¹ՊԱՒՂՈՍ ԵՒ ՍԻՂՈՒԱՆՈ́Ս եւ տիմոթէոս՝ եկեղեցւոյդ թեսաղոնիկեցւոց՝ յա(ստուա)ծ հա́յր մեր, եւ ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
²Շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղութի́(ւն) յա(ստուածո)յ հօրէ մերմէ, եւ ՛ի տ(եառ)նէ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ։
³Գոհանա́լ պարտիմք զա(ստուածո)յ յամ(ենայն) ժամ վ(ա)ս(ն) ձեր ե́ղբարք՝ որպէս եւ արժան իսկ է. զի ե́ւս քան զեւս աճեն հաւատքդ ձեր, եւ յաճախէ́ սէր իւրաքանչիւր ձեր ամենեցուն առ միմեանս։
⁴Որպէս եւ մեզ ձեւք պարծել յեկեղեցի́սն ա(ստուածո)յ՝ վասն համբերութե(ան) ձերոյ եւ հաւատոց՝ յամ(ենայն) հալածանս ձեր եւ ՛ի նեղու(թ)ի(ւն)ս, որում դո́ւքն համբերէք.

⁵յօրինա́կ արդա́ր դատաստանին ա(ստուածո)յ. արժանի լինել ձեզ արքայութե(ան)ն ա(ստուածո)յ, վասն որոյ եւ զճգնութի(ւն)դ կրէք.
⁶եթէ պա́րտ է առաջի ա(ստուածո)յ՝ հատուցանել նեղչա́ցն ձերոց նեղութի(ւն).
⁷եւ ձեզ նեղելոցդ հանգիստ ընդ մեզ՝ ՛ի յայտնու(թ)ե(ան)ն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի, յերկնից հրեշտակօք զօրութե(ան) իւրոյ.
⁸՛ի բո́ց հրոյ առնուլ զվրէժս յայնցանէ ոյք ո́չ ճանաչեն զա(ստուա)ծ, եւ որ ո́չ հնազանդին աւետարանին տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի։
⁹Որք տայցեն վրէ́ժս ՛ի սատակումն յաւիտենից՝ յերեսաց տ(եառ)ն՝ եւ ՛ի փառաց զօրու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա).

¹⁰յորժամ գայցէ փառաւո́ր լինել ՛ի մէջ սրբոց իւրոց, եւ սքանչելի ՛ի մէջ ամ(ենայն) հաւատացելոց։ զի հաւատարի́մ եղեւ վկայու(թ)ի(ւն)ն մեր ՛ի վերայ ձեր յաւուր յայնմիկ։
¹¹Յոր եւ աղօթս առնեմք վասն ձեր յամենայն ժամ. զի զձեզ արժանիս արասցէ կոչմանն ձերում ա(ստուա)ծ, մինչեւ լցցէ́ զամենայն հաճու(թ)ի(ւն) բարութե(ան), եւ զգո́րծս հաւատոցն զօրութ(եամ)բ։
¹²զի փառաւո́ր լիցի անուն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի ձեզ, եւ դուք ՛ի նմ(ա), ը(ստ) շնորհացն ա(ստուածո)յ մերոյ եւ տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։

¹Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք՝ վասն գալստեան տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, եւ մերոյ ժողովելոյն առ նա.
²մի́ վաղվաղակի խռովել ձեզ ՛ի մտաց՝ եւ մի́ զարհուրել, մի́ հոգւով, եւ մի́ բանիւ, եւ մի́ թղթովք՝ իբրեւ թէ ՛ի մէնջ. ո(ր)պ(էս) թէ եկեալ հասեալ իցէ օր տ(եառ)ն։
³Մի́ ոք զձեզ խաբեսցէ՝ եւ մի́ իւիք իրօք. զի եթէ ոչ նախ եկեսցէ ապստամբութի(ւն)ն, եւ յայտնեսցի մա́րդն անօրէնութե(ան)՝ որդին կորստեան,
⁴հակառակորդն հպարտացեա́լ ՛ի վեարայ ամենայնի՝ որ անուանեալ իցէ ա(ստուա)ծ՝ կամ պաշտօն. մինչեւ նստել նմա ՛ի տաճարին ա(ստուածո)յ, եւ ցուցանել զանձն՝ թէ ա(ստուա)ծ իցէ։
⁵Ո՞չ յիշիցէք՝ զի մինչ առ ձե́զն իսկ էի՝ ասէի զայս։

⁶եւ արդ դո́ւք ինքնին գիտէք զայն, որ ունին յայտնել նմա յիւրում ժամանակի։
⁷զի խորհուրդն անօրէնութե(ան) արդէն իսկ զօրանայ. բայց յայնժամ, մինչ ՛ի միջոյ բարձցի́ որ այժմդ ունի։
⁸եւ ապա́ յայտնեսցի անօրէնն։ զոր տ(է)ր յ(իսու)ս սատակեսցէ հոգւով բերանոյ իւրոյ, եւ խափանեսցէ այտնու(թեամ)բ գալստեանն իւրոյ։
⁹Որոյ գալուստն ըստ ազդեցութե(ա́ն) սատանայի է. ամ(ենայն) զօրութ(եամ)բ եւ նշանօք եւ արուեստիւք ստո́վք,
¹⁰եւ ամ(ենայն) պատրանօք անիրաւութե(ան) ՛ի վերայ կորուսելոցն. փոխանակ զի զսէրն ճշմարտութե(ան) ո́չ ընկալան՝ զի ապրեսցին, եւ վ(ա)ս(ն) այնորիկ առաքեսցէ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ ազդեցութի(ւն) մոլորութե(ան)՝ հաւատալ ն(ո)ց(ա) ստութե(ա)ն։

