¹ՊԱ́ՒՂՈՍ ԾԱՌԱՅ ՔՐԻՍՏՈՍԻ յ(իսու)սի, կոչեցեալ առաքեա́լ, որոշեա́լ յաւետարանն ա(ստուածո)յ.
²որ յառաջ խոստացաւ ՛ի ձեռն մարգարէի́ց իւրոց գրո́վք սրբովք,
³վ(ա)ս(ն) որդւոյ իւրոյ. եղելոյ ՛ի զաւակէ դավթի ըստ մարմնոյ։
⁴սահմանելոյ որդւո́յն ա(ստուածո)յ զօրութ(եամ)բ ըստ հոգւոյն սրբութե(ան). ՛ի յարու(թեն)է́ մեռելոց յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ.
⁵որով ընկալաք շնո́րհս եւ առաքելութի(ւն) ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) հաւատոց, յամ(ենայն) հեթանոսս վ(ա)ս(ն) անուան նորա։
⁶յորս եւ դո́ւք էք կոչեցեալ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։

⁷ամենեցուն որոց է́ք ՛ի հռովմ՝ սիրելեաց ա(ստուածո)յ՝ կոչեցելո́ց սրբոց։ Շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղու(թ)ի́(ւն) յա(ստուածո)յ հօրէ մերմէ, եւ ՛ի տ(եառ)նէ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ։
⁸Նախ՝ գոհանա́մ զա(ստուածո)յ իմոյ ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի վ(ա)ս(ն) ձե́ր ամենեցուն. զի հաւա́տք ձեր պատմեա́լ են ընդ ամ(ենայն) աշխարհ։
⁹Վկա́յ է ինձ ա(ստուա)ծ, զոր պաշտեմն հոգւո́վ իմով յաւետարանի որդւոյ ն(ո)ր(ա), թէ ո՞(ր)պ(էս) զյիշատակս ձեր առնեմ.
¹⁰յամ(ենայն) ժամ յաղօթս իմ աղաչելով, զի թե́րեւս երբէք յաջողեսցի́ ինձ կամօքն ա(ստուածո)յ գա́լ առ ձեզ։
¹¹Քանզի անձկացեա́լ եմ տեսանել զձեզ. զի փոխեցի́ց ՛ի ձեզ շնորհս ինչ հոգեւորս՝ առ ՛ի հաստատել զձեզ։

¹²ա́յսինքն է, մխիթարակի́ց լինել ձեզ վասն ընդ միմեանց՝ իմո́յ եւ ձերդ հաւատոց։
¹³Ո́չ կամիմ եթէ տգէտք իցէք եղբարք. զի բազո́ւմ անգամ յօժարեցի գալ առ ձեզ, եւ արգելա́յ մինչեւ ցայժմ. զի եւ ՛ի ձե́զ գտից պտուղ ինչ՝ ո(ր)պ(էս) եւ յա́յլ հեթանոսս։
¹⁴Քանզի յունաց եւ բարբարոսաց, իմաստնո́ց եւ անմտից պարտապան եմ.
¹⁵այնպէս որչափ իմովսա́նն յօժարութ(եամ)բ, եւ ձե́զ որ ՛ի հռոմդ էք աւետարանել։
¹⁶Զի ո́չ եթէ ամօթ ինչ համարիմ զաւետարանն. քանզի զօրութի(ւն) ա(ստուածո)յ է ՛ի փրկութի(ւն) ամ(ենայն) հաւատացելոց. նախ հրէի՝ եւ ապա́ հեթանոսի։

¹⁷զի արդարութի(ւն) ա(ստուածո)յ նովա́ւ յայտնի հաւատոց ՛ի հաւատս. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է, թէ արդարն ՛ի հաւատոց կեցցէ։
¹⁸Քանզի յայտնելո́ց է բարկու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ յերկնից ՛ի վերայ ամ(ենայն) ամպարշտութե(ա́ն) եւ անիրաւութե(ան) մարդկան. որք զճշմարտութի(ւն)ն անիրաւութ(եամ)բ ունին.
¹⁹վ(ա)ս(ն) զի գիտութի(ւն)ն ա(ստուածո)յ յայտնի́ է ՛ի ն(ո)ս(ա). քանզի ա(ստուա)ծ իսկ յայտնեաց ն(ո)ց(ա).
²⁰Զի աներեւոյթք ն(ո)ր(ա) իսկզբանէ աշխարհի՝ արարածովքս իմացեալ տեսանին. ա́յսինքն է՝ մշտնջենաւոր(թ)ի(ւն) եւ զօրութի(ւն), եւ ա(ստուա)ծութի(ւն) նորա. զի ո́չ գտանիցեն ամենեւին տալ պատասխանի։

²¹Զի ծանեան զա(ստուա)ծ, եւ ո́չ իբրեւ զա(ստուա)ծ փառաւորեցին՝ կամ գոհացան. այլ նանրացա́ն ՛ի խորհուրդս իւրեանց, եւ խաւարեցան անմտու(թեամ)բ սիրտք ն(ո)ց(ա).
²²զանձինս առ իմաստունս ունէին՝ յիմարեցան։
²³եւ փոխեցին զփառս անեղծին ա(ստուածո)յ՝ ՛ի նմանութի(ւն) պատկերի եղծանելի́ մարդոյ, եւ թռչնոց, եւ չորքոտանեաց, եւ սողնոց։
²⁴Վասն որոյ մատնեաց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) սրտից ն(ո)ց(ա) ՛ի պղծու(թ)ի(ւն), անարգել զմարմինս իւրեանց յանձինս իւրեանց.
²⁵որք փոխանակեցին զճշմարտու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ ընդ ստութե(ան). հնազանդեցան՝ եւ պաշտեցին զարարածս, եւ ո́չ զարարիչն. որ է օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն։

²⁶Վասն այնորիկ մատնեաց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի կարի́ս անարգու(թ)ե(ան). զի է́գք ն(ո)ց(ա) փոխանակեցին զպէտս բնականս ՛ի պէտս անբնականս։
²⁷Նո́յնպէս եւ արուա́ցն թողեալ զբնակա́ն պէտս իգու(թ)ե(ան)ն, բորբոքեցան ցանկութ(եամ)բք իւրեանց ՛ի միմեանս։ արուք ընդ արո́ւս զխայտարակութի(ւն) գործէին, եւ զդա́րձ փոխարինին որ պարտ էր մոլորու(թ)ե(ան)ն նոցա՝ յանձի́նս իւրեանց ընդունէին։
²⁸Եւ ո(ր)պ(էս) զի ո́չ ընտրեցին զա(ստուա)ծ ունել ՛ի գիտութե(ան), մատնեա́ց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի միտս անարգու(թ)ե(ան)՝ գործել զանարժա́նս.

²⁹զլցեալսն ամ(ենայն) անիրաւութ(եամ)բ, պոռնկու(թեա́մ)բ, անզգամութ(եամ)բ, ագահութ(եամ)բ, չարութ(եամ)բ, լի́ նախանձու, սպանութ(եամ)բ, հեռիւ, նենգութ(եամ)բ, չարաբարու(թեամ)բ, շոգմոգք,
³⁰չարախօսք, ա(ստուա)ծատեա́ցք, թշնամանօղք, ամբարտաւա́նք, ամբարհաւա́ճք, գտի́չք չարեաց, զծնօղս անարգո́ւք.
³¹անմի́տք, ուխտադրո́ւժք, անագորո́յնք, աննուէ́րք, անողո́րմք։
³²Ոյք հասեա́լ էին յա(ստուածո)յ իրաւանցն վ(ե)ր(այ), եթէ ոյք զայսպիսիսն գործեն արժանի́ են մահու. եւ ո́չ միայն որ զա́յն առնեն, այլ եւ որ կամակի́ցն լինին գործելեացն։

¹Վասն որոյ առանց պատասխ(ա)նի́ տալոց ես ո́վ մարդ՝ որ դատի́սդ։ զի որով դատիս զընկերն, զա́նձն քո դատապարտես։ զի դու զնո́յն գործես՝ որով դատի́սն։
²Քանզի գիտեմք՝ եթէ ա(ստուծո́)յ դատաստանն ճշմարտու(թեա́մ)բ է, ՛ի վերայ այնոցիկ որ զայսպիսի́սն գործեն։
³Իսկ արդ՝ խորհիցի՞ս զայս ո́վ մարդ, որ դատիս զայնոսիկ որ զայնպիսի́սն գործեն՝ եւ դու զնո́յն գործես, եթէ դու ապրելո՞ց իցես ՛ի դատաստանա́ցն ա(ստուածո)յ։
⁴Եթէ զմեծութ(եամ)բ քաղցրութե(ան) ն(ո)ր(ա), եւ զներելովն եւ զերկայնմտութ(եամ)բն արհամարհիցես. չգիտիցե՞ս զի քաղցրութի(ւն)ն ա(ստուածո)յ զքեզ յապաշխարութի́(ւն) ածէ։

⁵այլ ըստ խստու(թ)ե(ան) քում, եւ ըստ անզեղջ սրտի՝ գանձե́ս անձին քում բարկութի(ւն)՝ յաւուր բարկու(թ)ե(ան), եւ յայտնութե(ան) արդա́ր դատաւորու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ,
⁶որ հատուցանէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւրեանց։
⁷որ համբերութ(եամ)բ են ՛ի գործս բարութե(ան)՝ եւ զփառս եւ զպատիւ եւ զանեղծութի(ւն)՝ խնդրեն, զկեանսն յաւիտենից։
⁸Իսկ որ ՛ի հակառակու(թեն)է անտի են, եւ ապստա́մբք ՛ի ճշմարտութ(են)էն, եւ զհե́տ երթեալ զանիրաւութե(ան), բարկութի(ւն) եւ սրտմտութի(ւն)։
⁹Նեղութի(ւն) եւ անձկութի(ւն) ՛ի վերայ ամ(ենայն) մարդոյ որ գործէ զչար. նախ՝ հրէին, եւ ապա́ հեթանոսի։

¹⁰Փա́ռք եւ պատիւ եւ խաղաղու(թ)ի(ւն) ամ(ենայն)ի որ գործէ́ զբարի. նախ՝ հրէին, եւ ապա հեթանոսի։
¹¹Զի ո́չ է ակնառութի(ւն) առաջի ա(ստուածո)յ։
¹²Որք միանգամ արտաքո́յ օրինացն մեղան, արտաքոյ օրինացն եւ կորնչին. եւ որք ընդ օրինօ́քն մեղան, օրինօ́քն դատեսցին։
¹³Զի ո́չ եթէ որ լսելիք օրինա́ցն են՝ արդարացեալ են առաջի ա(ստուածո)յ, այլ առնելի́ք օրինացն արդարասցին։
¹⁴Այլ յորժամ հեթանոսք որ զօրէնսն ո́չ ունին, բնութ(եամ)բ զօրինա́ցն գործիցեն. նոքա որ զօրէնսն ո́չ ունին, անձա́նց իւրեանց իսկ են օրէնք.

¹⁵որք ցուցանեն զգո́րծս օրինացն գրեա́լ ՛ի սիրտս իւրեանց. վկայութ(եամ)բ մտա́ց իւրեանց, եւ յանդիմանե́լ զմիմեանս ՛ի խորհրդո́ց իւրեանց, կամ թէ պատասխանի́ իսկ տալ.
¹⁶յաւուրն յորում դատիցի ա(ստուա)ծ զգաղտնի́ս մարդկան, ըստ աւետարանիս իմում ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
¹⁷Ապա թէ դու հրեա́յ անուանեալ ես, եւ յեցեալ ես յօրէնսն, եւ պարծի́ս յա(ստուա)ծ,
¹⁸եւ գիտես զկամս ն(ո)ր(ա), եւ ընտրե́ս զլա́ւն, եւ խրատեա́լ ես յօրինացն.
¹⁹վստա́հ ես յանձն քո առաջնորդ լինել կուրաց, լոյս խաւարելոց,
²⁰խրատի́չ անզգամաց, վարդապե́տ տղայոց. ունել զկերպարանս գիտու(թ)ե(ան) եւ ճշմարտութե(ան) յօրինացն։

²¹Իսկ արդ՝ որ ուսուցանես զընկերն, զանձն քո՝ ո́չ ուսուցանես. որ քորոզես չգողանալ՝ գողանա́ս.
²²որ ասես չշնալ՝ շնա́ս. որ գարշի́ս ՛ի մեհենեաց՝ զսեղանս կողոպտե́ս.
²³որ օրինօ́քն պարծիս, յանցանե́լ ըստ օրէնսն զա(ստուա)ծ անարգես։
²⁴Զի անո́ւն ա(ստուածո)յ վասն ձե́ր հայհոյի ՛ի մէջ հեթանոսաց՝ ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է։
²⁵Թլփատութի(ւն) օգնէ́ եթէ զօրէնսն պահիցես. ապա թէ յանցաւոր օրինացն իցես, թլփատութի(ւն) քո անթլփատութի́(ւն) եղեւ։
²⁶Իսկ եթէ անթլփատութի(ւն)ն զիրաւունս օրինացն պահիցէ. ոչ ապաքէն անթլփատու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի թլփատութի́(ւն) համարեսցի.

