդրեն զա(ստուա)ծ՝ եւ կամին գտանել։
⁷Ընդ գործս ն(ո)ր(ա) յածեալ՝ քննեն, եւ հաւանին տեսլեամբն թէ բարւոք են երեւելիքս։
⁸Դարձեալ՝ եւ նոքա ո́չ են ներելիք։
⁹Զի թէ ա́յնչափ կարացին գիտել՝ զի բաւական լինիցին նկատել զաշխարհս. զս(ո)ց(ա) տ(է)րն զիա՞րդ ո́չ գտին վաղվաղակի։

¹⁰Թշուառակա́նք են՝ եւ ՛ի մեռեալս յոյս ն(ո)ց(ա). որք համարեցան աստուածս զձեռագործս մարդկան. զոսկի եւ զարծաթ զճարտարոթե(ան) արուեստ, եւ զնմանու(թ)ի(ւն) անասնոց. կամ զքա́ր անպիտան, զձեռագործս նախնեաց
¹¹Ապա թէ ոք ատաղձագործ հեւսն՝ զփայտ ինչ գեղեցիկ սղոցեալ քերեաց ճարտարու(թեամ)բ զամ(ենայն) կեղեւ ն(ո)ր(ա), եւ հնարեալ վայելուչ անօթ պիտանի կազմեաց ՛ի սպասաւորութի(ւն) կենաց։
¹²Եւ զտաշիղ գործոյն ՛ի պատրաստու(թ)ի(ւն) կերակրոյ ծախեալ յագեցաւ. եւ որ ինչ ՛ի նոցանէ անպիտա́ն եւ խոտան էր։

¹³Զփայտն խեղաթեւր եւ ոստովք վարակեալ, առեալ դրօշեաց մտադրութ(եամ)բ գործոյն իւրոյ, եւ խելամտութ(եամ)բ իմաստութե(ան) տպաւորեաց զնա։ Եւ նմանեցոյց զնա պատկերի մարդոյ՝
¹⁴կամ անասնոյ վատթարի ճշգրտեցո́յց զնա։ Ծեփեաց բռով, եւ կարմրացոյց սնգուրաւ զգոյն ն(ո)ր(ա). եւ զամ(ենայն) խնդբունդս ն(ո)ր(ա) ծեփեաց հողով։
¹⁵Եւ արար նմա տուն ըստ նմին արժանի. ե́դ զնա առ որմ հաստատեալ երկաթով,
¹⁶եւ զգուշացաւ նմա զի մի կործանեսցի։ Գիտէ՝ թե եւ իւրո́ւմ անձինն օգտել ո́չ կարէ. քանզի է́ պատկեր՝ եւ կարօտ է օգնականութե(ան)։
¹⁷Եւ վասն ամուսնութե(ան), եւ որդւոց եւ ստացուածոց իւրոց՝ մատուցեալ շըշնջէ առ անշնչին.

¹⁸աղաչէ՝ եւ ո́չ ամաչէ։ Եւ վասն առողջութե(ան)՝ զապիկարն կարդայ. եւ վ(ա)ս(ն) կենաց՝ զմեռեա́լն աղաչէ. եւ վ(ա)ս(ն) ՛ի թիկունս հասանելոյ՝ տարակուսելո́յն մաղթէ։
¹⁹Եւ վ(ա)ս(ն) ճ(ա)ն(ա)պարհորդու(թ)ե(ան)՝ զայն որ եւ ոտն յոտանէ չկարէ́ փոխել. եւ ընչաւէտու(թ)ե(ան)՝ եւ գործո́ց եւ ձեռաց կորովու(թ)ե(ան), յանարգասաւորէն ձեռօք՝ զարդասաւորու(թ)ի(ւն) խնդրէ։

¹Դարձեալ եթէ ՛ի նա́ւ ելեալ ոք՝ ընդ ամեհի ալիս կամիցի ճանապարհորդել, առ փայտն որ քան զնաւափայտն տկարագոյն է՝ աղաղակէ́։
²Զի զայն թէպէտ եւ ցանկութի(ւն) շահից հնարեցաւ՝ եւ ճարտարապետ իմաստութ(եամ)բ կազմեաց,
³սակայն քո́ հայր՝ վարէ տեսչութի(ւն)դ. զի ետուր եւ ՛ի ծովու ճանապարհ, եւ ՛ի մէջ ալեաց շաւի́ղ զգուշաւոր։
⁴Յա́յտ արարեալ՝ թէ յամ(ենայն)ի կարօղ ես փրկել՝ թէպէտ եւ առանց ճարտարութե(ան)՝ ոք ելանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ)։
⁵Բայց կամիս զի մի́ դատարկասցի գործ իմաստութե(ա)ն. վ(ա)ս(ն) այնորիկ չնչին փայտի հաւատան մարդիկ զանձինս իւրեանց. եւ շրջեալ ընդ ալիսն դո́յզն լաստիւն ապրեցան։

