¹Սկիզբն աւետարանի Յիսուսի Քրիստոսի որդւոյ Աստուծոյ։
²Որպէս եւ գրեալ է ի մարգարէս։ Ահաւասիկ ես առաքեմ զհրեշտակ իմ առաջի քոյ։
³Ձայն բարբառոյ յանապատի, պատրաստ արարէք զճանապարհ տեառն, եւ ուղիղս արարէք զշաւիղս նորա։
⁴Եւ եղեւ՝ զի յովհաննէս մկրտէր յանապատի, եւ քարոզէր մկրտութիւն ապաշխարհութեան ի թողութիւն մեղաց։
⁵Եւ երթայր առ նա ամենայն աշխարհն հրէաստանի, եւ երուսաղէմացիք ամենեքեան. եւ մկրտէին ի նմանէ ի յորդանան գետ խոստովանելով զմեղս իւրեանց։

⁶Եւ էր յովհաննէս զգեցեալ ստեւ ուղտու, եւ գոտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր։ եւ կերակուր նորա մարախ եւ մեղր վայրենի։
⁷Քարոզէր եւ ասէր. գայ զօրագոյնն քան զիս զկնի իմ, որում չեմ բաւական խոնարհել՝ լուծել զխրացս կօշկաց նորա։
⁸Ես մկրտեցի զձեզ ջրով, եւ նա մկրտեսցէ զձեզ հոգւով սրբով։
⁹Եւ եղեւ յաւուրսն յայնոսիկ եկն Յիսուս ի նազարեթէ գալիլեացւոց, եւ մկրտեցաւ ի յովհաննէ ի յորդանան։
¹⁰Եւ նոյն ժամայն ընդ վերանալ ի ջրոցն, ետես ցելեալ զերկինս, եւ զհոգին Աստուծոյ իբրեւ զաղաւնի՝ զի իջանէր ի վերայ նորա։
¹¹Ձայն եղեւ յերկնից՝ եւ ասէ. դու ես որդի իմ սիրելի, ընդ քեզ հաճեցայ։
¹²Եւ նոյն ժամայն՝ հոգին հանէ զնա յանապատ։

¹³Եւ էր նա անդ զաւուրս քառասուն փորձեալ ի սատանայէ։ եւ էր ընդ գազանս, եւ հրեշտակք պաշտէին զնա։
¹⁴Եւ յետ մատնելոյն յովհաննու, եկն Յիսուս ի գալիլեա. քարոզէր զաւետարանն Աստուծոյ՝ եւ ասէր.
¹⁵Թէ կատարեալ է ժամանակ, եւ հասեալ է արքայութիւն Աստուծոյ. ապաշխարեցէք՝ եւ հաւատացէք յաւետարանն։
¹⁶Իբրեւ անցանէր առ ծովեզերբն գալիլեացւոց, ետես զսիմովն եւ զանդրէաս եղբայր սիմովնի, զի արկեալ էր նոցա ուրկանս ի ծով. քանզի ձկնորսք էին։
¹⁷Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. եկայք զկնի իմ. եւ արարից զձեզ՝ լինել որսորդս մարդկան։
¹⁸Եւ վաղվաղակի թողեալ զուռկանսն, գնացին զհետ նորա։

¹⁹Եւ մատուցեալ անտի՝ սակաւիկ մի յառաջ, ետես զյակովբոս զեբեդեայ՝ եւ զյովհաննէս եղբայր նորա, եւ զնոսա ի նաւին մինչ կազմէին զուռկանս, եւ կոչեաց զնոսա։
²⁰Եւ վաղվաղակի թողեալ զհայր իւրեանց զեբեդոս ի նաւին վարձկանօքն հանդերձ, գնացին զհետ նորա։
²¹Եւ մտանեն ի կափառնաում. եւ իսկ եւ իսկ ի շաբաթուն մտեալ ի ժողովուրդն, ուսուցանէր զնոսա։
²²Եւ զարմանային ընդ վարդապետութիւն նորա, զի ուսուցանէր զնոսա իբրեւ իշխանութեամբ՝ եւ ոչ որպէս դպիրքն։
²³Եւ էր ի ժողովրդեանն նոցա այր մի, յորում այս պիղծ գոյր ի նմա. որ աղաղակեաց եւ ասէ։

