¹ՅԱՄԻՆ ԵՐԿՈՏԱՍԱՆԵՐՈՐԴԻ թագաւորու(թ)ե(ա)ն նաբուքոդոնոսորայ որ թագաւորեա́ց ասորեստանեայցն՝ ՛ի նինուէի մեծի քաղաքի։ յաւուրս արփաքսադայ որ թագաւորեացն մարաց՝ յեկբատանացւոց երկրին.
²շինեա́ց նա անդ քաղաք, եւ ա́ծ շուրջ զեկբատանացւովքն պարիսպս կոփածոյ քարանց, ՛ի լայնութի(ւն) կանգնոց երից, եւ յերկայնութի(ւն) ՛ի վեց կանգնոյ. եւ արա́ր բարձրութի(ւն) պարսպին եւթանասուն կանգուն.
³եւ զաշտարակս ն(ո)ր(ա) հաստատեաց հոմամբք յայսկոյս եւ յայնկոյս դրանցն, կանգունս հարիւր յերկայնու(թ)ի(ւն), եւ զլայնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի հիմանէն հաստատեաց վաթսուն կանգուն։

⁴Եւ արար զդրունս ն(ո)ր(ա) անդրէն. եւ բարձրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) կանգունք եւթանասուն, եւ լայնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի քառասուն կանգնոյ. յե́լս զօրութե(ան)ց զօրավարաց զօրաց ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի կարգս հրամանի հետեւակա́ց ն(ո)ր(ա)։
⁵Եւ արա́ր պատերազմ յաւուրսն յայնոսիկ նաբուքոդոնոսոր արքայ ընդ արքային արփաքսադայ ՛ի դաշտին մեծի, որ է ՛ի սահմանս հռագաւայ։
⁶Եւ ժողովեցան գումարեցան առ նա բնակիչք լեռնակողմանն, եւ ա(մենայ)ն որ բնակեալէին զգետովն եփրատայ, եւ զդկղաթաւ, եւ զհիւդասպ գետով, եւ զդաշտն արիովքայ արքային եղիմացւոց. եւ ժողովեցան ազգք բազումք յոյժ պատերա́զմ տալ ընդ որդիսն քիղովթայ։

⁷Եւ առաքեաց նաբուքոդոնոսոր արքայ ասորւոց առ բնակի́չս պարսից, եւ առ բնակիչսն արեւմտեայց, բնակիչսն կիւլիկեցւոց եւ զդամասկոսի եւ զլիբանանու, եւ զա(մենայ)ն բնակիչսն որ բնակեալ էին դէ́մ յանդիման ծովեզերեայցն.
⁸եւ որք յազգէն կարմեղացւոց են, եւ զգաղաադ, եւ զվերին գալիլեա, եւ զմեծ դաշտն յեզրայէլ.
⁹եւ զա(մենայ)ն շմրին, եւ որ ՛ի քաղաքս ն(ո)ր(ա) էին. եւ յա́յնկոյս յորդանան գետոյ մինչեւ յե(րուսաղէ)մ. եւ ՛ի բետանն, եւ ՛ի քեղուս, եւ ՛ի կադես. եւ ՛ի գետոյն եգիպտացւոց, եւ ՛ի տափնաս, եւ զռամեսսէն.
¹⁰եւ զա(մենայ)ն երկիրն գերսեմ, մինչեւ ՛ի գալ ՛ի մեմփա. եւ ՛ի տանեա, եւ զա(մենայ)ն բնակիչս եգիպտացւոց, մինչեւ ՛ի սահմանս եթւովպացւոց։

¹¹Եւ ստահակեալ ապա́խտ արարին զբանսն նաբուքոդոնոսորայ արքային ասորեստանեայց, ա(մենայ)ն բնակիչք երկրին. եւ ո́չ հաւանեցան ընդ նմա́ երթալ ՛ի պատերազմ. քանզի ո́չ երկեան ՛ի նմանէ. եւ էին առաջի նոցա հրեշտակք վատթարեալք եւ անարգեալք յոյժ։
¹²Եւ բարկացաւ նաբուքոդոնոսոր ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրին յոյժ. եւ երդուաւ յի́ւր թագաւորու(թ)ի(ւն)ն եւ յաթոռն իւր եթէ խնդրեցի́ց ես ասէ վրէժ ՛ի լերանց անտի, կիւլիկեցւոց, եւ դամասկացւոց, եւ ասորւոց, սպառե́լ զամենեսին սրով, զբնակիչսն մովաբու, եւ զորդիսն ամոնայ. եւ զա(մենայ)ն զհրէաստան, եւ զա(մենայ)ն եգիպտացիս, մինչեւ ՛ի սահմանս երկուց ծովուցն։

¹³Եւ պատրաստեցաւ եւ ճակատեցաւ ա(մենայ)ն զօրութ(եամ)բ իւրով ՛ի վ(ե)ր(այ) արփաքսադայ արքայի, յամի եւթն եւ տասներորդի. եւ զօրացաւ ՛ի պատերազմին իւրում, եւ դարձո́յց առ իւր զա(մենայ)ն զօրու(թ)ի(ւն)ս արփաքսադայ, եւ զա(մենայ)ն երիվարս ն(ո)ց(ա), եւ զա(մենայ)ն զէնս եւ զկառս ն(ո)ց(ա).
¹⁴եւ տիրեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) քաղաքաց ն(ո)ր(ա)։ եւ չոգաւ մինչեւ յեկբատանս, եւ կալաւ զաշտարակս ն(ո)ր(ա). եւ քանդէր եւ աւա́ր հարկանէր զհրապարակս ն(ո)ր(ա). եւ զզա́րդ ն(ո)ր(ա) դնէր ՛ի նախատինս նորուն։
¹⁵Եւ ա́ռ նա զարփաքսադ ՛ի սահմանս հռագուայ. եւ սպա́ն սատակեաց զնա սրով իւրով։

¹⁶եւ դարձո́յց անդրէն զզօրս իւր որ եկեալ էին ընդ նմա յայլազգեաց անտի բազմութի(ւն) յոյժ։ Եւ է́ր անդ յանհոգութե(ան) եւ յուրախու(թ)ե(ան), ի́նքն եւ ա(մենայ)ն զօրք իւր զաւուրս հարիւր քսան։

¹Յամին ութ եւ տասներորդի, յաւուրն երկոտասաներորդի՝ ամսո́յն առաջնոյ՝ հանդէ́ս առնէր զօրաց իւրոց, եւ խորհէ́ր ընդ նոսա զի խնդրեսցէ զվրէժ յա(մենայ)ն երկրէ,
²եւ կոչեաց նա զա(մենայ)ն մեծամեծս իւր, եւ զկուսակալս իւր.
³եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) զխորհուրդս կամաց իւրոց. եւ կատարեաց զա(մենայ)ն չարիս երկրին ՛ի բերանոյ իւրմէ յականջս զօրացն։
⁴Եւ ն(ո)ց(ա) պատասխանի́ տուեալ ասեն. սատակեսցի́ ա(մենայ)ն մարդ դիմակացք թագաւորի, եւ որ ոչ հնազանդեսցի բանի հրամանաց ն(ո)ր(ա)։

⁵Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց զխորհուրդս զայս, կոչեաց նաբուքոդոնոսոր արքայ ասորեստանեայց զհողեփեռնէս զսպարապետ ա(մենայ)ն զօրաց իւրոց՝ եւ ասէ ցնա. Ա́յսպէս ասէ արքայ մեծ՝ տէ́ր՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրիս. ահաւասիկ դու ելանիցես առաջի երեսաց իմոց, եւ ընտրեսցես առցես դու ընդ քեզ որք յուսացեալ են ՛ի զօրու(թ)ի(ւն)ս իւրեանց, հետեւակս հազարս հարիւր քսան. եւ բազմութի(ւն) յոյժ հեծելոց բեւրս երկոտասան։ եւ ելցես դու ընդ կողմն արեւմտից. քանզի ապա́խտ արարին զբանիւք հրամանաց իմոց։ Եւ պատուիրեսցես ն(ո)ց(ա), զի պատրաստեսցեն զերկիրն եւ զջուրսն. զի ելանե́մ ես բարկութ(եամ)բ իմով ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), եւ ծածկե́մ զերեսս ա(մենայ)ն երկրի, եւ առնեմ կոխա́ն ոտից զօրու(թեամ)բ իմով, եւ մատնեցից զն(ո)ս(ա) ՛ի յափշտակութի(ւն) ա(մենայ)ն զօրաց իմոց. եւ վիրաւորք ն(ո)ց(ա) լցցեն զձորս եւ զծործորս իւրեանց, եւ գե́տք խաղասցեն յարենէ ն(ո)ց(ա). եւ ածի́ց ես զգերութի(ւն) ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) ՛ի ծագաց երկրէ։ Եւ դու ելանիցես պատիցե́ս պաշարիցե́ս ինձ զսահմանս ն(ո)ց(ա). եւ ապա մատնիցեն քեզ զանձինս իւրեանց. եւ պահիցես ինձ զն(ո)ս(ա) յաւուր նեղու(թ)ե(ան) եւ կշտամբանա́ց ն(ո)ց(ա)։

⁶եւ ո́չ անխայեսցէ ակն իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որ ապա́խտ արարին զիս՝ տա́լ զն(ո)ս(ա) ՛ի մահ եւ յափշտակութի(ւն) յա(մենայ)ն երկրի քում. զի կենդանի́ եմ ես զօրու(թեամ)բ թագաւորութ(եամ)բ իմով. խօսեցա́յ՝ եւ առնե́մ զա(մենայ)ն զկամս իմ. եւ դու մի́ զանց առնիցես, եւ մի́ զմիով բանիւ զոր ետու քեզ հրաման. այլ կատարելով կատարեսցե́ս զա(մենայ)ն ո(ր)պ(էս) եւ ասացի քեզ։ եւ ո́չ յերկարեսցես առնել զայդ։
⁷Եւ ե́լ հողոփեռն յերեսաց տեառն իւրոյ. եւ կոչեա́ց առ ինքն զա(մենայ)ն իշխանս եւ զզօրագլուխս ասորւոց, եւ ընտրէ́ր ՛ի նոցանէ եւ թուէ́ր արս ՛ի պատերազմ. ո(ր)պ(էս) եւ հրաման ետ նմա տէրն իւր՝ բեւրս երկոտասան. եւ զհեծելազօրս աղեղնաւորս՝ բեւրս երկոտասան։

⁸եւ կարգէ́ր կազմէ́ր զն(ո)ս(ա) ճակատեալս ՛ի պատերազմ։ Եւ ա́ռ նա ո́ւղտս եւ գրաստս բազումս յոյժ, բառնա́լ զկահ եւ զկարասի, եւ խաշն՝ եւ արջառս, եւ երամակս այծից ՛ի դարմանս իւրեանց, որոց ո́չ գոյր թիւ։
⁹Եւ տայր ա(մենայ)նի ն(ո)ց(ա) թոշա́կ ՛ի ճանապարհ,
¹⁰ոսկի եւ արծաթ ՛ի տանէ́ թագաւորին բազում յոյժ։
¹¹Ե́լ ինքն եւ ա(մենայ)ն զօրքն ընդ նմա ՛ի պատերազմ, զի պատրաստեսցէ թագաւորին՝ ելանել ծածկել զերեսս ա(մենայ)ն երկրին արեւմտեայց՝ զինու կառօք եւ երիվարօք, եւ ընտիր ընտի́ր հետեւակօք, եւ որ այլեւս խառնեալ էին ՛ի ն(ո)ս(ա) իբրեւ զբազմու(թ)ի(ւն) մարախոյ, եւ իբրեւ զաւազ երկրի. զի ո́չ գոյր թիւ բազմու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա)։

¹²Եւ գնացին նոքա ՛ի նինուէ քաղաքէ՝ գնա́ց երից աւուրց ՛ի դամտն բեկեղիթայ, եւ բանակեցան նոցա մե́րձ առ լերինն ՛ի ձախակողմն վերին կիլիկիայ. եւ ա́ռ զա(մենայ)ն զօրս իւր՝ զհեծեալս եւ զհետեւակս, եւ զէնս եւ զկառս, եւ գնա́ց նա անտի ՛ի լեռնակողմն.
¹³եւ եհար նա զփուդ, եւ զղուդ. քանդէր եւ աւար հարկանէր զա(մենայ)ն որդիսն հռամասեայ եւ զիսմայելի, որ բնակեալ էին ընդ երեսս անապատին, ընդ հարաւակողմն քեղովնեայ։
¹⁴Եւ անց ընդ եփրատ գետ, եւ շրջեցաւ նա ը(ստ) միջագետս, եւ եհար վանեաց զա(մենայ)ն քաղաքս բարձունս որ ՛ի վ(ե)ր(այ) ձորոյն նաբովրայ էին, մինչեւ ՛ի սահմանս ծովուն։

¹⁵եւ հասանէր ունէր զսահմանս կիլիկեցւոց, եւ հարկանէր սատակէր զա(մենայ)ն դիմադարձս իւր։ Եւ եկն մինչեւ ՛ի սահմանս յափեթայ ՛ի հարաւակողմն, որ է́ դէմ յանդիման արաբիայ.
¹⁶եւ արգելեալ փակեաց զա(մենայ)ն որդիսն մադիամու, եւ հրձի́գ արար զա(մենայ)ն յարկս եւ զխորանս ն(ո)ր(ա), եւ աւերէր քանդէր զա(մենայ)ն գոմս խաշանց ն(ո)ց(ա)։
¹⁷Եւ է́ջ նա ՛ի դաշտն դամասկոսի յաւուրս հնձոց ցորենոյ, եւ հրձի́գ արար զա(մենայ)ն զանդս եւ զագարակս ն(ո)ց(ա), եւ զհօտս եւ զանդեա́յս ն(ո)ց(ա) արա́ր յապականութի(ւն). եւ զքաղաքս ն(ո)ց(ա) աւա́ր հարկանէր, եւ զմանկունս ն(ո)ց(ա) ջարդէր. եւ հարկանէ́ր սատակէր զերիտասարդս ն(ո)ց(ա) ՛ի բերան սրոյ։

¹⁸Եւ անկաւ ա́հ եւ երկեւղ ՛ի վ(ե)ր(այ) բնակչաց ծովեզերեայց՝ տիւրոսի եւ սիդոնի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բնակչացն սիւրիայ, եւ իւկինեայ. զա(մենայ)ն բնակիչսն յեմնանու։ Եւ որք բնակեալ էին յազովտոս, եւ յասակաղոն՝ երկեա́ն յոյժ ՛ի նմանէ.

