¹ՊԱՒՂՈՍ ԵՒ ՍԻՂՈՒԱՆՈՍ, եւ տիմոթէոս. եկեղեցւոյդ թեսաղոնիկեցւոց՝ յա(ստուա)ծ հայր մեր, եւ ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
²Շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղու(թ)ի(ւն)։ Գոհանամք զա(ստուածո)յ յամենայն ժամ վասն ձե́ր ամենեցուն՝ յիշատա́կ առնել յաղօթս մեր անդադար.
³յիշել զձեր գո́րծն հաւատոց, եւ զվաստակ սիրոյ՝ եւ զհամբերու(թ)ե(ան) յուսոյ տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի՝ առաջի ա(ստուածո)յ եւ հօ́ր մերոյ։
⁴Գիտէ́ք եղբարք սիրեցեա́լք յա(ստուածո)յ՝ զընտրու(թ)ի(ւն)ն ձեր.
⁵զի աւետարանն մեր՝ ո́չ եղեւ առ ձեզ միայն բանիւ, այլ եւ զօրութ(եամ)բ՝ եւ հոգւո́վ սրբով, եւ լրութ(եամ)բ բազմաւ. որպէս եւ գիտէք իսկ, թէ որպիսիք եղեաք ՛ի միջի ձերում վասն ձեր։

⁶Եւ դուք նմանեալք մեզ՝ եւ տ(եառ)ն, ընկալա́յք զբանն ՛ի բազո́ւմ նեղու(թ)ե(ան)՝ խնդութ(եամ)բ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ.
⁷լինել ձեզ օրինակ ամենայն հաւատացելոց որ են ՛ի մակեդովնիա՝ եւ յաքայիա։
⁸Զի ՛ի ձէնջ հնչաց բանն ա(ստուածո)յ. ո́չ միայն ՛ի մակեդովնիա եւ յաքայիա, այլ յամ(ենայն) տեղիս հաւա́տքն ձեր որ առ ա(ստուա)ծ են սփռեցան. զի այսուհետեւ ո́չինչ է պիտոյ մեզ եւ խօսել ինչ։
⁹զի նոքի́ն իսկ պատմեն վ(ա)ս(ն) մեր, թէ ո՞րպէս եղեւ մեզ մո́ւտ առ ձեզ. եւ ո՞(ր)պ(էս) դարձայք առ ա(ստուա)ծ ՛ի կռո́ց անտի, ծառայել ա(ստուածո)յ կենդանւոյ եւ ճշմարտի.

¹⁰եւ ա́կն ունել որդւոյ նորա յերկնից, զոր յարո́յցն ՛ի մեռելոց՝ զյ(իսու)ս, որ փրկելո́ցն է զմեզ ՛ի բարկութ(են)է անտի որ գալոցն է։

¹Դուք ինքնին գիտէք ե́ղբարք զմուտն մեր առ ձեզ. զի ո́չ ընդունա́յն ինչ եղեւ.
²այլ յառաջագո́յն չարչարեալք եւ թշնամանեա́լք, ո(ր)պ(էս) եւ դուք իսկ գիտէք ՛ի մէջ փիլիպեցւոց համարձակեցաք ա(ստուածո)վ մերով՝ պատմել ձեզ զաւետարանն ա(ստուածո)յ մեծա́ւ պատերազմաւ։
³Զի մխիթարութի(ւն)ն մեր ո́չ ՛ի մոլորու(թեն)է է, եւ ո́չ ՛ի պղծու(թեն)է, եւ ո́չ նենգութ(եամ)բ.
⁴այլ ո(ր)պ(էս) ընտրեցա́ք յա(ստուածո)յ հաւատարիմ լինել աւետարանին, նոյնպէս եւ խօսիմք. ո́չ իբրեւ մարդկան հաճոյ լինել, այլ ա(ստուածո)յ որ քննէ զսի́րտս մեր։
⁵Զի ո́չ երբէք բանիւք ողոքանաց եղեաք առ ձեզ, որպէս եւ դուք իսկ գիտէք. եւ ո́չ ՛ի պատճա́ռս ագահու(թ)ե(ան), ո(ր)պ(էս) եւ ա(ստուա)ծ վկայէ́.