⁶Քանզի եւ իսկզբանէ ՛ի կորնչե́լ սկայիցն ամբարտաւանից, յոյս աշխարհի ՛ի լաստափայտն ապաւինեալ, եթող աշխարհի զաւա́կ լինելոյ քո́ ձեռամբդ նաւապետեալ։
⁷Զի օրհնեա́լ է փայտն որով լինի արդարութի(ւն)։
⁸Եւ ձեռագո́րծն անիծեալ. ինքն՝ եւ որ արար զնա։ զի նա́ արար՝ եւ սա եղծանելի աստուա́ծ անուանեցաւ։
⁹Առհասարա́կ ատելի են ա(ստուածո)յ, ամպարշտեալն եւ ամպարշտութի(ւն) իւր։
¹⁰Զի գո́րծն եւ գործելին առհասարա́կ տանջեսցին։

¹¹Վ(ա)ս(ն) այնորիկ եւ ՛ի կո́ւռս հեթանոսաց այցելու(թ)ի(ւն) եղիցի։ զի ՛ի մէջ ա(ստուածո)յ արարածոց՝ ՛ի գարշութի(ւն) եղեն, եւ ՛ի գայթագղութի(ւն)ս որդւոց մարդկան, եւ յորոգայթս ոտից անզգամաց։
¹²Զի սկի́զբն պոռնկու(թ)ե(ան) հնարագիտութի(ւն) կռո́ց է. եւ գիւտք ն(ո)ց(ա)՝ ապականութի(ւն) կենաց։
¹³Զի ո́չ էր իսկզբանէ, եւ ո́չ կացցէ յաւիտեան։
¹⁴Նորակրօնութ(եամ)բ մարդկան եմուտ յաշխարհս. եւ վ(ա)ս(ն) այնորիկ ՛ի կարճո́յ հնարեցաւ վախճան ն(ո)ց(ա)։
¹⁵Զի տարաժամ սգով թախծեալ հայր, վաղամեռիկ լինելոյ որդւոյ իւրոյ արար պատկեր։ Արդ զա́յն ժամու զմեռեալ մարդն՝ ա́յժմ իբրեւ զաստուած պատուեաց. եւ աւանդեաց իւրոց հնազանդելոցն խորհուրդս եւ նուէրս։

¹⁶Ապա ժամանակաւ ձգեալ ամպարիշտ սովորու(թ)ի(ւ)ն իբրեւ զօրէնս պահեցաւ։ եւ բռնաւորաց հրամանաւ կարգէին ՛ի պաշտօն դրօշեալքն։
¹⁷Զորս յանդիման պատուել ո́չ կարէին մարդիկ վ(ա)ս(ն) հեռի բնակելոյ. զբացական տեսիլն, զնոյն օրինակ քանդակեցին եւ դրօշեցին. եւ յայտնի́ պատկեր պատուելոյ թագաւորին արարին։ զի իբրեւ զմօտաւոր զհեռաւորն ողոքեսցեն փութով։
¹⁸՛Ի յաճախու(թ)ի(ւն) պաշտաման զանգէտսն, յետ ա́յնորիկ ճարտարին համարձակեաց առատութի(ւն) արուեստգիտու(թ)ե(ան)։
¹⁹Զի նա թերեւս վ(ա)ս(ն) զիշխանին կամեցեալ զմիտսն հաճելոյ, բռնադատեաց երուեստիւն, ածե́լ զնմանութի(ւ)ն ՛ի գեղեցկութի(ւն)։

²⁰Իսկ բազմու(թ)ի(ւ)ն պատրեալ վ(ա)ս(ն) պատշաճողութե(ան) գործոյն, զայն որ յառաջ քան զսակաւիկ մի պատուեալ էր մարդն, այժմ պաշտօն համարեցաւ։
²¹եւ այն եղեւ կենաց ՛ի դարանակալութի(ւն) եւ ՛ի գայթագղութի(ւն)։ Զի որում յա́յն ժամ առ վշտի բռնու(թ)ե(ան) ծառայէին մարդիկ, արդ՝ զանհաղորդական անունն՝ քարա́նց եւ փայտից եդին։
²²Եւ այն ո́չ եղեւ բաւկան ն(ո)ց(ա) առ ՛ի մոլորելոյ յա(ստուածո)յ գիտութ(են)էն. այլ մինչ ՛ի մեծի պատերազմի անգիտու(թ)ե(ան)ն կէին՝ զայնպիսի չարիս խաղաղու(թ)ի(ւն) անուանէին։
²³Կամ զորդեկոտոր նուէրս. կամ զգաղտնի խորհուրդսն. կամ զմոլեգին յայլոց կրօնից անառակու(թ)ի(ւն)ս բերեալ։

²⁴Ոչ զկեանս, եւ ո́չ զամուսնու(թ)ի(ւն) տակաւին սուրբ պահեն։ Այլ զընկեր՝ կամ վարանեալ սպանանէ, կամ գաղտապէս ցականեցուցանէ։
²⁵Եւ ամ(ենայն) ինչ խառն ՛ի խուռն. արիւն, եւ սպանութի(ւն). գողու(թ)ի(ւն), եւ նենգու(թ)ի(ւն). ապականութի(ւն). անհաւատութի(ւն). խռովու(թ)ի(ւն). երդմնստութի(ւն). աղմկութի(ւն).
²⁶բարեաց երախտեաց անյիշատակութի(ւն). ոգւոց պղծու(թ)ի(ւն). ծննդեան փոփոխումն. ամուսնու(թ)ե(ան)ց անառակութի(ւն). շնու(թ)ի(ւն). գիջութի(ւն)։
²⁷Զի անուն կռոցն եւ պաշտօն՝ ամ(ենայն) չարի սկիզբն, եւ պատճառք, եւ կատարա́ծ է։

