¹Քանզի բազումք յօժարեցին վերստին կարգել զպատմութիւնն վասն իրացն հաստատելոց ի մեզ.
²Որպէս աւանդեցին մեզ՝ որ ի սկզբանէ ականատես եւ սպասաւորք եղեն բանին։
³Կամ եղեւ եւ ինձ որ ի սկզբանէ զհետ երթեալ էի ամենայնի ճշմարտութեամբ, կարգաւ գրել քեզ՝ քաջդ Թէոփիլէ.
⁴Զի ծանիցես զբանիցն՝ որոց աշակերտեցար. զճշմարտութիւնն։
⁵Եւ եղեւ յաւուրս Հերովդի արքայի Հրեաստանին, քահանայ ոմն՝ անուն Զաքարիա ի դասակարգէ Աբիայ. եւ կին նորա ի դստերաց Ահարովնի, եւ անուն նորա Եղիսաբեթ։
⁶Եւ էին արդարք երկոքին առաջի Աստուծոյ, գնային յամենայն պատուիրանս եւ յիրաւունս տեառն՝ անարատք։

⁷Եւ ոչ գոյր նոցա որդեակ. քանզի Եղիսաբեթ ամուլ էր, եւ երկոքեան՝ անցեալ էին զաւուրբք իւրեանց։
⁸Եւ եղեւ ի քահանայանալն նորա ըստ կարգի աւուրցն հասանելոյ առաջի Աստուծոյ,
⁹Ըստ օրինի քահանայութեանն՝ եհաս նմա խունկ արկանել՝ մտեալ ի տաճարն Տեառն։
¹⁰Եւ ամենայն բազմութիւն ժողովրդեանն կային յաղօթս արտաքոյ՝ ի ժամու խնկոցն։
¹¹Եւ երեւեցաւ նմա հրեշտակ Տեառն. զի կայր ընդ աջմէ սեղանոյ խնկոցն։
¹²Եւ խռովեցաւ Զաքարիա՝ իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։
¹³Ասէ ցնա հրեշտակն տեառն. մի երկնչիր Զաքարիա, զի լսելի եղեն աղօթք քո, եւ կին քո Եղիսաբեթ՝ ծնցի քեզ որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յովհաննէս։

¹⁴Եւ եղիցի քեզ ուրախութիւն եւ ցնծութիւն. եւ բազումք ի ծննդեան նորա խնդասցեն.
¹⁵Զի եղիցի մեծ առաջի տեառն. եւ գինի եւ օղի մի արբցէ. եւ հոգւով սրբով լցցի անդստին յորովայնէ մօր իւրոյ։
¹⁶Եւ զբազումս յորդւոցն Իսրայէլի դարձուսցէ ի տէր Աստուած իւրեանց։
¹⁷Եւ ինքն եկեսցէ առաջի նորա հոգւով զօրութեամբ Եղիայի, դարձուցանել զսիրտս հարց յորդիս, եւ զանհաւանս յիմաստութիւն յարդարոց. պատրաստել Տեառն ժողովուրդ կազմեալ։
¹⁸Եւ ասէ Զաքարիա ցհրեշտակն, եւ իւ գիտացից զայդ. զի ես՝ ծեր եմ, եւ կին իմ անցեալ զաւուրբք իւրովք։
¹⁹Պատասխանի ետ հրեշտակն՝ եւ ասէ ցնա. ես եմ Գաբրիէլ՝ որ կամ առաջի Աստուծոյ, եւ առաքեցայ խօսել ընդ քեզ՝ եւ աւետարանել քեզ զայդ։

²⁰Եւ ահա՝ եղիցես համր, եւ մի կարասցես խօսել մինչեւ ցօրն՝ յորում այդ լինիցի. փոխանակ զի ոչ հաւատացեր բանից իմոց՝ որք լցցին ի ժամանակի իւրեանց։
²¹Եւ ժողովուրդն՝ ակն ունէր Զաքարիայ, եւ զարմանային ընդ յամելն նորա ի տաճարին,
²²Եւ իբրեւ ել՝ ոչ կարէր խօսել ընդ նոսա, եւ իմացան՝ եթէ տեսիլ ետես ի տաճարին։ եւ նա՝ նշանացի խօսէր ընդ նոսա, եւ կայր պապանձեալ։
²³Եւ եղեւ իբրեւ լցան աւուրք պաշտաման նորա, գնաց ի տուն իւր։
²⁴Եւ յետ աւուրցն այնոցիկ՝ յղացաւ Եղիսաբեթ կինն նորա, եւ թաքուցանէր զանձն ամիսս հինգ, եւ ասէր.
²⁵Զինչ գործ գործեաց ընդ իս տէր, յաւուրս յոր հայեցաւ յիս բառնալ զնախատինս իմ ի մարդկանէ։

²⁶Եւ յամսեանն վեցերորդի, առաքեցաւ Գաբրիէլ հրեշտակ յԱստուծոյ ի քաղաք մի Գալիլեացւոց, որում անուն էր Նազարեթ,
²⁷Առ կոյս խօսեցեալ առն՝ որում անուն էր Յովսէփ՝ եւ ի տանէ Դաւթի. եւ անուն կուսին Մարիամ։
²⁸Եւ եկեալ առ նա՝ ասէ. ուրախ լեր բերկրեալդ, տէր ընդ քեզ։
²⁹Եւ նա՝ ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս՝ թէ որպիսի ինչ իցէ ողջոյնս այս։
³⁰Եւ ասէ ցնա Հրեշտակն. մի երկնչիր Մարիամ, զի գտեր շնորհս յԱստուծոյ,
³¹Եւ ահա՝ յղասջիր՝ եւ ծնցես որդի. եւ կոչեսցեն զանուն նորա Յիսուս.

³²Նա եղիցի մեծ, եւ որդի բարձրելոյ կոչեսցի, եւ տացէ նմա Տէր Աստուած զաթոռն Դաւթի հօրն նորա. եւ թագաւորեսցէ ի վերայ տանն Յակովբայ ի յաւիտեանս.
³³Եւ թագաւորութեան նորա վախճան մի լիցի։
³⁴Եւ ասէ Մարիամ ցհրեշտակն. զիարդ լինիցի ինձ այդ, քանզի զայր ոչ գիտեմ։
³⁵Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ ցնա. հոգի սուրբ եկեսցէ ի քեզ, եւ զօրութիւն բարձրելոյ հովանի լիցի ի վերայ քո. քանզի եւ որ ծնանելոցն է ի քէն՝ սուրբ է, եւ որդի Աստուծոյ կոչեսցի։
³⁶Եւ ահա՝ Եղիսաբեթ ազգական քո. եւ նա յղի է ի ծերութեան իւրում, եւ այս՝ վեցերորդ ամիս է նորա՝ որ ամուլն կոչեցեալ էր։
³⁷Զի ոչ տկարասցի առ յԱստուծոյ ամենայն բան։

³⁸Եւ ասէ Մարիամ. ահաւասիկ՝ կամ աղախին տեառն, եղիցի ինձ ըստ բանի քում, եւ գնաց ի նմանէ հրեշտակն։
³⁹Յարուցեալ Մարիամ յաւուրսն յայնոսիկ, գնաց ի լեռնակողմ փութապէս ի քաղաքն Յուդայ։
⁴⁰Եւ եմուտ ի տուն Զաքարիայ, եւ ետ ողջոյն Եղիսաբեթի,
⁴¹Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ զողջոյնն Մարիամու Եղիսաբեթ. խաղաց մանուկն յորովայնի նորա։ Եւ լցաւ Եղիսաբեթ հոգւով սրբով.
⁴²Եւ ի ձայն բարձր աղաղակեաց եւ ասէ. օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ։
⁴³Եւ ուստի է ինձ այս, զի եկեսցէ մայր տեառն իմոյ առ իս։
⁴⁴Զի ահաւասիկ՝ իբրեւ եղեւ ձայն ողջունի քոյ յականջս իմ, խաղաց ցնծալով մանուկս յորովայնի իմում։

⁴⁵Եւ երանի որ հաւատայցէ՝ եթէ եղիցի կատարումն ասացելոցս նմա ի տեառնէ·
⁴⁶Եւ ասէր Մարիամ. Մեծացուսցէ անձն իմ զտէր.
⁴⁷Եւ ցնծացաւ հոգի իմ յԱստուած փրկիչ իմ։
⁴⁸Զի հայեցաւ ի խոնարհութիւն աղախնոյ իւրոյ. Զի ահա՝ յայսմ հետէ երանեսցեն ինձ ամենայն ազգք։
⁴⁹Զի արար ինձ մեծամեծս հզօրն. եւ սուրբ է անուն նորա։
⁵⁰Եւ ողորմութիւն նորա ազգաց յազգս երկիւղածաց իւրոց։
⁵¹Արար զօրութիւն բազկաւ իւրով. ցրուեաց զամբարտաւանս մտօք սրտից իւրեանց։
⁵²Քակեաց զհզօրս յաթոռոց, եւ բարձրացոյց զխոնարհս։
⁵³Զքաղցեալս լցոյց բարութեամբ, եւ զմեծատունս արձակեաց ունայնս։

⁵⁴Պաշտպանեաց Իսրայելի ծառայի իւրում, յիշել զողորմութիւնս.
⁵⁵Որպէս խօսեցաւ առ հարս մեր՝ Աբրահամու եւ զաւակի նորա ի յաւիտեան։։
⁵⁶Եկաց Մարիամ առ նմա իբրեւ ամիսս երիս, եւ դարձաւ ի տուն իւր։
⁵⁷Եւ Եղիսաբեթի լցան ժամանակք ծնանելոյ, եւ ծնաւ որդի։
⁵⁸Եւ լուան որ շուրջ զնովաւ էին, եւ ազգատոհմ նորա, զի մեծ արար տէր զողորմութիւն իւր ընդ նմա. եւ խնդացին ընդ նմա։
⁵⁹Եւ եղեւ յաւուրն ութերորդի՝ եկին թլփատել զմանուկն, եւ կոչէին զնա յանուն հօր իւրոյ Զաքարիա։
⁶⁰Պատասխանի ետ մայր նորա եւ ասէ. ոչ այլ կոչեսցի Յովհաննէս։
⁶¹Եւ ասեն ցնա. քանզի ոչ ոք է յազգի քում որոյ կոչի անուն Յովհաննէս.

⁶²Ակն արկէին հօրն նորա թէ զինչ կամիցի կոչել զնա։
⁶³Եւ խնդրեաց տախտակ՝ գրեաց եւ ասէ. Յովհաննէս է անուն դորա։ եւ զարմացան ամենեքին։
⁶⁴Եւ բացաւ բերան նորա վաղվաղակի՝ եւ լեզու նորա, եւ խօսէր՝ եւ օրհնէր զԱստուած։
⁶⁵Եւ եղեւ ահ ի վերայ ամենեցուն որ լսէին զայս, եւ որ շուրջ բնակեալն էին զնոքօք, եւ ընդ ամենայն լեռնակողմն Հրէաստանի, պատմէին ամենայն բանքս այսոքիկ։
⁶⁶Եւ եդին ամենեքեան որ լսէին՝ ի սիրտս իւրեանց՝ եւ ասեն. զինչ լինիցի մանուկս այս, եւ ձեռն տեառն էր ընդ նմա։
⁶⁷Եւ Զաքարիա հայր նորա լցաւ հոգւով սրբով, մարգարեացաւ եւ ասէ։

⁶⁸Օրհնեալ տէր Աստուած Իսրայէլի. զի յայց ել մեզ՝ եւ արար փրկութիւն ժողովրդեան իւրում։
⁶⁹Եւ յարոյց եղջիւր փրկութեան մեզ ի տանէ Դաւթի ծառայի իւրոյ։
⁷⁰Որպէս խօսեցաւ բերանով սրբոց՝ որ յաւիտենից մարգարէքն նորա էին։
⁷¹Փրկութիւն ի թշնամեաց մերոց, եւ ի ձեռաց ամենայն ատելեաց մերոց.
⁷²Առնել ողորմութիւն ընդ հարս մեր, եւ յիշել զուխտն իւր սուրբ։
⁷³Զերդումնն զոր երդուաւ Աբրահամու հօր մերում. տալ մեզ.
⁷⁴Առանց երկիւղի, ի ձեռաց թշնամեաց փրկեալս։ Պաշտել զնա։
⁷⁵Սրբութեամբ եւ արդարութեամբ առաջի նորա՝ զամենայն աւուրս կենաց մերոց։

⁷⁶Եւ դու մանուկ մարգարէ բարձրելոյ կոչեսջիր. զի երթիցես առաջի երեսաց տեառն՝ պատրաստել զճանապարհս նորա։
⁷⁷Տալ գիտութիւն փրկութեան ժողովրդեան նորա. ի թողութիւն մեղաց նոցա։
⁷⁸Վասն գթութեանց ողորմութեան Աստուծոյ մերոյ, որովք այց արասցէ մեզ արեգակն ի բարձանց
⁷⁹երեւել որոց ի խաւարի եւ ի ստուերս մահու նստէին. ուղղել զոտս մեր՝ ի ճանապարհս խաղաղութեան։
⁸⁰Եւ մանուկն աճէր եւ զօրանայր հոգւով. եւ էր յանապատս մինչեւ յօր երեւելոյ նորա Իսրայէլի։

¹Եւ եղեւ ընդ աւուրսն ընդ այնոսիկ ել հրաման յԱւգոստոս կայսերէ՝ աշխարհագիր առնել ընդ ամենայն տիեզերս։
²Այս՝ առաջին աշխարհագիր եղեւ ի դատաւորութեան Ասորւոց՝ Կիւրէնեայ։
³Եւ երթային ամենեքեան մտանել յաշխարհագիր յիւրաքանչիւր քաղաքի։
⁴Ել Յովսէփ ի Գալիլեէ ի քաղաքէ Նազարեթէ ի Հրէաստան, ի քաղաք Դաւթի, որ կոչի Բեթղահէմ. վասն լինելոյ նորա ի տանէ եւ յազգէ Դաւթի,
⁵Մտանել յաշխարհագիր Մարեմաւ հանդերձ զոր խօսեցեալն էր նմա, եւ էր յղի։
⁶Եւ եղեւ ի հասանելն նոցա անդր, լցան աւուրք ծնանելոյ նորա։

⁷Եւ ծնաւ զորդին իւր զանդրանիկ, եւ պատեաց ի խանձարուրս, եւ եդ զնա ի մսուր. զի ոչ գոյր նոցա տեղի յիջավանին։
⁸Եւ հովիւք էին ի տեղւոջն յայնմիկ բացօթեագք որ պահէին զպահպանութիւնս գիշերոյ հօտից իւրեանց։
⁹Եւ հրեշտակ տեառն երեւեցաւ նոցա, եւ փառք տեառն ծագեցին առ նոսա. եւ երկեան՝ երկեւղ մեծ։
¹⁰Եւ ասէ ցնոսա հրեշտակն. մի երկնչիք, զի ահաւասիկ աւետարանեմ ձեզ ուրախութիւն մեծ, որ եղիցի ամենայն ժողովրդեանն.
¹¹Զի ծնաւ ձեզ այսօր փրկիչ, որ է օծեալ տէր. ի քաղաքի Դաւթի։
¹²Եւ այս նշանակ ձեզ. գտանիցէք մանուկ պատեալ ի խանձարուրս, եւ եդեալ ի մսուր։

¹³Եւ յանկարծակի եղեւ ընդ հրեշտակին ընդ այնմիկ բազմութիւն զօրաց երկնաւորաց, որ օրհնէին զԱստուած՝ եւ ասէին։
¹⁴Փառք ի բարձունս Աստուծոյ, եւ յերկիր խաղաղութիւն, ի մարդիկ հաճութիւն։
¹⁵Եւ եղեւ իբրեւ վերացան ի նոցանէ հրեշտակքն յերկինս, ասեն ցմիմեանս հովիւքն. եկայք երթիցուք մինչեւ ցԲեթղահէմ, եւ տեսցուք զինչ է բանս այս որ եղեւ. զոր տէր եցոյց մեզ։
¹⁶Եւ եկին փութանակի, եւ գտին զՄարիամ եւ զՅովսէփ, եւ զմանուկն եդեալ ի մսուր։
¹⁷Եւ ծանեան վասն բանին՝ որ ասացաւ նոցա զմանկանէն։
¹⁸Եւ ամենեքին որ լսէին՝ զարմանային վասն բանիցն՝ զոր խօսեցան ընդ նոսա հովիւքն։

¹⁹Եւ Մարիամ զամենայն զբանս զայսոսիկ պահէր, եւ խելամուտ լինէր ի սրտի իւրում։
²⁰Եւ դարձան հովիւքն՝ փառաւոր առնէին եւ օրհնէին զԱստուած, վասն ամենայնի զոր լուան եւ տեսին, որպէս պատմեցաւ նոցա։
²¹Եւ իբրեւ լցան աւուրք ութ թլփատել զնա, եւ կոչեցաւ, անուն նորա Յիսուս. որ կոչեցեալ էր ի հրեշտակէն, մինչչեւ յղացեալ էր զնա յորովայնի։
²²Եւ իբրեւ լցան աւուրք սրբութեան նոցա ըստ օրինացն Մովսիսի, ածին զնա յԵրուսաղէմ յանդիման առնել Տեառն։
²³Որպէս եւ գրեալ է յօրէնս տեառն, թէ ամենայն արու որ բանայ զարգանդ՝ սուրբ տեառն կոչեսցի։
²⁴Եւ տալ պատարագս՝ ըստ ասացելոյն յօրէնս տեառն, զոյգս տատրակաց, կամ երկուս ձագս աղաւնեաց։

²⁵Եւ ահա՝ էր այր մի յԵրուսաղէմ, որոյ անուն էր Սիմէովն. եւ էր այրն արդար եւ երկիւղած, եւ ակն ունէր մխիթարութեանն Իսրաէլի, եւ հոգի սուրբ էր ի նմա։
²⁶Եւ էր նորա հրաման առեալ ի հոգւոյն սրբոյ՝ մի տեսանել զմահ, մինչեւ տեսցէ զօծեալն տեառն։
²⁷Եւ եկն հոգւովն ի տաճարն։ Եւ իբրեւ ածին ծնօղքն զմանուկն Յիսուս, առնել նոցա ըստ սովորութեան օրինացն ի վերայ նորա.
²⁸Եւ նա՝ առ ընկալաւ զնա ի գիրկս իւր, եւ օրհնեաց զԱստուած, եւ ասէ.
²⁹Արդ՝ արձակես զծառայս քո տէր ըստ բանի քում ի խաղաղութիւն.
³⁰Զի տեսին աչք իմ զփրկութիւն քո.
³¹Զոր պատրաստեցեր առաջի ամենայն ժողովրդոց։

³²Լոյս ի յայտնութիւն հեթանոսաց, եւ փառս ժողովրդեան քում Իսրայէլի։
³³Եւ էին հայրն եւ մայր նորա զարմացեալ ի վերայ բանիցն, որ խօսէին զնմանէ։
³⁴Եւ օրհնեաց զնոսա Սիմէովն, եւ ասէ ցՄարիամ մայրն նորա. ահա սա կայ՝ ի գլորումն եւ ի կանգնումն բազմաց ի մէջ Իսրայէլի, եւ ի նշան հակառակութեան.
³⁵Եւ ընդ քո իսկ անձն անցցէ սուր. զի յայտնեսցին ի բազում սրտից խորհուրդք։
³⁶Եւ անդ էր Աննա մարգարէ՝ դուստր Փանուելի յազգէ Ասերայ. սա ինքն անցեալ էր զաւուրբք բազմօք, կեցեալ ընդ առն ամս եւթն ի կուսութենէ իւրմէ։
³⁷Եւ էր՝ այրի ամաց իբրեւ ութսուն եւ չորից. որ ոչ մեկնէր ի տաճարէն, այլ պահօք եւ աղօթիւք պաշտէր զցայգ եւ զցերեկ։

³⁸Եւ սա ի նմին ժամու յարուցեալ. գոհանայր զտեառնէ, եւ խօսէր զնմանէ ընդ ամենեսին՝ որ ակն ունէին փրկութեանն Երուսաղէմի։
³⁹Եւ իբրեւ կատարեցին զամենայն ըստ օրինացն տեառն, դարձան անդրէն ի Գալիլեա ի քաղաքն իւրեանց Նազարեթ։
⁴⁰Եւ մանուկն աճէր եւ զօրանայր լի իմաստութեամբ. եւ շնորհք Աստուծոյ էին ի վերայ նորա.
⁴¹Եւ երթային ծնօղքն նորա ամի ամի՝ յԵրուսաղէմ ի տօն զատկին։
⁴²Եւ իբրեւ եղեն նորա ամք երկոտասան, յելանել նոցա յԵրուսաղէմ ըստ սովորութեան տօնին։
⁴³Եւ կատարել զաւուրսն՝ եւ դառնալ անդրէն, մնաց Յիսուս մանուկն, յԵրուսաղէմ. եւ ոչ գիտացին ծնօղքն նորա։

⁴⁴Կարծէին զնմանէ՝ թէ ընդ ուղեկիցսն իցէ. եկին իբրեւ աւուր միոյ ճանապարհ, եւ խնդրէին զնա ընդ դրացիս եւ ընդ ծանօթս,
⁴⁵Եւ իբրեւ ոչ գտին, դարձան անդրէն յԵրուսաղէմ խնդրել զնա։
⁴⁶Եւ եղեւ յետ երից աւուրց, գտին զնա ի տաճարին զի նստէր ընդ վարդապետսն, լսէր ի նոցանէ՝ եւ հարցանէր զնոսա. Զարմանային ամենեքեան որ լսէինն ի նմանէ՝ ընդ իմաստութիւնն եւ ընդ պատասխանիս նորա։
⁴⁷Եւ իբրեւ տեսին զնա՝ սքանչացան։ Եւ ասէ ցնա մայրն իւր. որդեակ՝ զինչ գործ գործեցեր դու ընդ մեզ. ահաւասիկ հայր քո եւ ես՝ տառապեաք խնդրեաք զքեզ։
⁴⁸Եւ ասէ ցնոսա. զի խնդրէիք զիս ոչ գիտէիք եթէ ի տան հօր իմոյ պարտ է ինձ լինել։

⁴⁹Եւ նոքա՝ ոչ իմացան զբանն զոր խօսեցաւ ընդ նոսա։
⁵⁰Եւ էջ ընդ նոսա, եւ գնաց ի Նազարեթ. եւ էր նոցա հնազանդ, եւ մայրն նորա պահէր զամենայն զբանսն ի սրտի իւրում։
⁵¹Եւ Յիսուս զարգանայր իմաստութեամբ եւ հասակաւ՝ եւ շնորհօք յԱստուծոյ եւ ի մարդկանէ։

¹Ի հինգետասաներորդի ամի տէրութեանն Տիբերեայ կայսեր, ի դատաւորութեան Հրեաստանի Պիղատոսի Պոնտացւոյ, եւ ի չորրորդպետութեան Գալիլեացւոց Հերովդի, եւ ի Փիլիպոսի եղբօր նորա չորրորդպետութեան ի Տուրացւոց եւ ի Տրաքոնացւոց աշխարհին, եւ ի չորրորդպետութեան Լիսանեայ Աբիլենացւոյ.
²ի քահանայապետութեան Անայի եւ Կայիափայ. եղեւ բան Աստուծոյ ի վերայ Յովհաննու որդւոյ Զաքարիայ՝ յանապատի անդ։
³Եւ եկն յամենայն կողմն Յորդանանու, քարոզել մկրտութիւն ապաշխարութեան ի թողութիւն մեղաց։

⁴Որպէս եւ գրեալ է ի գիրս պատգամաց Եսայայ մարգարէի. ձայն բարբառոյ յանապատի. պատրաստ արարէք զճանապարհ տեառն, եւ ուղիղ արարէք զշաւիղս նորա։
⁵Ամենայն ձորք լցցին, եւ ամենայն լերինք եւ բլուրք՝ խոնարհեսցին. եւ եղիցին դժուարինքն ի դիւրինս, եւ առապարքն՝ ի հարթ ճանապարհս.
⁶Եւ տեսցէ ամենայն մարմին զփրկութիւն Աստուծոյ։
⁷Եւ ասէր ցժողովուրդսն ելեալս մկրտել ի նմանէ. ծնունդք իժից ո ցոյց ձեզ փախչել ի բարկութենէն որ գալոց է։
⁸Արարէք այսուհետեւ պտուղս արժանիս ապաշխարհութեան։ Եւ մի սկսանիցէք ասել՝ եթէ ունիմք հայր զԱբրահամ. զայս ասեմ ձեզ, եթէ կարօղ է Աստուած ի քարանցս յայսցանէ յարուցանել որդիս Աբրահամու։

⁹Բայց ահաւասիկ տապար առ արմին ծառոց կայ։ ամենայն ծառ որ ոչ առնէ զպտուղ բարւոք, հատանի եւ ի հուր արկանի։
¹⁰Հարցանէին զնա ժողովուրդքն եւ ասէին. իսկ արդ զինչ գործեսցուք։
¹¹Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. ոյր իցեն՝ երկու հանդերձք՝ տացէ զմին այնմ ոյր ոչ գուցէ. եւ ոյր կայցէ կերակուր՝ նոյնպէս արասցէ։
¹²Եկին եւ մաքսաւորք մկրտել, եւ ասեն ցնա. վարդապետ՝ զինչ գործեսցուք։
¹³Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. մի ինչ աւելի քան զհրամայեալսն ձեզ առնիցէք։
¹⁴Հարցանէին զնա եւ զինուորքն՝ եւ ասէին. եւ մեք զինչ գործեսցուք։ ասէ ցնոսա. մի զոք խուիցէք՝ եւ մի զոք զրպարտիցէք. շատ լիցին ձեզ թոշակքն ձեր։

¹⁵Մինչ ակն ունէր ժողովուրդն, եւ խորհէին ամենեքեան ի սիրտս իւրեանց վասն Յովհաննու՝ միթէ՝ սա իցէ Քրիստոսն։
¹⁶Պատասխանի ետ ամենեցուն՝ եւ ասէ. ես մկրտեմ զձեզ ջրով. բայց գայ զօրագոյն քան զիս, զորոյ չեմ բաւական բառնալ զկօշիկս. նա մկրտեսցէ զձեզ հոգւով սրբով եւ հրով։
¹⁷Որոյ հեծանոցն ի ձեռին իւրում սրբել զկալ իւր, եւ ժողովել զցորեանն ի շտեմարանս իւր, եւ զյարդն՝ այրեսցէ անշէջ հրով։
¹⁸Բազում եւ այլ ինչ մխիթարութեամբ աւետարանէր ժողովրդեանն։
¹⁹Բայց Հերովդէս չորրորդապետ յանդիմանեալ ի նմանէ վասն Հերովդիայ կնոջ եղբօր իւրոյ, եւ վասն ամենայն չարեացն զոր գործեաց Հերովդէս։

²⁰Յաւել եւ զայն եւս ի վերայ ամենայնի եւ եդ ի բանտի զՅովհաննէս։
²¹Եւ եղեւ ի մկրտել ամենայն ժողովրդեանն, եւ ընդ Յիսուսի մկրտելն՝ եւ կալ յաղօթս, բանալ երկնից,
²²եւ իջանել հոգւոյն սրբոյ մարմնաւոր տեսլեամբ իբրեւ զաղաւնի ի վերայ նորա։ եւ գալ ձայն յերկնից՝ որ ասէր. դու ես որդի իմ սիրելի, ընդ քեզ հաճեցայ։
²³Եւ ինքն Յիսուս՝ էր ամաց իբրեւ երեսնից սկսեալ որոց որպէս կարծէր որդի Յովսեփայ։ Որ Յակովբայն. որ Հեղեայն. որ Մատաթեայն։
²⁴Որ Ղեւեայն. որ Մեղքեայն. որ Յաննեայն. որ Յովսեփեայ։
²⁵Որ Մատթեայն. որ Ամովսեայն. որ Նաւումայն. որ Էսղեայն. որ Նանդեայն.
²⁶Որ Մատթեայն. որ Մատաթեայն. որ Սեմեայն, որ Յովսեքեան. որ Յովդայն.

