¹ԵՒ ԱՅՐ ՄԻ ԷՐ յարիմաթեմայ, ՛ի սիփայ՝ ՛ի լեռնէ եփրեմի։ եւ անուն նորա եղկանա́։ Որդի յերեմիելի, որդւոյ հեղեայ որդւոյ թովկեայ,՛ի նասիբ եփրեմի։
²Եւ էին նորա երկո́ւ կանայք. անուն միում աննա, եւ անուն երկրորդին՝ փեննանա. եւ էին փեննայի որդիք, եւ աննայի ո́չ գոյր որդի։
³Եւ ելանէ́ր այրն աւուրց յաւուրս ՛ի քաղաքէ իւրմէ յարիմաթեմայ՝ երկի́ր պագանել, եւ զոհե́լ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ զօրութե(ան)ց ՛ի սելով։ եւ ա́նդ հեղի՝ եւ երկո́ւ որդիք նորա ոփնի եւ փենէես՝ քահանա́յք տ(եառ)ն։
⁴Եւ եղեւ օ́ր մի եւ զոհեա́ց եղկանա. եւ ետ փենանայի կնոջ իւրում, եւ ուստերա́ց ն(ո)ր(ա) եւ դստերաց ն(ո)ր(ա) մասունս.

⁵եւ աննայի ետ մա́սն մի. զի ո́չ գոյր ն(ո)ր(ա) որդի։ Բայց զաննա́ սիրէր եղկանա՝ առաւել քան զփեննանա. եւ տ(է)ր փակեաց զարգանդ ն(ո)ր(ա)։
⁶զի ո́չ ետ նմա որդի, ըստ նեղութե(ան) իւրում, եւ ըստ տրտմու(թ)ե(ան) անձին իւրոյ. եւ տրտմեա́լ էր վասն այնորիկ՝ զի փակեաց տ(է)ր զարգանդ ն(ո)ր(ա) առ ՛ի չտալոյ նմա որդի։
⁷Եւ ա́յնպէս առնէր ամի ամի յելանելն ն(ո)ր(ա) ՛ի տուն տ(եառ)ն. եւ տրտմէր եւ լա́յր՝ եւ ո́չ ուտէր։
⁸Եւ ասէ ցնա եղկանա ա́յր իւր. ա́ննա։ եւ ասէ ցնա. ա́ւասիկ եմ տէր։ եւ ասէ ցնա. զի՞ է քեզ զի լաս, եւ ընդէ՞ր ո́չ ուտես, եւ ընդէ՞ր հարկանէ զքեզ սիրտ քո. ո՞չ լաւ եմ ես քեզ քան զտա́սն որդի։

⁹Եւ յարեա́ւ աննա յետ ուտելոյ նորա ՛ի սելով. եւ եկա́ց առաջի տ(եառ)ն։ եւ հեղի քահանայ նստէ́ր աթոռով առ սեամս տաճարին տ(եառ)ն։
¹⁰Եւ նա ցաւագի́ն անձամբ եկաց յաղօթս առ տ(է)ր։ եւ ելա́ց լալով եւ ասէ.
¹¹ա́դոնայ տ(է)ր, ելովէ́ սաբաւովթ. եթէ հայելով հայեսցիս տառապանս աղախնոյ քոյ, եւ յիշեսցես զիս. եւ տացես աղախնոյ քում զաւա́կ առն, տաց զնա նուէ́ր առաջի քո մինչեւ ցօր մահուան իւրոյ. եւ գինի եւ արբեցութի(ւն) մի́ արբցէ, եւ երկաթ մի́ ելցէ ՛ի գլուխ նորա։
¹²Եւ եղեւ իբրեւ յաճախեա́ց կալ յաղօթս առաջի տ(եառ)ն. եւ հեղի քահանայ մի́տ դնէր բերանոյ ն(ո)ր(ա).
¹³եւ նա խօսէ́ր ՛ի սրտի իւրում, եւ շրթունք իւր ո́չ շարժէին, եւ բարբառ իւր ո́չ լիներ լսելի։ եւ լուա́ւ նմա տ(է)ր։ Եւ համարեցաւ զնա հեղի արբեա́լ.

¹⁴եւ ասէ ցնա պատանեակն հեղեայ. մինչեւ յե՞րբ կայցես յարբեցութե(ան), թափեա́ ՛ի քէն զգինիդ քո, եւ գնա́ յերեսաց տ(եառ)ն։
¹⁵Եւ պատասխանի ետ աննա՝ եւ ասէ. ո́չ այդպէս տէր, այլ կին վտագնեա́լ եմ ես ոգւով, եւ գինի եւ արբեցութի(ւն) ո́չ է իմ արբեալ. եւ հեղո́ւմ զանձն իմ առաջի տ(եառ)ն։
¹⁶մի́ համարի զաղախին քո դուստր ժանտ, զի ՛ի բազում տրտմութ(են)է եւ ՛ի տխրու(թեն)է իմմէ վարանեա́լ կամ մինչեւ ցայժմ։
¹⁷Ե́տ նմա պատասխանի հեղի՝ եւ ասէ. ե́րթ ՛ի խաղաղու(թ)ի(ւն), եւ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի տացէ́ քեզ զա(մենայ)ն խնդրուածս քո զոր խնդրեցե́ր ՛ի նմանէ։

¹⁸եւ ասէ աննա.եգի́տ աղախին քո շնորհս առաջի քո։ Եւ գնա́ց կինն զճանապարհս իւր, եւ եմո́ւտ ՛ի վանս իւր՝ եւ կերաւ ընդ առն իւրում, եւ խօսեցաւ, եւ երեսք իւր այլ ո́չ եւս տխրեցան։
¹⁹եւ կանխեցին ընդ առաւօտն երկիր պագին տ(եառ)ն, եւ գնացին զճանապարհս իւրեանց։ եւ եմո́ւտ աղկանա ՛ի տուն իւր յարիմաթեմ. եւ մերձեցա́ւ առ աննա կին իւր։ Եւ յիշեաց զնա տ(է)ր, եւ յղացա́ւ։
²⁰եւ եղեւ ՛ի ժամանակի աւուրցն, եւ ծնաւ որդի́, եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) սամուէլ՝ ասէ, զի ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ զօրու(թ)ե(ան)ց խնդրեցի զսա։
²¹Եւ ե́լ այրն եղկանա եւ ա(մենայ)ն տուն ն(ո)ր(ա) զոհել ՛ի սելով զզո́հ աւուրցն. եւ զո́ւխտ իւր, եւ զա(մենայ)ն տասանորդս իւր տարա́ւ։

²²Եւ աննա՝ ո́չ ել ընդ նմա. զի ասաց ցա́յր իւր, թէ մինչեւ ելցէ անդր մանուկս յորժամ հատուցի́ց զսա ՛ի ստենէ. եւ յանդիման լիցի առաջի տ(եառ)ն, եւ նստցի́ անդ մինչեւ ցյաւիտեան։
²³Եւ ասէ ցնա եղկանա այր իւր. արա́ որ ինչ բարի́ թուի առաջի աչաց քոց. նի́ստ աստէն մինչեւ հատուսցե́ս զդա ՛ի ստենէ. եւ տ(է)ր հաստատեսցէ́ որ ինչ ել ՛ի բերանոյ քումմէ։ Եւ նստա́ւ կինն եւ սնո́յց զորդին իւր՝ մինչեւ հատոյց զնա ՛ի ստենէ։
²⁴Եւ ե́լ ընդ նմա ՛ի սելով երեմենեա́ւ զուարակաւ, եւ պանիւք, եւ արդուաւ նաշհւոյ, եւ սափորով գինւոյ. եւ մտի́ն ՛ի տուն տ(եառ)ն ՛ի սելով. եւ մանուկն ընդ նոսա.
²⁵եւ մատուցին առաջի տ(եառ)ն։ եւ սպան հայրն ն(ո)ր(ա) զզոհն՝ զոր առնէր աւուրց յաւուրս տ(եառ)ն։

²⁶Եւ մատոյց աննա մայր մանկանն զմանուկն առ հեղի, եւ ասէ. յի́ս տ(է)ր իմ. կենդանի է անձն քո. ես ա́յն կինն եմ, որ կացի առաջի քո ընդ քեզ՝
²⁷կալ յաղօթս առ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) մանկանս այսորիկ. եւ ետ տ(է)ր զխնդրուածս իմ, զոր խնդրեցի ՛ի նմանէ։
²⁸Եւ տա́մ զդա փոխ տ(եառ)ն՝ զա(մենայ)ն աւուրս որչափ եւ կեցցէ. եւ եղիցի դա՝ փո́խ տ(եառ)ն։ եւ պագին երկի́ր անդ տ(եառ)ն։ Եւ յաղօթս եկաց աննա՝ եւ ասէ։

¹Հաստատեցա́ւ սիրտ իմ ՛ի տ(է)ր, եւ բարձրացաւ եղջեւր իմ յա(ստուա)ծ իմ։ ընդարձակեցաւ բերան իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) թշնամեաց իմոց. ուրա́խ եղէց ՛ի փրկութե(ան) քում։
²Զի ո́չ գոյ ս(ուր)բ իբրեւ զտ(է)ր. եւ ո́չ գոյ արդար՝ իբրեւ զա(ստուա)ծ մեր. եւ ո́չ գոյ ս(ուր)բ բա́ց ՛ի քէն։
³Մի́ պարծիք՝ եւ մի́ խօսիք զամբարտաւանս. եւ մի́ ելցէ մեծաբանութի(ւն) ՛ի բերանոյ ձերմէ։ զի ա(ստուա)ծ գիտութե(ան)ց տ(է)ր, եւ ա(ստուա)ծ պատրաստէ զարուեստս իւր։
⁴Աղեղունք հզօրաց տկարացա́ն, եւ տկարք զգեցան զօրութի(ւն)։
⁵Լցեալք հացիւ՝ նուազեցին. եւ քաղցեալք բնակեցան յերկրի։ զի ամուլն ծնաւ եւթն, եւ բազմածինն նուաղեաց յորդւոց։

⁶Տ(է)ր մեռուցանէ եւ կեցուցանէ. իջուցանէ ՛ի դժոխս եւ հանէ։
⁷Տ(է)ր աղքատացուցանէ եւ մեծացուցանէ. խոնարհեցուցանէ́ եւ բարձրացուցանէ,
⁸կանգնէ յերկրէ զանանկն, եւ յարուցանէ́ զաղքատն յաղբեւաց։ նստուանել զնոսա ընդ զօրաւո́րս ժողովրդեան. եւ աթոռ փառաց ժառանգեցուցանէ ն(ո)ց(ա)։

⁹Տա́յ զուխտս ուխտաւորի. եւ օրհնեա́ց զամս արդարոց։ զի ո́չ իւրով զօրու(թեամ)բ զորանայ ա́յր հզօր. տ(է)ր տկա́ր առնէ զհակառակորդս իւր՝ տ(է)ր ս(ուր)բ է։ Մի́ պարծեսցի իմաստունն յիմաստութի(ւն) իւր. եւ մի́ պարծեսցի հզօրն ՛ի զօրու(թ)ի(ւն) իւր. եւ մի́ պարծեսցի մեծատունն ՛ի մեծութի(ւն) իւր։ այլ այնո́ւ պարծեսցի՝ որ պարծիցին, իմանա́լ եւ ճանաչել զտ(է)ր, եւ առնել զիրաւունս եւ զարդարու(թ)ի(ւն) ՛ի մէջ երկրի։
¹⁰Տ(է)ր ե́լ յերկինս՝ եւ որոտաց, եւ ինքն դատի զծագս երկրի՝ որ արդա́րն է։ տա́յ զօրութի(ւն) թագաւորաց մերոց. եւ բարձրացուսցէ́ զեղջեւր օծելոյ իւրոյ։
¹¹Եւ թողին զնա անդ առաջի տ(եառ)ն, եւ գնացի́ն յարիմաթեմ ՛ի տուն իւրեանց։
¹²Եւ որդիքն հեղեայ քահանայի՝ որդիք ժա́նտք, եւ ո́չ ճանաչէին զտ(է)ր։

¹³Եւ իրաւունք քահանային էին առ ՛ի ժողովրդենէն՝ յա(մենայ)նէ որ զոհէր։ գա́յր մանուկ քահանային մինչդեռ եփէր միսն, եւ երեքժանի́ մսահան ՛ի ձեռին իւրում.
¹⁴եւ արկանէր զայն յաւազա́ն, կամ ՛ի սա́ն մեծ պղնձի՝ կամ ՛ի պո́յտն, եւ զա(մենայ)ն որինչ գա́յր ՛ի մսահանն՝ առնո́յր իւր քահանայն։ Ըստ այսմ օրինակի́ առնէին ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի որ գային զոհե́լ ՛ի տուն տ(եառ)ն ՛ի սելով։
¹⁵եւ մինչչե́ւ ճարպն ճենճերեալ էր՝ գայր մանուկ քահանային, եւ ասէ́ր ցայրն որ զոհէրն. տո́ւր միս խորովելոյ քահանային, եւ ո́չ առնում ՛ի քէն մի́ս եփեալ ՛ի սանէ։

¹⁶Եւ ասէր այրն որ զոհէր՝ ճենճերեսցի́ նախ ճարպն ո(ր)պ(էս) օրէն է, եւ ապա́ առցես քեզ յա(մենայ)նէ որոց եւ ցանկասցի անձն քո։ եւ նա ասէր՝ ո́չ, բայց եթէ ա́րդ տայցես. եւ եթէ ո́չ տաս՝ ուժգի́ն առից։
¹⁷Եւ էին այն մե́ղք մեծամեծք յոյժ մանկանցն առաջի տ(եառ)ն։
¹⁸Եւ սամուէլ մանուկն պաշտէ́ր առաջի տ(եառ)ն, արկեալ զիւրեւ եփուդ։
¹⁹եւ կրկնոց փոքրիկ առնէ́ր նմա մայրն իւր, եւ տանէ́ր նմա աւուրց յաւուրս յելանե́լ ը(ստ) առն իւրում զոհե́լ զզոհ աւուրցն։
²⁰Եւ օրհնեա́ց հեղի զեղկանա եւ զկին ն(ո)ր(ա), եւ ասէ. հատուսցէ́քեզ տ(է)ր զաւակ ՛ի կնոջէդ յայդմանէ փոխանակ փոխոյն զոր ետուր տ(եառ)ն։ եւ գնա́ց այրն ՛ի տեղի իւր։

²¹Եւ ա́յց արար տ(է)ր աննայի, եւ յղացա́ւ եւ ծնա́ւ եւս երիս ուստերս եւ երիս դստերս։
²²Եւ հեղի ծերացեալ էր յոյժ, եւ լսէ́ր զա(մենայ)ն ինչ զոր առնէին որդիք ն(ո)ր(ա) ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի. եւ որպէ՞ս ննջեցուցանէին զկանայս ուխտաւորս առ դրան խորանին վկայութե(ան)։
²³Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). ընդէ՞ր առնէք ըստ բանին ըստ այնմիկ, զոր ե́ս լսեմ բանս ՛ի բերանոյ ա(մենայ)ն ժողովրդեանն տ(եառ)ն։
²⁴Մի́ որդեակք, զի ո́չ է բարւոք լուրն զոր ե́ս լսեմ, առ ՛ի չծառայելոյ ժողովրդեանն ա(ստուծո)յ։

²⁵Զի եթէ մաղանչելո́վ մեղանչիցէ այր՝ ա́ռն, կացցեն յաղօթս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) առ տ(է)ր. եւ եթէ տ(եառ)ն մեղանչիցէ, ո՞վ կացցէ յաղօթս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա)։ Եւ ո́չ լսէին ձայնի հօրն իւրեանց։ զի կամելո́վ կամէր տ(է)ր եղծանել զնոսա։
²⁶Եւ մանուկն սամուէլ երթա́յր մեծանայր. եւ հաճո́յ էր ա(ստուծո)յ եւ մարդկան։
²⁷Եւ ե́կն հրեշտակ ա(ստուծո)յ առ հեղի́ եւ ասէ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. Յայտնելիվ յայտնեցայ ա(մենայ)ն տան հօր քոյ մինչդեռ էին ն(ո)ք(ա) յերկրին եգիպտացւոց ծառայք տա́ն փարաւոնի.
²⁸եւ ընտրեցի զտուն հօր քոյ յա(մենայ)ն գաւազանացն ի(սրաէ)լի քահանայանա́լ ինձ, եւ ելանե́լ առ սեղանն իմ, արկանել խո́ւնկս, եւ կրել զեփուղն առաջի իմ։ եւ ետու տան հօր քոյ զա(մենայ)ն զառ ՛ի հրոյն որդւո́ցն ի(սրաէ)լի ՛ի կերակուր։

²⁹Եւ ընդէ՞ր հայեցար ՛ի խո́ւնկս իմ եւ ՛ի զոհս իմ ժպի́րհ ակամբ. եւ փառաւորեցեր զորդիսն քո քան զիս, օրհնելով զպտուղ ա(մենայ)ն զոհիցն ի(սրաէ)լի՝ որ է առաջի իմ։
³⁰Վ(ա)ս(ն) ա́յդորիկ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, ասացի թէ տո́ւն քո եւ տուն հօ́ր քոյ շրջեսցին առաջի իմ մինչեւ ցյաւիտեան։ եւ ա́րդ՝ ասէ տ(է)ր. քա́ւ լիցի ինձ. այլ զփառաւորի́չս իմ փառաւորեցի́ց, եւ որ արհամարհէն զիս՝ անարգեսցի́։
³¹Ահա աւո́ւրք եկեսցեն, եւ սատակեցից զզաւա́կ քո, եւ զզաւակ տա́ն հօր քոյ. եւ մի́ եղիցի ծեր ՛ի տան քում։
³²եւ հայեսցի́ս ստեպ կողկողագի́ն յա(մենայ)ն բարու(թ)ի(ւն)ս՝ զոր արասցէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. եւ մի́ եղիցի ծեր ՛ի տա́ն քում զա(մենայ)ն աւուրս։

³³Եւ այր ո́չ սատակեցից ՛ի սեղանո́յ իմմէ. առ ՛ի սորելոյ աչա́ց իւրոց, եւ մաշելոյ զա́մձն ն(ո)ր(ա)։ եւ ա(մենայ)ն մնացորդք տա́ն քոյ անկցին սրով արանց։
³⁴եւ ա́յն նշանա́կ լիցի քեզ՝ որ եկեսցէ ՛ի վերայ երկոցո́ւն որդւոցն քոց ոփնեայ եւ փենեհեսի. ՛ի միո́ւմ աւուր մեռցին երկոքեան։
³⁵Եւ յարուցի́ց ինձ քահանա́յ հաւատարիմ. որ զա(մենայ)ն ինչ ՛ի սրտի իւրում եւ յանձին իւրում արասցէ. եւ շինեցի́ց նմա տո́ւն հաւատարիմ. եւ շրջեսցի́ առաջի օծելոյ իմոյ զա(մենայ)ն աւուրս։
³⁶Եւ եղիցի՝ ա(մենայ)ն որ մնայցէ ՛ի տա́ն քում, եկեսցէ երկի́ր պագանել նմա դանգի́ միոջ արծաթոյ, եւ նկանակի́ միոյ հացի. եւ ասիցէ, ընկեա́ զիս ՛ի տեղի մի քահանայութե(ան) քոյ, զի կերա́յց հաց։

¹Եւ մանուկն սամուէլ կա́յր ՛ի սպասու տ(եառ)ն առաջի հեղեայ քահանայի։ Եւ բան տ(եառ)ն պատուական էր յաւուրսն յայնոսիկ. եւ ո́չ գոյր տեսիլ որ գուշակէր։
²Եւ եղեւ յաւուր յայնմիկ ննջէ́ր հեղի ՛ի տեղւոջ իւրում, եւ աչք ն(ո)ր(ա) սկսան ծանրանալ, եւ ո́չ կարէր տեսանել։
³եւ ճրագն ա(ստուծո)յ չե́ւեւս էր անցեալ։ եւ սամուէլ ննջէ́ր ՛ի տաճարին տ(եառ)ն՝ ուր էր տապանակն ա(ստուծո)յ։
⁴Եւ կոչեաց տ(է)ր եւ ասէ. սամուէ́լ սամուէլ։ եւ ասէ. ա́ւասիկ եմ։
⁵եւ ընթացաւ առ հեղի եւ ասէ. ա́ւասիկ եմ ես, զի՞ կոչեցեր զիս։ եւ ասէ. ո́չ կոչեցի զքեզ, դարձի́ր անդրէն եւ ննջեա́։ եւ դարձա́ւ անդրէն եւ ննջեաց։

⁶Եւ յաւել տ(է)ր մի́ւս անգամ կոչել՝ եւ ասէ. սամուէլ սամուէլ։ եւ յարեաւ սամուէլ չոգաւ առ հեղի երկրո́րդ անգամ եւ ասէ. ա́ւասիկ եմ, զի՞ կոչեցեր զիս։ եւ ասէ. ո́չ կոչեցի զքեզ ո́րդեակ իմ, դարձի́ր անդրէն՝ եւ ննջեա́։
⁷Եւ սամուէլ նախածանօթ էր ա(ստուծո)յ. եւ չե́ւեւս յայտնեալ էր նմա բան տ(եառ)ն։
⁸Եւ յաւել տ(է)ր մի́ւս անգամ կոչել զսամուէլ յերրորդում նուագին։ եւ յարեաւ չոգա́ւ առ հեղի՝ եւ ասէ. ա́ւասիկ եմ ես՝ զի՞ կոչեցեր զիս։ եւ իմացա́ւ հեղի՝ թէ տ(է)ր կոչէ զմանուկն։
⁹Եւ ասէ հեղի ցսամուէլ. դարձի́ր անդրէն եւ ննջեա́ որդեակ. եւ եղիցի եթէ կոչեսցէ զքեզ, ասասցե́ս՝ խօսեա́ց տ(է)ր, զի լուիցէ́ ծառայ քո։ եւ գնաց սամուէլ՝ եւ ննջեաց ՛ի տեղւոջ իւրում։

¹⁰Եւ ե́կն տ(է)ր եկա́ց ՛ի վ(ե)ր(այ)՝ եւ կոչեաց զնա, ո(ր)պ(էս) միանգամն եւ միւսանգամ. սամուէ́լ սամուէլ։ եւ ասէ սամուէլ. խօսեա́ց տ(է)ր, զի լուիցէ ծառայ քո։
¹¹Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ. ահա́ ես առնեմ զբանս իմ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի. Ո(ր)պ(էս) զի ա(մենայ)նի որ լսիցէ զնոսա՝ հնչեսցեն երկոքեան ականջք իւր։
¹²Յաւուր յայնմիկ յարուցի́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) հեղեայ զա(մենայ)ն ինչ զոր խօսեցայ ՛ի վերայ տա́ն ն(ո)ր(ա). սկսա́յց եւ կատարեցից։
¹³որպէս պատմեցի նմա, եթէ խնդրեցից վրէժ ՛ի տանէ ն(ո)ր(ա) մինչեւ յաւիտեան. վ(ա)ս(ն) անօրէնու(թ)ե(ան) որդւոց ն(ո)ր(ա), զի հայհոյէին զա(ստուա)ծ որդիք ն(ո)ր(ա), եւ նա ո́չ խրատէր զն(ո)ս(ա)։

¹⁴Եւ ո́չ այնպէս. այլ երդուայ տանն հեղեայ, թէ ո́չ քաւեսցի անօրէնու(թ)ի(ւն) տանն հեղեայ խնկովք եւ զոհի́ւք մինչեւ յաւիտեան։
¹⁵Եւ ննջեա́ց սամուէլ մինչեւ ցառաւօտն. եւ կանխեաց ը(ստ) առաւօտն, եւ եբաց զդուրս տանն տ(եառ)ն։ եւ սամուէլ երկեա́ւ պատմել զտեսիլն հեղեայ։
¹⁶Եւ ասէ հեղի ցսամուէլ. սամուէ́լ որդեակ։ եւ ասէ. ա́ւասիկ ես։
¹⁷եւ ասէ. զի՞նչ է բանն խօսեցեալ ընդ քեզ. մի́ թաքուցաներ յինէն։ օ́ն եւ օ́ն արասցէ ընդ քեզ ա(ստուա)ծ, եւ օ́ն եւ օ́ն յաւելցէ՝ թէ թաքուսցես յինէն բան մի յա(մենայ)ն բանից խօսեցելոց յականջս քո։
¹⁸Եւ պատմեա́ց նմա սամուէլ զա(մենայ)ն բանսն, եւ ո́չ թաքոյց ՛ի նմանէ։ եւ ասէ հեղի. Տ(է)ր որ ինչ բարի́ է առաջի իւր ի́նքն արասցէ։

¹⁹Եւ մեծացա́ւ սամուէլ. եւ է́ր տ(է)ր ընդ նմա, եւ ո́չ անկաւ յա(մենայ)ն բանից ն(ո)ր(ա) ՛ի գետին։
²⁰Եւ գիտաց ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբէէ՝ թէ հաւատարի́մ է սամուէլ ՛ի մարգարէս տ(եառ)ն։
²¹Եւ յաւե́լ տ(է)ր գուշակել ՛ի սելով, թէ յայտնեցաւ տ(է)ր սամուէլի ՛ի սելով ը(ս)տ բանին տ(եառ)ն. եւ հաւատարի́մ եղեւ սամուէլ՝ լինե́լ ՛ի մարգարէ տ(եառ)ն, յա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի ծագաց երկրին մինչեւ ՛ի ծագս։ Եւ հեղի ծերացեա́լ էր յոյժ, եւ որդիք նորա երթայի́ն երթալով՝ եւ չա́ր էր ճանապարհ նոցա։

¹Եւ եղեւ ընդ աւուրսն ը(ստ) այնոսիկ, ժողովէին այլազգիքն ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ եւ ե́լ ի(սրա)էլ ընդդէմ ն(ո)ց(ա) ՛ի պատերազմ, եւ բանակեցան յաբինեզեր. եւ այլազգիքն բանակեցան յափեկ։
²եւ ճակատէին այլազգիքն ընդդէմ ի(սրաէ)լի, եւ խմբեցաւ պատերազմն՝ եւ պարտեցա́ւ այր ի(սրաէ)լի յերեսաց այլազգեացն, եւ հարան ՛ի ճակատուն չո́րք հազարք արանց։
³եւ եկի́ն զօրն ՛ի բանակն։ Եւ ասեն ծերքն ի(սրաէ)լի. ընդէ՞ր արդեւք պարտեաց զմեզ տ(է)ր այսօր առաջի այլազգեացն. առցո́ւք առ մեզ ՛ի սելովայ զտապանակ ուխտին ա(ստուծո)յ մերոյ. եւ ելցէ́ ՛ի միջի մերում, եւ փրկեսցէ́ զմեզ ՛ի ձեռաց թշնամեաց մերոց։

⁴Եւ առաքեաց ժողովուրդն ՛ի սելով, եւ առին անտի զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց որ նստի ՛ի քերովբէս։ եւ երկոքեան որդիքն հեղեայ ընդ տապանակի́ ուխտին ա(ստուծո)յ ոփնի́ եւ փենեհէ́ս գնացին։
⁵Եւ եղեւ ոբրեւ ե́կն տապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի բանակն, աղաղակեա́ց ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ մեծաձայն, եւ հնչեա́ց երկիրն։
⁶Եւ լուան այլազգիքն զբարբա́ռ աղաղակին. եւ ասեն այլազգիքն. զի՞նչ է բարբառ մեծի́ աղաղակին այնորիկ ՛ի բանակի եբրայեցւոցն։ եւ գիտացին թէ տապանա́կն տ(եառ)ն եկն ՛ի բանակն։
⁷Եւ երկեա́ն այլազգիքն՝ եւ ասեն. ա́յն ա(ստուա)ծք ն(ո)ց(ա) եկին ՛ի բանակն։ ապրեցո́ զմեզ տ(է)ր այսօր։ Վա́յ մեզ՝ զի ո́չ եղեւ մեզ այսպիսի յերէկ եւ յեռանտ։

⁸վա́յ մեզ. եւ ո՞ ապրեցուսցէ զմեզ ՛ի ձեռաց ա(ստուա)ծոցն հզօրացն այնոցիկ։ ա́յն ա(ստուա)ծք են՝ որ հարին զեգիպտոս ա(մենայ)ն հարուածովք, եւ յա(մենայ)ն անապատին։
⁹քաջացարո́ւք եւ լերո́ւք արք՝ ո́ այլազգիք, գուցէ́ ծառայիցէք եբրայեցւոցն՝ զորօրինակ ծառայեցին ձեզ։ լերո́ւք ա́րք եւ պատերազմեցա́յք ընդ ն(ո)ս(ա)։
¹⁰Եւ պատերազմեցան ընդ ն(ո)ս(ա). եւ փախեա́ւ եյր ի(սրաէ)լի իւրաքանչիւր ՛ի յարկս իւրեանց։ եւ եղեն հարուա́ծք մեծամեծք յոյժ. եւ անկան յի(սրաէ)լէ երեսուն հազար դասուց։
¹¹եւ տապանակն ա(ստուծո)յ առա́ւ. եւ երկոքին որդիքն հեղեայ մեռա́ն, ոփնի եւ փենեհէս։

¹²Եւ ընթացաւ ա́յր յամինացի ՛ի բանակէ անտի, եւ ե́կն ՛ի սելով յաւուր յայնմիկ։ եւ ձորձք իւր պատառեալք՝ եւ հո́ղ զգլխով իւրով,
¹³եւ եկն։ եւ ահա հեղի նստէր աթոռով իւրով առ դրանն, եւ դիտէր զճանապարհն. զի էր սիրտ ն(ո)ր(ա) տագնապեա́լ վ(ա)ս(ն) տապանակին ա(ստուծո)յ։ Եւ եմուտ այրն դո́յժ արկանել ՛ի քաղաքին։ եւ աղաղակեա́ց քաղաքն.
¹⁴եւ լուա́ւ հեղի զձայն աղաղակին՝ եւ ասէ. զի՞նչ է ձայն աղաղակին այնորիկ։ եւ այրն փութացա́ւ մտանել՝ եւ տալ գոյժ հեղեայ։
¹⁵Եւ հեղի էր ամաց իննըսուն եւ ութից. եւ աչք իւր վատեա́լ էին եւ ո́չ տեսանէր։ եւ ասէ́ հեղի ցարսն որ շուրջ կային զնովաւ, զի՞նչ է բարբառ աղաղակին այնորիկ։