²⁴Թոյլ տուր, զի կայ՝ մեր եւ քո Յիսուս նազովրեցի, եկիր կորուսանել զմեզ. գիտեմք զքեզ՝ ով ես, սուրբն Աստուծոյ։
²⁵Սաստեաց ի նա Յիսուս՝ եւ ասէ. կարկեաց՝ եւ ել ի դմանէ։
²⁶Եւ զարկոյց զնա այս պիղծ. եւ աղաղակեաց ի ձայն մեծ, եւ ել ի նմանէ։
²⁷Եւ զարմանային ամենեքին, մինչեւ հծծել ընդ միմեանս՝ եւ ասել. զինչ է այս նոր վարդապետութիւնս, զի իշխանութեամբ եւ այսոց պղծոց սաստէ, եւ հնազանդին սմա։
²⁸Եւ ել լուր նորա ընդ ամենայնկողմն գալիլէացւոց։
²⁹Եւ վաղավաղակի ելեալ ի ժողովրդենէն, եկն ի տուն սիմովնի եւ անդրեայ՝ յակովբաւ եւ յովհաննու հանդերձ։
³⁰Եւ զոքանջ սիմովնի դնէր ջերմեալ. եւ վաղվաղակի ասեն ցնա վասն նորա։

³¹Եւ մատուցեալ յարոյց զնա՝ կալեալ զձեռանէ նորա. եւ եթող զնա տենդն, եւ պաշտէր զնոսա։
³²Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ ի մտանել արեգականն, բերին առ նա զամենայն հիւանդս եւ զդիւահարս.
³³Եւ էր ամենայն քաղաքն ժողովեալ առ դուրսն։
³⁴Եւ բժշկեաց բազում հիւանդս ի պէսպէս ախտից։ Եւ դեւս բազումս եհան։ եւ ոչ տայր խօսել դիւացն, զի գիտէին զնա՝ թէ Քրիստոսն է։
³⁵Եւ ընդ այգ ընդ առաւօտն՝ յարուցեալ՝ ել եւ գնաց յանապատ տեղի, եւ անդ կայր յաղօթս։
³⁶Եւ գնաց զհետ նորա սիմովն՝ եւ որ ընդ նմայն էին։
³⁷Եւ իբրեւ գտին զնա՝ ասեն ցնա, թէ ամենեքին խնդրեն զնքեզ։

³⁸Եւ ասէ ցնոսա. եկայք երթիցուք եւ յայլ մօտաւոր գեղաքաղաքսն, զի եւ անդ քարոզեցից. զի յայս իսկ եկեալ եմ։
³⁹Եւ քարոզէր ի ժողովուրդս նոցա ընդ ամենայն գալիլեացիս, եւ դեւս հանէր։
⁴⁰Գայ առ նա բորոտ մի, աղաչէր ի ծունր իջանէր՝ եւ ասէր. տէր՝ եթէ կամիս, կարող ես զիս բժշկել։
⁴¹Իսկ Յիսուս գթացեալ՝ ձգեաց զձեռն, մերձեցաւ ի նա՝ եւ ասէ ցնա, կամիմ՝ սրբեաց։
⁴²Եւ իբրեւ ասացն ցնա, վաղվաղակի գնաց ի նմանէ բորոտութիւնն, եւ սրբեցաւ։
⁴³Եւ սաստեալ նմա՝ եհան զնա արտաքս վաղվաղակի, եւ ասէ ցնա։
⁴⁴Զգոյշ լեր, մի ինչ ասիցես. այլ երթ ցոյց զքեզ քահանային. եւ մատո Վասն սրբութեան քոյ պատարագ՝ զոր հրամայաց մովսէս՝ ի վկայութիւն նոցա։

⁴⁵Եւ նա ելեալ սկսաւ քարոզել յոյժ, եւ հռչակ հարկանել զբանն, մինչեւ ոչ կարող լինել նմա յայտնապէս ի քաղաք մտանել, այլ արտաքոյ յանապատ տեղիս էր. եւ գային առ նա յամենայն կողմանց։