⁶եւ ո́չ խնդրեցաք զփա́ռս ՛ի մարդկանէ, ո́չ ՛ի ձէնջ՝ եւ ո́չ յայլոց։
⁷կարօ́ղ էաք ո(ր)պ(էս) ք(րիստո)սի առաքեալս ծանրանալ, այլ եղեաք հե́ղք ՛ի միջի ձերում. ո(ր)պ(էս) դայեակ մի որ սնուցանիցէ մանկունս.
⁸նո́յնպէս եւ մեք գթայաք ՛ի ձեզ։ հաճոյ թուէր մեզ տալ ձեզ ո́չ միայն զաւետարանն ա(ստուածո)յ, այլ եւ զանձի́նս մեր. քանզի սիրելի́ք մեր եղերուք։
⁹Յիշեցէ́ք ե́ղբարք՝ զվաստակն մեր եւ զջան. զի զցա́յգ եւ զցերեկ գործեաք վ(ա)ս(ն) չծանրանալո́յ ումեք ՛ի ձէնջ. եւ քարոզեա́ք ձեզ զաւետարանն ա(ստուածո)յ։
¹⁰դուք ինքնին վկայէք՝ եւ ա(ստուա)ծ, ո(ր)պ(էս) սրբութ(եամ)բ եւ արդարու(թեամ)բ եւ անբծու(թեամ)բ՝ ձեզ հաւատացելոցդ եղեաք.

¹¹ո(ր)պ(էս) եւ գիտէ́ք իսկ. զի զիւրաքանչիւրոք ՛ի ձէնջ՝ իբրեւ հա́յր զորդիս՝
¹²մխիթարեաք եւ սփոփեաք, եւ դնեաք վկայու(թ)ի(ւն) գնա́լ ձեզ արժանապէս ա(ստուածո)յ, որ կոչեացն զձեզ յիւր արքայու(թ)ի(ւն)ն եւ ՛ի փառս։
¹³Վասն այնորիկ եւ մեք գոհանա́մք զա(ստուածո)յ անպակաս, զի առեալ զլուր բանին ա(ստուածո)յ առ ՛ի մէնջ՝ ընկալարուք, ո́չ իբրեւ զբան մարդկան, այլ որպէս ճշմարտիւ զբան ա(ստուածո)յ. որ եւ յաջողեալ իսկ է ՛ի ձեզ հաւատացեալսդ։
¹⁴Զի դուք նմանօ́ղք եղերուք ե́ղբարք՝ եկեղեցեացն ա(ստուածո)յ՝ որ են ՛ի հրէաստանի ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս. զի զնո́յն չարչարանս չարչարեցայք եւ դուք ՛ի ձերո́ց ազգականաց, ո(ր)պ(էս) եւ նոքայն ՛ի հրէից.

¹⁵որք եւ զտ(է)րն յ(իսու)ս սպանի́ն եւ զմարգարէսն, եւ զմեզ հալածեցին, եւ ա(ստուածո)յ յաչա́ց ելին. եւ ամ(ենայն) մարդկան հակառակ եղեն.
¹⁶եւ արգելոյին զմեզ խօսել հեթանոսաց զի ապրեսցին. զի կատարեսցե́ն զմեղս իւրեանց յամ(ենայն) ժամ. քանզի հասեա́լ է ՛ի վերայ նոցա բարկութի(ւն) մինչեւ ՛ի սպառ։
¹⁷Այլ մեք ե́ղբարք՝ թէպէտ եւ ո́րբ մնացաք ՛ի ձէնջ առ ժամանակ մի, երեսօք՝ եւ ո́չ սրտիւք. առաւե́լ եւս փութացաք տեսանել զերեսս ձեր մեծա́ւ ցանկու(թեամ)բ։
¹⁸վասն այսորիկ կամեցայ գալ առ ձեզ ես պաւղոս՝ միանգամ եւ երկիցս, եւ խափանեա́ց զմեզ սատանայ։

¹⁹Քանզի ո՞վ է մեր յոյս, կամ խնդութի(ւն), կամ պսա́կ պարծանաց մերոց, եթէ ոչ դուք ՛ի տ(է)ր՝ առաջի տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի նորա գալստեանն։
²⁰զի դուք էք փառք մեր եւ խնդութի(ւն)։

