¹ՇՄԱՒՈՆ ՊԵՏՐՈՍ ԾԱՌԱՅ եւ առաքեալ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որոց հանգիտապատի́ւ մեզ հասէքդ հաւատոց յարդարութի(ւն) ա(ստուածո)յ մերոյ եւ փրկչին յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
²Շնո́րհք ը(նդ) ձեզ՝ եւ խաղաղու(թ)ի(ւն) բազմասցի, գիտու(թեամ)բն ա(ստուածո)յ՝ եւ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ։
³Որպես ամ(ենայն) ինչ մեզ՝ իւրոյ ա(ստուա)ծեղէ́ն զօրութե(ա)ն առ ՛ի կեա́նս եւ ա(ստուա)ծապաշտու(թ)ի́(ւն) շնորհեալ. ՛ի ձե́ռն գիտութե(ան) այնորիկ որ կոչեացն զմեզ յի́ւր ՛ի փառսն եւ ՛ի վայելչու(թ)ի(ւն)։

⁴որովք մեծամեծքն եւ պատուակա́ն աւետիք պարգեւեալ են մեզ. զի նոքիմբք ա(ստուա)ծեղէն բնու(թ)ե(ան)ն հաւատոցն լինիցիմք հաղորդակիցք, փախուցեալք ՛ի ցանկու(թ)ե(ան)ց աշխարհիս եւ յապականու(թ)ե(ան)ց։
⁵Եւ սմին այսմիկ զամ(ենայն) փոյթ ՛ի մէջ առեալ՝ ձերո́վքն հաւատովք մատակարարիջի́ք զառաքինու(թ)ի(ւն)ն, եւ առաքինու(թեամ)բն զգիտութի(ւն),
⁶եւ գիտութ(եամ)բն զժուժկալու(թ)ի(ւն), եւ ժուժկալու(թեամ)բն զհամբերութի(ւն), եւ համբերութ(եամ)բն զա(ստուա)ծապաշտու(թ)ի(ւն),
⁷եւ ա(ստուա)ծպաշտութ(եամ)բն զեղբայրսիրութի(ւն), եւ եղբայրսիրութ(եամ)բն զսէ́ր։

⁸Զայսոսիկ ձեր յանձին կալեալ եւ ՛ի սո́յն յաճախեալ, ո́չ դատարկս եւ անպտուղս հաստատիցեն զձեզ ՛ի տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի գիտու(թ)ի(ւ)ն։
⁹Իսկ յոր ո́չն իցեն սոքա մերձ, կո́յր է եւ զաչացո́ւ. ՛ի մոռացօ́նս դարձուցեալ զսրբու(թ)ի(ւն) առաջնոց իւրո́ցն յանցանաց։
¹⁰Վասն որոյ ե́ղբարք՝ առաւե́լ փութասջիք՝ զի բարեացն գործովք հաստատուն զձեր կոչումնն եւ զընտրու(թ)ի(ւն) պահիցէք։ Զայս արարեալ՝ ո́չ երբէք յանցանիցէք։
¹¹զի այսպէս առատապէ́ս շնորհեսցի ձեզ մուտ ՛ի յաւիտենական արքայու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն մերոյ եւ փրկչի յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։

¹²Որով պատրաստիցեմ միշտ ձեզ յիշեցուցանե́լ վասն սոցին, առաւե́լ եւս գիտակա́ցն եւ հաստատելոցն՝ եկեալ հասեա́լ ճշմարտութե(ան)ն։
¹³Քանզի իրաւունս համարիմ մինչդեռ ե́մ ՛ի մարմնի աստ՝ զարթուցանե́լ զձեզ յիշատակօք։
¹⁴Գիտեմ թէ վաղվաղակի́ է լինելոց մերկանալ յինէն մարմնոյս. որպէս եւ տ(է)ր մեր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս եցոյց ինձ։
¹⁵եւ փութամ ճեպիմ միշտ զձեզ յորդորե́լ. զի յետ իմոյ ելանելոյ յաշխարհէս՝ առնիցէ́ք զյիշատակս այսոցիկ։
¹⁶Քանզի ո́չ եթէ պաճուճե(ա)լ ինչ առասպելեա́ց զհետ երթեալ ցուցաք ձեզ զտ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զգալուստն. այլ մեզէն եղեալ ականատեսք ն(ո)ր(ա) մեծու(թ)ե(ան)ն։

