¹ՊԱՒՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼ յիսուսի ք(րիստո)սի, ըստ հրամանի փրկչին մերոյ ա(ստուածո)յ, եւ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի յուսո́յն մերոյ.
²տիմոթեայ որդւոյ սիրելւո́յ հաւատովք։ Շնորհք, ողորմու(թ)ի(ւն), խաղաղու(թ)ի́(ւն) յա(ստուածո)յ հօրէ՝ եւ ՛ի տ(եառ)նէ մերմէ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ։
³Որպէս աղաչեցի զքեզ կա́լ յեփեսոս, մինչ երթային ՛ի մակեդովնիա. զի պատուէր տացես ոմանց չլինե́լ օտարուսմունս,
⁴եւ չհայե́լ յառասպելս եւ ՛ի տոհմաթիւս անչափս. որ մանաւանդ խնդի́րս յուզեն, եւ ո́չ զտնտեսու(թ)ի́(ւն) ա(ստուածո)յ հաւատովք։
⁵Քանզի գլուխ պատուիրանին՝ սէ́ր է, ՛ի ս(ուր)բ սրտէ, եւ ՛ի մտաց բարեաց, եւ յանկեղծաւո́ր հաւատոց։

⁶յորոց ոմանք վրիպեցան խոտորեալք յունայնութի(ւն) բանից։
⁷կամին լինել վարդապե́տք որինաց. ինքեանք ո́չ իմանան զինչ խօսին, եւ ո́չ վ(ա)ս(ն) որոց պնդեալն են։
⁸Գիտեմք՝ եթէ բարւո́ք են օրէնք, եթէ ոք զն(ո)ս(ա) օրինօ́ք կրեսցէ։
⁹բայց զա́յս գիտասցէ՝ զի ՛ի վ(ե)ր(այ) արդարոց օրէնք ո́չ կան, այլ ՛ի վ(ե)ր(այ) անօրինա́ց եւ անհնազանդից, ամպարշտա́ց եւ մեղաւորաց, անսրբո́ց եւ պղծոց, զհայր եւ զմայր անարգողա́ց, մարդասպանա́ց,
¹⁰պոռնկա́ց, արուագիտա́ց, մարդելուզա́ց, ստո́ց, ստերդմա́նց. եւ եթէ ա́յլ ինչ իցէ հակառակ ողջամիտ վարդապետութեանս.
¹¹որ ըստ աւետարանի փառաց երանելւո́յն ա(ստուածո)յ է, որում եղէ ես հաւատարիմ։

¹²Շնո́րհ ունիմ այնմիկ՝ որ զօրացոյցն զիս ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր. զի հաւատարի́մ համարեցաւ կարգե́լ ՛ի սպասաւորութի(ւն).
¹³որ յառաջագոյն հայհոյի́չն էի՝ եւ հալածիչ եւ թշնամանիչ. այլ գտի ողորմուի, զի զայն յանգիտութե(ա́ն) եւ յանհաւանութե(ան) գործէի։
¹⁴եւ առաւե́լ եղեն շնորհք տ(եառ)ն մերոյ հաւատո́վքն եւ սիրով՝ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս։
¹⁵Հաւատարի́մ է բանս, եւ ամ(ենայն) ընդունելութե(ան) արժանի է. զի յ(իսու)ս ք(րիստո)ս եկն յաշխարհ փրկել զմեղաւորս, որոց գլուխն ե́ս եմ։

¹⁶այլ վ(ա)ս(ն) այնորիկ գտի ողորմութի(ւն), զի նախ յի́ս եցոյց յ(իսու)ս ք(րիստո)ս զամ(ենայն) երկայնմտու(թ)ի(ւն), յօրինակ այնոցիկ որ հաւատալոցն իցեն ՛ի նա՝ ՛ի կեանսն յաւիտենից։
¹⁷Այլ թագաւորին յաւիտենից՝ անեղծի եւ աներեւութի, միոյն ա(ստուածո)յ՝՝ փառք, եւ պատիւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն։
¹⁸Զա́յս պատուիրան աւանդե́մ քեզ որդեա́կ իմ տիմո́թէոս, ըստ կանխելոյ ՛ի քեզ մարգարէու(թ)ե(ան)ցն. զի դու զինուորիցիս նոքօք զգեղեցիկ զինուորու(թ)ի(ւն)ն.
¹⁹ունիցիս հաւա́տս՝ սրբո́վք մտօք. զոր ոմանց մերժեալ յանձա́նց իւրեանց՝ նաւակոծեցա́ն ՛ի հաւատսն.
²⁰որոց սակի են հիմենո́ս եւ աղէքսանդրոս. զորս մատնեցի սատանայի, զի խրատեսցին չհայհոյե́լ։