²⁷եւ դատիցի որ ՛ի բնէ́ անթլփատութի(ւն)ն է, զօրէնսն կատարելով, զքե́զ որ գրովն եւ թլփատու(թեամ)բն յանցաւոր օրինա́ցն իցես։
²⁸Զի ո́չ եթէ որ յայտնի հրեա́յն է, եւ ո́չ որ յայտնի մարմնո́վ թլփատու(թ)ի(ւն)ն.
²⁹այլ որ ՛ի ծածուկ հրեա́յն է, եւ թլփատու(թ)ի(ւն) սրտի. հոգւո́վ՝ եւ ո́չ գրով. որոյ գովու(թ)ի(ւն)ն, ո́չ ՛ի մարդկանէ է, այլ յա(ստուածո)յ։

¹Իսկ արդ՝ զի՞նչ աւելի է հրէին, կամ զի՞նչ օգուտ ՛ի թլփատու(թեն)է́ անտի։
²Բազում ինչ, ամ(ենայն) իրօք. նախ՝ ա́յն իսկ, զի հաւատարի́մ եղեն պատգա́մքն ա(ստուածո)յ։
³Իսկ արդ՝ եթէ չէ́ր հաւատացեալ ոմանց, մի՞թէ՝ անհաւատութի(ւն) ն(ո)ց(ա) զա(ստուածո)յ հաւա́տսն խափանէ՞ր. քա́ւ լիցի։
⁴Արդ՝ եղիցի ա(ստուա)ծ ճշմարիտ, եւ ամ(ենայն) մարդ սո́ւտ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. ո(ր)պ(էս) արդա́ր եղիցես ՛ի բանս քո, եւ յաղթիցես ՛ի դատե́լ քեզ։
⁵Իսկ արդ՝ եթէ ապիրատութի(ւն)ն մեր զա(ստուածո)յ արդարութի(ւն)ն յանդիման կացուցանէ, զի՞նչ ասեմք. միթէ անիրա՞ւ ինչ է ա(ստուա)ծ՝ որ ածէ զբարկութի(ւն)ն,

⁶ըստ մարդկութե(ան) ասեմ. քա́ւ լիցի։ ապա թէ ոչ՝ զի՞արդ դատի ա(ստուա)ծ զաշխարհ։
⁷զի եթէ ճշմարտութի(ւն)ն ա(ստուածո)յ յիմում ստու(թ)ե(ան)ն առաւելաւ ՛ի փա́ռս ն(ո)ր(ա). զի՞ եւս ես իբրեւ զմեղաւո́ր դատիմ։
⁸եւ կամ թէ՝ ո(ր)պ(էս) հայհոյի́մքն, եւ որպէս ասե́ն ոմանք զմէնջ ասել, թէ արասցուք զչա́ր՝ զի եկեսցէ́ բարի. որոց դատաստանքն յիրաւի́ են։
⁹Եւ արդ՝ ի՞ւ իւիք առաւե́լ իցեմք. ապաքէն եւ ո́չ իւիք. քանզի յառաջագո́յն իսկ մեղադի́ր եղեաք հրէից եւ հեթանոսաց, ամենեցուն ընդ մեղօք լինելոյ։
¹⁰ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. թէ ո́չ գոյ արդար՝ եւ ո́չ մի.
¹¹եւ ո́չ գոյ՝ որ իմանայ, եւ ո́չոք է որ խնդրէ́ զա(ստուա)ծ։

¹²ամենեքեան խոտորեցան ՛ի միասին եւ անպիտանացան։ ո́չոք է որ առնէ զքաղցրութի(ւն), ո́չոք է մինչեւ ՛ի մի։
¹³գերեզման բա́ց է կոկորդ ն(ո)ց(ա), լեզուօք իւրեանց նենգաւո́րք եղեն։ Թոյնք իժից ՛ի ներքոյ շրթանց ն(ո)ց(ա).
¹⁴որոց բերա́նք անիծի́ւք եւ դառնու(թեամ)բ լի́ են։
¹⁵Երա́գ են ո́տք ն(ո)ց(ա) հեղուլ զարիւն։
¹⁶բեկումն եւ թշուառու(թ)ի(ւն) ՛ի ճանապարհս ն(ո)ց(ա).
¹⁷եւ զճանապարհն խաղաղու(թ)ե(ան) ո́չ ծանեան։
¹⁸ո́չ է երկեւղ ա(ստուածո)յ առաջի աչաց ն(ո)ց(ա)։
¹⁹Բայց գիտեմք՝ որ ինչ միանգամ օրէ́նքն ասեն, ա́յնոցիկ որ ընդ օրինօքն են՝ ասեն. զի ամ(ենայն) բերան խցցի, եւ դատապա́րտ լիցի ա(մենա́յ)ն աշխարհ ա(ստուածո)յ։

²⁰Զի ՛ի գործոց օրինաց, ո́չ արդարասցի ամ(ենայն) մարմին առաջի ն(ո)ր(ա). քանզի օրինօ́քն է գիտու(թ)ի(ւն) մեղաց։
²¹բայց արդ՝ առանց օրինա́ցն իսկ արդարու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ յայտնեա́լ է, վկայեալ յօրինա́ց անտի՝ եւ ՛ի մարգարէից։
²²Քանզի արդարութի(ւն)ն ա(ստուածո)յ ՛ի հաւատո́ց անտի յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, յամենա́յն հաւատացեալս. եւ ո́չինչ է խտիր։
²³քանզի ամենեքին մեղան. եւ նուազեա́լ են ՛ի փառացն ա(ստուածո)յ։
²⁴եւ արդարանան ձրի նորին շնորհօք ՛ի ձեռն փրկութե(ա)ն որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս։

²⁵զոր յառա́ջն եդ ա(ստուա)ծ քաւութի(ւն) ՛ի ձե́ռն հաւատոցն արեամբ ն(ո)ր(ա) ՛ի հանդէ́ս արդարու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա), վ(ա)ս(ն) թողութե(ան) յառաջագոյն մեղա́ցն գործելոց.
²⁶՛ի ներելն ա(ստուածո)յ։ ՛ի հանդէ́ս արդարու(թ)ե(ան)ն ն(ո)ր(ա) ՛ի ժամանակի յա́յսմիկ. զի եղիցի նա́ արդար, եւ արդարացուսցէ́ զայն որ ՛ի հաւատո́ցն յ(իսու)սի։
²⁷Իսկ արդ՝ ո՞ւր են պարծանքն. արգելա́ն։ յորո՞ց օրինաց, ՛ի գործո՞ց անտի. ո́չ, այլ ՛ի հաւատո́ցն օրինաց։
²⁸քանզի համարիմք հաւատո́վք արդարանալ մարդոյ՝ առանց գործոց օրինաց։
²⁹Եթէ հրէից միա́յն իցէ ա(ստուա)ծ՝ եւ հեթանոսաց ո՞չ. այո́ եւ հեթանոսա́ց։

³⁰Զի եթէ մի է ա(ստուա)ծ, որ արդարացուցանէ́ զթլփատու(թ)ի(ւն) ՛ի հաւատոց, ապա եւ զանթլփատու(թ)ի(ւն)ն նովին հաւատովք։
³¹Արդ՝ զօրէնսն ինչ խափանե՞մք հաւատովքս. քա́ւ լիցի։ այլ զօրէնսն հաստատե́մք։

¹Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք զգտանելն աբրահամու նահապետին մերոյ ըստ մարմնոյ։
²զի եթէ աբրահամու գործո́վք էր արդարացեալ, ունել ունէ́ր պարծանս, այլ ո́չ առ ա(ստուա)ծ։
³Իսկ զի՞նչ ասիցէ գիր. հաւատաց աբրահամ յա(ստուա)ծ, եւ համարեցա́ւ նմա յարդարու(թ)ի(ւն)։
⁴Բայց այնմ որ գործիցէն, ո́չ համարին վարձքն ըստ շնորհաց, այլ ըստ պարտեա́ց։
⁵իսկ այնմ որ ո́չն գործիցէ, բայց հաւատայցէ յայն որ արդարացուցանէ զամպարիշտս, համարին հաւատք ն(ո)ր(ա) յարդարու(թ)ի(ւն)։
⁶Որպէս եւ դաւիթ ասէ զերանութի(ւն) մարդոյ, որում ա(ստուա)ծ համարի արդարու(թ)ի(ւն) առանց գործոց։

⁷երանի́ որոց թողան անօրէնութի(ւն)ք, եւ որոց ծածկեցան մեղք իւրեանց։
⁸երանեա́լ է այր՝ որում ո́չ համարեսցի տ(է)ր զմեղս նորա։
⁹Արդ՝ երանութի(ւն)ս այս ՛ի վերայ թլփատութե(ան)՞ն է, թէ ՛ի վերայ անթլփատու(թ)ե(ան). քանզի ասե́մք եթէ համարեցան աբրահամու հաւատքն յարդարութի(ւն)։
¹⁰Արդ՝ զիա՞րդ համարեցան. մինչդեռ ՛ի թլփատու(թ)ե(ան)՞ն էր՝ եթէ յանթլփատու(թ)ե(ան)ն։ ո́չ ՛ի թլփատու(թ)ե(ան)ն, այլ յանթլփատու(թ)ե(ան)ն։
¹¹եւ նշանա́կ առ զթլփատու(թ)ի(ւն)ն, կնի́ք արդարութե(ան) հաւատոց, որ յանթլփատու(թեն)է անտի։ Զի եղիցի նա հա́յր ամ(ենայն) հաւատացելոց որ յանթլփատութ(են)է անտի իցեն. առ ՛ի համարելո́յ եւ նոցա յարդարութի(ւն).