²⁸Կամ թէ ուրա́խ եղեալ՝ մոլին. կամ թէ մարգարէանան՝ ստու(թ)ի(ւն). կամ թէ կեան անիրաւու(թեամ)բ. կամ թէ ՛ի սուտ երդումն վաղվաղեն։
²⁹Զի յանշունչ կուռսն յուսացեալք՝ երդնուն սուտ, եւ պատժի ո́չ ունին ակն։
³⁰Արդ երկոքեան յիրաւի́ եկեսցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) նոցա. զի չարաչար խորհեցան զա(ստուածո)յ, ունկնդիր լեալ կռոցն, եւ սուտ երդուան ՛ի կուռսն՝ արհամարհեալ զսրբութի(ւ)ն։
³¹Զի ո́չ թէ երդնլեացն զօրու(թ)ի(ւն), այլ մեղուցելոցն դատաստան հանէ ընդ գլուխ զանիրաւացն յանցանս։

¹Այլ դու ա(ստուա)ծ մեր՝ քա́ղցր եւ ճշմարիտ, երկայնամիտ եւ ողորմութ(եամ)բ դարմանես զամ(ենայն)։
²Զի թէ մեղանչեմք՝ քո́ եմք. քանզի գիտեմք զզօրութի(ւն) քո։ բայց ո́չ մեղիցուք՝ քանզի գիտեմք եթէ ՛ի քում հրամանի եմք։
³Զի եւ ճանաչելն իսկ զքեզ՝ բովանդա́կ արդարու(թ)ի(ւն) է, եւ գիտելն զզօրու(թ)ի(ւն) քո՝ արմա́տ անմահու(թ)ե(ան)։
⁴Զի ո́չ մոլորեցոյց զմեզ մարդկան չարարուե́ստ հնարագիտութի(ւն), եւ ո́չ ստուերագրացն անպտուղ աշխատու(թ)ի(ւն). պատկեր մենքենագործ՝ պէ́սպէս գունիւք։
⁵Որոց տեսիլն՝ անմտաց ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) գայ. փափաքէ պատկերի մեռելոյ անշունչ տեսլեան։

⁶Չարեաց արուեստագէտք՝ արժանի́ այնպիսի յուսոյ. եւ որք գործենն, եւ որք փափաքեն, եւ որք պաշտենն։
⁷Քանզի եւ բրտի լմեալ զկակուղ կաւն դնէ ՛ի վ(ե)ր(այ) դրգան, եւ ստեղծանէ անօթ՝ առ իւրաքանչի́ւր ումեք սպասու մերոյ. սակայն անդստին ՛ի կաւո́յ ստեղծ։ կամ թէ սրբութե(ան)ց ինչ սպասաւորու(թ)ե(ան) անօթս, կամ թէ գործոյից, կամ թէ ամենեւին նոցին հակառակ ըստ նմին օրինակի. եւ ՛ի նոցանէ ըստ իւրաքանչիւր ումեք են պէտքն։ դատաւոր կաւագո́րծ է եւ վշտահան։
⁸Զի զուր ՛ի նմին կաւոյ աստուած ստեղծանէ։ Որ յառաջ քան զփոքր մի յերկրէ ստեղծեալ՝ յետ սակաւ միոյ ՛ի նո́յն երթայ ուստի առա́ւն, եւ զպարտս ոգւոյ պահանջեալ։

⁹Այլ կա́յ ՛ի նմա հոդ՝ ո́չ զի աշխատելոցն է, եւ ո́չ զի սակաւախճան կեանս ունի. այլ զի ընդ ոսկերիչս եւ ընդ արծաթաձոյլս հակառակի, եւ պղնձագործա́ց նմանէ. եւ փա́ռս համարի, զի զգարշելիսն ստեղծանէ։
¹⁰Մոխի́ր է սիրտ ն(ո)ր(ա), եւ հող արհամարհեալ յոյս ն(ո)ր(ա). եւ քան զկաւն անարգագոյն կեանք նորա։
¹¹Զի ո́չ ծանեաւ զստեղծիչն իւր, եւ ո́չ զայն որ շնչեաց ՛ի նա զշունչն ազդեցութե(ան). եւ որ փչեացն ՛ի նա հոգի կենդանական։
¹²Այլ խա́ղ համարեցան զկենդանու(թ)ի(ւն) մեր. եւ զկեանս՝ տօնավաճառ շահից։ զի պա́րտ է ասեն՝ ուստի եւ իցէ, թէպէտ եւ ՛ի չարեաց իցէ, շահե́լ ինչ։

¹³Եւ նա քան զամենեսին առաւել գիտէ թէ մեղանչէ. ՛ի հողեղէն նիւթոյ դիւրաբեկ անօթս եւ դրօշեալս գործէ։
¹⁴Եւ ամենեքին անմտագոյնք եւ խաւլք են քան զանձն տղայոյ։ Թշնամիք ժողովրդեան քոյ բռնադատեցին զնա.
¹⁵զի զամ(ենայն) կուռս հեթանոսաց աստուա́ծս համարեցան։ որոց ո́չ աչաց պիտանու(թ)ի(ւն) էր ՛ի տեսանել, եւ ո́չ ականջք առ ՛ի լսել, եւ ո́չ ունչք առ ՛ի ձգելոյ զօդ, եւ ո́չ մատունք ձեռաց առ ՛ի շօշափելոյ, եւ ոտք ն(ո)ց(ա) դատարկացեալք ՛ի գնալոյ։
¹⁶Քանզի մա́րդ արար զն(ո)ս(ա), եւ ոգի մուրացի́կ ստեղծ զն(ո)ս(ա)։ Ոչ ո́ք ՛ի մարդկանէ կարօղ է ստեղծանել նմանութի(ւն) ա(ստուածո)յ.