¹Եւ առաքեցին առ նա՝ խօսել ը(ստ) նմա բանիւք խաղաղու(թ)ե(ան), եւ ասեն.
²ահաւասիկ մեք ծառա́յք նաբուքոդոնոսորայ եմք, եւ կացեալեմք առաջի քո, արա́ ը(ստ) մեզ՝ ո(ր)պ(էս) եւ հաճոյ թուի քեզ։
³զի ահա տունք մեր, եւ ա(մենայ)ն դաշտք ցորենոյ, եւ հօտք եւ անդեայք՝ եւ ա(մենայ)ն գոմք խաշանց մերոց՝ առաջի աչաց քոց, արա́ որպէս եւ բարի́ թուի քեզ. զի ահա եւ քաղաքք մեր՝ եւ բնակիչք ն(ո)ց(ա) ծառա́յք քո եմք, ե́կ մո́ւտ ՛ի սոսա, որպէս եւ բարի թուի́քեզ։
⁶Եւ եկին արք հրեշտակք առ հողափեռնէս, եւ պատմեցին նմա ըս(տ) բանիցս ըս(տ) այսոցիկ։
⁷եւ էջ ՛ի ծովեզրն ի́նքն եւ զօրք իւր, եւ պահապա́նս կացուցանէր ՛ի քաղաքս բարձունս։ Եւ ա́ռ նա ՛ի քաղաքաց անտի ա́ր ընտիրս պատերազմակիցս իւր։

⁹եւ ելին ընդառաջ ն(ո)ր(ա) քաղաքքն այնոքիկ
¹⁰երգովք եւ պսակօք՝ եւ ծնծղայիւք եւ թմբկօք։
¹¹եւ փորեաց նա զսահմանս ն(ո)ց(ա). եւ ՛ի բա́ց ընկէց զա(մենայ)ն զանտառ ն(ո)ց(ա)։
¹²Եւ էր հրաման տուեալ նմա սատակե́լ զաստուածս երկրին.
¹³զի միայն նաբուքոդոնոսորա́յ պաշտօն տարցին ա(մենայ)ն ազգք եւ ազինք. կարդասցեն զնա աստուած։
¹⁴Եւ եկն նա դէմ յանդիման եզրայելոմեայ, որ մե́րձ էր առ բնակիչսն, որ է դէմ յանդիման սարոյն մեծի́ հրէաստանի։
¹⁵եւ բանակեցա́ւ նա ՛ի մէջ գայեայ եւ բիշանու. եւ եղեւ անդ՝ ամիս մի ժողովե́լ ռոճիկս եւ դարմանս զօրաց իւրոց։

¹Իբրեւ զա́յն լուան որդիքն ի(սրաէ)լի եւ բնակիչքն հրէաստանի, զոր արար հողոփեռնէս ընդ ազգս եւ ընդ հեթանոսս, եւ զօրագլուխք արքային ասորեստանեայց. եւ ո՞րպէս քանդեաց զա(մենայ)ն մեհեանս ն(ո)ց(ա), եւ արա́ր զն(ո)ս(ա) յապականութի(ւն).
²եւ երկեան նոքա յոյժ յերեսաց ն(ո)ր(ա). եւ վ(ա)ս(ն) ե(րուսաղէ)մի՝ եւ տանն ա(ստուծո)յ իւրեանց խռովեցան. զի ընդ ա́յն ժամանակս էին դարձեալ ՛ի գերու(թեն)է անտի իւրեանց. եւ իբրեւ նո́րք էին ժողովեալք ՛ի հրէաստան. եւ զսեղանն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրեանց՝ եւ զսպասսն եւ զտունն ՛ի պղծու(թեն)է անտի դե́ռեւս էին սրբեալ։
³Եւ առաքեցին նոքա յա(մենայ)ն սահմանս շամրնի, եւ ՛ի կոնոբեթորովն, եւ ՛ի բեղմային, եւ յերեքով, եւ ՛ի քովքա, եւ ՛ի սովմայն, եւ ՛ի հովիտսն ղաղիմայ։

⁴եւ հասին կալան զա(մենայ)ն գլուխս լերանց բարձանց. եւ պարսպեցին զգեօղս որ էին ՛ի ն(ո)ս(ա). եւ կազմեցին եւ եդին անդ զդարմանս ՛ի գործ պատերազմի. զի ը(ստ) ա́յն ժամանակս էին հնձեալ զանդս ն(ո)ց(ա)։
⁵Եւ գրեա́ց յովակիմ քահանայ մեծ՝ որ էր յաւուրսն յայնոսիկ յե(րուսաղէ)մ, բնակչաց բատիղուայ, եւ բետոմեսթեայ, որ է ընդդէմ եզրոմելայ, ընդդէմ դաշտին՝ որ է մերձ առ դովթայիմ.
⁶եւ ասէ՝ ելէ́ք կալէ́ք զանցս լեռնային կողմանն։ զի ը(ստ) ա́յն էին մուտք ՛ի հրէաստան. եւ էր դիւրին ն(ո)ց(ա) արգելուլ զն(ո)ս(ա), քանզի նե́ղ էին անցք կրճից՝ զոր կարէին պահել ա́րք երկու։

⁷Եւ արարին որդիքն ի(սրաէ)լի՝ ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեաց ն(ո)ց(ա) յովակիմ քահանայ մեծ, եւ ծերակոյտք ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի որ նստէին յե(րուսաղէ)մ։
⁸Եւ կարդացին առ տ(է)ր ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի՝ յա(մենայ)ն սրտէ իւրեանց. եւ խոնարհեցուցին զանձինս իւրեանց՝ ինքեանք եւ կանա́յք իւրեանց.
⁹եւ ա(մենայ)ն պանդուխտք եւ վարձկանք՝ հանդերձ անասնօք իւրեանց պաշարեցան, եւ արծաթագին ծառայք նոցա արկին քո́ւրձ զմիջովք իւրեանց։

¹⁰եւ ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի կանամբք եւ մանկամբք իւրեանց որ բնակեալ էին յե(րուսաղէ)մ, ՛ի գո́ւճս իջեալ առաջի տաճարին տ(եառ)ն աղաչէին, եւ արկին մոխիր զգլխովք իւրեանց, եւ թօթափէին զքուրձն առաջի տ(եառ)ն, եւ զսրբու(թ)ե(ան) սեղանօքն քո́ւրձ արկանէին. եւ կարդացին նոքա առ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի ՛ի միասին յա(մենայ)ն սրտէ, զի մի́ մատնեսցէ ՛ի յափշտակութի(ւն) զտղայս ն(ո)ց(ա) յաւար, եւ զկանայս ն(ո)ց(ա) յաւար, եւ զքաղաքս ժառանգու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա) յապականութի(ւն), եւ զսրբու(թ)ի(ւն)ն ՛ի պղծու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի նախատինս՝ եւ յայպն հեթանոսաց։ Եւ լուաւ տ(է)ր ձայնի́ ն(ո)ց(ա), եւ ետես զնեղութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա)։ եւ էր ժողովուրդն ՛ի պահս բազումս ընդ ա(մենայ)ն հրէաստան եւ յե(րուսաղէ)մ առաջի սրբութե(ան)ցն տ(եառ)ն ամենակալի։

¹⁶Եւ յովակիմ քահանայ մեծ՝ եւ ամենեքեան որ կային առաջի տ(եառ)ն՝ քահանայք եւ պաշտօնեայքն տ(եառ)ն քո́ւրձ զգեցեալէին, եւ մատուցանէին զողջակէզս հանապազորդս եւ զաղօթս, եւ զկամա́ւ յօժարու(թ)ե(ա)ն, եւ զպատարագս ժողովրդեանն։
¹⁷եւ էր մոխիրն ՛ի վերայ վարշամակաց ն(ո)ց(ա) որ կայր ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց ն(ո)ց(ա). եւ գոչէին առ տ(է)ր յա(մենայ)ն սրտէ իւրեանց, յայցելութի(ւն) եւ ՛ի բարիս առնել տանն ի(սրաէ)լի։

¹Եւ պատմեցին հողոփեռնեայ զօրագլխի զօրացն ասուր, եթէ որդիքն ի(սրաէ)լի պատրաստեցան ՛ի պատերազմ, եւ զանցս լեռնային կողմանցն փակեցին, եւ պարսպեցին զա(մենայ)ն գլուխս լերանց բարձանց, եւ թաքուցին ՛ի դաշտս որոգայթս։
²Եւ բարկացաւ յոյժ հողոփեռնես բարկութ(եամ)բ մեծաւ. եւ կոչեաց նա զա(մենայ)ն իշխանսն մովաբայ, եւ զզօրագլուխսն ամովնայ, եւ զա(մենայ)ն նախարարս ծովեզերեայս.
³եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). պատմեցէ́ք դուք ինձ որդիք քանանու, ո՞վ են ժողովուրդս այս որ նստին ՛ի լեռնակողմանս. եւ զի՞նչ քաղաքք են յորում բնակեալ են սոքա՝ եւ կամ բազմութի(ւն) զօրա՞ց ն(ո)ց(ա). եւ ի՞ւ է ոյժ ն(ո)ց(ա) եւ կամ զօրու(թ)ի(ւն). կամ ո՞վ է թագաւոր ն(ո)ց(ա) եւ առաջնորդ զօրաց նոցա։

⁴եւ ընդէ՞ր թիւրեցին զմիտս իւրեանց, զի մի́ եկեսցեն ընդ առա́ջ իմ. այլ հպարտացան քան զա(մենայ)ն բնակիչս արեւմտեայցս։
⁵Եւ ասէ ցնա աքիովր առաջնորդ ա(մենայ)ն որդւոցն ամոնայ. լուիցէ տէր բանից ծառայի քոյ, եւ պատմեցից քեզ զճշմարիտն՝ վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանդ որ բնակեալ են ՛ի լեռնակողմանդ յայդմ որ մերձ առ քե́զս է. եւ ո́չինչ ելանէ ստութի(ւն) ՛ի բերանոյ ծառայի քոյ։
⁶Ժողովուրդս այս են յազգէ́ քաղդեացւոց.
⁷եւ պանդխտեցան զառաջինն ՛ի միջագետս. զի ո́չ կամեցան պաշտել զդիս հարց իւրեանց յերկրին քաղդեացւոց.

⁸եւ ելին նոքա ՛ի հայրենի երկրէն իւրեանց. եւ երկիր պագին ա(ստուծո)յ երկնաւորի զոր ճշմարտեալ ծանեան։ եւ եկեալ գնացին նոքա ՛ի միջագետս՝ եւ պանդխտեցան անդ աւուրս բազումս. եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) ա(ստուա)ծն ն(ո)ց(ա)՝ ելանել ն(ո)ց(ա) ՛ի պանդխտութ(են)էն եւ գալ յերկիրս քանանու. եւ բնակեցին անդ, եւ մեծացան ոսկւով եւ արծաթով՝ եւ անասնով բազմով։
⁹Եւ իջին նոքա յեգիպտոս, քանզի եղեւ սով յերկրին քանանացւոց, եւ պանդխտեցան անդ մինչեւ սնան, եւ եղեն անդ բազում յոյժ. եւ ո́չ էր թիւ ազգի ն(ո)ց(ա)։
¹⁰եւ յարեաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) արքայն եգիպտացւոց չարչարե́լ զն(ո)ս(ա) ցաւովք, եւ աղիւսովք, եւ արկին զն(ո)ս(ա) ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն)։

¹¹Եւ կարդացին նոքա առ ա(ստուա)ծ իւրեանց, եւ եհա́ր նա զերկիրն եգիպտացւոց հարուածովք անբժշկութե(ան)։ եւ հալածեցին հանին զն(ո)ս(ա) եգիպտացիքն յերեսաց իւրեանց։
¹²եւ ցամաքեցո́յց ա(ստուա)ծ զծովն կարմիր առաջի ն(ո)ց(ա),
¹³եւ ած զն(ո)ս(ա) ՛ի ճանապարհն սինայ, եւ ՛ի կադէսբառնեայ. եւ հանին զա(մենայ)ն բնակիչս անապատին։
¹⁴եւ բնակեցուցին յերկրին ամովրհացւոց. եւ զա(մենայ)ն զեսեբովնացիս սատակեցին զօրու(թեամ)բ իւրեանց։ Եւ անցին նոքա ը(ստ) յորդանան, եւ ժառանգեցին զա(մենայ)ն երկիրն.