²⁷Որ Յովնանայն. որ Րեսայն. որ Զորաբաբելին. որ Սաղաթելին. որ Ներայն։
²⁸Որ Մեղքեայն. որ Ադդեայն. որ Կովսամայն. որ Ելմովդադայն, որ Երայն։
²⁹Որ Յեսուայն.որ Եղիազարայն. որ Յովրամայն որ Մատթայն. որ Զեւեայն։
³⁰Որ Սիմէովնին. որ Յուդային. որ Յովսեփայն. որ Յովնամայն. որ Էղէկիմայն։
³¹Որ Մեզթեայն. որ Մէննայն. որ Մատաթայն որ Նաթանայն.որ Դաւթին.
³²Որ Յեսսեայն. որ Ովբեդայն. որ Բոոսայն. որ Սաղմանայն. որ Նատսովնին։
³³Որ Ամինագարայն. որ Տրամայն. որ Ադմեայն. որ Առնեայն. որ Էսրովմայն. որ Փարէսին. որ Յուդային։

³⁴Որ Յակոբայն. որ Իսահակայն. որ Աբրահամուն. որ Թառային. որ Նաքովրայն։
³⁵Որ Սերուքայն. որ Ռագաւայն. որ Փաղեկայն. որ Եբերայն. որ Սաղային։
³⁶Որ Կայնանայն. որ Արփաքսադայն. որ Սէմայն. որ Նոյին. որ Ղամէքայն։
³⁷Որ Մաթուսաղային. որ Ենոքայն. որ Յարդին. որ Մաղաղայելին. որ Կայնանայն։
³⁸Որ Էնովսայն. որ Սէթայն. որ Ադամայն. որ Աստուծոյն։

¹Եւ Յիսուս լի հոգւով սրբով դարձաւ ի Յորդանանէ. եւ վարէր հոգւովն յանապատ,
²Աւուրս քառասուն փորձեալ ի սատանայէ։ եւ ոչ եկեր, եւ ոչ արբ յաւուրսն յայնոսիկ. եւ ի կատարելն նոցա քաղցեաւ։
³Եւ ասէ ցնա սատանայ. եթէ որդի ես Աստուծոյ. ասա քարիդ այդմիկ՝ զի հաց լիցի։
⁴Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. գրեալ է՝ եթէ ոչ հացիւ միայն կեցցէ մարդ, այլ ամենայն բանիւ Աստուծոյ։
⁵Եւ հանեալ զնա ի լեառն մի բարձր՝ եցոյց նմա զամենայն թագաւորութիւնս աշխարհի ի վայրկեան ժամանակի։
⁶Եւ ասէ ցնա սատանայ. քեզ տաց զայս ամենայն իշխանութիւն եւ զփառս սոցա. զի ինձ տուեալ է. եւ ում կամիմ՝ տամ զսա,

⁷Արդ դու եթէ անկեալ երկիր պագանիցես առաջի իմ, քեզ եղիցի ամենայն։
⁸Պատասխանի ետ նմա Յիսուս՝ եւ ասէ. գրեալ է, երկիր պագցես տեառն Աստուծոյ քում, եւ զնա միայն պաշտեսցես։
⁹Եւ ած զնա յԵրուսաղէմ. եւ կացոյց ի վերայ աշտարակի տաճարին, եւ ասէ ցնա. եթէ որդի ես Աստուծոյ. արկ զքեզ աստի ի վայր։
¹⁰Զի գրեալ է՝ եթէ հրեշտակաց իւրոց պատուիրեալ է վասն քո, պահել զքեզ։
¹¹Զի ի վերայ ձեռաց բարձցեն զքեզ, մի երբէք հարցես զքարի զոտն քո,։
¹²Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. ասացեալ է, թէ ոչ փորձեսցես զտէր Աստուած քո։

¹³Եւ կատարեալ զամենայն փորձութիւնս սատանայի, ի բաց եկաց ի նմանէ առ ժամանակ մի։
¹⁴Եւ դարձաւ Յիսուս զօրութեամբ հոգւոյն ի Գալիլեա. եւ ել համբաւ զնմանէ ընդ ամենայն կողմանս գաւառին։
¹⁵Եւ նա՝ ուսուցանէր ի ժողովուրդս նոցա փառաւորեալ յամենեցունց։
¹⁶Եւ եկն ի Նազարեթ՝ ուր սնեալն էր. եւ եմուտ ըստ սովորութեան իւրում յաւուր շաբաթու ի ժողովուրդն։
¹⁷Եւ ետուն նմա գիրս զԵսայայ մարգարէի, եւ յարեաւ ընթեռնուլ, եւ իբրեւ եբաց զգիրսն՝ եգիտ զայն տեղի յորում գրեալն էր։
¹⁸Հոգի տեառն ի վերայ իմ, վասն որոյ եւ օծ իսկ զիս. աւետարանել աղքատաց առաքեաց զիս. բժշկել զբեկեալս սրտիւ.

¹⁹Քարոզել գերեաց զթողութիւն եւ կուրաց տեսանել. արձակել զվիրաւորս ի թողութիւն. քարոզել զտարեկան տեառն ընդունելի։
²⁰Եւ խփեալ զգիրսն՝ ետ ցպաշտօնեայն՝ եւ նստաւ, եւ ամենեցուն որ ի ժողովրդեանն էին աչք՝ ի նա հայէին։
²¹Եւ սկսաւ ասել ցնոսա. այսօր լցան գիրքս այս յականջս ձեր։
²²Եւ ամենեքին վկայէին նմա, եւ զարմանային ընդ բանս շնորհացն որ ելանէին ի բերանոյ նորա։ եւ ասէին, ոչ սա է որդին Յովսեփայ։
²³Եւ ասէ ցնոսա. ապաքէն ասիցէք առ իս զառակս զայս։ բժիշկ՝ բժշկեա զանձն քո. որչափ լուաք՝ զոր արարեր ի Կափառնաում, արա եւ աստ ի քում գաւառի։
²⁴Եւ ասէ. ամէն ասեմ ձեզ, թէ չէ մարգարէ ընդունելի ի քաղաքի իւրում։

²⁵Արդարեւ՝ ասեմ ձեզ. զի բազում այրիք էին յաւուրս Եղիայի ի մէջ Իսրայելի, յորժամ փակեցանն երկինք զերիս ամս եւ զվեց ամիս. եւ եղեւ սով մեծ ընդ ամենայն երկիր։
²⁶Եւ ոչ առ մի ի նոցանէ առաքեցաւ Եղիա, բայց միայն ի Սարեփթա Սիդովնացւոց՝ առ կին մի այրի։
²⁷Եւ բազում բորոտք էին յԻսրայէլի առ Եղիսեիւ մարգարէիւ. եւ ոչ ոք ի նոցանէ սրբեցաւ, բայց միայն Նէեման Ասորի։
²⁸Եւ լցան ամենեքին բարկութեամբ ի ժողովրդեանն՝ իբրեւ լսէին զայս։
²⁹Եւ յարուցեալ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ ածին զնա մինչեւ յարտեւանն լերինն՝ յորոյ վերայ քաղաքն նոցա շինեալ էր, գահավեժ առնել զնա։
³⁰Եւ նա՝ անցեալ ընդ մէջն նոցա գնայր։

³¹Եւ էջ ի Կափառնաում ի քաղաքն Գալիլեացւոց, եւ ուսուցանէր զնոսա ի շաբաթսն,
³²Եւ զարմանային ընդ վարդապետութիւնն նորա, զի իշխանութեամբ էր բանն նորա։
³³Եւ էր ի ժողովրդեանն այր մի զոր ունէր՝ այս դիւի պղծոյ, եւ աղաղակեաց ի ձայն մեծ՝
³⁴Եւ ասէ. թուլացո՝ զի կայ մեր եւ քո Յիսուս Նազովրեցի, եկիր կորուսանել զմեզ. գիտեմք զքեզ ով ես՝ սուրբդ Աստուծոյ։
³⁵Սաստեաց ի նա Յիսուս եւ ասէ. պապանձեաց՝ եւ ել ի դմանէ։ զգետնեաց զնա դեւն ի միջի անդ, եւ ել ի նմանէ, եւ ոչ ինչ վնասեաց նմա։

³⁶Եւ եղեն զարմանալիք ի վերայ ամենեցուն. խօսէին ընդ միմեանս եւ ասէին. զինչ է բանս այս, զի իշխանութեամբ եւ զօրութեամբ սաստէ այսոց պղծոց՝ եւ ելանեն։
³⁷Եւ երթայր հռչակ զնմանէ յամենայն տեղիս շուրջ զգաւառաւն։
³⁸Եւ յարուցեալ ի ժողովրդենէ անտի, եմուտ ի տուն Սիմովնի։
³⁹Զոքանչ Սիմովնի տագնապէր ջերմամբ մեծաւ, եւ աղաչեցին զնա վասն նորա։
⁴⁰Եկաց առ նմա, սաստեաց ջերմանն, եւ եթող զնա։ եւ վաղվաղակի յարեաւ՝ եւ պաշտէր զնոսա։
⁴¹Եւ ընդ արեւուն մտանել՝ ամենեքին որոց էին հիւանդք ի պէսպէս ցաւս, բերէին զնոսա առ նա։ Եւ նա իւրաքանչիւր ումեք ի նոցանէ դնէր ձեռս, եւ բժշկէր զնոսա։

⁴²Ելանէին եւ դեւք ի բազմաց՝ աղաղակէին եւ ասէին. եթէ դու ես որդի Աստուծոյ։ եւ նա՝ սաստէր եւ ոչ տայր նոցա թոյլ խօսել, զի գիտէին զնա թէ Քրիստոսն է։
⁴³Եւ իբրեւ տիւ եղեւ՝ ել գնաց յանապատ տեղի. եւ ժողովուրդքն խնդրէին զնա. եկին մինչեւ առ նա՝ եւ արգելուին զնա. զի մի գնասցէ ի նոցանէ։
⁴⁴Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. եւ այլոց քաղաքաց պարտ է ինձ աւետարանել զարքայութիւնն Աստուծոյ, զի յայն իսկ առաքեցայ։
⁴⁵Եւ քարոզէր ի ժողովուրդսն Գալիլեացւոց։

¹Եւ եղեւ ի խռնել զնովաւ ժողովրդեանն, եւ լսել զբանն Աստուծոյ, եւ ինքն կայր առ ծովակին Գէննէսարեթայ։
²Եւ ետես երկուս նաւս զի կային առ ծովակին, եւ ձկնորսքն ելեալ ի նոցանէ լուանային զգործիսն։
³Ել նա ի մի նաւուցն որ էր Սիմովնի, եւ աղաչեաց զնա՝ սակաւիկ մի տանել ի ներքս ի ցամաքէն. նստաւ՝ ուսուցանէր ի նաւէ անտի զժողովուրդսն։
⁴Եւ իբրեւ լռեաց ի խօսիցն, ասէ ցՍիմովն. խաղացո ի խորն, եւ արկէք զգործիս ձեր յորս։
⁵Պատասխանի ետ Սիմովն՝ եւ ասէ ցնա. վարդապետ՝ զամենայն գիշերս աշխատ եղեաք, եւ ոչինչ կալաք. բայց վասն քո բանիդ՝ արկցուք զգործիսս։
⁶Զայս իբրեւ արարին՝ փակեցին ի ներքս բազմութիւն ձկանց յոյժ, մինչեւ պարպատէին ուռկանքն նոցա։

⁷Եւ ակնարկէին որսակցացն ի մեւս նաւն՝ գալ օգնել նոցա. եւ եկին, եւ լցան երկոքին նաւքն՝ մինչեւ մերձ յընկղմել նոցա։
⁸Իբրեւ ետես Սիմովն Պետրոս՝ անկաւ առ ծունկսն Յիսուսի եւ ասէ. ի բաց գնա յինէն տէր, զի այր՝ մեղաւոր եմ ես։
⁹Քանզի ահ պատեաց զնա, եւ զամենեսեան որ ընդ նմայն էին, վասն որսոյ ձկանցն զոր ըմբռնեցին։
¹⁰Նոյնպէս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս՝ զորդիսն Զեբեդեայ, որ էին որսակիցք Սիմովնի։ Եւ ասէ ցՍիմովն Յիսուս. մի երկնչիր՝ յայսմ հետէ զմարդիկ որսայցես ի կեանս։
¹¹Եւ հանեալ զնաւն ի ցամաք, թողին զամենայն, եւ գնացին զհետ նորա,

¹²Եւ եղեւ ի հասանելն նորա ի մի ի քաղաքացն, ահա այր մի լի բորոտութեամբ՝ իբրեւ ետես զՅիսուս, անկեալ ի վերայ երեսաց աղաչեաց զնա՝ եւ ասէ. տէր՝ եթէ կամիս, կարօղ ես զիս սրբել։
¹³Ձգեաց զձեռն իւր՝ հասոյց ի նա՝ եւ ասէ. կամիմ սրբեաց, եւ վաղվաղակի գնաց ի նմանէ բորոտութիւնն։
¹⁴Եւ նա՝ պատուիրեաց նմա՝ մի ումէք ասել, այլ թէ երթ ցոյց զանձն քո քահանային. եւ մատո պատարագս վասն սրբութեան քոյ, որպէս եւ հրամայեաց Մովսէս՝ ի վկայութիւն նոցա։
¹⁵Եւ յորդէր առաւել բանն զնմանէ. եւ ժողովէին ժողովուրդք բազումք լսել եւ բժշկել ի հիւանդութենէ իւրեանց։
¹⁶Եւ նա՝ խոյս տայր յանապատ տեղիս, եւ կայր յաղօթս։

¹⁷Եւ եղեւ ի միում աւուրց՝ եւ ինքն ուսուցանէր, եւ Փարիսեցիքն եւ օրինացն վարդապետք նստէին. որք ժողովեալ էին յամենայն քաղաքաց Գալիլեացւոց՝ եւ Հրէաստանի, եւ Երուսաղէմի. եւ զօրութիւն տեառն էր ի բժշկել զնոսա։
¹⁸Եւ ահա արք՝ բերէին մահճօք զայր մի՝ որ էր անդամալոյծ, եւ խնդրէին զնա մուծանել ի ներքս, եւ դնել առաջի նորա։
¹⁹Եւ իբրեւ ոչ գտանէին թէ ընդ որ մուծանիցեն զնա ի ներքս՝ վասն ամբոխին, ելին ի տանիս, եւ ի ցուոցն կախեցին զնա, եւ իջուցին մահճօքն հանդերձ ի մէջ առաջի Յիսուսի։
²⁰Եւ տեսեալ զհաւատսն նոցա՝ ասէ ցնա. այր դու՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
²¹Սկսան խորհել դպիրքն եւ Փարիսեցիք՝ եւ ասեն. ով է սա՝ որ խօսի զհայհոյութիւնս. ով կարէ թողուլ զմեղս, բայց միայն Աստուած։

²²Իբրեւ գիտաց Յիսուս զխորհուրդսն նոցա, պատասխանի ետ եւ ասէ ցնոսա. զի խորհիք ի սիրտս ձեր։
²³Զինչ դիւրագոյն է. ասել՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո, եթէ ասել՝ արի եւ գնա։
²⁴Այլ զի գիտասջիք՝ եթէ իշխանութիւն ունի որդի մարդոյ յերկրի՝ թողուլ զմեղս. ասէ ցանդամալոյծն, քեզ ասեմ՝ արի առ զմահիճս քո, եւ երթ ի տուն քո։
²⁵Եւ առժամայն յարուցեալ առաջի ամենեցուն, առ զիւրեւ՝ յորոյ վերայ անկեալն դնէր, գնաց ի տուն իւր, եւ փառաւոր առնէր զԱստուած։
²⁶Զարմանք կալան զամենեսին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած. լի եղեն ահիւ՝ եւ ասեն. եթէ տեսաք այսօր՝ նոր նշան։

²⁷Եւ յետ այնորիկ՝ ել անտի, եւ ետես մաքսաւոր մի որուն անուն էր Ղեւի, զի նստէր ի մաքսաւորութեան եւ ասէ ցնա՝ եկ զկնի իմ։
²⁸Եւ թողեալ զամենայն՝ յարեաւ գնաց զկնի նորա։
²⁹Եւ արար ընդունելութիւն մեծ նմա Ղեւի ի տան իւրում։ Եւ էր ժողովուրդ բազում մաքսաւորաց, եւ այլոց՝ որ էին բազմեալ ընդ նոսա։
³⁰Եւ տրտնջէին Փարիսեցիքն եւ դպիրքն նոցա զնմանէ առ աշակերտսն նորա՝ եւ ասէին. ընդէր ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւորս ուտէք եւ ըմպէք։
³¹Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա, ոչ են պիտոյ բժիշկք ողջոց, այլ հիւանդաց.
³²Ոչ եկի կոչել զարդարս, այլ զմեղաւորս յապաշխարութիւն։

³³Եւ նոքա ասեն ցնա. ընդէր աշակերտքն Յովհաննու պահեն ստէպ, եւ խնդրուածս առնեն, նոյնպէս եւ Փարիսեցւոցն. եւ քոյքդ ուտեն եւ ըմպեն։
³⁴Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. միթէ՝ կարօղ էք մանկանց առագաստի, մինչ փեսայն ընդ նոսա իցէ՝ հրաման տալ պահել։
³⁵Եկեսցէ աւուրք՝ յորժամ բարձցի ի նոցանէ փեսայն, ապա պահեսցեն յաւուրսն յայնոսիկ։
³⁶Ասաց եւ առակ մի առ նոսա, թէ ոչ ոք արկանէ ի նոր հանդերձէ ի վերայ հնացեալ ձորձոյ. ապա թէ ոչ՝ եւ զնորն պատառէ, եւ ընդ հնոյն չմիաբանի կապերտն որ ի նորոյն։
³⁷Եւ ոչ ոք արկանէ գինի նոր ի տիկսն հինս. ապա թէ ոչ՝ պայթուցանէ գինին նոր զտիկսն հինս. ինքն հեղու, եւ տիկքն կորնչին։

³⁸Այլ գինի նոր՝ ի տիկս նորս արկանելի է, եւ երկոքին պահին։
³⁹Եւ ոչ ոք ըմպէ զհինն՝ եւ կամիցի զնորն. քանզի ասէ՝ թէ հինն քաղցրագոյն է։

¹Եւ եղեւ ի շաբաթու յերկրորդում առաջնոյն՝ անցանել ընդ արտորայսն. եւ աշակերտքն նորա կորզէին հասկ՝ շփէին ընդ ափ, եւ ուտէին։
²Եւ ոմանք ի Փարիսեցւոցն ասեն ցնոսա. զինչ գործէք՝ զոր չէ օրէն ի շաբաթու։
³Պատասխանի ետ նոցա Յիսուս եւ ասէ. չիցէ ընթերցեալ ձեր՝ զոր արարն Դաւիթ, յորժամ քաղցեաւն ինքն՝ եւ որ ընդ նմայն էին։
⁴Զիարդ եմուտ նա ի տունն Աստուծոյ, եւ զհացն զառաջաւորութեան եկեր՝ եւ ետ այնոցիկ որ ընդ նմայն էին. զոր ոչ էր օրէն ուտել, բայց միայն քահանայապետիցն։
⁵Եւ ասէ ցնոսա. տէր է որդի մարդոյ եւ շաբաթու։

⁶Եւ եղեւ ի միւսում շաբաթուն մտանել նմա ի ժողովուրդն՝ եւ ուսուցանել. եւ էր անդ այր մի, եւ ձեռն իւր աջ՝ գօսացեալ էր։
⁷Եւ սպասէին նմա դպիրքն եւ Փարիսեցիք՝ թէ ի շաբաթուն բժշկիցէ, զի գտանիցեն չարախօսութիւն զնմանէ։
⁸Եւ նա գիտէր զխորհուրդս նոցա. ասէ ցայրն՝ որոյ ձեռնն գօսացեալ էր. արի՝ անց ի մէջ, եւ նա յարուցեալ եկաց։
⁹Ասէ ցնոսա Յիսուս. հարցից ինչ զձեզ. զինչ արժան է ի շաբաթու, բարի ինչ առնել՝ եթէ չար գործել, ոգի մի ապրեցուցանել՝ թէ կորուսանել։
¹⁰Եւ հայեցեալ շուրջ զամենեքումբք զայրագին, ասէ ցնա. ձգեայ զձեռն քո. եւ նա ձգեաց, եւ հաստատեցաւ ձեռն նորա իբրեւ զմեւսն։

¹¹Նոքա լցան յիմարութեամբ, եւ խօսէին ընդ միմեանս, թէ զինչ առնիցեն Յիսուսի։
¹²Եւ եղեւ ընդ աւուրսն ընդ այնոսիկ՝ ել ի լեառն կալ յաղօթս. եւ հանէր զգիշերն ի գլուխ յաղօթսն Աստուծոյ։
¹³Եւ իբրեւ այգ եղեւ՝ կոչեաց զաշակերտսն իւր. եւ ընտրեաց ի նոցանէ երկոտասանս, զորս եւ առաքեալս անուանեաց։
¹⁴ԶՍիմովն՝ զոր եւ Պետրոսն անուանեաց. եւ զԱնդրէաս եղբայր նորին, եւ զՅակովբոս, եւ զՅովհաննէս, եւ զՓիլիպպոս, եւ զԲարթողովմէոս.
¹⁵ԶՄատթէոս,եւ զԹովմաս, եւ զՅակովբոս Ալփեայ, եւ զՍիմովն զկոչեցեալն զՆախանձայոյզ,
¹⁶եւ զՅուդայ Յակովբայ, եւ զՅուդայ Սկարիովտացի՝ որ եղեւ իսկ մատնիչ։

¹⁷Եւ իջեալ նոքօք հանդերձ ի տեղի մի տափարակ. եւ ժողով աշակերտացն նորա, եւ բազմութիւն յոյժ ժողովրդեանն յամենայն Հրեաստանէ, եւ յԵրուսաղեմէ, եւ յայնմ կողմանէ, եւ ի ծովեզերէն Տիւրոսի եւ Սիդոնի.
¹⁸Որ եկին լսել՝ ի նմանէ, եւ բժշկել ի հիւանդութենէ իւրեանց. եւ նեղեալքն յայսոց պղծոց բժշկէին։
¹⁹Եւ ամենայն ժողովուրդն խնդրէր մերձենալ ի նա, զի զօրութիւն բազում ելանէր ի նմանէ՝ եւ բժշկէր զամենեսին։
²⁰Եւ նա՝ ամբարձ զաչս իւր յաշակերտսն իւր՝ եւ ասէ, Երանի աղքատացդ հոգւով, զի ձեր է արքայութիւն Աստուծոյ։
²¹Երանի որ քաղցեալ են այժմ, զի յագեսցին։ Երանի որ լան այժմ, զի ծիծաղեսցին։

²²Երանի է ձեզ յորժամ նախատիցեն զձեզ մարդիկ, եւ յորժամ որոշիցեն զձեզ՝ եւ ատիցեն, եւ հանիցեն անուն չար զձէնջ վասն որդւոյ մարդոյ։
²³Ուրախ լիջիք յաւուր յայնմիկ եւ ցնծասջիք. զի ահա՝ վարձք ձեր բազում են յերկինս. ըստ դմին օրինակի առնէին մարգարէիցն հարքն իւրեանց։
²⁴Բայց վայ ձեզ մեծատանցդ. զի ընկալայք զմխիթարութիւն ձեր։
²⁵Վայ ձեզ զոր յագեալդ էք այժմ, զի քաղցիցէք. վայ ձեզ որ ծիծաղիքդ այժմ. զի սգայցէք եւ լայցէք։
²⁶Վայ ձեզ՝ յորժամ բարի ասիցեն զձէնջ ամենայն մարդիկ. զի այդպէս առնէին սուտ մարգարէիցն հարք նոցա։
²⁷Այլ ձեզ ասեմ որ լսէքդ. սիրեցէք զթշնամիս ձեր, բարի արարէք ատելեաց ձերոց։

²⁸Օրհնեցէք զանիծիչս ձեր. աղօթս արարէք ի վերայ նեղչաց ձերոց։
²⁹Որ Հարկանէ զծնօտ քո, մատո նմա եւ զմեւսն. եւ որ հանէ ի քէն զբաճկոն քո, մի արգելուր ի նմանէ եւ զշապիկս։
³⁰Ամենայնի՝ որ խնդրէ ի քէն տուր, եւ զոր ինչ հանէ ոք ի քէն՝ մի պահանջեր։
³¹Եւ որպէս կամիք թէ արասցեն ձեզ մարդիկ. այնպէս արասջիք եւ դուք նոցա։
³²Եւ եթէ սիրէք դուք զսիրելիս ձեր, զինչ շնորհ է ձեր. զի եւ մեղաւորք սիրեն զսիրելիս իւրեանց։
³³Եւ եթէ բարի առնէք բարերարաց ձերոց, որ շնորհ է ձեր. զի եւ մեղաւորք զնոյն գործեն։
³⁴Եւ եթէ տայք փոխ այնոցիկ յորոց ակն ունիք առնուլ, որ շնորհ է ձեր. քանզի եւ մեղաւորք մեղաւորաց փոխ տան, զի առցեն անդէն զկշիռն։

³⁵Բայց սիրեցէք զթշնամիս ձեր, եւ բարի արարէք ատելեաց ձերոց, եւ տուք փոխ՝ ուստի ոչ ակն ունիցիք առնուլ. եւ եղիցի վարձք ձեր բազում, եւ եղիջիք որդիք բարձրելոյն. զի նա՝ քաղցր է ի վերայ չարաց եւ ապաշնորհաց։
³⁶Եւ եղերուք գթածք՝ որպէս եւ հայրն ձեր գթած է։
³⁷Մի դատիք՝ եւ ոչ դատիցիք. մի պատժէք՝ եւ ոչ պատժիցիք եւ արձակիցէք եւ արձակիցիք։
³⁸Տուք՝ եւ տացի ձեզ. չափ բարւոք թաթաղուն շարժուն զեղուն՝ տացեն ի գոգս ձեր. նովին չափով որով չափէք՝ չափեսցի ձեզ։
³⁹Ասաց եւ առակ մի առ նոսա. միթէ կարիցէ կոյր կուրի առաջնորդել, ոչ ապաքէն երկոքին ի խորխորատ անկանիցին.

