¹ԶԲԱՆՆ ԱՌԱՋԻՆ ԶՈՐ արարի վասն ամենայնի ո́ թէոփիլէ. զոր սկսաւ յ(իսու)ս առնե́լ եւ ուսուցանել.
²մինչեւ յօրն պատուիրելոյ առաքելոցն ՛ի ձեռն հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ, զորս ընտրեացն, եւ վերացա́ւ։
³Որոց յանդիմա́ն կացոյց զինքն կենդանի́ յետ չարչարանացն իւրոց, ՛ի բազում արուեստս, յաւուրս քառասուն երեւել ն(ո)ց(ա)՝ եւ ասել վասն արքայութե(ան)ն ա(ստուածո)յ։
⁴Եւ ՛ի հաղորդել ընդ ն(ո)ս(ա) հացիւ, պատուէր տայր ն(ո)ց(ա)՝ յե(րուսաղէ)մէ մի́ մեկնել, այլ սպասե́լ աւետեացն հօր՝ զոր լուարուքն յինէն։
⁵Զի յովհաննէս մկրտեաց ՛ի ջուր. այլ դուք մկրտիցիք ՛ի հոգի́ն ս(ուր)բ, ո́չ յետ բ(ա)զ(ու)մ ինչ աւուրցս այսոցիկ։

⁶Եւ նոքա մատուցեալ հարցանեին զնա՝ եւ ասէին. տ(է)ր՝ եթէ ՛ի ժամանակի՞ աստ յայսմիկ հասուցանելոց իցես զարքայու(թ)ի(ւ)ն ի(սրաէ)լի։
⁷Ասէ ցն(ո)ս(ա). ո́չ է ձեզ գիտել զժամս եւ զժամանակս, զոր հայր եդ յիւրո́ւմ իշխանութե(ան)։
⁸այլ առջիք զօրութի(ւն) ՛ի հասանել հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ ՛ի վերայ ձեր. եւ եղիջիք ինձ վկայք յե(րուսաղէ)մ, եւ յամ(ենայն) հրէաստանի՝ եւ ՛ի սամարիայ, եւ մինչեւ ՛ի ծագս երկրի։
⁹Եւ զայս իբրեւ ասաց՝ մինչ դեռ հայէին նոքա՝ վերացա́ւ. եւ ամպն կալա́ւ զնա յաչաց ն(ո)ց(ա)։
¹⁰Եւ մինչդեռ պշուցեալ հայէին ընդ երկինս երթալոյ նորա, եւ ահաւասիկ արք երկու երեւեցան ն(ո)ց(ա) ՛ի հանդերձս սպիտակս,

¹¹որք եւ ասացինն. ա́րք գալիլեացիք՝ զի՞ կայք հայեցեալ ընդ երկինս. Այս յ(իսու)ս՝ որ վերացաւն ՛ի ձէնջ յերկինս, սոյնպէս եկեսցէ́ զորօրինակ տեսէք զնա երթեալ յերկինս։
¹²Ապա դարձա́ն յերուսաղէմ յանուանեալ լեռնէն ձիթենեաց. որ է մե́րձ յե(րուսաղէ)մ ըստ շաբաթուն ճանապարհի։
¹³Եւ իբրեւ մտին, ելին ՛ի վերնատունն ուր վա́նքն իսկ էին. Պետրոս, եւ յա́կովբոս. եւ յովհաննէս, եւ անդրէ́աս. փիլի́պպոս, եւ թո́վմաս. բարթողոմէոս, եւ մատթէ́ոս. յակովբոս ալփէան, եւ շմաւոն նախանձայոյղ, եւ յո́ւդա յակովեան։
¹⁴Սոքա ամենեքեան էին հանապազորդեալ միաբան յաղօթս հանդերձ կանամբք, եւ մարեմաւ մա́րբն յ(իսու)սի՝ եւ եղբարբք նորա։

¹⁵Եւ յաւուրսն յայնոսիկ յարուցեալ պետրոս ՛ի մէջ եղբարցն՝ ասէ. եւ էր անդ բազմութի(ւն) անուանց իբրեւ հարեւր եւ քսանից։
¹⁶Ա́րք եղբարք՝ պարտ էր կատարե́լ գրոյն. զոր յառաջագոյն ասա́ց հոգին ս(ուր)բ ՛ի բերանոյ դաւթի, վ(ա)ս(ն) յուդայի՝ որ եղեւ առաջնորդ ունելեա́ցն յ(իսու)սի.
¹⁷զի ՛ի թիւս մեր է́ր ընդ մեզ, եւ հասեա́լ էր նմա վիճա́կ պաշտամանս այսորիկ։
¹⁸Սա՝ ստացաւ գեաւղ ՛ի վարձուց անիրաւութե(ան). եւ ուռուցեալ հերձաւ ը(նդ) մէջ՝ եւ հեղա́ւ ամ(ենայն) փոր ն(ո)ր(ա)։
¹⁹եւ յայտնի́ եղեւ ամենեցուն որ բնակեալ են յե(րուսաղէ)մ. մինչեւ կոչե́լ գեաւղջն այնմիկ բարբառովն իւրեանց ակեղդամա. ա́յսինքն է՝ գեաւղ արեան։

²⁰Զի գրեա́լ է ՛ի գիրս սաղմոսաց. եղիցի բնակութի(ւն) ն(ո)ր(ա) աւերակ, եւ մի́ ոք իցէ որ բնակիցէ ՛ի նմա. եւ զկարգ նորա առցէ ա́յլ։
²¹Արդ՝ պա́րտ է յարանցս յայսցանէ եկելոցս ը(նդ) մեզ յամ(ենայն) ժամանակի, յորում մո́ւտ եւ ե́լ առ մեզ տ(է)ր յ(իսու)ս.
²²սկսեալ ՛ի մկրտութ(են)էն յովհաննու մինչեւ յօրն՝ յորում վերացաւ ՛ի մէնջ, վկա́յ յարութե(ան) ն(ո)ր(ա) ընդ մեզ լինել միում ՛ի սոցանէ։
²³Եւ կացուցին երկո́ւս. զյովսեփ՝ որում բարսաբա́յն կոչէին, որ անուանեցաւն յուստո́ս. եւ զմատաթեա́յ։
²⁴եւ կացեալ յաղօթս՝ ասսեն՝ Դո́ւ տ(է)ր՝ սրտագէ́տ ամ(ենայն)ի՝ յայտնեա́ զմի ոք զոր ընտրեցեր ՛ի սոցանէ յերկոցունց,

²⁵առնուլ զվիճակ պաշտամա́նս այսորիկ՝ եւ զառաքելու(թ)ե(ան), յորմէ անկա́ւ յուդաս գնալ ՛ի տեղի իւր։
²⁶Եւ ետուն վիճակս նոցա, եւ ելանէր վիճակն մատաթե́այ։ եւ համարեցա́ւ ընդ մետեսան առաքեալսն։

¹Եւ ՛ի կատարել աւուրցն պենտակոստէից, էին ամենեքեան միաբա́ն ՛ի միասին։
²Եւ եղեւ յանկարծակի հնչի́ւն յերկնից՝ եկեալ իբրեւ սաստի́կ հողմոյ. եւ ելի́ց զամ(ենայն) տունն յորում նստէին։
³եւ երեւեցան ն(ո)ց(ա) բաժանեալ լեզուք իբրեւ ի հրոյ, եւ նստա́ւ իւրաքանչիւր ՛ի վերայ նոցա։
⁴Եւ լցա́ն ամենեքեան հոգւով սրբով, եւ սկսան խօսել յա́յլ լեզուս՝ ո(ր)պ(էս) եւ հոգի́ն տայր բարբառել ն(ո)ց(ա)։
⁵Եւ էին յե(րուսաղէ)մ բնակեալ հրեայք ա́րք երկիւղածք, յամ(ենայն) ազգաց որ ՛ի ներքոյ երկնից։
⁶Եւ իբրեւ եղեւ բարբառս այս, ե́կն միաբան բազմութի(ւ)ն եւ խռնեցա́ւ. զի լսէին յիւարաքանչիւր լեզուս խօսե́լ ն(ո)ց(ա)։

⁷Սքանչանային ամենեքեան, եւ զարմանային՝ եւ ասէին ը(նդ) միմեանս. ո՞չ աւասիկ ամենեքեան սոքա որ խօսինս՝ գալիլեացիք են.
⁸եւ զիա՞րդ լսեմք մեք յիւրաքանչիւր բարբառս մեր՝ յորում ծնեալ եմք։
⁹Պարթե́ւք, եւ մարք, եւ իլամացիք, եւ որ բնակեալ են ՛ի միջագետս, ՛ի հրէաստանի́, եւ ՛ի դամիրս, ՛ի պոնտոս, եւ յասիա.
¹⁰՛ի փռիւգիա՝ եւ ՛ի պամփիւլիա, յեգիպտոս, եւ ՛ի կողմանս լիբացւոց, որ ընդ կիւրենացիս, որ ե́կք հռոմայեցիք։
¹¹հրեայք, եւ ե́կք նոցուն, կրետացիք, եւ արաբացիք, լսեմք խօսից ն(ո)ց(ա) ՛ի մե́ր լեզուս զմեծամեծս ա(ստուածո)յ։
¹²Սքանչանայի́ն ամենեքեան զարմացեալք՝ եւ ասէին ցմիմեանս. զի՞նչ կամիցի այս լինել։

¹³Եւ կիսոցն ը(նդ) խա́ղ արկեալ ասէին, եթէ քաղցուալի́ց իցեն։
¹⁴Յարուցեալ պե́տրոս հանդերձ մետասանիւք, ամբա́րձ զձայն իւր՝ եւ խոսեցա́ւ ընդ ն(ո)ս(ա)։ Արք հրեաստանեա́յք՝ եւ որ բնակեալ էք յերուսաղէմ ամենեքեան, այս ձեզ յայտնի́ լիցի՝ եւ ո́ւնկն դիք բանից իմոց.
¹⁵ո́չ որպէս դուք կարծէ́ք՝ թէ սոքա արբեա́լ իցեն. զի դեռ երե́ք ժամք են աւուրս։
¹⁶Այլ ա́յս է որ ասացաւ ՛ի ձեռն մարգարէին յովելայ։
¹⁷եւ եղիցի յետ այսորիկ յաւուրս յետինս՝ ասէ́ ա(ստուա)ծ, հեղի́ց յոգւոյ իմմէ ՛ի վերայ ամ(ենայն) մարմնոյ, եւ մարդարեասցին ուստերք ձեր եւ դստերք ձեր. եւ երիտասարդ ձեր տեսի́լս տեսցեն, եւ ծերք ձեր երազո́վք յերազեսցին։

¹⁸եւ ՛ի վերայ ծառայից իմոց՝ եւ ՛ի վերայ աղախնանց իմոց՝ յաւուրսն յայնոսիկ հեղի́ց յոգւոյ իմմէ, եւ մարգարեասցին։
¹⁹Եւ տաց նշանս յերկի́նս ՛ի վեր, եւ նշա́նս յերկիր ՛ի խոնարհ, արի́ւն եւ հուր եւ մրրիկ ծխոյ։
²⁰արեգակն դարձցի ՛ի խաւա́ր՝ եւ լուսին յարիւն, մինչչե́ւ եկեալ իցէ օր տ(եառ)ն մեծ եւ երեւելի։
²¹Եւ եղիցի ամ(ենայն) որ կարդասցէ զանուն տ(եառ)ն՝ կեցցէ́։
²²Արք ի(սրա)էլացիք. լուարո́ւք զբանս զայսոսիկ. զյ(իսու)ս նազովրացի զայր ցուցեալ յա(ստուածո)յ ի ձեզ, զորու(թեամ)բ եւ նշանօ́ք եւ արուեստիւք, զոր արար նովաւ ա(ստուա)ծ ՛ի միջի ձերում. ո(ր)պ(էս) եւ դո́ւք իսկ գիտէք զնա.

²³նկատեալ խորհրդով եւ կանխագիտութ(եամ)բն ա(ստուածո)յ, մատնեալ ՛ի ձերաց անօրինաց՝ բեւեռեալ ՛ի փայտի սպանէք.
²⁴զոր ա(ստուա)ծ յարո́յց լուծեալ զերկունս մահու. քանզի ո́չ էր հնար ըմբռնել նմա ՛ի նմանէ։
²⁵Դաւի́թ իսկ ասէ զնմանէ. յառաջագոյն տեսանէի զտ(է)ր առաջի իմ յամ(ենայն) ժամ, զի էր ընդ աջմէ իմմէ,զի մի սասանեցայց.
²⁶վասն այսորիկ ուրա́խ եղեւ սիրտ իմ, եւ ցնծացաւ լեզու իմ. ե́ւս եւ մարմին իմ բնակեսցէ յուսով։
²⁷զի ո́չ թողցես զանձն իմ ՛ի դժոխս, եւ ո́չ տացես սրբոյ քում տեսանել զապականու(թ)ի(ւն)։
²⁸ծանուցեր ինձ զճանապարհս կենաց. լցուցեր զիս ուրախութ(եամ)բ երեսաց քոց։

²⁹Ա́րք եղբարք պա́րտ է համարձակութ(եամ)բ ասել ձեզ վ(ա)ս(ն) նահապետին դաւթի. զի եւ մերա́ւ, եւ թաղեցա́ւ. եւ գերեզման ն(ո)ր(ա) կա́յ ՛ի միջի մերում մինչեւ ցա́յսօր։
³⁰Զի մարգարէ́ էր եւ գիտէր, եթէ երդմա́մբ երդուաւ նմա ա(ստուա)ծ՝ ՛ի պտղոյ որովայնի ն(ո)ր(ա) նստուցանե́լ յաթոռ ն(ո)ր(ա)։
³¹յառաջագոյն ծանուցեալ խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) յարու(թ)ե(ան)ն ք(րիստո)սի. զի ո́չ թողաւ ոգի ն(ո)ր(ա) ՛ի դժոխս, եւ ո́չ մարմին ն(ո)ր(ա) ետես զապականութի(ւն)։
³²Զա́յս յ(իսու)ս՝ յարո́յց ա(ստուա)ծ, որում ամենեքին մեք վկայեմք։
³³Աջովն ա́(ստուածո)յ բարձրացեալ, զաւետիս հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ ընկալեալ ՛ի հօրէ, սփռեա́ց զայս՝ զոր դուք իսկ եւ տեսանէք, եւ լսէք։

³⁴Զի ո́չ եթէ դաւիթ ել յերկինս. ասէ իսկ ինքն, ասաց տ(է)ր ցտ(է́)ր իմ, նիստ ը(նդ) աջմէ իմմէ՝
³⁵մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց։
³⁶Արդ՝ ճշմարտիւ գիտասցէ́ ամ(ենայն) տունդ ի(սրաէ)լի, զի եւ տ(է)ր զնա՝ եւ օծեալ ա́(ստուա)ծ արար. զա́յն յ(իսու)ս՝ զոր դո́ւքն խաչեցէք։
³⁷Եւ լուեալ զայս՝ զղջացան ՛ի սիրտս իւրեանց. եւ ասեն ցպե́տրոս եւ ցա́յլ առաքեալսն. զի՞նչ գործեսցուք ա́րք եղբարք։
³⁸Ասէ ցն(ո)ս(ա) պե́տրոս. ապաշաւեցէ́ք, եւ մկրտեսցի́ իւրաքանչիւրոք ՛ի ձէնջ յանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի թողութի(ւն) մեղաց, եւ ընկալջի́ք զաւետիս հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ։

³⁹զի ձե́զ են աւետիքս եւ որդւոց ձերոց, եւ ամ(ենայն) հեռաւորաց զորս կոչեսցէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։
⁴⁰Եւ այլովք բանիւք բազմօք վկայու(թ)ի(ւն) դնէր, եւ մխիթարէր զն(ո)ս(ա)՝ եւ ասէր. ապրեցարո́ւք յազգէ աստի խոտորելոյ յայսմանէ։
⁴¹Ոմանք յօժարութ(եամ)բ՝ ընկալեալ զբան ն(ո)ր(ա) մկրտեցա́ն. եւ յաւելան յաւուր յայնմիկ հոգիք իբրեւ երե́ք հազարք։
⁴²Եւ էին հանապազորդեա́լք վարդապետութե(ան) առաքելոցն, եւ հաղորդութե(ան) եւ բեկանելոյ հացի́ն եւ աղօթից։
⁴³Եւ լինէր ամ(ենայն) անձին ա́հ եւ երկիւղ, եւ բազո́ւմ նշանք եւ արուեստք ՛ի ձեռս առաքելոցն գործէին.

⁴⁴Ամենայն հաւատացեալքն էին ՛ի միասի́ն, եւ ունէին զամ(ենայն) ինչս հասարակա́ց։
⁴⁵եւ զստացուածս եւ զինչս վաճառէին, եւ բաշխէի́ն զայն ամենեցուն ում զիարդ պիտո́յ ինչ լինէր։
⁴⁶Հանապազօր կանխեա́լ միաբանու(թեամ)բ ՛ի տաճարն. եւ առ տնին բեկանէի́ն զհացն, եւ առնուին կերակուր ուրախու(թեամ)բ, եւ միամտու(թեամ)բ սրտի
⁴⁷օրհնէին զա(ստուա)ծ. եւ ունէին շնո́րհս առ ամ(ենայն) ժողովուրդն։ եւ տ(է)ր յաւելո́յր ՛ի փրկեալսն հանապազօր ՛ի նոյն։

¹Պե́տրոս եւ յովհաննէս ելանէին ՛ի տաճարն յիններո́րդ ժամու աղօթիցն։
²Եւ էր այր մի կա́ղ յորովայնէ մօր իւրոյ, զոր բարձեալ դնէին հանապազօր առ դրա́ն տաճարին՝ որ կոչէր գեղեցիկ. խնդրել ողորմութի(ւն) յայնցանէ որ մտանէին ՛ի տաճարն։
³Որոյ տեսեալ զպե́տրոս եւ զյովհաննէս զի մտանէին ՛ի տաճարն, աղաչէր ողորմութի(ւն) առնուլ։
⁴Հայեցաւ ՛ի նմա պե́տրոս յովհաննո́ւ հանդերձ, եւ ասէ՝ հայեա́ց ՛ի մեզ։
⁵նա դարձաւ ՛ի նոսա, եւ ակն ունէր առնուլ Ի́նչ ՛ի նոցանէ։
⁶Եւ ասէ պետրոս. արծաթ եւ ոսկի ո́չ ունիմ. բայց զոր ունիմս զայս տա́ց քեզ. յանուն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի նազովրեցւոյ՝ արի́ եւ գնա։

⁷եւ կալեալ զաջոյ ձեռանէ ն(ո)ր(ա) յարոյց զնա. Եւ անդէն հաստատեցա́ն բարձք ն(ո)ր(ա)՝ եւ սրունք։
⁸՛ի վեր վաղեաց եւ սկսաւ գնա́լ. եւ եմո́ւտ ընդ ն(ո)ս(ա) ՛ի տաճարն. գնայր եւ վազվազէր, եւ օրհնէր զա(ստուա)ծ։
⁹Եւ ետես ամ(ենայն) ժողովուրդն զնա, զի գնայր եւ օրհնէր զա(ստուա)ծ.
¹⁰եւ գիտէին զնա զի սա́ էր, որ նստէր վ(ա)ս(ն) ողորմութե(ան) առ գեղեցիկ դրան տաճարին. եւ լցան զարմանալեօք ՛ի վերայ նշանին որ եղեւ։
¹¹Եւ մինչդեռ նա ունէր զպե́տրոս եւ զյովհաննէս, ընթացա́ւ ամ(ենայն) ժողովուրդն առ նոսա ՛ի սրահն՝ որ կոչէր սաղովմոնի՝զարմացեա́լք։

¹²Իբրեւ ետես պետրոս՝ պատասխանի ետ ժողովրդեանն եւ ասէ. Արք ի(սրա)էլացիք՝ զի՞ զարմացեալ էք ՛ի վերայ այսորիկ, կամ ընդ մեզ զի՞ էք պշուցեալ, իբրու թէ անձի́ն զօրութ(եամ)բ ինչ՝ կամ քաջութ(եամ)բ արարեալ իցէ զգնալդ դմա։
¹³Ա(ստուա)ծ աբրահամու, եւ ա(ստուա)ծ սահակայ, եւ ա(ստուա)ծ յակովբայ, ա(ստուա)ծ հարցն մերոց փառաւորեա́ց զորդի իւր զյ(իսու)ս, զոր դուքն մատնեցէք՝ եւ ուրացարուք առաջի պոնտացւոյ պիղատոսի, ՛ի դատելն ն(ո)ր(ա) արձակել։
¹⁴Եւ դուք զս(ուր)բն եւ զարդարն ուրացարուք, եւ խնդրեցէք այր մի մահապարտ շնորհել ձեզ։
¹⁵եւ զառաջնորդ կենացն սպանէ́ք, զոր ա(ստուա)ծ յարոյց ՛ի մեռելոց. որում մե́ք իսկ վկայեմք։

¹⁶Եւ հաւատովք անուան ն(ո)ր(ա) զսա զոր տեսանէ́քս եւ գիտէք, հաստատեա́ց անո́ւն նորա. եւ հաւատքն որ նովաւ՝ ետուն դմա զառողջութի(ւն)ս զայս՝ յանդիման ձեր ամենեցուն։
¹⁷Եւ արդ՝ ե́ղբարք գիտեմ զի անգիտութ(եամ)բ՝ արարէք՝ ո(ր)պ(էս) եւ իշխա́նքն ձեր։
¹⁸այլ ա(ստուա)ծ՝ որպէս յառաջագո́յն պատմեաց ՛ի բերանոյ ամ(ենայն) մարգարէից՝ զչարչարելն ք(րիստո)սի իւրոյ, նո́յնպէս եւ կատարեաց։
¹⁹Արդ՝ ապաշաւեցէք եւ դարձարո́ւք ՛ի ջնջել զմեղս ձեր.
²⁰ո(ր)պ(էս) զի եկեսցեն ժամանակք հանգստեա́ն յերեսաց տ(եառ)ն. եւ առաքեսցէ զյառաջագո́յն նկատեալն ձեզ՝ զյ(իսու)ս ք(րիստո)ս։

²¹Զոր պա́րտ է երկնի́ց ընդունել՝ մինչեւ ՛ի ժամանակս ամենեցուն հաստատելոյ։ զորոց խօսեցա́ւ ա(ստուա)ծ ՛ի բերանոյ սրբոց իւրոց մարգարէից։
²²Մովսէս ասաց ցհա́րսն մեր, թէ մարգարէ́ յարուսցէ ձեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ձեր յեղբարց ձերոց իբրեւ զիս, նմա́ լուիջիք՝ ըստ ամենայնի́ որ զինչ եւ խօսեսցի առ ձեզ։
²³եւ եղիցի ամ(ենայն) անձն՝ որ ո́չ լուիցէ մարգարէին այնմիկ, սատակեսցի́ ՛ի ժողովրդենէն։
²⁴Եւ ամ(ենայն) մարգարէք որ ՛ի սամելէ́ եւ այսր, մարգարէացան եւ պատմեցին զաւուրսս զայսոսիկ։
²⁵Դո́ւք էք որդիք մարգարէիցն, եւ ուխտին զոր ուխտեա́ց ա(ստուա)ծ ընդ հարսն մեր, եւ ասէ ցաբրահամ.՛ի զաւակի́ քում օրհնեսցին ամ(ենայն) ազգք երկրի։

²⁶Ձե́զ նախ հարո́յց ա(ստուա)ծ զորդին իւր, եւ առաքեա́ց զնա օրհնե́լ զձեզ, ՛ի դառնա́լ ձեզ իւրաքանչիւր ՛ի չարեա́ց ձերոց։

¹Եւ մինչդեռ խօսէին նոքա ընդ ժողովրդեանն, հասին ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) քահանայապետք եւ իշխանք տաճարին՝ եւ սադուկեցիքն,
²զայրագնեա́լք վ(ա)ս(ն) ուսուցանելոյ ն(ո)ց(ա) զժողովուրդն, եւ պատմելոյ յ(իսու)սի́ւ զյարութի(ւն) մեռելոց։
³մխեցին ՛ի ն(ո)ս(ա) զձեռս իւրեանց, եւ եդին զն(ո)ս(ա) ՛ի բանտի մինչեւ ՛ի վաղիւն, զի էր ընդ երե́կս։
⁴Իսկ բազումք ՛ի լսողաց բանին հաւատացի́ն. եւ եղեւ թիւ մարդկան իբրեւ հազարա́ց հնգից։
⁵Եւ եղեւ ՛ի վաղիւ անդր ժողովել ն(ո)ց(ա) զիշխա́նսն եւ զերիցունսն եւ զդպիրս յե(րուսաղէ)մ,
⁶եւ զաննա́ քահանայապետ՝ եւ զկայիափա, եւ զյոհա́ննէս եւ զաղեքսանդրոս, եւ որք միանգամ էին յազգէ́ քահանայութե(ա)ն։

⁷եւ կացուցեալ զն(ո)ս(ա) ՛ի մէջ հարցանէին, որո՞վ զորութ(եամ)բ կամ որո՞վ անուամբ արարէք դուք զայս։
⁸Յայնժամ պետրոս լցեալ հոգւով սրբով՝ ասէ́ ցն(ո)ս(ա). իշխա́նք ժողովրդեան՝ եւ երիցո́ւնք ի(սրաէ)լի,
⁹թէ արժա՞ն ինչ իցէ դատել զմեզ այսօր վ(ա)ս(ն) երախտեաց առն միոյ տկարի, որով սա́ բժշկեցաւ։
¹⁰Յայտնի́ լիցի ամենեցուն ձեզ, եւ ամ(ենայն) ժողովրդեանդ ի(սրաէ)լի. զի յանուն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի նազովրեցւոյ զոր դո́ւքն խաչեցէք՝ զոր ա(ստուա)ծ յարոյց ՛ի մեռելոց, նովաւ սա՝ կա́յ աւասիկ առաջի ձեր ողջացեա́լ։
¹¹Նա́ է վէմն անարգեալ ՛ի ձէնջ շինողաց, որ եղեւ գլուխ անկեան.

¹²եւ չի́ք այլով իւիք փրկութի(ւն). զի եւ ո́չ անուն այլ գոյ ՛ի ներքոյ երկնից տուեալ ՛ի մարդիկ, որով արժա́ն իցէ կեալ մեզ։
¹³Հայեցեալ ՛ի համարձակութի(ւ)ն պետրոսի՝ եւ յովհաննու, եւ ՛ի վերայ հասեալք թէ արք տգէտք եւ առա́նց դպրութե(ան) են, զարմանայի́ն. զի ճանաչէին զն(ո)ս(ա) թէ ընդ յ(իսու)սի էին։
¹⁴եւ զայրն եւս տեսանէին զբժշկեալն զի կա́յր ընդ նոսա. եւ ո́չինչ կարէին տալ պատասխանի։
¹⁵Եւ հրամայեալ ն(ո)ց(ա) արտաքս քան զատեանն ելանել, խորհեցան ընդ միմեանս,

¹⁶եւ ասեն. զի՞նչ արասցուք արանցս այսոցիկ. զի երեւլի́ նշան եղեւ ՛ի ձեռս նոցա. ամ(ենայն) իսկ բնակչաց ե(րուսաղէ)մի յա́յտ է, եւ ո́չ կարեմք ուրանալ։
¹⁷այլ զի մի́ առաւել ճարակեսցի ՛ի ժողովրդեանն, սպառնասցուք ն(ո)ց(ա) մի́ եւս խօսել յանունն յայն, մի́ ումեք ՛ի մարդկանէ։
¹⁸Եւ կոչեցեալ զն(ո)ս(ա) պատուիրեցին ամենեւի́ն մի́ խօսել, եւ մի́ եւս ուսուցանել յանունն յ(իսու)սի։
¹⁹Իսկ պե́տրոս եւ յոհա́ննէս պատասխանի ետուն՝ եւ ասեն ցն(ո)ս(ա). եթէ արժա́ն իցէ առաջի ա(ստուածո)յ՝ ձեզ լսել առաւել քան ա(ստուածո)յ, ընտրեցէ́ք։
²⁰այլ մեք ո́չ կարեմք զոր տեսանք եւ լուաք՝ չխօսել։

²¹Նոքա սպառնացեալ արձակեցի́ն զն(ո)ս(ա), եւ ո́չինչ գտեալ՝ թէ ո́(ր)պ(էս) պատուհասեսցեն զն(ո)ս(ա)՝ վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն. զի ամենեքեան փառաւո́ր առնէին զա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) իրացն եղելոց։
²²զի ամաց էր այրն աւելի́ քան զքառասուն, յորոյ վերայ եղեւ նշանս այս բժշկութե(ան)։
²³Եւ անտի արձակեալ եկին առ իւրեանսն, եւ պատմեցին՝ որչափ ինչ ասացին ցն(ո)ս(ա) քահանայապետք եւ երիցունքն։
²⁴Եւ ն(ո)ց(ա) լուեալ, ամբարձին զձայնս իւրեանց առ ա(ստուա)ծ՝ եւ ասեն։ Դո́ւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ որ արարեր զերկինս եւ զերկիր՝ եւ զծով եւ զամ(ենայն) որ ՛ի նոսա.

²⁵որ ՛ի բերանոյ հօր մերոյ դաւթի ծառայի քոյ խօսեցար եւ ասացեր, ՛ի ձեռն հոգւոյն ս(ր)բոյ. զմէ́ խռովեցան հեթանոսք՝ եւ ժողովուրդք խորհեցան սնոտիս.
²⁶յանդիման եղեն թագաւորք երկրի, եւ իշխանք ժողովեցան ՛ի միասին վասն տ(եառ)ն օծելոյ ն(ո)ր(ա)։
²⁷Ժողովեցա́ն արդարեւ ՛ի քաղաքիս յայսմիկ ՛ի վերայ ս(ր)բ(ո)յ որդւո́յ քոյ յ(իսու)սի՝ զոր օծերն, հերովդէս եւ պոնտոս պիղա́տոս՝ ազգօք եւ ժողովրդօք ի(սրաէ)լի,
²⁸առնել որչափ ձե́ռն քո եւ կամք յառաջագոյն սահմանեցին լինել։
²⁹Եւ արդ տ(է)ր՝ հայեա́ց ՛ի սպառնալիս ն(ո)ց(ա), եւ տո́ւր ծառայից քոց ամ(ենայն) համարձակու(թեամ)բ խօսել զբանն քո.