²⁰եւ մերժեցին հանին յերեսաց իւրեանց զքանանացին, եւ զփերեզացին, եւ զյեբուսացին, եւ զսիւքեմ, եւ զա(մենայ)ն գերգեսացիս, եւ բնակեցին յերկրին աւուրս բազումս։
²¹Եւ մինչ ո́չ մեղանչէին առաջի ա(ստուծո)յն իւրեանց՝ էր ընդ նոսա ա(մենայ)ն բարութի(ւն). զի ա(ստուա)ծ որ ատեայ զանիրաւութի(ւն)՝ է́ր ընդ ն(ո)ս(ա)։
²²եւ յորժամ ՛ի բա́ց մերժեցին յիւրեանց զճանապարհս ուխտին ա(ստուծո)յ, սատակեցա́ն ՛ի պատերազմունս բազումս յոյժ. եւ գերեցան յերկիր օտար որ ո́չ իւրեանց էր. եւ տաճարն ա(ստուծո)յ իւրեանց եղեւ ՛ի կործանումն. եւ քաղաքք ն(ո)ց(ա) մատնեցան ՛ի ձեռս թշնամեաց ն(ո)ց(ա)։

²³Եւ այժմ դարձա́ն առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց՝ եւ ժողովեցան ՛ի գերու(թեն)է իւրեանց ուր էին ցրուեալք, եւ կալան զքաղաքն զե(րուսաղէ)մ ուր էր սրբութի(ւն)ն. եւ բնակեցին ՛ի լեռնակողմանն, զի էր աւերակ։
²⁴Եւ արդ այժմ տէր, եթէ անգիտութի(ւն) ինչ լինի ՛ի ժողովրդեան ն(ո)ց(ա), եւ մեղանչիցեն ա(ստուծո)յ իւրեանց, ակնկալեալ սպասեսցուք այսմիկ, զի ա́յս է ն(ո)ց(ա) գայթագղութի(ւն). եւ ապա գումարեսցուք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), եւ տացուք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) պատերազմ։
²⁵Ապա թէ չիցէ́ ինչ ն(ո)ց(ա) անիրաւու(թ)ի(ւն) առ ա(ստուա)ծն իւրեանց՝ զա́նց արասցուք առ նոքօք տէր. գուցէ պաշտպանիցէ ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ա(ստուա)ծն իւրեանց, եւ լինիցիմք մեք յամօ́թ նախատանաց ա(մենայ)ն երկրի։

²⁶Եւ եղեւ իբրեւ դադարեաց աքիովր ՛ի խօսելոյ զբանս զայս, տրտնջեաց ա(մենայ)ն բանակն որ շուրջ զխորանաւն։
²⁷եւ ասեն իշխանքն ցհողոփեռն, եւ որ բնակիչքն էին ծովեզերեայց եւ մովաբացւոց, զի պատուհասեսցէ զաքիովր. զի ո́չինչ երկնչիմք մեք յորդւոցն ի(սրաէ)լի. ժողովուրդ որ ո́չ ունի կա́ր ինչ զօրութե(ան) պատերազմի։
²⁸Արդ՝ ելցո́ւք մեք, եւ լիցին նոքա կերակուր ամենայն զօրաց քոց տէր հողոփեռն։

¹Եւ յորժամ դադարեցին ՛ի խօսելոյ իւրեանց, որ շուրջ էին զխորանաւն իւրեանց. եւ ասէ հողոփեռնէս զօրագլուխ զօրացն ասուր՝ ցաքիովր, առաջի ա(մենայ)ն զօրացն այլազգեաց. Ո՞վ ե́ս դու աքիովր, որ դիմակա́ց ես ժողովրդեանն այլազգեաց ամենեցուն՝ եւ առ որդիս մովաբայ, եւ որ վարձկանքս են յեփրեմայ.
²զի մարգարէացար մեզ ո(ր)պ(էս) եւ օրս այս, եւ ասես եթէ մի́ տացուք պատերազմ ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի. զի ա(ստուա)ծն նոցա պաշտպանէ ն(ո)ց(ա). եւ ո՞վ է ա(ստուա)ծ բաց ՛ի նաբուքոդոնոսորայ։ նա́ առաքէ զզօրու(թ)ի(ւն) իւր, եւ սատակէ զն(ո)ս(ա) յերկրէ. եւ ո́չ փրկէ զն(ո)ս(ա) ա(ստուա)ծն ն(ո)ց(ա)։

³Այլ մեք ծառայք ն(ո)ր(ա) վանե́մք զն(ո)ս(ա) իբրեւ զայր մի. եւ ո́չ կարասցեն կա́լ ընդդէմ հեծելազօր երիվարաց մերոց, եւ ջնջեսցո́ւք զն(ո)ս(ա) նոքօք. եւ զլերինս ն(ո)ց(ա) արբուցան ե́մք յարենէ նոցա. եւ դաշտք նոցա լցցին դիակամբք ն(ո)ց(ա). եւ ո́չ եւս կարասցեն կալ առաջի մեր, այլ կորնչելով կորնչիցին.
⁴ասէ արքայ նաբուքոդոնոսոր տէ́ր ա(մենայ)ն երկրի. քանզի ասաց՝ եւ ո́չ ընդունայնացան բանք բերանոյ ն(ո)ր(ա)։
⁵Այլ դու աքիովր վարձկան ամոնայ եւ խօսեցար զբանս զայս յանիրաւու(թ)ե(ան) քում. եւ ո́չ եւս յաւելցես տեսանել զերեսս իմ յօրէս յայսմանէ մինչեւ խնդրեցից վրէ́ժ յազգէն որ յեգիպտոսէն ելին. եւ ապա́ անցցէ սուր զօրաց իմոց ը(ստ) կողս քո.

⁶եւ կործանեսցիս ը(ստ) վիրաւորս բազումս յորժամ դարձայց։ այլ այժմ դարձուսցեն զքեզ ծառայք իմ ՛ի լեռնակողմն՝ եւ պահեսցեն զքեզ յանցս քաղաքի միոյ որ յանցս ճանապարհացն է, եւ մի́ կորնչիցիս մինչեւ սատակեսցիս նոքօք հանդերձ. եւ եթէ յուսա սրտիւ քով եթէ ոչ մատնին՝ յայդ ինչ մի́ վստա́հ լինիցիս. զի խօսեցայ՝ եւ ո́չ անցանէ բան մի́ ՛ի բանից իմոց։
⁷Եւ ե́տ հրաման հողոփեռնէս ծառայից իւրոց որ կային առաջի ն(ո)ր(ա), կապե́լ զաքիովր, եւ տանել զնա ՛ի բետիուղա, եւ մատնել զնա ՛ի ձեռս որդւոցն ի(սրաէ)լի։

⁸եւ կալան զնա ծառայք ն(ո)ր(ա), եւ ածին զնա արտաքոյ բանակին ՛ի դաշտ անդր, եւ գնացին նոքա ՛ի դաշտէ անտի, եւ եկին ՛ի լեռնակողմն աղբերցն ՛ի ներքոյ բետիուղայ, որ է շամրին։ Եւ իբրեւ տեսին զն(ո)ս(ա) արք քաղաքին ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ լերինն, առին նոքա զզէնս իւրեանց եւ յարձակեցան ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ՛ի գլուխ լերինն. եւ ա(մենայ)ն այր պարսաւոր կալան զելս ն(ո)ց(ա) եւ քարաձի́գ արարին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։
⁹եւ մտին նոքա ը(ստ) լեռնոտամբն, եւ կապեցին զաքիովր, եւ ընկեցին զնա առ լեռնոտինն. եւ նոքա գնացին դարձան առ տէրն իւրեանց։

¹⁰Եւ իջին որդիքն ի(սրաէ)լի ՛ի քաղաքէ անտի եւ հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)՝ եւ լուծին զնա, եւ տարան ՛ի բետուղա. եւ կացուցին զնա ը(ստ) իշխանս քաղաքին իւրեանց
¹¹որք էին յաւուրսն յայնոսիկ՝ ոզիա որդի միքեայ յազգէ շմաւոնի, եւ քարմի որդի եղքիէլի։
¹²Եւ ժողովեցին զա(մենայ)ն զծերս քաղաքին՝ եւ զա(մենայ)ն երիտասարդս, եւ զա(մենայ)ն կանայս յեկեղեցին. եւ կոչեցին զաքիովր ՛ի մէջ ա(մենայ)ն ժողովրդեանն. եւ հարցանէ́ր զնա ոզիա, եթէ վ(ա)ս(ն) է՞ր եղեւ ը(ստ) քեզ ա́յդ անցք. եւ նա տա́յր պատասխանի, եւ պատմէր զբանս խորհրդոյն հողոփեռնեայ. եւ զա(մենայ)ն բանսն զոր խօսեցաւ ինքն ՛ի մէջ իշխանացն որդւոցն ասուր.

¹³զորինչ միանգամ մեծաբանեալ խօսեցաւ հողոփեռնես վ(ա)ս(ն) տանն ի(սրաէ)լի։
¹⁴Եւ ՛ի գո́ւճս իջեալ ա(մենայ)ն ժողովուրդն երկրին երկի́ր պագանէին ա(ստուծո)յ, աղաղակէին եւ ասէին։
¹⁵Տ(է)ր ա(ստուա)ծ երկնից՝ տե́ս զամբարտաւանու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա), եւ ողորմեաց խոնարհու(թ)ե(ան) ազգիս մերում, եւ նայեա́ց ՛ի սրբու(թ)ի(ւն) քո տ(է)ր յաւուրս յայսմիկ։
¹⁶եւ աղաչեցին։ Եւ մխիթարեցին զաքիովր, եւ գովեցին յոյժ զնա։
¹⁷եւ ա́ռ զնա ոզիա յեկեղեցւոյ անտի եւ տարա́ւ ՛ի տուն իւր.
¹⁸եւ արար նմա կոչունս ծարոցն եւ քահանայիցն։ եւ կարդացին զգիշերն զայն ա(մենայ)ն առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։

¹Եւ ՛ի վաղիւ անդր պատուիրեաց հողոփեռն զօրաց իւրոց, եւ ժողովեցան որ եկեալն էին նմա յօգնականու(թ)ի(ւն), չուել գնա́լ ՛ի բետիղուա, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ելից լեռնակողմանն, եւ հասանե́լ տալ պատերազմ ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի։
²Եւ կազմեցան պատրաստեցան՝ գնացին յաւուրն յայնմիկ, ա(մենայ)ն այր պատերազմի, եւ ա(մենայ)ն հետեւակազօր պատերազմողացն հարիւր եւթանասուն հազար, եւ հեծելազօրքն վառեալք երկոտասան հազար. թող զայլ ռամիկն ա(մենայ)ն, եւ զկա́հ եւ զկարասի բազում սաստիկ յոյժ։

³Եւ բանակեցան նոքա ՛ի հովիտն որ մե́րձ էր ՛ի բետիղուա ՛ի վ(ե)ր(այ) աղբերն. եւ հանին զառաջս բանակացն ը(ստ) հարաւակողմն ՛ի լայնութի(ւն) մինչեւ ՛ի գովթայիմ, մինչեւ ՛ի բեղբեմ. եւ յերկայնու(թ)ի(ւն) ՛ի բետիղուայ մինչեւ ՛ի կիամ, որ է ընդդէմ յեզրայելովմայ, ա́յս ինքն է յեզրայէլ։
⁴Եւ որդիքն ի(սրաէ)լի իբրեւ տեսին զա́յնչափ բազմութի(ւն)ն խռովեցան յոյժ, եւ ասեն ա́յր ցընկեր իւր. այժմ լիզո́ւն նոքա զա(մենայ)ն երեսս երկրի, եւ ո́չ լերինք բարձունք, եւ ո́չ ձորք եւ բլուրք կարասցեն կա́լ առաջի զօրութե(ան) դոցա։
⁵Եւ առին որդիքն ի(սրաէ)լի ա́յր իւրաքանչիւր զզէն իւր, եւ լուցանէին ջահս ՛ի վ(ե)ր(այ) աշտարակացն քաղաքին, եւ կային պահէին զա(մենայ)ն գիշերն զայն։

⁶Եւ յաւուրն երկրորդի եհան հողոփեռնես զա(մենայ)ն զհեծելազօրն դէմ յանդիման որդւոցն ի(սրաէ)լի որ էին ՛ի բետիղուա, եւ հաս նա ՛ի վ(ե)ր(այ) ելից քաղաքին նոցա, եւ զաղբերս ջրոցն քննեաց, եւ աճապարէր պաշարել զն(ո)ս(ա). եւ հարկանէր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) բանակս բանակս յարա́նց պատերազմողաց. եւ ինքն չուէր գնայր անդրէն ՛ի բանակն իւր։
⁸Եւ մատեան առ նա ա(մենայ)ն որդիքն ամովնայ, եւ ա(մենայ)ն ժողովք եւ առաջնորդք որդւոցն մովաբաու, եւ զօրագլուխք ծովեզերեայցն՝ եւ ասեն։

⁹Լուիցէ́ բանից ծառայից իւրոց տէր մեր, զի մի́ լիցին հարուածք զօրաց քոց. զի ժողովուրդ որդւոցս ի(սրաէ)լի ո́չ են յուսացեալ ՛ի նիզակս իւրեանց, եւ ո́չ ՛ի զէնս այլ ՛ի վ(ե)ր(այ) լերանց բարձանց իւրեանց յորում բնակեալ են ՛ի ն(ո)ս(ա). ո́չ իսկ հնա́ր է հասանել ՛ի ն(ո)ս(ա)։ Եւ արդ տէր՝ մի́ տար դու ը(ստ) ն(ո)ս(ա) մարտ պատերազմի՝ ո(ր)պ(էս) եւ լինի պատերազմ. եւ ո́չ անկցի մի այր ՛ի զօրաց քոց. այլ հանդարտեա́ եւ մնա դու ՛ի բանակիս քում, եւ ապրեցուսցես դու զզօրս քո. այլ կալցին ծառայք քո զաղբերս ջուրցն որ ելանէ ՛ի լեռնոտանէ անտի. քանզի անտի́ ըմպեն ա(մենայ)ն բնակիչք քաղաքիդ. եւ սատակին նոքա ՛ի ծառաւոյ, եւ ապա ինքեա́նք իսկ մատնեսցեն զքաղաքն ՛ի ձեռս քո. եւ ա(մենայ)ն զօրավարօք մերովք ելանեմք ՛ի վերայ լերանց բարձանց որ մերձաւորքս իցեն, եւ բնակեսցուք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) իբրեւ զայր մի. քանզի սպառեսցին նոքա ՛ի սովոյ եւ ծառաւոյ, ինքեանք եւ կանայք իւրեանց եւ որդիք իւրեանց մինչչե́ւ եկեալ իցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) սուր. տապաստ անկցին ՛ի հրապարակս քաղաքին իւրեանց, եւ հատուսցես ն(ո)ց(ա) զհատուցումն չարութե(ան) ն(ո)ց(ա). փոխանակ զի ՛ի կռիւ կացին եւ ո́չ հնազանդեցան քեզ խաղաղութ(եամ)բ։