¹⁶Եւ այրն փութացեալ եմո́ւտ առ հեղի՝ եւ ասէ ցնա. ե́ս եմ որ եկի́ ՛ի բանակէ́ անտի. եւ ե́ս եմ որ փախեա́յ այսօր ՛ի պատերազմէն։ Եւ ասէ՝ զի՞նչ գործ գործեցաւ որդեակ՝ պատմեա́ ինձ։
¹⁷պատասխանի ետ պատանին՝ եւ ասէ։ փախեա́ւ այր ի(սրաէ)լի յերեսաց այլազգեացն, եւ հարուածք մեծամե́ծք էին ՛ի ժողովրդեանն. եւ երկոքին որդիքն քո մեռան ոփնի եւ փենեհէս. եւ տապանակն ա(ստուծո)յ առաւ։
¹⁸Եւ եղեւ իբրեւ յիշեա́ց զտապանակն ա(ստուծո)յ, անկա́ւ հեղի յաթոռոյն յետս առ դրանն, եւ բեկա́ւ ողն ն(ո)ր(ա)՝ եւ մեռաւ. զի այր ծե́ր էր եւ ծանրացեա́լ. եւ նա դատեաց զի(սրա)էլ ամս քսան։

¹⁹Եւ նո́ւ ն(ո)ր(ա)՝ կին փենեհէսի յղի́ էր մերձ ՛ի ծնունդս. իբրեւ լուաւ զդոյժն՝ եթէ առա́ւ տապանակն ա(ստուծո)յ, եւ թէ մեռաւ սկեսրայրն ն(ո)ր(ա)՝ եւ ա́յր իւր, ելա́ց՝ եւ ծնաւ՝ զի պատեցան զնովաւ երկունք իւր.
²⁰եւ ՛ի ժամանակի իւրում մեռանէր։ Եւ ասեն ցնա կանայքն՝ որ շուրջ զնովաւն կային. մի́ երկնչիր զի ո́ւստր ծնար։ եւ ո́չ ետ պատասխանի, եւ ո́չ իմացաւ սիրտ ն(ո)ր(ա)։
²¹Եւ կոչեցին զմանուկն վա́յ քաբովթ, ՛ի վ(ե)ր(այ) տապանակին ա(ստուծո)յ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) սկեսրայրին ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի վերայ առն իւրոյ.
²²եւ ասեն, բարձեալ են փառք ի(սրաէ)լի՝ յառնուլ տապանակին տ(եառ)ն. եւ վ(ա)ս(ն) մեռանելոյ սկեսրէին ն(ո)ր(ա), եւ ա́ռն իւրոյ։

¹Եւ այլազգիքն առին զտապանակն ա(ստուծո)յ, եւ տարան զնա յաբինեզերայ յազովտոս։
²Եւ առին այլազգիքն զտապանակն տ(եառ)ն՝ եւ տարան ՛ի տուն դագոնայ, եւ կանգնեցին զնա առ դագոնաւ։
³եւ կանխեցին ազովտացիքն ՛ի վաղիւ անդր. եւ մտին ՛ի տո́ւն դագոնայ. եւ տեսին զդագոն կործանեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց ՛ի գետին առաջի տապանակին տ(եառ)ն։ եւ կանգնեցի́ն զդագոն, եւ կացուցի́ն զնա ՛ի տեղւոջ իւրում։ Եւ ծանրացաւ ձեռն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ազովտացւոցն՝ եւ չարչարեա́ց զն(ո)ս(ա), եւ եհա́ր զն(ո)ս(ա) յերաստանս իւրեանց, զազովտոս եւ զսահմանս նորա։

⁴Եւ եղեւ իբրեւ կանխեցին ը(ստ) առաւօտն ՛ի վաղիւ անդր՝ եւ ահա դագոն կործանեա́լ կայր ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսա́ց իւրոց յերկիր առաջի տապանակի ուխտին տ(եառ)ն։ եւ գլո́ւխն դագոնայ, եւ երկոքին թա́թք ոտից նորա խորտակեալք եւ ցրուեալք ընդ մէջգետինն. եւ երկոքին դաստա́կք ձեռաց ն(ո)ր(ա) անկեա́լք զսեմովքն.
⁵բայց միայն ողնայա́րն դագոնայ մնացեալ էր. վասն այնորիկ ո́չ կոխեն քո́ւրմք դագոնայ զսեամս տանն դագոնայ. եւ ա(մենայ)ն որ մտանէ́ ՛ի տուն դագոնայ՝ զսեամս տանն դագոնայ յազովտոս մինչեւ ցա́յսօր. այլ քայլելով քայլեն եւ անցանեն։

⁶Եւ ծանրացա́ւ ձեռն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ազովտայ. եւ ած ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) հարուա́ծս յերաստա́նս. եւ եռացոյց մկո́ւնս յա́նգս ն(ո)ց(ա). եւ եղեւ շրշուկ մեծ մահու ՛ի քաղաքին։
⁷Եւ տեսին ա́րք ազովտայ՝ թէ ա́յնպէս է. ասեն՝ ո́չ նստցի տապանա́կն ա(ստուծո)յ առ մեզ. զի ծանրացաւ ձեռն ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) դագոնայ աստուծոյն մերոյ։
⁸Եւ առաքեցին ժողովեցին զա(մենայ)ն նախարարս այլազգեացն առ ինքեանս, եւ ասեն. զի՞նչ արասցուք տապանակին ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի։ Եա ասեն գեթացիքն. փոխեսցի́ տապանակն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի առ մեզ։ եւ փոխեցաւ տապանակն ա(ստուծո)յ ՛ի գէթ։

⁹Եւ եղեւ յետ փոխելոյ ն(ո)ր(ա) անդր, լինէր ձե́ռն տ(եառ)ն ՛ի վերայ քաղաքին, եւ խռովութի(ւն) մե́ծ յոյժ. եւ չարչարեա́ց զարս քաղաքին ՛ի փոքուէ մինչեւ ցմեծամեծս, եւ եհա́ր զնոսա յերաստանս իւրեանց։ եւ արարին գեթացիքն իւրեանց երաստանս։
¹⁰Եւ առաքեցին զտապանակն ա(ստուծո)յ յասկաղոն. եւ եղեւ ՛ի մտանել տապանակին ա(ստուծո)յ յասկաղոն. զբողոք բարձին ասկաղոնացիքն՝ եւ ասեն. ընդէ՞ր դարձուցէք զտապանակն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի առ մեզ, սպանանել զմե́զ եւ զժողովուրդս մեր։

¹¹Եւ առաքեցին եւ ժողովեցին զա(մենայ)ն նախարա́րս այլազգեացն, եւ ասեն. առաքեցէ́ք զտապանակն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի՝ եւ նստցի́ ՛ի տեղւոջ իւրում, եւ մի́ սպառեսցէ զմեզ եւ զժողովուրդս մեր. զի եհաս շրշո́ւկ մահու յամ(ենայն) քաղաքիս ծանրացեա́լ յոյժ. յորմէ հետէ եմո́ւտ տապանակն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի անդր։
¹²Եւ կենդանիքն որ ո́չ էին մեռեա́լ՝ հարա́ն յերաստանս իւրեանց. եւ ե́լ աղաղակ քաղաքին յերկինս։

¹Եւ էր տապանակն ա(ստուծո)յ յանդաստանին այլազգեաց զեւթն ամիս. եւ եռացոյց յերկիր ն(ո)ց(ա) մո́ւկն։
²Եւ կոչեցին այլազգիքն զքո́ւրմսն, եւ զիղձսն, եւ զգէտս իւրեանց՝ եւ ասեն. զի՞նչ արասցուք տապանակին տ(եառ)ն, ցուցէ́ք մեզ՝ ի՞ւ առաքեսցուք զնա ՛ի տեղի իւր։ Եւ ասեն.
³եթէ առաքեցէք զտապանակն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի ուխտին տ(եառ)ն, մի́ առաքէք զնա ունայն, այլ տալո́վ տաջիք նմա զհարուածոցն, եւ ապա́ բժշկեսջիք՝ եւ համտեսցի ը(ստ) ձեզ. գուցէ́ ո́չ վերանայցէ ձեռն ն(ո)ր(ա) ՛ի ձէնջ։

⁴Եւ ասեն. զի՞նչ տայցեմք ը(ստ) գանին ն(ո)ր(ա)։ Եւ ասեն՝ ը(ս)տ թուոյ նախարարացն այլազգեա́ց. հի́նգ երաստանս ոսկիս արարէ́ք, եւ հինգ մուկն ոսկի. զի հարուա́ծք են ՛ի ձեզ, եւ յիշխանս ձեր, եւ ՛ի ժողովրդեանդ։
⁵Եւ արդ՝ արարէ́ք զպատկերս երաստանաց ձերոց. եւ զնմանու(թ)ի(ւն) մկանց ձերոց, ապականչա́ց երկրին. եւ տո́ւք տ(եառ)ն փառս, զի թեթեւացուսցէ́ զձեռն իւր ՛ի ձէնջ, եւ ՛ի դից ձերոց, եւ յերկրէ ձերմէ։
⁶Եւ ընդէ՞ր ծանրացուցանէք զսիրտ ձեր, որպէս ծանրացոյց եգիպտոս եւ փարաւոն զսի́րտս իւրեանց. ո́չ ապաքէն յորժամ խաղա́ց նոքօք, ապա́ արձակեցին զն(ո)ս(ա)՝ եւ գնացին։

⁷Եւ արդ՝ առէ́ք եւ արարէք սա́յլ մի նոր, եւ երկուս երինջս անդրանկածինս առա́նց որդւոց, եւ լծեցէ́ք զերինջսն ՛ի սայլին. եւ քեցեցէ́ք զորդիսն ՛ի հետո́ց ն(ո)ց(ա) ՛ի տուն։
⁸Եւ առէ́ք զտապանակն տ(եառ)ն, եւ դի́ք զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) սայլին. եւ զանօթսն զոսկիս զոր տայցէ́ք նմա ընդ դանին. եւ դիջիք ՛ի քո́ւրձ արգոբ ՛ի կողմանէ ն(ո)ր(ա), եւ առաքեսջի́ք զնա՝ եւ վարեսջի́ք զնա՝ եւ երթիցէ։
⁹Եւ տեսջիք եթէ ՛ի մուտս սահմանաց իւրոց երթիցէ ընդ բեթսամիւս՝ նա́ արար մեզ զարի́սս մեծամեծս զայսոսիկ. ապա թէ ոչ՝ գիտասցո́ւք եթէ ո́չ ձեռն ն(ո)ր(ա) եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր. այլ վրիպակ իմն գործեցաւ ՛ի մեզ։

¹⁰Եւ արարին այլազգիքն ա́յնպէս, եւ առին երկո́ւս երինջս անդրանկածինս՝ եւ լծեցին զն(ո)ս(ա) ՛ի սայլին, եւ զորդիս ն(ո)ց(ա) արգելի́ն ՛ի տան։
¹¹եւ եդին զտապանակն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) սայլին, եւ զքուրձն արգոբ, եւ զմկունսն ոսկիս. եւ զպատկերս երաստանա́ց իւրեանց։
¹²Եւ ուղղեցան երինջքն ընդ ճանապարհ մտիցն բեթսամիւսայ, ընդ մի́ շաւիղ երթային՝ եւ վաստակէին, եւ ո́չ խոտորէին ո́չ յաջ՝ եւ ո́չ յահեակ։ եւ նախարարք այլազգեացն երթային զհետ ն(ո)ր(ա) մինչեւ ՛ի սահմանս բեթսամիւսայ։
¹³Եւ որ ՛ի բեթսամիւսն էին՝ հնձէին հունձս ցորենոյ ՛ի հովիտսն. եւ ամբարձին զա́չս իւրեանց՝ եւ տեսին զտապանակն տ(եառ)ն, եւ ուրա́խ եղեն ը(ստ) առաջ ն(ո)ր(ա)։

¹⁴Եւ սայլն եմո́ւտ յանդաստանն ովսեայ բեթսամիւսացւոյ։ եւ կանգնեցին ա́նդ առ նովաւ վէ́մ մի մեծ. եւ պատառեցին զփա́յտ սայլին, եւ զերինջսն հանին յողջակէզս տ(եառ)ն։
¹⁵Եւ ղեւտացիքն հանին զտապանակն տ(եառ)ն, եւ զքուրձն արգոբ ընդ նմին, եւ զանօթսն ոսկիս որ ՛ի նմա. եւ եդին ՛ի վ(ե)ր(այ) վիմին մեծի։ Եւ արք բեթսամիւսայ մատուցին ողջակէզս, եւ զոհեցին զո́հս յաւո́ւր յայնմիկ տ(եառ)ն։
¹⁶Եւ հինգ նախարարքն այլազգեաց տեսանէին, եւ դարձա́ն յակկարոն։
¹⁷Եւ երաստանքն ոսկիք՝ զոր ետուն այլազգիքն տ(եառ)ն՝ ընդ դանին, մին ազովտա́յ էր, եւ մին գազա́յ, եւ մին ասկաղոնի́, եւ մին գեթայ, եւ մին ակկարոնի́։

¹⁸Եւ մկունքն ոսկիք՝ ըստ թուոյ ա(մենայ)ն քաղաքացն այլազգեաց, հինգեցո́ւն նախարարացն, յամո́ւր քաղաքաց՝ մինչեւ ցաւա́նս փերեզացւոյն, մինչեւ ցվէմն յորոյ վ(ե)ր(այ) եդին զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն. մինչեւ ցայսօ́ր յանդին ովսեա́յ բեթսամիւսացւոյ։ Եւ ո́չ հաճեցան որդիքն յեքոնեայ ընդ արս բեթսամիւսացւոցն, զի տեսին զտապանա́կն տ(եառ)ն։
¹⁹Եւ եհա́ր ՛ի նոցանէ յիսուն հազար եւ եւթանասուն այր. եւ սո́ւգ առ ժողովուրդն՝ զի եհա́ր տ(է)ր ՛ի ժողովրդեանն հարուածս մեծամեծս յոյժ։
²⁰Եւ ասեն ա́րք բեթսամիւսացիք. ո́ կարասցէ շրջել առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ սրբոյս այսորիկ. եւ ա́րդ՝ առ ո՞ ելանիցէ տապանակ տ(եառ)ն ՛ի մէնջ։

²¹Եւ առաքեցին հրեշտակս առ բնակիչս կարիաթարիմայ՝ եւ ասեն. դարձուցի́ն այլազգիքն զտապանակն տ(եառ)ն, իջէ́ք եւ հանէք զնա՝ առ ձեզ։

¹Եւ եկին ա́րք կարիաթարիմայ, եւ հանին անտի զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն. եւ տարա́ն զնա ՛ի տուն ամինադաբայ որ ՛ի բլրին. եւ զեղիազա́ր որդի ն(ո)ր(ա) սրբեցին պահել զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն։
²Եւ եղեւ յօրէ́ յորմէ հետէ է́ր տապանակն ՛ի կարիաթարիմ, բազմացան աւուրքն եւ եղեն ամք քսան։ եւ հայեցաւ ա(մենայ)ն տունն ի(սրաէ)լի զկնի տ(եառ)ն։
³Եւ խօսեցա́ւ սամուէլ ընդ ա(մենայ)ն տա́նն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէ. թէ յա(մենայ)ն սրտէ ձերմէ դարձեա́լ էք առ տ(է)ր, ՛ի բա́ց արարէք զաստուածսն օտարոտիս ՛ի միջոյ ձերմէ, եւ զանտառսն. եւ պատրաստեցէ́ք զսիրտս ձեր առ տ(է)ր, եւ ծառայեցէ́ք նմա́ միայն, եւ փրկեսցէ́ զձեզ ՛ի ձեռաց այլազգեացն։

⁴Եւ ՛ի բա́ց արարին որդիքն ի(սրաէ)լի զբահաղիմսն, եւ զանտառսն աստարովթայ, եւ ծառայեցին նմա́ միայնոյ։
⁵Եւ ասէ́ սամուէլ. ժողովեցէ́ք զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի մասեփաթ, եւ կացից յաղօթս վ(ա)ս(ն) ձեր առ տ(է)ր։
⁶Եւ ժողովեցան ՛ի մասեփաթ։ եւ հանին ջուր, եւ եհե́ղ յերկիր առաջի տ(եառ)ն։ եւ պահեցին յաւո́ւր յայնմիկ, եւ ասեն՝ մեղա́ք առաջի տ(եառ)ն։
⁷եւ լուան այլազգիքն եթէ ժողովեցան որդիքն ի(սրաէ)լի ՛ի մասեփաթ։ եւ ելին նախարարք այլազգեացն ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. եւ լուան որդիքն ի(սրաէ)լի եւ երկեան յերեսաց այլազգեացն։
⁸Եւ ասեն որդիքն ի(սրաէ)լի ցսամուէլ. մի́ դադարէր ՛ի գոչելոյ վ(ա)ս(ն) մեր առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո., եւ փրկեսցէ́ զմեզ ՛ի ձեռաց այլազգեացն։

⁹Եւ ա́ռ սամուէլ գառն մի դիեցիկ, եւ եհան զնա ողջակէզ տ(եառ)ն հանդերձ ա(մենայ)ն ժողովրդեամբն։ եւ գոչեաց սամուէլ առ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) ի(սրաէ)լի. եւ լուաւ նմա տ(է)ր։
¹⁰Եւ մինչդեռ մատուցանէ́ր սամուէլ զողջակէզն, մերձեցա́ն այլազգիքն ՛ի պատերազմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. եւ որոտաց տ(է)ր մեծա́ւ բարբառով յաւո́ւր յայնմիկ ՛ի վ(ե)ր(այ) այլազգեացն, եւ շփոթեցան եւ անկա́ն առաջի ի(սրաէ)լի եւ ելին արքն ի(սրաէ)լի ՛ի մասեփաթ։
¹¹Եւ հալածեցին զայլազգիսն։ եւ հարին զն(ո)ս(ա) մինչեւ ՛ի ներքո́յ բեթքովրայ·
¹²Եւ ա́ռ սամուէլ վէմ մի, եւ կանգնեա́ց ՛ի մէջ մասեփայ եւ ՛ի մէջ պաղեսայ. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) աբենեզեր, վէ́մ օգնականի· եւ ասէ՝ մինչե́ւ ցա́յս վայր օգնեաց մեզ տ(է)ր։

¹³Եւ կորացո́յց տ(է)ր զայլազգիսն. եւ ո́չ եւս յաւելին ելանել ՛ի վ(ե)ր(այ) սահմանա́ցն ի՝լի։ Եւ եղեւ ձեռն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) այլազգեացն զա(մենայ)ն աւուրս սամուէլի։
¹⁴եւ դարձուցին զքաղաքսն զոր առին այլազգիքն յորդւոցն ի(սրաէ)լի, եւ ետուն զնոսա անդրէն ի(սրաէ)լի, յասկաղոնէ մինչեւ ցգէթ. եւ զսահմանս ի(սրաէ)լի հանին ՛ի ձեռաց այլազգեացն։ եւ էր խաղաղութի(ւն) ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի եւ ՛ի մէջ ամուրհացւոցն։
¹⁵Եւ դատեա́ց սամուէլ զի(սրա)էլ զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իւրոց։
¹⁶Երթայր ա́մ յամէ, եւ պատէր զբեթէլ, եւ զգաղաա́դ, եւ զմասեփաթ. եւ դատէ́ր յա(մենայ)ն սրբեալսն յայնոսիկ։
¹⁷եւ դա́րձ իւր էր յարեմաթեմ. զի ա́նդ էր տուն նորա. եւ ա́նդ դատէր զի(սրա)էլ. եւ շինեաց անդ սեղան տ(եառ)ն։

¹Եւ եղեւ իբրեւ ծերացաւ սամուէլ, կացոյց զորդիս իւր դատաւո́րս ի(սրաէ)լի։
²Եւ ա́յս են անուանք որդւոց ն(ո)ր(ա). անդրանկանն յովէ́լ, եւ անուն երկրորդին աբիի́. դատաւորք ՛ի բերսաբէէ։
³Եւ ո́չ գնացին որդիք ն(ո)ր(ա) զճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ թիւրեցան զհետ զօշաքաղու(թ)ե(ան). եւ առնուին կաշառ եւ թիւրէին զիրաւունս։
⁴Եւ ժողովեցան ա(մենայ)ն արք ի(սրաէ)լի՝ եւ եկին առ սամուէլ յարիմաթեմ,
⁵եւ ասեն ցնա. դու ա́ւադիկ ծերացա́ր, եւ որդիք քո ո́չ գնան զճանապարհ քո։ եւ արդ՝ կացո́ ՛ի վերայ մեր թագաւոր դատե́լ մեզ ո(ր)պ(էս) եւ ա́յլ ազգք։

⁶Եւ չա́ր թուեցաւ բանն յաչս սամուելի. զի ասացին թէ տուր մեզ թագաւոր դատե́լ զմեզ։ եւ յաղօթս եկաց սամուէլ առ տ(է)ր։
⁷Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ. լո́ւր ձայնի ժողովրդեանդ, ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցան ընդ քեզ։ զի ո́չ եթէ զքեզ անարգեցին, այլ զի́ս մերժեցին չթագաւորել ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։
⁸ըստ ա(մենայ)ն գործոց զոր արարին ընդիս՝ յօրէ յորմէ հանի զնոսա յեգիպտոսէ մինչեւ ցայսօր. եւ թողին զիս եւ ծառայեցին աստուածոց օտարաց, նո́յնպէս առնեն նոքա եւ ընդ քե́զ։
⁹Եւ արդ՝ լո́ւր ձայնի ն(ո)ց(ա). բայց դնելով դնիցես վկայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա), եւ պատմեսցե́ս ն(ո)ց(ա) զիրաւունս թագաւորի՝ որ թագաւորեսցէ́ ն(ո)ց(ա)։

¹⁰Եւ խօսեցաւ սամուէլ զա(մենայ)ն պատգամս տ(եառ)ն առ ժողովրդեանն՝ որ խնդրեցին ՛ի նմանէ թագաւոր,
¹¹եւ ասէ. Ա́յս ինչ լիցին իրաւունք թագաւորին որ թագաւորեսցէ ՛ի վերայ ձեր. զուստերս ձեր առցէ, եւ արասցէ կառավա́րս եւ հեծեա́լս, եւ սուրհանդա́կս առաջի կառաց իւրոց։
¹²եւ կացուսցէ զնոսա իւր հազարապե́տս, եւ հարիւրապե́տս. եւ հնձել զհո́ւնձս նորա, եւ կթե́լ զկութս ն(ո)ր(ա), եւ առնել նմա զէ́նս՝ եւ անօթս կառաց։
¹³եւ զդստերս ձեր առցէ́ յիւղագործս, եւ ՛ի խորակարա́րս, եւ ՛ի հացեփեա́ցս։
¹⁴Եւ զանդս ձեր, եւ զայգի́ս ձեր, եւ զձիթենի́ս ձեր զազնիւս՝ առցէ. եւ տացէ ստրկաց իւրոց։

¹⁵եւ զսերմանս ձեր, եւ զայգիս ձեր տասանորդեսցէ, եւ տացէ ներքինեաց իւրոց, եւ ստրկա́ց իւրոց։
¹⁶Եւ զծառայս ձեր, եւ զաղախնայս ձեր, եւ զանգեա́յս ձեր զազնիւս, եւ զէշս ձեր՝ առցէ́ եւ տասանորդեսցէ́ ՛ի գո́րծ իւր։
¹⁷եւ զհօտս ձեր տասանորդեսցէ. եւ դուք եղիջիք նմա ծառայք։
¹⁸Եւ աղաղակեսջիք յաւուր յայնմիկ յերեսաց թագաւորին ձերոյ՝ զոր ընտրեցէ́ք ձեզ, եւ ո́չ լուիցէ ձեզ տ(է)ր յաւուրսն յայնոսիկ. զի դուք ձեզէն ընտրեցէք ձեզ թագաւոր։
¹⁹Եւ ո́չ կամեցաւ ժողովուրդն լսել սամուելի. եւ ասեն ցնա. ո́չ այդպէս է, այլ թագաւորեսցէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր.
²⁰եւ եղիցուք եւ մե́ք իբրեւ զա́յլ զագս, եւ դատեսցէ́ զմեզ թագաւորն մեր, եւ ելցէ́ առաջի մեր եւ պատերազմեսցի զպատերազմ մեր։

²¹Եւ լուա́ւ սամուէլ զա(մենայ)ն բանս ժողովրդեանն. եւ խօսեցա́ւ զն(ո)ս(ա) յականջս տ(եառ)ն։
²²Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ. լո́ւր ձայնի ն(ո)ց(ա)՝ եւ թագաւորեցո́ ն(ո)ց(ա) թագաւոր։ եւ ասէ́ սամուէլ ցարս ի(սրաէ)լի, երթիցէ́ իւրաքանչիւրոք ՛ի քաղաք իւր։

¹Եւ է́ր այր մի յորդւոցն բենիամինի՝ եւ անուն նորա կիս, որդի աքիելի, որդւոյ աբեգայ, որդւոյ բեքովրաթայ, որդւոյ ափիայ. որդւոյ ա́ռն յիմենացւոյ։ Այր զօրաւո́ր.
²եւ է́ր ն(ո)ր(ա) որդի, եւ անուն ն(ո)ր(ա) սաւո́ւղ, այր բարի́ եւ անձնեայ. եւ ո́չ գոյր յորդիսն ի(սրաէ)լի այր լա́ւ քան զնա. ուսովք չափ ՛ի վեր բա́րձր էր քան զա(մենայ)ն երկիրն։
³եւ կորեա́ն էշք հօրն սաւուղայ։ Ասէ́ կիս ցսաւուղ ցորդի իւր. ա́ռ ընդքեզ մի́ ՛ի մանկանցդ, եւ արի́ք երթայք խնդրեցէ́ք զէշսն։ եւ գնացին, եւ անցին ընդ լեառնն եփրեմի։
⁴եւ անցին ընդ լեառնն սարիսայ, եւ ո́չ գտին. եւ անցին ընդ երկիրն սաղիմայ՝ եւ ո́չ ուրեք էին, եւ անցին ընդ երկիրն յիմենացւոյն՝ եւ ո́չ գտին։

⁵Եւ իբրեւ եկին ՛ի սիփ. ասէ սաւուղ ցպատանեակն իւր որ ընդ նմա. ե́կ դարձցուք անդրէն, գուցէ́ թողեալ հօր մերոյ զէշն, եւ զմէնջ հոգասցէ։
⁶եւ ասէ ցնա պատանին։ Ահա ա́յր ա(ստուծո)յ է ՛ի քա·աքիս յայսմիկ, այր փառաւոր, եւ զա(մենայ)ն զոր ինչ խօսիցի՝ լինելո́վ լինի. եւ արդ՝ երթիցո́ւք անդր, զի պատմեսցէ մեզ զճանապարհս մեր՝ եւ գնասցո́ւք։
⁷Եւ ասէ սաւուղ ցպատանին որ ընդ նմա. ահա երթայցեմք, եւ զի՞նչ տանիցիմք առնն ա(ստուծո)յ. զի հաց եւս պակասեաց յամանոց մերոց. եւ չի́ք ինչ որ կայցէ ընդ մեզ աւելի տանել առնն ա(ստուծո)յ։

⁸Եւ յաւել պատանին տալ պատասխանի սաւուղայ՝ եւ ասէ. ահա գտանի́ ՛ի ձեռին իմում չորրորդ սկեղ արծաթոյ, եւ տացե́ս առնն ա(ստուծո)յ։ եւ պատմեսցէ́ մեզ զճանապարհս մեր։
⁹Եւ յառա́ջ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի ա́յսպէս ասէր իւրաքանչիւրոք՝ յորժամ երթայր հարցանել զա(ստուա)ծ. եկա́յք երթիցո́ւք առ տեսանօղն. զի մարգարէ՝ յառաջ տեսանօ́ղ կոչէր ժողովուրդն։
¹⁰Եւ ասէ́ սաւուղ ցպատանին իւր, բարւո́ք է բանդ, ե́կ երթիցուք։
¹¹եւ մինչդեռ ելանէին ընդ զառ ՛ի վեր քաղաքին, գտին նոքա աղջկունս որ ելանէին հանե́լ ջուր. եւ ասեն ցն(ո)ս(ա). եթէ գուցէ՞ աստ տեսանօղ։

¹²Պատասխանի ետուն նոցա աղջկունքն՝ եւ ասեն. գո́յ ահաւասիկ առաջի ձեր ա́յդր. արդ՝ արագեցէ́ք զի վ(ա)ս(ն) աւուրս եկեա́լ է ՛ի քաղաքս. զի զո́հ է այսօր ժողովրդեանն ՛ի բամա.
¹³յորժամ մտանիցէք ՛ի քաղաքդ, ապա́ գտանիցէք զնա ՛ի քաղաքիդ, մինչչեւ երթեալ իցէ ն(ո)ր(ա) ՛ի բամա ուտել։ քանզի ո́չ ուտէ ժողովուրդն մինչեւ ՛ի մտանել ն(ո)ր(ա). զի նա́ օրհնէ զզոհն, եւ ապա ուտեն կոչնականքն. եւ արդ ելէ́ք զի վ(ա)ս(ն) աւուրս գտանէք զնա այդր։
¹⁴Եւ ելին ՛ի քաղաքն. եւ իբրեւ մտին նոքա ՛ի քաղաքամէջն, եւ ահա սամուէլ ե́լ ընդառաջ ն(ո)ց(ա) երթա́լ ՛ի բամա։
¹⁵Եւ է́ր տ(եառ)ն յայտնեալ յունկն սամուելի աւուրբ միով յառա́ջ քան զգալն սաւուղայ առ նա.