¹Եւ մտեալ դարձեալ ի կափառնաում, յետ աւուրց
²Լու եղեւ եթէ ի տանէ. եւ ժողովեցան բազումք՝ մինչեւ տեղիս եւս ոչ լինել՝ եւ ոչ առ դրանն. եւ խօսէր նոցա զբանն։
³Եւ գային առ նա՝ բերէին անդամալոյծ մի բարձեալ չորից
⁴Եւ իբրեւ ոչ կարէին մերձենալ առ նա՝ յամփոխէ անտի. քակեցին զյարկն ուր էր Յիսուս, եւ բացեալ զառաստաղն՝ իջուցին զմահիճսն յորում կայր անդամալոյծն։
⁵Եւ տեսեալ Յիսուսի զհաւատս նոցա, ասէ ցանդամալոյծն. որդեակ՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
⁶Եւ էին ոմանք ի դպրաց անտի՝ որ անդ նստէին. եւ խորհէին ի սիրտս իւրեանց.
⁷Զինչ է այս՝ որ խօսի սա զհայհոյութիւնս. Ով կարէ թողուլ զմեղս, եթէ ոչ մի Աստուած։

⁸Եւ գիտաց Յիսուս յոգի իւր՝ թէ այնպէս խորհին ի սիրտս իւրեանց, եւ ասէ, զի խորհիք զայդ ի սիրտս ձեր։
⁹Զինչ դիւրին է ասել ցանդամալոյծն՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո, եթէ ասել՝ արի առ զմահիճս քո եւ երթ ի տուն քո։
¹⁰Այլ զի գիտասջիք եթէ իշխանութիւն ունի որդի մարդոյ ի վերայ երկրի՝ թողուլ զմեղս։ ասէ ցանդամալոյծն
¹¹Քեզ ասեմ, արի առ զմահիճս քո՝ եւ երթ ի տուն քո։
¹²Եւ յարեաւ. եւ վաղվաղակի առեալ զմահիճսն, ել առաջի ամենեցուն. մինչեւ զարմանալ ամենեցուն՝ եւ փառաւոր առնել զԱստուած՝ եւ ասել, թէ այսպիսի ինչ երբէք՝ ոչ տեսաք։
¹³Եւ ել դարձեալ ի ծովեզրն, եւ ամենայն ժողովուրդն գայր առ նա. եւ ուսուցանէր զնոսա։

¹⁴Եւ մինչդեռ անցանէր, ետես զղեւի ալփեայ՝ զի նստէր ի մաքսաւորութեան. եւ ասէ ցնա, եկ զկնի իմ։ Եւ յարուցեալ՝ գնաց զկնի նորա։
¹⁵Եւ եղեւ ի բազմելն նորա ի տան նորա, եւ բազում մաքսաւորք եւ մեղաւորք բազմեալ էին ընդ Յիսուսի՝ եւ ընդ աշակերտսն նորա. քանզի էին բազումք՝ որ երթային զհետ նորա։
¹⁶Իսկ դպիրքն եւ փարիսեցիք իբրեւ տեսին՝ թէ ուտէ ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւոր, ասեն ցաշակերտսն նորա. զի է՝ զի ընդ մեղաւորս եւ ընդ մաքսաւորս ուտէք եւ ըմպէք։
¹⁷Իբրեւ լուաւ Յիսուս ասէ ցնոսա. ոչ ինչ է պիտոյ բժիշկ ողջոց, այլ հիւանդաց եւ ոչ եկի կոչել զարդարս՝ այլ զմեղաւորս։

¹⁸Եւ էին աշակերտքն յովհաննու եւ փարիսեցիքն ի պահս. գան եւ ասեն ցնա, ընդէր աշակերտքն յովհաննու՝ եւ փարիսեցիքն պահեն եւ քո աշակերտքդ ոչ պահեն։
¹⁹Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. մի եթէ մարթ ինչ իցէ որդւոց առագաստի՝ մինչ ընդ նոսա իցէ փեսայն՝ պահել. ցորքան ընդ իւրեանս ունիցեն զփեսայն, ոչ է մարթ պահել։
²⁰Այլ եկեսցեն աւուրք՝ յորժամ վերասցի ի նոցանէ փեսայն, եւ ապա պահեսցեն յաւուրն յայնմիկ։
²¹Ոչ ոք կարպետ նոր անթափ արկանէ ի վերայ հնացեալ ձորձոյ. ապա թէ ոչ՝ առնու լրութեամբն իւրովն նորն ի հնոյ անտի, եւ չար եւս պատառումն լինի։