¹⁰Եւ հաճո́յ թուեցաւ խորհուրդն՝ հողոփեռնեայ եւ ա(մենայ)ն ծառայից ն(ո)ր(ա), եւ հրաման ետ առնել ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցանն։ եւ գնաց բանակ որդւոցն ամոնայ, եւ ընդ ն(ո)ս(ա) հազարք հինգ յորդւոցն ասուր, եւ բանակեցան նոքա ՛ի ձոր հովտին, եւ հասին կալան նոքա զաղբերս ջուրցն զորդւոցն ի(սրաէ)լի։ Եւ ելին որդիքն եսաւայ, եւ որդիքն ամոնայ, եւ բանակեցան ընդ կողմն լերինն ընդդէ́մ դովթայիմայ. եւ առաքեցին ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն ՛ի հարաւակողմն կոյս՝ եւ ընդ հիւսւսի ընդդէ́մ եգրեբիղայ՝ որ է մերձ ընդ քուշ, որ է ՛ի վ(ե)ր(այ) ձորոյն քումուրայ։ եւ այլ զօրք ասորեստանեայցն բանակեցան ՛ի դաշտին՝ եւ ծածկեցին զա(մենայ)ն երեսս երկրին։ եւ այլ ռամիկքն՝ կահիւ եւ կարասով եւ խորանօք հանդերձ բանակեցան անդէն բ(ա)զ(ու)մ մեծութ(եամ)բ։ Եւ որդիքն ի(սրաէ)լի գոչեցին առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց, զի զահի հարեալ սպառեալ էին ոգիք ն(ո)ց(ա). քանզի պատեալ պաշարեալ էր զնոսա թշնամեաց ն(ո)ց(ա). եւ ո́չինչ էր հնար ն(ո)ց(ա) ելանել ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա). եւ կացին պաշարեցին զնոսա զօրքն ասուրայ զինու կառօք եւ երիվարօք իւրեանց զաւուրս երեսուն եւ չորս։

¹¹Եւ լքան պարտասեցան ա(մենայ)ն բնակիչք բետիղուայ. եւ ա(մենայ)ն ամանք ն(ո)ց(ա) սպառեալ էին ՛ի ջրոյ, եւ գուբք սպառեալ թափեալ էին. եւ ո́չ գոյր ըմպելի միում աւուր, եւ զոր ըմպէին չափով եւ կշռով ըմպէին։
¹²եւ ՛ի վարանի եւ ՛ի տարակուսի կային կանայք եւ մանկունք ն(ո)ց(ա). եւ երիտասարդք ն(ո)ց(ա) լքեալ էին ՛ի ծառաւոյ, եւ գլորեալք կային ընդ հրապարակս քաղաքին, եւ ը(ստ) անցս դրանցն. եւ ո́չ ուստեք էր ն(ո)ց(ա) մխիթարու(թ)ի(ւն)։ Եւ ժողովեցան ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի վ(ե)ր(այ) ոզիայ՝ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) իշխանաց քաղաքին, երիտասարդք եւ կանայք եւ մանկտին, եւ լացին ն(ո)ք(ա) ձայնիւ մեծաւ, եւ ասեն առաջի ա(մենայ)ն ծերոց ժողովրդեանն։

¹³Դա́տ արասցէ ա(ստուա)ծ ՛ի մէջ մեր եւ ՛ի մէջ ձեր, զի արարէք առ մեզ իրս անիրաւու(թ)ե(ան), առ ՛ի չխօսելոյ ձեր ՛ի խաղաղութի(ւն) ընդ որդիսն ասուր։
¹⁴եւ արդ՝ ո́չոք է որ օգնէ մեզ, այլ մատնեաց զմեզ ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռս ն(ո)ց(ա), զի տապա́ստ անկցուք մեք առաջի ն(ո)ց(ա), եւ ՛ի կորուստ մեծի ծարաւոյ։
¹⁵Արդ այժմ աղաչեցէ́ք դուք զն(ո)ս(ա), եւ տո́ւք յաւար նոցա զքաղաքս ա(մենայ)ն։
¹⁶զի լա́ւ է մեզ լինել ՛ի յափշտակութի(ւն) ն(ո)ց(ա) եւ ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն)՝ եւ կեցցեն անձինք մեր. քանզի ո́չ կարեմք տեսանել զմահ տղայոց եւ զկանանց աչօք մերովք, զի պակասեալ սպառեալ են ոգիք ն(ո)ց(ա)։

¹⁷արդ վկայե́մք ձեզ առաջի երկնից եւ երկրի, եւ ա(ստուծո)յ հարցն մերոց որ խնդրէ զվրէժ անձանց մերոց, եւ ըստ մեղաց մերոց. զի մի́ արասցէ ըս(տ) բանիցս այսոցիկ յաւուրս յայնոսիկ։
¹⁸Եւ եղեւ լալումն եւ ողբումն մե́ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) եկեղեցւոյն ամենեցուն ՛ի միասին, եւ գոչեցին նոքա առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ձայնիւ մեծաւ։
²³Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) ոզիա. քաջալերեցարո́ւք եղբարք, եւ համբերեցէ́ք աւուրս եւս հինգ, յորում աւուր առաքէ տ(է)ր զողորմութի(ւն) իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր.
²⁴զի ո́չ թողու նա զմեզ ՛ի սպառ.

²⁵եւ յորժամ անցանիցեն ա́յս աւուրք, եւ ո́չ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր օգնութի(ւն)՝ արարի́ց ձեզ ըս(տ) բանիցս այսոցիկ։ եւ արձակեաց զժողովուրդս ՛ի տունս իւրեանց. եւ յաշտարակս եւ ՛ի պարիսպս քաղաքին զգուշանալ ՛ի թշնամեացն։ եւ էին ՛ի վարանս եւ ՛ի մեծ տարակուսանս։

¹Եւ լուաւ յաւուր յայնմիկ յուդիթ դուստր մերարեայ. որդւոյ ոքոզեայ. որդւոյ յովսեփու. որդւոյ ոզիելեայ. որդւոյ եղկիեայ. որդւոյ եղիեսու. որդւոյ քեղկեայ. որդւոյ եղիաբու. որդւոյ նաթանայելի. որդւոյ սամամիեղեայ. որդւոյ սարա սադդէ. որդւոյ ի(սրաէ)լի։
²եւ այր ն(ո)ր(ա) մանասէ՝ յազգէ նորուն, եւ ՛ի հայրենեաց ն(ո)ր(ա)։ եւ մեպա́ւ այր ն(ո)ր(ա) յաւուրս հնձոց գարեաց.
³զի կա́յր նա ՛ի վ(ե)ր(այ) հնձողաց իւրոց ՛ի դաշտին. զի յընթանալ խորշակին եւ գա́լ հասանել ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ նորա. յորմէ եւ մեռաւ իսկ ՛ի բետիղուա ՛ի քաղաքի իւրում. եւ թաղեցաւ նա առ հարս իւր յագարակին որ մե́րձ էր առ դովթայիմն, եւ ՛ի բաղսովն։
⁴Եւ նստեր յուդիթ այրի́ ՛ի տան իւրում ա́մս երիս եւ ամիսս չորս։

⁵եւ արար նա տաղաւար ՛ի տանիս տանն իւրոյ. եւ ած քուրձ ՛ի վ(ե)ր(այ) միջոյ իւրում. եւ է́ր արկեալ զիւր եւ հանդերձ այրութե(ան).
⁶եւ պահէր նա՝ զա(մենայ)ն աւուրս այրու(թ)ե(ա)ն իւրոյ. բայց միայն զօր շաբաթուն եւ զամսամտից եւ զտարեկանացն, եւ զուրախութե(ան) տանն ի(սրաէ)լի։
⁷Եւ է́ր նա գեղեցիկ յոյժ տեսանելով. եւ եթող նմա մանասէ այր նորա ոսկի եւ արծաթ, ծառայս եւ աղախնայս, եւ ա́նդս եւ ագարակս, եւ անասուն. եւ ինքն յուդիթ դարմանէ́ր զայն։
⁸եւ ո́չ ոք ինչ ասէր վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) բա́ն չարու(թ)ե(ան). զի երկիւղա́ծ էր նա յոյժ ՛ի տ(թեն)է։

⁹Եւ իբրեւ լուաւ նա զբանն ժողովրդեանն զոր խօսեցան ապիրատութ(եամ)բ ընդ իշխանին. զի պակասեալ էին նոքա ՛ի ծառաւոյ։ եւ լուաւ յուդիթ զբանսն ոզիայ զոր խօսեցաւ ընդ ժողովուրդսն, եւ ո(ր)պ(էս) վկայեա́ց նոցա՝ մատնել զքաղաքն յետ հինգ աւուրն ՛ի ձեռս ասորեստանեացն։ Եւ առաքեաց զնաժիշտն իւր՝ որ էր ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ընչից իւրոց, եւ կոչեաց զոզիայ, եւ զքաբրին, եւ զքարմին, եւ զծերս ա(մենայ)ն քաղաքին իւրոյ.

¹⁰եւ եկին առ նա։ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). Լուարուք ինձ բնակիչք բետիղուայ, զի ո́չ ուղիղ են բանք ձեր զոր խօսեցարուք առաջի ժողովրդեանդ յաւուրս յայսմիկ. եւ երդմամբ հաստատեցէք զոր խօսեցարուքն առաջի ա(ստուծո)յ ՛ի միջի ձերում, եւ ասացէք մատնել զքաղաքս ՛ի ձեռս թշնամեաց մերոց, եւ եթէ ո́չ տ(է)ր առաքէ զօգնականու(թ)ի(ւն) մեզ։
¹¹Եւ արդ դուք որ փորձէքդ զա(ստուա)ծ յաւուրս յայսմիկ. արդ հաստատեալ կայ այդ ՛ի մէջ որդւոց մարդկան։
¹²եւ ահա այժմ զտ(է)ր զամենակալ ո́չ հարցէք, եւ ո́չ ինչ գիտացէք.

¹³զի խորու(թ)ի(ւն) սրտի մարդոյ ո́չ գտանի, եւ բանից սրտից ն(ո)ց(ա) ո́չ հասանէք. զիա՞րդ զա(ստուա)ծ որ արա́ր զայս ա(մենայ)ն քննել մարտիցէք, եւ զկամս ն(ո)ր(ա) գիտիցէք, եւ կամ ՛ի խորհուրդս ն(ո)ր(ա) հայիցիք. քա́ւ լիցի ձեզ եղբարք. մի́ բարկացուցանիցէք զտ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։
¹⁴եթէ ո́չ կամիցի յաւուրս հինգ օգնել մեզ. նա ունի զիշխանութի(ւն)ն. յորս կամի պաշտպան լինի մեզ յորում եւ իցէ, եւ կամ սատակե́լ զմեզ առաջի թշնամեաց մերոց։
¹⁵Այլ դուք մի́ գրաւէք ՛ի ձեզ զխորհուրդս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ, զի ո́չ ո(ր)պ(էս) մարդո́յ է ա(ստուծո)յ սպառնալիք, եւ ո́չ ո(ր)պ(էս) որդւոյ մարդոյ մարդոյ զի տանջէ։

¹⁶այլ այժմ կացեալ ա́կնկալցուք գտանե́լ ՛ի նմանէ զողորմութի(ւն), աղաչեսցո́ւք եւ կարդասցուք առ նա յօգնականութի(ւն) մեզ. եւ լուիցէ́ ձայնի աղօթից մերոց՝ եթէ իցէ նմա հաճոյ։
¹⁷զի ո́չ երբէք յարուցեալ է այդպիսի ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգիս մերոյ, եւ ո́չ լեա́լ է այդպիսի մինչեւ ցայսօր, ո́չ յասգիս մերում, եւ ոչ ՛ի տոհմի մերում, եւ ոչ ՛ի ժողովրդեան մերում, եւ ո́չ ՛ի քաղաքս մեր։ Ո́չ պագանեն երկիր ձեռագործաց
¹⁸որպէս եղեւ յաւուրսն առաջինս. վ(ա)ս(ն) որոյ մատնեցան ՛ի սո́ւր եւ ՛ի յափշտակութի(ւն) հարքն մեր, եւ կործանեցան կործանումն մե́ծ առաջի թշնամեաց իւրեանց։
¹⁹Այլ մեք զա́յլ ա(ստուա)ծ ո́չ գիտացաք բա́ց ՛ի նմանէ յոր յուսամքն զի ո́չ անտես առնէ զմեզ.

²⁰եւ ո́չ զազգս մեր մատնել այսպէս՝ որպէս եւ ուխտեցէք դուք. եւ կամ աւա́ր հարկանել զսրբութի(ւն)ս մեր. եւ կամ թէ չխնդրիցէ զվրէժ անարգանաց թշնամեաց սրբու(թ)ե(ան)ս, եւ զմա́հ զեղբարցս մերոց, եւ զգերութի(ւն) երկրիս, եւ զաւերումն ժառանգու(թ)ե(ան)ս մերոյ դարձուցանէ ՛ի գլուխս մեր, յա(մենայ)ն հեթանոսս՝ ուր եւ ծառայիցեմք ն(ո)ց(ա). եւ եղիցուք յամօթ եւ ՛ի նախատինս առաջի այնոցիկ որոց ստացեալն իցէ զմեզ։ զի ո́չ ուղղեսցի ծառայութի(ւն)ս մեր ն(ո)ց(ա) յուրախութի(ւն), այլ յանարգութի(ւն) եւ ՛ի կործանումն ն(ո)ց(ա) արասցէ զմեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։

²¹Եւ արդ եղբարք՝ ցուցցո́ւք մեք եղբարց մեր, զի ՛ի մե́զ կան կախեալ ոգիք ն(ո)ց(ա), եւ սրբութի(ւն)քն եւ սեղանն՝ եւ տաճարն հաստատեալ կայ ՛ի մեզ։ եւ արդ՝ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)նի այսորիկ գոհացարուք զա(ստուծո)յ մերմէ, որ փորձէն զմեզ, ո(ր)պ(էս) եւ զհարսն մեր։
²²Յիշեցէ́ք ո՞րչափ արար ընդ աբրահամուն, եւ ո՞(ր)պ(էս) արար ընդ սահակայ, եւ կամ ընդ յակոբայ ՛ի միջագետս ասորւոց, ՛ի հովուել ն(ո)ր(ա) խաշանցն ղաբանու եղբօր մօր իւրոյ։
²³զի ո́չ եթէ որպէս զնոսայն փորձեաց առ ՛ի ճանաչել զխորհուրդս սրտից նոցա, եւ զմեր մեղս ո́չ խնդրեսցէ. այլ ՛ի խրատե́լ եւ ուսուցանե́լ տանջէ տ(է)ր զմերձաւորս իւր։