¹⁷Քանզի առեալ յա(ստուածո)յ եւ ՛ի հօրէ զփառս եւ զպատիւ. յեկեալ յայնպիսի բարբառոյ՝ մեծվայելչութե(ան) փառաց անտի. եթէ դա́ է որդի իմ սիրելի́ ընդ որ հաճեցայ։
¹⁸Եւ զայս բարբառ մեք իսկ լուաք եկեալ յերկնից՝ որ ընդ նմա́ իսկ էաք ՛ի ս(ուր)բ լերինն։
¹⁹Եւ ունիմք հաստատագո́յն զբանսն մարգարէականսն. որում եթէ անսայցէք՝ բարւո́ք առնեք. իբրեւ ճրագի որ տայցէ լոյս ՛ի խաւարչտի́ն տեղւոջ, մինչեւ տիւն լուսաւորեսցէ, եւ արուսեակն ծագեսցէ ՛ի սիրտս ձեր։
²⁰Բայց նախ՝ ա́յսմ գիտակ լինիջիք. զի ամենայն մարգարէութի(ւն) իւրոց գրոց լուծումն ո́չ ունի։

²¹քանզի ո́չ եթէ ըստ կամաց մարդկան տուաւ մարգարէու(թ)ի(ւն) երբէք, այլ ՛ի հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ կրեալք՝ խօսեցան մարդիկ յա(ստուածո)յ։

¹Լինէի́ն եւ սուտ մարգարէք ՛ի ժողովրդեանն, ո(ր)պ(էս) եւ այժմ ՛ի ձեզ լինիցին սուտ վարդապետք. որք սպրդեալք մուծանեն հերձուածս կորստեան, եւ զոր տ(է)ր գնեաց զն(ո)ս(ա) ուրացան. ածեն ՛ի վերայ անձանց զարագահասն կորուստ։
²Եւ բազո́ւմք անկեալ երթիցեն զհետ ն(ո)ց(ա) անառակութե(ան)ցն. վ(ա)ս(ն) որոյ ճշմարտու(թ)ե(ան)ն ճանապարհ հայհոյիցի́։
³եւ ագահութ(եամ)բ մտացածի́ն բանիւք առնիցեն զձեզ վտարանգ ի́ս։ որոց դատաստանն ՛ի բնէ ո́չ դատարկանայ, եւ կորուստ ն(ո)ց(ա) ո́չ նանիր հասցէ։
⁴Զի եթէ ՛ի հրեշտակսն յանցուցեալս ա(ստուա)ծ ո́չ խնայեաց, այլ խաւարին կապանօք արկեալ ՛ի տարտարոսն՝ ետ պահե́լ ՛ի դատաստան։

⁵Նա՝ եւ ո́չ իսկզբա́նն աշխարհիս խնայեաց. բայց զութերո́րդն զնոյ՝ զարդարութե(ա)ն քարոզ, պահեաց ՛ի ջրհեղեղէ աշխարհի՝ ամպարշտելոցն ածեալ։
⁶եւ զքաղաքս սոդոմացւոցն եւ գոմորացւոց դարձուցեալ յաճիւն՝ դատեցա́ւ, օրինա́կ առ յապայ ամպարշտելոցն կացուցանէր։
⁷Եւ զարդարն զղովտ ձանձրացեալ յանկարգ գիջութե(ան) գնացից՝ փրկեա́ց.
⁸քանզի ականատե́ս եւ ակընջալո́ւր արդարն բնակեալ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա), օր ըստ օրէ զիւր սուրբ ոգիսն՝ նոցա անօրէն գնացիւքն տանջէ́ր։
⁹Գիտէ տ(է)ր զա(ստուա)ծապաշտս փրկե́լ ՛ի փորձութ(են)է, եւ զանօրէնս պահել ՛ի տանջա́նս աւուրն դատաստանի։