²²Եւ ոչ ոք արկանէ գինի նոր՝ ի տիկս հինս. ապա թէ ոչ պայթուցանէ գինի զտիկսն, գինի հեղու, եւ տիկքն կորնչին. այլ գինի նոր՝ ի տիկս նորս արկանելի է։
²³Եւ եղեւ նմա ի շաբաթու անցանել ընդ արտորայս. եւ աշակերտքն ի գնալն իւրեանց սկսան հասկս կորզել եւ ուտել։
²⁴Եւ փարիսեցիքն՝ ասեն ցնա. տես՝ զինչ գործեն աշակերտքն քո ի շաբաթուս զոր չէ արժան։
²⁵Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. ոչ երբէք իցէ ընթերցեալ ձեր՝ զոր արարն դաւիթ, յորժամ պիտոյն եղեւ, եւ քաղցեաւ՝ նա եւ որ ընդ նմայն էին։
²⁶Զիարդ եմուտ ի տունն Աստուծոյ առ աբիաթարաւ քահանայապետիւ, եւ զհացսն զառաջաւորութեան եկեր՝ եւ ետ եւ այնոցիկ որ ընդ նմայն էին. զոր ոչ էր օրէն ուտել, բայց միայն քահանայիցն։

²⁷Եւ ասէ ցնոսա. շաբաթ՝ վասն մարդոյ եղեւ, եւ ոչ եթէ մարդ վասն շաբաթու։
²⁸ապա ուրեմն՝ տէր է որդի մարդոյ՝ եւ շաբաթու։

¹Եւ եմուտ միւսանգամ ի ժողովուրդն. եւ էր անդ այր մի՝ որոյ ձեռն իւր գօսացեալ օր։
²Եւ սպասէին նմա՝ եթէ բժշկեսցէ զնա ի շաբաթուն. զի չարախօսեսցեն զնմանէ։
³Եւ ասէ ցայրն՝ որոյ ձեռն գօսացեալ էր. արի անց ի մէջ։
⁴Եւ ասէ ցնոսա. զինչ արժան է ի շաբաթու, բարի ինչ գործել՝ եթէ չար առնել, ոգի մի ապրեցուցանել՝ եթէ կորուսանել։ եւ նոքա լռեցին։
⁵Հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա. ասէ ցայրն. ձգեա զձեռն քո. եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
⁶Եւ ելեալ արտաքս վաղվաղակի փարիսեցիքն հրովդիանոսօքն հանդերձ, խորհուրդ առնէին վասն թէ զիարդ կորուսցեն զնա։

⁷Իսկ Յիսուս աշակերտօքն իւրովք գնաց ի ծովեզրն։ Եւ բազում ժողովուրդ ի գալիլեացւոց երթային զհետ նորա. եւ ի հրէաստանէ,
⁸Եւ յերուսաղեմէ, եւ յայնկոյս յորդանանու, եւ որք ի տիւրոսէ եւ ի սիդովնէ. բազում ժողովուրդ իբրեւ լսէին որչափ ինչ առնէր, գային առ նա։
⁹Եւ ասէ ցաշակերտսն իւր, զի նաւակ մի պատրաստական կայցէ նմա վասն ամբոխին՝ զի մի նեղեսցեն զնա։
¹⁰քանզի զբազումս բժշկեաց. մինչ գալ խռնել զնովաւ՝ զի մերձեսցին առ նա, որք ունէին ախտս ինչ։
¹¹Եւ այսք պիղծք յորժամ տեսանէին զնա, անկանէին առաջի նորա, աղաղակէին եւ ասէին.
¹²Եթէ դու ես որդի Աստուծոյ. եւ նա՝ յոյժ սաստէր նոցա, զի մի յայտնի առնիցեն զնա։