⁴⁰Ոչ է աշակերտ լաւ քան զվարդապետ իւր. ամենայն կատարեալն՝ եղիցի իբրեւ զվարդապետ իւր։
⁴¹Զի տեսանես զշիւղ յական եղբօր քոյ, եւ ի քում ական զգերանդ ոչ նշմարես։
⁴²Կամ զիարդ կարես ասել ցեղբայր քո. եղբայր՝ թող հանից զշիւղդ յականէ քումմէ, եւ դու ի քում ական զգերանդ ոչ տեսանես։ Կեղծաւոր՝ հան նախ զգերանդ յականէ քումմէ, եւ ապա հայեսջիր հանել զշիւղ յականէ եղբօր քոյ։
⁴³Զի ոչ է ծառ բարի, որ առնէ պտուղ չար եւ ոչ դարձեալ ծառ չար՝ որ առնէ պտուղ բարի.
⁴⁴Զի իւրաքանչիւր ծառ ի պտղոյ իւրմէ ճանաչի։ Զի ոչ եթէ ի փշոց քաղեն թուզ, եւ ոչ ի մորենւոյ կթեն խաղող։

⁴⁵Մարդ բարի՝ ի բարի գանձուց սրտի իւրոյ բղխէ զբարի, եւ մարդ չար՝ ի չարէն բղխէ զչար. քանզի ի յաւելուածոյ սրտին խօսի բերան նորա։
⁴⁶Զի կոչէք զիս՝ տէր՝ տէր, եւ զոր ասեմն ոչ առնէք։
⁴⁷Ամենայն որ գայ առ իս, եւ լսէ զբանս իմ՝ եւ առնէ զնոսա, ցուցից ձեզ ում նման է։
⁴⁸Նման է առն, որ շինիցէ տուն, որ փորեաց եւ խորեաց. եւ եդ հիմն ի վերայ վիմի. ի յառնել հեղեղաց՝ բախեաց գետ զտունն, եւ ոչ կարաց շարժել զնա. զի հաստատեալ էր հիմնն ի վերայ վիմի։
⁴⁹Իսկ որ լսէ զբանս իմ՝ եւ ոչ առնէ, նման է առն որ շինիցէ տուն ի վերայ հողոյ առանց հիման. զոր բախեաց գետ, եւ վաղվաղակի անկաւ, եւ եղեւ կործանումն տանն այնորիկ մեծ։

¹Եւ իբրեւ կատարեաց զամենայն բանս իւր ի լսելիս ժողովրդեանն, եմուտ ի Կափառնաում։
²Հարիւրապետի ուրումն ծառայ՝ չարաչար հիւանդացեալ՝ մերձ էր ի վախճանել, որ էր նմա պատուական։
³Իբրեւ լուաւ զՅիսուսէ, առաքեաց զծերսն ի Հրեից, աղաչել զնա՝ զի եկեսցէ ապրեցուսցէ զծառայն նորա։
⁴Եւ նոքա եկեալ առ Յիսուս՝ աղաչէին զնա ստեպ՝ եւ ասէին, թէ արժանի է որում զշնորհս զայս առնես։
⁵Զի սիրէ զազգս մեր, եւ զժողովրդանոցն՝ նա շինեաց մեզ։
⁶Եւ Յիսուս գնաց ընդ նոսա։ Իբրեւ ոչինչ կարի հեռի էր ի տանէն, յղեաց առ նա հարիւրապետն բարեկամս՝ եւ ասէ ցնա. տէր. մի ինչ աշխատ լինիր, զի չեմ բաւական եթէ ընդ յարկաւ իմով մտանիցես։

⁷Վասն որոյ եւ ոչ զանձն համարեցայ արժանի առ քեզ գալոյ. այլ ասա բանիւ՝ եւ բժշկեսցի մանուկս իմ։
⁸Քանզի եւ ես այր մի եմ՝ կարգեալ ընդ իշխանութեամբ. ունիմ ընդ ինեւ զինուորս. եւ ասեմ սմա երթ՝, եւ երթայ. այլում՝ թէ եկ, եւ գայ. եւ ծառայի իմում թէ արա զայս, եւ առնէ։
⁹Եւ իբրեւ լուաւ զայս Յիսուս՝ զարմացաւ, դարձաւ առ ժողովուրդն որ երթային զհետ նորա եւ ասէ. ամէն ասեմ ձեզ՝ թէ եւ ոչ յԻսրայելի այսչափ հաւատս գտի.
¹⁰Եւ դարձան անդրէն պատգամաւորքն ի տուն, եւ գտին զծառայն հիւանդ՝ բժշկեալ։
¹¹Եւ եղեւ ի վաղիւն երթայր ի քաղաք մի, որում անուն էր Նային. երթային ընդ նմա եւ աշակերտք նորա, եւ ժողովուրդ բազում։

¹²Իբրեւ մերձ եղեւ ի դուռն քաղաքին, եւ ահա ելանէր մեռեալ մի, որդի՝ միամօր մօր իւրոյ, եւ նա՝ էր այրի. եւ ժողովուրդ բազում քաղաքին էր ընդ նմա։
¹³Իբրեւ ետես զնա տէր՝ գթացաւ ի նա՝ եւ ասէ. մի լար։
¹⁴Եւ մատուցեալ մերձեցաւ ի դագաղսն։ եւ որ բարձեալն տանէին՝ զտեղի առին։ եւ ասէ, պատանի դու՝ քեզ ասեմ, արի։
¹⁵Կանգնեցաւ նստաւ մեռեալն, եւ սկսաւ խօսել. եւ ետ զնա ցմայր իւր։
¹⁶Եւ ահ կալաւ զամենեսին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած՝ եւ ասէին. թէ մարգարէ ոմն մեծ յարուցեալ է ի միջի մերում, եւ թէ այց արար Աստուած ժողովրդեան իւրում ի բարութիւն։
¹⁷Եւ ել զրոյցս այս ընդ ամենայն Հրեաստան վասն նորա. եւ ընդ ամենայն կողմանս աշխարհին։

¹⁸Եւ պատմեցին Յովհաննու աշակերտքն իւր վասն ամենայնի այսորիկ։
¹⁹Եւ կոչեաց առ ինքն երկուս ոմանս յաշակերտաց իւրոց Յովհաննէս, առաքեաց առ տէր եւ ասէ. դու ես որ գալոցն ես՝ եթէ այլում ակն կալցուք։
²⁰Եւ եկեալ առ նա արքն ասեն, Յովհաննէս մկրտիչ առաքեաց զմեզ առ քեզ՝ եւ ասէ, դու ես որ գալոցն ես եթէ այլում ակն կալցուք։
²¹Եւ ի նմին ժամու բժշկեաց զբազումս ի հիւանդութեանց եւ ի հարուածոց եւ յայսոց չարաց, եւ կուրաց բազմաց շնորհեաց տեսանել։
²²Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. երթայք պատմեցէք Յովհաննու՝ զոր տեսէքդ եւ լուայք. զի կոյրք՝ տեսանեն, եւ կաղք գնան. բորոտք սրբին. խուլք լսեն. մեռեալք՝ յառնեն. աղքատք՝ աւետարանին.

²³եւ երանի իցէ՝ որ ոչ գայթագղիցի յիս։
²⁴Եւ իբրեւ գնացին հրեշտակքն Յովհաննու, սկսաւ խօսել ընդ ժողովուրդսն վասն Յովհաննու. զինչ ելէք յանապատն տեսանել, եղէգն շարժուն ի հողմոյ։
²⁵Այլ զինչ ելէք տեսանել,, այր ի հանդերձս փափկութեան զարդարեալ. ահաւանիկ՝ որ ի հանդերձս երեւելիս եւ ի փափկութեան են՝ յարքունիս են։
²⁶Այլ զինչ ելէք տեսանել, մարգարէ. այո, ասեմ ձեզ՝ առաւել եւս քան զմարգարէ։
²⁷Զի սա է վասն որոյ գրեալն է, թէ ահա առաքեմ զհրեշտակ իմ առաջի քոյ՝ որ յարդարեսցէ զճանապարհ քո առաջի քոյ։
²⁸Ամէն ասեմ ձեզ. մեծ ի ծնունդս կանանց՝ մարգարէ, քան զՅովհաննէս ոչ ոք է. բայց փոքրիկն յարքայութեան Աստուծոյ՝ մեծ է քան զնա։

²⁹Եւ ամենայն ժողովուրդն իբրեւ լուան, եւ մաքսաւորքն, արդարացուցին զԱստուած. զի մկրտեցան ի մկրտութիւնն Յովհաննու։
³⁰Իսկ Փարիսեցիքն եւ օրինականքն, զխորհուրդն Աստուծոյ անարգեցին յանձինս իւրեանց, զի ոչ մկրտեցան ի նմանէ։
³¹Արդ ում նմանեցուցից զմարդիկ ազգիս այսորիկ, եւ ում իցեն նմանօղք։
³²Նման են մանկտւոյ որ ի հրապարակս նստիցին, կարդայցեն զմիմեանս եւ ասիցեն. փողս հարաք ձեզ՝ եւ ոչ կաքաւեցէք. ողբացաք՝ եւ ոչ լացէք։
³³Եկն՝ Յովհաննէս մկրտիչ՝ ոչ ուտէր եւ ոչ ըմպէր, եւ ասէիք՝ դեւ գոյ ի նմա։
³⁴Եկն որդի մարդոյ՝ ուտէ եւ ըմպէ, եւ ասէք. ահա այր կերօղ եւ արբեցօղ՝ բարեկամ մաքսաւորաց եւ մեղաւորաց։

³⁵Եւ արդարացաւ իմաստութիւն յորդւոց իւրոց։
³⁶Աղաչէր ոմն զնա ի փարիսեցւոցն՝ զի կերիցէ ճաշ ընդ նմա։ Եւ մտեալ ի տուն Փարիսեցւոյն՝ բազմեցաւ.
³⁷Եւ կին մի էր ի քաղաքին մեղաւոր. իբրեւ գիտաց թէ բազմեալ է ի տան Փարիսեցոյն, բերեալ շիշ մի իւղոյ ազնուի.
³⁸Կայր յետոյ առ ոտս նորա, լայր, եւ արտասուօքն սկսաւ թանալ զոտս նորա, եւ հերով գլխոյ իւրոյ ջնջէր։ եւ համբուրէր զոտս նորա, եւ օծանէր իւղովն։
³⁹Եւ տեսեալ Փարիսեցոյն որ կոչեաց զնա, ասէր, ընդ միտս իւր. սա թէ մարգարէ ոք էր, ապա գիտէր թէ ով կամ որպիսի ոք կին մերձենայ ի սա. զի մեղաւոր է։

⁴⁰Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնա. Սիմովն՝ ունիմ ինչ ասել քեզ, եւ նա ասէ. ասա վարդապետ։ Եւ ասէ.
⁴¹Երկու պարտապանք էին ուրումն փոխատուի. մին՝ պարտէր հինգ հարեւր դահեկան, եւ մեւսն յիսուն։
⁴²Եւ իբրեւ ոչ գոյր նոցա հատուցանել. երկոցունց շնորհեաց. արդ ասա ով առաւել սիրեսցէ զնա։
⁴³Ասէ Սիմովն. ինձ այսպէս թուի՝ եթէ որում զբազումն շնորհեաց։ Եւ նա ասէ ցնա. ուղիղ դատեցար։
⁴⁴Եւ դարձեալ ի կինն կողմն, ասէ ցՍիմովն. տեսանես զայս կին, մտի ի տուն քո ջուր ոտից իմոց ոչ ետուր, իսկ սա՝ արտասուօք իւրովք եթաց զոտս իմ, եւ հերով իւրով ջնջեաց.
⁴⁵Համբոյր մի դու ոչ ետուր ինձ, սա աւասիկ յորմէ հետէ մտեալ եմ, ոչ դադարեաց ի համբուրելոյ զոտս իմ։

⁴⁶Իւղով զգլուխ իմ ոչ օծեր, սա իւղով անուշիւ օծ։
⁴⁷Վասն որոյ ասեմ քեզ. թողեալ լիցի սմա մեղք իւր բազումք։ Զի յոյժ սիրեաց, զի որում շատ թողուցու՝ շատ սիրէ, եւ որում սակաւ՝ սակաւ։
⁴⁸Եւ ասէ ցնա. թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
⁴⁹Եւ սկսան որ բազմեալն էին ընդ նմա՝ ասել ընդ միտս իւրեանց. ով է սա՝ որ զմեղս թողու։
⁵⁰Եւ նա՝ ասէ ցկինն. հաւատք քո կեցուցին զքեզ, երթ ի խաղաղութիւն։

¹Եւ եղեւ յետ այնորիկ, ինքն շրջէր ընդ քաղաքս եւ ընդ գեղս, քարոզէր եւ աւետարանէր զարքայութիւն Աստուծոյ. եւ երկոտասանքն ընդ նմա։
²Եւ կանայք ոմանք՝ որ բժշկեալ էին յայսոց չարաց եւ ի հիւանդութենէ. Մարիամ՝ որ կոչէր Մագդաղէնացի, յորմէ եւթն դեւն ելեալ էր.
³Եւ Յովաննա կին՝ Քուզայ հազարապետին Հերովդի. եւ Շուշան, եւ այլք բազումք որք պաշտէին զնա յընչից իւրեանց։
⁴Եւ ի ժողովել բազում ժողովրդոց, եւ ըստ քաղաքաց քաղաքաց եկելոցն առ նա. ասէ առակաւ.
⁵Ել սերմանացան՝ սերմանել զսերմանիս իւր. եւ ի սերմանելն իւրում, էր որ անկաւ առ ճանապարհաւ՝ եւ եղեւ կոխան, եւ թռչունք երկնից կերան զնա։

⁶Եւ այլն անկաւ յապառաժի. եւ ընդ բուսանելն՝ չորացաւ, առ ի չգոյի հիւթոյ։
⁷Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց, եւ ընդ նմին բուսեալ փշոցն՝ հեղձուցին զնա։
⁸Եւ այլն անկաւ յերկիր բարի պարարտ, եւ բուսեալ՝ արար պտուղ հարիւրապատիկ։ Զայս իբրեւ խօսեցաւ, ասէ. որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
⁹Հարցանէին զնա աշակերտքն՝ թէ զինչ իցէ առակն։
¹⁰Եւ նա՝ ասէ. ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ։ բայց այլոցն առակօք, զի տեսցեն՝ եւ մի տեսցեն, եւ լուիցեն՝ եւ մի իմասցին։
¹¹Բայց առակն այս ինչ է։ Սերմն՝ բանն Աստուծոյ է։
¹²Եւ որք առ ճանապարհաւն, այնոքիկ են՝ որ լսենն, եւ ապա գայ սատանայ՝ հանէ զբանն ի սրտից նոցա, զի մի հաւատասցեն՝ եւ ապրեսցին։

¹³Եւ որք յապառաժին, որք յորժամ լսիցեն, խնդութեամբ ընդունին զբանն, եւ արմատս ոչ ունիցին. որք առ ժամանակ մի հաւատան, եւ ի ժամանակի փորձութեան հեռանան։
¹⁴Իսկ որ ի մէջ փշոցն անկաւ՝ նոքա են, որ իբրեւ լսեն զբանն՝ եւ ի հոգս եւ ի մեծութիւն եւ ի ցանկութիւն աշխարհիս զբաղեալ՝ հեղձնուն եւ անպտուղ լինին։
¹⁵Իսկ որ յերկիրն պարարտ, որոց բարւոք եւ զուարթագին սրտիւ լուեալ զբանն՝ ընդունին, եւ տան պտուղ համբերութեամբ։
¹⁶Ոչ ոք լուցանէ ճրագ՝ եւ թաքուցանէ ընդ կարասեաւ, կամ դնէ ընդ մահճօք. այլ ի վերայ աշտանակի դնէ, զի որ մտանեն՝ զլոյս տեսցեն։
¹⁷Չիք ինչ ծածուկ՝ որ ոչ յայտ լիցի. եւ ոչ գաղտնի՝ որ ոչ ծանիցի. եւ եկեսցէ ի յայտ։

¹⁸Տեսէք այսուհետեւ զիարդ լսէքդ, զի ոյր գուցէ՝ տացի նմա եւ ոյր ոչն գուցէ՝ եւ զոր կարծէն թէ ունիցի բարձցի ի նմանէ։
¹⁹Եկին առ նա մայրն եւ եղբարք իւր, եւ ոչ կարէին հասանել ի նա՝ վասն բազմութեանն։
²⁰Ազդ եղեւ նմա՝ եւ ասեն. մայր քո եւ եղբարք քո՝ կան արտաքոյ՝ եւ կամին զքեզ տեսանել։
²¹Եւ ասէ ցնոսա. մայր իմ եւ եղբարք իմ սոքա են, որ զբանն Աստուծոյ լսեն՝ եւ առնեն։
²²Եւ եղեւ ի միում յաուրց, ինքն ել ի նաւ՝ եւ աշակերտք նորա, եւ ասէ ցնոսա. եկայք անցցուք յայնկոյս ծովակիս. եւ գնացին։
²³Եւ մինչ դեռ նաւէին՝ ի քուն եմուտ. եւ էջ մրրիկ հողմոյ ի ծովակն՝ եւ ուռնոյր, եւ տագնապէին։

²⁴Մատուցեալ զարթուցին զնա՝ եւ ասեն. վարդապետ վարդապետ՝ կորնչիմք աւասիկ, եւ նա՝ յարուցեալ սաստեաց հողմոյն, եւ խռովութեան ջրոցն՝ եւ հանդարտեցին, եւ եղեւ խաղաղութիւն։
²⁵Ասէ ցնոսա, ուր են հաւատք ձեր, եւ զահի հարեալ զարմացան, եւ ասէին ցմիմեանս. ո՞վ արդեւք իցէ սա՝ զի եւ հողմոց եւ ջրոց հրաման տայ, եւ հնազանդին սմա։
²⁶Եւ նաւեցին իջին յաշխարհն Գերգեսացւոց, որ է յայնկոյս հանդէպ Գալիլեա։
²⁷Եւ ընդ ելանելն նորա ի ցամաք, պատահեաց այր մի ի քաղաքէն յորում էին դեւք. եւ բազում ժամանակս չէր հանդերձ զգեցեալ՝ եւ ոչ ի տան բնակեալ. այլ ի գերեզմանս։

²⁸Եւ տեսեալ զՅիսուս, աղաղակեաց եւ անկաւ առաջի նորա, եւ ասէ մեծաձայն. զի կայ՝ իմ եւ քո՝ Յիսուս որդի Աստուծոյ բարձրելոյ, աղաչեմ զքեզ՝ մի տանջեր զիս։
²⁹Քանզի հրաման տայր այսոյն պղծոյ՝ ելանել ի մարդոյ անտի. զի բազում ժամանակս յափշտակեալ էր զնա, եւ կապէր ի շղթայս՝ եւ պահէր յերկաթս, եւ խզէր զկապանսն. եւ վարէր ի դիւէն յանապատ։
³⁰Եհարց ցնա Յիսուս եւ ասէ. զինչ անուն է քեզ, եւ նա՝ ասէ. լեգէովն. զի դեւք բազումք մտեալ էին ի նա։
³¹Եւ աղաչէին զնա՝ զի մի հրաման տացէ նոցա երթալ յանդունդս։
³²Եւ էր անդ՝ երամակ մի խոզից բազմաց՝ արօտական ի լերինն, եւ աղաչեցին զնա՝ զի հրաման տացէ նոցա մտանել ի նոսա, եւ հրամայեաց նոցա։

³³Եւ ելեալ դեւքն յառնէն, մտին ի խոզեանն, եւ դիմեաց երամակն ի գահէ անտի ի ծովակն՝ եւ հեղձաւ։
³⁴Իբրեւ տեսին խոզարածքն զիրսն որ եղեն՝ փախեան, եւ պատմեցին ի քաղաքին եւ յագարակսն։
³⁵Եւ իբրեւ ելին տեսանել զգործսն, եւ եկին առ Յիսուս, եւ գտին զայրն ուստի դեւքն ելեալ էին, զգեցեալ եւ զգաստացեալ նստէր առ ոտսն Յիսուսի, եւ երկեան։
³⁶Պատմեցին նոցա որոց տեսեալն էր՝ թէ զիարդ փրկեցաւ դիւահարն։
³⁷Եւ աղաչէր զնա ամենայն բազմութիւնն շուրջ զկողմամբքն Գերգեսացւոց՝ գնալ՝ ի սահմանացն նոցա. քանզի ահիւ մեծաւ տագնապէին։ եւ Նա՝ մտեալ ի նաւ, դարձաւ անդրէն։

³⁸Աղաչէր զնա՝ այրն ուստի դեւքն ելեալ էին՝ շրջել ընդ նմա. արձակեաց զնա՝ եւ ասէ.
³⁹Դարձ ի տուն քո, եւ պատմեա զոր միանգամ արար քեզ Աստուած։ Գնաց ի քաղաքն՝ եւ քարոզէր զոր ինչ արար նմա Յիսուս։
⁴⁰Եւ իբրեւ դարձաւ անդրէն Յիսուս, ընկալաւ զնա ժողովուրդն. քանզի ամենեքեան ակն ունէին նմա։
⁴¹Եւ ահա՝ եկն այր մի՝ որում անուն էր Յայրոս, եւ նա՝ էր իշխան ժողովրդեանն. անկեալ առ ոտսն Յիսուսի, աղաչէր զնա՝ մտանել ի տուն նորա.
⁴²Զի դուստր մի՝ միամօր էր նորա, ամաց իբրեւ երկոտասանից, եւ էր մերձ ի մահ։ Եւ ընդ երթալն նորա՝ ժողովուրդքն նեղէին զնա։

⁴³Եւ կին մի՝ էր ի տեռատեսութեան արեան յամաց երկոտասանից, որում ոչ էր լիեալ հնար յումեքէ բժշկել։
⁴⁴Մատուցեալ յետոյ մերձեցաւ ի քղանցս հանդերձի նորա. եւ նոյն ժամայն՝ եկաց բղխումն արեան նորա։
⁴⁵Եւ ասէ Յիսուս. ով է որ մերձեցաւն յիս։ իբրեւ ամենեքեան ուրանային, ասէ Պետրոս՝ եւ որ ընդ նմա էին. վարդապետ՝ ժողովուրդքդ պնդեն եւ նեղեն զքեզ։
⁴⁶Եւ ասէ Յիսուս. ոմն մերձեցաւ յիս, քանզի գիտացի եթէ զօրութիւն ել յինէն։
⁴⁷Իբրեւ ետես կինն՝ թէ ոչ ծածկեցաւ ի նմանէ, եկն դողալով՝ եւ անկաւ առաջի նորա թէ վասն որոյ իրաց մերձեցաւ ի նա, եւ պատմեաց առաջի ամենայն ժողովրդեանն. եւ թէ որպէս բժշկեցաւ առժամայն։

⁴⁸Եւ ասէ. քաջալերեաց դուստր՝ հաւատք քո կեցուցին զքեզ, երթ ի խաղաղութիւն։
⁴⁹Եւ մինչ դեռ նա խօսէր, գայ ոմն ի տանէ ժողովրդապետին՝ եւ ասէ ցնա. մեռաւ դուստրն քո, մի ինչ աշխատ առներ զդա։
⁵⁰Իսկ Յիսուս իբրեւ լուաւ, պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. մի երկնչիր, միայն հաւատա՝ եւ կեցցէ։
⁵¹Եւ մտեալ ի տունն, ոչ զոք եթող մտանել, բայց միայն զՊետրոս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս, եւ զհայր մանկանն եւ զմայր նորա։
⁵²Լային ամենեքեան՝ եւ կոծէին զնա։ եւ նա՝ ասէ. մի լայք զի չէ մեռեալ, այլ ննջէ։
⁵³Եւ նոքա՝ ծաղր առնէին զնա, զի գիտէին թէ մեռաւ։
⁵⁴Եւ նորա հանեալ զամենեսին արտաքս,
⁵⁵Կալաւ զձեռանէ նորա, բարբառեցաւ եւ ասէ. արի կաց մանուկ դու։

⁵⁶Եւ դարձաւ ոգի նորա, եւ կանգնեցաւ վաղվաղակի. եւ հրամայեաց տալ նմա ուտել։
⁵⁷Եւ զարմացան ծնօղքն նորա՝ եւ նա՝ պատուիրէր մի ումեք ասել՝ որ ինչ եղեւն։

¹Եւ կոչեցեալ զերկոտասան առաքեալսն, ետ նոցա զօրութիւն եւ իշխանութիւն ի վերայ ամենայն դիւաց, եւ բժշկել զհիւանդութիւնս։
²Եւ առաքեաց զնոսա քարոզել զարքայութիւն Աստուծոյ, եւ բժշկել զախտաժէտս։
³Եւ ասէ ցնոսա. մի ինչ բառնայք ի ճանապարհ. մի գաւազան, եւ մի մախազ, մի հաց, եւ մի արծաթ, մի երկուս հանդերձս ունիցիք։
⁴Եւ յոր տուն մտանիցէք՝ անդ ագջիք, եւ անտի գնայցէք։
⁵Եւ որք ոչ ընդունիցին զձեզ, յորժամ ելանիցէք ի քաղաքէն յայնմանէ, զփոշի ոտից ձերոց թօթափեսջիք ի վկայութիւն նոցա։
⁶Եւ ելեալ շրջէին ընդ քաղաքս եւ ընդ գեղս, աւետարանէին եւ բժշկէին ընդ ամենայն տեղիս։

⁷Լուաւ Հերովդէս չորրորդապետ զգործսն ամենայն, եւ զարմանայր՝ վասն ասելոյն յոմանց,
⁸եթէ Յովհաննէս յարեաւ ի մեռելոց, եւ յոմանց թէ Եղիա յայտնեցաւ, եւ յայլոց՝ թէ մարգարէ ոմն յառաջնոցն յարեաւ։
⁹Ասէ Հերովդէս. զՅովհաննէս ես գլխատեցի. իսկ սա. ով իցէ զորմէ զայսպիսի իրս լսեմ։ եւ խնդրէր՝ տեսանել զնա։
¹⁰Դարձան առաքեալքն, եւ պատմեցին նմա զամենայն զոր արարին։ Եւ առեալ զնոսա խուսեաց առանձինն ի տեղի անապատ քաղաքի միոյ, որում անուն էր Բեթսայիդա։
¹¹Եւ ժողովուրդքն իբրեւ գիտացին, գնացին զհետ նորա. եւ ընկալեալ զնոսա խօսէր ընդ նոսա վասն արքայութեան Աստուծոյ, եւ որոց պէտք էին բժշկութեան բժշկէր։

¹²Եւ օրն սկսաւ տարաժամել. մատեան երկոտասանքն եւ ասեն ցնա. արձակեա զժողովուրդսդ, զի երթեալ շուրջ ի գեղսն՝ եւ յագարակս հանգիցեն, եւ գտցեն կերակուր. զի աստ՝ յանապատի տեղւոջ եմք։
¹³Ասէ ցնոսա. դուք տուք դոցա՝ ուտել. եւ նոքա ասեն. ոչ գոյ մեր՝ աւելի քան զհինգ նկանակ եւ զերկուս ձկունս, բայց եթէ երթիցուք գնեսցուք բաւական ժողովրդեանդ կերակուր.
¹⁴Քանզի էին արք՝ իբրեւ հինգ հազար։ Ասէ ցաշակերտսն. բազմեցուցէք զդոսա դասս դասս յիսուն յիսուն։
¹⁵Եւ արարին այնպէս, եւ բազմեցուցին զամենեսեան։
¹⁶Եւ առեալ զհինգ նկանակն եւ զերկուս ձկունսն, հայեցաւ յերկինս՝ օրհնեաց, եւ եբեկ՝ եւ տայր ցաշակերտսն արկանել ժողովրդեանն.

