¹ՅԱ́ԿՈՎԲՈՍ ԱՍՏՈՒԾՈՅ եւ տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ծառա́յ. երկոտասան ազգացդ որ ՛ի սփի́ւռդ էք՝ ողջո́յն։
²Ամենա́յն ուրախութե(ան) արժանի́ համարիջիք ե́ղբարք, յորժամ պէսպէ́ս փորձու(թ)ե(ան)ց ՛ի մէջ անկանիցիք։
³գիտասջի́ք զի հանդէս ձերոյ հաւատոցն յօրինեալ գործէ զհամբերութի(ւն)։
⁴Իսկ համբերութի(ւ)ն գո́րծ կատարեալ ունիցի. զի իցէք ողջանդա́մք եւ կատարեալք, եւ ո́չինչ իւիք նուազեալք։
⁵Ապա թէ ոք ՛ի ձէնջ իցէ նուազեալ յիմաստու(թեն)է, խնդրեսցէ յա(ստուածո)յ՝ որ տայն ամ(ենայն)ի առատապէս՝ եւ ո́չ նախատէ. եւ տացի́ նմա։
⁶Բայց խնդրեսցէ հաւատովք՝ եւ մի́ երկմտեասցէ. զի որ երկմիտն է՝ նմա́ն է հողմակոծեալ եւ տատանեալ ալեաց ծովու։

⁷մի́ ակն կալցի մարդն այն առնուլ ինչ յա(ստուածո)յ.
⁸զի այր երկմիտ՝ առանց հաստատու(թ)ե́(ան) է յամ(ենայն) ճանապարհս իւր։
⁹Պարծեսցի́ եղբայր խոնարհ ՛ի բարձրութի(ւ)ն իւր,
¹⁰եւ որ մեծատունն իցէ ՛ի խոնարհու(թ)ի́(ւն) իւր. քանզի իբրեւ զծաղիկ խոտոյ անցանիցէ։
¹¹Զի ծագեաց արեւ հանդերձ խորշակաւ՝ եւ ցամաքեցո́յց զխոտն, եւ թօթափեցաւ ծաղիկն ն(ո)ր(ա), եւ կորեա́ւ վայելչու(թ)ի(ւն) երեսաց ն(ո)ր(ա). նո́յնպէս եւ մեծատունն հանդերձ շահիւքն իւրովք թարշամնեսցի։
¹²Երանեա́լ է այր որ համբերիցէ փորձանաց. զի եթէ ընտիր եւս գտանիցի, առցէ զպսակն կենաց՝ զոր խոստացաւ սիրելեաց իւրոց տ(է)ր։

¹³Մի́ ոք որ ՛ի փորձութե(ան) իցէ, ասիցէ՝ թէ յա(ստուածո)յ փորձիմ. զի ա(ստուա)ծ անփո́րձ է չարեաց. փորձէ նա՝ եւ ո́չ զոք։
¹⁴իւրաքանչիւրոք փորձի՝ առ ՛ի յիւրո́ցն ցանկութե(ան)ց ձգեալ եւ պատրեալ։
¹⁵ապա այնուհետեւ ցանկու(թ)ի(ւ)ն յղացեալ՝ զմե́ղս ծնանի. եւ մեղքն կատարեալ՝ զմա́հ ծնանին։
¹⁶Մի́ խաբիք եղբա́րք իմ սիրելիք,
¹⁷զի ամ(ենայն) տուրք բարիք եւ ամ(ենայն) պարգեւք կատարեալք՝ ՛ի վերո́ւստ են իջեալ առ ՛ի հօրէ́ն լուսոյ. յորում չի́ք փոփոխումն՝ եւ կա́մ շրջելոյ ստուեր։
¹⁸Կամեցեալ ծանա́ւ զմեզ բանիւքն ճշմարտութե(ան)՝ լինել մեզ պտո́ւղ ինչ ստացուածոց նորա.
¹⁹գիտասջի́ք ե́ղբարք իմ սիրելիք։
²⁰զի բարկութի(ւն) մարդոյ զարդարու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ ո́չ գործէ։

