¹ԲԱԶՈ́ՒՄ ՄԱՍԱՄԲՔ, ԵՒ բազում օրինակօք կանխաւ խօսեցաւ ա(ստուա)ծ ընդ հարսն մեր մարգարէիւք.
²՛ի վախճան աւուրցս այսոցիկ՝ խօսեցաւ ը(ստ) մեզ որդւո́վն, զոր եդ ժառանգ ամենայնի. որով եւ զյաւիտեանսն արար։
³Որ է լոյս փառաց՝ եւ նկարագի́ր էութե(ան) նորա. որ կրէ́ զամենայն բանիւ զօրու(թ)ե(ան) ոիրոյ. սրբու(թ)ի(ւն) մեղաց մերոց արարեալ, նստա́ւ ընդ աջմէ մեծութե(ա)ն ՛ի բարձունս։
⁴Այնչափ առաւել եղեալ քան զհրեշտակս, որչափ լա́ւ եւս քան զնոսա անուն ժառանգեաց։
⁵քանզի ցո՞ երբէք ասաց ՛ի հրեշտակաց. որդի իմ ես դու, ես այսօր ծնայ զքեզ։ եւ դարձեալ՝ թէ ես եղէց նմ(ա) ՛ի հայր, եւ նա եղիցի ինձ յորդի։

⁶Այլ յորժամ միւսանգամ մուծցէ զանդրանիկն յաշխարհ, ասէ. երկի́ր պագցեն նմա ամենայն հրեշտակք ա(ստուածո)յ։
⁷Այլ առ հրեշտակսն ասէ. ո́ արար զհրեշտակս իւր հոգիս, եւ զպաշտօնեայս իւր բոց հրոյ։
⁸Իսկ ցորդին ասէ. աթո́ռ քո ա(ստուա)ծ յաւիտեա́նս յաւիտենից. գաւազան ուղղութե(ան) գաւազան արքայութե(ան) քոյ։
⁹սիրեցեր զարդարու(թ)ի(ւն), եւ ատեցեր զանօրէնութի(ւն). վասն ա́յսորիկ օծ զքեզ ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ քո իւղով ուրախութե(ան)՝ առաւե́լ քան զընկերս քո։
¹⁰եւ դու տ(է)ր իսկզբանէ զերկիր հաստատեցեր. եւ գործք ձեռաց քոց երկի́նք են։

¹¹նոքա կորնչին՝ եւ դու կաս եւ մնա́ս. ամենեքեան իբրեւ զձորձս մաշեսցին,
¹²իբրեւ զվերարկու. դալարեսցես զն(ո)ս(ա) իբրեւ զհանդերձ, եւ դալարեսցին. բայց դու նո́յն իսկ ես՝ եւ ամք քո ո́չ պակասեսցեն։
¹³Ցո՞ երբէք ասաց ՛ի հրեշտակաց. նի́ստ ընդ աջմէ իմմէ, մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց։
¹⁴Ոչ ապաքէն ամենեքեան հոգիք են հարկաւո́րք՝ որ ապաքին ՛ի սպասաւորութի(ւն) վասն այնոցիկ՝ որ ժառանգելոցն են զփրկութի(ւն)։

¹Վասն այսորիկ պա́րտ է մեզ առաւել եւս ունկնդի́ր լինել բանիցն ասացելոց, զի մի́ երբէք նուազեսցուք։
²Զի եթէ որ ՛ի ձեռն հրաշտակաց խօսեցաւ բանն, հաստատո́ւն եղեւ, եւ ամենայն յանցաւորութի́(ւն) եւ անհնազանդութի́(ւն) ընկալաւ զպատիժ պատուհասի.
³մեք՝ զի՞արդ ապրեսցուք հեղդացեալք յայնպիսի փրկութ(են)է, որ սկի́զբն առ խօսելոյ ՛ի տ(եառ)նէ. եւ ՛ի ձեռն ա́յնոցիկ որ լուա́նն՝ ՛ի մե́զ հաստատեցաւ.
⁴վկայեալ յա(ստուածո)յ նշանօք եւ արուեստիւք, եւ պէսպէ́ս զօրու(թեամ)բք, եւ մասամբք հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ՝ ըստ իւրո́ց կամաց։
⁵զի ո́չ եթէ հրեշտակաց հնազանդեցոյց զհանդերձեալ աշխարհն, վ(ա)ս(ն) որոյ եւ մե́քս խօսիմք։

⁶Վկայեա́ց ոք ուրեք՝ եւ ասէ. զի՞նչ է մարդ՝ եթէ յիշեսցես զնա, կամ որդի մարդոյ՝ թէ այց արասցես նմա։
⁷փո́քր մի խոնա́րհ արարեր զնա քան զհրեշտակս. փառօք եւ պատո́ւով պսակեցեր զնա, եւ կացուցեր զնա ՛ի վերայ ձեռակերտաց քոց։
⁸զամ(ենայն) ինչ հնազա́նդ արարեր ՛ի ներքոյ ոտից նորա։ Արդ՝ ՛ի հնազանդեցուցանելն զամ(ենայն), ո́չինչ եթող անհնազանդ ՛ի նմանէ. բայց այժմ ո́չ եւս տեսանեմք հնազանդեալ նմա զամենայն։
⁹Այլ զփոքր մի խոնարհեալ քան զհրեշտակս, տեսանեմք զյ(իսու)ս՝ վ(ա)ս(ն) չարչարանա́ց մահուն, փառօք եւ պատուով պսակեալ. զի շնորհօ́քն ա(ստուածո)յ վ(ա)ս(ն) ամենեցուն զմահ ճաշակեսցէ։

¹⁰Զի վայել է́ր իսկ նմա, վ(ա)ս(ն) որոյ ամ(ենայն)՝ եւ որով ամ(ենայն), բ(ա)զ(ու)մ որդիս ՛ի փառս ածել՝ եւ զառաջնորդ փրկութե(ան) ն(ո)ց(ա) չարչարանօ́ք կատարել։
¹¹Զի որ սրբէն եւ որ սրբին, ՛ի միոջէ́ էին ամենեքեան. վ(ա)ս(ն) որոյ ո́չ ամօթ համարի եղբարս անուանել զն(ո)ս(ա), եւ ասել.
¹²պատմեցից զանուն քո եղբարց իմոց, եւ ՛ի մէջ եկեղեցւոյ օրհնեցից զքեզ։
¹³եւ դարձեալ՝ թէ ես եղէց յուսացեա́լ ՛ի նա։ եւ դարձեալ՝ ահաւասիկ ես եւ մանկունք իմ զոր ե́տ ինձ ա(ստուա)ծ·
¹⁴Արդ՝ որովհետեւ մանկունք հաղորդեցին արեան եւ մարմնոյ, եւ ինքն իսկ մերձաւորութ(եամ)բ կցո́րդ եղեւ նոցունց. զի մահուն իւրով խափանեսցէ զայն որ զիշխանու(թ)ի(ւն) մահուն ունէր, ա́յսինքն է՝ զսատանայ.

¹⁵եւ ապրեցուսցէ́ զայնոսիկ որ մահուն երկիւղիւ հանապազ կէին վտարանգեալք ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն)։
¹⁶Քանզի ո́չ երբէք զհրեշտակաց բուռն հարկանէ. այլ զզաւակէ́ն աբրահամու բուռն հարկանէ։
¹⁷ուստի պարտ իսկ էր նմա ամենայնիւ եղբարց նմանել. զի ողորմած լինիցի, եւ հաւատարիմ քահանայապետ յա(ստուա)ծակո́յս կողմանէ անտի, առ ՛ի քաւելո́յ զմեղս ժողովրդեանն։
¹⁸Զի որով ինքն չարչարեցաւ՝ զփորձ առեալ, կարօղ է եւ փորձանաւորացն օգնական լինել։

¹Ուստի եղբա́րք սուրբք՝ երկնաւո́ր կոչմանն բաժանորդք, նայեցարո́ւք ընդ առաքեալն եւ ընդ քահանայապետ խոստովանու(թ)ե(ան) մերոյ ընդ յ(իսու)ս ք(րիստո)ս.
²որ հաւատարիմ է արարչին իւրոյ, ո(ր)պ(էս) եւ մովսէ́ս յամ(ենայն) տան նորա։
³զի առաւե́լ եւս փառաց քան զմովսէս արժանի եղեւ. որչափ առաւել պատիւ ունիցի քան զտունն՝ տանն առնելին։
⁴զի ամ(ենայն) տուն կազմի յումէ կազմի. իսկ որ զամենայնն արար, ա(ստուա)ծ է։
⁵Մովսէս՝ հաւատարի́մ է յամ(ենայն) տան ն(ո)ր(ա)՝ իբրեւ զծառայ, առ ՛ի վկայութ(են)է́ բանից ասացելոց։