¹⁰մանաւանդ՝ որ զհետ մարմնոյ պղծալիցն ցանկու(թ)ե(ան)ց իցեն երթեալ. արհամարհօղք տէրու(թ)ե(ան)ն, ժպի́րհք, յանդգո́ւնք, չզանգիտե́ն զփառսն հայհոյել։
¹¹ուր հրեշտակք զօրութ(եամ)բ եւ կարողութ(եամ)բ քան զն(ո)ս(ա) մեծամեծք՝ չածե́ն զնոքօք ՛ի տ(եառ)նէ զհայհոյութե(ա)ն դատաստան։
¹²Այլ սոքա իբրեւ զանխօս անասունս ըստ բնածի́ն բարուցն յեղծո́ւմն եւ յապականու(թ)ի(ւն), որոց չե́նն գիտակ, հայհոյե́ն յապականու(թ)ե(ան) իւրեանց, եւ ապականեսցի́ն՝
¹³տանջեալք ՛ի վարձուցն անիրաւու(թ)ե(ան). որ ցանկու(թ)ի(ւն) զաւուրն փափկու(թ)ի(ւն) համարին. բծկա́նք, արատաւո́րք, փափկացեա́լք ՛ի պատիրս իւրեանց. լիեալ ձեզ խրախճանակի́ցք։

¹⁴աչս ունի́ն հանգո́յնս պոռնկաց՝ անդադա́րս ՛ի մեղաց, պատրե́ն զանձինս յողդողդաց. որ ունին սիրտ հարեալ զագահու(թ)ե(ան), մանկո́նք անիծից։
¹⁵Թողեալ զուղորդ ճանապարհն՝ մոլորեցա́ն. զհե́տ երթեալ ճանապարհին բաղամայ բեովրեայ, զվա́րձս անիրաւու(թ)ե(ան) սիրեցին։
¹⁶որ կշտամբանս իւրո́յ անօրէնութե(ա)ն ստացաւ զէ́շն անխօսուն. մարդկեղէն բարբառովն բարբառեալ՝ արգե́լ զմարգարէին զանօրէնու(թ)ի(ւ)ն·
¹⁷Այսպիսիքն են աղբիւրք անջրդիք, եւ մէ́գք վարեալք ՛ի մրրկէ. որոց աղջամո́ւղջք խաւարին յաւիտեան պահեալ կան։

¹⁸Մեծաբանս սնոտեա́ց բարբառեալ պատրե́ն գիջութ(եամ)բք անառակ ցանկութ(եամ)բք մարմնոյ, զայնոսիկ որ ստո́յգն փախչիցին յայնցանէ́ որ ՛ի մոլորու(թ)ե(ան)ն շրջիցին։
¹⁹նոցա ազատու(թ)ի(ւն) խոստանան, եւ ինքեանք ապականու(թ)ե(ան)ն ծառա́յք են։ զի որով իւիք եւ յաղթիցի ոք, նորի́ն եւ ծառայէ։
²⁰Զի եթէ փախուցեալք ՛ի պղծութե(ան)ց աշխարհի, գիտու(թեամ)բ տ(եառ)ն մերոյ եւ փրկչին յսի ք(րիստո)սի, եւ դարձեալ ընդ նո́յնս շաղեալք պատիցին, եղիցի ն(ո)ց(ա) վախճանն չա́ր քան զառաջինն։
²¹Զի լաւ էր ն(ո)ց(ա)՝ թէ բնաւ չէ́ր իսկ ծանուցեալ զարդարու(թ)ե(ան)ն ճանապարհ. քան զի ծանեան՝ եւ յե́տս կացին ՛ի ս(ուր)բ պատուիրանէն որ նոցա աւանդեցաւ։

²²Եկեալ ՛ի դէ́պ նոցա ճշմարիտ առակն զգօնութե(ան), եթէ շուն դառնայ անդրէն ՛ի փոխած իւր, եւ խոզ լուացեալ՝ ընդ տի́ղմն թաւալեալ։

