¹ԵՐԱՆԵԱԼ Է ԱՅՐ ՈՐ Ո́Չ գնաց ՛ի խորհուրդս ամպարշտաց, ՛ի ճանապարհի մեղաւորաց նա ո́չ եկաց, եւ յաթոռս ժանտից նա ո́չ նստաւ։
²Այլ յօրէ́նս տ(եառ)ն են կամք ն(ո)ր(ա), եւ յօրէնս ն(ո)ր(ա) խորհեսցի նա ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի.
³եւ եղիցի նա ո(ր)պ(էս) ծա́ռ որ տնկեալ է ՛ի գնացս ջուրց։ Որ զպտուղ իւր ՛ի ժամու տացէ, եւ տերեւ նորա մի́ թափեսցի. եւ զա(մենայ)ն զոր ինչ արասցէ յաջողեսցի́ նմա։
⁴Ո́չ այսպէս են ամպարիշտք, եւ ո́չ այսպէս. այլ որպէս հողմ զփոշի, զի հոսէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի։
⁵Վասն այսորիկ ո́չ յարիցեն ամպարիշտք ՛ի դատաստան, եւ ո́չ մեղաւորք ՛ի խորհուրդս արդարոց։

⁶Քանզի ճանաչէ́ տ(է)ր զճանապարհս արդարոց, ճանապարհք ամպարշտաց կորիցեն։ Տունք. զ՜։

¹Ընդէ՞ր խռովեցան հեթանոսք. եւ ժողովուրդք խորհեցան ՛ի սնոտիս։
²Յանդիմա́ն եղեն թագաւորք երկրի, եւ իշխանք ժողովեցան ՛ի միասին վասն տ(եառ)ն եւ վ(ա)ս(ն) օծելոյ ն(ո)ր(ա)։
³Խզեսցուք զկապանս ն(ո)ց(ա), եւ ընկեսցո́ւք ՛ի մէնջ զլուծ նոցա։
⁴Բնակեալն յերկինս ծիծաղեսցի զնոքօք, եւ տ(է)ր արհամարհեսցէ զնոսա։
⁵Յայնժամ խօսեսցի́ ընդ ն(ո)ս(ա) բարկութ(եամ)բ իւրով, եւ սրտմտու(թեամ)բ իւրով խռովեցուսցէ զն(ո)ս(ա)։
⁶Ես կացի թագաւոր ՛ի նմանէ, ՛ի վերայ սիոնի լերին սրբոյ նորա՝ պատմել ինձ զհրամանս տ(եառ)ն։
⁷Տ(է)ր ասաց ցիս որդի իմ ես դու, եւ այսօր ծնա́յ զքեզ։

⁸Խնդրեա́ յինէն եւ տա́ց քեզ զհեթանոսս ՛ի ժառանգութի(ւն), եւ իշխանու(թ)ի(ւն) քեզ զա(մենայ)ն ծա́գս երկրի։
⁹Հովուեսցե́ս զն(ո)ս(ա) գաւազանաւ երկաթեաւ. որպէս զանօթ բրտի փշրեսցե́ս զն(ո)ս(ա)։
¹⁰Արդ թա́գաւորք՝ զայս ՛ի մի́տ առէք, խրատեցարո́ւք ամենեքեան ոյք դատիք զերկիր։
¹¹Ծառայեցէ́ք տ(եառ)ն երկիւղի́ւ, եւ ցնծացէ́ք առաջի ն(ո)ր(ա) դողութ(եամ)բ։
¹²Ընկալարո́ւք զխրատ ն(ո)ր(ա)՝ զի մի́ բարկասցի տ(է)ր, եւ կորնչիցիք ՛ի ճանապարհացն արդարու(թ)ե(ան)։
¹³՛Ի ժամանակի ո(ր)պ(էս) բորբոքեսցի բարկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Երանի́ ա(մենայ)նցուն՝ ոյք յուսացեալ են ՛ի տ(է)ր։ Տունք. ժ՜դ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. ՛ի ժամանակի զի փախուցեալ էր նա յերեսաց աբիսողոմայ որդւոյ իւրոյ. Գ՜.։
²Տ(է)ր՝ զի բազո́ւմ եղեն նեղիչք իմ, բազումք յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
³Բազումք ասէին զանձնէ իմմէ, թէ չի́ք փրկութի(ւն) սորա առ ա(ստուա)ծ իւր։
⁴Այլ դու տ(է)ր՝ օգնական իմ ես, փա́ռք իմ եւ բարձրացուցիչ գլխոյ իմոյ։
⁵Ձայնիւ իմով ես առ տ(է)ր կարդացի, լուաւ ինձ ՛ի լեռնէ սրբոյ իւրմէ։
⁶Ես ննջեցի եւ ՛ի քուն եղէ, զարթեայ եւ տ(է)ր ընդունելի́ իմ է։
⁷Ո́չ երկեայց ես ՛ի բիւրուց զօրաց ն(ո)ց(ա). որ շուրջանակի պատեալ պահեալ պաշարէին զիս։ Արի տ(է)ր՝ եւ փրկեա́ զիս ա(ստուա)ծ իմ.

⁸զի դու հարե́ր զամենեսեան ոյք էին ընդ իս թշնամութ(եամ)բ ՛ի տարապարտուց. եւ զատամունս մեղաւորաց փշրեսցես
⁹Տեառն է փրկու(թ)ի(ւն). ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան քոյ օրհնու(թ)ի(ւն) քո։ Տունք. ը՜։ Գոբղայս. ի՜ը։

¹՛Ի կատարած օրհնու(թ)ե(ան). Սաղմոս երգոց ՛ի դաւիթ. Դ՜.։
²՛Ի կարդալ իմում լուար ինձ ա(ստուա)ծ ըստ արդարու(թ)ե(ան), ՛ի նեղու(թ)ե(ան) ինձ անդո́րր արարեր. ողորմեա́ ինձ եւ լո́ւր աղօթից իմոց։
³Որդի́ք մարդկան՝ մինչեւ յե՞րբ էք խստասիրտք. ընդէ՞ր սիրէք զնանրութի(ւն), եւ խնդրէք զստութի(ւն)։
⁴Ծաներո́ւք զի սքանչելիս արար տ(է)ր սրբոյ իւրում. եւ տ(է)ր լուիցէ́ ինձ ՛ի կարդալ իմում առ նա։
⁵Բարկանայք՝ եւ մի́ մեղանչէք. զոր ինչ ասէք ՛ի սիրտս ձեր յանկողինս ձեր զղջացարո́ւք։
⁶Մատուցէ́ք պատարագ արդարութե(ան), եւ յուսացարո́ւք ՛ի տ(է)ր։ Բազումք ասէին թէ ո՞ ցուցցէ մեզ զբարու(թ)ի(ւն).
⁷նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց, եւ ետուր ուրախու(թ)ի(ւն) սրտից մերոց։

⁸՛Ի պտղոյ ցորենոյ գինւոյ ձիթոյ իւրեանց լցուցե́ր զն(ո)ս(ա)։
⁹Խաղաղու(թեամ)բ յայս եւ ՛ի սոյն ննջեսցո́ւք եւ զարթիցուք.
¹⁰զի դու տ(է)ր միայն առանձին յուսո́վ քով բնակեցուցեր զմեզ։ Տունք. ը՜։

¹՛Ի կատարած վասն վիճակելոցն։ Սաղմոս. Ե՜։
²Բանից իմոց ո́ւնկն դիր տ(է)ր, եւ ՛ի մի́տ առ զաղաղակ իմ։
³Նայեաց ՛ի ձայն աղօթից իմոց, թագաւոր իմ եւ ա(ստուա)ծ իմ։
⁴Ես զքեզ աղաչե́մ տ(է)ր, ընդ առաւօտս լուիցես ձայնի իմում.
⁵ը(ստ) առաւօտս պատրաստ եղէց յանդիմա́ն լինել քեզ։ Ո́չ թէ դու ա(ստուա)ծ կամիս զանօրէնութի(ւն),
⁶եւ ո́չ բնակեն առ քեզ չարք, մի́ անօրէնք բնակեսցեն առաջի աչաց քոց։
⁷Ատեցե́ր զայնոսիկ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն). կորուսանե́ս զամենեսեան ոյք խօսին սուտ։ Զայր արիւնահեղ եւ նենգաւոր պի́ղծ առնես դու տ(է)ր,

⁸այլ ես՝ ըս(տ) բազում ողորմու(թ)ե(ան) քում մտից ՛ի տուն քո. երկիր պագից ՛ի տաճար սուրբ քո երկիւղիւ քո։
⁹Տ(է)ր՝ առաջնորդեա́ ինձ յարդարու(թ)ե(ան) քում. վ(ա)ս(ն) թշնամեաց իմոց ուղի́ղ արա առաջի իմ զճանապարհս քո։
¹⁰Զի ո́չ գոյ ՛ի բերանս ն(ո)ց(ա) ճշմարտու(թ)ի(ւն), եւ սիրտք ն(ո)ց(ա) նանրեալք են։
¹¹Ո(ր)պ(էս) գերեզման բա́ց է կոկորդ ն(ո)ց(ա). լեզուօք իւրեանց նենգաւորք եղեն։ Դատեա́ զնոսա ա(ստուա)ծ զի անկցի́ն ՛ի խորհրդոց իւրեանց. ըս(տ) բազում ամպարշտութե(ան) ն(ո)ց(ա) մերժեա́ զն(ո)ս(ա)՝ զի դառնացուցին զքեզ,

¹²Ուրա́խ լիցին ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի քեզ, յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցես դու ՛ի ն(ո)ս(ա)։ Պարծեսցի́ն ՛ի քեզ սիրելիք անուան քոյ,
¹³զի օրհնեսցե́ս դու զարդարն. տ(է)ր ո(ր)պ(էս) զինու հաճու(թեամ)բ քով պսակեցեր զմեզ։ Տունք. ժ՜բ։

¹՛Ի կատարած ընդ օրհնութի(ւն)ս վասն ութերորդաց։ Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Զ.
²Տ(է)ր՝ մի́ սրտմտու(թեամ)բ քով յանդիմաներ զիս, եւ մի́ բարկութ(եամ)բ քով խրատեր զիս։
³Ողորմեա́ ինձ տ(է)ր զի հիւա́նդ եմ ես. բժշկեա́ զանձն իմ, զի խռովեցան ոսկերք իմ։
⁴Անձն իմ յոյժ խռովեցաւ, եւ դու տ(է)ր՝ մինչեւ յե՞րբ։
⁵Դա́րձ տ(է)ր եւ փրկեա́ զանձն իմ. կեցո́ զիս տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում։
⁶Զի ո́չ ոք է որ ՛ի մահու յիշէ զքեզ, կամ ՛ի դժոխս խոստովան առնի առ քեզ։
⁷Վաստակեցի ես ՛ի հեծու(թ)ե(ան) իմում, լուացի զա(մենայ)ն գիշեր զմահիճս իմ. եւ արտասուօք իմովք զանկողինս իմ թացի։

⁸Խռովեցաւ ՛ի սրտմտութե(ա)նէ ակն իմ. մաշեցա́յ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն թշնամեաց իմոց։
⁹՛Ի բա́ց կացէք յինէն ամենեքեան, ոյք գործէք զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
¹⁰Լուաւ տ(է)ր ձայնի լալոյ իմոյ, լուաւ տ(է)ր աղօթից իմոց. եւ տ(է)ր զխնդրուածս իմ ընկալաւ։
¹¹Ամաչեսցեն եւ խռովեսցի́ն յոյժ ա(մենայ)ն թշնամիք իմ. դարձցին յետս եւ ամաչեսցե́ն յոյժ վաղվաղակի եւ խռովեսցին։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. զոր ասաց տ(եառ)ն վասն բանին փուսեայ որդւոյ յիմենայ. Է։
²Տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ՛ի քեզ յուսացայ եւ փրկեա́ զիս, յա(մենայ)ն հալածչաց իմոց ապրեցո́ զիս։
³Գուցէ երբէք յափշտակիցէ ո(ր)պ(էս) առե́ւծ զանձն իմ, ո́չ ոք իցէ որ փրկիցէ, եւ ո́չ այն որ ապրեցուցանէ։
⁴Տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ թէ արարից զայս, թէ իցեն անօրէնու(թ)ի(ւն)ք ՛ի ձեռս իմ։
⁵Թէ հատուցի́ երբէք այնոցիկ ոյք հատուցին ինձ չար. անկա́յց եւ ես ՛ի թշնամեաց իմոց ընդունայն։
⁶Հալածեսցէ́ ապա թշնամին զանձն իմ. հասցէ́ կոխեսցէ յերկիր զկեանս իմ, եւ զփառս իմ ՛ի հո́ղ բնակեցուսցէ։
⁷Արի́ տ(է)ր բարկու(թեամ)բ քով, եւ բա́րձր լեր ՛ի սպառել թշնամեաց իմոց։ Զարթի́ր տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ՛ի հրամանս քո զոր պատուիրեցեր,

⁸եւ ժողովք ժողովրդոց շո́ւրջ եղիցին զքեւ։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ՛ի բարձունս դա́րձ տ(է)ր.
⁹եւ տ(է)ր դատի զժողովուրդս իւր։ Դա́տ արա ինձ տ(է)ր ըստ արդարութե(ան) իմում. ըստ անբծու(թ)ե(ան) իմում որ յիս։
¹⁰Կատարեսցի́ն չարիք ՛ի վ(ե)ր(այ) մեղաւորաց, եւ յաջողեսցե́ս դու արդարոյն։ Որ քննէ զսիրտս եւ զերիկամունս ա(ստուա)ծ արդար. յիրաւի́ է
¹¹օգնու(թ)ի(ւն) ինձ յա(ստուծո)յ՝ որ ապրեցուցանէ զայնոսիկ, որ ուղիղ են սրտիւք։
¹²Ա(ստուա)ծ դատաւոր արդա́ր հզօր եւ երկայնամիտ. որ ո́չ ածէ զբարկու(թ)ի(ւն) իւր զօրհանապազ։
¹³Ապա թէ ո́չ դառնայք առ նա՝ զսուր իւր սրեալ է՝ եւ զաղեղն իւր լարեալ.

¹⁴՛ի նմա է պատրաստեալ զանօթս մահու, եւ զնետս իւր այրեցելո́վք է գործեալ։
¹⁵Ահաւասիկ երկնեաց զանօրէնու(թ)ի(ւն), յղացաւ զցա́ւս եւ ծնաւ զանօրէնութի(ւն)։
¹⁶Գուբն՝ զոր փորեաց եւ պեղեաց, ՛ի նո́յն անկցի ՛ի խորխորատ զոր եւ գործեաց։
¹⁷Դարձցին ցաւք ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա). ՛ի վ(ե)ր(այ) գագաթա́ն ն(ո)ր(ա) անօրէնու(թ)ի(ւն)ք իւր իջցեն։
¹⁸Խոստովան եղէց տ(եառ)ն ըս(տ) արդարու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), սաղմոս ասացից անուան տ(եառ)ն բարձրելոյ։ Տունք. ժ՜է։

¹՛Ի կատարած ՛ի վերայ հնձանացն. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ը։
²Տ(է)ր տ(է)ր մեր՝ զի սքանչելի́ է անուն քո յա(մենայ)ն երկրի։ Համբարձաւ մեծվայելչութի(ւն) քո ՛ի վերո́յ քան զերկինս.
³՛ի բերանոյ մանկանց տղայոց ստընդիեցաց կատարեսցի օրհնու(թ)ի(ւն)։ Վասն թշնամեաց քոց տ(է)ր. զի եղծցին թշնամին եւ հակառակորդն։
⁴Տեսից զերկինս զգործս մատանց քոց, զլուսին եւ զաստեղս զորս դո́ւ հաստատեցեր։
⁵Ո՞վ է մարդ զի յիշես դու զնա, կամ որդի մարդոյ թէ ա́յց ինչ արասցես դու նմա։
⁶Փոքր ինչ խոնա́րհ արարեր զնա քան զհրեշտակս քո, փառօք եւ պատուով պսակեցե́ր զնա,

⁷եւ կացուցեր զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեռակերտա́ց քոց։
⁸Զա(մենայ)ն ինչ հնազա́նդ արարեր ՛ի ներքոյ ոտից ն(ո)ր(ա), զխաշն եւ զարջառ՝ եւ զա(մենայ)ն ինչ։
⁹Եւս եւ զերէ́ վայրի, զթռչունս երկնից, զձկունս ծովուց որ շրջին ընդ շաւիղս ծովուց։
¹⁰Տ(է)ր տ(է)ր մեր՝ զի սքանչելի́ է անուն քո յա(մենայ)ն երկրի։ Տունք. թ՜։ Գոբղայս. ի՜զ։

¹՛Ի կատարած. վասն գաղտնեաց որդւոյ։ Սաղմոս. Թ՜։
¹Ընդէ՞ր տ(է)ր կացեր ՛ի հեռաստանէ. անտես արարեր ՛ի դէ́պ նեղութե(ան) ժամանակի։
²Գոհացայց զքէն տ(է)ր բոլորո́վ սրտիւ իմով, պատմեցից զա(մենայ)ն սքանչելիս քո։
²Յամբարտաւանել ամպարշտի՝ այրի աղքատ. արգելցին ՛ի խորհուրդս իւրեանց զոր եւ խորհեցան։
³Ուրա́խ եղէց եւ ցնծացայց ՛ի քեզ. սաղմոս ասացից անուան քում բարձրեալ։
³Զի՞ գովի մեղաւոր ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) անձին իւրոյ. որ զրկէ, եւ նա գովի։
⁴՛Ի դառնալ յետս թշնամեաց իմոց, տկարասցին եւ կորիցե́ն յերեսաց քոց։

⁴Իսկ ընդէ՞ր բարկացոյց մեղաւորն զա(ստուա)ծ, ըստ բազում բարկութե(ան) իւրում եթէ ո́չ խնդրի։
⁵Արարեր զդատաստա́նս իմ եւ զիրաւունս, նստար յաթոռ դատաւո́ր արդարութե(ան)։
⁵Ո́չ է ա(ստուա)ծ առաջի աչաց ն(ո)ր(ա), պիղծ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա) յա(մենայ)ն ժամ։ Բարձեալ են իրաւունք յերեսաց ն(ո)ր(ա), ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն թշնամեաց իւրոց տիրեսցէ։
⁶Սաստեցեր ՛ի հեթանոսս, եւ կորեա́ւ ամպարիշտն. զանուանս ն(ո)ց(ա) ջնջեցեր յաւիտեանս յաւիտենից.
⁶Ասաց ՛ի սրտի իւրում թէ ո́չ սասանեցայց ազգէ յազգ առանց չարի։
⁷եւ թշնամւոյն զէն պակասեա́ց մինչ ՛ի սպառ։ Զքաղաքս աւերեցեր, եւ կորեա́ւ յիշատակ ն(ո)ց(ա) աղաղակաւ։ Ա(ստուա)ծ կայ եւ մնայ յաւիտեան,

⁷Անէծք եւ դառնութի(ւն) եւ նենգութի(ւն) լի́ է բերան ն(ո)ր(ա), ՛ի ներքոյ լեզուի ն(ո)ր(ա) ցաւք եւ վաստակք։
⁸պատրաստ արար զաթոռ իւր ՛ի դատաստանի։
⁸Նստի դարանեա́լ ընդ մեծամեծս, ՛ի գաղտնի́ս սպանանել զանբիծն։
⁹Ինքն դատի զաշխարհս արդարու(թեամ)բ, եւ զժողովուրդս իւր ուղղութ(եամ)բ։
⁹Աչք ն(ո)ր(ա) ՛ի տնանկս հային. վարանի ՛ի գաղտնիս՝ ո(ր)պ(էս) զառեւծ ՛ի մորւոջ իւրում։ Դարանի յափշտակե́լ զաղքատն յափշտակել զաղքատն եւ ձգել զնա։
¹⁰Եղեւ տ(է)ր ապաւէ́ն տնանկի, օգնական ՛ի նեղու(թ)ե(ան)՝ ՛ի դէպ ժամանակի։

¹⁰Յորոգայթ իւր խոնարհեցուսցէ́ զնա, խոնարհեսցի եւ անկցի ՛ի տիրել իւրում ՛ի վ(ե)ր(այ) տնանկաց։
¹¹Յուսասցին ՛ի քե́զ ամենեքեան ոյք գիտեն զանուն քո. զի ո́չ թողցես զայնոսիկ որ խնդրեն զքեզ տ(է)ր։
¹¹Զի ասաց ՛ի սրտի իւրում թէ մոռացաւ ա(ստուա)ծ, դարձոյց զերեսս իւր զի մի́ տեսցէ ՛ի սպառ։
¹²Սաղմոս ասացէք տ(եառ)ն որ բնակեալն է ՛ի սիոն.պատմեցէ́ք ՛ի հեթանոսս զգործս ն(ո)ր(ա)։
¹²Արի́ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ եւ բա́րձր եղիցի ձեռն քո, եւ մի́ մոռանար զտնանկս։
¹³՛Ի խնդրել զարիւն ն(ո)ց(ա)՝ յիշեաց եւ ո́չ մոռացաւ տ(է)ր զաղօթս տնանկաց։
¹³Իսկ ընդէ՞ր բարկացոյց ամպարիշտն զա(ստուա)ծ, զի ասաց ՛ի սրտի իւրում թէ ոչ քննի։

¹⁴Ողորմեաց ինձ տ(է)ր՝ եւ տե́ս զխոնարհու(թ)ի(ւն) իմ ՛ի թշնամեաց իմոց.
¹⁴Տեսանե́ս դու զնա ՛ի ցաւս, եւ ՛ի տրտմութի(ւն)ս՝ եւ հայիս. ՛ի քեզ թողեալ է զաղքատն եւ որբոյն դո́ւ ես օգնական։
¹⁵ո́ բարձր արարեր զիս ՛ի դրանց ՛ի մահուանէ։ Ո(ր)պ(էս) պատմեցից զա(մենայ)ն օրհնու(թ)ի(ւն)ս քո ՛ի դրունս դստեր սիոնի,
¹⁵Խորտակեսցի́ բազուկ մեղաւորի եւ չարի. խնդրեսցին մեղք ն(ո)ր(ա) եւ նա մի́ գտցի։
¹⁶ցնծացա́յց ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում։ Ընկլան հեթանոսք յապականու(թ)ե(ան) իւրեանց զոր արարին. որոգայթ՝ զոր թագուցին առցէ́ զոտս ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Տ(է)ր թագաւոր յաւիտեանս յաւիտենից. կորիցե́ն հեթանոսք յերկրէ ն(ո)ր(ա)։

¹⁷Ճանաչէ տ(է)ր առնել զդատաստանս իւր, եւ ՛ի գործս ձեռաց իւրեանց կապեսցին մեղաւորք։
¹⁷Զցանկութի(ւն) տնանկաց լուար տ(է)ր, ՛ի պատրաստութի(ւն) սրտից ն(ո)ց(ա) հայեցաւ ունկն քո։
¹⁸Դարձցին մեղաւորք անդրէն ՛ի դժոխս, եւ ա(մենայ)ն հեթանո́սք որ մոռացան զա(ստուա)ծ։
¹⁸Դա́տ առնել որբոյն եւ տնանկի, զի մի́ եւս յաւելուցու մարդ ՛ի մեծաբանել իւրում ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի։ Տունք. լ՜թ։
¹⁹Ո́չ ՛ի սպառ մոռանայ տ(է)ր զաղքատն. համբերու(թ)ի(ւն) տնանկաց մի́ կորիցէ ՛ի սպառ։
²⁰Արի́ տ(է)ր՝ եւ մի́ զօրասցի մարդ։ դատեսցին հեթանոսք առաջի քո։

²¹Կացո́ տ(է)ր օրէնսդիր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա). եւ ծանիցեն հեթանոսք՝ թէ մարդիկ են։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜։
²՛Ի տ(է)ր յուսացայ. ո՞րպէս ասիցէք ցանձն իմ, փոփոխեա́ց ՛ի լերինս ո(ր)պ(էս) ճնճղուկ։
³Զի ահա մեղաւորք լարեցին զաղեղունս իւրեանց. պատրա́ստ արարին զնետս ՛ի կապարճս, ձգե́լ ընդ խաւար այնոցիկ ոյք ուղիղ են սրտիւք։
⁴Զի զոր դուն շինեցեր՝ աւերեցին. իսկ արդարն զի՞ արար։
⁵Տ(է)ր ՛ի տաճար սո́ւրբ իւրում. տ(է)ր յերկինս յաթոռ իւրում։ Աչք նորա ՛ի տնանկս հային, արտեւանունք ն(ո)ր(ա) քննեն զորդիս մարդկան։
⁶Տ(է)ր քննէ զարդարն եւ զամպարիշտ, որ սիրէ զմեղս ատեայ զանձն իւր։
⁷Տեղասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեղաւորաց որոգա́յթ հո́ւր եւ ծծումբ, այս մրրիկ բաժին բաժակի նոցա։

⁸Արդար է տ(է)ր՝ զարդարութի(ւն) սիրէ, զուղղու(թ)ի(ւն) տեսանեն երեսք ն(ո)ր(ա)։ Տունք. ը՜։

¹՛Ի կատարած ՛ի վերայ ութերորդին. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Ա։
²Ապրեցո́ զիս տ(է)ր՝ զի նուաղեա́ց ս(ուր)բ. նուաղեցին ճշմարտութի(ւն)ք յորդւոց ՛ի մարդկանէ։
³՛Ի նանի́ր խօսեցաւ այր ը(ստ) ընկերի իւրում. շրթամբք նենգաւորօք սրտէ ՛ի սիրտ խօսեցաւ։
⁴Սատակէ տ(է)ր զա(մենայ)ն շրթունս նենգաւորս, եւ զլեզուս մեծաբանս։
⁵Ոյք ասացին, զլեզուս մեր մե́ծս արասցուք, շրթունք մեր առ մե́զ են, եւ արդ մեր ո՞վ է տ(է)ր։
⁶Վ(ա)ս(ն) տառապանաց աղքատին՝ եւ հեծութե(ան) տնանկի. այժմ յարեա́յց ասէ տ(է)ր. եդից զփրկու(թ)ի(ւն) իմ, եւ համարձակեցայց ՛ի ն(ո)ս(ա)։

⁷Բանք տ(եառ)ն բանք ս(ուր)բ են, ո(ր)պ(էս) եւ արծաթ ընտրեալ եւ փորձեալ յերկրէ, սրբեալ եւ պարզեալ եւթնպատիկ ՛ի հողոյ։
⁸Դու տ(է)ր պահեցեր զմեզ, եւ ապրեցուսցես յազգէ յայսմանէ մինչեւ յաւիտեան։
⁹Շուրջանակի́ ամպարիշտք շրջին. ըստ բարձրութե(ան) քում մե́ծ արասցես դու զորդիս մարդկան։ Տունք. ը՜։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Բ։
²Մինչեւ յե՞րբ դնեմ զխորհուրդս յանձն իմ, եւ ցաւք սրտի իմոյ զաւուրս։
³Մինչեւ յե՞րբ բարձրանայ թշնամին ՛ի վերայ իմ.
⁴նայեա́ եւ լո́ւր ինձ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ։ Լո́յս տուր տ(է)ր աչաց իմոց, զի մի́ երբէք ննջեցից ՛ի մահ։
⁵Մի́ ասասցէ թշնամին իմ թէ յաղթեցի նմա, կամ նեղիչք իմ ցնծասցեն թէ ես սասանեցայց։
⁶Ես յողորմութի(ւն)ս քո տ(է)ր յուսացայ, ցնծացա́ւ սիրտ իմ ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում. օրհնեցից զտ(է)ր զբարերարդ իմ։ Տունք. զ՜։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Գ։
²Տ(է)ր յերկնից նայեցաւ յա(մենայ)ն որդիս մարդկան, տեսանել թէ իցէ՞ ոք իմաստուն որ խնդրիցէ զա(ստուա)ծ։
³Ամենեքեան խոտորեցան՝ ՛ի միասին անպիտանացան· Ոչ ո́ք է որ առնէ զքաղցրու(թ)ի(ւն), եւ ոչ ոք է մինչեւ ՛ի մի։
⁴Ո(ր)պ(էս) ո́չ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։ Ոյք ուտէին զժողովուրդ իմ ո(ր)պ(էս) կերակուր հացի,
⁵եւ առ տ(է)ր ո́չ կարդացին։ Ա́նդ երկիցեն զերկեւղ՝ ուր ո́չ իցէ երկեւղ.
⁶զի տ(է)ր է յազգ արդարոց։ Զխորհուրդ աղքատի յամօթ արարին, զի տ(է)ր է յոյս նորա։

⁷Ո́ տացէ ՛ի սիոնէ զփրկութի(ւն)ի(սրաէ)լի. ՛ի դարձուցանել տ(եառ)ն զգերութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ. ցնծասցէ́ յակոբ՝ եւ ուրախ եղիցի ի(սրա)էլ։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜բ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Դ։
²Որ գնայ անբի́ծ գործէ զարդարու(թ)ի(ւն), խօսի զճշմարտու(թ)ի(ւն) ՛ի սրտի իւրում։
³Որ ո́չ նենգաւորեաց լեզուաւ իւրով, եւ չար ընկերի իւրում նա ո́չ արար։ Նախատինս ՛ի մերձաւորաց նա ո́չ առնու.
⁴արհամարհեալ է առաջի ն(ո)ր(ա) չարագործ։ Զերկիւղածս տ(եառ)ն փառաւոր առնէ. երդնու ընկերի իւրում եւ ո́չ ստէ։
⁵Զարծաթ իւր ՛ի վարձու ո́չ տայ, կաշառ ՛ի վ(ե)ր(այ) իրաւանց ո́չ առնու. որ զայս արասցէ՝ նա մի́ սասանեսցի յաւիտեան։ Տունք. զ՜։

¹Սաղմոս Յարձանագիր ՛ի դաւիթ. Ժ՜Ե։
²ասացի տ(եառ)ն, տ(է)ր ես դու, եւ բարիք իմ ինձ ՛ի քէն են։
³Սրբոց քոց որ են յերկրի քում. սքանչելի́ արարեր զա(մենայ)ն կամս իմ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
⁴Յաճախեցին հիւանդու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա). յետ այսորիկ ապա́ վաղվաղեցին։ Ո́չ ժողովեցայց ՛ի ժողովս ն(ո)ց(ա) յարեանց, եւ ո́չ յիշեցից զանուանս ն(ո)ց(ա) ՛ի շրթունս իմ։
⁵Տ(է)ր է բաժին ժառանգու(թ)ե(ան) իմոյ եւ բաժակի իմոյ. դո́ւ ես որ այսրէն դարձուցանես զժառանգու(թ)ի(ւն) իմ յիս։
⁶Վիճակք ելին ինձ ընդ ընտիրս, եւ ժառանգու(թ)ի(ւն) իմ հաճոյ եղեւ ինձ։
⁷Օրհնեցից զտ(է)ր որ իմաստո́ւն արար զիս, մինչ ՛ի գիշերի եւս խրատէին զիս երիկամունք իմ։

⁸Յառաջագոյն տեսանէին զտ(է)ր առաջի իմ յամենայն ժամ, զի է ընդ աջմէ իմմէ զի մի́ սասանեցայց։
⁹Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ուրա́խ եղեւ սիրտ իմ, եւ ցնծացաւ լեզու իմ, եւս՝ եւ մարմին իմ բնակեսցէ յուսով։
¹⁰Զի ո́չ թողցես զանձն իմ ՛ի դժոխս, եւ ո́չ տացես սրբոյ քում տեսանել զապականութի(ւն)։ Ցուցեր ինձ զճանապարհս քո կենաց, լցուցեր զիս ուրախութ(եամ)բ երեսաց քոց ՛ի քաղցրութ(են)է վայելչութե(ան) աջոյ քո մինչեւ ՛ի սպառ։ Տունք. ժ՜ա։

¹Աղօթք ՛ի դաւիթ. Ժ՜Զ։
²Յերեսաց քոց իրաւունք ինձ ելցեն, եւ աչք իմ տեսցեն զուղղու(թ)ի(ւն)։
³Փորձեցեր զսիրտ իմ եւ քննեցեր ՛ի գիշերի, փորձեցեր զիս՝ եւ ո́չ գտաւ յիս անիրաւութի(ւն)։
⁴Մի́ խօսեսցի բերան իմ զգործս որդւոց մարդկան. վ(ա)ս(ն) բանից շրթանց քոց ես պահեցի́ց զճանապարհս խիստս։
⁵Հաստատեա́ զշաւիղս իմ ՛ի ճանապարհի քում, զի մի́ գայթագղեսցին գնացք իմ։
⁶Ես առ քեզ տ(է)ր կարդացի՝ զի լուար ինձ ա(ստուա)ծ, խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո եւ լո́ւր բանից իմոց։
⁷Սքանչելի́ արարեր զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո. ո́ փրկես զայնոսիկ որ յուսացեալ են ՛ի քեզ.

⁸յայնցանէ որ հակառակ կամ աջոյ քո։ Պահեա́ զիս ո(ր)պ(էս) բի́ր ական. ՛ի հովանի թեւոց քոց, ծածկեսցես զիս
⁹յերեսաց ամպարշտաց ոյք տառապեցուցին զիս։ Թշնամիք զանձն իմ պաշարեցին,
¹⁰՛ի ճարպս իւրեանց արգելան, եւ բերանք ն(ո)ց(ա) խօսեցան զամբարտաւանու(թ)ի(ւն)։
¹¹Մերժեցին զիս եւ այժմ դարձեալ պատեցան զինեւ. ո́ւշ եդին խոնարհեցուցանել զիս յերկիր։
¹²Համարեցան ինձ ո(ր)պ(էս) առեւծ զի պատրա́ստ է յորս, որպէս կորիւն առիւծու զի նստի դարանեալ։
¹³Արի́ տ(է)ր ժամանեա́ ն(ո)ց(ա) եւ խափանեա́ զն(ո)ս(ա). փրկեա́ զանձն իմ յամպարշտաց ՛ի սրո́յ

¹⁴եւ ՛ի ձեռանէ թշնամւոյն։ Տ(է)ր կորո́ զն(ո)ս(ա) յերկրէ, բաժանեա́ եւ խափանեա́ զնոսա ՛ի կեանս իւրեանց։ Գաղտնեօք քովք լցա́ն որովայնք ն(ո)ց(ա), յագեցան կերակրովք եւ թողին զմնացուածս տղայոց իւրեանց։
¹⁵Ես արդարութ(եամ)բ երեւեցայց երեսաց քոց. յագեցա́յց յերեւել փառաց քոց։ Տունք. ժ՜ե։ Գոբղայս. լ՜բ։

¹՛Ի կատարած ՛ի վերայ պատերազմօղ նահատակի ծառայի տ(եառ)ն դաւթի։ Զոր խօսեցաւ ընդ տ(եառ)ն զբանս օրհնութե(ան). յաւուր յորում փրկեաց զնա տ(է)ր ՛ի ձեռաց ա(մենայ)ն թշնամեաց, եւ ՛ի ձեռաց սաւուղայ եւ ասէ. Ժ՜Է։
²Սիրեցից զքեզ տ(է)ր զօրութի(ւն) իմ, տ(է)ր հաստատի́չ իմ ապաւէն իմ եւ փրկիչ իմ։
³Ա(ստուա)ծ օգնակա́ն իմ եւ ես յուսամ ՛ի նա. ապաւէ́ն իմ եղջեւր փրկու(թ)ե(ան) իմոյ ընդունելի իմ է։
⁴Օրհնելո́վ կարդացի առ տ(է)ր, եւ ՛ի թշնամեաց իմոց ապրեցոյց։
⁵Շուրջ եղեն զինեւ երկունք մահու. ուղխք անօրէնու(թ)ե(ան) խռովեցուցին զիս։
⁶Վիշտք դժոխոց պաշարեցին զիս. ժամանեցին ինձ որոգայթք մահու։

⁷՛Ի նեղու(թ)ե(ան) իմում ես առ տ(է)ր կարդացի, եւ առ ա(ստուա)ծ իմ աղաղակեցի։ Լուաւ ինձ ՛ի տաճարէ սրբոյ իւրմէ ձայնի աղօթից իմոց, եւ աղաղակ իմ առաջի ն(ո)ր(ա) մտցէ յականջս ն(ո)ր(ա)։
⁸Խռովեցաւ եւ դողա́ց երկիր՝ եւ հիմունք լերանց սասանեցա́ն եւ խռովեցան՝ զի բարկացաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ։
⁹Ել ծուխ ՛ի բարկու(թեն)է ն(ո)ր(ա), եւ հո́ւր յերեսաց ն(ո)ր(ա) բորբոքեցաւ, եւ փայլատակունք հատա́ն ՛ի նմանէ։
¹⁰Խոնարհեցոյց զերկինս եւ էջ, եւ մէգ ՛ի ներքոյ ոտից ն(ո)ր(ա)։
¹¹Ել ՛ի քրովբէս եւ թռեաւ, եւ սլացաւ նա ՛ի թեւս հողմոց։
¹²Եդ զխաւարն ՛ի ծածկոյթ իւր, եւ շո́ւրջ զնովաւ են յարկք իւր. եւ խաւարային ջուրք մինչեւ յամպս օդոց։

¹³՛Ի փայլատակել ն(ո)ր(ա) առաջի ն(ո)ց(ա), ամպք անցուցին զկարկուտ զկայծակունս հուր։
¹⁴Որոտաց տ(է)ր յերկնից, եւ բարձրեալն ե́տ զձայն իւր ՛ի կարկուտ եւ ՛ի կայծակունս հուր։
¹⁵Առաքեաց զնետս իւր եւ ցրուեա́ց զն(ո)ս(ա), յաճախեաց զփայլատակունս իւր եւ խռովեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
¹⁶Երեւեցան աղբեւրք ջուրց, եւ յայտնեցան հիմունք աշխարհի։ ՛Ի սաստէ քումմէ տ(է)ր, եւ ՛ի շնչել հոգւոյ բարկու(թ)ե(ան) քո։
¹⁷Առաքեաց ՛ի բարձանց եւ ընկալաւ զիս, ընկալաւ զիս ՛ի ջուրց բազմաց։
¹⁸Փրկեսցէ զիս տ(է)ր ՛ի թշնամեա́ց իմոց հզօրաց, եւ յատելեաց իմոց զի հզօր եղեն քան զիս։
¹⁹Ժամանեցին ինձ յաւուր չարչարանաց իմոց. եղեւ տ(է)ր հզօրիչ իմ,

²⁰եւ եհան զիս յանդորր, եւ փրկեսցէ զիս տ(է)ր՝ զի կամեցաւ զիս։
²¹Հատուսցէ ինձ տ(է)ր ըս(տ) արդարութե(ան) իմում. ըս(տ) անբծու(թ)ե(ան) իմում հատուսցէ ինձ։
²²Ես պահեցից զճանապարհս տ(եառ)ն, եւ ո́չ ամպարշտեցայց յա(ստուծո)յ իմմէ։
²³Ամենայն իրաւունք ն(ո)ր(ա) առաջի իմ են. զարդարու(թ)ի(ւն) իւր ո́չ ՛ի բացէ արար յինէն։
²⁴Եղէց եւ ես անբիծ ընդ նմա. զգուշացայց յանօրէնու(թեն)է իմմէ։
²⁵Հատուսցէ ինձ տ(է)ր ըստ արդարու(թ)ե(ան) իմում, ըստ սրբու(թ)ե(ան) ձեռաց իմոց առաջի աչաց իւրոց։
²⁶Ընդ սրբոյն՝ սո́ւրբ եղիցես, ընդ առն անբծի՝ անբիծ եղիցես,
²⁷ընդ ընտրեալսն ընտրեալ եղիցես, եւ զթեւրսն կործանեսցես։

²⁸Դու՝ զժողովուրդս խոնարհս կեցուցանես. եւ զաչս ամբարտաւանից դո́ւ խոնարհեցուցանես։
²⁹Դու՝ լուսաւո́ր առնես զճրագ իմ տ(է)ր. ա(ստուա)ծ իմ լո́յս արա ինձ ՛ի խաւարի։
³⁰Քեւ փրկեցայց ՛ի փորձու(թեն)է, ա(ստուծո)վ իմով անցից ընդ պարիսպս։
³¹Ա(ստուա)ծ իմ անբիծ են ճանապարհք քո, եւ բանք տ(եառ)ն ընտրեալ են. եւ ապաւէն ամենեցուն որ յուսան ՛ի նա։
³²Վ(ա)ս(ն) զի ո՞վ է ա(ստուա)ծ բա́ց ՛ի տ(եառ)նէ, կամ ո՞վ է ա(ստուա)ծ բաց յա(ստուծո)յ մերմէ։
³³Ա(ստուա)ծ որ զգեցուցեր ինձ զօրութի(ւն)՝ եւ եդիր յանբծու(թ)ե(ան) զճանապարհս իմ։
³⁴Հաստատեցեր զոտս իմ ո(ր)պ(էս) զեղջերու(թ)ի(ւն), եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բարձա́նց կացուցեր զիս։

³⁵Ուսուցեր զձեռս իմ ՛ի պատերազմ, եւ արարեր զբազուկ իմ ո(ր)պ(էս) զաղեղն հաստ.
³⁶եւ ետուր ինձ զպաշտպանութի(ւն) փրկու(թ)ե(ան) քոյ։ Աջ քո ընկալաւ զիս՝ եւ խրատ քո կանգնեաց զիս ՛ի սպառ, եւ խրատ քո ուսուսցէ զիս։
³⁷Ընդարձակեցեր զգնացս իմ ՛ի ստորե́ւ իմով. եւ ո́չ տկարացան շաւիղք իմ։
³⁸Հալածեցից զթշնամիս իմ եւ հասից ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ դարձայց ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ՝ մինչեւ սպառեցից զն(ո)ս(ա)։
³⁹Նեղեցից զն(ո)ս(ա) եւ այլ մի́ կարասցեն կալ. եւ անկցին ՛ի ներքոյ ոտից իմոց։
⁴⁰Որ զգեցուցեր ինձ զօրու(թ)ի(ւն) ՛ի պատերազմի. զյարուցեալսն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ներքո́յ իմ արարեր։
⁴¹Զթշնամիս իմ հալածականս արարեր, եւ զատելիս իմ սատակեցեր։

⁴²Աղաղակեցին, եւ ո́չ ոք էր որ փրկէր զն(ո)ս(ա). կարդացին առ տ(է)ր եւ ո́չ լուաւ ն(ո)ց(ա)։
⁴³Մանրեցից զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) փոշի́ առաջի հողմոյ. ո(ր)պ(էս) կաւ գռեհաց կոխեցից զն(ո)ս(ա)։
⁴⁴Փրկեսցէ զիս տ(է)ր ՛ի հակառակութ(են)է ժողովրդոց, եւ կացուսցէ զիս գլուխ հեթանոսաց։
⁴⁵Ժողովուրդ զոր ո́չ գիտէի ծառայեա́ց ինձ. եւ ՛ի լուր ակընջաց լուաւ ինձ։
⁴⁶Որդիք օտարաց ստեցին ինձ. որդիք օտարաց մաշեցա́ն եւ կաղացա́ն ՛ի շաւղաց իւրեանց։
⁴⁷Կենդանի է տ(է)ր եւ օրհնեալ է ա(ստուա)ծ, եւ բարձր եղիցի ա(ստուա)ծ փրկութե(ան) իմոյ։

⁴⁸Ա(ստուա)ծ որ խնդրէ զվրէժ իմ, եւ հնազա́նդ առնէ զժողովուրդս ընդ ինեւ։ Փրկիչ իմ ՛ի թշնամեաց իմոց բարկացողաց,
⁴⁹յայնցանէ որ յարուցեալ էին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ բարձր արարեր զիս, եւ յառնէ անիրաւէ փրկեցեր զիս։
⁵⁰Վ(ա)ս(ն) այսորիկ խոստովան եղէց քեզ ՛ի հեթանոսս, եւ անուան քում սաղմոս ասացից։
⁵¹Մեծ արարեր զփրկութի(ւն) թագաւորի ն(ո)ր(ա), առնել ողորմութի(ւն) ընդ օծելոյ ն(ո)ր(ա), ընդ դաւթի եւ ընդ զաւակի ն(ո)ր(ա) ազգէ մինչեւ յազգ։ Տունք. ծ՜։ Կանոն Գոբղայս. Է՜։ Սաղմոս. ժ՜է։ Տունս. մ՜լը։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Ը։
²Երկինք պատմեն զփառս ա(ստուծո)յ, եւ զարարածս ձերաց ն(ո)ր(ա) պատմէ́ հաստատութի(ւն)։
³Օր՝ աւո́ւր բղխէ զբան. եւ գիշեր՝ գիշերի́ ցուցանէ զգիտու(թ)ի(ւն)։
⁴Ո́չ են բանք եւ ո́չ են խօսք, որոց ո́չ լսին ձայնք նոցա։
⁵Ընդ ա(մենայ)ն երկիր ե́լ բարբառ ն(ո)ց(ա), մինչեւ ՛ի ծագս աշխարհի ե́ն խօսք ն(ո)ց(ա)։
⁶Յարեւու եհար զխորան իւր, եւ ինքն ո(ր)պ(էս) փեսայ զի ելանէ́ յառագաստէ իւրմէ, եւ ցնծայ նա ո(ր)պ(էս) սկայ յընթանալ զճանապարհս իւր։
⁷՛Ի ծագաց երկնի́ց են ելք ն(ո)ր(ա), հանգիստ ն(ո)ր(ա) մինչեւ ՛ի ծագս նորուն. եւ ո́չ ոք իցէ որ թաքիցէ ՛ի տապոյ ն(ո)ր(ա)։

⁸Օրէնք տ(եառ)ն անբի́ծ են եւ դարձուցանեն զհոգիս. վկայու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն հաւատարիմ, եւ իմաստո́ւն առնէ զտղայս։
⁹Արդարութի(ւն) տ(եառ)ն ուղի́ղ է եւ ուրա́խ առնէ զսիրտս, պատուիրանք տ(եառ)ն լոյս են եւ լո́յս տան աչաց. երկեւղ տ(եառ)ն սուրբ, եւ մնայ յաւիտեան։
¹⁰Դատաստանք տ(եառ)ն ճշմարիտ են, եւ արդար է նոյն։
¹¹Ցանկալի է նա քան զոսկի՝ եւ քան զակա́նս պատուականս բազումս, քաղցր է նա քան զմեղու խորիսխ։
¹²Քանզի ծառայ քո պահեսցէ զայս, ՛ի պահել նմա հատուցումն բազում։
¹³Զյանցուածս իւր ո՞վ կարէ առնուլ ՛ի միտ. ՛ի գաղտնեաց իմոց սո́ւրբ արա զիս տ(է)ր,

¹⁴եւ յօտարէ պահեա́ զծառայս քո։ Ապա թէ ոչ տիրեսցեն ինձ, յայնժամ անբիծ եղէց, եւ սո́ւրբ եղէց ՛ի մեղաց մեծաց։
¹⁵Եղիցին քե́զ հաճոյ բանք բերանոյ իմոյ, եւ խորհուրդք սրտի իմոյ առաջի քո յա(մենայ)ն ժամ. տ(է)ր օգնական իմ եւ փրկիչ իմ։ Տունք. ժ՜դ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ժ՜Թ։
²Լուիցէ քեզ տ(է)ր յաւուր անձկու(թ)ե(ան), օգնական եղիցի քեզ անուն ա(ստուծո)յ յակովբայ։
³Առաքեսցէ քեզ տ(է)ր օգնութի(ւն) ՛ի սրբու(թեն)է իւրմէ ՛ի սիովնէ, եւ ընկալցի́ զքեզ։
⁴Յիշեսցէ տ(է)ր զա(մենայ)ն պատարագս քո, եւ զուխտս քո ընդունելի́ արասցէ։
⁵Տացէ քեզ տ(է)ր ըստ սրտի քում, եւ զա(մենայ)ն խորհուրդս քո նա́ կատարեսցէ։
⁶Ցնծասցուք մեք ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում, յանուն ա(ստուծո)յ մերոյ մեք մե́ծք եղիցուք։
⁷Լցուսցէ տ(է)ր զա(մենայ)ն խնդրուածս քո. այժմ ծանեաք՝ զի կեցոյց տ(է)ր զօծեալ իւր։ Լուաւ սմա յերկնից ՛ի սրբութ(են)է իւրմէ, ՛ի զօրութի(ւն) փրկու(թ)ե(ան) աջոյ իւրոյ։

⁸Սոքա կառօք եւ սոքա երիվարօք, այլ մեք զանուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ կարդասցուք։
⁹Սոքա խափանեցան եւ անկան, մեք յարեա́ք եւ ու·իղք եղաք։
¹⁰Տ(է)ր կեցո́ զթագաւորն եւ լո́ւր մեզ, յաւուր յորում կարդասցուք առ քեզ։ Տունք. ժ՜։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜։
²Տ(է)ր ՛ի զօրութե(ան) քում ուրա́խ եղիցի թագաւորն. ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում ցնծասցէ յոյժ։
³Զցանկու(թ)ի(ւն) սրտի ն(ո)ր(ա) ետո́ւր նմա. եւ զկամս շրթանց նորա ո́չ արգելեր ՛ի նմանէ։
⁴Ժամա́ն արարեր զնա յօրհնու(թ)ի(ւն) քաղցրութե(ան) քոյ, եւ եդիր ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա) պսակ ՛ի քարէ́ պատուականէ։
⁵Կեանս խնդրեաց ՛ի քէն՝ եւ ետուր նմա ընդ երկայն աւուրս, յաւիտեանս յաւիտենից։
⁶Մեծ են փառք ն(ո)ր(ա) ՛ի փրկութե(ան) քում. զփառս եւ զմեծվայելչութի(ւն) դիցես ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
⁷Տացես զնա յօրհնութի(ւն) յաւիտեանս յաւիտենից. ուրա́խ արասցես զնա յուրախութի(ւն) երեսաց քոց։

⁸Թագաւոր յուսացաւ ՛ի տ(է)ր, յողորմութ(են)է բարձրելոյն նա մի́ սասանեսցի։
⁹Գտցի́ ձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) թշնամեաց քոց. եւ աջ քո գտցէ́ զամենայն ատելիս քո։
¹⁰Դիցես զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) հնոց ՛ի հուր՝ ՛ի ժամանակի երեսաց քոց։ Տ(է)ր բարկու(թեամ)բ իւրով խռովեցուսցէ զն(ո)ս(ա), եւ հո́ւր կերիցէ զն(ո)ս(ա)։
¹¹Պտուղ ն(ո)ց(ա) յերկրէ կորիցէ, եւ զաւակ նոցա յորդւոց ՛ի մարդկանէ։
¹²Խոտորեցան ՛ի քէն չարու(թեամ)բ. խորհեցան խորհուրդ զոր ո́չ կարացին հաստատել։
¹³Արասցես զնոսա հալածեալս, ՛ի մնացուածս քո պատրաստեսցես զերեսս ն(ո)ց(ա)։

¹⁴Բա́րձր լեր տ(է)ր ՛ի զօրու(թ)ե(ան) քում. օրհնեսցուք, եւ սաղմո́ս ասասցուք զօրութե(ան) քում։ Տունք. ժ՜դ։ Գոբղայս. լ՜ը։

¹՛Ի կատարած. վասն առաւօտին օգնականու(թ)ե(ան)ց. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜Ա։
²Ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ իմ նայեա́ց առ իս, ընդէ՞ր թողեր զիս. հեռի́ եղեր ՛ի փրկութ(են)է իմմէ՝ վ(ա)ս(ն) բանից յանցանաց իմոց։
³Ա(ստուա)ծ իմ ՛ի տուէ կարդացի առ քեզ, եւ ինձ ո́չ լուար. ՛ի գիշերի՝ եւ ինձ ո́չ անսացեր։
⁴Դու ՛ի սուրբս բնակեալ ես, եւ գովեա́լ յի(սրաէ)լի։
⁵՛Ի քեզ յուսացան հարքն մեր, յուսացան ՛ի քեզ եւ փրկեցեր զն(ո)ս(ա)։
⁶Առ քեզ աղաղակեցին եւ կեցին, ՛ի քեզ յուսացան եւ ո́չ ամաչեցին։
⁷Այլ ես ո́րդն եմ եւ ո́չ եմ մարդ, նախատի́նք մարդկան եւ արհամարհա́նք ժողովրդոց։

⁸Ամենեքեան որ տեսանէին զիս արհամարհէին զինեւ, խօսէին շրթամբք՝ եւ շարժէին զգլուխս իւրեանց։
⁹Յուսացաւ ՛ի տ(է)ր եւ փրկեսցէ́ զնա, կեցուսցէ զնա զի կամի́ զնա։
¹⁰Դու ես որ հանա́ր զիս յարգանդի. յո́յս իմ ՛ի ստեանց մօր իմոյ։
¹¹՛Ի քեզ անկայ ես յարգանդէ յորովայնէ մօր իմոյ դո́ւ ես ա(ստուա)ծ իմ։
¹²Մի́ ՛ի բացեայ առնիր յինէն, զի նեղութի(ւն)ք մերձեալ են, եւ ո́չ ոք է որ օգնէ ինձ։
¹³Շուրջ եղեն զինեւ զուարակք բազումք, եւ ցուլք գէրք պաշարեցին զիս։
¹⁴Բացին ՛ի վերայ իմ զբերանս իւրեանց, ո(ր)պ(էս) առեւծ զի մռնչէ եւ յափշտակէ։
¹⁵Եւ ո(ր)պ(էս) զջուր հեղայ՝ եւ ցրուեցան ա(մենայ)ն ոսկերք իմ. եւ եղեւ սիրտ իմ ո(ր)պ(էս) մոմ հալեալ ՛ի մէջ որովայնի իմոյ։

¹⁶Չորացաւ ո(ր)պ(էս) խեցւոյ զօրու(թ)ի(ւն) իմ, լեզու իմ ՛ի քի́մս իմ կցեցաւ, եւ ՛ի հող մահո́ւ իջուցին զիս։
¹⁷Շուրջ եղեն զինեւ շո́ւնք բազումք, եւ ժողովք չարա́ց պաշարեցին զիս։
¹⁸Ծակեցին զձե́ռս իմ եւ զոտս իմ, եւ թուեցին զամենայն ոսկերս իմ. եւ նոքա հայեցա́ն եւ տեսին զիս։
¹⁹Բաժանեցան զհանդերձս իմ ՛ի մէջ իւրեանց, եւ ՛ի վերայ պատմուճանի իմոյ վիճակս արկանէին։
²⁰Դու տ(է)ր մի́ հեռի առներ զօգնականու(թ)ի(ւն) քո յինէն. եւ տ(է)ր յօգնե́լ ինձ նայեաց։
²¹Փրկեա́ ՛ի սրոյ զանձն իմ, եւ ՛ի ձեռաց շանց զմիամօրու(թ)ի(ւն) իմ։
²²Փրկեա́ զիս ՛ի բերանոյ առիւծու, եւ յեղջերէ միեղջերւոյ զխոնարհու(թ)ի(ւն) իմ։

²³Պատմեցից զանուն քո եղբարց իմոց, ՛ի մէջ եկե·եցւոյ օրհնեցի́ց զքեզ։
²⁴Երկիւղածք տ(եառ)ն օրհնեցէք զտ(է)ր, ամենայն զաւակն յակովբեան փառաւոր արասցեն զնա։
²⁵Երկիցէ ՛ի տ(եառ)նէ ա(մենայ)ն զաւակն ի(սրաէ)լի, զի ո́չ արհամարհեաց եւ ո́չ անարգեաց տ(է)ր զաղօթս աղքատիս, եւ ո́չ դարձոյց զերեսս իւր յինէն. այլ ՛ի կարդալ իմում առ նա լուաւ ինձ։
²⁶՛Ի քէ́ն է գովութի(ւն) իմ, յեկեղեցիս մեծս օրհնեցից զքեզ։ Զուխտս իմ կատարեցից առաջի ամենա́յն երկիւղածաց ն(ո)ր(ա)։
²⁷Կերիցեն տնանկք եւ յագեսցին. օրհնեսցեն զտ(է)ր որ խնդրեն զնա։ Կեցցեն սիրտք ն(ո)ց(ա) յաւիտեա́նս յաւիտենից.