³⁰՛ի ձգել զձեռն քո ՛ի բժշկութի(ւն), եւ նշանս եւ արուեստս՝ լինել անուամբն ս(ր)բ(ո)յ որդւոյ քոյ յ(իսու)սի։
³¹Եւ մինչ կային նոքա յաղօթս, շարժեցա́ւ տեղին յորում էին ժողովեալ, եւ լցա́ն ամենեքին հոգւով սրբով. եւ խօսէի́ն զբանն ա(ստուածո)յ համարձակութ(եամ)բ։
³²Եւ բազմու(թ)ե(ան) հաւատացելոցն էր սիրտ եւ անձն մի́. եւ ո́չոք ՛ի նոցանէ ասէր զընչից իւրոց թէ ի́ւր իցէ. այլ էր նոցա ամ(ենայն) ինչ հասարակա́ց։
³³եւ զօրութ(եամ)բ բազմաւ տային վկայու(թ)ի́(ւն) առաքեալքն զյարու(թ)ե(ան)ն տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ Եւ շնորհք մեծամե́ծք էին ՛ի վերայ ամենեցուն ն(ո)ց(ա)։

³⁴եւ ո́չոք կարօտէր ՛ի ն(ո)ս(ա). զի որ միանգամ տեա́րք էին գեւղից կամ ապարանից՝ վաճառէին, եւ բերէին զգինս վաճառելոցն՝
³⁵դնէի́ն առ ոտս առաքելոցն։ եւ բաշխէի́ն իւրաքանչիւր՝ ո(ր)պ(էս) ումեք պիտո́յ ինչ լինէր։
³⁶Յովսէփ՝ որ կոչեցաւն բառնաբաս յառաքելո́ց անտի, որ թարգմանի որդի́ մխիթարու(թ)ե(ան). ղեւտացի́ յազգէ, կիւպրացի́.
³⁷էր նորա գեաւղ մի, եւ վաճառեաց եւ եբեր զգինսն՝ եւ եդ առ ոտս առաքելոցն։

¹Իսկ ա́յր ոմն անանիա́ անուն, հանդերձ կնաւ իւրով սափիրաւ, վաճառեաց ագարա́կ,
²եւ խորեաց ՛ի գնոց անտի՝ գիտելո́վ եւ կնոջն. եւ եբեր մասն ինչ՝ ե́դ առ ոտս առաքելոցն։
³Ասէ պե́տրոս. ա́նանիա՝ ընդէ՞ր ելից սատանայ զսիրտ քո՝ ստել քեզ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ, եւ խորե́լ ՛ի գնոց գեաւղջն.
⁴ոչ ապաքաէն մինչ կայրն քո́ էր, եւ ՛ի վաճառելն՝ ընդ քո իշխանութ(եամ)բ էր. զի՞ է՝ զի եդիր ՛ի սրտի քում զիրս զայս. ո́չ ստեցեր մարդկան՝ այլ ա(ստուածո)յ։
⁵Եւ լուեալ անանիա զբանս զայսոսիկ, անկաւ եւ եհա́ն զոգի. եւ եղեւ ա́հ մե́ծ ՛ի վերայ ամենեցուն որ լուան զայն։
⁶Յոտն կացին երիտասարդքն՝ եւ ամփոփեցին զնա, եւ տարան թաղեցին։

⁷Եւ եղեւ իբրեւ ժամք երեք անցին, եւ կին ն(ո)ր(ա) ո́չ գիտէր զինչ եղեալն էր, եմո́ւտ ՛ի ներքս։
⁸Պատասխանի ետ նմա պե́տրոս՝ եւ ասէ ցնա, ասա́ դու ինձ՝ թէ ա́յն չափ գնոց զգեաւղն վաճառեցէք։ եւ նա ասէ. այո́ այնչափ։
⁹Եւ ասէ ցնա պետրոս. զի՞ է՝ զի միաբանեցէք դուք փորձել զհոգին տ(եառ)ն. ահա ոտքն՝ որ թաղեցին զայրն քո ՛ի դրանն, հանցե́ն եւ զքեզ։
¹⁰Եւ անկաւ անդէն առ ոտս նորա՝ եւ եհա́ն զոգի։ մտին երիտասարդքն՝ գտին զնա մեռեալ, եւ հանին թաղեցի́ն առ առն իւրում։
¹¹Եւ եղեւ երկիւղ մեծ ՛ի վերայ ամ(ենայն) եկեղեցւոյն, եւ ՛ի վերայ ամենեցուն որ լուան զայս.

¹²Եւ ՛ի ձեռս առաքելոցն լինէին նշա́նք եւ արուեստք բ(ա)զ(ու)մք ՛ի ժողովրդեանն. եւ էին միաբա́ն ամենեքեան ՛ի սրահին սողոմոնի։
¹³եւ յայլոց անտի ո́չոք իշխէք մերձենալ առ նոսա. այլ յարգէր զն(ո)ս(ա) ժողովուրդն։
¹⁴Եւ առաւե́լ եւս յաւելույն հաւատացեալքն ՛ի տ(է)ր, բազմութի(ւն) արանց եւ կանանց.
¹⁵մինչեւ ՛ի հրապարակսն հանել զհիւանդս՝ եւ դնել պատգարակօք եւ մահճօք իւրեանց, զի ընդ անցանելն պետրոսի՝ գոնէ հովանին ն(ո)ր(ա) հասցէ ումեք ՛ի նոցանէ։
¹⁶Եւ ժողովէ́ր բազմութի(ւ)ն շուրջ ՛ի քաղաքաց անտի յե(րուսաղէ)մ. բերէին զհիւանդս եւ զնեղեալս յայսոց պղծոց, որք եւ բժշկէին ամենեքեան։

¹⁷Յարուցեալ քահանայապետն, եւ ամենեքին որ ընդ նմա՝ եւ աղանդ սադուկեցւոց՝ լցա́ն նախանձու։
¹⁸եւ արկին զձեռս յառաքեալսն, եւ եդին զնոսա հրապարակա́ւ ՛ի բանտի։
¹⁹Ապա հրեշտակ տ(եառ)ն գիշերի եբա́ց զդուրս բանտին, եւ հանեալ զն(ո)ս(ա)՝ ասէ։
²⁰գնացէք կացէ́ք ՛ի տաճարին, եւ խօսեցարո́ւք ընդ ժողովրդեանն զամ(ենայն) պատգամս կենացս այսոցիկ։
²¹Եւ իբրեւ լուան, մտի́ն ընդ առաւօտն ՛ի տաճարն՝ եւ ուսուցնէին։ Եկն քահանայապետն՝ եւ որ ընդ նմա, կոչեցի́ն միաբան զատեանն, եւ զամ(ենայն) ծերակոյտ որդւոցն ի(սրաէ)լի. եւ առաքեցին ՛ի բանտն, ածել զն(ո)ս(ա)։

²²Եւ իբրեւ եկին սպասաւորքն, ո́չ գտին զն(ո)ս(ա) ՛ի բանտին։ դարձեալ անդրէն պատմեցին,
²³եւ ասեն. թէ զբանտն գտաք փակեա́լ ամ(ենայն) զգուշութ(եամ)բն, եւ պահապանսն զի կային առ դրանն. բացաք՝ եւ ՛ի ներքս զոք ո́չ գտաք։
²⁴Իբրեւ լուան զբանս զայսոսիկ իշխանք տաճարին եւ քահանայապետքն, հիանայի́ն վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա), թէ զի՞նչ արդեւք լինիցի այն։
²⁵Եւ եկն ոմն պատմեաց ն(ո)ց(ա), թէ ահա արքն զորս եդիք ՛ի բանտին՝ կա́ն ՛ի տաճարին, եւ ուսուցանեն զժողովուրդն։
²⁶Յայնժամ երթեալ իշխանքն սպասաւորօքն հանդերձ՝ ածին զն(ո)ս(ա) ո́չ բռնու(թեամ)բ. քանզի երկնչէին ՛ի ժողովրդենէն՝ զի մի́ քարկոծեսցին։

²⁷Եւ ածեալ զն(ո)ս(ա)՝ կացուցին յատենի. եհարց զն(ո)ս(ա) քահանայապետն,
²⁸եւ ասէ. ո́չ պատուիրելով պարուիրեցաք ձեզ՝ մի́ ուսուցանել յանունն յայն. եւ արդ աւասիկ լցէք զե(րուսաղէ)մ ուսմամբդ ձերով, եւ կամիք ածել ՛ի վերայ մեր զարիւն զառն զայնորիկ։
²⁹Պատասխանի ետ պետրոս եւ առաքեալքն՝ եւ ասեն. հնազանդել պարտ է ա(ստուածո)յ առաւել քան մարդկան։
³⁰Ա(ստուա)ծ հարցն մերոց յարո́յց զյ(իսու)ս՝ զոր դուքն սպանէք կախեալ զփայտէ։
³¹զնա ա(ստուա)ծ զառաջնորդ եւ փրկիչ բարձրացոյց աջովն իւրով տալ ապաշխարու(թ)ի́(ւն) ի(սրաէ)լի, եւ թողու(թ)ի(ւն) մեղաց։

³²եւ մե́ք եմք ն(ո)ր(ա) վկայք բանիցս այսոցիկ, եւ հոգի́ն ս(ուր)բ՝ զոր ետ ա(ստուա)ծ հնազանդելոց իւրոց։
³³Եւ նոքա իբրեւ լուան, առատանային եւ խորհէին ապանանել զն(ո)ս(ա)։
³⁴Յարուցեալ ոմն ՛ի մէջ ատենին փարիսացի, որում անուն էր գամաղիէլ՝ օրէնսուսո́յց, պատուական ամ(ենայն) ժողովրդեանն. հրամայեաց սակաւի́կ մի զարսն արտա́քս տանել։
³⁵եւ ասէ ցնոսա. ա́րք ի(սրա)էլացիք՝ հայեցարո́ւք ՛ի ձեզ վասն արանցս այսոցի́կ, զի՞նչ արժան իցէ գործել։
³⁶Յառաջ քան զաւուրս զայսոսիկ յարեաւ թեւդաս՝ ասե́լ զանձնէ թէ իցէ́ ոմն. յոր անկան արք թուով իբրեւ չորեքհարեւր. որ սպանաւ, եւ ամենեքեան որ միաբանեալ էին ընդ նմա՝ քակտեցան՝ եւ եղեն յոչինչ։

³⁷Յետ ն(ո)ր(ա) յարեաւ յուդաս գալիլեացի՝ յաւուրս աշխարհադրին. եւ ապստամբեցոյց ժողովուրդ բ(ա)զ(ու)մ զկնի իւր. եւ նա կորեաւ, եւ ամենեքեան որ ընդ նմայն հաւանեալ էին՝ ցրուեցան։
³⁸Եւ զարդի́ս ասեմ ձեզ, ՛ի բա́ց կացէք յարանցդ յայդցանէ, եւ թո́յլ տուք դոցա. զի եթէ ՛ի մարդկանէ իցէ խորհուրդդ այդ կամ գործդ՝ քակտեսցի́.
³⁹ապա թէ յա(ստուածո)յ է՝ ո́չ կարէք քակտել զդոսա։ գուցէ եւ ա(ստուա)ծամա́րտք գտանիցիք։ Հաւանեցա́ն նմա.
⁴⁰եւ կոչեցեալ զառաքեալսն՝ գա́ն հարին, եւ պատուիրեցին՝ մի́ եւս խօսել յանուն յ(իսու)սի. եւ արձակեցին զն(ո)ս(ա)։
⁴¹Եւ նոքա գնացին խնդալով յերեսաց ատենին, զի վ(ա)ս(ն) անուանն արժանի́ եղեն անարգելոյ։

⁴²եւ զամ(ենայն) օր ՛ի տաճարին եւ առտնին ո́չ դադարէին աւետարանել եւ ուսուցանել՝ զյ(իսու)ս ք(րիստո)ս։

¹Եւ յաւուրսն յայնոսիկ ՛ի բազմանալ աշակերտացն՝ եղեւ տրտո́ւնջ յունացն առ հեբրայեցիսն. զի արհամարհեա́լ լինէին ՛ի պաշտամանն հանապազորդի այրիք նոցա։
²Կոչեցին երկոտասանքն զբազմու(թ)ի(ւն) աշակերտա́ցն՝ եւ ասեն. ո́չ է հաճոյ թողուլ մեզ զբանն ա(ստուածո)յ՝ եւ պաշտել զսեղանն։
³ընտրեցէ́ք ե́ղբարք վկայեալս ՛ի ձենջ արս եւթն, զորս կացուսցո́ւք ՛ի վերայ պիտոյիցս այսոցիկ.
⁴եւ մեք՝ աղօթի́ց եւ պաշտաման եւ բանի́ն հպատա́կ լիցուք։

⁵Եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն առաջի ամենայն բազմու(թ)ե(ան)ն։ եւ ընտրեցին զստեփանոս, այր՝ լի́ հաւատով՝ եւ հոգւով սրբով, եւ զփիլի́պպոս, եւ զպրոքորոն, եւ զնիկանովրա́յ, եւ զտիմովնա́յ, եւ զպարմենա́յ, եւ զնիկողայո́ս զեկն անտիոքացի։
⁶զորս կացուցին առաջի առաքելոցն, եւ աղօթս արարեալ՝ եդին ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) զձեռս։
⁷Եւ բա́նն ա(ստուածո)յ աճէր. եւ բազմանա́յր թիւ աշակերտելոցն յոյժ յե(րուսաղէ)մ։ եւ բազում ժողովք ՛ի քահանայիցն անսայի́ն հաւատոցն։
⁸Ստեփանոս այր՝ լի́ շնորհօք եւ զօրութ(եամ)բ, առնէր արուեստս եւ նշա́նս մեծամեծս ՛ի ժողովրդեանն։

⁹Յարեան ոմանք ՛ի ժողովրդենէն, որ կոչէր լիբեացւոց՝ եւ կիւրենացւոց՝ եւ աղեքսանդրացւոց՝ եւ որ ՛ի կիլիկեցւոց՝ եւ յասիա, վիճե́լ ընդ ստեփանոսի.
¹⁰եւ ո́չ կարէին զդէմ ունել զիմաստութե(ա)ն եւ զհոգւոյն, որով խօսէր։
¹¹Յայնժամ հրապուրեցին ա́րս ոմանս ասե́լ զնմանէ, թէ լուաք զդորա խօսել բանս հայհոյութե(ան) ՛ի մովսէս եւ յա(ստուա)ծ։
¹²Եւ խրովեցի́ն զժողովուրդն եւ զերիցունսն եւ զդպիրսն. եւ հասեալ ՛ի վերայ յափշտակեցի́ն զնա՝ եւ ածի́ն յատեանն։
¹³Եւ կացուցին վկայս սո́ւտս որ ասէին, այրս այս ո́չ դադարէ խօսել բանս հայհոյու(թ)ե(ան) զտեղւոյն սրբոյ՝ եւ զօրինացն։

¹⁴լուա́ք ՛ի դմանէ զի ասէր, թէ յ(իսու)ս նազովրեցի՝ նա́ քակեսցէ զտեղիս զայս, եւ փոխեսցէ զօրէնսս զոր ետ մեզ մովսէս։
¹⁵Եւ հայեցեալ ՛ի նա ամենեցուն որ նստէին յատենին, տեսին զերեսս ն(ո)ր(ա) իբրեւ զերեսս հրեշտակի։

¹Ասէ քահանայապետն՝ եթէ արդարեւ՝ այդ այ՞դպէս իցէ։
²Եւ նա́ ասէ. արք եղբարք եւ հարք՝ լուարո́ւք ինձ։ Ա(ստուա)ծ փառաց երեւցաւ հօր մերում աբրահամու, մինչդեռ ՛ի միջագե́տս էր մինչչե́ւ բնակեցուցեալ էր զնա ՛ի խառան. եւ ասէ ցնա։
³ե́լ յերկրէ քումմէ եւ յազգէ քումմէ, եւ ե́կ յերկիր՝ զոր ցուցիցքեզ։
⁴Յայնժամ ելեալ յերկրէն քաղդեացւոց բնակեցա́ւ ՛ի խառան։ եւ անտի յետ մեռելոյ հօր ն(ո)ր(ա), փոխեաց պանդխտեցո́յց զնա յերկրիս յայսմիկ, յորում դո́ւք այժմ բնակեալ էք։
⁵Եւ ո́չ ետ նմա ժառանգու(թ)ի(ւն) ՛ի սմա, եւ ո́չ քայլ մի ոտին. եւ խոստացաւ տալ նմա զսա ՛ի բնակութի(ւն), եւ զաւակի́ նորա յետ ն(ո)ր(ա)։ եւ մինչ ո́չ գոյր ն(ո)ր(ա) որդի.

⁶խօսեցաւ ա(ստուա)ծ ա́յսպէս, թէ եղիցի զաւակ ն(ո)ր(ա) պանդուխտ յօտա́ր երկիր. եւ ծառայեցուսցե́ն զնա՝ եւ չարչարեսցեն ամս չորեքհարեւր.
⁷եւ զազգն որում ծառայեսցեն՝ դատեցա́յց ես ասէ ա(ստուա)ծ։ եւ յետ այսորիկ ելցեն՝ եւ պաշտեսցե́ն զիս ՛ի տեղւոջս յայսմիկ։
⁸Եւ ետ նմա ո́ւխտ թլփատութե(ան)։ եւ ապա ծնաւ զիսահակ, եւ թլփատեաց զնա յաւուր ութերորդի. եւ իսահակ զյակո́վբ, եւ յակովբ զերկոտասա́ն նահապետսն։
⁹Եւ նահապետքն նախանձեա́լ ը(նդ) յովսեփայ՝ վաճառեցին յեգիպտոս։ եւ էր ա(ստուա)ծ ը(նդ) նմա.

¹⁰եւ փրկեաց զնա յամ(ենայն) նեղու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա). եւ ետ նմա շնորհս եւ իմաստու(թ)ի(ւն) առաջի փարաւոնի արքային եգիպտացւոց. եւ կացոյց զնա իշխա́ն եգիպտացւոցն՝ եւ ամ(ենայն) տան ն(ո)ր(ա)։
¹¹Եւ եկն սո́վ յամ(ենայն) երկիրն եգիպտոսի, եւ ՛ի քանան։ եւ էր նեղութի(ւն) մեծ. եւ ո́չ գտանէին կերակուրս հարքն մեր։
¹²Եւ լուեալ յակովբայ թէ գտանի́ կերակուր յեգիպտոս, առաքեաց զհարսն մեր յառաջագոյն։
¹³եւ յերկրորդումն ե́տ ծանօթս յովսէփ եղբարց իւրոց։ եւ յայտնի́ եղեւ փառաւոնի ազգն ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Առաքեաց յովսէփ եւ կոչեա́ց զյակոբ զհայր իւր, եւ զամ(ենայն) ազգատոհմն՝ ոգիս եւթանասուն եւ հինգ։

¹⁵Եւ է́ջ յակոբ յեգիպտոս. եւ վախճանեցա́ւ ինքն եւ հարքն մեր։
¹⁶եւ փոխեցան ՛ի սիւքէ́մ, եւ եդան յայրին զոր ստացաւ աբրահամ գնոց արծաթոյ յորդւոցն եմովրայ՝ ՛ի սիւքէմ։
¹⁷Իբրեւ մերձեցա́ւ ժամանակ աւետեացն՝ զոր խոստացաւ ա(ստուա)ծ աբրահամու, աճեաց ժողովուրդն՝ եւ բազմացա́ւ յոյժ յեգիպտոս։
¹⁸մինչեւ յարեաւ ա́յլ թագաւոր յեգիպտոս, որ ո́չ ճանաչէր զյովսէփ։
¹⁹Նա՝ հնարեցա́ւ ազգին մերում, եւ չարչարեաց զհարսն մեր, առնել ընկեցի́կ զմանկունս նոցա զի մի́ ապրեսցին։
²⁰Յորում ժամանակի ծնաւ մովսէս, եւ էր կայտա́ռ առաջի ա(ստուածո)յ. որ եւ սնա́ւ ՛ի տան հօր իւրոյ ամիսս երիս։
²¹եւ յընկեցիկն առնել զնա՝ եբարձ զնա դուստրն փառաւոնի, եւ սնոյց զնա ի́ւր յորդեգիրս։

²²եւ վարժեցա́ւ մովսէս ամ(ենայն) իմաստու(թեամ)բ եգիպտացւոցն. եւ էր զօրաւո́ր բանիւք եւ գործովք իւրովք։
²³Իբրեւ լցա́ւ ն(ո)ր(ա) քառասնամեայ ժամանակք, անկաւ ՛ի սիրտ ն(ո)ր(ա) շրջել զեղբարբք իւրովք՝ զորդւովքն ի(սրաէ)լի։
²⁴եւ տեսեալ զոմն զրկեալ՝ զչարեցա́ւ, եւ խնդրեա́ց զվրէժ զրկելոյն՝ սպանեալ զեգիպտացին։
²⁵Զմտաւ ածէր թէ իմասցին եղբարք ն(ո)ր(ա), զի ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն նորա́ տալոց էր զփրկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա). եւ նոքա ո́չ իմացան։
²⁶Եւ ՛ի վաղիւ անդր երեւեցաւ ն(ո)ց(ա) մինչդեռ մարտնչէինն, եւ վարեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի խաղաղութի(ւն). ասէ՝ ա́րք եղբարք էք, ընդէ՞ր զրկէք զմինեանս։

²⁷Իսկ որ զրկէր զընկերն՝ մերժեաց զնա, եւ ասէ. ո՞ կացոյց զքեզ իշխան եւ դատաւոր ի վերայ մեր։
²⁸մի՞թէ՝ սպանանե՞լ կամիցիս զիս, զոր օրինակ սպաներ երէկ զեգիպտացին։
²⁹Եւ փախեա́ւ մովսէս ՛ի բանիցս յայսցանէ, եւ եղեւ պանդո́ւխտ յերկրին մադիամու. ուր ծնաւ երկուս որդիս։
³⁰եւ ՛ի կատարել ամաց քառասնից, երեւեցա́ւ նմ(անէ) յանապատին լերինն սինայ հրեշտակ տ(եառ)ն ՛ի բոց հրոյ մորենւոյն։
³¹Եւ մովսիսի տեսեալ՝ զարմացա́ւ ընդ տեսիլն։ եւ ՛ի մատչելն ն(ո)ր(ա) նշմարել, եղեւ ձա́յն տ(եառ)ն՝ եւ ասէ։
³²ես եմ ա(ստուա)ծ հարց քոց, ա(ստուա)ծ աբրահամու՝ եւ սահակայ՝ եւ յակովբայ։ եւ զահի հարեալ մովսէս՝ ո́չ իշխէր հայել։

³³Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. լո́յծ զկօշիկս ոտից քոց, զի տեղիդ յորում դուդ կացեր՝ երկիր սո́ւրբ է։
³⁴տեսանելո́վ տեսի զչարչարանս ժողովրդեան իմոյ որ յեգիպտոս, եւ լուա́յ հեծութե(ան) ն(ո)ց(ա), եւ իջի փրկե́լ զն(ո)ս(ա). եւ արդ՝ ե́կ առաքեցից զքեզ յեգիպտոս։
³⁵Զայն մովսէս՝ զոր ուրացան եւ ասէին. ո՞ կացոյց զքեզ իշխան եւ դատաւոր ՛ի վերայ մեր, զնա ա(ստուա)ծ իշխան եւ փրկի́չ առաքեած ՛ի ձեռն հրաշտակին, որ երեւեցաւ նմա ՛ի մորենւոջն։
³⁶Նա́ եհան զն(ո)ս(ա) արարեալ նշանս եւ արուեստս յերկրին եգիպտացւոց, եւ ՛ի կարմիր ծովուն, եւ յանապատի՝ ամս քառասուն։

³⁷Ա́յս մովսէս՝ որ ասաց ցորդիսն ի(սրաէ)լի. մարգարէ́ ձեզ յարուսցէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ յեղբարց ձերոց՝ իբրեւ զիս, նմա́ լուիջիք։
³⁸Սա է որ եղեւ յեկեղեցւոջն յանապատին ընդ հրեշտակին, որ խօսեցաւ ընդ նմա ՛ի լերինն սինայ՝ եւ ընդ հարսն մեր. որ ընկալաւ զպատգամս կենդանիս տալ մեզ։
³⁹Որում ո́չ կամեցան հնազանդ լինել հարքն մեր, այլ մերժեցին եւ դարձա́ն սրտիւք իւրեանց յեգիպտոս։
⁴⁰եւ ասէն ցահարոն. արա́ մեզ աստո́ւածս որ երթայցեն առաջի մեր. զի մովսէսն այն որ եհան զմեզ յերկրէն եգիպտացւոց՝ ո́չ գիտեմք զի́ եղեւ նմ(անէ)։
⁴¹Եւ արարին յաւուրսն յայնոսիկ որթ, եւ մատուցին զո́հս կռոց, եւ ուրա́խ լինէին ՛ի գործս ձեռաց իւրեանց։

⁴²Դարձոյց ա(ստուա)ծ՝ եւ մատնեա́ց զն(ո)ս(ա) ՛ի պաշտօն զօրու(թ)ե(ան) երկնից.ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է ՛ի գիրս մարգարէից. մի թէ զո՞հս եւ պատարագս մատուցէք ինձ զամս քառասուն յանապատին՝ տո́ւնդ ի(սրաէ)լի։
⁴³եւ առէք զվրանն մողոքայ, եւ զաստղն աստուածոյն հռեմփայ, զպատկերսն զոր արարէք երկիր պագանել ն(ո)ց(ա). եւ փոխեցից զձեզ յա́յն կողմ բաբելացւոց։
⁴⁴Խորա́նն վկայութե(ան) էր ընդ հարսն մեր յանապատին. ո(ր)պ(էս) հրամա́ն ետ որ խօսէրն ընդ մովսիսի, առնել զայն ըստ օրինակին զոր ետես։
⁴⁵Զոր եւ ընկալեալ բերէին հարքն մեր հանդերձ յեսուաւ ՛ի վիճակ ազգացն, զորս մերժեաց ա(ստուա)ծ յերեսաց հարցն մերոց. մինչեւ յաւուրս դաւթի,

⁴⁶որ եգիտ շնո́րհս առաջի ա(ստուածո)յ, եւ խնդրեաց գտանել զյարկս ա(ստուածո)յ յակովբայ։
⁴⁷Նա եւ սողովմոն շինեաց նմա տուն։
⁴⁸այլ ո́չ եթէ բարձրեալն ՛ի ձեռագործ տաճարս բնակէ։ այլ ո(ր)պ(էս) մարգարէն ասէ.
⁴⁹երկինք աթո́ռ իմ են, եւ երկիր պատուանդան ոտից իմոց. որպիսի՞ տուն շինեցէք ինձ՝ ասէ տ(է)ր. կամ զի՞նչ տեղի հանգստեան իմոյ
⁵⁰ո՞չ ձեռն իմ արար զայս ամ(ենայն)։
⁵¹Խստապարանոցք եւ անթլփա́տք սրտիւք եւ ակընջօք։ դուք հանապա́զ հոգւոյն ա(թեամ)բյ հակառակ կայք. ո(ր)պ(էս) հարքն ձեր, եւ դուք։

⁵²Զո́ ոք ՛ի մարգարէիցն ո́չ հալածեցին հարքն ձեր. եւ սպանին զայնոսիկ որ յառաջագոյն պատմեցին վ(ա)ս(ն) գալստեան արդարոյն. որոյ դուք այժմ մատնիչք եւ սպանօղք եղերուք.
⁵³ոյք առէք զօրէնս ՛ի հրամանս հրեշտակաց, եւ ո́չ պահեցէք։
⁵⁴Եւ լուեալ զայս զայրանայի́ն ՛ի սիրտս իւրեանց, եւ կրճտէին զատամունս ՛ի վերայ նորա։
⁵⁵Եւ նա էր լի́ հոգւով սրբով. հայեցաւ յերկինս՝ եւ ետե́ս զփառս ա(ստուածո)յ, եւ զյ(իսու)ս զի կա́յր ընդ աջմէ ա(ստուածո)յ։ եւ ասէ՝ ահա տեսանե́մ զերկինս բացեալ՝ եւ զորդի մարդոյ զի կայ ընդ աջմէ ա(ստուածո)յ։
⁵⁶Աղաղակեա́լ ՛ի ձայն մեծ, խցի́ն զականջս իւրեանց, եւ դիմեցին առ հասառակ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։

⁵⁷եւ հանեալ արտաքոյ քաղաքին՝ քարկոծէի́ն զնա։ եւ վկայքն դնեին զձորձս իւրեանց առ ոտս երիտասարդի միոջ՝ որ կոչէր սա́ւուղ։
⁵⁸եւ քարկո́ծ առնեին զստեփանոս, որ կարդայր եւ ասէր. տ(է)ր՝ յ(իսու)ս՝ ընկա́լ զոգի իմ։
⁵⁹Եդ ծունր՝ եւ աղաղակեաց ՛ի ձայն բարձր. տ(է)ր, մի́ համարիր դոցա զայս մեղս։ եւ զայս իբրեւ ասաց՝ ննջեաց. եւ սաւղոս էր կամակից սպանման նորա։

¹Եւ եղեւ յաւուր յայնմիկ հալածումն մե́ծ ՛ի վերայ եկեղեցւոյն յե(րուսաղէ)մ. եւ ամենեքեան ցրուեցա́ն ՛ի գեաւղս հրէաստանի եւ ՛ի սամարիա՝ բա́ց յառաքելոցն։
²Եւ բարձին զստեփանոս արք երկիւղածք, եւ արարին կո́ծ մեծ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։
³Բայց սաւղոս վնասակա́ր էր եկեղեցւոյն. ՛ի տունս տունս մտանէր, քարշեալ զարս եւ զկանայս՝ մատնէ́ր ՛ի բանտ։
⁴Եւ սփռեալքն՝ շրջէին աւետարանէի́ն զբանն։
⁵Իսկ փիլիպպոս իջեալ ՛ի քաղաքն սամարացւոց՝ քարոզէ́ր նոցա զք(րիստո)ս յ(իսու)ս։
⁶Ո́ւնկն դնէին ժողովուրդքն բանից փիլիպպոսի միաբան, ՛ի լսել ն(ո)ց(ա) եւ ՛ի տեսանե́լ զնշանս զոր առնէր։

⁷Քանզի բազումք որ ունէին զայսս պիղծս, աղաղակէին ՛ի ձայն մեծ եւ ելանէին։
⁸եւ բազում անդամալոյծք եւ կաղք բժշկէին։
⁹եւ եղեւ ուրախութիւն մեծ ՛ի քաղաքին յայնմիկ։
¹⁰Յոր հայէին ամենեքեան ՛ի փոքուէ մինչեւ ՛ի մեծամեծս՝ եւ ասէին սա́ է զօրու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ՝ որ կոչի մեծ։
¹¹հայէին ՛ի նա վ(ա)ս(ն) բ(ա)զ(ու)մ ժամանակաց մոգութ(եամ)բքն ապշեցուցանելո́յ զն(ո)ս(ա)։
¹²Բայց յորժամ հաւատացի́ն փիլիպպոսի, որ աւետարանէր վ(ա)ս(ն) արքայութե(ա)ն ա(ստուածո)յ, եւ անուանն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, մկրտէի́ն ամենեքեան արք եւ կանայք։

¹³Այլ եւ ինքն սիմովն հաւատա́ց, եւ մկրտեալ կանխէ́ր առ փիլիպպոս։ տեսեալ զնշանսն եւ զմեծամեծ զօրու(թ)ի(ւն)սն որ լինէին՝ զարմանա́յր։
¹⁴Իբրեւ լուան որ յե(րուսաղէ)մ առաքեալքն էին, թէ եւ ՛ի սամարիա́յ ընակալան զբանն ա(ստուածո)յ, առաքեցին առ ն(ո)ս(ա) զպե́տրոս եւ զյովհաննէս։
¹⁵որք իջեալ կացին յաղօթս ՛ի վերայ նոցա, ո(ր)պ(էս) զի առցե́ն զհոգի ս(ուր)բ.
¹⁶զի ցայնժամ չեւեւս էր եւ ո́չ ՛ի վերայ միո́յ ն(ո)ց(ա) հասեալ.բայց միայն մկրտեալք էին յանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի։
¹⁷Յայնժամ եդին զձեռս ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)՝ եւ առնուին հոգի ս(ուր)բ։
¹⁸Տեսեալ սիմոնի՝ թէ ձեռն ՛ի վերայ դնելով առաքելոցն՝ տուեա́լ լինի հոգի ս(ուր)բ, մատոյց ն(ո)ց(ա) ինչս՝ եւ ասէ.