⁶այլ ք(րիստո)ս իբրեւ որդի́ ՛ի վերայ տա́ն իւրոյ. որոյ տունն՝ մե́ք իսկ եմք. միայն թէ զհամարձակու(թ)ի́(ւն) եւ զպարծանս յուսոյն՝ մինչեւ ՛ի վախճան հաստատո́ւն ունիցիմք։
⁷Վ(ա)ս(ն) որոյ ա́յսպէս ասէ հոգին ս(ուր)բ. այսօր եթէ ձայնի ն(ո)ր(ա) լուիցէք.
⁸մի́ խստացուցանէք զսիրտս ձեր իբրեւ ՛ի դառնու(թ)ե(ան)ն՝ յաւո́ւրն փորձութե(ան) յանապատի.
⁹ուր փորձեցին զիս հարքն ձեր. քննեցին զիս՝ եւ տեսին զգիրծս իմ զքառասուն ամ.
¹⁰վ(ա)ս(ն) որոյ տաղտկացայ ազգա́ւն այնուիկ, եւ ասացի. միշտ մոլորեա́լ են սրտիւք. եւ նոքա ո́չ ծանեան զճանապարհս իմ.
¹¹որպէս երդուայ ՛ի բարկութե(ա́ն) իմում թէ́ մտցեն ՛ի հանգիստ իմ։

¹²Տեսէ́ք ե́ղբարք՝ գուցէ́ երբէք լինիցի յումեք ՛ի ձէնջ սի́րտ չար անհաւատութե(ան)՝ ապստա́մբ լինել յա(ստուածո)յ կենդանւոյ։
¹³այլ մխիթարեցէ́ զմիմեանս զօ́րհանապազ՝ մինչդեռ այսօրդ առաջի կայ. զի մի́ ոք խստասցի ՛ի ձէնջ՝ խաբէութ(եամ)բ մեղաց։
¹⁴Քանզի բաժանորդք եղեաք ք(րիստո)սի. միայն թէ՝ զսկիզբն հաստատութե(ա)ն մինչեւ ՛ի վախճան պինդ կալցուք,
¹⁵յասելն, այսօր եթէ ձայնի ն(ո)ր(ա) լուիցէք՝ մի́ խստացուցանեք զսիրտս ձեր իբրեւ ՛ի դառնութե(ա)ն։
¹⁶Քանզի ոմանք լուան՝ եւ դառնացուցին, այլ ո́չ ամենեքեան որ ելեալ էին յեգիպտոսէ ՛ի ձեռն մովսիսի։

¹⁷Յումէ՞ տաղտկացաւ զքառասուն ամն. ոչ ապաքէն յանցուցելոցն. որոց ոսկե́րքն անկան յանապատի անդ։
¹⁸Ո՞ւմ երդուաւ չմտանել ՛ի հանգիստն իւր, եթէ ոչ անհաւատի́ցն։
¹⁹եւ տեսանեմք, զի ո́չ կարացին մտանել՝ վ(ա)ս(ն) անհաւատութե(ա)ն։

¹Երկիցո́ւք այսուհետեւ, գուցէ ՛ի թողուլ զաւետիսն՝ ՛ի մտանելոյ ՛ի հանգիստ ն(ո)ր(ա), գտանիցի ոք ՛ի ձէնջ նուազեա́լ։
²քանզի եմք աւետարանեալք՝ ո(ր)պ(էս) եւ նոքայն. այլ ն(ո)ց(ա) ո́չինչ օգնեաց լուր բանին՝ չամոքելո́ցն ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) հաւատոց։
³Այլ մեք մտանե́մք ՛ի հանգիստն, որք հաւատացաքս՝ ո(ր)պ(էս) եւ ասացն, թէ ո(ր)պ(էս) երդուայ ՛ի բարկու(թ)ե(ան) իմում, թէ́ մտցեն ՛ի հանգիստ իմ. թէպէտ եւ արդիւնքն իսկզբանէ աշխարհի լիեալ էին։
⁴քանզի ասէ ուրեք վ(ա)ս(ն) աւուրն եւթներորդի այսպէս. եւ հանգեա́ւ ա(ստուա)ծ յաւուրն եւթներորդի յամ(ենայն) գործոց իւրոց.
⁵եւ աստ՝ դարձեալ ասէ՝ թէ́ մտցեն ՛ի հանգիստ իմ։

⁶Եւ արդ՝ քանզի արգելա́ն ոմանք մտանել ՛ի նա, եւ որք յառաջագոյն աւետարանեա́լն էին՝ չմտին վ(ա)ս(ն) անհաւանու(թ)ե(ան)ն։
⁷դարձեալ ա́յլ օր սահմանէ՝ զայսօ́րն ՛ի դաւթի, եւ ասէ՝ յետ այնչափ ժամանակաց, ո(ր)պ(էս) յառաջագո́յն ասաց, այսօր եթէ ձայնի ն(ո)ր(ա) լուիցէք՝ մի́ խստացուցանէք զսիրտս ձեր։
⁸զի եթէ զն(ո)ս(ա) յիսովայ հանգուցեա́լ էր, ապա վասն այլո́յ աւուր ո́չ խօսէր յետ այնորիկ։
⁹Արդ ուրեմն նուազեա́լ է շաբաթո́ւմն ժողովրդեանն ա(ստուածո)յ։
¹⁰զի որ եմուտ ՛ի հանգիստն ն(ո)ր(ա), եւ նա́ հանգեաւ յիւրո́ց գործոց անտի. որպէս եւ ա(ստուա)ծ յիւրայոցն։

¹¹Փութասցո́ւք այսուհետեւ մտանե́լ յայն հանգիստ. զի մի́ ոք ընդ նովին օրինակաւ անհաւանու(թ)ե(ան)ն անկանիցի։
¹²զի կենդանի է բանն ա(ստուածո)յ՝ եւ ազդօղ՝ եւ հատո́ւ քան զամ(ենայն) սուր երկսայրի, եւ անցանէ́ մինչեւ ցորոշումն շնչոյ՝ եւ ոգւոյ՝ եւ յօդից՝ եւ ուղղոյ. եւ քննի́չ է մտա́ց՝ եւ խորհրդոց սրտից։
¹³Եւ չի́ք արարած աներեւոյթ յերեսաց նորա. այլ ամ(ենայն) ինչ մերկապարանո́ց կայ առաջի աչա́ց ն(ո)ր(ա)՝ զորմէ մեր բանքս են։
¹⁴Ունիմք այսուհետեւ քահանայապե́տ մեծ՝ անցեա́լ ընդ երկինս,զյ(իսու)ս որդի ա(ստուածո)յ. պինդ կալցուք զխոստովանու(թ)ի(ւն)ն։

¹⁵քանզի ո́չ եթէ ունիմք քահանայապետ, որ չիցէ կարօղ չարչարակի́ց լինել տկարութե(ան) մերոյ. այլ փո́րձ է ամենայնիւ, ըստ նմանութե(ան), առա́նց մեղաց։
¹⁶Մատիցո́ւք այսուհետեւ համարձակութ(եամ)բ առաջի աթոռոյ շնորհա́ցն ն(ո)ր(ա). զի ընկալցուք զողորմութի(ւն), եւ գտցուք շնո́րհս ՛ի դէպ ժամանակի՝ օգնականութե(ան)։

¹Զի ամենա́յն քահանայապետ ՛ի մարդկանէ́ առել, վասն մարդկան կայ յա(ստուա)ծակո́յս կողմն անդր. զի մատուսցէ պատարագս, եւ զո́հս վ(ա)ս(ն) մեղաց։
²չափո́վ չարչարակից կարօղ է լինել՝ տգիտա́ց եւ մոլորելոց. քանզի եւ ինքն իսկ տկարութ(եամ)բ զգածեա́լ է։
³Վասն այնորիկ հա́րկ է՝ ո(ր)պ(էս) վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն, նոյնպէս եւ ը(ստ) անձի́ն մատուցանել պատարագս վասն մեղաց։
⁴Եւ ո́չ եթէ անձամբ ոք առնու պատիւ. այլ կոչեցեա́լն յա(ստուածո)յ՝ ո(ր)պ(էս) եւ ահարոն։
⁵նոյնպես եւ ք(րիստո)ս, ո́չ եթե անձին ինչ շուք եդ լինե́լ քահանայապետ. այլ որ խօսեցաւն առ նա, թէ որդի́ իմ ես դու, եւ այսօ́ր ծնայ զքեզ։

⁶ո(ր)պ(էս) եւ ՛ի միւսումն ասէ. դո́ւ ես քահանայ յաւիտեա́ն ըստ կարգին մելքիսեդեկի։
⁷Որ յաւուրս մարմնո́յ իւրոյ՝ աղօթս եւ պաղատանս առ ա́յն որ կարօղն էր ապրեցուցանել զնա, ուժգի́ն գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր. եւ լսելի լինէր առ լաւու(թ)ե(ան)ն։
⁸թէպէտ եւ որդի է, ուսաւ ՛ի չարչարանաց անտի զհնազանդութի(ւն)։
⁹Եւ իբրեւ կատարեցաւ՝ եղեւ ամ(ենայն) հնազանդելոց իւրոց պատճառք փրկու(թ)ե(ան)ն յաւիտենից.
¹⁰եւ անուանեցա́ւ յա(ստուածո)յ քահանայապետ յաւիտենի́ց ը(ստ) կարգին մելքիսեդեկի։
¹¹Վասն որոյ՝ բ(ա)զ(ու)մ են մեզ բա́նք, եւ դժուարապատում ՛ի մեկնել. քանզի խօթամի́տք եղերուք լսելեօք։