¹Վասն որոյ ո́չ եւս ունիմք ժոյժ, զի բարւո́ք թուեցաւ մեզ միայն մնալ յաթէնս։
²եւ առաքեցաք զտիմոթէ́ոս զեղբա́յր մեր եւ զգործակի́ց աւետարանին ա(ստուածո)յ, եւ հօրն ք(րիստո)սի, հաստատել զձեզ՝ եւ մխիթարել վ(ա)ս(ն) հաւատոցն ձերոց։
³Զի մի́ տաղտկայցէք ՛ի նեղութի(ւն)սս յայսոսիկ. քանզի դուք ինքնին իսկ գիտէք, զի ՛ի սոյն կամք։
⁴քանզի մինչ առ ձե́զն իսկ էաք՝ յառաջագո́յն ասէաք ձեզ, թէ նեղութի(ւն)ք հասանելո́ց են ՛ի վերայ մեր. ո(ր)պ(էս) եւ եղե́ւ իսկ՝ եւ գիտացէք։
⁵Վասն այնորիկ եւ ես զի ո́չ ունէի ժոյժ՝ առաքեցի գիտէ́լ զհաւատսն ձեր. գուցէ́ արդեւք փորձեա́ց եւ զձեզ փորձիչն, եւ ընդունա́յն լինիցի ջանն մեր։

⁶Բայց արդ՝ իբրեւ ե́կն տիմոթէոս ՛ի ձէնջ առ մեզ, եւ ե́տ մեզ զաւետիս հաւատոցն ձերոյ, եւ զսիրոյ, զի ունիք ՛ի մտի զյիշատա́կս մեր բարեաց յամ(ենայն) ժամ. եւ ցանկացեալ էք տեսանել զմեզ՝ ո(ր)պ(էս) եւ մեք զձե́զ.
⁷վասն այսորիկ մխիթարեցա́ք ՛ի ձեզ ե́ղբարք՝ ՛ի վերայ ամ(ենայն) վշտա́ց եւ նեղութե(ան)ց ձերոց, ՛ի ձեռն հաւատոցն ձերոց.
⁸զի այժմ՝ կենդանի́ եմք՝ եթէ դուք հաստատո́ւն կայցէք ՛ի տ(է)ր։
⁹Զի՞նչ կարեմք գոհութի(ւն) մատուցանել ա(ստուածո)յ վ(ա)ս(ն) ձեր ՛ի վերայ ամ(ենայն) խնդութե(ա)ն զոր խնդա́մք վասն ձեր առաջի ա(ստուածո)յ մերոյ.
¹⁰զցայգ եւ զցերեկ առաւե́լ եւս աղաչեմ՝ տեսանել զերեսս ձեր, եւ հաստատե́լ զպակասութի(ւն) հաւատոցն ձերոց։

¹¹Այլ ինքն ա(ստուա)ծ եւ հա́յր մեր՝ եւ տ(է)ր մեր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս՝ ուղղեսցէ́ զճանապարհս մեր առ ձեզ։
¹²եւ զձե́զ ինքն տ(է)ր բազմապատի́կս եւ առաւե́լս արասցէ սիրով ընդ միմեանս եւ առ ամենեսին՝ ո(ր)պ(էս) եւ մեք ՛ի ձեզ.
¹³հաստատել զսիրտս ձեր անարա́տս ՛ի սրբութի(ւն) առաջի ա(ստուածո)յ եւ հօր մերոյ՝ ՛ի գալստեա́նն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի՝ հանդերձ ամենայն սրբովք իւրովք։

¹Այսուհետեւ ե́ղբարք՝ աղաչեմ զձեզ, եւ մխիթարեմ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս. զի ո(ր)պ(էս) ընկալարուք ՛ի մէնջ, թէ ո՞րպէս պարտ իցէ ձեզ գնալ՝ եւ հաճո́յ լինել ա(ստուածո)յ. որպէս եւ գնա́յք իսկ, զի ե́ւս քան զեւս յաւելուցուք ՛ի նոյն։
²Եւ գիտէ́ք՝ թէ որպիսի պատուիրանս տուաք ձեզ ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս։
³զի ա́յս են կամք ա(ստուածո)յ, սրբութի́(ւն) ձեր. ՛ի բա́ց լինել ձեզ ՛ի պոռնկու(թեն)է,
⁴գիտե́լ իւրաքանչիւրումեք ՛ի ձէնջ զիւր աման ստանալ սրբութ(եամ)բ եւ պատուով.
⁵մի ՛ի ցաւս ցանկութե(ան)՝ որպէս եւ ա́յլ հեթանոսք որ ո́չ գիտեն զա(ստուա)ծ։