¹⁶եթէ վաղի́ւ ՛ի սոյն ժամ առաքեցից առ քեզ ա́յր յերկրէն բենիամինի, եւ օծցես զնա ի́շխան ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի. եւ փրկեսցէ զժողովո́ւրդ իմ ՛ի ձեռա́ց այլազգեացն. զի հայեցա́յ ՛ի տառապանս ժողովրդեան իմոյ, քանզի եհա́ս գոչիւն ն(ո)ց(ա) առիս։
¹⁷Եւ սամուէլ ետե́ս զսաւուղ. եւ տ(է)ր ասէ ցնա. ահա́ւադիկ է́ այրն զորմէ ասացի քեզ եթէ նա́ իշխեսցէ ժողովրդեան իմում։
¹⁸Եւ մատեա́ւ սաւուղ առ սամուէլ ՛ի մէջ քաղաքին եւ ասէ. պատմեա́ ինձ՝ ո՞ր տուն իցէ տեսանողին։
¹⁹Պատասխանի ետ սամուէլ եւ ասէ ցսաւուղ. ե́ս ինքնին իսկ եմ. ե́լ առաջի իմ ՛ի բամա, եւ կերիցե́ս ընդիս այսօր. եւ արձակեցի́ց զքեզ վաղիւ. եւ զա(մենայ)ն ինչ որ ՛ի սրտի քո́ւմ է՝ պատմեցից քեզ։

²⁰Եւ վ(ա)ս(ն) իշոցն երեքօրէի́ց կորուսելոց մի́ ինչ ածեր զմտաւ՝ քանզի գտեա́լ են. եւ ո՞յր իցեն վայելչու(թ)ի(ւն)ք ի(սրաէ)լի՝ եթէ ո́չ քո եւ ա(մենայ)ն տան հօր քոյ։
²¹Պատասխանի́ ետ սաւուղ՝ եւ ասէ. ո՞չ ապաքէն առն միոյ յիմենեցւոյ եմ ես՝ փոքո́ւ գաւազանի ցեղին ի(սրաէ)լի, եւ կրտսերոյ ցեղի յա(մենայ)ն իշխանութ(են)է բենիամինի. եւ ընդէ՞ր խօսեցար ընդիս ըստ բանիդ ըստ այդմիկ։
²²Եւ ա́ռ սամուէլ զսաւուղ եւ զպատանին ն(ո)ր(ա), եւ տարաւ զնոսա ՛ի վանս իւր. եւ ե́տ ն(ո)ց(ա) տեղի ՛ի վերո́յ կոչնականացն իբրեւ զերեսո́ւն արամբ։
²³եւ ասէ սամուէլ ցխոհակերն. տո́ւր ինձ զմասնն զոր ետու ցքեզ, զորմէ ասացի դնել զնա առ քեզ։

²⁴եւ եփեա́ց խոհակերն զազդրն՝ եւ զթա́մբն որ զնովաւ. եւ ե́դ զայն առաջի սաւու·այ։ Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. ահաւասիկ նշխար, դի́ր զայդ առաջի քո՝ եւ կե́ր. զի վկայու(թ)ի(ւն) լիցի քեզ առ ՛ի ժողովրդոց, եւ կրծեսցե́ս։ եւ եկե́ր սաւուղ ընդ սամուելի յաւուր յայնմիկ։
²⁵եւ էջ ՛ի բամայ ՛ի քաղաքն։ Եւ արկին անկողինս սաւուղայ ՛ի տանիսն՝ եւ ննջեա́ց։
²⁶եւ եղեւ ընդ ելանել առաւօտուն՝ կոչեա́ց սամուէլ զսաւուղ ՛ի տանեացն՝ եւ ասէ. արի եկ՝ արձակեցից զքեզ, եւ յարեա́ւ սաւուղ եւ ե́լ ինքն եւ սամուէլ արտաքս։
²⁷Եւ մինչդեռ իջանէին նոքա յեզր քաղաքին, ասէ սամուէլ ցսաւուղ. ասա́ ցպատանիդ՝ եւ անցցէ յառա́ջ քան զմեզ. եւ ա́նց։ եւ դու կացցե́ս այսօր աստ՝ եւ լուիցե́ս զպատգամս տ(եառ)ն։

¹Եւ ա́ռ սամուէլ զստրուակն իւղոյ՝ եւ եհե́ղ ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա). եւ համբուրեա́ց զնա, եւ ասէ ցնա. ո՞չ ապաքէն օծ զքեզ տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) ժառանգութե(ան) իւրոյ իշխան, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իւրոյ ի(սրաէ)լի. եւ դո́ւ իշխեսցես ժողովրդեան տ(եառ)ն, եւ փրկեսցես զնա ՛ի ձեռաց թշնամեաց իւրոց շուրջանակի· Եւ ա́յն եղիցի քեզ նշանակ՝ եթէ տ(է)ր օծ զքեզ.
²իբրեւ երթայցես այսօր յինէն՝ գտցես երկո́ւս արս առ գերեզմանաւն հռաքելի՝ ՛ի լերինն բենիամինի, զի մեծամեծս վազիծեն, եւ ասիծեն ցքքեզ. գտա́ն էշքն՝ յորոց դուն ՛ի խնդիր երթեա́լ էիր. եւ թողեալ հօր քոյ զիրս իշոցն հոգա́յ վասն ձեր. եւ ասէ զի՞նչ արարից վ(ա)ս(ն) որդւոյ իմոյ։

³Եւ երթիցես անտի ե́ւս անդր, եւ հասցե́ս մինչեւ ՛ի կաղնին դեբովրայ. եւ գտցես անդ երի́ս արս որ ելանիցեն առ ա(ստուա)ծ ՛ի բեթէլ. միոյն բարձեալ ո́ւլս երիս, եւ միւսոյն բարձեալ երի́ս ամանս հացի, եւ միոյն բարձեալ տիկ մի գինւոյ.
⁴եւ հարցցե́ն զքէն ՛ի խաղաղաութի(ւն). եւ տացեն քեզ երկուս պտուղս հացի, եւ առցե́ս ՛ի ձեռաց նոցա։
⁵եւ ապա մտցես ՛ի բլուրն ա(ստուծո)յ, ուր է́ գունդ այլազգեացն։ Եւ եղիցի յորժամ մտանիցես ՛ի քաղաքն, դիպեսցիս պարո́ւ մարգարէից իջելոց ՛ի բամայ. եւ առաջի ն(ո)ց(ա) սրի́նգ, եւ թմբուկ, եւ փող, եւ քնար. եւ ինքեանք մարգարէացեալք։
⁶եւ խաղասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո հոգի տ(եառ)ն, եւ մարգարէասցիս եւ դո́ւ ընդ ն(ո)ս(ա). եւ դարձցիս յա́յր յա́յլ։

⁷Եւ եղիցի յորժամ գայցեն նշանքս այսոքիկ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո, արասցե́ս զա(մենայ)ն ինչ զոր գտանիցէ ձեռն քո՝ զի ա(ստուա)ծ ընդ քե́զ է։
⁸Եւ իջցե́ս յառաջ քան զիս ՛ի գաղգաղա. եւ ահա ես իջի́ց առ քեզ մատուցանել ողջակէ́զս եւ զոհս եւ խաղաղականս. զեւթն օր դադարեսցես մինչեւ եկի́ց առ քեզ, եւ իմացուցի́ց քեզ զորինչ առնիցես։
⁹Եւ եղեւ ՛ի դարձուցանել զթիկունս իւր գնալո́յ ՛ի սամուելէ, շրջեաց նմա ա(ստուա)ծ սիրտ ա́յլ. եւ եկին հասի́ն նմա ա(մենայ)ն նշանքն յաւուր յայնմիկ։
¹⁰Եւ ե́կն անտի ՛ի բլուրն, եւ ահա պա́ր մարգարէից ընդ առաջ ն(ո)ր(ա). եւ խաղաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) հոգի ա(ստուծո)յ, եւ մարգարէացա́ւ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)։

¹¹Եւ եղեւ իբրեւ ծանեան զնա ամենեքին՝ որոց յերէկն եւ յեռանտ տեսեա́լ էր զնա. եթէ ահա եւ նա́ ՛ի մէջ մարգարէիցն մարգարէանայր, ասէ ժողովուրդն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. զի՞նչ է այդ որ եղեւ որդւոյ կիսեայ, կամ թէ եւ սաւո՞ւղ ընդ մարգարէ́ս իցէ։
¹²եւ պատասխանի́ ետ ոմն ՛ի նոցանէ եւ ասէ. եւ ո՞վ է հա́յր ն(ո)ր(ա), եթէ ո́չ կի́ս. վ(ա)ս(ն) այնորիկ եղեւ յառակս, թէ եւ սաւո՞ւղ ՛ի մարգարէս։
¹³Եւ վախճանեա́ց զմարգարէանալն, եւ եկն ՛ի բլուրն։
¹⁴Եւ ասէ ընտանի ն(ո)ր(ա) ցնա եւ ցծառայն ն(ո)ր(ա). յո՞ չոգայք։ եւ ասեն՝ խնդրե́լ զէշսն, եւ իբրեւ տեսաք թէ չե́ն ուրեք՝ մտա́ք առ սամուէլ։
¹⁵Եւ ասէ ընտանին ցսաւուղ, պատմեա́ ինձ զի՞նչ ասա́ց քեզ սամուէլ։

¹⁶Եւ ասէ սաւուղ ցընտանին իւր. պատմելո́վ պատմեաց ինձ եթէ գտա́ն էշքն։ բայց զբան թագաւորութե(ա)ն ո́չ եհան նմա ՛ի վեր, զոր ասաց նմա սամուէլ։
¹⁷Եւ ժողովեա́ց սամուէլ զա(մենայ)ն ժողովուրդն առ տ(է)ր ՛ի մասեփաթ.
¹⁸եւ ասէ ցորդիսն ի(սրաէ)լի. Ա́յսպէս խօսեցաւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, եւ ասէ. ե́ս եմ որ հանի զորդիսն ի(սրաէ)լի յեգիպտոսէ. եւ փրկեցի զձեզ ՛ի ձեռաց փարաւոնի արքային եգիպտացւոց, եւ յա(մենայ)ն թագաւորութե(ան)ց նեղչաց ձերոց։

¹⁹եւ դուք այսօր անարգեցէ́ք զա(ստուա)ծ, որ է փրկիչ ձեր յամենեցունց որ շուրջ զձե́ւք են՝ եւ նեղեն զձեզ. եւ ասացէք՝ ո́չ այդպէս, այլ զի կացուսցես ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր թագաւոր։ Եւ արդ՝ կացէ́ք առաջի տ(եառ)ն՝ ըստ իշխանութե(ան)ց ձերոց, եւ ըստ գաւազանաց ձերոց, եւ ը(ս)տ հազարաւորա́ց ձերոց։
²⁰Եւ մատո́յց սամուէլ զա(մենայ)ն գաւազանսն ի(սրաէ)լի, եւ ել վիճակն գաւազանին բենիամինի։
²¹Եւ մատոյց զգաւազանն բենիամինի ըստ ցեղից, եւ ելանէ́ր վիճակն ցեղի́ն ամատտարեայ։ Եւ մատուցին զցեղն ամատտարեայ ըստ արա́նց. եւ ելանէր վիճակն սաւուղայ որդւո́յ կիսեայ։ եւ խնդրէր զնա՝ եւ ո́չ գտանէր։

²²Եւ եհարց միւսանգամ սամուէլ զտ(է)ր՝ եւ եթէ գայցէ՞ այսր այրն։ եւ ասէ տ(է)ր, աւադիկ թաքուցեա́լ է ընդ կարասեաւ։
²³եւ ընթացաւ եւ ա́ռ զնա անտի, եւ կացո́յց զնա ՛ի մէջ ժողովրդեանն. եւ բարձրացա́ւ քան զա(մենայ)ն ժողովուրդն թիկամբք չափ ՛ի վեր։
²⁴Եւ ասէ սամուէլ ցա(մենայ)ն ժողովուրդն. եթէ տեսանիցէ՞ք զոր ընտրեացդ իւր տ(է)ր, զի ո́չ գոյ նման դորա յամենեսին ՛ի ձեզ։ եւ ծանեա́ն ամ(ենայն) ժողովուրդն եւ ասեն՝ կեցցէ́ արքայ։
²⁵Եւ ասա́ց սամուէլ ժողովրդեանն զիրաւունս թագաւորին. եւ գրեա́ց ՛ի մատենի, եւ ե́դ առաջի տ(եառ)ն։ եւ արձակեաց սամուէլ զա(մենայ)ն ժողովուրդն. եւ գնա́ց իւրաքանչիւրոք ՛ի տեղի իւր։

²⁶եւ սաւուղ գնա́ց ՛ի տուն իւր ՛ի գաբաա։ Եւ գնացի́ն որդիք զօրութե(ան)՝ զորոց գրգռեա́ց տ(է)ր՝ զսիրտս ն(ո)ց(ա) ը(ստ) սաւուղայ։
²⁷Եւ որդիք ժանտք ասէին, թէ ո՞ է սա՝ որ փրկիցէ զմեզ. եւ անարգեցին զնա՝ եւ ո́չ բերին նմա պատարագս։

¹Եւ եղեւ յետ ամսո́յ միոյ աւուրց. ել նաա́ս ամովնացի, եւ բանակեցաւ զյաբիսաւ գաղաադու։ Եւ ասեն ա(մենայ)ն արք յաբիսայ՝ ցնաաս ամովնացի. ուխտեա́ ընդ մեզ ուխտ, եւ ծառայեսցո́ւք քեզ։
²Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) նաաս ամոնացի. այնո́ւ ուխտեցից ընդ ձեզ ուխտ, եթէ հանիցէ́ք զա(մենայ)ն ակն ձեր զաջոյ. եւ եդից նախատինս ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի։
³Եւ ասեն արք յաբիսայ ցնաաս թո́յլ տուր մեզ աւուրս եւթն. եւ առաքեսցուք հրեշտակս յա(մենայ)ն սահմանս ի(սրաէ)լի, եթէ չիցէ́ ոք որ փրկիցէ զմեզ՝ ելցո́ւք առ քեզ։
⁴Եւ եկին հրեշտակքն ՛ի գաբաա առ սաւուղ, եւ խօսեցան զբանսն յականջս ժողովրդեանն. եւ ամբարձի́ն ժողովուրդն զձայնս իւրեանց եւ լացին։

⁵Եւ ահա սաւուղ գա́յր ընդ առաւօտն յանդոյ, եւ ասէ սաւուղ. զի՞նչ իցէ զի լա́յ ժողովուրդն։ եւ պատմեցին նմա զպատգամս որդւոցն յաբիսայ։
⁶Եւ խաղա́ց հոգի տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ իբրեւ լուաւ զբանսն զայնոսիկ. եւ սրտմտեցա́ւ բարկութի(ւն) ն(ո)ր(ա) յոյժ։
⁷Եւ ա́ռ երկուս եզինս եւ յօշեա́ց զնոսա, եւ առաքեաց յա(մենայ)ն սահմանս ի(սրաէ)լի ՛ի ձեռն հրեշտակաց՝ եւ ասէ. որ ոք ո́չ ելանիցէ զհետ սաւուղայ եւ զհետ սամուելի, ըստ այդմ օրինակի արասցեն զեզինս ն(ո)ր(ա)։ Եւ անկաւ ա́հ տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի. եւ խրախուսեցին իբրեւ զմի́ այր։

⁸Եւ հանդէ́ս արար ն(ո)ց(ա) ՛ի բեղեկ. ա(մենայ)ն այր ի(սրա)էլացի ելին վեցհարիւր հազար, եւ այր յուդայ եւթանասուն հազար։
⁹Եւ ասէ ցհրեշտակսն եկեալս։ ա́յսպէս ասասջիք ցարս յաբիսայ գաղաադու. վաղի́ւ եղիցի ձեզ փրկութի(ւն) ընդ ջեռուցանել արեգականն։ եւ եկի́ն հրեշտակքն ՛ի քաղաքն, եւ պատմեցին արանցն յաբիսայ. եւ ուրա́խ եղեն։
¹⁰Եւ ասեն արք յաբիսայ ցնաաս ամոնացի. վաղի́ւ ելցուք մեք առ ձեզ, եւ արասջի́ք ը(ստ) մեզ որ ինչ հաճոյ իցէ առաջի ձեր։

¹¹Եւ եղեւ ՛ի վաղիւ անդր, եւ բաժանեա́ց սաւուղ զժողովուրդն յերի́ս առաջս. եւ մտին ՛ի մէջ բանակին յառաւօտին պահուն, եւ հարկանէի́ն զորդիսն ամոնայ մինչեւ ՛ի ջեռնո́ւլ արեւուն։ եւ եղեն մնացեալքն ցրուեա́լք, եւ ո́չ մնացին ՛ի նոցանէ երկո́ւ ՛ի միասին։
¹²Եւ ասէ ժողովուրդն ցսամուէլ. ո՞վ է որ ասացն՝ թէ մի́ թագաւորեսցէ մեզ սաւուղ. տո́ւր ՛ի ձեռս զարսն՝ եւ սպանցո́ւք զն(ո)ս(ա)։
¹³Եւ ասէ սամուէլ, մի́ ոք մեռցի յաւուր յայսմիկ. զի ա́յսօր արար տ(է)ր զփրկութի(ւն) ի(սրաէ)լի։
¹⁴Եւ խօսեցաւ սամուէլ ընդ ժողովրդեանն եւ ասէ. երթիցո́ւք ՛ի գաղգաղա, եւ արասցուք նաւակատիս թագաւորութե(ան)։

¹⁵Եւ չոգա́ւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի գաղգաղա, եւ օծ անդ սամուէլ զսաւուղ ՛ի թագաւո́ր առաջի տ(եառ)ն ՛ի գաղգաղա. եւ զոհեցին անդ զոհս խաղաղականս առաջի տ(եառ)ն։ եւ ուրա́խ եղեւ անդ սամուէլ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն յոյժ։

¹Եւ ասէ́ սամուէլ ցա(մենայ)ն արս ի(սրա)էլացիս։ ահաւասիկ լուայ ձայնի ձերում յա(մենայ)նի զոր ասացէք ինձ, եւ թագաւորեցուցի ձեզ թագաւոր.
²եւ արդ՝ աւադիկ թագաւո́ր ելանէ առաջի ձեր։ ես ծերացեա́լ եմ, երթայց նստայց. եւ որդիքդ իմ աւադիկ են ՛ի միջի ձերում։ Եւ ես շրջեցա́յ առաջի ձեր ՛ի մանկութ(են)է իմմէ մինչեւ ցայսօր, ահա́ւասիկ կա́մ ես,
³տո́ւք զինէն պատասխանի առաջի տ(եառ)ն եւ առաջի օծելոյ ն(ո)ր(ա)։ Եթէ զեզն ուրուք առի́, կամ զէշ ուրուք վարեցի, կամ յաղթահարեցի́ զոք ՛ի ձէնջ. կամ թէ զրկեցի́ ինչ զոք։ յոյ՞ր ձեռաց առի հա́ս, կա́մ կօշիկս. տո́ւք զինէն պատասխանի, եւ հատուցի́ց ձեզ։
⁴Եւ ասեն ցսամուէլ. ո́չ մեղար մեզ եւ ո́չ զրկեցեր զմեզ, եւ ո́չ նեղեցեր զմեզ, եւ ո́չ առեր ՛ի ձեռա́ց ուրուք եւ ոչ ինչ։

⁵Եւ ասէ́ սամուէլ ցժողովուրդն. վկայ լիցի տ(է)ր ՛ի միջի մերում, եւ վկայ օծեալս ն(ո)ր(ա) այսօր յաւուր յայսմիկ. զի ո́չ գտէք ՛ի ձեռին իմում եւ ո́չ ինչ։ եւ ասեն՝ լիցի վկայ։
⁶Եւ խօսեցա́ւ սամուէլ ընդ ժողովրդեանն եւ ասէ. վկայ լիցի տ(է)ր՝ որ արար զմովսէս եւ զահարոն, որ եհան զհարսն մեր յեգիպտոսէ։
⁷Եւ արդ՝ կացեք յառաջ՝ եւ դատեցայց զձեզ առաջի տ(եառ)ն. եւ պատմեցից ձեզ զա(մենայ)ն արդարութի(ւն)ս զոր արար տ(է)ր ՛ի միջի ձերում, եւ ՛ի հարսն ձեր.

⁸յորժամ եմուտ յակոբ եւ որդիք ն(ո)ր(ա) յեգիպտոս, եւ լլկեա́ց զն(ո)ս(ա) եգիպտոս. եւ աղաղկեցին հարքն մեր առ տ(է)ր, եւ առաքեաց տ(է)ր զմովսէս եւ զահարոն, եւ եհա́ն զհարսն մեր յեգիպտոսէ, եւ բնակեցո́յց ՛ի տեղւոջս յայսմիկ։
⁹եւ մոռացա́ն զտ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց. եւ մատնեա́ց զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս սիսարայ զօրավարին յաբինայ արքային ասովրայ, եւ ՛ի ձեռն այլազգեաց. եւ ՛ի ձեռս թագաւորին մովաբայ, եւ պատերազմեցա́ն ընդ նոսա։
¹⁰Եւ աղաղակեցին առ տ(է)ր եւ ասեն. մեղաք՝ զի թողաք զտ(է)ր՝ եւ ծառայեցաք բահաղիմա́յցն եւ անտառացն. եւ արդ՝ ապրեցո́ զմեզ ՛ի ձեռաց թշնամեաց մերոց՝ եւ ծառայեսցո́ւք քեզ։

¹¹Եւ առաքեաց տ(է)ր զյերոբովաղ, եւ զբարակ, եւ զյեփթայէ, եւ զսամփսոն. եւ ապրեցո́յց զձեզ ՛ի ձեռաց թշնամեաց ձերոց շուրջանակի, եւ բնակեցէք վստահութ(եամ)բ։
¹²Եւ տեսէք զի նաա́ս ամոնացի եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր, եւ ասացէք. ո́չ այդպէս, այլ զի թագաւո́ր թագաւորեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր. եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր՝ թագաւոր մեր։
¹³Եւ արդ՝ աւադիկ թագաւո́րդ զոր ընտրեցէք, եւ զոր խնդրեցէք. եւ ահա ետ ձեզ տ(է)ր թագաւոր։

¹⁴Եթէ երկնչիցիք ՛ի տ(թեն)է, եւ ծառայիցէ́ք նմա, եւ լսիցէք ձայնի ն(ո)ր(ա)՝ եւ ո́չ հեստիցէք ՛ի բերանոյ տ(եառ)ն. եւ լինիցիք դուք եւ թագաւորն՝ որ թագաւորեսցէ ձեզ երթալ զկնի տ(եառ)ն, ո́չ եղիցի ձեռն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորին ձերոյ։
¹⁵Ապա թէ ո́չ լսիցէք ձայնի տ(եառ)ն, եւ հեստիցէք բերանոյտ(եառ)ն, եղիցի ձեռն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորին ձերոյ։
¹⁶Եւ արդ՝ կացէ́ք եւ տեսէ́ք զբանս զայս մեծ, զոր արասցէ տ(է)ր առաջի աչաց ձերոց։
¹⁷Ո́չ ապաքէն հունձք ցորենոյ են այսօր. կարդացի́ց առ տ(է)ր՝ եւ տացէ ձայնս եւ անձրեւս, եւ գիտասջի́ք եւ տեսջի́ք՝ թէ մեծ է չարու(թ)ի(ւն) ձեր՝ զոր արարէք առաջի տ(եառ)ն խնդրել ձեզ թագաւոր։

¹⁸Եւ կարդա́ց սամուէլ առ տ(է)ր, եւ ետ տ(է)ր ձա́յնս եւ անձրեւս յաւուր յայնմիկ։
¹⁹եւ երկեա́ւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն յոյժ ՛ի տ(թեն)է՝ եւ ՛ի սամուելէ։ Եւ ասէ́ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ցսամուէլ. կա́ց յաղօթս առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո վ(ա)ս(ն) ծառայից քոց՝ եւ մի́ մեռցուք. զի յաւելաք յա(մենայ)ն մեղս մեր եւ ՛ի չարիս, եւ խնդրեցաք մեզ թագաւոր։
²⁰Եւ ասէ սամուէլ ցժողովուրդն. մի́ երկնչիք. դուք արարէք զայդ ա(մենայ)ն չարիս. բայց մի́ խոտորիցիք ՛ի տ(թեն)է, եւ ծառայեցէ́ք տ(եառ)ն յա(մենայ)ն սրտէ ձերմէ.
²¹եւ մի́ երթայցէք զհետ ոչնչիցն, որ ո́չ ինչ վճարեն, եւ ո́չ փրկեն. քանզի չեն ա(ստուա)ծք։

²²զի ոչ մերժեսցէ տ(է)ր զժողովուրդ իւր վ(ա)ս(ն) անուան իւրոյ մեծի. զի հեզութ(եամ)բ ա́ռ զձեզ տ(է)ր իւր ժողովուրդ։
²³Եւ ինձ քա́ւ լիցի մեղանչել տ(եառ)ն, հեղգա́լ առ ՛ի չառնելոյ աղօթս վասն ձեր. եւ ծառայեցէ́ք տ(եառ)ն, եւ ցուցի́ց ձեզ զճանապարհ զբարի́ եւ զուղիղ։
²⁴բայց երկերո́ւք ՛ի տ(եառ)նէ, եւ ծառայեցէ́ք նմա ճշմարտութ(եամ)բ յա(մենայ)ն սրտէ ձերմէ. քանզի տեսէ́ք զմեծամեծսն զոր արար ը(ստ) մեզ։
²⁵եւ եթէ խարդախու(թեամ)բ խարդախիցէք, եւ դո́ւք եւ թագաւոր ձեր սատակիցիք։

¹Որդի տարեւո́ր սաւուղ ՛ի թագաւորել իւրում, եւ երկո́ւս ամս թագաւորեաց ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի։
²Եւ ընտրեա́ց իւր սաւուղ երիս հազարս՝ արս յարանցն ի(սրաէ)լի. եւ էին ընդ նմա երկու հազարք ՛ի մաքմաս, եւ ՛ի լերինն բեթէլայ էին ընդ յովնաթանու հազար ՛ի գաբաա բենիամինի. եւ զմնածոեդս ժողովրդեանն արձակեա́ց յիւրաքանչի́ւր բնակու(թ)ի(ւն)ս։
³Եւ եհա́ր յովնաթան զնասի́բ այլազգի, որ էր ՛ի բլրին. եւ լուա́ն այլազգիքն։ եւ սաւուղ փո́ղ եհար ընդ ա(մենայ)ն երկիրն՝ եւ ասէ, եթէ անգոսնեցին ծառայքն։
⁴Եւ լուա́ն ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ, ասեն եթէ եհա́ր սաւուղ զնասիբ այլազգի. եւ յամօ́թ արար ի(սրա)էլ զայլազգիսն. եւ գոչեա́ց ժողովուրդն զհետ սաւուղայ ՛ի գաղգաղա։

⁵Եւ այլազգիքն ժողովեա́լէին ՛ի պատերազմ ընդ ի(սրաէ)լի. եւ ելին ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի երեսո́ւն հազար կառաց, եւ վե́ց հազար հեծելոց, եւ ժողովուրդն իբրեւ զաւա́զ առ եզերբ ծովու բազմութ(եամ)բ. ելին եւ բանակեցան ՛ի մաքմաս, յանդիման բեթրովնայ ընդ հարաւ։
⁶Եւ ետես այր ի՝լի եթէ անձո́ւկ է նմա մերձենալ առ նա, եւ թաքեա́ւ ժողովուրդն յայրս, եւ ՛ի գոմս եւ ՛ի վէմս, եւ ՛ի խորխորա́տս, եւ ՛ի ջրհորս։
⁷եւ որ անցանելոցն էին ընդ յորդանան՝ անցին յերկիրն գադայ եւ գաղաադու։
⁸եւ դադարեա́ց զեւթն օր վկայու(թ)ե(ա)ն՝ ո(ր)պ(էս) եւ ասա́ց սամուէլ. եւ ո́չ եկն սամուէլ ՛ի գաղգաղա, եւ ցրուեցա́ւ ժողովուրդն իւր ՛ի նմանէ։

⁹Եւ ասէ սաւուղ՝ մատուցէ́ք զի արարից ողջակէզս եւ խաղաղականս. եւ եհան զողջակէզսն։
¹⁰եւ եղեւ իբրեւ կատարեա́ց մատուցանել զողջակէզսն, ե́կն սամուէլ։ եւ ել սաւուղ ընդ առաջ նորա օրհնե́լ զնա։
¹¹Եւ ասէ սամուէլ. զի՞նչ գործեցեր։ եւ ասէ սաւուղ. զի տեսի թէ ցրուեցա́ւ ժողովուրդ իմ յինէն, եւ դու ո́չ եկիր ո(ր)պ(էս) ուխտեցեր ՛ի վկայութե(ան) աւուրցն. եւ այլազգիքն ժողովեցան ՛ի մաքմաս.
¹²եւ ասացի՝ թէ արդ իջանիցեն այլազգիքն ՛ի վերայ իմ ՛ի գաղգաղա. եւ զերեսս տ(եառ)ն չէ́ր աղաչեալ. ժտեցայ՝ եւ մատուցի զողջակէզսն։

¹³Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ ՛ի զո́ւր է քեզ, զի ո́չ պահեցեր զպատուիրանն իմ զոր պատուիրեաց տ(է)ր. զի այժմ հաստատէր տ(է)ր զթագաւորութի(ւն) քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի մինչեւ յաւիտեան։
¹⁴բայց արդ՝ մի́ կացցէ թագաւորութի(ւն) քո, եւ խնդրեսցէ իւր տ(է)ր ա́յր ըստ սրտի իւրում. եւ տացէ զնա պատուիրանաւ իշխա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իւրոյ. զի ո́չ պահեցեր՝ զոր ինչ պատուիրեաց քեզ տ(է)ր։
¹⁵Եւ յարեա́ւ սամուէլ՝ եւ գնաց ՛ի գաղգաղայ զճանապարհ իւր։ Եւ մնացորդք ժողովրդեանն ելի́ն զհետ սաւուղայ ընդառաջ պատերազմական ժողովրդեանն։ եւ ՛ի հասանել ն(ո)ց(ա) ՛ի գաղգաղա ՛ի գաբաա́ բենիամինի։

¹⁶Եւ սաւո́ւղ՝ եւ յովնաթան որդի ն(ո)ր(ա), եւ ժողովուրդն գտեալ ընդ ն(ո)ս(ա)՝ նստա́ն ՛ի գաբաա բենիամինի. եւ այլազգիքն բանակեալ էին ՛ի մաքմաս։
¹⁷Եւ ելանէր ապականիչն յանդէ այլազգեացն յերիս առաջս։ առա́ջ մի՝ որ հայէր ը(ստ) ճանապարհն ոփերա́յ յաղբեւրն սոգովղայ.
¹⁸եւ առաջ մի ը(ստ) ճանապարհն՝ որ հայէր ՛ի բոթորոն. եւ առաջ մի՝ ընդ ճանապարհն որ հայէր ՛ի գաբայէ յառեալ ՛ի գայի սաբայի́ն անապատին։
¹⁹Եւ դարբին երկաթոյ ո́չ գտանէր յա(մենայ)ն երկիրն ի(սրաէ)լի. քանզի ասէին այլազգիքն եթէ գուցէ́ առնիցեն եբրայեցիքն սուսե́ր եւ գեղարդն։

²⁰Եւ իջանէին ա(մենայ)ն ի(սրա)էլացիքն յերկիրն այլազգեաց, թեքե́լ իւրաքանչիւր զգերանդի́ իւր եւ զգործի́ իւր, եւ իւրաքանչիւր զփայտա́տ իւր, եւ զմանգա́ղ իւր։
²¹Եւ էին կութք պատրա́ստ հնձելոյ։ եւ կահին՝ երեք սկեղք էին խոփոյ եւ կացնոյ եւ մանգաղի յա́րդ հանգոյն նմին։
²²Եւ եղեւ յաւուրս պատերազմին որ ՛ի մաքմաս. եւ ո́չ գտանէր սուսեր եւ գեղարդն ՛ի ձեռին ա(մենայ)ն ժողովրդեանն՝ որ էին ընդ սաւուղայ եւ ը(ստ) յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա). եւ գտա́ւ սաւուղայ եւ յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա)։
²³Եւ ել ՛ի ճամբա́ր այլազգեացն յա́յնկոյս մաքմասայ. եւ հօր իւրում ո́չ եհան ՛ի վեր։