¹¹զի դատապարտեսցի́ն ամենեքեան որ ո́չ հաւատացին ճշմարտութե(ա)ն, այլ հաճեցան ընդ անօրէնութի(ւն)ն։
¹²Այլ մեք պարտիմք գոհանա́լ զա(ստուածո)յ յամ(ենայն) ժամ՝ վասն ձեր եղբարք սիրեցեալք ՛ի տ(եառ)նէ. զի ընտրեաց զմեզ ա(ստուա)ծ իսկզբանէ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)՝ սրբութ(եամ)բ հոգւոյն, եւ հաւատովքն ճշմարտութե(ան).
¹³յոր եւ կոչեաց զձեզ աւետարանաւն մերով ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)՝ փառացն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
¹⁴Այսուհետեւ ե́ղբարք հաստատո́ւն կացէք՝ եւ պինդ կալարուք զաւանդութի(ւն)սն՝ զոր ուսարուք, եթէ բանիւ, եւ եթէ թղթով մերով։

¹⁵Այլ ինքն տ(է)ր մեր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, եւ ա(ստուա)ծ հայր մեր, որ սիրեացն զմեզ՝ եւ ետ մեզ մխիթարութի(ւն) յաւիտենի́ց՝ եւ յոյս բարեաց շնորհօք,
¹⁶մխիթարեսցէ զսիրտս ձեր, եւ հաստատեսցէ́ յամենայն բանս եւ ՛ի գործս բարութե(ան)։

¹Այսուհետեւ ե́ղբարք՝ աղօ́թս արարէք ՛ի վերայ մեր, զի բա́նն տ(եառ)ն ընթանայցէ. եւ փառաւո́ր լինիցի յամ(ենայն) տեղիս՝ ո(ր)պ(էս) եւ առ ձեզդ.
²զի ապրեսցո́ւք յանօրինաց եւ յանզգամա́ց մարդոց. զի ո́չ ամենեցուն են հաւատք։
³Այլ հաւատարիմ է տ(է)ր, որ եւ հաստատեսցէ զձեզ, եւ պահեսցէ ՛ի չարէ անտի։
⁴Վստա́հ եմք ՛ի ձեզ տէրամբ, թէ զոր պատուիրեցաքն ձեզ, եւ առնէք՝ եւ առնիցէ́ք։
⁵այլ տ(է)ր ուղղեսցէ́ զսի́րտս ձեր ՛ի սէրն ա(ստուածո)յ՝ եւ ՛ի համբերութի(ւն)ն ք(րիստո)սի։

⁶Պատուիրեմ ձեզ ե́ղբարք՝ յանուն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, խորշե́լ ձեզ յամ(ենայն) եղբօրէ՝ որ ստահա́կսն գնայցեն. եւ ո́չ ըստ աւանդու(թ)ե(ան)ն զոր ընկալարուք ՛ի մէնջ։
⁷Զի դուք ինքնին գիտէք՝ թէ ո́(ր)պ(էս) պարտ է ձեզ նմանել մեզ. զի ո́չ երբէք ստահակեցաք առ ձեզ.
⁸եւ ո́չ ձրի զուրուք հաց կերաք. այլ ջանիւ եւ վաստակով զցայգ եւ զցերեկ գործեաք՝ վ(ա)ս(ն) չծանրանալո́յ ումեք ՛ի ձէնջ։
⁹ո́չ եթէ չունեա́ք իշխանութի(ւն). այլ զի զանձինս օրինա́կ արասցուք ձեզ նմանօղս լինել մեզ։
¹⁰քանզի մինչ առ ձեզն իսկ էաք՝ զայս պատուիրեաք ձեզ, թէ որ ո́չն կամիցի գործել՝ եւ կերիցէ մի։

¹¹Արդ՝ լսեմք զոմանց ՛ի ձէնջ՝ թէ ստահակութեա́մբ գնան. գործ ինչ ո́չ գործեն, այլ յուլացեա́լք հետաքրքի́րք շրջին։
¹²այնպիսեացն պատուէր տամք՝ եւ աղաչեմք ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, զի հանդարտութ(եամ)բ գործեսցեն՝ եւ զիւրեանց հաց կերիցեն։
¹³այլ դուք ե́ղբարք՝ մի́ ձանձրանայք զբարիս գործել։
¹⁴Ապա եթէ ոչ ոք հնազանդեսցի բանիս մերում թղթովդ այդուիկ, դո́ւք նշանակեսջի́ք զնա. եւ մի́ խառնակեսջիք ընդ նմա, զի պատկառեսցէ́։
¹⁵բայց մի́ իբրեւ զթշնամի համարեսջիք, այլ խրատեսջի́ք իբրեւ զեղբա́յր։
¹⁶Եւ ինքն տ(է)ր խաղաղութե(ան), տացէ ձեզ խաղաղութի(ւն) յամենայն ժամ յամենա́յն իրս։ Տ(է)ր ը(ստ) ամենեսին ընդ ձեզ։

¹⁷Ողջոյնս՝ իմոյ ձեռին պաւղոսի է որ է նշանակ յամենայն թուղթս այսպէս գրեմ։
¹⁸Շնորհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ընդ ամենեսին ձեզ։