¹⁷Կերան եւ յագեցան ամենեքեան. եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն՝ երկոտասան սակառի։
¹⁸Եւ եղեւ ի կալն նորա յաղօթս առանձինն, էին ընդ նմա եւ աշակերտքն նորա. եհարց զնոսա եւ ասէ. զո ոք ասեն զինէն ժողովուրդքն՝ թէ իցեմ։
¹⁹Եւ նոցա պատասխանի տուեալ՝ ասեն զՅովհաննէս մկրտիչ. եւ այլք զԵղիա. իսկ այլք՝ թէ մարգարէ որ յառաջնոցն յարեաւ։
²⁰Ասէ ցնոսա. դուք զով ոք ասէք զինէն թէ իցեմ։ Պատասխանի ետ Պետրոս՝ եւ ասէ. զՔրիստոսն Աստուծոյ։
²¹Նա սաստեաց ի նոսա, եւ պատուիրեաց մի ումէք ասել զայն։
²²Եւ ասէ՝ թէ պարտ է որդւոյ մարդոյ բազում չարչարել, եւ անարգել ի քահանայապետից եւ ի ծերոց եւ ի դպրաց, եւ սպանանել՝ եւ յերիր աւուր յառնել։

²³Եւ ասէր առ ամենեսին. եթէ ոք կամի զկնի իմ գալ, ուրասցի զանձն, եւ առցէ զխաչ իւր հանապազ, եւ եկեսցէ զհետ իմ։
²⁴Զի որ կամիցի զանձն իւր կեցուցանել, կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ զանձն իւր վասն իմ՝ կեցուսցէ զնա։
²⁵Զինչ օգուտ է մարդոյ՝ եթէ զաշխարհ շահեսցի, եւ զանձն իւր կորուսցէ կամ տուժեսցի։
²⁶Զի որ ամօթ համարեսցի զիս, եւ զբանս իմ, զնա՝ եւ որդի մարդոյ յամօթ արասցէ՝ յորժամ գայցէ փառօք իւրովք՝ եւ հօր, եւ հրեշտակաց սրբոց։
²⁷Բայց արդարեւ՝ ասեմ ձեզ, եթէ են ոմանք ի դոցանէ որ այդր կան, որք մի ճաշակեսցեն զմահ, մինչեւ տեսցեն զարքայութիւն Աստուծոյ։

²⁸Եւ եղեւ յետ այսց բանից՝ իբրեւ աւուրք ութ, առեալ զՊետրոս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս, ել ի լեառն կալ յաղօթս։
²⁹Եւ ի կալն նմա յաղօթս՝ եղեւ տեսիլ երեսաց նորա այլակերպ. եւ փոխեցաւ հանդերձ նորա՝ եւ եղեւ սպիտակ փայլուն։
³⁰Եւ ահա՝ արք երկու խօսէին ընդ նմա. որ էին Մովսէս եւ Եղիա,
³¹Երեւեալ փառօք. եւ ասէին զելիցն նորա՝ զոր կատարելոց էր յերուսաղէմ։
³²Իսկ Պետրոս եւ որ ընդ նմայն էին՝ ծանրացեալք ի քնոյ, զարթեան, տեսին զփառսն նորա, եւ զերկուս արսն որ կային առ նմա։
³³Եւ եղեւ ի մեկնելն նոցա ի նմանէ, ասէ Պետրոս ցՅիսուս. վարդապետ՝ բարւոք է մեզ աստ լինել, եւ արասցուք երիս տաղաւարս, մի՝ քեզ եւ մի՝ Մովսիսի, եւ մի՝ Եղիայի։ Եւ ոչ գիտէր զինչ խօսէր։

³⁴Եւ իբրեւ զայս ասաց. եկն ամպ եւ հովանի եղեւ ի վերայ նոցա. եւ երկեան ի մտանելն նոցա ընդ ամպովն։
³⁵Ձայն եղեւ յամպոյն եւ ասէ. դա է որդի իմ ընտրեալ. դմա լուարուք։
³⁶Եւ ընդ լինել բարբառոյն՝ գտաւ Յիսուս միայն։ եւ ինքեանք լռեցին. եւ ոչ ումեք պատմեցին յաւուրսն յայնոսիկ, եւ ոչինչ յորոց տեսինն։
³⁷Եւ եղեւ ի վաղիւն՝ մինչ իջանէին նոքա ի լեռնէ անտի, ընդ առաջ եղեւ նմա ժողովուրդ բազում։
³⁸Եւ ահա՝ այր մի ի ժողովրդենէ անտի, աղաղակեաց եւ ասէ. Վարդապետ՝ աղաչեմ զքեզ հայեաց յորդի իմ. զի միամօր է ինձ։

³⁹Եւ ահա՝ այս հարկանի ի նմա, եւ յանկարծ գոչէ, եւ զարկուցանէ զնա՝ եւ թաւալեցուցանէ զնա եւ փրփրեցուցանէ, եւ հազիւ մեկնի ի նմանէ, խորտակեալ զնա.
⁴⁰Եւ աղաչեցի զաշակերտսն քո զի հանցեն զնա, եւ ոչ կարացին։
⁴¹Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ. ով ազգ անհաւատ եւ թիւր, մինչեւ յերբ իցեմ ընդ ձեզ, եւ անսայցեմ ձեզ. մատո այսր զորդին քո։
⁴²Եւ մինչ դեռ մատչէր, զարկոյց զնա դեւն, եւ շարժլեաց։
⁴³Սաստեաց Յիսուս այսոյն պղծոյ, եւ բժշկեաց զմանուկն. եւ ետ զնա ցհայր իւր.

⁴⁴Եւ զարմանային ամենեքեան ի վերայ մեծամեծացն Աստուծոյ։ Եւ ի զարմանալն ամենեցուն ի վերայ ամենայնի զոր առնէր, ասէ ցաշակերտսն իւր. դիք դուք ի լսելիս ձեր զբանս զայսոսիկ. զի որդի մարդոյ մատնելոց է ի ձեռս մարդկան։
⁴⁵Եւ նոքա ոչ գիտէին զբանն, եւ էր ծածկեալ ի նոցանէ զի մի գիտասցեն. եւ երկնչէին հարցանել ցնա վասն բանին այնորիկ։
⁴⁶Եմուտ խորհուրդ ի նոսա, թէ ո արդեւք մեծ իցէ ի նոցանէ։
⁴⁷Յիսուս իբրեւ ծանեաւ զխորհուրդս սրտից նոցա, առ մանուկ մի կացոյց ի մէջ նոցա առ իւր,

⁴⁸Եւ ասէ ցնոսա. որ ոք ընկալցի զմանուկս զայս յանուն իմ՝ զիս ընդունի, եւ որ զիս ընդունիցի՝ ընդունի զառաքիչն իմ. զի որ փոքրիկն է յամենեսին ի ձեզ՝ նա եղիցի մեծ։
⁴⁹Պատասխանի ետ Յովհաննէս՝ եւ ասէ. վարդապետ, տեսաք զոմն զի յանուն քո դեւս հանէր՝ եւ արգելաք զնա, զի ոչ շրջի ընդ մեզ։
⁵⁰Ասէ ցնոսա Յիսուս. մի արգելուք զնա. զի որ ոչն է ձեր թշնամի՝ ի ձեր կողմն է,
⁵¹Եւ եղեւ ի կատարել աւուրց վերանալոյ նորա, եւ ինքն զերեսս հաստատեաց երթալ յԵրուսաղէմ։
⁵²Եւ առաքեաց հրեշտակս առաջի երեսաց իւրոց. եւ իբրեւ չոգան. մտին ի գեղ մի Սամարացւոց՝ պատրաստել ինչ նմա։
⁵³Եւ ոչ ընկալան զնա զի դէմ եդեալ էր նորա երթալ յԵրուսաղէմ։

⁵⁴Իբրեւ տեսին աշակերտքն՝ Յակովբոս եւ Յովհաննէս, ասեն. տէր՝ կամիս զի ասասցուք, եւ իջցէ հուր յերկնից՝ եւ սատակեսցէ զնոսա։
⁵⁵Դարձաւ՝ սաստեաց ի նոսա՝ եւ ասէ. ոչ գիտէք որոյ հոգւոյ էք դուք։
⁵⁶Զի որդի մարդոյ՝ ոչ եկն զոգիս մարդկան կորուսանել այլ կեցուցանել. եւ գնացին յայլ գեղ։
⁵⁷Եւ մինչ դեռ երթային նոքա ի ճանապարհի, ասէ ոմն ցնա. եկից զկնի քո՝ յոր վայր եւ երթայցես։
⁵⁸Ասէ ցնա Յիսուս. աղուեսուց՝ որջք գոն, եւ թռչնոց երկնից՝ դադարք, եւ որդւոյ մարդոյ ոչ գոյ՝ ուր դիցէ զգլուխ։
⁵⁹Ասէ ցմեւս եւս. եկ զկնի իմ, եւ նա՝ ասէ. տէր հրաման տուր ինձ երթալ նախ թաղել զհայր իմ։

⁶⁰Ասէ ցնա Յիսուս. թող զմեռեալսն թաղել զմեռեալսն իւրեանց, եւ դու երթ՝ պատմեա զարքայութիւն Աստուծոյ։
⁶¹Ասէ եւ այլ ոմն. եկից զկնի քո տէր. բայց նախ հրաման տուր ինձ՝ հրաժարել ի տանէ իմմէ։
⁶²Ասէ ցնա Յիսուս. ոչ ոք արկանէ ձեռն զմաճով եւ հայիցի յետս, եթէ յաջողեալ իցէ արքայութեան Աստուծոյ։

¹Յետ այսորիկ երեւեցոյց տէր եւ այլ եւս եւթանասուն եւ երկուս. եւ առաքեաց զնոսա երկուս երկուս առաջի իւր. յամենայն քաղաքս եւ ի տեղիս՝ ուր ինք երթալոց էր։
²Եւ ասէ ցնոսա. հունձք բազում են՝ եւ մշակք սակաւ. արդ՝ աղաչեցէք զտէր հնձոց, զի հանցէ մշակս ի հունձս իւր։
³Երթայք, ահա՝ առաքեմ զձեզ իբրեւ զգառինս ի մէջ գայլոց։
⁴Մի բառնայք քսակ, մի մախաղ, մի կօշիկս. եւ ի ճանապարհի ումեք ողջոյն մի տայցէք։
⁵Յոր տուն մտանիցէք, նախ ասասջիք թէ ողջոյն տանս այսմիկ.
⁶Եթէ իցէ անդ որդի ողջունի՝ հանգիցէ ի վերայ նորա ողջոյնն ձեր. ապա թէ ոչ՝ ի ձեզ դարձցի։

⁷Եւ ի նմին տան ագանիջիք. ուտիջիք եւ ըմպիջիք ի նոցանէ. զի արժանի է մշակն վարձու իւրոյ. մի փոխիցիք տանէ ի տուն.
⁸Յոր քաղաք մտանիցէք՝ եւ ընդունիցին զձեզ. ուտիջիք զինչ առաջի դնիցեն ձեր.
⁹Եւ բժշկեսջիք որ ի նմա հիւանդք իցեն. եւ ասասջիք նոցա, մերձեալ է ի վերայ ձեր արքայութիւն Աստուծոյ։
¹⁰Իսկ յոր քաղաք մտանիցէք, եւ ոչ ընդունիցին զձեզ. իբրեւ ելանիցէք ի հրապարակս նորա՝ ասասջիք։
¹¹Եւ զփոշիս որ կռուեալ է ի քաղաքէ ձերմէ յոտս մեր՝ թօթափեսցուք ի ձեզ. բայց զայս գիտասջիք՝ զի մերձեալ է արքայութիւն Աստուծոյ։
¹²Ասեմ ձեզ. զի Սոդոմայեցւոց ընդարձակագոյն լիցի յաւուրն յայնմիկ՝ քան քաղաքին այնմիկ։

¹³Վայ քեզ Քորազին. վայ քեզ Բեթսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն՝ որ եղեն ի ձեզ, վաղու եւս արդեւք ի խորդ եւ ի մոխիր նստեալ եւ ապաշխարեալ էր։
¹⁴Բայց Տիւրոսի եւ Սիդովնի ընդարձակագոյն լիցի յաւուրն դատաստանի՝ քան ձեզ։
¹⁵Եւ դու Կափառնաում, որ մինչեւ յերկինս բարձրացեալ ես. մինչեւ ի դժոխս իջցես։
¹⁶Որ ձեզ լսէ, ինձ լսէ. եւ որ զձեզ անարգէ, զիս անարգէ. եւ որ զիս անարգէ, զառաքիչն իմ անարգէ. եւ որ ինձ լսէ, լսէ այնմիկ որ զիսն առաքեաց։
¹⁷Դարձան եւթանասուն եւ երկուքն խնդութեամբ եւ ասեն, տէր՝ եւ դեւք հնազանդին մեզ յանուն քո.
¹⁸Եւ ասէ ցնոսա. տեսանէի զսատանայ անկեալ յերկնից իբրեւ զփայլակն։

¹⁹Ահա՝ ետու ձեզ իշխանութիւն կոխել զօձս եւ զկարիճս, եւ զամենայն զօրութիւն թշնամւոյն, եւ ձեզ ոչինչ մեղանչիցեն։
²⁰Բայց ընդ այն մի խնդայք՝ թէ այսք հնազանդին ձեզ. այլ խնդացէք՝ զի անուանք ձեր գրեալ են յերկինս։
²¹Ի նմին ժամու՝ ցնծացաւ Յիսուս հոգւովն սրբով եւ ասէ. գոհանամ զքէն հայր տէր երկնից եւ երկրի, զի ծածկեցեր զայս յիմաստնոց եւ ի գիտնոց, եւ յայտնեցեր զայս տղայոց. այո հայր, զի այսպէս հաճոյ եղեւ առաջի քոյ։
²²Ամենայն ինչ տուաւ ինձ ի հօրէ իմմէ. եւ ոչ ոք գիտէ թէ ով է որդի, եթէ ոչ՝ հայր, եւ ո է հայր՝ եթէ ոչ՝ որդի, եւ ում կամիցի որդին յայտնել։
²³Եւ դարձեալ առանձինն առ աշակերտսն՝ ասէ. երանի աչաց՝ որ տեսանիցեն զոր տեսանէքդ։

²⁴Ասեմ ձեզ. զի բազում մարգարէք եւ թագաւորք կամեցան տեսանել զոր դուքդ տեսանէք՝ եւ ոչ տեսին. եւ լսել զոր լսէքդ՝ եւ ոչ լուան։
²⁵Եւ ահա յարեաւ ոմն օրինական՝ փորձէր զնա եւ ասէր. վարդապետ՝ զինչ գործեցից՝ զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից։
²⁶Եւ նա՝ ասէ ցնա. յօրէնս՝ զինչ գրեալ է, որպէս ընթեռնուս։
²⁷Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. սիրեսցես զտէր Աստուած քո յամենայն սրտէ քումմէ, եւ յամենայն անձնէ քումմէ եւ յամենայն զօրութենէ քումմէ, եւ յամենայն մտաց քոց. եւ զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։
²⁸Եւ ասէ ցնա. ուղիղ ետուր զպատասխանիդ. զայդ արա՝ եւ կեցցես։

²⁹Նա՝ իբրեւ կամեցաւ զանձն արդարացուցանել՝ ասէ ցՅիսուս. եւ ով է իմ ընկեր։
³⁰Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ. այր մի՝ իջանէր յԵրուսաղեմէ յԵրիքով, եւ անկաւ ի ձեռս աւազակաց, որք մերկացին զնա, եւ վէրս ի վերայ եդին, թողին կիսամահ եւ գնացին։
³¹Դէպ եղեւ քահանայի միոջ՝ իջանել ընդ նոյն ճանապարհ, եւ տեսեալ զնա՝ զանց արար։
³²Նոյնպէս եւ Ղեւտացի մի՝ եկեալ ընդ նոյն տեղի, ետես եւ զանց արար։
³³Սամարացի ոմն ճանապարհորդեալ, եկն ընդ նոյն առ նովաւ, եւ տեսեալ զնա՝ գթացաւ.
³⁴Եւ մատուցեալ պատեաց զվէրս նորա, արկեալ ի վերայ ձէթ եւ գինի. եւ եդեալ ի վերայ գրաստու իւրոյ՝ ած զնա ի պանդոկի մի, եւ դարմանեաց զնա։

³⁵Եւ ի վաղիւ անդր՝ իբրեւ ելանէր անտի, հանեալ ետ ցպանդոկապետն երկուս դահեկանս՝ եւ ասէ. դարման տար դմա, եւ զոր ինչ ծախեսցես ի դա՝ ի միւսանգամ գալստեան իմում հատուցից քեզ։
³⁶Արդ՝ ո յերեցունց ի նոցանէ թուի քեզ մերձաւոր լինել անկելոյն ի ձեռս աւազակացն։
³⁷Եւ նա ասէ. որ արար զողորմութիւնն ի վերայ նորա, ասէ ցնա Յիսուս. երթ եւ դու՝ արա նոյնպէս։
³⁸Եւ եղեւ ի գալն նոցա, եւ ինքն եմուտ ի գեղ մի, եւ կին ոմն անուն Մարթա՝ ընկալաւ զնա ի տան իւրում։
³⁹Եւ նորա էր քոյր մի, որում անուն էր Մարիամ. որ եւ եկն նստաւ առ ոտսն տեառնն, եւ լսէր զբանս նորա։

⁴⁰Եւ Մարթա զբաղեալ էր ի բազում սպասու. եկն եկաց առ նմա՝ եւ ասէ. տէր՝ ոչինչ փոյթ է քեզ, զի քոյրդ իմ միայն եթող զիս ի սպասու. արդ՝ ասա դմա զի օգնեսցէ ինձ։
⁴¹Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Մարթա Մարթա, դու հոգաս՝ եւ զբաղում իւիք զբաղեալ ես.
⁴²Բայց աստ՝ սակաւ ինչ պիտոյ է. Մարիամ մասն բարի ընտրեաց որ ոչ բարձցի ի սմանէ։

¹Եւ եղեւ ի տեղւոջ ուրեք կալ յաղօթս. եւ իբրեւ դադարեաց. ասէ ցնա ոմն յաշակերտացն իւրոց. Տէր՝ ուսո մեզ յաղօթս կալ, որպէս Յովհաննէս ուսոյց աշակերտացն իւրոց։
²Ասէ ցնա, յորժամ կայցէք յաղօթս, ասասջիք։ Հայր մեր, սուրբ եղիցի անուն քո. եկեսցէ արքայութիւն քո։
³Զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ զօրըստօրէն։
⁴Եւ թող մեզ զմեղս մեր. Զի եւ մեք թողումք ամենայնի՝ որ պարտիցին մեզ։ եւ մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն։
⁵Եւ ասէ ցնոսա. ով է ի ձէնջ՝ որոյ իցէ բարեկամ, եւ երթայցէ առ նա ի մէջ գիշերի, եւ ասիցէ ցնա. բարեկամ՝ տուր ինձ փոխ երիս նկանակս.
⁶Զի բարեկամ իմ եկն առ իս յուղղոյ, եւ ոչինչ ունիմ դնել առաջի նորա։

⁷Եւ նա ի ներքուստ տայցէ պատասխանի եւ ասիցէ. մի աշխատ առներ զիս, զի դուրքդ փակեալ են, եւ մանկունքս ընդ ինեւ կան յանկողնի. ոչ կարեմ յառնել եւ տալ քեզ։
⁸Ասեմ ձեզ, եթէ ոչ յարուցեալ տայցէ նմա վասն բարեկամութեանն, սակայն վասն ժտութեանն յարուցեալ տացէ նմա՝ զինչ եւ պիտոյ իցէ։
⁹Եւ ես՝ ասեմ ձեզ. խնդրեցէք եւ տացի ձեզ, հայցեցէք՝ եւ գտջիք, բախեցէք՝ եւ բացցի ձեզ։
¹⁰Զի ամենայն որ խնդրէ՝ առնու, եւ որ հայցէ՝ գտանէ, եւ որ բախէ՝ բացցի նմա։
¹¹Ցո ոք ի ձէնջ հայր՝ խնդրիցէ որդի իւր ձուկն, միթէ փոխանակ ձկանն օձ տայցէ նմա։
¹²Եւ կամ խնդրիցէ ձու, միթէ կարիճ տայցէ նմա։

¹³Իսկ եթէ դուք որ չարքդ էք՝ գիտէք պարգեւս բարիս տալ որդւոց ձերոց, որչափ եւս առաւել հայր ձեր յերկնից տացէ բարիս այնոցիկ, որ խնդրենն ի նմանէ։
¹⁴Եւ հանէր դեւ մի համր. եւ եղեւ յելանել դիւին՝ խօսեցաւ համրն, եւ զարմացան ամենայն ժողովուրդքն։
¹⁵Եւ ոմանք ի նոցանէ ասեն. բէեղզեբուղաւ իշխանաւն դիւաց հանէ դա զդեւս։
¹⁶Եւ այլք՝ փորձէին եւ նշան յերկնից խնդրէին ի նմանէ։
¹⁷Իսկ նորա գիտացեալ զխորհուրդս նոցա, ասէ ցնոսա. ամենայն թագաւորութիւն բաժանեալ յանձն. աւերի, եւ տուն բաժանեալ յանձն՝ կործանի։

¹⁸Ապա եթէ եւ սատանայ բաժանեցաւ յանձնէ. զիարդ կայցէ թագաւորութիւն նորա. զի ասէք զինէն եթէ բէեղզեբուղաւ իշխանաւն դիւաց հանէ դա զդեւս։
¹⁹Եթէ ես բէեղզեբուղաւ հանեմ զդեւս, որդիքն ձեր՝ իւ հանիցեն. վասն այդորիկ նոքին եղիցին ձեր դատաւորք։
²⁰Իսկ եթէ մատամբ Աստուծոյ հանեմ զդեւս, ապա հասեալ է ի վերայ ձեր արքայութիւն Աստուծոյ։
²¹Յորժամ հզօր, վառեալ՝ պահիցէ զտուն իւր, ի խաղաղութեան են ինչք նորա։
²²Բայց եթէ հզօրագոյն քան զնա ի վերայ եկեալ յաղթեսցէ նմա, զսպառազինութիւնն նորա հանէ յոր յուսացեալ էր, եւ զաւար նորա բաշխեսցէ։
²³Որ ոչ է ընդ իս՝ հակառակ իմ է, եւ որ ոչ ժողովէ ընդ իս, ցրուէ։

²⁴Յորժամ այսն պիղծ ելանիցէ ի մարդոյ, շրջի ընդ անջրդին տեղիս, խնդրէ հանգիստ. եւ իբրեւ ոչ գտանէ, ասէ. դարձայց անդրէն ի տուն իմ ուստի ելին։
²⁵Եւ գայ գտանէ մաքրեալ եւ յարդարեալ։
²⁶Յայնժամ երթայ եւ առնու եւթն այլ այս չար եւս քան զինքն, եւ մտանէ բնակէ անդ. եւ լինի յետինն մարդոյն այնորիկ չար քան զառաջինն։
²⁷Եւ եղեւ մինչդեռ խօսէր զայս. ձայն եբարձ կին մի ի ժողովրդենէ անտի եւ ասէ. երանի է որովայնին՝ որ կրեացն զքեզ, եւ ստեանցն՝ որ դիեցուցին զքեզ։
²⁸Եւ նա ասէ. նա՝ երանի այնոցիկ է որ լսեն զբանն Աստուծոյ, եւ առնիցեն։

²⁹Եւ ի դիզանել ի վերայ նորա ժողովրդոցն՝ սկսաւ ասել. ազգս այս ազգ չար է. նշան խնդրէ, եւ նշան յերկնից՝ ոչ տացի սմա՝ բայց նշանն Յովնանու։
³⁰Զի որպէս եղեւ Յովնան նշան Նինուէացւոց, նոյնպէս եղիցի եւ որդի մարդոյ ազգիս այսմիկ։
³¹Դշխոյն հարաւոյ յարիցէ ի դատաստանի ընդ արս ազգիս այսորիկ, եւ դատապարտեսցէ զսա. զի եկն ի ծագաց երկրի լսել զիմաստութիւնն Սաղովմոնի։ Եւ ահա՝ առաւել քան զՍաղովմոն է աստ։
³²Արք Նինուէացիք յարիցեն ի դատաստանի ընդ ազգիս ընդ այսմիկ, եւ դատապարտեսցեն զսա, զի ապաշխարեցին ի քարոզութեանն Յովնանու։ եւ ահա՝ առաւել քան զՅովնան է աստ։

³³Ոչ ուրուք լուցեալ ճրագ՝ դնէ ի թաքստեան, այլ ի վերայ աշտանակի, զի որ մտանեն՝ լոյս տեսանիցեն։
³⁴Ճրագ մարմնոյ ակն է. յորժամ ակնն առատ է, ամենայն մարմինն լուսաւոր եղիցի, եւ երբ ակն չար է, եւ մարմինն խաւարին եղիցի։
³⁵Արդ՝ զգոյշ լեր, գուցէ լոյսդ որ ի քեզ է՝ խաւար իցէ։
³⁶Եթէ մարմինդ քո ամենայն լուսաւոր է, եւ չգուցէ մասն ինչ խաւարին, եղիցի լուսաւոր ամենայն. որպէս յորժամ ճրագն նշուլիւք լուսաւորիցէ զքեզ։
³⁷Եւ մինչ դեռ խօսէր զայս, աղաչէր զնա ոմն Փարիսեցի՝ զի ճաշ կերիցէ առ նմա, եւ նա մտեալ բազմեցաւ։
³⁸Իբրեւ ետես Փարիսեցին՝ զարմացաւ զի նախ ոչ մկրտեցաւ յառաջ քան զճաշ։

³⁹Ասէ ցնա տէր. այժմ դուք Փարիսեցիք զարտաքին զբաժակին եւ զպնակին սրբէք. եւ ներքինն ձեր լի է յափշտակութեամբ եւ չարութեամբ։
⁴⁰Անմիտք՝ ոչ ապաքէն որ զարտաքինն արար, եւ զներքինն նոյն արար։
⁴¹Բայց աղէ՝ զարժանն իսկ. տուք ողորմութիւն, եւ ահա ամենայն սուրբ է ձեր.
⁴²Այլ վայ ձեզ Փարիսեցւոց. զի տասանորդէք զԱնանուխ եւ զՓեգանա, եւ զամենայն բանջար, եւ անցանէք զիրաւամբք եւ զսիրովն Աստուծոյ։ Զայս՝ արժան էր առնել եւ զայնու՝ ոչ անցանել։
⁴³Վայ ձեզ Փարիսեցւոց. զի սիրէք զբարձրագահս ի ժողովուրդս, եւ զնախողջոյնս ի հրապարակս։
⁴⁴Վայ ձեզ, զի էք դուք իբրեւ զգերեզմանս անյայտս։, եւ մարդիկ գնան ի վերայ՝ եւ ոչ գիտեն։