¹Եւ եղեւ օր. եւ ասէ յովնաթան որդի սաւուղայ ցպատանին ցկապարակիրն իւր. ե́կ անցցո́ւք ՛ի կիրճս այլազգեացն յա́յնկոյս. եւ հօր իւրում ո́չ պատմեաց։
²Եւ սաւուղ նստէր ՛ի գլուխ բլրին ընդ նռնենեա́ւն ՛ի մագդովղ. եւ էին ընդ նմա իբրեւ վեց հարի́ւր այր ՛ի ժողովրդենէն։
³Եւ աքիա՝ որդի աքիտովբայ եղբօր քաբիելի. որդւոյ փենեհեսի որդւոյ ղեւեա́յ քահանայի ա(ստուծո)յ ՛ի սելով՝ որ կրէր ղեփուդն։ Եւ ժողովուրդն ո́չ գիտէր եթէ երթեա́լ իցէ յովնաթան
⁴՛ի մէջ կրճին, ընդ որ խնդրէր անցանել յովնաթան ՛ի ճամբա́ր այլազգեացն ՛ի կիրճս. եւ քարաժայռք յայսմ կողմանէ, եւ քարաժայռք յայնմ կողմանէ. անուն միումն բազէ́ս, եւ անուն միւսումն սէնարա։

⁵եւ ժա́յռ մի ՛ի հիւսւսոյ որ երթայր ընդ մաքմաս, եւ միւսեւս ժայռ՝ որ երթայր ՛ի հարաւոյ ՛ի գաբայէ։
⁶Եւ ասէ յովնաթան ցպատանին ցկապարճակիրն իւր. ե́կ անցցուք ՛ի կիրճս անթլփատիցն այնոցիկ. թերեւս արասցէ ինչ մեզ տ(է)ր. զի ո́չ ինչ է խտիր տ(եառ)ն ապրեցուցանել բազմօք կամ սակաւուք։
⁷Եւ ասէ ցնա կապարճակիրն իւր. արա́ զա(մենայ)ն ինչ յոր եւ յօժարեսցէ սիրտ քո. ահաւասիկ ես ընդ քե́զ եմ. ո(ր)պ(էս) սիրտ քո՝ սի́րտ իմ։
⁸Եւ ասէ յովնաթան. ահաւասիկ մեք անցանեմք առ արսն. եւ յափսիթե́րս երթիցուք առ ն(ո)ս(ա),
⁹եթէ ասիցեն ցմօղ. ՛ի բաց կացէք այտի մինչեւ պատմեսցուք ինչ ձեզ. զտեղի́ կալցուք՝ եւ մի́ ելցուք առ ն(ո)ս(ա)։

¹⁰Ապա թէ ասիցեն՝ ելէք առ մեզ. ելցո́ւք, զի մատնեա́ց զնոսա տ(է)ր ՛ի ձեռս մեր։ ա́յս լիցի մեզ նշանակ։
¹¹Եւ մտի́ն երկոքեան ՛ի կիրճս այլազգեացն։ եւ ասեն այլազգիքն՝ ահա եբրայեցիքն ելանեն ՛ի ծակուց իւրեանց՝ ուր թաքուցեալ էին։
¹²Եւ պատասխանի ետուն արք կրճացն՝ եւ ասեն ցյովնաթան եւ ցկապարճակիրն. ելէ́ք առ մեզ՝ եւ ծանուսցուք ձեզ բանս։ եւ ասէ յովնաթան ցկապարճակիրն իւր. ե́կ զկնի իմ զի մատնեաց զնոսա տ(է)ր ՛ի ձեռս ի(սրաէ)լի։
¹³Եւ ել յովնաթան յափսիթերս, եւ կապարճակիրն ն(ո)ր(ա) ը(ստ) նմա. եւ հայեցան ընդդէմ յովնաթանու, եւ եհա́ր զնոսա. եւ կապարճակիրն տա́յր ստէպ զհետ ն(ո)ր(ա)։

¹⁴Եւ եղեն առաջին հարուածքն զոր եհար զն(ո)ս(ա) յովնաթան՝ եւ կապարճակիրն իւր՝ իբրեւ քսա́ն արանց, նետի́ւք եւ բռնաքարա́մբք դաշտին։
¹⁵Եւ եղեւ խռովութի(ւն) յանդին եւ ՛ի բանակին. եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ՛ի կիրճսն էին՝ եւ ապականիչքն զարհուրեցա́ն, եւ ո́չ կամէին աշխատել. եւ դղրդեցա́ւ երկիրն, եւ եղեւ ա́հ ՛ի տ(թեն)է։
¹⁶Եւ տեսին դէաքն սաւուղայ ՛ի գաբաայ բենիամինի, եւ ահա խռովեա́լ էր բանակն յա́յսկոյս յայնկոյս։
¹⁷Եւ ասէ սաւուղ ցժօղովուրդն որ ընդ նմա. հանդէ́ս արարէք եւ տեսէք՝ ո՞վ երթեալ իցէ ՛ի մէնջ։ եւ հանդէ́ս արարին, եւ ո́չ գտանէր յովնաթան՝ եւ կապարճակիր ն(ո)ր(ա)։

¹⁸Եւ ասէ սաւուղ ցաքիա. մատո́ զեփուդդ. քանզի նա́ կրէր զեփուդն. զի էր տապանակն ա(ստուծո)յ յաւուր յայնմիկ առաջի ի(սրաէ)լի։
¹⁹Եւ եղեւ մինչդեռ խօսէր սաւուղ ընդ քահանային, եւ աղաղա́կ ՛ի բանակին այլազգեաց երթալով երթա́յր եւ յաճախէր։ եւ ասէ սաւուղ ցքահանայն. ամփոփեա́ զձեռն քո։
²⁰Եւ ել սաւուղ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ը(ստ) նմա, եւ եկին մինչեւ ցպատերազմն։ եւ ահա եղեւ սո́ւր ա́ռն ՛ի վ(ե)ր(այ) ընկերի իւրոյ, եւ աղմուկ մե́ծ յոյժ։
²¹Եւ ծառայքն՝ որ էին ընդ այլազգիսն յերէկն եւ յեռանտն՝ որ ելեալ էին ընդ բանակին, դարձա́ն անդրէն լինել ընդ ի(սրաէ)լի, եւ ընդ սաւուղայ եւ յովնաթանու։

²²Եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ որ թաքուցեալ էին ՛ի լերինն եփրեմի, իբրեւ լուան թէ փախեա́ն այլազգիքն, խմբեցան եւ նոքա́ եւս զհետ ն(ո)ց(ա) ՛ի պատերազմ։
²³Եւ փրկեաց տ(է)ր յաւուր յայնմիկ զի(սրա)էլ. եւ պատերազմն պատեցա́ւ զբեթաւանաւ։
²⁴եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն էր ը(ստ) սաւուղայ իբրեւ տասն հազար արանց. եւ է́ր պատերազմ ցրուեալ ընդ ա(մենայ)ն քաղաքսն ՛ի լերինն եփրեմի։ Եւ սաւուղ անգիտացա́ւ անգիտութի(ւն) յաւուր յայնմիկ. եւ նզովեա́ց զժողովուրդն՝ եւ ասէ, անիծեա́լ լիցի մարդն՝ որ կերիցէ հաց մինչեւ ցերեկոյ, մինչեւ խնդրեցից վրէ́ժ ՛ի թշնամեաց իմոց։ Եւ ո́չ ճաշակեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն հա́ց,
²⁵եւ ա(մենայ)ն երկիրն ճաշէ́ր։ Եւ ա́նդ էր անտառ մեղուաց հանդէ́պ անդին,

²⁶եւ եմուտ զօրն ՛ի մեղուանոցն, եւ անցանէին քրթմնջելով. եւ չէ́ր ոք որ դարձուցանէր զձեռն իւր ՛ի բերան իւր. քանզի երկեա́ւ ժողովուրդն յերդմանէն տ(եառ)ն։
²⁷Եւ յովնաթանու չէ́ր լուեալ՝ թէ երդմնեցոյց հայր ն(ո)ր(ա) զժողովուրդն, եւ կարկա́ռ զծագ գաւազանի իւրոյ որ ՛ի ձեռին իւրում, եւ եհա́ր ՛ի խարիսխ մեղու. եւ դարձոյց զձեռն իւր ՛ի բերան իւր, եւ բացա́ն աչք ն(ո)ր(ա)։
²⁸Եւ պատասխանի ետ ոմն ՛ի զօրուէ́ անտի եւ ասէ. երդմնեցուցանելո́վ երդմնեցոյց հայր քո զժողովուրդս՝ եւ ասէ. անիծեա́լ լիցի այր որ կերիցէ հաց մինչեւ ցերեկոյ։ եւ լքա́ւ ժողովուրդն։
²⁹Եւ իբրեւ գիտաց յովնաթան, ասէ. կորո́յս հայր իմ զերկիրս. զի թէ տեսին աչք իմ, վ(ա)ս(ն) զի ճաշակեցի սակա́ւ մի ՛ի մեղուէս յայսմանէ.

³⁰եթէ ուտելո́վ կերեալէր այսօր ժողովրդեանն յաւարէ թշնամեաց իւրեանց զոր գտին՝ մեծամեծ հարուածս առնէին յայլազգիսն։
³¹Եւ եհա́ր յաւուր յայնմիկ յայլազգեացն ՛ի մաքմաս, եւ աշխատեցա́ւ ժողովուրդն յոյժ։
³²եւ յարձակեցա́ւ ժողովուրդն յաւարն։
³³Ա́զդ եղեւ սաւուղայ եւ ասեն, թէ մեղա́ւ ժողովուրդն տ(եառ)ն. զի կերա́ն արեամբ հանդերձ։ եւ ասէ սաւուղ ՛ի գեթթամա անօրինեցա́յք. թաւալեցուցէ́ք ինձ այսր վէմ մի մեծ։

³⁴Եւ ասէ սաւուղ. սփռեցա́յք ը(ստ) ժողովուրդդ՝ եւ ասացէ́ք ցդոսա՝ մատուցանե́լ այսր զիւրաքանչիւր արջա́ռ իւր, եւ զիւրաքանչիւր ոչխար իւր, եւ սպանէ́ք ՛ի վերայ դորա, եւ կերա́յք զդոսա. եւ մի́ մեղանչէք տ(եառ)ն ուտելով հանդերձ արեամբ։ Եւ մատո́յց ժողովուրդն իւրաքանչիւր որ ՛ի ձեռին իւրում զցայգն. եւ սպանանէին անդ.
³⁵եւ շինեա́ց անդ սաւուղ սեղա́ն տ(եառ)ն։ զա́յն նախ սկսաւ սաւուղ շինել սեղան տ(եառ)ն։
³⁶Եւ ասէ սաւուղ՝ իջցո́ւք զհետ այլազգեացն զցայգ, եւ յափշտակեսցո́ւք ՛ի նոցանէն մինչեւ լուսասցի օր, եւ մի́ թողուցուք ՛ի նոցանէ այր։ եւ ասեն ցնա. զա(մենայ)ն զոր ինչ հաճո́յ թուի առաջի աչաց քոց՝ արա́։ Ասէ քահանայն՝ մատիցուք աստ առ ա(ստուա)ծ։

³⁷եւ եհարց սաւուղ զա(ստուա)ծ. իջցո՞ւք զհետ այլազգեացն, եթէ մատնեսցէ՞ս զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս ի(սրաէ)լի։ եւ ո́չ արար նմա պատասխանի տ(է)ր յաւուր յայնմիկ։
³⁸Եւ ասէ սաւուղ. մատուցէ́ք այսր զա(մենայ)ն ազգս ի(սրաէ)լի, եւ գիտասջի́ք եւ տեսջիք՝ թէ վասն ո՞յր եղեն այսօր մեղքս այսոքիկ.
³⁹զի կենդանի́ է տ(է)ր որ փրկեաց զի(սրա)էլ. զի թէ զյովնաթանա́յ որդւոյ իմոյ տացէ պատասխանի՝ մահո́ւ մեռցի։ եւ ո́չ ոք էր որ տայր պատասխանի յա(մենայ)ն ժողովրդենէն։
⁴⁰Եւ ասէ ցա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի, դո́ւք լիջիք ՛ի ծառայութի(ւն), եւ ես եւ յովնաթան որդի իմ եղիցուք ՛ի ծառայութի(ւն) եւ ես եւ յովնաթան որդի իմ եղիցուք ՛ի ծառայութի(ւն)։ եւ ասէ ժողովուրդն ցսաւուղ, որինչ հաճո́յ իցէ առաջի աչաց քոց՝ արա́։

⁴¹Եւ ասէ սաւուղ. Տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի՝լի. զի՞ է զի ո́չ ետուր պատասխանի ծառայի քում յաւուր յայնմիկ. եթէ յիս իցեն այսօր, եւ եթէ ՛ի յովնաթան յորդի իմ անօրէնութի(ւն)ք՝ տո́ւր յայտնութի(ւն)։ եւ եթէ ՛ի ժողովրդեան քում ի(սրաէ)լի իցէ անիրաւութի(ւն)՝ տո́ւր քաւու(թ)ի(ւն)։ Եւ արկին վիճակս՝ յովնաթանու՝ եւ սաւուղայ՝ եւ ժողովրդեանն. եւ ել ժողովուրդն արտաքս։
⁴²Եւ ասէ սաւուղ. արկէ́ք վիճակ ը(ստ) իս եւ ընդ յովնաթան որդի իմ. եւ որում հանցէ́ տ(է)ր զվիճակն՝ մեռցի։ եւ ասէ ժողովուրդն ցսաւուղ. մի́ լիցի բանդ այդ։ Եւ ստիպեաց սաւուղ զժողովուրդն. եւ արկին ընդ նա եւ ընդ յովնաթան որդի ն(ո)ր(ա). եւ ել վիճակն յովնաթանու։

⁴³Եւ ասէ սաւուղ ցյովնաթան պատմեա́ ինձ զի՞նչ արարեր։ եւ պատմեա́ց նմա յովնաթան եւ ասէ. ճաշակելո́վ ճաշակեցի ծայրիւ գաւազանին որ ՛ի ձեռին իմում սակա́ւ մի մեղր, եւ ահա մեռանիցի՞մ ես։
⁴⁴Եւ ասէ ցնա սաւուղ. օ́ն եւ օ́ն արասցէ ինձ ա(ստուա)ծ՝ եւ օ́ն եւ օ́ն յաւելցէ, եթէ ոչ մահո́ւ մեռանիցիս այսօր։
⁴⁵Եւ ասէ ժողովուրդն ցսաւուղ. քա́ւ լիցի եթէ մեռանիցի այսօր, որ արար զփրկութի(ւն)ս զայս մեծ ի(սրաէ)լի։ կենդանի́ է տ(է)ր՝ եթէ անկցի ՛ի հերոյ գլխոյ ն(ո)ր(ա) յերկիր. զի ժողովուրդս ա(ստուծո)յ արար զմեղսս զայսոսիկ։ եւ եկա́ց ժողովուրդն յաղօթս առ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) յովնաթանու յաւուր յայնմիկ. եւ ո́չ մեռաւ։
⁴⁶Եւ դարձա́ւ սաւուղ յայլազգեացն. եւ այլազգիքն գնացի́ն ՛ի տեղիս իւրեանց։

⁴⁷Եւ եհա́ս սաւուղայ թագաւորել, եւ վիճակեցա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. եւ տա́յր պատերազմ շուրջ ընդ ա(մենայ)ն թշնամիս իւր. եւ ընդ մովաբայ, եւ ընդ որդիսն ամոնայ. եւ ընդ որդիսն եդոմայ, եւ ընդ բեթովրայ, եւ ընդ թագաւորին սուբայ, եւ ընդ այլազգիսն. եւ ուր շրջէր՝ փրկէ́ր եւ առնէր զօրութի(ւն)ս սաստի́կս։
⁴⁸եւ եհա́ր զամաղէկ, եւ ապրեցո́յց զի(սրա)էլ ՛ի ձեռաց կոխողաց ն(ո)ց(ա)։
⁴⁹Եւ էին որդիք սաւուղայ. յովնաթան, եւ յեսսուր, եւ մեղքիսաւէ։ եւ անուանք երկո́ւց դստերաց ն(ո)ր(ա), անուն անդրանկանն ներո́բ, եւ անուն երկրորդին մեղքող։
⁵⁰եւ անուն կնոջ ն(ո)ր(ա) աքինոա́մ դուստր աքիմասայ. եւ անուն զօրաւարին ն(ո)ր(ա) աբեննե́ր, որդի ներեայ որդւոյ ընտանւոյ սաւուղայ։

⁵¹Եւ կիս՝ հայր սաւուղայ. եւ ներ՝ հա́յր աբեներայ. եւ որդիք յամինայ որդւոյ աբիելի երեսուն եւ ութ։
⁵²Եւ էր պատերազմ սաստի́կ ը(ստ) այլազգիսն զա(մենայ)ն աւուրս սաւուղայ։ Եւ տեսեալ սաւուղայ զա(մենայ)ն զօրաւորս եւ զա(մենայ)ն որդի զօրութե(ան), ժողովեաց զնոսա առ ինքն։

¹Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. զի́ս առաքեաց տ(է)ր օծանել զքեզ ՛ի թագաւոր ՛ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ ի(սրաէ)լի. եւ արդ լո́ւր ձայնի պատգամաց տ(եառ)ն։
²Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր զօրութե(ան)ց. արդ խնդրեցից զվրէժ, զոր արար ամաղէկ ընդ ի(սրաէ)լի. զիա՞րդ պատահեաց նմա ՛ի ճանապարհի ելանելոյ ն(ո)ր(ա) յեգիպտոսէ։
³Եւ արդ ե́րթ եւ հարցե́ս զամաղէկ, եւ զյարիմ. եւ զա(մենայ)ն որ ինչ ն(ո)ր(ա) իցէ. եւ մի́ ապրեցուցանիցես ՛ի նոցանէ, եւ սատակեսցես զնա. եւ կորուսցե́ս յառնէ մինչեւ ցկին, եւ ՛ի տղայոյ մինչեւ զստնդիա́ցն, եւ յարջառոյ մինչեւ ցոչխար, եւ յուղտուէ մինչեւ ցէշ։

⁴Եւ հրամա́ն ետ սաւուղ ժողովրդեանն, եւ հանդէ́ս արար ն(ո)ց(ա) յաղիմ, չորեքհարեւր հազար դասականաց, եւ երեսուն հազարաց դասականաց յուդայ։
⁵եւ եկն սաւուղ մինչեւ ցքաղաքս ամաղեկայ. եւ դարանամո́ւտ եղեն ՛ի հեղեղատին։
⁶Եւ ասէ սաւուղ ցկինեցին. երթ խո́յս տուր ՛ի միջոյ ամաղեկացւոցն, զի մի́ սատակեցից զքեզ ընդ նմա. եւ դու արարեր ողորմու(թ)ի(ւն) ընդ ա(մենայ)ն որդիսն ի(սրաէ)լի յելանելն ն(ո)ց(ա) յեգիպտոսէ։ եւ խո́յս ետ կինեցին ՛ի միջոյ ամաղեկայ։
⁷Եւ եհար սաւուղ զամաղեկ յեւիլա մինչեւ ՛ի սուր, որ է հանդէպ եգիպտոսի։
⁸եւ կալա́ւ զթագաւորն ամաղեկայ զագա́դ կենդանւոյն։ եւ զա(մենայ)ն ազգն յարիմայ կոտորեցի́ն սրով սուսերի։

⁹Եւ ապրեցո́յց սաւուղ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն զագագ կենդանի· եւ զընտիրս խաշանց, եւ զանդւոց, եւ զկերակրոց, եւ զայգեաց, եւ զա(մենայ)ն բարութե(ան)ց, եւ ո́չ կամեցաւ սատակել զն(ո)ս(ա). եւ զա(մենայ)ն գործ զանարգ եւ զարհամարհեալ սատակեցին։
¹⁰Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ սամուէլ՝ եւ ասէ.
¹¹Զղջացեա́լ եմ, զի թագաւորեցուցի զսաւուղ ՛ի թագաւոր. զի դարձա́ւ յինէն յե́տս, եւ զբանս իմ ո́չ պահեաց։ եւ տրտմեցաւ սամուէլ։ Եւ գոչեա́ց սամուէլ առ տ(է)ր զգիշերն ա(մենայ)ն։

¹²եւ կանխեա́ց սամուէլ՝ եւ գնա́ց ընդ առաջ ի(սրաէ)լի, ընդ առաւօտն· Եւ ազդ եղեւ սամուելի՝ եւ ասեն. եկն սաւուղ ՛ի կարմելոս եւ կանգնեա́ց իւր ձեռն, եւ դարձոյց զկառսն եւ էջ ՛ի գաղգաղա։ եւ եկն սամուէլ առ սաւուղ. եւ ահա նա մատուցանէր ողջակէզս տ(եառ)ն զառաջինս աւարոյն զոր ա́ծ յամաղեկայ։
¹³Եւ եկն սամուէլ առ սաւուղ, եւ ասէ ցնա սաւուղ. օրհնեա́լ դու ՛ի տ(թեն)է. կացուցի́ զոր ինչ խօսեցաւ տ(է)ր։
¹⁴Եւ ասէ սամուէլ. եւ զի՞նչ է բարբառ հօտիցդ այդոցիկ յականջս իմ, եւ բարբառ արջառոցդ զոր ե́ս լսեմ։
¹⁵Եւ ասէ սաւուղ. յամաղեկա́յ ածի զայդ՝ զոր ապրեցոյց ժողովուրդդ, զընտիրս խաշանց եւ զարջառոց. զի զոհեսցեն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում. եւ զայլսն սատակեցի́։

¹⁶Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. անսա́ եւպատմեցի́ց քեզ զոր խօսեցաւ տ(է)ր ընդիս յայսմ գիշերի։ եւ ասէ ցնա՝ խօսեա́ց։
¹⁷Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. ո՞չ ապաքէն փո́քր ես դու առաջի ն(ո)ր(ա) զօրավար գաւազանի ցեղին իլի. եւ օ́ծ զքեզ տ(է)ր՝ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
¹⁸եւ առաքեաց զքեզ տ(է)ր ՛ի ճանապարհ, եւ ասէ ցքեզ. ե́րթ եւ սատակեա́ զմեղանչականն յիս զամաղէկ. եւ տացե́ս ընդ ն(ո)ս(ա) պատերա́զմ մինչեւ վախճանեսցե́ս զն(ո)ս(ա)։
¹⁹եւ ընդէ՞ր ոչ լուար ձայնի տ(եառ)ն, այլ յարձակեցա́ր դիմե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) աւարիդ. եւ արարեր չա́ր առաջի տ(եառ)ն։

²⁰Եւ ասէ́ սաւուղ ցսամուէլ. վ(ա)ս(ն) լսելո́յ իմոյ ձայնի ժողովրդեանն. եւ չոգա́յ ՛ի ճանապարհն զոր առաքեաց զիս տ(է)ր. եւ ածի́ զագագ արքա́յ ամաղեկայ, եւ զամաղէկ սատակեցի։
²¹եւ ա́ռ ժողովուրդս յաւարէ անտի հօ́տս եւ անգեայս զընտիրս սատակմանն առաջի ա(ստուծո)յ զոհե́լ ՛ի գաղգաղա։
²²Եւ ասէ́ սամուէլ. եթէ հաճո՞յ իցէ տ(եառ)ն ողջակէ́զ եւ զոհ իբրեւ զլսել ձայնի տ(եառ)ն. ահա լա́ւ է ունկնդրութի(ւն) քան զզո́հ ընտիր, եւ հնազանդութ(իւն)ի́ քան զճա́րպ խոյոց։
²³Զի հմայք մե́ղք են, եւ ցա́ւս եւ աշխատութի(ւն)ս ածէ թերա́փդ ՛ի վ(ե)ր(այ)։ զի արհամարհեցեր զբա́ն տ(եառ)ն, արհամարհեսցէ́ զքեզ տ(է)ր՝ չլինե́լ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։

²⁴Եւ ասէ́ սաւուղ ցսամուէլ. մեղա́յ զի անցի զբանիւ տ(եառ)ն, րե զբանիւ քով. զի երկեայ ՛ի ժողովրդենէ եւ լուա́յ ձայնի նոցա։
²⁵եւ արդ՝ բա́րձ զմեղս իմ, եւ դարձի́ր ընդիս, եւ պագի́ց երկիր տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում։
²⁶Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. ո́չ դարձայց ընդ քեզ, զի արհամարհեցեր զբանն տ(եառ)ն. եւ արհամարհեսցէ́ զքեզ տ(է)ր չլինել թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
²⁷եւ դարձոյց սամուէլ զերեսս իւր ՛ի գնալ. եւ բո́ւռն եհար սաւուղ զտտնո́յ կրկնոցի նորա եւ պատառեա́ց զնա։
²⁸Եւ ասէ ցնասամուէլ. պատառեաց տ(է)ր զթագաւորութի(ւն)դ ՛ի ձեռաց քոց յի(սրաէ)լէ այսօր, եւ տացէ́ զդա ընկերի քում լաւագունի́ քան զքեզ։

²⁹եւ բաժանեսցի ի(սրա)էլ ընդ երկու. եւ ո́չ դարձցի, եւ ո́չ զղջասցի տ(է)ր. զի ո́չ եթէ իբրեւ զմա́րդ է ՛ի զղջանալ. ինքնին սպառնասցի։
³⁰Եւ ասէ սաւուղ, մեղա́յ. այլ մեծարեա́ զիս առաջի ծերոց ժողովրդեան իմոյ, եւ առաջի ի(սրաէ)լի. եւ դարձի́ր ընդիս, եւ երկի́ր պագից տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քում։
³¹Եւ դարձա́ւ սամուէլ զկնի սաւուղայ, եւ երկի́ր եպագ տ(եառ)ն։
³²եւ ասէ սամուէլ. մատուցէ́ք առիս զագա́գ թագաւորն ամաղեկայ. եւ մատեա́ւ առ նա ագագ դողալով. եւ ասէ ագագ, եթէ ա́յսպէս դա́ռն իցէ մահ։
³³Եւ ասէ́ սամուէլ ցագագ. զորօրինակ որդեկոտո́ր արար սո́ւր քո զզանայս, նոյնպէս որդեկոտո́ր լիցի ՛ի կանանց մայր քո։ եւ սպա́ն սամուէլ զագագ առաջի տ(եառ)ն ՛ի գաղգաղա։

³⁴Եւ գնա́ց սամուէլ յարիմաթեմ, եւ սաւուղ ե́լ ՛ի տուն իւր ՛ի գաբաա։
³⁵եւ ո́չ եւս յաւել սամուէլ տեսանել զսաւուղ մինչեւ յօր մահուան իւրոյ. զի սո́ւգ ունէր սամուէլ ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ։

¹Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ.մինչեւ յե՞րբ սո́ւգ առնուս ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ. եւ ես անարգեցի́ զնա՝ չթագաւորել ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։ լի́ց զեղջեւր քո իւղով, եւ ե́կ առաքեմ զքեզ առ յեսսէ́ մինչեւ ցբեթղեհէմ. զի տեսի ես յորդւոցն նորա թագաւորե́լ ինձ ՛ի թագաւոր։
²Եւ ասէ սամուէլ, զիա՞րդ երթայց. եւ լսիցէ սաւուղ եւ սպանանիցէ́ զիս։ եւ ասէ տ(է)ր. ա́ռ դու ինձ երի́նջ մի յարջառոց. եւ ասասցես՝ զոհել տ(եառ)ն եկի։
³եւ կոչեսցե́ս զյեսսէ ՛ի զոհն։ եւ ցուցո́ց քեզ զինչ առնիցես. եւ օծցե́ս զոր ե́ս ասացից քեզ։
⁴Եւ արա́ր սամուէլ զա(մենայ)ն զոր խօսեցաւ ընդ նմա տ(է)ր, եւ եկն ՛ի բեթղահէմ. եւ զարհուրեցա́ն ծերք քաղաքին ՛ի պատահել նմա. եւ ասեն՝ խաղաղութի(ւն) իցէ մուտդ քո տեսանօղդ։

⁵Եւ ասէ՝ խաղաղութի(ւն) է։ զոհե́լ տ(եառ)ն եկի. սրբեցարուք եւ ուրա́խ լերուք ընդիս այսօր։ եւ սրբեաց զյեսսէ եւ զորդիս ն(ո)ր(ա), եւ կոչեա́ց զն(ո)ս(ա) ՛ի զոհն։
⁶Եւ եղեւ ՛ի մտանելն ն(ո)ց(ա). ետես զեղիաբ եւ ասէ՝ այլ եւ առաջի́ իսկ տ(եառ)ն օծեա́լ իւր։
⁷Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ. մի́ հայիր ընդ տեսի́լ դորա, եւ մի́ ՛ի մեծութի(ւն) հասակի դորա. զի անարգեցի́ զդա։ զի ո́չ եթէ ո(ր)պ(էս) տեսանիցէ մարդ՝ տեսանէ ա(ստուա)ծ. զի մարդ հայի յերե́սս, եւ ա(ստուա)ծ հայի ՛ի սի́րտս։
⁸Եւ կոչեաց յեսսէ զամինադա́բ, եւ ա́նց առաջի սամուելի. եւ ասէ՝ եւ ո́չ զդա ընտրեաց տ(է)ր։
⁹Եւ անցո́յց յեսսէ զսամաա́. եւ ասէ՝ եւ ո́չ զդա ընտրեաց տ(է)ր։

¹⁰Եւ անցո́յց յեսսէ զեւթանեսին զորդիսն իւր առաջի սամուելի։ եւ ասէ սամուէլ ցյեսսէ՝ ո́չ ընտրեաց ՛ի դոցանէ տ(է)ր։
¹¹Եւ ասէ սամուէլ ցյեսսէ. ա՞յդչափ են մանկտիդ։ եւ ասէ՝ կա́յ մեւս՝ ե́ւս փոքրիկ եւ արածէ́ խաշն։ եւ ասէ սամուէլ ցյեսսէ, առաքեա́ եւ ա́ծ զնա. զի ո́չ բազմեսցուք մինչեւ ՛ի գա́լ ն(ո)ր(ա) այսր։
¹²եւ առաքեաց եւ ած զնա։ եւ նա էր կարմի́ր, եւ աչօք գեղեցիկ, եւ բարւո́ք տեսանելով տ(եառ)ն։ Եւ ասէ տ(է)ր ցսամուէլ. արի́ օ́ծ զդաւիթ, զի դա́ է բարի։
¹³եւ ա́ռ սամուէլ զեղջեւրն իւղոյ, եւ օծ զնա ՛ի մէջ եղբարց իւրոց։ Եւ խաղա́ց հոգի տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) դաւթի յօրէ́ յայնմանէ եւ առ յապա։ եւ յարեաւ սամուէլ եւ գնա́ց յարիմաթեմ։