²⁸յիշեսցեն, եւ դարձցին առ տ(է)ր ա(մենայ)ն ծագք երկրի։ Երկի́ր պագցեն նմա ա(մենայ)ն տոհմք ազանց.
²⁹զի տ(եառ)ն է արքայու(թ)ի(ւն), եւ նա́ տիրէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն հեթանոսաց։
³⁰Կերան եւ երկի́ր պագին նմա ա(մենայ)ն պարարտք երկրի. առաջի ն(ո)ր(ա) անկցին ամենեքեան որ իջանեն ՛ի հող։
³¹Անձն իմ նովա́ւ կեայ. եւ զաւակ իմ ծառայեսցէ նմա։
³²Պատմեցից զտ(եառ)նէ ազգի́ որ գալոցն է, պատմեսցեն զարդարու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան որ ծնանելոցն իցէ զոր արար տ(է)ր։ Տունք. լ՜բ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜Բ։
²՛Ի վայրի́ դալարւոջ բնակեցոյց զիս, եւ առ ջուրս հանգստեան սնոյց զիս։
³Դարձոյց զանձն իմ առ իս, առաջնորդեաց ինձ ՛ի ճանապարհս արդարու(թ)ե(ան) վասն անուան իւրոյ։
⁴Թէպէտ եւ գնացից ես ՛ի մէջ ստուերաց մահու, ո́չ երկեայց ՛ի չարէ զի դու տ(է)ր ը(ստ) իս ես։ Ցուպ քո եւ գաւազան, ն(ո)ք(ա) մխիթարեսցեն զիս։
⁵Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան, ակն յանդիմա́ն նեղչաց իմոց։ Օծեր իւղով զգլուխ իմ, բաժակ քո ո(ր)պ(էս) անապակ արբեցոյց զիս։
⁶Ողորմու(թ)ի(ւն) քո տ(է)ր զհետ իմ եկեսցէ զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իմոց, բնակել ինձ ՛ի տան տ(եառ)ն ընդ երկայն աւուրս։ Տունք. ը՜։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. միաշաբաթուն. ԻԳ։
²Նա ինքն ՛ի վ(ե)ր(այ) ծովո́ւ հիմունս արկ նմա, ՛ի վ(ե)ր(այ) գետոց պատրաստեաց զնա։
³Ո՞վ ելցէ ՛ի լեառն տ(եառ)ն, կամ ո՞վ կացցէ ՛ի տեղւոջ սրբու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
⁴Որ ս(ուր)բ է ձեռօք եւ անբիծ սրտիւ, որ ո́չ առ զնանրութի(ւն)ս յանձն իւր, եւ ո́չ երդուաւ ընդ ընկերի իւրում նենգութ(եամ)բ։
⁵Սա առցէ զօգնութի(ւն) ՛ի տ(եառ)նէ, զողորմու(թ)ի(ւն) յա(ստուծո)յ փրկչէ իւրմէ։
⁶Այս ազգ է որ խնդրէ զտ(է)ր, խնդրէ տեսանել զերե́սս ա(ստուծո)յ յակովբայ։
⁷Համբարձէ́ք իշխանք զդրունս ձեր ՛ի վեր. համբարձցին դրունք յաւիտենից եւ մտցէ թագաւոր փառաց։ Հանգիստ։

⁸Ո՞վ է սա թագաւոր փառաց, տ(է)ր հզօր զօրութ(եամ)բ իւրով, տ(է)ր հզօր ՛ի պատերազմի։
⁹Համբարձէ́ք իշխանք զդրունս ձեր ՛ի վեր, համբարձցի́ն դրունք յաւիտենից եւ մտցէ թագաւոր փառաց։
¹⁰Ո՞վ է սա թագաւոր փառաց, տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց. սա ինքն է թագաւոր փառաց։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. ծ՜։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜Դ։
²ա(ստուա)ծ իմ ՛ի քեզ յուսացայ՝ մի́ ամաչեցից,
³եւ մի́ ծիծաղեսցին զինեւ թշնամիք իմ։ Ամենեքեան որ համբերեն քեզ մի́ ամաչեսցեն,
⁴այլ ամաչեսցեն անօրէնք յունայնութե(ան) իւրեանց։ Զճանապարհս քո տ(է)ր ցո́յց ինձ, եւ զշաւիղս քո ուսո́ ինձ։
⁵Առաջնորդեա́ ինձ ՛ի ճշմարտու(թ)ե(ան) քում եւ ուսո́ զիս, զի դու ես ա(ստուա)ծ փռկիչ իմ. եւ ես քեզ համբերի զօրհանապազ։
⁶Յիշեա́ տ(է)ր՝ զգթու(թ)ի(ւն)ս քո եւ զողորմութի(ւն)ս որ ենն յաւիտենից։
⁷Զմեղս մանկութե(ան) իմոյ եւ զանգիտու(թ)ե(ան) իմոյ մի́ յիշեր. այլ յիշեա́ զիս տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում՝ վ(ա)ս(ն) քաղցրու(թ)ե(ան) քոյ,

⁸զի քաղցր եւ ուղիղ ես տ(է)ր։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ օրէնսգէ́տ առնես զմեղաւորս ՛ի ճանապարհի,
⁹առաջնորդե́ս հեզոց ՛ի դատաստանի. ուսուցանե́ս հեզոց զճանապարհս քո։
¹⁰Ա(մենայ)ն ճանապարհք տ(եառ)ն ողորմութ(եամ)բ եւ ճշմարտութ(եամ)բ են այնոցիկ, որ խնդրեն զուխտ եւ զվկայութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
¹¹Վ(ա)ս(ն) անուան քոյ տ(է)ր քաւեա́ զմեղս իմ զի բազում եղեն.
¹²ո́վ է մարդ որ երկնչի ՛ի տ(եառ)նէ, օրէնսգէ́տ առնէ զնա ՛ի ճանապարհ յոր եւ հաճեցաւ։
¹³Անձն ն(ո)ր(ա) ՛ի բարութե(ան) հանգիցէ, եւ զաւակ ն(ո)ր(ա) ժառանգեսցէ զերկիր։
¹⁴Զօրու(թ)ի́(ւն) է տ(է)ր երկիւղածաց իւրոց, եւ զկտակարանս իւր ուսուցանէ ն(ո)ց(ա)։

¹⁵Աչք իմ յա(մենայ)ն ժամ առ տ(է)ր. եւ նա́ հանէ յորոգայթէ զոտս իմ։
¹⁶Նայեա́ առ իս եւ ողորմեա́ ինձ, զի միամօր եւ աղքատ եմ ես։
¹⁷Նեղութի(ւն)ք սրտի իմոյ բազում եղեն յոյժ, եւ վշտաց իմոց հա́ն զիս։
¹⁸Տե́ս զխոնարհութի(ւն) իմ եւ զվաստակ իմ, եւ թո́ղ ինձ զա(մենայ)ն մեղս իմ։
¹⁹Տե́ս զթշնամիս իմ զի բազում եղեն, ատելու(թ)ի(ւն) զոր ՛ի նանիր ատեցին զիս։
²⁰Պահեա́ զանձն իմ եւ փրկեա́ զիս, եւ մի́ յամօթ եղէց զի յուսացայ ՛ի քեզ։
²¹Անբիծք եւ ուղիղք կցորդ եղեն ինձ, եւ ես քեզ համբերի.
²²փրկեա́ ա(ստուա)ծ զի(սրա)էլ յա(մենայ)ն նեղութե(ան)ց նորա։ Տունք. ժ՜ը։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜Ե։
²Փորձեա́ զիս տ(է)ր եւ քննեա́ զիս, փորձեա́ զերիկամո́ւնս իմ եւ զսիրտ իմ։
³Ողորմու(թ)ի(ւն) քո տ(է)ր առաջի աչաց իմոց, եւ հաճո́յ եղէց ճշմարտու(թ)ե(ան) քում։
⁴Ո́չ նստայց ես յաթոռս նանրաց, եւ ը(նդ) անօրէնս ես ո́չ մտից։
⁵Ատեցի́ ես զժողովս չարաց, եւ ը(նդ) ամպարիշտս ես ո́չ նստայց։
⁶Լուացայց սրբու(թեամ)բ զձեռս իմ, եւ շուրջ եղէց զսեղանով քով տ(է)ր։
⁷Լսել ինձ զձայն օրհնու(թ)ե(ան) քոյ, եւ պատմել զա(մենայ)ն սքանչելիս քո։
⁸Տ(է)ր սիրեցի զվայելչու(թ)ի(ւն) տան քոյ, եւ զտեղի յարկի փառաց քոց։
⁹Մի́ կորուսանել ընդ ամպարիշտս զանձն իմ, եւ մի́ ը(ստ) արս արիւնահեղ զկեանս իմ։

¹⁰Որոց ձեռք իւրեանց յանօրէնու(թ)ե(ա́ն) են. եւ աջ ն(ո)ց(ա) լի́ է կաշառօք։
¹¹Եւ յանբծու(թ)ե(ան) իմում գնացի, փրկեա́ զիս տ(է)ր եւ ողորմեա́ ինձ։
¹²Ոտն իմ կացցէ յուղղութե(ան), յեկեղեցիս մեծս օրհնեցի́ց զքեզ։ Տունք. ժ՜բ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. մինչչեւ օծեալ էր. ԻԶ։
²՛Ի մերձենալ առ իս չարաց ուտել զմարմին իմ, նեղիչք իմ եւ թշնամիք իմ նոքա տկարացա́ն եւ անկան։
³Թէ պատրաստեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ պատերազմ, ո́չ երկիցէ սիրտ իմ. թէ յարիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ճակատամարտ՝ սակայն եւ ա́յսուիկ ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։
⁴Զմի խնդրեցի ՛ի տ(եառ)նէ եւ զսոյն աղաչեմ, բնակել ինձ ՛ի տա́ն տ(եառ)ն զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իմոց։ Տեսանել ինձ զվայելչութի(ւն) տ(եառ)ն, եւ հրամա́ն տալ ՛ի տաճարի ն(ո)ր(ա)։
⁵Ծածկեաց զիս ՛ի խորանի իւրում յաւուր չարի, ը(ստ) յարկա́ւ արար զիս ՛ի ծածկոյթ խորանի իւրում։

⁶՛Ի վիմէ բա́րձր արարեր զիս, եւ այժմ բա́րձր արա զգլուխ իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) թշնամեաց իմոց։ Շուրջ եղէց եւ մատուցից ՛ի խորանի ն(ո)ր(ա) պատարա́գ օրհնու(թ)ե(ան), օրհնեցից եւ սաղմոս ասացից տ(եառ)ն։
⁷Լո́ւր տ(է)ր ձայնի իմում զի կարդացի առ քեզ. ողորմեա́ ինձ եւ լո́ւր ինձ,
⁸զի քե́զ ասաց սիրտ իմ, եւ խնդրեցին երեսք իմ, զերեսս քո տ(է)ր խնդրեցին։
⁹Մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն, եւ մի́ խոտորիր բարկու(թեամ)բ ՛ի ծառայէ քումմէ։ Օգնական իմ լե́ր տ(է)ր, եւ մի́ անարգեր զիս, եւ մի́ թողուր զիս ա(ստուա)ծ փրկիչ իմ։
¹⁰Հայր իմ եւ մայր իմ թողին զիս, եւ տ(է)ր ընկալաւ զիս։
¹¹Օրէնսգէ́տ արա զիս տ(է)ր ՛ի ճանապարհի քում, առաջնորդեա́ ինձ ՛ի շաւիղս քո ուղիղս։

¹²Վասն թշնամեաց իմոց. մի́ մատներ զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց։ Յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ վկայք մեղաց, եւ ստեցի́ն ինձ յանօրէնութե(ան) իւրեանց։
¹³Հաւատացի տեսանել զբարու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն յերկիր կենդանեաց,
¹⁴համբե́ր տ(եառ)ն եւ քաջալերեա́ց. զօրասցի́ սիրտ քո եւ համբե́ր տ(եառ)ն։ Տունք. ժ՜զ։ Գոբղայս. խ՜զ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ի՜Է։
²Լո́ւր տ(է)ր ձայնի խնդրուածաց իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, ՛ի համբառնա́լ ձեռաց իմոց ՛ի տաճար սուրբ քո։
³Մի́ համարիր ը(ստ) ամպարիշտս զանձն իմ. մի́ ընդ այնոսիկ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն) կորուսաներ զիս։ Ոյք խօսէին զխաղաղութի(ւն) ընդ ընկերս իւրեանց, եւ չարութի(ւն) է ՛ի սիրտս ն(ո)ց(ա)։
⁴Տո́ւր ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ըստ գո́րծս ն(ո)ց(ա), ըստ անօրէնութե(ան) գնացից ն(ո)ց(ա) հատո́ ն(ո)ց(ա)։ Ըստ գործոց ձեռաց ն(ո)ց(ա) հատո́ ն(ո)ց(ա)՝ զհատուցումն նոցա նոցին։
⁵Ո́չ իմացան նոքա զգործս տ(եառ)ն, եւ ո́չ ՛ի գործս ձեռաց ն(ո)ր(ա) հայեցան. կործանեսցես զն(ո)ս(ա) եւ այլ մի́ շինեսցին։

⁶Օրհեալ է տ(է)ր զի լուաւ ձայնի́ աղօթից իմոց.
⁷տ(է)ր օգնակա́ն իմ եւ պաշտպան իմ։ ՛Ի նա յուսացաւ սիրտ իմ, օգտեցաւ եւ զուարճացաւ մարմին իմ. եւ ես կամօք իմովք խոստովան եղէց նմա։
⁸Տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ, ապաւէն փրկու(թ)ե(ան) օծելոյ իւրոյ։
⁹Փրկեա́ զժողովուրդ քո. եւ օրհնեա́ զժառանգութի(ւն)ս քո, հովուեա́ եւ բարձրացո́ զն(ո)ս(ա) մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. ժ՜ա։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. օրհնու(թ)ե(ան)ց նաւակատեաց տաճարին. ԻԸ։
²Մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփառս եւ զպատիւ, մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփա́ռս անուան ն(ո)ր(ա). եւ երկի́ր պագէք տ(եառ)ն ՛ի սրահ սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
³Ձայն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրց, եւ ա(ստուա)ծ փառօք որոտաց, եւ տ(է)ր ինքն ՛ի վերայ ջուրց բազմաց։
⁴Ձայն տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց, եւ ձայն տ(եառ)ն մե́ծ վայելչու(թ)ե(ան)ց։
⁵Ձայն տ(եառ)ն փշրէ́ զմայրս. եւ մանրէ տ(է)ր զմայրսն լիբանանու։
⁶Մանրեսցէ́ զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) մատաղատունկ լիբանանու, որ սիրելին է ո(ր)պ(էս) զորդիս միեղջերոյ։
⁷Ձայն տ(եառ)ն հատանէ́ զբոց հրոյ.
⁸ձայն տ(եառ)ն շարժէ զանապատն, եւ խռովեցուցանէ տ(է)ր զանապա́տն կադէս։

⁹Ձայն տ(եառ)ն հաստատէ զեղջերուս, եւ յայտնի առնէ զանտառս։ ՛Ի տաճարի ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն որ ասեն զփառս ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Տ(է)ր զջրհեղեղս զնստուցանէ́ եւ ցածուցանէ, թագաւորեսցէ տ(է)ր յաւիտեան։
¹¹Տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ տացէ, եւ օրհնեսցէ զժողովուրդ իւր ՛ի խաղաղու(թ)ի(ւն)։ Տունք. ժ՜ա։

¹Սաղմոս օրհնու(թ)ե(ան)ց նաւակատեաց տաճարի ՛ի դաւիթ. Ի՜Թ։
²Բա́րձր առնեմ զքեզ տ(է)ր զի ընկալար զիս. եւ ո́չ ուրախ արարեր զթշնամին իմ յիս։
³Տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ՝ կարդացի առ քեզ եւ բժշկեցեր զիս
⁴տ(է)ր հաներ ՛ի դժոխոց զանձն իմ, փրկեցեր զիս յայնցանէ որ իջանեն ՛ի գուբ։
⁵Սաղմո́ս ասացէք տ(եառ)ն ս(ուր)բք ն(ո)ր(ա). խոստովա́ն եղերուք յիշատակի սրբու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
⁶Սրտմտու(թ)ի(ւն) է ՛ի բարկու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), եւ կեանք են ՛ի կամա́ց նորա։ Ընդ երեկոյս հանգիցեն լալիք, առաւօտու եղիցի ուրախու(թ)ի(ւն)։
⁷Ես ասացի ՛ի բարեկենդանութե(ան) իմում, թէ ո́չ սասանեցայց յաւիտեան։

⁸Տ(է)ր ՛ի կա́մս քո ետուր գեղոյ իմոյ զօրու(թ)ի(ւն), դարձուցեր զերեսս քի յինէն՝ եւ ես եղէ խռովեալ։
⁹Առ քեզ տ(է)ր կարդացի, առ ա(ստուա)ծ իմ աղաչեցի.
¹⁰զի՞նչ օգուտ է քեզ յարենէ իմմէ, թէ իջանեմ ես յապականութի(ւն)։ Միթէ հող խոստովա՞ն առնիցի առ քեզ, կամ պատմեսցէ՞ զճշմարտու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹¹Լուաւ ինձ տ(է)ր եւ ողորմեցաւ, եւ տ(է)ր եղեւ ինձ օգնական։
¹²Դարձոյց զսուգ իմ յուրախութի(ւն), զերծ յինէն զքուրձ, եւ ինձ զգեցոյց զուրախութի(ւն)։
¹³Ո(ր)պ(էս) սաղմոս ասասցեն քեզ փառք իմ. եւ այլ մի́ զղջացայց, տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ յաւիտեա́ն խոստովան եղէց քեզ։ Տունք. ժ՜բ։ Գոբղայս. լ՜դ։

¹՛Ի կատարած. նահատակու(թ)ի(ւն) գովու(թ)ե(ան). Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Լ։
²՛Ի քեզ տ(է)ր յուսացայ մի́ ամաչեցից յաւիտեան, յարդարու(թ)ե(ան) քում փրկեա́ զիս եւ ապրեցո́ զիս։
³Խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո, վաղվաղեա́ կեցուցանել զիս։ Լե́ր իմ ա(ստուա)ծ պաշտպան եւ տո́ւն ապաւինի ապրեցուցանել զիս
⁴զի հզօրիչ իմ եւ ապաւէն իմ դո́ւ ես։ Վ(ա)ս(ն) անուան քոյ առաջնորդեցե́ր ինձ, եւ սնուցեր զիս
⁵եւ հանցես զիս յորոգայթէ յայսմանէ որ թաքուցաւ ինձ։ Դու ես պաշտպան իմ տ(է)ր,
⁶եւ ՛ի ձե́ռս քո յանձն առնեմ զհոգի իմ։ Փրկեցեր զիս տ(է)ր ա(ստուա)ծ ճշմարտութ(եամ)բ քով.
⁷ատեցե́ր զայնոսիկ որ պահեն զերկեւղ ՛ի սնոտիս։

⁸Ես ՛ի տ(է)ր յուսացայ, ցնծացայց եւ ուրախ եղէց ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում։ Հայեցար ՛ի խոնարհու(թ)ի(ւն) իմ, եւ փրկեցե́ր ՛ի վշտաց զանձն իմ.
⁹եւ ո́չ մատնեցեր զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց, եւ կացուցեր յանդորրո́ւ զոտս իմ։
¹⁰Ողորմեա́ ինձ տ(է)ր զի նեղեալ եմ ես. խռովեցաւ ՛ի սրտմտութ(են)է ա́կն իմ՝ անձն իմ եւ փոր իմ։
¹¹Պակասեցին ՛ի ցաւոց կեանք իմ, եւ ամք իմ յոգւոց ելանելոյ։ Աղքատացա́ւ ՛ի տկարութ(են)է զօրու(թ)ի(ւն) իմ, եւ ոսկերք իմ խռովեցան։
¹²Քան զա(մենայ)ն թշնամիս իմ եղէ ես նախատ դրացեաց իմոց՝ յոյժ ա́հ եւ երկեւղ ծանօթից իմոց։ Ամենեքեան ոյք տեսանէին զիս, արտա́քս փախչէին յինէն։
¹³Մոռացեալ եղէ ես ո(ր)պ(էս) մեռեալ ՛ի սրտէ. եւ եղէ ես ո(ր)պ(էս) զանօթ կորուսեալ։

¹⁴Զի լուայ ես զբամբասանս բազմաց՝ ոյք շո́ւրջ էին զինեւ, ՛ի ժողովել ն(ո)ց(ա) ՛ի միասին առնուլ զանձն իմ խորհեցան.
¹⁵այլ ես ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։ Ասացի դո́ւ ես ա(ստուա)ծ իմ,
¹⁶եւ ՛ի ձեռս քո է ժառանգութի(ւն) իմ։ Փրկեա́ զիս ՛ի ձեռա́ց թշնամեաց իմոց, եւ ՛ի հալածչաց իմոց։
¹⁷Երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի ծառայս քո. ապրեցո́ զիս տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում.
¹⁸տ(է)ր մի́ յամօթ եղէց զի կարդացի առ քեզ։ Ամաչեսցեն ամպարիշտք եւ իջցեն ՛ի դժոխս.
¹⁹եւ հա́մր եղիցին շրթունք նենգաւորք ոյք խօսէին զարդարոյ զանիրաւութի(ւն), յամբարտաւանութե(ան) եւ յանկոսնել իւրեանց։

²⁰Ո(ր)պ(էս) զի բազում է ողորմութի(ւն) քաղցրու(թ)ե(ան) քոյ տ(է)ր, զոր պահեցեր երկիւղածաց քոց։ Արարեր դու այնոցիկ ոյք յուսացեալ են ՛ի քեզ, առաջի որդւոց մարդկան։
²¹Ամրացուցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի ծածկոյթ երեսաց քոց, ՛ի խռովութ(են)է մարդկան։ Ծածկեցեր զն(ո)ս(ա) ՛ի խորանի քում, ՛ի հակառակութ(են)է լեզուաց։
²²Օրհնեալ է տ(է)ր, զի սքանչելիս արար զողորմութի(ւն) իւր ՛ի քաղաք ամուր։
²³Ես ասացի ՛ի զարմանալ իմում, թէ ընկեցա́յ ուրեմն յերեսաց աչաց քոց։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ լուա́ր ձայնի աղօթից իմոց, յաղաղակե́լ իմում առ քեզ։
²⁴Սիրեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն ս(ուր)բք ն(ո)ր(ա), զի ստուգու(թ)ի(ւն) խնդրէ տ(է)ր, եւ հատուցանէ այնոցիկ որ առաւել առնեն զամբարտաւանու(թ)ի(ւն)։

²⁵Քաջալերեցարո́ւք եւ զօրասցին սիրտք ձեր, ամենեքեան որ յուսացեալ էք ՛ի տ(է)ր։ Տունք. ի՜ը։

¹Իմաստութի(ւն) ՛ի դաւիթ. Լ՜Ա։
²Երանի առն որում ո́չ համարեսցի տ(է)ր զմեղս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ գոյ նենգութի(ւն) ՛ի բերան նորա։
³Լռեցի ես եւ մաշեցան ա(մենայ)ն ոսկերք իմ, առ աղաղակել ինձ առ տ(է)ր զօրհանապազ
⁴՛ի տուէ եւ գիշերի։ Ծանրեա́ց ձեռն քո ՛ի վերայ իմ, դարձայ ՛ի թշուառութի(ւն) զի հարան յիս փուշք։ Հանգիստ։
⁵Զմեղս իմ ցուցից քեզ, եւ զանօրէնու(թ)ի(ւն)ս իմ ո́չ ծածկեցից ՛ի քէն։ Ասացի թէ պատմեցից ինձէն զմեղս իմ, եւ դու թողցես զա(մենայ)ն ամպարշտութի(ւն)ս մեղաց իմոց։ Հանգիստ։
⁶Վասն այսորիկ յաղօթս կացցեն առ քեզ ա(մենայ)ն ս(ուր)բք, ՛ի ժամ ընդունելի· Բայց միայն ՛ի ջուրցն հեղեղաց բազմաց, որ առ ն(ո)ս(ա) ինչ ո́չ մերձեսցի։

⁷Դու ես ապաւէն իմ ՛ի նեղութ(են)է յայսմանէ, որ շուրջ եղեն զինեւ։ Ցնծու(թ)ի(ւն) իմ փրկեա́ զիս յայնցանէ՝ որ պաշարեցին զիս։
⁸Իմաստուն արարից զքեզ եւ խելամո́տ ՛ի ճանապարհ յոր եւ գնասցես, եւ հաստատեցից ՛ի վ(ե)ր(այ) քո զաչս իմ։
⁹Մի́ լինիք ո(ր)պ(էս) զձիս եւ զջորիս զի ո́չ գոյ ՛ի նոսա իմաստութի(ւն). ՛ի սանձս եւ ՛ի դանդանաւանդս ճմլեսցես զկզակս ն(ո)ց(ա) որ առ քեզ ինչ ո́չ մերձենան։
¹⁰Բազում տանջանք են մեղաւորաց, բայց ոյք յուսան ՛ի տ(է)ր՝ ողորմու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն շո́ւրջ եղիցի զնոքօք։
¹¹Ո́ւրախ եղերուք եւ ցնծացէ́ք արդարք ՛ի տ(է)ր, պարծեցարո́ւք ամենեքեան ոյք ուղիղ էք սրտիւք։ Տունք. ժ՜դ։ Գոբղայս. խ՜բ։

¹Ցնծացէ́ք արդարք ՛ի տ(է)ր՝ ուղղոց վայելէ օրհնութի(ւն),
²խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն օրհնու(թեամ)բ. տասնաղեա́ւ սաղմոսարանաւ սաղմո́ս ասացէք նմա։
³Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յօրհնու(թ)ի(ւն) նոր զի բարի́ է, սաղմո́ս ասացէք նմա օրհնութ(եամ)բ։
⁴Ուղիղ են պատգամք տ(եառ)ն, եւ ա(մենայ)ն ճանապարհք ն(ո)ր(ա) հաւատովք են,
⁵եւ սիրէ զողորմու(թ)ի(ւն) եւ զիրաւունս տ(է)ր։ Ողորմու(թեամ)բ տ(եառ)ն լի́ եղեւ երկիր,
⁶եւ բանիւ տ(եառ)ն երկինք հաստատեցան, եւ հոգւով բերանոյ ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն զօրու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա)։
⁷Ժողովեաց ո(ր)պ(էս) ՛ի տի́կ զջուրս ծովու, եւ դնէ ՛ի խոր զգանձս իւր։

⁸Երկիցէ ՛ի տ(եառ)նէ ա(մենայ)ն երկիր, եւ ՛ի նմանէ դողասցե́ն ա(մենայ)ն բնակիչք աշխարհի։
⁹Նա́ ասաց եւ եղեն, ի́նքն հրամայեաց՝ եւ հաստատեցան։
¹⁰Տ(է)ր ցրուէ́ զխորհուրդս հեթանոսաց, անարգէ́ տ(է)ր զխորհուրդս ժողովրդոց, եւ արհամարհէ տ(է)ր զխորհուրդս իշխանաց։
¹¹Խորհուրդ տ(եառ)ն յաւիտեա́ն մնայ, խորհուրդ սրտի ն(ո)ր(ա) ազգէ մինչեւ յազգ։
¹²Երանի ազգի որոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ օգնական է նմա. ժողովուրդ զոր ընտրեաց ՛ի ժառանգութի(ւն) իւր։
¹³Յերկնից նայեցաւ տ(է)ր յա(մենայ)ն որդիս մարդկան։,
¹⁴՛ի պատրաստ բնակութենէ իւրմէ հայեցաւ յա(մենայ)ն բնակիչս աշխարհի։

¹⁵Ո ստեղծ առանձին զսի́րտս ն(ո)ց(ա) եւ ՛ի միտ առնու զա(մենայ)ն գործս ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Ո́չ թէ ՛ի բազում զօրս իւր ապրեսցի թագաւոր, եւ ո́չ սկայ ՛ի բազում զօրու(թ)ե(ան) իւրում։
¹⁷Սո́ւտ է ձի ՛ի փրկութե(ան) իւրում. ՛ի բազում զօրութե(ան) իւրում ո́չ ապրեցուցանէ զհեծեալն։
¹⁸Աչք տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) երկիւղածաց իւրոց, եւ ոյք յուսա́ն յողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
¹⁹Փրկել ՛ի մահուանէ զանձինս ն՝ց. կերակրել զն(ո)ս(ա) ՛ի սովի։
²⁰Անձինք մեր համբերեսցեն տ(եառ)ն, զի օգնակա́ն եւ պաշտպան մեր է։
²¹՛Ի նա́ ուրախ եղիցին սիրտք մեր, եւ յանուն ս(ուր)բ նորա յուսասցուք։

²²Եղիցի́ ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, ո(ր)պ(էս) յուսացա́ք ՛ի քեզ։ Տունք. ժ՜թ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. ՛Ի ժամանակի զի այլագունեաց զերեսս իւր առաջի աբիմելիքայ. եւ ապա արձակեաց զնա, եւ գնաց. ԼԳ։
²Օրհնեցից զտ(է)ր յա(մենայ)ն ժամ, յա(մենայ)ն ժամ օրհնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի բերա́ն իմ։
³՛Ի տ(է)ր պարծեսցի անձն իմ, լուիցեն հեզք, եւ ուրա́խ եղիցին։
⁴Մե́ծ արարէք զտ(է)ր ինեւ, եւ բա́րձր արասցուք զանուն ն(ո)ր(ա) ՛ի միասին։
⁵Խնդրեցի ՛ի տ(եառ)նէ եւ լուա́ւ ինձ, յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է իմմէ փրկեաց զիս։
⁶Մատի́ք առ տ(է)ր եւ առէ́ք զլոյս, եւ երեսք ձեր մի́ ամաչեսցեն։
⁷Այս աղքատ կարդաց առ տ(է)ր, եւ տ(է)ր լուա́ւ սմա. յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է ս(ո)ր(ա) փրկեաց զսա։

⁸Բանակ հրեշտակաց տ(եառ)ն շուրջ է զերկիւղածովք, եւ պահէ զն(ո)ս(ա)·
⁹Ճաշակեցէ́ք եւ տեսէ́ք զի քաղցր է տ(է)ր. երանեա́լ է այր որ յուսայ ՛ի նա։
¹⁰Երկերո́ւք ՛ի տ(եառ)նէ ա(մենայ)ն սո́ւրբք ն(ո)ր(ա). զի ո́չինչ է պակասութի(ւն) երկիւղածաց ն(ո)ր(ա)։
¹¹Մեծամեծք աղքատացա́ն եւ քաղցեան. բայց ոյք խնդրեն զտ(է)ր՝ մի պակասեսցէ ՛ի նոցանէ ա(մենայ)ն բարու(թ)ի(ւն)։
¹²Եկա́յք որդիք իմ եւ լուարո́ւք ինձ, եւ զերկեւղ տ(եառ)ն ուսուցի́ց ձեզ։
¹³Ո՞վ է մարդ որ կամի զկեանս, սիրէ զաւուրս իւր տեսանել ՛ի բարու(թ)ե(ան)։
¹⁴Լռեցո́ զլեզու քո ՛ի չարու(թեն)է. շրթունք քո մի́ խօսեսցի զնենգութի(ւն)։
¹⁵Խոտորեա́ ՛ի չարէ եւ արա́ զբարի, խնդրեա́ զխաղաղութի(ւն) եւ ե́րթ զհետ ն(ո)ր(ա)։

¹⁶Աչք տ(եառ)ն ՛ի վերայ արդարոց, ականջք ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) աղօթից ն(ո)ց(ա)։
¹⁷Երեսք տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) չարագործաց, սատակել յերկրէ զյիշատակս ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Կարդացին արդարք առ տ(է)ր՝ եւ տ(է)ր լուաւ ն(ո)ց(ա), յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է ն(ո)ց(ա) փրկեա́ց զն(ո)ս(ա)։
¹⁹Մերձ է տ(է)ր առ այնոսիկ որ մաշեալ են սրտիւք, եւ զխոնարհս հոդւով կեցուցանէ։
²⁰Բազում նեղութի(ւն)ք են արդարոց, յա(մենայ)նէ փրկէ զնոսա տ(է)ր,
²¹եւ պահէ զա(մենայ)ն ոսկերս ն(ո)ց(ա), եւ մի ՛ի նոցանէ ո́չ փշրեսցի։
²²Մահ մեղաւորի չա́ր է. բայց որ ատեայ զարդար զղջասցի։

²³Փրկէ տ(է)ր զանձինս ծառայից իւրոց, մի́ զղջասցին ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի նա։ Տունք. ի՜ա։ Գոբղայս. խ՜։

¹Դատեա́տ(է)ր զայնոսիկ ոյք դատին զիս. մարտի́ր ը(ստ) այնոսիկ որ մարտնչի́ն ընդ իս։
²Ա́ռ զզէն եւ զասպար քո, եւ արի́ յօգնել ինձ.
³հա́ն զսուր քո ընդդէմ հալածչաց իմոց, արգե́լ զն(ո)ս(ա). եւ ասա́ դու ցանձն իմ թէ փրկու(թ)ի(ւն) քո ես եմ։
⁴Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին ոյք խնդրէին զանձն իմ. դարձցին յետս եւ ամաչեսցեն ոյք խորհէին ինձ չար։
⁵Եղիցին նոքա ո(ր)պ(էս) փոշի́ առաջի հողմոյ. եւ հրեշտակ տ(եառ)ն նեղեսցէ զն(ո)ս(ա)։
⁶Եղիցին ճանապարհք ն(ո)ց(ա) ՛ի խաւար եւ ՛ի գայթագղու(թ)ի(ւն). եւ հրեշտակ ա(ստուծո)յ հալածեսցէ զն(ո)ս(ա)։

⁷՛Ի նանիր թաքուցին ինձ որոգա́յթ յապականու(թ)ե(ան) իւրեանց, եւ ՛ի նանիր նախատեցին զանձն իմ։
⁸Հասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) որոգայթ զոր ո́չ գիտացին. եւ որս զոր թաքուցին՝ առցէ́ զոտս ն(ո)ց(ա), եւ յորոգայթ ՛ի նոյն անկցին։
⁹Այլ անձն իմ ցնծասցէ ՛ի տ(է)ր, ուրախ եղիցի ՛ի փրկու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա).
¹⁰եւ ա(մենայ)ն ոսկերք իմ ասասցեն, տ(է)ր՝ ո՞վ նման է քեզ։ Զի փրկեաց զաղքատն ՛ի ձեռաց հզօրի, զաղքատ եւ զտնանկ յանցանէ որ յափշտակեն զնա։
¹¹Յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ վկայք չարեաց. զոր ինչ ո́չ գիտէի հարցանէին զիս։
¹²Հատուցին ինձ չար փոխանակ ընդ բարւոյ. անժառանգե́լ զանձն իմ խորհեցան յորդւոց ՛ի մարդկանէ։

¹³Ես ՛ի նեղել ն(ո)ց(ա) քո́ւրձ զգենու(թ)ի(ւն), խոնա́րհ առնէի պահօք զանձն իմ, եւ աղօթք իմ ՛ի ծոց իմ դարձցին։
¹⁴Ո(ր)պ(էս) զեղբայր եւ զընկեր այնպէս հաճոյ լինէի, ո(ր)պ(էս) սգաւո́ր եւ տրտում այնպէս խոնարհ առնէի։
¹⁵՛Ի վ(ե)ր(այ) իմ ուրախ եղեն եւ ժողովեցան, ժողովեցան յիս տանջանք եւ ես ո́չ ծանեայ.
¹⁶ցրուեցան եւ ո́չ զղջացան։ Փորձեցին զիս եւ արհամարհեցին, արհամարհանօք կրճտեցին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զատամունս իւրեանց,
¹⁷տ(է)ր ե՞րբ տեսցես։ ՛Ի բա́ց արա զանձն իմ ՛ի խորամանկութ(են)է ն(ո)ց(ա), եւ յառիւծուց զմիամօրութիւն իմ։
¹⁸Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր յեկեղեցի́ս մեծս, եւ ՛ի ժողովս բազմաց օրհնեցի́ց զքեզ։

¹⁹Մի́ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ ոյք ատէին զիս տարապարտուց. ակնարկի́ առնէին յիս աչօք իւրեանց։
²⁰Ընդ իս զխաղաղութի(ւն) խօսէին, եւ ինքեանք բարկու(թեամ)բ զնենգութի(ւն) խորհէին։
²¹Բացին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զբերանս իւրեանց, եւ ասացին՝ այո́ այո́ տեսին աչք մեր։
²²Տեսեր տ(է)ր եւ մի́ լռեր, տ(է)ր՝ մի́ ՛ի բացեայ առնիր յինէն։
²³Զարթի́ր եւ հայեա́ց տ(է)ր յիրաւունս իմ, ա(ստուա)ծ իմ եւ տ(է)ր իմ ՛ի դատաստանս իմ.
²⁴եւ իրա́ւ արա ինձ ըստ արդարու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ։ Մի́ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ,
²⁵եւ մի́ ասասցեն ՛ի սիրտս իւրեանց թէ վաշ վա́շ անձանց մերոց զի ընկլուզաք զնա։

²⁶Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին ոյք խնդային ընդ չար իմ. զգեցցին զամօթ եւ զանարգանս ոյք մեծաբանէին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
²⁷Ցնծասցեն եւ ուրա́խ լիցին ՛ի քեզ ամենեքեան, ոյք կամին ընդ արդարութի(ւն) իմ։ Ասասցեն յա(մենայ)ն ժամ մե́ծ է ա(ստուա)ծ. եւ ոյք կամին զխաղաղութի(ւն) ծառայի քոյ։
²⁸Լեզու իմ խօսեսցի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո, զօրհանապազ զգովութի(ւն)ս քո։ Տունք. ի՜է։

¹՛Ի կատարած, ծառայի տ(եառ)ն. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Լ՜Ե։
²Ասէ անօրէնն ՛ի մեղանչե́լ ընդ միտս իւր, թէ չի́ք երկեւղ ա(ստուծո)յ առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։
³Նենգեաց առաջի ն(ո)ր(ա) գտանել զանօրէնու(թ)ի(ւն) իւր, եւ ատել զնա։
⁴Բանք բերանոյ ն(ո)ր(ա)՝ անօրէնու(թ)ի(ւն) եւ նենգու(թ)ի(ւն) են։ Ո́չ կամեցաւ նա իմանալ զբարի,
⁵զանօրէնու(թ)ի(ւն) զորհեցաւ յանկողնի իւրում։ Եկաց նա յա(մենայ)ն ճանապարհ որ ո́չ է բարի, եւ ՛ի չարէ նա ո́չ ձանձրացաւ։
⁶Տ(է)ր յերկինս է ողորմու(թ)ի(ւն) քո, ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո մինչեւ յամպս։
⁷Արդարութի(ւն) քո ո(ր)պ(էս) լերինք ա(ստուա)ծ. իրաւունք քո ո(ր)պ(էս) զխո́րս բազումս. զմարդիկ եւ զանասուն կեցուցանես դու տ(է)ր։

⁸Ո(ր)պ(էս) զի բազում արարեր զողորմու(թ)ի(ւն) քո ա(ստուա)ծ. այլ որդիք մարդկան ՛ի հովանի թեւոց քոց յուսասցին։
⁹Արբեսցին նոքա ՛ի պարարտու(թ)ե(ան) տան քոյ, եւ զուխս փափկու(թ)ե(ան) քո տացես ըմպել ն(ո)ց(ա)։·
¹⁰՛Ի քէն է տ(է)ր աղբեւր կենաց, եւ լուսով երեսաց քոց տեսանեմք զլոյս։
¹¹Ծագեա́ զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո ոյք ճանաչեն զքեզ, զարդարութի(ւն)ս քո որ ուղի́ղ են սրտիւք։
¹²Մի́ եկեսցէ ՛ի վերայ մեր ոտն ամբարտաւանից, եւ ձեռք մեղաւորաց մի́ դողացուսցեն զմեզ։
¹³Անդ անկցին ամենեքեան ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն), մերժեցան եւ այլ մի́ կարասցին հաստատիլ։ Տունք.ժգ։ Գոբղայս. խ՜։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Լ՜Զ։
²Զի ո(ր)պ(էս) խոտ վաղվաղակի ցամաքեսցին. ո(ր)պ(էս) դալարի́ խոտոյ վաղվաղակի անցցեն։
³Յուսա́ ՛ի տ(է)ր՝ եւ արա́ զքաղցրու(թ)ի(ւն). բնակեա́ յերկրի՝ եւ հովուեսցիս ՛ի մեծութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
⁴Ժտեա́ ՛ի տն(թեն)է՝ եւ նա́ տացէ քեզ զխնդրուածս սրտի քոյ.
⁵յայտնեա́ առաջի տ(եառ)ն զճանապարհս քո եւ յուսա́ ՛ի նա։ Նա արասցէ
⁶եւ հանցէ ո(ր)պ(էս) զլոյս զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո, զիրաւունս քո ո(ր)պ(էս) զօրհասարակ։
⁷Հնազա́նդ լեր տ(եառ)ն՝ եւ ծառայեա́ նմա, եւ մի́ նախանձիր ընդ այնոսիկ որոց առակեալ իցեն ճանապարհք իւրեանց ը(ստ) մարդոյ որ գործէ զանօրէնու(թ)ի(ւն)։

⁸Լռեա́ ՛ի բարկու(թեն)է եւ հանգի́ր ՛ի սրտմտութ(են)է, մի́ նախանձիր ընդ չարս։
⁹Զի չարք վաղվաղակի սատակեսցին. բայց ոյք համբերեն տ(եառ)ն նոքա ժառանգեսցեն զերկիր։
¹⁰Փոքր մի եւ այլ ո́չ եւս իցէ ամպարիշտն. խնդրեսցես զտեղի ն(ո)ր(ա) եւ ո́չ գտցես։
¹¹Այլ որ հեղքն են նոքա́ ժառանգեսցեն զերկիր, եւ փափկասցին ՛ի բազում խաղաղու(թ)ե(ան) իւրեանց։
¹²Սպասէ մեղաւոր արդարոյ, եւ կրճտէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զատամունս իւր.
¹³այլ տ(է)ր ծիծաղեսցի́ զնովաւ։ Քանզի յառաջագոյն տեսանէ, զի հասեալ է օր ն(ո)ր(ա)։

¹⁴Սուր հանին մեղաւորք եւ լարեցի́ն զաղեղունս իւրեանց՝ հարկանե́լ զաղքատ եւ զտնանկ, սպանանել զայն որ խոնա́րհ է սրտիւ։
¹⁵Սուրք ն(ո)ց(ա) մտցեն ՛ի սի́րտս ն(ո)ց(ա), եւ աղեղունք ն(ո)ց(ա) փշրեսցին։
¹⁶Լաւ է սակաւի́կ ինչ արդարոյ քան զբազում մեծութի(ւն) մեղաւորաց,
¹⁷եւ բազուկք ամպարշտաց խորտակեսցին։ Հաստատէ տ(է)ր զարդարս
¹⁸եւ ճանաչէ զաւուրս անբծից, ժառանգութիւն ն(ո)ց(ա) յաւիտեան եղիցի։
¹⁹Մի́ ամաչեսցեն նոքա ՛ի ժամանակս չարութե(ան). այլ յաւուրս սովոյ յագեսցի́ն։

²⁰Ահա մեղաւորք կորիցեն. այլ թշնամիք տ(եառ)ն ՛ի փառաւորել եւ ՛ի բարձրանալ իւրեանց պակասեցին ո(ր)պ(էս) ծուխ զի պակասէ։
²¹Փոխ առնու մեղաւորն եւ ո́չ հատուցանէ. այլ որ արդարն է ողորմի եւ տայ։
²²Ոյք օրհնեն զտ(է)ր՝ ժառանգեսցեն զերկիր, եւ ոյք անիծանեն սատակեսցի́ն ՛ի նմանէ։
²³՛Ի տն(թեն)է ուղղին գնացք առն, զճանապարհս նորա նա́ կամի յոյժ։
²⁴Թէպէտ եւ գայթագղեսցի, նա մի́ կործանեսցի, զի տ(է)ր ձեռնկալո́ւ է ն(ո)ր(ա)։
²⁵Մանուկ էի ես եւ ծերացայ, եւ ո́չ տեսի զարդար արհամարհեալ, եւ ո́չ զզաւակ ն(ո)ր(ա) թէ մուրանա́յ հաց։

²⁶Զօրհանապազ ողորմի եւ տայ փոխ, զաւակ ն(ո)ր(ա) օրհնեա́լ եղիցի յաւիտեան։
²⁷Խոտորեա́ ՛ի չարէ եւ արա́ զբարի. բնակեսցես յաւիտեանս յաւիտենից ՛ի նմա։
²⁸Տ(է)ր սիրէ զիրաւունս, եւ ո́չ ը(ստ) վայր հարկանէ զսուրբս իւր, այլ յաւիտեան պահէ զն(ո)ս(ա)։ Անօրէնք հալածեսցին ՛ի միասին, եւ զաւակ ամպարշտաց սատակեսցի։
²⁹Այլ արդարք ժառանգեսցեն զերկիր, եւ բնակեսցեն յաւիտեանս յաւիտենից ՛ի նմա։
³⁰Բերան արդարոյ պատմէ զիմաստութի(ւն), եւ լեզու ն(ո)ր(ա) խօսեսցի զիրաւունս։
³¹Օրէնք ա(ստուծո)յ իւրոյ են ՛ի սրտի իւրո́ւմ, եւ մի́ գայթագղեսցին գնացք ն(ո)ր(ա)։

³²Հայի մեղաւորն ընդ արդար եւ խնդրէ սպանանել զնա,
³³այլ տ(է)ր ո́չ թողաւ զնա ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ դատա́պարտէ զնա յորժամ դատի զնա։
³⁴Համբե́ր տ(եառ)ն եւ պահեա́ զճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ բա́րձր արասցէ զքեզ ՛ի ժառանգել զերկիր, եւ զսատակումն մեղաւորաց տեսցես։
³⁵Տեսի զամպարիշտն վերացեա́լ բարձրացեալ ո(ր)պ(էս) զմայրս լիբանանու։
³⁶Անցի եւ ահա՝ ո́չ էր, խնդրեցի՝ եւ ո́չ գտաւ տեղի ն(ո)ր(ա)։
³⁷Պահեա́ զանբծու(թ)ի(ւն), եւ տե́ս զուղղու(թ)ի(ւն). զի գո́ն մնացուածք յառն խաղաղարարի։
³⁸Անօրէնք հալածեսցի́ն ՛ի միասին, եւ զաւակ ամպարշտաց կորիցէ։

³⁹Փրկու(թ)ի(ւն) արդարոց ՛ի տ(եառ)նէ է, վերակացու է ն(ո)ց(ա) ՛ի ժամանակս նեղու(թ)ե(ան)։
⁴⁰Օգնեսցէ ն(ո)ց(ա) տ(է)ր եւ փրկեսցէ́ զն(ո)ս(ա). ապրեցուսցէ ՛ի մեղաւորաց՝ եւ կեցուսցէ́ զն(ո)ս(ա) զի յուսացան ՛ի նա։ Տունք. լ՜ը։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. առ ՛ի յիշատակ շաբաթու. ԼԷ։
²Տ(է)ր մի́ սրտմտու(թեամ)բ քով յանդիմաներ զիս. եւ մի́ բարկութ(եամ)բ քո խրատեր զիս։
³Զի նետք քո հարան յիս, եւ յի́ս հաստատեցա́ւ ձեռն քո։
⁴Ո́չ գոյ բժշկու(թ)ի(ւն) մարմնոյ իմոյ, յերեսաց բարկու(թ)ե(ան) քոյ։ Ո́չ է խաղաղու(թ)ի(ւն) ոսկերաց իմոց, յերեսաց մեղաց իմոց։
⁵Անօրէնու(թ)ի(ւն)ք իմ բարձրացան քան զգլուխ իմ, ո(ր)պ(էս) բեռն ծանր ծանրացան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁶Նեխեցան եւ փտեցան վէրք իմ, յերեսա́ց անզգամու(թ)ե(ան) իմոյ։
⁷Տառապեցայ եւ խոնարհ եղէ յոյժ, զօրհանապազ տրտո́ւմ գնայի,
⁸զի անձն իմ լի եղեւ չարչարանօք, եւ ո́չ գոյ բժշկու(թ)ի(ւն) մարմնոյ իմոյ։

⁹Չարչարեցայ եւ խոնարհ եղէ մինչեւ յոյժ, մռնչէի́ առ հեծու(թ)ե(ան) սրտի իմոյ։
¹⁰Տ(է)ր առաջի քո́ է ա(մենայ)ն ցանկութի(ւն) իմ, եւ հեծութի(ւն) իմ ՛ի քէն ո́չ ծածկեցաւ։
¹¹Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս եւ եթո́ղ զիս զօրութի(ւն) իմ. լոյս աչաց իմոց եւ այս ո́չ եղեւ ընդ իս։
¹²Բարեկամք իմ եւ մերձաւորք իմ առաջի իմ մերձեցա́ն եւ կացին, եւ մերձաւորք իմ հեռի́ եղեն յինէն։
¹³Բռնադատէին զիս եւ խնդրէին զանձն իմ ոյք խորհէին չա́ր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ, խօսեցան զանօրէնութի(ւն) եւ զնենգութիւն զօրհանապազ խորհեցան։
¹⁴Այլ ես ո(ր)պ(էս) խուլ զի ո́չ լսէ, ո(ր)պ(էս) համր որ ո́չ բանայ զբերան իւր։

¹⁵Եղէ ես ո(ր)պ(էս) մարդ որ ո́չ լսէ, եւ ո́չ գոն խօսք ՛ի բերան ն(ո)ր(ա)։
¹⁶Ես ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ, եւ դու լուիցես ինձ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ։
¹⁷Ասացի թէ մի́ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ. ՛ի սասանել ոտից իմոց ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ մեծամե́ծս խօսեցան։
¹⁸Ես ՛ի տանջանս պատրաստ եմ, եւ ցաւք իմ առաջի իմ են յա(մենայ)ն ժամ։
¹⁹Զանօրէնութի(ւն)ս իմ պատմեցից, եւ հոգացա́յց վ(ա)ս(ն) մեղաց իմոց։
²⁰Իսկարդ թշնամիք իմ կենդանի́ են, եւ զօրացեալ եղեն քան զիս. բազում էին ոյք ատէին զիս ՛ի տարապարտուց։
²¹Ոյք հատուցին ինձ չար փոխանակ ընդ բարւոյ. չա́ր խօսէին զինէն, զի ես երթայի զհետ արդարութե(ան)։
²²Մի́ թողուր զիս տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ. եւ մի́ ՛ի բացեայ առնիր յինէն,

²³հայեա́ց յօգնել ինձ տ(է)ր փրկութե(ան) իմոյ։ Տունք. ի՜ա։

¹՛Ի կատարած. յիդիթոմ օրհնութի(ւն). ՛ի դաւիթ Սաղմոս. ԼԸ։
²Ասացի թէ պահեցից զճանապարհս իմ. զի մի́ մեղայց լեզուաւ իմով։ Եդի պահապա́ն բերանոյ իմոյ՝ ՛ի հակառակել մեղաւորին առաջի իմ։
³Խուլ եղէ եւ խոնարհեցայ. լռեցի ՛ի բարու(թեն)է՝ եւ ցաւք իմ նորոգեցան յիս։
⁴Ջեռաւ սիրտ իմ ՛ի փորի իմում, եւ ՛Ի խորհուրդս իմ վառեցաւ հուր։
⁵Խօսեցայ լեզուաւ իմով եւ ասացի. ցո́յց ինձ տ(է)ր զկատարած իմ եւ զթիւ աւուրց իմոց քանի՞օն է, զի գիտացից թէ ո՞րչափ ինչ պակասեալ է յինէն։
⁶Ահա չափով եդիր զաւուրս իմ, եւ կար զօրութե(ան) իմոյ ո(ր)պ(էս) ոչի́նչ է առաջի իմ. սակայն ընդունա́յն է ա(մենայ)ն մարդ մսեղի։

⁷Ապաքէն ո(ր)պ(էս) ՛ի պատկերի́ շրջի մարդ, սակայն զուր խռովի, գանձէ եւ ո́չ գիտէ ում ժողովէ։
⁸Իսկ արդ՝ ո՞վ է համբերու(թ)ի(ւն) իմ թէ ոչ դո́ւ տ(է)ր. կամ կա́ր զօրու(թ)ե(ան) իմոյ՝ թէ ոչ ՛ի քէն։
⁹Յա(մենայ)ն անօրէնութ(են)է իմմէ փրկեցեր զիս, նախատինս անզգամաց արարեր զիս։
¹⁰Խուլ եղէ եւ ո́չ բացի զբերան իմ, զի դու արարեր։
¹¹՛Ի բա́ց արա յինէն զտանջանս իմ, զի ՛ի զօրու(թեն)է ձեռին քոյ ես պակասեցայ։
¹²Կշտամբու(թեամ)բ վ(ա)ս(ն) մեղաց խրատեցեր զմարդ, մաշեցեր ո(ր)պ(էս) սարդիոստայն զանձն ն(ո)ր(ա). սակայն ընդունա́յն է ա(մենայ)ն մարդ։ Հանգիստ։

¹³լո́ւր տ(է)ր աղօթից իմոց. ո́ւնկնդիր խնդրուածաց իմոց, արտասուաց իմոց մի́ լսեր։ Պանդուխտ իմ ես առաջի քո, նժդեհ եւ անցաւոր ո(ր)պ(էս) ա(մենայ)ն հարք իմ։
¹⁴Թո́յլ արա ինձ զի հանգեայց մինչչե́ւ երթեալ իցեմ, ուստի այլ ո́չ եւս գտանիցիմ։ Տունք. ժ՜ե։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Լ՜Թ։
²Համբերելով համբերի տ(եառ)ն, եւ նայեցաւ առ իս,
³եւ լուաւ աղօթից իմոց։ Եհան զիս ՛ի գբոյ տառապանաց, ՛ի կաւոյ եւ ՛ի աղմոյ։ Հաստատեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) վիմի զոտս իմ, եւ ուղղեա́ց զգնացս իմ։
⁴Արկ ՛ի բերան իմ օրհնութի(ւն) նոր, օրհնութի(ւն) տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ։ Տեսցեն բազումք եւ երկիցե́ն եւ յուսասցին ՛ի տ(է)ր.
⁵երանեալ է այր որոյ անուն տ(եառ)ն յոյս է ն(ո)ր(ա)։ Ո́չ հայեցաւ նա ՛ի նանրութի(ւն),եւ ո́չ ՛ի մոլու(թ)ի(ւն) սուտ։
⁶Բազում արարեր դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ զսքանչելիս քո. խորհրդոց քոց ո́չ ոք է որ նմանէ քեզ։ Պատմեցի եւ խօսեցայ՝ եւ բազում եղեն քան զթիւ.