²⁸Եւ ասէ ցնա ոզիա. զա(մենայ)ն զոր ինչ ասացերդ՝ ՛ի լրութ(են)է սրտի եւ ՛ի բարւոք մտէ խօսեցար, եւ ո́չոք է որ ընդդէմ դառնայ բանից քոց. զի ո́չ միայն այսօր յայտնեցաւ իմաստու(թ)ի(ւն)դ քո, այլ յաւուրցն առաջնոց գիտաց ա(մենայ)ն ժողովուրդդ զհանճարդ քո. վ(ա)ս(ն) զի բարւոք են ասեղծուածք սրտի քոյ։ այլ ժողովուրդս ծարաւեաց յոյժ, եւ հա́րկ եղեւ մեզ առնել՝ ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաք ընդ դոսա. եւ ածել ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր զերդումն զորով ո́չ կարեմք անցանել։
²⁹արդ աղաչեա́ դու խնդրուածովք զա(ստուա)ծ, զի կին արդա́ր ես դու, եւ առաքեսցէ́ տ(է)ր զանձրեւ՝ եւ լցցին գուրքս, եւ ո́չեւս պակասեսցուք։

³⁰Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) յուդիթ. լուարո́ւք դուք ինձ. եւ արարից ես իրս մի, որ պատմեսցի ազգաց մինչեւ յազգս, եւ որդւոց մինչեւ յորդիս։
³²Դուք կացջի́ք առ դրան քաղաքիս՝ զգիշերս զայս, եւ ելից ես նաժշտաւս իմով. եւ յաւուրս յայս յոր ուխտեցէք մատնել զքաղաքս զայս ՛ի ձեռս թշնամեաց մերոց, այցելո́ւ լիցի տ(է)ր ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն իմ։
³³եւ դուք մի́ քննէք զգործսն իմ զոր գործելոց եմ. քանզի ո́չ իսկ ասացից ձեզ, մինչեւ կատարեսցի այն զոր ե́սն առնեմ։

³⁴Եւ ասէ ոզիա՝ իշխանօքն հանդերձ ցնա. գնա́ դու ՛ի խաղաղութի(ւն). եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի եղիցի ը(ստ) քեզ խնդրե́լ զվրէժ ՛ի թշնամեաց մերոց։ Եւ նոքա դարձան ՛ի տաղաւարէ անտի յուդթայ յիւրաքանչիւր տեղիս պահպանու(թ)ե(ան) պարսպացն։

¹Եւ անկաւ յուդիթ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց. եւ ՛ի բա́ց առ զքուրձն որ զգեցեալ էր ինքեան, եւ ցանեաց մոխիր ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ իւրոյ։ եւ էին ՛ի նմին ժամու խունկք մատուցեալք երեկոյինք յե(րուսաղէ)մ ՛ի տաճարին տ(եառ)ն։ եւ կարգաց նա ձայնիւ մեծաւ առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ. եւ ասէ յուդիթ։
²Տ(է)ր ա(ստուա)ծ հօրն իմոյ շմաւոնի, որում ետո́ւր զսուրն ՛ի ձեռն խնդրել զվրէժն յայլազգեաց,

³որք լուծին զարգանդ կուսին ՛ի պղծութի(ւն), եւ մերկացուցին զանդամս ՛ի նախատինս, եւ խայտառակեցին զկուսու(թ)ի(ւն)ն ՛ի թշնամանս. որ ո́չ եղեն հաճոյ առաջի քո. վ(ա)ս(ն) որոյ ետուր իսկ զիշխանս ն(ո)ց(ա) հանդերձ անկողնովքն որով դատապարտեցանն յարիւն. եւ սատակեցեր զծառայսն հանդերձ տերամբք իւրեանց, եւ զհարսն ՛ի վերայ աթոռոց իւրեանց. եւ ետուր զկանայս ն(ո)ց(ա) յաւար, եւ զդստերս ն(ո)ց(ա) ՛ի գերու(թ)ի(ւն). եւ զա(մենայ)ն զաւարն ՛ի բաժինս որդւոց սիրելեաց քոց որ նախանձեցան զնախանձ քո. եւ գարշանս համարեցան զպղծութի(ւն) քեռն իւրեանց, եւ կարդացին զքեզ յօգնականու(թ)ի(ւն)։ Եւ արդ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ, լո́ւր ձայնի աղախնոյ քոյ, եւ նայեաց ՛ի խնդրուածս այրւոյս.

⁴զի դո́ւ արարեր զայն յառաջ ընդ ն(ո)ս(ա), եւ յետ այնորիկ, եւ այժմ, եւ որ գալոցն է զայն դո́ւ խորհեցար. եւ որ եղեւ ո(ր)պ(էս) եւ կամեցար, եւ յանդիմա́ն եղեն քեզ ո(ր)պ(էս) եւ խորհեցար։
⁵եւ ասացին, ահաւասիկ մեք. զի ա(մենայ)ն ճանապարհք քո պատրա́ստ են, եւ դատաստանք քո կանխագէ́տք են։
⁶Զի ահաւասիկ ասորեստանեայն ելից զօրօք իւրովք զերկիրս. եւ բարձրացան հեծելովք երիվարացն, եւ հպարտացեալ մեծամտեաց ՛ի բազուկ հետեւակացն բազմու(թ)ե(ան), եւ յուսացան ՛ի նիզակս եւ ՛ի սպառազինու(թ)ի(ւն)ս, եւ ՛ի կորովս աղեղնաւորացն եւ պարսաւորացն. եւ ո́չ գիտացին թէ դո́ւ տ(է)ր ես որ խորտակես զպատերազմունս, եւ տ(է)ր է անուն քո։ Փրկեա́ զմեզ ՛ի նեղութ(են)էս։

¹¹եւ ցրուեա́ զզօրու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ամենակալ. եւ խորտակեա́ ընկեա́ զզօրութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա) բարկութ(եամ)բ քով. զի կամեցան պղծել զսրբութի(ւն)ս քո եւ զյարկս անուան բնակութե(ան) փառաց քոց, եւ կործանել երկաթով զեղջերս սեղանոյ սրբոյ քոյ։
¹²Նայեա́ց եւ տես զամբարտաւանութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), եւ առաքեա́ զբարկութի(ւն)ս քո ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց ն(ո)ց(ա), եւ տո́ւր ձեռն աղախնոյ քոյ, եւ այրւոյս զօրու(թ)ի(ւն)՝ զոր խորհեցայս առնել.
¹⁵եւ հա́ր կործանեա́ զծառայն խաբանօք շրթանց իմոց, եւ զիշխանն ծառայիւքն իւրովք. եւ խորտակեա́ զսաստկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) ՛ի ձեռն կնոջս։

¹⁶զի ոչ եթէ ՛ի բազմու(թեն)է է քո զօրու(թ)ի(ւն)դ. եւ ո́չ կարըդ քո յայնս է որ հզօրքն են. այլ խոնարհա́ց ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ, եւ կարօտելո́ց ես օգնական, տկարա́ց ես ընդունելութի(ւն), կարօտելո́ց ես խնդրակ, անյուսի́ց ես փրկիչ։
¹⁷Այո́ ա(ստուա)ծ հօրմ իմոյ, եւ ա(ստուա)ծ ժառանգութե(ա)ն ի(սրաէ)լի. տ(է)ր երկնից եւ երկրի, արարի́չ ջուրց. թագաւոր ա(մենայ)ն ստացուածոց քոց դո́ւ ես։
¹⁸լո́ւր աղօթից աղախնոյ քոյ. տո́ւր ինձ բանս զի խօսեցա́յց զն(ո)ս(ա) ՛ի կործանումն նոցին՝ որ եկեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) կտակարանաց քոց, եւ ՛ի վերայ տա́ն քոյ՝ եւ բարձունս սիոնի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բնակութե(ան) որդւոց քոց, զի խորհեցան զխորհուրդս խի́ստս.

¹⁹եւ ծանո́ զբարձր բազուկ քո ժառանգութե(ան) քոյ, եթէ դո́ւ ես ա(ստուա)ծ՝ որ տիրես ա(մենայ)ն զօրութե(ան)ց եւ իշխանութե(ան)ց. զի ո́չ ոք է որ պաշտպա́ն լինի ազգիս ի(սրաէ)լի բա́ց ՛ի քէն տ(է)ր։

¹Եւ իբրեւ դադարեաց յուդիթ յաղօթից իւրոց, եւ կատարեաց զբանս զայս. եւ յո́տն եկաց յերեսացն խոնարհելոց.
²եւ կոչեաց զնաժիշտն իւր, եւ էջ ՛ի տուն իւր նա ուր կատարէր զաւուրս շաբաթուց, եւ զաւուրս տօնիցն։
³Մերկացա́ւ յիւրմէ զքուրձն զոր զգեցեալն էր, եւ ՛ի բա́ց եհան զհանդերձն այրութե(ան) իւրոյ, եւ լաց զմարմինս իւր ջրով, եւ օծա́ւ իւղով անուշիւ. եւ եհիւս զհեր գլխոյ իւրոյ, եւ կապեաց զապարաւշն ՛ի ճակատ իւր. եւ զգեցա́ւ զհանդերձ ուրախու(թ)ե(ան) իւրոյ, զոր զգենոյր առ կենդանութ(եամ)բ առն իւրոյ մանասէի.

⁴եւ ագանէր կօշիկս ոսկեղօծս. եւ արկանէր ապարանջանս ՛ի ձեռս իւր, եւ արկանէր քայռս յականց պատուականաց ընդելուզեալս մարգարտով ՛ի պարանո́ց իւր, եւ մատանիս ՛ի մատունս իւր, եւ զգորմապահանգս ՛ի գլուխ իւր. եւ յօրինէր կազմէր ա(մենայ)ն զարդու իւրով, եւ պայծառանայր առաւել յոյժ առ ՛ի խաբել եւ պատրել զամենեսին ՛ի գեղ երեսաց իւրոց՝ որ տեսանիցենն զնա։
⁵Եւ ետ ցաղախինն իւր զմախաղն. եւ ելից զնա փոխնդով եւ պաղատակօք եւ հացիւք սրբովք. եւ զհադաղակն գինւոյ, եւ զսրուակն իւղոյ. եւ սրբէր կազմէր զա(մենայ)ն ըստ օրինին իւրեանց, եւ տա́յր ցաղախինն իւր։

⁶Եւ ելի́ն նոքա ընդ դուռն քաղաքին բետիղուայ. եւ տեսին անդ զոզիա զի կա́յր առդրանն՝ եւ զա́յլ քահանայս քաղաքին ընդ նմա, եւ զքարբին եւ զքարմին։
⁷Եւ իբրեւ տեսին նոքա զյուդիթ՝ զի էր փոխեալ ն(ո)ր(ա) զգեղ երեսաց իւրոց՝ եւ զգեստ հանդերձին իւրոյ, զարմացան նոքա ը(ստ) գեղ ն(ո)ր(ա) յոյժ։
⁸եւ ասեն ցնա. ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ հարցն մերոց տացէ́ քեզ շնորհս, եւ կատարեսցէ́ զկամս սրտի քոյ ՛ի ցնծութի(ւն) եւ յուրախու(թ)ի(ւն) որդւոցն ի(սրաէ)լի, եւ ՛ի բարութի(ւն) ե(րուսաղէ)մի։ եւ երկի́ր պագին ա(ստուծո)յ։

⁹Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) յուդիթ. հրամայեցէ́ք ինձ բանա́լ զդրունս քաղաքիս, զի ելից ես՝ կատարե́լ զբանս զոր խօսեցայք ընդ իս։ եւ հրամայեցին դռնապանացն բանա́լ, ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցանն՝ եւ արարին ա́յնպէս։
¹⁰Եւ ել յուդիթ ի́նքն եւ աղախինն իւր ը(ստ) նմա։ եւ մի́տ դնէին նմա արք քաղաքին յերթալն ն(ո)ր(ա), մինչեւ եղեւ նա ընդ լերամբն, մինչեւ անց նա ը(ստ) ծործոր հովտին. եւ ապա ո́չ եւս տեսին զնա։
¹¹Եւ ե́րթային նոքա ընդ ծործոր հովտին ուղի́ղ ընդ ճանապարհն։ եւ պատահեցին ն(ո)ց(ա) պահապանքն ասորեստանեայցն,

¹²եւ կալան զնոսա. հարցին եւ ասեն՝ ոյ՞ր ես դու՝ եւ ուստի́ գաս, կամ յո՞ երթաս։ Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) յուդիթ. դո́ւստր եմ ես եբրայեցւոց, եւ փախուցեալ եմ ես յերեսաց ն(ո)ց(ա), զի մատնելո́ց են նոքա ՛ի կերակուր ձեզ.
¹³եւ ես եկի կա́լ առաջի հողոփեռնեայ իշխանի զօրաց ձերոց՝ պատմել նմա զբանս ճշմարտութե(ան), եւ ցուցանե́լ նմա զճանապարհն ընդ որ երթայցէ, եւ տիրեսցէ ա(մենայ)ն լեռնային կողմանցն. եւ ո́չ միում ումէք լիցի վնա́ս ՛ի զօրաց դորա։
¹⁴Եւ իբրեւ լուան արքն զբանսս յուդթայ, եւ նայեցան նոքա յերեսս ն(ո)ր(ա), եւ էր առաջի ն(ո)ց(ա) գեղեցկու(թ)ի(ւն) յոյժ. եւ ասեն ցնա.

