¹ԱԶԴ ԵՂԵՒ ՓԻՂՈՎՊԱՏՈՎՐԱՅ ՛ի դարձելո́ց անտի վ(ա)ս(ն) կողմանցն յորոց մերժէ́ր զնա՝ եւ զզօրս իւր անտիոքոս. ժա́մ տայր՝ հրամա́ն հանէր ա(մենայ)ն զօրաց իւրոց հետեւակաց եւ հեծելոց, եւ առնոյր ընդ իւր զքոյր իւր զարսինոյէ. չո́ւ առնէր, խաղայր գնայր գայր հասանէր ՛ի կողմանս հռափայեցւոց, ուր էին հասեալ բանակեալ անտիոքոս ա(մենայ)ն զօրօք իւրովք։

²Թէոդոտոս ոմն անուն՝ գո́րծ ՛ի միտ արկանէր, առնոյր գունդ մի որ ը(ստ) իւրով ձեռամբ էր, ծածո́ւկ վառէր. հասանէր գիշերի ՛ի վ(ե)ր(այ) խորանին փտողոմեայ, ՛ի նե́րքս անկանել՝ եւ զնա անդէ́ն սպանանել. եւ միայն անձամբ վճարել զգործ պատերազմին։ Նմա պատահեալ առաջնորդէր դովսիթէոս անուն յազգէ հրէայ, օտարացեալ ՛ի նախնեացն օրինաց։ անդէն ՛ի խորանի անդ արա́գ արա́գ շիջուցանէին. եւ ա́յսպէս մարտն բորբոքէր, եւ իրքն անտիոքայ առաւե́լ յաջողէին։

³Յառնէ́ր վաղվաղակի արսինոյէ, ՛ի ձա́յն ողորմ լալոյ, զգէսս արձակեալ առաջի զօրացն աղաչէր, այսուհետեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) անձանց եւ որդւոց մարտնչել։ Եւ եթէ ինչ յաղթութե(ան) հնա́րս գտանել մարթասցեն, խոստանայր տալ ն(ո)ց(ա) յայր՝ երկուս երկուս մանեակս ոսկիս։ եւ ա́յնպէս դէ́պ լինէր թշնամին ՛ի ձեռս անտիոքայ եւ զօրացն ապականել բազումս կոտորելով, եւ բազումս ՛ի գերու(թ)ե(ան) վարելով։
⁴Իբրեւ այս խորհուրդք յաղթեցան, եւ գործն այն ՛ի ձեռս իւր պատրաստեցաւ. ե́դ ՛ի մտի իւրում հասանել ինքն ՛ի վ(ե)ր(այ) քաղաքաց որ շուրջ զիւրեւ էին, եւ տալ ն(ո)ց(ա) մխիթար։ զա́յս առնէր կատարէր, ընդ ա(մենայ)ն տեղիս պաշտամանց պարգեւս բաշխէր. քաջալերեալս եւ մխիթարեալս ընդ իւրեւ կացուցանէր։

⁵Արձակեցին եւ հեբրայեցիքն ՛ի ծերակոյտ ժողովրդենէ անտի հարցանե́լ զողջոյն. մատուցանել պատարագս. յա́յտ առնել զխնդալ վ(ա)ս(ն) յաղթութե(ա)ն ուրախութե(ան). եւ նա եդ ինքն ՛ի մտի իւրում յօժարել հասանել սիրով ուրախու(թեամ)բ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)։
⁶Իբրեւ եկն եհաս յե(րուսաղէ)մ մեծաւ շքով բազում պաշտամամբք, ողջակէզս պատարագաց մատուցանէր մեծին ա(ստուծո)յ, գոհանայր եւ շնորհս մատուցանէր։ եւ ինչ մի կամէր աւելի պամտօն ՛ի տեղի անդր ցուցանել։ Իբրեւ եկն եհաս ՛ի տեղին ս(ուր)բ, է́ր զարմացեալ ընդ գեղեցկութի(ւն) վայելչու(թ)ե(ան)ց տաճարին, եւ ընդ օրէնս սպասուցն. խորհեցաւ ցանկացաւ մտանել ինքն ՛ի տաճա́ր անդր։

⁷Ն(ո)ք(ա) կացին առաջի եւ ցուցանէին, եթէ ո́չ օրէն եւ պատշաճ է զայդ առնել. քանզի եւ հրէից իսկ ո́չ է մարթ մտանել, եւ ո́չ քահանայից ամենեցուն. բայց միայն միում քահանայապետին, սակայն եւ նմա տարոջէ́ ՛ի տարի, միանգամ ՛ի տարւոջ։
⁸Նածուկայի ո́չ ինչ թուլանայր. թէպէտ եւ բերէին զօրէնսն, առաջի ընթեռնուին. եւ այնպէս ո́չ թուլանայր. յամառեալ պնդեալ էր զանձն ՛ի ներքս մատուցանել. եթէ նոքա չիցեն ասէ արժանի ՛ի ներքս մտանել՝ սակայն ինձ արժա́ն է զայդ պատիւ առնել։

⁹Բայց աղէ՝ դու քե́զ ասեմ. զիա՞րդ է զի յա(մենայ)ն տեղիս պաշտամանց անխտի́ր համարձակ մտանեմ. եւ ո́չոք է որ արգել առնէ։ Եւ այլ ոք անդուստ յանդգնագո́յնս բարբառեցաւ՝ ասէ. զի՞ պնդեալ յամառեալ ես. իցեն ինչ արդեւք՝ վ(ա)ս(ն) որոյ չիցէ́ արժան մտանել։ նա ասէ, ա́յի́, չի́ք ինչ հնար. թէ կամիք, եւ եթէ ոչ կամիք. բայց թէ մտանե́մ։

¹⁰Անդ քահանայքն ա(մենայ)ն պատուական հանդերձիւքն իւրեանց, անկանէին սողէին, աղաչէին զա(ստուա)ծ օգնել ն(ո)ց(ա), եւ փոխել զխորհուրդն զայն ՛ի նմանէ. աղաղակաւ արտասուօք զտաճարն լնուին. եւ որ ինչ անդ դիպեալ էին քաղաքացիքն խռովեալ յանկարծակի յա́յն վայր հասանէին վաղվաղակի, զի՞նչ իրք իցեն շշընջէին։ Կոյսք ՛ի կուսաստանաց մարբքն հանդերձ ՛ի հրապարակսն հասանէին. հո́ղ արկեալ զվարսիւք, ճչի́ւ աղաղակաւ զքաղաքամէջսն լնուին.

¹¹եւ որ ա́րդ եւս նորամուտ հարսունք առագաստեալք յօրինեալք նստէին, զօրինաւոր զամօթն մոռացեալ, ընթացս յանդգնութե(ան) ընդ քաղաքամէջսն ընթանային։ Սոյնպէս մատաղամարքն մանկամբքն հանդերձ, զդարման մանկանցն թողեալ, եւ ա́յնպէս անզգայութ(եամ)բ ընդ անդաստանս առանց դարձադարձի յաւագամեծար տաճար պնդեալ ժողովէին։ բիւրապատիկ իմն էին յայս եւ ՛ի սոյն աղօթք ժողովելոցն. վ(ա)ս(ն) այսորիկ որ անօրէնութ(եամ)բն խորհէր ձեռն յանձին հարեալ զինքն ՛ի ներքս մատուցանել. Յայսր վ(ե)ր(այ) քաղաքացիքն բարկացեալ չառնուին յանձն զայնչափ տարապարտուց զառնն բռնու(թ)ի(ւն)։

¹²Իբրեւ տեսին թէ պնդեալ հաստատեալ կայ զի́ւր կամսն կատարել. ձա́յն ետուն միմեանց, եւ յիւրաքանչիւր զէնս գնացին, վառել կազմել պատրաստել մարտնչել՝ մեռանե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) կարգացն նախնեաց՝ եւ հայրենի օրինացն. եւ անդէն վաղվաղակի մե́ծ խռով ՛ի տեղւոջն կացուցանէին. մինչեւ հազի́ւհազ ծերակո́յտ ժողովրդեանն ցածուցանէին զամբոխն. եւ զպատրաստեալսն ՛ի մարտէ անտի անդրէն ՛ի նոյն ժողովսն խնդրուածոց դարձուցանէին։ եւ զօրք քաղաքին անդրէն ՛ի նոյն խնդրուածս դառնային։

¹³Իսկ որ զթագաւորաւն ծերք եւ մեծամեծք ժողովրդեանն էին՝ ջանային զմի́տսն հպարտացեալս ցածուցանել. եւ զհեստեալ յամառութի(ւն)ն զիջուցանել. եւ ն(ո)ր(ա) չէ́ր ինչ հնար, այլ պնդեալ յամառեալ էր զգոյն կամս կատարել՝ զոր յառա́ջն խորհեցաւ։

¹⁴Նոյնպէս դարձեալ եւ որ զնովաւն էին՝ իբրեւ յառնն պնդու(թ)ի(ւն) հայեցան, այսրէն ՛ի խնդրուածսն դարձան, զամենազօրն աղաչել զա(ստուա)ծ. այցելո́ւ օգնական լինել. զի մի́ արհամարհեսցէ, եւ մի́ ՛ի ձեռաց թողցէ, եւ մի́ ընդ ոտս տացէ հպարտութե(ան) խորհրդոց՝ զօրէնսն օրինաւորս։ Եւ այնպիսի ստէպ ստէպ սրտի մտօք աղաղա́կ էր զօրացն ժողովելոց. անհնարի́ն գոչիւն ՛ի նմին լինէր. զի կարծեալ ա́յսպէս էր. եթէ ո́չ միայն մարդիկն աղաղակիցեն, այլ եւ պարիսպքն եւ յատակքն հնչիցեն. զի ա(մենայ)ն մարդկանն ՛ի մտի եդեալ՝ զմահ ընդ կենաց փոխանակել, քան տեսանել զտեղին սրբու(թ)ե(ան) ՛ի պղծու(թ)ի(ւն) դարձուցեալ։

¹Սկսան աղաչե́լ եւ ասել. Տ(է)ր տ(է)ր թագաւո́ր երկնից, եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ա(մենայ)ն արարածոց, ս(ուր)բ սրբոց, ամենազօր ամենակալ, հայեա́ց ՛ի ցաւագնութի(ւն)ս մեր որ ՛ի ձեռն անօրինին եւ պղծոյն՝ որ յանդգնութ(եամ)բ հպարտացեալ է։
²Դո́ւ ստեղծեր զա(մենայ)ն. դու որ զա(մենայ)ն ընդունիս հեղու(թեամ)բ եւ արդարու(թեամ)բ. արդա́ր ես դու տ(է)ր, եւ որ հպարտու(թեամ)բ եւ ամբարտաւանու(թեամ)բ ինչ գործեն՝ դատի́ս զն(ո)ս(ա). դու՝ որ յառաջ զանօրէնութի(ւն)սն գործէին հսկայս՝ որ յանձանց զօրութի(ւն) եւ ՛ի քաջու(թ)ի(ւն) յուսացեալ էին՝ ջնջեցեր, ածե́ր ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) զանչա́փ ջուրցն սաստկութի(ւն)։