⁷ընդ զոհս եւ ընդ պատարագս ո́չ հաճեցար, լսելիս հաստատեցեր ինձ. զողջակէզս եւ զվ(ա)ս(ն) մեղացն ո́չ խնդրեցեր։
⁸Յայնժամ ասացի թէ ահաւասիկ գա́մ ես, ՛ի գլուխս գրոց գրեալէ վ(ա)ս(ն) իմ։
⁹Առնել զկամս քո ա(ստուա)ծ իմ կամեցայ, եւ զօրէնս քո ՛ի մէջ որովայնի իմոյ։
¹⁰Աւետարանեցից զարդարութի(ւն)ս քո յելեղեցիս մեծս. ահա́ շրթունս իմ ո́չ արգելից ՛ի քէն։ Տ(է)ր դու գիտացեր
¹¹զի զարդարութի(ւն)ս քո ո́չ ծածկեցի ՛ի սրտի իմում, զճշմարտու(թ)ի(ւն) քո եւ զփրկու(թ)ի(ւն) քո։ Ասացի եւ ո́չ թաքուցի զողորմու(թ)ի(ւն) քո, եւ զճշմարտու(թ)ի(ւն) քո ՛ի ժողովրդենէ մեծէ։

¹²Այլ դու տ(է)ր մի́ հեռի առնել զգթութի(ւն)ս քո յինէն. զի ողորմու(թ)ի(ւն) քո եւ ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո յա(մենայ)ն ժամ ընկալցի զիս։
¹³Շո́ւրջ եղեն զինեւ չարք որոց ո́չ էր ն(ո)ց(ա) թիւ, հասին ինձ անօրէնութիւնք իմ, եւ ես ո́չ կարացի տեսանել։ Բազում եղեն քան զհեր գլխոյ իմոյ, եւ սիրտ իմ եթո́ղ զիս։
¹⁴Կամեա́ց տ(է)ր փրկել զիս, եւ տ(է)ր յօգնել ինձ նայեաց։
¹⁵Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին ոյք խնդրէին զանձն իմ բառնա́լ զսա. դարձցին յետս եւ ամաչեսցեն՝ որ խնդրէին ինձ չար։
¹⁶Կրեսցեն զամօ́թ առ ժամայն վաղվաղակի, որ ասէին ինձ վա́շ վա́շ։

¹⁷Ցնծասցեն եւ ուրախ լիցին ՛ի քեզ, ամենեքեան որ խնդրեն զքեզ տ(է)ր։ Ասասցեն յա(մենայ)ն ժամ մե́ծ է ա(ստուա)ծ, եւ ոյք սիրեն զփրկու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹⁸Ես աղքատ եւ տնանկ եմ ա(ստուա)ծ խորհեա́ զիս. օգնական եւ պաշտպան իմ, եւ դու ա(ստուա)ծ իմ մի́ յամենար։ Տունք. ի՜բ։ Գոբղայս. ծ՜ը։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜։
²Երանի որ խորհի զաղքատն եւ զտնանկ, յաւուր չարի փրկէ́ զնա տ(է)ր։
³Տ(է)ր փրկէ զնա եւ կեցուցանէ, երանելի́ առնէ զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, եւ ո́չ մատնէ զնա ՛ի ձեռս թշնամեաց իւրոց։
⁴Տ(է)ր օգնական է նմա ՛ի մահիճս ցաւոց իւրոց, զա(մենայ)ն անկողինս ն(ո)ր(ա) դարձուցանէ ՛ի հիւանդութ(են)է ն(ո)ր(ա)։
⁵Ես ասացի տ(է)ր ողորմեա́ ինձ, բժշկեա́ զանձն իմ, ես մեղայ քեզ։
⁶Թշնամիք իմ ասացին ինձ չար. ե՞րբ իցէ զի մեռցի եւ կորիցէ անուն նորա։
⁷Մտանէր տեսանել զնանրու(թ)ի(ւն), խօսէր ՛ի սիրտ իւր, ժողովէր զանօրէնութի(ւն)ս յանձն իւր։ Արտաքս ելանէր եւ զնոյն խօսէր.
⁸զինէն շշնջէին ա(մենայ)ն թշնամիք իմ։ Խորհեցան չա́ր ՛ի վերայ իմ,

⁹բան անօրէնու(թ)ե(ան) եդին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։ Միթէ որ ննջիցէն այլ ո՞չ եւս յաւելուցու յառնել.
¹⁰քանզի եւ այրն խաղաղութե(ան) իմոյ յոր եւ եսն յուսացայ։ Որ ուտէր զհաց իմ յաճախեաց առնել ինձ խաբէութիւն։
¹¹Այլ դու տ(է)ր ողորմեա́ ինձ կանգնեա́ զիս, եւ հատուցից ն(ո)ց(ա)։
¹²Յայսմ ծանեայց թէ հաճեցար ընդ իս, զի մի́ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ։
¹³Այլ զիս յանբծու(թ)ե(ան) իմում ընկալար. հաստատեցեր զիս առաջի քո յաւիտեան։
¹⁴Օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի յաւիտեանս յաւիտենից. եղիցի եղիցի։ Տունք. ժ՜դ։

¹՛Ի կատարած. իմաստու(թ)ե(ան) որդւոցն կորխայ. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜Ա։
²Որպէս փափագէ եղջերու յաղբերս ջուրց, այնպէս փափագէ անձն իմ առ քեզ ա(ստուա)ծ։
³Ծարաւի́ է անձն իմ առ քեզ ա(ստուա)ծ հզօր եւ կենդանի. ե՞րբ եկից երեւեցայց երեսացդ ա(ստուծո)յ։
⁴Եղեն ինձ արտասուք իմ կերակուր ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, եւ այն զի ասէին ցիս զօրհանապազ՝ թէ ո՞ւր է ա(ստուա)ծ քո։
⁵Զայս ո(ր)պ(էս) յիշէի տառապէ́ր յիս անձն իմ. քաջալերէի զի մտից ընդ յարկաւ սքանչելեաց տան ա(ստուծո)յ։ ՛Ի ձայն ցնծու(թ)ե(ան) խոստովանութե(ան), եւ ՛ի ձայն բարեկենդանութե(ան)։
⁶Արդ՝ ընդէ՞ր տրտում ես անձն իմ, կամ ընդէ՞ր խռովես զիս. յուսա́ առ ա(ստուա)ծ խոստովանեա́ նմա՝ փրկիչ երեսաց իմոց ա(ստուա)ծ է։

⁷Անձն իմ յոյժ խռովեցաւ, վ(ա)ս(ն) այնորիկ յիշեցի́ զքեզ յերկրէն յորդանանու, ՛ի հերմոնէ ՛ի լեռնէ փոքու(թեն)է։
⁸Խորք ՛ի խորոց կարդացին առ քեզ, ՛ի ձայն սահանաց քոց։ Ա(մենայ)ն զբօսանք քո, եւ ալիք քո անցին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁹՛Ի տուէ պատուիրեաց տ(է)ր զողորմու(թ)ի(ւն) իւր, գիշերի զօրհնու(թ)ի(ւն) նոր. եւ աղօթք իմ առ ա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) կենաց իմոց։
¹⁰Ասացի ա(ստուծո)յ՝ ընդունելի իմ ես. ընդէ՞ր մերժեցեր զիս, ընդէ՞ր տրտում գնամ ես ՛ի նեղել թշնամւոյ իմոյ։
¹¹՛Ի փշրել ոսկերաց իմոց նախատեցին զիս թշնամիք իմ, յասե́լ ցիս զօրհանապազ թէ ո՞ւր է ա(ստուա)ծ քո։

¹²Արդ՝ ընդէ՞ր տրտում ես անձն իմ, կամ ընդէ՞ր խռովես զիս. յուսա́ առ ա(ստուա)ծ խոստովանեա́ նմա՝ փրկիչ երեսաց իմոց ա(ստուա)ծ է։ Տունք. ժ՜գ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜Բ։
²Դու ա(ստուա)ծ հզօրիչ իմ ես ընդէ՞ր մոռացար զիս, ընդէ՞ր տրտում գնամ ես ՛ի նեղել թշնամւոյ իմոյ։
³Առաքեա́ տ(է)ր զլոյս քո եւ զճշմարտութիւն քո, զի առաջնորդեսցեն ինձ հանցեն զիս ՛ի լեառն սուրբ եւ ՛ի յարկս քո։
⁴Մտից առաջի սեղանոյ ա(ստուծո)յ, առ ա(ստուա)ծ որ ուրա́խ առնէ զմանկութի(ւն) իմ։ Խոստովան եղէց քեզ օրհնութ(եամ)բ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ իմ։
⁵Արդ՝ ընդէ՞ր տրտում ես անձն իմ, կամ ընդէ՞ր խռովես զիս. յուսա́ առ ա(ստուա)ծ խոստովանեա́ նմա՝ փրկիչ երեսաց իմոց ա(ստուա)ծ է։ Տունք. է՜։ Գոբղայս. լ՜դ։

¹՛Ի կատարած. իմաստու(թ)ի(ւն) որդւոցն կորխայ. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜Գ։
²Ա(ստուա)ծ՝ ակընջօք մերովք լուաք, զոր հարքն մեր պատմեցին մեզ։ Գործն զոր գործեցեր յաւուրս ն(ո)ց(ա), յաւո́ւրսն առաջինս։
³Ձեռն քո խլեաց զհեթանոսս՝ եւ զն(ո)ս(ա) անկեցեր.չարչարեցեր զժողովուրդս եւ հաներ զն(ո)ս(ա)։
⁴Ո́չ թէ սրով իւրեանց ժառանգեցին զերկիր. եւ ո́չ բազուկ ն(ո)ց(ա) թէ փրկեաց զն(ո)ս(ա)։ Այլ աջ քո՝ եւ բազուկ քո՝ եւ լո́յս երեսաց քոց, զի հաճեցար դու ընդ ն(ո)ց(ա)։
⁵Դու ինքն ես թագաւոր իմ եւ ա(ստուա)ծ իմ, որ հրամայեցեր զփրկութե(ան)ցն յակոբայ։
⁶Քեւ զթշնամիս մեր հարցուք, եւ անուամբ քով արհամարհեսցուք զյարուցեալսն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։

⁷Ո́չ թէ յաղեղն յուսացեալ եմ, եւ ո́չ սուր իմ կեցուցանէ զիս։
⁸Այլ դո́ւ փրկեցեր զմե́ղ ՛ի ձեռաց թշնամեաց մերոց, եւ զատելիս մեր յամօթ արարեր։
⁹Ա(ստուծո)վ պարծեսցուք զօրհանապազ, եւ անուան ն(ո)ր(ա) խոստովա́ն եղիցուք յաւիտեան։
¹⁰Բայց արդ՝ մերժեցե́ր եւ անարգեցեր զմեզ. եւ ո́չ ելեր ա(ստուա)ծ ընդ զօրս մեր։
¹¹Դարձուցեր զմեզ յե́տս քան զթշնամիս մեր, եւ ատելիք մեր յափշտակեցինզ մեզ։
¹²Ետուր զմեզ ո(ր)պ(էս) զոչխա́ր ՛ի զենումն, եւ ընդ հեթանոսս ցրուեցեր զմեզ։
¹³Վաճառեցեր զժողովուրդս քո առանց գնոյ, եւ ո́չ գոյ թիւ աղաղակի մերոյ.

¹⁴Արարեր զմեզ նախատինս դրացեաց մերոց. ծա́ղր եւ այպն կատականաց այնոցիկ որ շո́ւրջ էին զմեւք։
¹⁵Արարեր զմեզ յառակս հեթանոսաց, ՛ի շարժել զգլուխս ժողովրդոց։
¹⁶Զօր ա(մենայ)ն նախատինք իմ առաջի իմ են, եւ ամօթ երեսաց իմոց ծածկեաց զիս։
¹⁷՛Ի ձայնէ նախատորդին եւ չարախօսի, յերեսաց թշնամւոյն եւ հալածչի։
¹⁸Այս ա(մենայ)ն եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, եւ մեք զքեզ ո́չ մոռացաք եւ ո́չ ստեցաք ուխտի քում,
¹⁹եւ ո́չ դարձաք յետս սրտիւք մերովք։ Դու դարձուցեր զշաւիւղս մեր ՛ի ճանապարհաց քոց,
²⁰խոնա́րհ արարեր զմեզ ՛ի տեղի չարչարանաց, եւ ծածկեցին զմեզ ստուերք մահու։

²¹Թէ մոռացեա՞լ իցէ մեր զանուն ա(ստուծո)յ մերոյ, կամ ձգեալ իցէ զձեռս մեր յաստուածս օտարս։
²²Սակայն ա(ստուա)ծ խնդրէ զայս. զի նա քննէ զգաղտնիս սրտից մերոց։ Վասն քո մեռանիմք զօրհանապազ, համարեցաք ո(ր)պ(էս) զոչխար ՛ի սպանումն։
²³Զարթի́ր ընդէ՞ր ննջես տ(է)ր. արի́ եւ մի́ մերժեր զմեզ ՛ի սպառ։
²⁴Զմէ՞ դարձուցանես զերեսս քո ՛ի մէնջ, մոռանաս զաղքատութիւն եւ զնեղութիւնս մեր։
²⁵Խոնարհ եղեն մինչեւ ՛ի հող անձինք մեր. եւ յերկի́ր կցեցան մէջք մեր։
²⁶Արի́ տ(է)ր օգնեա́ մեզ եւ փրկեա́ զմե́զ, վ(ա)ս(ն) անուան քոյ։ Տունք. ի՜է։

¹՛Ի կատարած. զառանցելոց ժամանակաց, որդւոցն կորխայ իմաստութե(ան). Սաղմոս օրհնութե(ան) վասն սիրելւոյն։ Խ՜Դ։
²Բղխեսցէ́ սիրտ իմ զպատգամս քո բարիս, եւ ասացից զգործս իմ թագաւորի։ Լեզու իմ որպէս գրիչ արագագի́ր դպրի։
³գեղեցիկ տեսանելով քան զա(մենայ)ն որդիս մարդկան։ Սփռեցան շնորհք ՛ի շրթանց քոց. վ(ա)ս(ն) այնորիկ օրհնեա́ց զքեզ ա(ստուա)ծ յաւիտեան։
⁴Ա́ծ զսուր ընդ մէջ քո հզօր,
⁵զվայելչու(թ)ի(ւն) դեղոյ քոյ։ Լարեա́ ուղղեա́ եւ թագաւորեա́՝ վ(ա)ս(ն) ճշմարտու(թ)ե(ան) հեզու(թ)ե(ան) եւ արդարու(թ)ե(ան), եւ առաջնորդեսցէ քեզ սքանչելապէս աջ քո։

⁶Նետք քո սրեալ են հզօր, եւ ժողովուրդք ՛ի ներքոյ քոյ անկցին, ՛ի սիրտս թշնամեաց թագաւորի։
⁷Աթոռ քո ա(ստուա)ծ յաւիտեանս յաւիտենից, գաւազան ուղղու(թ)ե(ան) գաւազան արքայութեան քոյ։
⁸Սիրեցեր զարդարու(թ)ի(ւն), եւ ատեցեր զանօրէնու(թ)ի(ւն)։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ օծ զքեզ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ քո իւղով ուրախու(թեամ)բ, առաւել քան զընկերս քո։
⁹Զմուռս եւ ստաշխն եւ կասիա ՛ի զգեստէ քումմէ, ՛ի տաճարաց փղոսկրէից, ուստի ուրախ արարին զքեզ
¹⁰դստերք թագաւորաց ՛ի պատիւ քո։ Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ, ՛ի հանդերձս ոսկեհուռն զարդարեալ եւ պաճուճեալ։

¹¹Լո́ւր դուստր եւ տես՝ խորհեցո́ զունկն քո. մոռա́ զժողովուրդ քո եւ զտուն հօր քոյ.
¹²զի ցանկացաւ թագաւոր գեղոյ քոյ։ Սա ինքն է տ(է)ր քո՝ երկի́ր պագցեն սմա, եւ դուստր ծուրայ երկիր պագցէ սմա. եւ պատարագօք
¹³զերեսս սորա պաշտեսցեն մեծամեծք ժողովրդոց։
¹⁴Ա(մենայ)ն փառք դստեր թագաւորի ՛ի ներքոյ, ՛ի վերջաւորս ոկեհուռն
¹⁵զարդարեալ եւ պաճուճեալ։ Տարցին թագաւորի կուսանք զհետ ն(ո)ր(ա), եւ զընկերս ն(ո)ր(ա) տարցին նմա։
¹⁶Ածցեն ցնծու(թեամ)բ եւ ուրախու(թեամ)բ եւ տարցին ՛ի տաճար թագաւորի,
¹⁷եւ փոխանակ հարց քոց եղիցին որդիք քո։ Կացուսցես զն(ո)ս(ա) իշխա́նս ընդ ա(մենայ)ն երկիր,

¹⁸յիշեսցի անուն քո ընդ ա(մենայ)ն ազգս ազգաց։ Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ժողովուրդք խոստովա́ն եղիցին առ քեզ, յաւիտեան՝ եւ յաւիտեանս յաւիտենից։ Տունք. ժ՜ը։

¹՛Ի կատարած. որդւոցն կորխայ ՛ի վերայ գաղտնեաց. Խ՜Ե։
²Ա(ստուա)ծ մեր ապաւէ́ն եւ զօրու(թ)ի(ւն). օգնական ՛ի վ(ե)ր(այ) նեղութե(ան)ց որ գտին զմեզ յոյժ։
³Վասն այսորիկ ո́չ երկիցուք մեք ՛ի խռովել երկրի, ՛ի փոփոխել լերանց ՛ի սիրտ ծովու։
⁴Գոչեցին եւ խռովեցան ջուրք ն(ո)ց(ա), խռովեցան լերինք ՛ի զօրու(թեն)է ն(ո)ր(ա)։
⁵Գնացք գետոց ուրախ առնեն զքաղաքն ա(ստուծո)յ, եւ սուրբ արար զյարկս իւր բարձրեալն։
⁶Ա(ստուա)ծ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա) եւ նոքա մի́ սասանեսցին. օգնեսցէ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ ՛ի վաղորդայնէ մինչ ՛ի վաղորդայն։

⁷Խռովեցան հեթանոսք, եւ խոնա́րհ եղեն թագաւորութի(ւն)ք. ետ զձայն իւր բարձրեալն՝ եւ խռովեցաւ երկիր։
⁸Տ(է)ր զօրութե(ան)ց ընդ մեզ, ընդունելի́ է մեր ա(ստուա)ծ յակովբայ։
⁹Եկա́յք եւ տեսէ́ք զգործս ա(ստուծո)յ, որ արար զնշանս եւ զարուեստս ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
¹⁰Եհա́ր զպատերազմ ՛ի ծագաց մինչ ՛ի ծագս երկրի. զաղեղունս փշրեաց, զզէնս խորտակեաց եւ զասպարս այրեաց հրով։
¹¹Կանխեցէ́ք եւ ծաներո́ւք զի ես եմ ա(ստուա)ծ. բարձր եղէց ՛ի հեթանոսս, եւ բարձրացայց ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
¹²Տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց ընդ մեզ, ընդունելի́ է մեր ա(ստուա)ծ յակովբայ։ Տունք. ժ՜ա։ Գոբղայս. ծ՜զ։

¹՛Ի կատարած. վ(ա)ս(ն) որդւոցն կորխայ. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜Զ։
²Ծա́փս հարէք ա(մենայ)ն հեթանոսք, աղաղակեցէ́ք առ ա(ստուա)ծ ՛ի ձայն ցնծու(թ)ե(ան)։
³Տ(է)ր բարձրեալ եւ ահարկու, թագաւոր մեծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի։
⁴Հնազանդ արար զժողովուրդս ընդ մեզ, եւ զհեթանոսս ՛ի ներքոյ ոտից մերոց։
⁵Ընտրեաց զմեզ իւր ՛ի ժառանգութի(ւն), գեղեցկութե(ան)ցն յակովբայ զոր եւ սիրեաց։
⁶Համբարձաւ ա(ստուա)ծ օրհնութ(եամ)բ, եւ տ(է)ր մեր ձայնիւ փողոյ։
⁷Սաղմո́ս ասացէք ա(ստուծո)յ մերում, սաղմո́ս ասացէք թագաւորին մերում սաղմո́ս ասացէք։

⁸Թագաւոր մեծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի ա(ստուա)ծ է, սաղմոս ասացէք նմա օրհնու(թեամ)բ։
⁹Թագաւորեաց ա(ստուա)ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) հեթանոսաց. ա(ստուա)ծ նստաւ յաթո́ռ սրբու(թ)ե(ան) իւրոյ։
¹⁰Իշխանք ժողովրդոց ժողովեցան առ ա(ստուա)ծ աբրահամու, զի ա(ստուծո)յ զօրութի(ւն)ք յերկրէ յոյժ համբարձան։ Տունք. թ։

¹Սաղմոս օրհնու(թ)ե(ան) որդւոցն կորխայ. երկրորդ շաբաթու. Խ՜Է։
²Մեծ է տ(է)ր, եւ օրհնեալ է յոյժ, ՛ի քաղաք ա(ստուծո)յ մերոյ, ՛ի լեառն սուրբ նորա։
³Հաստարմա́տ ցնծասցէ ցնծու(թեամ)բ ա(մենայ)ն երկիր. լերինք սիոնի կողմանք հիւսւսոյ՝ քաղաք թագաւորի մեծի։
⁴Ա(ստուա)ծ ՛ի տաճարի իւրում յայտնի, ՛ի ժամանակի ո(ր)պ(էս) օգնական լինէր ն(ո)ց(ա)։
⁵Ահաւասիկ թագաւորութի(ւն)ք երկրի ժողովեցան, եւ անցին ՛ի միասին։
⁶Ինքեանք տեսին այսպէս եւ զարմացան, խռովեցան սասանեցան,
⁷եւ դո·ումն կալաւ զն(ո)ս(ա)։
⁸Անդ երկունք ո(ր)պ(էս) ՛ի ծննդեան, ՛ի հողմ սաստիկ փշրեսցէ զնաւս ՛ի թարսիս։

⁹Ո(ր)պ(էս) լուաք՝ սո́յնպէս եւ տեսաք, ՛ի քաղաք տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց ՛ի քաղաք ա(ստուծո)յ մերոյ։ Ա(ստուա)ծ հիմունս արկ նմա յաւիտեան.
¹⁰ընկալա́ք ա(ստուա)ծ զողորմու(թ)ի(ւն) քո ՛ի մէջ ժողովրդեան քոյ։ Հանգիստ։
¹¹Ըստ անուան քում սոյնպէս եւ օրհնու(թ)ի(ւն) քո ընդ ա(մենայ)ն տիեզերս, արդարու(թեամ)բ լի է աջ քո։
¹²Ուրա́խ եղիցի լեառն սիոն, եւ ցնծասցեն դստերք յուդայ, վ(ա)ս(ն) իրաւանց քոց տ(է)ր։
¹³Շրջեցարո́ւք զսիովնիւ պաշարեցէ́ք զնա, եւ պատեցէ́ք զաշտարակս ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Դի́վ՝ր զօրութե(ան)ց ն(ո)ր(ա), բաժանեցէ́ք զամուրս ն(ո)ր(ա), զի պատմել կարասջիք յազգ յայլ։
¹⁵Սա է ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ մեր յաւիտեանս յաւիտենից, եւ սա հովուեսցէ́ զմեզ մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. ժ՜գ։

¹՛Ի կատարած որդւոցն կորխայ. Սաղմոս օրհնու(թ)ե(ան) ՛ի դաւիթ. Խ՜Ը։
²Լուարո́ւք զայս ա(մենայ)ն ազգք, ունկնդի́ր լերուք ամենեքեան ոյք բնակեալ էք յաշխարհի։
³Ծնունդք երկրի եւ որդի́ք մարդկան ՛ի միասին, մեծամեծք եւ տնանկք։
⁴Բերան իմ խօսեսցի զիմաստութի(ւն), եւ խորհուրդ սրտի իմոյ, զհանճար։
⁵Խոնարհեցուցի́ց յառակումն զունկն իմ. բացից զառակս օրհնու(թ)ե(ան) իսկզբանէ։
⁶Ընդէ՞ր բնաւ երկնչիմ ես յաւուր չարի, զի անօրէնութի(ւն)ք գնացից իմոց մուրջ եղեն զինեւ։
⁷Յուսացեալք ՛ի զօրութի(ւն) իւրեանց, ՛ի բազմու(թ)ի(ւն) մեծութե(ան) իւրեանց պարծեսցին։
⁸Եղբայր ո́չ փրկէ մարդ եւ ո́չ տայ ա(ստուծո)յ փրկանս,

⁹եւ ոչ զգի́նս փրկանաց անձին իւրոյ։ Վաստակեա́ յաւիտեան,
¹⁰եւ կեցցես մինչ ՛ի սպառ, եւ ո́չ տեսցես զապականու(թ)ի(ւն)։ Յորժամ տեսցես թէ իմաստունք մառանին, ՛ի միասին անզգա́մք եւ անմիտք կորիցեն,
¹¹եւ թողցեն օտարաց զմեծու(թ)ի(ւն)ս իւրեանց։
¹²Գերեզմանք տունք ն(ո)ց(ա) եղիցին յաւիտեան, եւ յարկք ն(ո)ց(ա) ազգէ մինչեւ յազգ, եւ կարդացին անուանք ն(ո)ց(ա) ՛ի հողս իւրեանց։
¹³Մարդ ՛ի պատուի́ էր եւ ո́չ իմացաւ, հաւասարեաց անասնո́ց անբանից եւ նմանեաց ն(ո)ց(ա)։
¹⁴Այս ճանապարհ է գայթագղութե(ան) ն(ո)ց(ա) նոցին. յետ այսորիկ բերանօք իւրեանց հաճեսցին։

¹⁵Որպէս խաշն ՛ի դժոխս մատնեսցին, եւ մա́հ հովուեսցէ զն(ո)ս(ա), եւ տիրեսցեն ն(ո)ց(ա) ուղիղք ընդ առաւօտս։ Օգնու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա) մաշեսցին ՛ի դժոխս, եւ ՛ի փառաց իւրեանց անկցին։
¹⁶Բայց սակայն ա(ստուա)ծ փրկեսցէ զանձն իմ ՛ի ձեռաց դժոխոց, յորժամ ընդունին զիս։
¹⁷Մի́ երկնչիր յորժամ մեծանայ մարդ, եւ յորժամ բազում լինին փառք տան ն(ո)ր(ա)։
¹⁸Զի ո́չ թէ ՛ի մեռանել իւրում առցէ́ ընդ իւր զա(մենայ)ն. եւ ո́չ թէ իջցեն փառք տան ն(ո)ր(ա) ընդ նմա։
¹⁹Այլ անձն ն(ո)ր(ա) ՛ի կեանս իւրում օրհնեսցի, խոստովան եղիցի քեզ յորժամ բարի արասցես դու նմա։
²⁰Մտցէ նա մինչեւ յազգ հարց իւրոց. մինչեւ յաւիտեան լոյս մի́ տեսցէ։

²¹Մարդ ՛ի պատու(թ)ի́(ւն) էր եւ ո́չ իմացաւ, հաւասարեաց անասնո́ց անբանից եւ նմանեաց ն(ո)ց(ա)։ Տունք. ի՜։ Գոբղայս. խ՜բ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Խ՜Թ։
²՛Ի սիովնէ մեծ վայելչութի(ւն), փրկու(թ)ե(ան) գեղոյ ն(ո)ր(ա)։
³Ա(ստուա)ծ մեր յայտնապէս եկեսցէ, եւ ա(ստուա)ծ մեր մի́ դադարեսցէ։ Հուր առաջի ն(ո)ր(ա) բորբոքեսցի, եւ շուրջ զնովաւ մրրիկ յոյժ։
⁴Կոչեսցէ զերկինս ՛ի վերուստ՝ եւ զերկիր ՛ի դատել զժողովուրդ իւր,
⁵ժողովել առ ինքն զսուրբս իւր, եւ ոյք դնեն զպատարագս ուխտից ՛ի վ(ե)ր(այ) սեղանոյ։
⁶Պատմեսցեն երկինք զարդարութի(ւն) ն(ո)ր(ա), զի ա(ստուա)ծ դատաւոր է։ Հանգիստ։
⁷Լո́ւր ժողովուրդ իմ եւ խօսեցայց ընդ քեզ, եւ ի(սրա)էլ քե́զ վայեցից. զի ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ քո ես եմ։

⁸Ո́չ թէ վասն պատարագաց քոց կշտամբեմ զքեզ. զի ողջակէզք քո առաջի իմ են յա(մենայ)ն ժամ։
⁹Ո́չ ը(նդ)ունիմ ՛ի տանէ քումմէ զուարակս, եւ ո́չ ՛ի հօտից քոց նոխազս։
¹⁰Ի́մ է ա(մենայ)ն գազան անտառի. երէ լերանց եւ ա(մենայ)ն անասուն։
¹¹Գիտե́մ ես զա(մենայ)ն թռչունս երկնից, գեղեցկու(թ)ի(ւն) վայրի ը(թ)ի(ւն)ս է։
¹²Թէ քաղցեայց, քեզ ինչ ո́չ ասացից. զի ի́մ է աշխարհ լրիւ իւրով։
¹³Ո́չ ուտեմ ես զմիս զուարակաց քոց, եւ ո́չ զարիւն նոխազաց քոց ըմպեմ։
¹⁴Մատո́ ա(ստուծո)յ պատարագ օրհնու(թ)ե(ան), կատարեա́ բարձրելոյն զուխտս քո։
¹⁵Կարդասցեն առ իս յաւուր նեղութե(ան) քո, ես փրկեցից զքեզ՝ եւ դու փառաւո́ր արասցես զիս։ հանգիստ։

¹⁶Սակայն մեղաւորին ասէ ա(ստուա)ծ. իսկ դու ընդէ՞ր բնաւ պատմես զարդարու(թ)ի(ւն) իմ, կամ առնուս զուխտ իմ ՛ի բերան քո։
¹⁷Զի դու ատեծե́ր զխրատ իմ, մերժեցեր եւ յե́տս ընկեցեր զա(մենայ)ն բանս բերանոյ իմոյ։
¹⁸Թէ տեսանէիր զգողս ընթանայի́ր ընդ ն(ո)ս(ա), եւ ընդ շունս դնէիր զբաժին քո։
¹⁹Բերան քո յաճախէր զչարու(թ)ի(ւն), եւ լեզու քո նիւթէր զնենգութի(ւն)։
²⁰Նստեալ զեղբօրէ քումմէ չարախօսէիր, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյ մօր քոյ դնէիր զգայթագղու(թ)ի(ւն)։
²¹Զայս ա(մենայ)ն արարեր եւ ես լռեցի քեզ. կարծեցեր անօրէնդ ՛ի մտի քում, թէ եւ ես քեզ նմանիցեմ։ Արդ յանդիմանեցից եւ կացուցից զայս ա(մենայ)ն առաջի քո,

²²իմացրո́ւք ամենեքեան որոց մոռացեալ իցէ զա(ստուա)ծ։ Գուցէ երբէք յափշտակիցիք, եւ ոչ ո́ք իցէ որ փրկիցէ։
²³Պատարագ օրհնու(թ)ե(ան) փառաւո́ր արասցէ զիս. եւ անդ է ճանապարհ ուր ցուցից նմա զփրկութի(ւն) ա(ստուծո)յ։ տունք. ի՜դ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ։
²՛Ի ժամանակի զի եկն առ նա նաթան մարգարէ, իբրեւ զի մտեալ էր նա առ բերսաբէէ. Ծ։
³Ողորմեա́ ինձ ա(ստուա)ծ ըստ մեծի ողորմութե(ան) քում. ըստ բազում գթութե(ան) քում քաւեա́ զանօրէնու(թ)ի(ւն)ս իմ։
⁴Առաւել լուա́ զիս յանօրէնութ(են)է իմմէ. եւ ՛ի մեղաց իմոց սուրբ արա զիս։
⁵Զանօրէնու(թ)ի(ւն)ս իմ ես ինձէ́ն գիտեմ, եւ մեղք իմ առաջի իմ են յա(մենայ)ն ժամ։
⁶Քեզ միայն մեղայ տ(է)ր, եւ չար առաջի քո արարի։ Ո(ր)պ(էս) արդար եղիցես ՛ի բանս քո, եւ յաղթօղ ՛ի դատել քեզ։
⁷Անօրէնու(թեամ)բ յղացաւ, եւ ՛ի մեղս ծնաւ զիս մայր իմ։

⁸Դու տ(է)ր զճշմարտութի(ւն) սիրեցեր, զանյայտս եւ զծածկեալս իմաստու(թեամ)բ քով յայտնեցեր ինձ։
⁹Ցօղեա յիս մշտկաւ եւ ս(ուր)բ եղէց, լուա́ եւ քան զձիւն սպիտակ եղէց։
¹⁰Լսելի́ արա ինձ ցնծութի(ւն) եւ ուրախու(թ)ի(ւն),եւ ցնծասցեն ոսկերք իմ տառապեալք։
¹¹Դարձո́ զերեսս քո ՛ի մեղաց իմոց. զա(մենայ)ն անօրէնութի(ւն)ս իմ քաւեա́ յինէն։
¹²Սիրտ ս(ուր)բ հաստեա́ յիս ա(ստուա)ծ, եւ հոգի ուղի́ղ նորոգեա ՛ի փորի իմում։
¹³Մի́ ընկենուր զիս տ(է)ր յերեսաց քոց, եւ զհոգի ս(ուր)բ քո մի́ հաներ յինէն։
¹⁴Տո́ւր ինձ ցնծու(թ)ի(ւն) փրկութե(ան), հոգւով պետու(թեամ)բ քով հաստատեա́ զիս։

¹⁵Ուսուցից անօրինաց զճանապարհս քո, եւ ամպարիշտք առ քե́զ դարձցին։
¹⁶Փրկեա́ զիս յարենէ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ փրկու(թ)ե(ան) իմոյ. ցնծասցէ́ լեզու իմ յարդարու(թ)ե(ան) քում։
¹⁷Տ՝ր եթէ զշրթունս իմ բանաս, բերան իմ երգեսցէ զօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹⁸Թէ կամեցեալ էիր պատարագս մատուցանէաք. բայց դու ընդ ողջակէզս իսկ ո́չ հաճեցար։
¹⁹Պատարագ ա(ստուծո)յ հոգի խոնարհ, զսիրտ ս(ուր)բ եւ զհոգի խոնարհ ա(ստուա)ծ ո́չ արհամարհէ։
²⁰Բարի́ արա տ(է)ր կամօք քովք սիոնի, եւ շինեսցին պարիսպք ե(րուսաղէ)մի։
²¹Յայնժամ հաճեսցիս ընդ պատարագս արդարութե(ան). ուխտից պատարագս հանցեն ՛ի սեղան քո զուարակս։ Տունք. ի՜։

¹՛Ի կատարած իմաստութե(ան). Սաղմոս ՛ի դաւիթ։
²՛Ի ժամանակի զի եկն դովեկ պատմեաց սաւուղայ, թէ ահաւասիկ դաւիթ ՛ի տան աքիմելիքայ է. Ծ՜Ա։
³Զի՞ պարծի ՛ի չարութե(ան) հզօր զանօրէնու(թ)ի(ւն).
⁴զօրհանապազ զանիրաւութի(ւն) խոնարհեցաւ ՛ի լեզուի իւրում։ Ո(ր)պ(էս) զածելի սուր սրեա́ց զնենգութի(ւն),
⁵սիրեաց զչարութի(ւն) քան զբարութի(ւն), զանօրէնութի(ւն) քան զխօսս արդարու(թ)ե(ան)։
⁶Սիրեաց նա զա(մենայ)ն խօսս կործանման, եւ զլեզուս նենգաւորս։
⁷Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ա(ստուա)ծ կործանեսցէ զնա ՛ի սպառ, խլեսցէ եւ հանցէ́ զնա յարկաց իւրոց, եւ զարմատս ն(ո)ր(ա) յերկրէն կենդանեաց։

⁸Տեսցեն արդարք եւ երկիցեն, զնովաւ ծիծաղեսցին եւ ասասցեն։
⁹Այս այր է որ ո́չ արար զա(ստուա)ծ իւր օգնական. այլ յուսացաւ սա ՛ի բազում մեծութի(ւն) իւր, եւ զօրացաւ ՛ի նանրու(թ)ե(ան) իւրում։
¹⁰Այլ ես ո(ր)պ(էս) ձիթենի պտղալի́ց ՛ի տան ա(ստուծո)յ. յուսացայ յողորմութի(ւն) ա(ստուծո)յ յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
¹¹Խոստովան եղէց քեզ յաւիտեան զի արարեր. եւ համբերից անուան քում, զի քաղցր ես առաջի սրբոց քոց։ Տունք ը՜։ Գոբղայս. ծ՜բ։

¹՛Ի կատարած. վ(ա)ս(ն) մաղաղեթայ. իմաստու(թ)ի(ւն) ՛ի դաւիթ. Ծ՜Բ։
²ապականեցան եւ պղծեցան յանօրէնութե(ան) իւրեանց, եւ ոչ ոք է որ առնէ զքաղցրու(թ)ի(ւն)։
³Ա(ստուա)ծ յերկնից նայեցաւ յա(մենայ)ն որդիս մարդկան, տեսանել թէ իցէ ոք իմաստուն որ խնդրիցէ զա(ստուա)ծ։
⁴Ամենեքեան խոտորեցան ՛ի միասին, եւ անպիտանացան։ Ոչո́ք է որ առնէ զբարի, եւ չէ́ ոք մինչեւ ՛ի մի։
⁵Ո(ր)պ(էս) ո́չ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնութի(ւն)։ Ոյք ուտէին զժողովուրդ ո(ր)պ(էս) կերակուր հացի,

⁶եւ առ ա(ստուա)ծ ո́չ կարդացին։ Անդ երկիցեն երկեւղ ուր ո́չ իցէ երկեւղ. զի ա(ստուա)ծ ցրուեսցէ զոսկերս մարդահաճոյից։ Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին, զի ա(ստուա)ծ անարգեաց զն(ո)ս(ա)։
⁷Ո́ տացէ ՛ի սիովնէ զփրկու(թ)ի(ւն) ի(սրաէ)լի. ՛ի դարձուցանել տ(եառ)ն զգերութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ, ցնծասցէ յակովբ եւ ուրախ եղիցի ի(սրա)էլ։ Տունք. թ։

¹՛Ի կատարած. ընդ օրհնու(թ)ի(ւն)ս իմաստու(թ)ի(ւն) ՛ի դաւիթ.
²՛Ի ժամանակի զի եկին զիփացիքն, եւ ասեն ցսաւուղ՝ ահաւասիկ դաւիթ թաքուցեալ նստի առ մեզ։ Ծ՜Գ։
³Ա(ստուա)ծ յանուան քում կեցո́ զիս, եւ ՛ի զօրութե(ան) քում իրա́ւ արա ինձ։
⁴Ա(ստուա)ծ լո́ւր աղօթից իմոց, ո́ւնկն դիր բանից բերանոյ իմոյ։
⁵Օտարք յարեան ՛ի վերայ իմ, եւ հզօրք խնդրեցին զանձն իմ, եւ ո́չ համարեցան զքեզ ա(ստուա)ծ առաջի իւրեանց։
⁶Ահա ա(ստուա)ծ օգնական իմ, եւ տ(է)ր ընդունելի հոգւոյ իմոյ։
⁷՛Ի դարձուցանել զչարն ՛ի թշնամիս իմ, ճշմարտու(թեամ)բ քով սատակեա́ զն(ո)ս(ա)։
⁸Ես կամօք իմովք պատարագս մատուցից քեզ. խոստովան եղէց անուան քում տ(է)ր զի բարի է։

⁹Յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է իմմէ փրկեցեր զիս, եւ ՛ի թշնամիս իմ ետես ակն իմ։ Տունք. Է՜։

¹՛Ի կատարած. ընդ օրհնութի(ւն)ս իմաստութե. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Դ։
²Ո́ւնկնդիր ա(ստուա)ծ աղօթից իմոց, եւ մի́ անտես առներ զխնդրուածս իմ։
³Նայեա́ց առ իս եւ լո́ւր ինձ. զի տրտմեցա́յ ես ՛ի ձանձրանալ իմում եւ խռովեցայ։
⁴՛Ի ձայնէ թշնամւոյն եւ ՛ի նեղել մեղաւորի խոտորեցան յիս անիրաւութ(եամ)բ, բարկու(թեամ)բ ոխս պահէին ինձ։
⁵Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս, եւ երկեւղ մահու անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁶Ա́հ եւ դողումն եկն ՛ի վերայ իմ, եւ ծածկեաց զիս խաւար։
⁷Ասէի տայր ոք ինձ թեւս ո(ր)պ(էս) զաղաւնւոյ. զի թռչէի վերանայի,
⁸հեռացեալ դադարէի յանապատի։

⁹Ակն ունէի ա(ստուծո)յ որ փրկէր զիս ՛ի կարճմտութ(են)է զայրանալոյ, ՛ի մրրկեալ նեղսրտութ(են)է։
¹⁰Ընկլո́ տ(է)ր եւ բաժանեա́ զլեզուս ն(ո)ց(ա), զի տեսի զանօրէնութի(ւն) եւ զհակառակու(թ)ի(ւն) ՛ի քաղաքի։
¹¹՛Ի տուէ եւ ՛ի գիշերի շուրջ եղեն զպարսպօք ն(ո)ր(ա) անօրէնու(թ)ի(ւն). չարիք եւ մեղք են ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա).
¹²եւ ո́չ պակասեաց ՛ի հրապարակաց ն(ո)ց(ա) վա́շխ եւ նենգութի(ւն)։
¹³Զի թէ թշնամւոյն նախատեալ էր՝ համբերէի́ արդեւք, կամ ատելւոյն մեծաբանեալ էր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ՝ թաքչէի արդեւք ՛ի նմանէ։
¹⁴Իսկ դո́ւ մարդ հաւասար իմ, առաջնո́րդ իմ եւ ծանօթ իմ։
¹⁵Ապաքէն ՛ի նոյն քաղցրացուցեր ի́նձ եւ քեզ կերակուր, զի գնայաք միաբանութ(եամ)բ ՛ի տան ա(ստուծո)յ։

¹⁶Եկեսցէ մա́հ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), եւ կենդանւո́յն իջցեն ՛ի դժոխս. զի չարութի(ւն) է ՛ի բնակու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա) եւ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)։
¹⁷Ես առ ա(ստուա)ծ կարդացի, եւ տ(է)ր լուաւ ինձ
¹⁸յերեկոյս՝ ՛ի վաղորդա́յն ՛ի հասարակ աւուր։ Պատմեցի եւ ասացի եւ լուիցէ́ ձայնի իմում.
¹⁹փրկեսցէ́ խաղաղու(թեամ)բ զանձն իմ ՛ի մերձաւորաց իմոց, զի կարեօք հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
²⁰Լուիցէ ա(ստուա)ծ եւ խոնարհ արասցէ զնոսա, որ յառաջն է քան զյաւիտեանս։ Զի ո́չ գոյր ն(ո)ց(ա) փոխանակ, եւ ո́չ երկեան յա(ստուծո)յ։
²¹Ձգեաց զձեռն իւր ՛ի հատուցանել ն(ո)ց(ա), եւ ն(ո)ք(ա) պղծեցի́ն զօրէնս ն(ո)ր(ա)։

²²Բաժանեցան ՛ի սրտմտու(թեն)է երեսաց ն(ո)ց(ա). եւ եհաս ՛ի սիրտս ն(ո)ց(ա)։ Կակուղ էին բանք ն(ո)ց(ա) քան զձէթ, եւ ինքեանք էին ո(ր)պ(էս) սլաք։
²³Ընկեա́ ՛ի տ(է)ր զհոգս քո եւ նա կերակրէ զքեզ, եւ ո́չ տայ յաւիտեան սասանու(թ)ի(ւն) արդարոյ։
²⁴Դու ա(ստուա)ծ իջուսցես զն(ո)ս(ա) ՛ի գուբ ապականութե(ան), արք արիւնահեղք եւ նենգաւորք մի́ հասարակեսցեն զաւուրս իւրեանց. այլ ես ՛ի քե́զ տ(է)ր յուսացայ։ Տունք ի՜բ։ Գոբղայս. լ՜ը։ Կանոն Գոբղայս. է՜։ Սաղմոս ժ՜թ։ Տունս յ՜ի։

¹՛Ի կատարած. վասն ժողովրդեանն, որ ՛ի սրբոյն հեռացեալ էին. ՛ի ժամանակի զի կալան զնա այլազգիքն ՛ի գէթ. Յարձանագիր. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Ե։
²Ողորմեաց ինձ ա(ստուա)ծ զի կոխեա́ց զիս մարդ. զօրհանապազ պատերազմունք նեղեցին զիս։
³Կոխեցին զիս թշնամիք իմ զօրհանապազ, բազո́ւմ եղեն ոյք մարտնչէին ընդ իս ՛ի բարձանց։
⁴՛Ի տուէ ես ո́չ երկեայց զի ՛ի տ(է)ր յուսացայ. ա(ստուծո)վ գովեցին զբանս իմ.
⁵յա(ստուա)ծ յուսացայ՝ եւ ո́չ երկեայց զի՞ արասցէ ինձ մարդ։
⁶Զօրհանապազ զբանս իմ անարգեցին, զինէն էին խորհուրդք ն(ո)ց(ա) ՛ի չարու(թ)ի(ւն)։

⁷Պանդուխտք եղիցին եւ թաքթաքո́ւնք շրջեսցին. նոքա գարշապարի իմում սպասէին՝ որպէս սպասէին անձին իմոյ։
⁸Որպէս առոչընչէ́ մերժեսցես զնոսա, բարկութ(եամ)բ զժողովուրդս հնազանդեցուսցես։
⁹Ա́(ստուա)ծ զկեանս իմ պատմեցի́ց քեզ. եդից զարտասուս իմ առաջի քո որպէս խոստացար դու ինձ։
¹⁰Դարձցին թշնամիք յետս իւրեանց, յաւուր յորում կարդացից առ քեզ։ Ահա ծանեայ զի ա(ստուա)ծ իմ ես դու.
¹¹զա(ստուա)ծ օրհնեցից ՛ի բանս իմ, եւ զտ(է)ր գովեցից ՛ի խօսս իմ. յա(ստուա)ծ յուսացայ եւ ո́չ երկեայց զի արասցէ ինձ մարդ։
¹²Յինէն են ուխտք իմ, զոր տաց քեզ ա(ստուա)ծ օրհնութ(եամ)բ։