¹²փոխանակ զի պա́րտ էր ձեզ լինել վարդապե́տս վ(ա)ս(ն) ժամանակին։ դարձեա́լ պիտո́յ է ձեզ ուսանել՝ թէ զի՞նչ են նշանագի́րք սկզբան բանիցն ա(ստուածո)յ. եւ եղերուք կարօ́տք կաթին, եւ ո́չ հաստատուն կերակրոյ։
¹³Զի ամ(ենայն) որ կաթնկե́ր է՝ տգէտ է բանին արդարու(թ)ե(ան), քանզի տղա́յ է։
¹⁴այլ կատարելո́ցն է հաստատուն կերակուր. որոց՝ վասն ՛ի չափսն հասանելոյ, կաշակելիքն կիրթ են ընտրութե(ան) բարւոյ եւ չարի։

¹Վասն որոյ թողեալ զբան սկզբանն ք(րիստո)սի, ՛ի կատարո́ւմն եկեսցո́ւք. մի́ միւսանգամ հիմն արկանել ապաշխարութե(ան)՝ ՛ի մեռելոտի գործոց անտի, եւ հաւատո́ցն որ յա(ստուա)ծ,
²եւ մկրտութե(ան)ցն վարդապետու(թ)ե(ան), եւ ձեռնադրութե(ա́ն) ձեռաց, եւ յարութե(ա́ն) մեռելոց, եւ դատաստանին յաւիտենից։
³Եւ արդ՝ արասցո́ւք զայն՝ եթէ ա(ստուա)ծ հրամայեսցէ։
⁴քանզի անհնա́ր է միանգամ մկրտելոցն, որ ճաշակեցին յերկնաւո́ր պարգեւացն, եւ հաղորդք եղեն հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ,
⁵եւ զգեղեցի́կ բանին ա(ստուածո)յ ճաշակս ճաշակեցին, եւ զզօրութի(ւն)ս հանդերձելո́յ աշխարհին,

⁶եւ կործանեսցին. միւսանգամ նորոգե́լ յապաշխարութի(ւն). եւ վերստին ՛ի խա́չ հանել անձանց զորդին ա(ստուածո)յ, եւ դարձեալ խայտարակել։
⁷Քանզի երկիր որ ըմպիցէ́ զանձրեւ բազո́ւմ անգամ եկեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), եւ ծնանիցի արդիւնս շայեկանս ն(ո)ց(ա)՝ վ(ա)ս(ն) որոյ գործեցին, ընդունի զօրհնու(թ)ի́(ւն) յա(ստուածո)յ։
⁸իսկ որ բերէ փո́ւշ եւ տատասկ, անպիտան է՝ եւ մե́րձ յանէծս. եւ վախճան ն(ո)ր(ա) յայրումն։
⁹Բայց հաստատեալ եմ վ(ա)ս(ն) ձեր սի́րելիք՝ ՛ի լա́ւ անդր, եւ որ լի́ն է փրկու(թեամ)բ։ զի թէպէտ եւ այսպէս խօսիմք.
¹⁰ո́չ եթէ անիրա́ւ ինչ է ա(ստուա)ծ՝ մոռանալ զգո́րծս ձեր՝ եւ զսէրն զոր ցուցէք յանուն ն(ո)ր(ա). զի պամտէիք զսուրբսն՝ եւ պաշտէ́ք.

¹¹եւ մեք ըղձանա́մք, զի իւրաքանչիւրոք ՛ի ձէնջ զնո́յն փոյթ ցուցանիցէ ՛ի հաստատու(թ)ի(ւն) յուսոյն մինչեւ ցվախճան.
¹²զի մի հիւանդամիտք լինիցիք։ Նմանօ́ղք եղերուք այնոցիկ որ հաւատովքն եւ երկայնմտութ(եամ)բ ժառանգեցին զաւետիսն։
¹³զի աբրահամու խոստացեալ զաւետիսն ա(ստուածո)յ՝ քանզի յա́յլ ոք ՛ի մեծ ո́չ գոյր երդնուլ,
¹⁴յանձն իւր երդուաւ, եւ ասէ. այո՝ օրհնելո́վ օրհնեցից զքեզ, եւ բազմացուցանելո́վ բազմացուցից։
¹⁵եւ այնպէս երկայնամիտ եղեալ՝ եհաս աւետեացն։
¹⁶Ապաքէն մարդիկ որ ինչ ՛ի վե́ր է քան զինքեանս՝ յա́յն երդնուն. եւ ամ(ենայն) հակառակութե(ան) ն(ո)ց(ա) վճիռ ՛ի հաստատութի(ւն), երդումնն է։

¹⁷որով առաւե́լ եւս կամեցեալ ա(ստուածո)յ՝ ցուցանել ժառանգաւորաց աւետեա́ցն զհաստատութի(ւն) խորհրդոյն իւրոյ, միջնորդեաց երդմա́մբ։
¹⁸Զի երկու անփոփոխելի́ իրօքն՝ որովք անհնա́ր իցէ ստել ա(ստուածո)յ, հաստատո́ւն մխիթարութի(ւն) ունիցիմք. որք ապաստա́ն եղեաք բո́ւռն հարկանելզհանդերձեալ յուսոյն.
¹⁹զոր իբրեւ զխարի́սխ հաստատուն եւ անմա́րժ ունիցիմք անձա́նց մերոց. որ եւ մտանիցէ ՛ի ներքին կողմն վարագուրին,
²⁰ուր կարապետն մեր յ(իսո́ւ)ս եմուտ վ(ա)ս(ն) մեր, ըստ կարգին մելքիսեդեկի, եղեւ քահանայապետ յաւիտենից։

¹Քանզի այս մելքիսեդեկ՝ թագաւո́ր էր սաղիմայ, քահանա́յ ա(ստուածո)յ բարձրելոյ. որ ե́լ ընդարաջ աբրահամու, յորժամ դարձեա́լ գայր ՛ի կոտորածէ թագաւորացն՝ եւ օրհնեա́ց զնա.
²որում եւ տասանո́րդս յամ(ենայն)է ետ աբրահամ. նախ՝ թարգմանի թագաւո́ր արդարու(թ)ե(ան), ապա թագաւո́ր սաղիմայ՝ որ է թագաւո́ր խաղաղութե(ան).
³անհա́յր՝ անմա́յր՝ չհամարեա́լ յազգս, որոյ ո́չ սկիզբն աւուրց, եւ ո́չ կատարած կենաց. նմանեալ որդւոյն ա(ստուածո)յ՝ կայ մնայ քահանայ մշտնջենաւոր։
⁴Արդ՝ տեսէ́ք որպիսի ոք էր սա. որում եւ աբրահամ տասանո́րդս ետ յաւարէ անտի՝ նահապե́տն։

⁵եւ որք յորդւոցն ղեւեայ զքահանայու(թ)ի(ւն)ն առնուն, պատուէ́ր ունին տասանորդել զժողովուրդն՝ ը(ստ) օրինացն. այսինքն է՝ զեղբա́րս իւրեանց. թէպէտ եւ ելեալ իցեն յերանացն աբրահամու։
⁶Իսկ չհամարեա́լն յազգս ՛ի նոցանէ՝ տասանորդեա́ց զաբրահամ. եւ զնա որ զաւետիսն ընկալեալ էր՝ օրհնեա́ց։
⁷զի առանց ամ(ենայն) հակառակութե(ան), նուազն ՛ ի լաւէ́ անտի օրհնեսցի։
⁸Եւ աստ մա́րդք մահկանացուք տասանո́րդս առնուն. բայց անդ վկայեցաւ թէ կենդանի́ է։ եւ ո(ր)պ(էս) բանից կա́րգ է ասել.
⁹թէ աբրահամա́ւ եւ ղեւի́ իսկ որ զտասանորդսն առնոյր, տասանորդեցա́ւ։
¹⁰զի դե́ռեւս յերանս հօր իւրոյ էր՝ յորժամ ընդարա́ջ եղեւ նմա մելքիսեդեկ։