¹Զայս ձեզ սի́րելիք՝ երկրո́րդ թուղթ գրեմ. որով զարթուցի́ց ՛ի յիշատակ զհաստատուն միտս ձեր.
²յիշե́լ զյառաջագոյն ասացեալ պատգամս ՛ի ս(ր)բ(ո)ց մարգարէից, եւ յառաքելոցն ձերոց՝ զպատուէրս տ(եառ)ն եւ փրկչին։
³Բայց զայս նախ գիտասջի́ք, զի յաւուրս յետինս եկեսցեն արհամարհօ́ղք՝ այպանօղք, որ ըստ իւրեա́նց ցանկութե(ան)ցն գնայցեն։
⁴եւ ասիցեն՝ ո՞ւր են աւետիք գալստեան ն(ո)ր(ա). զի յորմէ հետէ հարքն ննջեցին՝ ամ(ենայն) ինչ նոյնպէս կա́յ մնա́յ իսկզբանէ արարածոց։
⁵Եւ զայն մոռացեա́լ իցէ ն(ո)ց(ա)՝ որք զայսն կամին. եթէ երկինք՝ եղեն իսկզբանէ, եւ երկիր՝ ՛ի ջրոց, եւ ջուրք՝ հաստատե(ա)լ կան բանիւ ա(ստուածո)յ.

⁶վ(ա)ս(ն) որոյ երբեմն աշխարհ ջրհեղեղա́ւ ապականեալ կորեաւ։
⁷Եւ այժմ երկինք եւ երկիր նովի́ն բանիւ գանձեալ են. հրո́յ պահեալք յօրն դատաստանի, եւ կորստեան ամպարիշտ մարդկան։
⁸Եւ այս եւս մի́ լիցի ՛ի ձէնջ ծածկեալ սի́րելիք, զի մի օր տ(եառ)ն իբրեւ զհազա́ր ամ է, եւ հազար ամ իբրեւ զմի́ օր։
⁹Ո́չ յամեցուսցէ տ(է)ր զաւետիսն՝ ո(ր)պ(էս) ոմանք յամրն համարին, այլ երկայնամի́տ լինի առ ձեզ. քանզի ո́չ կամի՝ եթէ ոք կորիցէ, այլ զամենեցո́ւն հասանել յապաշխարութի(ւն)։
¹⁰Այլ եկեսցէ օր տ(եառ)ն իբրեւ զգո́ղ. յորում երկինք տագնապա́ւ անցցեն, եւ բնու(թ)ի(ւն)ք հրո́վ կիզեալ լուծցին, եւ երկիր՝ եւ որ միանգամ ՛ի նմա́ գործք գտանիցին։

¹¹Եւ ՛ի լուծանել այսպէս այսր ամ(ենայն)ի, որպիսի՞ ինչ պարտ իցէ ձեզ գտանել. այլ սուրբ եւ ա(ստուա)ծապա́շտ կարգաւ՝ ակն ունել,
¹²եւ փութա́լ հասանել գալստեան աւուրն տ(եառ)ն. յորում երկինք հրայրեացք լուծանիցին, եւ բնութի(ւն)ք հրդեհեալ հալիցին։
¹³Նորոյ երկնից՝ եւ նորո́յ երկրի́ ըստ աւետեացն հայեցեալ սպասեմք, յորս արդարու(թ)ի́(ւն)ն բնակէ։
¹⁴Վասն որոյ սի́րելիք՝ այսոցիկ սպասեալ, փո́յթ յանձին ունիջիք՝ անբի́ծք եւ անարատք գտանել նմա ՛ի խաղաղութի(ւն).
¹⁵եւ զտ(եառ)ն երկայնմտութի(ւ)ն՝ փրկութի(ւն) համարեսջի́ք։ Զոր օրինակ եւ սիրելի եղբայրն մեր պաւղոս, ըստ շնորհելոյ իմաստու(թ)ե(ան)ն նմա յա(ստուածո)յ՝ գրեա́ց ձեզ.

¹⁶որպէս եւ յամ(ենայն) իսկ թուղթսն խօսի վ(ա)ս(ն) այսոցիկ. յորս գտանի ինչ ինչ դժուարիմա́ց, զոր անուսմունքն եւ յողդողդքն կամակորեն. ո(ր)պ(էս) եւ զամենա́յն իսկ գիրս առ իւրեանց անձանցն կորուստ։
¹⁷Դուք այսուհետեւ սի́րելիք՝ իբրեւ զկանխագէ́տս զգուշասջիք, զի մի́ անառակ մոլորութ(եամ)բն զգածեալք՝ անկանիջիք յաստեաց հաստատու(թ)ե(ան)ն։
¹⁸Աճեցէ́ք շնորհօք եւ գիտութ(եամ)բն տ(եառ)ն մերոյ եւ փրկչին յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ Նմա փա́ռք՝ եւ այժմ եւ յօրն յաւիտենից. ամէն։