¹³Ելանէ ի լեառն՝ եւ կոչէ առ ինքն զորս ինքն կամեցաւ. եւ չոգան առ նա.
¹⁴Եւ արար երկոտասանս՝ զի իցեն զնովաւ, եւ զի առաքեսցէ զնոսա քարոզել.
¹⁵Եւ ունել իշխանութիւն բժշկել զցաւս՝ եւ հանելոյ զդեւս։
¹⁶Եւ եդ անուն սիմովնի՝ պետրոս.
¹⁷Եւ յակովբու զեբեդեայ՝ եւ յովհաննու եղբօրն յակովբայ՝ եդ նոցա անուանս բաներեգէս, որ է որդիք որոտման,
¹⁸Եւ զանդրէաս, եւ զփիլիպպոս, եւ զբարթողովմէոս, եւ զմատթէոս զմաքսաւորն, եւ զթովմաս, եւ զյակովբոս ալփեայ, եւ զթադէոս, եւ զսիմովն կաննանացի.
¹⁹Եւ զյուդա սկարիովտացի, որ եւ մատնեացն զնա.

²⁰Գան ի տուն, եւ գայ միւսանգամ ընդ նոսա ժողովուրդն. մինչ զի եւ հաց եւս՝ ոչ ժամանել ուտել նոցա։
²¹Եւ իբրեւ լուան որ իւրքն էին՝ ելին ունել զնա, զի համարէին թէ մոլեգնեալ իցէ։
²²Եւ դպիրքն՝ որ յերուսաղեմէ իջեալ էին, ասէին թէ բէեղզեբուղ գոյ ի դմա, եւ իշխանաւ դիւացն հանէ դա զդեւս։
²³Եւ կոչեցեալ զնոսա առ ինքն, առակօք խօսէր ընդ նոսա. զիարդ կարէ սատանայ զսատանայ հանել.
²⁴Եւ արդ՝ եթէ թագաւորութիւն յանձն իւր բաժանեսցի, ոչ կարէ կալ թագաւորութիւնն այն։
²⁵Եւ եթէ տուն յանձն իւր բաժանեսցի, ոչ կարէ կալ տունն։
²⁶Եւ եթէ սատանայ ի վերայ անձին իւրոյ յարեաւ՝ եւ բաժանեալ իցէ, ոչ կարէ կալ. այլ վախճանեալ է։

²⁷Այլ ոչ ոք կարէ զկարասի հզօրի մտեալ ի տուն նորա աւար հարկանել, եթէ ոչ նախ զհզօրն կապիցէ, եւ ապա զտուն նորա աւար հարկանիցէ։
²⁸Ամէն ասեմ ձեզ, զի ամենայն թողցի որդւոց մարդկան մեղք՝ եւ հայհոյութիւնք՝ որչափ եւ հայհոյեսցեն,
²⁹Բայց որ հայհոյեսցէ զհոգին սուրբ, ոչ ունիցի թողութիւն յաւիտեան, այլ պարտապան լիցի յաւիտենիցն մեղաց։
³⁰Զի ասէին՝ թէ այս պիղծ գոյ ի նմա։
³¹Գան եղբարքն եւ մայր նորա, եւ արտաքոյ կացեալ՝ յղեցին եւ կոչէին զնա։
³²Եւ անդ ժողովուրդն շուրջ զնովաւ նստէր. եւ իբրեւ ասացին ցնա, ահաւասիկ մայր քո եւ եղբարք քո՝ կան արտաքոյ, եւ խնդրեն զքեզ։
³³Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. ով է իմ մայր՝ կամ եղբարք։

³⁴Հայեցաւ շուրջ զիւրեւ յաշակերտսն զի նստէ ին, եւ ասէ. ահաւասիկ մայր իմ, եւ եղբարք իմ։
³⁵Զի որ առնէ զկամս Աստուծոյ, նա է իմ եղբայր՝ եւ քոյր եւ մայր։