¹⁹տո́ւք եւ ինձ զիշխանութի(ւն)ս զայս, զի յոյր վ(ե)ր(այ) դնիցեմ զձեռս՝ առցէ́ զհոգի ս(ուր)բ։ Եւ պե́տրոս ասէ ցնա.
²⁰արծաթ քո ընդ քեզ լիցի ՛ի կորո́ւստ, զի զպարգեւսն ա(ստուածո)յ համարեցար ընչիւք ստանալ։
²¹ո́չ գոյ մասն եւ վիճակ ՛ի բանիդ յայդմիկ. քանզի սիրտ քո ո́չ է ուղիղ առաջի ա(ստուածո)յ։
²²Ապաշաւեա́ դու ՛ի չարեացդ քո յայդցանէ, եւ աղաչեա́ զտ(է)ր. թերեւս թողու(թ)ի́(ւն) լիցի քեզ ՛ի մեղմեխ խորհրդոց սրտի քոյ։
²³ք(ան)զի ՛ի դառնութի(ւն) մաղձի, եւ ՛ի կնճիռն անիրաւութե(ան) տեսանեմ զքեզ։
²⁴Պատասխանի ետ սիմոն եւ ասէ. աղաչեցէ́ք դուք վ(ա)ս(ն) իմ զտ(է)ր, զի մի́ ինչ եկեսցէ ՛ի վերայ իմ՝ յորոց դուքդ ասացէք։

²⁵Եւ ն(ո)ց(ա) եդեալ վկայու(թ)ի(ւն)՝ խօսեցան զբանն ա(ստուածո)յ, եւ դարձա́ն յե(րուսաղէ)մ. եւ ՛ի բազում ՛ի գեաւղս սամարացւոցն աւետարանէին։
²⁶Հրեշտա́կ տ(եառ)ն խօսեցաւ առ փիլիպպոս՝ եւ ասէ. արի́ եւ գնա դու ՛ի կողմն հարաւոյ՝ ընդ ճանապարհ որ իջանէ յե(րուսաղէ)մէ ՛ի գազայ. զի այս է անապա́տ։
²⁷Եւ յարեաւ գնա́ց։ Եւ ահաւասիկ այր մի եթւովպացի ներքինի, հզօր կանդակա́յ տիկնոջ եթւովպացւոց, որ էր ՛ի վերայ ա́մ(ենայն) գանձուց ն(ո)ր(ա). որ եկեալ էր երկի́ր պագանել յե(րուսաղէ)մ։
²⁸եւ անդրէն դարձեալ եւ նստեալ ՛ի կառս իւրում, ընթեռնո́յր զմարգարէն զեսայի։
²⁹Ասէ հոգին ցփիլիպպոս. մատի́ր եւ յարեա́ց ՛ի կառսդ յայդոսիկ։

³⁰Եւ ընթացեալ փիլիպպոս՝ լսէ́ր զի ընթեռնոյր զեսայի́ մարգարէ։ եւ ասէ. գիտիցե՞ս արդեւք զոր ընթեռնուցուսդ։
³¹եւ նա ասէ՝ զիա՞րդ կարիցեմ, թէ ոչոք առաջնորդեսցէ ինձ։ եւ աղաչեաց զփիլիպպոս՝ ելանե́լ նստե́լ ը(նդ) նմա։
³²Եւ գլուխ գրոց զորն ընթեռնոյր՝ էր ա́յս. իբրեւ զոչխա́ր ՛ի սպանդ վարեցաւ, եւ իբրեւ զորոջ առաջի կտրչի իւրոոյ անմռունչ, ա́յնպէս ո́չ բանայ զբերան իւր։ ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա) դատաստան ն(ո)ր(ա) բարձա́ւ, եւ զազգատոհմ ն(ո)ր(ա) ո́ պատմեսցէ. զի բառնան յերկրէ կեանք ն(ո)ր(ա)։
³³Պատասխանի ետ նեքինին փիլիպպոսի, եւ ասէ. աղաչեմ զքեզ՝ վ(ա)ս(ն) ո՞յր ասէ մարգարէն զայս. վ(ա)ս(ն) ի՞ւր, եթէ վ(ա)ս(ն) այլո́յ ուրուք։

³⁴Եբա́ց փիլիպպոս զբերան իւր, եւ սկսեալ ՛ի գրոցս յայսմանէ՝ աւետարանեաց նմա զյ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
³⁵Իբրեւ երթային զճանապարհայնն, եկին ՛ի ջո́ւր ինչ. եւ ասէ ներքինին, ահաւասիկ ջուր՝ զի՞նչ արգելու զիս ՛ի մկրտելոյ։
³⁶Եւ ասէ ցնա. եթէ հաւատաս բոլորով սրտիւ քով մա́րթ է։ Պատասխանի ետ ներքինին եւ ասէ. հաւատամ՝ եթէ յ(իսու)ս ք(րիստո)ս որդի ա(ստուածո)յ։
³⁷Եւ հրամայեաց կացուցանել զկառսն. եւ իջին երկոքին ՛ի ջուրն՝ փիլիպպոս եւ ներքինին. եւ մկրտեա́ց զնա։
³⁸Եւ իբրեւ ելին ՛ի ջրոյ անտի, հոգի́ ս(ուր)բ եկն ՛ի վերայ ներքինւոյն. եւ հրեշտակ տ(եառ)ն յափշտակեաց զփիլիպպոս, եւ ո́չ եւս ետես զնա ներքինին. եւ գնայր զճանապարհս իւր ուրախութ(եամ)բ։

³⁹Բայց փիլիպպոս գտաւ յազովտո́ս. եւ շրջեալ աւետարանէ́ր ամենայն քաղաքացն, մինչեւ ՛ի գալ նորա ՛ի կեսարիայ։

¹Իսկ սաւղոս տակաւին լցեա́լ սպառնալեօք եւ սպանմամբ աշակերտացն տ(եառ)ն, մատուցեալ առ քահանայապետսն.
²խնդրեաց ՛ի նոցանէ թո́ւղթս ՛ի դամասկոս առ ժողովսն. ո(ր)պ(էս) թէ զոք գտցէ զա́յնր ճանապարհաւ՝ արս կամ կանայս, կապեալս ածցէ յե(րուսաղէ)մ։
³Եւ ընդ երթալն ն(ո)ր(ա)՝ եղեւ մերձենա́լ ՛ի դամասկոս. յանկարծակի շուրջ զնովաւ փայլատակեաց լո́յս յերկնից։
⁴եւ անկեալ յերկիր, լուաւ բարբառ՝ որ ասէր ցնա. սաւո՞ւղ սաւուղ՝ զի՞ հալածես զիս։
⁵Եւ ասէ՝ ո՞վ ես տ(է)ր։
⁶Եւ նա ասէ. ես եմ յ(իսու)ս զոր դուն հալածես.

⁷այլ յո́տն կաց՝ եւ եմո́ւտ ՛ի քաղաք, եւ պատմեսցի́ քեզ՝ զինչ քեզ պա́րտ իցէ առնել։ Իսկ արքն որ ը(նդ) նմայն երթային, կային անշըշո́ւնջ. զձայնն միայն լսէին, բայց տեսանէին եւ ո́չինչ։
⁸Յարեաւ սաւղոս յերկրէ անտի, եւ աչօք բացօք ո́չ զոք տեսանէր. զձեռանէ նորա առեալ մուծի́ն ՛ի դամասկոս։
⁹եւ էր անդ աւուրս երիս, եւ ո́չ տեսանէր. եւ ո́չ եկեր եւ ո́չ արբ։
¹⁰Եւ էր ոմն աշակերտ ՛ի դամասկոս՝ անանիա́յ անուն. ասէ ցնա տ(է)ր ՛ի տեսլեան, անանիա́յ։ եւ նա ասէ, ահա́ւասիկ եմ տ(է)ր։
¹¹Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. յո́տն կաց եւ գնա́ ընդ փողոցն՝ որ կոչի ուղիղ, եւ խնդրեսցես յապարանս յուդայ՝ սաւղոս անուն զտարսոնացի, զի կա́յ դեռ յաղօթս։

¹²Եւ ետես ՛ի տեսլեան այր մի անանիայ անուն, մտեալ եւ եդեալ ՛ի վերայ նորա զձեռն, որպէս զի տեսցէ́։
¹³Պատասխանի ետ անանիա. տ(է)ր՝ լուա́յ ՛ի բազմաց վ(ա)ս(ն) առնն այնորիկ՝ որչափ արար չարիս արբոց քոց յե(րուսաղէ)մ.
¹⁴եւ աստ ունի իշխանութի(ւն) ՛ի քահանայապետիցն, կապել զամենեսեան որ կարդան զանուն քո։
¹⁵Ասէ ցնա տ(է)ր. ե́րթ դու, զի անօթ ընտրութե(ան) է ինձ նա, կրե́լ զանուն իմ առաջի հեթանոսաց՝ եւ թագաւորաց՝ եւ որդւոցն իսրայէլի։
¹⁶քանզի ե́ս իսկ ցուցի նմա՝ որչափ պա́րտ իցէ նմա չարչարել վ(ա)ս(ն) անուան իմոյ։

¹⁷Եւ գնաց անանիայ եւ եմո́ւտ յապարանսն. եւ եդեալ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) ձեռս, եւ ասէ.սաւո́ւղ եղբայր՝ ՛ի վե́ր հայեաց՝ տ(է)ր՝ առաքեաց զիս, յ(իսո́ւ)ս որ երեւեցաւն քեզ ՛ի ճանապարհին յորում գայիրն. ո(ր)պ(էս) զի տեսցես. եւ լցցի́ս հոգւով սրբով։
¹⁸Եւ վաղվաղակի անկա́ն յաչաց ն(ո)ր(ա) իբրեւ կեղեւանք. ետես, եւ յարեաւ մկրտեցա́ւ.
¹⁹եւ առեալ կերակուր զօրացա́ւ։ Եւ եղեւ ՛ի դամասկոս ընդ աշակերտսն աւո́ւրս ինչ։
²⁰եւ վաղվաղակի ՛ի ժողովուրդսն քարոզեաց զյ(իսու)ս, թէ սա́ է որդին ա(ստուածո)յ։

²¹Զարմացեա́լ էին ամենեքեան, որ լսէին, եւ ասէին. ո՞չ սա էր աւա́րն հարկանէր յե(րուսաղէ)մ զայնոսիկ որ կարդային զանուն յ(իսու)սի. եւ այսր նմին իրի եկեալ էր, զի կապեալս զսոսա տարցի առ կ(ա)հ(ա)ն(ա)յապետսն։
²²Այլ սաւղոս առաւե́լ եւս զօրանայր՝ եւ յաղթահարէ́ր զհրեայսն, որ բնակեալ էին ՛ի դամասկոս. եւ խելամտեցուցանէ́ր թէ սա́ է ք(րիստո)սն։
²³Իբրեւ կատարէին աւուրք բ(ա)զ(ու)մք, խորհեցան հրեայքն սպանանե́լ զնա։
²⁴Յայտնեցա́ւ սաւղոսի նենգու(թ)ի(ւ)ն ն(ո)ց(ա). քանզի պահէին զդրունսն ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, ո(ր)պ(էս) զի սպանցեն զնա։
²⁵Եւ առեալ զնա աշակերտացն ՛ի գիշերի՝ ընդ պարիսպն կախեալ իջուցին վանդակաւ։

²⁶Իբրեւ եկն սաւղոս յերուսաղէմ, ընդելանէր յարե́լ յաշակերտսն. եւ ամենեքեան երկնչէին ՛ի նմանե, չհաւատայի́ն թէ իցէ աշակերտ։
²⁷Բայց բառնաբայ առեալ զնա ա́ծ առ առաքեալսն. եւ պատմեա́ց ն(ո)ց(ա)՝ ո́րպէս ՛ի ճանապարհին ետես զտ(է)ր, եւ զի խօսեցա́ւ ընդ նմա. եւ զի ՛ի դամասկոս համարձակեցա́ւ յանուն յ(իսու)սի։
²⁸Եւ էր ընդ ն(ո)ս(ա) մտանել եւ ելանե́լ յե(րուսաղէ)մ, համարձակեալ յանուն տ(եառ)ն.
²⁹խօսէր եւ վիճէ́ր ընդ յոյնսն. եւ նոքա խոկային սպանանե́լ զնա։
³⁰Եւ իմացեալ եղբարց՝ իջուցին զնա ՛ի կեսարիա, եւ առաքեցի́ն զնա ՛ի տարսոն։

³¹Բայց եկեղեցին ընդ ամ(ենայն) հրէաստան՝ եւ ՛ի սամարիայ եւ ՛ի գալիլեա ունէր խաղաղութի(ւն), շինեալ եւ երթեա́լ զհետ երկիւղի տ(եառ)ն։ եւ մխիթարութ(եամ)բ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ բազմանա́յր։
³²Եւ եղեւ ՛ի շրջե́լն պետրոսի առ ամենեքումբք, իջանել նմա եւ առ սուրբսն՝ որ բնակեալ էին ՛ի լիւդիա։
³³եւ եգիտ անդ ա́յր մի, որում անուն էր էնեայ, ութեմեան դնէր ՛ի մահիճս անդամալոյծ։
³⁴Եւ ասէ ցնա պե́տրոս, էնեա́յ՝ բժշկէ́ զքեզ տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, արի́ եւ քեզէ́ն թօթափեա́ զանկողինս քո։ եւ վաղվաղակի յարեա́ւ։
³⁵Եւ տեսի́ն զնա ամենեքեան որ բնակեալ էին ՛ի լիդիայ, եւ ՛ի սարովնայ, որք եւ դարձան իսկ ՛ի տ(է)ր։

³⁶Եւ ՛ի յոպպէ էր կի́ն ոմն աշակերտեալ՝ անուն տաբիթայ, որ անուանեալ կոչի այծեմնիկ. սա էր լի́ գործովք բարեօք եւ ողորմութ(եա́մ)բք զոր առնէր։
³⁷Եւ եղեւ յաւուրսն յայնոսիկ հիւանդանալ նմա եւ մեռանե́լ. լուացին զնա՝ եւ եդին ՛ի դստիկոնի́ անդ.
³⁸եւ մե́րձ էր լիւդիայ ՛ի յոպպէ։ աշակերտացն լուեալ եթէ պետրոս ա́նդ է, առաքեցին երկուս արս առ նա, աղաչել՝ զի մի́ դանդաղեսցի գալ առ ն(ո)ս(ա)։
³⁹Եւ յարուցեալ պետրոս ե́կն ընդ ն(ո)ս(ա). զոր իբրեւ եկն՝ հանի́ն ՛ի վերնատունն, եւ կացին շուրջ զնովաւ այրիքն ամ(ենայն). լայի́ն եւ ցուցանէի́ն զձորձս եւ զհանդերձս, որչափ առնէր ն(ո)ց(ա) այծեմնիկն։

⁴⁰Եւ հանեալ արտաքս զամենեսեան պետրոսի, ե́դ ծունր՝ եկաց յաղօ́թս. եւ դարձաւ ՛ի մարմինն՝ եւ ասէ. տա́բիթայ արի կա́ց յանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ Եւ նա եբա́ց զաչս իւր, եւ տեսեալ զպետրոս՝ նստա́ւ կանգուն։
⁴¹ձեռն ետ նմա՝ եւ յարո́յց զնա. կոչեաց զսուրբսն եւ զայրիս, առաջի́ կացոյց զնա կենդանի́։
⁴²Եւ յայտնի́ եղեւ ընդ ամ(ենայն) յոպպէ. եւ հաւատացին բ(ա)զ(ու)մք ՛ի տ(է)ր։
⁴³Եւ եղեւ աւուրս բազո́ւմս լինել նմա ՛ի յոպպէ՝ առ ումէ́մն սիմովնի խաղախորդի։

¹Այր մի էր ՛ի կեսարիա՝ անուն կորնէ́լիոս. հարիւրապետ, ՛ի գնդէ որ կոչէր իտալիացի́.
²բարեպաշտօ́ն եւ երկիւղա́ծ յա(ստուածո)յ ամ(ենայն) տամբ իւրով. առնէր ողորմութի(ւն)ս բ(ա)զ(ու)մս ՛ի ժողովրդեանն. եւ յաղօթս կայր առ ա(ստուա)ծ յամ(ենայն) ժամ։
³Ետես ՛ի տեսլեան յայտնապէ́ս զիններո́րդ ժամու աւուրն, զհրեշտակ ա(ստուածո)յ զի մտանէր առ նա՝ ասէր ցնա. կոռնէ́լիէ։
⁴եւ նա հայեցեալ ը(նդ) նա՝ զարհուրւցա́ւ. եւ ասէ, զի՞ է տ(է)ր։ Եւ ասէ ցնա. աղօթք քո՝ եւ ողորմութի(ւն)ք քո ելի́ն յիշատակաւ առաջի ա(ստուածո)յ։
⁵եւ արդ յղեա́ արս ՛ի յոպպէ՝ եւ կոչեա́ զսիմոն զոմն՝ որ կոչի պետրոս.
⁶նա մտեա́լ է առ սիմոնի ումեմն խաղախորդի, որոյ է́ տունն մերձ ՛ի ծով։

⁷Եւ իբրեւ գնաց հրեշտակն որ խօսէր ընդ նմա, կոչեաց երկուս ՛ի ծառայիցն, եւ զինուո́ր մի բարեպաշտօն ՛ի սպասաւորացն իւրոց,
⁸եւ պասմեալ ն(ո)ց(ա) զամ(ենայն)՝ առաքեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի յոպպէ։
⁹եւ ՛ի վաղիւ անդր ՛ի ճանապարհ անկանել ն(ո)ց(ա)՝ եւ մօտ ՛ի քաղաքն լինել, ե́լ պետրոս ՛ի տանիսն կալ յաղօթս զվեցերո́րդ ժամուն։
¹⁰քաղցեաւ, եւ կամէր ճաշակե́լ։ Եւ ՛ի պատրաստելն ն(ո)ց(ա)՝ եղեւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) զարմացո́ւմն։
¹¹եւ տեսանէ զերկինս բացեալ. եւ զչորեցունց տըտնոց կախեալ անօ́թ ինչ իբրեւ կտաւո́յ մեծի իջեալ նստեալ ՛ի վերայ երկրի.
¹²յորում է́ր ամ(ենայն) չորքոտանիք, եւ սողունք երկրի, եւ թրչունք երկնից։

¹³եւ եղեւ ձայն առ նա յերկնից. արի պե́տրոս՝ զե́ն եւ կե́ր։
¹⁴Եւ պե́տրոս ասէ. քա́ւ լիցի տ(է)ր, զի ո́չ երբէք կերայ խառնակ ինչ եւ անսուրբ։
¹⁵Ձա́յն եղեւ առ նա կրկին անգամ. զոր ա(ստուա)ծ սրբեաց՝ դու մի́ պղծեր։
¹⁶Այս եղեւ երկիցս, եւ վերացա́ւ անօթն յերկինս։
¹⁷Եւ մինչդեռ զարմացեալ եր ընդ միտս պետրոս՝ թէ զի՞նչ իցէ տեսիլն զոր ետես. ահա́ արքն առաքեալք ՛ի կոռնելեայ՝ հարցին զապարանիցն սիմոնի, կացին առ դրանն,
¹⁸կոչեցի́ն եւ հարցանէին, եթէ սիմոն՝ որ կոչի պե́տրոս՝ ա́ստ մտեալ իցէ։
¹⁹Եւ մինչդեռ պետրոս զմտա́ւ ածէր վ(ա)ս(ն) տեսլեանն, ասէ հոգին ցնա. ահաւասիկ ա́րք ոմանք խնդրեն զքեզ։

²⁰այլ արի́ է́ջ՝ եւ ե́րթ ընդ ն(ո)ս(ա) առանց իրիք խղճելոյ, զի ե́ս առաքեցի զն(ո)ս(ա)։
²¹Եւ իբրեւ էջ պետրոս առ ն(ո)ս(ա), ասէ. ահաւասիկ ե́ս եմ զոր խնդրէքն. զի՞նչ իրք են՝ վ(ա)ս(ն) որոյ եկիքդ։
²²Եւ նոքա ասեն, կոռնելիոս հարիւրապետ՝ այր արդարեւ երկիւղա́ծ յա(ստուածո)յ, վկայեա́լ յամ(ենայն) ազգէն հրէից. հրաման առեալ ՛ի հրեշտակէ́ արբոյ՝ կոչել զքեզ ՛ի տուն իւր՝ եւ լսե́լ բանս ՛ի քէն։
²³կոչեաց զնոսա ՛ի ներքս՝ եւ առ ի́ւր ագոյց։ Եւ վաղիւ անդր յարուցեալ պետրոս գնա́ց ընդ ն(ո)ս(ա). եւ ոմանք յեղբարց անտի որ ՛ի յոպպէ էին՝ եկին ընդ նմա։

²⁴Եւ ՛ի վաղիւ անդր՝ մտին ՛ի կեսարիա. եւ կոռնէլիոս մնա́յր ն(ո)ց(ա), կոչեցեալ զազգատոհմն իւր՝ եւ զկարեւո́ր բարեկամսն։
²⁵Եւ եղեւ ՛ի մտանելն պետրոսի, ընդ առա́ջ եղեւ նմա կոռնելիոս, անկեալ առ ոտսն ն(ո)ր(ա) երկի́ր պագանէր։
²⁶Եւ պետրոս կանգնեաց զնա՝ եւ ասէ. յո́տն կաց՝ եւ ե́ս ինքն մա́րդ եմ։
²⁷եւ խօսելով ընդ նմա եմո́ւտ ՛ի ներքս. եւ գտանէր անդ ժողովեա́լ զբ(ա)զ(ու)մս։
²⁸Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). դուք ինքնի́ն գիտէք՝ ո՞րպէս անմարթ է առն հրէի հպե́լ կամ մերձենա́լ առ այլազգի. եւ ինձ ա(ստուա)ծ եցոյց՝ մի́ զոք խառնակ կամ անսուրբ ասել ՛ի մարդկանէ։
²⁹Վասն այսորիկ եւ առանց ընդ բա́նս ինչ ածելոյ եկի́ կոչեցեալ. բայց արդ՝ հարցանեմ, յի՞նչ պէտս կոչեցէք զիս։

³⁰Եւ կոռնելիոս ասէ. յառաջքան զչորս աւուրս մինչ ցա́յս ժամ կայի յաղօթս յինն ժամն ՛ի տան իմում, եւ ահա́ այր մի եկն եկաց առաջի իմ ՛ի հանդերձս սպիտակս, եւ ասէ.
³¹կոռնելիէ, լսելի́ եղեն աղօթք քո. եւ ողորմութի(ւն)ք քո յիշատակեցան առաջի ա(ստուածո)յ։
³²Եւ արդ՝ յղեա́ արս ՛ի յոպպէ, եւ կոչեա́ զսիմոն՝ որ կոչեցեալն է պետրոս. սա՝ մտեա́լ է ՛ի տան սիմոնի որումն խաղախորդի մերձ ՛ի ծով. որ եկեսցէ եւ խօսեսցի́ ընդ քեզ։
³³Եւ ես իսկեւի́սկ՝ յղեցի́ առ քեզ. դու բարւո́ք արարեր զի եկիր. արդ՝ ամենեքեան մեք առաջի ա(ստուածո)յ՝ կամք, լսե́լ զամենայն որ հրամայեալ է քեզ ՛ի տ(եառ)նէ։

³⁴Եբա́ց պետրոս զբերան իւր, եւ ասէ. ճշմարտութ(եամ)բ հասեալեմ, զի ո́չ գոյ ակնառութի(ւն) առաջի ա(ստուածո)յ.
³⁵այլ առ ամ(ենայն) ազգս որ երկնչին ՛ի նմանէ՝ եւ գործեն զարդարու(թ)ի(ւն). ընդունելի́ է նմա։
³⁶Զբա́նն առաքեաց որդւոցն ի(սրաէ)լի՝ աւետարանել զխաղաղութի(ւն) ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. սա́ է ամենայնի տ(է)ր։
³⁷Դուք ինքնին գիտէք զբանն, որ եղեւ ընդ ամ(ենայն) հրէաստան սկսեալ ՛ի գալիլեէ, յետ մկրտութե(ա)ն զոր քարոզեաց յովհաննէս։
³⁸զյ(իսու)ս որ ՛ի նազարեթէ, զոր օծն ա(ստուա)ծ հոգւով սրբով եւ զօրու(թեամ)բ. որ շրջեցաւ բարի́ առնել՝ եւ բժշկե́լ զամ(ենայն) ըմբռնեալսն ՛ի սատանայէ. զի ա́(ստուա)ծ էր ընդ նմա։

³⁹Եւ մեք վկայե́մք ամենայնի զոր արար յերկրին հրեաստանի՝ եւ յե(րուսաղէ)մ. զոր եւ սպանի́ն կախեալ զփայտէ։
⁴⁰զնա ա(ստուա)ծ յարո́յց յերրորդ աւուր. եւ ետ նմ(անէ) յայտնի́ լինել.
⁴¹ո́չ ամ(ենայն) ժողովրդեանն, այլ մե́զ վկայիցս յառաջագոյն ընտրելոցս յա(ստուածո)յ. որք եւ կերաք եւ արբա́ք ընդ նմա՝ յետ յարու(թ)ե(ան) նորա ՛ի մեռելոց։
⁴²Եւ պատուիրեաց մեզ քարոզե́լ ժողովրդեանն՝ եւ վկայութի(ւն) դնել թէ նա́ է սահմանեալն յա(ստուածո)յ, դատաւոր կենդանեաց եւ մեռելոց։
⁴³նմա ամ(ենայն) մարգարէքն վկայեն, թողութի(ւն) մեղաց առնուլ անուամբ ն(ո)ր(ա) ամ(ենայն) հաւատացելոց ՛ի նա։
⁴⁴Եւ մինչդեռ խօսէր պետրոս զբանս զայս, հանգեա́ւ հոգին ս(ուր)բ ՛ի վերայ ամենեցուն՝ որ լսէին զբանն։

⁴⁵Զարմացան՝ որք ՛ի թլփատու(թեն)է անտի հաւատացեալք եկեալ էին ընդ պետրոսի. զի եւ ՛ի հեթանո́սս պարգեւք հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ զեղուին։
⁴⁶քանզի լսէին ՛ի նոցանէ խօսե́լ լեզուս, եւ մեծացուցանել զա(ստուա)ծ։
⁴⁷Յայնժամ պատասխանի ետ պետրոս՝ եւ ասէ. մի թէ զջո՞ւրն ոք արգելուլ կարէ առ ՛ի չմկրտելոյ զսոսա, որք եւ զհոգին ս(ուր)բ ընկալա́ն որպէս եւ մեք։
⁴⁸Եւ հրամայեաց ն(ո)ց(ա) մկրտե́լ յանուն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ յայնժամ աղաչեցի́ն զնա լինել անդ աւուրս ինչ։

¹Լուա́ն առաքեալքն եւ եղբարքն որք էին ՛ի կողմանս հրեաստանի, զի եւ ՛ի հեթանո́սս ընկալան զբանն ա(ստուածո)յ։
²Բայց յորժամ ե́լ պետրոս յե(րուսաղէ)մ, խղճէին ՛ի նմանէ որ ՛ի թլփատութ(են)է անտի հաւատացեալքն.
³եւ ասեին, եթէ եմուտ առ արս անթլփատս՝ եւ եկե́ր ընդ ն(ո)ս(ա)։
⁴Եւ սկսաւ պետրոս պատմել ն(ո)ց(ա) կարգաւ՝ եւ ասէ.
⁵ես էի ՛ի քաղաքին յոպպէ յաղօ́թս, եւ տեսի զարմացմա́ն տեսիլ. իջանել անօ́թ ինչ իբրեւ կտաւոյ մեծի, զչորեցունց տտնոց կախեա́լ յերկնից՝ եւ եհա́ս մինչեւ առ իս։
⁶յոր պշուցեա́լ հայէի. եւ տեսի զչորքոտանիս երկրի, եւ զդաղանս, եւ զսողունս, եւ զթռչունս երկնից։
⁷եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. արի́ պե́տրոս՝ զե́ն եւ կե́ր։

⁸եւ ասեմ. քա́ւ լիցի տ(է)ր, զի խառնակ ինչ եւ անսուրբ ո́չ երբէք եմուտ ՛ի բերան իմ։
⁹Պատասխանի ետ ինձ երկի́ցս անգամ բարբառն յերկնից. զոր ա(ստուա)ծ սրբեաց՝ դու մի́ խառնակ համարիր։
¹⁰ա́յս եղեւ երկիցս, եւ վերացա́ւ դարձեալ ամ(ենայն) անօթն յերկինս։
¹¹Եւ ահա անդէն երե́ք արք եկին կացին առ ապարանիցն՝ ուր եսն էի, առաքեալք ՛ի կեսարեա́յ առ իս։
¹²եւ ասէ ցիս հոգին՝ երթա́լ ընդ նոսա, եւ մի́ ինչ խղճել։ եկին ընդ իս եւ սոքա վեցեքի́ն եղբարքս, եւ մտաք ՛ի տուն ա́ռնն այնորիկ։
¹³Եւ պատմեա́ց մեզ ո(ր)պ(էս) ետես զհրեշտակն ՛ի տան իւրում, զի կա́յր եւ ասէ́ր ցնա. առաքեա́ ՛ի յոպպէ, եւ կոչեա́ զսիմոն զկոչեցեալն պետրոս.