¹⁷քանզի մահկանացու է, եւ զմեռեալ գործ գործէ անօրէն ձեռօք. զի ինքն լա́ւ է քան զպաշտամունս իւր. յորոց ինքն կենդանի է՝ եւ նոքա ո́չ երբէք։
¹⁸Նա եւ զգարշելի անասունսն պաշտեն, եւ ա́յն է անհնարին անմտութի(ւն)։
¹⁹Զի թէ ընդ այլսն կշռեսցին՝ վատթարագո́յն գտանին։ ո́չ ո(ր)պ(էս) ցանկանան, այնպիսի գեղեցկու(թ)ի(ւն)ք ՛ի կերպարանս անասնոցն իցեն։

¹Վ(ա)ս(ն) այնորիկ ըստ նոցին նմանութե(ան) արժանապէ́ս տանջեցան. եւ վ(ա)ս(ն) բազմութե(ան) ճճեա́ցն գանալից եղեն։
²Փոխանակ ա́յնր տանջանաց դիւրեցեր ժողովրդեան քում. ՛ի ցանկութի(ւն) տենչանաց՝ նորաճաշակ կերակուր պատրաստեցե́ր զլորամարգին։
³Զի նոքա ցանկացեալք կերակրոյ ցուցելովքն որ առաքեցաւ ն(ո)ց(ա), եւ ՛ի կարեւոր կերակրոյ ցանկու(թեն)էն արգելցին։ եւ սոքա առ սակաւ մի կարօտացեալք ՛ի նո́ր ճաշակսն վայելեսցեն։
⁴Զի պա́րտ էր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) անհրաժեշտ կարօտութե(ա)ն գալ. քանզի բռնանային։ եւ սոցա ցուցանե́լ միայն, թէ ո́րպէս ս(ո)ց(ա) թշնամիքն տանջիցին։

⁵Քանզի ս(ո)ց(ա) յորժամ անհնարին բարկու(թ)ի(ւն) գազանացն եհա́ս ՛ի վ(ե)ր(այ)՝ հարուածովք կամակոր օձիցն սատակէին։
⁶Ո́չ մինչ ՛ի սպառ յամեաց բարկութի(ւ)ն, այլ ՛ի խրատ առ սակաւ մի խռովեցան. զի նշանակ փրկու(թ)ե(ան) ունիցին, առ ՛ի յիշելոյ զպատուիրանս օրինաց քոց։
⁷Զի որ դառնայրն՝ ո́չ վ(ա)ս(ն) այնր զոր տեսանէրն ապրէր, այլ վ(ա)ս(ն) քո որ ամենեցուն փրկիչդ ես։
⁸Եւ այնու հաւանեցուցեր զթշնամիսն մեր, եթէ դո́ւ ես որ փրկես յամ(ենայն) չարէ։
⁹Զի զոմանս մարախոյ եւ մկանց կոտորեցի́ն հարուածք. եւ ո́չ գտաւ բժշկու(թ)ի(ւն) անձանց ն(ո)ց(ա). զի արժանի́ էին յայնպիսեա́ցն տանջելոյ։

¹⁰Բայց որդւոց քոց՝ եւ ո́չ թունաւո́ր վիշապացն յաղթեցին ժանիք. եւ ողորմութի(ւն) քո անջրպետեաց՝ եւ փրկեաց զն(ո)ս(ա)։
¹¹Զի ՛ի յիշատակ բանից քոց անդրէն պատուաստէին եւ վաղվաղակի փրկէին։ զի մի ՛ի խոր մոռացումն անկանիցին, եւ անպատսպարանք լինիցին ՛ի քումմէ բարեարու(թեն)էդ։
¹²Քանզի ո́չ դեղք՝ եւ ո́չ սպեղանիք բժշկեցին զն(ո)ս(ա). այլ քո տ(է)ր բանդ որ զամ(ենայն) բժշկէ։
¹³Քանզի կենաց եւ մահու դո́ւ ունիս իշխանու(թ)ի(ւն), իջուցանես ՛ի դժոխս՝ եւ հանես։
¹⁴Այլ մարդ սպանանէ́ չարու(թեամ)բ իւրով. եւ ելեալ ոգին՝ անդրէն ո́չ դառնայ. եւ ո́չ պարանի շունչն գրաւեալ։
¹⁵քանզի ՛ի քումմէ ձեռանէ փախչել անհնարին է։