¹⁵ապրեցուցեր դու զանձն քո այսօր. արդ փութա́ դու իջանել տեսանե́լ զերեսս տեառն մերոյ, եւ մատիցե́ս դու առ խորան ն(ո)ր(ա) մեւք հանդերձ, եւ տացուք զքեզ ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա)։
¹⁶եւ յորժամ կացցես առաջի ն(ո)ր(ա), մի́ երկնչիցիս ՛ի սրտի քում, այլ պատմեսցե́ս դու նմա ըստ բանիցդ այդոցիկ. եւ բարի́ արասցէ քեզ։ Եւ ընտրեցին յիւրեանց արս հարիւր՝ եւ յղեցին ընդ նմա։ եւ ածին զն(ո)ս(ա) ՛ի խորանն հողոփեռնեայ. եւ պարմեցին զգեղեցկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ զգալն՝ յա(մենայ)ն բանակին. եւ գային ՛ի տեսանել զնա մինչ դեռ կա́յր արտաքոյ խորանին հողոփեռնեայ, մինչդեռ պատմէին հողոփեռնեայ.
¹⁷եւ զարմանային յոյժ ընդ գեղեցկութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ը(ստ) ա(մենայ)ն որդւոցն ի(սրաէ)լի։

¹⁸Եւ ասեն այր ցընկեր իւր. իսկ արդ ո՞ կարէ չար ինչ խորհել ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգիս այսորիկ որք ունին զայդպիսի գեղեցկու(թ)ի(ւն) կանայք ն(ո)ց(ա)։ արդ՝ ո́չ պարտին ապրել արք ն(ո)ց(ա), զի եղիցին դստերք ն(ո)ց(ա) մեզ կնութե(ան). զի թէ ապրեն՝ վնա́ս են նոքա ա(մենայ)ն երկրի։ Եւ ելին սպասաւորքն հողոփեռնեայ եւ ա(մենայ)ն ծառայք նորա, եւ տարան զնա ՛ի խորանն։
¹⁹եւ հողոփեռն նստէր ՛ի գահոյսն իւր. եւ էր փակեալ զնա վարագուրօք շուրջանակի. զորս էր ընդելուզեալ ոսկւով եւ մարգարտով՝ եւ ակամբք պատուականօք։ Եւ իբրեւ լուա́ւ նա զյուդթայ, ե́լ նա արտաքս ՛ի սրա́հ խորանին ջահիւք եւ լապտերօք արծաթեօք, քանզի գիշե́ր էր։

²⁰եւ իբրեւ ետես զնա հողոփեռնէս, զարմացա́ւ ընդ տեսիլ գեղոյ ն(ո)ր(ա)։ Եւ անկեալ ՛ի խոնարհ երկի́ր պագանէր յուդիթ հողոփեռնեայ. եւ կանգնեցին զնա ծառայք ն(ո)ր(ա)։

¹Եւ ասէ ցնա հողոփեռնէս. համարձակեա́ց կին դու, եւ մի́ երկնչիր. զի ես ո́չ չարչարեմ զմարդ որ կամի ծառայել նաբուքոդոնոսորայ արքայի որ տիրէ ա(մենայ)ն երկրիս։
²Եւ արդ՝ ժողովուրդ քո այդ՝ որ բնակեալդ է ՛ի լեռնակողմանդ, եթէ ո́չ էր ապստամբեալ դոցա յինէն, ո́չ էր իմ առեալ զնիզակ իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) դոցա. այլ դոքա ինքեա́նք արարին անձանց իւրեանց զայս։
³Արդ՝ ասա́ դու ինձ, վ(ա)ս(ն) որո՞յ ես դու փախուցեալ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն, եւ եկեալ ես առ մեզ. քաջալերեա́ց զի ՛ի փրկութի(ւն) եկեալ ես, զի կենդանի́ ես ՛ի գիշերիս յայսմիկ, եւ զա(մենայ)ն աւուրս քո, եւ ո́չոք է որ վնասէ́ քեզ. այլ բարի́ լիցի քեզ, ո(ր)պ(էս) եւ լինի ծառայից տեառն իմոյ նաբուքոդոնոսորայ։

⁴Եւ ասէ ցնա յուդիթ. ընկա́լ զբանս աղախնոյ քոյ, եւ խօսեսցի աղախին քո առաջի քո. եւ ո́չ ինչ ստութի(ւն) պատմեմ տեառն իմում ՛ի գիշերիս յայսմիկ։ եթէ զհետ եկեսցես եւ լուիցես բանից աղախնոյ քոյ, գործ կատարեալ գործէ ը(ստ) քեզ ա(ստուա)ծ, եւ ո́չ անկցի բա́ն քո ընդունայն.
⁵զի կենդանի́ է նաբուքոդոնոսոր արքայ ա(մենայ)ն երկրի, եւ կենդանի́ է զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) որ առաքեաց զքեզ յուղղու(թ)ի(ւն) ա(մենայ)ն մարդոյ. զի ո́չ եթէ մարդիկս միայն ծառայեն նմա ՛ի ձեռն քո, այլ եւ գազանք վայրի, եւ անասունք՝ եւ թռչունք երկնից քե́ւ կեցցեն նաբուքոդոնոսոր եւ ա(մենայ)ն տուն ն(ո)ր(ա)։

⁶վ(ա)ս(ն) զի լուա́ք զիմաստութի(ւն) եւ զհանճար անձին քոյ որ եւ պատմեալ իսկ է յամ(ենայն) երկրի, զի դու միայն ես բարերար յա(մենայ)ն ՛ի թագաւորու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), եւ հզօ́ր ես բանիւք, եւ սքանչելի́ ես ՛ի մէջ պատերազմօղ զօրացս։
⁷Արդ զբանսն զոր խօսեցաւ աքիովր ՛ի խորհուրդեան սենեկի քում, լուա́ք եւ մեք. եւ զի խնայեցին ՛ի նա արք բետիուղայ՝ եւ նա պատմեաց զա(մենայ)ն ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաւ ընդ քեզ։ եւ արդ՝ այժմ տէր՝ մի́ անցներ զբանիւք ն(ո)ր(ա), այլ հաստատեա́ զնոսա ՛ի սրտի քում. քանզի ճշմարիտ են։
⁸զի ո́չոք կարէ չարչարել զազգս մեր, եւ ո́չ սուր թշնամւոյ վնասէ մեզ. բայց յորժամ մեղանչիցեն ա(ստուծո)յ իւրեանց։

⁹Եւ արդ մի́ վնասիցիս տէր իմ, դու եւ զօրք քո. քանզի հասեալ իսկ է ժամանակ մահու ն(ո)ց(ա)՝ վ(ա)ս(ն) մեղացն զոր մեղան ա(ստուծո)յն իւրեանց. քանզի արարին նոքա մեղս մե́ծ անօրէնութե(ան)։
¹⁰զի պակասեցին ն(ո)ց(ա) ջուրք եւ կերակուր,
¹¹խորհեցան նոքա եւ արկին զձեռս իւրեանց յանասունս զոր ո́չ էր հրամայեալ ուտել՝ ա(ստուծո)յն իւրեանց.

¹²եւ զպտուղ ցորենոյ՝ եւ զտասանորդս գինւոյ եւ իւղոյ որ էր սրբեալ քահանայիցն որ պաշտօնեայքն են յե(րուսաղէ)մ, առաջի ա(ստուծո)յն մերոյ. սկսան ուտել զայն՝ զոր ո́չ էր օրէն ուտել ն(ո)ց(ա)՝ բայց միայն քահանայիցն։ եւ առաքեցին յե(րուսաղէ)մ, զի որք անդն իցեն՝ արասցեն ա́յնպէս. վ(ա)ս(ն) որոյ լինէր ն(ո)ց(ա) թողութի(ւն) յա(ստուծո)յ ՛ի ձեռն քահանայիցն։ եւ արդ յորժամ արարին զայս մեղս, եւ մատնին ՛ի սատակումն։
¹³Արդ՝ ե́ս աղախին քո՝ յորժամ գիտացի զայս՝ փախեաց ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն։ եւ առաքեաց զիս առնել ը(ստ) քեզ գո́րծ մեծ՝ զորմէ զարմասցի ա(մենայ)ն երկիրս որ միանգամ լուիցեն զայն։

¹⁴զի աղախին քո ա(ստուա)ծապա́շտ է, եւ աղաչեմ զցայգ եւ զցերեկ զտ(է)ր ա(ստուա)ծ երկնից։ Եւ արդ մնացի́ց ես առ քեզ տէր իմ. եւ ելցէ աղախին քո ՛ի գիշերիս յայսմիկ ՛ի ծործորն հովտին, եւ կացից յաղօթս առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ. եւ պատմէ́ ինձ յորժամ մեղանա́ն նմա.
¹⁷եւ ես գա́մ եւ պատմեմ քեզ. եւ դու ելցես ա(մենայ)ն զօրօք քովք հանդերձ, եւ ո́չ իցէ ՛ի նոցանէն որ ապրիցէ ՛ի քէն. եւ տարա́յց զքեզ ընդ մէջ հրէաստանի, մինչեւ տարայց զքեզ յե(րուսաղէ)մ, եւ արկցես զաթոռ քո ՛ի միջի ն(ո)ր(ա), եւ ժողովեսցես զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) զհօտ՝ որոց ո́չ իցէ հովիւ. եւ ո́չ հաջեսցէ շո́ւն մի լեզուաւ իւրով ընդդէ́մ քո։ եւ ինձ պատմեցա́ւ այս լինել յա(ստուծո)յ, եւ եկի́ ցուցանել քեզ։

¹⁸Եւ հաճո́յ թուեցան բանք ն(ո)ր(ա) առաջի հողոփեռնեայ՝ եւ առաջի ա(մենայ)ն ծառայից ն(ո)ր(ա), եւ զարմանային ընդ իմաստութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ասեն.
¹⁹ո́չ գտանի կի́ն գեղեցիկ համեմա́տ սմա, ՛ի ծագաց երկրի մինչեւ ՛ի ծագս՝ իմաստութ(եամ)բ բանիւք եւ գեղեցկու(թեամ)բ երեսաց իւրոց։
²⁰Եւ ասէ ցնա հողոփեռնէս. բարի́ արար ա(ստուա)ծ զի առաքեա́ց զքեզ առաջնորդել ժողովրդեանս. զի լիցի հզօրացեալ տէրու(թ)ի(ւն)ս մեր՝ եւ որք ապստամբեցին ՛ի մէնջ կորիցեն։ Եւ արդ տեսանե́մ զքեզ կայտա́ռ տեսլեամբ, եւ բարի́ զա(մենայ)ն բանս քո.

²¹զի թէ արասցէ ո(ր)պ(էս) խօսեցար՝ ա(ստուա)ծն քո եղիցի́ նա եւ ի́մ ա(ստուա)ծ. եւ դու ՛ի տան նաբուքոդոնոսորայ նստցիս, եւ եղիցիս անուանի քան զա(մենայ)ն երկիր։

¹Եւ հրամայեաց տանե́լ զնա ՛ի տուն գանձին։ Եւ հրամայեա́ց նմա ռոճիկս յիւրո́ց խորտկացն, եւ ՛ի գինւոյ անտի զոր ինքն ըմպէր։
²Եւ ասէ յուդիթ՝ ո́չ կերայց ես ՛ի դոցանէն, զի մի́ լինիցին ինձ ՛ի գայթագղու(թ)ի(ւն), այլ տացե́ս ինձ հրաման՝ ուտե́լ ինձ անտի զոր բերին ինձ ՛ի քաղաքէ անտի։
³Եւ ասէ ցնա հողոփեռնէս, եթէ պակասեսցէ այն՝ ուստի՞ տացուք քեզ նմա́ն ն(ո)ց(ա). զի ո́չ ոք է ընդ մեզ յազգէդ քումմէ։

⁴Եւ ասէ ցնա յուդիթ. կենդանի́ է անձն քո տէ́ր իմ, եթէ ո́չ ծախէ աղախին քո զկերակուրն որ եկեալն է ընդիս՝ մինչեւ արասցէ ՛ի ձեռն իմ զոր խօսեցաւն։ Եւ ածին զնա ծառայքն հողոփեռնեայ ՛ի խորան անդր. եւ ննջեա́ց՝ նա անդ մինչեւ ՛ի մէ́ջ գիշեր։ Եւ յարեաւ յուդիթ յառաւօտին պահուն.
⁵եւ առաքեաց առ հողոփեռնէս եւ ասէ. հրամայեսցէ́ տէր իմ թողուլ զաղախին իւր ելանե́լ կա́լ յաղօթս։
⁶եւ հրամայեաց հողոփեռնէս պահապանացն՝ մի́ արգելուլ զնա։ Եւ եղեւ նա ՛ի բանակի անդ՝ աւուրս երիս։
⁷եւ ելանէր նա ՛ի գիշերին ՛ի ձո́րն բետիղուայ. եւ մկրտէր ՛ի բանակի անդ՝ յաղբեւրս ջուցն ըստ օրինի հրէիցն։

⁸եւ իբրեւ մկրտէր՝ կայր յաղօթս առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի զի յաջողեսցէ զճանապարհս ն(ո)ր(ա), ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) որդւոց ժողովրդեան իւրոյ։
⁹եւ նա մտանէր սրբեալ. եւ լինէ́ր ՛ի խորանին՝ մինչեւ առնոյր տանէր զիւր կերակուրսն առ ինքն ը(ստ) երեկս։
¹⁰Եւ եղեւ յաւուրն չորրորդի, արար հողոփեռնէս կոչունս ծառայիցն իւրոց միայն. եւ կոչեա́ց ՛ի կոչունսն եւ ո́չ զմի ոք յօտարա́ց անտի։ եւ ասէ ցբագու ցներքինին իւր, որ էր հազարապետ հաւատարիմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ընչից ն(ո)ր(ա). ե́րթ հաւանեցո́ դու ասէ զկինն հեբրայեցի որ է́ առ քեզ, ուտե́լ եւ ըմպե́լ ընդ մեզ։

¹¹եւ զի՞նչ է այդ այպն կատականաց, թողուլ մեզ զայդպիսի կին, եւ ո́չ բնաւ խօսել ընդ նմա. արդ եթէ ոչ առցուք զմարդդ եւ մերձեցուսցուք առ մեզ, գուցէ ծա́ղր ինչ առնիցէ զմեզ։
¹²Եւ ել բագու յերեսաց հողոփեռնեայ. եւ եմո́ւտ առ նա եւ ասէ ցնա. մի́ դանդաղեսցի աղախինդ գեղեցիկ գա́լ առ տէր իմ՝ եւ փառաւորել ՛ի նմանէն. եւ ըմպել ընդ նմա զգինի ուրախութե(ա)ն մեւք հանդերձ. եւ եղիցիս դու այսօր իբրեւ զդո́ւստր մի յորդւոց ասուրայ, որք կա́ն ՛ի սպասու նաբուքոդոնոսորայ արքայի։
¹³Եւ ասէ ցնա յուդիթ. եւ ո՞վ ոք եմ ես որ ընդդէմ դառնամ տ(եառ)ն իմում։
¹⁴զի զա(մենայ)ն որ ինչ հաճո́յ է առաջի աչաց քոց փութալո́վ առնեմ. եւ եղիցի ինձ ՛ի ցնծու(թ)ի(ւն) մինչեւ յօր մահուան իմոյ։