³Դու՝ որ գործէին զամբարտաւանութի(ւն) զսոդոմացիսն՝ յա́յտ յանդիմանու(թեամ)բ չարեօքն իւրեանց հանդերձ՝ խայտառակեցեր, ՛ի հո́ւր եւ ՛ի ծծումբ դատեցեր, եւ առակ խայտառակու(թ)ե(ան) յետնոց թողեալ։
⁴Դու՝ զյանդուգն զբուռն արքայն սաստիկ զփարաւոն՝ որ արկ ՛ի ծապայու(թ)ի(ւն) զժողովուրդ քո սուրբ զի(սրա)էլ՝ պէսպէ́ս հարուածովք կշտամբեցեր. ցուցեր զքո զօրու(թ)ի(ւն), եւ ցուցեր դու նմա զմեծու(թ)ի(ւն) զօրու(թ)ե(ան) քոյ, զի պատրաստեալ զհետ հեծանէր ժողովրդեան քոյ բազում զօրօք՝ կառօք եւ երիվարօք, ընկլուզեր զնա ՛ի ծով կարմիր։

⁵բայց զայնոսիկ որ հաւատացինն ՛ի քեզ, ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն արարածոց զօրացեալս պահեցեր. որք իբրեւ տեսին զգործս ձեռաց քոց, օրհնեցի́ն զքեզ տ(է)ր ամենակալ։ Դու՝ թագաւոր, որ ստեղծեր զանչափ զանքննին զերկինս ա(մենայ)ն, եւ ընտրեցեր քեզ զքաղաքս զայս, եւ սրբեցեր զտեղիս զայս յանուն քո քե́զ որ աննիա́զդ ես յա(մենայ)նի։
⁶դո́ւ ժողովեցեր զսա ՛ի փառս մեծու(թ)ե(ան), եւ ՛ի պատիւ անուան քոյ. դո́ւ սիրեցեր զտաճարս զայս, եւ խոստացար դու տանս ի(սրաէ)լի, բա́մ ինչ դէպք որ հասանիցեն, կամ նեղութի(ւն)ք որ գայցեն ՛ի վ(ե)ր(այ), գալ հասանել յայս տեղի սրբութե(ան) խնդրուածովք, լսելի́ առնել զաղօթս մեր։ Արդ հաւատարի́մ է բան քո՝ եւ ճշմարիտ.

⁷քանզի բազում անգամ յորժամ նեղեցան հարքն մեր՝ օգնեցե́ր դու ն(ո)ց(ա) ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) իւրեանց, եւ փրկեցե́ր դու զն(ո)ս(ա) ՛ի մեծամեծ չարեաց։ Արդ աւասի́կ եւ մե́ք ս(ուր)բ թագաւոր, վ(ա)ս(ն) մեծամեծ եւ բազում մեղաց մերոց չարչարեալք, հնազանդեալ եմք ՛ի թշնամեա́ց մերոց պարտասեալք եւ տարակուսեալք ՛ի տկարութե(ան) մերում, եւ յաւուրս նեղութե(ան) յայսմիկ. պիղծս հպարտս եւ ամբարտաւանս սարդէ հնարել ՛ի նե́րքս անկանել, թշնամանել զտեղի սրբութե(ան) զանուանի ընդ ա(մենայ)ն երկիր երեւեալ տաճա́ր փառաց անուան քոյ։

⁸Թէպէտ եւ բնակու(թ)ի(ւն) քո երկնից երկի́նք են, աներեւոյթ անձեռնհաս ձեռին մարդոյ. սակայն վ(ա)ս(ն) զի հաճեցար փառօք քովք ը(ստ) վայելչութի(ւն) ի(սրաէ)լի. սրբեցեր զտեղիս զայս. թէպէտ եւ յանցաւո́ր եմք քեզ, մի́ խնդրեր զվրէժն զայն հեթանոսաց պղծու(թեամ)բ. եւ մի́ պարծեսցին անօրէնք յիւրեանց հպարտութի(ւն)ն, եւ մի́ ցնծասցեն յամբարտաւանութի(ւն) խօսից իւրեանց. խօսիցեն՝ թէ մեք կոխեցաք զտաճարն սրբութե(ան), զորօրինակ կոխիցին խառնակոխ յատակք մեհենից։

⁹Ջնջեա́ զմեղս մեր, եւ ցրուեա́ զա(մենայ)ն յանցանս մեր, երեւեցո́ զողորմութի(ւն)ս քո ըստ ժամանակիս ըստ այսմիկ։ վաղվաղակի ժամանեսցե́ն մեզ ողորմու(թ)ի(ւն)ք քո. եւ տո́ւր օրհնութի(ւն) ՛ի բերան կործանելոցս եւ չարչարելոց. եւ արա́ ընդ մեզ խաղաղութի(ւն)։

¹⁰Իսկ ս(ուր)բն որ ՛ի ս(ուր)բս բնակեալ է, ամենազօրն ամենակա́լն ա(ստուա)ծ լուաւ զօրինաւոր զաղօթս խնդրուածոց ժողովրդեանն։ Զայն՝ որ արդեւս հպարտութ(եամ)բ ամբարտաւանու(թեամ)բ մեծաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) համարձակ սաստկացեալ էր. հարկանէր զնա աստի անտի սաստիկ. տանէ́ր եւ շարժէ́ր զնա իբրեւ զեղէգն ՛ի հողմոյ, եւ անդէն զգետնէր։ եւ նա ա́յնպէս անկեալ դնէր անզգայ ընդարմացեալ անմռունչ՝ անդամալոյծ լուծեալ յա(մենայ)ն յօդից. զի սաստիկ եւ արագ արագ հասանէր ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) դատաստանքն հպարտու(թ)ե(ան)։

¹¹Բարեկամքն եւ որ զնովաւ սպասաւորքն էին, իբրեւ տեսին թէ այնպէս արագ հասանէր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) դատաստանն, զահի հարկանէին, թէ գուցէ եւ ոգիքն սպառիցին. եւ վաղվաղակի զնա ՛ի ներքուստ արտաքս քարշէին. զարհուրեալք ՛ի սաստիկ հարուածոց անտի։
¹²Իբրեւ ժա́մք հարուստ ՛ի վերայ անցին, եւ առնն միտք յինքն եկին։ սակայն ո́չ եթէ զղջացաւ ՛ի միտս իւր յե́տ մեծի պատուհասին, այլ սաստկագո́յնս եւս սկսաւ սպառնալ։

¹³Իբրեւ եկն եհաս յերկիրն եգիպտացւոց. եւ զչարութի(ւն)ն ե́ւս քան զեւս յանձն իւր աճեցուցանէր, տաճարակից ընկերովքն իւրովք՝ մեկնելովք յա(մենայ)ն իրաւանց. եւ ոչ միայն անթիւ աղտեղութ(եամ)բքն չյագեցաւ, եւ յանչափ յանդգնութի(ւն) հասանէր, զի հայհոյու(թեամ)բ զտեղին լնոյր։ զի բ(ա)զ(ու)մք ՛ի բարեկամաց անտի իբրեւ ը(ստ) թագաւորն նայէին՝ եւ ինքեանք զհետ երթային կամաց ն(ո)ր(ա)։

¹⁴Գի́ր առնէր՝ եւ ՛ի հրապարակս տայր տարածանել, բամբասանս՝ եւ հայհոյութի(ւն)ս։ եւ զսրահիւն շուրջ ՛ի վ(ե)ր(այ) աշտարակացն արձա́նս հրամայէր կանգնել, եւ գի́ր հաստատել, հրամա́ն տալ սաստկութ(եամ)բ։ ապա թէ իցէ ոք այնր՝ գտցի որ ո́չ զոհիցէ. մի́ իշխել ամենեւին մտանել ՛ի տաճար անդր։ Եւ զա(մենայ)ն ազգն հրէից յաշխարհագի́ր խառնել, ՛ի կարգս հարկի ծառայութե(ան) օրինի։ եւ որ սակաւ մի խեռեալ ընդդէմ դառնայցեն, պատուհաս մահու ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա). եւ զոր ոչն սպանանիցեն, դրոշմեալս հրով նշանաւորս որմզդական դիցն տօնի ո́ստս ՛ի ձեռն պսակաւորս կաքաւեցուցանել։

¹⁵Այլ զի մի́ ամենեցուն իբրեւ զթշնամի երեւեսցի, զա́յս եւս հրամայեաց գրել ՛ի հրովարտակի անդ. ապա թէ իցեն ոմանք ՛ի նոցանէ որ յօժարիցեն զօրէնս արքունի յանձինս իւրեանց ունել, զսոսա քաղաքակի́ցս աղեքսանդրացւոց համարել։
¹⁶Բազումք ՛ի նոցանէ ծանծաղամիտք, որ յառա́ջն իսկ գայթի գայթի կային յօրէնսն առաջինս, դիւրաւ տային զանձինս իւրեանց ՛ի ներքս. իբրեւ մե́ծ իմն անուն փառաց ժառանգել խորհէին, եթէ մտաց թագաւորին հնազանդեսցին։

¹⁷Բազումք ՛ի նոցանէ պնդեցան հաստատեցան ՛ի սիրտս իւրեանց. եւ ո́չ դրդուեցան յօրինացն իւրեանց սրբու(թ)ե(ան). արկին առաջի զգանձս իւրեանց՝ տա́լ փոխանակ անձանց իւրեանց. զի յաներկե́ւղս զանձինս իւրեանց փրկեսցեն ՛ի գրոյ անտի. եւ յուսո́վ հաստատեսցին օգնականու(թ)ի(ւն) գտանել։ Եւ որ մեկնէին ՛ի նոցանէ, խորշէին՝ գարշէին, եւ զն(ո)ս(ա) պիղծս համարէին. որոշէին զատանէին յօրինացն հայրենի. եւ յազնուութ(են)է անտի սրբութե(ան) զն(ո)ս(ա) ՛ի բա́ց մերժեցին։