¹⁴եւ հոգի տ(եառ)ն վերացա́ւ ՛ի սաւուղայ։ Եւ խեղդէր զնա ա́յս չար ՛ի տ(թեն)է։
¹⁵եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. ահա ա́յս չար ՛ի տ(թեն)է խեղդէ́ զքեզ.
¹⁶խօսեսցի́ն ծառայք քո առաջի քո, եւ խնդրեսցեն տեառն մերում ա́յր մի որ գիտիցէ երգե́լ քնարաւ. եւ եղիցի ՛ի հասանել ՛ի վ(ե)ր(այ) քո այսոյն չարի որ յա(ստուծո)յ, երգեսցէ́ քնարաւն եւ դե́ւր լիցի քեզ, եւ հանգուսցէ́ զքեզ։
¹⁷Եւ ասէ սաւուղ ցծառայսն իւր. տեսէ́ք ինձ այր մի որ բարւո́ք երգիցէ, եւ ածէ́ք զնա առիս։

¹⁸Պատասխանի́ ետ մի ոմն ՛ի մանկտւոյ ն(ո)ր(ա) եւ ասէ. ահա տեսի զորդի յեսսեայ զբեթղահէմացի. եւ գիտէ́ սաղմոս, եւ ա́յր իմաստուն, եւ ա́յր պատերազմօղ. եւ այր հանճարէղ, եւ ճարտարաբան. եւ այր գեղեցի́կ տեսլեամբ, եւ տ(է)ր ընդ նմա։
¹⁹Եւ առաքեաց սաւուղ հրեշտակս առ յեսսէ, եւ ասէ առաքեա́ առիս զդաւիթ որդի քո որ ՛ի հօտի́ քում է։
²⁰Եւ ա́ռ յեսսէ որդո́ւ մի հացի, եւ տի́կ ի գինւոյ, եւ սո́ւլ մի յայծեաց, եւ առաքեա́ց ՛ի ձեռն դաւթի որդւոյ իւրոյ սաւուղայ։
²¹Եւ եմո́ւտ դաւիթ առ սաւուղ, եւ կա́յր ՛ի սպասու առաջի ն(ո)ր(ա)։ եւ սիրրեա́ց զնա յոյժ, եւ եղեւ ն(ո)ր(ա) կապարճակի́ր։
²²Եւ առաքեաց սաւուղ առ յեսսէ եւ ասէ. կացցէ́ դաւիթ առաջի իմ, զի եգիտ շնո́րհս առաջի աչաց իմոց։

²³Եւ լինէր յորժամ հասանէ́ր այն չար ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ, առնոյր դաւիթ զքնարն եւ նուագէ́ր ձեռամբ իւրով, եւ հագուցանէ́ր զսաւուղ. եւ դիւրանա́յր նմա, եւ մեկնէ́ր ՛ի նմանէ այսն չար։

¹Եւ ժողովեցին այլազգիքն զբանակս իւրեանց ՛ի պատերազմ, եւ գումարեցան ՛ի սոկքով հրէաստանի. եւ բանակեցան ընդ սոկքո́վ եւ ընդ ազեկայ յափեսդոմմին։
²Եւ սաւուղ եւ ա́րք ի(սրաէ)լի՝ ժողովեցա́ն եւ նոքա ՛ի հովիտսն, եւ ճակատեցան ՛ի պատերազմ ընդդէմ այլազգեացն։
³Եւ այլազգիքն կային ՛ի վ(ե)ր(այ) լերինն յա́յնմ կողմանէ, եւ ի(սրա)էլ կա́յր ՛ի վերայ լերինն յա́յսմ կողմանէ, եւ հովիտն ՛ի մէջ նոցա։
⁴Եւ ել այր զօրաւօր ՛ի ա́ճակատէ այլազգեացն՝ գողիա́դ անուն ն(ո)ր(ա) ՛ի գեթա́յ։ բարձրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) վե́ց կանգուն եւ թզաւ։

⁵եւ սաղաւա́րտ ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա)։ եւ զրահս վե́րտս զգեցեալ. եւ կշիր զրահից ն(ո)ր(ա) հի́նգ հազար սիկղ, պղնձւոյ եւ երկաթոյ։
⁶եւ սռնապանք պղնձիք ՛ի վ(ե)ր(այ) բարձից ն(ո)ր(ա), եւ վահան պղնձի ՛ի վ(ե)ր(այ) թիկանց ն(ո)ր(ա).
⁷եւ բուն գեղարդան ն(ո)ր(ա) իբրեւ զստորի́ ոստայնանկա́ց. Եւ տէ́գ ն(ո)ր(ա) ՛ի վեցհարեւր սկեղէ երկաթոյ. եւ զինակիր ն(ո)ր(ա) առաջի́ ն(ո)ր(ա) երթայր։
⁸Ե́կն եկա́ց. ձա́յն ետ ՛ի ճակատն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). ընդէ՞ր ելանէք ճակատել ՛ի պատերա́զմ ընդդէմ մեր, ո՞չ ապաքէն ես այլազգի́ եմ, եւ դուք եբրայեցիք ծառա́յք սաւուղայ. ընտրեցէ́ք դուք ձեզ ա́յր մի եւ իջցէ́ առիս,

⁹եթէ կարասցէ կռուել ընդիս եւ հարկանե́լ զիս՝ եղիցուք մեք ձե́զ ՛ի ծառայս. Ապա թէ ե́ս յաղթեցից եւ հարից զնա, եղիջիք դուք մեզ ՛ի ծառայս եւ ծառայեսջիք մեզ։
¹⁰Եւ ասէ այլազգին. ահաւասիկ ես նախատեցի́ զճակատդ ի(սրաէ)լի յաւուր յայսմիկ. տո́ւք այր մի, եւ ես եւ նա́ մենամարտեսցո́ւք երկոքեան։
¹¹Իբրեւ լուա́ւ սաւուղ եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ զբանս այլազգւոյն, զահի́ հարան եւ երկեա́ն յոյժ։
¹²Եւ էր ա́յր մի որդի առն եփրաթացւոյ, եւ նա ՛ի բեթղահեմէ յուդայ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) յեսսէ́. եւ էին նորա որդիք ութ։ եւ ա́յրն յաւուրս սաւուղայ ծերացեա́լ հասեա́լ յարս։

¹³Եւ գնացին երեք որդիքն յեսսեայ վեծագոյնք, երթեալ զհետ սաւուղայ ՛ի պատերազմ։ եւ անուանք որդւոց ն(ո)ր(ա) երթելոց ՛ի պատերազմ. եղիա́բ անդրանիկն ն(ո)ր(ա), եւ երկրորդն ն(ո)ր(ա) ամինադաբ, եւ երրորդն նորա սամաա́։
¹⁴եւ դաւիթ էր կրտսե́ր. եւ երեքին մեծագոյնքն երթեալ էին զհետ սաւուղայ։
¹⁵Եւ դաւիթ գնացեալ դարձա́ւ ՛ի սաւուղայ՝ արածե́լ զոչխարս հօր իւրոյ, ՛ի բեթղահէմ։
¹⁶Եւ մատուցեալ այլազգւոյն՝ կանխեալ եւ անագանեալ արձանանա́յր աւուրս քառասուն։
¹⁷Եւ ասէ́ յեսսէ ցդաւիթ ցորդի իւր. ա́ռ դու եղբարց քոց զարդո́ւ փոխնդոյս այսորիկ, եւ զտասն նկանակս զայսոսիկ, եւ պնդեա́ ՛ի բանակն եւ տո́ւր եղբարց քոց։

¹⁸Եւ զտասն մաճառակս զկաթին՝ տացես հազարապետին. եւ տեսցե́ս զողջոյն եղբարց քոց. եւ եթէ պէ́տք ինչ իցեն ն(ո)ց(ա), իմասցիս։
¹⁹Եւ սաւուղ՝ եւ ա(մենայ)ն այր ի(սրա)էլացի՝ էին ՛ի հովիտս կաղնւոյն, պատերազմեա́լ ընդ այլազգիսն։
²⁰Եւ կանխեա́ց դաւիթ ընդ առաւօտն. եւ եթող զոչխարսն ՛ի տուարածականսն։ ա́ռ եւ գնաց՝ ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեաց նմա յեսսէ. եւ ե́կն ՛ի տափարակն եւ ՛ի զօրն որ ելանէ́ր ՛ի ճակատն։ Եւ աղաղակեցի́ն ՛ի պատերազմին.
²¹եւ ճակատեցան ի(սրա)էլացիքն եւ այլազգիքն հանդէ́պ միմեանց՝ ճակատ առ ճակա́տ։
²²Եւ եթո́ղ դաւիթ զկարասին յինքենէ ՛ի ձեռն վանապանին, եւ ընթացա́ւ ՛ի ճակատն, եւ ե́կն եհարց զողջունէ եղբարցն իւրոց։

²³Եւ մինչդեռ նա խօսէր՝ ահա այրն յամինացի ելանէ́ր, գողիա́դ անուն ն(ո)ր(ա), փղշտացի ՛ի գեթա́յ՝ ՛ի ճակատուց այլազգեացն. եւ խօսեցա́ւ ըստ նմին բանից։ եւ լուա́ւ դաւիթ։
²⁴Եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի տեսանել իւրեանց զայրն՝ փախեան յերեսաց ն(ո)ր(ա), եւ զարհուրեցան յոյժ։
²⁵Եւ ասէ այր ի(սրաէ)լի, եթէ տեսանէք զայրն զայն որ ելանէ, զի նախատել ելանէ զի(սրա)էլ։ եւ եղիցի այր որ սպանանիցէ́ զնա, մեծացուսցէ́ զնա արքայ՝ յո́յժ մեծութ(եամ)բ, եւ զդուստր իւր տացէ նմա կնու(թ)ե(ան). եւ զտուն հօր ն(ո)ր(ա) արասցէ ազա́տ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։

²⁶Եւ խօսեցաւ դաւիթ ը(նդ) արսն որ շուրջ կային զնովաւ՝ եւ ասէ. զի՞նչ առնիցէ առն որ հարկանիցէ զայլազգին զայն, եւ բառնայցէ́ զնախատինս յի(սրաէ)լէ. զի զի՞նչ է այլազգին ա́յն անթլփատ, զի նախատեաց զճակատս ա(ստուծո)յ կենդանւոյ։
²⁷եւ խօսեցա́ւ ը(նդ) նմա ժողովուրդն ը(ս)տ նմին բանից՝ եւ ասէ. ա́յնպէս արասցէ առն՝ որ սպանանիցէ զնա։
²⁸Իբրեւ լուա́ւ եղիաբ եղբայր ն(ո)ր(ա) երէց՝ զխօսե́լ ն(ո)ր(ա) ը(ստ) արսն, բարկացա́ւ սրտմտութ(եամ)բ եղիաբ դաւթի՝ եւ ասէ. ընդէ՞ր բնաւ իջեր այսր, եւ յո՞յր ձեռն թողեր զսակաւ ոչխարսն յանապատի́ անդ. ես գիտե́մ զհպարտութի(ւն) քո՝ եւ զչարու(թ)ի(ւն) սրտի քոյ, զի վ(ա)ս(ն) տեսանելո́յ զպատերազմս իջեր։

²⁹Եւ ասէ դաւիթ՝ եւ արդ՝ զի՞նչ արարի. ո՞չ ապաքէն բա́նք իցեն։
³⁰եւ դարձաւ ՛ի նմանէ ՛ի մեւս կողմն՝ եւ խօսեցա́ւ ըստ նմին բանից. եւ ե́տ նմա պատասխանի ժողովուրդն ը(ս)տ առաջնոյ բանիցն։
³¹Եւ լո́ւ եղեն բանքն զոր խօսեցաւ դաւիթ, եւ պատմեցին առաջի սաւուղայ. եւ ա́ռ զնա առ ինքն։
³²Եւ ասէ դաւիթ ցսաւուղ. մի́ անկցի սիրտ տեառն իմոյ ՛ի վերայ իւր. ծառա́յ քո երթիցէ́ եւ մարտիցէ́ ը(ստ) այլազգւոյն ը(ստ) այնմիկ։
³³Եւ ասէ սաւուղ ցդաւիթ՝ գուցէ́ ո́չ կարիցես երթալ կռուե́լ ընդ այլազգւոյն. զի դու մանո́ւկ ես, եւ նա ա́յր պատերազմօղ ՛ի մանկութ(են)է իւրմէ։

³⁴Եւ ասէ դաւիթ ցսաւուղ. արածէ́ր ծառայ քո զխաշինս հօր իւրոյ, եւ յորժամ գա́յր առեւծ կամ արջ, եւ առնոյր ոչխար ՛ի հօտէ անտի,
³⁵ելանէի́ զհետ ն(ո)ր(ա)՝ եւ հարկանէի́ զնա, եւ կորղէի́ ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա). եւ եթէ յառնէ́ր ՛ի վերայ իմ, ունէի զփողի́ց ն(ո)ր(ա)՝ եւ հարկանէի́ եւ սպանանէի զնա։
³⁶Զառեւծ եւ զարջ սատակէ́ր ծառայ քո, եւ եղիցի այլազգին անթլփատ իբրեւ զմի́ ՛ի նոցանէն. եւ արդ՝ ո՞չ երթայց սատակեցից զնա, եւ բարձի́ց այսօր զնախատինս յի(սրաէ)լէ. զի ո՞ ոք է ա́յն անթլփատ՝ որ նախատեաց զբանակս ա(ստուծո)յ կենդանւոյ։

³⁷Եւ ասէ դաւիթ. տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ որ ապրեցոյց զիս ՛ի ձեռաց առիւծուն, եւ ՛ի ձեռաց արջոյն, նո́յն ապրեցուսցէ զիս ՛ի ձեռաց այլազգւոյն անթլփատին այնորիկ։ Եւ ասէ սաւուղ. ե́րթ՝ եւ տ(է)ր եղիցի ը(ստ) քեզ։
³⁸եւ զգեցոյց սաւուղ դաւթի զվարապանակս իւր, եւ սաղաւա́րտ պղնձի ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա), եւ ագո́յց նմա զրա́հս։
³⁹եւ ած դաւիթ զսուսեր իւր ընդ մէջ ՛ի վ(ե)ր(այ) վարապանակացն. եւ գթեա́ց ՛ի գնալն մի անգամ եւ երկիցս. եւ ասէ դաւիթ ցսաւուղ, ո́չ կարեմ երթալ սոքօք՝ զի չե́մ հմուտ. եւ հանի́ն զայն ՛ի նմանէ։

⁴⁰Եւ ա́ռ զցուպն իւր ՛ի ձեռին իւրում. եւ ընտրեա́ց իւր հինգ քարինս ողո́րկս ՛ի հեղեղատէն, եւ ե́դ զնոսա ՛ի հովուական մախաղին յոր սովո́ր էր զքարն ժողովել, եւ զպա́րսն ՛ի ձեռին իւրում. եւ մերձեցա́ւ առ այրն այլազգի։
⁴¹Եւ գնա́յր գա́յր այլազգին՝ եւ մերձենա́յր առ դաւիթ. եւ ա́յր վահանակիր առաջի ն(ո)ր(ա)։
⁴²Իբրեւ հայեցա́ւ այլազգին եւ ետե́ս զդաւիթ՝ արհամարհեա́ց զնա. զի էր պատանեակ խարտեաշ, եւ աչօք գեղեցիկ։
⁴³Եւ ասէ այլազգին ցդաւիթ. զիա՞րդ, շո́ւն եմ ես, զի ցպով եւ քարամբք գա́ս ՛ի վերայ իմ։ Եւ ասէ դաւիթ. նա՝ եւ վատթա́ր եւս ես քան զշուն։ եւ նզովեա́ց այլազգին զդաւիթ դիօքն իւրուվք։

⁴⁴Եւ աէ այլազգին ցդաւիթ. ե́կ առիս եւ տաց զմարմին քո թռչնո́ց երկնից՝ եւ գազանաց երկրի։
⁴⁵Եւ ասէ դաւիթ ցայլազգին. դու գա́ս ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ սրով եւ գեղարդեա́մբ եւ ասպարա́ւ, եւ ես՝ գա́մ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո անուա́մբ տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց ճակատուս ի(սրաէ)լի՝ զոր նախատեցեր այսօր։
⁴⁶եւ փակեսցէ́ զքեզ տ(է)ր այսօր ՛ի ձեռս իմ, եւ սպանի́ց զքեզ. եւ առի́ց զգլուխ քո ՛ի քէն. եւ տաց զգէշ քո՝ եւ զդիակունս բանակի́ այլազգեացդ յաւուր յայսմիկ թռչնոց երկնից եւ գազանա́ց երկրի. եւ ծանիցէ́ ա(մենայ)ն երկիր՝ թէ գո́յ ա(ստուա)ծ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։
⁴⁷եւ ծանիցէ ա(մենայ)ն եկեղեցիս այս՝ թէ ո́չ սրով եւ գեղարդեամբ փրկէ տ(է)ր։ զի տ(եառ)ն է պատերազմ, եւ մատնեսցէ́ զձեզ տ(է)ր ՛ի ձեռս մեր։

⁴⁸Եւ յարեա́ւ այլազգին՝ եւ ե́կն եւ մերձեցա́ւ ընդդէմ դաւթի։ եւ աճապարեա́ց դաւիթ՝ եւ ընթացաւ ՛ի ճակատն ընդդէմ այլազգւոյն։
⁴⁹Եւ ձգեա́ց դաւիթ զձեռն իւր ՛ի մախաղն, եւ ա́ռ անտի քար մի, եւ պարսաքարեա́ց եւ եհար զճակատ այլազգւոյն. եւ եմո́ւտ քարն ընդ սաղաւարտն ՛ի ճակատն, եւ անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց յերկիր։
⁵⁰Եւ զօրացա́ւ դաւիթ քան զայլազգին պարսիւքն եւ քարիւն, եւ եհա́ր զայլազգին եւ սպա́ն զնա. եւ սուր չէ́ր ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա)։
⁵¹Եւ ընթացա́ւ դաւիթ եւ հարաւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա), եւ ա́ռ զնորին սուսեր, եւ մերկա́ց զնա ՛ի պատենից իւրոց, եւ սպան զնա եւ եհա́տ զգլուխ ն(ո)ր(ա)։ Իբրեւ տեսին այլազգիքն թէ մեռա́ւ զօրաւորն ն(ո)ց(ա)՝ փախեա́ն։

⁵²եւ յարեան արք ի(սրաէ)լի եւ յուդայ, աղաղակեցին եւ յարձակեցան զհետ ն(ո)ց(ա) մինչեւ ՛ի մուտս գեթայ, եւ մինչեւ ՛ի դրունս ասկաղոնի։ Եւ անկա́ն վիրաւորք այլազգեացն զճանապարհայնն մինչեւ ցդրունս գեթայ եւ ակկարոնի։
⁵³եւ դարձա́ն արք ի(սրաէ)լի ասպատակեալքն զհետ այլազգեացն, եւ կոխեցին զբանակս ն(ո)ց(ա)։
⁵⁴Եւ ա́ռ դաւիթ զգլուխ այլազգւոյն, եւ եբե́ր զնա յե(րուսաղէ)մ. եւ զզէն նորա ե́դ ՛ի վանս իւրում։
⁵⁵Եւ իբրեւ ետես սաւուղ զդաւիթ ելեալ ընդդեմ այլազգւոյն, ասէ ցաբեններ իշխան զօրուն. ո՞յր որդի է պատանեակդ այդ աբե́ններ։ եւ ասէ աբեններ. կենդանի́ է անձն քո արքայ՝ թէ գիտիցեմ։
⁵⁶եւ ասէ արքայ, հա́րց թէ ո՞յր որդի իցէ պատանեակդ։

⁵⁷Եւ իբրեւ դարձաւ դաւիթ ՛ի հարկանելոյ զայլազգին, ա́ռ զնա աբեններ՝ եւ ած զնա առաջի սաւուղայ. եւ գլուխ այլազգւոյն ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա)։
⁵⁸եւ ասէ ցնա սաւուղ, ո՞յր ես՝ մանուկ դու։ եւ ասէ դաւիթ, որդի ծառայի քոյ յեսսեա́յ բեթղահէմացւոյ։

¹Եւ եղեւ իբրեւ վախճանեաց զխօսելն ը(ստ) սաւուղայ, եւ ոգի յովնաթանու կապեցա́ւ ընդ ոգւոյն դաւթի. եւ սիրեա́ց զնա յովնաթան ըստ անձին իւրում։
²Եւ ա́ռ զնա սաւուղ առ իւր յաւուր յայնմիկ. եւ ո́չ ետ նմա դառնալ ՛ի տուն հօր իւրոյ։
³Եւ ուխտեաց ընդ նմա յովնաթան ո́ւխտ՝ առ ՛ի սիրե́լ զնա ըստ անձին իւրում։
⁴Եւ մերկացա́ւ յովնաթան զլաւդիկն որ զիւրեւ՝ եւ ետ զայն դաւթի, եւ զվարապանա́կս իւր՝ մինչեւ ցսուսե́ր, եւ ցաղեղն իւր, եւ ցկամա́ր իւր եւ ցկապա́րճս իւր։

⁵Եւ երթա́յր դաւիթ ա(մենայ)ն ուրեք ուր եւ առաքէ́ր զնա սաւուղ, եւ իմաստնանա́յր։ եւ կացոյց զնա սաւուղ ՛ի վերայ արա́նց պատերազմի. եւ հաճո́յ եղեւ առաջի աչաց ա(մենայ)ն ժողովրդեանն. նա՝ եւ առաջի աչա́ց ծառայիցն սաւուղայ։
⁶Եւ եղեւ ՛ի մտանելն նոցա՝ իբրեւ դարձաւ դաւիթ ՛ի սպանանելոյ զայլազգին, ելի́ն պարաւորք ը(ստ) առաջ դաւթի յա(մենայ)ն քաղաքացն ի(սրաէ)լի Երգել՝ պա́ր առնուլ ընդառաջ սաւուղայ արքայի, թմբկօ́ք եւ ուրախու(թեամ)բ եւ ծնծղայիւք։
⁷եւ նուագէին կանայք խաղալի́կք՝ եւ ասէին. եհա́ր սաւուղ զհազարս՝ եւ դաւիթ զբե́ւրս։

⁸Եւ զչարեցա́ւ սաւուղ վ(ա)ս(ն) բանից այնոցիկ՝ եւ ասէ. դաւթի ետո́ւն զբեւրս, եւ ինձ ետուն զհազա՞րս. եւ արդ զի՞նչ իցէ պակաս նմա, բայց եթէ թագաւորութի(ւն)ս։
⁹եւ ընդ ակա́մբ հայէր սաւուղ յօրէ́ յայնմանէ՝ եւ առ յապա։
¹⁰Եւ եղեւ ՛ի վաղիւ անդր՝ եւ հարաւ ա́յս չար յա(ստուծո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ, եւ մարգարէանա́յր ՛ի մէջ տան իւրոյ, եւ դաւիթ երգէ́ր ձեռամբ իւրով՝ ո(ր)պ(էս) եւ հանապազն։ Եւ գեղարդն ՛ի ձեռին սաւուղայ։
¹¹եւ ասէ հարի́ց կարեցից զդաւիթ գեղարդամբս ընդ որմնն, եւ ձգեա́ց սաւուղ. եւ խո́յս ետ յերեսաց ն(ո)ր(ա) դաւիթ երկիցս։
¹²Եւ երկեա́ւ սաւուղ յերեսաց դաւթի. զի տ(է)ր էր ընդ նմա, եւ ՛ի սաւուղայ վերացեա́լ էր։

¹³Եւ ՛ի բա́ց արար զնա սաւուղ յիւրմէ, եւ կացոյց զնա իւր հազարապե́տ. եւ ելանէ́ր եւ մտանէ́ր առաջի ժողովրդեանն։
¹⁴Եւ էր դաւիթ խելամուտ յա(մենայ)ն ճանապարհս իւր, եւ տ(է)ր ընդ նմա։
¹⁵Եւ ետես սաւուղ՝ թէ ա́յնչափ իմաստո́ւն է յոյժ, ակնածէ́ր յերեսաց նորա։
¹⁶եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ եւ յուդայ սիրէ́ր զդաւիթ. զի նա́ ելանէր եւ մտանէր առաջի երեսաց ժողովրդեանն։
¹⁷Եւ ասէ սաւուղ ցդաւիթ. ահաւասիկ դուստր իմ երէց մերովբ՝ տա́ց զնա քեզ կնութե(ան). բայց լե́ր դու ինձ յորդի́ զօրութե(ան), եւ պատերազմեա́ զպատերազմունս տ(եառ)ն։ քանզի ասա́ց սաւուղ, մի́ եղիցի ձեռն իմ ՛ի նա, այլ· եղիցի ՛ի նա ձե́ռն այլազգեացն։
¹⁸Եւ ասէ դաւիթ ցսաւուղ. ո՞վ եմ ես՝ եւ կամ կեանք ազգատոհմի հօր իմոյ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի, զի լինիցիմ փեսայ արքայի։

¹⁹Եւ եղեւ ՛ի ժամանակի տալո́յ զմերովբ դուստր սաւուղայ՝ դաւթի, տուաւ նա եդրիեալի́ մովլաթացւոյ կնութե(ան)։
²⁰Եւ սիրեա́ց մեղքող՝ դուստր սաւուղայ զդաւիթ. եւ ա́զդ եղեւ սաւուղայ, եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն յաչս ն(ո)ր(ա).
²¹եւ ասէ սաւուղ՝ տա́ց զնա նմա կնութե(ան), եւ եղիցի նմա ՛ի գայթագղու(թ)ի(ւն)։ Եւ է́ր ՛ի վերայ սաւուղայ ձեռն այլազգեացն։ եւ ասէ սաւուղ ցդաւիթ. երկոքումբք փեսայասցիս դու ինձ այսօր։
²²Եւ պատուիրեաց սաւուղ ծառայից իւրոց եւ ասէ. խօսեցարո́ւք դուք լռելեայն ընդ դաւթի եւ ասացէ́ք՝ ահա արքայ հաճեալէ ընդ քեզ, եւ ա(մենայ)ն արք ն(ո)ր(ա) սիրե́ն զքեզ, եւ արդ՝ փեսայեցի́ր դու արքայի։

²³եւ խօսեցա́ն ծառայքն սաւուղայ յականջս դաւթի ըստ ա(մենայ)ն բանիցս այսոցիկ։ Եւ ասէ դաւիթ՝ թեթեւ՞ իցէ յաչս ձեր փեսայանալ արքայի. եւ ես այր մի տառապեա́լ եմ, եւ ո́չ փառաւոր։
²⁴եւ պատմեցի́ն սաւուղի ծառայքն իւր ը(ս)տ բանի́ցս այսոցիկ զոր խօսեցաւ դաւիթ։
²⁵Եւ ասէ սաւուղ, ա́յնպէս ասասջիք ցդաւիթ, եթէ ո́չ կամի արքայ վարձանս, այլ հարե́ւր անթլփատութի(ւն) այլազգեաց, առնուլ վրէժ ՛ի թշնամեաց արքայի։ եւ սաւուղ խորհէր արկանել զնա ՛ի ձեռս այլազգեացն։
²⁶Եւ պատմեցին դաւթի ծառայքն սաւուղայ զբանս զայսոսիկ. եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն յաչս դաւթի՝ փեսայանալ արքայի։ եւ չէին լցեալ աւուրք։

²⁷եւ յարեա́ւ դաւիթ եւ գնա́ց ինքն եւ արք իւր, եւ եհա́ր յայլազգեացն արս հարեւր. եւ եբեր զանթլփատու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ց(ա), եւ ելի́ց զնոսա առաջի արքայի. եւ փեսայացա́ւ արքայի։ եւ ետ սաւուղ զմեղքող՝ դուստր իւր նմա կնութե(ան)։
²⁸Եւ ետես սաւուղ եւ ծանեա́ւ եթէ տ(է)ր է ընդ նմա, եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ սիրէր զնա.
²⁹եւ յաւել եւս ակնածել ՛ի դաւթէ։ Եւ եղեւ սաւուղ թշնամութ(եամ)բ ընդ դաւթի զա(մենայ)ն աւուրս ն(ո)ր(ա)։
³⁰Եւ ելին իշխանք այլազգեացն, եւ եղեն ՛ի բազում ժամանակաց ելք ն(ո)ց(ա)։ եւ խելամուտ էր դաւիթ քան զա(մենայ)ն ծառայսն սաւուղայ. եւ պատուեցաւ անուն նորա յոյժ։

¹Եւ խօսեցա́ւ սաւուղ ընդ յովնաթանայ որդւոյ իւրում, եւ ընդ ա(մենայ)ն ծառայս իւր սպանանե́լ զդաւիթ։
²Եւ յովնաթան որդի սաւուղայ հաճեալ էր ընդ դաւթի յոյժ. եւ պատմեաց յովնաթան դաւթի եւ ասէ. հա́յր իմ խնդրէ սպանանել զքեզ. Զգո́յշ լեր վաղիւ ընդ առաւօտն. եւ թաքիջի́ր, եւ նստիջի́ր ՛ի թաքստեան։
³եւ ես ելի́ց եւ կացից մօտ առ հօր իմում յանդիման, ուր եւ իցես դու անդ, եւ ես խօսեցա́յց վ(ա)ս(ն) քո ընդ հօր իմում. եւ տեսից եթէ զի́նչ իցէ եւ պատմեցից քեզ։
⁴Եւ խօսեցա́ւ յովնաթան վ(ա)ս(ն) դաւթի բանս բարիս ընդ սաւուղայ հօր իւրում, եւ ասէ ցնա. մի́ մեղիցէ արքայ՝ ՛ի ծառայ իւր դաւիթ, զի ո́չ ինչ մեղաւ նա քեզ. եւ գործք ն(ո)ր(ա) բարու(թեամ)բ են առ քեզ յոյժ։

⁵եւ եդ զանձն իւր ՛ի ձեռին իւրում, եւ եհար զայլազգին. եւ արար փրկու(թ)ի(ւն) մեծ. եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ տեսին եւ ուրա́խ եղեն. եւ ընդէ՞ր մեղանչիցես յարիւն արդար՝ սպանանել զդաւիթ տարապարտուց։
⁶Եւ լուաւ սաւուղ ձայնի յովնաթանու, եւ երդուաւ սաւուղ եւ ասէ. կենդանի́ է տ(է)ր եթէ մեռանիցի։
⁷Եւ կոչեաց յովնաթան զդաւիթ, եւ պատմեաց նմա յովնաթան զա(մենայ)ն բանս զայսոսիկ. եւ տարաւ յովնաթան զդաւիթ առ սաւուղ, եւ էր առաջի ն(ո)ր(ա) իբրեւ յերեկն եւ յեռանտ։
⁸Եւ յաւե́լ եւս լինել պատերազմ, եւ զօրացաւ դաւիթ տա́լ պատերազմ ընդ այլազգիսն. եւ եհա́ր ՛ի նոցանէ հարուածս մեծամեծս յոյժ. եւ փախեա́ն յերեսաց ն(ո)ր(ա)։