¹²եւ հայր թլփատութե(ան), որոց ո́չ ՛ի թլփատութ(են)է անտի եւ եթ, այլեւ որոց երթայցե́ն ընդ հե́տս անթլփատութե(ան) հաւատոց հօր մերոյ աբրահամու։
¹³Զի ո́չ եթէ օրինօք են աւետիքն աբրահամու՝ եւ զաւակի նորա՝ ժառանգ լինել աշխարհի, այլ ՛ի հաւատոցն արդարութ(են)է։
¹⁴Զի եթէ որք յօրինացն են, ժառա́նգք իցեն. ապա ընդունա́յն են հաւատք՝ եւ դատարկ աւետիքն։
¹⁵քանզի օրէնքն զբարկու(թ)ի(ւն) գործեն. բայց ուր ո́չ են օրէնք, եւ ո́չ յանցանք ինչ։
¹⁶Վասն այսորիկ ՛ի հաւատո́ց անտի, զի ը(ստ) շնորհա́ցն իցէ. առ ՛ի լինելոյ հաստատո́ւն աւետեացն ամ(ենայն) զաւակին։ ո́չ այնմ միայն՝ որ յօրինաց անտի, այլ եւ ա́յնմ որ ՛ի հաւատո́ցն աբրահամու։ որ է հա́յր մեր ամենեցուն։

¹⁷ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է՝ եթէ հայր ազգա́ց բազմաց արարից զքեզ, առաջի ա(ստուածո)յ։ որում հաւատացն՝ եթէ կենդանի́ առնէ զմեռեալս, եւ կոչէ զչգոյն իբրեւ զգո́յ։
¹⁸Որ յանյո́յսն յուսով հաւատաց, լինել նմ(ա) հա́յր ազգաց բազմաց. ո(ր)պ(էս) եւ ասացա́ւն, թէ ա́յնպէս եղիցի զաւակ քո։
¹⁹եւ նա՝ ո́չ երկմտեաց ՛ի հաւատոցն, թէպէտ եւ հայեցաւ ՛ի մարմին իւր՝ այնուհետեւ իբրեւ ՛ի մեռեալ. քանզի զհարիւրամենի́ւք ոերեմն էր. եւ ՛ի մեռելութի(ւն) արգանդին սառայի։
²⁰Բայց աւետեացն ա(ստուածո)յ՝ ո́չ երկմտեաց անհաւատութ(եամ)բ, այլ զօրացա́ւ հաւատովք, ետ փա́ռս ա(ստուածո)յ՝
²¹եւ հաստատեցաւ ՛ի մի́տս իւր, թէ որ խոստացաւն՝ կարօ́ղ է առնել։

²²վասն որոյ համարեցա́ւ նմա յարդարութի(ւն)։
²³Այլ զի գրեցաւն, ո́չ եթէ վ(ա)ս(ն) նորա միայն՝ թէ համարեցաւ նմա.
²⁴այլ եւ վասն մերո́ց համարելոց է. որք հաւատամք յայն որ յարո́յցն զյ(իսու)ս զտ(է)ր մեր ՛ի մեռելոց.
²⁵որ մատնեցաւ վ(ա)ս(ն) յանցանա́ց մերոց. եւ յարեաւ՝ վասն զմե́զ արդարացուցանելոյ։

¹Այսուհետեւ արդարացեալք ՛ի հաւատոց անտի, խաղաղութի́(ւն) կալցուք առ ա(ստուա)ծ, ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.
²որով եւ զընծայու(թ)ի(ւն)ն ընկալա́ք հաւատովք ՛ի շնո́րհս յայսոսիկ. յորում կամք, եւ պարծի́մք յուսով փառացն ա(ստուածո)յ։
³Եւ ո́չ այս չափ միայն, այլ եւ պարծի́մք եւս ՛ի նեղութի(ւն)ս մեր։ քանզի գիտեմք, եթէ նեղու(թ)ի(ւն)ք զհամբերու(թ)ի́(ւն) գործեն։
⁴համբերու(թ)ի(ւն)՝ զհանդէ́ս. հանդէս՝ զյո́յս.
⁵յոյս՝ ո́չ երբէք ամաչեցուցանէ. զի սէ́րն ա(ստուածո)յ սփռեա́լ է ՛ի սիրտս մեր, ՛ի ձեռն հոգւո́յն ս(ր)բ(ո)յ՝ որ տուա́ւ մեզ։
⁶Զի մինչդեռ տկա́րքն էաք, ք(րիստո)ս վ(ա)ս(ն) մեր ՛ի ժամանակի ՛ի վերայ ամպարշտա́ց մեռաւ։

⁷զի վասն արդարոյ հազի́ւ ոք թէ մեռանիցի, այլ վ(ա)ս(ն) բարւոյ թերե́ւս համարձակիցի́ ոք մեռանել։
⁸Յայտնեա́ց ա(ստուա)ծ զսէ́րն իւր ՛ի մեզ. զի մինչդեռ մեղաւո́րքն էաք,
⁹ք(րիստո)ս վասն մե́ր մեռաւ. որչափ ե́ւս առաւել յարդարանա́լս մերում այժմիկ արեա́մբն ն(ո)ր(ա), ապրեսցո́ւք նովաւ ՛ի բարկու(թեն)է́ անտի։
¹⁰Զի եթէ մինչ թշնամի́քն էաք, հաշտեցա́ք ընդ ա(ստուածո)յ մահուամբ որդւո́յ ն(ո)ր(ա). որչափ ե́ւս առաւել ՛ի հաշտե́լս մերում ապրեսցուք կենօքն ն(ո)ր(ա)։
¹¹Եւ ո́չ այսչափ միայն, այլ եւ պարծի́մք եւս յա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. որով եւ զհաշտու(թ)ի(ւն)ն իսկ ընկալաք։

¹²Զի ո(ր)պ(էս) ՛ի միոջէ́ մարդոյ մե́ղք յաշխարհ մտին, եւ ՛ի մեղա́ց անտի մահ. եւ այնպէս յամ(ենայն) մարդի́կ տարածեցաւ մահ, որով ամենեքին մեղան։
¹³քանզի մինչեւ յօրէնսն մեղք էի́ն յաշխարհի, բայց մեղք ո́չ համարին ուր օրէնք ո́չ իցեն։
¹⁴Այլ թագաւորեա́ց մահ յադամայ մինչեւ ՛ի մովսէս, եւ ՛ի վերայ չյանցուցանելոցն. ըստ նմանութե(ան) յանցուածոցն ադամայ, որ է օրինակ հանդերձելոցն։
¹⁵Այլ ո́չ ո(ր)պ(էս) յանցանքն, նոյնպէս եւ շնորհքն։ զի եթէ միոյն յանցանօք բազո́ւմք մեռան, որչափ եւս առաւել շնո́րհքն ա(ստուածո)յ եւ պարգեւք շնորհօք միո́յն մարդոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի բազումս առաւելաւ։

¹⁶Եւ ո́չ ո(ր)պ(էս) ՛ի միոջէ յանցուցելոյն պարգեւքս. զի դատաստանն ՛ի միոջէ́ յանցուածոց անտի ՛ի դատապարտութի(ւն). այլ շնորհքն՝ ՛ի բազմաց յանցուածոցն յարդարու(թ)ի(ւն)։
¹⁷Զի եթէ միոյն յանցանաց մահ թագաւորեաց միովն, որ՞չափ եւս առաւել՝ որք զառաւելութի(ւն) շնորհաց եւ զպարգեւաց արդարութե(ա)ն առնուցուն, կենօք թագաւորեսցե́ն ՛ի ձեռն միոյն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
¹⁸Ապա ուրեմն ո(ր)պ(էս) միո́յն յանցանօք յամ(ենայն) մարդիկ դատապարտու(թ)ի(ւն), նոյնպէս եւ միո́յն արդարութ(եամ)բն յամ(ենայն) մարդիկ արդարութի(ւն) կենաց։
¹⁹Զի ո(ր)պ(էս) անհնազանդութ(եամ)բ միոյն մարդոյ մեղաւորք բ(ա)զ(ու)մք եղեն. նոյնպէս եւ հնազանդութ(եամ)բ միոյն՝ արդա́րք բ(ա)զ(ու)մք եղիցին։

²⁰Բայց օրէնք ՛ի ներքս անկան, զի յանցանքն բազմասցին. զի ուր առաւել եղեն մե́ղքն, առաւե́լ եւս յաւելան շնորհքն։
²¹Զի ո(ր)պ(էս) թագաւորեաց մեղքն ՛ի մահո́ւ անդ, նոյնպէս եւ շնո́րհքն թագաւորեսցեն արդարութ(եամ)բ ՛ի կեա́նսն յաւիտենից ՛ի ձե́ռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ։

¹Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք, յաճախեսցո́ւք ՛ի մեղսն՝ զի շնորհքն բազմասցի՞ն։
²Քա́ւ լիցի։ որք մեռա́ք մեղացն, զի՞արդ տակաւին ՛ի նմի́ն կեցցեմք։
³Եթէ ո՞չ գիտէք, զի ո́ր միանգամ մկրտեցաք ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, ՛ի մա́հ անդր ն(ո)ր(ա) մկրտեցաք։
⁴թաղեցա́ք ընդ նմին մկրտութ(եամ)բն ՛ի մահ։ զի ո(ր)պ(էս) յարեա́ւ ք(րիստո)ս ՛ի մեռելոց փառօքն հօր. նո́յնպէս եւ մեք ՛ի նորոգո́ւմն կենաց շրջեսցուք։
⁵Զի եթէ անկակի́ց եղեաք նմանութե(ան) մահո́ւ ն(ո)ր(ա). այլ եւ յարու(թ)ե(ան) նորա լինիցիմք։
⁶Զայս գիտասջի́ք զի հին մարդն մեր խաչակի́ց եղեւ ն(ո)ր(ա), զի խափանեսցի մարմին մեղացն, մի́ եւս ծառայել մեզ մեղացն։
⁷զի որ մեռանին՝ արդարացեա́լ է ՛ի մեղաց անտի։

⁸իսկ եթէ մեռա́ք ընդ ք(րիստո)սի, հաւատամք թէ եւ կեցցո́ւք ընդ նմա։
⁹Գիտեմք եթէ ք(րիստո)ս յարուցեալ է ՛ի մեռելոց. այսուհետեւ ո́չ մեռանի, եւ մահ նմա ո́չ եւս տիրէ։
¹⁰զի որ մեռաւն, մեղա́ցն մեռաւ մի́ անգամ, եւ որ կենդանին է՝ կենդանի́ է ա(ստուածո)յ։
¹¹Նոյնպէս եւ դուք համարեսջի́ք զանձինս մեռեա́լս մեղացն, եւ կենդանիս ա(ստուածո)յ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։
¹²Մի́ այսուհետեւ թագաւորեսցեն մեղք ՛ի մահկանացու մարմինս ձեր, հնազանդե́լ ցամկու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա)։

¹³Եւ մի́ պատրաստէք զանդամս ձեր զէն անիրաւու(թ)ե(ան) մեղա́ցն. այլ պատրաստեցէք զանձինս ձեր ա(ստուածո)յ, ո(ր)պ(էս) ՛ի մեռելոց՝ ՛ի կենդանի́ս. եւ զանդա́մս ձեր՝ զէն արդարութե(ա)ն ա(ստուածո)յ։
¹⁴զի մեղք ձեր ո́չ տիրեսցեն. քանզի ո́չ էք ընդ օրինօք՝ այլ ընդ շնորհօ́ք։
¹⁵Իսկ արդ՝ զի՞արդ. մեղիցո՞ւք՝ զի չե́մք ընդ օրինօք՝ այլ ընդ շնորհօք։ քա́ւ լիցի։
¹⁶Ո՞չ գիտէք՝ եթէ որում պատրաստէ́ք զանձինս ձեր ծառա́յս ՛ի հնազանդութի(ւն), ծառայ էք որում հնազանդիքն. եթէ մեղաց, եւ եթէ ՛ի հնազանդութի́(ւն) արդարու(թ)ե(ան)։
¹⁷Այլ շնո́րհք ա(ստուածո)յ. զի էիք ծառա́յք մեղաց, հնազանդեցարուք ՛ի սրտէ որում աւանդեցայք յառա́կ վարդապետու(թ)ե(ան)։

¹⁸Արդ՝ ազատեալք ՛ի մեղաց՝ ծառայեցէք արդարու(թ)ե(ան)ն,
¹⁹Մարդկօրէ́ն ասեմ վ(ա)ս(ն) տկաու(թ)ե(ան) մարմնոյ ձերոյ. զի որպէս պատրաստեցէք զանդամս ձեր ծառայս պղծու(թ)ե(ան) եւ անօրէնու(թ)ե(ան) յանօրէնու(թ)ի(ւն). նո́յնպէս եւ այժմ՝ պատրաստեցէ́ք զանդամս ձեր ծառայս արդարու(թ)ե(ան) ՛ի սրբու(թ)ի(ւն)։
²⁰Զի մինչ ծառայքն էիք մեղաց, ազատացեալք էիք յարդարու(թեն)էն։
²¹Իսկ արդ՝ զի՞նչ պտուղ ունէիք յայնժամ, որովք այժմդ զամօթի հարեա́լ էք. զի վախճան ն(ո)ց(ա)՝ մահ է։
²²Բայց արդ՝ ազատացեա́լք ՛ի մեղացն՝ եւ ծապայեա́լք ա(ստուածո)յ, ունիք զպտուղ ձեր ՛ի սրբու(թ)ի(ւն), եւ վախճան նորա՝ կեանք յաւիտենից։

²³Զի թոշա́կն մեղաց՝ մահ է. այլ շնորհք ա(ստուածո)յ, կեանք յաւիտենից ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։