¹Իբրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) հասանէր անօրէնն՝ խորհրդոց ն(ո)ց(ա), յայնչափ սրտմտութի(ւն) բարկու(թ)ե(ան) բրդէր, մինչեւ հրամա́ն տայր՝ ո́չ միայն յե(րուսաղէ)մացւոցն ածել, այլ ընդ ա(մենայ)ն երկիր ուր բնակեալ իցեն որդիք հեբրայեցւոց, հրամա́ն տայր ածել ժողովել կուտել զն(ո)ս(ա), եւ չարաչա́ր մահու սպանանել զկեանս ն(ո)ց(ա) յերկրէ։
²Իբրեւ այս հրաման դարռնու(թ)ե(ան) սաստիկ ելանէր անօրէն, չա́ր թուէր ն(ո)ց(ա) նեղու(թ)ի(ւն) փոփոխելոյ օրինացն քան զմահուն դառնու(թ)ի(ւն)։

³Իսկ որդիքն հեբրայեցւոց՝ զօրէնս միամտու(թեամ)բ ը(ստ) արքային՝ արդա́ր պահէին, եւ ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց հաստատո́ւն կային, եւ զօրէնսն տուեալս հաստատուն պահէին. մեկնութի(ւն) առնէին յապստամբացն անօրէնու(թեն)է. վ(ա)ս(ն) այսորիկ շատի́ց յաչաց ելանէին։

⁴Բայց վ(ա)ս(ն) հաստատու(թ)ե(ան) գործոյ սպասուն օրինաց՝ առաջի ա(մենայ)ն մարդկան փառաւորեալ կային. վ(ա)ս(ն) այսորիկ զարգասիսն բարեաց ազգին՝ այլազգիքն ՛ի համար ո́չ բերէին։ բայց զպաշտօնն եւ զօրէնս կերակրոցն ՛ի հակառակու(թ)ի(ւն) ապստամբու(թ)ե(ան) տանէին՝ ասէին. առհասարակ արքայի եւ զօրացն արքունի թշնամի́ է ազգս այս։ եւ այսպիսի բանիւք հայհոյութե(ան) վնաս արքունի եւ պատուհաս մե́ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) հասուցեալ դնէին։
⁵Իսկ որ ՛ի քաղաքի անդ հեթանոսք էին, իբրեւ տեսին զյանկարծակի խռովութի(ւն) մարդկանն, եւ զա́յնչափ հալածանսն յանկարծակի հասեալ ՛ի վ(ե)ր(այ), օգնել ինչ ո́չ կարէին, եւ ո́չ ընդդէմ դառնալ հրամանացն արքունի։

⁶բայց սակայն արգահատէին մխիթարէին քաջալերէին՝ եւ խնդրէին անցուցանե́լ վաղվաղակի զժամն բարկու(թ)ե(ան), եւ ասէին. ո́չ թողու տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց զայդպիսի գունդ տարապարտուց կորուսանել։ եւ որ ա́յլ ոք բարեկամք եւ մերձաւորք՝ եւ վաճառակիցք էին, լռելեայն ո́ւխտ դնէին օգնական լինել՝ որչափ ձեռնհա́ս լինէին։
⁷Բայց անօրէնն ա́յնչափ համբարձեալ էր ՛ի հպարտութի(ւն)ն առ ժամանակ անդր, եւ ամենեւին ո́չ հայէր ՛ի զօրու(թ)ի(ւն) մեծին ա(ստուծո)յ. բայց ա́յսպէս ածէր զմտաւ՝ թէ մշտնջեան իցէ իւրոց խորհրդոցն իշխանութի(ւն)։ Արդ՝ հրովարտակս առնէր ը(ստ) ա(մենայ)ն աշխարհ՝ օրինակ զայս։

⁸Արքայ անտիոքոս՝ կողմանցդ եգիպտացւոց ՛ի տեղիս տեղիս, առ սպարապետս, եւ առ զօրավարս, եւ առ զօրս՝ ողջո́յն. ո́ղջ լիջի́ք. եւ ես ինձէ́ն իսկ ո́ղջ եմ ա(մենայ)ն իրօք, զօրօք, տէրութե(ան) օրինօք։
⁹Ձեր ինքնին լուեալ իցէ վ(ա)ս(ն) առնուձիոյ ճանապարհին, որպիսի́ գնդաւ մտի ես դի́ցն օգնականու(թեամ)բ ՛ի ճանապարհին. ո́չ զօրու(թ)ե(ան) բռնութ(եամ)բ, ո́չ ՛ի տէգ նիզակաց, ո́չ ՛ի հաստապինդ բռնութի(ւն) աղեղանց. այլ հեզութ(եամ)բ եւ խոնարհու(թեամ)բ, մարդասէր խորհրդովք, իբրեւ դայեկաբա́ր սնուցանել զա(մենայ)ն կողմանս ստորին ասորւոց եւ տաճկաստանի. ընս ա(մենայ)նի ա(մենայ)ն բարեաւ եղէ.

¹⁰մեծապատիւ մեծապարգեւ արարաք զա(մենայ)ն կողմանս քաղաքացն։ Եկաք իջաք եւ ՛ի քաղաքն ե(րուսաղէ)մացւոց, եկաք կամեցաք մտանել ՛ի տաճարն ՛ի չարագործա́ց վայր անդր, որ ո́չ կամէին կասել երբէք ՛ի խորամանգութ(են)է չարեաց իւրեանց։
¹¹Նոքա վեր ՛ի վերոյ բանիւք խնդացին զմեր ՛ի ն(ո)ս(ա) հասանել, բայց արդեամբք խորամանգեցին չմերձենալ ՛ի մեզ. եւ ո́չ զմեզ ՛ի տաճար անդր մերձեցուցին, եւ ո́չ զերեւելի դահամունս պատարագաց մերոց ՛ի տաճար անդր իւրեանց ընկալան, ՛ի հպարտութի(ւն) ամբարտաւանութե(ան) յեցեալ, յայն որ ՛ի հնոց ժամանակաց հետէ ունէին, արգելին զմեզ ՛ի ներքս մտանելոյ։ Կարօտացա́ն պակասեցան ՛ի մերմէ բարեաց մարդասէր զօրութ(են)է՝ զոր ունիմք առ ա(մենայ)ն մարդիկ։

¹²եւ զիւրեանց զանհնարին մտացն թշնամու(թ)ի(ւն) զոե ունէին ընդ մեզ, յայտնապէ́ս կամեցան ցուցանել. իբրեւ միայն ՛ի մէջ ա(մենայ)ն ազգաց կամեցան կնճանալ ելանել տիրել թագաւորել հպարտանալ՝ ամբարտաւանել յո́ղն կալ, բարձրապարանոց երեւել ՛ի վերայ երախտաւորաց իւրեանց։
¹³Մեք իբրեւ կամեցաք ըստ ն(ո)ց(ա) անմտու(թ)ե(ա)ն զմեր միտս զնստուցանել, մեծաւ յաղթու(թեամ)բ դարձաք անտի ՛ի կողմանս երկրի́ն եգիպտացւոց։ զա(մենայ)ն ազգս եւ զազինս մարդասէր հեզութ(եամ)բ խնամով՝ ո(ր)պ(էս) պա́րտ պատշա́ճ էր օրինի մերում նուաճեցաք։

¹⁴եւ զազգատոհմն ն(ո)ց(ա) առանց ո́խս ՛ի մտի ունելոյ, վ(ա)ս(ն) բազմապատիկ յանդգնութե(ա)ն եւ ժպրհու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա). սակայն հրամայեցաք աղեքսանդրացւոց քաղաքակից արժանիս առնել ՛ի համարի։

¹⁵Նոքա եւս վատթար յետսամիտ խորհրդովք՝ եւ տնկակից խորամանգու(թեամ)բք զայն բարիս յանձանց մերժեցին։ եւ քանզի հանապազ զմիտս իւրեանց ՛ի չարին հաւանութե(ան) ունէին, ո́չ միայն ՛ի բաց մերժեցին զերեւելի պատիւ մեծարանաց ընկերութե(ա)ն. այլ գարշին եւ անարգեն, եւ պիղծ համարին բանիւք եւ լռութ(եամ)բ։ եւ զա́յն եւս սակաւս որ ՛ի մեզ գթով նուաճեցան, խոտեն եւ անարգեն, եւ անկեաց կեանս շտապ տագնապաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) հասուցանեն. կարճ ՛ի կարճոյ վաղվաղակի՝ կործանումն իրաց ն(ո)ց(ա) խոստանան ցուցանել։

¹⁶Յայսմ ա(մենայ)նէ հաստատեցաք ն(ո)ց(ա) ը(նդ) մեզ թշնամութի(ւն). եւ խորհուրդս ՛ի մտի եդաք, եթէ գուցէ առ այնպիսի խորամանգ բարոյիւք ն(ո)ց(ա) յանկարծակի խռովութի(ւն) ինչ ՛ի մեր վերայ հասանիցէ. եւ նոքա ըստ իւրեանց անօրէնու(թ)ե(ան) զթիկունս հա́ստ առնիցեն, մատընտու ՛ի ներքուստ արտաքս առ թշնամիս անդր գտանիցեն։ Հրամա́ն տուաք՝ վաղվաղակի իբրեւ ՛ի ձեռն առնուցուք զայդ մեր առ ձե́զ հրովարտակս. զմոլեկան չարագործսդ կնաւ եւ մանկամբք հանդերձ մեծաւ թշնամանօք եւ աշխատութ(եամ)բ, ոտիւք ձեռօք պարանոցօք կապելովք, շուրջանակի պատեալ պաշարեալ պահապանօք, ահագին պատուհասիւք առ մե́զ արձակել։

¹⁷Զի իբրեւ նոքա՝ խորամանգ ըստ անօրէն չարագործու(թ)ե(ա)ն պատի́ժ եւ պատուհաս ըստ իւրեանց արժանի գործոցն կրեսցեն. խաղաղագոյն եւ գիւրին մերոց իրաց կազմած հաստատութ(եամ)բ պատրաստեսցի։ Ապա թէ գտցի՝ որ թաքուսցէ ոք ՛ի նոցանէ ա́յր մի՝ կամ կին մի, կամ տղա́յ մանուկ մի՝ յանցեալ ծերութ(են)է մինչեւ ՛ի դիեցիկն ՛ի գրկի, չարաչա́ր տանջանօք պատուհասո́ւ մահու զնա տոհմաւ հարցեն։
¹⁸Ապա թէ ոք գտցի, որ զղօղեալն թաքուցեալն գուշակեսցէ, ինչքն եւ ստացուածքն գուշակելեացն լիցին, եւ յարքունի գանձէ նմա պարգեւ լիցի, եւ ազատութե(ան) պսակաւ պատուեալ ՛ի հրապարակս եկեսցէ կոչեցեալ։