¹³Փրկեցե́ր զանձն իմ ՛ի մահուանէ, զաչս իմ յարտասուաց, զոտս իմ ՛ի գայթագղու(թեն)է. հաճոյ եղէց առաջի տ(եառ)ն յերկիր կենդանեաց։ Տունք. ժ՜ա։

¹՛Ի կատարած մի́ ապականէր. ՛ի դաւիթ արձանագիր. ՛ի ժամանակի զի փախուցեալ թաքուցեալ էր նա յերեսաց սաւուղայ՝ յայրի́ անդ. ԾԶ։
²Ողորմեա́ ինձ ա(ստուա)ծ ողորմեա́ ինձ, զի ՛ի քե́զ յուսացաւ անձն իմ։ ՛Ի հովանի թեւոց քոց յուսացայց, մինչեւ անցցէ անօրէնու(թ)ի(ւն)։
³Աղաղակեցի առ ա(ստուա)ծ բարձրեալ, առ ա(ստուա)ծ բարերար իմ։
⁴Առաքեաց յերկնից եւ կեցոյց զիս. ե́դ ՛ի նախատինս որ կոխէին զիս։ Առաքեաց ա(ստուա)ծ զողորմու(թ)ի(ւն) եւ զճշմարտու(թ)ի(ւն) իւր,
⁵եւ փրկեաց զանձն իմ ՛ի միջոյ գազանաց, զի ննջէի ես խռովեալ։ Որդւոց մարդկան ատամունք իւրեանց զէն եւ նե́տք են, եւ լեզուք ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) սուր սուսեր։

⁶Բարձրեալ ես դու յերկինս ա(ստուա)ծ, յա(մենայ)ն երկրի են փառք քո։
⁷Որոգայթք պատրաստեցին ոտից իմոց, եւ խոնարհ արարին զանձն իմ. փորեցին առաջի իմ խորխորատ՝ եւ անկան ինքեանք ՛ի նոյն։
⁸Պատրաստ է սիրտ իմ ա(ստուա)ծ, պատրաստ է սիրտ իմ, օրհնել եւ սաղմոս ասել քեզ փառօք իմովք։
⁹Զարթի́ք փառք իմ զարթի́ք սաղմոսիւք եւ օրհնու(թեամ)բ, եւ ես զարթեայց առաւօտուց։
¹⁰Խոստովան եղէց քեզ ՛ի ժողովուրդս տ(է)ր, եւ սաղմոս ասացից քեզ յազինս։
¹¹Մեծ եղեւ մինչեւ յերկինս ողորմու(թ)ի(ւն) քո. մինչեւ յամպս է ճշմարտութի(ւն) քո։
¹²Բարձրեալ ես դու յերկինս, յա(մենայ)ն երկրի են փառք քո։ Տունք. ժ՜գ։

¹՛Ի կատարած. մի́ ապականեր. յարձանագիր. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Է։
²Թէ արդարե́ւ զարդարու(թ)ի(ւն) խօսէիք, եւ ուղիղս դատէիք որդիք մարդկան։
³Քանզի եւ ա́րդ իսկ ՛ի սրտի ձերում զանօրէնու(թ)ի(ւն) գործէիք յերկրի. անիրաւու(թ)ի(ւն) ձեռք ձեր նիւթեն։
⁴Օտար եղեն մեղաւորք ՛ի մօրէ, խաբեցան յարգանդէ եւ խօսեցան սուտ։
⁵Սրտմտութի(ւն) ն(ո)ց(ա) ըստ նմանութե(ան) օձին, ո(ր)պ(էս) իժի́ քարբի զի խցեալ է զականջս իւր։
⁶Զի մի́ լուիցէ նա զձայն թովչի ճարտարի, եւ մի́ առցէ դեղ ՛ի դեղատու(թեն)է́ իմաստնոյ։
⁷Ա(ստուա)ծ փշրեսցէ́ զատամունս ն(ո)ց(ա) ՛ի բերանս իւրեանց, եւ զժանիս առիւծուց խորտակեաց տ(է)ր։

⁸Անարգ եղիցին նոքա ո(ր)պ(էս) ջուր զի հեղու, ՛ի լարել աղեղան ն(ո)ր(ա) տկարասցին
⁹ո(ր)պ(էս) մոմ զի հալի, եւ սպառեսցին։ Անկաւ հուր եւ ո́չ տեսին զարեւ.
¹⁰մինչչե́ւ ՛ի միտ առեալ էր զփուշս իւրեանց. ո(ր)պ(էս) դժնի́կ բարկու(թ)ե(ան) կենդանւոյն կիզցէ զն(ո)ս(ա)։
¹¹Ուրախ եղիցի արդար յորժամ տեսցէ զհատուցումն, եւ զձեռս իւր լուասցէ́ յարեան մեղաւորի։
¹²Եւ ասասցէ մարդ, թէ արդարե́ւ գուցէ́ պտուղ արդարոյ, եւ է ա(ստուա)ծ որ դատի զն(ո)ս(ա) յերկրի։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜գ։

¹՛Ի կատարած մի́ ապականեր. յարձանագիր. ՛Ի ժամանակի զի առաքեաց սաւուղ պաշարեաց զտուն նորա, զի սպանցէ́ զնա։ Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Ը։
²Փրկեա́ զիս ՛ի թշնամեաց իմոց ա(ստուա)ծ, յայնցանէ որ յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ապրեցո́ զիս։
³Փրկեա́ զիս յայնցանէ ոյք գործեն զանօրէնութի(ւն), յարանց արիւնահեղաց ապրեցո́ զիս։
⁴Որսա́լ զանձն իմ կամեցան, եւ հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ հզօրք։
⁵Ո́չ մեղք իմ եւ ո́չ յանցանք, առանց մեղաց ընթացայ եւ ուղիղ եղէ։

⁶Զարթի́ր ընդ առաջ իմ եւ տե́ս, դու տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։ Նայեաց եւ ա́յց արա ա(մենայ)ն հեթանոսաց, մի́ ողորմեր ամենեցուն ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
⁷Դարձցին ընդ երեկոյս, սովեսցին ո(ր)պ(էս) շունք եւ շրջեսցին զքաղաքաւ։
⁸Նոքա ղօղաջեսցեն բերանովք իւրեանց, եւ սո́ւր ՛ի շրթունս ն(ո)ց(ա)։ Իսկ արդ ո՞վ լուաւ զայս,
⁹զի դու տ(է)ր ծիծաղեսցի́ս զնոքօք, եւ արհամարհեսցես զա(մենայ)ն հեթանոսս։
¹⁰Զզօրութի(ւն) իմ առ քե́զ պահեցից, զի ա(ստուա)ծ օգնական իմ է։
¹¹Ա(ստուա)ծ իմ ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) կանխեսցէ առ իս,

¹²եւ ա(ստուա)ծ իմ ցուցցէ ինձ ՛ի թշնամիս իմ։ Մի́ սպանաներ զնոսա, զի մի́ մոռասցին զժողովուրդս քո։ Ցրուեա́ զն(ո)ս(ա) զօրու(թեամ)բ քով եւ ընկճեա́ զն(ո)ս(ա). զի դո́ւ ես պաշտպան իմ տ(է)ր։
¹³Մեղք բերանոյ ն(ո)ց(ա) եւ բանք շրթանց ն(ո)ց(ա), ընկլցին ն(ո)ք(ա) յամբարտաւանու(թ)ե(ան) իւրեանց։ Յանէծս եւ ՛ի ստութի(ւն) մատնեսցին,
¹⁴՛ի կատարածի բարկու(թ)ե(ան) սպառեսցին, եւ մի́ գտցին։ Գիտասցեն զի ա(ստուա)ծ տիրէ́ յակովբայ, եւ ա(մենայ)ն ծագաց երկրի։
¹⁵Դարձցին ը(ստ) երեկոյս, սովեսցի́ն ո(ր)պ(էս) շունք եւ շրջեսցին զքաղաքաւ։
¹⁶Նոքա սփռեսցին յուտել, ապա թէ ո́չ յագեսցին տրտնջեսցե́ն։

¹⁷Եւ օրհնեցից զօրհնութի(ւն)ս տ(եառ)ն. ցնծացայց առաւօտուց յողորմու(թ)ե(ան) քում։
¹⁸Եղեր իմ պաշտպան եւ տուն ապաւինի, յաւուր նեղու(թ)ե(ան) իմոյ
¹⁹օգնական։ Քե́զ սաղմոս ասացից ա(ստուա)ծ ապաւէն իմ, ա(ստուա)ծ ողորմու(թ)ե(ան) իմոյ։ Տունք. ի՜ա։

¹Զառանցելոց ժամանակաց առ ուսմէ։
²՛Ի ժամանակի զի հրձիգ արար նա զմիջագէտս եւ զասորեստանն սոբողայ, եւ ՛ի դարձին հարկանէր յովաբ զձորն աղտից յերկոտասան հազարս։ Յարձանագիր. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Թ։
³Ա(ստուա)ծ մերժեցե́ր եւ աւերեցեր զմեզ, բարկացար եւ գթասցին ՛ի մեզ։
⁴Շարժեցեր զերկիր եւ խռովեցուցեր զսա. բժշկեա́ զհարուածս սորա զի սասանեցաւ։
⁵Ցուցեր ժողովրդեան քում խստու(թ)ի(ւն), եւ ետուր ըմպել մեզ գինի́ յիմարութե(ան),
⁶Ետուր երկիւղածաց քոց նշան, զի ապրեսցին յերեսաց աղեղան։
⁷Որպէս փրկեցան սիրելիք քո, կեցո́ աջով քով եւ լո́ւր մեզ։

⁸Ա(ստուա)ծ խօսեցաւ ՛ի սրբու(թեն)է իւրմէ, բա́րձր եղէց բաժանեցայց զսիւքէմ, եւ զհովիտսն յարկաց չափեցից։
⁹Իմ է գաղաաս եւ ի́մ է մանասէ, եփրեմ հզօրի́չ գլխոյ իմոյ։ Յուդայ թագաւո́ր իմ,
¹⁰մովաբ աւազան յուսոյ իմոյ։ Յեդոմէ ուղղեցից զգնացս իմ, եւ ինձ այլազգիք հնազա́նդ եղեն։
¹¹Ո́ տարցէ զիս ՛ի քաղաք ամուր, կամ ո́ առաջնորդեսցէ ինձ մինչեւ յեդոմէ։
¹²Թէ ոչ դու ա(ստուա)ծ որ մերժեցեր զմեզ, եւ ո́չ ելեր ա(ստուա)ծ ընդ զօրս մեր։
¹³Տո́ւր մեզ օգնու(թ)ի(ւն) ՛ի նեղու(թ)ե(ան), զի ընդունա́յն է փրկութի(ւն) մարդոյ։
¹⁴Ա(ստուծո)վ արասցուք զօրու(թ)ի(ւն), եւ նա արհամարհեսցէ́ զայնոսիկ որ նեղեն զմեզ։ Տունք. ժ՜գ։

¹՛Ի կատարած ընդ օրհնու(թ)ի(ւն). Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Կ՜։
²Լո́ւր ա(ստուա)ծ աղօթից իմոց, եւ նայեա́ տ(է)ր յաղօթս իմ։
³՛Ի ծագաց երկրէ կարդացի առ քեզ, մինչ ՛ի վաստակել սրտի իմոյ։ ՛Ի վիմէ բարձր արարեր զիս, առաջնորդեցեր ինձ,
⁴Ի́մ եղեր յոյս եւ աշտարակ հզօր եղեր ինձ յերեսաց թշնամւոյն։
⁵Բնակեցայց ես ՛ի յարկս քո յաւիտեան, եւ ծածկեցա́յց ընդ հովանեաւ թեւոց քոց։
⁶Դու ա(ստուա)ծ լուա́ր աղօթից իմոց. ետուր ժառանգութի(ւն) ոյք երկնչին յանուանէ քումմէ։
⁷Աւուրս յաւուրս յաւելեր թագաւորի ամաց ն(ո)ր(ա), աւուրս ազգաց մինչեւ յազգս ն(ո)ր(ա)։

⁸Կայ եւ մնայ յաւիտեան առաջի ա(ստուծո)յ ողորմու(թ)ի(ւն), եւ ճշմարտութի(ւն) ոյք խնդրեսցեն ՛ի նմանէ։
⁹Այսպէս սաղմոս ասացից քեզ յաւիտեանս յաւիտենից, եւ տաց քեզ զաղօթս իմ օրըստօրէ։ Տունք. ը՜։ Գոբղայս. խ՜բ։

¹՛Ի կատարած. ՛ի վերայ եդիթովմայ. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Կ՜Ա։
²Բայց միայն ա(ստուծո)յ հնազա́նդ լեր անձն իմ, զի ՛ի նմանէ́ է ինձ փրկու(թ)ի(ւն)։
³Նա է ա(ստուա)ծ իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ զի մի́ սասանեցայց առաւել։
⁴Մինչեւ յե՞րբ յառնէք ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդոյ՝ սպանանել ամենեքեան. որպէս զորմո́յ թիւրելոյ՝ եւ զցանգոյ մերժելոյ։
⁵Բայց միայն զպատիւ իմ խորհեցան մերժել յինէն, եւ ընթացան ՛ի ծարաւս իւրեանց։ Բերանօք իւրեանց օրհնէին, եւ սրտիւք իւրեանց անիծանէին։
⁶Բայց սակայն ա(ստուծո)յ հնազանդ լեր անձն իմ, զի ՛ի նմանէ́ է ինձ համբերու(թ)ի(ւն)։
⁷Նա է ա(ստուա)ծ իմ եւ փրկիչ իմ, ապաւէն իմ զի մի́ սասանեցայց։

⁸Յա(ստուծո)յ է զօրու(թ)ի(ւն) իմ եւ փառք իմ. ա(ստուա)ծ օգնութե(ան) իմոյ, յոյս իմ է́ առ ա(ստուա)ծ։
⁹Յուսացարո́ւք ՛ի նա ա(մենայ)ն ժողովք ժողովրդոց, սփռեցէ́ք առաջի նորա զսիրտս ձեր, զի ա(ստուա)ծ օգնական է մեր յաւիտեանս ժամանակաց։ Հանգիստ։
¹⁰Սակայն ընդունա́յն են որդիք մարդկան, սո́ւտ են որդիք մարդկան, ՛ի կշիռս իւրեանց մեղանչեն, եւ ինքեանք յունայնու(թ)ե(ան) են ՛ի միասին։
¹¹Մի́ յուսայք յանիրաւու(թ)ի(ւն), յափշտակու(թ)ե(ան) մի́ ցանկայք. մեծութի(ւն) թէ առիւ գայցէ, մի́ յօժարեսցին սիրտք ձեր։
¹²Միանգամ խօսեցաւ ա(ստուա)ծ, եւ երկուս զա́յս լուաք։ Յա(ստուծո)յ է զօրութի(ւն).

¹³եւ քո́ տ(է)ր ողորմութի(ւն). եւ դու հատուցանես իւրաքանչի́ւր ըստ գործս ն(ո)ց(ա)։ Տունք. ժ՜գ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. մինչ նստեր յանապատի հրէաստանի. Կ՜Բ։
²Ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ իմ ես առ քեզ առաւօտ առնեմ. ծառաւեա́ց առ քեզ հոգի իմ, քանիպատիկ եւս եւ մարմին իմ։
³Ո(ր)պ(էս) երկիր անապատ եւ անջուր, ուր ո́չ գոյ ՛ի նմա ճանապարհ։ Այսպիսի́ ս(ուր)բս երեւեցայց քեզ, տեսանե́լ ինձ զզօրու(թ)ի(ւն) քո եւ զփառս քո։
⁴Վասն զի լաւ է ինձ ողորմու(թ)ի(ւն) քո քան զկեանս իմ, եւ շրթունք իմ գովեսցե́ն զքեզ։
⁵Այսպէս օրհնեցի́ց զքեզ ՛ի կեանս իմ, եւ յանուն քո համբարձից զձեռս իմ։
⁶Ո(ր)պ(էս) ՛ի ճարպոյ պարարտութ(են)է լցցի անձն իմ, շրթունք իմ ցնծութ(եամ)բ օրհնեսցէ զքեզ բերան իմ։
⁷Զի թէ յիշէի զքեզ յանկողնի իմում, ընդ առաւօտս կանխեալ խօսէի ընդ քեզ։

⁸Զի եղեր իմ օգնական, ՛ի հովանի թեւոց քոց ցնծացայց։
⁹Եկն զկնի քո անձն իմ եւ զիս ընկալա́ւ աջ քո.
¹⁰եւ նոքա ՛ի նանի́ր խնդրեցին զանձն իմ։ Մտցեն ՛ի ներքոյ անդնդոց երկրի,
¹¹մատնեսցին ՛ի ձեռս սրոյ, եւ բաժինք աղուեսուց եղիցին։
¹²Թագաւոր յուսացաւ ՛ի տ(է)ր, գովեսցի́ն ամենեքեան որ երդնուն նովաւ, խցցին բերանք այնոցիկ ոյք խօսէին զանիրաւութի(ւն)։ Տունք. ժ՜ա։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Կ՜Գ։
²Լո́ւր ա(ստուա)ծ աղօթից իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, յերկիւղէ թշնամւոյն փրկեա́ զանձն իմ։
³Ծածկեսցես զիս ՛ի ժողովոց չարաց, ՛ի բազմու(թեն)է ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
⁴Ոյք սրեցին ո(ր)պ(էս) սուսե́ր զլեզուս իւրեանց, լարեցին զաղեղունս իւրեանց յիրս դառնու(թ)ե(ան)։
⁵Ձգել ՛ի գաղտնիս այնոցիկ ոյք ուղիղ են սրտիւք,
⁶յանկարծակի ձգեսցեն ՛ի ն(ո)ս(ա) եւ մի́ երկիցեն։ Ոյք զօրացուցին յանձինս իւրեանց զբանս չարու(թ)ե(ան), խորհեցան թաքուցանել ինձ որոգայթ եւ ասացին ո́չ տեսանէ զայս տ(է)ր։
⁷Քննեցին զանօրէնութի(ւն), պատրաստեցան ՛ի քննել զքննու(թ)ի(ւն)։

⁸Մատիցէ այր՝ ՛ի խորու(թ)ի(ւն) սրտի իւրոյ, եւ բա́րձր եղիցի ա(ստուա)ծ։
⁹Նետք տղայոց եղեն վէրք նոցա, տկարացան ՛ի ն(ո)ս(ա) լեզուք իւրեանց. եւ խռովեսցին ամենեքեան ոյք հային ը(ստ) ն(ո)ս(ա)։
¹⁰Երկեաւ ա(մենայ)ն մարդ եւ պատմեցին զգործս ա(ստուծո)յ, զարարածս ն(ո)ր(ա) ՛ի միտ առին։
¹¹Ուրա́խ եղիցի արդար ՛ի տ(է)ր, եւ յուսասցին ՛ի նա. նովաւ գովեսցի́ն ամենեքեան ոյք ուղիղ են սրտիւք։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜գ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. օրհնութի(ւն) երեմիայի եզեկիելի՝ եւ ժողովրդեանն յորժամ ՛ի պանդխտութե(ա)ն կամէին ելանել։. Կ՜Դ։
²Քեզ վայելէ օրհնու(թ)ի(ւն) ա(ստուա)ծ ՛ի սիովն, եւ քեզ տացին աղօթք յե(րուսաղէ)մ։
³Լո́ւր աղօթից իմոց, զի առ քեզ ա(մենայ)ն մարմին եկեսցէ։
⁴Բանք անօրինաց զօրացան ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, զամպարշտութի(ւն)ս մեր դո́ւ քաւեսցես։
⁵Երանի զոր ընտրեցեր եւ ընկալար, եւ բնակեսցեն ՛ի գաւիթս քո։ Լցցո́ւք մեք ՛ի բարութ(են)է տան քոյ, սուրբ է տաճար քո
⁶սքանչելի արդարութ(եամ)բ։ Լո́ւր մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր. յոյս ա(մենայ)ն ծագաց երկրի եւ որ ՛ի ծով հեռի։

⁷Ո պատրաստէ զլերինս զօրու(թեամ)բ իւրով, եւ զգեցեալ է զօրու(թ)ի(ւն)։
⁸Ո խռովեցուցանէ զմեծու(թ)ի(ւն) ծովու, եւ զձայն ալեաց ն(ո)ր(ա) ցածուցանէ։
⁹Խռովեսցին հեթանոսք, եւ երկիցեն բնակիչք երկրի ՛ի նշանաց քոց։ Յելս առաւօտու եւ ը(ստ) երեկո́յս զուարճասցին.
¹⁰հայեցար յերկիր արբեցուցեր զնա, եւ բազում արարեր զմեծու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Գետն ա(ստուծո)յ լի եղեւ ջուրբ. պատրաստ արարեր զկերակուր ն(ո)ր(ա), զի ա́յսպէս է պատրաստու(թ)ի(ւն)։
¹¹Զակօս ն(ո)ր(ա) արբեցուցեր, եւ բազում արարեր զարմտիս ն(ո)ր(ա)։ ՛Ի ցօղել ն(ո)ր(ա) զուարթ եղիցի բոյս նորա.
¹²օրհնեսցի պսակ տարւոյ քաղցրու(թ)ե(ան) քոյ։ Դաշտք քո լցցին պարարտու(թեամ)բ,

¹³պարարտասցին գեղեցկութի(ւն)ք անապատի։
¹⁴Բլուրք ցնծու(թ)ի(ւն) զգեցցին, եւ զգեցցին խոյք մաքեաց։ Հովիտք բազում արասցեն ցորեան, աղաղակեսցեն եւ օրհնեսցեն։ Տունք. ժ՜զ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. յարու(թեն)է. Կ՜Ե։
²Աղաղակեցէ́ք առ ա(ստուա)ծ ա(մենայ)ն երկիր. սաղմո́ս ասացէք անուան ն(ո)ր(ա), եւ տո́ք զփառս օրհնու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
³Ասացէ́ք ա(ստուծո)յ ո(ր)պ(էս) զի ահեղ են գործք քո. ՛ի բազում զօրու(թ)ե(ան) քում ստեցին քեզ թշնամիք քո։
⁴Ամենայն երկիր երկիրպագցեն քեզ, սաղմոս ասասցեն քեզ, եւ սաղմոս ասասցեն անուան քում։
⁵Եկա́յք եւ տեսէք զգործս ա(ստուծո)յ, որպէս զի ահե́ղ են խորհրդովք՝ քան զա(մենայ)ն որդւոց մարդկան։
⁶Ո́ դարձոյց զծովն ՛ի ցամաք, եւ ընդ գետս անցցեն յոտանաւոր։ Անդ ուրախ եղիցուք մեք ՛ի նա,

⁷որ տիրէն զօրու(թեամ)բ իւրով յաւիտենից։ Աչք ն(ո)ր(ա) ՛ի հեթանոսս հային, ոյք դառնացուցին զնա մի́ բարձրասցին յանձինս իւրեանց։
⁸Օրհնեցէ́ք հեթանոսք զա(ստուա)ծ մեր, լսելի́ արարէք զձայն օրհնու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա)։
⁹Այն որ ետ զանձն իմ ՛ի կեանս, եւ ո́չ ետ դողութի(ւն) ոտից իմոց։
¹⁰Փորձեցեր զմեզ ա(ստուա)ծ եւ քննեցեր, որպէս եւ քննի́ արծաթ։
¹¹Իջուցեր զմեզ յորոգայթ՝ եդիր նեղու(թ)ի(ւն) ՛ի թիկունս մեր,
¹²եւ անցուցեր զմարդիկ ՛ի վերայ գլխոյց մերոց։ Անցանք մեք ընդ հուր եւ ընդ ջուր, եւ հաներ զմեզ ՛ի հանգիստ։
¹³Մտից ՛ի տուն քո պատարագօք. տաց քեզ զուխտս իմ
¹⁴զոր խոստացան քեզ շրթունք իմ, զոր բերան իմ խօսեցաւ ՛ի նեղու(թ)ե(ան)։

¹⁵Զողջակէզս ուղղալի́ցս մատուցից քեզ խոյովք եւ խնկովք. եւ քեզ մատուցից զուարակս եւ նոխազս։
¹⁶Եկա́յք լուարո́ւք ինձ, եւ պատմեցից ձեզ ամենեքեան ոյք երկնչիք յա(ստուծո)յ, որ ինչ արար անձին իմոյ։
¹⁷Առ նա բերանով իմով կարդացի, եւ բարձր արարից զնա լեզուաւ իմով։
¹⁸Զմեղս թէ տեսանէի ՛ի սրտի իմում, մի լուիցէ ինձ տ(է)ր։
¹⁹Վասն այսորիկ լուաւ ա(ստուա)ծ, եւ նայեցաւ ՛ի ձայն խնդրուածաց իմոց։
²⁰Օրհնեալ է ա(ստուա)ծ որ ո́չ ՛ի բացէ արար զաղօթս իմ, եւ ո́չ զողորմու(թ)ի(ւն) իւր յինէն։ Տունք. ժ՜թ։

¹՛Ի կատարած ընդ օրհնութի(ւն). Սաղմոս երգոց. Կ՜Զ։
²Ա(ստուա)ծ ողորմեա մեզ եւ օրհնեա́ զմեզ, երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի մեզ եւ ողորմեա մեզ։
³Ճանաչել յերկրի զճանապարհս քո, յազինս ա(մենայ)ն զփրկու(թ)ի(ւն)ս քո։
⁴Խոստովան եղիցին առ քեզ ժողովուրդք ա(ստուա)ծ, խոստովան եղիցին առ քեզ ժողովուրդք ա(մենայ)ն։
⁵Ուրա́խ եղիցին ազգք եւ ցնծասցեն ազինք. զի դու դատիս զժողովուրդս յուղղու(թ)ի(ւն), եւ ազգաց երկրի դու առաջնորդես։
⁶Խոստովան եղիցին առ քեզ ժողովուրդք ա(ստուա)ծ, գոհասցի́ն զքէն ժողովուրդք ամ(ենայն)։
⁷Երկիր ետ զպտուղ իւր, եւ օրհնեաց զմեզ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ մեր։

⁸Ա(ստուա)ծ մեր օրհնեսցէ զմեզ, ՛ի նմանէ երկիցեն ա(մենայ)ն ծագք երկրի։ Տունք. Է՜։ Գոբղայս. խ՜բ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Կ՜Է։
²Յարիցէ ա(ստուա)ծ եւ ցրուեսցի́ն ա(մենայ)ն թշնամիք ն(ո)ր(ա), փախիցեն ատելիք ն(ո)ր(ա) յերեսաց ն(ո)ր(ա)։
³Որպէս պակասէ ծուխ պակասեսցին, ո(ր)պ(էս) հալի մո́մ առաջի հրոյ՝ այնպէս կորիցեն մեղաւորք յերեսաց ա(ստուծո)յ։
⁴Արդարք ուրախ եղիցին՝ ցնծասցեն առաջի ն(ո)ր(ա), եւ զուարճասցին յուրախութե(ան) իւրեանց։
⁵Օրհնեցեք զա(ստուա)ծ եւ սաղմո́ս ասացէք անուան ն(ո)ր(ա). ճանապարհ արարէք այնմիկ որ նստի ընդ արեւմուտս՝ եւ տ(է́)ր է անուն ն(ո)ր(ա)։ Ցնծասցեն առաջի ն(ո)ր(ա), եւ խռովեսցին յերեսաց ն(ո)ր(ա)։
⁶Որ հայրն է որբոց եւ դատաւո́ր այրեաց, ա(ստուա)ծ ՛ի տեղւոջ սրբութե(ան) իւրում։

⁷Ա(ստուա)ծ բնակեցուցանէ́ զմիակրօնս ՛ի տան, եւ հանէ զկապեալսն քաջու(թեամ)բ իւրով, սոյնպէս եւ զդառնացօղս որ բնակեալ են ՛ի գերեզմանս։
⁸Ա(ստուա)ծ ընդ ելանել քեզ առաջի ժողովրդեան քոյ. ը(ստ) անցանել քեզ ընդ անապատ
⁹երկիր շարժեցաւ։ Քանզի եւ երկինք ցօղեցին յերեսաց ա(ստուծո)յ ՛ի սինէ, առաջի ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի։
¹⁰Անձրեւ կամաց պատրաստեցեր ա(ստուա)ծ ժառանգութե(ան) քում. թէպէտ հիւանդացաւ՝ սակայն դու հաստատեցեր զնա,
¹¹եւ գազանք քո բնակեսցեն ՛ի նմա։ Պտրաստ արարեր քաղցրութ(եամ)բ քով աղքատի ա(ստուա)ծ.
¹²տ(է)ր տացէ զբան ոյք աւետարանեն զօրու(թեամ)բ բազմաւ։

¹³Թագաւոր զօրութե(ան)ց սիրելւոյ, զգեղեցկութի(ւն) տան քո բաժանեալ յաւարի,
¹⁴թէպէտ եւ ննջեսջիք ՛ի մէջ վիճակաց։ Թեւք աղաւնւոյ արծաթապատ, եւ թիկնամէջք նորա ՛ի գոյն ոսկւոյ։
¹⁵՛Ի գումարել երկնաւորին զթագաւորս ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), ձիւնասցին ՛ի սաղմոն։
¹⁶Լեառն ա(ստուծո)յ լեառն պարարտ լեառն մածեալ եւ լեառն պարարտ,
¹⁷եւ զի՞նչ կարծէք լերինք հպարտացեալք։ Լեառն ընդ որ հաճեցաւ ա(ստուա)ծ բնակիլ ՛ի նմա. քանզի եւ տ(է)ր իսկ բնակեսցէ ՛ի նմա ՛ի սպառ։
¹⁸Կառք ա(ստուծո)յ բիւրապատի́կք հազարք ուղղիչք, եւ տ(է)ր ՛ի ն(ո)ս(ա) ՛ի սինէ սրբութ(են)է իւրմէ։

¹⁹Ե́լ ՛ի բարձունս գերեաց զգերութի(ւն). ա́ռ աւար բաշխեաց պարգեւս եւ ետ որդւոց մարդկան. քանզի թերահաւատից եւս բնակեալ եղիցի ՛ի նմա։
²⁰Տ(է)ր ա(ստուա)ծ օրհնեալ, օրհնեալ տ(է)ր զօրհանապազ, առաջնորդեսցէ́ մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր։
²¹Ա(ստուա)ծ մեր ա(ստուա)ծ կենարար, եւ ՛ի տ(եառ)նէ են ելք մահու։
²²Բայց սակայն ա(ստուա)ծ փշրեսցէ́ զգլուխ թշնամեաց մերոց, եւ զհերն կարճովին, որ գնան յանօրէնութե(ան) իւրեանց։
²³Ասաց տ(է)ր՝ ՛ի խորոց անդնդոց դարձուցից, եւ ՛ի միջոյ ժանեաց զայն ՛ի դո́ւրս կորզեցից։
²⁴Ո(ր)պ(էս) թացցի ոտն քո յարեան, եւ լեզուք շանց քոց յարենէ թշնամեաց քոց։

²⁵Երեւեցան գնացք քո ա(ստուա)ծ, գնացք ա(ստուծո)յ թագաւորին մերոյ սրբոյ։
²⁶Կանխեցին իշխանք հանել զօրհնութի(ւն), ՛ի մէջ գուսանաց եւ գովչաց։
²⁷Յեկեղեցիս օրհնեցէք զա(ստուա)ծ, եւ զտ(է)ր յեղբարցն ի(սրաէ)լի։
²⁸Անդ բենիամին՝ ՛ի տղայութե(ան) զարմանալի, իշխանք յուդայ առաջնորդք ն(ո)ր(ա)՝ իշխանք զաբուղոնի եւ իշխանք նեփթաղիմայ։
²⁹Հրամայեա́ ա(ստուա)ծ զօրութ(եամ)բ քով. զօրացո́ զայս զոր հաստատեցեր ՛ի մեզ։
³⁰՛Ի տաճարի քում յե(րուսաղէ)մ, քեզ մատուսցեն թագաւորք զպատարագս։

³¹Սաստեա́ ՛ի գազան եղեգան, ՛ի ժողովս զուարակաց՝ եւ ՛ի դասս երնջուց։ Խոտեսցին այնոքիկ որ ընտրեալ են արծաթով, ցրուեա́ զհեթանոսս եւ ոյք կամին ընդ պատերազմ։
³²Եկեսցեն հրեշտակք յեգիպտոսէ. հնդիկք յառաջագոյն ձեռնտո́ւ լիցին առ ա(ստուա)ծ։
³³Թագաւորութի(ւն)ք երկրի օրհնեցէ́ք զա(ստուա)ծ, եւ սաղմո́ս ասացէք տ(եառ)ն։ Ճանապա́րհ արարէք այնմիկ,
³⁴որ նստի յերկի́նս երկնից ընդ յարեւելս։ Ահա տացէ զձայն իւր ձա́յն զօրութե(ան), եւ տո́ւք փառս ա(ստուծո)յ։
³⁵՛Ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի մեծ վայելչութի(ւն) ն(ո)ր(ա), զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) մինչեւ յամպս երկնից։

³⁶Սքանչելի է ա(ստուա)ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) սրբոց իւրոց, ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։ Նա տացէ զօրութի(ւն) հաստատութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ. օրհնեա́լ է ա(ստուա)ծ։ Տունք. լ՜ը։

¹՛Ի կատարած. վասն զառանցելոց. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Կ՜Ը։
²Կեցո́ զիս ա(ստուա)ծ զի հասին ջուրք յանձն իմ, ընկլայ ես ՛ի խորս անդնդոց, ուր ո́չ գոյ հանգիստ։
³Եկի ես ՛ի խորս, եւ շրջանք ընկղմեցին զիս։
⁴Վաստակեցի ես առ աղաղակել, կերկերեցա́ւ կոկորդ իմ։ Նուաղեցին աչք իմ, առ յուսալ ինձ առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ։
⁵Բազում եղեն քան զհեր գլխոյ իմոյ, ոյք ատէին զիս ՛ի տարապարտուց։ Զօրացան յիս թշնամիք իմ եւ ատելիք իմ ՛ի նանիր. ինչ որ ո́չ յափշտակեալն է՝ տուժէի ն(ո)ց(ա)։
⁶Ա(ստուա)ծ դու ծանեար զանզգամու(թ)ի(ւն) իմ, եւ յանցանք իմ ՛ի քէն ո́չ ծածկեցան։

⁷Մի́ ամաչեսցեն վասն իմ որ համբերեն քեզ տ(է)ր տ(է)ր զօրութե(ան)ց. մի́ պատկառեսցեն վ(ա)ս(ն) իմ, որ խնդրեն զքեզ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։
⁸Վ(ա)ս(ն) քո համբերի նախատանաց, եւ ծածկեաց ամօթ զերեսս իմ։
⁹Օտար եղէ ես եղբարց իմոց, եւ հիւր որդւոց մօր իմոյ։
¹⁰Նախանձ տան քոյ եկեր զիս. նախատինք նախատչաց քոց անկան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
¹¹Խոնարհեցուցի պահօք զանձն իմ, եւ եղեն ինձ այս նախատինք.
¹²արարի զհանդերձս իմ քուրձ, եւ եղէ յառակ նոցա։
¹³Զինէն խորհէին ոյք նստէին առ դրունս. զիս ա́յպն առնէին որ ըմպէին գինի։

¹⁴Ես յաղօթս կայի առ քեզ տ(է)ր, ՛ի ժամանակ ընդունելի։ Ա(ստուա)ծ ՛ի բազում ողորմու(թ)ե(ան) քում լո́ւր ինձ, ՛ի ճշմարտութի(ւն) փրկու(թ)ե(ան) քո։
¹⁵Ապրեցո́ զիս ՛ի կաւոյ զի մի́ ընկլայց. ապրեցա́յց ես յատելեաց իմոց, եւ ՛ի խորոց ջուրց բազմաց։
¹⁶Մի́ ընկլցեն զիս պտոյք ջուրց, եւ մի́ ընկղմեսցեն զիս անդունդք խորոց. ջրհոր մի́ կափուսցէ զբերան իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
¹⁷Լո́ւր ինձ տ(է)ր զի քա́ղցր է ողորմութի(ւն) քո, ըստ բազում գթու(թ)ե(ան) քոյ հայեա́ յիս.
¹⁸եւ մի́ դարձուցաներ զերեսս քո ՛ի ծառայէ քումմէ. զի նեղեալ եմ ես վաղվաղակի́ լո́ւր ինձ։
¹⁹Հայեա́ յանձն իմ եւ փրկեա́ զիս, եւ վասն թշնամեաց իմոց ապրեցո́ զիս։

²⁰Զի դու գիտես զնախատինս իմ, զամօթ իմ եւ զպատկառանս իմ։
²¹Առաջի քո́ են ա(մենայ)ն նեղիչք անձին իմոյ. նախատանաց համբեր սիրտ իմ եւ թշուառութե(ան)։ Ակն ունէի թէ ո́ տրտմեսցի ընդ իս, եւ ո́չ ոք էր. եւ մխիթարիչ ոք ո́չ գտաւ։
²²Ետուն ՛ի կերակուր ինձ լեղի, եւ ՛ի ծարաւ իմ արբուցին ինձ քացախ։
²³Եղիցին սեղանք ն(ո)ց(ա) առաջի ն(ո)ց(ա) յորոգա́յթ, ՛ի հատուցումն եւ ՛ի գայթագղու(թ)ի(ւն)։
²⁴Խաւարեսցին աչք ն(ո)ց(ա) զի մի́ տեսցեն, եւ զթիկունս ն(ո)ց(ա) հանապազ կորացո́։
²⁵Արկցես ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) զբարկութի(ւն) քո, սրտմտու(թ)ի(ւն) բարկութե(ան) քոյ հասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։

²⁶Եղիցին բնակու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա) աւերակ, եւ ՛ի յարկս ն(ո)ց(ա) մի́ ոք իցէ որ բնակիցէ։
²⁷Զի զոր դուն հարեր հալածեցին, եւ ՛ի վէրս ցաւոց իմոց յաւելին։
²⁸Դի́ր զմեղս ՛ի վ(ե)ր(այ) մեղաց ն(ո)ց(ա), զի մի́ մտցեն յարդարու(թ)ի(ւն) քո։
²⁹Ջնջեսցին նոքա ՛ի դպրու(թեն)է քումմէ կենաց, եւ ընդ արդարս քո մի́ գրեսցին։
³⁰Աղքատ եւ ցաւա́ծ եմ ես, փրկու(թ)ի(ւն) քո ա(ստուա)ծ ընկալցի զիս։
³¹Օրհնեցից զանուն ա(ստուծո)յ իմոյ օրհնութ(եամ)բ, եւ բարձր արարից զնա գովու(թեամ)բ։
³²Հաճոյ եղիցի ա(ստուծո)յ քան զորթ մատաղ, որ բերէ եղջեւրս եւ կճղակս։

³³Տեսցեն աղքատք եւ ուրախ եղիցին, խնդրեցէ́ք զա(ստուա)ծ եւ կեցցեն անձինք ձեր։
³⁴Զի լուաւ տ(է)ր տնանկաց, եւ զկապեալս իւր ո́չ արհամարհեաց։
³⁵Օրհնեսցեն զնա երկինք եւ երկիր, ծովք եւ ա(մենայ)ն որ զեռայ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
³⁶Ա(ստուա)ծ փրկէ զսիոն, եւ շինեսցին քաղաքք հրէաստանի. շինեսցեն բնակեսցեն եւ ժառանգեսցեն ՛ի նմա։
³⁷Զաւակ ծառայից քոց հաստատեսցի անդ, եւ ոյք սիրեն զանուն քո բնակեսցեն ՛ի նմա։ Տունք. լ՜ը։

¹՛Ի կատարած. ՛ի դաւիթ՝ առ յիշատակի փրկելոյ զնա տ(եառ)ն. Սաղմոս. Կ՜Թ։
²Ա(ստուա)ծ յօգնել ինձ նայեա, եւ տ(է)ր յընկերե́լ ինձ փութա։
³Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին որ խնդրէին զանձն իմ. դարձցին յե́տս եւ ամաչեսցեն ոյք խորհէին ինձ չար։
⁴Դարձցին առ ժամայն ամաչեցեալ որ ասէին ինձ վա́շ վա́շ։
⁵Ցնծասցեն եւ ուրախ լիցին ՛ի քեզ, ամենեքեան որ խնդրեն զքեզ։ Ասասցեն յա(մենայ)ն ժամ մեծ է ա(ստուա)ծ, եւ ոյք սիրեն զփրկու(թ)ի(ւն)ս քո։
⁶Ես աղքատ եւ տնանկ եմ ա(ստուա)ծ օգնեա́ ինձ. օգնական եւ փրկիչ իմ ես եւ տ(է)ր իմ մի́ յամենար։ Տունք. զ՜։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹՛Ի կատարած. որդւոցն յովնադաբայ՝ յետ առաջնոյ գերութե(ան). Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Հ՜։
²յարդարութե(ան) քում փրկեա́ զիս եւ ապրեցո́ զիս։ Խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո, եւ կեցո́ զիս։
³Լե́ր իմ ա(ստուա)ծ ապաւէն եւ տեղի ամուր կեցուցանել զիս. զի հաստատու(թ)ի(ւն) իմ եւ ապաւէն իմ դու ես։
⁴Ա(ստուա)ծ իմ փրկեա́ զիս ՛ի ձեռաց մեղաւորի, ՛ի ձեռաց անօրինի եւ անիրաւի։
⁵Դու ես համբերու(թ)ի(ւն) իմ տ(է)ր տ(է)ր, յոյս իմ ՛ի մանկութ(են)է իմմէ։
⁶՛Ի քեզ հաստատեցայ ես յարգանդէ, յորովայնէ մօր իմոյ դո́ւ ես ապաւէն իմ, եւ առ ՛ի քէն է օգնու(թ)ի(ւն) իմ յա(մենայ)ն ժամ։

⁷Որպէս զի նշաւակ եղէ ես բազմաց, եւ դու օգնական իմ եւ հզօրիչ իմ։
⁸Լցցի բերան իմ գովու(թեամ)բ, ո(ր)պ(էս) օրհնեցից զփառս քո, զօրհանապազ զմեծվայելչու(թ)ի(ւն)ս քո։
⁹Մի́ ընկենուր զիս տ(է)ր ՛ի ժամանակի ծերութե(ան), ՛ի պակասել զօրութե(ան) իմոյ մի́ թողուր զիս։
¹⁰Ասացին թշնամիք իմ ինձ, եւ ոյք պաշարեցին զանձն իմ, խորհեցան ՛ի միասին եւ ասացին։
¹¹Ա(ստուա)ծ եթող զնա հալածեսցո́ւք եւ հասցո́ւք նմա, զի ո́չ ոք է որ փրկէ զնա։
¹²Ա(ստուա)ծ իմ մի́ հեռի առնիր յինէն, եւ ա(ստուա)ծ յօգնել ինձ նայեա́ց։
¹³Ամաչեսցեն եւ պատկառեսցին որ չարախօս կային զանձնէ իմմէ, զգեցցին զամօթ եւ զպատկառանս ոյք խնդրէին ինձ չար։

¹⁴Ես յա(մենայ)ն ժամ յուսացայց, եւ յաւելից յօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹⁵Բերան իմ պատմեսցէ զարդարութի(ւն)ս քո, զօրհանապազ զգովութի(ւն)ս քո։ Ո(ր)պ(էս) ո́չ թէ խարդախութի(ւն) ինչ գիտէի ես դպրու(թ)ե(ան).
¹⁶այլ մտի ՛ի զօրու(թ)ի(ւն)ս տ(եառ)ն, եւ տ(է)ր յիշեցի զարդարութի(ւն)ս քո միայն։
¹⁷Ա(ստուա)ծ իմ ուսուցեր զիս ՛ի մանկութ(են)է իմմէ, եւ ցա́րդ եւս պատմեցից զարդարութի(ւն)ս քո։
¹⁸Մինչեւ յալեւորել եւ ՛ի ծերանալ, ա(ստուա)ծ իմ մի́ թողուր զիս։ Մինչեւ պատմեսցի բազուկ քո ազգի ա(մենայ)նի որ գալոցն է։ Զզօրութի(ւն)ս քո
¹⁹եւ զարդարութի(ւն) մինչեւ ՛ի բարձունս, զոր արարեր մեծամեծս. ա(ստուա)ծ ո́ նմանէ քեզ։

²⁰Որչափ ցուցեր ինձ նեղութի(ւն) բազում եւ չարչարանս, դարձար մխիթարեցե́ր զիս, եւ ՛ի խորոց անդնդոց երկրէ հաներ զիս։
²¹Յաճախեցեր ՛ի զօրու(թ)ի(ւն)ս քո, դարձար եւ մխիթարեցեր զիս, եւ ՛ի խորոց երկրէ միւսանգամ հաներ զիս։
²²Արդ եւ ես խոստովա́ն եղէց քեզ ՛ի պատրաստութի(ւն) սաղմոսաց ճշմարիտդ ա(ստուա)ծ. սաղմոս ասացից քեզ օրհնութ(եամ)բ ս(ուր)բդ ի(սրաէ)լի։
²³Ցնծասցեն շրթունք իմ յորժամ սաղմոս ասիցեմ քեզ, եւ անձն իմ զոր եւ փրկեցեր։
²⁴Եւս եւ լեզու իմ՝ զօրհանապազ խօսեսցի́ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։ ՛Ի ժամանակի ո(ր)պ(էս) յամօթ լիցին, եւ ամաչեսցեն ոյք խորհէին ինձ չար։ Տունք. ի՜զ։

¹՛Ի սողոմոն սաղմոս. Հ՜Ա։
²Ա(ստուա)ծ զիրաւունս քո արքայի́ տուր, զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո որդւոյ թագաւորի։ Դատել զժողովուրդս քո արդարու(թեամ)բ, եւ զաղքատս քո իարաւամբք։
³Առցեն լերինք զխաղաղու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան, եւ բլուրք զարդարութի(ւն)։
⁴Իրաւ արասցէ աղքատաց ժողովրդեան, եւ կեցուսցէ́ զորդիս տնանկաց, եւ խոնարհեցուսցէ́ զամբարտաւանս։
⁵Կացցէ եւ մնասցէ́ ը(ստ) արեւու, յառաջ քան զլուսին ազգէ մինչեւ յազգ։
⁶Իջցէ ո(ր)պ(էս) զանձրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գեղման, ո(ր)պ(էս) ցօղ զի ցօղէ յերկիր։
⁷Ծագեսցի յաւուրս ն(ո)ր(ա) արդարութի(ւն) բազում խաղաղու(թ)ի(ւն), մինչեւ կատարեսցի լուսին։

⁸Տիրեսցէ նա ՛ի ծովէ մինչեւ ՛ի ծով, ՛ի գետոց մինչ ՛ի ծագս աշխարհի։
⁹Առաջի ն(ո)ր(ա) նախ հնդի́կք անկցին, եւ թշնամիք ն(ո)ր(ա) հող կերիցեն։
¹⁰Թագաւորք թարսիի եւ կղզեաց պատարագս մատուսցեն նմա. թագաւորք արաբա́յ եւ սաբայ պատարագս բերցեն նմա։
¹¹Երկիրպագցեն նմա ա(մենայ)ն թագաւորք երկրի, եւ ա(մենայ)ն ազգք ծառայեսցեն նմա։
¹²Զի փրկեաց զաղքատն ՛ի հզօրէ. զաղքատ եւ զտնանկ որոյ ո́չ է իւր օգնական։
¹³Անխայեսցէ նա յաղքատն եւ ՛ի տնանկ, եւ զանձինս տնանկաց կեցուսցէ.
¹⁴՛ի վաշխից չարաց փրկեսցէ զանձինս ն(ո)ց(ա)։ Պատուակա́ն է անուն ն(ո)ր(ա) առաջի ն(ո)ց(ա).