⁹Եւ եղեւ ա́յս չար ՛ի տ(թեն)է ՛ի վերայ սաւուղայ. եւ ինքն նստէ́ր ՛ի տան, եւ գեղարդն ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա). եւ դաւիթ երգէ́ր ձեռօք իւրովք։
¹⁰եւ խնդրէր սաւուղ հարկանել զգեղարդնն ընդ դաւիթ եւ ընդ որմն. եւ խուսեաց յերեսաց սաւուղայ, եւ եհար զգեղարդն յորմնն. եւ դաւիթ ե́լ գնաց եւ զերծաւ։
¹¹Եւ եղեւ ՛ի գիշերին յայնմիկ առաքեաց սաւուղ հրեշտակս ՛ի տուն դաւթի պահե́լ զնա. զի սպանցէ զնա ընդ առաւօտն։ Եւ պատմեաց դաւթի մեղքող կին իւր՝ եւ ասէ. եթէ ո́չ ապրեցուսցես զանձն քո ՛ի գիշերիս այսմիկ՝ վաղիւ մեռանելո́ց ես։
¹²եւ իջոյց մեղքող զդաւիթ ընդ պատուհանն, եւ փախեա́ւ գնաց եւ ապրեաց։

¹³Եւ ա́ռ մեղքող պաճուճապատանս, եւ եդ ՛ի վ(ե)ր(այ) մահճացն. Եւ լեա́րդ այծեաց եւ կծիկ մազոյ եդ ՛ի սնարէ, եւ ծածկեաց զնա հանդերձիւ։
¹⁴Եւ առաքեաց հրեշտակս սաւուղ՝ ունել զդաւիթ. եւ ասեն՝ թէ խօ́թ է։
¹⁵Եւ առաքեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) դաւթի դարձեալ եւ ասէ. հանէ́ք զնա մահճօքն առիս՝ եւ սպանից զնա։
¹⁶Եւ եկին հրեշտակքն, եւ ահա պաճուճապատա́նքն ՛ի վ(ե)ր(այ) մահճացն, եւ լեարդ այծեաց եւ կծիկ մազոյ ՛ի սնարսն։
¹⁷Եւ ասէ սաւուղ ցմեղքող՝ ընդէ՞ր այսպէս խաբեցեր զիս, եւ արձակեցեր զթշնամին իմ եւ ապրեցաւ։ եւ ասէ մեղքող ցսաւուղ՝ Ի́նքն ասաց թէ արձակեա́ զիս, ապա թէ ոչ սպանանե́մ զքեզ։

¹⁸Եւ դաւիթ փախեաւ եւ ապրեցաւ, եւ եկն առ սամուէլ յարիմաթեմ. եւ պատմեաց նմա զա(մենայ)ն ինչ զոր արար նմա սաւուղ։ եւ գնացին սամուէլ եւ դաւիթ՝ եւ նստան ՛ի նաւաթհռամա։
¹⁹Ա́զդ եղեւ սաւուղայ եւ ասեն. Ահա դաւիթ ՛ի նաւաթհռամայ է։
²⁰եւ առաքեաց սաւուղ հրեշտակս ունե́լ զդաւիթ. եւ տեսին զեկեղեցին մարգարէից մարգարէացելոց. եւ սամուէլ կա́յր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։ եւ եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) հրեշտակացն սաւուղայ հոգի́ ա(ստուծո)յ, եւ մարգարէացան եւ նոքա։
²¹Եւ պատմեցա́ւ սաւուղայ. եւ յաւե́լ սաւուղ առաքել ա́յլ հրեշտակս. եւ մարգարէացան եւ նոքա։ եւ յաւել սաւուղ առաքել ա́յլ հրեշտակս, եւ մարգարէացան եւ նոքա։

²²Եւ բարկացա́ւ սրտմտութ(եամ)բ սաւուղ, եւ գնաց ի́նքն յարիմաթեմ, եւ եկն մինչեւ ՛ի ջրհորն մեծ՝ որ ՛ի սոկքով, եւ եհա́րց եւ ասէ. ո՞ւր է սամուէլ եւ դաւիթ. եւ ասեն՝ ՛ի նաւաթհռամա́յ է։
²³Եւ գնա́ց անտի ՛ի նաւաթհռամայ։ եւ եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) նորա հոգի ա(ստուծո)յ, եւ երթա́յր երթալով եւ մարգարէանա́յր, մինչեւ հասանել նմա ՛ի նաւաթհռամա։
²⁴եւ մերկացա́ւ զհանդերձ իւր ինքնին, եւ մարգարեացա́ւ առաջի ն(ո)ց(ա). եւ անկաւ մերկ զտիւն ողջոյն, եւ զգիշերն ա(մենայ)ն. վ(ա)ս(ն) այնորիկ ասէին՝ թէ եւ սաւուղ ՛ի մարգարէս։

¹Եւ փախեա́ւ դաւիթ ՛ի նաւաթայհռամայ, եւ եկն խօսեցա́ւ առաջի յովնաթանայ եւ ասէ. զի՞նչ արարի. եւ զի՞նչ վնա́ս է իմ, եւ զի՞նչ մեղայ առաջի հօր քոյ՝ զի խնդրէ́ զանձն իմ։
²Եւ ասէ ցնա յովնաթան. քա́չ մեռանիցիս. զի ահա ո́չ առնէ հայր իմ բան մի մեծ կամ փոքր՝ զոր ո́չ յայտնէ յունկն իմ. եւ զիա՞րդ իցէ զի թաքուցանիցէ հայր իմ յինէն զբանդ զայդ. չէ́ այդպէս։
³Պատասխանի ետ դաւիթ եւ ասէ ցյովնաթան. գիտելո́վ գիտէ հայր քո զի գտի շնո́րհս առաջի աչաց քոց, եւ ասէ թէ մի́ գիտասցէ յովնաթան՝ գուցէ ո́չ կամիցի. այլ կենդանի́ է տ(է)ր եւ կենդանի́ է անձն քո, զի որպէս ասացի՝ վճարեալ է ընդիս եւ ը(ստ) հայր քո մինչեւ ցմահ։

⁴Եւ ասէ յովնաթան ցդաւիթ. զի՞նչ ցանկայ անձն քո՝ եւ արարից քեզ։
⁵Ասէ դաւիթ ցյովնաթան. ահա վաղիւ ամսամո́ւտ է. եւ ես նստելով ո́չ նստայց ուտել հաց ընդ արքայի. եւ առաքեսցես զիս՝ եւ թաքեայց ՛ի դաշտի աստ մինչեւ ցերեկս աւուրն երրորդի։
⁶եթէ առնելով առնիցէ ա́յց զինէն հայր քո, ասասցես եթէ հրաժարելով հրաժարեաց յինէն դաւիթ երթալ մինչեւ ցբեթղահէմ քաղաք իւր. զի զո́հ աւուրց է անդ ա(մենայ)ն ցեղին։
⁷եթէ ասասցէ՝ բարւո́ք է, խաղաղու(թ)ի(ւն) է ծառայի քում. ապա թէ խստի́ւ տայցէ պատասխանի՝ գիտասջի́ր զի վճարեալ է չարութի(ւն) առ ՛ի նմանէ։

⁸Եւ արասցես ողորմու(թ)ի(ւն) ընդ ծառայի քում. զի յո́ւխտ տ(եառ)ն մուծեր զծառայ քո ընդ քեզ. եւ թէ վնա́ս ինչ է ծառայի քում, դո́ւ իսկ սպան զիս. եւ ընդէ՞ր հասուցանիցես զիս առ հայր քո,
⁹Եւ ասէ յովնաթան. քա́ւ լիցի քեզ, զի եթէ գիտելով գիտացից եթէ վճարեա́լ է չարութի(ւն) առ ՛ի հօրէ իմմէ գա́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո՝ եթէ ոչ ՛ի քաղաքն իսկ քո պատմեցից քեզ։
¹⁰Եւ ասէ դաւիթ ցյովնաթան՝ ո́ պատմեսցէ ինձ եթէ խստի́ւ պատասխանի տացէ քեզ հայր քո։
¹¹Եւ ասէ յովնաթան ցդաւիթ. ե́րթ եւ մնա յանդին։ եւ գնացին երկոքեան յանդն։

¹²Եւ ասէ յովնաթան ցդաւիթ. տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի գիտէ՝ եթէ ոչ քննեցից զհայր իմ զերեք ժամաւն, եւ եթէ բարի́ ինչ իցէ զդաւթէ եւ եթէ չար՝ առքեցի́ց առ քեզ յանդս։
¹³օն եւ օ́ն արասցէ տ(է)ր յովնաթանու, եւ օն եւ օ́ն յաւելցէ, եթէ ոչ քննեցից զչարութի(ւն)ն վ(ա)ս(ն) քո, եւ յայտնեցի́ց յունկն քո. եւ արձակեցի́ց զքեզ՝ եւ երթիցես ՛ի խաղաղութի(ւն). եւ եղիցի տ(է)րընդ քեզ՝ ո(ր)պ(էս) է́ր ընդ հօր իմում։
¹⁴Եւ իցէ́ թէ մինչդեռ ես կենդանի իցեմ, արասցե́ս ընդիս իսկ ողորմութի(ւն), եւ եթէ մահո́ւ մեռանիցիմ,
¹⁵մի́ բարձցես զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո ՛ի տանէ իմմէ մինչեւ ցյաւիտեան։ եւ եթէ ոչ՝ ՛ի ջնջել տ(եառ)ն զթշնամիս դաւթի զիւրաքանչիւրոք յերեսաց երկրէ,

¹⁶գտցի́ անուն յովնաթանու ՛ի տան դաւթի. խնդրեսցէ́ տ(է)ր ՛ի ձեռաց թշնամեաց դաւթի։
¹⁷Եւ յաւել յովնաթան երդմնեցուցանել զդաւիթ առ սէ́ր ն(ո)ր(ա). զի սիրեաց զանձն սիրելւոյն իւրոյ։
¹⁸Եւ ասէ ցնա յովնաթան. վաղիւ ամսամո́ւտ է, եւ խնդրեսցիս.
¹⁹քանզի խնդրեսցի աթոռ քո, եւ երեքօրեսցիս եւ երեկեսցես ՛ի տեղի քո՝ ուր թաքեարն յաւուրն գործոյ. եւ նստցիս առ երգաբաւդ այդուիկ։
²⁰Եւ ես երեքկնեցի́ց փքնօք յորս ածել եւ ձգե́լ յամատտարայն.
²¹եւ արձակեցից զպատանեակն, եւ ասացից, ե́րթ գիտ զփքինն։ Եւ եթէ ասելով ասացից ցպատանեակն. ՛ի քէն եւ ա́յսր է փքինն, եւ ա́յսր առ զնա, եկեսջի́ր. զի խաղաղութի(ւն) է քեզ, եւ չե́ն ինչ բանք՝ կենդանի́ է տ(է)ր։

²²Ապա թէ ասացից ցպատանին. ՛ի քէն եւ ա́նդր է փքինն, գնասջի́ր՝ զի արձակեա́ց զքեզ տ(է)ր։
²³եւ բանիցս զոր խօսեցաք՝ ե́ս եւ դու, ահա տ(է)ր լիցի վկայ ընդիս եւ ընդ քեզ մինչեւ ցյաւիտեան։
²⁴Եւ թաքեա́ւ դաւիթ յանդին։ եւ եհա́ս ամսամուտն. եւ եմո́ւտ արքայ ՛ի սենեակն ուտե́լ հաց։
²⁵եւ նստա́ւ արքայ յաթոռ իւրում որպէս միանգամն եւ միւսանգամ աթոռով յորմայե́ցն. եւ ժամանեաց յովնաթան. եւ նստաւ աբեններ ՛ի կողմանէ́ սաւուղայ. եւ խնդրեցա́ւ տեղին դաւթի։
²⁶եւ ո́չ խօսեցաւ սաւուղ եւ ո́չ ինչ յաւուր յայնմիկ. քանզի ասաց թէ դէ́պք ինչ իցեն չլինելոյ սուրբ, եւ չիցէ́ սրբեալ։

²⁷Եւ եղեւ ՛ի վաղի́ւ ամսամտին յաւուրն երկրորդի, խնդրեցա́ւ տեղին դաւթի, եւ ասէ սաւուղ ցյովնաթան որդի իւր. զի՞ է՝ զի ո́չ եկն որդին յեսսեայ երէկ եւ ա́յսօր ՛ի սեղանս։
²⁸Պատասխանի ետ յովնաթան եւ ասէ ցսաւուղ. հրաժարեա́ց յինէն երթալ ՛ի բեթղահէմ քաղա́ք իւր.
²⁹ասէ՝ արձակեա́ զիս՝ զի զո́հ է ցեղին մերոյ ՛ի քաղաքին. եւ պատուիրեցին զիս եղբարք իմ. եւ արդ եթէ գտի շնորհս առաջի աչաց քոց՝ երթա́յց տեսի́ց զեղբարս իմ։ վասն այնորիկ ո́չ եկն ՛ի սեղա́ն արքայի։
³⁰Եւ բարկացա́ւ սաւուղ ՛ի վ(ե)ր(այ) յովնաթանու՝ եւ ասէ ցնա՝ աղճկորդի́ անձնամա́տն. ես ո՞չ գիտեմ, զի դաշնաւոր ես դու որդւոյն յեսսեայ՝ յամօթ քո, եւ յամօթ առականաց մօր քոյ։

³¹զի զա(մենայ)ն աւուրս որչափ որդին յեսսեայ կենդանի է՝ ո́չ հաստատիցի թագաւորութի(ւն) քո. արդ առաքեա́ կա́լ զպատանին՝ զի որդի մահո́ւ է նա։
³²Պատասխանի ետ յովնաթան սաւուղայ հօր իւրում, եւ ասէ ցնա. ընդէ՞ր մեռանիցի. զի՞նչ գործեաց։
³³Եւ վերացոյց սաւուղ զգեղարդն ՛ի վ(ե)ր(այ) յովնաթանու սպանանե́լ զնա. եւ գիտաց յովնաթան թէ վճարեալ է չարութի(ւն) ՛ի հօրէ ն(ո)ր(ա)՝ սպանանել զդաւիթ։
³⁴Եւ դիմեաց յովնաթան ՛ի սեղանոյ անտի արտա́քս բարկութ(եամ)բ եւ սրտմտու(թեամ)բ. եւ ո́չ եկեր յաւուրն երկրորդի ամսոյն հաց, զի բեկա́ւ վ(ա)ս(ն) դաւթի. զի վճարեա́ց վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) հայրն իւր։

³⁵Եւ եղեւ ընդ առաւօտն՝ ե́լ յովնաթան յանդն, ո(ր)պ(էս) ժամադի́ր եղեւ դաւթի ՛ի վկայութի(ւն). եւ մանուկ փոքրի́կ ընդ նմա։
³⁶եւ ասէ ցպատանեակն, ընթա́ գի́տ զփքինն զոր ձգեցից. եւ ընթացաւ պատանեակն. եւ նա ձգեա́ց զփքինն, եւ եբեր զնա։
³⁷Եւ չոգաւ պատանեակն մինչեւ ցտեղի փքնին զոր ձգեաց յովնաթան. եւ աղաղակեաց յովնաթան զկնի պատանեկին եւ ասէ, ՛ի քէ́ն եւ ա́նդ է փքինն։
³⁸եւ աղաղակեաց յովնաթան զկնի պատանեկին եւ ասէ. փութացեալ արագեա́ եւ մի́ կացցես. եւ քաղեա́ց մանուկն յովնաթանու զփքինսն եւ եբեր առ տ(է)ր իւր։

³⁹եւ պատանեակն ո́չ ինչ գիտէր՝ բա́ց ՛ի յովնաթանայ եւ ՛ի դաւթէ՝ զի գիտէին զբանն։
⁴⁰Եւ ետ յովնաթան զգործին իւր ցպատանեակն, եւ ասէ ցպատանեակն իւր. ե́րթ մուտ ՛ի քաղաքն։
⁴¹եւ եմո́ւտ պատանեակն։ Եւ յարեաւ դաւիթ յարգաբայն, եւ անկա́ւ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկի́ր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեա́ց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելա́ց իւրաքանչիւր ՛ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմե́ծ վախճան։
⁴²Եւ ասէ յովնաթան ցդաւիթ, ե́րթ ՛ի խաղաղութի(ւն). եւ ո(ր)պ(էս) երդուաք մեք երկոքին յանուն տ(եառ)ն եւ խօսեցաք, տ(է)ր լիցի վկայ ընդիս եւ ը(ստ) քեզ, եւ ՛ի մէջ զաւակի իմոյ եւ ՛ի մէջ զաւակի քոյ մինչեւ ցյաւիտեան։

⁴³Եւ յարեաւ դաւիթն եւ գնա́ց, եւ յովնաթան եմո́ւտ ՛ի քաղաքն։

¹Եւ ե́կն դաւիթ ՛ի նոմբա՝ առ աքիմելէք քահանայ. եւ զարհուրեցա́ւ աքիմելէք ՛ի պատահել ն(ո)ր(ա). եւ ասէ ցնա. զի՞ է զի դու միա́յն ես՝ եւ ո́չոք է ընդ քեզ։
²Եւ ասէ դաւիթ ցաքիմելէք քահանայ. բան ինչ հրամայեալ է ինձ արքայի այսօր. եւ ասէ ցիս՝ մի́ ոք գիտասցէ զբանն վ(ա)ս(ն) որոյ առաքեցի զքեզ, եւ վասն որոյ պատուիրեցի քեզ. եւ հրաման ետու մանկտւոյն ՛ի տեղւոջն որ կոչի ա(ստուծո)յ հաւատարմութի(ւն), փելմոնի ելմոնի։
³եւ արդ՝ եթէ իցէ ՛ի ձեռին քում հի́նգ նկանակ հացի՝ տո́ւր ՛ի պէտս իմ, թէ ո՞րչափ եւ գտանիցի։
⁴Պատասխանի ետ քահանայն ա(ստուծո)յ եւ ասէ ցդաւիթ. ո́չ կայ հա́ց պիղծ ընդ ձեռամբ իմով, այլ հա́ց սրբութե(ան). եւ եթէ իցեն զգուշացեալ մանկտին ՛ի կանանց՝ կերիցե́ն։

⁵Պատասխանի ետ դաւիթ քահանային՝ եւ ասէ. ՛ի կանանց մեկուսի́ եմք յերեկէ եւ յեռանտէ, յելանել ինձ ՛ի ճանապարհս սրբեցան եւ մանկտին. զի եւ ճանապարհս իսկ պի́ղծ է. եւ վասն այնորիկ այսօր սրբեցի գործովս իմով։
⁶Եւ ետ նմա աքիմելէք քահանայ՝ ՛ի զառաջաւո́ր հացէն. զի չգո́յր անդ հաց, բա́ց ՛ի հացէն երեսաց, առեա́լ յերեսաց տ(եառ)ն, դնել առաջի հաց ջերմն յաւուրն յորում առ զայն։
⁷Եւ ա́նդ էր մի ՛ի ծառայիցն սաւուղայ յաւուր յայնմիկ նեղեա́լ նեսարա́ւ առաջի տ(եառ)ն. եւ անուն ն(ո)ր(ա) դովե́կ՝ ասորի, արածէր զջորիս սաւուղայ։
⁸Եւ ասէ դաւիթ ցաքիմելէք, եթէ իցէ՞ աստ ընդ ձեռամբ քով գեղա́րդն կամ սուսեր. զի զսուսեր իմ եւ զկազմած իմ ո́չ առի ՛ի ձեռին իմում. քանզի բա́նն արքայի ստիպեա́ց զիս։

⁹Եւ ասէ քահանայն. ահա սուսերն գողիադու այլազգւո́յ փղշտացւոյ՝ զոր սպանե́ր ՛ի հովիտսն ելայ. եւ այն պատեա́լ կայ ձորձով յետոյ վակասին. եթէ զա́յն առնուս ընդ քեզ՝ ա́ռ, զի ո́չ գոյ աստ՝ բա́ց յայնմանէ։ եւ ասէ դաւիթ՝ չի́ք իբրեւ զնա, տո́ւր ցիս զայն։ եւ ետ նմա զայն։
¹⁰Եւ յարեա́ւ դաւիթ եւ փախեա́ւ յաւուր յայնմիկ յերեսաց սաւուղայ, եւ եկն դաւիթ առ անքո́ւս արքայ գեթայ։
¹¹եւ ասեն ծառայքն անքուսայ ցնա. ո՞չ սա́ է դաւիթ՝ թագաւոր երկրին. ո՞չ սմա նուագէին պարաւորքն եւ ասէին, եհա́ր սաւուղ զհազարս, եւ դաւիթ զբե́ւրս։
¹²Եւ ե́դ դաւիթ զբանսն ՛ի սրտի իւրում, եւ երկեա́ւ յոյժ յերեսաց անքուսայ արքայի գեթայ։

¹³եւ այլակերպեաց առաջի ն(ո)ր(ա) զերեսս իւր, եւ պատճառեցա́ւ յաւուր յայնմիկ. եւ կաքաւէ́ր առ դուրս քաղաքին, եւ ծորեցուցանէր զլորձունս իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) մօրուաց իւրոց, եւ յափսիթե́րս խաղայր։
¹⁴Եւ ասէ անքուս ցծառայս իւր. ահա տեսէ́ք զայրն՝ այսահար՝ եւ ընդէ՞ր մուծէք զնա առիս.
¹⁵միթէ կարօ՞տ ինչ իցեմ ես այսահարօք, զի ածէք զդա այսահարել առաջի իմ. մի́ մտցէ դա ՛ի տուն։

¹Գնա́ց անտի դաւիթ՝ եւ եկն զերծա́ւ յայրն ոգողոմայ. եւ լուան եղբարք ն(ո)ր(ա) եւ ա(մենայ)ն տուն հօր ն(ո)ր(ա), եւ իջին առ նա անդր։
²Եւ ժողովէին առ նա ա(մենայ)ն վշտատե́սք, եւ ա(մենայ)ն պարտապա́նք, եւ ա(մենայ)ն ցաւագնեա́լք ոգւովք. եւ է́ր ն(ո)ց(ա) զօրագլուխ. եւ էին ընդ նմա իբրեւ արք չորեքհարեւր։
³Եւ գնա́ց անտի դաւիթ ՛ի մասեփաթ մվաբայ. եւ ասէ ցարքային մովաբայ. եղիցի հա́յր իմ եւ մայր իմ առ քեզ, մինչեւ գիտացից թէ զի́նչ արասցէ ինձ ա(ստուա)ծ։
⁴եւ աղաչեաց զերեսս արքային մովաբայ. եւ բնակեցին առ նմա զա(մենայ)ն աւուրս մինչեւ է́ր դաւիթ յանձաւին։

⁵Եւ ասէ գադ մարգարէ ցդաւիթ. մի́ նստիր յանձաւիդ, այլ արի́ եւ երթիցես յերկի́րն յուդայ։ գնա́ց դաւիթ եւ ե́կն նստաւ ՛ի քաղաքին սարիթ։
⁶Եւ լուա́ւ սաւուղ եթէ յայտնեցաւ դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա։ եւ սաւուղ նստէր ՛ի բլրին ՛ի ներքոյ հերկին որ ՛ի բամա. եւ գեղարդնն ՛ի ձեռին իւրում. եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա) կային շուրջ զնովաւ։
⁷Եւ խօսեցա́ւ սաւուղ ընդ ծառայսն իւր որ կային շուրջ զնովաւ, եւ ասէ ցնոսա. լուարո́ւք որդիք բենիամինի. թէ արդարե́ւ ամենեցուն ձեզ տացէ́ որդին յեսսեայ ա́նդս եւ այգեստանս, եւ զա(մենայ)ն զձեզ առնիցէ հազարապե́տս եւ հարիւրապետս.

⁸զի միաբանեալ կա́յք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ դուք ամենեքեան. եւ ո́չոք էր որ յայտնէր յունկն իմ ՛ի դնե́լ որդւոյն իմոյ ո́ւխտ ընդ որդւոյն յեսսեայ. եւ չի́ք ոք ՛ի ձէնջ որում ցաւէ́ր վ(ա)ս(ն) իմ, եւ յայտնէր յունկն իմ. զի յարոյց որդի իմ զծառայ իմ ՛ի վերայ իմ թշնամի́, որպէս յաւուր յայսմիկ։
⁹Պատասխանի́ ետ դովեկ ասորի, որ կայր ՛ի վ(ե)ր(այ) ջորւոցն սաւուղայ, եւ ասէ. տեսի զորդին յեսսեայ եկեալ ՛ի նոմբա́ առ աքիմելէք որդի աքիտովբայ առ քահանայ.
¹⁰եւ հարցանէր նա նմա ՛ի տ(թեն)է. եւ ետ նմա պաշա́ր՝ եւ զսուսերն գողիադու այլազգւոյ ետ նմա։
¹¹Եւ առաքեաց արքայ կոչեա́ց զաքիմելէք որդի աքիտովբայ զքահանայ, եւ զա(մենայ)ն որդիս հօր ն(ո)ր(ա) զքահանայս որ էին ՛ի նոմբա. եւ եկին ամենեքին առ արքայ։

¹²Եւ ասէսաւուղ. լո́ւր որդի աքիտովբայ։ եւ ասէ ա́ւասիկ կամ, խօսեա́ց տ(է)ր։
¹³եւ ասէ ցնա սաւուղ. զի՞ է զի միաբանեցէք դո́ւ եւ որդին յեսսեայ հակառա́կ ինձ, տա́լ նմա հաց եւ սուսեր, եւ հարցանել նմա յա(ստուծո)յ, եւ դնել զնա ինձ թշնամի, ո(ր)պ(էս) եւ յաւուր յայսմիկ։
¹⁴Պատասխանի ետ աքիմելէք արքայի եւ ասէ. եւ ո՞վ է յա(մենայ)ն ծառայս քո հաւատարի́մ իբրեւ զդաւիթ, եւ փեսա́յ արքայի. եւ իշխա́ն ա(մենայ)ն հրամանի քոյ, եւ փառաւո́ր ՛ի տան քում։
¹⁵Եթէ ա́յսր աւուր ինչ սկսեալ իցեմ հարցանե́լ նմա յա(ստուծո)յ. քա́ւ մի́ երբէք դիցէ արքայ ՛ի վ(ե)ր(այ) ծառայի իւրոյ այդպիսի́ բան, եւ ՛ի վերայ տան հօր իմոյ. զի ո́չ գիտէ ծառայ քո յա(մենայ)նի յայդմիկ բան մի մե́ծ կամ փոքր։

¹⁶Եւ ասէ սաւուղ. մահո́ւ մեռցիս աքիմելէք՝ դո́ւ եւ ա(մենայ)ն տուն հօր քոյ։
¹⁷եւ ասէ արքայ ցսուրհանդակսն որ կային շուրջ զնովաւ. մատի́ք եւ սպանէ́ք զքահանայսն տ(եառ)ն, զի ձեռն ն(ո)ց(ա) ը(ստ) դաւթի է. զի գիտացին եթէ փախչի́ նա՝ եւ ո́չ յայտնեցին յունկն իմ։ Եւ ո́չ կամեցան ծառայքն արքայի արկանել զձեռս իւրեանց, եւ մեղանչել ՛ի քահանայսն տ(եառ)ն։
¹⁸Եւ ասէ արքայ ցդովեկ. դարձի́ր դու՝ եւ պատահեա́ քահանայիցն տ(եառ)ն։ եւ դարձաւ դովեկ ասորի, եւ կոտորեաց զքահանայսն տ(եառ)ն. եւ սպան յաւուր յայնմիկ երեքհարիւր եւ հինգ այր, զամենեսին որ կրէին զեփո́ւգն կտաւի։

¹⁹Եւ զնոմբա́ քաղաք քահանայիցն եհար սրով սուսերի յառնէ մինչեւ ցկին, ՛ի տղայոյ մինչեւ ցստնդիաց յարջառոյ եւ յիշոյ մինչեւ ցոչխար՝ բերանո́վ սրոյ։
²⁰Եւ ապրեցա́ւ որդի մի աքիմելիքայ, որդւոյ աքիտովբայ. եւ անուն ն(ո)ր(ա) աբիաթա́ր, եւ փախեա́ւ զհետ դաւթի։
²¹եւ պատմեա́ց աբիաթար դաւթի եթէ կոտորեաց սաւուղ զա(մենայ)ն քահանայսն տ(եառ)ն։
²²Եւ ասէ դաւիթ ցաբիաթար. գիտէի́ յաւուր յայնմիկ եթէ դովեկ ասորի պատմելով պատմէ́ սաւուղայ։ ե́ս եմ պարտական ոգւոց տան հօր քոյ.
²³նի́ստ առիս՝ եւ մի́ երկնչիր, զի ուր խնդրեցից զանձին իմոյ տեղի՝ խնդրեցից եւ քո́ւմ անձին, զի պահեսցիս դու առիս։

¹Եւ ազդ եղեւ դաւթի եւ ասեն, ահա այլազգիք պատերազմին ընդ կեիլա, եւ յափշտակեցին զկալորայն։
²Եւ եհա́րց դաւիթ տ(թեն)է եւ ասէ, եթէ երթա՞յց եւ հարկանիցե՞մ զայլազգիսն զայնոսիկ. եւ ասէ տ(է)ր ցդաւիթ. ե́րթ եւ հարկանիցես զայլազգիսն, եւ փրկեսցե́ս զկեիկա։
³Եւ ասեն արք դաւթի ցնա՝ ահա մեք աստէն ՛ի հրէաստանի յերկիւղի́ եմք, եւ զիա՞րդ լինիցի եթէ երթիցեմք ՛ի կեիլա յաւա́ր այլազգեացն։
⁴Եւ յաւե́լ միւսանգամ դաւիթ հարցանե́լ ՛ի տ(թեն)է. եւ պատասխանի́ ետ նմա տ(է)ր՝ եւ ասէ ցնա. արի́ էջ ՛ի կեիլա՝ զի ե́ս մատնեցից զայլազգիսն ՛ի ձեռս քո։

⁵եւ գնաց դաւիթ եւ արքն որ ը(ստ) նմա ՛ի կեիլա, եւ մարտեաւ ը(ստ) այլազգիսն. Եւ փախեան յերեսաց ն(ո)ր(ա), եւ ա́ռ զանասուն ն(ո)ց(ա), եւ եհար ՛ի նոցանէ հարուածս մեծամեծս. եւ փրկեաց դաւիթ զբնակիչսն կեիլայ։
⁶Եւ եղեւ ՛ի փախչելն աբիաթարայ որդւոյ աքիմելիքայ առ դաւիթ, եւ ինքն ընդ դաւթի էջ ՛ի կեիլա. եւ ունէր զեփուդն ՛ի ձեռին իւրում։
⁷Եւ ա́զդ եղեւ սաւուղայ եթէ եկն դաւիթ ՛ի կեիլա. եւ ասէ սաւուղ, վաճառեաց զնա ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռս իմ. զի փակեաց մտեալ ՛ի քաղաք դրանց եւ դռնափակաց։
⁸եւ հրաման ետ սաւուղ ա(մենայ)ն ժողովրդեանն իջանել ՛ի պատերտազմ ՛ի կեիլա. ունե́լ զդաւիթ եւ զարս ն(ո)ր(ա)։