¹⁹Եւ ա(մենայ)ն տեղի՝ ուր երեւեսցի ՛ի նմա ՛ի նոցանէ ոք ղօղեալ եւ թաքուցեալ, աւե́ր հրձիգ եւ անապատ լիցի. եւ ա(մենայ)ն ազգի մարդկան յա(մենայ)ն պէտս՝ անպէ́տ կացցէ մինչեւ յաւիտեանս ժամանակաց։

¹Եւ հրովարտակն՝ արքունի օրինակ զա́յս գրեցաւ։ Բայց ը(ստ) ա(մենայ)ն տեղիս ուր եւ հասանէր հրաման հրովարտակին, գաւառակոյտ քաղաքաժողով ուրախութի(ւն) լինէր հեթանոսացն, մեծաւ ցնծու(թեամ)բ եւ ուրախութ(եամ)բ, զառագաստեալ խորամանգ նենգութ(եամ)բ զոխու(թ)ի(ւն) խորհրդոցն գաղտնեաց՝ յայտնութ(եամ)բ համարձակութ(եամ)բ զթշնամու(թ)ի(ւն) ցուցանէին։
²Եւ քաջացն սո́ւգ անհնարին՝ եւ գերարտօսրալից գոչմամբ եռանդն ՛ի վե́ր հասեալ զսիրտս ճմլէր։ յանկարծակի հրամանն դառնութե(ան) որ ՛ի սատակումն զամենեսեան առհասարակ հրաւիրէր։

³Քանզի զի՞նչ օրէնք կամ քաղաք, կամ բնա́ւ ամենեւին տեղի բնակեալ մարդկամբ, կամ ո՞ր անցք փողոցաց ընդ ա(մենայ)ն քաղաքս, որ ո́չ գուժիւ աղաղակաւ կոծով ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) չէին լցեալ ճփելով։
⁴Զի ա́յսպէս մեծաւ սաստիւ դառնու(թեամ)բ, եւ անողորմ հրամանաւ զազգն ընտրեալ ՛ի քաղաքաց քաղաքաց ժողովեալ յուղարկէին ՛ի ձեռն զօրավարաց գաւառացն, զի արտաքոյ բնակութե(ան) ՛ի տար պայման հրամանին տարապարտուց մեռանել։ եւ ա́յնչափ աղէտ տարակուսի էր ՛ի վ(ե)ր(այ) անհնարին վշտացն, մինչեւ սիրտն ոխակալ եւ ակն նախանձալից՝ վ(ա)ս(ն) հաւասար գթոյն յա́յն ողորմ տեսիլ չարչարանաց մարդկանն, արտասուք քամէին։ Զի յանկարծակի զթշուառութե(ան) ճանապարհօքն՝

⁵զի երթային տանէին զբազմութի(ւն) ծերակոյտ ալեացն հնացելոց, հիւանդաքայլ ոտիւք տարակուսեա́լ տկարութ(եամ)բ ՛ի հնու(թ)ե(ան) ժամանակի։ Իսկ որ ա́րդ եւս նորոգ ամուսնութի(ւն)ք ՛ի միմեանս հասեալ թերալից ուրախու(թեամ)բ նորասէ́ր առագաստիցն, չարաչար գուժիւ մերկացեալք, ուղղոյ լինէին։
⁶Եւ ամրածածուկ քօղաձիգ ծնկասէր հարսունք, վարսս մերկացեալ՝ գո́յժ առեալ՝ զիւղաթուրմ ցցունսն յանդգնեալ հոլանեալ՝ հող ՛ի գլո́ւխ տանէին։ փոխանակ երգոցն ուրախու(թ)ե(ան) ձայնակի́ց ընկերօք, անընդե́լ աշխատու(թ)ե(ան) տառապանօք, հերարձակ ցտեալք՝ եւ կապեալք ընդ հրապարակսն, մինչ ՛ի նաւացն նաւահանգիստսն բռնութ(եամ)բ քարշեալք երթային։

⁷եւ նոցին ամուսինքն՝ տոռն ընդ անձն փոխանակ երիտասարդու(թ)ե(ան) ցնծու(թ)ե(ա)ն՝ ձեռակապօք խառանաձիգ ՛ի մռընչի́ւն լալոյ վ(ա)ս(ն) հասեալ ժամանակին, անդէն առ ոտս իւրեանց զօրհաս մահուն՝ դէմ յանդիման առ ՛ի գժոխս նկարէին։
⁸Եւ ա́յսպէս զամենեսին իբրեւ զգազանս ինչ ՛ի վայրէ երկաթակա́պս ածեալ, ընդ խե́լս նաւաց զպարանոցս կապէին՝ եւ նովին շղթայիւք բեւեռէին։ կիսոցն զոտիցն եւ զձեռաց կապելո́ց առեալ՝ ընդ վերնակողմ տախտակամա́ծ նաւին բեւեռէին։ յա(մենայ)ն կողմանց թմբրեալք եւ յիմարեալք, զի անձին ինչ հրամայել յերթալ նաւացն նենգութ(եամ)բ ինչ մի́ կարասցեն։

⁹Իբրեւ ա́յնպէս զամենեսին զն(ո)ս(ա) ՛ի նա́ւ անդր՝ ամացեալ տանէին, եւ ընդ հողմոյն աջողել ը(ս)տ հրամանի թագաւորին ՛ի տեղի հասուցանէին։ Հրաման ետուն արտաքոյ քաղաքին յասպարիսի անդ՝ յը(ստ)արձակ տեղւոջ յաշխարհակոյտ վայրի վ(ա)ս(ն) խայտառակութե(ան) ազգին. զի ամենեցուն համարձակ իցէ տեսանել որ յայսկոյս յայնկոյս շահատակէին. զառաջին քինու վրէժն զամենեցունց ը(ստ) ա́յն հանէին։

¹⁰Իբրեւ այս ա(մենայ)ն լինէր. դարձեալ լո́ւ լինէր, թէ ազգակիցքն գաղտուկ ելանեն արտասուաց կցո́րդ լինել, վասն յանկարծակի թշուառութե(ա)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգին հասելոյ։ իբրեւ այն ա́զդ լինէր՝ ՛ի սրտմտութի(ւն) բարկութե(ան) բրդէր թագաւորն. Հրաման տայր եւ այնոցիկ որ ՛ի ներքս ՛ի քաղաքի անդ էին՝ ածել խառնել ը(ստ) ն(ո)ս(ա), եւ առհասարակ ՛ի նմին պատժի պատուհասի արժանի մահո́ւ առնել զամենեսեան. եւ ընդ միով աշխարհամար գրովն զազգատոհմն ա(մենայ)ն յանուանէ գրել։
¹¹Զի առ յառաջ սակաւ մի յայտնելոյ գործոցն վ(ա)ս(ն) սրտացաւու(թ)ե(ան) պաշտամանն պատուիրեալ էր, սաստի́կ պատուհասիւք մեծամեծ տանջանօք ՛ի միում ժամանակի արագ արա́գ կորուսանել։

¹²Եւ ն(ո)ց(ա) գիր համարոյն ա́յսպէս դառնութե(ան) սաստիկ հրամանին սրտացաւու(թ)ե(ան) պնդապէս յարեւելից մինչեւ ՛ի մուտս արեւու անվախճան կատարած յաւուրս քառասուն ձգտէր։
¹³Առաւե́լ մեծապէս քան զօրէն հանապազորդ՝ թագաւորն լի́ ցմծութ(եամ)բ հրամա́ն տայր՝ մեծի տաճարին կոչնականս նուիրել յա(մենայ)ն մեծամեծաց. մոլորեալ մտօք ՛ի ճշմարտութ(են)է, անօրէն պիղծ բերանովն զանշրշունչ զանձայն զանմռունչ կուռսն՝ յարգէր գովէր. եւ յօրինաւոր սրբութի(ւն)սն խօսէ́ր որինչ ո́չ էր արժան։

¹⁴Եւ յետ ժամանակեալ ժամադիր ժամուն, եկին մատուցին աշխարհահամար դպիրքն զգիրն առաջի թագաւորին. սկսան պաղատել, եւ անհնա́ր համարեցան առնել գիր զաշխարհամար հրէիցն. ասէ, ո́չ յաղթեմք վ(ա)ս(ն) անչա́փ բազմութե(ա)ն. զի բազում ա́յն են ասէ, որ ցա́ն ա́ստ անդ ընդ աշխարհ անհամա́ր մնացեալ են արտաքոյ ա́յդր գրոյ անհամա́ր կան. եւ որ ՛ի տեղիս տեղիս՝ յապարանս ապարանս ՛ի կողմանս երկրին եգիպտացւոց անհամա́ր կան։
¹⁵Իբրեւ զա́յն լսէր թագաւորն, պատուհասակո́ծ առնէր զդպիրսն իբրեւ զկաշառաբեկս, իբրեւ զայն ինչ խելս մենքենայից խառնեալ՝ զի ապրեցուցանել մարթասցեն նոքա զն(ո)ս(ա)։

¹⁶Նոքա՝ հաստատէին եւ ասէին, յա́յտ յանդիման ցուցանէին զքարտէսն պակասեալ, եւ զգրիչսն մաշեալս։ եւ այս ա(մենայ)ն լինէր վ(ա)ս(ն) օգնականութե(ան) բարձրելոյն, որ ցուցանէր զգթութի(ւն) խնամոց ՛ի վ(ե)ր(այ) եբրայեցւոցն։

¹Յա́յնմ ժամանակի կոչէր նա զհերմոն փղապետ, մեծա́ւ սաստկութ(եամ)բ վառել զփիղսն ՛ի վաղիւ անդր. զի առանց յապաղելոյ պատրաստեսցէ գինեզէնս խնկալիցս՝ զայրացեալս կնդրկաւ՝ գազանացեալս անապակաւ, ՛ի հրապարա́կ ածել՝ թուով իբրեւ եւթնհարիւր. ածե́լ պատրաստել ահագին պատուհաս ազգին եբրայեցւոց։
²Եւ թագաւորն զա́յս հրաման տայր փղապետին, ինքն յուրախութի(ւն) դառնայր՝ բազում զօրօք մեծամեծ աւագանով, որ առաւե́լ եւս թշնամու(թեամ)բ էին ը(ստ) ազգին եբրայեցւոց քան զթագաւորն։