¹⁶Ուրանան գիտել զքեզ ամպարիշտք, բայց զօրու(թեամ)բ բազկի քոյ տանջեցան։ Նո́ր անձրեւօք կարկտի, եւ անհրաժեշտ շառաչմամբք հալածեալք, եւ հրովք ծախեալք.
¹⁷եւ որինչ նորանշան սքանչելին էր։ Զի յամենաշիջոյց ջուրն առաւել գործէր հուրն. զի վերամարտիկ արդարոց է աշխարհ։
¹⁸Երբեմն ընտանենայր բոցն, զի մի́ այրիցէ զարձակեալ գազանսն ՛ի վ(ե)ր(այ) ամպարշտաց։ այլ նոքա հայեցեալ տեսանէին, թէ ա(ստուածո)յ դատաստանաւն խուճապին։
¹⁹Եւ երբեմն ՛ի մէջ ջրոյն առաւե́լ քան զզօրութի(ւն) հրոյ բորբոքէր, զի զմեղանչական երկրին զարդիւնսն ապականեսցէ։

²⁰Ընդ որոյ՝ կերակուր հրեշտակաց ջամբեցեր ժողովրդեան քում, եւ զպատրաստական հացն յերկնից ետուր ն(ո)ց(ա) առանց ջանալոյ։ Առ ամ(ենայն) ցանկու(թ)ի(ւն) բաւական, եւ առ ամ(ենայն) հանդերձանս ճաշակաց։
²¹Զի քո գոյաւորութի(ւն)դ առ քո որդիսն եցոյց զքաղցրութի(ւն) ըստ մատուցանելոյ ցանկութե(ա)ն արբանեկեալ. առ որ զինչ ոք եւ կամէր՝ խառնէր։
²²Ձիւն եւ սառն կային ընդդէ́մ հրոյ՝ եւ ո́չ հալէին. զի ծանիցուք թէ զպտուղ թշնամեացն ապականէր։ հուրն բորբոքեալ ընդ կարկտի, եւ փայլատակեալ ՛ի մէջ ջրոյ։
²³Եւ այն դարձեալ՝ զի արդարք կերակրեսցին, եւ զիւր զօրութի(ւ)ն մոռանայցէ։

²⁴Զի քո արարածք քե́զ արարչիդ արբանեկէ. եւ սաստկանայ ՛ի տանջանս անիրաւաց. եւ օրհնի ՛ի բարերարութի(ւն) փոխանակ ՛ի քե́զն յուսացելոց։
²⁵Վ(ա)ս(ն) այնորիկ եւ յա́յնժամ յամ(ենայն) ինչ փոխեալ ամենակերտկրիչ պարգեւիդ քում լինէր սպասաւոր, առ ՛ի կամս քոյոցն կարօտելոց։
²⁶Զի ուսանիցին որդիքն քո զոր դու սիրեցեր տ(է)ր. զի ո́չ եթէ արա́րք արմտեաց կերակրեն զմարդ, այլ քո բանդ զհաւատացեալսն ՛ի քեզ պահէ։
²⁷Զի որ ՛ի հրոյն ո́չ ապականէր վայրապար, ՛ի դոյզն ճառագայթից արեգականն ջեռեալ հալէր։
²⁸Ո(ր)պ(էս) զի յայտ լիցի՝ թէ պա́րտ է կանխել նախ քան զարեգակն ՛ի գովու(թ)ի(ւն) քո, եւ յառաջ քան զծագել լուսոյ յանդիմա́ն լինել քեզ։

²⁹Զի յոյս անշնոհակալին իբրեւ զսառն ձմերայնոյ հալեսցի, եւ ծորեսցէ իբրեւ զջո́ւր անպիտան։

¹Զի մեծամե́ծ են դատաստանք քո եւ դժուարապատումք. վ(ա)ս(ն) այնորիկ անձինք անխրատք մոլորեցան։
²Կարծեցին բռնադատել զազգն սուրբ՝ անօրէնք։ կապեալք խաւարի, եւ կաշկանդեալք երկայն գիշերոյ։ արգելեալք ընդ յարկօք փախստականք ՛ի յաւիտենական տեսչու(թեն)էն անկեալ դնէին։
³Զի ղօղեալ համարէին ընդ գաղտնեօք մեղաց. ընդ անճաճանչ յիմարութե(ան) առագաստաւ ցրուեցան, անհնարինս յիմարեալք եւ խուճապեալք եւ խռովեալք։
⁴Քանզի եւ ո́չ՝ որ ունէր զն(ո)ս(ա) մութն, աներկեւղս պահեաց. զի բոմբիւնք շուրջ զնոքօք պահեալ սրարբեցուցանէին, եւ ցնորք անժպիտք խոժոռադիմա́ցն երեւէին։

⁵Եւ հրոյ եւ ո́չ մի ինչ բռնու(թ)ի(ւն) կարաց լուսաւորել. եւ ո́չ խարուկածին բորբոքեալ բոցք հանդարտէին լրջացուցանել զտխուր գիշերն։
⁶Բայց միայն երեւէր ն(ո)ց(ա) ինքնակաց խտրոյկ լի́ երկիւղիւ. զարհուրեալք յաներեւոյթ տեսլենէն այնորիկ, համարէին չար՝ ե́ւս քան զոր տեսանէինն։
⁷՛Ի դիւթական արուեստի խաբէութի(ւն)ս անկանէին, եւ ՛ի խորհուրդս ամբարհաւաճու(թ)ե(ան), կշտամբու(թ)ի(ւն) թշնամանալից։
⁸Զի որք խոստանային զարհաւիրս եւ զխռովութի(ւն)ս հալածել յանձնէ ախտացելոց, նոքա զծաղրալից երկիւղն ախտանային։