¹Դարձեալ սկսաւ ուսուցանել առ ծովեզերբն. եւ խռնեցան զնովաւ ժողովուրդք բազումք, մինչեւ ի նաւ մտանել նմա, եւ նստել ի ծովուն. եւ ամենայն ժողովուրդքն զծովեզերբն՝ զցամաքն ունէին։
²Եւ ուսուցանէր զնոսա առակօք բազում ինչ։ Եւ ասէր նոցա ի վարդապետութեան իւրում։
³Լսէք ահաւասիկ ել սերմանօղ սերմանել։
⁴Եւ եղեւ ի սերմանելն, ոմն անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն եւ եկեր զնա։
⁵Եւ այլն անկաւ յապառաժի՝ ուր ոչ գոյր հող բազում. եւ վաղվաղակի բուսաւ։ քանզի ոչ գոյր հիւթ երկրին,
⁶Եւ յորժամ ծագեաց արեւ՝ ջեռաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք՝ ցամաքեցաւ։

⁷Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց. ելին փուշքն եւ հեղձուցին զնա, եւ պտուղ ոչ ետ։
⁸Եւ այլն անկաւ յերկիր բարւոք,. եւ ելեալ աճեցեալ տայր պտուղ, եւ բերէր ընդ միոյ՝ երեսուն, եւ ընդ միոյ՝ վաթսուն, եւ ընդ միոյ՝ հարեւր։
⁹Եւ ասէր. որ ունիցի ականջս լսելոյ լուիցէ։
¹⁰Եւ իբրեւ եղեւ առանձինն, հարցին ցնա որ զնովաւն էին աշակերտօքն հանդերձ՝ զառակսն։
¹¹Եւ ասէ ցնոսա. ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ։ Բայց նոցա որ արտաքինքն են՝ ամենայն ինչ առակօք լինի։
¹²Զի տեսանելով տեսցեն՝ մի տեսցեն, լսելով լուիցեն՝ եւ մի իմասցին. զի մի երբէք դարձցին՝ եւ թողցի նոցա։

¹³Եւ ասէ ցնոսա. ոչ գիտէք զառակս զայս, եւ զիարդ զամենայն առակսն գիտիցէք։
¹⁴Որ սերմանէն՝ զբանն սերմանէ։
¹⁵Եւ նոքա են որ առ ճանապարհաւն, ուր բանն սերմանի. եւ յորժամ լսեն զնա, գայ սատանայ՝ եւ հանէ զբանն սերմանեալ ի սիրտս նոցա։
¹⁶Եւ նոքա են որ յապառաժին սերմանեցան. որք յորժամ լսիցեն զբանն, վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունին։
¹⁷Եւ զի ոչ ունին արմատս յանձինս, այլ առ ժամանակ մի են. ապա ի հասանել նեղութեան կամ հալածման վասն բանին, վաղվաղակի գայթագղին։
¹⁸Իսկ որ ի մէջ փշոցն սերմանեցան, նոքա են՝ որ իբրեւ զբանն լսեն,
¹⁹եւ հոգք աշխարհիս, եւ պատրանք մեծութեան մտանեն եւ հեղձուցանեն զբանն՝ եւ անպտուղ լինի։

²⁰Եւ նոքա են որ յերկիրն բարւոք սերմանեցան, որք լսեն զբանն՝ եւ ընդունին, եւ տան պտուղ, ընդ միոյ՝ երեսուն, եւ ընդ միոյ՝ վաթսուն, եւ ընդ միոյ՝ Հարեւր։
²¹Եւ ասէ ցնոսա. մի եթէ՝ գայ ճրագ զի ընդ գրուանաւ դնիցի, կամ ընդ մահճօք. ոչ ապաքէն ի վերայ աշտանակի դնիցի։
²²Զի չէ ինչ ի ծածուկ, որ թէ ոչ յայտնեսցի. եւ ոչ եղեւ ինչ գաղտնի, եթէ ոչ ի յայտ գայցէ։
²³Եթէ ոք ունիցի ականջս լսելոյ, լուիցէ։
²⁴Եւ ասէ ցնոսա. տեսէք զինչ լսէքդ, եւ յաւելցին ձեզ որոց լսէքդ. որով չափով չափէք՝ նովին չափեսցի ձեզ։
²⁵Որ ոք ունիցիտացի նմա. եւ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունին՝ բարձցի ի նմանէ։
²⁶Եւ ասէր. այսպէս է արքայութիւն Աստուծոյ. որպէս զի այր մի արկանիցէ սերմանիս յերկրի.