¹¹Իսկ արդ՝ եթէ կատարումնն ՛ի ձեռն ղեւտացւո́ց քահանայու(թ)ե(ան)ն էր, քանզի ժողովուրդն յա́յն օրէնս գրեցա́ւ, զի՞նչ պիտոյ էր ըստ կարգին մելքիսեդեկի այլո́ւմ քահանայի յառնել, եւ ոչ ասել՝ եթէ ըստ կարգին ահարովնի։
¹²Այլ ՛ի փոփոխե́լ քահանայութե(ա)ն, հա́րկ էր եւ օրինացն փոփոխումն լինել։
¹³զի զորմէ ա́յսպէս ասի, յայլմէ ազգէ́ կալաւ հաղորդու(թ)ի(ւն), յորմէ ո́չ ոք երբէք եղեւ հաղորդ սեղանոյն։
¹⁴Արդ՝ յա́յտ իսկ է, թէ յազգէ́ յուդայ ծագեաց տ(է)ր մեր. յորմէ ազգէ վ(ա)ս(ն) քահանայից մովսէս ինչ ո́չ ճառեաց։
¹⁵Եւ ե́ւս առաւել յայտ է՝ թէ ըստ նմանու(թ)ե(ա́ն) մելքիսեդեկի՝ յառնելոց է այլ քահանայ.
¹⁶որ ո́չ ըստ մարմնաւո́ր պատուիրանին եղեւ, այլ ըստ զօրու(թ)ե(ա́ն) կենացն անվախճանից։

¹⁷քանզի վկայեցաւ, թէ դո́ւ ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին մելքիսեդեկի։
¹⁸Արհամարհութի(ւն) լինէր առաջին պատուիրանին, վ(ա)ս(ն) նորին տկարութե(ա)ն եւ անշահու(թ)ե(ան).
¹⁹քանզի ոչինչ կատարումն գործեցին օրէնքն, եւ մուտ ազնուական յուսոյն՝ որով մերձենամք առ ա(ստուա)ծ։
²⁰եւ այնչափ, զի ո́չ առանց երդման. զի են ոմանք՝ որ առանց երդման են կացեալ քահանայք։
²¹Բայց սա՝ երդմա́մբ, ՛ի ձեռն այնորիկ որ ասացն ՛ի նա. երդուաւ տ(է)ր՝ եւ ո́չ եւս զղջասցի, դու ես քահանայ յաւիտեան։
²²եւ այնչափ լաւագո́յն ուխտի եղեւ երաշխաւոր յ(իսու)ս։
²³Եւ բ(ա)զ(ու)մ են կացեալ քահանայք, վ(ա)ս(ն) մահու արգել լինելոյ ՛ի մշտնջենաւորել։

²⁴Իսկ սա՝ վ(ա)ս(ն) յաւիտեան կելոյ՝ առանց անցանելոյ ունի զքահանայութի(ւն)ն։
²⁵ուստի եւ կենդանի́ առնել համօրէն կարօղ է՝ զմատուցեալսն նովաւ առ ա(ստուա)ծ. քանզի միշտ կենդանի́ է՝ լինել բարեխօս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա)։
²⁶Զի այսպիսի́ իսկ եւ վայել է́ր մեզ քահանայապետ, ս(ուր)բ, անմեղ, անարա́տ, զատեա́լ ՛ի մեղաւորաց, եւ բարձրացեա́լ քան զերկինս.
²⁷որում ո́չ հանապազ հա́րկ է ո(ր)պ(էս) այլոց քահանայապետիցն, նախ՝ վ(ա)ս(ն) իւրեանց մեղացն պատարա́գս մատուցանել, եւ ապա́ վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն։ Իսկ սա՝ զայն միանգամա́յն կատարեաց, զի զանձն իւր, մատոյց պատարագ։

²⁸օրէնքն զմարդի́կ կացուցանեն քահանայապետս զգածեա́լս տկարութ(եամ)բ. իսկ բա́նն երդման յետ օրինացն՝ զորդի որ յաւիտեան կատարեա́լ է

¹Եւ բանից գլո́ւխ խօսիցս, այսպիսի ունիմք քահանայապետ, որ նստա́ւ ընդաջմէ մեծութե(ա)ն աթոռոյն յերկինս,
²սրբութե(ան)ցն պաշտօնեայ, եւ խորանին ճշմարտու(թ)ե(ան)՝ զոր տ(է)րն կանգնեաց՝ եւ ո́չ մարգ։
³Զի ամ(ենայն) քահանայապետ վ(ա)ս(ն) մատուցանելո́յ զզոհս եւ զպատարագս կայ. ուստի հա́րկ է եւ նմա́ ունել զոր մատուցանիցէ։
⁴Զի թէ է́ր յերկրէ, թերեւս չէ́ր իսկ քահանայ. զի գոյի́ն որ մատուցանէին ըստ օրինացն պատարագ.
⁵որք առակա́ւ եւ օրինակա́ւ պաշտէին երկնաւորա́ցն. ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեցաւ մովսիսի՝ յորժամ գործելո́ց էր զվրան ժամուն. տեսջի́ր՝ ասէ, արասցե́ս զամ(ենայն) ըստ օրինակին որ ցուցաւ քեզ ՛ի լերինն։

⁶Բայց արդ՝ առատագո́յն եւս պաշտաման եհաս յ(իսու)ս, որչափ լաւագո́յն եւս ուխտի է́ միջնորդ՝ որ ՛ի յառաւե́լ աւետիսն օրինադրեցաւ։
⁷Զի եթէ առաջինն անարա́տ էր, ապա երկրորդին տեղի ո́չ խնդրէր։
⁸Նա՝ աւասիկ բամբասէ́ զն(ո)ս(ա)՝ եւ ասէ. ահաւասիկ աւուրք եկեսցեն՝ ասէ տ(է)ր, եւ կատարեցից ՛ի վերայ տա́նն ի(սրաէ)լի եւ ՛ի վերայ տանն յուդայ՝ ուխտ նո́ր.
⁹ո́չ ըստ ուխտին զոր եդի ընդ հարս ն(ո)ց(ա)՝ յաւուրն յորում առի ՛ի ձեռն՝ հանե́լ զն(ո)ս(ա) յերկրէն եգիպտացւոց. եւ զի նոքա ո́չ կացին յուխտին իմում, եւ ես անփո́յթ արարի զնոցանէ՝ ասէ տ(է)ր ամենակալ։

¹⁰Այլ ա́յս է ուխտն զոր եդից տանդ ի(սրաէ)լի յետ աւուրցն այնոցիկ՝ ասէ տ(է)ր. տաց զօրէնս իմ ՛ի մի́տս ն(ո)ց(ա), եւ ՛ի սիրտս ն(ո)ց(ա) գրեցից զն(ո)ս(ա). եւ եղէց ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ, եւ նոքա եղիցին ինձ ՛ի ժողովուրդ։
¹¹Եւ ո́չ եւս ուսուցանիցեն իւրաքանչիւր զքաղաքակից իւր, եւ իւրաքանչիւր զեղբայր իւր, եւ ասիցեն թէ ծանի́ր զտ(է)ր. զի ամենեքի́ն ծանիցեն զիս ՛ի փոքրկանց մինչեւ ցմեծամեծս ն(ո)ց(ա)։
¹²զի քաւի́չ եղէց անօրէնու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ց(ա). եւ զմեղս ն(ո)ց(ա)՝ եւ զանօրէնու(թ)ի(ւն)ս այլ ո́չ եւս յիշեցից։
¹³Արդ՝ ասելո́վն նոր, հնացո́յց զառաջինն. եւ որ հնանա́յն եւ ծերանայ՝ մե́րձ է յապականութի(ւն)։

¹Ունե́լ ունէր եւ առաջինն՝ իրաւունս պաշտաման յա́յնժամ զաշխարհակա́ն սրբութի(ւն)ն։
²Զի խորա́նն առաջին հանդերձեցաւ ա́յսպէս. յորում աշտանակն, եւ սեղանն, եւ հա́ցն նուիրաց՝ որ սրբու(թ)ի(ւն)ն կոչէր։
³եւ յետ երկրորդ վարագուրին խորա́նն որ կոչէր սրբու(թ)ի(ւն) սրբու(թ)ե(ան)ց.
⁴յորում կայր բուրվառն ոսկի, եւ ա́րկղն կտակարանաց պատեալ ներքոյ եւ արտաքոյ ոսկւով. յորում սափո́րն ոսկի լի́ մանանայիւ, եւ գաւազա́նն ահարոնի որ ծաղկեցաւ, եւ տախտա́կք կտակարանացն.
⁵եւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) քրովբէքն փառաց՝ որ հովանի ունէին ՛ի վերայ քաւութե(ա)ն. վ(ա)ս(ն) որոյ՝ ո́չ է այժմ ասել մի ըստ միոջէ։