⁴⁵Պատասխանի ետ ոմն յօրինականացն՝ եւ ասէ ցնա. վարդապետ՝ զայդ բանս ասելով, եւ զմեզ թշնամանես։
⁴⁶Եւ նա՝ ասէ. եւ ձեզ վայ օրինականացդ. զի բառնայք մարդկան բեռինս դժուարակիրս, եւ դուք մատամբ միով ի բեռինսն ոչ մերձենայք։
⁴⁷Վայ ձեզ զի շինէք զշիրիմս մարգարէիցն. եւ հարքն ձեր սպանին զնոսա։
⁴⁸Ապա ուրեմն վկայէք, եթէ կամակիցք էք գործոց հարցն ձերոց. զի նոքա կոտորեցին զնոսա, եւ դուք զգերեզմանս նոցա շինէք։
⁴⁹Վասն այսորիկ իմաստութիւնն Աստուծոյ ասաց. առաքեցից ի նոսա մարգարէս եւ առաքեալս, եւ ի նոցանէ սպանանիցեն եւ հալածիցեն։

⁵⁰Զի խնդրեսցի արիւն ամենայն մարգարէից՝ հեղեալ ի սկզբանէ աշխարհի՝ յազգէ յայսմանէ։
⁵¹Յարենէն Աբելի մինչեւ յարիւնն Զաքարիայ կորուսելոյ ընդ սեղանն եւ ընդ տաճարն. այո ասեմ ձեզ, խնդրեսցի յազգէ յայդմանէ։
⁵²Վայ ձեզ օրինականացդ. զի թագուցանէք զփականս գիտութեանն. դուք՝ ոչ մտանէք, եւ որ մտանելոցն են՝ արգելուք։
⁵³Եւ ի խօսելն զայս ամենայն առ նոսա առաջի ամենայն ժողովրդեանն՝ զամօթի հարկանէին։ Եւ սկսան դպիրքն եւ Փարիսեցիք զչարել եւ գրգռել ընդ նմա վասն բազում իրաց.
⁵⁴Եւ սպասել որսալ ինչ բանս ի բերանոյ նորա, զի չարախօսեսցեն զնմանէ։

¹Որովք ի կուտել բիւրաւորաց ժողովրդեանն՝ մինչեւ կոխել զմիմեանս։
²Զի ոչինչ է ի ծածուկ՝ որ ոչ յայտնեսցի, եւ գաղտնի՝ որ ոչ ծանիցի։
³Վասն զի զոր ինչ ասիցէք ի խաւարի, լսելի լիցի ի լոյս. եւ զոր յունկանէն խօսեցարուք ի շտեմարանս, քարոզեսցի ի վերայ տանեաց։
⁴Բայց ձեզ ասեմ սիրելեաց իմոց. մի զարհուրիցիք յայնցանէ որ սպանանեն զմարմին, եւ յետ այնորիկ աւելի ինչ ոչ ունիցին առնել։
⁵Այլ ցուցից ձեզ յումմէ երկնչիցիք. երկնչիջիք յայնմանէ որ յետ սպանանելոյ ունի իշխանութիւն արկանել ի գեհեն. այո ասեմ ձեզ, յայնմանէ երկնչիջիք։
⁶Ոչ ապաքէն հինգ ձագ՝ երկուց դանգաց վաճառի, եւ մի ի նոցանէ ոչ է մոռացեալ առաջի Աստուծոյ։

⁷Այլ ձեր եւ ամենայն իսկ հեր գլխոյ թուեալ է. մի երկնչիք, զի քան զբազում ձագս լաւ էք դուք։
⁸Ասեմ ձեզ. զի ամենայն որ խոստովանեսցի յիս առաջի մարդկան, եւ որդի մարդոյ խոստովանեսցի զնմանէ առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ։
⁹Եւ որ ուրասցի զիս առաջի մարդկան, ուրացեալ լիցի առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ։
¹⁰Եւ ամենայն որ ասէ բան զորդւոյ մարդոյ, թողցի նմա. բայց որ զհոգին սուրբ հայհոյիցէ, մի թողցի նմա։
¹¹Այլ յորժամ տանիցին զձեզ ի ժողովուրդս, եւ ի պետութիւնս, եւ յիշխանութիւնս, մի հոգայցէք որպէս թէ զինչ պատասխանի տայցէք, կամ զինչ ասիցէք։
¹²Զի հոգին սուրբ ուսուսցէ ձեզ ի նմին ժամու՝ զինչ պարտ իցէ խօսել։

¹³Ասէ ոմն ի ժողովրդենէն ցնա. վարդապետ՝ ասա ցեղբայր իմ՝ բաժանել ընդ իս զժառանգութիւնն։
¹⁴Եւ նա՝ ասէ ցնա. այր դու ո կացոյց զիս դատաւոր կամ բաժանարար ի վերայ ձեր։
¹⁵Եւ ասէ ցնոսա. տեսէք եւ զգոյշ լերուք յամենայն ագահութենէ, զի ոչ եթէ ի մթերից ընչից ուրուք իցեն կեանք նորա։
¹⁶Խօսեցաւ առ նոսա առակ մի՝ եւ ասէ. առն ուրումն մեծատան ետուն անդք տոհմականս։
¹⁷Եւ խորհէր ի միտս իւր՝ եւ ասէր. զի գործեցից՝ զի ոչ գոյ տեղի ուր ժողովեցից զարդիւնս իմ։
¹⁸Եւ ասէ. գիտեմ զինչ արարից. քակեցից զշտեմարանս իմ՝ եւ եւս մեծամեծս շինեցից. եւ անդր ժողովեցից զցորեան եւ զամենայն բարութիւնս իմ.

¹⁹Եւ ասացից ցանձն իմ. անձն՝ ունիս բազում բարութիւնս համբարեալ ամաց բազմաց. հանգիր՝ կեր արբ՝ եւ ուրախ լեր։
²⁰Ասէ ցնա Աստուած. անմիտ յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն՝ ում լինիցի։
²¹Նոյնպէս եւ որ գանձէ անձին, եւ ոչ յԱստուծոյ մեծանայցէ։
²²Ասէ ցաշակետսն իւր. վասն այդորիկ ասեմ ձեզ. մի հոգայք ընդ ոգւոյ թէ զինչ ուտիցէք, եւ մի ընդ մարմնոյ՝ թէ զինչ զգենուցուք.
²³Զի ոգի առաւել է քան զկերակուր, եւ մարմին քան զհանդերձ։

²⁴Հայեցարուք ընդ ագռաւս, զի ոչ սերմանեն եւ ոչ հնձեն, որոց ոչ գոն շտեմարանք եւ ոչ համբարանոցք, եւ Աստուած կերակրէ զնոսա. որչափ եւս առաւել զձեզ որ լաւ էք քան զթռչունս։
²⁵Ով ի ձէնջ առ հոգալ կարիցէ յաւելուլ ի հասակ իւր կանգուն մի։
²⁶Իսկ արդ եթէ ի փոքուն չէք բաւական վասն այլոցն զի հոգայցէք։
²⁷Հայեցարուք ընդ շուշանն՝ որպէս աճէ, ոչ ջանայ եւ ոչ նիւթէ. ասեմ ձեզ, եւ ոչ սողովմոն յամենայն ի փառսն իւր զգեցաւ իբրեւ զմի ի նոցանէ։
²⁸Իսկ եթէ զխոտսն որ այսօր ի բացի է եւ վաղիւ ի հնոց արկանելի, Աստուած այնպէս զգեցուցանէ. որչափ եւս առաւել զձեզ թերահաւատք։
²⁹Եւ դուք մի խնդրէք զինչ ուտիցէք կամ զինչ ըմպիցէք, եւ մի զբաղնուք։

³⁰Զի զայն ամենայն հեթանոսք աշխարհի խնդրեն։ Այլ ձեր հայր՝ գիտէ զի պիտոյ է այն ամենայն։
³¹Բայց խնդրեցէք զարքայութիւն Աստուծոյ. եւ այն յաւելցի ձեզ։
³²Մի երկնչիր հօտ փոքրիկ. զի հաճեցաւ հայր ձեր տալ ձեզ զարքայութիւնն։
³³Վաճառեցէք զինչս ձեր, եւ տուք ողորմութիւն. եւ արարէք ձեզ քսակս առանց հնանալոյ, գանձ անպակաս յերկինս. ուր ոչ գող մերձենայ, եւ ոչ ցեց ապականէ։
³⁴Զի ուր գանձն ձեր է, անդ եւ սիրտք ձեր եղիցին։
³⁵Եղիցին գօտիք ձեր պնդեալ ընդ մէջս, եւ ճրագունք լուցեալք։

³⁶Եւ դուք նմանօղք մարդկան՝ որ ակն ունիցին տեառն իւրեանց՝ թէ երբ դառնայցէ ի հարսանեաց։ Զի յորժամ գայցէ եւ բախիցէ, վաղվաղակի բանայցեն նմա։
³⁷Երանի իցէ ծառայիցն այնոցիկ, զորս եկեալ տէրն գտցէ արթունս։ ամէն ասեմ ձեզ՝ զի գօտի ընդ մէջ ածցէ, եւ բազմեցուսցէ զնոսա, եւ անցեալ պաշտիցէ զնոսա։
³⁸Եւ եթէ յերկրորդ կամ յերրորդ պահու եկեսցէ՝ եւ գտցէ այնպէս, երանելի են ծառայքն այնոքիկ։
³⁹Բայց զայն գիտասջիք, եթէ գիտէր տանուտէրն յորում ժամու գող գայ, չտայր թոյլ ական հատանել ի տան իւրում։
⁴⁰Եւ դուք՝ եղերուք պատրաստք, զի յորում ժամու ոչ կարծիցէք, գայ որդի մարդոյ։

⁴¹Ասէ Պետրոս. տէր առ մեզ ասացեր զառակդ զայդ՝ թէ առ ամենեսեան։
⁴²Եւ ասէ տէր. ով իցէ հաւատարիմ տնտես եւ իմաստուն, զոր կացոյց տէր իւր ի վերայ գերդաստանի իւրոյ տալ ի ժամու զկերակուրս։
⁴³Երանի իցէ ծառային այնմիկ՝ զոր եկեալ տէր իւր գտանիցէ արարեալ այնպէս։
⁴⁴Արդարեւ ասեմ ձեզ, զի ի վերայ ամենայն ընչից իւրոց կացուսցէ զնա։
⁴⁵Ապա թէ ասիցէ ծառայն այն ի սրտի իւրում. յամէ տէր իմ ի գալ. եւ սկսանիցի հարկանել զծառայսն եւ զաղախնայսն, ուտել եւ ըմպել եւ արբենալ.
⁴⁶Եկեսցէ տէր ծառային այնորիկ՝ յաւուր յորում ակն ոչ ունիցի, եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ. ընդ մէջ կտրեսցէ զնա, եւ զմասն նորա ընդ անհաւատս դիցէ։

⁴⁷Եւ ծառայ որ գիտիցէ զկամս տեառն իւրոյ՝ եւ ոչ պատրաստեսցի ըստ կամաց նորա, արբցէ գան բազում։
⁴⁸Եւ որ ոչն գիտիցէ՝ եւ արժանի գանի ինչ գործիցէ, արբցէ գան սակաւ։ Ամենայն որում շատ տուաւ, շատ խնդրեսցէ ի նմանէ. եւ որում բազում աւանդեցաւ, առաւել եւս պահանջեսցեն ի նմանէ։
⁴⁹Հուր եկի արկանել յերկիր, եւ զինչ. կամիմ թէ արդէն իսկ բորբոքէր։
⁵⁰Եւ մկրտութիւն մի ունիմ մկրտել. եւ զիարդ, փութամ մինչեւ կատարեսցի։
⁵¹Համարիք եթէ խաղաղութիւն եկի տալ յերկիր. ոչ ասեմ ձեզ, այլ բաժինս։
⁵²Զի եղիցին յայսմ հետէ հինգ ի տան միում բաժանեալք, երեքն յերկուց, եւ երկուքն յերից։

⁵³Բաժանեսցի հայր յորդւոյ, եւ որդի ի հօրէ. մայր ի դստերէ, եւ դուստր ի մօրէ. սկեսուր ի հարսնէ, եւ հարսն ի սկեսրէ իւրմէ։
⁵⁴Ասաց եւ ցժողովուրդսն. յորժամ տեսանիցէք ամպ ծագեալ յարեւմտից, իսկոյն ասէք՝ թէ անձրեւ գայ, եւ լինի այնպէս։
⁵⁵Եւ յորժամ հարաւ շնչեալ, ասէք թէ խորշակ լինի, եւ լինի այնպէս։
⁵⁶Կեղծաւորք՝ զերեսս երկնի եւ երկրի գիտէք փորձել, իսկ զժամանակս զայս զիարդ ոչ փորձէք։
⁵⁷Ընդէր եւ յանձանց իսկ ոչ ընտրեցէք զարժանն։

⁵⁸Յորժամ երթայցես ընդ ոսոխի քում առ իշխան, ի ճանապարհի տուր զհաշիւն զերծանել ի նմանէ. զի գուցէ քարշիցէ զքեզ առ դատաւորն, եւ դատաւորն մատնիցէ դահճի, եւ դահիճն արկանիցէ ի բանտ։
⁵⁹Ասեմ քեզ, ոչ ելանիցես անտի՝ մինչեւ հատուցանիցես զյետին բնիոնն։

¹Եկին ոմանք ի նմին ժամանակի, եւ պատմեցին նմա վասն Գալիլեացւոցն, որոց զարիւնն Պեղատոս խառնեաց ընդ զոհսն նոցա։
²Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. համարիք եթէ այն Գալիլեացիք եղեն մեղաւորք քան զամենայն Գալիլեացիս, զի այնպիսի անցս կրեցին։
³Ոչ ասեմ ձեզ, այլ եթէ ոչ ապաշխարիցէք՝ ամենեքին նոյնպէս կորնչիջիք։
⁴Կամ նոքա ութուտասանքն, յորոց վերայ աշտարակն անկաւ ի Սիլովամ, եւ սպան զնոսա. համարիք թէ նոքա պարտապանք եղեն քան զամենայն մարդիկ որ բնակեալ են յԵրուսաղէմ։
⁵Ոչ ասեմ ձեզ, այլ թէ ոչ ապաշխարիցէք՝ ամենեքեան նոյնպէս կորնչիջիք։

⁶Ասաց եւ զառակս զայս։ թզենի մի էր ուրումն տնկեալ յայգւոջ իւրում. եւ եկն խնդրել պտուղ ի նմանէ՝ եւ ոչ եգիտ։
⁷Ասէ ցայգեգործն. ահա՝ երեք ամք են՝ յորմէ հետէ գամ խնդրել պտուղ ի թզենւոջդ՝ եւ ոչ գտանեմ. արդ կտրեա զդա, ընդէր եւ զերկիրդ խափանէ։
⁸Նա՝ պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. տէր, թող զդա՝ այս ամ եւս, մինչեւ շուրջ զդովաւ բրեցից՝ եւ արկից աղբ.
⁹Թերեւս արասցէ պտուղ. ապա թէ ոչ յամէ եւս հատցես զդա։
¹⁰Եւ ուսուցանէր ի միում ժողովրդանոցացն ի շաբաթս։
¹¹Եւ ահա կին մի՝ զոր ունէր այս հիւանդութեան ամս ութուտասն. եւ էր կարկամեալ, եւ ոչ կարէր ամենեւին ի վեր հայել։

¹²Եւ տեսեալ զնա Յիսուսի, կոչեաց առ ինքն՝ եւ ասէ ցնա. կին դու արձակեալ ես ի հիւանդութենէ քումմէ։
¹³Եւ եդ ի վերայ նորա ձեռն. եւ առժամայն ուղղեցաւ, եւ փառաւոր առնէր զԱստուած։
¹⁴Պատասխանի ետ ժողովրդապետն՝ ցասուցեալ թէ ընդէր ի շաբաթու բժշկեաց Յիսուս, եւ ասէ ցժողովուրդն. վեց օր է յորս արժան է գործել, յայնս եկայք բժշկեցարուք, եւ մի յաւուր շաբաթու։
¹⁵Պատասխանի ետ նմա տէր՝ եւ ասէ. կեղծաւորք, իւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ ի շաբաթու ոչ արձակէ զեզն իւր կամ զէշ ի մսրոյ, եւ տանի տայ ջուր։
¹⁶Իսկ այս՝ դուստր Աբրահամու էր՝ զոր կապեաց սատանայ՝ ահաւասիկ ութուտասն ամ, ոչ արժան էր արձակել ի կապանաց անտի ի շաբաթու։

¹⁷Եւ զայս իբրեւ ասաց, յամօթ լինէին ամենեքին որ հակառակն կային նմա։ եւ ամենայն ժողովուրդն ուրախ լինէր ի վերայ ամենայն փառաւորութեանցն՝ որ գործէին ի նմանէ։
¹⁸Եւ ասէր. ում նման է արքայութիւն Աստուծոյ։, եւ որում նմանութեան նմանեցուցից զնա։
¹⁹Նման է հատոյ մանանխոյ, զոր առեալ մարդոյ արկ ի պարտէզ իւր. աճեաց եւ եղեւ ծառ, եւ թռչունք երկնից բնակեալ էին յոստս նորա։
²⁰Եւ դարձեալ ասէ. ում նմանեցուցից զարքայութիւն Աստուծոյ։
²¹Նման է խմորոյ, զոր առեալ կնոջ թաքոյց յալեր երից գրուաց՝ մինչեւ ամենայն խմորեցաւ։
²²Եւ շրջէր ընդ քաղաքս եւ ընդ գեղս, ուսուցանէր. եւ ճանապարհ արարեալ յԵրուսաղէմ։

²³Ասէ ոմն ցնա. տէր եթէ սակաւք իցեն՝ որ ապրելոց իցեն։ Եւ նա ասէ ցնոսա։
²⁴Ջանացարուք մտանել ընդ դուռն նեղ. ասեմ ձեզ, զի բազումք խնդրեսցեն մտանել՝ եւ ոչ կարասցեն։
²⁵Յորմէ հետէ մտցէ տանուտէրն, եւ փակեսցէ զդուռնն. եւ սկսանիցիք կալ արտաքոյ՝ եւ բախեալ զդուռնն, եւ ասել. տէր, տէր՝ բաց մեզ. եւ պատասխանի տուեալ ասիցէ ձեզ. ոչ գիտեմ զձեզ ուստի էք։
²⁶Յայնժամ սկսանիջիք ասել. կերաք առաջի քոյ եւ արբաք, եւ ի հրապարակս մեր ուսուցեր։
²⁷Եւ ասիցէ. ասեմ ձեզ, ոչ գիտեմ զձեզ ուստի էք. ի բաց կացէք յինէն ամենայն մշակդ անիրաւութեան։

²⁸Անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց, յորժամ տեսանիցէք զԱբրահամ եւ զԻսահակ եւ զՅակովբ՝ եւ զամենայն մարգարէս յարքայութեան Աստուծոյ, եւ զձեզ հանեալ արտաքս։
²⁹Եւ եկեսցեն յարեւելից եւ յարեւմտից, եւ ի հիւսւսոյ եւ ի հարաւոյ, եւ բազմեսցին յարքայութեան Աստուծոյ։
³⁰Եւ ահա յետինք՝ որ եղիցին առաջինք, եւ իցեն առաջինք՝ որ լինիցին յետինք։
³¹Ի նմին աւուր մատեան ոմանք Փարիսեցիք՝ եւ ասեն ցնա. ել եւ գնա աստի, զի Հերովդէս կամի սպանանել զքեզ։
³²Եւ ասէ ցնոսա. երթայք ասացէք աղուեսուն այնմիկ. ահաւասիկ հանեմ դեւս՝ եւ բժշկութիւնս կատարեմ այսօր եւ վաղիւ, եւ յերիր աւուր կատարիմ։

³³Բայց պարտ է այսօր եւ վաղիւ եւ ի միւսում աւուր գնալ. զի ոչ է մարթ մարգարէի կորնչել արտաքոյ քան զԵրուսաղէմ։
³⁴Երուսաղէմ՝ Երուսաղէմ՝ որ կոտորէիր զմարգարէս, եւ քարկոծ առնէիր զառաքեալսն առ քեզ. քանիցս անգամ կամեցայ ժողովել զորդիս քո, որպէս հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
³⁵Ահա թողեալ լիցի ձեզ տունդ ձեր։ Բայց ասեմ ձեզ, եթէ ոչ եւս տեսանիցէք զիս, մինչեւ ասիցէք՝ օրհնեալ եկեալն յանուն Տեառն։

¹Եւ եղեւ ի մտանելն նորա ի տուն ուրումն իշխանացն Փարիսեցւոց ի շաբաթու՝ ուտել հաց. եւ նոքա սպասէին նմա։
²Եւ ահա՝ այր ոմն էր անդ ջրգողեալ առաջի նոր։
³Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցօրինաւորսն եւ ցՓարիսեցիսն. եթէ արժան իցէ ի շաբաթու բժշկել։
⁴Եւ նոքա լուռ եղեն։ Եւ բուռն հարեալ զնմանէ՝ բժշկեաց զնա, եւ արձակեաց։
⁵Եւ ասէ ցնոսա. ոյր ուրուք ի ձէնջ էշ կամ եզն անկանիցի ի ջրհոր, եւ ոչ վաղվաղակի հանիցէ զնա յաւուր շաբաթու։
⁶Եւ ոչ կարացին տալ նմա պատասխանի առ այն։
⁷Ասաց եւ առ կոչնականսն՝ առակ մի, հայեցեալ թէ զիարդ բարձընտիր լինէին, ասէ ցնոսա։

⁸Յորժամ կոչիցէ ոք զքեզ ի հարսանիս՝ կամ ի կոչունս, մի բազմիցիս յառաջին բարձին. գուցէ պատուականագոյն եւս քան զքեզ իցէ կոչեցեալն ի նմանէ.
⁹Եւ եկեալ՝ որ զքեզն եւ զնա կոչեաց. ասիցէ ցքեզ՝ տուր սմա տեղի. եւ ապա սկսանիցիս ամօթով զյետին տեղին ունել։
¹⁰Այլ յորժամ կոչիցիս, երթիջիր՝ բազմիջիր ի յետին տեղւոջ. զի յորժամ գայցէ որ կոչեացն զքեզ, ասիցէ ցքեզ. բարեկամ ի վեր մատիր. յայնժամ եղիցին քեզ փառք առաջի բարձակցացն քոց։
¹¹Զի ամենայն որ բարձրացուցանէ զանձն, խոնարհեսցի. եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն, բարձրասցի։

¹²Ասէ եւ ցկոչնատէրն. յորժամ առնիցես ճաշ կամ ընթրիս, մի կոչեր զբարեկամս քո, եւ մի զեղբարս քո, եւ մի զազգականս քո, եւ մի զդրացիս քո, եւ մի զմեծամեծս. զի մի եւ նոքա փոխարէն կոչեսցեն զքեզ, եւ լինիցի քեզ հատուցումն։
¹³Այլ յորժամ առնիցես ընդունելութիւն, կոչեա զաղքատս, եւ զխեղս, զկաղս եւ զկոյրս։
¹⁴Եւ երանելի լինիցիս. զի ոչ ունին փոխարէն հատուցանելոյ քեզ. եւ հատուսցի քեզ փոխարէն ի յարութեան արդարոց։
¹⁵Իբրեւ լուաւ զայս ոմն ի բազմականացն՝ ասէ ցնա. երանի որ կերիցէ ճաշ յարքայութեան Աստուծոյ։
¹⁶Եւ նա ասէ. այր ոմն գործեաց ընթրիս, եւ հրաւիրեաց զբազումս։

¹⁷Եւ առաքեաց զծառայս իւր ի ժամու ընթրեացն կոչել զհրաւիրեալսն՝ թէ եկայք, զի ահաւասիկ պատրաստ է ամենայն ինչ։
¹⁸Եւ սկսան մի ըստ միոջէ՝ ամենեքեան հրաժարել։ Առաջինն ասէ. ագարակ գնեցի, եւ հարկ է ելանել տեսանել զնա, աղաչեմ զքեզ՝ կալ զիս հրաժարեալ։
¹⁹Եւ մեւսն ասէ. լուծս հինգ եզանց գնեցի, եւ երթամ փորձել զնոսա, աղաչեմ զքեզ՝ կալ զիս հրաժարեալ։
²⁰Եւ մեւսն ասէ. կին ածի, եւ վասն այնորիկ ոչ կարեմ գալ։
²¹Եւ եկեալ ծառայն՝ պատմեաց զայն տեառն իւրում։ Յայնժամ բարկացեալ տանուտէրն, ասէ ցծառայն իւր. ել վաղվաղակի ի հրապարակս եւ ի փողոցս քաղաքիդ, եւ զաղքատս, եւ զխեղս, եւ զկաղս, եւ զկոյրս մոյծ այսր։

²²Եւ ասէ ծառայն տէր՝ եղեւ զոր հրամայեցերն, եւ կայ եւս տեղի։
²³Եւ ասէ տէրն ցծառայն, ել ի ճանապարհս եւ ի ցանգս,եւ արա այսր մտանել, զի լցցի տունս իմ։
²⁴Ասեմ ձեզ, զի ոչ ոք յայնց կոչեցելոց ճաշակեսցէ յընթրեաց իմոց։
²⁵Եւ երթային ընդ նմա ժողովուրդք բազումք դարձաւ՝ եւ ասէ ցնոսա։
²⁶Եթէ ոք գայ առ իս, եւ ոչ ատեայ զհայր իւր եւ զմայր, եւ զկին եւ զորդիս, եւ զեղբարս եւ զքորս, նա՝ եւ զանձն եւս իւր, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել.
²⁷Զի որ ոչ բառնայ զխաչ իւր՝ եւ գայ զկնի իմ, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։
²⁸Ով ոք ի ձէնջ կամիցի շինել աշտարակ, եւ ոչ նախ նստեալ համարիցի զծախսն՝ եւ եթէ ունիցի բաւական ի կատարումն։

²⁹Զի գուցէ իբրեւ արկանիցէ հիմն՝ եւ ոչ կարիցէ կատարել, ամենեքին որ տեսանիցեն՝ սկսանիցին ծաղր առնել զնա։
³⁰Եւ ասել. թէ այս այր սկսաւ շինել՝ եւ ոչ կարաց կատարել։
³¹Կամ որ թագաւոր՝ երթեալ տայցէ պատերազմ ընդ այլում թագաւորի. եւ ոչ նստեալ նախ խորհիցի, եթէ կարող իցէ տասն հազարաւ զդէմ ունել զայնորիկ որ գայցէ ի վերայ նորա քսան հազարաւ։
³²Ապա թէ ոչ՝ մինչդեռ հեռագոյն իցէ, հրեշտակութիւն առաքեալ՝ աղաչեսցէ ի խաղաղութիւն։
³³Արդ այսպէս ամենայն ոք ի ձէնջ, որ ոչ հրաժարեսցէ յամենայն ընչից իւրոց, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։
³⁴Բարւոք է աղ. ապա թէ աղն անհամեսցի, իւ համեմեսցի։

³⁵Ոչ յերկիր՝ եւ ոչ յաղբ է պիտանացու, այլ ընկենուլ զնա արտաքս. որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։