²¹Որով ՛ի բա́ց թօթափեալ զամ(ենայն) աղտեղութի(ւն) եւ զյաւելուածս չարեաց, հեղութ(եամ)բ ընդունիջի́ք զբանն ընտաբոյս. որ կարօղն է կեցուցանե́լ զոգիս ձեր։
²²լինիջի́ք առնելի́ք բանին, եւ մի́ լսելիք միայն համարեսջիք յանձինս։
²³Զի եթէ ոք լսօղ միա́յն իցէ բանին՝ եւ ոչ առնելի, նման է նա մարդոյ որ պշուցեալ հայիցի́ ընդ երեսս իւր՝ որ ծնանիցին ՛ի հայելւոջ.
²⁴զի հայեցեալ ետես զինքն, եւ զա́նց արար, եւ անդէն մոռացա́ւ թէ որպիսի ոք էր։
²⁵Իսկ որ յառեալ ՛ի կատարեա́լ օրէնս ազատութե(ա)ն հայիցի. եւ ՛ի նմին կացցէ, ո́չ եղեւ նա լսօղ մոռացութե(ա)ն, այլ առնելի́ գործոյն։ նա՝ յառնելն իւրում լիցի երանելի́։

²⁶Եթէ ոք կամիցի կրօնաւոր լինել, եւ ո́չ սանձահարեսցէ զլեզու իւր, այլ զբաղեցուցանիցէ զսիրտն իւր, այնպիսուոյն վայրապա́ր է կրօնաւորու(թ)ի(ւ)ն։
²⁷Կրօնաւորութի(ւն) սո́ւրբ եւ անարատ՝ առ ՛ի յա(ստուածո)յ եւ ՛ի հօրէ՝ ա́յս է, այցելո́ւ լինել որբոց եւ այրեաց ՛ի նեղութե(ան) իւրեանց, անարա́տ պահել զանձն յաշխարհէ։

¹Եղբա́րք իմ, մի́ աչառանօք ունիցիք զհձաւատսն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որ տ(է)րն է փառաց։
²Եթէ մտցէ ՛ի ժողովուրդ ձեր այր՝ որ ունիցի մատանի́ ոսկի եւ հանդերձս պայծառս, մտանիցէ անդր եւ աղքա́տ ոք ՛ի հանդերձս աղտեղիս,
³հայիցիք ընդ ա́յն՝ որ ունիցի զհանդերձսն պայծառս. եւ ասիցէք՝ եթէ դու նի́ստ աստ պատուո́վ. եւ ցաղքատն ասիցէք՝ եթէ յո́տն կաց այտի. կամ թէ՝ եկ նի́ստ առ պատուանդանիս իմում։
⁴ո՞չ խղճիցէք յանձինս, եւ լինիցիք դատաւորք չարացն խորհրդոց։
⁵Լուարո́ւք ինձ եղբա́րք իմ սիրելիք. ոչ ապաքէն ա(ստուա)ծ ընտրեաց զաղքա́տս աշխարհիս, որ են մեծատո́ւնք հաւատովք, եւ ժառանգաւորք արքայու(թ)ե(ան)ն՝ զոր խոստացաւ սիրելեաց իւրոց։

⁶եւ դուք անարգէ́ք զաղքատս։ Ոչ մեծատո́ւնք յաղթահարեն զձեզ՝ եւ նոքա́ քարշեն զձեզ ՛ի դատաստան։
⁷ո́չ ն(ո)ք(ա) հայհոյեն զբարւոք անունն՝ որ կոչեցեալ է ՛ի վերայ ձեր։
⁸Ապա թէ զօրէնսն կատարիցէք զարքունական ըստ գրոց, եթէ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո, բարւո́ք առնէք։
⁹իսկ եթէ աչառիցէք, մե́ղս գործէք՝ յանդիմանեալք յօրինացն իբրեւ օրինազանցք։
¹⁰Որ ոք զամ(ենայն) օրէնսն պահիցէ, եւ միո́վ իւիք ինչ գթիցէ, եղեւ ամ(ենայն) օրինացն պարտապան։
¹¹Զի որ ասացն՝ թէ մի́ սպանանիցես, ասաց թէ եւ մի́ շնայցես. զի եթէ սպանանիցես ո́չ՝ բայց շնայցես, եաղեր յանցաւո́ր օրինացն։