¹⁵կեցցէ եւ տացի նմա յոսկւոյն արաբացւոց։ Յաղօթս կացցեն առ նա յա(մենայ)ն ժամ, եւ զօրհանապազ օրհնեսցեն զնա։
¹⁶Եղիցի հաստատու(թ)ի(ւն) ընդ ա(մենայ)ն երկիր. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց լերանց։ Բարձրասցի́ քան զլիբանան պտուղ ն(ո)ր(ա). ծաղկեսցի ՛ի քաղաքի տ(եառ)ն ո(ր)պ(էս) խոտ երկրի։
¹⁷Եղիցի անուն տ(եառ)ն օրհնեա́լ յաւիտեան. զի յառաջ քան զարեւ է անուն ն(ո)ր(ա)։ ՛Ի նա օրհնեսցին ա(մենայ)ն ազգք երկրի, ա(մենայ)ն ազինք երանիցեն նմա։
¹⁸Օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի որ առնէ զսքանչելիս միայն.
¹⁹եւ օրհնեալ է անուն ս(ուր)բ փառաց նորա յաւիտեան. եղիցի եղիցի։ Տունք. ի՜։ Գոբղայս. խ՜զ։ Կանոն Գոբղայս. է՜։ Սաղմոս. ժ՜է։ Տունք մ՜ձ։

¹Սաղմոս յասափ. Հ՜Բ։
²Բայց զի ի́մ փոքր մի եւս սասանեալ էին ոտք, սակաւիկ մի եւ գայթագղեալ էին գնացք։
³Նախանձեցայ ես ընդ անօրէնս՝ զխաղաղու(թ)ի(ւն) մեղաւորաց ո(ր)պ(էս) տեսանէի,
⁴ո́չ գոյր վրէպ մահու ն(ո)ց(ա)։ Հաստատուն էին տանջանք ն(ո)ց(ա),
⁵՛ի վաստակս մարդկան չեն նոքա, եւ ըստ մարդկան ո́չ տանջեսցին։
⁶Վ(ա)ս(ն) այսորիկ կալա́ւ զն(ո)ս(ա) ամբարտաւանու(թ)ի(ւն). արկան զիւրեամբք զամպարշտութի(ւն) եւ զանիրաւու(թ)ի(ւն) իւրեանց։
⁷Ելցէ ո(ր)պ(էս) ՛ի ճարպոյ անիրաւու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա). զի գնացին նոքա ըստ խորհրդոց սրտից իւրեանց։

⁸Խորհեցան եւ խօսեցա́ն չարութ(եամ)բ. զապիրատութի(ւն) ՛ի բարձունս խորհեցան։
⁹Եդին յերկի́նս զբերանս իւրեանց, եւ զլեզուս իւրեանց ածէի́ն զերկրաւ։
¹⁰Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ժողովուրդ իմ դարձցին այսրէն, եւ աւուրք իմ լի́ կատարեալ գտցին ՛ի ն(ո)ս(ա)։
¹¹Ասացին թէ զիա՞րդ գիտա՞ց ա(ստուա)ծ. կամ գուցէ՞ արդեւք գիտու(թ)ի(ւն) առ ՛ի բարձրելոյ։
¹²Ահա մեղաւորք են եւ յաջողեա́լ է ն(ո)ց(ա), կան եւ ունին զմեծու(թ)ի(ւն) աշխարհի։
¹³Ասացի՝ ՛ի զո́ւր ուրեմն արդարացուցի զսիրտ իմ. լուացայց զսրբութ(եամ)բ զձեռս իմ,
¹⁴եւ եղէ ես խոշտանկեալ զօրհանապազ. եւ կշտամբանք իմ ընդ առաւօտս։

¹⁵Թէպէտ եւ ասացի, թէ ա́յսպէս պատմեցից ահաւասիկ յազգս որդւոց քոց որոց եւ ուխտեցի։
¹⁶՛Ի մտի եդի թէ սակայն եւ ա́յս ջան է առաջի իմ,
¹⁷մինչեւ մտից ՛ի սրբու(թ)ի(ւն) ա(ստուծո)յ եւ ՛ի միտ առից զկատարած ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Սակայն վ(ա)ս(ն) նենգու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա) տարագի́ր արասցես զնոսա. կործանեսցես զն(ո)ս(ա) յամբարտաւանութե(ան) իւրեանց։
¹⁹Իսկ զիա՞րդ եղեն յաւեր յանկարծակի, սատակեցա́ն պակասեցա́ն կորեան վ(ա)ս(ն) անօրէնու(թ)ե(ան) իւրեանց,
²⁰եւ եղեն ո(ր)պ(էս) երազք զարթուցելոց։ Տ(է)ր ՛ի քաղաքի քում զպատկերս ն(ո)ց(ա) անարգեսցես.
²¹զի հուր բորբոքեցա́ւ ՛ի սրտի իմում, եւ երիկամունք իմ այլագունեցան։

²²Ես արհամարհեալ եղէ եւ ո́չ գիտացի։
²³ո(ր)պ(էս) զանասուն համարեցայ առաջի քո, եւ ես յա(մենայ)ն ժամ ը(ստ) քեզ եմ։
²⁴Կալար զաջոյ ձեռանէ իմմէ, ՛ի խորհուրդս քո առաջնորդեցեր ինձ, եւ փառօք ընկալար զիս։
²⁵Զի՞նչ կայ իմ բնաւ յերկինս, կամ ՛ի քէն զի՞նչ եւս խնդրեցից յերկրէ։
²⁶Նուաղեաց սիրտ իմ եւ մարմին իմ. ա(ստուա)ծ սրտի իմոյ, բաժին իմ ա(ստուա)ծ յաւիտեան։
²⁷Ահաւասիկ ոյք հեռի արարին զանձինս իւրեանց ՛ի քէն կորիցեն. սատակեսցե́ս զամենեսեան որ ապստամբ եղեն ՛ի քէն։
²⁸Ինձ մերձենալ առ ա(ստուա)ծ բարի է, եւ դնել առ տ(է)ր զյոյս իմ։ Պատմել զա(մենայ)ն օրհնու(թ)ի(ւն)ս քո, ՛ի դրունս դստե́ր սիոնի։ Տունք. ի՜դ։

¹Իմաստութի(ւն) յասափ. Հ՜Գ։
²Յիշեա́ զժողովուրդ քո զոր ստացա́ր իսկզբանէ. փրկեցեր զվիճակ ժառանգու(թ)ե(ան) քոյ։ Լեառն սիոն ա́յս որ բնակեցեր դու ՛ի սմա.
³համբարձ զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ամբարտաւանու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա) ՛ի սպառ։ Որ ինչ անիրաւեցաւ թշնամին ՛ի սրբութե(ան) քում,
⁴պարծեցան ատելիք քո ՛ի մէջ բարեկենդանութե(ան) քոյ։
⁵Եդին զնշանս իւրեանց ՛ի նշանս. եւ ինքեանք ո́չ ծանեան զելս ՛ի վերուստ։ Ո(ր)պ(էս) յանտառի փայտատօք
⁶կոտորեցին զդրունս ն(ո)ր(ա), ՛ի միասին փայտատօք եւ մրճովք կործանեցին զնա։
⁷Այրեցին ՛ի հուր զսրբու(թ)ի(ւն) քո. յերկրի պղծեցին զխորան անուան քոյ։

⁸Ասացին ՛ի սիրտս իւրեանց ազգ ն(ո)ց(ա) ՛ի միասին, եկայք լռեցուսցո́ւք զա(մենայ)ն տօնս ա(ստուծո)յ յերկրէ։
⁹Նշանս մեք ինչ ո́չ տեսաք, եւ ո́չ եւս գուցէ մարգարէ. եւ զմեզ ինչ ոք ո́չ ճանաչիցէ։
¹⁰Մինչեւ յե՞րբ ա(ստուա)ծ նախատէ թշնամին, բարկացուցանէ հակառակորդն զանուն սուրբ քո։
¹¹Ընդէ՞ր դարձուցանես զձեռն քո, եւ զաջ քո ՛ի միջոյ ծոցոյ քումմէ ՛ի սպառ։
¹²Ա(ստուա)ծ թագաւոր մեր յառաջ քան զյաւիտեանս, որ արարեր զփրկու(թ)ի(ւն) ՛ի մէջ երկրի։
¹³Դու հաստատեցեր զօրու(թեամ)բ քով զծով. դու խորտակեցե́ր զգլուխս վիշապաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրց։
¹⁴Դու փշրեցեր զգլուխ վիշապին, եւ ետուր զնա կերակո́ւր զօրացն հնդկաց։

¹⁵Դու բղխեցուցե́ր զաղբեւրս եւ զվտակս, դու ցամաքեցուցեր զգետս սաստիկս։
¹⁶Քո́ է տիւ եւ քո է գիշեր, զլոյս եւ զարեւ դո́ւ հաստատեցեր.
¹⁷եւ դու հաստատեցեր զա(մենայ)ն սահմանս երկրի. զգարուն եւ զամառն դո́ւ ստեղծեր։
¹⁸Այս յո́ւշ լիցի քեզ զի թշնամին նախատեաց զտ(է)րդ. ժողովուրդ անզգամ բարկացո́յց զանուն ս(ուր)բ քո։
¹⁹Մի́ մատներ գազանաց զանձն որ խոստովան առնի առ քեզ, եւ զանձինս տնանկաց քոց մի́ մոռանար ՛ի սպառ։
²⁰Հայեա́ յուխտ քո՝ զի լցա́ն տունք ափշելոց յերկրի անիրաւու(թեամ)բ։
²¹Մի դարձցի տնանկն ամաչեցեալ. այլ աղքատն եւ տնանկ օրհնեսցեն զանուն սուրբ քո։

²²Արի́ ա(ստուա)ծ եւ դատեա́ զդատաստանս քո. յիշեա́ զնախատինս որ յանզգամէն զօրհանապազ։
²³Մի́ մոռանար զձայն պաշտօնէից քոց. ամբարտաւանու(թ)ի(ւն) ատելեաց քոց վերասցի հանապազ։ Տունք. ի՜բ։ Գոբղայս. խ՜զ։

¹՛Ի կատարած մի́ ապականեր. սաղմոս յասափ. երգ առ ասորեստանեայս. Հ՜Դ։
²Խոստովան եղիցուք առ քեզ ա(ստուա)ծ, խոստովան եղիցուք եւ կարդասցուք զանուն քո։ Պատմեցից զա(մենայ)ն սքանչելիս քո.
³յորժամ ժա́մ առից՝ ես ուղիղ դատեցայց։
⁴Մաշեցաւ երկիր եւ ա(մենայ)ն բնակիչք ն(ո)ր(ա). ես հաստատեցի զսիւնս ն(ո)ր(ա)։
⁵Ասացի անօրինաց թէ մի́ անօրինիք. մեղաւորաց թէ մի́ բարձրացուցանէք զեղջեւրս ձեր։
⁶Մի́ համբառնայք ՛ի բարձունս զեղջեւրս ձեր, եւ մի́ խօսիք զա(ստուծո)յ անիրաւու(թ)ի(ւն)։
⁷Զի ո́չ յարեւելից եւ ո́չ յարեւմտից եւ ո́չ յանապատէ լերանց. այլ ա(ստուա)ծ դատաւոր է։

⁸Զայս խոնարհ առնէ, եւ զսոյն բարձրացուցանէ.
⁹բաժակ ՛ի ձեռին տ(եառ)ն գինի լի́ անապակ արկեալ. եւ խոնարհեցոյց յայսմանէ յայս։ Սակայն մրուր ն(ո)ր(ա) ո́չ սպառեսցի, եւ արբցեն զնա ա(մենայ)ն մեղաւորք երկրի։
¹⁰Ես ցնծացա́յց յաւիտեան. սաղմոս ասացից ա(ստուծո)յ յակոբայ։
¹¹Զա(մենայ)ն եղջեւրս մեղաւորաց փշրեսցես, եւ բարձր եղիցի եղջեւր արդարոյ։ Տունք. ժ՜։

¹՛Ի կատարած ընդ օրհնութի(ւն)ս. մի́ ապականեր. Սաղմոս յասափ. երգ առ ասորեստանեայս. Հ՜Ե։
²Յայտնի́ է ՛ի հրէաստանի ա(ստուա)ծ, եւ յի(սրա)էլ մեծ է անուն ն(ո)ր(ա)։
³Եղեւ խաղաղութի(ւն) տեղի ն(ո)ր(ա), եւ բնակու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) սիովն։
⁴Անդ խորտակեաց տ(է)ր զզօրութի(ւն) աղեղան, զզէ́ն զսո́ւր եւ զճակատամարտ։
⁵Լուսատու ես դու սքանչելապէս լերանցն յաւիտենից.
⁶խռովեցին ամենեքեան որ անմիտ են սրտիւք, ննջեցին զքունս իւրեանց եւ ոչ ինչ գտին։ Ամենայն արք ՛ի մեծու(թ)ե(ան) ձեռաց իւրեանց.
⁷՛ի սաստէ քումմէ ա(ստուա)ծ յակոբայ ննջեցին, եւ ոյք հեծեալ էին ՛ի ձիս։
⁸Դու ահաւոր ես եւ ո՞վ կարէ կալ առաջի քո.

⁹ո(ր)պ(էս) երեւեցար դու յերկնից, յայտնի եղեւ բարկու(թ)ի(ւն) քո։ Երկիր երկեաւ եւ սարսեա́ց
¹⁰ը(նդ) յառնելն ա(ստուծո)յ ՛ի դատաստան. ընդ ապրեցուցանել զա(մենայ)ն հեզս երկրի։
¹¹Խորհուրդք մարդկան խոստովա́ն առնին առ քեզ, եւ ծածկեալք իմաստու(թեամ)բ օրհնեսցեն զքեզ։
¹²Ո́ւխտս դիք եւ կատարեցէ́ք տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ, ամենեքեան ոյք շուրջ էք զնովաւ։ Մատուցէ́ք պատարագս ահաւորին.
¹³ո́ քաղէ զհոգիս իշխանաց, ահաւոր է նա քան զա(մենայ)ն թագաւորս երկրի։ Տունք. ժ՜։

¹՛Ի կատարած. վասն եդիթովմայ. Սաղմոս յասափ. Հ՜Զ։
²Ձայնիւ իմով ես առ տ(է)ր կարդացի, ձայնիւ իմով առ ա(ստուա)ծ, եւ նայեցաւ առ իս։
³Յաւուր նեղու(թ)ե(ան) իմոյ զա(ստուա)ծ խնդրեցի ձեռօք իմովք, ՛ի գիշերի առաջի ն(ո)ր(ա) եւ ո́չ խաբեցայ։ Ո́չ կամէր մխիթարել անձն իմ,
⁴յիշեցի զա(ստուա)ծ եւ ուրախ եղէ. հոգայի եւ նուազէ́ր յիս հոգի իմ։ Հանգիստ։
⁵Ժամանեցին պահուց աչք իմ, խռովեցայ եւ ո́չ խօսեցայ.
⁶խորհեցայ զաւուրսն զառաջինս եւ զամս յաւիտենից յիշեցի։
⁷Խօսեցայ ՛ի գիշերի ընդ սրտի իմում, հոգայի՝ եւ տառապէր յիս հոգի իմ։
⁸Մի թէ յաւիտենից մերժեսցէ՞ զիս տ(է)ր, եւ ո՞չ եւս յաւելուցու ՛ի հաճել եւ եւս։

⁹Կամ ՛ի սպա՞ռ արգելցէ զողորմութի(ւն) իւր յինէն, կամ կատարեա՞ց զբան իւր ազգէ մինչեւ յազգ։
¹⁰կամ մոռասցի՞ գթալ ա(ստուա)ծ իմ եւ եւս, կամ արգելցէ՞ զգթութի(ւն) իւր բարկու(թեամ)բ իւրով։
¹¹Ասացի թէ այժմ սկսայ. այս է նորոգումն աջոյ բարձրելոյն։
¹²Յիշեցի զգործս տ(եառ)ն իսկզբանէ, յիշեցի զսքանչելիս ն(ո)ր(ա)։
¹³Խօսեցայ յա(մենայ)ն գործս քո, եւ ՛ի ձեռագործս քո խորհեցայ։
¹⁴Ա(ստուա)ծ ՛ի սրբու(թ)ե(ան) են ճանապարհք քո. ո՞վ է ա(ստուա)ծ մեծ ո(ր)պ(էս) զա(ստուա)ծ մեր.
¹⁵դու ես ա(ստուա)ծ որ առնես զսքանչելիս։ Ցուցեր ժողովրդեան քում զզօրու(թ)ի(ւն) քո.

¹⁶փրկեցեր բազկաւ քով զժողովուրդս քո զորդիսն յակովբայ եւ յովսեփու։ Հանգիստ։
¹⁷տեսին զքեզ ջուրք ա(ստուա)ծ, տեսին զքեզ ջուրք եւ երկեան, եւ խորք խռովեցան
¹⁸՛ի ձայնէ ջուրց բազմաց։ Ձայն ետուն ամպք, քանզի եւ նետք քո գնան
¹⁹՛ի ձայնէ որոտալոյ քոյ անուի։ Երեւեցան փայլատակունք քո տիեզերաց, խռովեցաւ եւ դողաց երկիր։
²⁰՛Ի ծովո́ւ են ճանապարհք քո, եւ շաւիղք քո ՛ի ջուրս բ(ա)զ(ու)մս, եւ հետք քո ոչ եւս երեւին։
²¹Առաջնորդեցեր ո(ր)պ(էս) խաշին ժողովրդեան քոյ, ՛ի ձեռն մովսիսի եւ ահարոնի։ Տունք. ժ՜ը։ Գոբղայս. լ՜ը։

¹Իմաստութի(ւն) յասափ. Հ՜Է։
²Բացից առակօք զբերան իմ, խօսեցայց զառակս իսկզբանէ։
³Ո(ր)պ(էս) լուաք եւ ծանեաք զայս, եւ հարքն մեր պատմեցին մեզ։
⁴Ոչի́նչ ծածկեցաւ յորդւոց ն(ո)ց(ա) յազգ յայլ, պատմել զօրհնութի(ւն)ս տ(եառ)ն զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զսքանչելիս իւր զոր արար։
⁵հաստատեաց զվկայու(թ)ի(ւն) իւր առ յակովբ, եւ օրէնս եդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ Որինչ միանգամ պատուիրեաց հարցն մերոց, ցուցանել զայս որդւոց իւրեանց,
⁶զի ծանիցեն յազգ յայլ։ Որդիք որ ծնանին յարիցեն եւ պատմեսցեն զայս որդւոց իւրեանց.

⁷զի դիցեն առ ա(ստուա)ծ զյոյս իւրեանց, եւ մի́ մոռասցին զգործս ա(ստուծո)յ։ Զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) խնդրելո́վ խնդրեսցեն,
⁸եւ մի́ եղիցին ո(ր)պ(էս) եւ հարք իւրեանց։ Ազգ չա́ր եւ դառնացօղ, ազգ որ ո́չ ուղղեաց զսիրտ իւր եւ ո́չ հաստատեաց առ ա(ստուա)ծ զոգի իւր։
⁹Որդիք եփրեմի լիաձիգք եւ պնդաձիգք, յաւուր պատերազմի կապարճս դարձուցին։
¹⁰Ո́չ կացին նոքա յուխտի տ(եառ)ն, եւ ըստ իրաւանց ն(ո)ր(ա) ո́չ կամեցան գնալ։
¹¹Մոռացան զերախտիս ն(ո)ր(ա), եւ զսքանչելիսն զոր եցոյց ն(ո)ց(ա)։
¹²Առաջի հարց ն(ո)ց(ա) զոր արար զսքանչելիս իւր, երկրին եգիպտացւոց եւ ՛ի դաշտին տայանու։

¹³Հերձ զծովն եւ անցո́յց զն(ո)ս(ա), կացոյց զջուրս որպէս ՛ի տիկս։
¹⁴Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ամպով ՛ի տուէ, եւ զա(մենայ)ն գիշեր ՛ի լոյս հրոյ։
¹⁵Հերձ զվէմն յանապատի, եւ ետ ըմպել ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) ՛ի խորոյ մեծէ։
¹⁶Հան զջուրն ՛ի վիմէ, եւ հոսեաց ո(ր)պ(էս) զգետս զջուրս։
¹⁷Սակայն յաւելի́ն ՛ի մեղանչել, եւ ե́ւս բարկացուցին զբարձրեալն յանջրդի։
¹⁸Փորձեցին զա(ստուա)ծ ՛ի սիրտս իւրեանց, ՛ի խնդրել զկերակուր անձանց իւրեանց։
¹⁹Տրտնջեցին զա(ստուծո)յ եւ ասացին, միթէ կարօ՞ղ իցէ ա(ստուա)ծ պատրաստել սեղան յանապատի։
²⁰Քանզի հարկանէր զվէմն՝ եւ հոսէին ջուրք, եւ վտա́կք խաղային ՛ի նմանէ։ Աղէ՝ հա՞ց եւս կարասցէ տալ նա մեզ, կամ պատրաստէ սեղան ժողովրդեան իւրոյ։

²¹Վ(ա)ս(ն) այսորիկ լուաւ զայս տ(է)ր եւ յապաղեաց. հուր բորբոքեցաւ ՛ի յակովբ, բարկութի(ւն) ել ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
²²Ո́չ հաւատացին յա(ստուա)ծ, եւ ո́չ յուսացան ՛ի փրկութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²³Հրաման ետ ամպոց ՛ի վերուստ եւ զդրունս երկնից եբաց,
²⁴եւ տեղեա́ց ՛ի ն(ո)ս(ա) մանանայ կերակուր։ Զհաց երկնից ե́տ ն(ո)ց(ա).
²⁵զհաց հրեշտակաց կերան մարդիկ. իջոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) կերակուր ՛ի լիու(թ)ի(ւն)։
²⁶Հան զհողմ հարաւոյ, եւ ա́ծ զօրու(թեամ)բ իւրով զհիւսւսի։
²⁷Տեղեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) միս ո(ր)պ(էս) հող, ո(ր)պ(էս) զաւա́զ ծովու զթռչունս թեւաւորս։
²⁸Արկ ՛ի մէջ բանակի ն(ո)ց(ա), եւ շուրջ զվրանօք ն(ո)ց(ա)։

²⁹Կերան եւ յագեցան յոյժ, զցանկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) ե́տ ն(ո)ց(ա),
³⁰եւ ոչինչ կարօտ եղեն ՛ի ցանկու(թեն)է իւրեանց։ Մինչդեռ կերակուրք ՛ի բերանս իւրեանց էին,
³¹բարկու(թ)ի(ւն) յա(ստուծո)յ ե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։ Սպան զբազումս ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ, եւ զընտիր ընտիրս յ(թ)ի(ւն)լէ սատակեաց։
³²Յայսմ ա(մենայ)նի մեղան եւ եւս, եւ ո́չ հաւատացին սքանչելեաց ն(ո)ր(ա)։
³³Պակասեցա́ն յունայնու(թ)ե(ան) աւուրք ն(ո)ց(ա), եւ ամք ն(ո)ց(ա) փութապէ́ս անցին։
³⁴Յորժամ սոանանէր զն(ո)ս(ա) խնդրէի́ն զնա, դառնային եւ առաւօտ առնէին առ ա(ստուա)ծ։
³⁵Յիշեցին զի ա(ստուա)ծ օգնական էր ն(ո)ց(ա), ա(ստուա)ծ բարձրեալ փրկիչ էր ն(ո)ց(ա)։

³⁶Սիրեցին զնա բերանօք իւրեանց, եւ լեզուօք իւրեանց ստեցին նմա.
³⁷եւ սիրտք իւրեանց ո́չ էին ուղիղ ընդ նմա, եւ ո́չ հաւատացին ուխտի ն(ո)ր(ա)։
³⁸Այլ նա́ ինքն գթա́ծ էր, քաւէր զմեղս ն(ո)ց(ա)՝ եւ ո́չ ապականէր։ Յաճախէր դարձուցանել զբարկութի(ւն), եւ ո́չ բորբոքէր զա(մենայ)ն սրտմտու(թ)ի(ւն) իւր։
³⁹Յիշեաց թէ մարմին են նոքա. հոգի որ ելանէ՝ եւ ոչ եւս դառնայ։
⁴⁰Քանիցս անգամ դառնացուցին զնա յանապատի, բարկացուցին զբարձրեալն յանջրդի։
⁴¹Դարձան եւ փորձեցին զա(ստուա)ծ, եւ զս(ուր)բն ի(սրաէ)լի զայրացուցին։
⁴²Ո́չ յիշեցին զձեռն ն(ո)ր(ա) յաւուր յորում փրկեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռաց նեղչաց ն(ո)ց(ա)։

⁴³Ո(ր)պ(էս) արար զնշանս եւ զարուեստս իւր յերկրին եգիպտացւոց, եւ ՛ի դամտին տայանու։
⁴⁴Դարձոյց յարիւն զգետս ն(ո)ց(ա), եւ զանձրեւս ն(ո)ց(ա) զի մի́ արբցեն։
⁴⁵Առաքեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) շանաճանճ եւ եկե́ր զն(ո)ս(ա), եւ գորտիւ ապականեաց զն(ո)ս(ա)։
⁴⁶Ետ ժանգոյ զպտուղ ն(ո)ց(ա), եւ զվաստակս ն(ո)ց(ա) մարախոյ։
⁴⁷Հա́ր կարկտիւ զայգիս ն(ո)ց(ա), եւ զթզենիս ն(ո)ց(ա) եղեմամբ։
⁴⁸Մատնեաց ՛ի կարկուտ զանասունս ն(ո)ց(ա), զստացուածս նոցա հրով դատեցաւ։
⁴⁹Առաքեաց ՛ի ն(ո)ս(ա) զսրտմտու(թ)ի(ւն) բարկութե(ան) իւրոյ, զսրտմտութի(ւն) բարկութի(ւն) եւ զնեղութի(ւն)։ Առաքեաց ՛ի նոսա տանջանս ՛ի ձեռն հրեշտակի չարի,

⁵⁰դիմեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) զսրտմտութի(ւն) բարկութե(ան) իւրոյ։ Ո́չ անխայեաց ՛ի մահուանէ զանձինս ն(ո)ց(ա), եւ զանասունս ն(ո)ց(ա) ՛ի մա́հ մատնեաց։
⁵¹Եհա́ր զա(մենայ)ն անդրանիկս եգիպտացւոց, զսկիզբն ա(մենայ)ն վաստակոյ ն(ո)ց(ա) ՛ի յարկս քամայ։ Հանգիստ։
⁵²Հորդան ետ ո(ր)պ(էս) խաշին ժողովրդեան իւրոյ. եւ եհան զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) հօ́տ յանապատ։
⁵³Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) յուսով, եւ ո́չ երկեան, եւ զթշնամիս ն(ո)ց(ա) ծով ծածկեաց։
⁵⁴Եհան զն(ո)ս(ա) ՛ի լեառն սրբու(թ)ե(ան) իւրոյ. լեառն՝ այն զոր ստացեալ էր աջոյ ն(ո)ր(ա)։ Մերժեա́ց յերեսաց ն(ո)ց(ա) զհեթանոսս, վիճակեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա) զվիճակ ժառանգութե(ան) իւրոյ,

⁵⁵եւ բնակեցոյց ՛ի յարկս ն(ո)ց(ա) զա́զգն ի(սրաէ)լի։
⁵⁶Փորձեցին դառնացուցին զա(ստուա)ծ բարձրեալ, եւ զվկայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ո́չ պահեցին։
⁵⁷Դարձան խոտորեցա́ն ո(ր)պ(էս) եւ հարք իւրեանց, դարձան եւ եղեն ո(ր)պ(էս) զաղեղն թեւր։
⁵⁸Դարձան բարկացուցին զնա ՛ի բագինս իւրեանց, եւ դրօշելովք իւրեանց նախանձ արկին նմա։
⁵⁹Լուաւ ա(ստուա)ծ եւ արհամարհեաց զն(ո)ս(ա), եւ անարգեաց յոյժ զի(սրա)էլ։
⁶⁰Մերժեաց յիւրմէ զխորանն ՛ի սելով, խորան զոր բնակեցո́յց ՛ի մէջ մարդկան։
⁶¹Մատնեաց ՛ի գերութի(ւն) զզօրութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), եւ զգեղս ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռս թշնամեաց ն(ո)ց(ա)։
⁶²Արգել ՛ի սուր զժողովուրդ իւր, եւ զժառանգութի(ւն) իւր անտես արար։

⁶³Զերիտասարդս ն(ո)ց(ա) եկեր հուր, եւ վ(ա)ս(ն) կուսանաց ն(ո)ց(ա) ո́չ ոք սգացաւ։
⁶⁴Քահանայք նոցա անկան ՛ի սուր, եւ զայրիս ն(ո)ց(ա) ո́չ ոք էր որ լայր։
⁶⁵Զարթեաւ ո(ր)պ(էս) ՛ի քնոյ տ(է)ր, ո(ր)պ(էս) հզօր զի թափէ զգինի։
⁶⁶Եհար յե́տս զթշնամիս իւր, նախատինս յաւիտենից արար զնոսա։
⁶⁷Մերժեաց նա զխորանն յովսեփու, եւ զազգն եփրեմի նա ո́չ ընտրեաց։
⁶⁸Այլ ընտրեաց նա զազգն յուդայ. լեառն սիովն զոր եւ սիրեաց։
⁶⁹Շինեաց որպէս միեղջերոյ զսրբութի(ւն) ն(ո)ր(ա) յերկրի հաստատեաց զնա յաւիտեան։
⁷⁰Ընտրեաց զդաւիթ ծառայ իւր եւ ընկալաւ զնա ՛ի հօտէ խաշանց, ՛ի վերջին ծնելոցն ընկալաւ զնա։

⁷¹Հովուել զյակովբ ծառայ իւր, եւ զի(սրա)էլ ժառանգութի(ւն) իւր։
⁷²Արածէր զնոսա իմաստութ(եամ)բ սրտի իւրոյ, յանմեղութի(ւն) ձեռաց իւրոց առաջնորդէր նոցա։ Տունք. հ՜գ։

¹Սաղմոս յասափ. Հ՜Ը։
²արկին զդիակունս ծառայից քոց գէ́շ թռչնոց երկնից, եւ զմարմինս սրբոց քոց գազանաց երկրի։
³Հեղին զարիւնս ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) ջո́ւր շուրջ զե(րուսաղէ)մաւ, եւ ո́չ ոք էր որ թաղէր զն(ո)ս(ա)։
⁴Եղաք մեք նախատինք դրացեաց մերոց. ծաղր եւ այպն կատականաց այնոցիկ որ շուրջ էին զմեւք։
⁵Մինչեւ յե՞րբ տ(է)ր բարկանաս դու ՛ի սպառ, բորբոքեսցի ո(ր)պ(էս) հուր նախանձ քո։
⁶Հե́ղ զբարկու(թ)ի(ւն) քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգաց որ զքեզ ո́չ ճանաչիցեն, ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորաց որ զանուն քո ո́չ կարդացին.
⁷զի կերան զյակովբ եւ զտեղի ն(ո)ր(ա) աւերեցին։

⁸Մի́ յիշեր զմեղս մեր զառաջինս, վաղվա́ղ եկեսցէ առ մեզ ողորմու(թ)ի(ւն) քո զի աղքատացաք յոյժ։
⁹Օգնեա́ մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր, վասն փառաց անուան քոյ։ Տ(է)ր փրկեա́ զմեզ եւ քաւեա́ զմեղս մեր վ(ա)ս(ն) անուան քոյ։
¹⁰Մի́ երբէք ասասցեն ՛ի հեթանոսս, թէ ո́ւր է ա(ստուա)ծ ն(ո)ց(ա)։ Այլ յայտնի́ ինչ լիցի ՛ի վ(ե)ր(այ) հեթանոսաց առաջի աչաց մերոց, առ ՛ի խնդրել զվրէժ արեանց ծառայից քոց որ հեղաւ։
¹¹Մտցէ առաջի քո հեծութի(ւն) կապելոց. ըստ մեծու(թ)ե(ան) բազկի քո շահեա́ դու զորդիս սպանելոց։
¹²Հատո́ դրացեաց մերոց եւթնպատիկ ՛ի ծոցն ն(ո)ց(ա), նախատինս զոր նախատեցին զքեզ տ(է)ր։

¹³Մեք ժողովուրդք եւ խաշն արօտի քոյ խոստովա́ն եղիցուք առ քեզ յաւիտեան, ազգէ յա́զգ պատմեսցուք զօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո։ Տունք. ժ՜դ։

¹՛Ի կատարած. ՛Ի վերայ զառանցելոցն վկայութի(ւն)ս. ասացեալ սաղմոս ՛ի վերայ եթւովպացւոցն. Հ՜Թ։
²Ո հովուեսդ ի(սրաէ)լի նայեա́ց, որ առաջնորդես ո(ր)պ(էս) խաշին յովսեփու։ Որ նստիսդ ՛ի քրովբէս յայտնեա́
³առաջի եփրեմի բենիամինի եւ մանսաէի։ Զարթո́ զզօրու(թ)ի(ւն) քո, եւ ե́կ կեցուցանել զմեզ։
⁴Ա(ստուա)ծ զօրու(թ)ե(ան)ց դարձո́ զմեզ, երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի մեզ եւ կեցցուք։
⁵Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրու(թ)ե(ան)ց մինչեւ յե՞րբ բարկանաս յաղօթս ծառայից քոց։
⁶Ջամբեցեր մեզ հաց արտասուաց, եւ արբուցեր մեզ արտասուս չափով։
⁷Արարեր զմեզ նախատինս դրացեաց մերոց, այպն կատականաց թշնամեաց մերոց։

⁸Ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց դարձո́ զմեզ, երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի մեզ եւ կեցցուք։
⁹Այգի յեգիպտոսէ փոխեցեր. հաներ զհեթանոսս եւ զն(ո)ս(ա) տնկեցեր,
¹⁰եւ առաջնորդեցեր նմա։ Հաստատեցեր զարմատս ն(ո)ր(ա) եւ ելից զերկիր.
¹¹ծածկեաց զլերինս հովանի ն(ո)ր(ա), եւ բարունակք ն(ո)ր(ա) զմայր ա(ստուծո)յ։
¹²Ձգեաց զորթ իւր մինչեւ ՛ի ծով, մինչեւ ՛ի գետս են շառաւեղք ն(ո)ր(ա)։
¹³Ընդէ՞ր քակեցեր զցանգ ն(ո)ր(ա), կթեն զնա անցաւորք ճանապարհի։
¹⁴Ապականեաց զնա խոզ անտառի, եւ երէ վայրի արածեցաւ ՛ի նմա։
¹⁵Ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց դա́րձ հայեա́ց յերկնից եւ տե́ս, ա́յց արա այգւոյս այսմիկ
¹⁶եւ դարման տա́ր սմա զոր տնկեաց աջ քո։ ՛Ի վ(ե)ր(այ) որդւոյ մարդոյ զոր զօրացուցեր զնա ՛ի քեզ,

¹⁷այրեցեա́լ ՛ի հուր, աւերեալ, եւ ՛ի սաստէ քումմէ կորիցէ։
¹⁸Եղիցի ձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) առն, աջ քո ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյ մարդոյ զոր զօրացուցեր զնա ՛ի քեզ։
¹⁹Ո́չեւս ՛ի բացէ եղիցուք մեք ՛ի քէն. կեցուսցես դու զմեզ, եւ զանուն քո տ(է)ր կարդասցուք։
²⁰Ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց դարձո́ զմեզ, երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի մեզ եւ կեցցուք։ Տունք. ժ՜ը։

¹՛Ի կատարած. վասն հնձանաց. Սաղմոս յասափ. հինգերորդ շաբաթուց. Ձ՜։
²Ցնծացէ́ քառ ա(ստուա)ծ օգնական է մեր աղաղակեցէ́ք առ ա(ստուա)ծ յակովբայ։
³Առէ́ք սաղմոս եւ տո́ւք օրհնութի(ւն), սաղմոս ասացէք նմա ՛ի ձայն քաղցրու(թ)ե(ան)։
⁴Փո́ղ հարէք ՛ի գլուխս ամսոց, յաւուր նշանաւորի տարեկանաց մերոց։
⁵Հրաման է այս ի(սրաէ)լի, եւ իրաւունք են ա(ստուծո)յ յակովբայ։
⁶Վկայու(թ)ի(ւն)ն յովսեփու զոր եդ ը(ստ) նմա. ո(ր)պ(էս) ելանէր նա յերկրէն եգիպտացւոց, լեզու զոր ո́չ գիտէր լուաւ։
⁷՛Ի բա́ց արա ՛ի բեռանց զթիկունս ն(ո)ր(ա), եւ զձեռս ն(ո)ր(ա) յարդի եւ ՛ի թիոյ ծառայու՝(թեն)է։

⁸՛Ի նեղու(թ)ե(ան) կարդացեր առ իս եւ փրկեցի զքեզ, լուայ քեզ ՛ի գաղտնութ(են)է մրրկին, եւ փորձեցի զքեզ ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրցն հակառակութե(ան)։
⁹Լո́ւր ժողովուրդ իմ եւ վկայեմ քեզ, եւ ի(սրա)էլ թէ լուիցես ինձ։
¹⁰Մի́ եւս եղիցին քեզ աստուածք առժամայնք. եւ մի́ երկիրպագանիցես դու աստուծոյ օտարի։
¹¹Ես եմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո որ հանի զքեզ յերկրէն եգիպտացւոց, բա́ց զբերան քո եւ լցից զդա։
¹²Ժողովուրդ իմ ո́չ լուաւ ձայնի իմում, եւ ի(սրա)էլ յիս ինչ ո́չ նայեցաւ։
¹³Բարձի թողի զն(ո)ս(ա) երթալ զհետ կամա́ց սրտից իւրեանց, զի գնացին նոքա ըստ կա́մս անձանց իւրեանց։

¹⁴Զի թէ ժողովրդեան իմոյ լուեալ էր ինձ. կամ ի(սրաէ)լի զճանապարհս իմ գնացեալ էր։
¹⁵Ո(ր)պ(էս) զոչինչ խինա́րհ արարեալ էր իմ զթշնամիս ն(ո)ր(ա), ՛ի վ(ե)ր(այ) նեղչաց նորա արկեալ էր զձեռն իմ։
¹⁶Թշնամիք տ(եառ)ն ստեցին նմա, եղիցին ժամանակք ն(ո)ց(ա) յաշխարհի։
¹⁷Կերակրեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի պարարտութ(են)է ցորենոյ, ՛ի վիմէ մեղր յագեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա)։ Տունք. ժ՜զ։

¹Սաղմոս յասափ. Ձ՜Ա։
²Մինչեւ յե՞րբ դատիք անիրաւութ(եամ)բ, եւ ակն առնուք մեղաւորաց։
³Դա́տ արարէք սրբոյն եւ այրւոյ. իրաւո́ւնս արարէք տնանկին եւ խոնարհի։
⁴Ապրեցուցէ́ք զաղքատն եւ զտնանկ, ՛ի ձեռաց մեղաւորի փրկեցէ́ք զն(ո)ս(ա)։
⁵Ո́չ իմացան եւ ո́չ ՛ի միտ առին, ՛ի խաւարի գնացին, եւ շարժեցան ա(մենայ)ն հիմունք երկրի։
⁶Ես ասացի թէ աստուածք իցէք, կամ որդիք բարձրելոյ ամենեքեան։
⁷Դուք աւադիկ ո(ր)պ(էս) մարդիկ մեռանիք, եւ ո(ր)պ(էս) զմի յիշխանաց անկանիք։
⁸Արի́ ա(ստուա)ծ եւ դատեա́ զերկիր, զի դո́ւ ժառանգեսցես զա(մենայ)ն հեթանոսս։ Տունք. ը՜։ Գոբղայս. ծ՜զ։

¹Օրհնութի(ւն). Սաղմոս յասափ. Ձ՜Բ։
²Ա(ստուա)ծ ո՞ քեզ նմանիցէ. մի́ լռեր եւ մի́ դադարեր ա(ստուա)ծ։
³Զի ահա թշնամիք քո գոչեցին, եւ ատելիք քո համբարձին զգլուխս իւրեանց։
⁴՛Ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան քո խորամանկեցին զգիտու(թ)ի(ւն), խորհեցան ՛ի վ(ե)ր(այ) սրբոց քոց եւ ասացին։
⁵Եկայք սատակեսցո́ւք զն(ո)ս(ա) յազգաց, եւ մի́ յիշեսցի անուն ի(սրաէ)լի եւ եւս։
⁶Խորհեցան միաբանութ(եամ)բ ՛ի միասին, վ(ա)ս(ն) քո ուխտ արարին։
⁷Բանակք եդովմայեցւոց եւ իսմայելացիք, մովաբ եւ հագարացիք
⁸Գեբաղ՝ ամովն՝ ամաղեկ, եւ այլազգիքն ա(մենայ)ն բնակչօքն հանդերձ ծուրաւ։

⁹Նա՝ եւ ասուր եկեալ էր ընդ ն(ո)ս(ա). ամենեքեան սոքա զօրավի́գն էին որդւոցն զովտայ։
¹⁰Արա́ զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) մադիամ, ո(ր)պ(էս) զսիսարա, ո(ր)պ(էս) զյաբին ՛ի ծործորսն կիսովնի։
¹¹Սատակեցան նոքա յակա́նս դովրայ, եւ եղեն ո(ր)պ(էս) զաղբ երկրի։
¹²Արա́ զիշխանս ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) զորէ́բն, զէբն, զզէբէէ, եւ զսաղմանա եւ զա(մենայ)ն իշխանս ն(ո)ց(ա)։
¹³Ոյք ասացին՝ ժառանգեսցո́ւք ՛ի մեզ զսրբու(թ)ի(ւն) ա(ստուծո)յ։
¹⁴Ա(ստուա)ծ իմ արա́ զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) զանի́ւ, որպէսզեղէգն առաջի հողմոյ։
¹⁵Ո(ր)պ(էս) հուր զի այրէ́ զանտառ, ո(ր)պ(էս) բոց զի կիզո́ւ զլերինս։

¹⁶Այսպէս հալածեսցես զն(ո)ս(ա) մրրկաւ քով, եւ բարկու(թեամ)բ քով խռովեցուսցես զն(ո)ս(ա)։
¹⁷Լի́ց զերեսս ն(ո)ց(ա) անարգանօք, եւ խնդրեսցեն զանուն քո տ(է)ր։
¹⁸Ամաչեսցեն եւ խռովեսցին յաւիտեանս յաւիտենից, եւ ամօթալից կորիցեն։
¹⁹Ծանիցեն զի անուն քո տ(է)ր է, եւ դու միա́յն բարձրեալ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի։ Տունք. ժ՜ը։

¹՛Ի կատարած. վ(ա)ս(ն) հնձանաց. որդւոցն կորխայ սաղմոս. Ձ՜Գ։
²ցանկայ եւ փափագէ անձն իմ ՛ի գաւիթս քո։ Սիրտ իմ եւ մարմին իմ՝ ցնծասցեն առ ա(ստուա)ծ կենդանի։
³Քանզի ճնճղուկ եգիտ իւր տուն. եւ տատրակ զբո́յն ուր դիցէ զձագս իւր։ Սեղան քո տ(է)ր զօրութե(ան)ց, թագաւոր իմ եւ ա(ստուա)ծ իմ։
⁴Երանի́ ամենեցուն որ բնակեալ են ՛ի տան տ(եառ)ն, յաւիտեանս յաւիտենից օրհնեսցեն զքեզ։
⁵Երանեալ է այր որոյ օգնու(թ)ի(ւն) իւր ՛ի քէն է. ե́լս եդ ՛ի մտի իւրում
⁶՛ի հովտէս տրտմութե(ան) ՛ի տեղւոջ յորում ուխտեաց։
⁷Զօրհնու(թ)ի(ւն) ստասցի որ զօրէնս դնէ, գնասցէ նա ՛ի զօրութ(են)է ՛ի զօրու(թ)ի(ւն), եւ երեւեսցի ա(ստուա)ծ հրեշտակաց ՛ի սիովն։

⁸Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրու(թ)ե(ան)ց լո́ւր աղօթից իմոց, ո́ւնկն դիր ա(ստուա)ծ յակովբայ։
⁹Ընդունելի́ ես դու մեր, տե́ս ա(ստուա)ծ եւ նայեա́ յերեսս օծելոյ քոյ։
¹⁰Վասն զի լա́ւ է ինձ մի օր ՛ի գաւիթս քո, քան զհազարս։ Ընտրեցի ը(նդ) աղբ գալ ՛ի տան ա(ստուծո)յ, առաւել քան զբնականալ ՛ի յարկս մեղաւորաց։
¹¹Զողորմութի(ւն) եւ զճշմարտութի(ւն) սիրէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ, զշնորհս եւ զփառս տացէ։
¹²Տ(է)ր ո́չ պակաս առնէ զողորմու(թ)ի(ւն) իւր յայնցանէ, որ գնան յանբծութե(ան)։ Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց երանեալ է այր որ յուսայ ՛ի քեզ։ Տունք. ժ՜դ։

¹՛Ի կատարած. որդւոցն կորխայ սաղմոս. Ձ՜Դ։
²Հաճեցար տ(է)ր ընդ երկիր քո, եւ դարձուցե́ր զգերութի(ւն)ն յակովբայ։
³Թողեր զանիրաւու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան քոյ, ծածկեցեր զա(մենայ)ն մեղս ն(ո)ց(ա)։
⁴Լռեցուցեր զա(մենայ)ն սրտմտու(թ)ի(ւն)ս քո, դարձա́ր ՛ի բարկու(թեն)է սրտմտու(թ)ե(ան) քո։
⁵Դա́րձ առ մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր, եւ դարձո́ զսրտմտու(թ)ի(ւն)ս քո ՛ի մէնջ։
⁶Մի́ յաւիտեան բարկանար մեզ տ(է)ր, եւ մի́ ձգեր զբարկու(թ)ի(ւն)ս քո ազգէ մինչեւ յազգ։
⁷Ա(ստուա)ծ դու դարձեալ կեցուսցես զմեզ, ժողովուրդ քո ուրա́խ եղիցի ՛ի քեզ։
⁸Ցոյց մեզ տ(է)ր զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո, եւ զփրկութի(ւն)ս քո տո́ւր մեզ։

⁹Լուաք զի՞նչ խօսի տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, խօսեսցի զխաղաղութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ առ սուրբս իւր՝ եւ առ այնոսիկ որ դարձեալ են առ նա սրտիւք։
¹⁰Սակայն մե́րձ է առ երկիւղածս իւր փրկութի(ւն) ն(ո)ր(ա), բնակել փառաց նորա յերկրի մերում։
¹¹Ողորմութի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն) պատահեսցին. արդարութի(ւն) եւ խաղաղու(թ)ի(ւն) համբուրեսցի։
¹²Ճշմարտութի(ւն) յերկրէ բուսաւ, արդարութի(ւն) յերկնից երեւեցաւ։
¹³Տ(է)ր տացէ զքաղցրութի(ւն) եւ երկիր մեր տացէ զպտուղ իւր։
¹⁴արդարու(թ)ի(ւն) առաջի́ ն(ո)ր(ա) գնասցէ դիցէ ՛ի ճանապարհի զգնացս իւր։ Տունք. ժ՜բ։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ.աղօթք. Ձ՜Ե։
²Պահեա́ զանձն իմ զի սուրբ եմ ես. փրկեա́ զծառայս քո ա(ստուա)ծ իմ որ ՛ի քեզ յուսացայ։
³Ողորմեա́ ինձ տ(է)ր զի առ քե́զ աղաղակեցի զօրհանապազ,
⁴ուրա́խ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ տ(է)ր համբարձի զանձն իմ։
⁵Զի դու տ(է)ր քաղցր եւ ուղի́ղ ես. բազումողո́րմ առ ամենեսեան որ կարդան առ քեզ։
⁶Ո́ւնկն դիր տ(է)ր աղօթից իմոց, եւ նայեա́ ՛ի ձայն խնդրուածոց իմոց։
⁷Յաւուր նեղութե(ան) իմոյ կարդացի առ քեզ, եւ լուար ինձ։
⁸Ոչ ոք է նման քեզ յաստուածս տ(է)ր, եւ ո́չ ոք է ո(ր)պ(էս) զգործս քո։

⁹Զա(մենայ)ն ազգս զոր արարեր՝ եկեսցեն եւ երկի́ր պագցեն առաջի քո, փառաւո́ր առասցեն զանուն քո յաւիտեան։
¹⁰Մեծ ես դու տ(է)ր եւ առնես սքանչելիս, եւ դու միա́յն ես ա(ստուա)ծ։
¹¹Առաջնորդեա́ ինձ ՛ի ճանապարհի քում, եւ գնացից ՛ի ճշարտութե(ան) քում, եւ ուրախ եղիցի սիրտ իմ՝ երկնչել յանուանէ քումմէ։
¹²Խոստովան եղէց առ քեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ բոլորով սրտիւ իմով. փառաւո́ր արարից զանուն քո յաւիտեան։
¹³Մեծ եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ողորմու(թ)ի(ւն) քո, փրկեցեր զանձն իմ ՛ի դժոխոց ներքնոց ա(ստուա)ծ։
¹⁴Անօրէնք յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ, եւ ժողովք հզօրաց խնդրեցին զանձն իմ, եւ ո́չ համարեցան զքեզ ա(ստուա)ծ առաջի իւրեանց։

¹⁵Այլ դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ գթած ես եւ ողորմած, երկայնամի́տ բազումողո́րմ եւ ճշմարիտ,
¹⁶նայեա́ առիս եւ ողորմեա́ ինձ։ Տո́ւր զօրու(թ)ի(ւն) ծառայի քոյ, կեցո́ զորդի աղախնոյ քոյ,
¹⁷եւ արա́ առ իս նշան բարութե(ան)։ Տեսցեն ատելիք իմ եւ ամաչեսցեն, զի դու տ(է)ր օգնեցեր ինձ եւ մխիթարեցեր զիս։ Տունք. ժ՜զ։

¹Սաղմոս օրհնութե(ան). որդւոցն կորխայ. Ձ՜Զ։
²սիրէ տ(է)ր զդրունս սիովնի քան զա(մենայ)ն յարկսն յակոբայ։
³Փառաւորեալն խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) քո, ահաւադիկ քաղաքդ ա(ստուծո)յ։
⁴Յիշեցի զրահաբ եւ զբաբելովն ոյք ճանաչեն զիս. ահա այլազգիք եւ ծուր եւ ժողովուրդք հնդկաց՝ սոքա եղեն անդ։
⁵Սիովնի ասի մայր, եւ մարդ ծնաւ ՛ի նմա, եւ ինքն հիմունս արկ նմա բարձրեալն։
⁶Տ(է)ր պատմեսցէ գրովք ժողովրդեան, իշխանացս այսոցիկ որ եղեն անդ։
⁷Ո(ր)պ(էս) զի ուրախ լիցին ՛ի քեզ ամենեքեան. որոց բնակութի(ւն) իւրեանց ՛ի քէն է։ Տունք. զ՜։

¹՛Ի կատարած, վասն մաղաղեթայ իմաստու(թ)ի(ւն).զի ետ պատասխանի էմման իմաստութ(եամ)բ ի(սրաէ)լի. Ձ՜Է։
²Տ(է)ր ա(ստուա)ծ փրկու(թ)ե(ան) իմոյ, ՛ի տուէ կարդացի եւ գիշերի առաջի քո։
³Մտցեն աղօթք իմ առաջի քո տ(է)ր, խոնարհեսցի ունկն քո ՛ի խնդրուածս իմ։
⁴Զի լցան չարչարանօք անձն իմ, եւ կեանք իմ ՛ի դժոխս մերձեցաւ,
⁵եւ համարեցայ ես ընդ այնոսիկ ոյք իջանեն ՛ի գուբ։ Եղէ ես ո(ր)պ(էս) մարդ առանց օգնականի,
⁶եւ ՛ի մեռեալս ազատ։ Ո(ր)պ(էս) զվիրաւորս, որ ննջեն ՛ի գերեզմանի։ Զորս դուն ո́չ յիշեցեր, եւ նոքա ՛ի ձեռանէ քումմէ մերժեցան։
⁷Եդին զիս ՛ի գբի ներքնում, ՛ի խաւարի եւ ՛ի ստուերս մահու։

⁸Յիս հաստատեցաւ սրտմտութի(ւն) քո, զա(մենայ)ն զբօսանս քո ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁹Հեռի́ արարեր յինէն զծանօթս իմ, եւ եդին զիս նշաւակ իւրեանց։ Մատնեցայ եւ ո́չ ելանէի,
¹⁰աչք իմ տկարացաւ յաղքատութ(են)է։ Աղաղակեցի առ տ(է)ր զօրհանապազ, եւ համբարձի առ քեզ զձեռս իմ։
¹¹Միթէ մեռելոց առնիցե՞ս սքանչելիս, կամ բժիշկք յարուցանիցեն՝ խոստովան առնիցին առ քեզ։
¹²Մի թէ պատմեսցէ՞ ոք երբէք ՛ի գերեզմանի զողորմութի(ւն)ս քո, կամ զճշմարտութի(ւն)ս քո ՛ի կորստեան։
¹³Մի թէ ճանաչիցե՞ն ՛ի խաւարի սքանչելիք քո, կամ արդարութի(ւն) քո յերկիր մոռացեալ։

¹⁴Ես առ քեզ տ(է)ր աղաղակեցի, առաւօտու աղօթք իմ ժամանեսցեն առ քեզ։
¹⁵Ընդէ՞ր տ(է)ր մերժես զանձն իմ, կամ դարձուցանես զերեսս քո յինէն։
¹⁶Տնանկ եւ վաստակաւոր եմ ես ՛ի մանկութ(են)է իմմէ. ՛ի բարձրութ(են)է խոնարհեցայ եւ ապշեցայ։
¹⁷Յիս հաստատեցաւ բարկու(թ)ի(ւն) քո, արհաւիրք քո խռովեցուցին զիս։
¹⁸Շրջեցան զինեւ ո(ր)պ(էս) ջուր, զօր ա(մենայ)ն պաշարեցին զիս ՛ի միասին։
¹⁹Հեռի արարեր յինէն զբարեկամս իմ եւ զծանօթս իմ, վ(ա)ս(ն) թշուառու(թ)ե(ան) իմոյ։ Տունք. ի՜։ Գոբղայս. խ՜բ։

¹Իմաստութի(ւն) եմանայ յեզրայէլացւոյ. Ձ՜Ը։
²Զողորմութի(ւն)ս քո տ(է)ր յաւիտեան օրհնեցից, ազգէ յազգ պատմեցից զճշմարտութի(ւն)ս քո բերանով իմով։
³Ասացեր թէ աշխարհս ողորմութ(եամ)բ շինեսցի, յերկինս պատրաստ եղիցի ճշմարտութի(ւն) քո։
⁴Եդի ուխտ ընտրելոյ իմոյ, երդուայ դաւթի ծառայի իմոյ։
⁵Յաւիտեան հաստատեցից զզաւակ քո, շինեցից ազգէ յազգ զաթոռ քո։
⁶Խոստովան եղիցին երկինք սքանչելեաց քոց տ(է)ր, եւ ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո յեկեղեցիս սրբոց։
⁷Ո՞վ է յամպս որ հաւասարէ քեզ, կամ ո՞վ նմանիցէ տ(եառ)ն յորդիս ա(ստուծո)յ։
⁸Ա(ստուա)ծ փառաւորեալ է ՛ի խորհուրդս սրբոց իւրոց, մեծ եւ ահաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որ շուրջ են զնովաւ։

⁹Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց ո́ նմանէ քեզ. հզօր ես դու տ(է)ր՝ եւ ճշմարտութի(ւն) քո շուրջ են զքեւ։
¹⁰Դու տիրես զօրութե(ան)ց ծովու, եւ զխռովու(թ)ի(ւն) ալեաց ն(ո)ր(ա) դո́ւ ցածուցանես։
¹¹Դու խոնարհեցուցանես ո(ր)պ(էս) վիրաւորս զամբարտաւանս, ՛ի զօրու(թ)ի(ւն) բազկի քո ցրուեցեր զթշնամիս քո։
¹²Քո են երկինք եւ քո́ է երկիր, զաշխարհս լրիւ իւրով դու հաստատեցեր,
¹³զհիւսւս եւ զհարաւ դու արարեր, թաբոր եւ հերմոն յանուն քո ցնծասցեն։
¹⁴Քո́ է բազուկ եւ քո́ է զօրու(թ)ի(ւն), զօրասցի́ աջ քո եւ բա́րձր եղիցի ձեռն քո։

¹⁵Յարդարութի(ւն) եւ յիրաւունս հաստատեալ է աթոռ քո, ողորմութի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն) գնասցէ առաջի երեսաց քոց։
¹⁶Երանի ժողովրդեան որ գիտեն զօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո տ(է)ր. ՛ի լոյս երեսաց քոց գնասցեն,
¹⁷եւ յանուն քո ցնծասցեն զօրհանապազ, եւ յարդարութե(ան) քում բարձր եղիցին։
¹⁸Պարծանք զօրու(թ)ե(ան)ց մերոց դո́ւ ես, եւ ՛ի կամս քո բարձր եղիցի եղջեւր մեր։
¹⁹՛Ի տ(եառ)նէ է օգնութի(ւն) սրբոյն ի(սրաէ)լի՝ թագաւորին մերոյ։
²⁰Յայնժամ խօսեցար տեսլեամբ ընդ որդիս քո, եւ ասացեր եդից զօգնու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) հզօրին, եւ բարձր արարից զընտրեալն ՛ի ժողովրդենէ իմմէ։