³Իսկ փղապետն իբրեւ լուա́ւ զհրամանն սաստկու(թեամ)բ՝ կատարէր, ՛ի ժամ անդ զփիղսն պատրաստէր. եւ ա́յլ սպասաւորքն ելանէին կապէին զտառապելոցն զոտս եւ զձեռս, եւ զա́յլ պահ գիշերապահ շո́ւրջ զնոքօք զգուշու(թեամ)բ բիւրազգի ածէին։ ընդ միտս իւրեանց համարեալ, ը(ստ) այգն ընդ առաւօտն վախճան սատակման ածեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգին տեսանէին։

⁴Իսկ հրէայքն յա(մենայ)ն կողմանց զանձինս իւրեանց անզօր եւ առանց օգնականու(թ)ե(ան) գէ́շ անկեալ հեթանոսացն համարէին. զամենակալն ա(ստուա)ծ, եւ զա(մենայ)ն զօրութե(ան)ց զօրացուցիչ զողորմածն ա(ստուա)ծ՝ անդադար բարբառով արտասուօք կարդային։ անկեալ առհասարակ աղաչէին՝ դարձուցանել շրջել զխորհուրդն անօրէնութե(ան). մեծապէս յայտնութ(եամ)բ անցուցանել զօրհասն, որ անդէն մօտաշուտ զոտիւք զձեռօք պատեալ է։
⁵Փղապետն զանողորմ գազանսն՝ գինեզէնս խնկալիցս զայրացուցեալ ընդ առաւօտն ՛ի դուռն թագաւորին հասուցանէր։

⁶Իսկ ա́յն որ յաւիտենից ժամանակաց գեղեցիկ արարածք, բարւո́ք բաժին տունջեան եւ գիշերոյ վիճա́կ ելեալ յերկնաւոր ՛ի պարգեւատու յառատաձեռնն ա(ստուծո)յ, ելանէր պարգեւ մասն մի քնոյ՝ զոր առաքէր ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորին. եւ անդէն թանձր եւ խորին, եւ քաղցր եւ անոյշ քնով ՛ի զօրութի(ւն) տ(եառ)ն կապէր զթագաւորն, եւ զնա յանշարժ խորհրդոցն անտի խաբեալ վրիպեալ կացուցանէր։
⁷Ա́նդ որդիք եբրայեցւոցն՝ զժամանակեալ զմահաբեր զօրհասի́ ժամանակն զանցուցեալ, զս(ուր)բն զերկնաւորն ա(ստուա)ծ օրհնէին։ եւ դարձեալ անկեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրեանց՝ աղաչէին կատարել զպարգեւն ՛ի մեծազօր բազկէ անտի, ՛ի մէջ հպարտացեալ հեթանոսացն երեւեցուցանել։

⁸Իբրեւ ընդ մէջ լինէր ժամ տա́սներորդ. եւ սպաս տաճարին ա(մենայ)ն պատրաստեալ էր, եւ կոչնականքն յիւրաքանչիւր ՛ի չափս յօրինեալ կային. յանկարծակի խթեաց ա́զդ արար, մերձ յանցանել լինել ժամ ուրախութե(ան) տաճարին։ Զա́յն ժամ զուրախու(թ)ե(ան) զմտաւ ածէր թագաւորն, եւ անդէն բազմեալ վաղվաղակի հրամայէր զկոչնականսն ՛ի ներքս կոչել, սպա́ս առնել տաճարին բարձի́ցն պատրաստութե(ան), զա́յր ա́յր յիւրաքանչիւր գահ հրամայէր մատուցանել.

⁹՛ի ձե́ռն առեալ զուրախու(թ)ի(ւն) խրախունս առնէր տաճարին, զանագան ժամուն ընդ ուրախութի(ւն) զուարթու(թ)ե(ան) անցուցանել։ Իբրեւ յերկարագո́յն նուագօք զբանիւք անկանէին. կոչեաց զփղապետն ահե́ղ սաստկութ(եամ)բ դառնապէս պատուհասէր. ընդէ՞ր կամ զմէ՞ զժամադիր սաստիկ հրամանի զօրահասաւ՝ անցեալ հրեայքն, եւ զայս օր կեցեալ գտանէին։

¹⁰Նա՝ կա́յր ցուցանէր նմա զհրամանն արքունի՝ գիշերախառն կատարեալ. եւ նոքին կոչնականքն վկայէին բանիցն փղապետին։ ապա թագաւորն զդառնութի(ւն) գազանութե(ա)ն ցածուցանէր՝ եւ ասէ, ե́րթ դու քեզ՝ զայս օր քնո́յ շնո́րհ կալցին նոքա։ բայց անվրէպ զվաղիւ օրն պատրաստեսջի́ր ՛ի նմի́ն գազանութե(ան) զփիղսն ՛ի վ(ե)ր(այ) անօրէն ազգին հրէից սատակման հասուցանելոյ։

¹¹Իբրեւ զա́յն ասէր թագաւորն. եւ ամենեքին լի́ ուրախութ(եամ)բ ընդ մի́ բերան զհրամանն գովէին, յիւրաքանչիւր վանս ՛ի միմեանց բաժանեալք, վ(ա)ս(ն) անագան ժամուն մեկնէին. եւ սակայն այնչափ ո́չ տային քնոյ զանձինս, որչափ զգիշերն ա(մենայ)ն զմտաւ ածէին մենքենայել զինչ նոր նոր չարչարանս ՛ի վ(ե)ր(այ) տառապելոցն հասուցանե́լ մարթասցեն։
¹²Ա́յն ինչ՝ հա́ւ խօսեցաւ, կանուխ ընդ առաւօտն գազանացուցեալ՝ վառեալ զգազանսն ՛ի գինի եւ ՛ի խունկ, ածեալ պատրաստէր. եւ ինքն իջեալ ՛ի մեծի սրահի անդ ճե́մ առեալ շրջէր։ իսկ որ ՛ի քաղաքի անդ էին, առհասարակ ելեալ հեղեալ՝ եկեալ ժողովեալ էին. դէ́տ ակն ունէին թշուառու(թ)ե(ան) տեսլեանն, որ ընդ այգն ը(ստ) առաւօտն ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէից սպառնացեալ պահէր։

¹³Եւ հրէայքն ժամ ՛ի ժամ անցեալ զօրհասաւն, բազում արտօսր՝ պահոց պնդու(թ)ե(ան) ՛ի ձայն ողո́րմ ողբոց, զձեռս յերկինս բարձեալ՝ զմե́ծ զամենազօրն ա(ստուա)ծ աղաչէին, միւսանգամ այցելու լինել փրկել զն(ո)ս(ա) յանհնարին յօրհասէն։
¹⁴Չե́ւ լինէր արեգական ճառագայթիցն յաշխարհ սփռեալ, եւ թագաւորն յարուցեալ դէտ ակն ունէր մեծամեծացն։ հասեալ ՛ի դուռն փղապետին, աչօք ցուցանել զպատրաստութի(ւն) փղացն, ո́րպէս վառեալ պատրաստեալ ՛ի դուռն հասեալ էր։

¹⁵թագաւորն շնորհակա́լ լինէր. զարմացեա́լ էր ը(ստ) պատրաստու(թ)ի(ւն)ն։ Դարձեալ միւսանգամ անդրէն զառածանէր, զի՞նչ իրք իցեն վ(ա)ս(ն) անօրէն ճեպոյն. դարձեալ զմիտս դարձուցանէր, պատուհա́ս ՛ի վ(ե)ր(այ) փղապետին կապէր, թէ որինչ հրաման տուեալէր, զայն ո́չ վաղվաղակի ՛ի գլուխ հանեալ ցուցանէր։
¹⁶Եւ այս ա(մենայ)ն լինէր ՛ի հրամանէ տ(եառ)ն ամենակալի, զանհնարին զօրհասին պնդութե(ան) խորհուրդսն յապուշ դարձուցանէր։ արդ մատուցեալ փղապետն զմեծամեծս յաւագանւոյն ՛ի վկայու(թ)ի(ւն) տանէր. ո́րպէս կանխաւ փիղքն վառեալ եւ զօրքն պատրաստեալ, զհրամանն արքունի հաստատուն ՛ի գլո́ւխ կատարեալ ցուցանէր։

¹⁷Դարձեալ յայնմ ժամանակի թագաւորն լնոյր մեծաւ բարկութ(եամ)բ վ(ա)ս(ն) մեծու(թ)ե(ան)ց գթոյն ա(ստուծո)յ, զի կամէր ցրուել զխորհուրդս ն(ո)ր(ա)։ որ անդէն իսկ մեծաւ բարկութ(եամ)բ՝ սաստիկ պատուհասիւք հայեցաւ ընդ փղապետն. Սկսաւ խօսել՝ եւ ասէ։
¹⁸որ միանգամ հարք եւ մարք եւ որդիք ՛ի տեսանել իսկ եկեալ իցեն, գրեսցի կո́ւր արկանել գազանացն. եւ զքեզ ը(ստ) ն(ո)ս(ա) փոխանակ անմեղացդ այդոցիկ, որ իսկզբանէ́ նախնեաց մինչեւ ՛ի նախնիս անարատ զարդարութի(ւն) եւ զհաւատս՝ մեզ պահեալ է եբրայեցւոցդ այդոցիկ։ եւ եթէ ոչ վասն դայեկատոհմ միասնունդ սիրոյն էր, զքաղցր արեւդ յաչա́ցդ հատանէի, եւ զքեզ նենգաւո́ր չարագործ ՛ի միջոյ պակա́ս առնէի։

¹⁹Փղապետն ա́յսպէս յանկարծ ժամանակի յեղեռնաւո́ր պատուհասէն մազապուր ելանէր. եւ յառաջին զուարթութ(են)է անտի զիջեալ տրտմագոյն երեսօք այր զարամբ զինքն ՛ի միջո́յ անտի ՛ի բա́ց մերժէր. եւ բարեկամքն իւրաքանչիւր գլուխ ՛ի վայր արկեալ, զամբոխն ժողովեալ յիւրաքանչի́ւր պէտս հրաման տուեալ ցրուէին։
²⁰Որդիքն եբրայեցւոց իբրեւ լուան զթագաւորին. զերեւելին զտ(է)ր ա(ստուա)ծ, զթագաւորն թագաւորաց օրհնել սկսան. առաւել իբրեւ զա́յս օգնութի(ւն) եւս ՛ի վ(ե)ր(այ) անձանց իւրեանց գտին։ Եւ անդէն վաղվաղակի թագաւորն հրաման տայր կոչնականացն յուրախութի(ւն) դառնալ։