⁶Մի́ զանցանել եւ զրկել յերի́դ յայդմիկ զեղբայր իւր. քանզի վրէժխնդիր է տ(է)ր ՛ի վերայ ամ(ենայն)ի այդորիկ. ո(ր)պ(էս) յառաջագո́յն ասացաք ձեզ, եւ եդաք վկայութի(ւն)։
⁷քանզի ո́չ կոչեաց զմեզ ա(ստուա)ծ ՛ի պղծու(թ)ի(ւն)՝ այլ ՛ի սրբու(թ)ի́(ւն)։
⁸այսուհետեւ որ անարգէ, ո́չ զմա́րդ անարգէ, այլ զա(ստուա)ծ՝ որ եւ ետ զհոգին ս(ուր)բ ՛ի ձեզ։
⁹Այլ վ(ա)ս(ն) եղբայրսիրութե(ան)՝ չէ́ ինչ պիտոյ գրել առ ձեզ. զի դուք ինքնին իսկ ա(ստուա)ծուսոյցք էք՝ առ ՛ի զմիմեանս սիրելոյ։
¹⁰քանզի եւ առնէ́ք իսկ զգո́յն յամ(ենայն) եղբարս, որ են յամ(ենայն) կողմանս մակեդովնացւոց։ Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք՝ առաւե́լ եւս առաւելուլ եւ առատանալ. հանդարտել,

¹¹եւ գործել զիւրաքանչիւր. եւ գործե́լ ձեռօ́ք ձերովք, ո(ր)պ(էս) եւ պատուիրեցաք ձեզ, զի գնայցէք պարկեշտութ(եամ)բ առ արտաքինսն, եւ մի́ իւիք կարօտեալք իցէք։
¹²Ո́չ կամիմ ե́ղբարք՝ եթէ տգէտք իցէք վ(ա)ս(ն) ննջեցելոցն. զի մի́ տրտմիցիք ո(ր)պ(էս) եւ այլքն որոց ո́չ գոյ յոյս։
¹³եթէ հաւատամք՝ եթէ յ(իսու)ս մեռաւ եւ յարեաւ. նոյնպես եւ ա(ստուա)ծ զննջեցեալսն ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ածցէ́ ընդ նմա։
¹⁴Բայց զայս ասեմք տ(եառ)ն բանիւ. թէ մեք որ կենդանիքս եմք մնացեալք ՛ի գալստեանն տ(եառ)ն ո́չ ժամանեմք ննջեցելոցն։
¹⁵զի ինքն տ(է)ր հրամանաւ ՛ի ձայն հրեշտակապետի, եւ ՛ի փող ա(ստուածո)յ իջանէ յերկնից. եւ մեռեալք ՛ի ք(րիստո)ս յարիցեն յառաջագոյն։

¹⁶Ապա եւ մեք որ կենդանւոյն մնացեալ իցեմք՝ նոքօ́ք հանդերձ յափշտակեսցուք ամպովք ընդ առաջ տ(եառ)ն յօդս. եւ այնպէս յամ(ենայն) ժամ ընդ տ(եառ)ն լինիցիմք։
¹⁷Այսուհետեւ մխիթարեցէ́ք զմիմեանս բանիւքս այսոքիւք։