¹²Աիյնպ(է)ս խօսեցարո́ւք՝ եւ այնպ(է)ս արարէ́ք, ո(ր)պ(էս) զի ազատու(թ)ե(ան) օրինօք իցէք դատելոց։
¹³զի անողո́րմ դատաստան լինելոց է այնմ, որ ո́չ առնիցէ զողորմու(թ)ի(ւն). քանզի բարձրի գլո́ւխ պարծի ողորմու(թ)ի(ւն) առ դատաստանաւն։
¹⁴Զի՞նչ օգուտ իցէ եղբա́րք իմ եթէ ասիցէ ոք հաւատս ունել՝ եւ գործս ո́չ ունիցի. միթէ կարիոցե՞ն հաւատքն ապրեցուցանել զնա։
¹⁵Եթէ եղբայր ոք կամ քոյր՝ իցեն մե́րկք կ(ա)մ կարօտեալ աւո́ւրն կերակրոյ,
¹⁶ասիցէ ոք ՛ի ձէնջ ցն(ո)ս(ա). երթա́յք խաղաղու(թեամ)բ՝ ջեռարո́ւք եւ յագեցարո́ւք. եւ տայցէք ո́չ ն(ո)ց(ա) զպէտս մարմնոյն, զի՞նչ օգուտ իցէ։
¹⁷սոյնպէս եւ հաւատք՝ եթէ գործս ո́չ ունիցին, մեռեա́լ են առանձինն։

¹⁸Այլ թերեւս ասիցէ ոք. եթէ դու հաւատս ունիս՝ եւ ես գո́րծս ունիմ. ցո́յց ինձ զհաւատսն քո առանց գործոց, եւ ես ցուցի́ց քեզ ՛ի գործոց իմոց զհաւատսն։
¹⁹Դու հաւատաս՝ զի մի́ է ա(ստուա)ծ, բարւո́ք առնես. եւ դե́ւք հաւատան՝ եւ սարսեն։
²⁰Կամիս գիտել՝ ո́վ մարդ սնոտի, զի հաւատք առանց գործոց դատարկ են։
²¹Աբրահամ հայր մեր ո՞չ ապաքէն ՛ի գործո́ց արդարացաւ՝ հանեալ ՛ի սեղան զորդին իւր զիսահակ պատարագ։
²²Տեսանե՞ս՝ զի հաւա́տքն եղեն գործակից գործոց ն(ո)ր(ա). եւ ՛ի գործոց անտի հաւա́տքն կատարեցան։
²³եւ կատարեցաւ գիրն՝ որ ասէ. հաւատաց աբրահամ յա(ստուա)ծ, եւ համարեցա́ւ նմա յարդարու(թ)ի(ւն). եւ կոչեցաւ բարեկա́մ ա(ստուածո)յ։

²⁴Տեսանէ՞ք՝ զի ՛ի գործոց արդարանայ մարդ՝ եւ ո́չ ՛ի հաւատոց միայն։
²⁵Սոյնպէս եւ րախա́բ պոռնիկ՝ ոչ ապաքէն ՛ի գործո́ց արդարացաւ, ընկալեալ զլրտեսսն՝ եւ ընդ ա́յլ ճանապարհ արձակեաց։
²⁶Զօրինակ մարմին առանց հոգւոյ մեռեալ է, սոյնպէս եւ հաւա́տք առանց գործոց մեռեա́լ են։