¹Եւ էին մերձ առ նա ամենայն մաքսաւորք եւ մեղաւորք՝ լսել ի նմանէ։
²Տրտնջէին Փարիսեցիքն եւ դպիրք՝ եւ ասէին. ընդէր սա՝ զմեղաւորս ընդունի՝ եւ ուտա̈ ընդ նոսա։
³Ասաց առ նոսա զառակս զայս։
⁴Ով ոք իցէ ի ձէնջ մարդ՝ որոյ իցէ հարեւր ոչխար, եւ կորուսանիցէ մի ի նոցանէ. ոչ թողուցու զիննսուն եւ զինն յանապատի, եւ երթիցէ զհետ կորուսելոյն՝ մինչեւ գտանիցէ զնա։
⁵Եւ իբրեւ գտանէ դնէ զնա ի վերայ ուսոց իւրոց խնդալով,
⁶Եւ երթայ ի տուն. կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս՝ եւ ասէ ցնոսա. ուրախ եղերուք ընդ իս, զի գտի զոչխարս իմ զկորուսեալ։

⁷Ասեմ ձեզ. զի այսպէս է ուրախութիւն յերկինս վասն միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ, քան վասն իննսուն եւ ինն արդարոյ՝ որոց չիցէ պիտոյ ապաշխարութիւն։
⁸Կամ ով իցէ կին, որոյ իցեն դրամք տասն. եւ եթէ կորուսանիցէ դրամ մի, ոչ լուցանէ ճրագ, եւ ածիցէ աւել ի տան, եւ խնդրիցէ ստեպ՝ մինչեւ գտանիցէ։
⁹Իբրեւ գտանէ, կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս՝ եւ ասէ. ուրախ լերուք ընդ իս, զի գտի զդրամն իմ զոր կորուսի։
¹⁰Այնպէս՝ ասեմ ձեզ, ուրախութիւն եղիցի առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ՝ ի վերայ միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ։
¹¹Եւ ասէ. առն միոջ էին երկու որդիք.
¹²Ասէ կրտսերն ի նոցանէ ցհայրն. հայր՝ տուր ինձ բաժին որ անկանի յընչիցդ։ եւ նա՝ բաժանեաց նոցա զկեանսն։

¹³Եւ յետ ոչ բազում աւուրց՝ ժողովեալ զամենայն կրտսերոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր. զի կայր անառաակութեամբ։
¹⁴Եւ իբրեւ սպառեաց զամենայն, եղեւ սով սաստիկ յաշխարհին յայնմիկ, եւ սկսաւ ինքն չքաւորել։
¹⁵Եւ գնացեալ յարեցաւ ի մի ոմն քաղաքացւոց աշխարհին այնորիկ. եւ յղեաց զնա յագարակ իւր՝ արածել խոզս։
¹⁶Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր յեղջերէն զոր խոզքն ուտէին, եւ ոչ ոք տայր նմա։
¹⁷Եւ եկեալ ի միտս իւր՝ ասէ. քանի վարձկանք իցեն ի տան հօր իմոյ հացալիցք, եւ ես աստ՝ սովամահ կորնչիմ։
¹⁸Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ, եւ ասացից ցնա. Հայր՝ մեղայ յերկինս՝ եւ առաջի քոյ,

¹⁹Եւ ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո. արա զիս իբրեւ զմի՝ ի վարձկանաց քոց։
²⁰Եւ յարուցեալ եկն առ հայր իւր։ եւ մինչ դեռ հեռագոյն էր, ետես զնա հայրն՝ եւ գթացաւ. յարեաւ եւ ընթացաւ ընդ առաջ, անկաւ զպարանոցաւն նորա, եւ համբուրեաց զնա։
²¹Եւ ասէ ցնա որդին. Հայր՝ մեղայ յերկինս՝ եւ առաջի քոյ, եւ ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո։
²²Ասէ հայրն ցծառայսն իւր. վաղվաղակի հանէք զպատմուճանն առաջին, եւ ագուցէք նմա, եւ տուք զմատանին ի ձեռն նորա, եւ կօշիկս յոտս նորա.
²³Եւ ածէք զեզն պարարակ, զենէք կերիցուք եւ ուրախ լիցուք.
²⁴Զի այս որդի իմ մեռեալ էր՝ եւ եկեաց, կորուսեալ էր՝ եւ գտաւ. եւ սկսան ուրախ լինել։

²⁵Եւ էր երէց որդի նորա յագարակի. եւ մինչ դեռ գայր՝ մերձ եղեւ ի տունն, լուաւ զձայն երգոց եւ զպարուց.
²⁶Եւ կոչեցեալ առ ինքն զմի ի ծառայիցն՝ հարցանէր թէ զինչ իցէ այն։
²⁷Եւ նա՝ ասէ ցնա. զի եղբայր քո եկեալ է եւ եզեն հայր քո զեզն պարարակ, զի ողջամբ ընկալաւ զնա։
²⁸Բարկացաւ՝ եւ ոչ կամէր մտանել։ Եւ հայրն ելեալ արտաքս՝ աղաչէր զնա։
²⁹Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցհայրն. այս քանի ամք են՝ զի ծառայեմ քեզ, եւ երբէք զպատուիրանաւ քով ոչ անցի. ուլ մի երբէք ոչ ետուր ինձ՝ զի ուրախ եղէց ընդ բարեկամս իմ։
³⁰Յորժամ եկն որդիդ քո այդ, որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ։

³¹Եւ ասէ ցնա. որդեակ, դու հանապազ ընդ իս ես։ եւ ամենայն որ ինչ իմ է՝ քո է.
³²Այլ ուրախ լինել եւ խնդալ պարտ էր, զի եղբայր քո այս մեռեալ էր, եւ եկեաց. կորուսեալ, եւ գտաւ։

¹Եւ ասէ առ աշակերտսն. այր մի էր մեծատուն, որոյ էր՝ տնտես. եւ եղեւ զնմանէ ամբաստանութիւն, որպէս թէ վատնիցէ զինչս նորա։
²Կոչեաց՝ եւ ասէ ցնա. զինչ է այս զոր լսեմս զքէն, տուր զհամար տնտեսութեան քոյ, զի ոչ եւս կարես լինել տնտես։
³Ասէ ընդ միտս իւր տնտեսն. զինչ գործեցից, զի տէր իմ հանէ զտնտեսութիւնս. գործել՝ ոչ կարեմ. մուրանալ՝ ամաչեմ։
⁴Գիտեմ զինչ արարից. զի յորժամ ի բաց լինիցեմ ի տնտեսութենէս, ընկալցին զիս ի տունս իւրեանց։
⁵Եւ կոչեցեալ առ ինքն մի ըստ միոջէ ի պարտապանաց տեառն իւրոյ. ասէ ցառաջինն. քանի ինչ պարտիս տեառն իմում։

⁶Եւ նա ասէ. հարեւր մար ձիթոյ։ Ասէ ցնա. կա զգիր քո, եւ նիստ գրեա վաղվաղակի յիսուն։
⁷Դարձեալ՝ ասէ ցմեւսն. դու քանի ինչ պարտիս։ եւ նա ասէ. հարեւր քոռ ցորենոյ։ եւ ասէ ցնա. կա զգիր քո՝ եւ նիստ գրեա ութսուն։
⁸Եւ գովեաց տէրն զտնտեսն անիրաւութեան, զի իմաստութեամբ արար։ զի որդիք աշխարհիս այսորիկ իմաստագոյնք են քան զորդիս լուսոյ յազգաց իւրեանց։
⁹Եւ ես ձեզ ասեմ. արարէք ձեզ բարեկամս ի մամոնայէ անիրաւութեան. զի յորժամ պակասիցէ այն, ընկալցին զձեզ ի յարկսն յաւիտենականս։
¹⁰Որ ի փոքուն հաւատարիմ է, եւ ի բազմին հաւատարիմ է. եւ որ ի փոքուն՝ անիրաւ, եւ ի բազմին անիրաւ Է։

¹¹Իսկ արդ՝ եթէ յանիրաւ մամոնային չեղէք հաւատարիմք, զճշմարիտն ձեզ ո հաւատասցէ։
¹²Եւ եթէ յօտարին չեղէք հաւատարիմք, զձերն ո տայցէ ձեզ։
¹³Ոչ ոք կարէ երկու տերանց ծառայել. զի եթէ զմին՝ ատիցէ, զմեւսն սիրէ. կամ զմին՝ մեծարիցէ, եւ զմեւսն արհամարհիցէ։ Ոչ կարէք Աստուծոյ ծառայել եւ մամոնայի։
¹⁴Իբրեւ լսէին զայս ամենայն Փարիսեցիքն՝ քանզի արծաթասէրք էին, անկոսնէին զնա։
¹⁵Եւ ասէ ցնոսա. Դուք՝ որ արդարացուցանէք զանձինս առաջի մարդկան, սակայն Աստուած գիտէ զսիրտս ձեր. զի որ առաջի մարդկան բարձր է, պիղծ է առաջի Աստուծոյ։

¹⁶Օրէնքն եւ մարգարէք մինչեւ ցՅովհաննէս. յայնմ հետէ արքայութիւն Աստուծոյ աւետարանի, եւ ամենայն ոք զնա բռնաբարէ։
¹⁷Դիւրին իցէ երկնից եւ երկրի անցանել, քան յօրինացն միոյ նշանախեցի անկանել։
¹⁸Ամենայն որ արձակէ զկին իւր, եւ առնէ այլ՝ շնայ. եւ որ զարձակեալն առնէ շնայ։
¹⁹Այր ոմն էր մեծատուն, եւ ագանէր բեհեզս եւ ծիրանիս, եւ ուրախ լինէր հանապազ առատապէս։
²⁰Եւ աղքատ ոմն անուն Ղազարոս, անկեալ դնէր առ դրան նորա վիրաւորեալ.
²¹Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր ի փշրանացն՝ որ անկանէին ի սեղանոյ մեծատանն։ Այլ եւ շունք եւս գային եւ լիզուին զվէրս նորա։

²²Եւ եղեւ մեռանել աղքատին, եւ տանել հրեշտակացն զնա ի գոգ Աբրահամու։ մեռաւ եւ մեծատունն՝ եւ թաղեցաւ։
²³Եւ ի դժոխսն՝ ամբարձ զաչս իւր մինչ ի տանջանսն էր. ետես զԱբրահամ ի հեռաստանէ, եւ զՂազարոս ի գոգ նորա հագուցեալ։
²⁴Եւ նա՝ աղաղակեաց եւ ասէ. հայր Աբրահամ՝ ողորմեաց ինձ՝, եւ առաքեա զՂազարոս, զի թացցէ զծագ մատին իւրոյ ի ջուր, եւ զովացուսցէ զլեզու իմ, զի պապակիմ ի տապոյ աստի։
²⁵Եւ ասէ ցնա Աբրահամ. որդեակ՝ յիշեա զի ընկալար անդէն զբարիս քո ի կեանսն քում, եւ Ղազարոս նոյնպէս զչարչարանս. արդ՝ սա աստ մխիթարի, եւ դու այդր՝ պապակիս։

²⁶Եւ ի վերայ այսր ամենայնի վիհ մեծ է ընդ մեզ եւ ընդ ձեզ. եթէ կամիցին աստի՝ առ ձեզ անցանել, ոչ կարեն. եւ ոչ այտի ոք՝ առ մեզ անցանել։
²⁷Եւ ասէ. արդ աղաչեմ զքեզ հայր. զի արձակեսցես զդա ի տուն հօր իմոյ.
²⁸Են իմ անդ եղբարք հինգ, որպէս զի տայցէ նոցա վկայութիւն. զի մի եւ նոքա գայցեն յայս տեղի տանջանաց։
²⁹Եւ ասէ Աբրահամ. ունին զՄովսէս եւ զմարգարէսն, նոցա լուիցեն.
³⁰Եւ նա ասէ. ոչ Հայր Աբրահամ, բայց թէ մեռելոց ոք երթիցէ առ նոսա, եւ ապաշխարիցեն։
³¹Եւ ասէ ցնա. եթէ Մովսիսի եւ մարգարէիցն ոչ լսեն, եւ ոչ թէ ի մեռելոց ոք յառնիցէ՝ հաւանեսցին։

¹Ասաց եւ առ աշակերտսն իւր. ոչ է մարթ չգալ գայթագղութեան. բայց վայ այնմիկ է՝ յոյր ձեռն գայցէ։
²Լաւ էր նմա՝ թէ վէմ երկանաքար կախէր զպարանոցէ նորա, եւ անկանէր ի ծով, քան թէ գայթագղեցուցանիցէ զմի ոք ի փոքրկանցս յայսցանէ։
³Զգոյշ կացէք անձանց։ Եթէ մեղիցէ եղբայր քո, սաստեա նմա։ եւ եթէ ապաշխարիցէ, թող նմա։
⁴Եւ Եթէ եւթն անգամ մեղիցէ քեզ, եւ եւթն անգամ դարձցի ի քեզ եւ ասիցէ՝ ապաշխարեմ, թողցես նմա։
⁵Եւ ասեն առաքեալքն ցտէր. յաւել մեզ հաւատս։
⁶Եւ ասէ տէր. եթէ ունիցիք հաւատս քան զհատ մանանխոյ, եւ ասիցէք թթենւոյս այսմիկ. խլեաց եւ անկեաց ի ծովու, եւ հնազանդեսցի ձեզ։

⁷Իսկ ով ոք ի ձէնջ որ ունիցի ծառայ հողագործ կամ հովիւ, որ իբրեւ մտանիցէ յագարակէ՝ ասիցէ ցնա վաղվաղակի, թէ անց բազմեաց։
⁸Այլ ոչ ասիցէ ցնա, թէ պատրաստեա զինչ ընթրելոց իցեմ, եւ գօտի ածեալ պաշտեա զիս՝ մինչեւ կերայց եւ արբից, եւ ապա կերիցես եւ արբցես դու։
⁹Միթէ շնորհ ունիցի ծառային այնմիկ, զի արար զամենայն հրամանսն։
¹⁰Նոյնպէս եւ դուք՝ յորժամ առիցէք զամենայն հրամայեալսն ձեզ, ասասջիք՝ թէ ծառայք անպիտանք եմք, զոր պարտեաքն առնել՝ արարաք։
¹¹Եւ եղեւ մինչեւ երթայր նա յերուսաղեմ, եւ ինքն անցանէր ընդ մէջ Սամարեայ եւ Գալիլեացւոց։
¹²Եւ մինչ դեռ մտանէր ի գեղ ուրեմն, պատահեցան նմա տասն այր բորոտ, որք կացին ի հեռաստանէ։

¹³Բարձին զձայնս՝ եւ ասեն. Յիսուս Վարդապետ՝ ողորմեաց մեզ։
¹⁴Եւ իբրեւ ետես զնոսա, ասէ ցնոսա. երթայք ցուցէք զանձինս քահանայիցն։ Եւ եղեւ իբրեւ գնացին, առժամայն սրբեցան։
¹⁵Մի ոմն ի նոցանէ իբրեւ ետես՝ թէ բժշկեցաւ, դարձաւ անդրէն՝ ի ձայն մեծ փառաւոր առնէր զԱստուած։
¹⁶Անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց առ ոտս նորա՝ եւ գոհանայր զնմանէ. եւ ինքն էր Սամարացի։
¹⁷Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ. ոչ տասն սոքա սրբեցան, իսկ արդ՝ ինունքն ուր են.
¹⁸Զի ոչ գտան դառնալ տալ փառս Աստուծոյ, բայց միայն այլազգիս այս։
¹⁹Եւ ասէ ցնա. արի գնա, զի հաւատք քո կեցուցին զքեզ։

²⁰Իբրեւ հարցաւ ի Փարիսեցւոցն՝ թէ երբ գայցէ արքայութիւնն Աստուծոյ. պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. ոչ գայ արքայութիւն Աստուծոյ խտրանօք.
²¹Եւ չասիցեն թէ ահաւասիկ աստ է՝ կամ անդ, զի ահա արքայութիւն Աստուծոյ ի ներքս ի ձեզ է։
²²Ասաց եւ առ աշակերտսն. եկեսցեն աւուրք ցանկանալոյ ձեզ մի յաւուրցն որդւոյ մարդոյ տեսանել, եւ ոչ տեսանիցէք։
²³Եւ եթէ ասիցեն ձեզ՝ եթէ ահաւասիկ է՝ կամ անդ մի երթայցէք զհետ։
²⁴Զի որպէս փայլակն փայլատակեալ ի ներքոյ երկնից՝ ընդ երկնիւք ծագիցէ, Նոյնպէս եւ որդի մարդոյ յաւուրն իւրում։
²⁵Բայց նախ պարտ է նմա բազումս չարչարել՝ եւ խոտել յազգէս յայսմանէ։
²⁶Եւ որպէս եղեւ յաւուրսն Նոյի, նոյնպէս եղիցի եւ յաւուրս որդւոյ մարդոյ։

²⁷Ուտէին՝ ըմպէին՝ կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն յորում եմուտ Նոյ ի տապանն, եւ եկն ջրհեղեղն՝ եւ կորոյս զամենեսին։
²⁸Նոյնպէս՝ եւ որպէս յաւուրսն Ղովտայ եղեւ, ուտէին ըմպէին, գնէին, վաճառէին, տնկէին, շինէին.
²⁹Եւ յորում աւուր ել Ղովտ ի Սոդովմայ, տեղաց հուր եւ ծծումբ յերկնից՝ եւ կորոյս զամենեսին։
³⁰Ըստ նմին օրինակի եղիցի եւ յաւուրն յորում որդի մարդոյ յայտնելոց է։
³¹Յայնմ աւուր որ կայցէ ի տանիս՝ եւ կարասի իւր ի տան, մի իջցէ առնուլ զայն. եւ որ յանդի իցէ, նոյնպէս մի դարձցի յետս։
³²Յիշեցէք զկինն Ղովտայ։
³³Որ խնդրիցէ զանձն իւր ապրեցուցանել, կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ, ապրեցուսցէ զնա։

³⁴Ասեմ ձեզ. յայնմ գիշերի՝ թէ եղիցի երկու ի մի մահիճս, մին՝ առցի, եւ մեւսն թողցի.
³⁵Եւ Եթէ եղիցին երկու՝ աղալ ի միասին, մին՝ առցի, եւ մեւսն թողցի. եւ եթէ իցեն երկու յանդի, մին՝ առցի եւ մեւսն թողցի։
³⁶Պատասխանի ետուն եւ ասեն ցնա. յո տէր։
³⁷Եւ նա ասէ ցնոսա. ուր մարմին է, անդր եւ արծուիք ժողովեսցին։

¹Ասաց եւ առակ մի նոցա, առ այն՝ թէ պարտ է յամենայն ժամ կալ նոցա յաղօթս՝ եւ մի ձանձրանալ։
²Ասէ դատաւոր մի էր ի քաղաքի ուրեմն, յԱստուծոյ ոչ երկնչէր՝ եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչէր։
³Եւ այրի մի էր ի նմին քաղաքի, գայր առ նա եւ ասէր. դատ արա ինձ յոսոխէ իմմէ։
⁴Եւ ոչ կամէր ի բազում ժամանակս, յետ այնորիկ ասէ ի մտի իւրում, թէ եւ յԱստուծոյ ոչ երկնչիմ, եւ ի մարդկանէ ոչ ամաչեմ.
⁵Գոնէ վասն աշխատ առնելոյ զիս այրւոյն՝ արարից նմա դատ, զի մի ի սպառ եկեալ թախանձիցէ զիս։
⁶Եւ ասէ տէր. լուարուք զինչ դատաւորն անիրաւութեան ասէր։

⁷Իսկ Աստուած՝ ոչ առնիցէ վրէժխնդրութիւն ծառայից իւրոց, որ աղաղակեն առ նա ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ երկայնամիտ միայն լինիցի առ նոսա։
⁸Այո ասեմ ձեզ. զի արասցէ վրէժխնդրութիւն նոցա վաղվաղակի։ Իսկ Որդի մարդոյ եկեալ, գտանիցէ արդեւք հաւատս յերկրի։
⁹Ասաց եւ առ ոմանս պանծացեալս յանձինս թէ արդարք իցեն՝ եւ խոտեցեն զբազումս, զառակս զայս։
¹⁰Արք երկու ելին, ի տաճարն կալ յաղօթս, մին Փարիսեցի՝ եւ մեւսն մաքսաւոր։
¹¹Փարիսեցին կայր մեկուսի, եւ զայս առանձին աղօթս մատուցանէր. Աստուած իմ՝ գոհանամ զքէն. զի ոչ եմ իբրեւ զայլս ի մարդկանէ, զյափշտակօղս՝ եւ զանիրաւս՝ եւ զշունս, կամ իբրեւ զայս մաքսաւոր։

¹²Այլ պահեմ երկիցս ի շաբաթու, եւ տամ տասանորդս յամենայն ստացուածոց իմոց։
¹³Եւ մաքսաւորն կայր մեկուսի, եւ ոչ կամէր՝ եւ ոչ զաչս ընդ երկինս ամբառնալ. այլ կոծէր զկուրծս իւր՝ եւ ասէր. Աստուած՝ քաւեա զիս զմեղաւորս։
¹⁴Ասեմ ձեզ. էջ սա արդարացեալ ի տուն իւր քան զնա։ Զի ամենայն որ բարձրացուցանէ զանձն իւր, խոնարհեսցի. եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն, բարձրասցի։
¹⁵Մատուցանէին առ նա եւ մանկտի՝ զի մերձենայցէ ի նոսա. իբրեւ տեսին աշակերտքն՝ սաստէին նոցա։
¹⁶Իսկ Յիսուս կոչեցեալ զնոսա առ ինքն՝ ասէ. թոյլ տուք մանկտւոյդ գալ առ իս, եւ մի արգելուք զդոսա. զի այդպիսեացդ է արքայութիւն Աստուծոյ։

¹⁷Ամէն ասեմ ձեզ. որ ոչ ընդունիցի զարքայութիւն Աստուծոյ իբրեւ զմանուկ, ոչ մտցէ ի նա։
¹⁸Եւ եհարց զնա ոմն իշխան՝ եւ ասէ. վարդապետ բարի զինչ գործեցից, զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից։
¹⁹Ասէ ցնա Յիսուս. զի ասես զիս բարի. չիք ոք բարի, բայց մի Աստուած, հայր։
²⁰Զպատուիրանս գիտես. մի շնար, մի սպանաներ, մի գողանար, մի սուտ վկայեր, պատուեա զհայր քո եւ զմայր։
²¹Եւ նա՝ ասէ. զայդ ամենայն պահեցի ի մանկութենէ իմմէ։
²²Իբրեւ լուաւ զայն Յիսուս, ասէ ցնա. մեւս եւս պակաս է քեզ. զամենայն ինչ զոր ունիս վաճառեա եւ տուր աղքատաց, եւ ունիցիս գանձ յերկինս. եւ եկ զկնի իմ։
²³Նա՝ իբրեւ լուաւ զայս, տրտմեցաւ. քանզի էր մեծատուն յոյժ։

²⁴Իբրեւ ետես զնա Յիսուս տրտմեալ, ասէ. որպէս դժուարաւ որ ինչս ունիցին՝ մտանիցեն յարքայութիւն Աստուծոյ։
²⁵Դիւրագոյն իցէ մալխոյ ընդ ծակ ասղան անցանել, քան մեծատան յարքայութիւն Աստուծոյ մտանել։
²⁶Եւ որ լուանն՝ ասէին. եւ ո կարիցէ ապրել։
²⁷Եւ նա ասէ. անհնարինք առ ի մարդկանէ, հնարաւորք են յԱստուծոյ։
²⁸Եւ ասէ Պետրոս. ահաւասիկ մեք թողաք զամենայն ինչ զմեր, եւ եկաք զկնի քո։
²⁹Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. ամէն ասեմ ձեզ. եթէ ոչ ոք է՝ որ եթող զտունս, կամ զծնօղս, կամ զեղբարս, կամ զկին, կամ զորդիս՝ վասն արքայութեան Աստուծոյ։

³⁰Եթէ ոչ առնուցու բազմապատիկ ի ժամանակի յայսմիկ. եւ յաշխարհին որ գալոցն է՝ զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեսցէ։
³¹Եւ առեալ զերկոտասանսն առանձինն՝ ասէ ցնոսա. ահաւասիկ ելանեմք յԵրուսաղէմ. Եւ կատարեսցին ամենայն գրեալքն մարգարէիւք վասն որդւոյ մարդոյ։
³²Զի մատնեսցի հեթանոսաց, եւ կատակեսցի.
³³Եւ հարկանիցեն, եւ սպանանիցեն զնա. եւ յերիր աւուր յարիցէ։
³⁴Եւ նոքա՝ ոչ ինչ իմացան յայնցանէ, այլ էր բանն ծածկեալ ի նոցանէ, եւ ոչ գիտէին զասացեալն։
³⁵Եւ եղեւ ի մօտելն նորա յԵրիքով, կոյր ոմն նստէր առ ճանապարհաւն մուրացիկ։

³⁶Իբրեւ լուաւ զանցանել ժողովրդեանն, հարցանէր՝ թէ զինչ իցէ այն։
³⁷Եւ պատմեցին նմա՝ թէ Յիսուս Նազովրեցի անցանէ։
³⁸Աղաղակեաց եւ ասէ. Յիսուս որդի Դաւթի՝ ողորմեաց ինձ։
³⁹Եւ որ առաջին երթային՝ սաստէին նմա զի լռեսցէ. եւ նա եւս առաւել աղաղակէր. որդի Դաւթի ողորմեաց ինձ։
⁴⁰Զտեղի առ Յիսուս, եւ հրամայեաց ածել զնա առ իւր։ Իբրեւ մերձ եղեւ առ նա, եհարց զնա եւ ասէ.
⁴¹Զինչ կամիս դու՝ զի արարից քեզ։ եւ նա ասէ. տէր զի բացցին աչք իմ՝ եւ տեսից։
⁴²Եւ Յիսուս ասէ ցնա. հայեաց հաւատք քո կեցուցին զքեզ։

⁴³Եւ առժամայն ետես, եւ երթայր զհետ նորա՝ եւ փառաւոր առնէր զԱստուած։ եւ ամենայն ժողովրդեանն տեսեալ, տայր օրհնութիւն Աստուծոյ։

¹Եւ մտեալ շրջէր ընդ Երիքով։
²Եւ ահա այր մի անուն կոչեցեալ Զակքէոս. եւ նա էր մաքսապետ. եւ ինքն մեծատուն.
³Եւ խնդրէր տեսանել՝ թէ ով իցէ Յիսուս, եւ ոչ կարէր ի բազմութենէն, զի կարճ էր հասակաւ։
⁴Եւ ընթացեալ յառաջս, ել ի ժանտաթզենին զի տեսանիցէ զնա. քանզի ընդ այն իսկ անցանելոց էր։
⁵Իբրեւ եկն ի տեղին. հայեցաւ ի վեր Յիսուս եւ ասէ ցնա. Զակքէ փութա՝ էջ այտի, զի այսօր ի տան քում արժան է ինձ ագանել։
⁶Փութացաւ եւ էջ՝ եւ ընկալաւ զնա ուրախութեամբ։
⁷Իբրեւ տեսին ամենեքին, տրտնջէին եւ ասէին՝ թէ առ առն մեղաւորի եմուտ լուծանել։

⁸Եկն՝ եկաց Զակքէոս՝ եւ ասէ ցտէր. Տէր ահա զկէս ընչից իմոց տաց աղքատաց. եւ եթէ զոք զրկիցի, հատուցից չորեքկին։
⁹Եւ ասէ ցնա Յիսուս. այսօր եղեւ փրկութիւն տանս այսմիկ. քանզի եւ սա որդի Աբրահամու էր։
¹⁰Զի եկն որդի մարդոյ խնդրել եւ կեցուցանել զկորուսեալն։
¹¹Եւ մինչդեռ նոքա զայն լսէին, յաւել առակ մի՝ եւ ասէ, վասն մերձենալոյ նորա յԵրուսաղէմ, եւ համարելոյ նոցա թէ առժամայն յայտնելոց է արքայութիւն Աստուծոյ։
¹²Ասէ. այր ոմն՝ ազնուական գնաց յաշխարհ հեռի՝ առնուլ իւր թագաւորութիւն. եւ դառնալ։
¹³Եւ կոչեցեալ զծառայս իւր՝ ետ նոցա տասն մնաս, եւ ասէ ցնոսա. յարգեցէք զայդ՝ մինչեւ եկից։

¹⁴Եւ քաղաքացիքն նորա ատէին զնա, առաքեցին հրեշտակս զկնի նորա՝ եւ ասեն, թէ ոչ կամիմք թագաւորել դմա ի վերայ մեր։
¹⁵Եւ եղեւ դառնալ նմա՝ առեալ զթագաւորութիւնն. եւ կոչեալ զծառայսն՝ որոց տուեալ էր զարծաթն, զի գիտասցէ թէ ո զինչ շահեցաւ։
¹⁶Եկն առաջինն եւ ասէ. տէր, մնասն քո՝ տասն մնաս արար։
¹⁷Եւ ասէ ցնա. ազնիւ ծառայ եւ բարի, զի ի փոքուդ հաւատարիմ եղեր, լիջիր իշխանութիւն ունել ի վերայ տասն քաղաքի։
¹⁸Եկն երկրորդն՝ եւ ասէ. տէր մնասն քո՝ արար հինգ մնաս։
¹⁹Ասէ ցնա. եւ դու լիջիր ի վերայ հինգ քաղաքաց։
²⁰Եկն մեւսն եւ ասէ. տէր՝ ահա մնասն քո զոր ունէի, ծրարեալ ի վարշամակի.