¹Այլ վասն ժամուց եւ ժամանակաց ե́ղբարք՝ չէ́ ինչ պիտոյ գրել առ ձեզ։
²զի դուք ինքնին իսկ ստոյգ գիտէք, թէ օ́ր տ(եառ)ն իբրեւ զգող գիշերի՝ այնպէս հասանէ։
³Յորժամ ասիցեն թէ խաղաղու(թ)ի(ւն) եւ շինութի(ւն) է, յայնժամ յանկարծակի հասցէ ն(ո)ց(ա) սատակումն՝ որպէս եւ ե́րկն յղւոյ, եւ մի ապրեսցեն։
⁴Այլ դուք ե́ղբարք՝ ո́չ էք ՛ի խաւարի, թէ օրն ձեր իբրեւ զգող ՛ի վերայ հասանիցէ.
⁵զի ամենեքին դուք որդիք լուսո́յ էք, եւ որդիք տունջեան։ չե́մք գիշերոյ՝ չե́մք խաւարի.
⁶ապա մի́ զքնո́վ անկանիցիմք՝ ո(ր)պ(էս) եւ այլքն. այլ արթո́ւնք եւ զուարթունք եղիցո́ւք.
⁷Զի որ ննջենն՝ գիշերի́ ննջեն, եւ որ արբենանն՝ գիշերի́ արբենան։

⁸այլ մեք զի տուընջեան եմք, արթո́ւնք եղիցուք, եւ զգեցցո́ւք զզրահսն հաւատոյ եւ զսիրոյ, եւ դիցո́ւք զսաղաւարտն յուսոյն փրկու(թ)ե(ան)։
⁹Զի ո́չ ետ զմեզ ա(ստուա)ծ ՛ի բարկութի(ւն), այլ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) կենդանու(թ)ե(ան) ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.
¹⁰որ մեռա́ւն վ(ա)ս(ն) մեր. զի եթէ արթո́ւնք իցեմք՝ եւ եթէ ննջիցեմք, նովա́ւ հանդերձ կեցցուք։
¹¹վ(ա)ս(ն) որոյ մխիթարեցէ́ք զմիմեանս, եւ շինեցէ́ք զիրեա́րս՝ ո(ր)պ(էս) եւ առնէ́քդ իսկ։
¹²Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք՝ ճանաչել զվաստակաւորս եւ զվերակացո́ւս ձեր ՛ի տ(է)ր, եւ զխրատի́չս ձեր։
¹³եւ համարեցարո́ւք զն(ո)ս(ա) արժանի́ս առաւե́լ սիրոյ՝ վ(ա)ս(ն) գործո́յ նոցա։ խաղաղու(թ)ի(ւն) արարէ́ք ընդ միմեանս.

¹⁴Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք՝ խրատեցէ́ք զստահակս, մխիթարեցէ́ք զկարճամիտս, պատսպարա́ն լերուք տկարաց, երկայնամիտ լերուք առ ամենեսին։
¹⁵Զգո́յշ լերուք՝ գուցէ ոք չարի չա́ր հատուցանիցէ. այլ յամ(ենայն) ժամ զբարեաց զհետ երթա́յք՝ առ միմեանս եւ առ ամենեսին։
¹⁶Յամ(ենայն) ժամ ուրա́խ լերուք։
¹⁷անդադա́ր աղօ́թս արարէք։
¹⁸յամենայնի գոհացարո́ւք. զի ա́յս են կամք ա(ստուածո)յ ք(րիստո)սիւ յ(իսու)սիւ ՛ի ձեզ։
¹⁹Զհոգին մի շիջուցանէք։
²⁰զմարգարէութի(ւն)ս մի́ արհամարհէք։
²¹զամենայն ինչ փորձեցէ́ք. զբարին ընկալարո́ւք։
²²յամ(ենայն) իրաց չարաց ՛ի բա́ց կացէք։

²³Եւ ինքն ա(ստուա)ծ խաղաղու(թ)ե(ան) սո́ւրբ արասցէ զձեզ համօրէնս։ եւ բովանդակ ձե́ր ոգի, եւ շունչ, եւ մարմին՝ անարա́տ ՛ի գալուստ տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի պահեսցի։
²⁴հաւատարիմ է՝ որ կոչեացն զձեզ, որ եւ արասցէ զնոյն։
²⁵Ե́ղբարք՝ աղօթս արարէք եւ ՛ի մեր վ(ե)ր(այ)։
²⁶Ողջո́յն տաջիք եղբարց ամենեցուն ՛ի համբոյր սրբութե(ան)։
²⁷երդմնեցուցանեմ զձեզ ՛ի տ(է)ր, ընթեռնո́ւլ զթուղթդ առաջի ամենայն եղբա́րց սրբոց։
²⁸Շնո́րհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ընդ ձեզ։