¹Եթէ ո՞չ գիտէք ե́ղբարք, զի ընդ գիտո́ւնս օրինացն խօսիմ. զի օրէնք տիրեն մարդոյ՝ որչափ ժամանակս կենդանի́ է։
²Քանզի կին առնակին, ՛ի կենդանի́ այր իւր կապեալ կայ օրինօք. իսկ եթէ մեռանիցի այրն, արձակեա́լ է յօրինաց առնն։
³ապա ուրեմն մինչ կենդանի է այրն, շո́ւն կոչի́ եթէ լինիցի ա́ռն այլում։ եւ եթէ մեռանիցի այրն, ազատ է յօրինացն, չհամարեա́լ շուն՝ եթէ լինիցի առն այլում։
⁴Այսուհետեւ եւ դո́ւք եղբարք, մեռարուք օրինացն մարմնովն ք(րիստո)սի, լինել այլո́ւմ, որ ՛ի մեռելո́ցն յարուցեալ է, զի պտղաբե́րք լիցուք ա(ստուածո)յ։
⁵Քանզի մինչ էա́քն մարմնով, կարիք մեղաց որ օրինօ́քն էին, զօրանային յանդամս մեր, առ ՛ի պտղաբե́րս առնելոյ զմեզ մահո́ւ։

⁶Բայց ա́յժմ դատարկացա́ք յօրինաց անտի. քանզի մեռա́ք ա́յնմիկ որով ըմբռնեալն էաք, առ ՛ի ծառայե́լ մեզ նորոգութ(եամ)բ հոգւոյն՝ եւ ո́չ հնութ(եամ)բ գրոյն։
⁷Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք. օրէնքն մե՞ղք իցեն. քա́ւ լիցի։ այլ զմեղս ո́չ գիտէի, եթէ ոչ օրինօ́քն. եւ զցանկութի(ւն) ո́չ ճանաչէի, եթէ ոչ օրինացն էր ասացեալ, մի ցանկանայցես։
⁸Պատճառս առին մեղքն պատուիրանաւն, եւ գործեցին յիս զամ(ենայն) ցանկութի(ւն). զի առանց օրինաց մեղքն մեռեալ էին։
⁹Եւ ես առանց օրինացն երբեմն էի կենդանի́. այլ իբրեւ եհա́ս յիս պատուիրանն, մեղքն կենդանացան.
¹⁰եւ ես մեռա́յ։ եւ գտա́ւ ինձ պատուիրանն որ ՛ի կեանսն էր, նոյն ՛ի մա́հ։

¹¹Զի մեղացն պատճա́ռս առեալ պատուիրանաւն խաբեցին զիս, եւ նովին սպանին։
¹²Այսուհետեւ օրէնքն սո́ւրբ են եւ պատուիրանն, ս(ո́ւր)բ եւ արդա́ր եւ բարերա́ր։
¹³Իսկ արդ՝ ինձ բարին մահ եղեւ. քա́ւ լիցի. այլ մե́ղքն. զի երեւեսցին մեղքն բարեա́ւն գործել ինձ զմահ. զի եղիցին ըստ առաւելու(թ)ե(ան) մե́ղքն մեղաւո́ր ՛ի ձե́ռն պատուիրանին։
¹⁴Գիտեմ զի օրէնքն հոգեւո́ր են. այլ ես մարմնաւո́ր եմ ընդ մեղո́ք վաճառեալ։
¹⁵զի զոր գործեմն՝ ո́չ գիտեմ. ո́չ եթէ զոր կամիմն՝ զա́յն առնեմ, այլ զոր ատեա́մն զայն գործեմ։
¹⁶Ապա եթէ զոր ո́չն կամիմ՝ զայն առնեմ վկայե́մ օրինացն թէ բարւո́ք են։
¹⁷Այլ արդ՝ ո́չ եթէ ես գործեմ զայն, այլ բնակեա́լ յիս մեղքն։

¹⁸գիտեմ զի ո́չ բնակեալ է յիս, ա́յսինքն է՝ ՛ի մարմնի́ իմում, բարի ինչ. զի կա́մքն առաջի կան ինձ. եւ առնել զբարին ո́չ։
¹⁹Զի ո́չ եթէ զոր կամիմ զբարին՝ առնեմ, այլ զոր ո́չն կամիմ զչա́րն զա́յն գործեմ։
²⁰Ապա եթէ զոր ոչն կամիմ՝ զայն առնեմ, ո́չ եւս ես առնեմ զայն, այլ բնակեա́լ յիս մեղքն։
²¹Եւ արդ՝ գտանեմ զօրէնս այնորիկ որ կամիցին առնել յիս զբարին. եւ ինձ չա́րն առաջի կայ։
²²Հաճեալ եմ ը(ստ) օրէնսն ա(ստուածո)յ ըստ ներքին մարդոյն.
²³բայց տեսանեմ ա́յլ օրէնս յանդամս իմ, զինեա́լ հակառակ օրինաց մտա́ց իմոց, եւ գերեա́լ զիս օրինօքն մեղաց որ են յանդամս իմ։
²⁴Ա́յր մի տառապեա́լ եմ ես. ո՞վ ապրեցուսցէ զիս ՛ի մարմնոյ աստի մահու։

²⁵այլ շնորհքն ա(ստուածո)յ ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ։ Ապա ուրեմն, ե́ս ինքնին մտօ́ք իմովք ծառա́յ եմ օրինա́ցն ա(ստուածո)յ. եւ մարմնով օրինա́ցն մեղաց։

¹Թէ ա́յդպէս իցէ, ո́չինչ դատապարտու(թ)ի(ւն) է ա́յնոցիկ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, որ ո́չ գնան ըստ մարմնոյ։
²զի օրէնք հոգւոյն կենաց ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ազատեցին զիս յօրինաց մեղացն եւ մահու։
³Զի որ անհնարինն էր օրինացն՝ որով տկարանայրն մարմնով. ա(ստուա)ծ զորդին իւր առաքեաց ՛ի նմանութի(ւն) մարմնո́յ մեղաց, եւ վ(ա)ս(ն) մեղաց, եւ դատապարտեա́ց զմեղս ՛ի մարմնի́ անդ.
⁴զի արդարութի(ւն) օրինացն կատարեսցի́ ՛ի մեզ, որք ո́չ ըստ մարմնոյ գնայցեմք՝ այլ ը(ստ) հոգւոյն։
⁵Զի որք ըստ մարմնոյն են, զմարմնո́յն խորհին, եւ որք ըստ հոգւոյն՝ զհոգւո́յն։
⁶Զի խորհո́ւրդ մարմնոյ՝ մա́հ է. եւ խորհուրդ հոգւոյն՝ կեա́նք եւ խաղաղու(թ)ի(ւն)։

⁷քանզի խորհուրդ մարմնոյ թշնամու(թ)ի(ւն) է յա(ստուա)ծ. զի օրինացն ա(ստուածո)յ ո́չ հնազանդի. նա՝ եւ կարէ իսկ ո́չ։
⁸զի որ մարմնովն են. ա(ստուածո)յ հաճոյ լինել ո́չ կարեն։
⁹Բայց դուք՝ ո́չ էք մարմնով՝ այլ հոգւով. եթէ իցէ հոգին ա(ստուածո)յ ՛ի ձեզ բնակեալ. ապա եթէ ոք զհոգի ք(րիստո)սի ոչ ունի, սա՝ չէ́ ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Իսկ եթէ ք(րիստո)ս ՛ի ձե́զ է, ապա մարմին մեռեա́լ է վ(ա)ս(ն) մեղաց. եւ հոգին կենդանի́ է վ(ա)ս(ն) արդարութե(ան)։
¹¹Եթէ հոգի այնորիկ որ յարոյց զյ(իսու)ս ՛ի մեռելոց՝ բնակեալ է ՛ի ձեզ. ապա եւ որ յարոյցն զք(րիստո)ս ՛ի մեռելոց՝ կենդանացուսցէ́ զմահկանացու մարմինս ձեր բնակեալ ոգւովն իւրով ՛ի ձեզ։

¹²Այսուհետեւ ե́ղբարք՝ պարտապան եմք, ո́չ մարմնով ըստ մարմնոյ կեալ։
¹³զի եթէ ըստ մարմնոյ կեցէք, մեռանելոց էք. իսկ եթէ հոգւով զգործս մարմնոյ սպանանիցէք, կեցջիք։
¹⁴Զի որ հոգւովն ա(ստուածո)յ վարին, նոքա́ են որդիք ա(ստուածո)յ։
¹⁵զի ո́չ առէք զհոգին ծառայու(թ)ե(ան) միւսանգամ յերկեւղ, այլ առէք զհոգին որդէգրու(թ)ե(ան). որով աղաղակեմք, աբբա́, հա́յր։
¹⁶Նոյն ինքն հոգին վկայէ հոգւոյս մերում, եթէ եմք որդիք ա(ստուածո)յ։
¹⁷եւ եթէ որդիք, ապա եւ ժառանգք. ժառանգք ա(ստուածո)յ՝ եւ ժառանգակի́ցք ք(րիստո)սի. եթէ չարչարանացն կցո́րդ լինիմք, եւ փառացն հաղո́րդ լինելոց եմք։

¹⁸Ինձ ա́յսպէս թուի, եթէ ո́չ են արժանի չարչարանք ժամանակիս հանդերձելո́ց փառացն՝ որ յայտնելոց են ՛ի մեզ։
¹⁹Զի ակնկալութի(ւն) արարածոց՝ յայտնութե(ան) որդւոյն ա(ստուածո)յ սպասէ։
²⁰զի ընդունայնութե(ան) արարածքն հնազանդեցան, ո́չ իւրեանց կամաւ, այլ վ(ա)ս(ն) այնորիկ որ հնազանդեցոյցն յուսով.
²¹զի եւ ինքեանք իսկ արարածքն ազատեցին ՛ի ծառայու(թեն)է ապականութե(ան)՝ յազատութի́(ւն) փառաց որդւոյն ա(ստուածո)յ։
²²Քանզի գիտեմք, եթէ ամ(ենայն) արարածք հեծեն եւ երկնե́ն մինչեւ ցայ՞ժմ։

²³եւ ո́չ այսչափ միայն. այլ եւ մե́ք իսկ՝ որ զպտուղ հոգւոյն ունիմք, անձամբ յանձինս մեր հեծեմք՝ որդէգրու(թ)ե(ան)ն ակն կալեալ փրկութե(ան) մարմնոյ մերոյ։
²⁴Զի յուսով ապրեցաք. այլ յոյս տեսանելի՝ չէ́ յոյս. զի որ տեսանէ ոք՝ զի՞ եւս յուսայ։
²⁵ապա եթէ զոր ո́չն տեսանեմք յուսամք, համբերութեամբ ակն ունիմք։
²⁶Նո́յնպէս եւ հոգին ՛ի թիկունս հասանէ տկարութե(ան)ս մերում. զի զոր կամքն յաղօթս, ո(ր)պ(էս) արժան իցէ՝ ո́չ գիտեմք. այլ ինքն հոգին բարեխօս լինի ՛ի հեծու(թ)ի(ւն)ս անմռունչս։
²⁷բայց որ քննէն զսիրտս, գիտէ́ զինչ խորհուրդ է հոգւոյն. զի ըստ ա(ստուածո)յ բարեխօսէ վ(ա)ս(ն) սրբոց։

²⁸Բայց գիտեմք՝ եթէ որոց սիրենն զա(ստուա)ծ, յամ(ենայն)ի́ գործակից լինի ՛ի բարիս՝ որք հրաւիրանաւն կոչեցան։
²⁹զի զորս յառաջն ճանաչէր, յառաջագո́յն հրաւիրեաց կերպարանակից լինել պատկերի որդւոյն իւրոյ. զի եղիցի նա անդրանի́կ ՛ի մէջ եղբարց բազմաց։
³⁰Եւ զորս յառաջագոյնն հրաւիրեաց՝ զնոսին եւ կոչեաց. եւ զորս կոչեա́ցն, զնոսին եւ արդարացո́յց. եւ զորս արդարացոյցն, զնոսին եւ փառաւո́րս արար։
³¹Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք առ այս. եթէ ա(ստուա)ծ ՛ի մե́ր կոյս է, ո՞վ իցէ մեր հակառակ։
³²որ յիւր որդին ո́չ խնայեաց, այլ վ(ա)ս(ն) մե́ր ամենեցուն մատնեաց զնա. զիա՞րդ ո́չ նովաւ հանդերձ զամ(ենայն) շնորհիցէ մեզ։