²¹Երկնչէի ի քէն, զի այր ստամբակ ես. բառնաս՝ զոր ոչ եդիր, եւ հնձես՝ զոր ոչ սերմանեցեր։
²²Եւ ասէ ցնա. ի բերանոյ քումմէ դատեցայց զքեզ ծառայ անհաւատ. գիտէիր թէ ես այր մի ստամբակ եմ, բառնամ զոր ոչ եդի, եւ հնձեմ՝ ուր ոչ սերմանեցի։
²³Եւ ընդէր ոչ ետուր զարծաթն իմ ի սեղանաւորս, եւ եկեալ ես տոկոսեօք պահանջէի։
²⁴Եւ ասէ ցսպասաւորսն. առէք ի դմանէ զմնասն, եւ տարայք տուք այնմ՝ որ ունիցի զտասն մնասն։
²⁵Եւ ասեն ցնա. տէր՝ ունի տասն մնաս։
²⁶Ասեմ ձեզ, եթէ ամենայնի որ ունիցի՝ տացի. եւ յայնմանէ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունիցին՝ բարձցի ի նմանէ։

²⁷Բայց զթշնամիսն իմ զայնոսիկ. որ ոչն կամէին զիս թագաւորել ի վերայ նոցա, ածէք այսր,եւ սպանէք առաջի իմ։
²⁸Եւ իբրեւ զայս ասաց, գնաց յառաջ՝ ելանել յԵրուսաղէմ։
²⁹Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա մօտ ի լեառնն որ կոչի ձիթենեաց, առաքեաց երկուս յաշակերտացն իւրոց՝ եւ ասէ։
³⁰Երթայք դուք ի գեղն՝ որ հանդէպ մեր կայ. յոր իբրեւ մտանէք՝ գտանիցէք յաւանակ կապեալ, յորում ոք ի մարդկանէ երբէք ոչ նստաւ. լուծէք զնա եւ ածէք։
³¹Եւ եթէ ոք հարցանիցէ զձեզ՝ եթէ ընդէր լուծանէք, այսպէս ասասջիք ցնա, թէ տեառն իւրում պիտոյ է։
³²Իբրեւ չոգան որ առաքեցանն, գտին որպէս ասացն ցնոսա, կայր յաւանակն։

³³Եւ մինչ դեռ լուծանէին զյաւանակն, ասեն տեարքն նորա ցնոսա. զի լուծանէք, զյաւանակդ։
³⁴Եւ նոքա ասեն. տեառն իւրում պիտոյ է։
³⁵Եւ ածին զնա առ Յիսուս։ Եւ արկին զնովաւ զհանդերձս եւ հեծուցին զՅիսուս։
³⁶Եւ մինչ դեռ երթայր, զհանդերձս իւրեանց տարածանէին զճանապարհաւն։
³⁷Եւ իբրեւ այն ինչ՝ մերձ եղեւ ի զառ ի վայր լերինն ձիթենեաց, սկսաւ ամենայն բազմութիւն աշակերտացն ուրախութեամբ օրհնել զԱստուած ի ձայն մեծ՝ վասն ամենայն եղելոց զօրութեանցն զոր տեսին,
³⁸Եւ ասէին. օրհնեալ որ գայ թագաւորդ յանուն տեառն. խաղաղութիւն յերկինս, եւ փառք ի բարձունս։

³⁹Եւ ոմանք ի Փարիսեցւոցն յամբոխէ անտի՝ ասեն ցնա. Վարդապետ՝ սաստեա աշակերտացդ քոց։
⁴⁰Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. ասեմ ձեզ՝ զի եւ թէ դոքա լռեսցեն՝ քարինքդ աղաղակեսցեն։
⁴¹Եւ իբրեւ մերձեցաւ, տեսեալ զքաղաքն ելաց ի վերայ նորա, եւ ասէ.
⁴²Եթէ գիտէիր դու գոնէ յաւուրս յայսմիկ զխաղաղութիւնն քո. բայց այժմ ծածկեցաւ յերեսաց քոց։
⁴³Զի եկեսցեն աւուրք ի վերայ քո, եւ պատեսցեն զքեւ թշնամիք քո պատնէշ. եւ պաշարեսցեն զքեզ, եւ նեղեսցեն զքեզ յամենայն կողմանց.
⁴⁴Եւ յատակեսցեն զքեզ. եւ զորդիս քո ի քեզ. եւ ոչ թողուցուն քար ի վերայ քարի յամենայն ի քեզ. փոխանակ զի ոչ ծանեար զժամանակ այցելութեան քոյ։

⁴⁵Եւ մտեալ ի տաճարն սկսաւ հանել զաղաւնէվաճառսն, եւ զգնօղս. եւ զսեղանս հատավաճառացն ցրուեաց.
⁴⁶Եւ ասէ ցնոսա. գրեալ է՝ եւ եղիցի տուն իմ տուն աղօթից, եւ դուք արարէք զդա՝ այրս աւազակաց։
⁴⁷Եւ ուսուցանէր զնոսա հանապազ ի տաճարին։ Իսկ քահանայապետքն եւ դպիրք՝ եւ գլխաւորք ժողովրդեանն խնդրէին զնա կորուսանել,
⁴⁸Եւ ոչ գտանէին թէ զինչ արասցն. զի ժողովուրդն ամենայն կախեալ կային զնմանէ ի լսել։

¹Եւ եղեւ ի միում աւուրցն յայնցանէ, մինչ դեռ ուսուցանէր զժողովուրդն ի տաճարի անդ՝ եւ աւետարանէր, հասին ի վերայ քահանայապետքն եւ դպիրք ծերովքն հանդերձ,
²Եւ ասեն ցնա. ասա մեզ՝ որով իշխանութեամբ գործես դու զայդ, կամ ով է որ ետ քեզ զայդ իշխանութիւն։
³Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. հարցից եւ ես ձեզ բան մի, եւ ասացէք ինձ։
⁴Մկրտութիւնն Յովհաննու՝ յերկնից էր՝ եթէ ի մարդկանէ։
⁵Եւ նոքա խորհեցան ի միտս իւրեանց՝ եւ ասեն.
⁶Եթէ ասեմք յերկնից, ասէ՝ իսկ ընդէր ոչ հաւատացէք նմա. եւ եթէ ասեմք ի մարդկանէ, ամենայն ժողովուրդն քարկոծ առնեն զմեզ. զի հաստատեալ է ի միտս զՅովհաննէ թէ մարգարէ է։

⁷Եւ պատասխանի ետուն՝ չգիտել թէ ուստի իցէ։
⁸Եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. եւ ոչ ես ասեմ ձեզ, որով իշխանութեամբ առնեմ զայս։
⁹Սկսաւ ասել առ ժողովուրդն՝ զառակս զայս. այր ոմն տնկեաց այգի, եւ ետ զնա մշակաց. եւ ինքն գնաց ճանապարհ ժամանակս բազումս։
¹⁰Եւ ի ժամու առաքեաց առ մշակսն ծառայ, զի ի պտղոյ այգւոյն տացեն նմա։ Եւ մշակքն գան հարին զնա՝ եւ արձակեցին ունայն։
¹¹Եւ յաւել մեւս եւս ծառայ յղել. նոքա՝ եւ զնա եւս գան հարին, անարգեցին եւ առաքեցին ունայն։
¹²Եւ յաւել զերրորդն առաքել. նոքա՝ եւ զնա վիրաւորեցին, եւ հանին արտաքս։
¹³Ասէ տէր այգւոյն. զինչ արարից, առաքեցից զորդի իմ սիրելի, թերեւս ի սմանէ պատկառեսցեն։

¹⁴Իբրեւ տեսին զնա մշակքն, խորհեցան ընդ միմիայնս՝ եւ ասեն. սա է ժառանգն. սպանցուք զսա, զի մեր լինիցի ժառանգութիւնն։
¹⁵Եւ հանին զնա արտաքս քան զայգին՝ եւ սպանին։ Արդ զինչ արասցէ ընդ նոսա տէր այգւոյն։
¹⁶Ոչ ապաքէն գայցէ եւ կորուսանիցէ զմշակսն զայնոսիկ, եւ տայցէ զայգին՝ այլոց։ Իբրեւ լուան՝ ասեն. քաւ՝ մի լիցի։
¹⁷Եւ նա հայեցեալ ընդ նոսա ասէ. իսկ զինչ իցէ այն որ գրեալն է՝ եթէ վէմն զոր անարգեցին շինօղքն, նա եղեւ գլուխ անկեան։
¹⁸Ամենայն՝ որ ընդհարցի ընդ վէմս ընդ այս. խորտակեսցի, եւ յորոյ վերայ անկցի՝ հոսեսցէ զնա։

¹⁹Եւ խնդրէին դպիրքն եւ քահանայապետք արկանել ի նա ձեռս ի նմին ժամու, եւ երկեան ի ժողովրդենէն. զի գիտէին՝ թէ առ նոսա ասաց զառակն զայն։
²⁰Եւ ապա սպասեցին, եւ առաքեցին դաւաճանս կեղծաւորեալս՝ զանձինս առ արդարս ունել. զի ըմբռնեսցեն զնա բանիւք, առ ի մատնել զնա պետութեան եւ իշխանութեան դատաւորին։
²¹Հարցին ցնա՝ եւ ասեն. վարդապետ՝ գիտեմք եթէ ուղիղ խօսիս եւ ուսուցանես, եւ ոչ առնուս ակն. այլ ճշմարտութեամբ զճանապարհն Աստուծոյ ուսուցանես։
²²Արժան է մեզ՝ կայսեր հարկս տալ՝ թէ ոչ։
²³Եւ նայեցեալ ընդ խորամանակութիւն նոցա ասէ ցնոսա.

²⁴Ցուցէք ինձ զդահեկանն։ եւ նոքա ցուցին։ եւ ասէ. զոյր պատկեր եւ զգիր ունի. պատասխանի ետուն՝ եւ ասեն, զկայսեր։
²⁵Եւ նա ասէ ցնոսա. արդ՝ երթայք տուք զկայսերն՝ կայսեր։ եւ զԱստուծոյն՝ Աստուծոյ։
²⁶Եւ ոչ կարացին զնա ըմբռնել բանիւք յառաջի ժողովրդեանն. եւ զարմացեալ ընդ պատասխանին նորա՝ լռեցին։
²⁷Մատուցեալ ոմանք ի Սադուկեցւոցն, որք հակառակէին չլինել յարութեան, հարցին ցնա՝
²⁸Եւ ասեն. վարդապետ՝ Մովսէս գրեաց մեզ. եթէ ուրուք եղբայր մեռանիցի՝ որոյ իցէ կին, եւ նա անորդի իցէ, զի առնուցու եղբայր նորա զկինն, եւ յարուսցէ զաւակ եղբօր իւրում։
²⁹Արդ՝ Եւթն եղբարք էին. եւ առաջնոյն առեալ կին, մեռաւ անորդի։

³⁰Առ զնա եւ երկրորդն, մեռաւ եւ նա անորդի։
³¹Առ զնա եւ երրորդն։ Նոյնպէս եւ իւթանեքին, եւ ոչ թողին որդիս։
³²Մեռաւ եւ կինն։
³³Արդ ի յարութեանն ում ի նոցանէ լինիցի կին. զի իւթանեքին կալան զնա կին։
³⁴Պատասխանի ետ նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ որդիք աշխարհիս այսորիկ կանայս առնեն՝ եւ արանց լինին։
³⁵Իսկ որ արժանի լինիցին այնմ աշխարհի հասանել, եւ յարութեանն որ ի մեռելոց՝ ոչ կանայս առնեն, եւ ոչ արանց լինին։
³⁶Քանզի եւ ոչ մեռանել եւս կարեն, զի հաւասար հրեշտակաց են՝ եւ որդիք Աստուծոյ. Քանզի յարութեան որդիք են։

³⁷Այլ զի յառնեն մեռեալք, եւ Մովսէս գուշակեաց ի մորենւոջն, որպէս ասէ զտեառնէ Աստուծոյ Աբրահամու, եւ զԱստուծոյ Սահակայ, եւ զԱստուծոյ Յակովբայ։
³⁸Եւ Աստուած չէ մեռելոց՝ այլ կենդանեաց. զի ամենեքին նմա կենդանի են։
³⁹Պատասխանի ետուն նմա ոմանք ի դպրացն՝ եւ ասեն. վարդապետ՝ բարւոք ասացեր։
⁴⁰Եւ ոչ եւս ոք իշխէր հարցանել զնա՝ եւ ոչինչ։
⁴¹Ասէ եւ առ նոսա. զիարդ ասեն զՔրիստոսէ՝ թէ որդի է Դաւթի.
⁴²Եւ ինքն Դաւիթ ասէ ի գիրս սաղմոսաց. ասաց տէր ցտէր իմ, նիստ ընդ աջմէ իմմէ,
⁴³Մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց։

⁴⁴Իսկ արդ՝ եթէ Դաւիթ զնա Տէր կոչէ, զիարդ որդի նորա իցէ։
⁴⁵Եւ լու ի լու ամենայն ժողովրդեանն, ասէ ցաշակերտսն։
⁴⁶Զգոյշ լերուք ի դպրացն, որ կամին պատմուճանօք շրջել, եւ սիրեն ողջոյնս ի հրապարակս, եւ զնախաթոռս ի ժողովուրդս, եւ զբարձերէցս յընթրիս,
⁴⁷Որ ուտեն զտունս այրեաց, եւ պատճառանօք յերկարեն զաղօթս. նոքա ընկալցին աւելի դատաստանս։

¹Եւ հայեցեալ՝ ետես զմեծատունսն որ արկանէին զտուրս իւրեանց ի գանձանակն։
²Ետես եւ զկին ոմն այրի աղքատ, որ արկ անդր երկուս լումայս։
³Եւ ասէ. արդարեւ ասեմ ձեզ. զի այրին այն աղքատ՝ աւելի արկ քան զամենեսին։
⁴Ամենեքին նոքա ի մթերից իւրեանց արկին յընծայսն Աստուծոյ. բայց նա ի կարօտութենէ իւրմէ զամենայն զկեանս իւր՝ զոր ունէր արկ։
⁵Եւ յասել ոմանց զտաճարէն, թէ գեղեցիկ վիմօք եւ աշտարակօք զարդարեալ է, ասէ.
⁶Զայդ ամենայն զոր տեսանէք, եկեսցեն աւուրք՝ յորս ոչ թողցի այդր քար ի քարի վերայ, որ ոչ քակտեսցի։
⁷Հարցին ցնա եւ ասեն. վարդապետ երբ լինիցի այդ, եւ զինչ նշան իցէ՝ յորժամ այդ լինելոց իցէ։

⁸Եւ նա ասէ. զգոյշ կացէք. մի խաբիցիք. զի բազումք գայցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն թէ ես եմ. եւ մերձեցաւ ժամանակ. մի երթայցէք զկնի նորա։
⁹Եւ յորժամ լսիցէք պատերազմունս եւ խռովութիւնս՝ մի զարհուրիցիք, զի պարտ է նախ՝ այնմ լինել, այլ ոչ առժամայնն կատարած։
¹⁰Յայնժամ ասէ ցնոսա. յարիցէ ազգ յազգի վերայ, եւ թագաւորութիւն ի թագաւորութեան վերայ։
¹¹Եւ շարժմունք մեծամեծք. եւ ի տեղիս սովք եւ սրածութիւնք. եղիցին արհաւիրք եւ նշանք մեծամեծք յերկնից։
¹²Բայց յառաջ քան զայս ամենայն, մխեսցեն զձեռս իւրեանց ի ձեզ՝ եւ հալածեսցեն. մատնեսցեն ի ժողովուրդս եւ ի բանտս, եւ տանիցին առաջի դատաւորաց եւ թագաւորաց վասն անուան իմոյ.

¹³Եւ լինիցի ձեզ այն ի վկայութիւն։
¹⁴Արդ՝ դիք ի սիրտս ձեր, մի յառաջագոյն կրթել տալոյ պատասխանի։
¹⁵Զի ես տաց ձեզ բերան եւ իմաստութիւն, որում ոչ կարիցեն կալ հակառակ՝ կամ տալ պատասխանի ամենայն հակառակորդքն ձեր։
¹⁶Մատնեսջիք եւ ի ծնողաց, եւ յեղբարց, եւ յազգականաց եւ ի բարեկամաց, եւ սպանանիցեն ի ձէնջ.
¹⁷Եւ եղիջիք ատեցեալք յամենեցունց Վասն անուան իմոյ.
¹⁸Եւ մազ մի ի գլխոյ ձերմէ՝ ոչ կորիցէ.
¹⁹Եւ համբերութեամբ՝ ձերով ստասջիք զոգիս ձեր։
²⁰Այլ յորժամ տեսանիցէք շուրջ պատեալ զօրօք զԵրուսաղէմ, յայնժամ գիտասջիք թէ մերձ է օր նորա։

²¹Յայնժամ որ ի Հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս, եւ որ ի միջի նորա իցեն՝ խուսեսցեն, եւ որ ի գաւառսն իցեն՝ մի մտցեն ի նա։
²²Զի աւուրք վրէժխնդրութեան են այնոքիկ, առ ի կատարելոյ ամենայն գրելոց։
²³Բայց վայ իցէ յղեաց եւ ստնտուաց յաւուրսն յայնոսիկ։ Զի եղիցի տագնապ մեծ ի վերայ երկրի, եւ բարկութիւն ժողովրդեանն այնմիկ։
²⁴Եւ անկցին ի սուր սուսերի, եւ գերեսցին յամենայն հեթանոսաց. եւ Երուսաղէմ եղիցի կոխան յազգաց, մինչեւ կատարեսցին ժամանակք հեթանոսաց։
²⁵Եւ եղիցին նշանք յարեգակն եւ ի լուսին եւ յաստեղս. եւ յերկրի տագնապ հեթանոսաց՝ ի յահեղ բարբառոյ իբրեւ ծովու եւ խռովութեան։

²⁶Յելանելոյ ոգւոց մարդկան յերկիւղէ՝ եւ ի կարծեաց եկելոց ի վերայ տիեզերաց. զի զօրութիւնք երկնից շարժեսցին։
²⁷Եւ յայնժամ տեսցեն զորդի մարդոյ եկեալ՝ ամպովք զօրութեամբ եւ փառօք բազմօք։
²⁸Եւ յորժամ սկսանիցի այս լինել, ամբարձջիք եւ բարձրացուսջիք զգլուխս ձեր. զի մերձ է փրկութիւն ձեր։
²⁹Եւ ասաց առակ մի նոցա. տեսանիցէք զթզենիդ, եւ զամենայն ծառ.
³⁰Յորժամ ցուցանիցեն զպտուղ իւրեանց, տեսանէք՝ եւ ի նոցանէ ճանաչէք եթէ մերձ է ամառն։
³¹Նոյնպէս եւ դուք՝ յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն եղեալ, գիտասջիք թէ մերձ է արքայութիւն Աստուծոյ։
³²Ամէն ասեմ ձեզ. թէ ոչ անցցէ ազգս այս, մինչեւ ամենայն այս լինիցի։

³³Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ ոչ անցանիցեն։
³⁴Զգոյշ լերուք անձանց, գուցէ ծանրանայցեն սիրտք ձեր շուայտութեամբ եւ արբեցութեամբ՝ եւ հոգւովք աշխարհականօք, եւ յանկարծակի հասանիցէ ի վերայ ձեր օրն այն.
³⁵Զի իբրեւ զորոգայթ հասանիցէ ի վերայ ամենեցուն որ բնակեալ են ընդ ամենայն երեսս երկրի։
³⁶Արթուն կացէք այսուհետեւ, յամենայն ժամ աղօթս արարէք, զի արժանի լինիջիք զերծանել յայնմ ամենայնէ որ լինելոց է, եւ կալ առաջի որդւոյ մարդոյ։
³⁷Եւ ի տուէ ի տաճարին ուսուցանէր, եւ զգիշերս ելեալ ագանէր ի լերինն՝ որ կոչէր Ձիթենեաց։
³⁸Եւ ամենայն ժողովուրդն կանխէր ընդ առաւօտս առ ի տաճարն լսել ի նմանէ։

¹Մերձեցաւ տօն բաղարջակերացն՝ որ կոչէր Պասքա։
²Եւ խնդրէին քահանայապետքն եւ դպիրք՝ թէ որպէս սպանանիցեն զնա. բայց երկնչէին ի ժողովրդենէ անտի։
³Ապա եմուտ սատանայ ի Յուդա ի կոչեցեալն Իսկարիովտացի, որ էր ի թուոյ երկոտասանիցն։
⁴Չոգաւ եդ բանս ընդ քահանայապետսն՝ եւ ընդ դպիրս, եւ ընդ իշխանս ժողովրդեանն, զի մատնեսցէ զնա նոցա։
⁵Եւ խնդացին, եւ խոստացան տալ նմա արծաթ.
⁶Եւ յանձն առ՝ եւ խնդրէր պարապ մատնել զնա նոցա՝ մեկուսի յամբոխէն։
⁷Եկն օր բաղարջակերացն, յորում օրէն էր զենուլ զՊասեքն։
⁸Եւ առաքեաց զՊետրոս, եւ զՅովհաննէս եւ ասէ. երթայք պատրաստեցէք մեզ զՊասեքն զի կերիցուք։

⁹Եւ նոքա ասեն. ուր կամիս զի պատրաստեսցուք։
¹⁰Եւ ասէ ցնոսա. ահա՝ իբրեւ մտանիցէք ի քաղաքն, պատահեսցէ ձեզ այր մի բարձեալ սափոր ջրոյ. երթիջիք զհետ նորա ի տունն յոր մտանիցէ.
¹¹Եւ ասասջիք ցտանուտէր տանն. վարդապետ ասէ քեզ. ուր են վանքն իմ, յորում զՊասեքն ուտիցեմ աշակերտօքս հանդերձ։
¹²Եւ նա ցուցցէ ձեզ վերնատուն մի մեծ զարդարեալ, եւ անդ պատրաստեսջիք։
¹³Եւ գնացեալ գտին որպէս եւ ասացն նոցա եւ պատրաստեցին զՊասեքն։
¹⁴Եե իբրեւ ժամ եղեւ բազմեցաւ, եւ երկոտասան առաքեալքն ընդ նմա։
¹⁵Եւ ասէ ցնոսա. Ցանկալով ցանկացայ զայս Պասեք ուտել ընդ ձեզ՝ մինչչեւ չարչարեալ իցեմ։

¹⁶Բայց ասեմ ձեզ, թէ ոչ եւս կերայց ի սմանէ, մինչեւ լցցի յարքայութեան Աստուծոյ։
¹⁷Եւ ընկալեալ բաժակ՝ գոհացաւ եւ ասէ. առէք զայդ՝ եւ բաժանեցէք ի ձեզ։
¹⁸Ասեմ ձեզ, թէ յայսմ հետէ՝ ոչ արբից ի բերոյ որթոյ, մինչեւ եկեսցէ արքայութիւն Աստուծոյ։
¹⁹Եւ առեալ հաց, գոհացաւ, եբեկ եւ ետ նոցա՝ եւ ասէ. այս է մարմին իմ, որ վասն բազմաց տուեալ. զայս արասջիք առ իմոյ յիշատակի։
²⁰Նոյնպէս եւ զբաժակն յետ ընթրեացն առ՝ եւ ասէ. այս բաժակ է նոր ուխտ՝ իմով արեամբ վասն ձեր հեղելոյ։
²¹Բայց աւասիկ՝ ձեռն մատնչի իմոյ ընդ իս ի սեղանս։
²²Եւ որդի մարդոյ ըստ սահմանելոյն երթայ, բայց՝ վայ մարդոյն այնմիկ յոյր ձեռն մատնիցի։

²³Եւ նոքա սկսան խնդրել ընդ միմեանս, թէ ով է ի նոցանէ՝ որ զայն գործելոց իցէ։
²⁴Եղեւ՝ եւ հակառակութիւն ի մէջ նոցա, թէ ով ի նոցանէ համարիցի մեծ։
²⁵Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. թագաւորք ազգաց տիրեն նոցա, եւ որ իշխենն նոցա՝ բարերարք կոչին.
²⁶Այլ դուք՝ ոչ այնպէս. այլ որ մեծն է ի ձեզ՝ եղիցի իբրեւ զկրտսերն, եւ առաջնորդն իբրեւ զսպասաւորն։
²⁷Ով է մեծ, բազմեալն՝ եթէ սպասաւորն. ոչ ապաքէն՝ բազմեալն. բայց ես եմ ի միջի ձերում իբրեւ սպասաւոր։
²⁸Եւ դուք էք՝ որ ցանգ կայիք ընդ իս ի փորձութիւնս իմ.
²⁹Եւ ես ուխտեմ ձեզ՝ որպէս եւ հայր իմ ուխտեաց ինձ զարքայութիւն.