²¹Գտի զդաւիթ ծառայ իմ, իւղով սրբով իմով օծի զնա։
²²Ձեռն իմ ընկալցի զնա, եւ բազուկ իմ զօրացուսցէ զնա։
²³Մի́ մեղիցէ նմա թշնամի, եւ որդի անօրէնութե(ան) մի́ չարչարեսցէ զնա։
²⁴Հարից առաջի ն(ո)ր(ա) զթշնամիս ն(ո)ր(ա), եւ զատելիս ն(ո)ր(ա) ՛ի պարտութի(ւն) մատնեցից։
²⁵Ճշմարտութի(ւն) իմ եւ ողորմութի(ւն) իմ ընդ նմա, եւ յանուն իմ բարձր եղիցի եղջեւր ն(ո)ր(ա)։
²⁶Եդից ՛ի ծովու զձեռն ն(ո)ր(ա), ՛ի վ(ե)ր(այ) գետոց զաջ նորա։
²⁷Նա կարդասցէ առ իս՝ հայր իմ ես դու, ա(ստուա)ծ ը(նդ)ունելի փրկութե(ան) իմոյ։
²⁸Ես անդրանիկ արարից զնա. եւ բա́րձր քան զա(մենայ)ն թագաւորս երկրի։

²⁹Յաւիտեան պահեցից նմա զողորմութի(ւն) իմ, եւ ուխտ իմ հաւատարի́մ ընդ նմա։
³⁰Հաստատեցից յաւիտեանս յաւիտենից զզաւակ ն(ո)ր(ա), եւ զաթոռ ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) զաւուրս երկնից։
³¹Թէ թողցեն որդիք ն(ո)ր(ա) զօրէնս իմ, եւ յիրաւունս իմ ո́չ կամեսցին գնալ։
³²Թէ զարդարութի(ւն)ս իմ անարգեսցեն, եւ զպատուիրանս իմ ո́չ պահեսցեն։
³³Հարից գաւազանաւ զանօրէնութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), տանջանօք զանիրաւութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա)։
³⁴Բայց զողորմու(թ)ի(ւն) իմ ո́չ արգելից ՛ի նոցանէ, եւ ո́չ նենգեցից ճշմարտութե(ան) իմում,
³⁵եւ ո́չ անարգեցից զուխտ իմ, եւ ինչ որ ելանէ ընդ շրթունս իմ զայն ո́չ արհամարհեցից։

³⁶Մինագամ երդուայ ՛ի սրբութի(ւն) իմ, թէ դաւթի ես ո́չ ստեցից։
³⁷Զաւակ ն(ո)ր(ա) յաւիտեան կացցէ, եւ աթոռ ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) արեգակն առաջի իմ.
³⁸որպէս լուսին զի հաստատեալ է յաւիտեան վկայ հաւատարի́մ յերկինս։
³⁹Իսկարդ դու մերժեցեր եւ անարգեցեր, եւ ը(ստ) վա́յր հարեր զօծեալ քո։
⁴⁰Դարձուցեր զուխտ ՛ի ծառայէ քումմէ, պղծեցեր յերկրի զսրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
⁴¹Քակեցեր զա(մենայ)ն պարիսպս ն(ո)ր(ա), եւ եդիր զամուրս ն(ո)ր(ա) ՛ի դողումն։
⁴²Յափշտակեցին զնա անցաւորք ճանապարհի, եղեւ նա նախատ դրացեաց իւրոց։
⁴³Բարձր արարեր զաջ նեղչաց ն(ո)ր(ա). ուրա́խ արարեր զա(մենայ)ն թշնամիս ն(ո)ր(ա)։

⁴⁴Դարձուցեր զօգնու(թ)ի(ւն) ՛ի սրոյ ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ ընկալար զնա ՛ի պատերազմի։
⁴⁵Անարգեցեր զսրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), զաթոռ ն(ո)ր(ա) յերկիր կործանեցեր։
⁴⁶Նուազ արարեր զաւուրս ժամանակաց ն(ո)ր(ա), եւ հեղեր զնովաւ զամօթ։
⁴⁷Մինչեւ յե՞րբ դարձուցանես զերեսս քո ՛ի սպառ, բորբոքեսցի ո(ր)պ(էս) հուր բարկու(թ)ի(ւն) քո։
⁴⁸Իսկ արդ յիշեա́ տե́ս ով է իմ հանգիստ. միթէ ՛ի զո՞ւր ինչ ստեղծեր զա(մենայ)ն որդիս մարդկան։
⁴⁹Ո́վ է մարդ որ կեցցէ եւ ո́չ տեսցէ զմահ, կամ փկեսցէ զանձն իւր ՛ի ձեռաց դժոխոց։
⁵⁰Ուր են ողորմու(թ)ի(ւն)ք քո տ(է)ր առաջինք, զոր երդուար դաւթի ճշմարտու(թեամ)բ քով։

⁵¹Յիշեա́ զնախատինս ծառայի քոյ, զոր ընկալայ ՛ի ծոց իմյազգաց բազմաց։
⁵²Զոր նախատեցին թշնամիք քո տ(է)ր, նախատեցին փոխանակ օծելոյ քոյ։
⁵³Օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ յաւիտեանս յաւիտենից. եղիցի եղիցի։ Տունք. խ՜ը։ Կանոն Գոբղայս. է՜։ Սաղմոս. ժ՜զ։ տունս, յ՜խը։

¹Աղօթք ՛ի մովսէս յայրն ա(ստուծո)յ. Ձ՜Թ։
²մինչչե́ւ լերինք հաստատեալ էին, մինչչե́ւ ստեղծեալ զերկիր եւ զա(մենայ)ն տիեզերս։ Յաւիտենից մինչեւ յաւիտեանս դո́ւ ես.
³եւ մի́ դարձուցաներ զմարդ ՛ի տառապանս. եւ ասացեր դարձարո́ւք առիս որդիք մարդկան։
⁴Հազար ամ յաչս տ(եառ)ն ո(ր)պ(էս) օր երեկի զի անց. որպէս պահ մի գիշերոյ.
⁵եւ ամք ն(ո)ց(ա) անարգու(թեամ)բ եղիցին։ Ընդ առաւօտս ո(ր)պ(էս) դալարի բուսցին,
⁶ընդ առաւօտս ո(ր)պ(էս) դալարի զուարճասցին եւ ծաղկեսցին, ընդ երեկոյս թարշամեսցին չորասցին եւ անկցին։
⁷Նուաղեցա́ք մեք ՛ի բարկութ(են)է քումմէ, եւ ՛ի սրտմտութ(են)է քումմէ խռովեցաք։

⁸Եդիր զմեղս մեր առաջի քո, եւ զկեանս մեր ՛ի լոյս երեսաց քոց։
⁹Ամենայն աւուրք մեր նուաղեցան, եւ ՛ի բարկութ(են)է քումմէ խռովեցաք։ Ժամանակ ամաց մերոց անդադա́ր ո(ր)պ(էս) սարդի,
¹⁰եւ թիւ աւուրց ամաց մերոց ՛ի ն(ո)ս(ա) եւթանասուն ամ։ Ապա թէ առաւել եւս՝ ութսուն ամ. որ ինչ աւելի քան զայն ցաւօ́ք եւ հեծութ(եամ)բ։ Եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր հեզու(թ)ի(ւն), եւ խրատեցաք.
¹¹իսկ արդ ո՞ գիտասցէ զզօրու(թ)ի(ւն) բարկու(թ)ե(ան) քո, կամ յահէ քումմէ զսրտմտու(թ)ի(ւն) քո համարիցի։
¹²Այսպէս ցո́յց ինձ զաջ քո. եւ որ խոնարհ են սրտիւք, զիմաստու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹³Դա́րձ տ(է)ր մինչեւ յե՞րբ, մխիթարեա́ ՛ի ծառայս քո։

¹⁴Լցաք առաւօտու ողորմութ(եամ)բ քո. ցնծացաք եւ ուրա́խ եղաք զա(մենայ)ն աւուրս կենաց մերոց։
¹⁵Ուրա́խ եղաք փոխանակ աւուրցն որ խոնարհ արարին զմեզ, եւ ամացն յորս տեսաք զչարչարանս։
¹⁶Հայեա́ տ(է)ր ՛ի ծառայս քո եւ ՛ի գործս ձեռաց քոց, եւ առաջնորդեա́ որդւոց ն(ո)ց(ա).
¹⁷եղիցի լոյս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ՛ի վերայ մեր։ Զգործս ձեռաց մերոց ուղի́ղ արա ՛ի մեզ տ(է)ր, զգործս ձեռաց մերոց աջողեա́ ՛ի մեզ։ Տունք. ժ՜զ։

¹Օրհնութի(ւն) գովութի(ւն) ՛ի դաւիթ. Ղ՜։
²Ասասցէ տ(եառ)ն ընդունելի իմ ես, ապաւէն իմ ա(ստուա)ծ, եւ ես յուսամ ՛ի նա։
³Նա փրկեսցէ զիս յորոգայթէ որսողին, եւ ՛ի բանից խռովութ(են)է։
⁴՛Ի թիկնամէջս իւր ընկալցի զքեզ, ՛ի հովանի թեւոց ն(ո)ր(ա) յուսասցիս։
⁵Որպէս զէն՝ շուրջ եղիցին զքեւ ճշմարտութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
⁶Ո́չ երկիցես դու յերկիւղէ գիշերի, եւ ո́չ ՛ի նետէ որ թռչի ՛ի տուէ։ Յիրէ որ շրջի ՛ի խաւարի, ՛ի գայթագղու(թեն)է դիւի ՛ի հասարակ աւուր։
⁷Անկցին ՛ի կողմանէ քումմէ հազարք եւ բեւրք ընդաջմէ քումմէ, որ առ քեզ ինչ ո́չ մերձեսցին։
⁸Բայց միայն աչօք քով հայեսցիս դու, զհատուցումն մեղաւորաց տեսցես.

⁹զի դու տ(է)ր յո́յս իմ ես։ Զբարձրեալն արարեր քեզ ապաւէն.
¹⁰ո́չ հասցեն առ քեզ չարք, տանջանք մի́ մերձեսցին ՛ի յարկս քո։
¹¹Հրեշտակա́ց իւր պատուիրեալ է վ(ա)ս(ն) քո, պահել զքեզ յա(մենայ)ն ճանապարհս քո։
¹²՛Ի բազուկս իւրեանց ընկալցին զքեզ, զի մի́ երբէք հարցես զքարի զոտն քո։
¹³՛Ի վ(ե)ր(այ) իժից եւ քարբից գնասցես դու. առ ոտն կոխեսցես զառեւծն եւ զվիշապ։
¹⁴Քանզի յի́ս յուսացաւ եւ փրկեցից զնա, հովանի́ եղէց նմա, զի ծանեաւ զանուն իմ։
¹⁵Կարդասցէ առ իս՝ եւ ես լուայց նմա, եւ առ նմա եղէց ՛ի նեղու(թ)ե(ան)։ Փրկեցից փառաւո́ր արարից զնա,
¹⁶երկայն աւուրբք լցուցից եւ ցուցից նմա զփրկու(թ)ի(ւն) իմ։ Տունք. ժ՜զ։

¹Սաղմոս օրհնութե(ան) աւուր շաբաթուց ՛ի դաւիթ. Ղ՜Ա։
²Բարի է խոստովան լինել տ(եառ)ն, սաղմոս ասել անուան քում բարձրեալ։
³Պատմել առաւօտու զողորմութի(ւն)ս քո, եւ զճշմարտու(թ)ի(ւն)ս ՛ի գիշերի։
⁴Տասնաղեա́ւ սաղմոսարանաւ,՛ի ձայն օրհնութե(ան) գովել։
⁵Ուրախ արարեր զիս տ(է)ր յարարածս քո, եւ ՛ի գործս ձեռաց քոց ցնծացայց։
⁶Ո(ր)պ(էս) զի մեծ են գործք քո տ(է)ր, եւ յոյժ խո́ր են խորհուրդք քո։
⁷Այր անզգամ զայս ո́չ ծանիցէ, եւ անմիտն զայս ո́չ առնու ՛ի միտ։
⁸՛Ի բուսանել մեղաւորաց ո(ր)պ(էս) խոտ, ՛ի ծաղկել այնոցիկ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։ Սատակեսցին յաւիտեանս յաւիտենից,
⁹եւ դու բարձրեալ ես յաւիտեանս տ(է)ր։

¹⁰Զի ահա թշնամիք քո տ(է)ր, զի ահա թշնամիք քո կորիցեն. ցրուեսցին ամենեքեան ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
¹¹Բարձր եղիցի ո(ր)պ(էս) միեղջերոյ եղջեւր իմ, եւ ծերու(թ)ի(ւն) իմ ՛ի ձէթ պարարտու(թ)ե(ան)։
¹²Ետես ակն իմ ՛ի թշնամիս իմ որ յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ չարութ(եամ)բ, ՛ի ն(ո)ս(ա) լուիցէ ունկն իմ։
¹³Արդարքն ո(ր)պ(էս) զարմաւենիս ծաղկեսցին. ո(ր)պ(էս) մայրքն լիբանանու բազումք եղիցին։
¹⁴Տնկեալք եղիցին ՛ի տան տ(եառ)ն, ՛ի գաւիթս ա(ստուծո)յ մերոյ ծաղկեսցին։
¹⁵Եւս՝ եւ բազումք եղիցին ՛ի ծերութի(ւն) պարարտու(թ)ե(ան), գիրգք եւ փափո́ւկք եղիցին

¹⁶՛ի պատմել, ուղիղ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր եւ ո́չ գոյ ՛ի նմա անիրաւու(թ)ի(ւն)։ Տունք. ժ՜դ։ Գոբղայս. խ՜զ։

¹Տ(է)ր թագաւորեաց վայելչու(թ)ի(ւն) զգեցաւ, զգեցաւ տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն)՝ ը(ստ) մէջ իւր ածաւ։ Հաստատեաց զաշխարհ զի մի́ սաստնեսցի.
²պատրաստ է աթոռ քո իսկզբանէ յաւիտեանս դու ես։
³Ամբարձան գետք ՛ի տ(է)ր, եւ համբարձին գետք զձայնս իւրեանց. յարիցեն գետք ՛ի գնացս իւրեանց։
⁴՛Ի ձայնէ ջուրց բազմաց, սքանչելի եղեն զբօսա́նք ծովու։ Սքանչելի ես դու տ(է)ր ՛ի բարձունս,
⁵վկայութե(ան)ց քոծ մեք յո́յժ հաւատացաք։ Տա́ն քում վայելէ սրբու(թ)ի(ւն) տ(է)ր, ընդ երկայն աւուրս։ Տունք. զ՜։

¹Ա(ստուա)ծ վրէժխնդիր, տ(է)ր ա(ստուա)ծ վրէժխնդի́ր յայտնեցար։
²Բա́րձր լեր որ դատիս զերկիր, հատո́ զհատուցումն ամբարտաւանից։
³Մինչեւ յե՞րբ մեղաւորք տ(է)ր, մինչեւ յե՞րբ մեղաւորք պարծեսցին։
⁴Բարբառեալ խօսեսցին զանիրաւութի(ւն), խօսեսցին ամենեքեան որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
⁵Զժողովուրդ քո տ(է)ր խոնարհ արարին, եւ զժառանգու(թ)ի(ւն) քո չարչարեցին։
⁶Զյարին եւ զպանդուխտն սպանին զորբսն կոտորեցին,
⁷եւ ասացին ո́չ տեսանէ զայս տ(է)ր, եւ ո́չ ՛ի միտ առնու ա(ստուա)ծ յակոբայ։
⁸Իմացարո́ւք անզգամք ժողովրդեան, եւ անմիտք մինչեւ յե՞րբ ո́չ առնուք ՛ի միտ։

⁹Ո(ր)պ(էս) զի թէ որ տնկեաց զունկն՝ ինքն ո՞չ լուիցէ, կամ որ ստեղծ զակն՝ ինքն ո՞չ տեսանիցէ։
¹⁰Որ խրատէն զազինս ո(ր)պ(էս) թէ ո́չ յանդիմանեսցէ. ո́ ուսուցանէ մարդոյ գիտու(թ)ի(ւն).
¹¹տ(է)ր ճանաչէ զխորհուրդս մարդկան զի են ընդունայն։
¹²Երանի́ մարդոյ զոր խրատես դու տ(է)ր, եւ յօրինաց քոց ուսուցանես դու նմա։
¹³Ցածուցանես դու նմա զաւուրս չարութե(ան), մինչեւ փորեսցի́ խորխորատ մեղաւորի։
¹⁴Ո́չ մերժէ տ(է)ր զժողովուրդ իւր, եւ զժառանգութի(ւն) իւր ո́չ առնէ անտես։
¹⁵Մինչեւ դարձցին իրաւունք յարդարութի(ւն). ընկալցի́ն զնա ամենեքեան ոյք ուղիղ են սրտիւք։

¹⁶Ո́ յարիցէ ընդիս ՛ի վ(ե)ր(այ) չարաց, կամ ո́ հաւասարեսցէ ինձ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որ գործեն զանօրէնութի(ւն)։
¹⁷Թէ ոչ տ(եառ)ն օգնեալ էր ինձ, փոքր միւս եւս եւ բնակեալ էր անձն իմ ՛ի դժոխս։
¹⁸Եթէ ասէի թէ ահա սասանեցան ոտք իմ, ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր օգնէր ինձ։
¹⁹Ըստ բազում ցաւոց սրտի իմոյ, մխիթարու(թ)ի(ւն) քո ուրա́խ առնէր զանձն իմ։
²⁰Մի́ հաւասարեսցէ քեզ աթոռ անօրէնու(թ)ե(ան), ո́ պատճառէ զվաստակս ընդդէ́մ հրամանի։
²¹Որսացան զանձն արդարոյ, եւ զարիւն անբիծ պարտաւո́ր առնէին։
²²Եղեւ տ(է)ր ապաւէն իմ, ա(ստուա)ծ օգնական յուսոյ իմոյ։

²³Հատուսցէ ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ըստ անօրէնութե(ան) ն(ո)ց(ա), ըստ չարութե(ան) ն(ո)ց(ա) կործանեսցէ զն(ո)ս(ա) տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Տունք. ի՜ա։

¹Եկա́յք ցնծասցուք ՛ի տ(է)ր, աղաղակեսցո́ւք առ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր։
²Կանխեսցո́ւք առաջի ն(ո)ր(ա) խոստովանու(թեամ)բ, սաղմոսիւք աղաղակեսցո́ւք առ նա։
³Ա(ստուա)ծ մե́ծ է, տ(է)ր թագաւոր մեծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի։
⁴՛Ի ձեռս ն(ո)ր(ա) են ա(մենայ)ն տիեզերք երկրի, բարձրութի(ւն)ք լերանց ն(ո)ր(ա) են։
⁵Նորա́ է ծով՝ եւ նա́ արար զնա, եւ զցամաք ձեռք ն(ո)ր(ա) ստեղծին։
⁶Եկա́յք երկիրպագցուք նմա, անկցո́ւք եւ լացցուք առաջի տ(եառ)ն արարչին մերոյ։
⁷Նա ինքն է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր. մեք ժողովուրդք ձեռին ն(ո)ր(ա), եւ խաշն արօտի ն(ո)ր(ա)։

⁸Այսօր եթէ ձայնի ն(ո)ր(ա) լսիցէք, մի́ խստացուցանէք զսիրտս ձեր
⁹ո(ր)պ(էս) ՛ի դարնութե(ան)։ Յաւուրն փորձութե(ան) յանապատին ուր փորձեցի́ն զիս հարքն ձեր, քննեցին զիս եւ տեսին զգործս իմ
¹⁰զքառասուն ամ։ Ջանացայ ընդ ազգին ընդ այնմիկ եւ ասացի՝ միշտ մոլորեալ են սրտիւք.
¹¹եւ նոքա ո́չ ծանեան զճանապարհս իմ։ Ո(ր)պ(էս) երդուայ ՛ի բարկութե(ան) իմում, թէ́ մտցեն ՛ի հանգիստ իմ։ Տունք. ժ՜ա։ Գոբղայս. լ՜ը։

¹Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յօրհնու(թ)ի(ւն) նոր, օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն երկրի։
²Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր եւ օրհնեցէ́ք զանո́ւն ն(ո)ր(ա), աւետարանեցէ́ք օրըստօրէ զփրկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
³Պատմեցէ́ք ՛ի հեթանոսս զփառս նորա, յա(մենայ)ն ժողովուրդս զսքանչելիս ն(ո)ր(ա)։
⁴Մեծ է տ(է)ր եւ օրհնեալ է յոյժ, ահարկո́ւ է նա ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն կռոց։
⁵Ամենայն կուռք հեթանոսաց դեւք են, եւ տ(է)ր զերկինս արար։
⁶Խոստովանութի(ւն) եւ վայելչութի(ւն) է առաջի ն(ո)ր(ա), սրբու(թ)ի(ւն) եւ մե́ծ վայելչութի(ւն) ՛ի սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
⁷Մատուցէ́ք տ(եառ)ն տո́հմք ազանց, մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփա́ռս եւ զպատիւ,

⁸մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփառս անուան նորա։ Առէ́ք պատարագս եւ մտէ́ք ՛ի սրահ ն(ո)ր(ա),
⁹երկի́ր պագէք տ(եառ)ն ՛ի գաւիթս սրբու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). եւ խռովեսցի́ յերեսաց ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն երկիր։
¹⁰Ասացէ́ք ՛ի հեթանոսս թէ տ(է)ր թագաւորեաց, հաստատեաց զաշխարհ զի մի́ սասանեսցի, եւ դատի զժողովուրդս իւր ուղղութ(եամ)բ։
¹¹Ուրա́խ եղիցին երկինք՝ եւ ցնծասցէ́ երկիր. զուարճասցի́ ծով լրիւ իւրով.
¹²ցնծասցեն դաշտք եւ ա(մենայ)ն որ է ՛ի նոսա։ Յայնժամ ցնծասցեն ա(մենայ)ն ծառք անտառի
¹³յերեսաց տ(եառ)ն զի գայ, եւ գա́յ նա ՛ի դատել զերկիր։ Դատի զտիեզերս իրաւամբք, եւ զժողովուրդս ա(մենայ)ն ճշմարտութ(եամ)բ իւրով։ Տունք. ժ՜բ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. ՛ի ժամանակի զի երկիրն հաստատեցաւ. Ղ՜Զ։
²Ամպ եւ մէգ շուրջ է զնովաւ, յիրաւունս եւ յարդարութի(ւն) ուղղեա́լ է աթոռ նորա։
³Հուր առաջի ն(ո)ր(ա) գնասցէ, այրեսցէ շուրջ զթշնամիս ն(ո)ր(ա)։
⁴Երեւեցան փայլատակունք ն(ո)ր(ա) տիեզերաց, ետես եւ սասանեցաւ երկիր։
⁵Լերինք ո(ր)պ(էս) մոմ հալեսցին յերեսաց տ(եառ)ն, յերեսաց տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկիր։
⁶Պատմեսցեն երկինք զարդարու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). տեսին ա(մենայ)ն ժողովուրդք զփառս նորա։
⁷Ամաչեսցեն ամենեքեան որ երկիրպագանեն կռոց, եւ ոյք պարծին ՛ի դրօշեալս իւրեանց։ Երկիրպագցեն նմա ա(մենայ)ն հրեշտակք ն(ո)ր(ա),

⁸զի լուաւ եւ ուրա́խ եղեւ սիոն, եւ ցնծասցեն դստերք յուդայ վ(ա)ս(ն) իրաւանց քոց տ(է)ր։
⁹Զի դու բարձրեալ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի, յոյժ բարձրացար ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն կռոց։
¹⁰Ոյք սիրէք զտ(է)ր ատեցէ́ք զչարու(թ)ի(ւն). պահէ́ տ(է)ր զանձինս սրբոց իւրոց, ՛ի ձեռաց մեղաւորի փրկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
¹¹Լոյս ծագեաց արդարոց, ուղղոց սրտից եղեւ ուրախու(թ)ի(ւն)։
¹²Ուրա́խ եղերուք արդարք ՛ի տ(է)ր, խոստովա́ն եղերուք յիշատակի սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. ժ՜բ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ օրհնութե(ան). Ղ՜Է։
²Եցոյց տ(է)ր զփրկու(թ)ի(ւն) իւր, առաջի ազգաց յայտնեաց զարդարութի(ւն) իւր։
³Յիշեաց ողորմու(թեամ)բ իւրով զյակովբ, ճշմարտութ(եամ)բ իւրով զտունն ի(սրաէ)լի. եւ տեսին ա(մենայ)ն ծագք երկրի զփրկու(թ)ի(ւն) ա(ստուծո)յ մերոյ։
⁴Աղաղակեցէ́ք առ տ(է)ր ա(մենայ)ն երկիր, օրհնեցէ́ք ցնծացէ́ք եւ սաղմոս ասացէք։
⁵Սաղմո́ս ասացէք ա(ստուծո)յ մերում օրհնութ(եամ)բ, օրհնութ(եամ)բ եւ ՛ի ձայն սաղմոսաց։
⁶՛Ի ձայն օրհնու(թ)ե(ան) կռածոյ փողոյ. օրհնութ(եամ)բ ցնծութ(եամ)բ եւ ՛ի ձայն եղջե́ր փողոյ. եւ աղաղակեցէ́ք առաջի թագաւորին տ(եառ)ն։
⁷Խռովեսցի ծով լրիւ իւրով, տիեզերք եւ ամենայն բնակիչք ն(ո)ր(ա).

⁸եւ գետք ծափս հարցեն ՛ի միասին ձեռամբ։
⁹Լերինք ցնծասցեն առաջի տ(եառ)ն, զի գայ եւ հասեալ է տ(է)ր ՛ի դատել զերկիր։ Դատի զաշխարհս արդարութ(եամ)բ, եւ զժողովուրդս իւր ուղղու(թեամ)բ։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜դ։

¹Տ(է)ր թագաւորեաց բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ՛ի քրովբէս, սասանեցաւ երկիր։
²Տ(է)ր ՛ի սիովն մեծ է, եւ բա́րձր է ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ժողովրդոց։
³Խոստովան եղիցուք անուան քում մեծի, զի ահաւոր եւ ս(ուր)բ է,
⁴եւ պատիւ թագաւորի զիրաւունս սիրէ։ Դու պատրաստեցեր զուղղութի(ւն), զիրաւունս եւ զարդարու(թ)ի(ւն) յակովբայ դո́ւ արարեր։
⁵Բա́րձր արարէք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր. երկի́ր պագէք պատուանդանի ոտից ն(ո)ր(ա) զի սուրբ է։
⁶Մովսէս եւ ահարովն երիցունք ն(ո)ր(ա). սամուէլ ը(ստ) այնոսիկ որ կարդան զանուն ն(ո)ր(ա)։ Կարդային առ տ(է)ր եւ նա լսէր ն(ո)ց(ա),

⁷եւ ՛ի սիւն ամպոյ խօսէր ընդ ն(ո)ս(ա)։ Պահէին զվկայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ զհրամանս զոր ետ ն(ո)ց(ա)։
⁸Տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր դու լսէի́ր ն(ո)ց(ա), ա(ստուա)ծ դու քաւի́չ լինէիր, վրէժխնդիր ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն գործոց ն(ո)ց(ա)։
⁹Բա́րձր արարէք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, երկի́ր պագէք ՛ի լեառն սուրբ ն(ո)ր(ա) զի սուրբ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Տունք. ժ՜։

¹Սաղմոս խոստովանութե(ան) ՛ի դաւիթ. Ղ՜Թ։
²Աղաղակեցէ́ք առ տ(է)ր ա(մենայ)ն երկիր, ծառայեցէ́ք տ(եառ)ն ուրախութ(եամ)բ։
³Մտէ́ք առաջի ն(ո)ր(ա) ցնծու(թեամ)բ, ծաներո́ւք զի նա է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Նա́ արար զմեզ եւ ո́չ մեք էաք, մեք ժողովուրդք եւ խա́շն արօտի ն(ո)ր(ա)։
⁴Մտէ́ք ը(ստ) դրունս ն(ո)ր(ա) խոստովանութ(եամ)բ, եւ օրհնութ(եամ)բ ընդ յարկս ն(ո)ր(ա)։ Խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն, եւ օրհնեցէ́ք զանուն ն(ո)ր(ա)։
⁵Քաղցր է տ(է)ր, յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) նորա. ազգէ մինչեւ յա́զգ է ճշմարտութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. զ՜։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ։
²եւ ՛ի մի տառից։ Ճանապարհ անբիծ մինչեւ եկեսցէ առ իս. զի գնայի ես յանբծութե(ան) սրտի իմոյ ՛ի մէջ տան իմոյ։
³Ո́չ եդի առաջի աչաց իմոց իրս անիրաւոթե(ան). ոյք առնէին զուրացու(թ)ի(ւն). ատեցի։ Ո́չ մերձեցաւ առ իս
⁴որ թեւրն էր սրտիւ. խոտորեալ յինէն անզգամին, եւ ես ոչ ինչ փոյթ առնէի։
⁵Որ խօսէր գաղտ զընկերէ իւրմէ, զնա բացէ ՛ի բա́ց հալածէի։ Որ ամբարտաւանէր աչօք՝ եւ ագահ սրտիւ, ընդ նմա եւ հա́ց ոչ ուտէի։
⁶Աչք իմ ՛ի հաւատացեալս երկրի, զի նստցին նոքա ը(ստ) իս։ Որ գնայր ՛ի ճանապարհ անբիծ, նա́ պաշտէր զիս։

⁷Ո́չ բնակէր ՛ի մէջ տան իմոյ որ առնէր զամբարտաւանութի(ւն). որ խօսէր զանօրէնութի(ւն) չէ́ր յաջողեալ նմա առաջի աչաց իմոց։
⁸Ընդ առաւօտս սպանանէի զա(մենայ)ն մեղաւորս երկրի. սատակեցից ՛ի քաղաքի տ(եառ)ն զամենեսեան որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. ի՜զ։

¹Աղօթք ուրկի. իբրեւ ձանձրասցի՝ առաջի տ(եառ)ն սփռեսցէ զխնդրուածս իւր. ՃԱ։
²Տ(է)ր լո́ւր աղօթից իմոց աղաղակ իմ առ քե́զ եկեսցէ,
³մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն։ Յաւուր նեղութե(ան) իմոյ խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո. յորում աւուր կարդամ առ քեզ վաղվաղակի լո́ւր ինձ։
⁴Սպառեցան ո(ր)պ(էս) ծուխ աւուրք իմ, եւ ոսկերք իմ ո(ր)պ(էս) խռիւ չորացան։
⁵Հարաւ ո(ր)պ(էս) խոտ եւ ցամաքեաց սիրտ իմ, մոռացայ ուտել զհաց իմ
⁶՛ի ձայնէ հեծութե(ան) իմոյ։ Կցեցաւ ոսկր իմ ՛ի մարմին իմ.
⁷նմանեցի ես հաւալսան յանապատի։ Եղէ ես ո(ր)պ(էս) բու յաւերակի,
⁸տքնեցայ եւ եղէ ես ո(ր)պ(էս) ճնճղուկ միայն ՛ի տանիս։

⁹Նախատեցին զիս թշնամիք զօրհանապազ, եւ գովիչք իմ ինեւ երդնուին։
¹⁰Զմոխիր ո(ր)պ(էս) հաց կերայ, եւ զըմպելի իմ արտասուօք խառնեցի։
¹¹Յերեսաց բարկութե(ան) սրտմտութե(ան) քո, զի դու բարձրացուցեր եւ խոնարհեցուցեր զիս։
¹²Աւուրք իմ ո(ր)պ(էս) հովանի́ անցին, եւ ես ո(ր)պ(էս) խոտ ցամաքեցայ։
¹³Դու տ(է)ր յաւիտեա́ն կաս, եւ յիշատակ քո ազգէ մինչեւ յազգ։
¹⁴Դու յարուցեալ գթասցիս ՛ի վ(ե)ր(այ) սիոնի, ժամանակ գթալոյ ն(ո)ր(ա) հասեալ է ժամ։
¹⁵Հաճեցան ծառայք քո ընդ քարինս ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի հողս ն(ո)ր(ա) գթասցին։
¹⁶Երկիցեն հեթանոսք յանուանէ քումմէ. եւ ամենայն թագաւորք երկրի ՛ի փառաց քոց։

¹⁷Շինէ́ տ(է)ր զսիոն, եւ երեւեսցի́ փառօք իւրովք ՛ի նմա։
¹⁸Հայեցաւ նա յաղօթս խոնարհաց, եւ ո́չ արհամարհեաց զխնդրուածս նոցա։
¹⁹Գրեսցի այս յազգ յա́յլ, ժողովուրդ զոր ստացեալ է օրհնեսցէ զտ(է)ր։
²⁰Հայեցաւ նա ՛ի բարձանց ՛ի սրբութ(են)է իւրմէ, տ(է)ր յերկնից յերկիր հայեցաւ։
²¹Լսել զհեծութի(ւն) կապելոց, եւ արձակել զորդիս մահապարտաց։
²²Պատմել ՛ի սիոն զանուն տ(եառ)ն, եւ զօրհնութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա) յե(րուսաղէ)մ։
²³Ժողովել ժողովրդոց ՛ի միասին, եւ թագաւորաց ծառայել տ(եառ)ն։
²⁴Պատասխանի ետ նմա ՛ի ճանապրհի զօրութե(ան) իւրոյ. զնուազութի(ւն) աւուրց իմոց ասա́ ինձ
²⁵եւ մի́ հաներ զիս ՛ի կէս աւուրց իմոց. զի ազգ յազգ են ամք քո։

²⁶Իսկզբանէ տ(է)ր զհիմունս երկրի հաստատեցեր, եւ գործք ձեռաց քոց երկինք են։
²⁷Նոքա անցանեն, եւ դու կաս եւ մնաս յաւիտեան։ Ամենեքեան ո(ր)պ(էս) զձորձս մաշեսցին. ո(ր)պ(էս) վերարկո́ւս փոխեսցես զն(ո)ս(ա) եւ փոխեսցին։
²⁸Բայց դու նոյն իսկ ես եւ ամք քո ո́չ անցանեն.
²⁹որդիք ծառայից քոց բնակեսցեն ՛ի նմա, եւ զաւակի ն(ո)ց(ա) յաւիտեան աջողեսցի։ Տունք. ի՜զ·

¹Օրհնեա́ անձն իմ զտ(է)ր, եւ ա(մենայ)ն ոսկերք իմ զանուն ս(ուր)բ ն(ո)ր(ա)։
²Օրհնեա́ անձն իմ զտ(է)ր, եւ մի́ մոռանար զա(մենայ)ն տուրս ն(ո)ր(ա)։
³Ո քաւէ զմեղս քո, բժշկէ զա(մենայ)ն հիւանդութի(ւն)ս քո։
⁴Ո փրկէ յապականու(թեն)է զկեանս քո, պսակէ զքեզ ողորմութ(եամ)բ եւ գթութ(եամ)բ։
⁵Ո լնու ՛ի բարութենէ զցանկութի(ւն) քո, նորոգեսցի ո(ր)պ(էս) արծուոյ մանկութի(ւն) քո։
⁶Առնէ ողորմու(թ)ի(ւն)ս տ(է)ր, եւ իրաւունս ա(մենայ)ն զրկելոց։
⁷Եցոյց տ(է)ր զճանապարհս իւր մովսիսի, եւ որդւոցն ի(սրաէ)լի զկամս իւր։
⁸Գթա́ծ ողորմա́ծ է տ(է)ր, երկայնամի́տ եւ բազումողորմ։

⁹Ո́չ ՛ի սպառ բարկանայ տ(է)ր, եւ ո́չ յաւիտեան պահէ ոխս։
¹⁰Ո́չ ըստ մեղս մեր արար մեզ, եւ ո́չ ըստ անօրէնու(թ)ե(ան) մերում հատոյց մեզ։
¹¹Այլ ո(ր)պ(էս) բարձր են երկինք յերկրէ, այնպէս զօրացոյց տ(է)ր զողորմու(թ)ի(ւն) իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) երկիւղածաց իւրոց։
¹²Որչափ հեռի են արեւելք յարեւմտից, այնպէս հեռի́ արար ՛ի մէնջ զանօրէնութի(ւն)ս մեր։
¹³Ո(ր)պ(էս) գթայ հայր՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոց իւրոց, այնպէս գթասցի տ(է)ր յերկիւղածս իւր։
¹⁴Զի նա գիտաց զստեղծուածս մեր, եւ յիշեաց թէ հող եմք։
¹⁵Մարդոյ ո(ր)պ(էս) խոտո́յ են աւուրք իւր, ո(ր)պ(էս) ծաղիկ վայրի այնպէս ծաղկէ։

¹⁶Շնչէ ՛ի նմա հողմ եւ ո́չ է, եւ ո́չ եւս երեւի տեղի ն(ո)ր(ա)։
¹⁷Բայց ողորմու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն յաւիտեանս յաւիտենի́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) երկիւղածաց իւրոց, եւ արդարութի(ւն) նորա յորդւոց մինչեւ յորդիս։
¹⁸Որ պահեն զուխտս ն(ո)ր(ա), յիշեն զպատուիրանս նորա եւ առնեն զնա։
¹⁹Տ(է)ր զերկինս պատրաստեաց աթո́ռ իւր, արքայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ամենեցուն տիրէ։
²⁰Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն հրեշտակք ն(ո)ր(ա), հզօրք զօրութ(եամ)բ որ առնէք զբան ն(ո)ր(ա), լսէք ձայնի պատգամաց ն(ո)ր(ա)։
²¹Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն զօրութի(ւն)ք ն(ո)ր(ա), պաշտօնեայք եւ արարօղք կամաց ն(ո)ր(ա)։

²²Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն գործք ն(ո)ր(ա), ընդ ա(մենայ)ն տեղիս է տէրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). օրհնեա́ անձն իմ զտ(է)ր։ Տունք. ի՜բ։ Գոբղայս. խ՜ը։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. ՛ի վերայ աշխարհագործ արարածոց. Ճ՜Գ։
²արկար զլոյս ո(ր)պ(էս) գօթոց, ձգեցեր զերկինս ո(ր)պ(էս) խորան,
³եւ յարկար ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրց զվերնայարկս ն(ո)ր(ա)։ Ո դնէ́ յամպս զգնացս իւր, եւ շրջի նա ՛ի վ(ե)ր(այ) թեւոց հողմոց։
⁴Ո արա́ր զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զպաշտօնեայս իւր ՛ի հո́ւր կիզելոյ։
⁵Ո հաստատեա́ց զերկիր ՛ի վերայ հաստատու(թ)ե(ան) իւրոյ, զի մի́ սասանեսցի յաւիտեան։
⁶Խորք ո(ր)պ(էս) զգեստ վերարկու է ն(ո)ր(ա), ՛ի վերայ լերանց կացցեն ջուրք։
⁷՛Ի սաստէ քումմէ փախիցեն, եւ ՛ի ձայնէ որոտալոյ քումմէ սարսիցեն։
⁸Ելանեն լեռնանա́ն եւ իջանեն դաշտանա́ն, ՛ի տեղի յոր հաստատեցեր զնոսա։

⁹Սահման եդիր եւ ո́չ անցանեն, եւ ո́չ եւս դառնան ՛ի ծածկել զերկիր։
¹⁰Առաքեցեր զաղբեւրս ընդ ծործորս, ՛ի մէջ լերանց գնասցեն ջուրք։
¹¹Արբուցանել զա(մենայ)ն գազանս վայրի, յագեսցին ցիռք ՛ի ծարաւս իւրեանց։
¹²Անդ թռչունք երկնից բոյնս դիցեն, եւ ՛ի միջոյ վիմաց տացեն զձայնս իւրեանց։
¹³Արբուցանէ զլերինս ՛ի շտեմարանաց իւրոց, ՛ի պտղոյ գործոց իւրոց լցցի́ երկիր։
¹⁴Բուսուցեր զխոտ ՛ի լերինս, զդալարի ՛ի ծառայութի(ւն) մարդկան։ Հաներ զհաց յերկրէ,
¹⁵գինի ուրա́խ առնէ՝ եւղ զուա́րթ, եւ հաց հաստատէ զսիրտ մարդոյ։
¹⁶Յագեսցին ծառքն տ(եառ)ն, եւ մայրքն լիբանանու զորս դու տնկեցեր։

¹⁷Անդ թռչունք երկնից ձա́գս հանցեն, եւ բոյն արագլի ապաւէ́ն է նոցա։
¹⁸Լերինք բարձունք են եղջերուաց, եւ վէմք ապաւէն նապաստակաց։
¹⁹Արարեր զլուսին վ(ա)ս(ն) ժամանակի, արեգակն ծանեա́ւ զժամ մտանելոյ իւրոյ։
²⁰Արարեր զխաւար եւ եղեւ գիշեր. ՛ի նմա գնան ա(մենայ)ն գազանք անտառի։
²¹Կորիւնք առիւծուց մռնչե́ն եւ յափշտակեն, եւ խնդրեն յա(ստուծո)յ զկերակուրս իւրեանց։
²²՛Ի ծագել արեւու ժողովին, եւ ՛ի մորիս իւրրեանց դադարեն։
²³Ելանէ մարդ ՛ի գործս իւր, եւ ՛ի վաստակս ձեռա́ց իւրոց մինչեւ յերեկոյ։
²⁴Ո(ր)պ(էս) զի մե́ծ են գործք քո տ(է)ր, զա(մենայ)ն ինչ իմաստութ(եամ)բ արարեր, եւ լցա́ւ երկիր ստեղծուածովք քովք։

²⁵Այս ծով մե́ծ եւ անդորր. ՛ի սմա սողուն որ ո́չ գոյ թիւ, գազանք մեծամեծք եւ մանունք.
²⁶՛ի սմա եւ նա́ւք գնան. վիշապն զոր ստեղծեր խաղալ նովաւ։
²⁷Ամենեքեան քեզ սպասեն, եւ դու տա́ս կերակուր ն(ո)ց(ա) ՛ի ժամու։
²⁸Տաս դու նոցա եւ կերակրին, բանաս զձեռն քո կերակրե́ս զամենեսեան կամօք քովք։
²⁹Դարձուցանես զերեսս քո ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ եւ խռովին, հանես զոգի ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն, պակասին եւ ՛ի հո́ղ դառնան։
³⁰Առաքես զոգի քո եւ ստանաս զն(ո)ս(ա), եւ նորոգես զերեսս երկրի։
³¹Եղիցին փառք տ(եառ)ն յաւիտեան, տ(է)ր ուրա́խ եղիցի յարարածս իւր։
³²Ո հայի́ յերկիր եւ տայ դողալ սմա, մերձի ՛ի լերինս եւ ծխեսցին։

³³Օրհնեցից զտ(է)ր ՛ի կեանս իմ, սաղմոս ասացից ա(ստուծո)յ իմոյ մինչեւ եմ ես։
³⁴Քաղցր եղիցի նմա օրհնու(թ)ի(ւն) իմ, եւ ես ուրախ եղէց ՛ի տ(է)ր։
³⁵Պակասեցին մեղաւորք յերկրէ, ամպարիշտք մի́ եւս գտցին՛ի նմա. օրհնեա́ անձն իմ զտ(է)ր։ Տունք. լ՜դ։

¹Խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն՝ եւ կարդացէ́ք զանուն ն(ո)ր(ա). պատմեցէ́ք ՛ի հեթանոսս զգործս ն(ո)ր(ա)։
²Օրհնեցէ́ք եւ սաղմո́ս ասացէք նմա. պատմեցէ́ք զա(մենայ)ն սքանչելիս ն(ո)ր(ա),
³եւ գովեցարո́ւք յանուն ս(ուր)բ ն(ո)ր(ա)։ Ուրա́խ եղիցին սիրտք այնոցիկ ոյք խնդրեն զտ(է)ր,
⁴խնդրեցէ́ք զտ(է)ր եւ հզօ́րք եղերուք, խնդրեցէ́ք զերեսս ն(ո)ր(ա) յա(մենայ)ն ժամ։
⁵Յիշեցէ́ք զսքանչելիս ն(ո)ր(ա) զոր արար, զարուեստս եւ զիրաւունս բերանոյ ն(ո)ր(ա)։
⁶Զաւակն աբրահամեան ծառայք ն(ո)ր(ա), որդիք յակովբայ ընտրեա́լք ն(ո)ր(ա)։
⁷Նա ինքն է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, յա(մենայ)ն երկրի են իրաւունք ն(ո)ր(ա)։

⁸Յիշեաց յաւիտենից զուխտ իւր, եւ զբանն զոր պատուիրեա́ց մինչեւ ՛ի հազար ամ։
⁹Զուխտն զոր եդ ընդ աբրահամու, եւ զերդումն իւր ընդ սահակայ։
¹⁰Հաստատեաց առ յակովբ զհրաման իւր, եւ առ ի(սրա)էլ զուխտ իւր յաւիտենից։
¹¹Ասէ՝ ձե́զ տաց զերկիրն քանանու, զվիճակ ժառանգու(թ)ե(ան) ձերոյ։
¹²Զի եին նոքա թուով սակաւ, նուա́զք եւ պանդուխտք ՛ի նմա։
¹³Անցին նոքա ազգէ յազգ, ՛ի թագաւորու(թեն)է ՛ի ժողովո́ւրդ յայլ։
¹⁴Ո́չ եթօղ մարդկան մեղանչել ն(ո)ց(ա), կշտամբեաց զթագաւորս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա)։
¹⁵Մի́ մերձենայք ասէ յօծեալս իմ, եւ ՛ի մարգարէս իմ մի́ մեղանչէք։

¹⁶Կոչեաց սո́վ յերկիր նոցա, զա(մենայ)ն զօրութի(ւն) հացի եբեկ։
¹⁷Առաքեաց առաջի նոցա այր, ՛ի ծառայութի(ւն) վաճառեցաւ յովսէփ։
¹⁸Խոնարհ արարին ՛ի կապանս զոտս ն(ո)ր(ա), եւ անց ը(ստ) երկաթս անձն նորա։
¹⁹Մինչեւ եկեսցէ բան ն(ո)ր(ա), եւ բան տ(եառ)ն փորձեաց զնա։
²⁰Առաքեաց թագաւորն եւ ելոյծ զնա, իշխան ժողովրդեան եթող զնա։
²¹Կացոյց զնա տէ́ր տան իւրոյ, իշխան ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ստացուածոց իւրոց։
²²Խրատել զիշխանս ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) զինքն, եւ զծերս ն(ո)ց(ա) իմաստո́ւնս արասցէ։
²³Եմուտ ի(սրա)էլ յեգիպտոս, յակովբ պանդխտեցա́ւ յերկիր քամայ։
²⁴Աճեցոյց զժողովուրդ իւր յոյժ, եւ զօրացո́յց զն(ո)ս(ա) քան զթշնամիս իւր։

²⁵Դարձոյց զսիրտս ն(ո)ց(ա) ատե́լ զժողովուրդ իւր, եւ ՛ի նենգե́լ զծառայս իւր։
²⁶Առաքեաց զմովսէ́ս ծառայ իւր, եւ զահարովն ընտրեալ իւր։
²⁷Ետ ն(ո)ց(ա) զբան նշանաց իւրոց, եւ զարուեստս իւր յերկիր քամայ։
²⁸Առաքեաց խաւա́ր եւ խաւարեցոյց զն(ո)ս(ա), զի դառնացուցին զբան ն(ո)ր(ա)։
²⁹Դարձոյց յարիւն զգետս ն(ո)ց(ա), եւ սպան զա(մենայ)ն ձկունս նոցա։
³⁰Եռաց յերկիր ն(ո)ց(ա) գորտ, ՛ի շտեմարանս թագաւորաց նոցա։
³¹Ասաց եւ եկն շանաճանճ, եւ մժիխ ընդ ա(մենայ)ն սահմանս ն(ո)ց(ա)։
³²Դարձոյց զանձրեւս ն(ո)ց(ա) ՛ի կարկուտ, եւ հուր յերկիր ն(ո)ց(ա) բորբոքեցաւ։

³³Եհար զայգիս եւ զթզենիս ն(ո)ց(ա), եւ փշրեաց զա(մենայ)ն ծառս սահմանաց ն(ո)ց(ա)։
³⁴Ասաց եւ եկն մարախ, եւ խառնիճ՝ զի ո́չ գոյր թիւ։
³⁵Եկեր զա(մենայ)ն խոտ երկրի ն(ո)ց(ա), սպառեաց զա(մենայ)ն պտուղ անդոյ նոցա։
³⁶Եհար զա(մենայ)ն անդրանիկս եգիպտացւոց, զսկիզբն ա(մենայ)ն վաստակոյ ն(ո)ց(ա)։
³⁷Եհան զն(ո)ս(ա) ոսկւով եւ արծաթով, եւ ո́չ գոյր յազգի ն(ո)ց(ա) հիւանդ։
³⁸Ուրախ եղեւ եգիպտոս ընդ ելանել ն(ո)ց(ա), զի անկաւ ահ տ(եառ)ն ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։
³⁹Սփռեաց ամպ հովանի́ առնել ն(ո)ց(ա) ՛ի տուէ, եւ հրով լո́յս տայր ն(ո)ց(ա) ՛ի գիշերի։

⁴⁰Խնդրեցին եւ եկն լորամարգի, եւ հացի́ւ երկնից լցոյց զն(ո)ս(ա)։
⁴¹Եհար զվէմն եւ բղխեցին ջուրք, եւ գնացին գետք ընդ անջրդիս։
⁴²յիշեաց զբան իւր սուրբ, որ ընդ աբրահամու ծառայի իւրում։
⁴³Եհան զժողովուրդ իւր ցնծութ(եամ)բ, եւ զընտրեալս իւր ուրախու(թեամ)բ։
⁴⁴Ետ ն(ո)ց(ա) զգաւառս հեթանոսաց, ՛ի վաստակս ժողովրդոց ժառանգեցոյց զնոսա։
⁴⁵Զի պահեսցեն զվկայու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ր(ա), եւ զօրէնս ն(ո)ր(ա) խնդրեսցեն։ Տունք. խ՜դ։ Գոբղայս. հ՜ը։

¹Խոստովան եղերո́ւք տ(եառ)ն զի քաղցր է, զի յաւիտեան է ողորմութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²Ո́ խօսեսցի զզօրութի(ւն)ս տ(եառ)ն, լսելի արասցէ զա(մենայ)ն օրհնութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա)։
³Երանի ոյք պահեն զիրաւունս, եւ առնեն զարդարու(թ)ի(ւն) յա(մենայ)ն ժամ։
⁴Յիշեա́ զմեզ տ(է)ր ընդ հաճոյս ժողովրդեան քոյ, եւ ա́յց արա մեզ ՛ի փրկու(թ)ե(ան) քում։
⁵Տեսցո́ւք մեք զքաղցրու(թ)ի(ւն) ընտրելոց քոց. ուրա́խ եղիցուք յուրախու(թ)ի(ւն) ազգի քոյ, եւ գովեսցուք մեք ՛ի ժառանգու(թ)ե(ան) քում։
⁶Մեղաք մեք ընդ հարսն մեր, անօրինեցաք եւ յանցեաք։

⁷Հարքն մեր յեգիպտոս ո́չ իմացան զսքանչելիս քո, եւ ո́չ յիշեցին զբազում ողորմութի(ւն)ս քո։ Բարկացուցին զքեզ յանցանելն իւրեանց ընդ ծով կարմիր.
⁸փրկեաց զն(ո)ս(ա) վ(ա)ս(ն) անուան իւրոյ զի ծանիցեն զզօրութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա)։
⁹Սաստեաց ՛ի ծով կարմիր եւ ցամաքեցաւ, առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ընդ անդունդս ո(ր)պ(էս) ը(ստ) անապատ։
¹⁰Կեցոյց զն(ո)ս(ա) ՛ի ՛ի ձեռաց ատելեաց ն(ո)ց(ա), եւ փրկեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռաց թշնամեաց ն(ո)ց(ա)։
¹¹Ծածկեաց ծով զնեղիչս ն(ո)ց(ա), եւ մի ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ ո́չ ապրեցաւ։
¹²Հաւատացին ՛ի բան ն(ո)ր(ա), եւ օրհնեցին զօրհնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։