⁹Զի թէպէտ եւ ո́չինչ նորա նշան զարհուրեցուցանէր, ճճեաց անցիւ, եւ սողնոց շչմամբ խուճապեալք եւ դողացեալք սատակէին։ եւ յանուրեք յանփախուստ օդն հայելոյ ուրանային։
¹⁰Զի երկչոտին՝ առանձի́ն իմն չարու(թ)ի(ւն)՝ ինքեա́մբ վկայէ դատապարտեալ. մի́շտ կանխէ զանհնարինս նեղեալ ՛ի խղճէ մտաց։
¹¹Քանզի ո́չ ինչ է երկեւղ՝ եթէ ո́չ մատնութի(ւն) մտացն օգնականութե(ան)։
¹²Մինչդեռ ՛ի նե́րքս է, սակա́ւ ինչ է ակնկալութի(ւն), եւ բազում համարի զանգիտու(թ)ե(ան)ցն. որ ածէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) զպատճառս տանջանացն։
¹³Եւ նոքա զսաստիկ զանհնարին զգիշերն, եւ յանմատուցից մթից դժոխոցն հասելոց ՛ի վ(ե)ր(այ)՝ զնո́յն քուն ննջեցին։

¹⁴Է́ր զի նշանօք ցնորիցն պակչէին. եւ էր զի ոգւոցն մատնու(թեամ)բք լքանէին. զի յանկարծօրէն եւ յանկարծուստ մածանէր ահն ՛ի վ(ե)ր(այ)։
¹⁵Ապա այն զի ե́ւ արդ եւ էր՝ ա́նդ յանգէր, եւ պահէր յաներկաթ բա́նտն արգելեալ։
¹⁶Եթէ հողագո́րծ էր, եւ եթէ հովիւ, եւ եթէ անապատական աշխատու(թ)ե(ան)ցն գործաւոր՝ ըմբռնեալ յանլոյծ տագնապ հասանէր։
¹⁷Քանզի միով խաւարային շղթայիւ ամենեքեան կապեցան։ եթէ հո́ղմ շնչէր, եւ եթէ թանձրախիտ ոստոց քաղցրաձայն հաւուց բարբառ հնչէր. եթէ յորդու(թ)ի(ւն) ջրոց հոսելոց բռնու(թեամ)բ.

¹⁸եւ եթէ բոմբիւնք սպառնալեաց վիմաց հոլովելոց. եւ եթէ ընթա́ցք աներեւոյթք անասնոց կայտռելոց. եւ եթէ բարբառ ահագին գազանաց գոչելոց, կամ անդրէն յանձն բեկելոյ՝ ՛ի քարանձաւա́ց լերանց ձայնի́ց արձագանգաց, լքո́յց զն(ո)ս(ա) զարհուրեցուցեալ։
¹⁹Զի ամ(ենայն) աշխարհ պայծառացեալ լուսով լուսաւորէր, եւ անխափան գործով կայր պնդակազմ։
²⁰Բայց միայն ՛ի վ(ե)ր(այ) նոցա́ տարածանէր ծանր գիշեր, օրինակ խաւարին որ յաջորդելոց է զնոսա. ինքեանք ինքեանց իսկ ծանրագոյնք էին քան զխաւար։

¹Բայց սրբոց քոց լո́յս մե́ծ էր զորոց զբարբառն լսէին, եւ զկերպարանսն ո́չ տեսանէին։ զի եւ նոքա որ զայսպիսի չարչարանս կրեցին՝ երանէին։
²Եւ զի ո́չ վնասէին յառաջագոյն զրկեալքն՝ գոհանային. եւ վ(ա)ս(ն) անցանելոյ աղաչէին։
³Ընդ որոյ սիւն բոցոյ առաջնորդէր անծանօթ ճանապարհին։ զարեգակն անվնաս ետուր առա́տ ասպնջականութե(ա)ն։
⁴Քանզի արժանի́ իսկ էին նոքա վրիպելոյ ՛ի լուսոյ, եւ արգելլոյ ՛ի խաւարի. որք արգելականս պահէին զորդիս քո։ որովք հանդերձեալ էր անեղծ օրինացն լո́յս կենաց աշխարհի պարգեւել։

⁵Զի խորհեալ էին նոքա զտղայս սրբոցն կոտորել. եւ ընդ միոյ մանկան ընկեցիկ եղելոյ եւ ապրելոյ, ՛ի յանդիմանութի(ւն) զն(ո)ց(ա) զբազմութի(ւն) որդւոցն կոտորեցեր եւ սատակեցեր, եւ առհասարակ կորուսեր ՛ի ջուրս սաստիկս։
⁶Այն գիշեր յառաջածանօթ եղեւ հարցն մերոց. զի հաստատութ(եամ)բ տեսեալ, յերդմունս յոր հաւատացին՝ խրախամի́տ լինիցին։
⁷Ակնկալութի(ւն) եղեւ ժողովրդեան քում արդարո́ցն փրկու(թ)ի(ւն), եւ թշնամեա́ցն կորուստ։
⁸Զի որով պատժեցեր զհակառակորդսն, նովի́ն զմեզ առ քեզ կոչեցեալ փառաւորեցեր։