³⁰Զի ուտիցէք եւ ըմպիցէք ի սեղան իմ յարքայութեանն իմում. եւ նստիցիք յերկոտասան աթոռ՝ դատել զերկոտասան ազգ իսրայէլի։
³¹Եւ ասէ Տէր. Սիմովն Սիմովն. ահա՝ սատանայ խնդրեաց զքեզ խարբալել իբրեւ զցորեան.
³²Այլ ես աղաչեցի վասն քո՝ զի մի պակասեսցեն հաւատք քո։ Եւ դու երբեմն դարձցիս՝ եւ հաստատեսցես զեղբարս քո։
³³Եւ նա՝ ասէ ցնա. Տէր՝ ընդ քեզ պատրաստ եմ եւ ի բանտ եւ ի մահ երթալ։
³⁴Եւ նա՝ ասէ ցնա. ասեմ քեզ Պետրէ՝ չիցէ այսօր հաւու խօսեալ, մինչեւ երիցս ուրասցիս զիս չգիտել։
³⁵Եւ ասէ ցնոսա. յորժամ առաքեցի զձեզ առանց քսակի եւ մախաղի եւ կօշկաց, միթէ՝ կարօտացայք իմիք։

³⁶Եւ նոքա ասեն. եւ ոչ իմիք։ Ապա՝ ասէ. այլ այժմ որ ունի քսակ՝ բարձցէ, նոյնպէս եւ մախաղ. եւ որ ոչն ունիցի, վաճառեսցէ զձորձս իւր՝ եւ գնեսցէ իւր սուսեր։
³⁷Բայց ասեմ ձեզ. զի այս եւս որ գրեալ է՝ պարտ է՝ զի կատարեսցի յիս, թէ ընդ անօրէնս համարեցաւ. զի որ վասն իմ ինչ է՝ վճարեալ է։
³⁸Եւ նոքա ասեն. տէր՝ ահաւասիկ են աստ երկու սուրք։ եւ նա ասէ ցնոսա. բաւական են։
³⁹Եւ ելեալ գնաց ըստ սովորութեանն ի լեառն Ձիթենեաց. գնացին զհետ նորա եւ աշակերտքն։
⁴⁰Իբրեւ եհաս ի տեղին՝ ասէ ցնոսա. յաղօթս կացէք չմտանել ի փորձութիւն։
⁴¹Եւ ինքն մեկնեցաւ ի նոցանէ իբրեւ քարընկէց մի, եդ ծունր՝ կայր յաղօթս,

⁴²Եւ ասէր, Հայր Եթէ կամիս՝ անցո զբաժակս զայս յինէն. բայց ոչ իմ կամք՝ այլ քոյդ լիցին։
⁴³Եւ երեւեցաւ նմա հրեշտակ յերկնից՝ եւ զօրացուցանէր զնա. եւ էր ի տագնապի, եւ մտադիւրութեամբ եւս կայր յաղօթս։
⁴⁴Եւ հոսէին ի նմանէ քրտունք իբրեւ զկայլակս արեան՝ ոլոռն ոլոռն հեղեալ ի յերկիր։
⁴⁵Եւ յարուցեալ յաղօթիցն, եկն առ աշակերտսն՝ եգիտ զնոսա ի քուն ի տրտմութենէն։
⁴⁶Եւ ասէ ցնոսա. զի ննջէք, արիք կացէք յաղօթս՝ զի մի մտանիցէք ի փորձութիւն։

⁴⁷Եւ մինչ դեռ խօսէր, ահաւասիկ ամբոխ. եւ որ կոչէրն Յուդա՝ մի յերկոտասանիցն առաջնորդէր նոցա։ Իբրեւ մերձեցաւ առ Յիսուս՝ համբուրեաց զնա. քանզի զայն նշան տուեալ էր նոցա. թէ ընդ որում ես համբուրեցից՝ նա է. զնա ունիցիք։
⁴⁸Ասէ ցնա Յիսուս. Յուդա՝ համբուրելով մատնես զորդի Աստուծոյ։
⁴⁹Իբրեւ տեսին որ զնովաւն էին՝ որ ինչ եղեւն ասեն ցնա. Տէր հարցուք զնոսա սրով։
⁵⁰Եւ եհար մի ոմն ի նոցանէ զքահանայապետին ծառայ, եւ ի բաց եհան զաջոյ ունկն նորա։
⁵¹Պատասխանի եւ Յիսուս՝ եւ ասէ. թոյլ տուր մինչեւ ցայդ վայր. եւ մատուցեալ յունկն բժշկեաց զնա։

⁵²Եւ ասէ ցեկեալսն ի վերայ նորա ցքահանայապետսն, եւ ցիշխանս տաճարին եւ ցծերսն. Իբրեւ ի վերայ աւազակի ելէք սուսերօք եւ բրօք։
⁵³Հանապազ ընդ ձեզ էի ի տաճարին, եւ ոչ ձգեցէք ձեռս յիս. այլ այս է ձեր ժամ, եւ իշխանութիւն խաւարի։
⁵⁴Եւ կալեալ զնա՝ ածին եւ մուծին ի տուն քահանայապետին։ Եւ Պետրոս երթայր զկնի նորա հեռագոյն։
⁵⁵Իբրեւ լուցին կրակ ի մէջ գաւթին՝ եւ նստան շուրջ, նստաւ եւ Պետրոս ի մէջ նոցա։
⁵⁶Ետես զնա աղախին ոմն՝ զի նստէր առ լոյսն. հայեցաւ ընդ նա՝ եւ ասէ. եւ սա ընդ նոսա էր որ ընդ նմայն էին։
⁵⁷Իսկ Պետրոս ուրացաւ եւ ասէ. ոչ գիտեմ զնա կին դու։

⁵⁸Եւ յետ սակաւ միոյ՝ այլ ոմն ետես զնա՝ եւ ասէ. եւ դու ի նոցանէ ես։ եւ Պետրոս ասէ. այր դու՝ չեմ ի նոցանէ։
⁵⁹Եւ Իբրեւ ժամ մի անց ի վերայ, այլ ոմն վիճէր եւ ասէր. ստոյգ եւ սա ընդ նմա էր, քանզի Գալիլեացի է։
⁶⁰Ասէ Պետրոս. այր դու՝ չգիտեմ զինչ խօսիսդ, եւ առժամայն մինչդեռ նա զայն ասէր, խօսեցաւ հաւ։
⁶¹Դարձաւ տէր եւ հայեցաւ ի Պետրոս, եւ յիշեաց Պետրոս զբանն տեառն՝ զոր ասաց ցնա. Մինչչեւ հաւու խօսեալ իցէ, երիցս ուրասցիս՝ չգիտել զիս։
⁶²Եւ ելեալ արտաքս՝ ելաց դառնապէս։
⁶³Եւ արքն, որ պահէին զնա. այպն առնէին զնովաւ, եւ հարկանէին։
⁶⁴Ծածկէին զերեսս Նորա՝ եւ տանջէին. եւ հարցանէին ցնա՝ եւ ասէին. մարգարեաց՝ ով է որ եհարն զքեզ։

⁶⁵Եւ այլ բազում ինչ հայհոյութեամբ խօսէին ի նա։
⁶⁶Եւ իբրեւ այդ եղեւ, ժողովեցաւ ծերակոյտ ժողովրդեանն՝ քահանայապետքն եւ դպիրք, եւ հանին ածին զնա յատեանն իւրեանց՝ եւ ասեն, եթէ դու ես Քրիստոսն, ասա մեզ։
⁶⁷Ասէ ցնոսա. թէ ասացից ձեզ, սակայն ոչ հաւատայք.
⁶⁸Եւ Եթէ հարցից ինչ զձեզ՝ չտայք ինձ պատասխանի՝ կամ արձակիցէք։
⁶⁹Բայց յայսմ հետէ նստցի որդի մարդոյ ընդ աջմէ զօրութեանն Աստուծոյ։
⁷⁰Եւ ասեն ամենեքեան. ուրեմն դու ես որդին Աստուծոյ։ Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. դուք ասէք թէ ես եմ։
⁷¹Եւ նոքա ասեն. զինչ եւս պիտոյ է մեզ վկայութիւն, զի մեզէն իսկ լուաք ի բերանոյ դորա։

¹Եւ յարուցեալ ամենայն բազմութիւնն նոցա, ածին զնա առ Պեղատոս։
²Եւ սկսան չարախօս լինել զնմանէ՝ եւ ասել. գտաք զսա զի թիւրէր զազգս մեր, եւ արգելոյր ի տալոյ հարկս կայսեր, եւ ասէր զանձնէ՝ թէ Քրիստոսն իցէ թագաւոր։
³Իսկ Պեղատոս եհարց զնա՝ եւ ասէ. դու ես թագաւորն հրէից։ Նա՝ պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. դու ասացեր։
⁴Ասէ Պեղատոս ցքահանայապետսն եւ ցժողովուրդսն. չգտանեմ ինչ վնաս յառնս յայսմիկ։
⁵Եւ նոքա պնդէին, եւ ասէին, թէ խռովէ զժողովուրդս, ուսուցանէ ընդ ամենայն Հրէաստան՝ սկսեալ ի Գալիլեէ մինչեւ ցայսր։
⁶Իսկ Պեղատոս իբրեւ լուաւ զԳալիլեէ, եհարց եթէ Գալիլեացի է այրն։

⁷Եւ իբրեւ գիտաց թէ իշխանութենէ Հերովդի է, ետ տանել զնա առ Հերովդէս. քանզի եւ նա յԵրուսաղէմ էր յաւուրսն յայնոսիկ։
⁸Եւ Հերովդէս իբրեւ ետես զՅիսուս, ուրախ եղեւ յոյժ. զի ցանկայր ի բազում ժամանակաց տեսանել զնա. քանզի լսէր բազում անգամ զնմանէ, եւ ակն ունէր նշան ինչ լիեալ՝ տեսանել ի նմանէ։
⁹Հարցանէր զնա բանիւք բազմօք, եւ նա ոչինչ ետ նմա պատասխանի։
¹⁰Կային քահանայապետքն եւ դպիրք՝ եւ պնդագոյնս չարախօսէին զնմանէ։
¹¹Արհամարհեաց զնա եւ Հերովդէս հանդերձ իւրովք զօրականօքն. եւ այպն արարեալ՝ արկ զնովաւ հանդերձս սպիտակս, եւ ետ տանել անդրէն առ Պեղատոս։

¹²Եւ եղեն բարեկամք Պեղատոս եւ Հերովդէս յաւուր յայնմիկ. քանզի յառաջ թշնամիք էին միմեանց։
¹³Կոչեաց Պեղատոս զքահանայապետսն եւ զիշխանս եւ զժողովուրդն,
¹⁴Եւ ասէ ցնոսա. ածէք մատուցէք ինձ զայրս զայս իբրեւ զխոտորեցուցիչ ժողովրդեանն. եւ ահաւասիկ առաջի ձեր դատեցայ, եւ վնաս ինչ ոչ գտի յառնս յայսմիկ՝ զորոց դուք չարախօսեցէքդ զդմանէ։
¹⁵Այլ եւ ոչ Հերովդէս, քանզի ետու տանել զդա առ նա։ եւ արդ՝ ոչինչ մահու արժանի է գործեալ դորա.
¹⁶Խրատեցից զդա, եւ արձակեցից։
¹⁷Զի հարկ էր մի մի ըստ տօնի արձակել նոցա։
¹⁸Եւ նոքա՝ աղաղակէին ամենայն բազմութեամբն՝ եւ ասէին. բարձ զդա, եւ արձակեա մեզ զԲարաբբա,

¹⁹Որ էր վասն խռովութեան իրիք եղելոյ ի քաղաքին եւ սպանութեան մտեալ ի բանտ։
²⁰Դարձեալ Պեղատոս սկսաւ խօսել, քանզի կամէր արձակել զՅիսուս։
²¹Եւ նոքա՝ անդրէն աղաղակէին եւ ասէին. ի խաչ հան զդա։
²²Եւ նա՝ երիցս ասէ ցնոսա. զինչ չար արար սա. ոչինչ վնաս մահու գտի ի սմա. խրատեցից զսա եւ արձակեցից։
²³Եւ նոքա ստիպէին մեծաձայն՝ եւ խնդրէին զնա՝ ի խաչ հանել. եւ զօրանային բարբառքն նոցա եւ քահանայապետիցն։
²⁴Եւ Պեղատոս հաւանեցաւ՝ առնել զհայցուածս նոցա։

²⁵Արձակեաց նոցա զԲարաբբայն՝ զոր վասն խռովութեան եւ սպանութեան արկեալ էր ի բանտ, զոր եւ խնդրէինն իսկ եւ զՅիսուս մատնեաց կամացն նոցա։
²⁶Իբրեւ առին գնացին զնա, ըմբռնեցին զոմն Սիմովն Կիւրենացի՝ որ գայր յանդէ. եդին ի վերայ նորա զխաչն՝ բերել զկնի Յիսուսի։
²⁷Եւ երթայր զհետ նորա բազմութիւն ժողովրդեանն, եւ կանանց՝ որ կոծէին եւ աշխարէին զնա։
²⁸Դարձաւ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. դստերք Երուաղէմի՝ մի լայք ի վերայ իմ, այլ լացէք ի վերայ անձանց եւ ի վերայ որդւոց ձերոց։
²⁹Զի եկեսցեն աւուրք յորս ասիցեն, թէ երանի ամլոց եւ որովայնից՝ որ ոչ ծնան, եւ ստեանց՝ որ ոչ դիեցուցին։

³⁰Յայնժամ սկսանիցին ասել լերանց՝ թէ անկերուք ի վերայ մեր, եւ բլրոց՝ թէ ծածկեցէք զմեզ։
³¹Զի եթէ ընդ փայտ դալար՝ զայս առնեն, ընդ չորն՝ զինչ լինիցի։
³²Ածին եւ այլ երկուս չարագործս՝ սպանանել ընդ նմա։
³³Իբրեւ չոգան ի տեղին՝ կոչեցեալ գագաթն, անդ հանին զնա ի խաչ եւ զչարագործսն՝ զոմն ընդ աջմէ՝ եւ զոմն ընդ ձախմէ խաչեցին։
³⁴Եւ Յիսուս ասէ. Հայր՝ թող դոցա զի ոչ գիտեն զինչ գործեն։ Եւ ի բաժանել զհանդերձս նորա, արկին վիճակս։
³⁵Եւ կայր ժողովուրդն հայեցեալ. Անգոսնէին զնա իշխանքն հանդերձ նոքօք՝ եւ ասէին. զայլս ապրեցոյց, ապրեցուսցէ եւ զանձն՝ եթէ դա է Քրիստոս որդի Աստուծոյ ընտրեալն։

³⁶Այպն առնէին զնա եւ զինուորքն, եկեալ առաջի՝ մատուցանէին նմա քացախ,
³⁷Եւ ասէին. եթէ դու ես թագաւորն Հրէից՝ փրկեա զանձն քո։
³⁸Եւ էր գիր գրեալ ի վերայ նորա, Յունարէն՝ եւ Դաղմատերէն՝ եւ Եբրայեցերէն գրով, թէ՝ սա է արքայն Հրէից։
³⁹Իսկ մի ոմն՝ ի կախելոց չարագործացն հայհոյէր զնա՝ եւ ասէր. ոչ դու ես Քրիստոսն, փրկեա զանձն քո եւ զմեզ։
⁴⁰Պատասխանի ետ ընկերն սաստելով նմա՝ եւ ասէ. չերկնչիս դու յԱստուծոյ՝ զի ի նմին պատժի կաս։
⁴¹Եւ մեք՝ յիրաւի, զի արժանի որոց գործեցաքն՝ առնումք զհատուցումն. եւ սա՝ ապիրատ ինչ ոչ գործեաց։
⁴²Եւ ասէ ցՅիսուս. յիշեա զիս տէր՝ յորժամ գայցես արքայութեամբ քով։

⁴³Եւ ասէ ցնա Յիսուս. ամէն ասեմ քեզ. այսօր ընդ իս իցես ի դրախտին։
⁴⁴Եւ էր իբրեւ վեցերորդ ժամ. եւ խաւար եղեւ ի վերայ ամենայն երկրի մինչեւ ցիններորդ ժամն. խաւարեցաւ արեգակն։
⁴⁵Եւ հերձաւ վարագոյր տաճարին ընդ մէջ։
⁴⁶Եւ կարդաց Յիսուս ի ձայն մեծ՝ եւ ասէ. Հայր ի ձեռս քո աւանդեմ զհոգի իմ, զայս իբրեւ ասաց եհան զոգի։
⁴⁷Եւ տեսեալ հարիւրապետին զոր ինչ եղեւն, փառաւոր արար զԱստուած՝ եւ ասէ. արդարեւ՝ այրս այս՝ արդար էր։
⁴⁸Եւ ամենայն ժողովուրդքն որ եկեալ էին, եւ տեսանէին զտեսիլն զայն՝ եւ զգործ, բախէին զկուրծս՝ եւ դառնային։
⁴⁹Կային եւ ամենայն ծանօթքն նորա ի հեռաստանէ. եւ կանայք որ եկեալ էին զհետ նորա ի Գալիլեէ՝ եւ տեսանէին զայն։

⁵⁰Եւ ահա այր մի, անուն Յովսէփ, որ էր նախարար՝ այր բարեգործ եւ արդար.
⁵¹Սա չէր միաբանեալ ընդ խորհուրդս եւ ընդ գործս նոցա. յԱրիմաթեայ քաղաքէ Հրէից, որ ինքն իսկ ակն ունէր արքայութեան Աստուծոյ։
⁵²Սա՝ մատուցեալ առ Պեղատոս՝ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի։
⁵³Եւ իջուցեալ զնա՝ պատեաց պաստառակալաւ, եւ եդ ի կռածոյ գերեզմանին, ուր չէր զոք բնաւ եդեալ։
⁵⁴Եւ օրն էր ուրբաթ, եւ շաբաթ լուսանայր։
⁵⁵Եւ երթային զհետ նորա կանայք՝ որք եկեալ էին ընդ նմա ի Գալիլեէ. Տեսին զգերեզմանն, եւ որպէս եդաւ մարմինն նորա։
⁵⁶Դարձան, եւ պատրաստեցին խունկս եւ եւղս, եւ ի շաբաթուն հանդարտեցին վասն պատուիրանին։

¹Բայց ի միաշաբաթուն վաղ՝ քան ընդ առաւօտն, եկին ի գերեզմանն, բերին զխունկսն զոր պատրաստեցին. եւ այլ կանայք ընդ նոսա։
²Եւ գտին զվէմն թաւալեցուցեալ ի գերեզմանէ անտի։
³Եւ մտեալ ի ներքս՝ ոչ գտին զմարմինն Տեառն Յիսուսի։
⁴Եւ եղեւ ընդ հիանալն նոցա վասն այնորիկ, եւ ահա արք երկու հասին առ նոսա ի հանդերձս լուսաւորս։
⁵Եւ իբրեւ զահի հարան՝ եւ խոնարհեցուցին զերեսս իւրեանց յերկիր, ասեն ցնոսա. զի խնդրէք զկենդանին ընդ մեռեալս.
⁶Չէ աստ այլ յարեաւ։ Յիշեցէք որպէս խօսեցաւ ընդ ձեզ մինչ էրն ի Գալիլեա,
⁷Եւ ասէր՝ թէ պարտ է որդւոյ մարդոյ մատնել ի ձեռս մարդոց մեղաւորաց, եւ ի խաչ ելանել, եւ յերրորդ աւուր յառնել։

⁸Եւ յիշեցին զբանսն նորա։
⁹Եւ դարձան պատմեցին զայս ամենայն մետասանիցն, եւ այլոցն ամենեցուն։
¹⁰Եւ էին Մարիամ Մագդաղենացի, եւ Յովհաննա, եւ Մարիամ Յակովբայ, եւ այլք ընդ նոսա՝ որ պատմեցին զայս առաքելոցն։
¹¹Եւ երեւեցան առաջի նոցա շաղփաղփութիւն բանքն նոցա՝ եւ չհաւատային նոցա։
¹²Բայց Պետրոս յարուցեալ՝ ընթացաւ ի գերեզմանն, եւ հայեցեալ՝ տեսանէ զկտաւսն լոկ՝ զի կային. եւ գնաց ընդ միտս զարմացեալ, թէ զինչ եղեւ։
¹³Եւ ահա՝ երկուք ի նոցանէ երթային ի նմին աւուր ի գեղ մի, որ հեռի էր յԵրուսաղէմէ հարիւր եւ վաթսուն ասպարիսաւ. եւ էր անուն նորա Եմմաւուս։

¹⁴Եւ նոքա խօսէին ընդ միմեանս վասն ամենայն անցիցն անցելոց։
¹⁵Եւ եղեւ ընդ խօսելն նոցա եւ ընդ վիճել, եւ ինքն իսկ Յիսուս մերձեցաւ՝ եւ երթայր ընդ նոսա։
¹⁶Եւ նոցա աչք՝ կալեալ էին առ ի չճանաչելոյ զնա։
¹⁷Եւ ասէ ցնոսա. զինչ են բանքդ՝ վասն որոյ վիճիքդ ընդ միմեանս՝ մինչ դեռ գնայքդ, եւ տրտմեալ էք։
¹⁸Պատասխանի ետ մի ոմն ի նոցանէ՝ որում անուն էր Կղէովպաս, եւ ասէ ցնա. դու միայն կաս յԵրուսաղէմ, որ ոչ գիտացեր զինչ գործեցաւ ի նմա յաւուրսս յայսոսիկ։
¹⁹Եւ ասէ ցնոսա. զինչ։ Եւ նոքա ասեն. զՅիսուսէ Նազովրացւոյ. որ եղեւ այր մարգարէ, հզօր արդեամբք եւ բանիւք առաջի Աստուծոյ, եւ ամենայն ժողովրդեանն։

²⁰Որպէս մատնեցին զնա քահանայապետքն եւ իշխանքն մեր ի դատաստան մահու, եւ հանին զնա ի խաչ։
²¹Մեք՝ ակն ունէաք թէ նա է որ փրկելոցն է զԻսրայէլ։ Այլ եւ հանդերձ այսու ամենայնիւ, այս՝ երրորդ օր է յորմէ հետէ այն գործեցաւ։
²²Այլ եւ կանայք ոմանք ի մէնջ զարմացուցին զմեզ. որք կանխեալ ընդ առաւօտս չոգան ի գերեզմանն,
²³Եւ ոչ գտին զմարմինն նորա. եկին եւ ասեն. թէ եւ տեսիլ եւս հրեշտակաց տեսին որք ասէին զնմանէ թէ կենդանի է։
²⁴Եւ գնացին ոմանք ի մէնջ ի գերեզմանն, եւ գտին նոյնպէս՝ որպէս կանայքն ասացին. բայց զնա ոչ տեսին։

²⁵Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. ով անմիտք եւ հեղգասիրտք ի հաւատալ։ Յամենայնի, զոր խօսեցան մարգարէքն.
²⁶Ոչ զնոյնս պարտ էր չարչարել Քրիստոսի, եւ մտանել ի փառս իւր։
²⁷Եւ սկսեալ ի Մովսիսէ եւ յամենայն մարգարէիցն, մեկնէր նոցա՝ որ ինչ յամենայն գիրս գրեալ է զնմանէ։
²⁸Իբրեւ մերձեցան ի գեղն յոր երթային, եւ նա պատճառէր՝ հեռագոյն եւս ուրեք երթալ։
²⁹Եւ բռնադատեցին զնա՝ եւ ասեն. առ մեզ ագիր, զի ընդ երեկս է, եւ տարաժամեալ է օրս։ եւ եմուտ՝ ագանել անդ ընդ նոսա։
³⁰Եւ եղեւ ի բազմելն նորա ընդ նոսա, առեալ զհացն՝ օրհնեաց, եբեկ՝ եւ ետ նոցա։
³¹Եւ նոցա՝ բացան աչք, եւ ծանեան զնա. եւ նա՝ եղեւ ի նոցանէ աներեւոյթ։

³²Եւ ասեն ցմիմեանս. ոչ իսկ եւ սիրտք մեր ճմլէին ի մեզ, մինչ խօսէրն ընդ մեզ զճանապարհայն. եւ որպէս բանայր մեր զգիրս։
³³Եւ յարուցեալ նոյնժամայն՝ դարձան յԵրուսաղէմ, եւ գտին ժողովեալ զմետասանսն՝ եւ զորս ընդ նոսայն էին,
³⁴Եւ ասեն՝ թէ արդարեւ յարեաւ տէր՝ եւ երեւեցաւ Սիմովնի։
³⁵Եւ նոքա պատմէին զայն որ առ ճանապարհայնն եւ թէ զիարդ ետ ծանօթս նոցա ի բեկանել հացին։
³⁶Մինչ դեռ զայն խօսէին, ինքն իսկ Յիսուս եկաց ի մէջ նոցա եւ ասէ ցնոսա. խաղաղութիւն ընդ ձեզ. ես եմ՝ մի երկնչիք։
³⁷Եւ զահի հարեալ՝ երկնչէին. եւ համարէին ոգի ինչ տեսանել։
³⁸Եւ ասէ ցնոսա. զի խռովեալ էք, եւ ընդէր խորհուրդք ելանեն՝ ի սիրտս ձեր։

³⁹Տեսէք զձեռս իմ եւ զոտս, զի ես նոյն եմ. շօշափեցէք զիս՝ եւ տեսէք. զի ոգի՝ մարմին եւ ոսկերս ոչ ունի, որպէս զիսս տեսանէք զի ունիմ։
⁴⁰Եւ զայս ասացեալ՝ եցոյց նոցա զձեռսն եւ զոտս։
⁴¹Եւ մինչ դեռ տակաւին չհաւատային ի խնդութենէն, եւ զարմացեալ էին, ասէ ցնոսա. ունիք ինչ կերակուր աստ։
⁴²Եւ նոքա ետուն նմա ձկան խորովելոյ մասն. եւ խորիսխ մեղու։
⁴³Եւ առ՝ եկեր առաջի նոցա. եւ զմնացորդսն ետ նոցա։
⁴⁴Եւ ասէ ցնոսա. այս բանք են զոր խօսեցայ ընդ ձեզ, մինչ առ ձեզն էի, թէ պարտ է՝ լնուլ ամենայն գրելոցն յօրէնսն Մովսիսի, եւ ի մարգարէս, եւ ի սաղմոսն վասն իմ։
⁴⁵Յայնժամ եբաց զմիտս նոցա իմանալ զգիրս։

⁴⁶Եւ ասէ ցնոսա, թէ այսպէս պարտ էր չարչարել Քրիստոսի, եւ յառնել ի մեռելոց յաւուր երրորդի.
⁴⁷Եւ քարոզել յանուն նորա ապաշխարութիւն եւ թողութիւն մեղաց յամենայն ազգս՝ սկսեալ յԵրուսաղեմէ.
⁴⁸Եւ դուք էք վկայք այսոցիկ։
⁴⁹Եւ ահա ես առաքեմ զաւետիս հօր իմոյ ի ձեզ. եւ դուք՝ նստարուք ի քաղաքիս յԵրուսաղէմ, մինչեւ զգենուցուք զօրութիւն ի բարձանց։
⁵⁰Եհան զնոսա մինչեւ ի Բեթանիա. եւ ամբարձեալ զձեռս իւր օրհնեաց զնոսա։
⁵¹Եւ եղեւ յօրհնելն նորա զնոսա, մեկնեցաւ ի նոցանէ, եւ վերանայր յերկինս։
⁵²Եւ նոցա երկիր պագեալ նմա՝ դարձան յԵրուսաղէմ ուրախութեամբ մեծաւ։
⁵³Եւ էին հանապազ ի տաճարին եւ գովէին եւ օրհնէին զԱստուած։