²¹Կոչեաց զփղապետն դարձեալ մեծա́ւ պատուհասիւ, սկսաւ խօսել ընդ նմա եւ ասէ. քանի՞ցս անգամ քեզ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա), ա́յ թշուառ՝ պատուէր տուեալ է, վառել կազմել պատրաստել զփիղսն. գոնէ արդ՝ առ վաղիւ պատրաստեսցես յեղեռնաւոր թշուառական ազգին հրէիցն։
²²Իբրեւ զա́յն լսէին բազմականքն ա(մենայ)ն առաւե́լ զարմանային ը(ստ) յեղյեղուկ միտս թագաւորին։ եւ ասեն. ցե՞րբ է այդ արքայ, ցե՞րբ ՛ի միտս քո փորձես զմեզ. այդ՝ երիցս անգամ հրամայեալ է սատակել զազգդ ժպիրհ. եւ դարձեալ միւսանգամ զքոյին հրաման անդրէն եղծանես։ զիա՞րդ վասն այսորիկ եւ քաղաքս ա(մենայ)ն ՛ի ժողովս իւրեանց առաւել վշտացեալ են քան զայն չարագործս։

²³Զայսմանէ ամենայնիւ վրիպակ արքայն լի́ եղեալ յիմարու(թեամ)բ ՛ի վարանս մտանէր. եւ յա́յն ինչ ո́չ հայէր՝ որ յերկնից այցելութի(ւն) էր ՛ի վ(ե)ր(այ) հեբրայեցւոց։ Դարձեալ սաստկու(թեամ)բ երդնոյր զերդումն անկատար, ասէ. առանց իրիք յերկուանալոյ՝ զն(ո)ս(ա) ՛ի դժոխս յուղարկեցից առաթո́ւր կոխեալս անհնարին գազանացն. զօրաժողով լինել առհասարակ ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէաստանի, զփայտակերտն հրով դատել, եւ զկաւակերտն ջուրբ լուանալ. ՛ի գերու(թ)ե(ան) վարել առհասարակ, զինչս եւ զստացուածս, եւ զորինչ կայ ՛ի նմա։ եւ զայն պահեստ ՛ի մէնջ զտաճարն ն(ո)ց(ա) հրձի́գ առնել, եւ զնա տուն զոհից զա(մենայ)ն աւուրս ժամանակաց կացուցանել։

²⁴Յայնմ ժամանակի հաստատու(թեամ)բ բանս լուեալ կոչնականքն, եւ բարեկամք տոհմային սիրելիք, հաստատութ(եամ)բ զբանն լուեալ՝ զուարճացեալ գնային. հրամա́ն տային զօրացն՝ յամուր վայրի արգելեալս, շուրջ գիշերապահս եւ խրամապահս կացուցանել։
²⁵Իսկ փղապետն յանհնարին մոլու(թ)ի(ւն) զգազանսն վառեալ պատրաստէր. խնգեալ գինւով կնդրկախառն յահեղ պատրաստու(թ)ի(ւն)ն վառէր զդիւագին գազանսն առ վաղիւ անդր, անթիւ գէշ անկեալ հասեալ յասպարիսի անդ։ Արդ՝ ե́կն եմուտ ՛ի սրահ անդր, ստիպէր տագնապաւ զթագաւորն ՛ի կոտորո́ւմն կապեալ ժողովրդեան։

²⁶Յայնմ ժամանակի ա(մենայ)ն զօրքն՝ անհնարին գազանօքն դիմեալ գայր ՛ի դուրս թագաւորն, ՛ի մտի եդեալ անգութ աչօք, անողորմ սրտիւ, ինքնին տեսանել զվշտագին սատակումն թշուառական գնդին։
²⁷Իբրեւ եկին հասին փղօքն պատրաստելովք, եւ զօրօք վառելովք ՛ի դուռն քաղաքին. ա́զդ լինէր հրէիցն թնդիւն զօրացն, փայլիւն զինուն. փոշին որ ելանէր դիզանէր՝ յա́մպս հասանէր. ամբոխն աղաղակէին զնոքօք պատեալ, զմիտսն յապուշ դարձուցանէր. եւ զայս յետին կատարած համարեցան ՛ի վերայ թշուառու(թ)ե(ան) կարծեացն։ Յողորմ գութ խանգաղատեալ հարք եւ մարք, ոստերք եւ դստերք, քորք եւ եղբարք, տոհմային բարեկամք սիրելիք, զմիմեանց պարանոցօք անկեալ փարեալ պատեալ համբուրէին։

²⁸եւ կէսք զմատաղածին մանկունս ՛ի գի́րկս առեալ յետին զա́յն ծուծ ստին ՛ի բերան եդեալ տղայոցն՝ համարէին։ Եւ մինչդեռ յայնմ յաղէտս տարակուսի եւ ՛ի շտապ տագնապի երիթամածեալ կային, յիշեցին զառաջին օգնականու(թ)ի(ւն)ն որ եղեւ յերկնից. առհասարակ միաբան ՛ի միմեանց մեկնէին, եւ ՛ի տղայ մանկանցն բերանոյ զստինսն ՛ի բա́ց կորզէին. եւ առհասարակ անկեալ առաջի մեծու(թ)ե(ան)ցն ա(ստուա)ծու(թ)ե(ա)ն թաւալէին։ Ձա́յն բարձեալ մեծաւ բարբառով ՛ի գոչիւն լալոյ. զամենազօրն զամենակալն աղաչէին, ՛ի գո́ւթ դառնալ մեծաւ ողորմութ(եամ)բ. փրկել զհատեալս ՛ի յուսոյ, զհասեալ մերձեցեալսն ՛ի դրունս դժոխոց։

¹Եղիազարոս ոմն անուն՝ ա́յր երեւելի ՛ի գնդէ́ քահանայիցն, յեցեալ ՛ի ծերութի(ւն), զարդարեալ լուսաւորեալ ա(մենայ)ն քաջութ(եամ)բ եւ արդարութ(եամ)բ ՛ի մանկու(թեն)է, հազի́ւ ինչ՝ ծերս քանի մի որ զիւրեւն էին՝ հանդարտեցուցանէր, եւ առ ինքն յարեալ ՛ի ս(ուր)բն ա(ստուա)ծ աղօթս մատուցանէր, եւ ասէր ա́յսպէս։
²Թագաւո́ր մեծազօր, բարձրեալ ամենակալ ա(ստուա)ծ. որ զա(մենայ)ն վարես եւ ուղղես ՛ի գթութի(ւն) ողորմութե(ան)ց քոց. հայեա́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) աբրահամեան զաւակիս, ՛ի սրբոյ սահակայ՝ յորդիս յակոբայ, ՛ի բաժին ժառանգութե(ան) քոյ՝ ՛ի ժողովուրդ օտար՝ յօտար երկրի ՛ի կորուստ մատնեալ։

³Դու այն ա(ստուա)ծ ես, որ զփարաւոն բազմացեալ կառօք եւ երիվարօք եւ զօրօքն եգիպտացւոց, զհպարտացեալ բարձրացեալ մեծաբանեալ ամբարտաւան զօրօքն հանդերձ՝ ծովամացս ՛ի կորուստ յուղարկեալս ընկղմեցեր։
⁴Դու՝ որ զանթիւ զօրսն պերճացեալ պարծեցեալս՝ սանատրուկ արքայի ասորեստանեայց սատակեցեր, որ ՛ի մի սայր սուսերի, եւ ՛ի մի տէգ նիզակաց առեալ հաւաքէր ամփոփել զերկիրն ա(մենայ)ն հրէաստանի. հպարտացաւ եւս հասանել ծանր բարբառով՝ յանդուգն սաստկու(թեամ)բ մեծա́ւ նախատանօք ՛ի վ(ե)ր(այ) քաղաքին սրբոյ։ Դու տ(է)ր հարեր բեկեր կործանեցեր, իյա́յտ յանդիմանու(թեամ)բ ցուցեր զզօրութ(իւն) բազկի քոյ ա(մենայ)ն հեթանոսաց։

⁵Դու՝ եւ որ յերկիրն բաբելացւոց երեք մանկունքն ինքնակամ զանձինս ՛ի հուրն մատնեցին՝ զի մի́ երկի́ր պագցեն սնոտի պաշտամանց, փրկեցեր, զի եւ հերոյ վարսից նոցա ո́չ մեղանչէր հուրն. ճարա́կ ետուր հրոյն զօրու(թ)ե(ան)ց զթշնամիսն։
⁶Դու՝ եւ որ ՛ի նախանձ նենգու(թ)ե(ան) ՛ի գո́ւբ արկեալ զդանիէլ ՛ի բերան անհնարին գազանացն, ՛ի լո́յս ածեր անարատ պահեալ։
⁷Դու՝ եւ որ զհե́ւրն անդնդոց. որ տեսեր զի մաշէր ՛ի պորտ ձկանն. անարա́տ ածեալ, յանդիման ընտանեաց իւրոց կացուցանէիր։

⁸Դո́ւ հայր եւ արդ՝ ամբարտաւանատեաց, բարեսէր, ողորմած, ապաւէն ա(մենայ)նի, արա́գ երեւեա́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգիս ի(սրա)էլացւոց, որ ՛ի ձեռս պղծոց անօրինաց հեթանոսաց անկեալ չարաչար կա́ն ՛ի պատուհասի։
⁹Ապա եթէ ըստ ամպարշտութե(ան) կեանքս մեր ՛ի վախճան մահու այսո́ւ սաստիւք հասեալ իցեն. ՛ի ձեռաց թշնամեացս միայն փրկեա́ զմեզ. եւ որով կամիցիս սաստիկ պատիժ պատուհասիւք դատեսջի́ր զմեզ. զի մի́ ընդունայնամիտ զրախորհուրդ հեթանոսք պարծեսցին առաջի սնոտեաց իւրեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) մերոյ կորստեան, եւ ասիցեն՝ թէ եւ ո́չ ա(ստուա́)ծն իւրեանց փրկեաց զնոսա ՛ի ձեռա́ց մերոց։

¹⁰Այլ դու որ զա(մենայ)ն զօրու(թ)ի(ւն)ս՝ եւ զիշխանու(թ)ի(ւն)ս եւ զպետու(թ)ի(ւն)ս յաւիտենից ՛ի ձեռս քո ունիս, անուշակ անմահ ողորմա́ծ ա(ստուա)ծ՝ ողորմեա́ց գթա́ ՛ի մեզ, որ ա́յսչափ անօրէն թշնամանօք զանկարգ զանիմաստ պատուհաս մահու յանձինս կրեալ ՛ի կենաց ՛ի մա́հ՝ զօրէն չարագործաց յուղարկիմք։
¹¹Հաշեսցէ մաշեսցէ զհեթանոսս զօրութի(ւն) յաղթու(թ)ե(ան) քոյ. զի գո́յ զօրութի(ւն) փրկութե(ան) պատուի քում ՛ի վ(ե)ր(այ) փրկու(թ)ե(ան) յակովբեան տոհմիս։