¹Եւ արդ՝ աղաչեմ նախ քան զամ(ենայն), առնել աղօ́թս, խնդրուածս, պաղատանս, գոհութի(ւն)ս վասն ամ(ենայն) մարդկան.
²մանաւանդ վ(ա)ս(ն) թագաւորա́ց եւ ամ(ենայն) իշխանաց։ զի խաղաղութ(եա́մ)բ եւ հանդարտութ(եամ)բ վարեսցուք զկեանս մեր, ամ(ենայն) ա(ստուա)ծպաշտութ(եամ)բ եւ սրբութ(եամ)բ։
³Զի ա́յն է բարի եւ ընդունելի առաջի փրկչին մերոյ ա(ստուածո)յ.
⁴որ զամ(ենայն) մարդիկ կամի́ զի կեցցեն՝ եւ ՛ի գիտու(թ)ի(ւն) ճշմարտութե(ան) եկեսցեն։
⁵Զի մի է ա(ստուա)ծ, եւ մի միջնո́րդ ա(ստուածո)յ եւ մարդկան՝ մա́րդ յ(իսու)ս ք(րիստո)ս.
⁶որ ետ զանձն փրկա́նս ընդ ամենեցուն, վկայութի(ւն) ժամանակաց իւրոց,

⁷յոր եդայ եւ քարո́զ եւ առաքեալ։ ճշմարի́տ ասեմ ՛ի ք(րիստո)ս՝ եւ ո́չ ստեմ, եղէ վարդապե́տ հեթանոսաց հաւատո́վք եւ ճշմարտութ(եամ)բ։
⁸Կամիմ զի արք կայցեն յաղօ́թս յամ(ենայն) տեղիս. բառնայցեն զս(ուր)բ ձեռս ՛ի վեր առանց բարկութե(ա́ն) եւ երկմտութե(ան)։
⁹Նոյնպէս եւ կանայք ՛ի զա́րդ խոնարհութե(ա́ն), ակնածութ(եա́մ)բ եւ զդատութ(եամ)բ զարդարել զանձինս. մի́ ՛ի հաւսս ոսկեմանս ընդելզեա́լս մարգարտով, կամ ՛ի հանդե́րձս պաճուճեալս.
¹⁰այլ որպէս վայել է կանանց՝ զա(ստուա)ծպաշտութի(ւն) յանձն առելոց գործո́վք բարութե(ան)։
¹¹Կին մարդ՝ ցածութ(եամ)բ ուսցի́, ամ(ենայն) հնազանդութբ։

¹²այլ ուսուցանել կնոջ մարդոյ ո́չ հրամայեմ, եւ ո́չ ճոխաբան լինել քան զայր մարդ. այլ ՛ի լռու(թ)ե(ան) կալ։
¹³զի ադամ նա́խ ստեղծաւ՝ եւ ապա́ եւա։
¹⁴եւ ադամ ո́չ պատրեցաւ՝ այլ կինն պատրեցաւ եւ յանցեաւ.
¹⁵բայց կեցցէ́ վ(ա)ս(ն) որդեծնութե(ա)ն, եթէ կայցեն ՛ի հաւատս եւ ՛ի սէր, եւ ՛ի սրբութի(ւն) պարկեշտութե(ան)։

¹Հաւատարի́մ է բանս. եթէ ոք եպիսկոպոսութ(են)է ցանկայ, բարւո́յ գործոյ ցանկայ։
²Պա́րտ է եպիսկոպոսին անարա́տ լինել միո́յ կնոջ այր, հե́զ, ցա́ծ. պարկե́շտ, հիւրասէ́ր, ուսուցի́չ։
³մի́ թշնամանօղ, մի́ հարկանօղ, այլ հանդա́րտ. մի́ կռուօղ, մի́ արծաթասէր.
⁴զի իւրում տանն իսկ բարւո́ք վերակացու լիեա́լ իցէ. որդեակս ունիցի որ ՛ի հնազանդու(թ)ե(ան) կայցեն՝ ամ(ենայն) պարկեշտութ(եամ)բ։
⁵Ապա թէ ոք իւրում տանն վերակացու չգիտիցէ լինել, զի՞արդ եկեղեցւոյ ա(ստուածո)յ խնամակալ լիցի։
⁶Մի́ մատաղատունկ, զի մի́ հպարտացեալ ՛ի դատաստանս սատանայի անկանիցի։