¹⁴որ խօսեսցի բանս ընդ քեզ, որովք կեցցե́ս դու եւ ամ(ենայն) տուն քո։
¹⁵Եւ իբրեւ սկսայ խօսել՝ եկն հոգին ս(ուր)բ ՛ի վերայ նոցա. ո(ր)պ(էս) ՛ի վերայ մեր իսկզբանն։
¹⁶Յիշեցի́ զբանն տ(եառ)ն զոր ասէրն.յովհաննէս մկրտեաց ՛ի ջուր. բայց դուք մկրտիցիք ՛ի հոգի́ն ս(ուր)բ։
¹⁷Իսկ եթէ զհասարակաց պարգեւն ե́տ ա(ստուա)ծ ն(ո)ց(ա)՝ ո(ր)պ(էս) եւ մեզ՝ ՛ի հաւատալն ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս. ես զի՞նչ կարօղ էի արգելուլ զա(ստուա)ծ։
¹⁸Եւ լուեալ զայս՝ լռեցին, եւ փառաւո́ր առնէին զա(ստուա)ծ՝ եւ ասէին. ուրեմն եւ ՛ի հեթանո́սս ետ ա(ստուա)ծ զապաշխարութի(ւն) կենաց։

¹⁹Եւ ցրուեալքն ՛ի նեղութ(են)էն որ եղեւ ՛ի վերայ ստեփանոսի́ հասի́ն մինչեւ ՛ի փիւնիկէ́, եւ ՛ի կիւպրոս, եւ յանտիոքիայ. ո́չ ումեք խօսէին զբանն՝ բայց միայն հրէի́ց։
²⁰Եւ էին ոմանք ՛ի նոցանէ արք կիւպրացիք եւ կիւրենացիք. որք մտեալ յանտիոք՝ խօսէին ընդ յոյնսն, աւետարանեա́լ տ(է)ր զյ(իսու)ս։
²¹Եւ էր ձե́ռն տ(եառ)ն ընդ ն(ո)ս(ա). բազմութի(ւն) հաւատացելոց դարձա́ւ ՛ի տ(է)ր։
²²Լո́ւ եղեւ բանս այս յականջս եկեղեցւոյն՝ որ էր յե(րուսաղէ)մ, վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա). եւ առաքեցին զբառնաբաս մինչեւ յանտիոք։
²³Որ իբրեւ եկն ետես զշնորհսն ա(ստուածո)յ՝ ուրա́խ եղեւ, եւ մխիթարէր զամենեսեան՝ յօժարու(թեամ)բ սրտի կալ ն(ո)ց(ա) ՛ի տ(է)ր։

²⁴զի էր այր զուարթամիտ՝ եւ լի́ հոգւով սրբով եւ հաւատովք։ եւ յաւելա́ւ ժողովուրդ բ(ա)զ(ու)մ տ(եառ)ն։
²⁵Եւ ե́լ ՛ի տարսոն խնդրել զսաւղոս, եւ գտեալ զնա ա́ծ յանտիոք։
²⁶Եւ եղեւ նոցա զա́մն ողջոյն ժողովել յեկեղեցին, եւ ուսուցանե́լ ժողովուրդ բազում, եւ անուանել նախ յանտիո́ք զաշակերտեալսն՝ քրիստոնեայս։
²⁷ընդ աւուրսն ընդ այնոսիկ իջին յերուսաղեմէ մարգարէ́ք յանտիոք։
²⁸Յարուցեալ մի ոմն ՛ի նոցանէ անուն ագաբոս, նշանակեաց հոգւովն սո́վ մեծ լինել ընդ ամ(ենայն) աշխարհ, որ եղե́ւ առ կղաւդեաւ։
²⁹Բայց յաշակերտաց անտի որպէս զիարդ կարօ́ղ ոք էր, իւրաքանչիւրոք ՛ի նոցանէ որոշեցին առաքե́լ ՛ի պէտս եղբարցն, որ բնակեալ էին ՛ի հրեաստանի։

³⁰զոր եւ արարի́ն իսկ առաքեալք առ երիցունսն ՛ի ձեռն բառնաբայ եւ սաւղոսի։

¹Ընդ ժամանակս ընդ այնոսիկ ա́րկ հերովդէս արքայ ձեռն՝ չարչարե́լ զոմանս յեկեղեցւոյն։
²եւ սպան զյակովբոս զեղբայր յովհաննու սրով։
³Ետես եթէ հաճո́յ է հրէիցն, յաւել եւս ունե́լ զպետրոս. եւ էին աւուրք բաղարջակերաց։
⁴զոր իբրեւ կալաւ՝ ե́դ ՛ի բանտի, եւ մատնեաց չորի́ց չորրորդաց զինուորաց պահե́լ զնա. եւ կամէր յետ զատկին ածել զնա ժողովրդեանն։
⁵Եւ պետրոս ՛ի պահեստի́ էր ՛ի բանտին. եւ աղօթք ստէ́պ լինէին յեկեղեցւոյն վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) առ ա(ստուա)ծ։
⁶Իբրեւ կամեցաւ զնա ածել հերովդէս. ՛ի գիշերին յայնմիկ էր պետրոս ՛ի քո́ւն ՛ի մէջ երկուց զինուորաց՝ կապեալ կրկի́ն շղթայիւք. եւ պահապանքն առաջի դրանն պահէին զբանտն։

⁷Եւ ահա́ հրեշտակ տ(եառ)ն եկն եկա́ց ՛ի վերայ, եւ լո́յս ծագեաց ՛ի տանն՝ եւ խթեա́ց զկողսն պետրոսի, յարո́յց զնա՝ եւ ասէ. արի́ վաղվաղակի։ եւ անկա́ն շղթայքն ՛ի ձեռաց նորա։
⁸Եւ ասէ ցնա հրեշտակն. ա́ծ զգօտի քո, եւ ա́րկ զհողաթափս յոտս քո։ եւ արա́ր այնպէս։ եւ ասէ ցնա. ա́րկ զձորձս քո, եւ ե́կ զկնի իմ։
⁹Եւ ելեալ երթա́յր զհետ, եւ ո́չ գիտէր՝ եթէ ճշմարիտ իցէ որ ինչ եղեւն ՛ի հրեշտակէն. զի համարէր երա́զ տեսանել։
¹⁰Եւ իբրեւ անցին նոքա ըստ մի́ պահ եւ ըստ երկուս, եկին մինչեւ ՛ի դուռնն երկաթի՝ որ հանէր ՛ի քաղաքն. որ ինքնի́ն բացաւ նոցա։ եւ մտեալ անցի́ն ընդ փողոց մի. եւ վաղվաղակի ՛ի բա́ց եկաց ՛ի նմանէ հրեշտակն։

¹¹Եւ պե́տրոս իբրեւ ՛ի միտս եղեւ, ասէ. արդ գիտեմ ճշմարիտ եթէ առաքեաց տ(է)ր զհրեշտակ իւր, եւ փրկեաց զիս ՛ի ձեռաց հերովդի, եւ յամ(ենայն) ակնկալութ(են)է́ ժողովրդեանն հրէից։
¹²Եւ լեալ ՛ի միտս՝ ե́կն ՛ի տուն մարեմու մօր յովհաննու, որ կոչեցաւն մարկոս. ուր էին բազումք ժողովեալ՝ եւ աղօ́թս առնէին։
¹³Եւ բախեալ զդուրս տանն, մատեաւ աղախին մի ունկն դնել, որում անուն էր հռովդէ։
¹⁴եւ ծանուցեալ զձայնն պետրոսի, ՛ի խնդալոյն ո́չ եբաց զդուռն. ՛ի ներքս ընթացեալ պատմեաց, եթէ պե́տրոս առ դրանն կայ։
¹⁵Նոքա ասեն ցնա՝ մոլի́ս։ եւ նա եւս պնդէր՝ թէ ա́յդպէս է։ եւ ն(ո)ք(ա) ասէին՝ հրեշտակ ն(ո)ր(ա) իցէ։

¹⁶Եւ պետրոս ստէ́պ բախէր։ իբրեւ բացին, տեսին զնա՝ եւ զարմացա́ն։
¹⁷Եւ նա ձեռամբ ցուցանէր ն(ո)ց(ա) լռե́լ. եւ պատմեաց ո(ր)պ(էս) եւ տ(է)ր եհան զնա ՛ի բանտէն. եւ ասէ՝ պատմեցէ́ք յակոբայ եւ եղբարց զայս։ եւ ելեալ գնաց յա́յլ տեղի։
¹⁸Եւ իբրեւ եղեւ այդ, էր խռովու(թ)ի́(ւն) մեծ ՛ի մէջ զինուորացն, թէ զի՞ արդեւք պետրոսն եղեւ։
¹⁹Իսկ հերովդէս իբրեւ խնդրեաց զնա՝ եւ ո́չ եգիտ, հարցեալ զպահապանսն՝ հրամայեաց սպանանել։ եւ իջեալ ՛ի հրէաստանէ ՛ի կեսարիայ, եւ ա́նդ լինէր։

²⁰Եւ էր հերովդէս ցասմա́մբ ընդ տիւրացիս եւ ընդ սիդովնացիս. եւ նոքա առհասարա́կ եկին առ նա. եւ ՛ի բանի արարեալ զբղաստոս սենեկապե́տ արքայի, խնդրէին զխաղաղու(թ)ի(ւն) վ(ա)ս(ն) կերակրելոյ երկրին նոցա յարքունուստ։
²¹Յաւուր միում յերեւելւոջ՝ հերովդէս զգեցեալ էր զհանդերձ թագաւորու(թ)ե(ան)՝ եւ նստէր յատենի, եւ խօսէր ընդ ն(ո)ս(ա) հրապարակաւ։
²²եւ ամբոխն աղաղակէր՝ թէ ա(ստուծո́)յ բարբառ է, եւ ո́չ մարդոյ։
²³Եւ անդէն եհա́ զնա հրեշտակ տ(եառ)ն, փոխանակ զի ո́ ետ փառս ա(ստուածո)յ. եւ եղեալ որդնալի́՝ սատակեցա́։
²⁴Եւ բանն ա(ստուածո)յ աճէ́ր եւ բազմանայր։

²⁵Բառնաբաս եւ սաւղոս դարձան յե(րուսաղէ)մէ՝ իբրեւ կատարեցին զպամտօնն. առեալ էր ընդ իւրեանս եւ զյովհաննէս՝ որ կոչեցեալն էր մարկոս։

¹Եին ոմանք յանտիոք ըստ եկեղեցւոյն, մարգարէք եւ վարդապետք. բառնաբաս՝ եւ շմաւովն կոչեցեալն նւգէր, եւ զուկիո́ս կիւրենացի, եւ մանայեն գայեկորդի́ հերովդի չորրորդապետի, եւ սաւղոս։
²Մինչդեռ ՛ի պաշտաման տ(եառ)ն կային՝ եւ պահէին. ասէ հոգին ս(ուր)բ. որոշեցէ́ք ինձ զբառնաբաս եւ զսաւղոս ՛ի գործ՝ յոր կոչեցեալ է իմ զդոսա։
³Յայնժամ պահեալ՝ եւ աղօթս արարեալ, եդին ձեռն ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)՝ եւ արձակեցի́ն։
⁴Եւ ն(ո)ք(ա) առաքեալք ՛ի հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ՝ իջի́ն ՛ի սելեւկիայ, եւ անտի նաւեցին ՛ի կիւպրոս։
⁵եւ հասեալ ՛ի սաղամինայ՝ պատմէին զբանն ա(ստուածո)յ ՛ի ժողովուրդս հրէիցն. ունէի́ն եւ զյովհաննէս պաշտօնեայ։

⁶Շրջեալ ընդ ամ(ենայն) կղզին մինչեւ ՛ի պափոս, գտին անդ այր զոմն մո́գ, սո́ւտ մարգարէ՝ հրեայ, որում անուն էր բարեյեսո́ւս։
⁷որ էր ընդ փոխանակի բդեշխին սերգեայ պաւղոսի առն իմաստնոյ։ ն(ո)ր(ա) աղաչեալ զբառնաբա́ս եւ զսաւղոս՝ խնդրէր լսե́լ զբանն ա(ստուածո)յ։
⁸Ընդդէմ եկաց ն(ո)ր(ա) ելիմա́ս մոգ. քանզի ա́յսպէս թարգմանի անուն ն(ո)ր(ա). որ խնդրէր շրջե́լ զփոխանակ բդեշխին ՛ի հաւատոց։
⁹Իսկսաւղոս, որ եւ պաւղոս՝լցեալ հոգւով սրբով, հայեցաւ ՛ի նա,
¹⁰եւ ասէ. ո́վ լի ամ(ենայն) նենգութ(եամ)բ եւ խորամանգութ(եամ)բ՝ որդի́ սատանայ, թշնամի ամ(ենայն) արդարութե(ան), ո՞չ լռես ՛ի թիւրելոյ զՃանապարհս տ(եառ)ն զուղիղս։

¹¹եւ արդ՝ ահա ձե́ռն տ(եառ)ն ՛ի վերայ քո, եւ եղիցես կոյր, չտեսանե́լ զարեւ մինչեւ ՛ի ժամանակ մի։ Եւ անդէն անկա́ւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) մէ́գ եւ խաւար, եւ շրջէր խնդրէր առաջնորդս։
¹²Յայնժամ տեսեալ փոխանակի բդեշխին զիրսն որ եղեն, հաւատա́ց, զարմացեա́լ ընդ վարդապետու(թ)ի(ւ)ն տ(եառ)ն։
¹³Եւ ամբարձեալ ՛ի պափէ պաւղոսեանց՝ եկին ՛ի պերգէ պամփիլեայ։ Յովհաննէս մեկնեալ ՛ի նոցանէ դարձա́ւ յե(րուսաղէ)մ։
¹⁴եւ նոքա գնացեալ ՛ի պերգեայ՝ եկին յանտիո́ք պիսիդեայ. եւ մտեալ ՛ի ժողովուրդն յաւուր շաբաթու՝ նստան։

¹⁵Եւ յետ ընթեռնելոյ զօրէնսն եւ զմարգարէս, առաքեցի́ն առ նոսա ժողովրդապետքն՝ եւ ասեն. ա́րք եղբարք՝ եթէ իցեն ՛ի ձեզ բանք մխիթարութեան առ ժողովո́ւրդդ՝ խօսեցարո́ւք։
¹⁶Յո́տն եկաց պաւղոս՝ շարժեաց զձեռն իւր, եւ ասէ. ա́րք յիէլացիք՝ եւ ոյք երկնչիք յա(ստուածո)յ, լուարո́ւք։
¹⁷Ա(ստուա)ծ ժողովրդեանս այսորիկ ի(սրաէ)լի ընտրեա́ց զհարսն մեր. եւ զժողովուրդն բարձրացո́յց ՛ի պանդխտու(թ)ե(ան) յերկրին եգիպտացւոց. եւ ՛ի բազուկ բարձր եհա́ն զն(ո)ս(ա) անտի։
¹⁸Եւ իբրեւ քառասնամեայ ժամանակ կերակրեա́ց զն(ո)ս(ա) յանապատի.
¹⁹եւ քակեալ ա́զգս եւթն յերկրին քանանու՝ ժառանգեցո́յց ն(ո)ց(ա) զերկիր նոցա́

²⁰իբրեւ ամս չորեքհարեւր եւ յիսուն։ Եւ յետ այսորիկ ետ ն(ո)ց(ա) դատաւո́րս մինչեւ ՛ի սամուէլ մարգարէ։
²¹եւ անտի յառաջ խնդրեցին թագաւոր։ եւ ետ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ զսաւղոս որդի́ կիսեայ, այր յազգէ բենիամենի, ամս քառասուն։
²²Եւ իբրեւ փոխեաց զնա, յարոյց ն(ո)ց(ա) զդաւի́թ թագաւոր. որում եւ ասաց վկայու(թեամ)բ. գտի զդաւիթ որդի յեսսեայ այր ըստ սրտի իմում, որ արասցէ́ զամ(ենայն) կամս իմ։
²³՛Ի սորա́ զաւակէ ա(ստուա)ծ ըստ աւետեացն յարոյց ի(սրաէ)լի զփրկիչն յ(իսու)ս.
²⁴ըստ յառաջագոյն քարոզու(թ)ե(ան)ն յովհաննու առաջի երեսաց մտի́ ն(ո)ր(ա), մկրտու(թ)ի(ւն) ապաշխարու(թ)ե(ան)՝ ամ(ենայն) ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի։

²⁵Եւ իբրեւ լնոյր յովհաննէս զընթացսն, ասէր. զո՞ոք կարծէք զինէն թէ իցեմ. չե́մ ես այն. այլ ահա գա́յ զկնի իմ, որում չե́մ արժանի զկօշիկս ոտիցն լուծանել։
²⁶Ա́րք եղբարք՝ որդի́ք աբրահամեան տոհմին, եւ որ ՛ի ձեզ երկիւղա́ծք իցեն յա(ստուածո)յ. ձե́զ բանս այս փրկու(թ)ե(ան) առաքեցաւ։
²⁷Բայց որ բնակեալ են յե(րուսաղէ)մ, եւ իշխանք ն(ո)ց(ա) անծանօ́թ եղեն ՛ի նմանէ. եւ ըստ բարբառոց մարգարէիցն, որ զամ(ենայն) շաբաթսն ընթեռնուին՝ դատեալ՝ կատարեցին.
²⁸եւ ո́չ մի ինչ պատճառ մահու գտեալ՝ խնդրեցին ՛ի պիղատոսէ սպանանե́լ զնա։
²⁹Եւ իբրեւ կատարեցին զամ(ենայն)՝ որ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) գրեալ էր, իջուցեալ ՛ի փայտէն՝ եդի́ն ՛ի գերեզմանի։
³⁰Այլ ա(ստուա)ծ յարո́յց զնա ՛ի մեռելոց. որ երեւեցա́ւ աւուրբք բազմօք այնոցիկ,

³¹որ ելեալ էին ընդ նմա ՛ի գալիլեէ յե(րուսաղէ)մ. որք եւ արդ իսկ վկա́յք են ն(ո)ր(ա) առ ժողովուրդն։
³²Եւ մեք ձեզ աւետարանեմք զխոստումնն որ առ հարսն եղեալ էր։
³³զի զնո́յն ա(ստուա)ծ կատարեաց առ մեզ որդիս ն(ո)ց(ա)՝ յարուցեալ զյ(իսու)ս. ո(ր)պ(էս) եւ ՛ի սաղմոսին գրեալ է՝ յերկրորդում. որդի իմ ես դու՝ ես այսօ́ր ծնայ զքեզ։
³⁴Եւ զի յարոյց զնա ՛ի մեռելոց, եւ ո́չ եւս դառնալոց է յապականութի(ւն). ա́յսպէս ասէ, թէ տա́ց քեզ զսրբու(թ)ի(ւն)սն դաւթի զհաւատարիմս։
³⁵քանզի եւ ՛ի միւսումն ասէ. ո́չ տացես սրբոյ քում տեսանել զապականու(թ)ի(ւն)։

³⁶Այլ դաւիթ յազգի անդ իւրում պաշտեաց, եւ ՛ի կամս ա(ստուածո)յ ննջեաց՝ եւ յաւելա́ւ առ հարս իւր, եւ ետե́ս զապականութի(ւն)։
³⁷բայց զոր ա(ստուա)ծ յարոյց, ո́չ ետես զապականութի(ւն)։
³⁸Յայտնի́ լիցի ձեզ ա́րք եղբարք, զի սովա́ւ ձեզ թողութի(ւն) մեղաց աւետարանի։ եւ յամենայնէ յորմէ ո́չ կարացէք օրինօքն մովսիսի արդարանալ,
³⁹սովաւ ամ(ենայն) որ հաւատայ՝ արդարանայ։
⁴⁰Զգո́յշ կացէք, գուցէ́ եկեսցէ ՛ի վերայ ձեր որ ասացեալն է ՛ի մարագարէս։
⁴¹Տեսէ́ք արհամարհոտք՝ եւ զարմացարո́ւք, եւ եղծարո́ւք. զի գործ մի գործե́մ ես յաւուրս ձեր. գործ՝ որում ո́չ հաւատայցէք՝ եթէ ոք պատմեսցէ ձեզ։

⁴²Եւ իբրեւ ելին անտի, աղաչէին ՛ի միւսում շաբաթու խօսե́լ ն(ո)ց(ա) զնոյն բան։
⁴³Եւ իբրեւ արձակեցաւ ժողովուրդն, զհե́տ երթային բ(ա)զ(ու)մք ՛ի հրէից անտի, եւ ՛ի պաշտօնէիցն եկամտի́ց զպաւղոսի եւ զբառնաբայ, որք խօսէին ընդ նոսա, եւ հաւանեցուցանէին զն(ո)ս(ա) կալ մնա́լ ՛ի շնորհսն ա(ստուածո)յ։
⁴⁴Եւ ՛ի գալ միւսոյ շաբաթուն, գրեթէ ամ(ենայն) քաղաքն ժողովեցաւ լսել զբանն ա(ստուածո)յ։
⁴⁵Իբրեւ տեսին հրեայքն զամբոխն, լցան նախանձու. եւ ընդդէ́մ դարձեալ ասացելոցն ՛ի պաւղոսէ, հայհոյէի́ն։

⁴⁶Համարձակեալ պաւղոսի եւ բառնաբայ՝ ասէին. առ ձե́զ նախ պա́րտ էր խօսել զբանն ա(ստուածո)յ. եւ քանզի դուք մերժէք զնա, եւ ո́չ արժանի́ս համարիք զձեզ կենացն յաւիտենից, ահաւասիկ դառնամք ՛ի հեթանո́սս։
⁴⁷Զի ա́յսպէս պատուիրեաց մեզ տ(է)ր. եդի զքեզ ՛ի լո́յս հեթանոսաց, լինել քեզ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) մինչեւ ՛ի ծա́գս երկրի։
⁴⁸Զայս լուեալ հեթանոսացն՝ ուրա́խ լինէին, եւ փառաւո́ր առնէին զբանն տ(եառ)ն։ եւ հաւատացին որք էին կարգեալ ՛ի կեանսն յաւիտենականս։
⁴⁹եւ շրջէ́ր բանն ընդ ամ(ենայն) գաւառն։
⁵⁰Բայց հրեայքն դրդռեցին զպաշտօնեայ կանայս զգաստս, եւ գլխաւորս քաղաքին՝ եւ յարուցեալ հալածա́նս ՛ի վերայ պաւղոսի եւ բառմնաբայ, հանին զն(ո)ս(ա) ՛ի սահմանացն իւրեանց։

⁵¹Եւ նոցա թօթափեալ զփոշի ոտից ՛ի վերայ նոցա, եկի́ն յիկոնիոն։
⁵²եւ աշակերտքն լնուին խնդութ(եամ)բ՝ եւ հոգւով սրբով։

¹Եւ եղեւ յիկոնիոն ՛ի միասին մտանե́լ նոցա ՛ի ժողովուրդ՝ հրէիցն, եւ խօսել նոյնպէս. մինչեւ հաւանե́լ հրէից եւ յունաց բազմաց յոյժ։
²բայց անհաւան հրեայքն յարուցին եւ չարացուցին զանձինս հեթանոսացն ՛ի վերայ եղբարց։
³Բազո́ւմ ժամանակս շրջէին, համարձակեալք տ(եառ)ն վկայու(թեամ)բ, բանիւ շնորհաց իւրոց. եւ տալ նշանս եւ արուե́ստս լինելոյ ՛ի ձեռս ն(ո)ց(ա)։
⁴Եւ եղեն հերձուածք բազմութե(ան) քաղաքին. ոմանք ՛ի հրեայսն, եւ ոմանք յառաքեա́լսն։
⁵Իբրեւ եղեւ դիմել հեթանոսացն եւ հրէից իշխանօքն իւրեանց՝ ՛ի թշնամանել եւ ՛ի քարկոծե́լ զն(ո)ս(ա),

⁶ազդ եղեալ ն(ո)ց(ա)՝ փախեա́ն ՛ի քաղաքսն լիկոնացւոց, ՛ի լիւստրայ եւ ՛ի դերբէ՝ եւ շուրջ զգաւառաւն, եւ ա́նդ աւետարանէին։
⁷Եւ այր ոմն լիւստրացի տկա́ր յոտից նստէր՝ կա́ղ յորովայնէ մօր իւրոյ, որոյ երբէք չէ́ր գնացեալ։
⁸Սա́ լուա́ւ զխօսսն պաւղոսի, որոյ հայեցեալ ՛ի նա եւ տեսեալ՝ թէ ունի հաւատս փրկու(թ)ե(ան),
⁹ասէ́ մեծաձայն. քե́զ ասեմ յանուն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, յո́տն կաց ՛ի վերայ ոտից քոց ուղիղ։ եւ վազվազէր՝ եւ գնայր։
¹⁰Եւ ժողովրդոցն տեսեալ զոր արարն պաւղոս, բարձի́ն զձայնս իւրեանց լիկոնարէն, եւ ասեն. աստուածք նմանեալ մարդկան իջի́ն առ մեզ։

¹¹եւ կոչէին զբառնաբաս դիո́ս, եւ պաւղոս հերմէ́ս, քանզի նա́ էր առաջնորդ բանին։
¹²Իսկ քուրմն դիայ որ կայր առաջի́ քաղաքին, ցուլս եւ պսակս հասուցեալ ՛ի դուռն հանդերձ բազմու(թեամ)բքն՝ կամէր զոհե́լ։
¹³Եւ լուեալ առաքելոցն բառնաբայ եւ պաւղոսի, պատառեալ զհանդերձս իւրեանց՝ արտա́քս վազեցին յամբոխէն. աղաղակէին՝
¹⁴եւ ասէին. արք՝ զի՞նչ գործէք զայդ. մեք ձեզ նմանօղք կարեօ́ք մարդիկ եմք. աւետարանե́լ ձեզ յայդպիսի ունայնու(թ)ե(ան)ց դառնալ յա(ստուա)ծ կենդանի. որ արար զերկինս եւ զերկիր, եւ զծով՝ եւ զամ(ենայն) որ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
¹⁵որ յանցեալ ազգսն թո́յլ ետ ամ(ենայն) հեթանոսաց գնա́լ ՛ի ճանապարհս իւրեանց։

¹⁶եւ սակայն ո́չ եթէ առանց վկայու(թ)ե(ան) զինքն եթող, բարերարութ(եամ)բն տա́լ յերկնից ձեզ անձրեւս, եւ ժամանակս պտղաբերս, լնո́ւլ կերակրովք եւ ուրախութ(եամ)բ զսիրտս ձեր։
¹⁷Եւ զայս ասացեալ՝ հազի́ւ լռեցուցանէին զժողովուրդսն ՛ի չզոհելոյ ն(ո)ց(ա). այլ գնա́լ յիւրաքանչիւր տեղիս։
¹⁸Եւ ՛ի շրջելն ն(ո)ց(ա) եւ յուսուցանել, եկի́ն հասին յանտիոքէ եւ յիկոնիէ հրեայք։ Եւ ՛ի վիճել ն(ո)ց(ա) համարձակութ(եամ)բ, պատրեցին զժողովուրդսն ՛ի բա́ց կալ ՛ի նոցանէ, եւ ասէին թէ ոչինչ ճշմարտութի(ւն) ասեն, այլ զամ(ենայն) ստեն։ եւ քարկոծեալ զպաւղոս քարշեցին արտա́քս քան զքաղաքն, եւ համարէին զնա մեռեա́լ։