¹³Վաղվաղեցին եւ մոռացան զգործս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ անսացին խորհրդոյ ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Ցանկացան զցանկու(թ)ի(ւն) յանապատի, եւ փորձեցին զա(ստուա)ծ յանջրդի։
¹⁵Ետ նոցա զխնդրուածս ն(ո)ց(ա), առաքեաց լիու(թ)ի(ւն) յանձինս ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Բարկացուցին զմովսէս ՛ի բանակաի, եւզահարոն սուրբ տ(եառ)ն։
¹⁷Բացաւ երկիր եւ եկուլ զդադան, եւ ծածկեաց զբանակսն զաբիրովնի։
¹⁸Հուր վառեցաւ ՛ի ժողովս ն(ո)ց(ա), եւ բոց մաշեաց զմեղաւորս,
¹⁹Արարին որթ ՛ի քորեբ եւ երկի́ր պագին պատկերի,
²⁰եւ փոխեցին զփառս իւրեանց ՛ի նմանութե(ան) որթու խստակերի։

²¹Մոռացան զա(ստուա)ծ կենարար իւրեանց, որ արար զմեծամեծս յեգիպտոս,
²²զսքանչելիս իւր յերկիր քամայ, եւ զահ իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) կարմիր ծովուն։
²³Ասաց սատակել զն(ո)ս(ա), եթէ ոչ մովսէս ընտրեալ կայր առաջի ն(ո)ր(ա)։ Դարձաւ առ տ(է)ր եւ անցոյց զբարկութի(ւն) ն(ո)ր(ա), զի մի́ սատակեսցին նոքա։
²⁴Անարգեցին զերկիրն ցանկալի, եւ ո́չ հաւատացին բանի նորա։
²⁵Տրտնջեցին ՛ի բանակս իւրեանց, եւ ո́չ լուան ձայնի տ(եառ)ն։
²⁶Համբարձ զձեռն իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), հարկանել զն(ո)ս(ա) յանապատի։
²⁷Ցրուեսցի́ զաւակ ն(ո)ց(ա) ը(ստ) հեթանոսս. ցրուեսցի զաւակ ն(ո)ց(ա) ը(ստ) գաւառս։

²⁸Պղծեցան նոքա ՛ի բէլբեգովր, կերան զզոհեալ եւ զմեռելոտի։
²⁹Բարկացուցին զնա ՛ի գործս իւրեանց, յաճախեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) բեկումն։
³⁰Ապա եկաց ՛ի մէջ փենէէս, քաւեաց եւ արգելաւ մահ.
³¹համարեցաւ նմա յարդարու(թ)ի(ւն) ազգէ յազգ մինչեւ յաւիտեան։
³²Բարկացուցին զնա ՛ի ջուրսն հակառակութե(ան). չարչարեցաւ մովսէս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա),
³³զի դառնացուցի́ն զոգի նորա։ Հրամայեաց շրթամբք իւրովք,
³⁴եւ ո́չ սատակեցին զազգսն զոր ասաց ն(ո)ց(ա) տ(է)ր։
³⁵Խառնակեցան ընդ հեթանոսս եւ ուսան զգործս ն(ո)ց(ա).
³⁶ծառայեցին կռոց ն(ո)ց(ա), եւ եղեւ ն(ո)ց(ա) ՛ի գայթագղութի(ւն)։

³⁷Զոհեցին զուստերս եւ զդստերս իւրեանց դիւաց,
³⁸եւ հեղին արիւն անբիծ։ Արիւն ուստերաց եւ դստերաց իւրեանց, զոր զոհեցին կռոցն քանանու։
³⁹Շաղախեցաւ երկիր յարենէ ն(ո)ց(ա) եւ պղծեցաւ ՛ի գործոց նոցա, զի պոռնկեցա́ն ՛ի գնացս իւրեանց։
⁴⁰Բարկացաւ սրտմտութ(եամ)բ տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իւրոյ, եւ գարշեցոյց զժառանգութի(ւն) իւր յոյժ։
⁴¹Մատնեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս հեթանոսաց, տիրեցին ն(ո)ց(ա) ատելիք իւրեանց
⁴²եւ թշնամիք իւրեանց նեղեցին զն(ո)ս(ա), եւ խոնարհ եղեն ՛ի ներքոյ ձեռաց ն(ո)ց(ա)։

⁴³Բազում անգամ փրկեաց զն(ո)ս(ա), եւ նոքա դառնացուցին զնա ՛ի խորհուրդս իւրեանց, եւ կորացան յանօրէնու(թ)ե(ան) իւրեանց։
⁴⁴Հայեցաւ տ(է)ր ՛ի նեղութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), ՛ի լսել ձայնի աղօթից ն(ո)ց(ա)։
⁴⁵Յիշեաց զուխտ իւր եւ զղջացաւ ըստ բազում ողորմութե(ան) իւրում.
⁴⁶ետ զն(ո)ս(ա) գթու(թ)ի(ւն)ս առաջի ա(մենայ)ն գերչաց ն(ո)ց(ա)։
⁴⁷Փրկեաց զմեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, եւ ժողովեաց զմեզ ՛ի հեթանոսաց։ Խոստովան եղիցուք անուան քում սրբոյ, եւ պարծեսցուք յօրհնութի(ւն)ս քո։
⁴⁸Օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, յաւիտեանս յաւիտենից։ Եւ ասասցէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն, եղիցի եղիցի։ Տունք. խ՜դ։ Կանոն Գոբղայս. Է՜։ Սաղմոս. ժ՜է։ Տունս. յ՜ժդ։

¹Խոստովան եղերուք տ(եառ)ն զի քաղցր է, զի յաւիտեան է ողուրմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²Ասասցեն փրկեալք տ(եառ)ն, զորս փրկեաց ՛ի ձեռաց թշնամւոյն։ Յամենայն գաւառաց ժողովեաց զն(ո)ս(ա),
³յարեւելից եւ յարեւմտից ՛ի հիւսւսոյ եւ ՛ի ծովէ։
⁴Մոլորեցան նոքա յանապատի յանջրդի ճանապարհի, քաղաք բնակութե(ան) ո́չ գտին։
⁵Քաղցեա́ն եւ ծարաւեցա́ն, եւ անձինք նոցա ՛ի նոսին նուաղեցան։
⁶Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) փրկեաց զն(ո)ս(ա)։
⁷Առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ՛ի ճանապարհ ուղիղ, զի երթիցեն ՛ի քաղաք բնակութե(ան) իւրեանց։

⁸Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
⁹Զի յագեցոյց զանձինս քաղցեալս, եւ զանձինս կարօտեալս լի́ արար բարութ(եամ)բ։
¹⁰Ոյք նստէին ՛ի խաւարի եւ ՛ի ստուերս մահու, կապեալ էին յաղքատու(թ)ե(ան) ո(ր)պ(էս) յերկաթս։
¹¹Զի դառնացուցին զբանն ա(ստուծո)յ, եւ զխորհուրդս բարձրելոյն բարկացուցին։
¹²Խոնարհ եղեն՛ի ցաւոց սիրտք ն(ո)ց(ա), տկարացան եւ ոչ ո́ք էր որ օգնէր նոցա։
¹³Աղաղակեցին առ տ(է)ր նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) եհան զն(ո)ս(ա)։
¹⁴Փրկեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի խաւարէ եւ ՛ի ստուերաց մահու, եւ խղեա́ց զկապանս ն(ո)ց(ա)։

¹⁵Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
¹⁶Զի փշրեա́ց զդրունս պղնձիս, եւ զնոգս երկաթիս խորտակեաց։
¹⁷Օգնեա́ց ն(ո)ց(ա) ՛ի ճանապարհի անօրէնութե(ան)ց, զի վ(ա)ս(ն) մեղաց իւրեանց խոնա́րհ եղեն յոյժ։
¹⁸Յամենայն կերակրոց գարշէին սիրաք նոցա, մերձեցան մինչեւ ՛ի դրունս մահու։
¹⁹Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղու(թ)ե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) ապրեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
²⁰Առաքեաց զբան իւր եւ բժշկեա́ց զն(ո)ս(ա), եւ փրկեաց զն(ո)ս(ա) յապականու(թեն)է իւրեանց։
²¹Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։

²²Մտուսցեն նմա պատարագ օրհնութե(ան), եւ պատմեսցեն զգործս ն(ո)ր(ա) ցնծու(թեամ)բ։
²³Ոյք իջանէին ՛ի ծով նաւովք, եւ առնէին գործս ՛ի ջուրս բազումս։
²⁴Նոքա տեսին զգործս տ(եառ)ն, եւ զսքանչելիս ն(ո)ր(ա) ՛ի խորս անդնդոց։
²⁵Ասաց եւ յարեաւ հողմ եւ մրրիկ, եւ բարձրացան ալիք նորա։
²⁶Ելանէին յերկինս եւ իջանէին յանդունդս, եւ անձինք ն(ո)ց(ա) յանձինս իւրեանց մաշեցան։
²⁷Խռովեցա́ն սասանեցան ո(ր)պ(էս) արբեալք, եւ ա(մենայ)ն իմաստու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) ընկլաւ։
²⁸Աղաղակեցին առ տ(է)ր ՛ի նեղութե(ան) իւրեանց, ՛ի վշտաց ն(ո)ց(ա) կեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
²⁹Դարձոյց զմրրիկն յօդ՝ եւ դադարեցին ալիք ն(ո)ր(ա).

³⁰ուրախ եղեն զի դադարեցին, եւ առաջնորդեաց ն(ո)ց(ա) ՛ի նաւահանգիստ կամաց իւրեանց։
³¹Խոստովան եղիցին տ(եառ)ն ողորմու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա), սքանչելեաց ն(ո)ր(ա) որդիք մարդկան։
³²Բարձր արասցեն զնա ՛ի ժողովս ժողովրդոց, եւ յաթոռս ծերոց օրհնեսցեն զնա։
³³Զի դարձո́յց զգետս ՛ի ցամաք, եւ զգնացս ջուրց յերկիր ծարաւուտ։
³⁴Արար զերկիրն պտղաբեր յաղտաղտո́ւկս, վ(ա)ս(ն) չարութե(ան) բնակչաց ն(ո)ր(ա)։
³⁵Արար զանապատն ՛ի ճահիճս ջուրց, եւ զերկիրն ծարաւուտ ՛ի գնացս ջուրց։
³⁶Բնակեցոյց ՛ի նմա քաղցեալս, եւ շինեցին քաղաք բնակու(թ)ե(ան) իւրեանց։

³⁷Վարեցին արտս եւ տնկեցին այգիս, եւ արարին պտո́ւղ արմտեաց իւրեանց։
³⁸Օրհնեաց զն(ո)ս(ա) եւ բազմացան յոյժ, եւ անասունք ն(ո)ց(ա) ո́չ նուազեցան։
³⁹Նուաղեցան նոքա եւ չարչարեցան, ՛ի նեղութ(են)է չարեաց եւ ՛ի վշտաց։
⁴⁰Եկն անարգու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) իշխանաց ն(ո)ց(ա), մոլորեցոյց զն(ո)ս(ա) յանապատի եւ ո́չ ՛ի ճանապարհի։
⁴¹Օգնեաց տնանկին յաղքատութե(ան) իւրեանց, առաջնորդեաց ո(ր)պ(էս) խաշին ազգի ն(ո)ց(ա)։
⁴²Տեսցե́ն ուղիղք եւ ուրա́խ եղիցին, եւ ա(մենայ)ն անօրէն խցցէ́ զբերան իւր։
⁴³Ո́վ է իմաստուն որ պահեսցէ զայս, եւ ՛ի միտ առցէ զողորմութի(ւն)ս տ(եառ)ն։ Տունք. խ՜բ։

¹Օրհնութի(ւն) սաղմոսաց ՛ի դաւիթ. Ճ՜Է։
²Պատրաստ է սիրտ իմ ա(ստուա)ծ, պատրաստ է սիրտ իմ օրհնել եւ սաղմոս ասել քեզ փառօք իմովք։
³Զարթի́ք փառք իմ զարթի́ք սաղմոսիւք եւ օրհնու(թեամ)բ, եւ ես զարթեայց առաւօտու։
⁴Խոստովան եղէց քեզ ՛ի ժողովուրդս տ(է)ր, եւ սաղմոս ասացից քեզ յազինս։
⁵Մեծ եղեւ մինչեւ յերկինս ողորմու(թ)ի(ւն) քո, մինչեւ յամպս է ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո։
⁶Բարձր լեր մինչեւ յերկինս ա(ստուա)ծ, յա(մենայ)ն երկրի են փառք քո։
⁷Ո(ր)պ(էս) փրկեցան սիրելիք քո, կեցո́ աջով քով եւ լո́ւր մեզ։
⁸Ա(ստուա)ծ խօսեցաւ ՛ի սրբու(թեն)է իւրմէ, բարձր եղէց բաժանեցայց զսիւքէմ եւ զհովիտսն յարկաց չափեցից։

⁹Ի́մ է գաղաադ եւ իմ է մանասէ, եփրեմ հզօրիչ գլխոյ իմոյ։ Յուդայ թագաւոր իմ,
¹⁰եւ մովաբ աւազան յուսոյ իմոյ։ Յեդովմէ ուղղեցից զգնացս իմ, եւ ինձ այլազգիք հնազանդ եղեն։
¹¹Ո́ տարցէ զիս ՛ի քաղաք ամուր, կամ ո́ առաջնորդեսցէ ինձ մինչեւ յեդովմէ։
¹²Թէ ոչ դու ա(ստուա)ծ որ մերժեցեր զմեզ, եւ ո́չ ելեր ա(ստուա)ծ ընդ զօրս մեր։
¹³Տո́ւր մեզ օգնու(թ)ի(ւն) ՛ի նեղու(թ)ե(ան), զի սուտ է փրկու(թ)ի(ւն) մարդոյ։
¹⁴Ա(ստուծո)վ արասցո́ւք զօրու(թ)ի(ւն), եւ նա յամօթ արասցէ զթշնամիս մեր։ Տունք. ժ՜գ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ՜Ը։
²Ա(ստուա)ծ օրհնու(թ)ե(ան) իմոյ մի́ լռեր, զի բերան մեղաւորի բերան նենգաւորի բացաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։ Խօսեցան զինէն լեզուօք նենգաւորօք,
³եւ բանիւք ատելու(թ)ե(ան) պաշարեցին զիս։ Մարտեան ընդ իս ՛ի տարապարտուց,
⁴փոխանակ սիրոյ իմոյ մատնէին զիս, այլ ես յաղօթս կայի։
⁵Հատուցին ինձ չա́ր փոխանակ ընդ բարւոյ, ատելու(թ)ի(ւն) փոխանակ սիրոյ իմոյ։
⁶Կացո́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) մեղաւոր, սատանա́յ կացցէ ընդ աջմէ ն(ո)ր(ա)։
⁷՛Ի դատաստանէ իւրմէ ելցէ դատապարտեալ, եւ աղօթք նորա ՛ի մե́ղս դարձցին։

⁸Եղիցին աւուրք ն(ո)ր(ա) նուազ, եւ զայցելու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) զայն ա́յլ տարցի։
⁹Եղիցին որդիք ն(ո)ր(ա) որբ եւ կին ն(ո)ր(ա) այրի́.
¹⁰սահեսցին փոփոխեսցին, որդիք ն(ո)ր(ա) մուրօղք եղիցին, եւ ելցեն ՛ի բնակու(թեն)է իւրեանց։
¹¹Քննեսցէ փոխատու զա(մենայ)ն ինչս ն(ո)ր(ա), յափշտակեսցեն օտա́րք զվաստակս ն(ո)ր(ա)։
¹²Մի́ գտցի ոք օգնական նմա, եւ մի́ ոք ողորմեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) որբոց ն(ո)ր(ա)։
¹³Եղիցին որդիք ն(ո)ր(ա) ՛ի սատակումն, եւ յազգէ ջնջեսցի́ անուն ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Յիշեսցին մեղք հօր ն(ո)ր(ա) առաջի տ(եառ)ն. եւ մեղք մօր ն(ո)ր(ա) մի́ ջնջեսցին.
¹⁵եւ եղիցին առաջի տ(եառ)ն յա(մենայ)ն ժամ։

¹⁶Սատակեսցի́ յերկրէ յիշատակ ն(ո)ր(ա). փոխանակ զի ո́չ յիշեաց առնել զողորմու(թ)ի(ւն)։
¹⁷Հալածեաց զայր աղքատ եւ զտնանկ, սպանանե́լ զայն որ խոնարհ է սրտիւ։
¹⁸Սիրեաց զանէծս եւ ելցէ́ նմա. ո́չ կամեցաւ զօրհնութի(ւն), հեռի́ եղիցի ՛ի նմանէ։ Զգեցաւ զանէծս ո(ր)պ(էս) հանդերձ, մտցէ որպէս ջո́ւր ՛ի փոր ն(ո)ր(ա), ո(ր)պ(էս) ձէթ ընդ ոսկերս նորա։
¹⁹Եղիցի նմա ո(ր)պ(էս) հանդերձ զի ագանի, ո(ր)պ(էս) գօտի որ ածի́ հանապազ ընդ մէջ իւր։
²⁰Այս գործի այնոցիկ որ չարախօս կային զինէն առ տ(է)ր, եւ ոյք խօսէին չա́ր զանձնէ իմմէ։
²¹Այլ դու տ(է)ր տ(է)ր՝ արա́ ընդ իս ըստ անուա́ն քում, զի քաղցր է ողորմութի(ւն) քո, փրկեա́ զիս

²²զի աղքատ եւ տնանկ եմ ես։ Սիրտ իմ խռովեցաւ ՛ի փորի իմում,
²³եւ ես ո(ր)պ(էս) ստուե́ր ՛ի խուսափել իմում պակասեցայ, եւ թօթափեցայ ո(ր)պ(էս) մարախ։
²⁴Ծունկք իմ տկարացա́ն ՛ի պահոց, եւ մարմին իմ այլագունեա́ց յիւղոյ։
²⁵Եղէ ես նախատ ն(ո)ց(ա), տեսին զիս եւ շարժեցին զգլուխս իւրեանց։
²⁶Օգնեա́ ինձ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ, եւ փրկեա́ զիս ըս(տ) ողորմութե(ան) քում։
²⁷Ծանիցեն զի ձեռն քո ա́յս է, եւ դու տ(է)ր արարեր զայս։
²⁸Նոքա անիծանեն եւ դու օրհնեսցես. ոյք յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ամօ́թ կրեսցեն. այլ ծառայ քո ուրա́խ եղիցի ՛ի քեզ։
²⁹Զգեցցին զամօթ որ չարախօս կային զանձնէ իմմէ, եւ արկցեն ո(ր)պ(էս) կրկնո́ց զամօթ իւրեանց զիւրեամբք։

³⁰Այլ ես խոստովան եղէց առ տ(է)ր յոյժ բերանով իմով, ՛ի մէջ բազմաց օրհնեցից զքեզ։
³¹Զի եկաց նա ընդ աջմէ տնանկիս, փրկել զիս յայնցանէ ոյք հալածեն զանձն իմ։ Տունք. ի՜ը։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ՜Թ։
²Գաւազան զօրու(թ)ե(ան) առաքեսցէ քեզ տ(է)ր ՛ի սիովնէ, եւ տիրեսցես դու ՛ի մէջ թշնամեաց քոց։
³Ընդ քեզ է ինձ սկիզբն աւուրց զօրութե(ան). ՛ի վայելչու(թ)ի(ւն) սրբոց քոց յարգանդէ յառաջ քան զարուսեակ ծնայ զքեզ։
⁴Երդուաւ տ(է)ր եւ ո́չ եւս զղջասցի, թէ դու ես քահանայ յաւիտեա́ն ըս(տ) կարգին մելքիսեդեկի,
⁵եւ տ(է)ր ը(ստ) աջմէ քումմէ։ Խորտակեսցէ́ յաւուր բարկու(թ)ե(ան) զթագաւորս.
⁶դատի զհեթանոսս եւ բազում առնէ զհարուածս, եւ խորտակեսցէ զգլուխս բազմաց յերկրի։
⁷Զուխս ՛ի ճանապարհի արբուսցէ. վ(ա)ս(ն) այնորիկ եւ բա́րձր արասցէ զգլուխս։ Տունք. զ՜։ Գոբղայս. խ՜ը։

¹Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր բոլորով սրտիւ իմով, ՛ի խորհուրդս ուղղոց ՛ի ժողովուրդս
²մեծ են գործք տ(եառ)ն, եւ քննեալ են յա(մենայ)նի կամք ն(ո)ր(ա)։
³Խոստովանու(թ)ի(ւն) եւ վայելչութի(ւն) են գործք ն(ո)ր(ա). արդարու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնա́յ յաւիտեանս յաւիտենից։
⁴Յիշատա́կ արար սքանչելեաց իւրոց ուղղոց. ողորմած գթա́ծ է տ(է)ր
⁵կերակուր տայ երկիւղածաց իւրոց։ Յիշեաց յաւիտենից զուխտ իւր,
⁶զզօրու(թ)ի(ւն) գործոց իւրոց պատուիրեաց ժողովրդեան իւրոյ։
⁷Տալ ն(ո)ց(ա) զժառանգու(թ)ի(ւն) հեթանոսաց, եւ գործք ձեռաց ն(ո)ր(ա) արդարութի(ւն) եւ իրաւունք են։

⁸Հաւատարիմ են յա(մենայ)նի պատուիրանք ն(ո)ր(ա), հաստատեալ են յաւիտեանս յաւիտենից, արարեալ են ճշմարտու(թեամ)բ եւ ուղղութ(եամ)բ։
⁹Փրկութի(ւն) առաքեաց տ(է)ր ժողովրդեան իւրում. պատուիրեաց յաւիտենից զուխտ իւր սուրբ եւ ահե́ղ է անուն ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Սկիզբն զգօնութե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն, իմաստութի(ւն) բարի ամենեցուն որ առնեն զնա, եւ օրհնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնա́յ յաւիտեանս յաւիտենից։ Տունք. ը՜։

¹Երանեալ է այր որ երկնչի ՛ի տ(եառ)նէ, զի զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) նա́ կամի յոյժ։
²Հզօր եղիցի յերկրի զաւակ ն(ո)ր(ա), եւ ազգ ուղղոց օրհնեսցի́։
³Փառք եւ մեծու(թ)ի(ւն) են ՛ի տան ն(ո)ր(ա), արդարու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնա́յ յաւիտեանս յաւիտենից։
⁴Ծագեաց ՛ի խաւարի լո́յս ուղղոց, ողորմած գթա́ծ եւ արդար է տ(է)ր։
⁵Քաղցր այր ողորմի́ եւ տայ փոխ, յօրինէ́ զբան իւր ՛ի դատաստանի,
⁶զի յաւիտեան նա մի́ սասանեսցի։
⁷Յիշատակ յաւիտենի́ց եղիցի արդար, ՛ի համբաւէ չարէ նա մի́ երկիցէ։ Պատրաստ է սիրտ ն(ո)ր(ա) յուսալ առ ա(ստուա)ծ։
⁸Հաստատեալ է սիրտ ն(ո)ր(ա) եւ նա մի́ երկիցէ, մինչեւ տեսցէ ՛ի թշնամիս իւր։

⁹Սփռեաց եւ ե́տ աղքատաց. արդարութի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնայ յաւիտեանս յաւիտենից, եւ եղջեւր ն(ո)ր(ա) բա́րձր եղիցի փառօք։
¹⁰Մեղաւորն տեսցէ́ եւ բարկասցի, զատամունս իւր կրճտեսցէ́ եւ հալեսցի, եւ ցանկութի(ւն) մեղաւորաց կորիցէ։ Տունք. ժ՜։

¹Օրհնեցէ́ք մանկունք զտ(է)ր, եւ օրհնեցէ́ք զանուն տ(եառ)ն։
²Եղիցի անուն տ(եառ)ն օրհնեալ, յայսմ հետէ մինչեւ յաւիտեան։
³Յարեւելից մինչ ՛ի մուտս արեւու, օրհնեալ է անուն տ(եառ)ն։
⁴Բա́րձր է ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ազգաց տ(է)ր, եւ յերկինս են փառք ն(ո)ր(ա)։
⁵Ո́վ է ո(ր)պ(էս) տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ՛ի բարձունս բնակեալ,
⁶եւ զխոնարհս տեսանէ յերկնից ՛ի յերկիր։
⁷Յարուցանէ զաղքատս յերկրէ, եւ բա́րձր առնէ զտառապեալս յաղբեւաց։
⁸Նստուցանէ զնոսա իշխանս, ընդ իշխանս ժողովրդեան իւրոյ։
⁹Բնակեցուցանէ զամուլն ՛ի տան ուրախամիտ, ո(ր)պ(էս) մայր որդւոց բերկրեալ։ Տունք. ը՜։

¹Ելանելն ի(սրաէ)լի յեգիպտոսէ. տանն յակոբայ ՛ի ժողովրդենէ այլազգեաց։
¹Մի́ մեզ տ(է)ր մի մեզ. այլ անուա́ն քում տո́ւր զփառս, վ(ա)ս(ն) անուան եւ ճշմարտու(թ)ե(ան) քում։
²Եղեւ հրէաստան սրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ի(սրա)էլ իշխանու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²Մի́ երբէք ասասցեն ՛ի հեթանոսս, թէ ո́ւր է ա(ստուա)ծ ն(ո)ց(ա)։
³Ծով ետես եւ փախեաւ, եւ յորդանան անդրէ́ն դարձաւ։
³Ա(ստուա)ծ մեր յերկինս եւ յերկրի, զա(մենայ)ն զոր ինչ կամեցաւ եւ արար։
⁴Լերինք ցնծացին ո(ր)պ(էս) խոյք, եւ բլուրք ո(ր)պ(էս) գառինք մաքեաց։
⁴Կուռք հեթանոսաց ոսկի եւ արծաթ են, ձեռագործք են որդւոց մարդկան։
⁵Զի՞է քեզ ծով, զո՞ տեսեր եւ փախեար, կամ դու յորդանան զի՞ դարձան անդրէն։

⁵Բերան ունին՝ եւ ո́չ խօսին, աչս ունին՝ եւ ո́չ տեսանեն։
⁶Լերինք՝ ցնծացէ́ք ո(ր)պ(էս) խոյք, եւ բլուրք ո(ր)պ(էս) գառինք մաքեաց։
⁶Ականջս ունին՝ եւ ո́չ լսեն, ունչս ունին՝ եւ ո́չ հոտոտին։
⁷Յերեսաց տ(եառ)ն սասանեցաւ երկիր, յերեսաց ա(ստուծո)յ յակովբայ։
⁷Ձեռս ունին՝ եւ ո́չ շօշափեն, ոտս ունին՝ եւ ո́չ գնան. եւ ո́չ գոյ բարբառ ՛ի կոկորդս ն(ո)ց(ա)։
⁸Ո դարձոյց զվէմն ՛ի վտակս ջուրց, եւ զապառաժն ՛ի յաղբերակունս։
⁸Նման ն(ո)ց(ա) եղիցին ոյք արարին զն(ո)ս(ա). ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի ն(ո)ս(ա)։
⁹տուն ի(սրաէ)լի յուսացաւ ՛ի տ(է)ր, օգնական ընդունելի́ է ն(ո)ց(ա)։
¹⁰Տուն ահարոնի յուսացաւ ՛ի տ(է)ր, օգնական ընկերելի́ է ն(ո)ց(ա)։

¹¹Երկիւղածք տ(եառ)ն յուսացան ՛ի տ(է)ր, օգնական եւ փրկի́չ է ն(ո)ց(ա)։
¹²Յիշեաց զմեզ տ(է)ր եւ օրհնեաց զմեզ. օրհնեաց տ(է)ր զտունն ի(սրաէ)լի. օրհնեաց տ(է)ր զտո́ւնն ահարոնի։
¹³Օրհնեաց տ(է)ր զերկիւղածս իւր, զփոքրկունս եւ զմեծամեծս։
¹⁴Յաւելցէ́ ՛ի ձեզ տ(է)ր, ՛ի ձեզ եւ յորդի́ս ձեր։
¹⁵Օրհնեալ էք դուք ՛ի տն(թեն)է, որ արար զերկինս եւ զերկիր։
¹⁶Երկինք երկնից տ(եառ)ն են, եւ զերկիրս ետ որդւո́ց մարդկան։
¹⁷Ո́չ թէ մեռեալք օրհնեսցեն զքեզ, եւ ո́չ ամենեքեան որ իջանեն ՛ի դժոխս։
¹⁸Այլ կենդանիքս օրհնեսցո́ւք զտ(է)ր, յայսմ հետէ մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. ի՜զ։ Գոբղայս. ծ՜բ։

¹Սիրեցի զի լուիցէ տ(է)ր զձայն աղօթից իմոց.
²խոնարհեցոյց զունկն իւր առ իս, եւ ես յաւուրս իմ կարդացի առ նա։
³Շրջեցան զինեւ երկունք մահու, եւ վիշտք դժոխոց գտին զիս։
⁴Զնեղու(թ)ի(ւն) եւ զանձկութի(ւն) գտի, եւ զանուն տ(եառ)ն կարդացի։
⁵Ո́ տ(է)ր փրկեա́ զանձն իմ. ողորմած եւ արդար է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, ողորմի
⁶եւ պահէ զտղայս տ(է)ր։ Ես խոնարհ եղէ եւ տ(է)ր կեցոյց զիս,
⁷դա́րձ անձն իմ ՛ի հանգիստ քո զի տ(է)ր օգնեաց քեզ։
⁸Փրկեաց զանձն իմ ՛ի մահուանէ, զաչս իմ յարտասուաց, զոտս իմ ՛ի գայթագղու(թեն)է,
⁹հաճոյ եղէց առաջի տ(եառ)ն յերկիր կենդանեաց։ Տունք. զ՜։

¹⁰Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ, եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ։
¹¹Ես ասացի ՛ի զարմանալ իմում, թէ ա(մենայ)ն մարդ սուտ է։
¹²Զի՞նչ տաց տրիտո́ւր տ(եառ)ն, ընդ ա(մենայ)նի զոր եւ ե́տ ինձ։
¹³Բաժակ փրկու(թ)ե(ան) ընկալայց, եւ զանուն տ(եառ)ն կարդացից։
¹⁴Զաղօթս իմ տ(եառ)ն տաց՝ առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեա́ն ն(ո)ր(ա)։
¹⁵Պատուական է առաջի տ(եառ)ն մահ սրբոց իւրոց.
¹⁶ո́ տ(է)ր ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ։
¹⁷Հատե́ր զկապանս իմ, քեզ մատուցից պատարագ օրհնու(թ)ե(ան), եւ զանուն տ(եառ)ն կարդացից։
¹⁸Զաղօթս իմ տ(եառ)ն տաց առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեա́ն ն(ո)ր(ա),

¹⁹՛ի գաւիթս տան տ(եառ)ն, եւ ՛ի մէջ քո ե(րուսաղ)էմ։ Տունք. ը՜։

¹Ալէլուիա. ՃԺԶ։
²Զօրասցի́ ողորմութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի վերայ մեր. ճշմարտութի(ւն) տ(եառ)ն մնասցէ յաւիտեան։ Տունք. բ՜։

¹Ալէլուիա. ՃԺԷ։
²Ասասցէ տուն ի(սրաէ)լի զի բարի է, զի յաւիտեա́ն է ողորմութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
³Ասասցէ տուն ահարոնի, զի յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
⁴Ասասցեն երկիւղածք տ(եառ)ն զի բարի́ է, զի յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
⁵՛Ի նեղու(թ)ե(ան) կարդացի առ տ(է)ր, եւ լուա́ւ ինձ յանդորր։
⁶Տ(է)ր է իմ օգնական եւ ես ո́չ երկեայց, զի՞ արասցէ ինձ մարդ։
⁷Տ(է)ր է իմ օգնական, եւ ես տեսի́ց՛ի թշնամիս իմ։
⁸Բարի́ է յուսալ ՛ի տ(է)ր քան յուսալ ՛ի մարդիկ,
⁹բարի́ է յուսալ ՛ի տ(է)ր քան յուսալ յիշխանս։
¹⁰Ամենայն ազինք շրջեցան զինեւ, եւ անուամբ տ(եառ)ն յաղթեցի ն(ո)ց(ա)։

¹¹Շրջելով շրջեցա́ն զինեւ, պաշարեցին զիս ՛ի միասին, եւ անուամբ տ(եառ)ն վանեցի զն(ո)ս(ա)։
¹²Շրջեցան զինեւ ո(ր)պ(էս) մեղուք, վառեցան բորբոքեցան ո(ր)պ(էս) փուշք ՛ի հուր, եւ անուամբ տ(եառ)ն մերժեցի զնոսա։
¹³՛Ի մերժելն դրդուեցայ եւ եղէ մե́րձ ՛ի գլորել. եւ տ(է)ր իմ ընկալաւ զիս։
¹⁴Զօրութի(ւն) իմ եւ օգնութի(ւն) իմ տ(է)ր, եւ եղեւ ինձ ՛ի փրկութի(ւն)։
¹⁵Ձայն ցնծու(թ)ե(ան) փրկութե(ան)՝ ՛ի յարկս արդարոց։
¹⁶Աջ տ(եառ)ն արար զօրու(թ)ի(ւն), աջ տ(եառ)ն բա́րձր արար զիս, աջ տ(եառ)ն արար զօրու(թ)ի(ւն)։
¹⁷Ո́չ մեռայց, այլ կեցից եւ պատմեցի́ց զգործս տ(եառ)ն։
¹⁸Խրատելով խրատեա́ց զիս տ(է)ր, եւ ՛ի մահ ո́չ մատնեաց։

¹⁹Բացէ́ք ինձ դրունս արդարու(թ)ե(ան) զի մտից ը(ստ) այն, եւ խոստովա́ն եղեց տ(եառ)ն։ Այս դուռն տ(եառ)ն է, եւ արդարք մտանեն ընդ սա։
²⁰Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի լուար ինձ, եւ եղեր ինձ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
²¹Վէմն զոր անարգեցին շինօղքն, նա եղեւ գլուխ անկեան։
²²՛Ի տն(թեն)է եղեւ այս, եւ է սքանչելի́ առաջի աչաց մերոց։
²³Այսօր է զոր արար տ(է)ր, եկա́յք ցնծասցուք եւ ուրա́խ եղիցուք ՛ի սմա։
²⁴Ո́ տ(է)ր, եկա́ք ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ՛ի սմա։
²⁵Ո́ տ(է)ր փրկեա́ ո́ տ(է)ր առաջնորդեա́.
²⁶օրհնեալ որ գալոցդ ես յանուն տ(եառ)ն, եւ օրհնեցաք զքեզ յանուանէ տ(եառ)ն։

²⁷Տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր երեւեցաւ մեզ, արարէ́ք տօնս ուրախութե(ան) կանխաւ, մինչեւ յանկիւնս սեղանոյ։
²⁸Ա(ստուա)ծ իմ ես դու խոստովան եղէց քեզ, ա(ստուա)ծ իմ ես դու՝ եւ բա́րձր արարից զքեզ։ Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի լուար ինձ, եւ եղեր ինձ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
²⁹Խոստովան եղերուք տ(եառ)ն, զի բարի է զի յաւիտեա́ն է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. ի՜ը։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹Երանեալ են անբիծք ՛ի ճանապարհի, եւ ոյք գնան յօրէնս տ(եառ)ն։
²Երանի́ ոյք քննեն զվկայութի(ւն) ն(ո)ր(ա), բոլորով սրտի́ւ իւրեանց խնդրեսցեն զնա։
³Ո́չ թէ որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն), ՛ի ճանապարհս նորա գնասցեն։
⁴Դու պատուիրեցեր զպատուիրանս քո, ՛ի պահել ինձ յոյժ։
⁵Աւշ թէ յաջողեալէին ճանապարհք իմ, պահել ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
⁶Յայնժամ ես ո́չ ամաչէի ՛ի զգուշանալ ինձ ՛ի պատուիրանս քո։
⁷Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր յուղղու(թ)ի(ւն) սրտի իմոյ. ո(ր)պ(էս) ուսայց զիրաւունս արդարու(թ)ե(ան) քո։
⁸Զիրաւունս քո պահեցի, մի́ թողուր զիս մինչեւ ՛ի սպառ։
⁹Ի՞ւ ուղղեսցէ երիտասարդ զկանապարհս իւր, այլ ՛ի պահել զբա́նս քո։

¹⁰Բոլորով սրտիւ իմով խնդրեցի զքեզ, մի́ մերժեր զիս ՛ի պատուիրանաց քոց։
¹¹՛Ի սրտի իմում թաքուցի զբանս քո, ո(ր)պ(էս) զի մի́ մեղայց քեզ։
¹²Օրհնեալ ես դու տ(է)ր, ուսո́ ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹³Շրթամբք իմովք պատմեցից զա(մենայ)ն իրաւունս բերանոյ քոյ։
¹⁴՛Ի ճանապարհս վկայութե(ան)ց քոց զուարճացայ, ո(ր)պ(էս) յա(մենայ)ն ՛ի մեծութե(ան)։
¹⁵՛Ի պատուիրանս քո հոգացայ, եւ զգուշացա́յ ՛ի ճանապարհս քո։
¹⁶Զիրաւունս քո խօսեցայ, եւ ո́չ մոռացայ զբանս քո։
¹⁷Հատո́ ծառայի քում, զի կեցից եւ պահեցից զբանս քո։
¹⁸Զարթո́ զաչս իմ, եւ նայեցա́յց ՛ի սքանչելիս օրինաց քոց։

¹⁹Պանդո́ւխտ եմ ես յերկրի, մի́ թաքուցաներ յինէն զպատուիրանս քո։
²⁰Փափաքեաց անձն իմ, ՛ի ցանկալ ինձ յիրաւունս քո յա(մենայ)ն ժամ։
²¹Սաստեցե́ր ամբարտաւանից. անիծեալ ոյք խոտորեցան ՛ի պատուիրանաց քոց։
²²՛Ի բա́ց արա յինէն զնախատինս եւ զարհամարհանս, զի զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։
²³Քանզի նստան իշխանք եւ չարախօսէին զինէն. այլ ծառայ քո խորհէր յիրաւունս քո։
²⁴Զի վկայութի(ւն)ք քո խօ́սք իմ էին եւ խորհուրդք իմ արդարու(թ)ի(ւն) քո։
²⁵Մերձեցաւ անձն իմ ՛ի հող, տ(է)ր կեցո́ զիս ըստ բանի քում։
²⁶Զճանապարհս իմ պատմեցից քեզ՝ եւ լուար ինձ. ուսո́ ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։

²⁷՛Ի ճանապարհս արդարութե(ան)ց քոց իմաստո́ւն արա զիս, եւ քննեցից զսքանչելիս քո։
²⁸Տքնեցաւ անձն իմ առ ՛ի ձանձրանալ, հաստատեա́ զիս ՛ի բանս քո։
²⁹Զճանապարհս մեղաց ՛ի բա́ց արա յինէն, եւ յօրէնս քո ողորմեա́ց ինձ։
³⁰Զճանապարհս ճշմարտու(թ)ե(ան) քո ընտրեցի, եւ զիրաւունս քո ես ո́չ մոռացայ։
³¹Մերձեցայ ես ՛ի վկայու(թ)ի(ւն)ս քո, տ(է)ր մի́ յամօթ առներ զիս։
³²՛Ի ճանապարհս պատուիրանաց քոց ընթացայ, զի անդո́րր արարեր սրտի իմոյ։
³³Օրէնսգէ́տ արա զիս տ(է)ր ՛ի ճանապարհս իրաւանց քոց, եւ խնդրեցից զնա յա(մենայ)ն ժամ։

³⁴Իմաստո́ւն արա զիս, եւ քննեցից զօրէնս քո, եւ պահեցից զնա բոլորով սրտիւ իմով։
³⁵Առաջնորդեա́ ինձ ՛ի շաւիղս պատուիրանաց քոց, զի ընդ ն(ո)ս(ա) հաճեցայ։
³⁶Խոնարհեցո́ զսիրտ իմ ՛ի վկայու(թ)ի(ւն)ս քո, եւ մի́ յագահութի(ւն)։
³⁷Դարձո́ զաչս իմ զի մի́ տեսից զնանրու(թ)ի(ւն), ՛ի ճանապարհս քո կեցո́ զիս։
³⁸Հաստատեա́ ծառայի քում՝ զբան քո յերկեւղ քո։
³⁹Հա́ն յինէն զնախատինս զոր եւ կարծեցի. զի դատաստանք քո քա́ղցր են։
⁴⁰Ահա՝ ցանկացա́յ պատուիրանաց քոց,յարդարութե(ան) քում կեցո́ զիս։
⁴¹Եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր, եւ փրկու(թ)ի(ւն) քո ըստ բանի քում։

⁴²Տաց պատասխանի ոյք նախատեն զիս բանիւք. զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
⁴³Մի́ ՛ի բացէ առներ ՛ի բերանոյ իմմէ զբան ճշմարտու(թ)ե(ան) մինչեւ յոյժ, զի յիրաւունս քո յուսացայ։
⁴⁴Պահեցի զօրէնս քո յա(մենայ)ն ժամ, յաւիտեան եւ յաւիտեա́նս յաւիտենից։
⁴⁵Գնայի ես յանդորրու, զի զպատուիրա́նս քո խնդրեցի։
⁴⁶Խօսէի զվկայութի(ւն)ս քո առաջի թագաւորաց, եւ ո́չ ամաչէի։
⁴⁷Խորհէի ՛ի պատուիրանս քո զոր սիրեցի։
⁴⁸Ամբարձի զձեռս իմ ՛ի պատուիրանս քո զոր սիրեցի, եւ խորհէի́ յարդարու(թ)ե(ան) քում։
⁴⁹Յիշեա́ զբան ծառայի քոյ, յոր եւ յուսացուցե́ր զիս։

⁵⁰Սա՝ մխիթարեսցէ́ զիս ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) իմում. զի բանք քո կեցոյց զիս։
⁵¹Ամբարտաւանք անիրաւեցա́ն յիս յոյժ, այլ յօրինաց քոց ես ո́չ խոտորեցայ։
⁵²Յիշեցի́ զիրաւունս քո յաւիտենից տ(է)ր, եւ մխիթարեցայ։
⁵³Տրտմութի(ւն) կալաւ զիս ՛ի մեղաւորաց, եւ ոյք թողին զօրէնս քո։
⁵⁴Գովելի́ են ինձ իրաւունք քո, ՛ի տեղւոջ պանդխտութ(իւն)(թ)ե(ան) իմոյ։
⁵⁵Յիշեցի ՛ի գիշերի զանուն քո տ(է)ր, եւ պահեցի զօրէնս քո։
⁵⁶Սա եղեւ ինձ ճանապարհ ՛ի կեանս, զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։ Տունք. ծ՜զ։
⁵⁷Բաժին իմ ես դու տ(է)ր, ասացի պահե́լ զօրէնս քո։
⁵⁸Աղաչեցի զերեսս քո բոլորով սրտիւ իմով, ողորմեա́ ինձ ըստ բանի քում։

⁵⁹Խորհեցայ ՛ի ճանապարհս իմ, եւ դարձուցի զոտս իմ ՛ի վկայութի(ւն)ս քո։
⁶⁰Պատրաստեցայ եւ ո́չ խռովեցայ, զի պահեցի́ զպատուիրանս քո։
⁶¹Տոռունք մեղաց պատեցան զինեւ, այլ զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
⁶²՛Ի մէջ գիշերի յառնէի խոստովա́ն լինել առ քեզ տ(է)ր, վ(ա)ս(ն) իրաւա́նց եւ արդարութե(ան) քո։
⁶³Հաղո́րդ էի ես ա(մենայ)ն երկիւղածաց քոց, որոց պահեալ է զպատուիրանս քո։
⁶⁴Ողորմու(թեամ)բ քով տ(է)ր լի́ եղեւ երկիր, զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ուսո́ ինձ։
⁶⁵Քաղցրու(թ)ի(ւն) արարեր ը(ստ) ծառայի քում տ(է)ր, ըստ բանի́ քում։
⁶⁶Քաղցրութի(ւն) զխրատ եւ զգիտութի(ւն) ուսո́ ինձ, զի ՛ի պատուիրանս քո ես հաւատացի։

⁶⁷Մինչչեւ խոնարհեալ էի ես մեղայ, վ(ա)ս(ն) այսորիկ զբանս քո պահեցի յոյժ։
⁶⁸Քաղցր ես դու տ(է)ր, եւ քաղցրութ(եամ)բ քով ուսո́ ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։
⁶⁹Բազմացան յիս անիրաւութի(ւն)ք ամբարտաւանից. այլ ես՝ բոլորով սրտիւ իմով քննեցի զպատուիրանս քո։
⁷⁰Մածաւ ո(ր)պ(էս) կաթն սիրտք ն(ո)ց(ա), այլ ես զօրէնս քո խօսեցայ։
⁷¹Բարի է ինձ զի խոնարհ արարեր զիս, ո(ր)պ(էս) ուսա́յց զարդարութի(ւն)ս քո։
⁷²Բարի են ինձ օրէնք բերանոյ քոյ, քան զհազարս ոսկւոյ եւ արծաթոյ։
⁷³Ձեռք քո արարին եւ ստեղծին զիս, իմաստո́ւն արա զիս՝ եւ ուսայց զպատուիրանս քո։
⁷⁴Երկիւղածք քո տեսցեն զիս եւ ուրախ եղիցին, զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։

⁷⁵Ծանեայ տ(է)ր զի արդարութ(եամ)բ են դատաստանք քո. յիրաւի́ խոնարհեցուցեր զիս։
⁷⁶Եղիցի ողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի մխիթարել զիս, ըստ բանի քում զծառայս քո։
⁷⁷Եկեսցեն յիս գթութի(ւն)ք քո եւ կեցից, զի օրէնք քո խօսք իմ էին։
⁷⁸Ամաչեսցեն ամբարտաւանք որ ՛ի տարապարտուց անիրաւեցան յիս, այլ ես հոգացա́յց ՛ի պատուիրանս քո։
⁷⁹Խրատեսցեն զիս երկիւղածք քո, եւ ոյք ճանաչեն զվկայութի(ւն)ս քո։
⁸⁰Եղիցի սիրտ իմ անբիծ յարդարու(թ)ե(ան) քում, զի մի́ ամաչեցից։
⁸¹Կարօտացաւ անձն իմ ՛ի փրկութի(ւն)ս քո, զի ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
⁸²Սպասեցին աչք իմ բանի քում, ասացի ե՞րբ մխիթարեսցէ զիս։

⁸³Եղէ ես որպէս տի́կ ՛ի պարզի, զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ես ո́չ մոռացայ։
⁸⁴Քանի՞ ինչ են աւուրք ծառայի քո, ե՞րբ արասցես ինձ իրաւունս ՛ի հալածչաց իմոց։
⁸⁵Պատմեցին ինձ անօրէնք զխորհուրդս, այլ ո́չ ո(ր)պ(էս) զօրէնս քո։
⁸⁶Ամենայն պատուիրանք քո ճշմարիտ են, ՛ի նանիր հալածեցին զիս օգնեա́ ինձ։
⁸⁷Փոքր միւս եւս եւ կորուսանէին զիս յերկրէ, այլ ես ո́չ թողի զպատուիրանս քո։
⁸⁸Ըստ ողորմու(թ)ե(ան) քում կեցո́ զիս, եւ պահեցից զվկայու(թ)ի(ւն)ս բերանոյ քո։
⁸⁹Յաւիտեան տ(է)ր բան քո կայ յերկինս,
⁹⁰ազգէ մինչեւ յազգ է ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո։ Հաստատեցեր զերկիր, կա́յ եւ մնայ։
⁹¹Հրամանաի քում մնայ տիւ, զի ա(մենայ)ն ծառա́յ քո է։

⁹²Եթէ ո́չ օրէնք քո խօսք իմ էին, կանխա́ւ եւս արդեւք կորուսեալ էի ՛ի խոնարհութե(ան) իմում։
⁹³Յաւիտեան ո́չ մոռացայ զարդարութի(ւն)ս քո, զի նոքօ́ք կեցուցեր զիս։
⁹⁴Քո եմ ես եւ կեցո́ զիս, զի զարդարութի(ւն)ս քո խնդրեցի։
⁹⁵Ինձ սպասեցին մեղաւորք ՛ի կորուսանել, զի զվկայութի(ւն)ս քո ես ՛ի մի́տ առի։
⁹⁶Յա(մենայ)ն կատարածի տեսի զվախճան, յոյժ անդո́րր են ինձ պատուիրանք քո։
⁹⁷Ո(ր)պ(էս) սիրեցի զօրէնս քո, զօրհանապազ խօսք իմ էին։
⁹⁸Քան զթշնամիս իմ իմաստուն արարեր զիս ՛ի պատուիրանս քո, զի յաւիտեա́ն իմ էին։

⁹⁹Քան զա(մենայ)ն ուսուցիչ իմ իմաստուն եղէ, զի վկայութի(ւն)ք քո խօսք իմ էին։
¹⁰⁰Քան զծերս իմ իմաստուն եղէ, զի զպատուիրանս քո քննեցի։
¹⁰¹Յամենայն ճանապարհաց չարաց արգելի́ զոտս իմ, ո(ր)պ(էս) զի պահեցից զբանս քո։
¹⁰²Յիրաւանց քոց ես ո́չ խոտորեցայ, զի դու օրէնսգէ́տ արարեր զիս։
¹⁰³Ո(ր)պ(էս) զի քաղցր են ՛ի քիմս իմ բանք քո՝ քան զմեղր բերանոյ իմոյ։
¹⁰⁴՛Ի պատուիրանաց քոց իմացեալ՝ ատեցի́ զա(մենայ)ն ճանապարհս չարաց, զի դու օրէնսգէ́տ արարեր զիս։
¹⁰⁵Ճրա́գ է բան քո ոտից իմոց, եւ լոյս տայ շաւղաց իմոց։
¹⁰⁶Երդուայ եւ հաստատեցի, զի պահեցից զա(մենայ)ն իրաւունս արդարութե(ան) քո։

¹⁰⁷Խոնարհ եղէ մինչեւ յոյժ, տ(է)ր կեցո́ զիս ըստ բանի քում։
¹⁰⁸Ընդ կամս բերանոյ իմոյ հաճեա́ տ(է)ր, եւ զիրաւունս քո ուսո́ ինձ։
¹⁰⁹Անձն իմ ՛ի ձեռս քո յա(մենայ)ն ժամ, եւ զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
¹¹⁰Եդին ինձ մեղաւորք որոգայթ, ՛ի պատուիրանաց քոց ես ո́չ մոլորեցայ։
¹¹¹Ժառանգեցի զվկայութի(ւն)ս քո յաւիտեան, զի ցնծութի(ւն) է սրտի իմոյ։
¹¹²Խոնարհեցուցի զսիրտ իմ առնել զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո յաւիտեան, վ(ա)ս(ն) հատուցման։
¹¹³Զանօրէնս ատեցի, եւ զօրէնս քո սիրեցի։
¹¹⁴Օգնական եւ փրկի́չ իմ ես դու, եւ ես ՛ի բանս քո յուսացայ։
¹¹⁵՛Ի բա́ց եղերուք յինէն չարք, եւ քննեցի́ց զպատուիրանս ա(ստուծո)յ իմոյ։

¹¹⁶Օգնեա́ ինձ ըստ բանի քում եւ կեցո́ զիս, եւ մի́ յամօթ առներ զիս ՛ի յուսոյ իմմէ։
¹¹⁷Օգնեա́ ինձ եւ ապրեցո́ զիս, եւ խորհեցա́յց յիրաւունս քո յա(մենայ)ն ժամ։
¹¹⁸Անարգեցեր զամենեսեան որ ապստա́մբ եղեն յարդարութե(ան)ց քոց. զի անիրաւութ(եամ)բ են խորհուրդք ն(ո)ց(ա)։
¹¹⁹Յանցաւորս համարեցայ զա(մենայ)ն մեղաւորս երկրի, վ(ա)ս(ն) այսորիկ սիրեցի զպատուիրանս քո։
¹²⁰Բեւեռեա́ ընդ երկեւղ քո զմարմին իմ, զի ՛ի դատաստանաց քոց երկեա́յց յոյժ։ Տունք. կ՜դ։
¹²¹Արարի իրաւունս եւ արդարութի(ւն), մի́ մտաներ զիս ՛ի ձեռս նեղչաց իմոց։
¹²²Ընկա́լ զծառայս քո ՛ի բարի, զի մի́ ամբարտաւանք զզուեսցեն զիս։