³³Ո՞վ իցէ որ մեղադիր լինիցի ընտրելոց ա(ստուածո)յ. ա(ստուա)ծ է որ արդարացուցանէ,
³⁴իսկ արդ՝ ո՞վ է որ դատապարտ առնիցէ։ ք(րիստո)ս յ(իսու)ս՝ որ մեռաւն, մանաւանդ թէ յարուցեա́լ իսկ է. եւ է ը(ստ) աջմէ ա(ստուածո)յ. որ եւ բարեխօ́ս իսկ է վ(ա)ս(ն) մեր։
³⁵Արդ՝ ո՞վ մեկնեսցէ զմեզ ՛ի սիրոյն ք(րիստո)սի, նեղութի(ւն)՞, թէ անծկութ(իւն)՞. թէ հալածա՞նք, թէ սո՞վ, թէ մերկու(թ)ի(ւն)՞, թէ վի՞շտք, թէ սո՞ւր.
³⁶որպէս եւ գրեալ է, վ(ա)ս(ն) քո́ մեռանիմք զօր հանապազ, համարեցաք իբրեւ զոչխար ՛ի սպանդ.
³⁷այլ յայսմ ամենայնի՝ առաւե́լ յաղթեմք նովաւ որ սիրեացն զմեզ։

³⁸Քանզի հաստատեա́լ եմ, եթէ ո́չ մահ, եւ ո́չ կեանք, եւ ո́չ հրեշտակք, եւ ո́չ իշխանու(թ)ի(ւն)ք, եւ ո́չ որ կանս, եւ ո́չ հանդերձեալքն եւ ո́չ զօրութի(ւն)ք,
³⁹եւ ո́չ բարձրութի(ւն), եւ ո́չ խորութի(ւն). եւ ո́չ ա́յլ ինչ արարած՝ կարէ մեկնել զմեզ ՛ի սիրո́յ անտի ա(ստուածո)յ, որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։

¹Ստուգութ(եա́մ)բ ասեմ ՛ի ք(րիստո)ս՝ եւ ո́չ ստեմ վկայեն ինձ մի́տք իմ ՛ի հոգի ս(ուր)բ.
²զի տրտմու(թ)ի́(ւն) է ինձ յոյժ, եւ անպակա́ս ցաւք սրտի իմոյ։
³Զի ուխտի́ւք խնդրէի, ե́ս ինքնին նզո́վ լինել ՛ի ք(րիստո)սէ, վ(ա)ս(ն) եղբարց եւ ազգականաց իմոց ըստ մարմնոյ,
⁴որ են ի(սրա)էլացիք. որոց որդեգրու(թ)ի(ւն)ն, եւ փառքն, եւ կտակարա́նքն, եւ օրէնսդրու(թ)ի(ւն)ն, եւ պաշտօնն, եւ աւետիքն։
⁵որոց հա́րքն, յորոց եւ ք(րիստո)ս ըստ մարմնոյն, որ է ՛ի վերայ ամենեցուն ա(ստուա)ծ օրհնե́ալ յաւիտեանս. ա́մէն.
⁶Ո́չինչ է մարթ՝ եթէ անկա́ծ լինիցի բանն ա(ստուածո)յ. զի ո́չ ամենեքեան որ յիսրայելէն են, նոքա ի(սրա)էլեանք իցեն.

⁷եւ ո́չ որ զաւակն աբրահամու են, ամենեքեան որդի́ք իցեն. այլ իսահակա́ւ կոչեսցի քեզ զաւակ։
⁸ա́յս ինքն՝ թէ ո́չ որ որդիք մարմնոյն են, են որդի́ք ա(ստուածո)յ. այլ որդիք աւետեա́ցն համարեսցին ՛ի զաւակ։
⁹քանզի աւետեա́ց իսկ է բանս այս, թէ ՛ի ժամանակի յայսմիկ եկից, եւ եղիցի որդի́ սառայի։
¹⁰Եւ ո́չ այնչափ միայն, այլ եւ ՛ի հռեբեկայ ՛ի միոջէ անկողնոյ սահակայ հօր մերոյ։
¹¹զի մինչ չե́ւ ծնեալ էին, եւ մինչ չե́ւ բարի ինչ՝ կամ չա́ր գործեալ էր։ զի ըստ ընտրու(թ)ե(ան)ն յառաջադրու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ հաստատեսցի́.
¹²ո́չ ՛ի գործոց, այլ յա́յնմանէ որ կոչեա́ցն, ասացաւ նմա.

¹³թէ երէցն կրսերո́յն ծառայեսցէ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է. թէ զյակոբ սիրեցի́, եւ զիսա́ւ ատեցի։
¹⁴Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք. միթէ անիրաւութի(ւն)՞ իցէ յա(ստուածո)յ. քա́ւ լիցի։
¹⁵Զի մովսիսի́ ասէ. ողորմեցայց՝ որում ողորմեցա́յցն, եւ գթացայց՝ յոր գթացայցն։
¹⁶ապա ո́չ ըստ այնմ ինչ է որ կամիցին, եւ ո́չ ըստ այնմ՝ որ ընթանայցէ. այլ ըստ ա(ստուածո)յ՝ որ ողորմի։
¹⁷Քանզի ասէ գիր ցփարաւովն. թէ վասն այնորիկ գրգռեցի զքեզ, զի ՛ի քե́զ ցուցից զզօրութի(ւն) իմ, եւ պատմեսցի́ անուն իմ ընդ ամ(ենայն) երկիր։
¹⁸ապա ուրեմն՝ ում կամի ողորմի, եւ ում կամի՝ խստանա́յ։
¹⁹Իսկ արդ՝ ասիցե՞ս թէ մեղ եւս զի́ դնէ՝ զի կամաց ն(ո)ր(ա) ո́չոք կայ հակառակ։

²⁰իսկ արդ՝ դու ո՞վ ես մարդ՝ որ պատասխանի տաս ա(ստուածո)յ։ միթէ ասիցէ՞ստեղծուածն ցստեղծիչն՝ թէ ընդէ́ր այդպէս արարեր զիս։
²¹եթէ ո՞չ ունիցի իշխանութի(ւն) բրուան կաւոյն՝ ՛ի նմի́ն զանգուածոյ առնել անօթ, զոմն ՛ի պատիւ եւ զոմն յանարգանս։
²²Ապա թէ կամէր ա(ստուա)ծ ցուցանե́լ զբարկու(թ)ի(ւն), եւ յայտնի́ առնել զզօրութի(ւն) իւր, զոր համբերն բազո́ւմ երկայնմտութ(եամ)բ անօթոցն բարկու(թ)ե(ան)՝ պատրաստելո́ցն ՛ի կորուստ։
²³Զի յայտնի́ արասցէ զմեծութի(ւն) փառաց իւրոց ՛ի վերայ անօթոցն ողորմութե(ան), զոր պատրաստեաց ՛ի փառս։
²⁴զորս եւ կոչեաց զմեզ ո́չ միայն ՛ի հրէից՝ այլ եւ ՛ի հեթանոսա́ց։

²⁵Որպէս եւ յովսեէ́ ասէ. կոչեցից զոր ո́չ ժողովուրդն իմ, ժողովուրդ ինձ. եւ զչսիրեցեալն՝ սիրեցեալ։
²⁶եւ եղիցի ՛ի տեղւոջ յորում ասացաւ ն(ո)ց(ա), թէ ո́չ ժողովուրդ իմ դուք, անդ կոչեսցին նոքա որդիք ա(ստուածո)յ կենդանւոյ։
²⁷Եսայի աղաղակէ վ(ա)ս(ն) ի(սրաէ)լի. եթէ իցէ թի́ւ որդւոցն ի(սրաէ)լի իբրեւ զաւազ ծովու, սակա́ւ ինչ մնացորդք մնասցեն։
²⁸զի բան մի հակի́րճ եւ համառօտ արդարութ(եամ)բ. զբանն հակի́րճ արասցէ տ(է)ր ՛ի վերայ երկրի։
²⁹Եւ որպէս ասէ եսայի. եթէ ոչ տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց թողեալ էր մեզ զաւակ, իբրեւ զսոդոմ լինէաք՝ եւ գոմորոյ նմանէաք։

³⁰Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք, զի թէ հեթանոսք՝ որ ո́չ երթային զհետ արդարու(թ)ե(ան), հաասին արդարու(թ)ե(ան). ա́յնմ արդարու(թ)ե(ան) որ ՛ի հաւատո́ց անտի։
³¹այլ ի(սրա)էլ երթայր զհետ օրինա́ցն արդարութե(ան), եւ յօրէնս արդարու(թ)ե(ան)ն ո́չ ժամանեաց։
³²Յնդէ՞ր. զի ո́չ ՛Ի հաւատոց, այլ իբրեւ ՛ի գործո́ց օրինաց։ քանզի գթեցին նոքա առ վիմին գաիթագղութե(ան).
³³որպէս եւ գրեալ է. ահաւասիկ դնեմ ՛ի սիովն քա́ր գայթագղութե(ան) եւ վէ́մ գլորման. եւ ամենայն որ հաւատասցէ ՛ի նա՝ մի́ ամաչեսցէ։

¹Եղբարք, իմ կամք սրտի, եւ աղօթք առ ա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) նոցա́ են ՛ի փրկութի(ւն)։
²քանզի վկայե́մ ն(ո)ց(ա)՝ եթէ զնախա́նձ ա(ստուածո)յ ունին, այլ ո́չ գիտութ(եամ)բ։
³Զի տգէ́տ են ա(ստուածո)յ արդարու(թ)ե(ան)ն. եւ զիւրեա́նցն խնդրեն կացուցանել. զի արդարութե(ա)ն ա(ստուածո)յ ո́չ հնազանդեցան։
⁴քանզի կատարա́ծ օրինացն ք(րիստո)ս է յարդարու(թ)ի(ւն) ամ(ենայն) հաւատացելոց։
⁵Մովսէս գրէ զարդարու(թ)ի(ւն) որ յօրինաց անտի, եթէ արասցէ զայն մարդ՝ կեցցէ́ նովին։
⁶Իսկ զհաւատոցն արդարու(թեն)է ա́յսպէս ասէ. մի́ ասիցես ՛ի սրտի քում, ո́վ ելանիցէ յերկինս, ա́յս ինքն է՝ զք(րիստո)ս իջուցանել.