¹Մի́ բազում վարդապետս լինե́լ եղբա́րք իմ, գիտասջի́ք՝ զի մե́ծ դատաստան ընդունելոց եմք.
²քանզի բմազո́ւմ ինչ յանցանեմք ամենեքեան։ Եթէ ոք բանիւ ո́չ յանցանիցէ՝ նա́ է մարդ կատարեալ, որ կարօղն է սանձահարե́լ զամ(ենայն) մարմին իւր։
³Տե́ս՝ զի ձիոյ սանձս ՛ի բերան դնեմք՝ առ անսալո́յ ն(ո)ց(ա) մեզ, եւ զամ(ենայն) մարմինս ն(ո)ց(ա) նուաճեմք։
⁴Ահաւասիկ եւ նաւք՝ որպիսի՞ ինչ են, եւ ՛ի սաստիկ հողմոց վարին. եւ փո́քր թեւովն շրջին՝ յո́ր կոյս եւ միտք ուղղչին կամիցին։
⁵Սոյնպէս եւ լեզու՝ փոքր ինչ անդա́մ է՝ եւ մեծամեծս բարբառի. ահա եւ սակաւ ինչ հուր զորպիսի́ անտառս հրդեհէ։

⁶եւ լեզու հուր՝ զա́րդ անիրաւութե(ան), լեզու հաստատեալ է յանդամս մեր, որ զամ(ենայն) մարմինն ապականէ, եւ վառէ հրով զանիւ ծննդեան, եւ բորբոքեալ տոչորի́ ՛ի գեհենի։
⁷Ամենայն բնու(թ)ի(ւն) գազանա́ց, եւ թռչնոց, եւ սողնոց, եւ որ ՛ի ծովու են, հնազանդեա́լ է՝ եւ հնազանդի́ մարդկեղեն բնու(թ)ե(ան)։
⁸Բայց զլեզու մարդկան ո́չոք կարէ հնազանդել, զչարն եւ զանկարգն՝ եւ զլի́ թունօք մահաբերին։
⁹Նովաւ օրհնեմք զտ(է)րն եւ զհայր. եւ նովաւ անիծանեմք զմարդիկ որ ըստ նմանութե(ան) ա(ստուածո)յ արարան։
¹⁰՛ի նմի́ն բերանոյ ելանեն օրհնութի(ւն)ք եւ անէծք։ ո́չ է պարտ եղբարք իմ այսմ այսպէս լինել։
¹¹Մի թէ՝ աղբե́ւր անտստին ՛ի միոյ ականէ բղխիցէ քաղցր եւ դառն։

¹²միթէ մա́րթ ինչ իցէ եղբա́րք իմ՝ թզենւոյ ձէ́թ բերել, կամ որթոյ թուզ, եւ ո́չ աղտաղտին տեղւոյ ջուր քաղցր առնել։
¹³Ո՞վ իցէ իմաստուն եւ հանճարեղ ՛ի ձեզ, ցուցցէ́ ՛ի բարւոք գնացից իւրոց զգործս իւր հեզութ(եամ)բ՝ իմաստու(թ)ե(ան)։
¹⁴Ապա թէ նախա́նձ՝ եւ դառնութի(ւն) եւ հակառակութի(ւն) ունիցիք ՛ի սիրտս ձեր, մի́ պարծիք սուտ առնել զճշմարտու(թ)ի(ւն)։
¹⁵Ո́չ է իմաստութի(ւն)ս այս իջեալ ՛ի վերուստ. այլ երկրաւո́ր՝ շնչաւոր՝ եւ դիւակա́ն։
¹⁶զի ուր հեռ եւ նախանձ, ա́նդ է անկարգու(թ)ի(ւն)՝ եւ ամ(ենայն) իրք չարք։

¹⁷Իսկ վերին իմաստութի(ւ)ն, նախ՝ զի սո́ւրբ է, եւ ապա խաղաղարա́ր, հե́ղ, դիւրահաւա́ն, լի́ ողորմութ(եամ)բ եւ պտղովք բարեաց, անխի́ղճ, առանց կեղծաւորութե(ան).
¹⁸պտո́ւղ արդարութե(ան) խաղաղութ(եամ)բ սերմանի այնոցիկ՝ որ առնեն զխաղաղութի(ւն)ի́։