⁶Եւ այն ամ(ենայն) իբրեւ ա́յնպէս հանդերձեալ կայր, յառաջին խորանն յամենայն ժամ մտանէին քահանայքն զպաշտամունսն կատարել.
⁷բայց յերկրորդն՝ մի́անգամ ՛ի տարւոջն քահանայապետն. եւ զայն ո́չ առանց արեան, զոր մատուցանէր վ(ա)ս(ն) իւր, եւ վ(ա)ս(ն) ժողովրդեա́նն անգիտութե(ան)։
⁸Զայս ցուցեալ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ՝ մինչչե́ւ յայտնեալ էր ճանապարհի սրբութե(ան)ցն. քանզի դեռ առաջին խորանն ունէ́ր զհաստատութի(ւն).
⁹որ է առակ ժամանակին որ առաջի կայր. յորում պատարագքն եւ զոհք մատչէին, որք ո́չ կարէին ըստ միտս կատարել զպաշտօնեայսն. բայց միայն կերակրովք եւ ըմպելեօք,

¹⁰եւ պէսպէ́ս մկրտութ(եամ)բք՝ մարմնոյ արդարութի(ւն)քն. որ մինչեւ ՛ի ժամանակս ուղղութե(ա)ն ՛ի վերայ կային։
¹¹Այլ ք(րիստո)ս եկեալ քահանայապե́տ հանդերձելո́ցն բարեաց, մեծաւն եւ կատարելով՝ եւ անձեռագործ խորանաւն, ա́յս ինքն է՝ որ ո́չ յայսց արարածոց,
¹²եւ ո́չ արեամբ նոխազաց եւ զուարակաց. այլ իւրո́վ արեամբն եմուտ միանգամ ՛ի սրբութի(ւն)սն յաւիտենակա́նս գտեալ զփրկութի(ւն)։
¹³Զի եթէ արիւն ցլուցն եւ նոխազաց՝ եւ մոխիր երնջոցն ցանեալ՝ զպղծեալսն սրբէր առ ՛ի մարմնոյ սրբու(թեն)է.
¹⁴ո՞րչափ եւս առաւել արիւնն ք(րիստո)սի, որ ՛ի ձեռն հոգւոյն յաւիտենականի մատոյց զանձն անարատ պատարագ ա(ստուածո)յ. սրբեսցէ́ զխիղճ մտաց ձերոց ՛ի մեռելոտի́ գործոց անտի՝ պաշտել զա(ստուա)ծ կենդանի։

¹⁵Եւ վ(ա)ս(ն) այնորիկ նորո́յ ուխտիս է միջնորդ. զի յորժամ մա́հ լինիցի՝ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) վ(ա)ս(ն) առաջին ուխտին յանցանաց, զաւետի́ս առցեն հրաւիրե(ա)լքն ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն)ն յաւիտենից։
¹⁶Քանզի ուր կտակ է, հա́րկ է զմա́հ ՛ի մէջ բերել զկտակագրին։
¹⁷զի կտակ՝ յետ մահո́ւ հաստատուն է։ ապա թէ ոչ՝ զիա՞րդ իցէ հաստատուն, մինչ կտակագիրն կենդանի́ է։
¹⁸ուստի եւ ո́չ առաջինն առանց արեան նորոգէր։
¹⁹Քանզի իբրեւ պատմեցան ամ(ենայն) պատուիրանք օրինացն ՛ի մովսիսէ ժողովրդեանն, առեալ զարիւն ցլուցն եւ նոխազացն, ջրով՝ եւ բրդով՝ կարմրով՝ եւ զոպայիւ, զկտակարանօ́քն իսկ եւ զամ(ենայն) ժողովրդեամբն որոկեաց,

²⁰եւ ասէ. ա́յս է արիւն կտակին՝ զոր պատուիրեաց ձեզ ա(ստուա)ծ։
²¹եւ զխորանա́ւն, եւ զամ(ենայն) կահիւ ապասուն նո́յնպէս որոկեաց զարիւնն։
²²եւ գրեթէ ամ(ենայն) ինչ արեամբն սրբէր ըստ օրինացն. եւ առանց հեղման արեան չլինէր թողու(թ)ի(ւն)։
²³Ապա հարկ էր օրինաւորացն՝ այնպիսեօ́քն սրբել. եւ բուն իսկ երկնաւորացն՝ առաւե́լ եւս պատարագօք քան՝զնոյնս։
²⁴զի ո́չ եթէ ՛ի ձեռագործ սրբութի(ւն)ս եմուտ ք(րիստո)ս՝ յօրինակս ճշմարտու(թ)ե(ան)ն. այլ ՛ի բո́ւն իսկ յերկինս, յանդիմա́ն լինել երեսացն ա(ստուածո)յ վ(ա)ս(ն) մեր։

²⁵Ո́չ զի բ(ա)զ(ու)մ անգամ մատուցանիցէ զանձն պատարագ՝ ո(ր)պ(էս) քահանայապետն որ մտանէր ՛ի սրբութի(ւն) սրբու(թ)ե(ան)ցն ամի ամի արեամբ օտարաւ.
²⁶ապա թէ ոչ՝ պարտ էր նմա բ(ա)զ(ու)մ անգամ չարչարել իսկզբանէ աշխարհի. բայց արդ՝ աւասիկ, նիանգամ ՛ի կատարած յաւիտեանց՝ յանարգու(թ)ի(ւն) մեղաց իւրով պատարագաւն յայտնեալ է։
²⁷Եւ զոր օրինակ կայ մնայ մարդկան միանգամ մեռանել, եւ յետ այնորիկ դատաստան.
²⁸նոյնպէս եւ ք(րիստո)ս միանգամ մատուցեալ պատարագ առ ՛ի բառնալոյ զմեղս բազմաց. իսկ յերկրորդումն առանց մեղա́ց յայտնեսցի այնոցիկ՝ որ ակն ունիցին նմա հաւատո́վք ՛ի փրկւոթի(ւն)։

¹Քանզի զստուեր հանդերձելո́ց բարեացն ունէին օրէնքն, եւ ո́չ զնո́յն կերպարանս իրացն. ամի ամի զնո́յն պատարագս մատուցանեն ցանդ, որք ո́չ են կարօղ զմատուցեալսն կատարել.
²ապա թէ ոչ՝ դադարէին ՛ի մատուցանելոյ, վ(ա)ս(ն) եւ ո́չ մի ինչ այնուհետեւ խիղճ մտաց ունելոյ՝ պաշտօնէիցն մի́անգամ սրբեցելոց.
³այլ անդէն ՛ի նմին ՛ի յիշատա́կս մեղացն կային ամի ամի։
⁴քանզի ո́չ կարէր արիւն նոխազացն եւ ցլուցն բառնալ զմեղս։
⁵Վ(ա)ս(ն) որոյ ՛ի մտանել իւրում յաշխարհ՝ ասէ. զզոհս եւ զպատարագս ո́չ կամեցար, բայց մարմին հաստատեցեր ինձ.
⁶ը(ստ) ողջակէղս եւ ը(ստ) վ(ա)ս(ն) մեղացն ո́չ հաճեցար։

⁷յայնժամ ասացի՝ թէ ահաւասիկ եկի. ՛ի ճառս գրոց գրեա́լ է վ(ա)ս(ն) իմ, առնել զկամս քո ա(ստուա)ծ։
⁸Վերագոյնն ասէ, թէ ընդ զոհս, եւ ընդ պատարագս, եւ ընդ ողջակէղս, եւ ը(ստ) վ(ա)ս(ն) մեղացն ո́չ հաճեցար, եւ ո́չ կամեցար, որք ը(ստ) օրինացն մատչէին։
⁹ապա ասէ՝ ահա́ւասիկ գամ առնել զկամս քո ա(ստուա)ծ։ մերժէ զառաջինն, զի զերկրո́րդն հաստատեսցէ։
¹⁰որով կամօք եւ մե́ք սրբեցաք՝ ՛ի ձեռն պատարագի մարմնոյն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի միանգամ։
¹¹Եւ ամ(ենայն) քահանայապետ կայ հանապազո́րդ ՛ի պաշտաման. եւ զնո́յն պատարագս մաատուցանէ բազո́ւմ անգամ, որք ո́չ երբէք կարօղ են բառնալ զմեղս։

¹²իսկ սա՝ զմին վ(ա)ս(ն) մեղաց մատոյց պատարագ. եւ մշտնջենաւո́ր նստաւ ը(ստ) աջմէ ա(ստուածո)յ։
¹³եւ այսուհետեւ ակն ունի՝ մինչեւ դիցի́ն թշնամիք իւր ՛ի ներքոյ ոտից իւրոց։
¹⁴քանզի միո́վ պատարագաւ կատարեա́ց զսրբեալսն ՛ի մշտնջենաւո́րս։
¹⁵Այլ վկայէ մեզ եւ հոգի́ն ս(ուր)բ՝ յետ ասելոյ յառաջագոյն,
¹⁶թէ այս է ուխտն՝ զոր եդից ընդ հարս ն(ո)ց(ա), յետ աւուրցն այնոցիկ՝ ասէ տ(է)ր. տա́ց զօրէնս իմ ՛ի միտս նոցա, եւ ՛ի խորհուրդս նոցա գրեցից զնոսա։
¹⁷ապա ասէ՝ թէ զմեղս ն(ո)ց(ա) եւ զանօրէնութի(ւն)ս նոցա՝ այլ ո́չ եւս յիշեցից։
¹⁸իսկ ուր թողութի(ւն) է, ո́չ եւս պիտոյ է վ(ա)ս(ն) մեղաց պատարագ։

¹⁹Ունիմք այսուհետեւ ե́ղբարք՝ համարձակութի(ւն) ՛ի մուտս սրբու(թ)ե(ան)ցն արեամբն յ(իսու)սի.
²⁰զոր նորոգեաց մեզ ճանապարհ նորո́գ եւ կենդանի ՛ի ձեռն վարագուրին, այսինքն է՝ մարմնո́յն իւրոյ
²¹եւ քահանա́յ մեծ ՛ի վերայ տանն ա(ստուածո)յ.
²²մատիցո́ւք ճշմարի́տ սրտիւք, լրու(թեա́մ)բ հաւատոց, լուացեալ զսիրտս ՛ի խղճէ չարեաց՝ եւ մկրտեալ զմարմին ՛ի ջուրն սրբութե(ան)։
²³պինդ կալցուք զխոստովանութի(ւն) անշարժ յուսոյն, զի հաւատարի́մ է որ խոստացաւն։
²⁴Եւ զգուշասցո́ւք միմեանց յորդորմա́մբք սիրոյ եւ գործոց բարեաց.