¹⁹Եւ ՛ի պատել զնովաւ աշակերտացն, յարեա́ւ եմուտ ՛ի քաղաքն։ եւ ՛ի վաղիւ անդր ել բառնաբաւ հանդերձ ՛ի դերբէ։
²⁰Աւրետարանեալ ՛ի քաղաքին յայնմիկ՝ եւ աշակերտեալ զբ(ա)զ(ու)մս, եւ դարձան ՛ի լիւստրայ՝ եւ յիկոնիոն՝ եւ յանտիոքիայ։
²¹հաստատեալ զանձինս աշակերտելոցն՝ եւ մխիթարեալ. կալ հաստատո́ւն ՛ի հաւատսն. եւ թէ բ(ա)զ(ու)մ նեղու(թեամ)բ պարտ է մեզ մտանել յարքայու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ։
²²Ձեռնադրեցին ն(ո)ց(ա) ըստ եկեղեցեաց երիցո́ւնս. աղօթս արարեալ հանդերձ պահովք, յա́նձն արարին զն(ո)ս(ա) տ(եառ)ն՝ յոր հաւատացեա́լ էին։
²³Եւ շրջեալ ընդ պիսիդայ՝ եկին ՛ի պամփիւլեայ։

²⁴եւ խօսեցեալ ՛ի պերգէ զբանն տ(եառ)ն, իջի́ն յատտալիայ։
²⁵եւ անտի նաւարկեալ՝ գնացին յանտիոք ուստի էին։ յա́նձն արարեալ շնորհացն ա(ստուածո)յ՝ ՛ի գործն զոր կատարեցին։
²⁶Եկեալ ժողովեալ զեկեղեցին՝ պատմեցի́ն որչափ արար ա(ստուա)ծ ընդ ն(ո)ս(ա). եւ զի եբաց հեթանոսաց դո́ւռն հաւատոց.
²⁷շրջեցան ժամանակս ոչ սակաւս ընդ աշակերտսն։

¹Եւ ոմանք իջեալ ՛ի հրէաստանէ՝ ուսուցանէին զեղբարս. եթէ ոչ թլփատիք ըստ օրինացն մովսիսի՝ ո́չ կարէք ապրել։
²Եւ լինել ոչ սակաւ հակառակու(թ)ե(ան) եւ խնդրո́յ՝ պաւղոսի եւ բառնաբայ ընդ ն(ո)ս(ա), եդին ելանել պաւղոսի եւ բառնաբայ եւ ոմանց ՛ի նոցանէ՝ առ առաքեալսն եւ երիցունս յե(րուսաղէ)մ վասն խնդրոյն այնորիկ։
³Նոքա յուղարկեալք յեկեղեցւոյն, շրջեցան ը(նդ) փիւնիկէ, եւ ընդ սամարիայ, պատմէին զդարձն հեթանոսաց, եւ առնէին ուրախու(թ)ի(ւն) մեծ ամ(ենայն) եղբարց։
⁴Եւ հասեալք յե(րուսաղէ)մ, ընկալեա́լք յեկեղեցւոյն եւ յառաքելոցն եւ յերիցանց, պատմեցին որչափ ինչ արար ընդ ն(ո)ս(ա) ա(ստուա)ծ։

⁵Յարեան ոմանք ՛ի հերձուածո́յն փարիսեցւոց հաւատացեալք, եւ ասէին՝ թէ պա́րտ է թլփատե́լ զդոսա, եւ պատուիրել պահել զօրէնսն մովսիսի։
⁶Եւ ժողովեցան առաքեալքն եւ երիցունք տեսանե́լ վասն բանիս այսորիկ.
⁷Եւ յետ բ(ա)զ(ու)մ խնդիր լինելոյ, յո́տն եկաց պետրոս՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). ա́րք եղբարք՝ դուք ինքնի́ն գիտէք, զի յաւուրցն առաջնոց ՛ի միջի ձերում ընտրեաց ա(ստուա)ծ բերանով իմով լսե́լ հեթանոսաց բանին աւետարանի, եւ հաւատա́լ։
⁸եւ սրտագէտն ա(ստուա)ծ վկայեա́ց ն(ո)ց(ա), տալով ն(ո)ց(ա) զհոգին ս(ուր)բ՝ ո(ր)պ(էս) եւ մեզ.
⁹եւ ո́չինչ ընտրութի(ւն) արար ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա) եւ մեր, հաւատո́վք սրբեալ զսիրտս ն(ո)ց(ա)։

¹⁰Արդ՝ ընդէ՞ր փորձէք զա(ստուա)ծ, դնել լո́ւծ ՛ի վերայ պարանոցի աշակերտացն, զոր ո́չ հարքն մեր՝ եւ ո́չ մե́ք կարացաք բառնալ։
¹¹այլ շնորհօ́քն տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի՝ հաւատամք ապրել, զորօրինակ եւ նոքա։
¹²Լռեաց ամ(ենայն) ժողովուրդն, եւ լսէի́ն բառնաբայ եւ պաւղոսի պատմելոյն՝ որչափ արա́ր ա(ստուա)ծ նշանս եւ արուեստս ՛ի հեթանոսս ՛ի ձեռս նոցա։
¹³Եւ յետ լռելոյն ն(ո)ց(ա), պատասխանի ետ յա́կովբոս՝ եւ ասէ. ա́րք եղբարք՝ լուարո́ւք ինձ։
¹⁴շմաւոն պատմեա́ց որպէս յառաջագոյն ա(ստուա)ծ այց արար առնուլ ժողովո́ւրդ ՛ի հեթանոսաց՝ անուան իւրոյ։
¹⁵եւ այնմ միաբանի́ն բանք մարգարէիցն. Ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է.

¹⁶յետ այսորիկ դարձայց՝ եւ շինեցից զյարկս դաւթի, զանկեալն եւ զկործանեալն ն(ո)ր(ա) վերստի́ն շինեցից, եւ կանգնեցից զնա.
¹⁷ո(ր)պ(էս) զի խնդրեսցեն մնացորդք մարդկան զտ(է)ր. եւ ամ(ենայն) հեթանոսք յորոց վերայ կոչեցեա́լ է անուն իմ, ասէ տ(է)ր. որ առնէ զայս ամ(ենայն).
¹⁸յայտնի́ է ՛ի յաւիտեանցն.
¹⁹Վ(ա)ս(ն) որոյ եւ ես իրաւո́ւնս համարիմ, մի́ նեղել զայնոսիկ՝ ոյք ՛ի հեթանոսացն դառնան առ ա(ստուա)ծ։
²⁰այլ տալ թո́ւղթս առ ն(ո)ս(ա), խորշել ՛ի կերակրոց կռոց, եւ՛ի պոռնկութ(են)է, եւ ՛ի մեռելոտւո́յ, եւ յարենէ։
²¹Զի մովսէս յազգացն առաջնոց ը(նդ) քաղաքաց, զքարոզիչսն իւր ունի ՛ի ժողովսն, ըստ ամ(ենայն) շաբաթո́ւց ընթերցեալ։

²²Յայնժամ հաճո́յ թուեցաւ առաքելոցն եւ երիցանցն եւ ամ(ենայն) եկեղեցւոյն, արս ընտրեալս ՛ի նոցանէ առաքե́լ յանտիոք ընդ պաւղոսի եւ ընդ բառնաբայ.զյուդա́ զկոչեցեալն բարսաբա՝ եւ զշիղա, արս գլխաւո́րս.
²³գրեալ առ եղբարս ՛ի ձեռն նոցա զայս ինչ։ Առաքեալք եւ երիցունք եւ եղբարք, յանտիո́ք եւ ՛ի սիւրիայ եւ ՛ի կիւլիկիայ, եղբարցդ որ ՛ի հեթանոսաց էք, ողջո́յն։
²⁴Քանզի լուաք՝ թէ ոմանք իբրեւ ՛ի մէնջ խռովեցուցի́ն զձեզ բանիւք՝ խախտել զանձինս ձեր. ասեն թլփատե́լ եւ պահել զօրէնսն, որոց ո́չ հրամայեցաք։
²⁵Հաճո́յ թուեցաւ մեզ միաբան ժողովելոցս, արս ընտրեալս հղե́լ առ ձեզ, ընդ սիրելիս մեր՝ ընդ բառնաբա́յ եւ ընդ պաւղոսի։

²⁶արք՝ որք մատնեցին զանձինս իւրեանց վասն անուանն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
²⁷Արդ՝ առաքեցաք զյուդա́ եւ զշիղա. եւ ն(ո)ց(ա) ՛ի բանից զնո́յն պատմել։
²⁸Զի հաճո́յ թուեցաւ հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ եւ մեզ, մի́ ինչ աւելի բեռն դնել ձեզ. բայց միայն ՛ի կարեւորա́ցս յայսոցիկ.
²⁹՛ի բաց կալ ՛ի զոհելոյ կռոց, եւ յարենէ, եւ ՛ի հեղձուցելոյ, եւ ՛ի պոռնկութ(են)է. յորոց պահեալ զանձինս բարւո́ք գործիցէք։ ո́ղջ լերուք։
³⁰Եւ նոքա արձակեալք՝ իջի́ն յանտիոք, եւ ժողովեալ զժողովուրդսն՝ ետո́ւն զթուղթն։
³¹եւ ընթերցեալ՝ ուրա́խ եղեն ՛ի վերայ մխիթարու(թ)ե(ան)ն։
³²Յուդա եւ շիղա՝ զի եւ նոքա մարգարէ́ք էին, բանիւք բազմօք մխիթարեցին զեղբարս՝ եւ հաստատեցին։

³³Եւ եղեալ անդ ժամանակս արձակեցան յեղբարց խաղաղութ(եամ)բ առ առաքեալսն։
³⁴եւ հաճոյ թուեցաւ շիղայի մնա́լ անդէն։
³⁵Բայց պաւղոս եւ բառնաբաս շրջէի́ն յանտիոք, ուսուցանել եւ աւետարանե́լ եւ այլովք բազմօք՝ զբանն ա(ստուածո)յ։
³⁶Իսկ յետ աւուրց ինչ ասէ պաւղոս ցբառնաբաս. դարձցո́ւք եւ շրջեսցո́ւք զեղբարբք, ը(նդ) ամ(ենայն) քաղաքաց յորս քարոզեցա́ք զբանն տ(եառ)ն, թէ ո՞(ր)պ(էս) ունիցին։
³⁷Բառնաբաս կամէր առնո́ւլ եւ զյովհաննէս զկոչեցեալն մարկոս։
³⁸բայց պաւղոս աղաչէր՝ թէ զմեկնեալն ՛ի նոցանէ ՛ի պամփիլիայ, եւ զչեկեալն ընդ նոսա ՛ի գործն, մի́ առնուլ ընդ ինքեանս։
³⁹Եւ եղեւ գժտութի(ւն) ՛ի մէջ նոցա՝ մինչեւ մեկնել ՛ի միմեանց, բառնաբայ առնուլ զմարկոս՝ նաւե́լ ՛ի կիւպրոս։

⁴⁰Եւ պաւղոսի ընտրեալ զշիղայ՝ ել, յա́նձն արարեալ շնորհացն ա(ստուածո)յ յեղբարց անտի։
⁴¹եւ շրջէր ՛ի կողմանս ասորւո́ց եւ կիւլիկեցւոց, եւ հաստատէ́ր զեկեղեցին։

¹Եւ եկն եհաս ՛ի դերբէ́ եւ ՛ի լիւստրա. եւ ահա աշակերտ ոմն էր անդ՝ անուն տիմո́թէոս, որդի կնոջ հրէի հաւատացելոյ՝ եւ հօր հեթանոսի։
²որ վկայեա́լ էր ՛ի լիւստրացւոց եւ յիկոնացւոց եղբարց։
³Զսա կամեցաւ պաւղոս ընդ ի́ւր տանել. եւ առեալ թլփատեա́ց զնա վ(ա)ս(ն) հրէիցն՝ որ էին ՛ի տեղիսն յայնոսիկ. քանզի գիտէին ամենեքին զհայր ն(ո)ր(ա) թէ հեթանո́ս էր։
⁴Իբրեւ անցանէին ընդ քաղաքսն, աւանդեցին ն(ո)ց(ա) պահե́լ զհրամանսն պատուիրեալս յառաքելոցն եւ յերիցանց՝ որք յե(րուսաղէ)մ։
⁵Եւ եկեղեցիքն հաստատէին ՛ի հաւատս, եւ յաւելուին ՛ի թիւն հանապազօր ՛ի նոյն։
⁶Եւ շրջեցան ընդ փռիւգւայ եւ ընդ կողմանս գաղատացւոց, արգելեալք ՛ի հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ խօսե́լ զբանն յասիայ։

⁷բայց եկեալ առ մւսաւ՝ թեւակոխէին երթա́լ ՛ի բիւթանիա, եւ ո́չ համարձակեաց ն(ո)ց(ա) հոգին ք(րիստո)սի։
⁸էւ անցեալ ըստ միսիա՝ իջին ՛ի տրովադայ։
⁹եւ տեսի́լ երեւեցաւ ՛ի գիշերին պաւղոսի. այր ոմն մակեդովնացի կա́յր աղաչէր զնա՝ եւ ասէր, անցեալ ՛ի մակեդովնիայ՝ օգնեսցե́ս մեզ։
¹⁰Եւ իբրեւ զտեսիլն ետես, վաղվաղակի́ խնդրեցաք ելանել ՛ի մակեդովնիայ. տեղեկացեալ թէ հրաւիրեաց զմեզ տ(է)ր աւետարանե́լ ն(ո)ց(ա)։
¹¹Եւ ելեալ ՛ի տրովադայ՝ դէպ ուղիղ գնացա́ք ՛ի սամոթրակէ։ եւ ՛ի վաղիւ անդր ՛ի նո́ր քաղաք.

¹²եւ անտի ՛ի փիլիպպո́ւս, որ է առաջի́ն վիճակ մակեդովնացւոց՝ քաղաք կիղովնիայ։ Եւ անդ ՛ի քաղաքին դադարեալ մեր աւո́ւրս ինչ.
¹³յաւուր շաբաթու ելաք արտաքոյ քաղաքին առ գետա́փնն՝ ո́ւր համարէին աղօթս մատուցանել պաւղոս։ եւ նստեալ խօսէաք ընդ ժողովեալ կանայս.
¹⁴Եւ կին ոմն անուն լիդիա ծիրանավաճառ՝ ՛ի թիւատիր քաղաքէ, երկիւղած յա(ստուածո)յ՝ լուա́ւ. զորոյ տ(է)ր իսկ եբաց զսիրտն անսա́լ խօսիցն պաւղոսի։
¹⁵Եւ իբրեւ մկրտեցաւ ինքն եւ տուն իւր, աղաչէ́ր եւ ասէր. եթէ համարիք զիս հաւատացեալ տ(եառ)ն, մտեալ ՛ի տուն իմ ադերո́ւք։ եւ բռնադատեաց տարա́ւ զմեզ։

¹⁶Եւ եղեւ մինչդեռ երթայաք մեք յաղօթս, պատահեաց մեզ աղախին ոմն՝ զոր ուներ ա́յս հարցուկ. որ շահս բազո́ւմս տայր տերանց իւրոց մոլելովն։
¹⁷Նա զհետ եղեալ պաւղոսի՝ եւ մեր՝ աղաղակէ́ր եւ ասէր, արքս այս ծառա́յք ա(ստուածո)յ բարձրելոյ են, որ պատմեն ձեզ զճանապա́րհս փրկու(թ)ե(ան)։
¹⁸եւ զայս առնէր ՛ի բազո́ւմ աւուրս։ Զայրացեալ պաւղոս՝ դարձաւ եւ ասէ́ ցայսն. պատուիրեմ քեզ յանուն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ելանե́լ ՛ի դմանէ։ եւ ե́լ այսն ՛ի նմին ժամու։
¹⁹Իբրեւ տեսին տեարք ն(ո)ր(ա)՝ եթէ հատա́ւ յոյս շահի ն(ո)ց(ա), առեալ զպաւղոս եւ զշիղա՝ ձգեցի́ն ՛ի հրապարակն առ իշխանսն։
²⁰եւ ածեալ զն(ո)ս(ա) առ զօրագլուխսն՝ ասե́ն. արքս այս խռովեցուցանեն զքաղաքս մեր. ինքեանք հրեայք են,

²¹եւ պատմեն մեզ օրէնս, զոր չէ́ արժան մեզ ընդունել եւ ո́չ առնել. զի հռոմայեցի́ք եմք։
²²եւ կուտեցա́ւ ամբոխն ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։ Եւ զօրագլուխքն պատառեցի́ն զհանդերձս իւրեանց. եւ հրամայեցին գա́ն. հարկանել։
²³եւ բ(ա)զ(ու)մ վէրս եդեալ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) արկին ՛ի բանտ, պատուիրեցին բանտապետին զգուշութ(եամ)բ՝ պահել զն(ո)ս(ա)։
²⁴Որոյ առեալ զայսպիսի պարուէր, ա́րկ զն(ո)ս(ա) ՛ի ներքի́ն բանտն, եւ զոտս ն(ո)ց(ա) պնդեա́ց ՛ի կոճեղ։
²⁵Եւ ՛ի մէջ գիշերոյն պաւղոս եւ շիղայ կայն յաղօթս՝ եւ օրհնէին զա(ստուա)ծ։ ունկն դնէին նոցա կալանաւորքն։

²⁶Եւ եղեւ յանկարծակի շարժումն մեծ, մինչեւ շարժե́լ հիմանց բանտին, եւ բացա́ն անդրէն դրունքն ամ(ենայն), եւ ամենեցուն կապանքն լուծա́ն։
²⁷Իբրեւ զարթեաւ բանտապետն՝ եւ ետես բացեա́լ զդուրս բանտին, ձգեաց զսուսեր՝ եւ կամէր երթա́լ զիւրովին. կարծէր փախուցեալ զկապեալսն։
²⁸Եւ կոչեցեալ ՛ի ձայն մեծ պաւղոս՝ եւ ասէ. մի́ ինչ գործեր ընդ անձն քո չար, քանզի ամենեքին ա́ստ եմք։
²⁹Խնդրեաց լոյս՝ եւ դիմեա́ց ՛ի ներքս. եւ զահի հարեալ՝ անկա́ւ առաջի պաւղոսի եւ շիղայի.
³⁰եւ ածեալ զնոսա արտաքս՝ ասէ. տեա́րք՝ զի՞նչ պարտ է ինձ առնել՝ զի ապրեցայց։
³¹Եւ նոքա ասեն. հաւատա́ ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, եւ ապրեսցիս դու՝ եւ ամ(ենայն) տուն քո։

³²Եւ խօսեցա́ն նմա զբանն տ(եառ)ն, եւ ամենեցուն որ էին ՛ի տան ն(ո)ր(ա)։
³³Եւ առեալ զն(ո)ս(ա) ՛ի նմին ժամու գիշերւոյն՝ լուա́ց ՛ի վերաց անտի. եւ մկրտեցա́ւ ինքն եւ իւրքն ամենեքեան անդէն վաղվաղակի։
³⁴եւ ածեալ զն(ո)ս(ա) ՛ի տուն իւր, եդ առաջի ն(ո)ց(ա) սեղան. եւ ուրա́խ եղեւ ամ(ենայն) տամբն հաւատացեալ յա(ստուա)ծ։
³⁵Եւ իբրեւ այգ եղեւ՝ առաքեցին զօրագլուխքն զնուիրակսն, եւ ասեն. արձակեա́ զարսդ զայդոսիկ։
³⁶Եւ պատմեաց բանտապետն զբանսն՝ պաւղոսի, եթէ առաքեցին զօրագլուխքն զի արձակեցիք. արդ՝ ելէ́ք եւ երթա́յք խաղաղութ(եամ)բ։

³⁷Իսկ պաւղոս ասէ ցն(ո)ս(ա). գան հարեալ զմեզ հրապարակաւ՝ արս անմեղս հռովմայեցիս արկին ՛ի բանտ, եւ արդ լռելեա՞յն հանեն զմեզ. ո́չ այդպէս, այլ եկեսցեն ինքեա́նք իսկ հանցեն զմեզ։
³⁸Եւ պատմեցի́ն զօրագլխացն նուիրակքն զբանսն. զահի́ հարան իբրեւ լուան՝ թէ հռովմայեցիք են. եւ եկեալ աղաչեցի́ն զն(ո)ս(ա)։
³⁹եւ իբրեւ հանին, աղաչեցին գնա́լ ՛ի քաղաքէն։
⁴⁰Եւ ելեալ ՛ի բանտէն՝ մտին ՛ի լիւդեայ. եւ տեսեալ զեղբարս՝ մխիթարեցին զն(ո)ս(ա), եւ գնացին։

¹Եւ շրջեալ ընդ ամփիպոլիս եւ ընդ ապողոնիայ, եկին ՛ի թեսաղոնիկէ, ուր էր ժողովուրդ հրէիցն։
²Եւ ըստ սովորութե(ա)ն պաւղոս եմո́ւտ առ ն(ո)ս(ա), եւ ՛ի շաբաթս երիս խօսեցա́ւ ընդ ն(ո)ս(ա) ՛ի գրոց։
³բանայր եւ դնէ́ր առաջի, եթէ պա́րտ էր ք(րիստո)սի չարչարել եւ յառնել ՛ի մեռելոց. եւ թէ նա́ է ք(րիստո)սն յ(իսու)ս՝ զոր ե́սն պատուիրեմ ձեզ։
⁴Եւ ոմանք ՛ի նոցանէ հաւանեցան, եւ վիճակեցան պաւղոսի եւ շիղայի. բայց պաշտօնէիցն հեթանոսաց էր բազմութի(ւն) յոյժ, եւ ՛ի կանանց գլխաւորաց ո́չ սակաւք։
⁵Եւ նախանձեցա́ն հրեայքն, եւ առեալ արս ոմանս դռեհի́կս անօրէնս, ամբոխ արարեալ խռովեցին զքաղաքն. եւ կուտեալ առ ապարանսն յասովնի, խնդրէին զն(ո)ս(ա) ածե́լ ՛ի հրապարակ։

⁶Եւ իբրեւ ոչ գտին զն(ո)ս(ա), քարշէին զյասոն եւ զոմանս եղբարս առ քաղաքապետսն. բողոք բարձեալ՝ թէ որք զաշխարհս խռովեցուցին՝ սոքա եւ ա́յսր հասին.
⁷զորս ընկալեալ է յասոնի։ եւ սոքա ամենեքեան հակառա́կ հրամանացն կայսեր գործեն. թագաւո́ր զոմն ասեն զյ(իսու)ս։
⁸Եւ խռովեցուցին զժողովսն եւ զքաղաքապետսն, որ լսէին զայն։
⁹եւ առեալ երաշխաւորութի(ւն) առ ՛ի յասոնայ եւ յայլոցն՝ արձակեցի́ն զն(ո)ս(ա)։
¹⁰Բայց եղբարք վաղվաղակի գիշերեայն յուղարկեցի́ն զպաւղոս եւ զշիղայ ՛ի բերեայ. որք իբրեւ հասին անդր, ՛ի ժողովուրդն հրէից գնացին։

¹¹զի սոքա էին ազնուագո́յնք՝ քան որ ՛ի թեսաղոնիկն էին. որք ընկալան զբանն ամ(ենայն) յօժարու(թեամ)բ. հանապազ քննէին զգիրս՝ եթէ իցէ՞ այս ա́յսպէս։
¹²Եւ բազո́ւմք իսկ ՛ի նոցանէ հաւատացին. եւ ՛ի հելլենացւոց կանանց զգաստից՝ եւ յարանց ո́չ սակաւք։
¹³Բայց իբրեւ գիտացի́ն՝ որ ՛ի թեսաղոնիկէ հրեայքն էին, եթէ եւ ՛ի բերիա́յ պատմեցաւ ՛ի պաւղոսէ բանն ա(ստուածո)յ. եկին եւ անդր շարժե́լ եւ խռովեցուցանել զժողովսն։
¹⁴Յայնժամ զպաւղոս վաղվաղակի առաքեցին եղբարք գնա́լ մինչեւ ՛ի ծովեզր. եւ մնային շիղայ եւ տիմոթէոս անդէն։
¹⁵Եւ որք տանէին զպաւղոս, ածին զնա մինչեւ յաթէ́նս. եւ առեալ պատուէր առ շիղա́յ եւ տիմոթէոս, զի վաղվաղակի́ եկեսցեն առ նա. եւ գնացի́ն։

¹⁶Եւ յաթէնս ՛ի մնալն ն(ո)ց(ա) պաւղոսի, զայրանա́յր հոգի նորա ՛ի նմ(անէ). զի տեսանէր ՛ի կռապաշտու(թ)ե(ան)՝ զքաղաքն։
¹⁷եւ խօսէ́ր ՛ի ժողովրդեանն ը(նդ) հրեայսն, եւ ը(նդ) պաշտօնեայսն, եւ ՛ի հրապարա́կսն զամ(ենայն) օր՝ որոց եւ պատահէին։
¹⁸Ոմանք յեպիկուրեանցն եւ ՛ի ստուկեանց փիլիսոփայից հակառակէին ը(նդ) նմ(անէ)։ եւ ոմանք ասէին, զի՞նչ կամիցի սերմանաքաղս այս խօսել։ իսկ այլք՝ թէ օտարստի́ իմն դից թուի պատմիչ լինելոյ. քանզի զյ(իսու)ս եւ զյարու(թ)ի(ւ)ն աւետարանէր։
¹⁹Եւ առեալ զնա ածին յարիսպագոսն, եւ ասէին. կարասցո՞ւք իմանալ՝ թէ զի́նչ է նոր վարդապետութի(ւն)դ՝ որ ՛ի քէն պատմի։

²⁰օտարացուցի́չս իմն բերես ՛ի լսելիս մեր. կամիմք գիտել՝ թէ զի՞նչ կամիցի այս լինել։
²¹Զի աթենացիք ամենեքին՝ եւ ե́կքն օտարք՝ ո́չ յայլ ինչ պարապէին, բայց ասել ինչ, կ(ա)մ լսել նորագոյնս։
²²Եկաց պաւղոս ՛ի մէջ արիսպագին՝ եւ ասէ. ա́րք աթենացիք, ըստ ամենայնի իբրեւ պաշտօնասէրս տեսանեմ զձեզ։
²³քանզի շրջեալ եւ տեսեալ զպաշտամունս ձեր. գտի́ բագին մի՝ յորում գրեալ էր, անծանօթի ա(ստուածո)յ. զոր դուք յանծանօթս պաշտէք, ես զնո́յն պատմեմ ձեզ։
²⁴Ա(ստուա)ծ՝ որ արար զաշխարհս եւ զամ(ենայն) որ ՛ի նմա, նա երկնից եւ երկրի է տ(է)ր. ո́չ ՛ի ձեռագործ տաճարս բնակէ,

²⁵եւ ո́չ ՛ի ձեռա́ց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա́ տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ՝ եւ զամենայն ինչ։
²⁶արա́ր ՛ի միոջէ արենէ զամ(ենայն) ազգս մարդկան՝ բնակե́լ ՛ի վերայ երեսաց ամ(ենայն) երկրի։ հաստատեաց կարգեալ ժամանակս եւ սահմանադրութի(ւն)ս բնակու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա)՝ խնդրե́լ զա(ստուա)ծ
²⁷զի թերեւս զննիցե́ն զնա՝ եւ գտանիցեն. նա՝ եւ ո́չ հեռի իսկ է յուրաքանչիւր ումեքէ ՛ի մէնջ։
²⁸զի նովա́ւ կեամք եւ շարժի́մք եւ եմք, ո(ր)պ(էս) ոմանք ՛ի ձերո́ց ճարտարաց ասացին, թէ նորա եւ ազգ իսկ եմք։

²⁹Եւ արդ՝ որով հետեւ ազգ եմք ա(ստուածո)յ, ո́չ պարտիմք համարել ոսկւոյ՝ կ(ա)մ արծաթոյ՝ կամ քարի, որ ՛ի ճարտարու(թեն)է́ եւ ՛ի մտաց մարդկան քանդակեալ իցէ՝ զա(ստուա)ծականն լինել նմանօղ։
³⁰Բայց զժամանակս անգիտութե(ա)ն անտե́ս արարեալ ա(ստուածո)յ, արդ զայս պատուիրէ մարդկան՝ ամ(ենայն) ումեք ապաշխարե́լ։
³¹Քանզի հաստատեաց օր, յորում պարտ է դատել զաշխարհս արդարութ(եամ)բ, ՛ի ձեռն առնն՝ որով սահմանեաց տալ հաւա́տս ամենեցուն՝ յարուցեալ զնա ՛ի մեռելոց։
³²Իբրեւ լուան զյարութի(ւն) մեռելոց, ոմանք ծա́ղր առնէին. կէսքն ասէին՝ լուիցուք ՛ի քէն վ(ա)ս(ն) այդորիկ մի́ուսանգամ։

³³Եւ ապա պաւղոս ե́լ գնա́ց ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա)։
³⁴եւ ոմանք արք անկեալք ՛ի նա հաւատացի́ն. ընդ որս էր եւ դիոնեսիո́ս արիոսպագացի, եւ կին մի անուն դամարիս՝ եւ ա́յլք ընդ ն(ո)ս(ա)։

¹Յետ այսորիկ մեկնեալ պաւղոսի յաթենացւոց անտի, եկն ՛ի կորինթոս։
²եւ եգիտ զոմն հրեայ անուն ակիւղաս՝ յազգէ պոնտացի́, այն ինչ եկեալ յիտալիայ, եւ պրիսկիլլայ կին ն(ո)ր(ա), վ(ա)ս(ն) հրամանին կղաւդեայ որոշե́լ զամ(ենայն) հրեայս ՛ի հռովմայ. եւ յարեցաւ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
³Եւ վ(ա)ս(ն) զի համարուե́ստ էր, եղեւ առ ն(ո)ս(ա)՝ եւ գործէ́ր. քանզի էին խորանակա́րք արուեստիւք։
⁴Եւ խօսէր ՛ի ժողովրդեանն ըստ ամ(ենայն) շաբաթուց, եւ հաւանեցուցանէր զհրեայս եւ զհեթանոսս։
⁵Իբրեւ իջին ՛ի մակեդովնիայ՝ շիղայ եւ տիմոթէոս, ստիպէր հոգւովն պաւղոս դնել վկայութի(ւն) հրէիցն՝ թէ յ(իսու)ս էքսն։