¹Ուստի́ պատերազմունք՝ եւ ուստի́ կռիւք ՛ի ձեզ. ոչ յայդպիսի ցանկու(թ)ե(ան)ց ձերոց՝ որ զօրացեալ են յանդամս ձեր։
²Ցանկայք, եւ ո́չ ունիք. սպանանէք եւ նախանձիք, եւ ո́չ կարէք հասանել. պատերազմիք կռուիք՝ եւ ո́չ ունիք, վասն զի ո́չ խնդրէք։
³խնդրէք եւ ո́չ առնուք, վ(ա)ս(ն) զի չարաչա́ր խնդրէք. զի անդէն ՛ի ցանկութի(ւն)ս ձեր մաշեսջիք։
⁴Շնացօղք՝ ոչ գիտէք՝ զի սէր աշխարհիս այսորիկ թշնամութի(ւն) է առ ա(ստուա)ծ։ զի որ ոք կամիցի սիրել զաշխարհ, թշնամի́ առնէ զանձն իւր ա(ստուածո)յ։
⁵Կամ թէ վայրապա́ր համարիցիք՝ զոր ասէ գիրն առ նախանձ ինչ, որում փափաքէ́ հոգին՝ որ բնակեաց ՛ի մեզ,

⁶տալ զառաւել շնորհսն։ վ(ա)ս(ն) որոյ ասէ. տ(է)ր ամբարտաւանից հակառակ կայ, տայ շնորհս խոնարհաց։
⁷Հնազանդեցայք այսուհետեւ ա(ստուածո)յ, եւ կացէ́ք հակառակ չարախօսին, եւ լիցի փախստակա́ն առ ՛ի ձէնջ։
⁸մերձեցարո́ւք առ ա(ստուա)ծ, եւ մերձեսցի́ առ ձեզ։ Սրբեցէ́ք զձեռս մե́ղաւորք, եւ ուղի́ղ արարէք զսիրտս՝ ե́րկմիտք։
⁹տառապեցարո́ւք, սգացարո́ւք, եւ լացէ́ք. ծաղր ձեր ՛ի սո́ւգ դարձցի, եւ ուրախութի(ւն) ձեր ՛ի տրտմութի(ւն)։
¹⁰խոնարհեցարո́ւք առաջի տ(եառ)ն՝ եւ բարձրացուսցէ́ զձեզ։

¹¹Մի́ բամբասէք զմիմեանս ե́ղբարք. որ բամբասէ զեղբայր իւր, կամ դատի զեղբայր իւր, զօրէնսն դատի. իսկ եթէ զօրէնսն դատիցիս, ո́չ առնելի օրինացն ես՝ այլ դատաւո́ր։
¹²Մի է օրէնսդիր եւ դատաւոր, որ կարօղն է փրկել եւ կորուսանել։
¹³դու ո՞ ես՝ որ դատիս զընկերն։
¹⁴որք ո́չ գիտէք զվաղիւն,
¹⁵որպիսի՞ ինչ իցեն կեանք ձեր. զի իբրեւ զմրրիկ էք, որ առ սակաւ մի երեւեալ՝ եւ ապականեալ։ փոխանակ զի ասէիք՝ եթէ տ(է)ր կամեսցի, կեցցո́ւք եւ արասցուք զայս ինչ՝ կամ զայն։
¹⁶եւ արդ՝ պարծիք յամբարտաւանու(թ)ե(ան) ձերում։ ամ(ենայն) ինչ այնպիսի պարծանք՝ չարու(թ)ի(ւն) են։
¹⁷Որ ոք գիտիցէ զբարին՝ եւ ո́չ առնիցէ, մե́ղք են նմա։

¹Արդ՝ այսուհետեւ մե́ծատունք՝ լացէք եւ ողբացէ́ք ՛ի վերայ թշուառու(թ)ե(ան)ցն, որ գալոց են ՛ի վերայ ձեր։
²Զի մեծութի(ւն)դ ձեր՝ յոչի́նչ է, եւ հանդերձ ձեր կերակո́ւր ցեցոյ։
³եւ արծաթ ձեր եւ ոսկի՝ ժանկահար, եւ ժանկն ն(ո)ց(ա) լիցի ձեզ ՛ի վկայութի(ւն), եւ կերիցէ́ զմարմինս ձեր. իբրեւ զհո́ւր գանձեցէք աւուրցն յետնոց։
⁴Ահաւասիկ վարձք մշակաց որ գործեն զանդս ձեր՝ առ ձե́զ են. զրկեալն ՛ի ձէնջ աղաղակէ́, եւ բողոք հընձողացն եհա́ս յականջս տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց։
⁵Փափկացայք ՛ի վերայ երկրի՝ եւ զբօոսա́յք. սնուցէք զսիրտս ձեր՝ իբրեւ աւուր սպանման։
⁶զրկեցէք սպանէք զարդարն, որ ո́չ կայր ձեզ հակառակ։