²⁵եւ մի́ թողցուք զժողովս միմեանց, ո(ր)պ(էս) սովոր են ոմանք. այլ մխիթարեսցուք, եւ այնչափ ե́ւս առաւել՝ որչափ տեսանիցէ́ք զօրն մերձեալ։
²⁶Զի կամակար մտօք եթէ յանցանիցեմք յետ ընդունելութե(ան) գիտու(թ)ե(ան) ճշմարտու(թ)ե(ան)ն՝ այնուհետեւ ո́չ եւս պիտոյ է վ(ա)ս(ն) մեղաց պատարագ.
²⁷այլ ահե́ղ ակնկալութի(ւն) դատաստանին, եւ նախանձ հրոյն որ ուտիցէ զհակառակորդսն։
²⁸Արհամարհեալ ուրուք զօրէնսն մովսիսի, առանց ողորմութե(ան)ց՝ առ երկուք կամ երիւք վկայիւք մեռանէր.
²⁹իսկ ո՞րչափ սաստիկ պատժոց արժանի համարիցիք զայն, որ զորդին ա(ստուածո)յ առ ոտն եհար. եւ զարիւն նորո́յ ուխտին խառնակ համարեցաւ՝ որով սրբեցաւն, եւ զհոգին շնորհաց թշնամանեաց։

³⁰Այլ գիտեմք զայն որ ասացն. իմ են վրէժխնդրութի(ւն)ք եւ ե́ս հատուցից՝ ասէ տ(է)ր. եւ դարձեալ՝ թէ, դատի տ(է)ր զժողովուրդ իւր։
³¹Ահ մեծ է անկանել ՛ի ձեռս ա(ստուածո)յ կենդանւոյ։
³²Արդ՝ յիշեցէք զաւո́ւրսն զառաջինս, յորս լուսաւորեալք բազո́ւմ ճգնաց եւ չարչարանա́ց համբերէք.
³³մերթ՝ ՛ի նախատինս եւ ՛ի նեղու(թ)ի(ւն)ս խայտառակեալք, մերթ կցո́րդք այնպիսեաց վաստակաւորացն լինել։
³⁴քանզի եւ ը(ստ) կապեալս չարչարեցարուք, եւ զյափշտակութի(ւն) ընչի́ց ձերոց խնդու(թեամ)բ ընկալարուք. քանզի գիտէիք թէ լաւագո́յն եւս ստացուածս ունիք անձանց յերկինս, ուր կանն եւ մնան։

³⁵Արդ մի́ մերժէք ՛ի ձէնջ զհամարձակութի(ւն)ն ձեր, յորում կայ մեծա́ց վարձուց հատուցումն.
³⁶պիտո́յ է ձեզ համբերութի(ւն). զի զկամս ա(ստուածո)յ արարեալ հասջի́ք աւետեացն։
³⁷զի փոքր մեւս եւս քան որչափ, որ գալո́ցն իցէ՝ եկեսցէ եւ ո́չ յամեսցէ։
³⁸զի արդարն իմ ՛ի հաւատո́ց կեցցէ. եւ եթէ յերկմի́տս ոք իցէ, ո́չ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ։
³⁹Բայց մեք ո́չ եթէ երկմտութ(եա́մ)բ եմք ՛ի կորուստ. այլ հաւատովք ՛ի փրկութի(ւն) հոգւոց։

¹Զի՞նչ են հաւատք, եթէ ոչ՝ յուսացելո́ց իրաց հաստատութի(ւն), եւ յանդիմանութի́(ւն) որոց ո́չն երեւին։
²զի նովա́ւ վկայեցան առաջինքն։
³Հաւատո́վք իմանամք հաստատեալ զյաւիտեանսն բանիւ ա(ստուածո)յ, յաներեւութի(ւն)ց զերեւելի́սս եղեալ։
⁴Հաւատո́վք լաւ պատարագս հաբէլ քան զկայէն մատուցանէր ա(ստուածո)յ, որով վկայեցաւ իսկ արդար լինել. զի ՛ի վերայ պատարագա́ցն եղեւ վկայութի(ւն) նմա յա(ստուածո)յ. զի թէպէտ եւ մեռաւ ՛ի նմին, սակայն տակաւին խօսի́։
⁵Հաւատո́վք ենովք փոխեցաւ, զի մի́ զմահ ճաշակեսցէ. եւ ո́չ ուրեք գտանէր, քանզի փոխեա́ց զնա ա(ստուա)ծ. եւ յառաջ քան զփոխելն ն(ո)ր(ա)՝ վկայեցաւ հաճո́յ լինել ա(ստուածո)յ։

⁶բայց առանց հաւատոց՝ անհնա́ր է հաճոյ լինել. այլ հաւատալ արժա́ն է այնմ որ մերձենայ առ ա(ստուա)ծ՝ թէ է́ ա(ստուա)ծ. եւ որ խնդրեն զնա՝ լինի պարգեւատո́ւ,
⁷Հաւատո́վք առեալ հրաման նոյի՝ վ(ա)ս(ն) չեւեւս երեւելեացն՝ զահի́ հարեալ կազմէր զտապանն ՛ի փրկութի(ւն) տան իւրոյ, որով դատեցաւ զաշխարհ. եւ հաւատո́ցն արդարութե(ան) եղեւ ժառանգաւոր։
⁸Հաւատո́վք՝ որ աբրահամն կոչեցաւ՝ ունկնդի́ր եղեւ ելանել ՛ի տեղին զոր առնլոց էր ՛ի ժառանգութի(ւն). ել գնաց՝ եւ ո́չ գիտէր յով երթիցէ։
⁹Հաւատո́վք պանդխտեցաւ յերկիրն աւետեաց՝ իբրեւ յօտարութե(ան). խորանօ́ք բնակեաց սահակաւ եւ յակովբաւ հանդերձ՝ ժառանգակցօք նոցին աւետեաց։

¹⁰քանզի ակն ունէր հիմա́մբք հաստատելոյ քաղաքին, որոյ ճարտարապետ եւ արարիչ ա(ստուա)ծ է։
¹¹Հաւատո́վք եւ ինքն սառա՝ որ ամուլն էր, զօրու(թ)ի(ւն) առնլոյ զսե́րմն որդեծնութե(ան) ընդունէր, եւ ՛ի տարաժամ հասակի ծնանէր. ք(ան)զի հաւատարի́մ համարեցաւ զայն որ խոստացաւն։
¹²վասն որոյ եւ ՛ի միոջէն ծնանէին, եւ այն ՛ի յանցեա́լ ժամանակի, իբրեւ զաստեղս երկնից բազմու(թեամ)բ, եւ իբրեւ զաւա́զ առ ափն ծովու առանց թուոյ։
¹³Ըստ հաւատոց մեռան ամենեքին սոքա, եւ չե́ւեւս ընկալեալ զաւետիսն. այլ ՛ի հեռուստ տեսին զնոսա՝ եւ ցնծացա́ն, եւ խոստովա́ն եղեն՝ եթէ օտա́րք եւ պանդուխտք են յերկրի։

¹⁴զի որք զայնպիսիսն խօսին, յայտ առնեն՝ եթէ գաւա́ռ իմն խնդրեն։
¹⁵զի եթէ զայն յիշէին ուստի ելինն, գո́յր ժամանակ դառնալոյ անդրէն։
¹⁶նա՝ աւանիկ ազնուականի́ իմն ցանկացեալ են, ա́յս ինքն է՝ երկնաւորին. վասն որոյ ո́չ ամօթ համարի ա(ստուա)ծ, կոչել նոցա ա(ստուա)ծ. քանզի պատրաստեաց ն(ո)ց(ա) քաղաք։
¹⁷Հաւատո́վք մատոյց աբրահամ ՛ի փորձու(թ)ե(ան) իւրում զիսահակ պատարագ. եւ զմիամօրն մատուցանէր, որոյ զաւետիսն ընկալեալ էր.
¹⁸որում ասացաւն, թէ սահակաւ կոչեսցի քեզ զաւակ.
¹⁹եդ ՛ի մտի իւրում, թէ եւ ՛ի մեռելո́ց կարօղ է յարուցանել ա(ստուա)ծ. ուստի եւ յառակս իսկ ընկալաւ զնա։