⁶Եւ յընդդէմ դառնալ ն(ո)ց(ա)՝ եւ հայհոյել, թօթափեալ զձորձս՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). արիւն ձեր ՛ի գլո́ւխս ձեր, քաւեա́լ եմ ես. յայսմ հետէ ՛ի հեթանոսս երթամ։
⁷Եւ գնացեալ անտի եմո́ւտ ՛ի տուն ուրումն, որոյ անուն էր տիտոս յուստոս՝ պաշտօնեա́յ ա(ստուածո)յ. որոյ ապարանքն էին մե́րձ ՛ի ժողովեաղն։
⁸Կրիսպոս ժողովրդապետ հաւատա́ց ՛ի տ(է)ր ամ(ենայն) տա́մբ իւրով. եւ բազմաց ՛ի կորնթացւոցն լուեալ՝ հաւատացին եւ մկրտեցան։
⁹Եւ ասէ տ(է)ր ՛ի գիշերի տեսլեամբ ցպաւղոս. մի́ երկնչիր, այլ խօսեա́ց՝ եւ մի́ լռեր.
¹⁰քանզի ես ընդ քե́զ եմ, եւ ո́չ ոք ընդդէմ դարձցի քո՝ ՛ի չարչարել զքեզ. քանզի ժողովուրդ է իմ բազում ՛ի քաղաքիս յայսմիկ։

¹¹Եւ նստաւ անդ տարի մի, եւ ամիսս վեց, ուսուցանէր նոցա զբանն ա(ստուածո)յ։
¹²Առ գաղիովնաւ փոխանակա́ւ բդեշխին աքայեցւոց, յարեան միաբան հրեայքն ՛ի վերայ պաւղոսի, եւ ածէին զնա յատեան.
¹³եւ ասէին, եթէ արտաքո́յ օրինաց պատրէ́ սա զմարդիկ՝ պաշտել զա(ստուա)ծ։
¹⁴Եւ իբրեւ մե́րձ էր պաւղոս բանալ զբերան իւր, ասէ գաղւովն ցհրեայսն. եթե է́ր ինչ անիրաւու(թ)ի(ւն) կ(ա)մ խարդախութի(ւն) չարեաց՝ ո́վ հրեայք. ՛ի դէ́պ էր ինձ անսալ ձեզ։
¹⁵ապա թէ ՛ի խնդիրք ինչ են վ(ա)ս(ն) բանի́ եւ անուանց եւ օրինաց ձերոց, տեսէ́ք ձեզէն. քանզի դատաւոր այդպիսի իրաց չկամի́մ լինել։
¹⁶եւ մերժեաց զն(ո)ս(ա) յատենէ անտի։

¹⁷Եւ առեալ ամենեցուն յունացն զսոսթենէս ժողովրդապետն՝ հարկանէի́ն առաջի ատենին. եւ ո́չինչ զայնմանէ գաղւովնի փոյթ լինէր։
¹⁸Բայց պաւղոսի տակաւին մնացեալ աւուրս բ(ա)զ(ու)մս, յեղբարցն հրաժարեալ՝ նաւէր յասորիս. եւ ը(նդ) նմա պրիսկիլլայ եւ ակիւղաս, փոքրել ագլուխ ՛ի կենքրեայ, քանզի ուխտագի́ր էր։
¹⁹Եւ հասեալ յեփեսոս՝ զն(ո)ս(ա) եթո́ղ անդ՝ եւ ինքն մտեալ ՛ի ժողովուրդն խօսէ́ր ընդ հրեայսն։
²⁰Եւ աղաչէին զնա բազո́ւմ ժամանակս լինել անդ. եւ ո́չ առ յանձն,
²¹այլ հրաժարեա́ց ՛ի նոցանէն՝ եւ ասէ, դարձեա́լ շրջեցայց ա(ստուածո)յ կամօքն առ ձեզ։ Համբարձա́ւ յեփեսեայ,
²²եւ իջեալ ՛ի կեսարիայ՝ ել եւ ետ ողջո́յն եկեղեցւոյն։ Էջ յանտիոք։

²³եւ եղեալ անդ ժամանակ ինչ, ե́լ շրջել կարգաւ ը(նդ) գաղատացւոց աշխարհն եւ ընդ փռիւգիայ, հաստատե́լ զամ(ենայն) աշակերտեալսն։
²⁴Հրեայ ոմն ապեղէ́ս անուն՝ աղէքսանդրացի́ յազգէ, այր ճարտարաբան, ե́կն եհաս յեփեսոս։ զօրաւո́ր էր գրովք։
²⁵Սա՝ էր տեղեկացեալ ճանապարհին տ(եառ)ն, եւ եռա́յր հոգւով. խօսէր՝ եւ ուսուցաներ ճշմարտութ(եամ)բ վ(ա)ս(ն) յ(իսու)սի. գիտէր միայն զմկրտութի(ւ)ն յովհաննու։
²⁶սա՝ սակաւ համարձակե́լ ՛ի ժողովրդեանն։ Եւ լուեալ ՛ի նմանէ ակիւղայ եւ պրիսկեայ, եւ առին զնա իւրեանս, եւ ճշմարտագո́յնս պատմեցին նմա զճանապարհն ա(ստուածո)յ։

²⁷իբրեւ կամեցաւ նա գնալ յաքայիայ, յօժարեա́լ եղբարք՝ գրեցին առ աշակերտսն ընդունե́լ զնա։
²⁸Որ իբրեւ եհաս անդր, բազո́ւմ նպաստ լինէր հաւատացելոցն ՛ի ձեռն շնորհացն։
²⁹քանզի պնդագո́յն զհրեայսն յանդիմանէր հրապարակաւ. ցուցանել գրովք՝ եթէ ք(րիստո)սն է յ(իսու)ս։

¹Եւ եղեւ մինչ դեռ ապաւղոսն ՛ի կորնթոսն էր, պաւղոսի շրջեալ զվերին կողմամբքն՝ եւ իջանե́լ յափեսոս. եւ գտանել զոմանս զաշակերտս,
²ասէ ցնոսա. եթէ հոգի ս(ուր)բ ընկալարո՞ւք ՛ի հաւատալն։ նոքա ասեն ցնա. այլ եւ ո́չ թէ հոգի ս(ուր)բ գուցէ՝ լուեա́լ է մեր։
³Եւ ասէ, իսկ յի՞նչ մկրտեցարուք։ նոքա ասեն. ՛ի յովհաննո́ւ մկրտութի(ւ)ն։
⁴Եւ ասէ պաւղոս. յովհաննէս քարոզեաց մկրտութի(ւն) ապաշխարութե(ան) ամ(ենայն) ժողովրդեանն. եւ ասէր, զի որ գալոցն է յետ ն(ո)ր(ա)՝ ՛ի նա́ հաւատասցեն. ա́յսինքն է՝ ՛ի յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
⁵եւ իբրեւ լուան, մկրտեցա́ն յանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի։

⁶Եւ ՛ի դնել ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) պաւղոսի զձեռն, ե́կն հոգի ս(ուր)բ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա). խօսէին լեզուս՝ եւ մարգարէանայի́ն։
⁷եւ էին ամենեքեան արք իբրեւ երկոտասան։
⁸Եւ մտեալ ՛ի ժողովուրդն՝ համարձակէր ամիսս երիս. խօսէ́ր եւ հաւանեցուցանէր վ(ա)ս(ն) արքայու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ։
⁹Իբրեւ ոմանք խստանային՝ եւ ընդդէմ դառնային բամբասե́լ զճանապարհն առաջի բազմութե(ա)ն, մեկնեալ ՛ի նոցանէ որոշեա́ց զաշակերտսն. հանապազօր խօսէ́ր ՛ի դիւանին տիւրանեայ սրումն։
¹⁰Եւ այս եղեւ զերկեա́մ մի, մինչեւ ամ(ենայն) բնակչացն ասիացւոց լսել զբանն տ(եառ)ն, հրէից եւ հեթանոսաց։
¹¹Եւ զօրութի(ւն)ս ո́չ սակաւս առնէր ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն պաւղոսի.

¹²մինչեւ ՛ի հիւա́նդս տանել ՛ի քրտանէ ն(ո)ր(ա)՝ թաշկինակս կամ վարշամակս, եւ մերժե́լ ՛ի նոցանէ ախտիցն, եւ այսոց չարաց ելանել։
¹³Յանդգնեցան ոմանք ՛ի շրջող հրէիցն՝ որ երդմնեցուցիչքն էին, անուանե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որք ունէին այսս չարս՝ զանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի, եւ ասէին. երդմնեցուցանե́մ զձեզ ՛ի յ(իսու)ս՝ զոր պաւղոսն քարոզէ։
¹⁴Եին որումն սկեւեա́յ հրէի քահանայի եւթն որդի որ զայս առնէին։
¹⁵Պատասխանի ետ այսն չար՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). զյ(իսու)ս գիտեմ եւ պաւղոս ճանաչեմ, բայց դուք ո՞վ էք։
¹⁶Եւ վաղեաց այրն յորում էր այսն չար, ըմբռնեալ զերկոսեան յաղթահարեաց զն(ո)ս(ա), մինչեւ մերկս եւ վիրաւո́րս փախչել ՛ի տանէ անտի։

¹⁷Եւ այս յայտնի́ եղեւ ամ(ենայն) հրէից եւ հեթանոսաց՝ որ բնակեալ էին յեփեսոս. եւ անկաւ երկեւղ յամենեսեան ՛ի ն(ո)ս(ա). եւ մեծանա́յր անուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի։
¹⁸եւ բազո́ւմք ՛ի հաւատացելոցն գային եւ խոստովա́ն լինէին, եւ պատմէին զգործս իւրեանց։
¹⁹Եւ բ(ա)զ(ու)մք ՛ի կախարդասարացն բերէին զգիրսն, այրէին առաջի ամենեցուն. եւ համարեցան զգինս ն(ո)ց(ա)՝ եւ գտանէին արծաթոյ բեւրս հինգ։
²⁰Եւ ա́յսպէս բանն ա(ստուածո)յ աճէ́ր եւ հզօրանայր։
²¹Եւ իբրեւ կատարեցավ այս, եդ պաւղոս ՛ի մտի շրջե́լ ընդ մակեդովնիայ եւ ընդ աքայիայ՝ եւ գա́լ յե(րուսաղէ)մ. ասէր, եթէ յետ երթալոյն իմ անդր,պարտ է ինձ եւ զհռոմ տեսանել։

²²Առաքեաց ՛ի մակեդովնիայ երկո́ւս ՛ի պաշտօնէիցն իւրոց, զտիմոթէոս եւ զերաստոս. եւ ինքն մնա́ց ժամանակս ինչ յասիայ։
²³Եւ եղեւ ՛ի ժամանակին յայնմիկ խռովութի(ւն) ո́չ սակաւ, վ(ա)ս(ն) ճանապարհին։
²⁴Իսկ դեմետրիոս ոմն անուն՝ արծաթագո́րծ, գործէր մեհեա́նս արծաթիս արտեմի́ս դից. եւ տայր ճարտարացն լինել ո́չ սակաւ շահ.
²⁵որ ժողովեացն իսկ եւ զձեռագէտս արուեստին, եւ ասէ, ա́րք՝ դուք ձեզէ́ն իսկ գիտէք զի յայսմ գործոյ է շահ մեզ։
²⁶եւ տեսանէք՝ եւ լսէք եթէ ոչ միայն զեփեսացւոց, այլ գրեթէ ամ(ենայն) իսկ ասիացւոց՝ պաւղոսս այս հաւանեցուցեալ շրջեա́ց բ(ա)զ(ու)մ ժողովս, ասել թէ ո́չ են աստուածք ձեռագործք։

²⁷եւ ոչ միայն այս ճգնէ ամեր կողմս՝ գա́լ ՛ի յանդիմանու(թ)ի(ւն), այլ եւ զմեծին աստուածոյ արտեմեայ զմեհեանն յոչինչ համարեալ. նա՝ եւ քակելո́ց եւս իցէ մեծութի(ւն) նորա, զոր ամ(ենայն) ասիայ՝ եւ տիեզերք պաշտեն։
²⁸Եւ զայս իբրեւ լուան, լի́ եղեն բարկութ(եամ)բ, աղաղակէին եւ ասէին, մե́ծ է արտեմիս եփեսացւոց։
²⁹Եւ լցա́ւ քաղաքն խռովու(թեամ)բ. դիմեցին առ հասարակ ՛ի թեատրոնն, յափշտակեցին զգայոս եւ զարիստարքոս մակեդովնացի՝ զուղղեկիցսն պաւղոսի։
³⁰Բայց պաւղոս իբրեւ կամեցաւ մտանել յամբոխն, ո́չ թողին զնա աշակերտքն։
³¹ոմանք եւ յասիապետացն՝ որ էին նորա բարեկամք, յղէի́ն առ նա՝ եւ աղաչէին, մի́ տալ զանձն ՛ի թեատրոնն։

³²Այլք ա́յլ իմն աղաղակէին յամբոխին. զի էր ժողովն ն(ո)ց(ա) խռովեա́լ. եւ բ(ա)զ(ու)մք ՛ի նոցանէ ո́չ գիտէին թէ վ(ա)ս(ն) ո́յր ժողովեալ իցեն։
³³Եւ յամբոխէն բազմութ(են)է յառա́ջ կալան զաղեքսանդրոս. եւ իբրեւ ածին զնա յառաջ հրեայքն, աղեքսանդրոս շարժեաց զձեռն՝ եւ կամէր պատասխանի́ առնել ամբոխին։
³⁴Իբրեւ գիտացին թէ այրն հրեա́յ է, միաբարբա́ռ եղեալ յամենեցունց՝ իբրեւ ժամս երկուս աղաղակել, թէ մեծ է արտեմիս եփեսացւոց։
³⁵Լռեցո́յց դպրապետն զամբոխն՝ եւ ասէ. ա́րք եփեսացիք, իսկ ո՞վ է ՛ի մարդկանէ՝ որ ո́չ գիտէ զեփեսացւոց քաղաքս մեհենազարդ՝ մեծին արտեմեայ դիցն եւ դիոպետեայ.

³⁶եւ զի այդ՝ ա́յդպէս է անշուշտ, պարտ է ձեզ հանդարտել, եւ մի́ ինչ յանդգնութ(եամ)բ գործել։
³⁷ածէք զարսդ զայդոսիկ այսր, ո́չ մեհենակապուտս՝ եւ ո́չ հայհոյիչս աստուածոյն մերոյ։
³⁸Զի եթէ դեմետրիոս եւ որ ընդ նմա ճարտարք՝ ունիցին ինչ ընդ ումեք բանս, յատեա́ն երթիցեն, եւ դատաւո́րք գոն, եւ ամբաստան լիցին զմիմեանց։
³⁹ապա թէ վ(ա)ս(ն) ա́յլ իրիք խնդիր իցէ, յօրինաւոր ժողովսն վճարեսցեն։
⁴⁰քանզի եւ մեզ վի́շտ վտանկի է ընդ կռուոյս այսր աւուր՝ առա́նց իրիք յանցանաց լինելոյ՝ զորմէ ո́չ կարասցուք պատասխանի տալ վասն ժողովոյս այսորիկ։ Եւ զայս ասացեալ՝ արձակեա́ց զժողովսն։

¹Եւ յետ դադարելոյ ամբոխին, կոչեաց պաւղոս զաշակերտսն եւ մխիթարեա́ց. ողջոյն ետ, եւ ել գնա́ց ՛ի մակեդովնիայ
²Եւ շրջեալ ընդ կողմանս ընդ այնոսիկ. եւ մխիթարեալ զնոսա բանիւք բազմօք, ե́կն յելլադայ։
³Իբրեւ արար անդ ամիսս երիս, եղեւ նմ(անէ) դա́ւ ՛ի հրէիցն, մինչդդեռ կամէր ելանել յասորիս. խորհուրդ կալաւ դառնա́լ ը(նդ) մակեդովնիայ։
⁴եւ երթա́յր ընդ նմ(անէ) մինչեւ յասիա՝ սոսիպատրոս պռւեայ բերիացի. եւ ՛ի թեսաղոնիկեցւոց՝ արիստարքո́ս եւ սեկունդոս, եւ գայիոս դերբացի, եւ տիմոթէոս, եւ ասիացիք՝ տիւքիկոս եւ տրոփիմոս։
⁵Սոքա յառաջ երթեալ մնային մեզ ՛ի տրովադայ։

⁶Եւ մեք նաւեցաք յատ աւուրցն բաղարջակերաց ՛ի փիլիպպեա́յ, եւ եկաք առ ն(ո)ս(ա) ՛ի տրովադայ մինչեւ յաւուրս հինգ. անդ դադարեցաք աւուրս եւթն։
⁷Եւ յաւուրն շաբաթուց մինչդեռ ժողովեալ էաք բեկանել զհացն, պաւղոս խօսէ́ր ընդ ն(ո)ս(ա), զի գնալոց էր ՛ի վաղիւ անդր. եւ երկայնեաց զբանն մինչեւ ՛ի մէջ գիշերւոյն։
⁸եւ էին լապտե́րք բազումք ՛ի վերնատանն, ուր էաք ժողովեալ։
⁹եւ նստէր ոմն երիտասարդ՝ անուն եւտիքոս՝ ՛ի վերայ պատուհանին, նիրհէր ՛ի քո́ւն թանձրութե(ան), ՛ի խօսելն պաւղոսի յաճախ. ընկղմեալ ՛ի քնոյ անտի՝ անկաւ յերրո́րդ դստիկոնէն ՛ի վայր, եւ բարձաւ մեռեա́լ։
¹⁰Եւ իջեալ պաւղոս՝ անկանէ́ր զնովաւ. եւ առնոյր զնա ընդ գիրկս՝ եւ ասէր. մի́ խռովիք, քանզի ոգի սորա ՛ի սմին է։

¹¹Եւ ել եբե́կ զհացն՝ եւ ճաշակեաց. եւ բազո́ւմ եւս խօսեցաւ մինչեւ յառաւօտն. եւ ապա ել գնաց։
¹²եւ ած զպատանին կենդանի́. եւ մխիթարեցան ոչ սակաւ։
¹³Եւ մեք մտեալ ՛ի նաւն՝ ամբարձաք յասո́վն. անտի ակն ունէաք մի́ւսանգամ առնուլ զպաւղոս. զի ա́յնպէս պատուիրեալ էր՝ մինչ ինքն զցամաքաւն երթալոց էր։
¹⁴եւ իբրեւ դիպեցաւ մեզ ՛ի յասովն, առեալ զնա եկա́ք ՛ի միտիլինէ։
¹⁵եւ անտի նաւեալ՝ ՛ի վաղիւ անդր հասաք հանդէպ քիայ։ եւ ՛ի միւս օրն հասա́ք ՛ի սամոս։ եւ ՛ի վաղիւ անդր եկա́ք ՛ի մելիտոն։

¹⁶Զի ՛ի մտի եդեալ էր պաւղոսի նաւել առ եփեսեաւ. ո(ր)պ(էս) զի մի́ լիցի նմ(անէ) ժամանակ ինչ յամել յասիայ. քանզի փութայր, եթէ հնա́ր ինչ իցէ նմա՝ զօրն պենտակոստէից երթալ յե(րուսաղէ)մ։
¹⁷եւ ՛ի մելիտեայ յղեալ յեփեսոս, կոչեա́ց զերիցունս եկեղեցւոյն։
¹⁸Եւ իբրեւ եկին առ նա, ասէ ցն(ո)ս(ա). դուք ձեզէն գիտէք յօրէ յառաջնմէ յորմէ եկի յասիայ ո(ր)պ(էս) ընդ ձեզ զամ(ենայն) ժամանակսն եղէ.
¹⁹ծառայել տ(եառ)ն ամ(ենայն) խոնարհու(թեամ)բ եւ բ(ա)զ(ու)մ արտասուօք եւ փորձութ(եամ)բք՝ որ դիպեցան ինձ ՛ի նենգութե(ան)ց հրէից։
²⁰Ո(ր)պ(էս) ո́չինչ զանգիտեցի յօգտակարացն չպատմել ձեզ, եւ ուսուցանել ձեզ հրապարակա́ւ եւ առտնին.

²¹տա́լ վկայու(թ)ի(ւն) հրէից եւ հեթանոսաց զապաշխարութե(ա)ն՝ որ առ ա(ստուա)ծ, եւ զհաւատո́ցն որ ՛ի տ(է)ր մեր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
²²Եւ արդ՝ ահաւասիկ ես կապեալ հոգւովն, երթա́մ յե(րուսաղէ)մ. եւ որ ինչ անդ ընդ իս անցանելոց է՝ չգիտեմ։
²³բայց զի հոգին ս(ուր)բ ըստ քաղաքաց վկայէ́ ինձ՝ եւ ասէ՝ եթէ կապանք եւ նեղութի(ւն)ք մնան քեզ։
²⁴այլ եւ ո́չ իւիք համարիմ զանձն իմ պատուական, ո(ր)պ(էս) զկատարեալ զընթացս իմ ուրախու(թեամ)բ, եւ զպաշտօնն զոր առի ՛ի տ(եառ)նէ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ, վկա́յ լինել աւետարանի շնորհացն ա(ստուածո)յ։
²⁵Եւ արդ՝ ահաւասիկ գիտեմ ես՝ եթէ ո́չ եւս տեսանէք զերեսս իմ դուք ամենեքեան, յորս շրջեցայ քարոզե́լ զարքայու(թ)ի(ւ)ն ա(ստուածո)յ։

²⁶Վասն որոյ եւ վկայու(թ)ի(ւն) դնեմ ձեզ յաւուր յայսմիկ, զի սո́ւրբ եմ յարենէ ամենեցուն։
²⁷քանզի ո́չ խորշեցայ ՛ի պատմելոյ ձեզ զամ(ենայն) կամս ա(ստուածո)յ։
²⁸Զգո́յշ կացէք անձանց եւ ամ(ենայն) հօտիդ, յորում եդ զձեզ հոգի́ն ս(ուր)բ տեսուչս, հովուել զժողովուրդ տ(եառ)ն, զոր ապրեցո́յց արեամբ իւրով։
²⁹Քանզի գիտեմ ես, եթէ յետ իմոյ մեկնելոյ՝ գայցեն գայլք յափշտակօղք ՛ի ձեզ որ ո́չ խնայեսցեն հօտիդ։
³⁰եւ ՛ի ձենջ յարիցեն արք որ խօսիցին թե́ւրս, ձգե́լ զաշակերտսն զկնի իւրեանց։
³¹Վասն այսորիկ արթո́ւն կացէք, եւ յիշեցէ́ք՝ զի զերկեա́մ մի զցա́յդ եւ զցերեկ՝ ո́չ դադարեցի արտասուօք խրասել զմի մի́ իւրաքանչիւր։

³²Եւ արդ՝ յա́նձն առնեմ զձեզ ա(ստուածո)յ՝ եւ բանի շնորհաց ն(ո)ր(ա), որ կարօղն է շինել եւ տալ ձեզ ժառանգու(թ)ի(ւն) ընդ ս(ուր)բսն ամենեսեան։
³³Արծաթոյ՝ կամ ոսկւոյ՝ կամ հանդերձից՝ ոչ ուրուք ՛ի ձէնջ ցանկացայ.
³⁴դուք ինքնի́ն գիտէք, զի զպէտսն իմ, եւ որոց ընդ իսն էին՝ պաշտեցի́ն ձեռքս այս։
³⁵Եւ զամ(ենայն) ինչ ցուցի ձեզ. զի ա́յսպէս պարտ է վաստակել, եւ դարմանել զհիւանդս. եւ յիշել զբանն տ(եառ)ն յ(իսու)սի զոր ինքն իսկ ասաց. երանելի́ է մանաւանդ տալն քան առնուլն։
³⁶Եւ զայս իբրեւ ասաց, եդեալ ծո́ւնր ամենեքումբք՝ եկաց յաղօթս։

³⁷Բազո́ւմ լալիւն եղեւ ամենեցուն. եւ անկեալ զպարանոցաւն պաւղոսի համբուրէի́ն զնա.
³⁸մորմոքէի́ն մանաւանդ ՛ի վերայ բանին զոր ասէր, թէ ո́չ եւս տեսանելոց են զերեսս ն(ո)ր(ա). եւ յուղարկեցի́ն զնա ՛ի նաւ անդր։

¹Եւ իբրեւ եղեւ ելանել մեզ եւ մեկնել ՛ի նոցանէ, հանդէպ գնացեալ եկաք ՛ի կո́վ։ եւ ՛ի վաղիւ անդր ՛ի հռովդոն, եւ անտի ՛ի պատարա́յ։
²եւ գտեալ նաւ մի զի երթայր ՛ի փիւնիկէ, ելեալ ՛ի նա գնացա́ք։
³Եւ յայտ եղեալ կիպրեայ, թողաք զնա ՛ի ձախակո́ղմ, նաւեցա́ք յասորի́ս եւ իջա́ք ՛ի տիւրոս. ք(ան)զի անդ էր նաւն թափելոց զբեռինսն։
⁴Եւ գտեալ զաշակերտսն, կացա́ք անդ աւուրս եւթն. որք ասէին ցպաւղոս ՛ի ձեռն հոգւոյն, մի́ ելանել յե(րուսաղէ)մ։
⁵Եւ իբրեւ եղեւ մեզ կատարել զաւուրսն, ելեալ գնացաք. եւ յուղարկեալ զմեզ ամենեցուն, հանդերձ կանա́մբք եւ որդւովք՝ մինչեւ արտաքոյ քաղաքին։ Եդեալ ծունր առ ծովեզերին՝ կացաք յաղօթս.