⁷այլ պա́րտ է նմա վկայութի(ւն) բարի եւ յարտաքնո́ցն ունել. զի մի́ ՛ի նախատինս անկանիցի՝ եւ յորոգայթս սատանայի։
⁸Նոյնպ(է)ս եւ զսարկաւագունս պարկեշտս. մի́ երկբանս, մի́ գինեսէրս, մի́ զաւշաքաղս.
⁹այլ ունիցին զխորհուրդս հաւատոցն սո́ւրբ մտօք։
¹⁰ինքեանք նախ փորձեսցին, եւ ապա ՛ի պաշտօնն մոտիցեն, զի անարա́տք իցեն։
¹¹նոյնպէս եւ կանայք ն(ո)ց(ա) պարկե́շտք. մի́ չարախօսք, հե́ղք՝ հաւատարիմք յամ(ենայն)ի։
¹²Սարկաւագ լինիցի́ն միո́յ կնոջ արք, որոց որդւոց իւրեանց բարւոք վերակացու լիեալ իցեն, եւ տանց իւրեանց.

¹³զի որ բարւոքն պաշտիցեն, աշտիճան բարի անձանց իւրեանց շահին, եւ բազո́ւմ համարձակութի(ւն) ՛ի հաւատսն՝ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս։
¹⁴Զայս գրեմ առ քեզ, զի ակն ունիմ՝ ՛ի մօտո́յ գալ։
¹⁵ապա թէ յամեցից, զի գիտասցե́ս, թէ ո(ր)պ(էս) պարտ իցէ քեզ ՛ի տան ա(ստուածո)յ շրջել. որ է եկեղեցի́ ա(ստուածո)յ կենդանւոյ, սիւն եւ հաստատու(թ)ի́(ւն) ճշմարտու(թ)ե(ան)։
¹⁶Եւ յայտնի իսկ մե́ծ է խորհուրդն ա(ստուա)ծպաշտութե(ան). որ երեւեցա́ւ մարմնով, արդարացա́ւ հոգւով, յայտնեցա́ւ հրեշտակաց, քարոզեցա́ւ ՛ի հեթանոսս, հաւատարի́մ եղեւ յաշխարհի, եւ վերացա́ւ փառօք։

¹Այլ հոգին ս(ուր)բ յայտնապէ́ս ասէ, թէ ՛ի ժամանակս յետինս՝ քակեսցի́ն ոմանք ՛ի հաւատոցն. եւ հայեսցին յա́յսս մոլորութե(ան), եւ ՛ի վարդապետու(թ)ի(ւն)ս դիւաց՝
²կեղծաւորութ(եամ)բ. ստաբա́նք, խարեա́լք իւրեանց խղճիւն մտաց.
³որ արգելուցուն յամուսնանալոյ, եւ մեկնիցե́ն ՛ի կերակրոց՝ զոր ա(ստուա)ծ հաստատեաց ՛ի վայելել հաւատացելոց, եւ ոյք հասեալ իցեն ՛ի ճշմարտութե(ա)ն վ(ե)ր(այ)։
⁴զի ամ(ենայն) արարածք ա(ստուածո)յ բարի́ են, եւ չի́ք ինչ խոտան. մանաւանդ որ գոհութ(եամ)բ ընդունիցին.
⁵զի սրբի́ բանիւն ա(ստուածո)յ՝ եւ աղօթիւք։