¹²Անկեալ աղաղակէին աւասիկ ա(մենայ)ն աղածրի երա́մ երա́մ բազմութի(ւն) տղայոց. եւ նոցունց հարք եւ մարք արտասուօք, զի ողորմութի(ւն) քո յայտնի լիցի ա(մենայ)ն հեթանոսաց, եթէ դու տ(է)ր մեր ընդ մե́զ ես, եւ ո́չ դարձուցեր զերեսս քո ՛ի մէնջ. այլ ո(ր)պ(էս) յառա́ջ իսկ խոստացար՝ թէ եւ յերկրի թշնամեաց ն(ո)ց(ա) զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռաց ո́չ թողից. արդ զնո́յն բան հրամանի քոյ կատարեսջի́ր տ(է)ր։

¹³Այն ինչ լինէր եղիազարու զաղօթսն առ ա(ստուա)ծ մատուցանել. եւ թագաւորն գազանօքն եւ զօրօքն հանդերձ ՛ի տեղի հանդիսին յասպարէ́ս անդր մեծա́ւ բարկու(թեամ)բ հասանէր։ Զաչս ՛ի վեր բարձին որդիք եբրայեցւոցն, իբրեւ զայն տեսին՝ ՛ի ձա́յն մեծ գոչման յերկինս զաղաղակ բարձին։ Յա́յն ձայն գոչման առհասարակ լերինք եւ հովիտք անդրէն կրկնեալ բարբառով ը(ստ)դէմ հնչեցին. անհնարին խռովու(թ)ի(ւն) յերկոցունց աղաղակէ գոչմանն ՛ի վ(ե)ր(այ) զօրացն հասանէր։
¹⁴Յայնմ ժամանակի բարձրեալն փառօք՝ մեծապատիւ ամենակա́լ ճշմարիտն ա(ստուա)ծ երեւեցո́յց զերեսս իւր. բաց նա զդրունս երկնից. ուստի եկին իջին երկու ահեղ փառաւորեալք աներեւոյթ հրեշտակք. զի ո́չ ումեք ոչ երեւէին՝ բայց միայն հրէիցն։

¹⁵եւ հարան ՛ի դիմի թշնամեացն, եւ լցին զզօրսն խռովութ(եամ)բ, եւ լի́ արարին ահիւ եւ դողու(թեամ)բ. եւ առհասարակ զամենեսեան անշարժ կապեալ պատեալ պաշարեալ պահէին։ Եւ թագաւորին իսկ գլխովին՝ սոսկացեալ դողացեալ քստմնեալ լինէին ոսկերք եւ մարմինքն. սաստն խռովութե(ան) գազանու(թ)ե(ա)ն՝ եւ սրտմտու(թ)ի(ւն) բարկութե(ա)ն անդէն յապո́ւշ միտս եղծանէին։ եւ գազանքն անդէն յետս ՛ի վ(ե)ր(այ) վառեալ զօրացն յարձակէին, եւ բազումս ՛ի նոցանէ առաթուր հարեալ անդէն առ ոտս իւրեանց սատակէին։

¹⁶Ի նմին տեղւոջ վաղվաղակի թագաւորին բարկութի(ւն)ն ՛ի գութ յարտասուս վ(ա)ս(ն) առաջին պնդութե(ան) յամառութե(ան) խստու(թ)ե(ա)ն հարկանէր. զի իբրեւ լուաւ զգոչիւն բարբառոյն, եւ զմտաւ ած զկորուստն բազմաց, զայրացաւ՝ հարա́ւ յարտասուս. Խօսել սկսաւ ընդ բարեկամսն լի́ բարկու(թեամ)բ՝ եւ ասէ։
¹⁷Անցէք զանցէք ապաքէն, բռնացարուք, թագաւորել կամիք. եւ զիս իսկ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երախտեաց, ՛ի մտաց խորհրդոց՝ ՛ի տէրութ(են)է առհասարակ մերժե́լ կամիք. գողացարուք աւադիկ զմիտս իմ խորհրդակա́նքդ առաքինիք. եւ զինչ ո́չ է օգուտ տէրութե(ան) մերում, զա́յն առնել տալ մենքենայիւք։

¹⁸Ո՞ է որ զհզօր զաշտարակդ հաւատարիմ սասանէ, զաւանդապահսդ ուխտից մերոց։ ո՞ է որ զսոսա յիւրաքանչի́ւր տեղեաց բնակութ(են)է իբրեւ զգազա́նս չարագործս յայս տեղի կապեալս կուտեալս պաշարեալս պահէ։ ո՞ է որ զսոսա որ իսկզբանէ ընդ մեզ միաբանու(թեամ)բ եւ արդարու(թեամ)բ քան զա(մենայ)ն ազգս եւ ազինս ՛ի մէջ բազում պատերազմաց եւ խռովութե(ան) ժամանակի, հաւանու(թ)ի(ւն) արդարու(թ)ե(ան) պահեալ, այսպիսի անօրէն չարաչար տանջանօք ածեալ կապեալ պատեալ պաշարեալ պահէ։

¹⁹Լուծէ́ք արձակեցէ́ք զանօրէն կապանսդ, յիւրաքանչիւր տեղիս խաղաղութ(եամ)բ յուղարկեցէ́ք, զառաջին զեղեալ լլկութի(ւն)սն ՛ի գրգութի(ւն)ս ողոքանաց. մխիտարեցէ́ք զորդիսդ ամենակալի́ ա(ստուծո)յ երկնաւորի կենդանւոյ, որ ՛ի սկզբանն նախնեաց մինչեւ ցայսօր անարգե́լ տէրութի(ւն) եւ հաստատուն իրաւունք՝ տուեալ են մեզ։ եւ թագաւորն յա́յսմ օրինակի զբանս իւր մերկանայր։
²⁰Իսկ հեբրայեցիքն վաղվաղակի յակա́ն թօթափել, լուծեալք ՛ի կապանաց անտի, զամենակալ փրկիչ զս(ուր)բն ա(ստուա)ծ իւրեանց օրհնէին. ա́յն ինչ մազապուր ՛ի դրաց մահուանէ չհաւատալի զերծեալք։

²¹Իբրեւ զայն դիւրու(թ)ի(ւն) դիւրէր հեբրայեցւոց՝ թագաւորն ինքն ՛ի ներքս ՛ի քաղաքն դառնայր, կոչե́լ հրամայէր զմտից դպիրն՝ եւ ասէ. հա́պա, վաղվաղակի գինի́ եւ նաշիհ, եւ որ զինչ պիտի յուրախու(թ)ե(ան) հանդերձ հրէիցն մատուցանել զեւթն օր։ զի հրամայեցաւ ն(ո)ց(ա) ՛ի նմին տեղւոջ ուր համարեցան զեղեռնաւոր սատակումն անձանց իւրեանց կատարել, անդէն զայն եւթն օր փրկութե(ան) ուրախու(թեամ)բ անցուցանէին։

²²Յայնմ ժամանակի՝ որ յառա́ջ մատնցո́յց նախատանօք եկեալ հասեալ ՛ի մահ, մա́նաւանդ թէ մտեալ իսկ էին ը(ստ) դրունս դժոխոց. փոխանակ դա́ռն այնր օրահասին՝ խնճո́յս ուրախութե(ան) կացուցեալ ՛ի փրկութե(ան) տեղւոջն, ուր սատակմանն եւ վհին ակն ունէին։ Բազմականս բազմականս բաշխեալ լի́ ուրախու(թեամ)բ յիւրաքանչիւր կողմանս բաժանէին։
²³եւ փոխանակ արտասուալից ողբոցն, ե́րգս առեալ ՛ի ձայն օրհնութե(ան) հայրենի բարբառովն զնշանագործ փրկիչն զա(ստուա)ծ օրհնէին։ զլալիւն եւ զհեծեծու(թ)ի(ւն) ՛ի բա́ց մերժեցին. պա́ր առեալ ուրախու(թ)ե(ան) խաղաղութե(ան) ցնծու(թ)ե(ան) նշան կանգնէին։

²⁴Սո́յն օրինակ եւ թագաւորն վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա) ՛ի մեծի́ տաճարին ժա́մ տուեալ ուրախութ(եամ)բ բազմաւ զկոչնականսն հրամայէր ՛ի ներքս կոչել, անպակաս բերանով յերկինս հայեցեալ, բազմապատիկ ՛ի վ(ե)ր(այ) յանկարծակի սքանչելի փրկու(թ)ե(ան) ժողովրդեանն զա(ստուա)ծ ՛ի վե́ր օրհնէին։ Եւ որ յառաջն ՛ի սատակումն գազանագէշ հաւակերի զժողովուրդն նուիրէին խնդու(թեամ)բ, յոգո́ց ելանէին անօթ եւ վնաս յանձին կալեալ. եւ զհրաշո́ւնչ բարկութի(ւն)ն իւրեանց շիջուցեալ, ցնծու(թեամ)բ զուրախու(թ)ի(ւն) զուարթացուցանէին։

²⁵Իսկ հրէայքն ո(ր)պ(էս) ասացաք յառաջագոյն՝ պա́րս ուրախութե(ան) կազմեալ զեւթնօրեայ ժամանակն զուարթու(թեամ)բ ցնծութ(եամ)բ օրհնէին զա(ստուա)ծ։ ՛ի հաւասար միաբանութ(են)է
²⁶օրէնս դնէին յա(մենայ)ն տեղիս բնակու(թ)ե(ան) իւրեանց՝ ածե́լ զաւուրսն զայն ուրախու(թ)ե(ան). ո́չ վ(ա)ս(ն) հպարտութե(ան), եւ ո́չ վ(ա)ս(ն) որկորստութե(ան), այլ վ(ա)ս(ն) գոհութե(ան) եւ փրկու(թ)ե(ան) զոր արա́ր ը(ստ) ն(ո)ս(ա) ա(ստուա)ծ։
²⁷կարգեցին խառնել զաւուրսն զայնս ՛ի տօնս տարեկանաց իւրեանց։ եւ ապա խնդրեցին ՛ի թագաւորէ́ անտի արձակել զինքեանս յիւրաքանչիւր տեղիս։ յաշխարհահամար խառնէին ՛ի հինգերորդ քսաներորդ պաքոնայ, մինչեւ ՛ի չորրորդն եպիփայ՝ աւուրս քառասուն։