⁷կամ ով իջանիցէ յանդունդս, ա́յս ինքն է՝ զք(րիստո)ս հանել ՛ի մեռելոց։
⁸Այլ զի՞նչ ասէ գիր. մե́րձ է բանն, ՛ի բերան քո՝ եւ ՛ի սրտի́ քում է. ա́յս ինքն է բանն հաւատոյ զոր քարոզեմք։
⁹զի եթէ խոստովանեսցես բերանո́վ քով տ(է)ր զյ(իսու)ս. եւ հաւատասցես ՛ի սրտի քում, թէ ա(ստուա)ծ յարո́յց զնա ՛ի մեռելոց՝ կեցցէ́ս։
¹⁰Զի սրտիւ հաւատայք յարդարութի(ւն), եւ բերանո́վ խոստովանիք ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
¹¹Քանզի ասէ գիր. ամ(ենայն)՝ որ հաւատասցէ ՛ի նա, մի́ ամաչեսցէ։
¹²զի ո́չ գոյ խտիր հրէի́ եւ հեթանոսի. քանզի նո́յն տ(է)ր է ամենեցուն, բաւակա́ն յամենեսին ոյք կարդա́ն առ նա։
¹³զի ամ(ենայն) որ կարդասցէ զանո́ւն տ(եառ)ն՝ կեցցէ́։

¹⁴Իսկ արդ՝ զի՞արդ կարդասցեն, յոր ո́չն հաւատացին. կամ զի՞արդ հաւատասցեն՝ որում ո́չն լուան. կամ զի՞արդ լուիցեն առանց ուրուք քարոզելոյ.
¹⁵կամ զի՞արդ քարոզեսցեն, եթէ ո́չ առաքեսցին։ Որպէս եւ գրեա́լ է. իբրեւ զի գեղեցիկ են ոտք աւետարանչացն խաղաղու(թ)ե(ան), եւ աւետարանչացն բարու(թ)ե(ան)։
¹⁶այլ ո́չ ամենեքեան հնազա́նդ եղեն աւետարանին։ Եսայի ասէ. տ(է)ր՝ ո՞ հաւատաց լրոյ մերում։
¹⁷ապա ուրեմն՝ հաւատք ՛ի լսելոյ են, եւ լուր ՛ի բանէն ք(րիստո)սի։
¹⁸Այլ ասեմ, միթէ ո՞չ լուան. մանաւանդ զի ընդ ամ(ենայն) իսկ երկիր ել բարբառ նոցա, եւ ընդ ծա́գս տիեզերաց խօսք ն(ո)ց(ա)։

¹⁹Այլ ասեմ, մի թէ իսրայէլ ո՞չ լուաւ. նախ՝ մովսէ́ս ասէ, ես նախանձեցուցից զձեզ ոչի́նչ ժողովրդեամբ, եւ ազգաւ անմտաւ զկծեցուցի́ց զձեզ։
²⁰Բայց եսայի համարձակի́ իսկ՝ եւ ասէ. գտա́յ այնոցիկ որ զիս ո́չ խնդրէին. յայտնի́ եղէ այնոցիկ՝ որ զինէն ո́չ հարցանէին։
²¹Այլ առ իսրայէլ ասէ. զօ́ր ամենայն ձգեցից զձեռն իմ առ ժողովուրդն անհաւան՝ եւ հակառակօղ։

¹Իսկ արդ՝ ասէմ, մի թէ մերժեա՞ց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր. քա́ւ լիցի։ քանզի եւ ես իսրայէլացի́ եմ, ՛ի զաւակէ աբրահամու յազգէ́ բենիամինի։
²ո́չ մերժեաց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր, զոր յառա́ջն ծանեաւ։ թէ ո՞չ գիտէք յեղիա զինչ ասէ գիր. ո(ր)պ(էս) ամբաստան լինի ա(ստուածո)յ զի(սրա)էլէ։
³տ(է́)ր՝ զմարգարէս քո կոտորեցին, եւ զսեղանս քո կործանեցին. եւ մնացի միայն, եւ խնդրեն զանձն իմ։
⁴Այլ զինչ ասէ նմա պատասխանին. թողի ինձ ասէ՝ եւթն հազար այր, որ ո́չ կրկնեցին ծունր բահաղու։
⁵նոյնպէս եւ յայսմ ժամանակի մնցորդք՝ ըստ ընտրութե(ա́ն) շնորհացն եղեն։
⁶Իսկ եթէ շնորհօք, ո́չ եւս ՛ի գործոց. ապա թէ ոչ՝ շնորհքն ո́չ եւս շնորհք լինին։

⁷Իսկ արդ՝ զոր խնդրէրն ի(սրա)էլ։ այնմ ո́չ եհաս. բայց ընտրու(թ)ե(ան)ն եհաս. եւ այլքն կուրացան.
⁸ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է. ետ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ հոգի յիմարու(թ)ե(ան). աչս որովք ո́չ տեսանիցեն, եւ ականջս որովք ո́չ լսիցեն, մինչեւ ցայսօր ժամանակի։
⁹Եւ դաւիթ ասէ եղիցին սեղանք ն(ո)ց(ա) յորոգայթ, եւ յորս, եւ ՛ի գայթագղութի(ւն), եւ ՛ի հատուցումն նոցին։
¹⁰խաւարեսցին աչք նոցա զի մի́ տեսցեն, եւ զթիկունս ն(ո)ց(ա) հանապա́զ կորացո́։
¹¹Իսկ արդ՝ ասեմ. մի թէ վ(ա)ս(ն) այնորիկ յանցեան՝ զի կործանեսցի՞ն. քա́ւ լիցի։ այլ ն(ո)ց(ա) յանցանօքն փրկութի(ւն) հեթանոսաց. զի նախա́նձ արկցէ ն(ո)ց(ա)։

¹²Իսկ եթէ յանցանքն ն(ո)ց(ա) մեծութի(ւն) աշխարհի, եւ պարտութի(ւն) ն(ո)ց(ա) մեծութի(ւն) հեթանոսաց, որչափ եւս առաւել լրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա)։
¹³Այլ ձե́զ ասեմ հեթանոսաց, ցորքան ժամանակս իցեմ հեթանոսաց առաքեալ, զպաշտօ́նն իմ փառաւո́ր առնեմ.
¹⁴զի թերեւս նախա́նձ արկից ն(ո)ց(ա) մարմնով իմով, եւ ապրեցուցի́ց զոմանս ՛ի նոցանէ.
¹⁵Զի եթէ մերժո́ւմն ն(ո)ց(ա) հաշտու(թ)ի(ւն) աշխարհի է. իսկ ընտրութի(ւն)ն զի́նչ է, եթէ ոչ կենդանու(թ)ի(ւն) ՛ի մեռելոց։
¹⁶Իսկ եթէ սկիզբն սո́ւրբ է, եւ զանգուածն, եւ արմատն, ապա եւ ո́ստքն։

¹⁷Եթէ յոստոց անտի ոմանք փշրեցան, եւ դու որ ձիթենի վայրենի́ էիր՝ պատուաստեցա́ր ՛ի ն(ո)ս(ա), եւ բաժանո́րդ եղեր արմատոյն, եւ պարարտութե(ան) ձիթենւոյն,
¹⁸մի́ պարծիր առ ոստովքն. ապա թէ պարծիցիս, ո́չ եթէ դու զարմատն ՛ի վեր ունիս, այլ արմատն զքեզ։
¹⁹Իսկ արդ՝ ասիցե՞ս, ոստքն փշրեցան, զի ես պատուաստեցայ։
²⁰բարւո́ք է, անհաւատու(թեամ)բն փշրեցան, եւ դու հաւատո́վք հաստատեցար. մի́ հպարտանար, այլ երկի́ր։
²¹զի եթէ ա(ստուա)ծ ՛ի բուն ոստսն ո́չ խնայեաց, գուցէ երբէք եւ ՛ի քեզ ո́չ խնայեսցէ։

²²Արդ՝ տե́ս զքաղցրութի(ւն)՝ եւ զսաստկու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ. ՛ի վերայ կործանելոցն սաստկու(թ)ի(ւն), եւ ՛ի վերայ քո քաղցրութի(ւն) ա(ստուածո)յ, եթէ կայցես ՛ի նմին քաղցրու(թ)ե(ան). ապա թէ ոչ՝ եւ դո́ւ կոճոպեսցիս։
²³Եւ նոքա եթէ ո́չ ՛ի նմին անհաւատու(թ)ե(ան)ն կայցեն, պատուաստեսցին. զի կարօ́ղ է ա(ստուա)ծ միւսանգամ պատուաստել զն(ո)ս(ա)։
²⁴Զի եթէ դու՝ ՛ի բուն վայրենի́ ձիթենւոյ անտի հատար, եւ յանբուն քո ՛ի բարի́ ձիթենւոջն պատուաստեցար, ո́րչափ եւս առաւել նոքա́ որ բունքն իսկ են՝ պատուաստեսցին յիւրեա́նց ձիթենւոջն։

²⁵Ո́չ կամիմ ե́ղբարք եթէ տգէտք իցէք խորհրդոյս այսմիկ, զի մի́ յանձինս ձեր իցէք իմաստունք. զի կուրութի(ւն) փո́քր ՛ի շատէ եղեւ ի(սրաէ)լի. մինչեւ լրումն հեթանոսաց մտցէ,
²⁶եւ ապա ամ(ենայն) ի(սրա)էլ կեցցէ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. եկեսցէ ՛ի սիովնէ փրկիչ, եւ դարձուսցէ́ զամպարշտութի(ւն)ս յակովբայ։
²⁷եւ այս ն(ո)ց(ա) որ յինէն ուխտ՝ յորժամ բարձի́ց զմեղս ն(ո)ց(ա)։
²⁸Ըստ աւետարանիս՝ թշնամի́ք են վ(ա)ս(ն) ձեր, ըստ ընտրութե(ա)ն՝ սիրելի́ք վ(ա)ս(ն) հարցն։
²⁹քանզի անզե́ղջ են շնորհքն՝ եւ կոչումն ա(ստուածո)յ։
³⁰Զի ո(ր)պ(էս) եւ դուք երբեմն ապստամբք էիք յա(ստուածո)յ, եւ արդ ողորմու(թ)ի(ւն) գտէք առ ն(ո)ց(ա) ապստամբութ(եամ)բն.

³¹նոյնպէս եւ նոքա այժմ ապստամբք եղեն առ ձերով ողորմու(թեամ)բդ. զի եւ նոքա ողորմութի(ւն) գտցեն։
³²Քանզի արգել ա(ստուա)ծ զամենեսին յանհաւանու(թ)ի(ւն), զի ամենեցո́ւն ողորմեսցի։
³³Ո՞վ խորք մեծու(թ)ե(ան) եւ իմաստութե(ան) եւ գիտու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ. ո(ր)պ(էս) առանց քննելո́յ են դատաստանք նորա, եւ առանց զննելո́յ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա)։
³⁴Զի ո՞վ գիտաց զմիտս տ(եառ)ն, կամ ո՞վ խորհրդակից լինիցի նմա.
³⁵կամ ո՞վ ետ նմա փոխ, եւ առնուցու փոխարէն ՛ի նմանէ։
³⁶Զի ՛ի նմանէ՝ եւ նովաւ՝ եւ ՛ի նո́յն ամ(ենայն)։ նմա փա́ռք յաւիտեանս. ամէն։

¹Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք գթութ(եամ)բքն ա(ստուածո)յ՝ պատրաստել զմարմինս ձեր պատարա́գ կենդանի, սուրբ, հաճո́յ ա(ստուածո)յ, զխօսո́ւն պաշտօնդ ձեր։
²եւ մի́ կերպարանիք կերպարանօք աշխարհիս այսորիկ. այլ նորոգեցարո́ւք ՛ի նորոգութի(ւն) մտաց ձերոց, առ ՛ի քննել ձեզ զլա́ւն, եւ եթէ զինչ են կամքն ա(ստուածո)յ, բարին եւ հաճոյն եւ կատարեալ։
³Զայս ասեմ շնորհօ́քն ա(ստուածո)յ որ տուեալ են ինձ՝ ամ(ենայն)ի որ է ՛ի ձեզ, մի́ առաւել ինչ խորհել քան զարժանն խորհելոյ. այլ ՛ի խորհելն զգաստանա́լ իւրաքանչիւր, ո(ր)պ(էս) բաժանեաց ա(ստուա)ծ չա́փ հաւատոց.
⁴Որպէս ՛ի միում մարմնի անդամս բազումս ունիմք. եւ անդա́մքն ամ(ենայն) ո́չ զնոյն գործ ունին։

⁵նո́յնպէս եւ բազումքս մի մարմին եմք ՛ի ք(րիստո)ս. այլ իւրաքանչիւր միմեանց անդամք եմք։
⁶Բայց ունիմք մեք շնո́րհս ըստ շնորհացն, որ տուեալ են մեզ ազգս ազգս. եթէ մարգարէու(թ)ի(ւն) ըստ չափո́յն հաւատոց,
⁷եթէ պաշտօն՝ ըստ պաշտամանն, եթէ որ ուսուցանէն՝ ըստ վարդապետութե(ա)ն.
⁸եթէ որ մխիթարէն՝ ըստ մխիթարու(թ)ե(ան)ն. որ առա́տն է՝ զուարթու(թեամ)բ, որ վերակացուն է՝ փութով, որ ողորմին՝ լրջմտութ(եամ)բ։
⁹Սէր՝ առա́նց կեղծաւորութե(ան), ատեա́լ զչար, զհե́տ երթալ բարեա́ց.
¹⁰յեղբայրսիրու(թ)ե(ան) առ միմեա́նս գթա́ծք. ՛ի պատիւ զմիմեա́մբք ելանել։
¹¹՛Ի փոյթ՝ մի́ վեհերոտք. հոգւո́վ եռացէ́ք, տ(եառ)ն ծառայեցէ́ք։