⁶Զայս խրատ տուեալ եղբարց, բարւո́ք պաշտօնեայ լինիցիս ք(րիստո)սի յ(իսու)սի, սնանիցի́ս բանիւք հաւատոց, եւ բարւոք վարդապետու(թեամ)բն, զորոյ զհե́տ իսկ եղեր։
⁷Այլ ՛ի պիղծ բանից՝ եւ յառասպելա́ց պառաւանց հրաժարեսջի́ր։ Բայց կրթեա́ զանձն քո յա(ստուա)ծպաշտու(թ)ի́(ւն).
⁸զի մարմնոյ կրթութի(ւն) առ սակա́ւ ինչ օգտակա́ր է. իսկ ա(ստուա)ծպաշտութի(ւն) առ ամ(ենայն) ինչ օգտակա́ր է, եւ զաւետի́ս կենաց ունի՝ զարդի́ս եւ զհանդերձելոյն։
⁹Հաւատարի́մ է բանս՝ եւ ամ(ենայն) ընդունելու(թ)ե(ան) արժանի է։
¹⁰զի ՛ի սո́յն իսկ վաստակիմք՝ եւ նախատինս յանձն առնումք. զի յուսացեա́լ եմք յա(ստուա)ծ կենդանի, որ է փրկիչ ամենայն մարդկան, մանաւանդ հաւատացելոց։

¹¹Պատուէ́ր տաջիր զայդ՝ եւ ուսուցանիջի́ր.
¹²զի մի́ ոք զքո մանկութի(ւն)դ արհամարհիցէ։ Այլ օրինա́կ լինիջիր հաւատացելոց, բանի́ւք, գնացի́ւք, սիրո́վ, հաւատո́վք, սրբու(թեամ)բ.
¹³մինչեւ գամ ես։ մի́տ գիր ընթերցուածոց մխիթարու(թ)ե(ան) վարդապետու(թ)ե(ան)։
¹⁴մի́ անփոյթ առներ զշնորհա́ցդ որ ՛ի քեզ են, որ տուաւ քեզ մարգարէու(թեամ)բ ՛ի ձեռնադրու(թեն)է երիցութե(ան)։
¹⁵Յա́յդ խորհեաց՝ եւ ՛ի դո́յն կանխեսջիր. զի քո յառաջադիմութի(ւն) ամենեցո́ւն յայտնի լիցի։

¹⁶զգո́յշ լինիջիր անձին եւ վարդապետութե(ան)դ՝ եւ ՛ի դմին յամեսջիր։ զայդ եթէ առնիցես՝ եւ զանձն ապրեցուսցես, եւ զա́յնոսիկ որ քե́զն լսիցեն։

¹Զծերն՝ մի́ պատուհասիցես, այլ մխիթարեսջի́ր իբրեւ զհա́յր, զերիտասարդս իբրեւ զեղբա́րս,
²զպառաւունս իբրեւ զմա́րս, զմանկամարդս իբրեւ զքո́րս, ա́մենայն սրբութ(եամ)բ։
³Զայրիս պատուեա́ որ ստոյգ այրիքն իցեն։
⁴ապա թէ ոք այրի՝ որդիս եւ թոռունս ունիցի, ուսանիցի́ն՝ նախ իւրեա́նց տանց բարի առնել, եւ զփոխարէնսն հատուցանել ծնողացն. զի ա́յն է բարի՝ եւ ընդունելի առաջի ա(ստուածո)յ։
⁵Իսկ որ ճշմարտիւ այրին իցէ, եւ մէնացեալ յուսացեա́լ յա(ստուա)ծ, եւ կանխեալ յաղօթս եւ ՛ի խնդրուածս զցայգ եւ զցերեկ։
⁶Իսկ գիրգ այրին՝ կենդանւո́յն մեռեա́լ է։
⁷զայս պատուիրեա՝ զի անարա́տք իցեն։

⁸Իսկ եթէ ոք իւրո́ց, եւ մանաւանդ եւ ընտանեաց խնամ ո́չ տանիցի, ՛ի հաւատոցն ուրացեա́լ է, եւ չա́ր եւս քան զանհաւատսն է։
⁹Այրի՝ ը(ստ) այրիս անուանեսցի, որ չիցէ́ պակաս ՛ի վաթսնամենի́ց, միո́յ առն կին լիեալ,
¹⁰եւ ՛ի գո́րծս բարիս վկայեալ. եթէ մանկո́ւնս սնուցեալ իցէ, եթէ զհեւրս ընկալեալ իցէ, եթէ զսրբոց զոտս լուացեալ իցէ, եթէ նեղելո́ց բաւական լիեալ իցէ, եթէ զամ(ենայն) գործոց բարեաց զհետ երթեալ իցէ։
¹¹Այլ ՛ի մանկամարդա́ց այրեացն հրաժարեա́, զի յորժամ խայտան զք(րիստո)սիւ, ամուսնանա́լ կամին.
¹²իսկ զդատաստանս ընդունին, զի զառաջին հաւատսն արհամարհեցին։