²⁸Դարձեալ հրաման եւս արարին ՛ի տեղւոջն առնել զե́լս եւ զծախս ՛ի հինգերորդէ անտի եպիփայ մինչեւ յօր երրորդ ամսոյ աւուրցն, յորում մեծապէս փառաւորեցո́յց ա(ստուա)ծ զողորմութի(ւն) իւր, եւ փրկեաց զն(ո)ս(ա) անարատս առհասարակ. եւ ա́յնպէս ուրախ լինէին ՛ի հրամանէ թագաւորին։
²⁹զի հրամայեալ էր տալ զա(մենայ)ն հանդերձանս զուարակութե(ան), մինչեւ յօրն չորեքտասաներորդ, յորում գտին զվճիռ արձակելոյն իւրեանց։ Յա́նձն առ թագաւորն. հրամա́ն ետ տալ հրովարտակս ՛ի քաղաքս քաղաքս՝ առ զօրավար զօրավար օրինակ զա́յս։

¹Արքայ փիղովպատովր պտողոմէոսս՝ առ զօրավարս եւ առ ա(մենայ)ն իշխանս՝ եւ պետս, որ ՛ի վ(ե)ր(այ) իրաց արքունի են՝ ողջո́յն. դուք խրա́խ լիջի́ք, զի ո́ղջ եմք որդւովք եւ եղբարբք, եւ ա(մենայ)ն զօրօք հանդերձ, որպէս եւ աջողեաց ա(ստուա)ծ զիրս մեր, որպէս մեր իսկ միտք խնդրէին։
²Արդ ոմանք ՛ի ներքին բարեկամաց աստի մերոց՝ ըստ իւրեանց չարաբարութե(ան) կանխեալ մերձենային չարախօս լինել. գրգռէին զմիտս մեր, մինչեւ ածին ՛ի հաւանու(թ)ի(ւն)՝ տալ հրաման ժողովել զա(մենայ)ն հրեայ ազգ՝ որ ընդ մերո́վ իշխանութ(եամ)բ, խռնել ՛ի մի́ վայր՝ կոտորել ՛ի նորանշան տեսիլ տանջանաց։

³եւ ամենեւին թոյլ ո́չ ետուն՝ պատճառս եդեալ զոխու(թ)ի(ւն) որ ունէին ընդ ա(մենայ)ն հեթանոսս, մինչեւ ածին ժողովեցին. զորս եւ կապեալս եւս ածին, բազում լլկութ(եամ)բ եւ չարչարանօք իբրեւ զանաշխարհիկս, մա́նաւանդ թէ իբրեւ զչարագոծս. առանց ա(մենայ)ն հարցափորձի քննութե(ան). յօժարեցին կոտորել զնոսա միանգամայն· քան զխուժ եւ զդուժս վայրենագոյն եւս զգածեալ էր զիւրեամբք զգազանու(թ)ի(ւն)ն։
⁴Այլ մեք ո(ր)պ(էս) սովո́ր եմք՝ զսոսա խստագոյնս պատուհասեցաք. այլ ո(ր)պ(էս) եւ մարդասիրու(թ)ի(ւն) ունիմք ընդ մարդիկ, հազիւ՝ մինչ ն(ո)ց(ա) զոգիսն շնորհեցաք, եւ մեք զա(ստուա)ծ երկնաւոր ծանեաք, զի ճշմարտութ(եամ)բ այցելո́ւ եղեւ հրէիցն, որպէս հայր որդւոց լինիցի։

⁵Եւ դարձեալ զսոցա սէր եւ զմիամտու(թ)ի(ւն), որպէս զի հաստատո́ւն ունէին ընդ մեզ ՛ի նախնեացն մինչեւ ՛ի նախնիս. խորհեցաք հրաման տուաք արձակել զդոսա. եւ թողաք դոցա զա(մենայ)ն վնաս զոր եդին ՛ի վերայ։ եւ զայն եւս հրաման տուաք, զի զամենեցուն զդոցա՝ զոյր ինչ ուրուք եւ առեալ իցէ՝ յիւրաքանչիւր տէ́ր դարձուցանել, զի ոք ՛ի նոցանէ ամենեւին մի́ զրկեսցի. եւ մի́ ոք իշխեսցէ նախատել զնոսա վ(ա)ս(ն) իրացդ եղելոց։

⁶Զի զայս գիտասջիք. եթէ ինչ զդոսա խորամանգել կամ տրտմեցուցանել յօժարեսցուք, ո́չ առ մարդ մեղանչեմք, այլ առ այն՝ որ ա(մենայ)ն զօրութե(ան)ց եւ բարձրու(թ)ե(ան)ց տիրէ ա(ստուա)ծ. եւ ո́չ եթէ ՛ի մարդոյ միայն հատուցումն գտանէ այնպիսին, այլ անվրէպ ա(մենայ)ն իրօք եւ ՛ի բարձրելոյն գտանէ։ եւ դուք ո́ղջ լիջիք։

⁷Իբրեւ առին զհրովարտակն զայն՝ ո́չ եթէ փութացուցանել վաղվաղակի, այլ մտեալ առ թագաւորն անդր՝ աղօթս մատուցանել՝ եւ ասել. յազգէ աստի հրէից՝ որ ս(ուր)բն ա(ստուա)ծ ինքնակամն ուրացան. եւ անցին ըստ օրէնսն ա(ստուծո)յ, հրամայել տա́լ ՛ի ձեռս ն(ո)ց(ա), ըստ արժանի օրինացն ածել զպատուհաս ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։ Դնէին եւս ՛ի վ(ե)ր(այ) եւ ասէին. եթէ մարդք՝ որ վ(ա)ս(ն) պորտոցն աղետի եւ որկորոյն չարու(թ)ե(ան) յօժարեցին անցին ըստ օրէնս նախնեացն, երբէք նոքա յիրս արքունի արդարանալ միամտու(թեամ)բ ո́չ կարեն։

⁸Իրաւո́ւնս համարեցաւ թագաւորն, եւ ետ ն(ո)ց(ա) իշխանու(թ)ի(ւն)՝ զի սատակեսցեն զյանցաւորս օրինացն ա(ստուծո)յ, ընդ ա(մենայ)ն տեղիս տէրու(թ)ե(ան) թագաւորին ուր եւ գտցեն՝ ա(մենայ)ն համարձակու(թեամ)բ. եւ ոք ընդդէմ մի́ դարձցի՝ մի́ իւիք սաստիւք արքունի։
⁹Յա́յնմ ժամանակի գոհացան օրհնեցին՝ որպէս օրէնք էին քահանայիցն, եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդքն. եւ գլուխ բանից բարբառոյն եւ վախճան՝ եդին զալէլուիա։ Ինքեանք ցնծութ(եամ)բ եւ ուրախութ(եամ)բ պագին երկիր, եւ ՛ի թագաւորէ անտի գնացին։

¹⁰Իբրեւ անկա́ն յուղի. որ միանգամ անցեալ էին ըստ օրէնսն, եւ անօրինեալ պղծեալ էին յազգատոհմէ անտի, տանջանօք առակելով սատակէին։ եւ յայնմ ՛ի միում աւուր անդ սպանին աւելի́ քան զարս երեք հարիւր. եւ զայն օր ուրախութ(եամ)բ կատարէին. զի զպիղծս զանօրէնս զյանցաւորս օրինաց իւրեանց՝ ձերբակալս ըմբռնեալ սատակէին. քանզի ինքեանք ՛ի դրանց մահու յա(ստուծո)յ ողորմութե(ան)ցն զփրկու(թ)ի(ւն) գտեալ լինէին։
¹¹Չուեցի́ն խաղացին գնացին ՛ի քաղաքէ անտի ազգի́ անուշութ(եամ)բ, եւ ՛ի գոյնագոյն ծաղիկս պսակեալք ուրախութ(եամ)բ եւ ցնծու(թեամ)բ եւ օրհնութ(եամ)բ ՛ի ձայն քաղցրու(թ)ե(ան) գոհանային զա(ստուծո)յ հարցն ն(ո)ց(ա), որ յաւիտենիցն է փրկիչ ի(սրաէ)լի։

¹²Եւ իբրեւ եկին հասին ՛ի քաղաքն փտողոմէացւոց՝ որ անուանեալ կոչի վ(ա)ս(ն) տեղւոյն յայտնութե(ան)՝ վարդաբերք. քանզի իսկ անցեալ կացեալ մնային ն(ո)ց(ա) նաւքն, որովք եկեալ անդ՝ ՛ի հասարակաց հաւանու(թեն)է, երեկացին աւուրս եւթն։ ուրախ լինէին, զի հրամա́ն տուեալ էր ն(ո)ց(ա) թագաւորին առատապէ́ս հանդերձս առնել ՛ի պէտս ճանապարհին, մինչեւ երթիցեն յիւրաքանչիւր տեղիս։
¹³եւ իբրեւ հասանէին ՛ի տեղի, ըստ արժանի իւր պարգեւացն գոհանային։ Դարձեալ եդի́ն օրէնս, եւ զայն աւուրս եւս խառնել ՛ի տօն տարեկանաց իւրեանց, կատարել յուրախու(թ)ի(ւն). նուէրս մատուցին, արձանս կանգնեցին ըստ տեղեաց ուրախութե(ան). խառնեցին զօրն զայն ՛ի տօնս տարեկանաց։

¹⁴՛Ի մի́ վայր ժողովեցան, աղօթս մատուցին եւ գոհացան. մեկնեցա́ն ՛ի միմեանց ողջք եւ անարատք, ազատեալք, խրախամիտք, զուարթացեալք, ապրեալք ընդ ծով եւ ընդ ցամաք եւ ընդ գետս՝ ՛ի հրամանաց տ(եառ)ն, ՛ի հրամանէ թագաւորին յիւրաքանչիւր տեղիս սփռեցան։

¹⁵որ յառաջ ընդ ձեռամբ թշնամւոյն էին՝ ապա իշխանութե(ան) փառօք եւ շքով գնային, զի ամենեւին զնոսա այնուհետեւ ո́չոք կարէ խռովել։ Եւ զիւրաքանչիւր ինչս եւ զստացուածս՝ յաշխարհագրին զա(մենայ)ն ժողովեցին. զի ահիւ եւ դողութ(եամ)բ ամենեքին որ զինչ առ ումեք կայր՝ բերէին տային ՛ի դո́ւրս վասն փրկու(թ)ե(ան) մեծին ա(ստուծո)յ։ Օրհնեա́լ է ա(ստուա)ծ որ յա(մենայ)նէ փրկէ զի(սրա)էլ յա(մենայ)ն նեղութե(ան)ց՝ եւ վշտաց։ նմա փա́ռք եւ պատիւ եւ զօրու(թ)ի(ւն), այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից։ ամէն։