²⁰Հաւատո́վք վ(ա)ս(ն) հանդերձելոց իրաց՝ օրհնեա́ց իսահակ զյակովբ եւ զիսաւ։
²¹Հաւատո́վք յակովբ ՛ի մեռանելն իւրում, զիւրաքանչիւրոք յորդւոցն յովսեփու օրհնեաց, եւ երկի́ր եպագ ՛ի ծագ գաւազանի իւրոյ։
²²Հաւատո́վք յովսէփ ՛ի վախճանել իւրում յիշեաց զելս որդւոցն իսրայէլի, եւ վ(ա)ս(ն) ոսկերաց իւրոց պատուիրեաց։
²³Հաւատովք՝ զմովսէս իբրեւ ծնան, թաքուցաւ ամիսս երիս ՛ի հարց իւրոց. քանզի տեսին կայտառ զմանուկն, եւ ո́չ զանգիտեցին ՛ի հրամանէ թագաւորին։
²⁴Հաւատովք մովսէս իբրեւ աճեաց՝ ուրացաւ կոչել որդի դստերն փարաւոնի։
²⁵լա́ւ համարեցաւ չարչարել ը(ստ) ժողովրդեանն ա(ստուածո)յ, քան առ ժամանակ մի վայելել ՛ի մեղս։

²⁶կարեւո́ր համարեցաւ զնախատինսն ք(րիստո)սի, քան զմեծու(թ)ի(ւն) գանձուցն եգիպտացւոց. զի հայեցեալ ա́կն ունէր վարձուցն հատուցման։
²⁷Հաւատո́վք թողոյր զերկիրն եգիպտացւոց, եւ ո́չ երկնչէր ՛ի ցասմանէ թագաւորին. զի զաներեւոյթսն իբրեւ զտեսեա́լ համբերու(թեամ)բ համարեցաւ։
²⁸Հաւատո́վք արար զզատիկն եւ զհեղումն արեանն. զի մի́ սատակիչն անդրանկաց մերձենայցէ́ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
²⁹Հաւատո́վք անցին ընդ ծովն կարմիր՝ իբրեւ ընդ ցամա́ք երկիր. զորոյ զփորձ առեալ եգիպտացւոցն՝ ընկղմեցան։
³⁰Հաւատո́վք պարիսպքն երիքովի անկան, շուրջ եկեալ զնոքօք զեւթն օր։
³¹Հաւատո́վք րախաբ պոռնիկ ո́չ կորեաւ ընդ անհաւատսն, որոյ ընկալեա́լ էր զլրտեսնն խաղաղութ(եամ)բ։

³²Եւ արդ՝ զի՞նչ եւս ասացից. զի չէ́ բաւական ժամանակս պատմելոյ, վասն գեդեովնի́, բարակա́յ, սամփսովնի́, յեփթայա́յ, դավթի, եւ սամուելի́, եւ այլո́ց մարգարէիցն.
³³Որք հաւատո́վք պարտեցին զթագաւորու(թ)ի(ւն)ս. գործեցի́ն զարդարութի(ւն). հասին աւետեաց. խցին զբերանս առիւծուց.
³⁴շիջուցի́ն զզօրու(թ)ի(ւն) հրոյ. ապրեցա́ն ՛ի բերանոյ սրոյ. զօրացան ՛ի տկարութ(են)է. եղեն զօրաւորք ՛ի պատերազմի. առին զբանակս օտարաց։
³⁵ընկալան կանայք ՛ի յարութ(են)է զմեռեալս իւրեանց։ Կէսք կոշկոճեցան՝ եւ չե́ւեւս ընկալեալ զփրկութի(ւն), զի լաւագո́յն յարութե(ա)ն հասանիցեն։
³⁶եւ կէսքն զտանջանաց եւ զգանից զփորձ առին, զկապանա́ց եւ զբանտից։

³⁷քարկոծեցա́ն, սղոցեցա́ն, փորձեցա́ն. սպանմա́մբ որոյ մեռան. շրջեցա́ն լաշկամաշկօք՝ եւ մորթովք այծենեօք։ Կարօտեա́լք, նեղեա́լք, չարչարեա́լք.
³⁸զորս ո́չ արժէ աշխարհս. յանապատի մոլորեալք, եւ ՛ի լերինս, եւ յայրս, եւ ՛ի փապարս երկրի։
³⁹Եւ սոքա ամենեքին վկայեալք ՛ի հաւատոցն, չե́ւեւս ընկալան զաւետիսն։
⁴⁰ա(ստուածո)յ վասն մեր լաւագոյն համարեալ, զի մի́ առանց մեր կատարեսցին։

¹Այսուհետեւ եւ մեք՝ որ այսչափ շուրջ զմեւք մածեալ ունիմք զբազմութի(ւն) վկայից, զհպարտութի(ւն) զամ(ենայն) ՛ի բա́ց ընկեսցուք եւ զմեղս կարեւորս. համբերութ(եա́մ)բ ընթասցուք ՛ի պատերազմ որ առաջի կայ մեզ։
²Հայեսցո́ւք ՛ի զօրագլո́ւխն հաւատոց՝ եւ ՛ի կատարիչն յ(իսու)ս. որ փոխանակ ուրախու(թ)ե(ան)ն որ նմա առաջի կայր, յա́նձն առ խաչն, արհամարհեա́ց զամօթն, նստաւ ընդ աջմէ աթոռոյն ա(ստուածո)յ։
³Ա́ղէ՝ ածէ́ք զմտաւ, որ զայսպիսի համբերու(թ)ի(ւն)՝ ՛ի մեղաւորաց հակառակութ(են)է անտի կրեաց. զի մի́ աշխատք լինիցիք անձամբք ձերովք՝ եւ լքանիցիք։
⁴զի չե́ւեւս արեամբ չափ պատերազմեալք՝ հակառակ կացէք մեղացն,

⁵եւ մոռացարուք զմխիթարութի(ւն)ն՝ որ ընդ ձեզ իբրեւ ընդ որդեակս խոսի։ Որդեա́կ իմ՝ մի́ լքանիր ՛ի խրատո́ւ տ(եառ)ն. եւ մի́ վհատիցիս յանդիմանեալ ՛ի նմանէ։
⁶զի որ սիրէ տ(է)ր՝ խրատէ, տանջէ́ զամ(ենայն) որդի զոր ընդունի։
⁷՛Ի խրատու համբերու(թ)ե(ան) կայք, իբրեւ յորդի́ս մատուցեալ է ՛ի ձեզ ա(ստուա)ծ. ո՞ր որդի է՝ զոր ո́չ խրատիցէ հայր։
⁸զի եթէ առանց խրատու լինիցիք, որով ամենեքին բաժանորդք եղեն. ապա խո́րթք իցէք՝ եւ ո́չ որդիք։
⁹Զի եթէ ՛ի մարմնաւոր հարցն մերոց զոր ունիմք խրատիչս՝ պատկառեմք, ո՞րչափ եւս առաւել հնազանդեսցուք հօրն հոգւոց՝ եւ կեցցուք։

¹⁰զի սոքա առ սակա́ւ ժամանակս ըստ կամա́ց իւրեանց խրատեն. իսկ նա՝ վ(ա)ս(ն) օգտի, առ ՛ի ընդունելո́յ զսրբու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
¹¹Ամենայն խրատ առ ժամանակն ո́չ ուրախութե(ան) թուի՝ այլ տրտմութե(ա́ն). բայց յետոյ պտո́ւղ խաղաղութե(ան)՝ նովաւ կրթեցելոցն հատուցանէ յարդարութի(ւն)։
¹²Վասն որոյ զձեռս լքեալս՝ եւ զծունկս կթոտս՝ հաստատեցէ́ք.
¹³եւ զշաւիղս ուղի́ղս արարէք ոտից ձերոց, զի մի́ որ կաղն իցէ գլորիցի, այլ մանաւանդ բժշկեսցի́։
¹⁴Զխաղաղութե(ան) զհետ երթա́յք ընդ միմեանս՝ եւ զսրբութե(ան). առանց որոյ ո́չոք տեսանիցէ զտ(է)ր։

¹⁵Զգո́յշ լերուք, գուցէ ոք յետնեա́լ գտանիցի ՛ի շնորհացն ա(ստուածո)յ։ մի́ ոք արմատ դառնու(թ)ե(ան) ՛ի վեր երեւեալ նեղիցէ, եւ նովաւ բ(ա)զ(ու)մք պղծիցին։
¹⁶Մի́ ոք պոռնիկ եւ պիղծ իբրեւ զեսաւ. որ ընդ միոյ կերակրոյ զանդրանկութի(ւն)սն վաճառեաց։
¹⁷գիտէք՝ զի թէպէտ եւ յետոյ կամեցաւ ժառանգել զօրհնութի(ւն)սն, խոտա́ն գտաւ. զի եւ ապաշխարութե(ան) տեղի ո́չ եգիտ. թէպէտ եւ արտասուօ́ք խնդրեաց զնա։
¹⁸Զի ո́չ էք մատուցեալ առ լեառն շօշափելի, որ հրովն վառեալ էր, եւ միգով, եւ մառախղով, եւ խաւարաւ, եւ մթով.