⁹Զի գա́ղտ զոհէին որդիք ազնուացն, եւ զսրբու(թ)ե(ան)ն օրէնս միաբանու(թեամ)բ ուխտէին։ ըստ նմին օրինակի բարու(թ)ե(ան)ց՝ եւ վշտաց սրբոցն հաղորդակից լինել։ անդ հայր՝ քաղցրացուցանէին զօրհնութի(ւն)։
¹⁰Նա ա́ւանիկ հակառակ ձայնատո́ւ էր անմիաբան բարբառ թշնամեացն. եւ ձա́յն ողորմ ելանէր մանկանցն սգացելոց։
¹¹Զնո́յն օրինակ ծառայք հանդերձ տերամբք տանջեալ, եւ ռամիկն տագաւորաւն զնո́յն չարչարեալ։
¹²Առհասարակ ամ(ենայն)քին միո́վ անուամբ մահու ունէին մեռեալս անհամարս. զի եւ թաղելո́յ անգամ չէին բաւական կենդանիք։ քանզի ՛ի միում վայրկենի պատուական ազգն ն(ո)ց(ա) սատակէր։

¹³Զի ամ(ենայն)ի չհաւատային վ(ա)ս(ն) կախարդութե(ան)ցն, բայց ՛ի սատակելոյ անդրանկացն՝ խոստովանեցին ժողովուրդ քո լինել։
¹⁴Մինչդեռ խաղաղու(թ)ե(ան)ն պատեալ էր զամ(ենայն), եւ այն ինչ գիշերն իւրով երագու(թեամ)բն ընդմիջէր։
¹⁵Ամենազօ́ր բան քո յերկնից յաթոռոց արքունեաց սաստիկ պատերազմօղ ՛ի մէջ սատակման երկրին հասանէր։
¹⁶Սուսեր պողովատիկ զանաչառ հրամանդ քո բերեալ, եւ ՛ի մէջ անցեալ զամենեսին լնո́յր մահուամբ։ անդ՝ առ երկնիւք քերէր, եւ այսր յերկի́ր հասանէր։
¹⁷Յա́յնժամ վաղվաղակի ցնորք անհնարին երազոց խռովեցուցանէին զն(ո)ս(ա), եւ արհաւիրք անկարծք ՛ի վ(ե)ր(այ) հասանէին։

¹⁸Եւ ա́յլոք ա́յլ ուր անկեալ կիսամահ, վ(ա)ս(ն) որոյ պատճառանաց մեռանէր՝ յա́յտ առնէր։
¹⁹Զի երազոցն խռովեցուցեալ զն(ո)ս(ա), զնո́յն յառաջագոյն գուշակէին. զի մի́ յանգէտս վ(ա)ս(ն) որոյ չարաչարն տանջէին՝ կորնչիցին։
²⁰Մատեա́ւ եւ յարդարսն երբեմն փորձ մահու, եւ սատակումն բազմու(թ)ե(ան)ն եղեւ յանապատին. այլ ո́չ ընդ երկար կալաւ բարկութի(ւն) քո։
²¹Զի փութացեալ այրն անարատ՝ մատեաւ յառաջ ՛ի կռիւ՝ իւրով պաշտաման զինուն, աղօթիւք եւ խնկօք ուղերձեալ զքաւու(թ)ի(ւ)ն. եկա́ց ընդդէմ բարկու(թ)ե(ան)ն, եւ արար վախճա́ն հարուածոցն.

²²յայտ արարեալ թէ քո ծառայ է։ Յաղթեաց բազում ամբոխի, ո́չ զօրութ(եամ)բ մարմնոյ՝ եւ ո́չ զինուց ազդեցու(թեամ)բ. այլ բանիւ զտանջիչն հնազանդեաց։ Զերդմունս եւ զդաշինս հարցն յիշատակեալ
²³զշեղջաշեղջ դիականցն անկելոց առ միմեանս՝ կացեալ ՛ի մէջ դադարեցոյց զբարկու(թ)ի(ւն)։ եհե́րձ ճանապարհ ընդ մէջ կենդանեաց եւ մեռելոց։
²⁴Քանզի պճղնաւոր հանդերձի́ն էր ամ(ենայն) զարդն, եւ փառք հարցն ՛ի չորեքկարգեան ականսն քանդակեալս, եւ մեծութի(ւն) քո թագ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց ն(ո)ց(ա)։
²⁵Յա́յնց խորշեցաւ սատակիչն, եւ ՛ի նոցունց զարհուրեցաւ. զի բաւական էր միայն փորձ բարկութե(ա)ն։