¹²³Սպասեցին աչք իմ փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ բանից արդարու(թ)ե(ան) քո։
¹²⁴Արա́ ընդ ծառայի քում ըստ ողորմութե(ան) քում, զարդարութի(ւն)ս քո ուսո́ ինձ։
¹²⁵Ծառայ քո եմ ես, իմաստո́ւն արա զիս, եւ ծանեայց զվկայութի(ւն)ս քո։
¹²⁶Ժամ է պաշտել զտ(է)ր, խափանեցի́ն զօրէնս քո։
¹²⁷Վ(ա)ս(ն) այսորիկ սիրեցի զպատուիրանս քո, քան զա(մենայ)ն ոսկի եւ տպազիոն։
¹²⁸Ա(մենայ)ն պատուիրանք քո աջողեցան ինձ, զի ատեցի́ զճանապարհս չարաց։
¹²⁹Սքանչելի են վկայութի(ւն)ք քո, վ(ա)ս(ն) այնորիկ քննեա́ց զն(ո)ս(ա) անձն իմ։

¹³⁰Յայտնութի(ւն) բանից քոց լուսաւոր եւ իմաստո́ւն առնէ զտղայս։
¹³¹Զբերան իմ բացի եւ առի զհոգի, ՛ի պատուիրանս քո փափաքեաց անձն իմ։
¹³²Նայեա́ առիս եւ ողորմեա́ ինձ, ըստ իրաւունս սիրողաց անուան քում։
¹³³Զճանապարհս իմ ուղի́ղ արա ինձ ըստ բանի քում, եւ մի́ տիրեսցեն ինձ ա(մենայ)ն մեղք։
¹³⁴Փրկեա́ զիս ՛ի զպարտութ(են)է մարդկան, ես պահեցից զպատուիրանս քո։
¹³⁵Երեւեցո́ զերեսս քո ՛ի ծառայս քո, եւ ուսո́ ինձ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹³⁶Վտակ ջուրց իջին յաչաց իմոց, զի ո́չ պահեցին զօրէնս քո։
¹³⁷Արդար ես դու տ(է)ր, եւ ուղի́ղ են դատաստանք քո։
¹³⁸Պատուիրեցեր զարդարութի(ւն) վկայութե(ան)ց քոց, եւ ճշմարիտ են յոյժ։

¹³⁹Մաշեաց զիս նախանձ քո, զի մոռացա́ն զբանս քո թշնամիք իմ։
¹⁴⁰Ընտրեալ են բանք քո յոյժ, եւ ծառայ քո սիրեա́ց զսա։
¹⁴¹Մանուկ եմ ես եւ արհամարհեալ, եւ զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո ես ո́չ մոռացայ։
¹⁴²Արդարու(թ)ի(ւն) քո արդարու(թ)ի(ւն) յաւիտենից, եւ օրէնք քո ճշմարիտ են։
¹⁴³Նեղութի(ւն) եւ վիշտք գտին զիս, եւ պատուիրանք քո խօ́սք իմ էին։
¹⁴⁴Արդարութ(եամ)բ են վկայու(թ)ի(ւն)ք քո յաւիտեան. իմաստո́ւն արա կեցո́ զիս։
¹⁴⁵Կարդացի առ քեզ բոլորով սրտիւ իմով, լո́ւր ինձ տ(է)ր զի զարդարու(թ)ի(ւն)ս քո խնդրեցի։
¹⁴⁶Աղաղակեցի առ քեզ եւ փրկեա́ զիս, եւ պահեցից զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո։
¹⁴⁷Կանխեցի տարաժամու՝ աղաղակեցի, եւ ես ՛ի բանս քո յուսացայ։

¹⁴⁸Կանխեցին աչք իմ առաւօտու, ՛ի խօսել ինձ զբանս քո։
¹⁴⁹Ձայնի իմում լո́ւր տ(է)ր ըստ ողորմութե(ան) քում, տ(է)ր յիրաւունս քո կեցո́ զիս։
¹⁵⁰Մերձեցուցին յիս հալածիչք իմ զանօրէնու(թ)ի(ւն), զի յիրաւանց քոց հեռի́ եղեն։
¹⁵¹Մերձ ես դու տ(է)ր, եւ ա(մենայ)ն պատուիրանք քո ճշմարիտ են։
¹⁵²Իսկզբանէ ծանեայ ՛ի վկայութե(ան)ց քոց, զի յաւիտեան հաստատեցեր զն(ո)ս(ա)։
¹⁵³Տե́ս զխոնարհութի(ւն) իմ եւ փրկեա́ զիս, զի զօրէնս քո ես ո́չ մոռացայ։
¹⁵⁴Դատեա́ զդատաստան իմ եւ փրկեա́ զիս, եւ ըստ բանի քում կեցո́ զիս։
¹⁵⁵Հեռի է մեղաւորաց փրկու(թ)ի(ւն), զի զիրաւունս քո ո́չ պահեցին։

¹⁵⁶Գթու(թ)ի(ւն)ք քո բազում են տ(է)ր, եւ ըստ իրաւանց քոց կեցո́ զիս։
¹⁵⁷Բազում են որ հալածեն եւ նեղեն զիս, ՛ի վկայութե(ան)ց քոց ես ո́չ խոտորեցայ։
¹⁵⁸Հայէի յանագորոյնս եւ մաշէի, զի զպատուիրանս քո ո́չ պահեցին։
¹⁵⁹Տե́ս զի զպատուիրանս քո սիրեցի, տ(է)ր ողորմու(թեամ)բ քո կեցո́ զիս։
¹⁶⁰Սկիզբն բանից քոց ճշմարտու(թ)ի(ւն) է, յաւիտեա́ն են ա(մենայ)ն իրաւունք արդարութե(ան) քո։
¹⁶¹Իշխանք հալածեցին զիս ՛ի նանիր, եւ ՛ի բանից քոց երկեա́ւ սիրտ իմ։
¹⁶²Ցնծացայ ես ՛ի բանս քո, ո(ր)պ(էս) այն որ գտանէ աւա́ր բազում։
¹⁶³Զմեղս ատեցի եւ անարգեցի, եւ զօրէնս քո սիրեցի։
¹⁶⁴Եւթն անգամ յաւուր օրհնեցից զքեզ, վ(ա)ս(ն) իրաւանց եւ արդարութե(ան) քոյ։

¹⁶⁵Խաղաղութի(ւն) բազում է այնոցիկ որ սիրեն զօրէնս քո, եւ ո́չ գոյ ՛ի նոսա գայթագղութի(ւն)։
¹⁶⁶Սպասեցի փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ զպատուիրանս քո սիրեցի։
¹⁶⁷Պահեաց անձն իմ զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո, եւ սիրեա́ց զն(ո)ս(ա) յոյժ·
¹⁶⁸Պահեցի զպատուիրանս եւ զվկայու(թ)ի(ւն)ս քո. զի ա(մենայ)ն ճանապարհք իմ առաջի քո են։
¹⁶⁹Մերձեսցին խնդրուածք իմ առաջի քո տ(է)ր, ըստ բանի քում իմաստո́ւն արա զիս։
¹⁷⁰Մտցեն աղօթք իմ առաջի քո տ(է)ր, եւ բանիւ քով փրկեա́ զիս։
¹⁷¹Բղխեսցեն շրթունք իմ զօրհնութի(ւն)ս քո, յորժամ ուսուսցես ինձ զարդարութի(ւն)ս քո։

¹⁷²Խօսեսցի լեզու իմ զբանս քո, զի ա(մենայ)ն պատուիրանք քո արդարութ(եամ)բ են։
¹⁷³Եղիցի ձեռն քո կեցուցանել զիս, զպատուիրանս քո ընտրեցի։
¹⁷⁴Ցանկացայ փրկու(թ)ե(ան) քում տ(է)ր, եւ օրէնք քո խօսք իմ էին։
¹⁷⁵Կեցցէ անձն իմ եւ օրհնեցից զքեզ, եւ իրաւունք քո օգնեսցեն ինձ։
¹⁷⁶Մոլորեցայ ես ո(ր)պ(էս) զոչխար կորուսեալ, խնդրեա́ զծառայս քո զի զպատուիրանս քո ես ո́չ մոռացայ։ Տունք. ծ՜զ։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԺԹ։
²տ(է)ր փրկեաց զանձն իմ ՛ի շրթանց նենգաւորաց եւ ՛ի լեզուէ́ չարէ։
³Զի՞տացի քեզ կամ զի՞ յաւելցի՝ լեզո́ւ նենգաւոր։
⁴Ո(ր)պ(էս) նետք հզօրի, զի մխեալ կայծակամբք կաղնւոյ։
⁵Վա́յ է ինձ՝ զի ընդ երկա́ր եղեւ պանդխտութի(ւն) իմ, բնակեցի ես ՛ի վրանս կեդարու։ Բազում անգամ բնակեաց անձն իմ
⁶ընդ այնոսիկ, ոյք ատէին զողջոյն։ Ես էի խաղաղարար, յորժամ խօսէի մարտնչէին ընդիս։ Տունք. զ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜Ի։
²Օգնութի(ւն) ինձ ՛ի տ(եառ)նէ́ եկեսցէ, որ արար զերկինս եւ զերկիր։
³Մի́ տար սասանու(թ)ե(ան) զոտն քո, եւ մի́ ննջեսցէ պահապան քո։
⁴Ո(ր)պ(էս) ո́չ ննջէ եւ ո́չ ՛ի քուն երթայ պահապան ի(սրաէ)լի։
⁵Տ(է)ր պահեսցէ զքեզ, եւ տ(է)ր ընկալցի աջով ձեռամբ իւրով։
⁶Արեգակն ՛ի տուէ քեզ մի́ մեղիցէ, եւ մի́ լուսին ՛ի գիշերի։
⁷Տ(է)ր պահեսցէ զքեզ, յա(մենայ)ն չարէ, պահեսցէ տ(է)ր զանձն քո։
⁸Տ(է)ր պահեսցէ զմուտ եւ զել քո՝ յայսմ հետէ մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. ը՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԱ։
²Հասեալ կային ոտք մեր առ դրունս քո ե(րուսաղ)էմ։
³Զե(րուսաղէ)մ շինեալ քաղաք, եւ բնակու(թ)ի(ւն) իւր շուրջ զնովաւ։
⁴Անդ ելին ա́զգ ա́զգ տ(եառ)ն, վկայութի(ւն)ք ի(սրաէ)լի խոստովան լինել անուան տ(եառ)ն։
⁵Անդ արկեալ են աթոռք դատաստանի, աթոռս արկեալ ՛ի տան դաւթի։
⁶Հարցէ́ք զողջունէ́ զե(րուսաղէ)մի, զշինու(թեն)է ոյք սիրէք զնա։
⁷Եղիցի խաղաղութի(ւն) ՛ի զօրութե(ան) քում, շինու(թ)ի(ւն) յաշտարակս յամուրս քո։
⁸Վ(ա)ս(ն) եղբարց եւ ընկերաց իմոց խօսեցայ զխաղաղու(թ)ի(ւն), վ(ա)ս(ն) քո
⁹եւ վ(ա)ս(ն) տան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ խնդրեցաք զբարութի(ւն) քեզ։ Տունք. ը՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԲ։
²Ո(ր)պ(էս) աչք ծառայից ՛ի ձեռս տերանց իւրեանց, որպէս աչք աղախնոյ ՛ի ձեռս տիկնոջ իւրոյ։ Այնպէս են աչք մեր առ քեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, մինչեւ ողորմեցիս ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։
³Ողորմեա́ց մեզ տ(է)ր ողորմեա́ց մեզ, զի բազում լցաք արհամարհանօք։
⁴Եւս առաւել լցան անձինք մեր նախատանօք, ոյք նախատեն զմեզ արհամարհանօք ամբարտաւանից. Տունք. ե՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԳ։
²եթէ ո́չ տ(է)ր էր առ մեզ։ Ընդ յառնել մարդկան ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր,
³կենդանւոյն կամեցան կլանել զմեզ։ Բարկանալ սրտմտու(թեամ)բ ն(ո)ց(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր,
⁴ապա ՛ի ջո́ւրք ուրեմն ընկլուզանէին զմեզ։
⁵Ընդ ուղխս անցին անձինք մեր, անցին անձինք մեր ընդ ջուրս անդադարս։
⁶Օրհնեալ է տ(է)ր, որ ո́չ ետ զմեզ ՛ի յորս ատամանց ն(ո)ց(ա)։
⁷Անձինք մեր ապրեցա́ն ո(ր)պ(էս) ճնճղուկ, յորոգայթէ որսողաց։ Որոգայթք ն(ո)ց(ա) փշրեցան, եւ մեք ապրեցաք։
⁸Օգնութի(ւն) է մեզ յանուանէ տ(եառ)ն, որ արար զերկինս եւ զերկիր։ Տունք. ը՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԴ։
²յե(րուսաղէ)մ։ Լերի́ք շուրջ են զնովաւ, տ(է)ր շուրջ է զժողովրդեա́մբ իւրով, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
³Ո́չ թողու տ(է)ր զգաւազան մեղաւորաց ՛ի վիճակս արդարոց, եւ արդարք մի́ ձգեսցեն զձեռս իւրեանց յանօրէնու(թ)ի(ւն)։
⁴Բարի́ առնէ տ(է)ր բարեաց, եւ այնոցիկ ոյք ուղի́ղ են սրտիւք։
⁵Իսկ զթիւրեալսն յափշտակու(թեամ)բ, տանի զն(ո)ս(ա) տ(է)ր ընդ այնոսիկ ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն). խաղաղու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ Տունք. ե՜։ Գոբղայս. խ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԵ։
²Յայնժամ լցան բերանք մեր խնդութ(եամ)բ, եւ լեզուք մեր ցնծու(թեամ)բ։ Յայնժամ ասասցեն ՛ի հեթանոսս, մեծ արար տ(է)ր առնել ը(ստ) ն(ո)ս(ա),
³մեծ արար տ(է)ր զյառնել իւր ընդ մեզ. եւ մեք եղաք բերկրեալք։
⁴Դարձո́ տ(է)ր զգերութի(ւն)ս մեր ո(ր)պ(էս) զուխս ՛ի հարաւոյ,
⁵ոյք վարէին արտասուօք ցնծութ(եամ)բ հնձեսցեն։
⁶Երթալով երթային եւ լային, ոյք բարձեալ տանէին զսերմանիս իւրեանց։ Գալով եկեսցեն եւ ցնծասցեն, ոյք առեալ բերիցեն զորայս իւրեանց։ Տունք. զ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԶ։
²՛Ի նանի́ր է ձեզ յառնել կանխաւ. ա́րդ արիք՝ մինչչե́ւ էք ննջեցեալ, եւ ոյք ուտէք զհաց ցաւոց։
³՛Ի ժամանակի ո(ր)պ(էս) տացի քուն սիրելեաց իւրոց. ժառանգութի(ւն) առն որդիք են, որոյ վա́րձք իւր են, ա́յն է պտուղ որովայնի իւրոյ։
⁴Ո(ր)պ(էս) նետք ՛ի ձեռս հզօրի. այնպէս են որդիքն թօթափելոց։
⁵Երանի́ որ ելից զցանկու(թ)ի(ւն) իւր ՛ի նոցանէն. եւ ո́չ ամաչեսցեն յորժամ խօսեսցին թշնամիք ն(ո)ց(ա) ընդ նոսա առ դրա́ն։ Տունք. զ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԷ։
²Զվաստակս ձեռաց քոց կերիցես, երանի́ է քեզ, եւ բարի եղիցի։
³Կին քո ո(ր)պ(էս) զայգի́ վայելուչ յանկիւնս տան քոյ. որդիք քո ո(ր)պ(էս) նորատունկ ձիթենւոյ շո́ւրջ զսեղանով քով։
⁴Այսպէս օրհնեսցի ա(մենայ)ն մարդ որ երկնչի ՛ի տ(եառ)նէ.
⁵Օրհնեսցէ́ զքեզ տ(է)ր ՛ի սիովնէ։ Եւ տեսցես դու զբարութի(ւն) յե(րուսաղէ)մ զա(մենայ)ն աւուրս կենաց քոց։
⁶Տեսցես դու զորդիս որդւո́ց քոց, խաղաղու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ Տունք. զ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԸ։
²Բազում անգամ մարտեան ընդիս ՛ի մանկու(թեն)է իմմէ, եւ ինձ ո́չ յաղթեցին։
³Զթիկո́ւնս իմ հարին մեղաւորք, ընդ երկա́ր արարին զանօրէնութի(ւն)ս իւրեանց։
⁴Տ(է)ր արդա́ր է, խորտակէ զուլն մեղաւորաց։
⁵Ամաչեսցեն եւ յե́տս դարձցին ամենեքեան՝ ոյք ատեան զսիովն։
⁶Եղիցին նոքա ո(ր)պ(էս) զխոտ տանեաց, որ մինչչե́ւ ՛ի բուռն եկեալ էր չորացաւ։
⁷Ուստի ո́չ ելից բուռն ի́ւր հնձօղն, եւ ո́չ զգիրկս իւր որ զորա́յն ժողովէր։
⁸Ո́չ ասացին ամենեքեան ոյք անցանէին առ նոքօք, թէ օրհնու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն ընդ ձե́զ է, եւ օրհնեցա́ք զձեզ ՛ի տանէ տ(եառ)ն։ տունք. ը(ստ)։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԻԹ։
²տ(է)ր լո́ւր ձայնի իմում։ Եղիցին ականջք քո, լսել զձայն աղօթից իմոց։
³Թէ զանօրէնութի(ւն)ս իմ պահես տ(է)ր տ(է)ր, տ(է)ր ո́ կարէ կալ առաջի քո.
⁴զի ՛ի քէն է քաւութի(ւն)։ Վասն անուան քոյ համբերի տ(է)ր,
⁵համբե́ր անձն իմ բանի քում, յուսացաւ անձն իմ ՛ի տ(է)ր։
⁶՛Ի պահէ առաւօտու մինչեւ ցերեկոյ, ՛ի պահու առաւօտու
⁷յուսացաւ ի(սրա)էլ ՛ի տ(է)ր։ ՛Ի տ(եառ)նէ́ է ողորմու(թ)ի(ւն) եւ բազում ՛ի նմանէ է փրկութի(ւն).
⁸եւ նա փրկէ զի(սրա)էլ յամ նեղութե(ան)ց նորա։ Տունք. զ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜Լ։
²Բայց թէ խոնարհեցայ ես որպէս մանուկ հատուցեալ ՛ի ստենէ մօր իւրոյ, եւ դարձ ն(ո)ր(ա) անդրէն ՛ի նոյն։ Այլ հպարտացուցի արդեւք զանձն իմ, ա́յսպէս եղիցի հատուցումն անձին իմոյ,
³յուսացաւ ի(սրա)էլ ՛ի տ(է)ր յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։ Տունք. դ՜։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԼԱ։
²Որպէս երդուաւ տ(եառ)ն, եւ ուխտեաց ա(ստուծո)յ յակոբայ։
³Եթէ ո́չ մտից ՛ի յարկս տան իմոյ, եթէ ելից յանկողինս մահճա́ց իմոց։
⁴Թէ́ տաց քուն աչաց իմոց, կամ նի́նջ արտեւանաց իմոց,
⁵կամ հանգիստ իրանաց իմոց. մինչեւ գտից զտեղի́ յարկի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ յակովբայ։
⁶Ահա՝ լուա́ք զնմանէ յեփրաթայ, եւ գտաք զնա ՛ի դա́շտս մայրեաց։
⁷Մտցո́ւք ՛ի յարկս ն(ո)ր(ա), երկի́ր պագցուք ՛ի տեղւոջ ուր կացեալ են ոտք ն(ո)ր(ա)։
⁸Արի́ տ(է)ր ՛ի հանգիստ քո, դու եւ կտակարանք սրբութե(ան) քոյ։
⁹Երիցունք քո́ զգեցցին զարդարութի(ւն), եւ սուրբք քո ցնծալո́վ ցնծասցեն։

¹⁰Վ(ա)ս(ն) դաւթի սիրելւոյ քոյ, մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յօծելոյ քումմէ։
¹¹Երդուաւ տ(է)ր դաւթի ճշմարտութ(եամ)բ եւ ո́չ ստեաց նմա, ՛ի պտղոյ որովայնէ քումմէ նստուցից յաթոռ քո։
¹²Թէ պահեսցեն որդիք քո զօրէնս իմ, եւ զվկայու(թ)ի(ւն)ս իմ զոր ուսուցից ն(ո)ց(ա)։ Որդիք ն(ո)ց(ա) նստցին յաւիտեանս յաւիտենից յաթոռ քո։
¹³Հաճեցաւ տ(է)ր ընդ սիովն, եւ ընտրեաց բնակի́լ ՛ի նմա.
¹⁴ասէ՝ ա́յս է հանգիստ իմ յաւիտեանս յաւիտենից, ՛ի սմա բնակեցայ զի հաճեցայ ընդ սա։
¹⁵Զորս սորա՝ օրհնելով օրհնեցից, եւ զաղքատս սորա լցուցի́ց հացիւ։
¹⁶Քահանայից սորա զգեցուցից զփրկութ(իւն)Ի, եւ սուրբք սորա ցնծալո́վ ցնծասցեն։

¹⁷Անդ ծագեցից զեղջեւր ՛ի դաւիթ, պատրաստ արարից զճրա́գ օծելոյ իմոյ։
¹⁸Թշնամեա́ց ն(ո)ր(ա) զգեցուցից զամօթ, այլ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ծաղկեսցէ սրբութի(ւն) իմ։ Տունք. ժ՜է։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԼԲ։
²Ո(ր)պ(էս) եւղ զի իջանէ ՛ի գլուխ եւ ՛ի մորո́ւսն ահարովնի, ՛ի մորուացն իջանէ ՛ի գրապանս զգեստո́ւ ն(ո)ր(ա)։
³Ո(ր)պ(էս) ցօղ զի ցօղէ ՛ի հերմոնէ, ՛ի վ(ե)ր(այ) լերին սիովնի։ Անդ պատրաստեա́ց տ(է)ր զօրհնութի(ւն), եւ զկեանսն յաւիտենից։ Տունք. դ՜։

¹Օրհնութի(ւն)ք Աշտիճանաց. Ճ՜ԼԳ։
²՛Ի գիշերի համբարձէ́ք զձեռս ձեր ՛ի սրբութի(ւն), եւ օրհնեցէ́ք զտ(է)ր։
³Օրհնեսցէ զձեզ տ(է)ր ՛ի սիովնէ. այն որ արար զերկինս եւ զերկիր։ Տունք. դ՜։

¹Ալելուիա. Ճ՜ԼԴ։
²ո՞ կայք ՛ի տուն տ(եառ)ն, ՛ի գաւիթս տան ա(ստուծո)յ մերոյ։
³Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր զի բարի է, սաղմո́ս ասացէք անուան ն(ո)ր(ա) զի քաղցր է։
⁴Զյակովբ ընտրեաց իւր տ(է)ր, եւ զի(սրա)էլ ժառանգու(թ)ի(ւն) իւր։
⁵Ես ծանեայ զի մեծ է տ(է)ր, եւ տ(է)ր մեծ է քան զա(մենայ)ն կուռս։
⁶Զամենայն զոր ինչ կամեցաւ եւ արար տ(է)ր, յերկինս եւ յերկրի, ՛ի ծովս եւ յա(մենայ)ն խորս։
⁷Հանէ զամպս ՛ի ծագաց երկրէ, զփայլատակունս իւր յանձրեւս արար, եւ հանէ զհողմս ՛ի շտեմարանաց իւրոց։
⁸Ո եհար զա(մենայ)ն անդրանիկս եգիպտացւոց, ՛ի մարդոյ մինչեւ յանասուն։

⁹Առաքեաց զնշանս եւ զարուեստս իւր ՛ի մէջ քո եգիպտոս, ՛ի փարաւովն եւ յա(մենայ)ն զօրս իւր։
¹⁰Ո եհար ա́զգս բազումս, եւ սպան զթագաւորս հզօրս։
¹¹Զսեհովն թագաւո́ր ամուրհացւոց, զովդ թագաւոր բիշանու, եւ զա(մենայ)ն թագաւորութի(ւն)ս քանանացւոց։
¹²Ետ զերկիրս ն(ո)ց(ա) ՛ի ժառանգութի(ւն), ժառանգութի(ւն) ի(սրաէ)լի ժողովրդեան իւրոյ։
¹³Տ(է)ր անուն քո յաւիտեան, տ(է)ր յիշատակ քո ազգէ́ մինչեւ յազգ։
¹⁴Դատի տ(է)ր զժողովուրդս իւր, եւ ՛ի ծառայս իւր մխիթարի։
¹⁵Կուռք հեթանոսաց արծաթ եւ ոսկի են, ձեռագործք են որդւոց մարդկան։
¹⁶Բերան գոյ՝ եւ ո́չ խօսին, աչք են՝ եւ ո́չ տեսանեն։

¹⁷Ականջք են՝ եւ ո́չ լսեն, եւ ո́չ գոյ շունչ ՛ի բերանս ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Նման ն(ո)ց(ա) եղիցին ոյք արարին զն(ո)ս(ա), եւ ամենեքեան ոյք յուսացեալ են ՛ի նոսա։
¹⁹Տո́ւն ի(սրաէ)լի օրհնեցէ́ք զտ(է)ր. տո́ւն ահարոնի օրհնեցէ́ք զտ(է)ր։
²⁰Տո́ւն ղեւայ օրհնեսցէ́ք զտ(է)ր. երկիւղածք տ(եառ)ն օրհնեցէ́ք զտ(է)ր։
²¹Օրհնեալ է տ(է)ր ՛ի սիոնէ. այն որ բնակեալն է յե(րուսաղէ)մ։ Տունք. ի՜։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹Ալելուիա. Ճ՜ԼԵ։
²Խոստովա́ն եղերուք ա(ստուծո)յ աստուծոց, զի յաւիտեա́ն է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
³Խոստովա́նեղերուք տ(եառ)ն տերանց, զի յաւիտեա́ն է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
⁴Արար զսքանչելիս մեծամեծս միայն, զի յաւիտեան է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
⁵Զերկինս արար իաստութ(եամ)բ իւրով, զի յաւիտեան է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
⁶Հաստատեաց զերկիր ՛ի վերայ ջուրց, զի յաւիտեաՋՋ։
⁷Արար զլուսաւորս մեծամեծս միայն, զի յաւՋՋ։
⁸Զարեգակն արար իշխանական տուընջեան, զիՋՋ։
⁹Զլուսին եւ զաստեղս արար իշխանական գիշերոյ, զի յաւիՋՋ։

¹⁰Եհար զերկիրն եգիպտացւոց անդրանկօք իւրովք հանդերձ, զի յաւիտեՋՋ։
¹¹Եւ եհան զի(սրա)էլ ՛ի միջոյ նորա, զի յաւՋՋ։
¹²՛Ի ձեռն բա́րձր՝ եւ ՛ի բազուկ իւր հզօր, զի յաւՋՋ։
¹³Եհարձ զծովն մեծ եւ բաժանեաց յերկուս մասունս, զի յաւիՋՋ։
¹⁴Եւ անցոյց զի(սրա)էլ ընդ մէջ ն(ո)ր(ա), զի յաւիտեաՋՋ։
¹⁵Ընկղմեաց զփարաւովն եւ զզօրս իւր ՛ի ծով կարմիր, զի յաւՋՋ։
¹⁶Եհան զժողովուրդ իւր յանապատ, զի յաւիՋՋ։
¹⁷Ո եհար զթագաւորս մեծամեծս, զիՋՋ։
¹⁸Եւ սպան զթագաւորս հզօրս, զի յաւՋՋ։
¹⁹Զսեհովն թագաւոր ամովրհացւոց, զի յաւիՋՋ։

²⁰Զովգ թագաւոր բեշանու, զի յաւիտեան է։
²¹Ետ զերկիր ն(ո)ց(ա) ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն), զի յաւիՋՋ։
²²Ժառանգու(թ)ի(ւն) ի(սրաէ)լի ծառայի իւրոյ, զի յաւՋՋ։
²³Յիշեաց զմեզ տ(է)ր ՛ի խոնարհութե(ան) մերում, զի յաւՋՋ։
²⁴Եւ փրկեաց զմեզ ՛ի ձեռաց թշնամեաց մերոց, զի։
²⁵Ո տայ կերակուր ա(մենայ)ն կենդանեաց, զիՋՋ։
²⁶Խոստովա́ն եղերուք ա(ստուծո)յ երկնաւորի, զի յաւիՋՋ։ Տունք. ի՜զ։

¹՛Ի գետս բաբելացւոց, անդ նստէաք եւ լայաք. ո(ր)պ(էս) յիշեցաք մեք անդ զսիովն։
²՛Ի մէջ ուռեաց ն(ո)ց(ա) կախեցա́ք զկտակարանս մեր։
³Անդ հարցանէին գերիչք մեր զբանս օրհնու(թ)ե(ան), գերեվարք մեր ստիպէին զմեզ եւ ասէին։ Օրհնեցէ́ք մեզ յօրհնութ(են)էն սիոնի.
⁴իսկ՝ զիա՞րդ օրհնեսցուք զօրհնու(թ)ի(ւն)ս տ(եառ)ն յերկիր օտար։
⁵Եթէ մոռացայց զքեզ ե(րուսաղ)էմ, մոռասցի́ զիս աջ իմ։
⁶Կցեսցի լեզու իմ ՛ի քիմս իմ թէ ո́չ յիշեցից զքեզ, թէ ո́չ նախ նուագեցից զքեզ ե(րուսաղ)էմ, սկի́զբն ուրախութե(ան) իմոյ։
⁷Յիշեա́ տ(է)ր զորդիսն եդովմայ՝ յաւորս ե(րուսաղէ)մի։ Ոյք ասէին՝ քակեցէ́ք քակեցէ́ք, մինչեւ ՛ի հիմն հասուցէ́ք։

⁸Դուստր բաբելացւոց թշուառական, երանի́ որ հատոյց զհատուցումն քո զոր դու մեզ հատուցեր։
⁹Երանի́ որ կալաւ զմանկունս քո, եւ հար զքարի։ Տունք. ժ՜։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ՜ԼԷ։
²երկիր պագից ՛ի տաճար ս(ուր)բ քո, եւ խոստովան եղէց անուան քում վ(ա)ս(ն) ողորմու(թ)ե(ան) եւ ճշմարտութե(ան) քոյ։ Մեծ արարեր յա(մենայ)նի զանուն ս(ուր)բ քո.
³յորում աւուր կարդամ առքեզ վաղվաղակի լո́ւր ինձ, եւ բազում արասցես զօրութի(ւն)ս յանձն իմ։
⁴Խոստովան եղիցին առ քեզ տ(է)ր ա(մենայ)ն թագաւորք երկրի, զի լուան զբանս բերանոյ քոյ,
⁵եւ օրհնեսցեն զճանապարհս քո։ Մեծ են փառք տ(եառ)ն,
⁶բարձր է տ(է)ր զխոնարհս տեսանէ, զբարձունս ՛ի հեռաստանէ ճանաչէ։
⁷Թէ գնացից ես ՛ի մէջ նեղու(թ)ե(ան)ց, կեցուսցես զիս ՛ի բարկութ(են)է թշնամւոյն։ Ձգեցեր զձեռն քո եւ փրկեաց աջ քո,

⁸եւ տ(է)ր հատուսցէ ընդ իմ։ Տ(է)ր ողորմութի(ւն) քո յաւիտեան, զգործս ձեռաց քոց մի անտես առներ։ Տունք. ը՜։ Գոբղայս. խ՜դ։

¹՛Ի կատարած. ՛ի դաւիթ սաղմոս. Ճ՜ԼԸ։
²դու ծանեար զնստել իմ եւ զյառնել իմ։
³՛Ի միտ առեր զխորհուրդս իմ ՛ի հեռաստանէ, զշաւիղս իմ եւ զվիճակս իմ դու քննեցեր.
⁴եւ զա(մենայ)ն ճանապարհս իմ յառաջագոյն տեսե́ր, զի ո́չ նենգու(թ)ի(ւն) ՛ի լեզուի իմում։
⁵Ահա դու տ(է)ր ծանեար զյետին իմ եւ զառաջին իմ, դու ստեղծեր զիս եւ եդիր զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁶Սքանչելի́ եղեւ գիտու(թ)ի(ւն) քո յինէն, զօրացաւ եւ ո́չ հանդարտեմ նմա։
⁷Յո՞ երթայց ես յոգւոյ քումմէ, եւ կամ յերեսաց քոց ես յո՞ փախեայց։
⁸Թէ ելանեմ յերկինս՝ դու ա́նդ ես, եւ թէ իջանեմ ՛ի դժոխս՝ եւ անդր մօ́տ ես։
⁹Թէ առից զթե́ս իմ ընդ առաւօտս, եւ բնակեցայց յեզերս ծովու։

¹⁰Սակայն եւ անդ ձե́ռն քո առաջնորդեսցէ ինձ, եւ աջ քո ընկալցի զիս։
¹¹Ասացի թէ խաւար ուրեմն արդեւք ծածկեաց զիս, կամ գիշեր փոխանակ լուսոյ փափկութե(ան) իմոյ։
¹²Խաւարն՝ ՛ի քէն ո́չ խաւարանայ, եւ գիշերն ո(ր)պ(էս) տիւ լուսաւո́ր ե·իցի, եւ խաւար ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) եւ լոյս ն(ո)ր(ա)։
¹³Դու ստացար զերիկամունս իմ, եւ ընկալար զիս յորոջայնէ մօր իմոյ։
¹⁴Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի ահեղ եւ սքանչելի́ ես. սքանչելի են գործք քո, եւ անձն իմ գիտաց յոյժ։
¹⁵Ո́չ թաքեաւ ոսկր իմ ՛ի քէն զոր արարեր ՛ի ծածուկ, եւ կար զօրու(թ)ե(ան) իմոյ ընդ ստորինս երկրի։

¹⁶Զանգործս իմ տեսի́ն աչք քո, եւ ՛ի գիրս քո ամենեքեան գրեցան։ ՛Ի տուէ մոլորեցան, եւ ոչ ո́ք էր որ առաջնորդէր ն(ո)ց(ա)։
¹⁷Ինձ յոյժ մեծարոյ եղեն բարեկամք քո ա(ստուա)ծ, եւ յոյժ զօրացան իշխանք ն(ո)ց(ա)։
¹⁸Թուեցի զն(ո)ս(ա) եւ քան զաւա́զ բազմացան, զարթեայ եւ արդ ընդ քե́զ եմ։
¹⁹Եթէ սպանանես զմեղաւորս ա(ստուա)ծ, ա́րք արեանց ՛ի բա́ց եղերուք յինէն։
²⁰՛Ի հակառակու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի նախանձ, առցեն ՛ի նանիր զքաղաքս քո։
²¹Ոչ զատելիս քո տ(է)ր ատեցի, այլ ՛ի վերայ թշնամեաց քոց մաշեցայ։
²²Ատելութի(ւն) կատարեալ ատեցի զն(ո)ս(ա), եւ եղեն ինձ ՛ի թշնամիս։

²³Փորձեա́ զիս ա(ստուա)ծ եւ ծանի́ր զսիրտ իմ, քննեա́ զիս եւ ծանի́ր զշաւիղս իմ.
²⁴եւ տե́ս թէ իցեն զնօրէնու(թ)ի(ւն)ք ՛ի Ճանապարհս իմ, եւ առաջնորդեա́ ինձ ՛ի ճանապարհս քո յաւիտենից։ Տունք. ի՜բ։

¹՛Ի կատարած. Սաղմոս ՛ի դաւիթ սաղմոս. Ճ՜ԼԹ։
²Ապրեցո́ զիս տ(է)ր ՛ի մարդոյ չարէ, յառնէ անիրաւէ փրկեա́ զիս։
³Խորհեցան զանօրէնու(թ)ի(ւն) ՛ի սիրտս իւրեանց, զօր ա(մենայ)ն պատրաստեցան ՛ի պատերազմ։
⁴Սրեցին զլեզուս իւրեանց ո(ր)պ(էս) զօձին, եւ թո́յնք իժից ՛ի ներքոյ շրթանց ն(ո)ց(ա)։
⁵Պահեա́ զիս տ(է)ր ՛ի ձեռաց մեղաւորի, եւ ՛ի մարդոյ չարէ փրկեա́ զիս։ Խորհեցան խափանել զգնա́ցս իմ,
⁶թաքուցին ամբարտաւանք որոգայթ ինձ։ Լարս ձգեցին որոգայթ ոտից իմոց, շո́ւրջ զշաւղօք իմովք եդին ինձ գայթագղու(թ)ի(ւն)։
⁷Ասացի տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ես դու, ո́ւնկն դիր տ(է)ր ձայնի աղօթից իմոց։

⁸Տ(է)ր տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) փրկու(թ)ե(ան) իմոյ, հովանի գլխոյ իմոյ յաւուր պատերազմի։
⁹Մի́ մատներ զիս տ(է)ր ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) մեղաւորաց, խորհելով վ(ա)ս(ն) իմ մի́ ընդ վայր հարկաներ զիս։ Զի մի́ երբէք բարձրասցին, եւ խորհուրդք ն(ո)ց(ա) մի́ կատարեսցին.
¹⁰վախճան կատարածի ն(ո)ց(ա) վաստակ շրթանց իւրեանց ծածկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
¹¹Արկցես ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) կայծակունս հրոյ, կործանեսցես զն(ո)ս(ա). ՛ի տառապանաց մի́ կարասցեն կեալ։
¹²Մարդոյ լեզուանւոյ մի́ յաջողեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. զայր մեղաւոր չարի́ք իւր որսասցեն ՛ի կորուստ։
¹³Ծանեայ զի առնէ տ(է)ր դատաստան աղքատի, եւ իրաւունս տնանկի։

¹⁴Արդարք գոհասցին զանուանէ քումմէ, բնակեսցեն ուղիղք առաջի երեսաց քոց։ Տունք. ժ՜դ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ՜Խ։
²Ուղի́ղ եղիցին աղօթք իմ ո(ր)պ(էս) խունկ առաջի քո տ(է)ր. համբարձումն ձեռաց իմոց պատարագ երեկոյի։
³Դի́ր տ(է)ր պահապան բերանոյ իմոյ. եւ զդուռն ամուր շրթանց իմոց,
⁴եւ մի́ խոտորեսցի սիրտ իմ բանիւք չարութե(ան)։ Պատճառել զպատճառս մեղաց ը(ստ) մարդս որ գործեն զանօրէնութի(ւն). ո́չ եղէց կցորդ ընտրելոց ն(ո)ց(ա)։
⁵Խրատեսցէ զիս արդարն ողորմու(թեամ)բ՝ ակն յանդիմա́ն արասցէ զիս, եւղ մեղաւորի մի́ օծցէ զգլուխ իմ,
⁶եւ աղօթք իմ ըստ կամաց նորա։ Ընկլան մերձ առ վիմին դատաւորք ն(ո)ց(ա).
⁷լուիցեն զբանս իմ զի քաղցունք են։ Ո(ր)պ(էս) թանձրու(թ)ի(ւն) հողոյ զի սփռեալ է ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի.

⁸ցրուեցան ոսկերք ն(ո)ց(ա) մերձ ՛ի դժոխս։ Առ քեզ տ(է)ր տ(է)ր են աչք իմ, ՛ի քեզ յուսացայ մի́ հաներ զհոգի յինէն։
⁹Պահեա́ զիս յորոգայթէ որ թագուցաւ ինձ, ՛ի գայթագղութ(են)է ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
¹⁰Անկցին ՛ի ցանցս ն(ո)ր(ա) մեղաւորք, միայն եմ ես մինչեւ ուր անցից։ Տունք. ժ՜։

¹Իմաստութի(ւն) ՛ի դաւիթ. Աղօթք, ՛ի ժամանակի զի էր նա յայրի անդ. Ճ՜ԽԱ։
²Ձայնիւ իմով ես առտ(է)ր կարդացի, ձայնիւ իմով զտ(է)ր աղաչեցի։
³Սփռեմ առջի տ(եառ)ն զաղօթս իմ, եւ զնեղութի(ւն)ս իմ առաջի ն(ո)ր(ա) պատմեցից։
⁴՛Ի նուաղե́լ յինէն հոգւոյ իմոյ, դու տ(է)ր ծանեար զշաւիղս իմ, ՛ի ճանապարհ յոր եւ գնայի թաքուցաւ ինձ որոգայթ։
⁵Հայէի յաջմէ եւ տեսանէի, եւ ոչ ո́ք էր որ ճանաչէր զիս. կորեա́ւ յինէն փախուստ իմ, եւ ո́չ ոք էր որ խնդրէր զանձն իմ։
⁶Աղաղակեցի առ քեզ տ(է)ր եւ ասացի, դո́ւ ես յոյս եւ բաժին իմ յերկիր կենդանեաց։
⁷Նայեա́ տ(է)ր յաղօթս իմ զի ես խոնարհ եղէ յոյժ. ապրեցո́ զիս ՛ի հալածչաց իմոց զի հզօր եղեն քան զիս։

⁸Տ(է)ր հա́ն ՛ի բանտէ զանձն իմ, գոհանամ զանուանէ քումմէ։ Ինձ սպասեն արդարք քո մինչեւ հատուսցես ինձ։ տունք. ը(ստ)։ Գոբղայս. ծ՜գ։

¹Սաղմոս ՛ի դաւիթ, ՛ի ժամանակի զի հալածեաց զնա աբիսողոմ որդի նորա. Ճ՜ԽԲ։
²եւ մի́ մտաներ ոսոխ ընդ ծառայի քոյ, զի ո́չ արդարանայ առաջի քո ա(մենայ)ն մսեղի։
³Հալածեաց թշնամին զանձն իմ, խոնարհ արար յերկիր զկեանս իմ.
⁴նստոյց զիս ՛ի խաւարի որպէս մեռեալ յաւիտենից։ Ձանձրացա́ւ յիս հոգի իմ, եւ սիրտ իմ խռովեցաւ յիս։
⁵Յիշեցի զաւուրսն զառաջինս, խօսեցայ յա(մենայ)ն ՛ի գործս քո. յարարածս ձեռաց քոց խորհեցայ,
⁶եւ համբարձի առ քեզ զձեռս իմ։ Անձն իմ ո(ր)պ(էս) զերկիր ծարաւի́ է առ քեզ.
⁷վաղվաղակի լո́ւր ինձ տ(է)ր զի նուաղեա́ց յինէն հոգի իմ։ Մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն, նմանիցեմ այնոցիկ ոյք իջանեն ՛ի գուբ։

⁸Լսելի́ արա ինձ առաւօտուց զողորմութի(ւն)ս, զի ես ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։ Ցո́յց ինձ ճանապարհ յոր գնացից, զի առ քեզ տ(է)ր համբարձի զանձն իմ։
⁹Փրկեա́ զիս ՛ի թշնամեաց իմոց տ(է)ր, զի զքեզ ապաւէն ինձ արարի։ Ուսո́ ինձ առնել զկամս քո, զի դու ես ա(ստուա)ծ իմ։
¹⁰Հոգի քո բարի առաջնորդեսցէ ինձ յերկիր ուղիղ։ Վ(ա)ս(ն) անուան քո տ(է)ր կեցուսցես զիս արդարութ(եամ)բ քով,
¹¹հանցես ՛ի նեղու(թեն)է զանձն իմ· Ողորմու(թեամ)բ քով սատակեսցես զթշնամիս իմ.
¹²կորուսցես զա(մենայ)ն նեղիչս անձին իմոյ, զի ես ծառայ քո եմ։ Տունք. ժ՜գ։

¹՛Ի դաւիթ. առ Գողիադ. Ճ՜ԽԳ։
²Ողորմութի(ւն) իմ եւ ապաւէն իմ, օգնակա́ն իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ, եւ ես յուսամ ՛ի նա։ Ո հնազանդ առնէ զժողովուրդս ընդ ինեւ.
³տ(է)ր՝ ո՞է մարդ զի յայտնեցար նմա, կամ որդի մարդոյ թէ համարիս ինչ զնա։
⁴Մարդ նանրութե(ան) նմանեաց, եւ աւուրք ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) հովանի́ անցին։
⁵Տ(է)ր խոնարհեցո́ զերկինս եւ է́ջ, մերձեա́ց ՛ի լերինս՝ եւ ծխեսցին։
⁶Փայլատակեա́ զփայլատակունս քո եւ խռովեա́ զն(ո)ս(ա), առաքեա́ զնետս քո եւ ցրուեա́ զն(ո)ս(ա)։
⁷Առաքեա́ զձեռն քո ՛ի բարձանց եւ փրկեա́ զիս ՛ի ջուրց բազմաց, եւ ՛ի ձեռաց որդւոց օտարաց։

⁸Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրութի(ւն), եւ աջ ն(ո)ց(ա) ա́ջ է մեղաց։
⁹Ա(ստուա)ծ՝ յօրհնութի(ւն) նոր օրհնեցից զքեզ, տասնաղեա́ւ սաղմոսարանաւ սաղմոս ասացից քեզ։
¹⁰Ո́ տացէ զփրկութի(ւն) թագաւորաց մերոց, որ փրկելո́ցն իցէ զդաւիթ ծառայ իւր։ ՛Ի սրո́յ չարէ փրկեա́ զիս՝ եւ ապրեցո́ զիս,
¹¹եւ ՛ի ձեռաց որդւոց օտարաց։ Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրու(թ)ի(ւն), եւ աջ ն(ո)ց(ա) ա́ջ է մեղաց։
¹²Որոց ուստերք իւրեանց որպէս նորատունկ, հաստատուն են ՛ի մանկու(թեն)է իւրեանց. դստերք ն(ո)ց(ա) զարդարեալ եւ պաճուճեալ ՛ի նմանու(թ)ի(ւն) տաճարի։

¹³Շտեմարանք ն(ո)ց(ա) լի́ են եւ բղխեն ՛ի միմեանս, խաշինք նոցա բազմածինք են եւ բազմանան ՛ի գնացս իւրեանց,
¹⁴եւ ա́նդք ն(ո)ց(ա) պարարտք են։ Ո́չ գոյ խրամատու(թ)ի(ւն) ցանկոյ ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ աղաղակ ՛ի հրապարակս ն(ո)ց(ա)։
¹⁵Արդ երանեցից ժողովրդեան որոց այս այսպէս է. նա՝ երանի ժողովրդեան որոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ է նոցա։ Տունք. ժ՜զ։

¹Օրհնու(թ)ե(ան)ց Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ճ՜ԽԴ։
²Զօ́րհանապազ օրհնեցից զքեզ, եւ գովեցից զանուն քո յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
³Մեծ մեզ է տ(է)ր եւ օրհնեալ է յոյժ, եւ մեծութե(ան) ն(ո)ր(ա) ո́չ գոյ չափ։
⁴Ազգք եւ ազգք գովեսցեն զդործս քո, եւ զզօրութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
⁵Զմեծվայելչութի(ւն) փառաց սրբու(թ)ե(ան) քոյ խօսեսցին, եւ զսքանչելիս քո պատմեսցեն։
⁶Զզօրութի(ւն) ահի քոյ ասասցեն, եւ զմեծութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
⁷Զյիշատակ բազում քաղցրու(թ)ե(ան) քո բղխեսցեն, եւ արդարութ(եամ)բ քով ցնծասցեն։
⁸Գթած ողորմած է տ(է)ր, երկայնամիտ եւ բազումողորմ։

⁹Քաղցր է տ(է)ր առ ամենեսեան, եւ գթութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն արարածոց իւրոց։
¹⁰Խոստովան եղիցին առ քեզ տ(է)ր ա(մենայ)ն գործք քո, եւ ս(ուր)բք քո օրհնեսցեն զքեզ։
¹¹Զփառս արքայու(թ)ե(ան) քոյ ասասցեն, եւ զզօրութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
¹²Ճանաչել որդւոց մարդկան զզօրու(թ)ի(ւն) քո, զփառս մաեծվայելչութի(ւն) արքայու(թ)ե(ան) քոյ։
¹³Արքայու(թ)ի(ւն) քոյ արքայութի(ւն) ա(մենայ)ն յաւիտենից. եւ տէրութի(ւն) քոյ ազգէ մինչեւ յազգ։ Հաւատարիմ է տ(է)ր յա(մենայ)ն ՛ի բանս իւր, եւ արդար է յա(մենայ)ն ՛ի գործս իւր։
¹⁴Հաստատէ տ(է)ր զա(մենայ)ն գայթագղեալս, եւ կանգնէ զա(մենայ)ն գլորեալս։

¹⁵Աչք ամենեցուն ՛ի քեզ յուսան, եւ դու տաս կերակուր նոցա ՛ի ժամու։ Տաս դու ն(ո)ց(ա) եւ կերակրին,
¹⁶բանաս զձեռն քո, լցուցանես զամենեսեան քաղցրութ(եամ)բ կամօք քովք։
¹⁷Արդա́ր է տ(է)ր յա(մենայ)ն ՛ի ճանապարհս իւր, եւ ս(ուր)բ է յա(մենայ)ն ՛ի գործս իւր։
¹⁸Մերձ է տ(է)ր առ ամենեսեան ոյք կարդան առ նա, առ ամենեսեան ոյք կարդան առ նա ճշմարտու(թեամ)բ։
¹⁹Զկամս երկիւղածաց իւրոց առնէ տ(է)ր. աղօթից ն(ո)ց(ա) լսէ եւ կեցուցանէ զն(ո)ս(ա)։
²⁰Պահէ տ(է)ր զամենեսեան ոյք սիրեն զնա, եւ զա(մենայ)ն մեղաւորս սատակէ տ(է)ր։

²¹Զօրհնութի(ւն) տ(եառ)ն խօսեսցի բերան իմ. օրհնեսցէ ա(մենայ)ն կենդանի զանուն ս(ուր)բ ն(ո)ր(ա) յաւիտեան, եւ յաւիտեանս յաւիտենից։ Տունք. ի՜բ։ Գոբղայս. ծ՜բ։

¹Ալելուիա. անգեայ եւ զաքարիայ. Ճ՜ԽԵ։
²Օրհնեա́ անձն իմ զտ(է)ր. օրհնեցից զտ(է)ր ՛ի կեանս իմ, սաղմոս ասացից ա(ստուծո)յ իմոյ մինչեւ եմ ես։
³Մի́ յուսայք յիշխանս յորդիս մարդկան, զի ո́չ գոյ փրկութի(ւն) ՛ի ն(ո)ս(ա)։
⁴Ելցէ հոգի ՛ի նոցանէ՝ եւ դարձցին անդրէն ՛ի հող, եւ յայնմ աւուր կորիցե́ն ա(մենայ)ն խորհուրդք նոցա։
⁵Երանի́ ում տ(է)ր ա(ստուա)ծ յակոբայ օգնական է նմա, եւ յո́յս ն(ո)ր(ա) ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ է։
⁶Որ արար զերկինս եւ զերկիր, զծով եւ զա(մենայ)ն որ է ՛ի ն(ո)ս(ա)։
⁷Պահէ զճշմարտու(թ)ի(ւն) յաւիտեան, եւ առնէ իրաւունս զրկելոց։ Տայ հա́ց քաղցելոց,
⁸եւ արձակէ́ զկապեալս տ(է)ր։ Տ(է)ր բանայ զաչս կուրաց, եւ կանգնէ զգլորեալս։ Տ(է)ր սիրէ զարդարս,

⁹տ(է)ր պահէ զպանդուխտս. զորբս եւ զայրիս ընդունի́ տ(է)ր, եւ զճանապարհս ամպարշտաց կորուսանէ։
¹⁰Թագաւորրեսցէ տ(է)ր յաւիտեան, ա(ստուա)ծ քո սիովն ազգէ մինչեւ յազգ։ Տունք. ժ՜։

¹Ալելուիա. անգեայ եւ զաքարիայ. Ճ՜ԽԶ։
²Շինէ զ(թ)ե(ան)մ տ(է)ր, եւ զցրուեալսն ի(սրաէ)լի ժողովէ։
³Բժշկէ զբեկեալ սիրտս, եւ պատէ զա(մենայ)ն վէրս ն(ո)ց(ա)։
⁴Թուէ զբազմութի(ւն) աստեղաց, եւ զամենեսեան զն(ո)ս(ա) յանուանէ́ կոչէ։
⁵Մեծ է տ(է)ր մեր եւ մեծ է զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա), իմաստութե(ան) նորա ո́չ գոյ բաւ։
⁶Ընդունի զհեզս տ(է)ր, եւ խոնարհ առնէ զամբարտաւանս մինչեւ յերկիր։
⁷Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր խոստովանութ(եամ)բ, սաղմո́ս ասացէք նմա օրհնու(թեամ)բ։
⁸Զգեցո́յց զերկինս ամպովք, պատրա́ստ արար զանձրեւ իւր յերկիր։ Բուսոյց զխոտ ՛ի լերինս, զդալարի ծառայու(թ)ի(ւն) մարդկան։