¹⁵Եւ յարեա́ւ զարդարեցաւ զարդու իւրով՝ ըստ զարդու կանանց։ եւ մատեաւ նաժիշտ իւր, եւ արկ նմա բազմական ՛ի գետնի դէմ յանդիման հողոփեռնեայ զակումբն մաշկեայ, զոր ա́ռ նա ՛ի բագուայ ՛ի հանապազորդ սպաս նմա. եւ բազմեցաւ յուդիթ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
¹⁶եւ յիմարեցաւ հողոփեռնէս ՛ի գութ երեսաց ն(ո)ր(ա), եւ խռովեցաւ անձն ն(ո)ր(ա). եւ է́ր ՛ի ցանկու(թ)ե(ան) մեծի լինել ընդ նմա. եւ խնդրէր հողոփեռնէս խաբե́լ զնա յօրէն յայնմանէ յորմէ ետես զնա։
¹⁷Եւ ասէ ցնա հողոփեռնէս, ա́րբ դու եւ լե́ր առ մեզ ուրախ։ եւ ասէ յուդիթ՝ այո́ տէր, զի մեծացան յիս կեանք իմ այսօր՝ քան զա(մենայ)ն աւուրս ՛ի ծննդենէ իմմէ։
¹⁸եւ ա́ռ կերաւ եւ արբ առաջի ն(ո)ր(ա) զոր պատրաստեաց նմա աղախինն իւր։

¹⁹Եւ ուրա́խ եղեւ հողոփեռնէս ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա). եւ արբ նա գինի սաստիկ յոյժ. որչափ ո́չ էր արբեալ ն(ո)ր(ա) այնչափ յաւուրս իւրում, յօրէ ծննդենէ իւրմէ։

¹Եւ իբրեւ երեկո́յ փութացո́յց զծառայսն իւր գնա́լ արտաքս. եւ բագու փակեաց զդուրս խորանին։ եւ գնացին նոքա յիւրաքանչիւր անկողինս իւրեանց արտաքո́յ քան զխորանն.
²քանզի էին ամենեքեան խո́նջք եւ վաստակք ՛ի բազում գիներբուաց անտի։
³եւ մնացին յուդիթ եւ հողոփեռնէս միա́յն ՛ի խորանին։
⁴Եւ հողոփեռնէս մտեալ ՛ի գահոյս իւր՝ ՛ի քո́ւն եղեւ, եւ էր թմբրեալ յոյժ ՛ի գինւոյ անտի։
⁵Եւ ասէ յուդիթ ցաղախինն իւր՝ զի կացցէ արտաքոյ խորանին եւ սպասեսցէ նմա՝ յորժամ ելանիցէ արտաքս ո(ր)պ(էս) եւ յա́յլ աւուրսն. զի ասաց նմա թէ երթամ կալ յաղօթս ըստ սովորութե(ա)ն. եւ ընդ բագուայ խօսեցաւ ըս(տ) բանիցս այսոցիկ։

⁶եւ գնացին ամենեքեան ՛ի սենեկէ անտի, եւ ո́չոք մնաց ամենեւին անդ։ Եւ եկաց յուդիթ առ գահոյս ն(ո)ր(ա)՝ եւ ասէ. Տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց՝ նայեա́ց ՛ի ժամուս յայսմիկ ՛ի գործս ձեռաց իմոց՝ եւ ՛ի բարձրութի(ւն) ե(րուսաղէ)մի.
⁷զի ա́յժմ է ժամանակ ա́յց առնել քեզ ժառանգութե(ան) քում, եւ առնել զգործս զայս ՛ի ձեռս իմ ՛ի սատակումն թշնամեաց մերոց որք յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։
⁸Եւ մատեա́ւ առ քանուն գահոյիցն, որ էր ընդ սնարսն հողոփեռնեայ, եւ եհան զդաշոյն ն(ո)ր(ա) յաղգերէ́ ն(ո)ր(ա).
⁹եւ կալա́ւ զհերաց ն(ո)ր(ա)՝ եւ ասէ. զօրացո́ զիս ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի յաւուրս յայսմիկ։

¹⁰Եւ եհա́ր ՛ի պարանոցի ն(ո)ր(ա) երկիցս զօրու(թեամ)բ իւրով։ եւ հատեալ եբարձ զգլուխ ն(ո)ր(ա).
¹¹եւ թաւալեցոյց ընկէ́ց զմարմին ն(ո)ր(ա) ՛ի գահոյից անտի։ եւ յետ ժամու միոջ՝ ել եւ ետ նաժշտին իւրում զգլուխն հողոփեռնեայ.
¹²եւ ընկէց ՛ի մախաղ կերակրոյն իւրոյ։ Եւ ելին երկոքին ՛ի միասին ըստ սովորու(թ)ե(ա)ն իւրեանց, եւ անցին նոքա ըստ բանակն, եւ շրջեցան եկին ը(ստ) ձորն. եւ ելին նոքա ՛ի լեառնն բետիղուայ.
¹³եւ եկին նոքա ՛ի դրունս քաղաքին։ Եւ ասէ յուդիթ ՛ի հեռաստանէ ցպահապանս դրանցն. բացէ́ք բացէ́ք արդ զդրունսդ. զի ընդ մե́զ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, արասցէ́ եւս զօրու(թ)ի(ւն) յի(սրաէ)լի, եւ ՛ի բեկումն թշնամեաց մերոց. ո(ր)պ(էս) եւ արա́ր այսօր։

¹⁴Եւ եղեւ իբրեւ լուան արք քաղաքին ն(ո)ր(ա) զձայն նորա, փութացա́ն իջանել ՛ի դրունս քաղաքին իւրեանց. եւ կարդացին նոքա զքահանայսն եւ զծերս ժողովրդեանն։
¹⁵եւ ժողովեցան ՛ի փոքուէ մինչեւ ցմեծամեծս, քանզի զարմացեալ էին նոքա յոյժ ընդ գնալն ն(ո)ր(ա)։ Եւ բացի́ն զդուռն քաղաքին, եւ առին զն(ո)ս(ա) ՛ի ներքս.
¹⁶եւ լուցին զլապտերս իւրեանց, եւ կացի́ն շուրջ զնոքօք։
¹⁷Եւ ասէ յուդիթ բարձրաձա́յն բարբառով. ո́րդիք ի(սրաէ)լի օրհնեցէ́ք զա(ստուա)ծ,
¹⁸որ ո́չ մերժեաց զողորմու(թ)ի(ւն) իւր ՛ի տանէս ի(սրաէ)լի. այլ եհար վանեաց զթշնամիս մեր ՛ի ձեռն իմ ՛ի գիշերիս յայսմիկ։

¹⁹Եւ եհան զգլուխն ՛ի մախաղէն եւ եցոյց ն(ո)ց(ա). եւ ասէ ցն(ո)ս(ա), ահաւասիկ գլուխն հողոփեռնեայ զօրագլխի զօրացն ասուրայ. եւ ահա վարագո́յրքն պատուականք ը(ստ) որով անկեալ դնէր յարբեցու(թ)ե(ան) իւրում՝ եւ սատակեաց զնա տ(է)ր ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն կնոջս։
²⁰Կենդանի́ է տ(է)ր որ պահեաց զիս ՛ի ճանապարհին յայնմիկ յորում գնացին. զի խաբեաց զնա տեսիլ երեսաց իմոց ՛ի կորո́ւստ նմին, եւ ո́չ արար նա ընդիս պղծութի(ւն) ՛ի նախատինս անձին իմոյ։
²²Եւ գոհացան ա(մենայ)ն ժողովուրդքն, եւ խոնարհեալ երկի́ր պագին ա(ստուծո)յ. եւ ասեն միաձայն ամենեքին. օրհնեա́լ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր, որ յամօթ արարեր այսօր զթշնամիս ժողովրդեան քոյ։

²³Եւ ասէ ոզիա ցյուդիթ, օրհնեալ ես դու դուստր՝ յա(ստուծո)յ բարձրելոյ, քան զա(մենայ)ն կանայս որ ՛ի վերայ երկրի.
²⁴եւ օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ որ արար զերկինս եւ զերկիր. որ յաջողեացն քեզ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ իշխանիդ այդորիկ թշնամւոյ մերոյ։
²⁵եւ ո́չ պակասեսցէ անունդ քո ՛ի մարդկանէ, առ ՛ի յիշելոյ զքեզ առաջի ա(ստուծո)յ մինչեւ յաւիտեան. եւ արասցէ զքեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ՛ի բարձրութի(ւն) անձին քո, եւ այցելո́ւ լիցի քեզ ՛ի բարիս. փոխանակ զի ո́չ խնայեցեր դու յանձն քո վ(ա)ս(ն) տառապանաց ազգի մերոյ. այլ խնդրեցեր զվրէժ կործանման հարուածոցս մեր. գնացեալ քո ուղիղ զճանապարհս առաջի տ(եառ)ն մերոյ։
²⁶Եւ ասէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն՝ եղիցի́ եղիցի։

¹Եւ ասէ յուդիթ ցն(ո)ս(ա). լուարո́ւք դուք ինձ եղբարք զոր ասեմս ձեզ. եւ առէ́ք զգլուխս զայս, եւ կախեցէ́ք զսա առաջի մահարձանաց պարսպաց քաղաքիս։
²եւ եղիցի յորժամ մերկասցի առաւօտն եւ ծագեսցէ արեգակն յերկիր, վառեցարո́ւք ա(մենայ)ն արք զօրաւորք պատերազմի, եւ կացուցանիցէք ՛ի վերայ ձեր զօրավարս, եւ ելանիցէք արտաքոյ քաղաքիս, իբրեւ թէ իջանիցէք ՛ի դաշտ անդր ՛ի թեւ մի պարսկապանա́ց որդւոցն ասուր. եւ անդր մի́ իջանիցէք.
³այլ խռո́վ հարկանիցէք ն(ո)ց(ա). եւ նոքա առցեն զզէնս իւրեանց, եւ գնասցեն ՛ի բո́ւն բանակն իւրեանց, եւ յարուցանիցեն զզօրգլուխսն ասուր. եւ ժողովեալք դիմեսցեն ՛ի խորանն հողոփեռնեայ, եւ զնա ո́չ գտանիցեն.

⁴եւ անկանիցի ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) ա́հ. եւ ՛ի փախուստ դարձցին նոքա յերեսաց ձերոց։

⁵եւ դուք զկնի́ մտեալ, եւ ա(մենայ)ն բնակիչք սահմանացս ի(սրաէ)լի՝ տապա́ստ արկեալ վանիճիք զն(ո)ս(ա) յա(մենայ)ն ճանապարհս ն(ո)ց(ա)։ Եւ արդ մինչչե́ւ արարեալ զայս, կոչեցէ́ք առիս զաքիովր ամոնացի, զի տեսցէ́ զայս որ ընդո́տն եհար զտունս ի(սրաէ)լի. որ կապեացն զնա, եւ ե́տ ածել այսր ՛ի մահ։ Եւ կարդացին զաքիովր ՛ի տանէն ոզիայ։ եւ իբրեւ եկն ետե́ս նա զգլուխն հողոփեռնեայ ՛ի ձեռն ա́ռն միոջ ՛ի ժողովրդեանն, անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց՝ եւ թաւալեցաւ։ եւ իբրեւ անդէ́ն զօրացաւ, անկեալ առ ոտս յուդթայ՝ երկի́ր եպագ նմա՝ եւ ասէ. օրհնեա́լ ես դու յա(մենայ)ն բնակութի(ւն)ս յուդայ. եւ ընդ ազգս ա(մենայ)ն ուր եւ լսիցեն զանուն քո զարմասցին։ եւ արդ՝ պատմեա́ դու ինձ, ո՞(ր)պ(էս) արարեր յաւուր յայնմիկ։ Եւ պատմեաց նմա յուդիթ առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն իւրոյ, զոր էր ն(ո)ր(ա) արարեալ յօրէ յայնմանէ յորում ել նա մինչեւ ցա́յն ժամ։ Եւ իբրեւ դադարեաց յուդիթ ՛ի խօսից իւրոց, աղաղակեաց ժողովուրդն մեծաձայն փառաւորե́լ զա(ստուա)ծ ՛ի քաղաքին իւրեանց։

⁶Եւ իբրեւ ետես աքիովր զայն ա(մենայ)ն զոր արար ա(ստուա)ծն ի(սրաէ)լի, հաւատա́ց յա(ստուա)ծ ա(մենայ)ն սրտիւ իւրով. եւ թլփատէր ՛ի մարմին անթլփատութե(ան) իւրոյ, եւ տաւելաւ նա ՛ի տունն ի(սրաէ)լի մինչեւ ցա́յս օր։
⁷Եւ յորժամ ծագեաց առաւօտն, կախեցին զգլուխն հողոփեռնեայ ՛ի պարսպէ́ անտի. եւ վառեցաւ ա(մենայ)ն այր զզէն իւր. եւ ելին նոքա առնել զայն ընդ անցս կողմանն ՛ի վ(ե)ր(այ) լերինն։ եւ որդիքն ասուր իբրեւ տեսին զն(ո)ս(ա)՝ ա́զդ արարին նոքա առ առաջնորդս իւրեանց, եւ եկին նոքա առ զօրագլուխս եւ առ իշխանս եւ առ հազարապետս ն(ո)ց(ա).