⁷Երկայնամի́տ լերուք եղբա́րք իմ մինչեւ ՛ի գալուստն տ(եառ)ն։ ահա մշակ երկայնամտեա́լ սպասէ պատուական պտղոյն երկրի, մինչեւ առցէ́ զկանուխ եւ զանագան։
⁸Երկայնամտեցէ́ք եւ դո́ւք, հաստատեցէ́ք զսիրտս ձեր. զի գալուստն տ(եառ)ն մերձեա́լ է։
⁹Մի́ տրտմեցուցանէք զմիմեանս ե́ղբարք, զի մի́ դատիցիք. ահաւասիկ դատաւորն առ դո́ւրս կայ։
¹⁰Օրինա́կ առէք ե́ղբարք՝ չարչարանաց եւ երկայնմտու(թ)ե(ան) զմարգարէսն, որք խօսեցան յանուն տ(եառ)ն։
¹¹Ահաւասիկ երամնե́մք համբերողաց. զհամբերու(թ)ի(ւ)ն յովբայ լուարուք՝ եւ զկատարումն տ(եառ)ն տեսէ́ք. զի բազմագութ է տ(է)ր՝ եւ ողորմա́ծ։

¹²Յառաջ քան զամ(ենայն) ինչ եղբա́րք իմ, մի́ երդնուցուք, մի́ յերկինս, մի́ յերկիր, մի́ յայլ ինչ երդումն, այլ եղիցի ձեր այոյն՝ այո́. եւ ոչն՝ ո́չ. զի մի́ ՛ի կեղծաւորութի(ւն) ինչ անկանիցիք։
¹³Վշտանայցէ ոք ՛ի ձէնջ, յաղօ́թս կայցէ. բերկրիցի ոք, սաղմո́ս ասասցէ։
¹⁴հիւանդանայցէ ոք ՛ի ձէնջ՝ կոչեսցեն զերիցունս եկեղեցւոյն, եւ արասցեն ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) աղօթքս, օծցե́ն իւղով յանուն տ(եառ)ն.
¹⁵եւ աղօթքն հաւատովք՝ փրկեսցէ զաշխատեալսն, եւ յարուսցէ զնա տ(է)ր. եւ եթէ մեղս ինչ իցէ գործեալ՝ թողցին նմա։
¹⁶Խոստովա́ն եղերուք միմեանց զմեղս, եւ աղօ́թս արարէք ՛ի վերայ միմեանց, ո(ր)պ(էս) զի բժշկեսջիք. քանզի յո́յժ զօրաւոր են աղօթք արդարոց յօգնականութի(ւն)։

¹⁷Եղիայ մա́րդ էր իբրեւ զմեզ չարչարելի́. եւ յաղօթս եկաց, եւ ո́չ տեղեաց յերկիր զերիս ամս եւ զվեց ամիս։
¹⁸եւ դարձեալ եկաց յաղօթս՝ եւ ետո́ւն երկինք զանձրեւ՝ եւ բուսոյց երկիր զպտուղ իւր։
¹⁹Եղբա́րք իմ, եթէ ոք ՛ի ձէնջ մոլորեսցի ՛ի ճանապարհէ ճշմարտու(թ)ե(ան), եւ դարձուսցէ ոք զնա.
²⁰գիտասցէ́ զի որ դարձուսցէ́ զմեղաւորն ՛ի մոլորու(թ)ե(ան) ճանապարհէն իւրմէ, փրկեսցէ զոգի իւր ՛ի մահուանէ, եւ ծածկեսցէ զբազմու(թ)ի(ւն) մեղաց։