⁹Եւ գիտաց դաւիթ զսաւուղայ եթէ ո́չ դադարէ ՛ի չարութ(են)է. եւ ասէ դաւիթ ցաբիաթար քահանայ, մատո́ զեփուդդ տ(եառ)ն։
¹⁰եւ ասէ դաւիթ. տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, լսելով լուաւ ծառայ քո՝ թէ խնդրէ սաւուղ գա́լ ՛ի վերայ կեիլայ, ապականել զքաղաքս վ(ա)ս(ն) իմ.
¹¹եթէ պաշարիցի՞. եւ եթէ իջանիցէ՞ այժմ ա́յսր սաւուղ՝ ո(ր)պ(էս) լուաւ ծառայ քո տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի՝ պատմեա́ ծառայի քում։ եւ ասէ տ(է)ր՝ պաշարեսցի́։
¹²Եւ ասէ դաւիթ. եթէ մատնեսցե՞ն զիս կեիլացիքս եւ զա́րս իմ ՛ի ձեռն սաւուղայ։ եւ ասէ տ(է)ր, մատնեսցեն։
¹³Եւ յարեա́ւ դաւիթ, եւ արքն որ ընդ նմա իբրեւ չորեքարեւր, ելի́ն ՛ի կեիլայ եւ գնացի́ն յո եւ գնացին։ եւ ա́զդ եղեւ սաւուղայ եթէ զերծա́ւ դաւիթ ՛ի կեիլայ, եւ դադարեա́ց յելանելոյ։

¹⁴Եւ նստա́ւ դաւիթ յանապատին ՛ի մասերե́թ յանձուկսն, եւ նստէ́ր ՛ի լերին անապատին զիփայ ՛ի մռա́յլ լերինն ՛ի մթին երկրին։ եւ խնդրէ́ր զնա սաւուղ զա(մենայ)ն աւուրս, եւ ո́չ մատնեաց զնա տ(է)ր ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա)։
¹⁵Եւ ետես դաւիթ եթէ ելանէ սաւուղ խնդրել զդաւիթ. եւ դաւիթ նստէ́ր յանապատին ՛ի մռա́յլ լերինն զիփայի́ նորում։
¹⁶Եւ յարեաւ յովնաթան որդի սաւուղայ, եւ չոգաւ առ դաւիթ ՛ի նորն. եւ հաստատեաց զձեռս իւր ՛ի տ(է)ր։
¹⁷եւ ասէ ցնա՝ մի́ երկնչիր, զի ո́չ գտցէ զքեզ ձեռն սաւուղայ հօր իմոյ. եւ դո́ւ թագաւորեսցես ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. Եւ ե́ս եղէց քո երկրորդ, եւ սաւուղ հայր իմ գիտէ թէ ա́յդպէս է։

¹⁸եւ ուխտեցին ո́ւխտ երկոքեան առաջի տ(եառ)ն։ Եւ նստէր դաւիթ ՛ի նորումն. եւ յովնաթան գնաց ՛ի տուն իւր։
¹⁹Եւ ելի́ն զիփացիքն ՛ի մռայլ երկրէն առ սաւուղ ՛ի բլուրն, եւ ասեն. ո՞չ աւանիկ դաւիթ թաքուցեալ է առ մեզ ՛ի մասերա յանձուկս նորոյն ՛ի բլո́ւրն եքելատու, ը(ստ) աջմէ յեսեմոնայ։
²⁰Եե ազգ ըստ ա(մենայ)ն ցանկութե(ան) անձին արքայի իջցէ́ իջանելով առ մեզ. քանզի փակեսցուք զնա ՛ի ձեռս արքայի։
²¹Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) սաւուղ. օրհնեա́լ էք դուք ՛ի տ(թեն)է, զի ցաւեաց ձեզ վ(ա)ս(ն) իմ.
²²արդ երթա́յք եւ ա́յլ եւս կազմեցարուք, եւ դիտեցէ́ք եւ տեսէ́ք զտեղին ուր իցէ ոտն ն(ո)ր(ա). հասէ́ք վաղվաղակի անդր ուր ասացէքն թէ է, գուցէ́ խորամանգիցէ։

²³եւ քննեսջի́ք եւ տեսջիք յա(մենայ)ն տեղեաց ուր թաքուցեալ իցէ, եւ դարձջի́ք առիս պատրաստու(թեամ)բ, եւ երթիցո́ւք ընդ ձեզ։ եւ եղիցի եթէ իցէ յերկրին՝ խուզեցից զնա ա(մենայ)ն հազարաւորօք յուդայ։
²⁴Եւ յարեա́ն եւ գնացին զիփացիքն յերեսաց սաւուղայ. եւ դաւիթ եւ արք նորա էին յանապատին մաոնայ առ երեկս ընդ աջմէ յեսեմոնայ։
²⁵Եւ գնա́ց սաւուղ եւ արք իւր խնդրե́լ զդաւիթ։ եւ ա́զդ արարին դաւթի, եւ էջ ՛ի վէմն որ յանապատին մաոնայ։ եւ ոլոաւ սաւուղ՝ եւ պնդեցա́ւ զհետ դաւթի յանապատն մաոնայ։

²⁶Երթա́յր սաւուղ եւ արք իւր՝ զա́յս կողմն լերինն, եւ դաւիթ եւ արք իւր առ ՛ի կողմն զա́յն կողմն լերինն։ եւ եղեւ դաւթի թաքստեամբ երթալ յերեսաց սաւուղայ։ եւ սաւուղ եւ արք ն(ո)ր(ա) պատեցա́ն զդաւթիւ եւ զարամբք ն(ո)ր(ա) ունե́լ զն(ո)ս(ա)։
²⁷Եւ եկն հրեշտակ առ սաւուղ եւ ասէ. փութա ե́կ այսր, զի արշաւեցին այլազգիք յերկիրս։
²⁸եւ դարձա́ւ սաւուղ չպնդել զհետ դաւթի, եւ չոգաւ ընդդէմ այլազգեացն։ վասն այնորիկ կոչեցաւ տեղին այն վէ́մ բաժանեալ։

¹Եւ յարեա́ւ դաւիթ անտի եւ նստաւ յանձո́ւկս գադդայ։
²Եւ եղեւ իբրեւ դարձա́ւ սաւուղ յայլազգեացն, ա́զդ եղեւ նմ(ա) եւ ասեն. Ահաւանիկ դաւիթ յանապատին գադդա́յ է։
³եւ ա́ռ ընդ իւր երիս հազարս արանց ընտրելոց յա(մենայ)ն ի(սրաէ)լէ, եւ գնաց խնդրե́լ զդաւիթ եւ զարս ն(ո)ր(ա), հանդէպ ելիմայ որսո́յն եղջերուաց.
⁴եւ եկն ՛ի պառակս հօտիցն որ առ ճանապարհաւն. եւ ա́նդ էր այր մի́ եւ եմո́ւտ սաւուղ հանգչել. եւ դաւիթ եւ արք նորա նստէին ՛ի ներքնում այրին։
⁵Եւ ասեն արքն դաւթի ցնա. ահա այս օ́ր է զորմէ ասաց տ(է)ր ցքեզ, մատնել զթշնամիս քո ՛ի ձեռս քո. եւ արասցես ընդ նա՝ որպէս եւ հաճո́յ թուի յաչս քո։ Եւ յարեաւ դաւիթ եւ եհատ զտտուն լաւդկին սաւուղայ գա́ղտ։

⁶եւ եղեւ յետ այնորիկ՝ զղջացոյց զդաւիթ սիրտն իւր, զի եհատ զտտուն լաւդկի ն(ո)ր(ա)։
⁷Եւ ասէ դաւիթ ցարս իւր. քա́ւ լիցի ինձ ՛ի տ(թեն)է, թէ արարից զբանդ զայդ տեառն իմում օծելոյ տ(եառ)ն, մխե́լ ՛ի նա զձեռս իմ. զի օծեալ տ(եառ)ն է նա։
⁸եւ հաճեաց դաւիթ զարսն իւր բանիւք, եւ ո́չ ետ ն(ո)ց(ա) յառնե́լ եւ սպանանել զսաւուղ· Եւ սաւուղ յարեա́ւ յայրէ անտի եւ էջ ՛ի ճանապարհն։
⁹եւ յարեաւ դաւիթ զկնի ն(ո)ր(ա) ել յայրէ անտի. եւ աղաղակեաց դաւիթ զհետ ն(ո)ր(ա) եւ ասէ. տէ́ր իմ արքայ։ եւ հայեցաւ սաւուղ ՛ի թիկունս իւր. եւ անկա́ւ դաւիթ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպա́գ նմա երկիր։
¹⁰Եւ ասէ դաւիթ ցսաւուղ։ ընդէ՞ր լսես բանից ժողովրդեանն որ ասեն թէ դաւիթ խնդրէ́ զանձն քո.

¹¹ահա յաւուր յայսմիկ տեսին ա́չք քո, ո՞րպէս մատնեաց զքեզ տ(է)ր այսօր ՛ի ձեռս իմ յայրի անդ, եւ ո́չ կամեցայ սպանանել զքեզ. եւ խնայեցի ՛ի քեզ, եւ ասացի թէ ո́չ ձգեցից զձեռն իմ ՛ի տէ́ր իմ. զի օծեալ տ(եառ)ն է նա։
¹²Եւ տե́ս հայր իմ. ահա́ տտուն լաւդկի քո ՛ի ձեռին իմում. ե́ս հատի զտտուն հանդերձի քոյ, եւ ո́չ սպանի զքեզ։ եւ ծանի́ր եւ տե́ս այսօր, զի ո́չ գոյ ՛ի ձեռին իմում չարութի(ւն), եւ ո́չ արհամարհութի(ւն), եւ ո́չ ամպարշտու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ մեղայ ինչ քեզ. Եւ դու պաշարես զանձն իմ առնուլ զնա։
¹³դա́տ արասցէ տ(է)ր ընդիս եւ ընդ քեզ. եւ առցէ́ տէր զվրէժ իմ ՛ի քէն, եւ ձեռն իմ մի́ եղիցի ՛ի քեզ։

¹⁴Որպէս ասէ հին առասպելն. յանօրէն ձեռաց ելցէ վնաս, եւ ձեռն իմ մի́ եղիցի ՛ի քեզ։
¹⁵Եւ արդ՝ զո՞յր հետ ելեալ ես արքայդ ի(սրաէ)լի, եւ զո՞ հալածես. զհետ շա́ն միոյ մեռելոյ՝ եւ զհետ լուո́յ միոյ։
¹⁶եղիցի տ(է)ր դատաւոր եւ իրաւարա́ր ընդիս եւ ընդ քեզ. տեսցէ́ տ(է)ր՝ եւ դատեսցի զդատաստանս իմ, եւ արասցէ ինձ իրաւունս ՛ի ձեռաց քոց։
¹⁷Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց դաւիթ խօսել զբանս զայսոսիկ ընդ սաւուղայ, եւ ասէ սաւուղ. այդ քո՞ ձայն իցէ որդեա́կ իմ դաւիթ։ եւ ամբա́րձ սաւուղ զձայն իւր եւ ելաց։
¹⁸Եւ ասէ սաւուղ ցդաւիթ. դու արդա́ր ես քան զիս. զի դու հատուցեր ինձ բարի́ս, եւ ես հատուցի քեզ չարի́ս։

¹⁹եւ դու պատմեցեր ինձ այսօր զոր արարեր ինձ բարիս. եւ թէ ո՞րպէս փակեաց զիս տ(է)ր այսօր ՛ի ձեռս քո՝ եւ ո́չ սպաներ զիս։
²⁰զի որպէս գտանէ ոք զթշնամիս իւր ՛ի նեղու(թ)ե(ան), եւ արձակիցէ զնա բարեա́ւ ընդ ճանապարհ, եւ տ(է)ր հատուսցէ նմա բարիս. ո(ր)պ(էս) դո́ւ արարեր այսօր։
²¹Եւ արդ գիտեմ զի թագաւորելո́վ թագաւորեսցես, եւ հաստատեսցի́ ՛ի ձեռս քո թագաւորութի(ւն)ն ի(սրաէ)լի.
²²եւ արդ՝ երդուի́ր ինձ ՛ի տ(է)ր, զի մի́ սատակեսցես զզաւակ իմ զկնի իմ, եւ մի́ եղծցես զանուն իմ ՛ի տանէ հօր իմոյ։
²³Եւ երդուաւ դաւիթ սաւուղայ. եւ գնա́ց սաւուղ ՛ի տեղի իւր. եւ դաւիթ եւ արք իւր եկին ՛ի մասարա յանձուկն։

¹Եւ մեռա́ւ սամուէլ. եւ ժողովեցան ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ եւ կոծեցան զնա։ եւ թաղեցին զնա ՛ի տա́ն իւրում յարիմաթեմ։
²Եւ է́ր այր մի ՛Ի մաոն, եւ հօտք իւ ՛ի կարմելոս. եւ այրն մեծատուն էր յոյժ. եւ ն(ո)ր(ա) էին ոչխարք երեք հազարք, եւ այծք հազար. եւ եղեն կտուրք հօտիցն ՛ի կարմելոս։
³Եւ անուն ն(ո)ր(ա) նաբա́ղ եւ անուն կնոջ ն(ո)ր(ա) աբիգեա. եւ կին ն(ո)ր(ա) առա́տ իմաստու(թեամ)բ եւ գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ. եւ այրն խիստ եւ չա́ր խորհրդովք՝ եւ ա́յր շնաբարոյ։
⁴Եւ լուաւ դաւիթ յաւուր յայնմիկ եթէ կտրէ նաբաղ կարմելացի զհօտս իւր,
⁵առաքեաց դաւիթ մանկունս տասն, եւ ասէ դաւիթ ցմանկունսն. ելէ́ք ՛ի կարմելոս՝ եւ երթա́յք առ նաբաղ, եւ հարցէ́ք յանուն իմ զողջունէ ն(ո)ր(ա)։

⁶եւ ասասջիք՝ այսպէս ՛ի սոյն աւուրս ո՞ղջ իցես դու եւ տուն քո, եւ ա(մենայ)ն որ ինչ քո ո́ղջ լիցի։
⁷Եւ արդ՝ աւասիկ լուայ եթէ կտուրք են հօտից քոց որ ը(ստ) մե́զ էին յանապատի աստ, եւ ո́չ արգելաք զդոսա, եւ ո́չ խուեցաք զդոսա եւ ոչ իւիք զա(մենայ)ն աւուրս որչափ եւ էին ը(ստ) մեզ ՛ի կարմելոս։
⁸հա́րց ցմանկտիդ քո եւ պա́տմեսցեն քեզ։ Եւ գտցե́ն մանկունքդ շնո́րհս առաջի աչաց քոց, զի ՛ի բարի́ աւուր եկին, արդ՝ տացես որչափ ինչ եւ գտցէ ձեռն քո ծառայից քոց, եւ որդւոյ քում դաւթի։
⁹Եւ եկին մանկունքն դաւթի, եւ խօսեցա́ն զբանսն ը(ստ) նաբաղայ, ըստ ա(մենայ)ն բանիցն այնոցիկ յանուն դաւթի։

¹⁰Ըմբոստացա́ւ, եւ ե́տ պատասխանի ծառայիցն դաւթի եւ ասէ։ ո́ դաւիթ, կամ ո́ որդին յեսսեայ. բազմացեալ են այսօր ծառայք գնացականք իւրաքանչիւր յերեսաց տեառն իւրոյ։
¹¹Արդ առնուցում զհա́ց իմ եւ զգինի́ իմ եւ զզենլի́ս իմ զոր զենի կտրողաց իմոց պատրուճակս, եւ տայցեմ արանց զորս ո՞չ գիտիցեմ ուստի իցեն։
¹²Եւ դարձա́ն մանկունքն դաւթի ՛ի ճանապարհ իւրեանց. եւ եկին պատմեցին դաւթի ը(ս)տ բանիցն այնոցիկ։
¹³Եւ ասէ դաւիթ ցա́րսն իւր. ածէ́ք ընդ մէջ իւրաքանչի́ւր զսուր իւր. եւ ածի́ն ընդ մէջ այր իւրաքանչիւր զսուսե́ր իւր։ ած ը(ստ) մէջ եւ դաւիթ զսո́ւր իւր. եւ ելին զհետ դաւթի իբրեւ արք չորեքհարեւր. եւ երկերիւրն եւս անդէ́ն նստան առ կարասին։

¹⁴Եւ աբիգեայ՝ կնոջ նաբաղայ պատմեաց միոմն ՛ի մանկտւոյ անտի եւ ասէ. ահա առաքեաց դաւիթ հրեշտա́կս յանապատէն օրհնել զտէ́ր մեր, եւ նա՝ խուսեաց ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն.
¹⁵եւ արքն երախտաւո́ր էին մեզ յոյժ, եւ ո́չ արգելին զմեզ, եւ ո́չ իւիք խուեցին զմեզ որչափ եղեաք ընդ ն(ո)ս(ա) ՛ի բացի.
¹⁶եւ իբրեւ զպարի́սպ էին մեզ զցայգ եւ զցերեկ՝ զա(մենայ)ն աւուրսն որչափ էաք ընդ ն(ո)ս(ա), եւ արածէաք զխաշինսն։
¹⁷Եւ արդ գիտասցես եւ տեսցես զինչ գործեսցես. զի վճարեա́լ է չարու(թ)ի(ւն) ՛ի վերայ տեառն մերոյ, եւ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն տան ն(ո)ր(ա). եւ նա՝ ա́յր ժանտ է, եւ ո́չ գոյ խօսել ընդ նմա։

¹⁸Եւ աճապարեաց աբիգեա, եւ ա́ռ երկերիւր նկանակ, եւ երկուս ամանս գինւոյ, եւ հինգ ոչխա́ր հասուցեալ, եւ հինգ արդու փոխնդոյ, եւ կա́յթ մի չամիչ, եւ պաղատիտս երկերիւր. եւ ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) իշոյ։
¹⁹եւ ասէ ցմանկտին իւր. երթա́յք յառաջագոյն քան զիս, եւ ես գա́մ զկնի ձեր. Եւ առն իւրում նաբաղայ ո́չ եհան ՛ի վեր։
²⁰Եւ եղեւ ընդ ելանել ն(ո)ր(ա) յէշն, եւ ընդ իջանե́լ ը(ստ) զանխուլ լերինն, եւ ահա դաւիթ եւ ա́րք ն(ո)ր(ա) իջանէին ը(ստ) առաջ ն(ո)ր(ա). եւ դիպեցաւ ն(ո)ց(ա)։
²¹Եւ ասէ դաւիթ. զո́ւր ուրեմն պահեցի զա(մենայ)ն ինչ նաբաղու յանապատի անդ. եւ ո́չ խուեցա́ք առնուլ յա(մենայ)նէ որ ինչ է́ր ն(ո)ր(ա) եւ ո́չ ինչ. եւ հատոյց ինձ չա́ր երախտեաց իմոց։

²²օ́նեւօն արասցէ ա(ստուա)ծ դաւթի, եւ օնեւօ́ն յաւելցէ, եթէ թողի́ց յա(մենայ)նէ նաբաղու մինչեւ ցառաւօտն՝ որ զորմո́վ մեղիցէ։
²³Իբրեւ ետես աբիգեա զդաւիթ՝ փութացա́ւ եւ վազեաց յիշոյն, եւ անկա́ւ առաջի դաւթի ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց, եւ երկի́ր եպագ նմ(ա) յերկիր։
²⁴եւ անկա́ւ առ ոտս ն(ո)ր(ա) եւ ասէ. յի́ս տէր վնաս իմ. բայց խօսեսցի́ աղախին քո յականջս քո, եւ լուիցես բանից աղախնոյ քոյ։
²⁵մի դիցէ տ(է)ր իմ զսիրտ իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) առն ժանտի́ նաբաղայ. զի ըստ անուան ն(ո)ր(ա)՝ եւ ի́նքն է։ նաբա́ղ անուն ն(ո)ր(ա)՝ եւ անզգամու(թ)ի(ւն) ընդ մնա։ Եւ ես աղախին քո ո́չ տեսի զմանկունս քո զոր առաքեցեր։

²⁶եւ արդ՝ կենդանի́ է տ(է)ր եւ կենդանի́ է անձն քո. ո(ր)պ(էս) արգել զքեզ տ(է)ր չգա́լ յարիւն անպարտ, այլ պահե́լ զձեռն քո առ քեզ։ եւ արդ՝ եղիցին իբրեւ զնաբա́ղ թշնամիք քո՝ եւ որ խնդրիցեն տեառն իմոյ չարիս։
²⁷Եւ արդ՝ ա́ռ զօրհնու(թ)ի(ւն)ս զայս զոր եբեր աղախին քո տեա́ռն իմում. եւ տացե́ս մանկտւոյդ որ կան առաջի տեառն իմում։
²⁸եւ բա́րձ զվնաս աղախնոյ քոյ· Զի առնելո́վ արասցէ տ(է)ր տեառն իմում տուն հաւատարիմ. զի զպատերազմ տեառն իմոյ տ(է)ր պատերազմի, եւ չարութի(ւն) մի́ երբէք գտցի ՛ի քեզ։

²⁹եւ ո́չ յարիցէ մարդ հալածել զքեզ, եւ խնդրել զանձն քո. եւ եղիցի անձն տեառն իմոյ ծրածեա́լ ՛ի ծրարի́ կենաց տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ. եւ զանձն թշնամեաց քոց պարսաքարեսցես ՛ի մէջ պարսատկաց։
³⁰Եւ եղիցի յորժամ արասցէ տ(է)ր տեառն իմում զա(մենայ)ն բարիս զոր խօսեցաւ ածե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո, եւ տացէ զքեզ պատուիրանաւ առաջնո́րդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
³¹մի́ լիցի պղծութի(ւն) եւ գայթագղու(թ)ի(ւն) ՛ի սրտի տեառն իմոյ հեղո́ւլ զարիւն արդար տարապարտուց, եւ պահեսցի́ ձեռն տեառն իմոյ առ ի́ւր. եւ բարի́ արասցէ տ(է)ր տեառն իմում. եւ յիշեսցես զաղախին քո բարի́ առնել նմա։

³²Եւ ասէ դաւիթ ցաբիգեա. օրհնեա́լ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի որ առաքեացն զքեզ այսօր այսր ընդ առաջ իմ.
³³եւ օրհնեա́լ բարք քո, եւ օրհնեա́լ լիցիս դու որ արգելեր զիս այսօր աստ չերթա́լ յարիւն, եւ պահել զձեռն իմ առիս։
³⁴Բայց կենդանի́ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, որ արգե́լ զիս այսօր յառնելոյ քեզ չարիս. զի թէ չէի́ր փութացեալ եւ եկեալ ը(ստ) առա́ջ իմ. քանզի ասացի, թէ ո́չ մնասցէ նաբաղայ մինչեւ ցլո́յս առաւօտու որ զորմով միզիցէ։
³⁵Եւ ա́ռ դաւիթ ՛ի ձեռաց ն(ո)ր(ա) զա(մենայ)ն ինչ զոր եբեր նմա. եւ ասէ ցնա, ե́լ ՛ի տուն քո խաղաղութ(եամ)բ. տե́ս զի լուայ ձայնի քում, եւ ա́կն առի երեսաց քոց։

³⁶Եւ գնա́ց աբիգեա առ նաբաղ. եւ էր խրախութի(ւն) ՛ի տան ն(ո)ր(ա) իբրեւ զխրախութի(ւն) թագաւորի. եւ սիրտ նաբաղու զուարճացեա́լէր յինքեան, եւ ինքն արբեա́լ էր յոյժ. եւ ո́չ պատմեաց նմ(ա) բան մի մեծ կամ փոքր մինչեւ ցլո́յս առաւօտին։
³⁷Եւ եղեւ ը(ստ) առաւօտն, իբրեւ սթափեցա́ւ նաբաղ ՛ի գինւոյ անտի, պատմեա́ց նմա կինն իւր զբանս զայսոսիկ. Եւ մեռաւ սիրտ ն(ո)ր(ա) ՛ի նմ(ա), եւ եղեւ իբրեւ զքա́ր։
³⁸եւ եղեն իբրեւ աւուրք տասն, եւ եհա́ր տ(է)ր զնաբաղ, եւ մեռաւ։

³⁹Եւ լուա́ւ դաւիթ եթէ մեռաւ նաբաղ, եւ ասէ. օրհնեա́լ տէր ա(ստուա)ծ որ դատեաց զդատաստանս նախատանաց իմոց ՛ի ձեռաց նաբաղայ, եւ զծառայ իւր ապրեցո́յց ՛ի ձեռաց չարեաց, եւ զչարութի(ւն) նաբաղայ դարձո́յց տ(է)ր ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա)։
⁴⁰եւ եկին ծառայքն դաւթի առ աբիգեա́ ՛ի կարմելիոս, խօսեցա́ն ընդ նմ(ա) եւ ասեն. դաւիթ առաքեաց զմեզ առ քեզ առնո́ւլ զքեզ ի́ւր կնութե(ան)։
⁴¹Եւ յարեաւ երկի́ր եպագ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց յերկիր եւ ասէ. ահաւասիկ կա́յ աղախին քո ՛ի ստրկութի(ւն) լուանալո́յ զոտս ծառայից տեառն իմոյ։
⁴²եւ փութացեալ յարեա́ւ աբիգեա, ե́լ յէշ. եւ հինգ աղջիկ գնացին զհետ ն(ո)ր(ա), եւ չոգա́ւ զհետ ծառայիցն դաւթի, եւ եղեւ ն(ո)ր(ա)՝ կի́ն։

⁴³Եւ զաքինովամ ա́ռ դաւիթ յեզրայելէ. եւ էին ն(ո)ր(ա) երկոքեան կանայք։
⁴⁴Եւ սաւուղ ետ զմեղքող դուստր իւր զկին դաւթի, փաղտիելի որդւոյ յեմեսսեայ ռովմացւոյ։

¹Եւ եկի́ն զիփացիքն ՛ի մառայլէն առ սաւուղ բլուրն՝ եւ ասեն. ահա դաւիթ թաքուցեա́լ է առ մեզ ՛ի բլրին եքեղատու՝ հանդէ́պ յեսեմոնեայ։
²Եւ յարեա́ւ սաւուղ էջ յանապատն զիփայ, եւ ընդ նմ(ա) երեքհազար արանց ընտրելոց յի(սրաէ)լէ՝ խնդրե́լ զդաւիթ յանապատին զիփայ։
³եւ բնակեցաւ սաւուղ ՛ի բլրին եքեղատու հանդէպ յեսեմոնայ ՛ի վ(ե)ր(այ) ճանապարհին։ Եւ դաւիթ նստէ́ր յանապատին։ իբրեւ ետես դաւիթ թէ ե́կն սաւուղ զկնի ն(ո)ր(ա) յանապատն,
⁴առաքեաց դաւիթ լրտե́սս. եւ գիտա́ց եթէ եկեալէ սաւուղ պատրաստու(թեամ)բ ՛ի կեիլա։

⁵Եւ յարեա́ւ դաւիթ գաղտ եւ ե́կն ՛ի տեղին ուր նստէր սաւուղ. եւ ետես դաւիթ զտեղին ուր ննջեաց սաւուղ. եւ ա́նդ աբեններ որդի ներեայ զօրավար նորա։ եւ սաւուղ ննջէ́ր ՛ի պաղպաջունսն. եւ զօրն բանակեալէր շուրջ զնովաւ։
⁶Պատասխանի ետ դաւիթ եւ ասէ ցաբիմելէք քետացի, եւ ցաբեսսա́ որդի շարուհեայ եղբայր յովաբայ, եւ ասէ. ո՞ մտցէ ընդիս առ սաւուղ բանակն։ եւ ասէ աբեսսա՝ ե́ս մտից ը(ստ) քեզ։
⁷Եւ մտին դաւիթ եւ աբեսսա ՛ի զօրն զցայգ. եւ ահա սաւուղ ննջէ́ր ՛ի պաղպաջունսն, եւ գեղարդն ցցեա́լ յարկիր ՛ի սնարից ն(ո)ր(ա). եւ աբեննե́ր եւ զօրն ննջէին շուրջ զնովաւ։
⁸Եւ ասէ աբեսսա ցդաւիթ. փակեա́ց տ(է)ր այսօր զթշնամիս քո ՛ի ձեռս քո. արդ հարի́ց զսա գեղարդամբս յերկիր մի́ անգամ եւ ո́չ կրկնեցից։

⁹Եւ ասէ դաւիթ ցաբեսսա. մի́ հարկաներ զդա. զի ո՞վ իցէ որ ձգիցէ զձեռն իւր յօծեալ տ(եառ)ն եւ սրբեցի։
¹⁰եւ ասէ դաւիթ. կենդանի́ է տ(է)ր. բայց եթէ տ(է)ր խրատեսցէ զդա։ եւ կամ թէ օր իւր եկեսցէ եւ մերցի։ կամ թէ ՛ի պատերա́զմ մտցէ եւ յաւելցի։
¹¹քա́ւ լիցի ինձ ՛ի տ(թեն)է ձգել զձեռն իմ յօծեալ տ(եառ)ն։ բայց արդ՝ ա́ռ զգեղարդնդ ՛ի սնարից դորա, եւ զկո́ւժ ջրոյդ, եւ գնասցո́ւք ՛ի մեզ։
¹²Եւ ա́ռ դաւիթ զգեղարդն եւ զկուժ ջրոյն ՛ի սնարից ն(ո)ր(ա), եւ գնացին յինքեանս։ եւ ո́չ ոք էր որ տեսանէր, եւ ո́չ որ գիտէր, եւ ո́չ ոք էր որ յառնէր. զի ամենեքեան ՛ի քուն էին, քանզի թմբրութի(ւն) ՛ի տ(թեն)է անկաւ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։

¹³Եւ անց դաւիթ յա́յն կողմն, եւ եկա́ց ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ լերինն ՛ի բացեայ, եւ բազո́ւմ ճանապարհ էր ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)։
¹⁴Բարբառեցաւ դաւիթ ՛ի զօրն, եւ խօսեցաւ ընդ աբեններեայ եւ ասէ։ ո՞չ տաս պատասխանի աբեններ։ եւ ասէ. ո́վ ես դու որ կոչես զիս առ արքայ։
¹⁵եւ ասէ դաւիթ ցաբեններ. ո́չ ապաքէն այր քա́ջ ես դո, եւ ո՞վ է իբրեւ զքեզ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի. եւ ընդէ՞ր ոչ պահես զտէր քո զարքայ. զի եմուտ ոմն ՛ի զօրուէդ սպանանե́լ զտ(է)ր քո զարքայ։
¹⁶չէ́ բարի բանդ զոր արարեր. կենդանի́ է տ(է)ր զի որդիք մահո́ւ էք դուք՝ որ պահէք զտ(է)ր ձեր զարքայ զօծեալ տ(եառ)ն։ եւ արդ աւասիկ գեղարդնն արքայի եւ կուժ ջրոյն ո՞ւր է որ առ սնարս ն(ո)ր(ա) կային։