¹⁹ուր փողն հնչէր եւ բարբառ պատգամացն. ուստի որք լուանն՝ հրաժարեցին, զի մի́ կրկնեսցի առ ն(ո)ս(ա) բանն։
²⁰քանզի ո́չ հանդարտէին հրամանին. թէպէտ եւ գազան մերձենայր ՛ի լեառնն՝ քարկո́ծ լինէր։
²¹եւ այնպէս ահագին էր տեսիլն, զի եւ մովսէս ասէր, թէ զահի հարեալ եմ եւ դողամ։
²²Այլ մատուցեալ էք ՛ի սիովն լեառն, եւ ՛ի քաղաք ա(ստուածո)յ կենդանւոյ յե(րուսաղէ)մ՝ յերկինս, եւ ՛ի բիւրաւո́ր բանակս հրեշտակաց,
²³եւ յեկեղեցի́ս անդրանկաց գրելոց յերկինս, եւ առ դատաւո́րն ամենեցուն ա(ստուա)ծ, եւ յոգիս արդարոց կատարելոց.

²⁴եւ ՛ի նորոց կտակարանաց միջնորդն յ(իսու)ս, եւ ՛ի հեղո́ւմն արեան նորա՝ որ առաւել խօսի քան զհաբելին։
²⁵Զգոյշ լերուք՝ գուցէ́ հրաժարիցէք յայնմանէ որ խօսեցաւն. զի եթէ ն(ո)ք(ա) ո́չ կարացին զերծանել, հրաժարեալք յայնմանէ՝ որ յերկրին հրաման տայր. ո՞րչափ եւս առաւել մեք՝ եթէ յերկնաւորէն թիկունս դարձուցանիցեմք։
²⁶Որոյ ձայնն զերկիր շարժեա́ց յայնժամ. եւ այժմ խոստացեալ է՝ եւ ասէ. միւսանգամ շարժեցից ո́չ միայն զերկիր՝ այլ եւ զերկինս։
²⁷այլ միւսանգամն յայտ առնէ զշարժելոցն՝ իբրեւ զեղելոց փոփոխումն, զի հաստատո́ւն կացցեն անշարժքն։
²⁸Վասն որոյ թագաւորութ(իւն)Ի անշարժ ընկալեալ, պի́նդ կալցուք զշնորհսն, որով պաշտեմք զա(ստուա)ծ հաճութ(եամ)բք՝ ահիւ եւ դողութ(եամ)բ.

²⁹քանզի ա(ստուա)ծ մեր հո́ւր ծախիչ է։

¹Եղբայրսիրութի(ւն) հաստատեսցի́ առ ձեզ։
²զօտարսիրու(թ)ի(ւն) մի́ մոռանայք. զի այնո́ւ ոմանք յանգէտս ընկալան զհրեշտակս։
³Յո́ւշ լիցին ձեզ կապեալքն, ո(ր)պ(էս) թէ դուք ը(ստ) ն(ո)ս(ա) կապեալք իցէք. եւ չարչարեալքն, ո(ր)պ(էս) թէ եւ դո́ւք իսկ մարմնաւորք էք։
⁴Պատուական է ամուսնութի(ւն) ամենեւին, եւ սո́ւրբ անկողինք. բայց զշունս եւ զպոռնիկս դատի́ ա(ստուա)ծ։
⁵Բարք՝ անարծաթասէրք լինիցին, բաւակա́ն համարել որչափ ինչ ՛ի ձեռս իցէ. քանզի ինքն իսկ ասաց. ո́չ թողից զքեզ՝ եւ ո́չ ը(ստ) վայր հարից.
⁶ո(ր)պ(էս) համարձակ լիցուք ասել. տ(է)ր է իմ օգնական՝ եւ ո́չ երկեայց զի արասցէ ինձ մարդ։

⁷Յիշեցէ́ք զառաջնորդս ձեր որ խօսեցան ձեզ զբանն ա(ստուածո)յ. հայեցեալք յելս գնացից ն(ո)ց(ա), նմանօ́ղք եղերուք հաւատոցն։
⁸Յ(իսու)ս ք(րիստո)ս երէկ եւ այսօր, նո́յն եւ յաւիտեանս։
⁹Յուսմունս պէսպէսս եւ յօտարաձայնս մի́ դանդաչէք. զի լա́ւ է շնորհօք հաստատել զսիրտս, եւ ո́չ կերակրովք. որովք ո́չ ինչ օգտեցան որք այնպէսն գնացին։
¹⁰Ունիմք մեք սեղան, ուստի ո́չ ունին իշխանու(թ)ի(ւն) ճաշակել, որք պաշտեն զպաշտօն խորանին։
¹¹Զի որոց անասնոց մատչէր արիւնն ՛ի սրբութի(ւն)սն՝ վ(ա)ս(ն) մեղաց ՛ի ձեռն քահանայապետին, նոցուն մարմինք այրէին արտաքոյ բանակին։

¹²վ(ա)ս(ն) որոյ եւ յ(իսու)ս՝ զի սրբեսցէ իւրով արեամբն զժողովուրդն, արտաքո́յ դրանն չարչարեցաւ։
¹³Արդ՝ եկայք ելցո́ւք առ նա արտաքոյ բանակին, առեալ յանձն զնախատինս ն(ո)ր(ա)։
¹⁴քանզի ո́չ եթէ ունիմք քաղաք որ աստէն մնալոց է, այլ զհանդերձեա́լսն խնդրեմք։
¹⁵Արդ՝ ՛ի ձեռն ն(ո)ր(ա) մատուսցո́ւք պատարա́գ օրհնութե(ան) յամ(ենայն) ժամ ա(ստուածո)յ. ա́յս ինքն է՝ զպտո́ւղ շրթանց խոստովանելոց յանուն ն(ո)ր(ա)։
¹⁶Զբարերարու(թ)ի(ւն) եւ զհաղորդու(թ)ի(ւն) մի́ մոռանայք, զի ընդ այնպիսի́ պատարագս հաճի ա(ստուա)ծ։

¹⁷Ունկնդի́ր լերուք առաջնորդաց ձերոց, եւ հպատա́կ կացէք ն(ո)ց(ա). զի ն(ո)ք(ա) տքնին վ(ա)ս(ն) ոգւոց ձերոց՝ ո(ր)պ(էս) թէ համա́րս տալոց իցեն ը(ստ) ձեր. զի խնդութ(եամ)բ արասցեն զայն՝ եւ մի́ յոգւոց հանելով. զի այն ո́չ յօգուտ ձեր է։
¹⁸Աղօթս արարէք վ(ա)ս(ն) մեր. զի հաստատե(ա)լ գիտեմք՝ եթէ բարւո́ք միտս ունիմք. յամ(ենայն)ի կամիմք բարւո́ք գնացս ցուցանել։
¹⁹եւ առաւել աղաչեմ՝ զի զայն առնիցէք, զի վաղագո́յն պատսպարեցայց ձեզ։

²⁰Եւ ա(ստուա)ծ խաղաղութե(ան)՝ որ եհան ՛ի մեռելոց զհովիւն հօտից՝ զմեծն արեամբ յաւիտենական ուխտին զտ(է)ր մեր յ(իսու)ս, հաստատեսցէ́ զձեզ ՛ի գործս բարու(թ)ե(ան)՝ առնել զկամս ն(ո)ր(ա). եւ արասցէ ՛ի մե́զ զհաճոյսն առաջի իւր՝՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. որում փա́ռք յաւիտեանս. ամէն։
²¹Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք, անսա́լ բանիս մխիթարութե(ան). քանզի սակաւո́ւք գրեցի առ ձեզ։
²²եւ ճանաչէ́ք զեղբայրն մեր զտիմոթէոս, զարձակեալն առ ձեզ. ը(ստ) որում, եթէ վաղագոյն գայցէ՝ տեսի́ց զձեզ։
²³Ողջո́յն տաջիք ամ(ենայն) առաջնորդաց ձերոց, եւ ամ(ենայն) սրբոց։
²⁴Ողջո́յն տան ձեզ՝ որ ՛ի կողմանս իտալիացւոց են։
²⁵Շնորհք ընդ ամենեսին ձեզ։