⁸եւ դիմեցին նոքա ՛ի խորանն հողոփեռնեայ, եւ ասեն ցսենեկապետ ն(ո)ր(ա). արդ մուտ յարո́ զտէրդ մեր. զի իշխեցին ծառայքն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր ՛ի պատերազմ. զի սատակեսցուք զնոսա ՛ի սպառ։
¹³Եւ եմուտ բագու եւ բախեա́ց զդուրս սենեկին. քանզի կարծէր թէ ՛ի քո́ւն իցէ հանդերձ յուդթաւ։
¹⁴իբրեւ ո́չոք ետ նմա պատասխանի, քաջալերեալ եմուտ ՛ի ներքս ՛ի սենեակն, եւ ետես զի անկեա́լ կայր ՛ի վերայ գետնոյն մե́րկ, եւ գլուխն իւր բարձեալ էր ՛ի նմանէն։ Եւ գոչեաց բագու ձայնիւ մեծաւ, եւ լալո́վ եւ ողբմամբ յոյժ, եւ պատառեա́ց նա զպատմուճան իւր.
¹⁵եւ եմուտ նա ՛ի սենեակն յուդթեայ՝ եւ ո́չ եգիտ զնա. եւ ել ընթացա́ւ նա առ զօրսն եւ ասէ.

¹⁶ապստամբեցին ծառայքն, զի արար ամօթ նախատանաց կի́ն մի հեբրայեցի տան արքայի նաբուքոդոնոսորայ, զի ահաւասիկ հողոփեռն յերկի́ր կործանեալ, եւ գլուխ իւր չէ́ առ նմա։
¹⁷Եւ իբրեւ լուան զայս բանս իշխանք զօրացն ասուրայ, պատառեցին ամենեքեան զպատմուճանս իւրեանց եւ երկեա́ն յոյժ.
¹⁸եւ գոչեցին նոքա ՛ի մէջ բանակին։

¹Եւ իբրեւ լուան որք ՛ի վրանսն էին, յիմարեցան վ(ա)ս(ն) իրացն որ եղեն։
²եւ անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ա́հ եւ դողումն յոյժ. եւ ապա ո́չ մնացին ամենեւին ա́յր ընկերի իւրում։
³եւ հեղեալք զբաղեալք առհասարակ ՛ի փախո́ւստ դարձան ՛ի դաշտակողմանն եւ ՛ի լեռնակողմանն
⁴շուրջ զբետիղուա. եւ դարձեալ անտի փախստեայք լինէին։ եւ ապա ա(մենայ)ն այր պատերազմօղ որդւոցն ի(սրաէ)լի յարձակեցան ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։
⁵Եւ առաքեաց ոզիա ՛ի բետմեսթե́մ, եւ ՛ի քոբա, եւ ՛ի կովլա, եւ յա(մենայ)ն սահմանս ի(սրաէ)լի աւետաւորս վ(ա)ս(ն) իրացն որ եղեն. զի ամենեքին առ հասարակ ժողովեսցին եւ մտցեն զհետ ն(ո)ց(ա) սատակե́լ զն(ո)ս(ա)։

⁶Եւ իբրեւ լուան որդիքն ի(սրաէ)լի, ամենեքեան առ հասարակ յարձակէին անկանէին ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա), եւ կոտորէին հարկանէին զն(ո)ս(ա) մինչեւ ՛ի քոբա. սոյնպէս եւ ե(րուսաղ)էմացիքն առնէին։ եւ ամենեքեան որք ՛ի լեռնակողմանցն եկեալ էին՝ պատմեցին ն(ո)ց(ա) որ եղեւ ՛ի բանակին. եւ որք ՛ի գաղաադն էին, եւ որք ՛ի գալիլեայ, հասանէին հարկանէին վանէին զն(ո)ս(ա), մինչեւ անցուցանէին զն(ո)ս(ա) ընդ դամասկոս եւ ընդ սահմանս ն(ո)ր(ա)։
⁷Եւ այլ բնակիչքն բետիղուայ ելանէին անկանէին ՛ի վ(ե)ր(այ) բնակչացն բնադրացն ասուրայ, աւա́ր հարկանել՝ ժողովել զառ զապուռ բանակացն, յորս յղփացան լցան մեծացա́ն յոյժ բնակիչքն բետիղուայ։

⁸Եւ որդիքն ի(սրաէ)լի դարձա́ն ՛ի կոտորածէ անտի. եւ սկսանէին ժողովել զկապուտ կողոպուտ զանկելոցն։ եւ գեօղքն եւ ագարակքն լեռնակողմանցն եւ դաշտականացն եկեալ առնուին զմնացորդս յոյժ աւարացն։
⁹Եւ յովակիմ քահանա́յ մեծ՝ եւ ծերակոյտ որդւոցն ի(սրաէ)լի որք բնակեալ էին յե(րուսաղէ)մ, եկին տեսանել զբարու(թ)ի(ւն)սն զոր արար տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, եւ տեսանել զյուդիթ՝ եւ խօսել ընդ նմա զխաղաղու(թ)ի(ւն)։
¹⁰Եւ իբրեւ մտեալ տեսին զնա՝ օրհնեցին զնա ամենեքեան միաբան՝ եւ ասե́ն ցնա։ դո́ւ բարձրութի(ւն) ե(րուսաղէ)մի. դո́ւ ցնծութի(ւն) ի(սրաէ)լի. դո́ւ պարծանք ազգիս մերոյ.

¹¹զի արարեր զայս ամ(ենայն) բարութի(ւն)ս ձեռօք քովք ի՝լի. եւ հաճեցա́ւ ընդ ն(ո)ս(ա) ա(ստուա)ծ. եւ օրհնեա́լ եղիջիր դու յամենակալէն ա(ստուծո)յ մինչեւ յաւիտեան։
¹²եւ ասէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն՝ եղիցի́։
¹³Եւ ժողովուրդն կրէին զաւար բանակին զաւուրս երեսուն։ եւ ետուն յուդթայ զխորանն հողոփեռնեայ, եւ զա(մենայ)ն զարծաթ խորանին՝ եւ զգահոյսն. եւ զա(մենայ)ն զսպասսն զոսկւոյ եւ զարծաթոյ ն(ո)ր(ա)։ եւ ն(ո)ր(ա) առեալ կուտէ́ր զայն ՛ի սայլս իւր, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գրաստուց իւրոց եւ բերէր ՛ի ներքս ՛ի քաղաքն։

¹⁴Եւ եկին առ նա ա(մենայ)ն կանայք որդւոցն ի(սրաէ)լի տեսանե́լ զնա. եւ օրհնեցին զնա. եւ նուագէին նմա ե́րգս պարուք։ եւ առեալ ն(ո)ր(ա) ո́ստս արմաւենեաց եւ ձիթենեաց ծաղկօք հանդերձ, եւ տա́յր ն(ո)ց(ա)։
¹⁵Եւ ա́յլեւս կանայք մեծամեծք տեղեացն գային գունդագունդք՝ գովե́լ զնա։ եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ զկնի́ երթային ն(ո)ց(ա) վառեալք եւ կազմեալք՝ պսա́կս գունակս գունակս ՛ի գլուխս իւրեանց. եւ օրհնու(թ)ի(ւն)ք ամենեցուն ՛ի բերանս իւրեանց փառաւորե́լ զա(ստուա)ծ։

¹Եւ սկսաւ յուդիթ օրհնել զօրհնու(թ)ի(ւն)ս զայս. եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ նուագէի́ն ընդ նմա։
²եւ ասէ յուդիթ. Երգեցէ́ք տ(եառ)ն թըմբկօք, եւ օրհնեցէ́ք զնա ծնծղայիւք. եւ ուղղեցէ́ք նմա երգս եւ օրհնու(թ)ի(ւն)ս։ բա́րձր արարէք զնա եւ կարդացէ́ք զանուն ն(ո)ր(ա)։
³զի ա(ստուա)ծ խորտակէ զպատերազմունս տ(է)ր.
⁴եւ զբանակս նորա ՛ի մէջ ժողովրդոց. փրկեաց զիս ՛ի ձեռաց հալածչաց իմոց։
⁵Ե́կն ասուր ՛ի լերանցն հիւսւսոյ. ե́կն ՛ի բիւրաւորս զօրօք իւրովք, որոց բազմութի(ւն)ն ծածկեաց զձորս. եւ բազմութի(ւն) երիվարաց ն(ո)ր(ա) ծածկեաց զբլուրս։

⁶եւ ասաց հրձի́գ առնել զսահմանս իմ, եւ զերիտասարդս իմ ընդաթո́ւր հարկանել. եւ զաղայս իմ աւա́ր հարկանել. եւ զկուսանս իմ վարե́լ ՛ի գերութե(ան)։
⁷Տ(է)ր ա(ստուա)ծ ամենակալ կործանեա́ց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռն կնոջ։
⁸զի ո́չ անկաւ հզօրն ն(ո)ց(ա) յերիտասարդաց, եւ ո́չ որդիք տիտանացւոց սատակեցին զնա, եւ ո́չ բարձունք հսկայք յարեան ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա). այլ յուդիթ դուստր մերարեայ, գեղեցկութի(ւն) երեսաց յո́յժ խաբեաց զնա։
⁹զի մերկացաւ զհանդերձն այրութե(ան) իւրոյ՝ ՛ի բարձրութի(ւն) այնոցիկ որք կռփեալք էին յի(սրաէ)լի։

¹⁰Եւ օծ զերեսս իւր յանոյշ իւղոց. եւ յօրինեաց զգլուխ իւր զարդու իւրով. եւ ա́ռ զշղաշատեռն ՛ի խաբէութի(ւն) ն(ո)ր(ա).
¹¹եւ ՛ի գեղ ոտից կօշկաց ն(ո)ր(ա) մոլորեցաւ սիրտ ն(ո)ր(ա). եւ գեղեցկութի(ւն) ն(ո)ր(ա) գերեա́ց զանձն ն(ո)ր(ա). եւ էա́նց դաշոյնն ընդ փողս ն(ո)ր(ա)։
¹²Դողացան պարսիկք ՛ի քաջասրտութ(են)է ն(ո)ր(ա). եւ մա́րք ՛ի քաջութ(են)է ն(ո)ր(ա) խռովեցան։
¹³յա́յս ժամ աղաղակեցին տառապեալքն իմ, եւ գոչեցին հիւանդքն իմ, եւ յաղթեցա́ն. բարձրացուցին զձայնս իւրեանց եւ լքան։
¹⁴Որդիք աղջկանց խոցոտեցին զն(ո)ս(ա). եւ ո(ր)պ(էս) զորդիս տնանկաց պանդխտաց կոտորէին. եւ կորեա́ն ՛ի պատերազմէ տ(եառ)ն իմոյ։

¹⁵Օրհնեցից զտ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ յօրհնութի(ւն) նոր։
¹⁶տ(է)ր մե́ծ ես դու եւ փառաւորեալ. սքանչելի́ ես զօրութ(եամ)բ անպակաս։
¹⁷Քե́զ ծառայեսցեն ա(մենայ)ն ստացուածքս քո. զի ասացե́ր եւ եղեն. առաքեցեր զհոգի́դ քո՝ եւ ստացան եւ շինեցա́ն, եւ ո́չոք է որ ընդդէմ կայ ձայնի քոյ։
¹⁸Քանզի լերինք ՛ի հիմանէ ջրովքն հանդերձ սասանեցան. եւ վէմք առաջի երեսաց քոց իբրեւ զմոմ հալեցան. եւ երկիւղածա́ց քոց քաւիչ լինիս դու ն(ո)ց(ա)։ եւ ա(մենայ)ն սակաւիկ զոհ ՛ի հո́տ անուշութե(ան), եւ չնչի́ն ճարպն՝ քեզ յողջակէզս է։
¹⁹այլ որ երկիւղածն է՝ նա մե́ծ է յաւիտեան։

²⁰Վա́յ ազգացն այնոցիկ որք յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգիս մերոյ. եւ տ(է)ր ամենակալն խնդրեսցէ վրէ́ժ ՛ի նոցանէ յաւուրն դատաստանի։
²¹եւ տայ հուր եւ զորդունս ՛ի մարմինս ն(ո)ց(ա), եւ լացցեն նոքա ՛ի սգման մինչեւ յաւիտեան։
²²Եւ իբրեւ չոգա́ն նոքա յե(րուսաղէ)մ, երկի́ր պագին ա(ստուծո)յ. եւ յորժամ սրբեցաւ ժողովուրդն, հանի́ն զողջակէզսն իւրեանց, եւ զկամայականսն եւ զպատարագս իւրեանց։
²³Եւ եհան նուիրեա́ց յուդիթ զա(մենայ)ն զկահն եւ զկարասին հողոփեռնեայ, եւ ե́տ զայն ՛ի նուէրս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ։
²⁴եւ ուրա́խ լինէր ժողովուրդն յե(րուսաղէ)մ դէ́մ յանդիման սրբոցն զամիսս երիս։ եւ յուդիթ մնա́յր ընդ նոսա։

²⁵եւ յետ աւուրցս այսոցիկ՝ չուեցին գնացին իւրաքանչիւր ՛ի ժառանգութի(ւն)ս իւրեանց։ Եւ յուդիթ գնաց ՛ի բետիղուա, եւ դարմանէ́ր զտուն իւր։
²⁶եւ եղեւ ՛ի ժամանակէ անտի յայնմանէ փառաւորէր անուն ն(ո)ր(ա) ընդ ա(մենայ)ն երկիր։
²⁷եւ բազումք ցանկացան նմա զա(մենայ)ն աւուրս կենաց ն(ո)ր(ա), յորմէ հետէ մեռաւ մանասէ այրն ն(ո)ր(ա) եւ յաւելաւ ՛ի ժողովուրդ իւր։
²⁸Եւ լինէր յուդիթ մեծացեալ եւ պատուեալ օր քան զօր։ եւ ծերացա́ւ նա անդէն ՛ի տան առնն իւրոյ ամս հարիւր հինգ. եւ ազատեաց նա զնաժիշտն իւր։ եւ մեռաւ նա ՛ի բետիղուա. եւ թաղեցին զնա ՛ի շիրմի առն իւրոյ մանասէի։

²⁹եւ սո́ւգ առին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն տունն ի(սրաէ)լի զաւուրս եւթն։ Եւ բաժանեա́ց նա զինչս իւր՝ մինչչե́ւ մեռեալ էր ինքն՝ ամենեցուն որ ազգականք էին մանասէի առն ն(ո)ր(ա), եւ ամենեցուն որք մերձաւորք էին իւր, սո́յնպէս բաժանեաց։
³⁰Եւ ո́չոք էր որ զարհուրեցուցանէր զորդիսն ի(սրաէ)լի յաւուրս յուդթայ, եւ յե́տ մեռանելոյ նորա զաւուրս բազումս։