¹³միանգամայն եւ դատարկանձո́ւնք ուսանին, շրջօ́ղք տանէ ՛ի տուն։ եւ ո́չ միայն դատարկք, այլ եւ փասքո́ւսք եւ հետաքրքի́րք. եւ խօսին՝ որ ինչ ո́չ է պիտոյ։
¹⁴Կամիմ զմանկամարդացդ՝ ամուսնանա́լ, որդի́ս ծնանել, անարա́րս լինել, եւ մի́ ինչ պատճառս տալ հակառակորդին՝ ՛ի հայհոյութե(ա́ն) աղագս։
¹⁵զի անդէ́ն իսկ ոմանք խոտորեցան զկնի սատանայի։
¹⁶Եթէ ոք հաւատացեալ՝ այրի́ս ունիցի՝ բաւական լիցի ն(ո)ց(ա), եւ մի́ ծանրասցի եկեղեցւոյն. զի ճշմարի́տ այրեացն բաւական լինիցի։
¹⁷Որ բարւոք վերակացու լինին երիցունք, կրկին պատուոյ արժանի եղիցին. մանաւանդ որ աշխատիցին բանիւ, եւ վարդապետու(թեամ)բ։

¹⁸քանզի ասէ գիր. մի́ կապեսցես զցռո́ւկ եզին կալոտւոյ. եւ արժանի́ է մշակն վարձո́ւ իւրոյ։
¹⁹Զերիցուէ չարախօսու(թ)ի(ւն)՝ մի́ ընդունիցիս, բայց եթէ երկուք՝ եւ երիւք վկայիւք։
²⁰իսկ որ մեղամչենն՝ առաջի ամենեցո́ւն յանդիմանեա́, զի եւ այլքն երկիցե́ն։
²¹Վկայութի(ւն) դնեմ առաջի ա(ստուածո)յ եւ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի՝ եւ ընտրելոց հրեշտակաց, զի զայդ պահեսցե́ս առանց մտահաճութե(ան). մի́ ինչ առնել աչառանօք։
²²Ձեռս վաղվաղակի յուրուք վ(ե)ր(այ) մի́ դնիցես, եւ մի́ կցորդ լինիցիս մեղաց օտարաց. զանձն քո սո́ւրբ պահեսջի́ր։
²³Այսուհետեւ՝ մի́ ջուր եւեթ ըմպիցես, այլ սակաւիկ մի եւ գինի́ խառնեսջիր, վասն ստամոքսի՝ եւ ստէպ հիւանդութե(ան)ց։

²⁴Են մարդք՝ որոց մեղքն յայտնի են, եւ յառաջագո́յն հասեալ ՛ի դատաստան, եւ են՝ որոց զկնի́ երթան։
²⁵նոյնպէս եւ բարի գործքն՝ յայտնի́ են. եւ որ այլազգ եւս ինչ իցեն՝ թաքչել ո́չ կարեն։

¹Որ միանգամ ը(ստ) լծով ծառայու(թ)ե(ան) իցեն, զիւրաքանչիւր տեարս պատուի արժանի́ համարեսցին. զի մի́ անունն ա(ստուածո)յ եւ վարդապետու(թ)ի(ւն)ն հայհոյեսցի։
²Իսկ որ հաւատացեալ տեարս ունիցին, մի́ արհամարհեսցեն, զի եղբարք են. այլ առաւե́լ ծառայեսցեն, զի հաւատացեալքն են եւ սիրո́ւնք. որք զբարերարու(թ)ի(ւն)ն յանձին ունիցին։ զա́յս ուսուցանիջիր՝ եւ մխիթարեսջի́ր։
³Իսկ եթէ ոք ա́յլ ազգ ինչ ուսուցանիցէ, եւ ո́չ անսայցէ ողջմտութե(ան) բանից տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, եւ ըստ ա(ստուա)ծպաշտու(թ)ե(ան) վարդապետութե(ա)ն.