¹²յուսով խնդացէ́ք, նեղու(թ)ե(ան) համբերեցէ́ք, աղօթից ստէպ կացէք,
¹³՛ի պէտս սրբոց հաղորդեցարո́ւք. զհիւրասիրութե(ան) զհե́տ երթայք։
¹⁴օրհնեցէք զանիծիչս ձեր, օրհնեցէ́ք եւ մի́ անիծանէք։
¹⁵Խնդալ ընդ խնդացօ́ղս, լա́լ ընդ լացօղս.
¹⁶զնո́յն միմեանց խորհիջի́ք. մի́ ամբարտաւանէք՝ այլ ընդ խոնա́րհս զիջանիցիք։ Մի́ լինիք իմաստունք յանձինս ձեր.
¹⁷մի́ ումեք չարի չար հատուցանէք։ Խորհեցարո́ւք զբարի́ս առաջի ամ(ենայն) մարդկան։
¹⁸եթէ հնար ինչ իցէ ձեզ՝ ը(ստ) ամ(ենայն) մարդկան զխաղաղու(թ)ի(ւն) կալջիք։

¹⁹Մի́ զանձանց վրէժխնդրէք սի́րելիք, այլ տո́ւք տեղի բարկութե(ան)։ քանզի գրեա́լ է. իմ է վրէժխնդրու(թ)ի(ւն), եւ ես հատուցից՝ ասէ տ(է)ր։
²⁰Այլ եթէ քաղցեալ է թշնամին քո, հա́ց տուր նմ(ա), եւ եթէ ծարաւի, ջո́ւր տուր նմ(ա). զայս աբարեալ՝ կայծակունս հրոյ կուտեսցես ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա)։
²¹Մի́ յաղթիր ՛ի չարէ. այլ յաղթեա́ բարեա́ւն չարին։

¹Ամենայն անձն որ ընդ իշխանութ(եամ)բ է, ՛ի հնազանդութե(ա́ն) կացցէ. քանզի ո́չ ուստեք է իշխանու(թ)ի(ւն), եթէ ոչ յա(ստուածո)յ. եւ որ ենն, յա(ստուածո)յ կարգեալ են։
²Այսուհետեւ որ հակառակ կայ իշխանու(թ)ե(ան)ն, ա(ստուածո)յ հրամանին հակառակ կայ. եւ որք հակառակն կան, անձա́նց դատաստանս ընդունին.
³զի իշխանքն ո́չ են յերկեւղ բարեաց գործոց, այլ չարեա́ց։ Կամիս չերկնչե՞լ յիշխանութ(են)է անտի, զբարիս գործեա́, եւ ընկալցիս գովութի́(ւն) ՛ի նմանէ.
⁴զի ա(ստուածո)յ պաշտօնեայ է քեզ ՛ի բարիս։ ապա եթէ չարագո́րծ իցես, երկի́ր. զի ո́չ եթէ վայրապար ածեալ է սուսեր ընդ մէջ։ ա(ստուածո)յ սպասաւո́ր է՝ վրէժխնդիր ՛ի բարկութի(ւն) այնմ՝ որ զչարն գործիցէ։

⁵Վասն որոյ հարկ է հնազանդ լինել, ո́չ միայն վ(ա)ս(ն) բարկու(թ)ե(ան)ն, այլ եւ վ(ա)ս(ն) խղճի́ մտացն։
⁶վասն այնորիկ եւ հա́րկս հարկանէք, զի ա(ստուածո)յ սպասաւորք են ՛ի նո́յն կանխեալք։
⁷Արդ՝ հատուցէք ամենեցուն զպարտս. որում զհարկ՝ զհա́րկն, որում զմաքս՝ զմա́քսն, որում զերկեւղ՝ զերկե́ւղն, որում զպատիւ՝ զպատի́ւն։
⁸եւ մի́ ումեք պարտապան գտանիցիք, բա́ց զմիմեանս սիրելոյ։ զի որ սիրէ զընկերն, զօրէնսն կատարէ.
⁹Զմի́ շնայցեսն, եւ մի́ սպանանիցես, եւ մի́ գողանայցես, եւ մի́ սուտ վկայիցես, եւ մի́ ցանկանայցես. եւ եթէ ա́յլ ինչ պատուիրան է՝ յայն բան բովանդակին, եթէ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։

¹⁰սէր՝ ընկերի իւրում չար ո́չ առնէ. լրումն օրինացն սէր է։
¹¹Եւ զայս գիտասջի́ք վ(ա)ս(ն) ժամանակիս. զի արդ՝ ժա́մ իսկ է մեզ ՛ի քնոյ զարթնուլ. զի այժմ մե́րձ է մեզ փրկութի(ւն)՝ քան յորժամ հաւատացա́քն.
¹²գիշերն մերժեցաւ, եւ տի́ւն մերձեցաւ. ՛ի բա́ց արասցուք այսուհետեւ զգոծսն խաւարի, եւ զգեցցո́ւք զզէնն լուսոյ։
¹³Իբրեւ ՛ի տունջեա́ն զգաստացեալք շրջեսցո́ւք. մի́ անառակու(թեամ)բք՝ եւ արբեցութ(եամ)բք, եւ մի́ խառն ընկողնօք՝ եւ պղծու(թեամ)բք, եւ մի́ նախանձու՝ եւ հակառակու(թեամ)բք։
¹⁴այլ զգեցարո́ւք զտ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս. եւ մարմնոյ խնամ մի տանիք ՛ի ցանկութի(ւն)։

¹Այլ զտկարացեալն ՛ի հաւատս՝ ընկալարո́ւք, մի́ խղճիւ երկմտու(թ)ե(ան)ց։
²ոմն հաւատայ ուտել զամ(ենայն). եւ որ հիւանդն է՝ բանջա́ր կերիցէ։
³Որ ուտէն, զայն որ ո́չն ուտէ, մի́ անգոսնեսցէ. եւ որ ո́չն ուտէ, զայն որ ուտէն, մի́ դատեսցի. քանզի ա(ստուա)ծ զնա ընկալաւ։
⁴Դու ո՞վ ես որ դատիս զայլոյ ծառայ. իւրո́ւմ տ(եառ)ն կայ կամ անկանի. բայց կացցէ, զի կարօղ է տ(է)րն հաստատել զնա։
⁵Ոմն պահէ օ́ր ըստ օրէ, եւ ոմն պահէ զօ́ր հանապազ. իւրաքանչիւրոք զի́ւր միտս հաճեսցէ։

⁶Որ խորհի զօրն, տ(եառ)ն խորհի. եւ որ ո́չն խորհի զօրն, տ(եառ)ն չխորհի. եւ որ ուտէ, տ(եառ)ն ուտէ, եւ գոհանայ զա(ստուածո)յ. եւ որ ո́չն ուտէ, տ(եառ)ն չուտէ, եւ գոհանա́յ զա(ստուածո)յ։
⁷զի ո́չ ոք ՛ի մէնջ անձամբ կեայ, եւ ո́չ անձամբ մեռանի։
⁸Եթէ կեամք՝ տ(եառ)ն կեամք, եւ եթէ մեռանիմք՝ տ(եառ)ն մեռանիմք. եւ արդ՝ եթէ կեամք եւ եթէ մեռանիմք՝ տ(եառ)ն եմք։
⁹Քանզի ՛ի նոյն իսկ եւ ք(րիստո)ս մեռաւ՝ եւ եկեաց, զի մեռելո́ց եւ կենդանեաց առ հասարակ տիրեսցէ։
¹⁰Դու զի՞ դատիս զեղբայր քո. կամ ընդէ՞ր անգոսնես զեղբայր քո։ քանզի ամենեքին կալոց եմք առաջի ատենին ք(րիստո)սի։

¹¹Զի գրեալ է. կենդանի́ եմ ես՝ ասէ տ(է)ր. զի ինձ կրկնեսցի ամ(ենայն) ծունր, եւ ամ(ենայն) լեզու խոստովան լիցի ա(ստուածո)յ։
¹²ապա ուրեմն իւրաքանչիւրոք ՛ի մէնջ ը(ստ) անձին համարս տացէ ա(ստուածո)յ։
¹³Այսուհետեւ մի́ զմիմեանս դատեսցուք. այլ առաւել զայս դիք ՛ի մտի, չգնել գայթագղութի(ւն) եղբօրն։
¹⁴Զայս գիտեմ եւ հաստատեա́լ եմ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, զի ո́չինչ է պիղծ նովաւ. բայց այնմ որ համարիցի ոք ինչ պիղծ, նմա́ է պիղծ։
¹⁵զի եթէ վ(ա)ս(ն) կերակրոյ եղբայրն քո տրտմի, ո́չ եւս սիրով գնացեր. մի́ կերակրովն քո զնա կորուսաներ, վ(ա)ս(ն) որոյ ք(րիստո)սն մեռաւ։
¹⁶մի́ հայհոյեսցի բարին ձեր։

¹⁷Զի ո́չ է արքայու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ կերակուր եւ ըմպելի, այլ արդարութի(ւն), եւ խաղաղու(թ)ի(ւն), եւ խնդու(թ)ի(ւն) ՛ի հոգին ս(ուր)բ։
¹⁸զի որ յայսմ ծառայէ ք(րիստո)սի, հաճոյ է ա(ստուածո)յ՝ եւ ընտիր մարդկան։
¹⁹Ապա այսուհետեւ զհե́տ երթիցուք խաղաղու(թ)ե(ան), եւ զշինու(թ)ե(ան) որ առ միմեանս։
²⁰մի́ վ(ա)ս(ն) կերակրոյ քակեր զգործ ա(ստուածո)յ։ ամ(ենայն) ինչ ս(ուր)բ է։ այլ չար այնմ մարդոյ է, որ խղճի́ւն ուտիցէ։
²¹Լա́ւ է ո́չ ուտել միս, եւ ո́չ ըմպել գինի. եւ ո́չ որով եղբայրն քո գայթագղի, կամ գթէ, կամ տկարանայ։

²²Դու՝ ապաքէն հաւատս ունիս, կա́լ առանձինն առաջի ա(ստուածո)յ. երանի́ որ ոչ դատեսցի զանձն, որով զընկերն փորձիցէ։
²³Բայց որ խղճէն, թէպէտ եւ ուտիցէ՝ դատապարտեալ է. զի ո́չ ըստ հաւատոց. զի ամ(ենայն) ինչ որ ո́չ ՛ի հաւատոց է՝ մե́ղք են։
²⁴Այլ այնմ որ կարօղն է հաստատել զձեզ ըստ աւետարանիս իմում, եւ ըստ քարոզութե(ա)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, ըստ յայտնու(թ)ե(ան) խորհրդոյն, ժամանակօքն յաւիտենից լռեցելոյ,

²⁵եւ յայտնելոյ այժմիկ ՛ի ձեռն գրոց մարգարէականաց, ըստ հրամանի մշտնջենաւորին ա(ստուածո)յ, ՛ի հնազանդութի(ւն) հաւատոց, յամենայն հեթանոս ծանուցելոյ, միայնոյ իմաստնոյ ա(ստուածո)յ, ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որում փառք յաւիտեանս. ամէն։

¹Պարտ է մեզ որ կարօ́ղս եմք՝ զտկարութի(ւն) տկարացն բառնա́լ. եւ մի́ անձանց եւ եթ հաճոյ լինել։
²այլ իւրաքանչիւրոք ՛ի մէնջ ընկերին հաճո́յ լիցի ՛ի բարիս՝ վ(ա)ս(ն) շինու(թ)ե(ան)։
³Քանզի եւ ք(րիստո)ս ո́չ եթէ անձին հաճոյ եղեւ, այլ ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է. նախատինք նախատչա́ց քոց անկան ՛ի վերայ իմ։
⁴բայց որ ինչ գրեցա́ւն, ՛ի մե́ր վարդապետութի(ւն) գրեցաւ. զի համբերու(թեամ)բ եւ մխիթարութ(եա́մ)բ գրոց զյո́յսն ընկալցուք։
⁵Այլ ա(ստուա)ծ համբերութե(ան) եւ ամ(ենայն) մխիթարու(թ)ե(ան)՝ տացէ ձեզ զնո́յն խորհել ընդ միմեանս ըստ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.