⁶եւ հրաժարեալք ՛ի միմեանց՝ եւ ելա́ք ՛ի նաւն. եւ նոքա դարձան յիւրեանց տեղիս։
⁷Եւ մեր զնաւն առխեթեալ ՛ի տիւրոսէ՝ հասաք ՛ի պտղոմեդայ. եւ ողջոյն տուեալ եղբարց, եղեաք օր մի առ ն(ո)ս(ա)։
⁸Եւ ՛ի վաղիւ անդր ելեալ անտի՝ եկա́ք ՛ի կեսարիայ. եւ մտեալ յապարանսն փիլիպպոսի աւետարանչի, որ էր յեւթա́նց անտի, ագա́ք առ նմա։
⁹ն(ո)ր(ա) էին դստերք չորք կո́յսք՝ մարգարէ́ք։
¹⁰Եւ ՛ի լինելն մեր անդ աւուրս բազումս, է́ջ ոմն ՛ի հրեաստանէ անուն ագաբոս։
¹¹եւ եկեալ առ մեզ, առեալ զգօտին պաւղոսի՝ կապեա́ց զոտս եւ զձեռս իւր, եւ ասէ ա́յ(իսու)սպս ասէ հոգին ս(ուր)բ. զայրն որոյ գօտիս այս է, ա́յսպէս կապեսցեն յե(րուսաղէ)մ հրեայք, եւ մատնեսցեն զնա ՛ի ձեռս հեթանոսաց։

¹²Եւ իբրեւ լուաք զայն, աղաչեցաք մեք, եւ որ ՛ի տեղւոջն էին՝ չելանե́լ նմ(անէ) յե(րուսաղէ)մ։
¹³Յայնժամ պատասխանի ետ պաւղոս եւ ասէ. զի՞նչ գործեցէքդ՝ զի՞ լայքդ եւ ճմլեցուցանէք զսիրտ իմ. քանզի ես՝ ո́չ միայն կապելոյ, այլ եւ մեռանելոյ յե(րուսաղէ)մ պատրաստեմ վ(ա)ս(ն) անուանն տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
¹⁴Եւ ՛ի չանսալն նորա՝ լռեցաք, եւ ասեմք. տ(եառ)ն կամք լիցին։
¹⁵Եւ յետ աւուրցն այնոցիկ՝ հանդերձեալ ելանէա́ք յե(րուսաղէ)մ։
¹⁶եկի́ն ընդ մեզ եւ յաշակերտաց անտի կեսարացւոց, եւ տանէին զմեզ առ որում վանս ունելոց էաք՝ մնասովնի ումեմն. կիւպրացւոյ առաջին աշակերտի։
¹⁷Եւ ՛ի մտանելն մեր յե(րուսաղէ)մ, խնդութ(եամ)բ ընկալան զմեզ եղբարք։

¹⁸Իսկ ՛ի վաղիւ անդր եմուտ պաւղոս ընդ մեզ առ յա́կոբոս. եւ եկին ամ(ենայն) երիցունքն։
¹⁹եւ ողջոյն տուեալ նոցա՝ պատմէ́ր մի ըստ միոջէ զոր արար ա(ստուա)ծ ՛ի հեթանոսս ՛ի ձեռն պաշտաման ն(ո)ր(ա)։
²⁰եւ նոցա լուեալ՝ փառաւո́ր առնէին զա(ստուա)ծ։ եւ ասէն զնա. տեսանե՞ս ե́ղբայր՝ քանի́ բիւրք են հաւատացելոցն հրէից, եւ ամենեքեան նախանձաւոր օրինացն են։
²¹Բայց իրազե́կ եղեն վ(ա)ս(ն) քո՝ թէ ապստամբութի(ւն) ուսուցանես ՛ի մովսիսէ՝ որոց ՛ի հեթանոսս ամ(ենայն) հրեայք են, ասես՝ մի́ թլփատել նոցա զորդիս, եւ մի́ ըստ կրօնից օրինացն գնալ։
²²արդ՝ զի՞նչ լինիցի ապաքէն լսեն, թե եկեալ ես։

²³արդ զայս արա́ զոր ասեմք քեզ. են ՛ի մեզ արք չորք ուխտադի́րք յանձինս իւրեանց,
²⁴զնոսա առեալ սրբեսցի́ս ընդ ն(ո)ս(ա). եւ ծախեա́ ինչ ՛ի ն(ո)ս(ա)՝ զի գերծցեն զգլուխս իւրեանց. եւ գիտասցեն ամենեքին, թէ զորոց իրազե́կն եղեն զքէն՝ ո́չինչ է. այլ միաբանիս եւ դո́ւ պահել զօրէնսն։
²⁵Բայց վ(ա)ս(ն) հաւատացելոցն հեթանոսաց, մեք առաքեցա́ք՝ ո(ր)պ(էս) ընտրեցաք, մի́ ինչ այնպիսի պահել ն(ո)ց(ա). բայց միայն զգուշանա́լ նոցա ՛ի կռոց զոհելոյ, եւ յարենէ, եւ ՛ի հերձուցելոյ, եւ ՛ի պոռնկութ(են)է։

²⁶Յայնժամ պաւղոսի առեալ զարսն՝ ՛ի վաղիւ անդր ընդ ն(ո)ս(ա) սրբեալ եմո́ւտ ՛ի տաճարն. յա́յտ առնել զկատարումն աւուրցն սրբու(թ)ե(ան), մինչեւ մատեաւ ՛ի վերայ իւրաքանչիւր ուրուք ՛ի նոցանէ պատարագ։
²⁷Եւ իբրեւ մերձ էին եւթն աւուրքն ՛ի կատարել, տեսեալ զնա ՛ի տաճարին ասիացւոց հրէիցն՝ զեղուի́ն զնովաւ զամ(ենայն) ամբոխն։ եւ արկեալ ՛ի նա ձեռս՝ աղաղակէին.
²⁸ա́րք ի(սրա)էլացիք՝ օգնեցէ́ք. ա́յս ա́յր է՝ որ հակառակ ժողովրդեանն եւ օրինացն եւ տեղւոյս այսորիկ՝ ամենեցուն ամ(ենայն) ուրեք ուսուցանէ. մինչեւ հեթանոսս եւս եմոյծ ՛ի տաճարն՝ եւ պղծեա́ց զս(ուր)բ տեղիսն։

²⁹Քանզի էր յառաջագոյն տեսեալ զտրոփիմոս զեփեսացի ՛ի քաղաքին ընդ նմա. զոր կարծէին եթէ ՛ի տաճա́ր անդր եմոյծ պաւղոս։
³⁰Շարժեցա́ւ քաղաքն ամ(ենայն), եւ կուտեցա́ւ ժողովուրդն. եւ առեալպաւղոս ձգէին արտաքոյ տաճարին. եւ վաղվաղակի փակեցան դրունքն,
³¹եւ խնդրէին զնա սպանանել։ Եհաս զրոյց ՛ի հազարապետ գնդին, եթէ խռովեա́լ է ամ(ենայն) (թ)ե(ան)էմ։
³²որոյ անդէն առեալ զօրականս եւ հարիւրապետս՝ դիմեա́ց ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։ եւ ն(ո)ց(ա) տեսեալ զհազարապետն եւ զզօրականսն, դադարեցի́ն ՛ի հարկանելոյ զպաւղոս։
³³Յայնժամ մատուցեալ հազարապետն կալաւ զնա, եւ հրամայեաց կապել կրկին շղթայիւք, եւ հարցաներ թէ ո՞վ իցէ, եւ զի՞նչ իցէ արարեալ։

³⁴Այլք՝ ա́յլ իմն աղաղակէին զնմանէ յամբոխին. իբրեւ ո́չ կարաց գիտել զստոյգն վ(ա)ս(ն) ամբոխին, հրամայեաց ածե́լ զնա ՛ի բանակն։
³⁵Եւ իբրեւ եհաս յաշտիճանսն, դէպ եղեւ բառնա́լ բերել զնա ՛ի զօրականացն՝ վասն բռնութե(ան) ամբոխին։
³⁶քանզի զհետ երթայր բազմու(թ)ի(ւն) ժողովրդեանն, եւ ասէին՝ բա́րձ զդա։
³⁷Մինչ դեռ մտանելոց էր, պաւղոս ՛ի բանակն, ասէ զհազարապետն. եթէ արժա՞ն իցէ ինձ խօսել ընդ քեզ։ Եւ նա ասէ. յունարէն գիտե՞ս.
³⁸մի արդեւք՝ դո՞ւ իցես եգիպտացին, որ յառա́ջ քան զայս աւուրս ապստամբեցուցեր եւ հաներ յանապատ չո́րս հազարս արս՝ սիկարեանս։

³⁹Եւ ասէ պաւղոս, ես եմ այր հրեայ, ՛ի տարսսնէ կիլիկեցւոց, ո́չ աննշան քաղաքի քաղաքացի. աղաչեմ զքեզ հրամայեա́ ինձ խօսել առ ժողովուրդդ.
⁴⁰Եւ ՛ի հրամայելն նորա, պաւղոս կացեալ ՛ի վերայ աշտիճանացն՝ շարժեա́ց զձեռն ժողովրդեանն։ իբրեւ բազում լռութի(ւն) լինէր, սկսաւ բարբառել հեբրայեցւո́ց բարբառովն՝ եւ ասէ։

¹Արք եղբարք եւ հարք՝ լուարո́ւք ինձ այժմ առ ձեզ պատասխանատու(թ)ե(ան)ս։
²Իբրեւ լուան՝ թէ հեբրայեցւոց լեզուաւն բարբառեցաւ ն(ո)ց(ա), առաւե́լ եւս դադարեցին ՛ի լռութե(ան)։
³Եւ նա ասէ. ես եմ այր հրեա́յ, ծնեալ ՛ի կիլիկեցւոց, սնեա́լ ՛ի քաղաքիս յայսմիկ, առ ո́տս գամաղիէլի խրատեալ. ըստ ճշմարտութե(ան) հայրենի օրինացն նախանձայո́յղ էի ա(ստուածո)յ, ո(ր)պ(էս) ամենեքեան դուք այսօր։
⁴Որ զսոյն ճանապարհ վարեցի մինչեւ ՛ի մահ, կապել եւ մատնե́լ ՛ի բանտս ա́րս եւ կանայս.
⁵որպէս եւ քահանայապետդ վկայէ́ ինձ՝ եւ ամ(ենայն) ծերակոյտդ. յորոց եւ թո́ւղթս առեալ առ եղբարս ՛ի դամասկո́ս երթայի, ածել եւ անտի́ կապեալս յե(րուսաղէ)մ, զի պատժեսցին։

⁶Եւ եղեւ ինձ ՛ի գնալն եւ ՛ի մերձենալ ՛ի դամասկոս, զմիջաւուրբն յանկարծակի յերկնի́ց փայլատակեալ լո́յս սաստիկ զինեւ,
⁷եւ անկայ յերկիր. եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. սաւուղ սաւուղ՝ զի՞ հալածես զիս։
⁸Եւ ես ետու պատասխանի՝ թէ ո՞վ ես տ(է)ր։ եւ ասէ ցիս. ե́ս եմ յ(իսու)ս նազովրեցի՝ զոր դուն հալածես։
⁹Բայց որ ընդ իսն էին՝ զլոյսն տեսին, այլ զձայնն ո́չ լսէին՝ որ խօսէր ը(նդ) իս։
¹⁰Եւ ասեմ, զի՞նչ արարից տ(է)ր։ եւ ասէ ցիս տ(է)ր. յարուցեալ երթի́ցես ՛ի դամասկոս, եւ անդ պատմեսցի քեզ վ(ա)ս(ն) ամենայնի որ հրամա́ն է քեզ առնել։
¹¹Իբրեւ ո́չ տեսանէի ՛ի փառաց լուսոյն այնորիկ, զձեռանէ́ ձգեալ ՛ի նոցանէ որ ընդ իսն էին, մտի ՛ի դամասկոս։

¹²Անանիայ ոմն այր երկիւղա́ծ ը(նդ) օրինացն, վկայեա́լ յամ(ենայն) բնակչաց որ ՛ի դամասկոս հրեայքն էին.
¹³եկն եկա́ց առ իս՝ եւ ասէ. սաւո́ւղ եղբայր ՛ի վե́ր հայեաց։
¹⁴Եւ ես նոյնժամայն ՛ի վե́ր հայեցայ ՛ի նա։ եւ նա ասէ ցիս. ա(ստուա)ծ հարցն մերոց յառաջագո́յն ընտրեաց զքեզ ճանաչել զկամս նորա, եւ տեսանե́լ զարդարն, եւ լսել բարբա́ռ ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա).
¹⁵զի եղիցես վկա́յ նորա առ ամ(ենայն) մարդիկ, որոց տեսերն եւ լուար։
¹⁶եւ արդ՝ զի՞ հեղգաս, արի́ մկրտեա́ց, եւ լուա́ զմեղս քո ՛ի կարդալ զանուն նորա։
¹⁷Եւ եղեւ ինձ ՛ի դառնալն յե(րուսաղէ)մ՝ եւ կալ յաղօթս ՛ի տաճարին, լինել ՛ի զարմացմա́ն.

¹⁸եւ տեսանել զնա զի ասէր ցիս. փութա́ ե́լ յե(րուսաղէ)մէ վաղվաղակի, քանզի չե́ն ընդունելոց զքո վկայու(թ)ի(ւն)դ վ(ա)ս(ն) իմ։
¹⁹Եւ ես ասեմ. տ(է)ր՝ ինքեանք իսկ գիտեն՝ զի ե́ս էի որ ՛ի բանտն տայի, եւ գան հարկանէի ըստ ժողովրդոցն զհաւատացեալսն ՛ի քեզ։
²⁰եւ յորժամ հեղոյր արիւնն ստեփանոսի վկայի քոյ, ես ինքն էի որ ՛ի վ(ե)ր(այ) կայի, եւ կամակից լինէի սպանման ն(ո)ր(ա), եւ պահէի́ զհանդերձս սպանողացն նորա։
²¹Եւ ասէ ցիս. գնա́, զի ես ՛ի հեթանոսս հեռաւորս առաքեցից զքեզ։
²²Եւ ո́ւնկն դնէին նմ(անէ) մինչեւ ցայս բան. ապա բարձին զձայնս իւրեանց՝ եւ ասեն. բա́րձ յերկրէ զայդպիսիդ, զի չէ́ պարտ այդպիսւոյդ կեալ։

²³Եւ յաղաղակելն ն(ո)ց(ա)՝ եւ ընկենուլ զհանդերձս՝ եւ զփոշին ցանե́լ յօդսն,
²⁴հրամայեաց հազարապետն մուծանել զնա ՛ի բանակն. ասէր՝ գտնի́ւ հարցանել զնա, զի գիտացից վասն որո́յ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ։
²⁵Եւ իբրեւ պրկեցին զնա փոկովք, ասէ պաւղոս ցհարիւրապետն որ ՛ի վերայ կայր. եթէ́ զա́յր հռոմայեցի եւ անարատ պա́րտ իցէ ձեզ գա́ն հարկանել։
²⁶Իբրեւ լուաւ հարիւրապետն, մատուցեալ առ հազարապետն պատմեա́ց եւ ասէ. զի՞նչ կամիցիս առնել. քանզի այրն այն հռովմայեցի́ է։
²⁷Եւ մատուցեալ հազարապետն, ասէ ցնա. ասա́ դու ցիս՝ հռոմայեցի՞ ես. եւ նա ասէ, այո́։

²⁸Պատասխանի ետ հազարապետն. ես բազո́ւմ գլխոց զզինուորու(թ)ի(ւն)ս զայս ստացայ։ ասէ պաւղոս. ես ծնեալ իսկ ՛ի դմին եմ։
²⁹Եւ վաղվաղակի ՛ի բա́ց կացին ՛ի նմանէ՝ որ հարկանելոցն էին զնա։ եւ հազարապետն իսկ երկեա́ւ, իբրեւ գիտաց եթէ հռովմայեցի իցէ. եւ զի կապեա́լն եւս էր զնա։
³⁰Եւ ՛ի վաղիւ անդր կամէր գիտե́լ զճշմարիտն, թէ զի́նչ չարախօսութի(ւն) իցէ հրէիցն. արձակեա́ց զնա, եւ հրամայեաց կոչե́լ զքահանայապետսն եւ զամ(ենայն) ատեանն. եւ իջուցեալ զպաւղոս, կացո́յց ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)։

¹Եւ հայեցեալ պաւղոսի յատեանն՝ ասէ́. ա́րք եղբարք՝ ես ամ(ենայն) ուղիղ մտօք գնացեալ եմ առաջի ա(ստուածո)յ՝ մինչեւ ցայսօր։
²Եւ քահանայապետն անանիայ հրամայեաց սպասաւորացն հարկանե́լ զբերան ն(ո)ր(ա)։
³Յայնժամ պաւղոս ասէ ցնա. հարկանելո́ց է զքեզ ա(ստուա)ծ՝ ո́րմ բռեալ. եւ դու նստիս դատե՞լ զիս ըստ օրինաց. եւ առանց օրինա́ց հրամայես զիս հարկանել։
⁴Եւ որ շուրջն կային՝ ասեն. զքահանայապետ ա(ստուածո)յ հայհոյե՞ս։
⁵Եւ ասէ պաւղոս. ո́չ գիտէի ե́ղբարք՝ եթէ իցէ քահանայապետ. գրեա́լ իսկ է՝ զիշխան ժողովրդեան քո ո́չ հայհոյեսցես։

⁶Իբրեւ գիտաց պաւղոս՝ եթէ մի կողմն սադուկեցւո́ց է՝ եւ միւսն փարիսեցւոց, աղաղակէ́ր ՛ի մէջ ատենին. ա́րք եղբարք՝ ես փարիսեցի́ եմ, որդի փարիսեցւոյ. վ(ա)ս(ն) յուսո́յ եւ յարութե(ան) մեռելոց՝ ես աւասիկ դատիմ։
⁷Եւ զայս իբրեւ ասաց՝ եղեն հերձուա́ծք փարիսեցւոցն եւ սադուկեցւոց. եւ պատառեցա́ւ բազմութի(ւ)ն։
⁸քանզի սադուկեցիքն ասեն, չի́ք յարութի(ւն), եւ ո́չ հրեշտակ՝ եւ ո́չ հոգի. բայց փարիսեցիքն խոստովանի́ն զերկոսեան։
⁹Եւ եղեւ աղաղա́կ մեծ. յոտն կացին ոմանք ՛ի դպրաց անտի ՛ի կողմանէն փարիսեցւոց, հակառակէին եւ ասէ́ին. ո́չինչ չարութի(ւն) գտանեմք յառնս յայսմիկ, բայց եթէ հոգի խօսեցաւ ՛ի դմա՝ կամ հրեշտակ։

¹⁰Եւ ՛ի բազմանալ ամբոխին, երկուցեալ հազարապետն՝ թէ գուցէ ճեղքիցի́ պաւղոս ՛ի նոցանէ, հրամայեաց զօրականին իջանել յափշտակե́լ զնա ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա), եւ ածել ՛ի բանակն։
¹¹Եւ ՛ի վաղուեան գիշերին՝ եկաց առ նմա տ(է)ր, եւ ասէ. քաջալերեա́ց պաւղէ, զի ո(ր)պ(էս) վկայեցէր վ(ա)ս(ն) իմ յե(րուսաղէ)մ, սոյնպէս պարտ է քեզ եւ ՛ի հռո́վմ վկայել։
¹²Եւ իբրեւ այդ եղեւ՝ արարեալ ժողով հրէիցն, նզովեցի́ն զանձինս ո́չ ուտել եւ ո́չ ըմպել՝ մինչեւ սպանցեն զպաւղոս։
¹³Եւ էին աւելի́ քան զքառասուն՝ որոց զայս ընդ միմեանս երդմունս արարեալ էր։
¹⁴Որք մատեան առ քահանայապետսն եւ երիցունս՝ եւ ասեն. նզովիւք նզովեցաք զանձինս՝ ոչի́նչ ճաշակել՝ մինչեւ սպանցուք զպաւղոս։

¹⁵բայց դուք զգացուցէ́ք հազարապետին հանդերձ ատենիւն, զի իջուսցէ զնա առձեզ, ո(ր)պ(էս) թէ կամիցիք ճշմարտագոյնս ինչ գիտել զնմանէ. եւ մեք յառա́ջ քան զմօտել ն(ո)ր(ա)՝ պատրաստեմք ՛ի սպանանե́լ զնա։
¹⁶Եւ լուեալ քեռորդւոյն պաւղոսի զդաւաճանութի(ւ)ն, եկն եմուտ ՛ի բանակ անդր՝ պատմեա́ց պաւղոսի։
¹⁷Եւ կոչեցեալ պաւղոսի առ իւր զմի ՛ի հարիւրապետաց անտի՝ ասէ. զպատանիս զայս տա́ր առ հազարապետն, զի ունի́ ինչ պատմել նմա։
¹⁸Եւ ն(ո)ր(ա) առեալ զնա տարաւ առ հազարապետն՝ եւ ասէ. կապեալն պաւղոս կոչեաց զիս, եւ աղաչեաց զպատանիս զայս ածե́լ առ քեզ, ունի ինչ խօսե́լ ընդ քեզ։

¹⁹Առեալ զձեռանէ ն(ո)ր(ա) հազարապետին՝ գնա́ց մեկուսի, հարցանէր՝ թէ զի՞նչ ունիս խօսել ընդ իս։
²⁰Եւ նա ասէ. հրեայք միաբանեցին աղաչե́լ զքեզ, զի վաղիւ զպաւղոս իջուսցե́ս յատեան, իբրեւ թէ կամիցին ինչ ճշմարտագո́յնս հարցանել վասն ն(ո)ր(ա).
²¹արդ՝ դու մի́ անսայցես նոցա. քանզի դարա́ն գործեալ է նմա ՛ի նոցանէ արանց աւելի́ քան զքառասուն, որք նզովեցին զանձինս՝ ո́չ ուտել եւ ո́չ ըմպել՝ մինչեւ սպանցեն զնա, արդ՝ պատրա́ստ են, եւ սպասեն քում հրամանի։
²²Ապա հազարապետն արձակեա́ց զպատանին, պատուիրեալ մի́ ումեք ասել՝ թէ զայս զգացուցեր ինձ։

²³Եւ կոչեա́ց երկուս ՛ի հարիւրապետացն՝ եւ ասէ. պատրաստեցէ́ք զօրականս երկերիւր, ո(ր)պ(էս) զի երթիցեն մինչեւ ՛ի կեսարիա. եւ հեծեալս իւթանասուն՝ եւ տիգաւո́րս երկերիւր, յերից ժամու գիշերւոյն։
²⁴եւ գրաստս պատրաստական, որպէս զի իջուցեալ զպաւղոս ապրեցուսցե́ն։ եւ առ փելիքս դատաւոր
²⁵գրեալ թուղթ, որ ունէր օրինակ զա́յս։
²⁶Կղաւդիոս լիւսիաս առ քա́ջ դատաւոր փելիքս, ողջո́յն։
²⁷Զայրս զայս կապեալ ՛ի հրէից՝ եւ մե́րձ ՛ի սպանանել՛ի նոցանէ, հասեալ ՛ի վերայ զօրականաւ ապրեցուցի́. իմացեալ թէ հռոմայեցի́ է։
²⁸կամեցայ գիտել զվնասն՝ վ(ա)ս(ն) որոյ ամբաստանէին զդմանէ՝ իջուցի́ զդա յատեան ն(ո)ց(ա)։

²⁹զոր գտի ամբաստանեալ վ(ա)ս(ն) խնդրո́յ իրիք իւրեանց օրինաց. եւ ո́չինչ արժանի մահու կամ կապանաց ունէր վնաս։
³⁰Իբրեւ ազդ եղեւ ինձ նենգութե(ան)՝ յայրդ լինելոյ ՛ի նոցանէ՝ յղեցի́ առ քեզ. հրաման տուեալ եւ չարախօսացն խօսե́լ զդմանէ առաջի քոյ. ո́ղջ լեր։
³¹Եւ զօրականացն ըստ հրամանի նորա՝ առեալ զպաւղոս ածին ՛ի գիշերեայն յանտիպատրիս։
³²եւ ՛ի վաղիւ անդր արձակեալ զհեծեալսն զընդ նմա երթեալ, դարձա́ն ՛ի բանակն։
³³Նոքա մտին ՛ի կեսարի́ա. եւ տուեալ ցդատաւորն զթուղթն, առաջի կացուցին ն(ո)ր(ա) եւ զպաւղոս։
³⁴Իբրեւ ընթերցաւ, եհարց թէ յորմէ՞ նահանգէ իցէ. եւ ստոեգեալ եթէ ՛ի կիլիկեա́յ է.

³⁵լուա́յց քեզ ասէ՝ յորժամ եւ չարախօսքն քո եկեսցեն. եւ հրամայեաց յապարանսն հերովդի́ պահել զնա։

¹Եւ յետ հինգ աւուր էջ կ(ա)հ(ա)ն(ա)յպետն անանիայ հանդերձ ծերո́վք ոմամբք, եւ ճարտարախօսաւ տերտեղեաւ ոմամբ. որք եւ զգացուցի́ն դատաւորին վ(ա)ս(ն) պաւղոսի։
²Եւ ՛ի կոչելն զնա, սկսաւ տերտիղոսն ամբաստա́ն լինել եւ ասել։ Բազո́ւմ խաղաղու(թ)ի(ւն) գտեալ ՛ի քէն, եւ իրաց ուղղութի(ւն) ազգիս այսորիկ քով խնամով.
³ամենայնիւ, եւ ամ(ենայն) ուրեք շնորհակա́լ եմք՝ քա́ջդ փիլիքս՝ ամ(ենայն) գոհութ(եամ)բ։
⁴Բայց զի մի́ եւս աւելի աշխատ արարից զքեզ, աղաչեմ լսել մեզ կարճ ՛ի կարճո́յ քոյին հեղութ(եամ)բդ։
⁵Քանզի գտաք զայրս զայս ապականի́չ եւ խռովի́չ ամ(ենայն) հրէից՝ որք են ընդ տիեզերս, եւ առաջնո́րդ նազովրացւոց հերձուածոյն։

⁶որ եւ զտաճա́րն իսկ կամեցաւ պղծել. զոր եւ կալաք, եւ ըստ մերոց օրինացն դատե́լ կամեցաք։
⁷Եկեալ լիւսիաս հազարապետ՝ մեծա́ւ բռնութ(եամ)բ ՛ի ձեռաց մերոց եհա́ն։
⁸հրամայեաց եւ չարախօսացն ն(ո)ր(ա) գա́լ առ քեզ. յորմէ դու իսկ բաւական լինիցիս ՛ի վերստին դատեալ, ամ(ենայն)ի հասու լինել՝ զորոց մեքս ամբաստա́նս եմք զդմանէ։
⁹Միաբանեցին եւ հրեայքն, ասեն՝ ա́յդպէս է։
¹⁰Պատասխանի ետ պաւղոս, յակնարկելն նմա դատաւորին խօսել։ ՛Ի բազո́ւմ ամաց լինել քեզ դատաւոր ազգիս այսորիկ գիտե́մ. յօժարութ(եամ)բ վ(ա)ս(ն) իմոց իրաց պատասխանի առնեմ։

¹¹քանզի կարօղ ես գիտել, զի ո́չինչ աւելի է իմ քան զաւուրս երկոտասան, յորմէ հետէ ելի երկիրպագանել յե(րուսաղէ)մ։
¹²եւ ո́չ ՛ի տաճարի անդ գտին զիս ընդ ումեք խօսեցեալ, եւ կամ ժողո́վս արարեալ բազմաց. ո́չ ՛ի ժողովուրդս,
¹³եւ ո́չ ՛ի քաղաքի. եւ ո́չ յանդիման առնել կարեն քեզ, վասն որոյ ա́յժմս չարախօսե́ն զինէն։
¹⁴Բայց զայս խոստանա́մ քեզ, եթէ ըստ ճանապարհին զոր ասեն հերձուած, ա́յնպէս պաշտեմ զհայրենի ա(ստուա)ծն. հաւատացեալ ամ(ենայն)ի՝ որ ինչ յօրէնսն եւ ՛ի մարգարէս գրեալ է։
¹⁵Ունիմ յոյս առ ա(ստուա)ծ. որում եւ դոքա́ իսկ ակնունին, թէ յարութի(ւն) լինելոց է արդարոց եւ մեղաւորաց։

¹⁶յորում եւ ե́ս իսկ ճգնիմ անխիղճ միտս ունել առ ա(ստուա)ծ եւ առ մարդիկ յամ(ենայն) ժամ։
¹⁷՛Ի բ(ա)զ(ու)մ ամաց ողորմու(թ)ի(ւն)ս եկի առնել յազգդ իմ. եւ ետու պատարագիս.
¹⁸որովք գտին զիս սրբեա́լ ՛ի տաճարին, ո́չ բազմօք եւ ո́չ ամբոխիւ։
¹⁹Ոմանք յասիացւոց անտի հրեայք, որոց պարտ էր գալ առաջի քոյ եւ ամբաստան լինել, եթէ ունիցին ինչ զինէն.
²⁰եւ կամ ինքեանք սոքա́ ասասցեն, զի՞նչ գտին յիս անիրաւութի(ւն)՝ մինչդեռ կայի յատենին։
²¹բայց միայն վ(ա)ս(ն) միո́յ բարբառոյս այսորիկ՝ զոր աղաղակեցի մինչ կային ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա), եթէ վ(ա)ս(ն) յարութե(ան) մեռելոց դատիմ ես այսօր ՛ի ձէնջ։

²²Եւ յապաղեա́ց զն(ո)ս(ա) փելիքս, զի ստուգագո́յնս գիտէր վ(ա)ս(ն) ճանապարհին՝ ասէ, յորժամ լիւսիաս հազարապետ իջցէ այսր, տեղեկացայց վ(ա)ս(ն) ձեր։
²³Հրամայեաց հարիւրապետին պահել զնա. եւ ունել յընդարձակի, եւ մի́ զոք յիւրոց անտի արգելուլ ՛ի պաշտելոյ զնա։
²⁴Եւ յետ աւուրց ինչ, ե́կն փելիքս հանդերձ դրուսիլաւ կնաւ իւրով՝ որ էր հրեայ. կոչեաց զպաւղոս, եւ լուաւ ՛ի նմանէ վ(ա)ս(ն) որ ՛ի յ(իսու)ս քս հաւատոցն։
²⁵Եւ ՛ի խօսելն ն(ո)ր(ա)՝ վասն արդարութե(ան) եւ ժուժկալու(թ)ե(ան), եւ հանդերձեալ դատաստանին, զահի հարեալ փիլիքս, ե́տ պ(ա)տ(ա)սխ(աի. դու առ այժմ ե́րթ, եւ յորժամ ժամ լինիցի, կոչեցից զքեզ։

²⁶Միանգամայն եւ ակն ունէր, թէ տացի́ ինչ նմա ՛ի պաւղոսէ. վ(ա)ս(ն) որոյ եւ ստէ́պ կոչեցեցեալ զնա՝ խօսէ́ր ընդ նմա։
²⁷Եւ ՛ի կատարել երկո́ւց ամաց, եկն փոխանակ փիլիքսի՝ փեստոս պորկիոս։ իբրեւ կամեցաւ շնորհս առնել հրէիցն փելիքս, եթող զպաւղոս կապեա́լ։

¹Փեստոս իբրեւ եհաս յիշխանու(թ)ի(ւ)ն. յետ երի́ց աւուրց ե́լ յե(րուսաղէ)մ ՛ի կեսարիայ։
²եւ զգացուցին նմա քահանայապետքն եւ գլխաւորք հրէիցն զպաւղոսէ.
³եւ աղաչէին՝ խնդրեալ շնո́րհս ՛ի նմանէ. զի կոչեսցէ զնա յե(րուսաղէ)մ. դարան գործեալ սպանանե́լ զնա ՛ի ճանապարհի։
⁴իսկ փեստոս արար պատասխանի՝ պահել զնա ՛ի կեսարիա. թէ ինքն իսկ ընդ հուպ ա́նդր երթալոց էր։
⁵եւ որ ՛ի ձէնջ կարօղքդ իցեն՝ ասէ, ընդ ի́ս իջցեն, եւ թէ իցէ ինչ յառնն վնաս՝ ամբաստա́ն լիցին զնմանէ։
⁶Եւ լեալ անդ աւուրս՝ ոչ աւելի քան զութ կամ զտասն, եկն է́ջ ՛ի կեսարիա. եւ ՛ի վաղիւ անդր նստեալ յատենի, հրամայեաց ածե́լ զպաւղոս։

⁷Եւ իբրեւ եկն, կացին շուրջ զնովաւ որ յե(րուսաղէ)մէ́ իջեալ էին հրեայքն. բ(ա)զ(ու)մ եւ ծանր վնաս դնէին, զորս ո́չ կարէին ցուցանել։
⁸քանզի առնէր պատասխանի պաւղոս եթէ ո́չ յօրէնս հրէից, եւ ո́չ ՛ի տաճարն, եւ ո́չ ՛ի կայսր ինչ վնասակար եմ։
⁹Բայց փեստոս կամեցեալ հրէիցն շնորհս առնել. պատասխանի ետ պաւղոսի՝ եւ ասէ. կամի՞ս յե(րուսաղէ)մ ելանել, եւ անդ վ(ա)ս(ն) դոցին իրաց դատել առաջի իմ։
¹⁰Եւ ասէ պաւղոս. յատենի կայսեր հասեա́լ կամ, ուր պարտ է ինձ դատել. հրէից ինչ չե́մ վնասակար, ո(ր)պ(էս) եւ դու իսկ քաջ գիտես։