¹Բայց ամպարշտացն մինչեւ ՛ի սպա́ռ եհաս ՛ի վ(ե)ր(այ) անողորմ սրտմտու(թ)ի(ւ)ն. քանզի գիտէր զն(ո)ց(ա) եւ զհանդերձեալսն։
²զի եւ նոքա դարձցին ՛ի գնալ, եւ տագնապաւ յուղարկեալ զն(ո)ս(ա)՝ հալածեսցեն զղջացեալք։
³Զի մինչդեռ տակաւին ՛ի ձեռս իւրեանց ունէին զսուգս իւրեանց, եւ ճչէին առ գերեզմանօք մեռելոցն. մե́ւս եւս անմտու(թ)ե(ան) խորհուրդ յինքեանս կորզէին. եւ զորս աղաչէինն եւ հանէին, նոցին ո(ր)պ(էս) փախստէից հետամո́ւտ լինէին։
⁴Զի ձգէր զն(ո)ս(ա) արժանն յա́յնր վախճանի տագնապ. եւ զանցելոց անցիցն ընդ ն(ո)ս(ա) անյիշատակութի(ւն) ՛ի միտս արկանէին, զի զմնացելոց տանջանաց լցցե́ն զպատիժս։

⁵եւ քո ժողովուրդ զնորասքանչ ճանապարհ գնասցէ, եւ նոքա նորանշան մա́հ գտանիցեն։
⁶Զի ամ(ենայն) արարածք յիւրաքանչիւր կարգի վերստին նորոգէր՝ արբանեկել քոց հրամանաց։ Զի որոց որդիքն անվնա́ս պահէին,
⁷ամպն ծածկեսցէ զբանակն։ Զի ՛ի ջրոյն ցամաքու(թեն)է որ ՛ի ներքո́յ կայր՝ յատակք երկրին երեւէին. եւ ՛ի կարմիր ծովուն ճանապա́րհ անխափան՝ եւ դաշտ ծաղկաբեր ՛ի պտուտից բռնու(թ)ե(ան)ն։
⁸վասն որոյ միագունդ անցանէին որ քո́վ ձեռամբդ ծածկեալ էին, տեսեալ զգործս սքանչելիս։
⁹Զի իբրեւ զձիս ճախրեցան, եւ իբրեւ զդառինս խայտացին, օրհնել զքեզ տ(է)ր որ փրկեցեր զն(ո)ս(ա)։

¹⁰Քանզի յիշէին տակաւին զիրսն որ ՛ի պանդխտու(թ)ե(ան) իւրեանց, թէ զի՞արդ փոխանակ ծննդեան անասնոց՝ բղխեա́ց երկիր նոցա մուն։ Եւ փոխանակ ջրականացն բղխեաց գետն բազմութի(ւն) գորտոց։
¹¹Ապա յետոյ տեսին եւ նո́ր ծնունդ թռչնոյ յորժամ ցանկութ(եամ)բ տենչացեալք խնդրեցին խորտիկս կերակրոյ։
¹²Զի ՛ի մխիթարութի(ւն) ել ն(ո)ց(ա) լորամարգ ՛ի ծովէ, եւ պատիժք ՛ի վ(ե)ր(այ) մեղաւորաց հասին։ ո́չ առանց յառաջագոյն եղելոց նշանացն բռնու(թեամ)բ հրացան բարկութե(ան)ցն։
¹³Զի ոմանք զանծանօթս եկեալս չընդունէին. եւ նոքա զերախտաւոր հեւրս ծառայեցուցանէին։

¹⁴Եւ ո́չ այնչափ միայն, այլ եւ այցելութի(ւն) եղիցի ն(ո)ց(ա). քանզի ատելու(թեամ)բ ընդունէին զօտարս։
¹⁵Բայց նոքա խնդու(թեամ)բ տօնիցն ընկալեալք, ընդ վաղուց ընդ նոցին արդարոցն վայելէին. անհնարին ցաւօք չարչարեցին զն(ո)ս(ա)։
¹⁶Հարին շլացութ(եամ)բ իբրեւ զայնոսիկ որ առ դուրս արդարոյն. յորժամ աննշոյլ անբա́ց խաւարաւն պատեցան, իւրաքանչի́ւրոք զիւրո́յ դրաց ելս խնդրէր։
¹⁷Զի վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա) բնու(թ)ի(ւն)ք պատշաճեալք, իբրեւ սաղմոսարանաւ իւրաքանչիւր յարդարեալ ձանիւք. զիւրաքանչիւր անուն նուագէին, յամ(ենայն) ժամ ՛ի նմին ձայնի հաստատեալք. զոր է́ ճշմարտիւ կարծել յեղելոցն տեսլենէ։
¹⁸Զի ցամաքայինքն ՛ի ջո́ւրս փոխէին, եւ լուղակքն յերկիր դառնային։

¹⁹Հուր՝ ջրո́յ յաղթէր իւրով զօրութ(եամ)բ, եւ ջուր՝ զի́ւր շիջուցիչ բնութի(ւ)ն մոռանայր։
²⁰Եւ բոցք՝ դարձեալ զդիւրածախ անասնոցն զմարմինսն ո́չ թառամեցուցանէին ՛ի շրջելն իւրեանց. եւ ո́չ հալէին զսառնակերպ զդիւրահալ զազգ անուշակ կերակրոյն։ Զի յամ(ենայն)ի բարձրացուցեր զժողովուրդ քո եւ փառաւորեցե́ր, եւ ո́չ անտես արարեր յամ(ենայն) ժամանակի, եւ յամ(ենայն) տեղիս քոյով պաշտպանութ(եամ)բ տ(է)ր։