⁶զի միաբանու(թեամ)բ ՛ի մի բերան՝ փառաւո́ր առնիցէք զա(ստուա)ծ եւ զհայր տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
⁷վասն որոյ ընկալարո́ւք զմիմեանս, ո(ր)պ(էս) եւ ք(րիստո)ս ընկալա́ւ զձեզ ՛ի փա́ռս ա(ստուածո)յ։
⁸Այլ ասեմ, թէ ք(րիստո)սի սպասաւոր թլփատութե(ա)ն լինել՝ վ(ա)ս(ն) ճշմարտու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ էր, առ ՛ի հաստատո́ւն առնելոյ զաւետիս հարցն։
⁹Այլ հեթանոսք վ(ա)ս(ն) ողորմու(թ)ե(ան) փառաւո́ր առնեն զա(ստուա)ծ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. վ(ա)ս(ն) այսորիկ գոհացայց զքէն ՛ի հեթանոսս, եւ անուան քում սաղմոս ասացից։
¹⁰Եւ դարձեալ՝ թէ ուրա́խ եղերուք հեթանոսք ընդ ժողովրդեան ն(ո)ր(ա)։

¹¹եւ դարձեալ՝ թէ օրհնեցէ́ք ամ(ենայն) հեթանոսք զտ(է)ր, եւ գովեցէ́ք զնա ամ(ենայն) ժողովուրդք։
¹²Եւ դարձեալ եսայի ասէ. եղիցի արմատն յեսսեայ, եւ որ կանգնելոցն է իշխան հեթանոսաց, ՛ի նա հեթանո́սք յուսասցին։
¹³Այլ ա(ստուա)ծ յուսոյ՝ լի́ արասցէ զձեզ ամենայն խնդութ(եամ)բ եւ խաղաղութ(եամ)բ, առաւելո́ւլ ձեզ յուսով՝ զօրութ(եամ)բ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ։
¹⁴Հաստատեալ եմ եւ ե́ս ինքնին եղբա́րք իմ՝ վ(ա)ս(ն) ձեր, զի դուք լի́ էք բարութ(եամ)բ լի́ էք ամ(ենայն) գիտութ(եամ)բ, կարօղ էք զմիմեանս խրատել։
¹⁵Այլ համարձակագո́յնս գրեցի առ ձեզ եղբա́րք՝ փոքր ՛ի շատէ, իբրեւ յիշեցուցանելո́վ ձեզ վ(ա)ս(ն) շնորհացն որ տուեալ են ինձ յա(ստուածո)յ.

¹⁶լինել ինձ սպասաւո́ր յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի հեթանոսս. զձակե́րտս առնել զաւետարանն ա(ստուածո)յ, զի եղիցի պատարագն հեթանոսաց ընդունելի́, սրբեալ հոգւովն սրբով։
¹⁷Ունիմք այսուհետեւ պարծանս ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս առ ա(ստուա)ծ։
¹⁸քանզի ո́չ իշխեմ խօսել ինչ զոր ոչ գործեաց ք(րիստո)ս ինեւ ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) հեթանոսաց՝ բանիւք եւ արդեամբք,
¹⁹զօրուտ(թեամ)բ նշանաց եւ արուեստից, զօրու(թեամ)բ հոգւո́յն ս(ր)բ(ո)յ. որպէս ինձ յե(րուսաղէ)մէ մինչեւ ՛ի կողմանս լիւրիկացւոց, լնո́ւլ զաւետարանն ք(րիստո)սի։
²⁰Այսպէս առատացեալ յաւետարանել, ո́չ ուր անուանեցաւ ք(րիստո)ս, զի մի́ իբրեւ յայլոյ հիման վերայ շինիցեմ. այլ ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է,

²¹թէ որոց ո́չ պատմեցաւ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա)՝ տեսցեն. եւ որոց ո́չ իցէ լուեալ՝ ՛ի միտ առցեն,
²²Վ(ա)ս(ն) որոյ շա́տ խափանեցայ գա́լ առ ձեզ։
²³Բայց ա́րդ ո́չ եւս գո́յ ինձ տեղի ՛ի կողմանս յայսոսիկ. եւ անծո́ւկ յոյժ ունիմ ՛ի բազո́ւմ ամաց գալ առ ձեզ։
²⁴յորժամ անցանիցեմ ՛ի սպանիա, ա́կն ունիմ յանցանելն առ նոսա՝ տեսանե́լ զձեզ. եւ ՛ի ձէնջ յուղարկել անդր, եթէ նա́խ իսկ փո́քր ՛ի շատէ ձեւք լցայց։
²⁵Բայց այժմ երթամ յե(րուսաղէ)մ պաշտե́լ զս(ուր)բսն։
²⁶քանզի հաճոյ թուեցաւ մակեդոնացւոցն եւ աքայեցւոցն՝ հաղորդութի́ւն ինչ առնել ընդ աղքատս սրբոցն՝ որ ենն յե(րուսաղէ)մ։

²⁷Հաճոյ թուեցաւ, քանզի եւ պարտապան իսկ են նոցա։ զի եթէ հոգեւորացն ն(ո)ց(ա) հաղորդ եղեն հեթանոսք, պարտին եւ մարմնաւորա́ցն կցորդ լինել։
²⁸Արդ՝ զայս կատարեալ, եւ կնքեալ զպտուղն նոցա, անցի́ց առ ձեւք ՛ի սպանիա։
²⁹զայս գիտեմ, զի ՛ի գալն իմում առ ձեզ, լրութ(եամ)բ օրհնութե(ան) եկից։
³⁰Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, եւ սիրո́վ հոգւոյն, պատերազմակի́ց լինել ինձ յաղօթս վ(ա)ս(ն) իմ առ ա(ստուա)ծ.
³¹զի ապրեցա́յց յապստամբա́ցն որ ՛ի հրէաստանի են. եւ պաշտօնն իմ որ յե(րուսաղէ)մ, ընդունելի́ լիցի սրբոցն,
³²զի խնդու(թեամ)բ եկեալ առ ձեզ ՛ի կամս ա(ստուածո)յ, հանգեա́յց ընդ ձեզ։
³³Եւ ա(ստուա)ծ խաղաղու(թ)ե(ան) եղիցի ը(ստ) ձեզ ամենեսեան. ամէն։

¹Յա́նձն առնեմ ձեզ զփիբէ զքո́յր մեր, որ է սպասաւոր եկեղեցւոյն կենքրացւոց.
²զի զնա ընկալջիք ՛ի տ(է)ր՝ արժանի́ սրբոց, եւ վերակացո́ւ լինիջիք նմա՝ յո́ր պէտս իրաց եւ կոչեսցէ զձեզ. քանզի եւ նա վերակացու եղեւ բազմաց, եւ ի́նձ իսկ ՛ի գլխովին։
³Ողջո́յն տաջիք պրիսկեա́յ եւ ակիւղեայ՝ գործակցաց իմոց ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս.
⁴որք ընդ անձին իմոյ զիւրեանց պարանոցս մատուցին. զորոց ո́չ ես միայն գոհանամ, այլ եւ ամ(ենայն) եկեղեցիք հեթանոսաց։
⁵եւ առ տնին եկեղեցւոյն ն(ո)ց(ա)։ Ողջո́յն տաջիք եպենտեայ սիրելւոյ իմոյ, որ է պտուղ ասիացւոց ՛ի ք(րիստո)ս։
⁶Ողջո́յն տաջիք մարեայ, որ բ(ա)զ(ու)մ վաստակս վաստակեաց ՛ի ձեզ։

⁷Ողջո́յն տաջիք անդրոնիկեայ եւ յունեայ ազգականաց իմոց՝ եւ գերեկցաց, որք երեւելի́քն իսկ են յառաքեալս. որք եւ յառաջ իսկ քան զիս եղեն ՛ի ք(րիստո)ս
⁸Ողջո́յն տաջիք ամպղեայ սիրելւոյ իմոյ ՛ի տ(է)ր։
⁹Ողջո́յն տաջիք ուրբանեայ գործակցի իմոյ ՛ի տ(է)ր, եւ ստաքեայ սիրելւոյ իմոյ։
¹⁰Ողջո́յն տաջիք ապելլեայ՝ որ ընտիրն է ՛ի տ(է)ր։
¹¹Ողջո́յն տաջիք ն(ո)ց(ա) որ յարիստաբուլեայ տանէ անտի իցեն։ ողջո́յն տաջիք հերովդիոնայ ազգականի իմում։ Ողջո́յն տաջիք այնոցիկ՝ որ ՛ի նարկիսեայ տանէն իցեն ՛ի տ(է)ր։
¹²Ողջո́յն տաջիք տրիփոսեայ եւ տրիփոնեայ, վաստակաւորաց ՛ի տ(է)ր։ Ողջո́յն տաջիք պերսիդեայ սիրելւոյ, որ բ(ա)զ(ու)մ վաստակս վաստակեաց ՛ի տ(է)ր։

¹³Ողջո́յն տաջիք ռուփայ ընտրելոյ ՛ի տ(է)ր, եւ մօր ն(ո)ր(ա) եւ իմոյ։
¹⁴Ողջո́յն տաջիք ասիւնկրիտեայ, փլեդոնտեայ, երմեայ, պատրովբայ, երմեայ, եւ որ ընդ նոսա եղբարք իցեն։
¹⁵Ողջո́յն տաջիք փիլողոգեայ, եւ յուլեա, ներեայ, եւ քեռ նորա ողիմպիայ, եւ որ ընդ նոսա սուրբք ամենեքին իցեն։
¹⁶Ողջո́յն տաջիք միմեանց ՛ի համբոյր սրբութե(ան)։ Ողջո́յն տան ձեզ ամ(ենայն) եկեղեցիք ք(րիստո)սի։
¹⁷Աղաչեմ զձեզ ե́ղբարք, գիտե́լ զայնպիսիսն, որ հերձուա́ծս եւ գաիթագղութի(ւն)ս առնիցեն արտաքոյ վարդապետութե(ա)ն՝ զոր դուքն ուսարուք. եւ խորշեցարո́ւք ՛ի նոցանէ։

¹⁸Զի այնպիսիքն տ(եառ)ն մերոյ ք(րիստո)սի ո́չ ծառայեն, այլ իւրեանց որովայնին. եւ քաղցրաբանութ(եամ)բ եւ օրհնու(թեամ)բ պատրեն զսիրաս անմեղաց։
¹⁹Զի ձե́ր հնազանդութի(ւն)դ առ ամենեսեան հասեալ է. եւ արդ՝ ՛ի ձեզ ուրախ եմ. բայց կամի́մ զձեզ իմաստունս լինել ՛ի բարիս, եւ անմեղս ՛ի չարիս։
²⁰եւ ա(ստուա)ծ խաղաղութե(ան) խորտակեսցէ զսատանայ ընդ ոտի́ւք ձերովք մե́րձ ը(ստ) մերձ։ Շնորհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ընդ ձեզ։
²¹Ողջո́յն տայ ձեզ տիմոթէոս եղբայր, եւ գործակից իմ, եւ ղուկիոս, եւ յասովն, եւ սոսիպատրոս, ազգականք իմ։
²²Ողջո́յն տա́մ ձեզ եւ ես տերտիոս, որ զթուղթս գրեցի ՛ի տ(է)ր։

²³Ողջո́յն տայ ձեզ գայոս ասպնջակա́ն իմ, եւ ամ(ենայն) եկեղեցւոյն։ Ողջո́յն տայ ձեզ երաստոս շահա́պ քաղաքիս, եւ կուարտոս եղբայր։
²⁴Այլ ա́յնմ որ կարօ́ղն է հաստատել զձեզ ը(ստ) աւետարանիս իմում, եւ ը(ստ) քարոզու(թ)ե(ան)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, ը(ստ) յայտնու(թ)ե(ա́ն) խորհրդոյն, ժամանակօքն յաւիտենից լռեցելոյ.
²⁵եւ յայտնելոյ այժմիկ ՛ի ձեռն գրոց մարգարէականաց, ը(ստ) հրամանի մշտնջենաւորին ա(ստուածո)յ, ՛ի հնազանդու(թ)ի́(ւն) հաւատոց. յամ(ենայն) հեթանոսս ծանուցելոյ,
²⁶միայնոյ իմաստնոյն ա(ստուածո)յ, ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. նմ(ա) փա́ռք յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն։
²⁷Շնորհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ը(ստ) ձեզ ամենեսեան։