¹⁷Եւ ծանեա́ւ սաւուղ զձայնն դաւթի եւ ասէ. այդ ձա՞յն քո է որդեակ իմ դաւիթ։ եւ ասէ դաւիթ. ծառայ քո եմ տէր իմ արքայ։
¹⁸եւ ասէ. ընդէ՞ր է այդ տէր իմ. զի մտեալ ես զկնի ծառայի քոյ։ զի՞ մեղայ, եւ զի՞ գտաւ յիս վնաս։
¹⁹Եւ արդ լուիցէ տէր իմ արքայ զբանս ծառայի́ իւրոյ։ եթէ ա(ստուծո)յ շարժեալ է քեզ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ, ճենճերեսցի́ զոհ քո. եւ եթէ որդւոց մարդկան՝ անիծեա́լ լիցին դոքա առաջի տ(եառ)ն. զի մերժեցին զիս այսօր չհաստատել ինձ ՛ի ժառանգութե(ան) տ(եառ)ն. ասեն՝ ե́րթ ծառայեա́ աստուածոց օտարաց։
²⁰եւ արդ՝ մի́ անկցի արիւն իմ յերկիր առաջի երեսաց տ(եառ)ն, զի ելեա́լ է թագաւոր ի(սրաէ)լի խնդրել զանձն իմ, ո(ր)պ(էս) ընթանայցէ ագռաւ ընդ լերինս։

²¹Եւ ասէ սաւուղ՝ մեղայ, դարձի́ր որդեակ իմ դաւիթ, զի ո́չ արարից քեզ չար. փոխանակ զի պատուակա́ն է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնի́ր եւ յանցաւո́ր եմ յոյժ։
²²Պատասխանի ետ դաւիթ եւ ասէ. ահաւասիկ գեղարդնն արքայի, անցցէ մի ոք ՛ի մանկտւոյդ եւ առցէ զսա։
²³եւ տ(է)ր հատուսցէ իւրաքանչիւր ումեք ըստ արդարու(թ)ե(ան)ց իւրոց եւ ըստ հաւատարմու(թ)ե(ան). թէ ո՞(ր)պ(էս) մատնեաց զքեզ տ(է)ր այսօր ՛ի ձեռս իմ. եւ ո́չ կամեցայ ձգել զձեռն իմ յօծեալ տ(եառ)ն։
²⁴եւ ո(ր)պ(էս) մեծացաւ անձն քո աստ այսօր առաջի աչաց իմոց, ա́յնպէս մեծասցի անձն իմ առաջի տ(եառ)ն. եւ ամրացուսցէ́ զիս, եւ ապրեցուսցէ́ զիս յա(մենայ)ն նեղութ(են)է։

²⁵ԵՒ ասէ սաւուղ ցդաւիթ. օրհնեա́լ ես դու որդեակ իմ դաւիթ, եւ առնելով արասցե́ս, եւ զօրանալով զօրասցի́ս։ Եւ գնա́ց դաւիթ զճանապարհ իւր. եւ սաւուղ դարձա́ւ ՛ի տեղի իւր։

¹Եւ խօսեցա́ւ դաւիթ սրտի իւրոմ եւ ասէ. արդ անկանիցի́մ յաւուր միում ՛ի ձեռն սաւուղայ. եւ չէ́ ինձ բարի, եթէ ո́չ դարձայց յերկիրն փղշտացւոց. եւ եթէ իցէ՝ խնդրեսցէ զիս սաւուղ յա(մենայ)ն սահմանս ի(սրաէ)լի՝ ապրեցա́յց ՛ի ձեռաց նորա։
²Եւ յարեաւ դաւիթ, եւ անց ինքն՝ եւ վեցհարիւր արքն որ ընդ նմա, եւ գնա́ց առ անքուս որդի մովաքայ՝ արքայ գեթայ։
³եւ նստա́ւ դաւիթ ընդ անքուսայ ՛ի գէթ. ինքն եւ արք իւր՝ իւրաքանչիւր տամբ իւրով։ եւ դաւիթ եւ երկոքին կանայք իւր, աքինովամ յեզրայէլացի, եւ աբիգեա կին նաբաղայ կարմելացւոյ։
⁴Եւ ա́զդ եղեւ սաւուղայ եթէ փախեա́ւ դաւիթ ՛ի գէթ, եւ ո́չ եւս յաւել խնդրել զնա։

⁵Եւ ասէ դաւիթ ցանքուս. եթէ եգիտ ծառայ քո շնորհս առաջի աչա́ց քոց, տացե́ս ինձ տեղի ՛ի միում քաղաքաց յանդս, եւ նստա́յց անդ։ եւ ընդէ՞ր նստիցի ծառայ քո ՛ի թագաւորեալ քաղաքի ընդ քեզ։
⁶Եւ ետ նմա անքուս յաւուր յայնմիկ զսիկելակ. վ(ա)ս(ն) այնորիկ եղեւ սիկելակ արքայի հրէաստանի մինչեւ ցայսօր։
⁷Եւ եղեւ թիւ աւուրցն զորս նստա́ւ դաւիթ յանդի այլազգեացն՝ աւուրք չորից ամաց։
⁸Եւ ելաներ դաւիթ եւ ա́րքն որ ընդ նմա էին, եւ ասպատակէին ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն գեսերացւոյն, եւ գիզերացւոյն, եւ ամաղեկացւոյն. եւ ահա բնակէր երկիրն ՛ի գեղամսուրայ յապահովելոց պարսպաւորաց մինչեւ ցեգիպտոս։

⁹Եւ հարկանէ́րդաւիթ զերկիրն եւ ո́չ ապրեցուցանէր զա́յր եւ զկին. եւ առնոյր հօ́տս եւ անգեա́յս, եւ է́շս, եւ ո́ւղտս, եւ հանդերձս. եւ դառնա́յր եւ գա́յր առ անքուս։
¹⁰Եւ ասէր անքուս ցդաւիթ. որո՞ւմ կողման արշաւեցեր այսօր։ եւ ասէ դաւիթ. ՛ի կողմանս հարաւո́յ հրէաստանի, եւ ՛ի կողմանս յերամեղի, եւ ՛ի կողմանս կենեզայ։
¹¹զայր եւ զկին ո́չ ապրեցուցի ածել ՛ի գէթ. ասեմ գուցէ ա́զդ լինիցի զմէնջ ՛ի գէթ, եւ ասիցեն թէ զա́յս ինչ գործէ́ դաւիթ։ Եւ ա́յս իրաւունք էին ն(ո)ր(ա) զա(մենայ)ն աւուրս որչափ եւ նստա́ւ դաւիթ յանդի այլազգեա́ցն։
¹²Եւ հաւատա́ց անքուս դաւթի յոյժ, եւ ասէ՝ ամաչելով ամաչէ ՛ի ժողովրդենէ իւրմէ յի(սրա)էլէ։ եւ եղիցի ինձ ծառա́յ յաւիտեան։

¹Եւ եղեւ յաւուրսն յայնոսիկ՝ ժողովեցան այլազգիքն բանակօք իւրեա́նց ելանել պատերազմե́լ ընդ իսրայէլի։ եւ ասէ անքուս ցդաւիթ. գիտալով գիտասցես՝ զի ընդի́ս ելանելոց ես ՛ի պատերազմ, դո́ւ եւ արք քո։
²Եւ ասէ դաւիթ ցանքուս. ա́յդպէս լիցի։ արդ գիտասցես զինչ գործեսցէ ծառայ քո, եւ ասէ́ անքուս ցդաւիթ. ա́յդպէս լիցի. անձնապահապե́տ արարից զքեզ զամենայն աւուրս։
³Եւ սամուէլ մեռա́ւ, եւ կոծեցա́ն զնա ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ եւ թաղեցին զնա ՛ի քաղաքին իւրում յարիմաթեմ։ եւ սաւուղ եբա́րձ զվհուկս եւ զգէտս յերկրէ։
⁴Եւ գումարեցա́ն այլազգիքն, եւ եկին բանակեցան ՛ի սովման. եւ ժողովեա́ց սաւուղ զա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի, եւ բանակեցա́ն ՛ի գեղբուէ։

⁵Իբրեւ ետես սաւուղ զբանակ այլազգեացն՝ երկեա́ւ եւ զարհուրեցա́ւ սիրտ ն(ո)ր(ա) յոյժ։
⁶եւ եհա́րց սաւուղ տ(թեն)է. եւ ո́չ արար նմա պատասխանի տ(է)ր երազո́վք եւ գուշակութ(եամ)բք եւ մարգարէիւք։
⁷Եւ ասէ սաւուղ ցծառայս իւր. խնդրեցէ́ք ինձ կին մի վհուկ, եւ երթայց առ նա եւ խնդրեցի́ց նովաւ։ եւ ասեն ծառայքն ն(ո)ր(ա) ցնա. ահա է́ կին մի յայենդովր։
⁸Եւ ծպտեցաւ սաւուղ, եւ զգեցաւ ա́յլ հանդերձս. եւ գնա́ց ինքն եւ երկո́ւ արք ընդ նմա, եւ եկին առ կինն գիշերի́։ եւ ասէ ցնա. դիւթեա́ դու ինձ վհկաւդ, եւ հա́ն ինձ զոր ե́ս ասացից քեզ։
⁹Եւ ասէ կինն. ահա դու ինքնին իսկ գիտես զոր ինչ արա́ր սաւուղ, ո՞րպէս սատակեաց զվհուկս եւ զգէ́տս յերկրէ. եւ արդ ընդէ՞ր որսաս զանձն իմ սպանանել զնա։

¹⁰Եւ երդուա́ւ նմա սաւուղ ՛ի տ(է)ր եւ ասէ. կենդանի́ է տ(է)ր, եթէ պատահեսցի́ քեզ վնաս ՛ի բանիս յայսմիկ։
¹¹Եւ ասէ կինն՝ զո՞ հանից քեզ։ եւ ասէ՝ զսամուէլ հան ինձ։
¹²եւ ետես կինն զսամուէլ, եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն մեծ. եւ ասէ կինն զսաւուղ, ընդէ՞ր խաբեցեր զիս եւ դու սաւուղ ես։
¹³Եւ ասէ ցնա արքայ՝ մի́ երկնչիր, ասա զո՞ տեսեր։ եւ ասէ ցնա կինն. աստուա́ծս տեսանեմ ելեալս յերկրէ։
¹⁴եւ ասէ ցնա՝ զի՞նչ գիտացեր։ եւ ասէ ցնա. ա́յր ուղղորդ ելեալ յերկրէ, եւ արկեալ զիւրեւ կրկնոց։ Եւ ծանեա́ւ սաւուղ եթէ սամուէլ է նա. եւ անկաւ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր՝ եւ եպա́գ նմա երկիր։

¹⁵Եւ ասէ սամուէլ ցսաւուղ. զի՞ լլկեցեր զիս ելանե́լ ինձ։ եւ ասէ սաւուղ, նեղեա́լ եմ յոյժ, եւ այլազգիք պատերազմին ընդիս. եւ ա(ստուա)ծ հեռացա́ւ յինէն, եւ ո́չ լուաւ ինձ՝ ո́չ մերգարէիւք եւ ո́չ երազովք. եւ արդ կոչեցի զքեզ ցուցանել ինձ զի՞նչ գործեցից։
¹⁶Եւ ասէ սամուէլ. զի՞ հարցանես զիս. եւ տ(է)ր հեռացա́ւ ՛ի քէն, եւ եղեւ ընդ ընկերի քում։
¹⁷եւ արար ընդ քեզ տ(է)ր ո(ր)պ(էս) խօսեցաւ յիմ ձեռն. եւ պատառեսցէ́ տ(է)ր զթագաւորութի(ւն)դ ՛ի ձեռաց քոց, եւ տացէ́ զդա ընկերի քում դաւթի.
¹⁸զի ո́չ լուար ձայնի տ(եառ)ն, եւ ո́չ արարեր զսրտմտութի(ւն) բարկութե(ան) ն(ո)ր(ա) յամաղեկ. Վ(ա)ս(ն) ա́յնր բանի արար քեզ տ(է)ր զայդ յաւուր յայսմիկ։

¹⁹եւ մատնեսցէ́ տ(է)ր զի(սրա)էլ քե́ւ հանդերձ ՛ի ձեռս այլազգեացն. եւ վաղիւ՝ դո́ւ եւ որդիք քո ը(ստ) քե́զ անկցին. եւ զբանակն ի(սրաէ)լի տացէ տ(է)ր ՛ի ձեռս այլազգեացն։
²⁰Եւ փութացա́ւ սաւուղ եւ անկաւ յոտնկելեաց ՛ի գետին. եւ զարհուրեցա́ւ յո́յժ ՛ի բանիցն սամուէլի, եւ զօրութի(ւն) ո́չ եւս գոյր ՛ի նմա. զի ո́չ եկեր հաց զտիւն ողջոյն եւ զգիշերն ա(մենայ)ն։
²¹Եւ եմո́ւտ կինն առ սաւուղ՝ եւ ետես զի տագնապեալ էր յոյժ, եւ ասէ ցնա. ահա լուա́ւ աղախին քո ձայնի քում, եւ եդի զոգի իմ ՛ի ձեռին իմում, եւ ունկնդի́ր եղէ բանիցն զոր խօսեցար ընդ իս.
²²եւ արդ լո́ւր եւ դու ձայնի աղախնոյ քոյ, եւ եդից առաջի քո պատառ մի հա́ց եւ կերիցես, եւ եղիցի քեզ զօրութի(ւն). զի երթիցես զճանապարհ քո։

²³Եւ ո́չ կամեցաւ ուտել. եւ բռնադատեցին զնա ծառայքն իւր եւ կինն, եւ լուա́ւ ձայնի ն(ո)ց(ա), եւ յարեա́ւ ՛ի գետնոյն, եւ նստա́ւ յաթոռ։
²⁴Եւ կնոջն սնուցեալ էր ո́րթ մի ՛ի տան, եւ փութացաւ եզե́ն զնա. եւ ա́ռ ալեւր՝ թրեա́ց, եւ եփեաց բաղարջս.
²⁵եւ մատոյց առաջի սաւուղայ, եւ առաջի ծառայից ն(ո)ր(ա), եւ կերան. եւ յարեան գնացի́ն զգիշերն զայն։

¹Եւ ժողովեցին այլազգիքն ա(մենայ)ն զբանակս իւրեանց յափեկ. եւ բանակեցա́ւ ի(սրա)էլ յայենդո́վր յեզրայելի։
²Եւ նախարարք այլազգեացն հարիւրաւորօք եւ հազարաւորօք։ եւ դաւիթ եւ ա́րք իւր երթային յետո́յ ընդ անքուսայ։
³Եւ ասեն նախարարք այլազգեացն. ո՞ են դոքա որ անցանենդ։ եւ ասէ́ անքուս ցնախարա́րս այլազգեացն. ո՞չ դա է դաւիթ ծառայ սաւուղայ արքայի ի(սրաէ)լի. եւ այս՝ երկո́ւ ամք են զի առ մե́զ է, եւ ո́չ ինչ գտի ՛ի դմա յօրէ յորմէհետէ անկա́ւ ՛ի մեզ մինչեւ ցայսօր։

⁴Եւ խոժոռեցան նմա նախարարք այլազգեացն, եւ ասեն ցնա. դարձո́ զայրն, եւ երթիցէ ՛ի տեղի իւր ուր կացուցե́ր զնա անդ. եւ մի́ եկեսցէ ընդ մեզ ՛ի պատերազմ, եւ մի́ լիցի դաւաճան բանակիս։ եւ ի՞ւ հաճիցի դա ընդ տեառն իւրում, եթէ ոչ գլխո́վք արանցդ այդոցիկ։
⁵Ո՞չ այդ դաւի́թ է, որո́ւմ նուագէին ՛ի պա́րըս. եւ ասէին, եթէ եհա́ր սաւուղ զհազարս եւ դաւիթ զբեւրս։
⁶Եւ կոչեա́ց անքուս զդաւիթ, եւ ասէ ցնա. կենդանի́ է տ(է)ր, զի ուղի́ղ եւ բարի́ ես դու յաչս իմ, եւ մո́ւտ քո եւ ե́լ ՛ի բանակի աստ ընդիս. եւ ո́չ գտի ՛ի քեզ չարութի(ւն) յօրէ յորմէ հետէ եկի́ր առիս մինչեւ ցա́յսօր ժամանակի։ Եւ յաչս նախարարացն ո́չ թուիս դու բարւոք.

⁷եւ արդ դարձի́ր եւ ե́րթ ՛ի խաղաղու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ արասցես չարու(թ)ի(ւն) յաչս նախարարաց այլազգեա́ցս։
⁸Եւ ասէ դաւիթ ցանքուս, զի՞նչ արարի քեզ. եւ զի՞նչ գտեր ՛ի ծառայի քում յարե յորմէ հետէ էի́ առաջի քո մինչեւ ցայսօր. զի՞ ոչ գայցեմ պատերազմել ընդ թշնամիս տ(եառ)ն իմոյ արքայի։
⁹Պատասխանի ետ անքուս եւ ասէ ցդաւիթ. գիտեմ զի բարւո́ք թուիս դու յաչս իմ իբրեւ զհրեշտա́կ ա(ստուծո)յ. այլ նախարարք այլազգեացն ասեն, մի́ եկեսցէ ընդ մեզ ՛ի պատերազմ։

¹⁰եւ արդ կանխեա́ դու ընդ առաւօտն, դու եւ ծառա́յք տեառն քոյ որ եկեա́լ են ը(ստ) քեզ, եւ երթա́յք ՛ի տեղին յորում կացուցի զձեզ. եւ բա́ն ինչ յոռութե(ան) մի́ դիցես ՛ի սրտի քում, զի հաճո́յ ես դու առաջի իմ. եւ վաղայարո́յց լինիցիք ՛ի ճանապարհ եւ լուսասցի́ ձեզ եւ գնասջի́ք։
¹¹Եւ կանխեա́ց դաւիթ եւ ա́րք իւր գնա́լ ընդ առաւօտն, եւ պահե́լ զերկիր այլազգեացն։ եւ այլազգիքն ելին պատերազմել ընդ ի(սրաէ)լի։

¹Եւ եղեւ ընդ մտանել դաւթի եւ արա́նց ն(ո)ր(ա) ՛ի սիկիլակ յաւուրն երկրորդի։ եւ ամաղէկ ասպատակեա́ց ՛Ի հարաւակողմն, եւ ՛ի սիկիլակ. եւ եհար զսիկիլակ եւ այրեաց զնա հրով.
²եւ գերեաց զկանայս եւ զա(մենայ)ն ինչ որ ՛ի նմա ՛ի փոքուէ́ մինչեւ ցմեծ. եւ ո́չ սպանին զայր եւ զկին, այլ գերեցին եւ գնացին զճանապարհս իւրեանց։
³Եւ ե́կն դաւիթ եւ ա́րք իւր ՛ի քաղաքն. եւ ահա այրեցեա́լ էր քաղաքն, եւ կանայք ն(ո)ց(ա) եւ ուստերք եւ դստերք իւրեանց գերեա́լք։
⁴եւ ամբարձին դաւիթ եւ արք ն(ո)ր(ա) զձայնս իւրեանց եւ լացին, մինչեւ ո́չ եւս գոյր ՛ի ն(ո)ս(ա) զօրու(թ)ի(ւն) լալոյ։
⁵եւ երկոքին կանայքն դաւթի գերեցան, աքինովամ յեզրայելացի, եւ աբիգեա կին նաբաղու կարմելացւոյ։

⁶Եւ նեղեցաւ դաւիթ յոյժ. զի ասաց ժողովուրդն քարկոծե́լ զնա. եւ զայրացեալ էր ոգի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն իւրաքանչիւր ՛ի վ(ե)ր(այ) ուստերաց եւ դստերաց իւրեանց։ Եւ զօրացա́ւ դաւիթ ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ իւր.
⁷եւ ասէ դաւիթ ցաբիաթար քահանայ՝ որդի աքիմելեքայ. մատո́ զեփուդդ. եւ մատոյց աբիաթար զափուդն առ դաւիթ։
⁸եւ եհարց դաւիթ ՛ի տ(թեն)է, եւ ասէ։ պնդեցա՞յց զկնի գեդդուրա́յն այնորիկ, եթէ հասանիցէ՞մ ն(ո)ց(ա)։ եւ ասէ ցնա տ(է)ր. պնդեա́ց եւ հասանելո́վ հասանես, եւ թափելով թափեսցես։
⁹Եւ գնաց դաւիթ եւ չորեքարեւր արքն որ ընդ նմա, եւ եկին մինչեւ ցհեղեղատն բոսորայ. եւ աւելորդքն զտեղի́ առին։
¹⁰եւ պնդեցա́ւ դաւիթ չորեքհարեւր արամբք. եւ երկերիւր այր մնացին որք նստան յա́յնկոյս հեղեղատին բոսորայ։

¹¹Եւ գտին այր մի եգիպտացի յանդին եւ կալան զնա, եւ ածին առ դաւիթ յանդն. եւ ետուն նմա հաց եւ կերաւ, եւ արբուցին նմա ջուր։
¹²եւ ետուն նմա կոտոր մի պաղատտաց, եւ երկուս չամչեայս՝ եւ կերա́ւ. եւ հաստատեցա́ւ այնու ոգի ն(ո)ր(ա). քանզի չէ́ր կերեալ հաց, եւ ոչ արբեալ ջուր զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։
¹³Եւ ասէ ցնա դաւիթ. ո՞յր ես դու, եւ ուստի՞ ես։ եւ ասէ պատանեակն. եգիպտացի́ եմ ես ծառայ առն ամաղեկացւոյ, եւ եթող զիս տէր իմ. զի նքողեցայ ես այս երրո́րդ օր։
¹⁴եւ մեք ասպատակեցաք ՛ի կողմանս հարաւոյ քերեթայ, եւ ՛ի կողմանս հրէաստանի, եւ ՛ի հարաւակողմ քաղեբայ, եւ զսիկիլակ այրեցա́ք հրով։

¹⁵Եւ ասէ ցնա դաւիթ. եթէ իջուցանիցե՞ս զիս ՛ի գեդդուրն յայն. եւ ասէ ցնա եգիպտացին. երդուի́ր ինձ եթէ ոչ սպանցես զիս, եւ ո́չ մատնեսցես զիս ՛ի ձեռս տեառն իմոյ, եւ իջուցից զքեզ ՛ի գեդդուրն։ եւ երդուա́ւ նմա.
¹⁶եւ իջոյց զնա անդր։ Եւ ահա նոքա ցրուեալ էին ը(ստ) երեսս ա(մենայ)ն երկրի, ուտէին եւ ըմպէին. եւ տօնէին ա(մենայ)ն աւարօքն մեծամեծօք, զոր առին յերկրէն այլազգեաց, եւ յերկրէն յուդայ։
¹⁷Եւ եհա́ս ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) դաւիթ. եւ եհար զն(ո)ս(ա) դաւիթ յելանելոյ արուսեկին մինչեւ ցերեկոյ՝ եւ ՛ի վաղի́ւ անդր, եւ ո́չ ապրերաւ ՛ի ն(ո)ց(ա)է այր. բայց միայն պատանեակք չորեքարեւր հեծան յուղտս եւ փախեան։

¹⁸Եւ թափեա́ց դաւիթ զա(մենայ)ն ինչ զոր առին ամաղեկացիքն. եւ զերկոսին կանայս իւր թափեա́ց դաւիթ։
¹⁹եւ ո́չ սխալեցաւ ՛ի ն(ո)ց(ա)է ՛ի փոքուէ մինչեւ ցմեծ. եւ յուստերաց եւ ՛ի դստերաց, եւ յաւարէն մինչեւ ցա(ստուա)ծ ինչ զոր առին ՛ի ն(ո)ց(ա)է՝ զա(մենայ)ն ինչ դարձո́յց դաւիթ։
²⁰Եւ ա́ռ դաւիթ զա(մենայ)ն հօտս եւ զանդեայս, եւ տանէր առաջի աւարին. եւ աւարին անուն կոչէր՝ թէ այս աւար դաւթի է։
²¹Եւ եկն դաւիթ առ երկերիւրսն լքեա́լս յերթալոյ զկնի դաւթի, եւ նստոյց զն(ո)ս(ա) ՛ի հեղեղատին բոսորայ. եւ ելին ընդ առաջ դաւթի եւ ընդ առաջ զօրո́ւն որ ընդ նմա։ եւ մատեա́ւ դաւիթ առ զօրն, եւ եհարց զողջունէ ն(ո)ր(ա) ՛ի խաղաղու(թ)ի(ւն)։

²²Եւ պատասխանի ետուն նմա ա(մենայ)ն արք ժանտք եւ անզգա́մք յարանց պատերազմողաց որք երթեալ էին ընդ դաւթի, եւ ասեն. եթէ զի ո́չ եղեն հետամուտ ընդ մեզ, ո́չ տացուք դոցա յաւարէ աստի զոր թափեցաք. բայց եթէ զիւրաքանչիւր զկին եւ զորդիս առցեն եւ գնասցեն ՛ի բա́ց։
²³Եւ ասէ դաւիթ. մի արասցի այդպէս եղբարք իմ, յետ մատնելոյ զն(ո)ս(ա) մեզ տ(եառ)ն, եւ պահելոյ զմեզ. եւ մատնեաց տ(է)ր ՛ի ձեռս մեր զգեդդո́ւրն եկեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։
²⁴եւ ո՞ անսասցէ բանիցդ ձերոց այդոցիկ, զի ո́չ ինչ են ընդ հատ ՛ի ձէնջ. քանզի ըստ մասին երթալոյն ՛ի պատերազմ, նո́յնպէս եղիցի մասն վանապանին. ըստ նմի́ն օրինակի բաժանեսցին։

²⁵Եւ եղեւ յօրէ յայնմանէ եւ անդր՝ իբրեւ օրէ́նք եւ իրաւո́ւնք ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի մինչեւ ցայսօր։
²⁶Եւ եկն դաւիթ ՛ի սիկիլակ. եւ առաքեաց յաւարէ անտի ծերոցն յուդայ, եւ ընկերաց իւրոց, եւ ասէ. այդ ձեզ օրհնու(թ)ի́(ւն) յաւարէ թշնամեաց տ(եառ)ն,
²⁷որ ՛ի բեթելդ էք, եւ յռամաթ հարաւոյ, եւ որք յեթեր,
²⁸եւ յարոեր, եւ որք յեփթամովթ, եւ որք յեսթամա.
²⁹եւ որք յերաքէլ, եւ որք ՛ի քաղաքս յերեմելացւոյն, եւ որք ՛ի քաղաքս կինեցւոյն.
³⁰որք ՛ի հռամա, եւ որք ՛ի բովրանս, եւ որք յանաթաք.
³¹եւ որք ՛ի քեբրոն. եւ որք յա(մենայ)ն տեղիս՝ ընդ որ շրջեցաւ դաւիթ ի́նքն եւ արք իւր։

¹Եւ այլազգիքն պատերազմէի́ն ընդ ի(սրաէ)լի. եւ փախեա́ն արք ի(սրաէ)լի յերեսաց այլազգեացն. եւ անկանէին վիրաւորք ՛ի լերին գեղբուա։
²Եւ հասին այլազգիքն ՛ի սաւուղ եւ յորդիսն ն(ո)ր(ա), եւ հարին այլազգիքն զյովնաթան եւ զամինադաբ եւ զմելքիսաւէ́ զորդիս սաւուղայ։
³եւ ծանրացաւ պատերազմն ՛ի վ(ե)ր(այ) սաւուղայ։ եւ գտին զնա ա́րք կորովիք աղեղնաւորք՝ եւ վիրաւորեցաւ ընդ կարաւանդսն ՛ի ներքս։
⁴Եւ ասէ սաւուղ ցկապարՃակիրն իւր. մերկեա́ զսուր քո եւ խոցեա́ զիս նովաւ. գուցէ́ գայցեն անթլփատքն եւ խոցոտիցեն զիս, եւ խաղայցեն զինեւ։ եւ ո́չ կամեցաւ կապարճակիրն՝ քանզի երկեա́ւ յոյժ. եւ ա́ռ սաւուղ զսուսերն իւր եւ անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։

⁵Իբրեւ ետես կապարճակիրն եթէ մեռաւ սաւուղ՝ անկա́ւ եւ նա ՛ի վ(ե)ր(այ) սուսերին իւրոյ եւ մեռա́ւ ընդ նմա։
⁶Եւ մեռա́ւ սաւուղ՝ եւ երեքեան որդիք ն(ո)ր(ա), եւ կապարճակիրն իւր. եւ ա(մենայ)ն արք ն(ո)ր(ա) յաւուր յայնմիկ ՛ի միասին։
⁷Եւ իբրեւ տեսին արք ի(սրաէ)լի որ յա́յնկոյս հովտացն, եւ որ յա́յնկոյս յորդանանու. եթէ փախեան արք ի(սրաէ)լի, եւ թէ մեռաւ սաւուղ՝ եւ որդիք մորա, թողին զքաղաքս իւրեանց եւ փախեան. եւ ելին այլազգիքն եւ բնակեցան ՛ի նոսա։
⁸Եւ եղեւ ՛ի վաղիւ անդր եկին այլազգիքն մերկացուցանել զդիակունսն. եւ գտին զսաւուղ եւ զերի́ս որդիս ն(ո)ր(ա) անկեալս ՛ի լերին գեղբուայ.

⁹դարձուցին զնա, եւ մերկացուցին զհանդերձ ն(ո)ր(ա), եւ հատին զգլուխ ն(ո)ր(ա). եւ առաքեցին յերկիրն այլազգեաց շուրջանակի աւետաւորս ՛ի կուռս իւրեանց՝ եւ ՛ի ժողովուրդն։
¹⁰եւ եդին զկարասին ն(ո)ր(ա) յաստարտիոնն, եւ զմարմինս ն(ո)ց(ա) կախեցին զպարսպէն բեթսանայ։
¹¹Եւ լուան զնոցանէն բնակիչք յաբիսայ գաղաադացւոց զոր ինչ արարին այլազգիքն ընդ սաւուղ։
¹²եւ յարեան ա(մենայ)ն այր զօրու(թ)ե(ան), եւ գնացին զգիշերն ա(մենայ)ն. եւ առին զմարմինն սաւուղայ եւ զմարմինն յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա) ՛ի պարսպէն բեթսանայ, եւ բերին զն(ո)ս(ա) յաբիս. եւ այրեցին զն(ո)ս(ա) անդ։

¹³Եւ առին զոսկերս նոցա եւ թաղեցին զնոսա ընդ անդիւն յաբիսայ. եւ պահեցին զեւթն օր։