¹¹ապա եթէ վնասակա́ր եմ՝ եւ արժանի ինչ մահու գործեցի, ո́չ զանգիտեմ ՛ի մառանելոյ. իսկ եթէ՝ ո́չինչ է՝ զորոց սոքա ամբաստան լինին զինէն, ո́չոք կարէ զիս դոցա շնորհել. ՛ի կա́յսր բողոքեմ։
¹²Յայնժամ փեսատոսի խօսեցեալ ընդ խորհրդակցին՝ արար պատասխանի, ՛ի կա́յսր բողոքեցէր՝ առ կա́յսր երթիջի́ր։
¹³Իբրեւ անցին աւուրք ինչ, ագրիպպաս արքայ եւ բերինիկէ եկին ՛ի կեսարիա՝ յողջոյն փեստոսի։
¹⁴Եւ իբրեւ աւուրս բ(ա)զ(ո́ւ)մս հանէին անդ, փեստոս զեկո́յց արքայի զպաւղոսէ՝ եւ ասէ. այր մի է́ աստ մնացեալ, կապեալ ՛ի փելիքսէ։
¹⁵վ(ա)ս(ն) որոյ իբրեւ չոգայ յե(րուսաղէ)մ, զգացուցին ինձ քահանայապետքն եւ գլխաւորք հրէիցն. խնդրէին՝ յինէն առնել նմա պատուհա́ս։

¹⁶որոց ետու պատասխանի, եթէ չէ́ օրէն հռոմայեցւոց շնորհել ումեք զոք, մինչչե́ւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն, եւ տեղի պատասխանւոյ առնուցո́ւ վ(ա)ս(ն) ամբաստանութե(ա)ն։
¹⁷Եւ իբրեւ եկին այսր, ո́չինչ յապաղեցի, այլ ՛ի վաղիւն նստեալ յատենի՝ հրամայեցի ածե́լ զայրն։
¹⁸Վ(ա)ս(ն) որոյ մատուցեալ ամբաստանքն, եւ ո́չ մի ինչ վնաս չարութե(ան) ՛ի մէջ բերէին՝ զորոց եսն կարծէի.
¹⁹բայց խնդիրս ինչ որ վ(ա)ս(ն) իւրեանց պաշտաման ունէին ընդ նմա. եւ վ(ա)ս(ն) յ(իսու)սի́ որումն մեռելոյ, զորմէ ասէր պաւղոս թէ կենդանի́ է։
²⁰Իբրեւ յանհնարս մտի վ(ա)ս(ն) այնպիսի́ իրաց քննու(թ)ե(ան), ասեմ եթէ կամիցի՞ երթալ յե(րուսաղէ)մ, եւ ա́նդր դատել վ(ա)ս(ն) նոցին իրաց։

²¹Բայց ՛ի պաւղոսի բողոքելն՝ զի պահեսցի ՛ի քաջի́ արանցն յանդիմանու(թ)ի(ւն), հրամայեցի պահե́լ զնա՝ մինչեւ տա́ց տանել առ կայսր։
²²Ագրիպպաս ցփեստո́ս ասէ. կամէի եւ ե́ս լսել առնն։ եւ նա ասէ՝ ՛ի վաղիւ լուիցես։
²³Եւ ՛ի վաղիւ անդր իբրեւ ե́կն ագրիպպաս եւ բերինիկէ՝ բ(ա)զ(ու)մ եւ երեւելի́ սպասուք, եւ մտին յատեանն հանդերձ հազարապետօքն եւ արամբք պատուաւորօք քաղաքին. եւ հրամայեալ փեսատոսի՝ ածի́ն զպաւղոս։
²⁴Եւ ասէ փեստոս, արքա́յ ագրիպպայ՝ եւ ամ(ենայն) արք որք ընդ մեզ էք, տեսանէ՞ք զսա. վ(ա)ս(ն) սորա ամ(ենայն) ժողովք հրէից ամբաստա́ն եղեն ինձ յե(րուսաղէ)մ, եւ աստ աղաղակէին՝ թէ չէ́ պարտ դմա կեալ։

²⁵բայց ես ՛ի վ(ե)ր(այ) հասի, թէ ո́չինչ է դմա արժանի մահու գործեալ։ եւ դորա ինքնին բողո́ք կալեալ առ քաջ արանցն, խորհեցայ յղե́լ։
²⁶Վասն որոյ ստուգութ(եամ)բ ինչ գրել տեառն իմում ո́չ ունիմ. վ(ա)ս(ն) ա́յնորիկ ածի զդա առաջի ձեր, եւ մանաւանդ առաջի քոյ արքա́յ ագրիպպա. որպէս վերստին քննեալ՝ մարթացի́ց ինչ գրել։
²⁷քանզի անպատե́հ իմն թուի ինձ՝ տալ տանել կապեալ մի, եւ ո́չինչ վնաս զնմանէ նշանակել։

¹Եւ ագրիպպաս ասէ ցպաւղոս. հրամայեա́լ է վ(ա)ս(ն) քո խօսել։ Յայնժամ պաւղոսի ձգեալ զձեռն՝ առնէ́ր պատասխանի։
²Վասն ամ(ենայն) ամբաստանութե(ան) հրէիցդ զինէն արքա́յ ագրիպպա, համարիմ զանձն երանելի́. զի քո́ առաջի այսօր տալոց եմ պատասխանի։
³մանաւանդ՝ զի գիտա́կ իսկ ես ամ(ենայն) կրօնից եւ խնդրոց հրէից. վասն որոյ աղաչեմ երկայնամտութ(եամ)բ լսել ինձ։
⁴Քանզի կենա́ց իմոց որ ՛ի մանկու(թեն)է, իսկզբանէ լեալ յազգի անդ իմում յե(րուսաղէ)մ, տեղեա́կ են ամենա́յն հրեայք։
⁵յառաջագո́յն գիտեն ՛ի վաղուց հետէ, եթէ կամիցին վկայել. զի ըստ ճշմարտագո́յն կրօնից օրինացն մերոց կեցեա́լ եմ փարիսեցի́։

⁶Եւ արդ վ(ա)ս(ն) յուսոյն առ հա́րսն եղելոյ աւետեա́ցն յա(ստուածո)յ՝ դատեա́լ կամ յատենի.
⁷յոր երկոտասան ազգատոհմին մերոյ անպակա́ս զցա́յգ եւ զցերեկ պաշտեալ, ա́կն ունէին հասանել. վ(ա)ս(ն) որոյ յուսոյ ամբաստանի́մ արքայ ՛ի հրէիցդ։
⁸զի՞նչ անհաւա́տ թուի ձեզ, եթէ ա(ստուա)ծ զմեռեա́լս յարուցանէ։
⁹Եւ իսկ ինքնին պատշաճ համարէի, զբ(ա)զ(ու)մ ինչ հակառակ անուա́նն յ(իսու)սի նազովրեցւոյ գործել։
¹⁰զոր եւ արարի́ իսկ յե(րուսաղէ)մ. եւ բ(ա)զ(ու)մս ՛ի սրբոցն ե́ս բանտարգե́լ առնէի, ՛ի քահանայապետի́ցն առեալ իշխանութի(ւն). եւ զսպանելո́ցն ն(ո)ց(ա) բերէի́ համար։

¹¹Եւ ըստ ամ(ենայն) ժողովրդոցն բազո́ւմ անգամ պատժեալ զնոսա, բռնադատէի հայհոյե́լ. առաւե́լ եւս մոլեալ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա),հալածէի́ մինչեւ յարտաքին քաղաքսն։
¹²Որովք գնացեալ ՛ի դամասկոս՝ իշխանութ(եամ)բ եւ հրամանօ́ք քահանայապետիցն,
¹³զմիջաւուրբն ՛ի ճանապարհի տեսի՝ արքայ, յերկնից առաւել քան զլուսաւորութի(ւն) արեգական՝ ծագեալ զինեւ լո́յս, եւ զնոքօք որ ընդ իսն երթային։
¹⁴եւ յամենեցուն մեր անկանելն յերկիր, լուա́յ ձայն, որ ասէր ցիս՝ հեբրայեցւո́ց բարբառովն. սաւուղ սաւուղ՝ զի՞ հալածես զիս. խի́ստ է քեզ ընդդէմ խթանի́ աքացել։
¹⁵Եւ ես ասեմ, ո՞ ես տ(է)ր։ եւ տ(է)ր ասէ. ես եմ յ(իսու)ս զոր դուն հալածես։

¹⁶այլ արի́ եւ կա́ց ՛ի վերայ ոտից քոց. զի վ(ա)ս(ն) այսորիկ երեւեցայ քեզ՝ առնուլ զքեզ ՛ի ձեռն պաշտօնեայ եւ վկա́յ որոց տեսերդ զիս, եւ որոց երեւեցայց քեզ.
¹⁷փրկել զքեզ ՛ի ժողովրդենէդ եւ ՛ի հեթանոսաց՝ յորս ես առաքեցից զքեզ.
¹⁸բանա́լ զաչս ն(ո)ց(ա), դարձուցանե́լ ՛ի խաւարէ՝ ՛ի լոյս, եւ իշխանու(թեն)է սատանայի՝ յա(ստուա)ծ. առնուլ նոցա զթողու(թ)ի(ւն) մաղաց, եւ վիճակ ընդ ս(ուր)բսն հաւատովքն որ յիս։
¹⁹Ուստի արքա́յ ագրիպպա, ո́չ եղէ անհաւան երկնաւոր տեսլեանն.
²⁰այլ նախ որոց ՛ի դամասկո́ս եւ յե(րուսաղէ)մ էին, եւ ընդ ամ(ենայն) գաւառսն հրէաստանի, եւ ՛ի հեթանոսս, պատմեցի զղջանալ՝ եւ դառնա́լ յա(ստուա)ծ կենդանի. արժանի́ ապաշխարու(թ)ե(ան) գործս գործել։

²¹Վ(ա)ս(ն) այսորիկ հրէից կալեալ զիս ՛ի տաճարին, կամէինս սպանանե́լ։
²²օգնութի(ւն) հասեալ առ ՛ի յա(ստուածո)յ, մինչեւ ցայսօր կացի վկայեալ փոքու եւ մեծի. ո́չինչ արտաքոյ ասել՝ քան զոր մարգարէքն եւ մովսէս խօսեցան զհանդերձելոցն լինելոյ.
²³եթէ չարչարելո́ց է ք(րիստո)սն, եթէ առաջին ՛ի յարութ(են)է մեռելոց՝ լո́յս պատմելոց է ժողովրդեանն՝ եւ հեթանոսաց։
²⁴Եւ նորա զայս պ(ա)տ(ա)սխ(ա)ի տուեալ, փեստոս ՛ի ձայն մեծ ասէ. մոլի́ս պաւղէ. բազում դպրութի(ւն)ք զքեզ ՛ի մոլորու(թ)ի(ւն) դարձուցանեն։
²⁵Իսկ պաւղոս ասէ, ո́չ մոլիմ՝ քա́ջդ փեստոս, այլ զցածութե(ան) եւ զճշմարտու(թ)ե́(ան) բանս բարբառիմ։

²⁶գիտակ իսկ է այսոցիկ արքայ, ը(նդ) որում համարձակեալդ խօսիմ. քանզի ծածկել ՛ի քէն իմիք ՛ի սոցանէ՝ չառնո́ւմ յանձն. զի ո́չ եթէ յանկեան ուրեք գործեալ իցէ այս։
²⁷Հաւատա՞ս արքա́յ ագրիպպաս մարգարէից. գիտեմ զի հաւատա́ս։
²⁸Եւ ասէ ագրիպպաս ցպաւղոս, փոքո́ւ իմն հաւանեցուցանես զիս լինել քրիստոնեայ։
²⁹Եւ պաւղոս ասէ. խնդրէի յա(ստուածո)յ՝ եւ փոքու եւ մեծաւ, ո́չ միայն զքեզ՝ այլ զամենեսեա́ն որ լսեն ինձ այսօր՝ լինե́լ այսպիսի ո(ր)պ(էս) եւ ե́սս եմ, բա́ց ՛ի կապանաց աստի։
³⁰Յոտն եկաց արքայն եւ դատաւորն եւ բերինիկէ, եւ որք ընդ նոսայն նստէին։
³¹Եւ իբրեւ գնացի́ն, խօսէին ընդ միմեանս եւ ասէին. թէ ո́չինչ արժանի մահու կամ կապանաց գործէ այրս այս։

³²Իսկ ագրիպպաս ցփեստոս ասէ. արձակել մա́րթ էր զայրս զայս՝ եթէ ոչ էր բողոքեալ ՛ի կայսր։

¹Իբրեւ հրամայեցաւ մեզ նաւել յիտալիայ, տային զպաւղոս՝ եւ զա́յլս ոմանս կապեալս ՛ի հարիւրապետ մի, որում անուն է́ր յուլիոս, սեբաստեան գնդին։
²Եւ ելեալ ՛ի նաւ մի անդրամինտացի, որ երթալոց էր ՛ի կողմանս ասիացւոց՝ գնացա́ք. էր ընդ մեզ արիստարքո́ս մակեդոն թեսաղոնիկեցի։
³Եւ ՛ի վաղիւ անդր իջա́ք ՛ի սիդոն. եւ մարդասիրութի(ւն) ցուցեալ յուլիա́յ առ պաւղոս, հրամայեաց առ բարեկամսն երթալ՝ եւ դարմա́ն գտանել։
⁴Եւ անտի ելեալ խոնարհագոյն, նաւեցա́ք ՛ի կիպրոս՝ եւ վ(ա)ս(ն) հողմոցն ընդդէմ լինելոյ։
⁵Յայնժամ ընդ մէ́ջ ծովուն կիլիկեայ եւ պամփիլեայ նաւեալ՝ իջաք ՛ի սմիւռա լիկիացւոց։

⁶Եւ անդ գտեալ հարիւրապետին նա́ւ մի աղեքսանդրացի՝ որ երթայր յիտալիա, եմո́յծ զմեզ անդր։
⁷Եւ ՛ի բազում աւուրս ծանրանաւեալք հազի́ւ հասաք առ կնիւդեաւ. եւ ՛ի չթողացուցանել մեզ հողմոյն, նաւեցա́ք խոնարհագոյն ՛ի կրիտէ առ սաղամինեաւ։
⁸հազիւ անցեալ առ նովաւ՝ եկա́ք ՛ի տեղի ինչ՝ որ կոչէր գեղեցիկ նաւահանգիստ. յոր հո́ւպ էր քաղաքն ղասեայ։
⁹Եւ իբրեւ բ(ա)զ(ու)մ ժամանակք անցանէին, եւ սխա́լ եւս լինէր նաւելոյն. եւ վ(ա)ս(ն) ա́յն ինչ եւս պահոց անցանելոյ, տայր խրատ պաւղոս,
¹⁰եւ ասէր ցն(ո)ս(ա). ա́րք՝ տեսանեմ զի թշնամանօք եւ բ(ա)զ(ու)մ վնասու՝ ոչ միայն բեռինդ եւ նաւիդ, այլ եւ անձանց մերոց լինելոց է նաւարկութի(ւն)ս։

¹¹Իսկ հարիւրապետն նաւապետին՝ եւ նաւավարին առաւե́լ անսայր, քան բանիցն պաւղոսի։
¹²Իբրեւ դժպատե́հ իմն թուէր նաւահանգիստն առ ձմերել, բ(ա)զ(ու)մք խորհեցան գնալ անտի. թերեւս կարասցեն հասանել ՛ի փիւնիկէ ձմերե́լ ՛ի նաւահանգստին կրետացւոց, որ հայէր ընդ հարաւակո́ղմ եւ ընդ աշխահն։
¹³Եւ ՛ի շնչել հարաւոյն, համարեցան ուր դիմեալն էին հասանե́լ. եւ արկեալ՝ մօ́տ անցանէին առ կրիտեաւ։
¹⁴եւ ո́չ յետ բ(ա)զ(ու)մ ժամուց՝ անկա́ւ զնովաւ հողմ ուռուցիկ որ կոչի իւրակիկլովն։
¹⁵Ընդ հափշտակել նաւին, եւ ՛ի չհանդուրժե́լ ընդդէմ հողմոյն, թոյլ տուեալ երթայաք եւ գայա́ք։
¹⁶՛ի կղզի ինչ դիմեալ՝ որ կոչէր կղաւդա, հազի́ւ կարացաք ըմբռնել զմակոյկն։

¹⁷զոր առեալ՝ յօգնականութի(ւն) կապէին ընդ նաւն։ Երկուցեալք թէ գուցէ́ ՛ի յորձանուտն անկանիցին, իջուցեալ զառագաստն՝ ա́յնպէս երթային եւ գային։
¹⁸Եւ ՛ի սաստկագոյն վշտանալոյն մերոյ՝ ՛ի վաղիւ անդր զկարասի́ն ընկեցիկ առնէին։
¹⁹եւ յերիր աւուր ընդ իւրեանց ձեռն զգործի́ն նաւին ընկեցին։
²⁰Իբրեւ ո́չ արեւ՝ եւ ո́չ աստեղք երեւէին ՛ի բ(ա)զ(ու)մ աւուրս, եւ ձմեռն ո́չ սակաւ կայր ՛ի վերայ, ապա բառնա́յր ամ(ենայն) յոյս փրկու(թ)ե(ան) մերոյ։
²¹եւ զի բազո́ւմ աւուրս նօթի էին։ Յայնժամ պաւղոս կացեալ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա)՝ ասէ. պա́րտ էր ձեզ ո́վ արք՝ անսալ ինձ, եւ ո́չ ելանել ՛ի կրետեայ՝ եւ շահել զվի́շտս զայս եւ զվնաս։

²²եւ արդ՝ խրատեմ զձեզ քաջալերե́լ. զի վնաս անձին՝ եւ ո́չ միո́ւմ ՛ի ձէնջ լինիցի, բա́ց ՛ի նաւէդ։
²³Քանզի երեւեցաւ ինձ յայսմ գիշերի հրեշտակ ա(ստուածո)յ՝ որոյ ե́սն եմ եւ պաշտեմ զնա.
²⁴եւ ասէ. մի́ երկնչիր պա́ւղ, կայսե́ր եւս քեզ պարտ է յանդիման լինել. եւ ահա շնորհեալ է քեզ յա(ստուածո)յ զամենեսեան, որ են ընդ քեզ ՛ի նաւիդ։
²⁵Վասն այսորիկ քաջալերեցարո́ւք արք, զի հաւատամ յա(ստուա)ծ՝ եթէ այսպէս լինի՝ զորօրինակ խօսեցա́ւ ընդ իս։
²⁶բայց ՛ի կղզի́ ինչ հասանէ մեզ անկանել։
²⁷Իբրեւ չորեքտասաներո́րդ գիշեր լինէր՝ մինչդեռ ծփեաք ՛ի հանդրի́ն անդունդս, ՛ի մէջ գիշերին կարծէին նաւավարքն եթէ հասեալ իցեն յաշխա́րհ ուրեք.

²⁸եւ ընկեցեալ զգունդսն՝ գտին գիրկս քսա́ն. եւ սակաւ ինչ դադարեալ, դարձեալ ընկեցին՝ եւ գտին գիրկս հինգետասան։
²⁹Զահի́ հարեալ թէ գուցէ ՛ի խիստ ինչ տեղիս անկանիցին, յետուստ կողմանէ ընկեցին խարիսխս չո́րս. ըղձանային այգուն լինելոյ։
³⁰Բայց նաւավարքն խնդրէին փախչե́լ ՛ի նաւէ անտի. եւ իջուցեալ զկուրն ՛ի ծով անդր՝ պատճառանօք, որպէս թէ առաջո́յ կողմանէ զխարիսխն ձգելոց իցեն։
³¹Ասէ պաւղոս ցհարիւրապետն եւ ցզօրականսն. եթէ ոչ դոքա մնան ՛ի նաւիս՝ դուք ապրել ոչ կարէք։
³²Յայժամ զօրականքն հատին զլարս կրին, եւ ՛ի բա́ց ընկեցին։

³³Եւ մինչդեռ ա́յգն կամէր լինել, աղաչէր պաւղոս զամենեսեան առնուլ կերակո́ւր՝ ասէ, այս չորեքտասաներո́րդ օր է՝ որում ակն ունիք նօթիս կատարել, եւ չէ́ ինչ ճաշակեալ։
³⁴վասն որոյ աղաչեմ զձեզ՝ ճաշակել կերակուր, զի այն իսկ վ(ա)ս(ն) ձերոյ փրկութե(ան) է. զի ո́չ ուրուք ՛ի ձէնջ մազ մի ՛ի գլխոյ կորիցէ։
³⁵Եւ իբրեւ ասաց զայս, առեալ հաց՝ գոհացա́ւ զա(ստուածո)յ առաջի ամենեցուն. եբեկ եւ սկսաւ ուտե́լ։
³⁶Եւ քաջալերեցան ամենեքին, եւ նոքա́ առին կերակուր։
³⁷եւ էաք ամ(ենայն) հոգիք ՛ի նաւին՝ երկերի́ւր իւթանասուն եւ վեց։
³⁸Իբրեւ յագեցան կերակրովն, թեթեւացուցի́ն զնաւն՝ թափեալ զցորեանն ՛ի ծով։

³⁹Եւ իբրեւ ա́յգ եղեւ՝՝ զերկիրն ո́չ ճանաչէին, բայց զգոդ մի նշմարէին՝ թէ ա́փն ծովուն իցէ. յոր խորհէին թէ հնար ինչ իցէ՝ զերծանել զնաւն։
⁴⁰Եւ զխարիսխն հաստատեալ ընկեցի́ն ՛ի ծովն, թուալացուցին զխառնելիս թեւոցն, եւ ՛ի բա́ց առին զառագաստն. եւ ետուն հողմոյն յա́փն կոյս ծովուն։
⁴¹Անկեալ ՛ի տեղի մի երկծո́վ՝ թիւրեցին զնաւն. եւ առաջին կողմն նաւին խրեալ անշա́րժ մնայր, եւ յետին կողմն քակէ́ր ՛ի բռնութ(են)էն։
⁴²Եւ զօրականացն խորհուրդ արարեալ՝ զի զկապեալսն սպանցեն, եւ զի մի́ ո́ք լուղիցի փախիցէ։
⁴³Եւ հարիւրապետն քանզի կամեցաւ ապրեցուցանել զպաւղոս, արգե́լ զնոսա ՛ի խորհրդոյն. հրամայեաց զի որ կարօղն իցէ լուղել անկանիցին նախ եւ ՛ի ցամա́քն ելանիցեն.

⁴⁴եւ զայլսն զորս ՛ի տախտա́կս. եւ զորս յա́յլ ինչ ՛ի կահէ անտի. եւ ա́յսպէս եղեւ ամենեցուն փրծանել յերկիր, եւ ապրեալք։

¹Յայնժամ գիտացաք եթէ մելիտինէ́ էր անուն կղզւոյն։ Բայց բարբարոսքն շնորհեցին ո́չ սակաւ մարդասիրութի(ւն) մեզ։
²քանզի լուցին խարոյկ՝ եւ ընկալան զամենեսեան զմեզ, վ(ա)ս(ն) անձրեւին որ ստիպէր՝ եւ վ(ա)ս(ն) ցրտոյն։
³Եւ ՛ի ժողովել պաւղոսի խռի́ւ ինչ բ(ա)զ(ու)մ՝ եւ դնել ՛ի վերայ խարուկին. ի́ժ մի ՛ի ջերմութ(են)էն ելեալ կալա́ւ զձեռանէն ն(ո)ր(ա)։
⁴Եւ իբրեւ տեսին բարբարոսքն կախեա́լ զգազանն զձեռանէ ն(ո)ր(ա), ասէին ցմիմեանս. ուրեմն սպանօղ է այրս այս. որ թէպէտ ապրեցաւ ՛ի ծովէն, իրաւունքն ո́չ ետուն կեալ։
⁵Եւ ն(ո)ր(ա) թօթափեալ զգազանն ՛ի հուրն, եղեւ նմա չար եւ ո́չ ինչ.

⁶եւ ն(ո)ք(ա) ակն ունէին նմա այտնլոյ, կամ անկանելոյ՝ եւ յանկարծակի́ մեռանելոյ։ իբրեւ շա́տ ակն կալեալ, եւ տեսանէին թէ ո́չինչ վնաս եղեւ նմ(անէ), դարձեալ դարձուցին զբանսն՝ եւ ասէին թէ աստուա́ծ ոմն է։
⁷Եւ շուրջ զտեղեաւն զայնուիկ էին գեաւղք, գլխաաւորի կղզւոյն որում անուն էր պոպլիոս. որ առ զմեզ յերաշխի զերիս աւուրս՝ եւ սիրո́վ ընկալաւ։
⁸Եւ եղեւ հօրն պոպլեայ ՛ի ջե́րմ եւ յախտ թանչից հիւանդանա́լ դնել։ առ որ մտեալ պաւղոս՝ եւ կացեալ յաղօթս եդ ծունր՝ եւ բշկեա́ց զնա։
⁹Իբրեւ այս եղեւ, այլ հիւանդք որ էին ՛ի կղզւոջն՝ գային եւ բժշկէին.
¹⁰որք եւ բ(ա)զ(ու)մ պատուով պատուեցին զմեզ։ եւ իբրեւ գնացաք, ետո́ւն որ ինչ պէտք էին։

¹¹Եւ յետ երից ամսոց ելաք ՛ի նաւ մի աղեքսանդրացի՝ որ ձմերեալ էր ՛ի կղզւոջն նշանաւորա́ւ դիոսկորա́ցւոց։
¹²Եւ իջեալ ՛ի սիւրակուսաս, եղեաք աւուրս երկուս։
¹³ուստի գնացեալ հասա́ք ՛ի հռեգիովն։ Եւ յետ աւուր միոյ ՛ի շնչել հարաւոյն, երկօրեա́յք եկաք ՛ի պատիոլուս։
¹⁴ուր եւ գտաք եղբարս, աղաչեցեալք ՛ի նոցանէ լինել աւուրս եւթն։ Եւ ապա ելաք ՛ի հռովմ։
¹⁵եւ անտի լուեալ եղբարց զմէնջ, ելին ընդ առաջ մեր մինչեւ յորդոստայն ապփեայ եւ երիցն կրպակաց. զորս տեսեալ պաւղոսի գոհացա́ւ զա(ստուածո)յ՝ եւ քաջալերեցա́ւ։
¹⁶Եւ իբրեւ մտաք ՛ի հռովմ, հրամայեցաւ պաւղոսի լինե́լ առանձինն հանդերձ զինուորաւն՝ պահպանաւ իւրով։

¹⁷Եւ եղեւ յետ երից աւուրց, կոչե́լ նմ(անէ) զհրէից գլխաւորս։ եւ իբրեւ եկին, ասէ ցն(ո)ս(ա). ես՝ ա́րք եղբարք՝ ո́չինչ հակառակ գործեալ ժողովրդեան՝ կամ կրօնիցն հայրենեաց, կապեալ յերուսաղեմէ՝ մատնեցայ ՛ի ձեռս հռովմայեցւոց։
¹⁸Որք իբրեւ դատեցանն զիս, կամեցան արձակե́լ, վ(ա)ս(ն) եւ ո́չ մի ինչ վնաս մահու գտանե́լոյ յիս։
¹⁹՛ի հակառակել հրէիցն, հարկ եղեւ բողոքել ՛ի կայսր. ի́բր ո́չ եթէ զազգէն իմմէ ունէի ինչ չարախօսել։
²⁰Վ(ա)ս(ն) այսր պատճառանաց աղաչեցի զձեզ՝ տեսանել եւ խօսել. քանզի վ(ա)ս(ն) յուսո́յն իսրաէլի կա́մ ՛ի շղթայս յայսոսիկ։

²¹Եւ ն(ո)ք(ա) ասեն ցնա. մեք ո́չ թուղթս ինչ վ(ա)ս(ն) քո ընկալաք ՛ի հրէից, եւ ո́չ եկեալ ոք յեղբարց պատմեաց՝ կամ խօսեցաւ ինչ վ(ա)ս(ն) քո չարու(թ)ի(ւն)։
²²Բայց աղաչեմք ՛ի քէ́ն լսել՝ թէ զի́նչ խորհիցիս. զի վ(ա)ս(ն) հերձուածոյդ այդորիկ յա́յտ իսկ է մեզ, զի ամ(ենայն) ուրեք հակառակութի(ւն) կրէ։
²³Ժա́մ եդեալ նմա օր մի, եկին ՛ի վանսն առ նա բ(ա)զ(ու)մք. որոց պատմէ́ր վկայութ(եամ)բ զարքայու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ. եւ հաւանեցուցանէ́ր զն(ո)ս(ա) վասն յ(իսու)սի՝ յօրինացն մովսիսի եւ ՛ի մարգարէից՝ յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ։
²⁴Եւ ոմանք հաւանէի́ն բանիցն, եւ կէսք չհաւատայի́ն։

²⁵եւ անմիաբանք լիեալ միմեանց՝ արձակէի́ն։ Յասելն պաւղոսի բան մի. թէ բարւո́ք խօսեցաւ հոգին ս(ուր)բ ՛ի ձեռն եսայեայ մարգարէի առ հարսն մեր,
²⁶եւ ասէ. ե́րթ առ ժողովուրդն, եւ ասասցես. լսելով լուիջի́ք՝ եւ իմասջի́ք, տեսանելով տեսջի́ք՝ եւ մի́ տեսջի́ք։
²⁷Զի թանձրացաւ սիրտ ժողովրդեանն այնորիկ, եւ ակընջօք իւրեանց ծա́նր լուան, եւ զաչս իւրեանց կափուցին, զի մի́ երբէք տեսցեն աչօք, եւ ակընջօք լուիցեն, եւ սրտիւքն իմասցին, եւ դարձցին եւ բժշկեցից զն(ո)ս(ա)։
²⁸Եւ արդ՝ յայտնի́ լիցի ձեզ, զի հեթանոսա́ց առաքեցաւ փրկութի(ւն)ս ա(ստուածո)յ. նոքին եւ լուիցեն։
²⁹Եւ եղեւ զերկեա́մ մի բովանդակ իւրով վարձու.
³⁰եւ ընդունէր զամենեսեան որ մտանէին առ նա։

³¹քարոզէր զարքայութի(ւ)ն ա(ստուածո)յ, եւ ուսուցանէր վ(ա)ս(ն) տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, անխափա́ն՝ ամենայն համարձակութ(եամ)բ։