⁴այնպիսին հպարտացեալ է, եւ ոչինչ ո́չ գիտէ. այլ տապի́ ՛ի խնդիրս եւ ՛ի բանս հակառակու(թ)ե(ան). ուստի լինի նախա́նձ, հե́ռ, հայհոյութի(ւն)ք, կարծի́ք, չարեաց,
⁵խարդախու(թ)ի(ւն)ք ապականելոց մտաց մարդկան, եւ օտարացելոց ՛ի ճշմարտութ(են)է անտի, որք շահավաճա́ռ համարին զա(ստուա)ծպաշտու(թ)ի(ւն)ն. բայց դու՝ մերժեսջի́ր յայնպիսեաց անտի։
⁶Այլ շահավաճառ մեծ ա(ստուա)ծպաշտութի(ւն)ն է՝ բաւականու(թեա́մ)բ հանդերձ։
⁷զի ո́չ բերաք ինչ յաշխարհս, եւ ո́չ տանել ինչ կարասցուք։
⁸այլ ունիմք կերակուր եւ հանդերձս, եւ այնո́ւ շատասցուք։

⁹Իսկ որք կամինն մեծանալ՝ անկանին ՛ի փորձութի(ւն), եւ յորոգա́յթ, եւ ՛ի բ(ա)զ(ու)մ ցանկու(թ)ի(ւն)ս անմիտս եւ վնասակարս. որք ընկղմեն զմարդիկ ՛ի սատակո́ւմն եւ ՛ի կորուստ։
¹⁰Զի արմատ ամենայն չարեաց՝ արծաթսիրութի(ւն) է. որում ոմանց ցանկացեալ վրիպեցա́ն ՛ի հաւատոցն, եւ զանձինս արկի́ն ընդ բազում ցաւովք։
¹¹Այլ դու՝ ո́վ մարդ ա(ստուածո)յ՝ փախի́ր յայնցանէ, եւ ե́րթ զհետ արդարութե(ան), զա(ստուա)ծպաշտու(թ)ե(ան), զհաւատո́ց, զսիրո́յ, զհամբերութե(ան), զհեզու(թ)ե(ան)։
¹²եւ մարտի́ր զբարւոք մարտն հաւատոց, եւ բո́ւռն հար զկենացն յաւիտենականաց յոր կոչեցարն, եւ դաւանեցեր զբարւո́ք դաւանութի(ւն) առաջի բ(ա)զ(ու)մ վկայից։

¹³Պատուիրեմ քեզ առաջի ա(ստուածո)յ՝ որ կենդանի առնէ զամ(ենայն), եւ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որ վկայեաց առաջի պոնտացւոյ պիղատոսի զբարւո́ք դաւանու(թ)ի(ւն)ն.
¹⁴պահե́լ քեզ զպատուիրանն, անբիծ՝ անարատ, մինչեւ ՛ի յայտնութի(ւն) տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.
¹⁵զոր յի́ւր ժամանակս ցուցցէ երանելին, եւ միա́յն հզօր, թագաւո́ր թագաւորաց, եւ սէր տերանց.
¹⁶որ միա́յն ունի զանմահու(թ)ի(ւն)՝ բնակեալ ՛ի լոյս անմատոյց. զոր ո́չոք ետես ՛ի մարդկանէ, եւ ո́չ տեսանել կարօղ է. որում պատի́ւ եւ զօրութի(ւն) յաւիտեանս. ամէն։

¹⁷Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի, պատուէ́ր տաջի́ր՝ մի́ հպարտանալ եւ մի յուսալ ՛ի մեծու(թ)ի(ւն) սնոտի, այլ յա(ստուա)ծ՝ որ տայ մեզ զամ(ենայն) առատապէս ՛ի վայելել,
¹⁸զբարի́ս գործել, մեծանա́լ գործովք բարու(թ)ե(ան), առա́տս, սիրո́ւնս, հաղո́րդս լինել.
¹⁹գանձել անձանց հիմն բարի́ ՛ի հանդերձեալսն. զի բո́ւռն հարկանիցեն զճշմարիտ կենացն։
²⁰Ո՞վ տիմոթեէ՝ պահեա́ զաւանդն՝ խոտորեալ ՛ի պղծոց եւ ՛ի նորաձա́յն բանից, եւ ՛ի հակառակութ(են)է, եւ ՛ի մոլարանո́ւն գիտութ(են)է.
²¹զոր ոմանց յանձն առեալ՝ վրիպեցա́ն ՛ի հաւատոց անտի։ Շնորհք ընդ քեզ։