²⁷Եւ ննջիցէ, եւ յառնիցէ զցայգ եւ զցերեկ. եւ սերմանիքն բուսանիցին եւ աճիցեն. եւ նա ոչ գիտէ՝
²⁸թէ երկիրն ինքնին բերէ զպտուղ. նախ՝ զխոտն, եւ ապա՝ զհասկն, եւ ապա՝ ցորեան ատոք ի հասկին։
²⁹Այլ յորժամ տայցէ զպտուղն, վաղվաղակի առաքի մանգաղ. զի հասեալ են հունձք։
³⁰Եւ ասէր, ում նմանեցուսցուք զարքայութիւնն Աստուծոյ, կամ որով առակաւ՝ առակեսցուք զնա։
³¹Որպէս հատն մանանխոյ՝ որ յորժամ սերմանիցէ յերկրի, փոքրագոյն է քան զամենայն սերմանիս՝ որ են յերկրի։
³²Եւ յորժամ սերմանիցի, բուսանի եւ լինի մեծ քան զամենայն բանջար եւ արձակէ ոստս մեծամեծս, մինչեւ բաւական լինել ընդ հովանեաւ նորա թռչնոց երկնից բնակել։

³³Եւ այնպիսի առակօք խօսէր ընդ նոսա զբանն, որպէս կարօղ լինէին լսել.
³⁴Եւ առանց առակի ոչ ինչ խօսէր ընդ նոսա։ բայց առանձինն աշակերտացն իւրոց մեկնէր զամենայն։
³⁵Եւ ասէ ցնոսա յաւուր յայնմիկ՝ իբրեւ ընդ երեկս լինէր. եկայք անցցուք յայն կողմն։
³⁶Թողուն զժողովուրդն, եւ առնուն զնա նաւաւն հանդերձ, եւ զայլ եւս նաւսն որ էին ընդ նմա։
³⁷Եւ լինէր մրրիկ մեծ հողմոյ, եւ զալիսն ի նաւն զեղոյր մինչ գրե թէ լի իսկ լինել։
³⁸Եւ ինքն ննջէր ի խելս նաւին՝ ի վերայ բարձի։ Զարթուցանէին զնա՝ եւ ասէին. վարդապետ ոչինչ քեզ փոյթ, զի կորնչիմք աւասիկ։

³⁹Եւ զարթուցեալ սաստեաց հողմոյն, եւ ծովուն՝ ասէ. դադարեա կարկեաց։ եւ դադարեաց հողմն, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ։
⁴⁰Եւ ասէ ցնոսա. ընդէր այդպէս վատասիրտք էք, չեւ եւս ունիք հաւատս։ եւ երկեան երկեւղ մեծ, եւ ասէին ցմիմեանս. ո ոք արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմ եւ ծով հնազանդին սմա։

¹Եւ եկն յայնկոյս ծովուն՝ յաշխարհն գերգեսացւոց։
²Եւ ընդ ելանելն նորա ի նաւէ անտի, պատահեաց նմա այր մի ի գերեզմանացն՝ զոր ունէր այս պիղծ։
³որոյ եւ բնակութիւնն իւր իսկ ի գերեզմանս էր. եւ ոչ շղթայիւք ոք եւս՝ կարէր կապել զնա.
⁴Վասն բազում անգամ ոտնակապովք եւ շղթայիւք կապելոյ, եւ խզելոյ ի նմանէ զշղթայսն, եւ զոտնակապսն խորտակելոյ. եւ ոչ ոք կարէր պարտել զնա.
⁵Քանզի հանապազ զցայգ եւ զցերեկ ի գերեզմանս եւ ի լերինս աղաղակէր, եւ կոծէր զանձն իւր քարամբք։
⁶Իբրեւ ետես զՅիսուս ի հեռաստանէ, ընթացաւ եւ երկիր եպագ նմա։

⁷Աղաղակեաց ի ձայն մեծ՝ եւ ասէ. զի կայ՝ իմ եւ քո՝ Յիսուս որդի Աստուծոյ բարձրելոյ. երդմնեցուցանեմ զքեզ յԱստուած, մի տանջեր զիս։
⁸Քանզի ասէր ցնա. ել այսդ պիղծ ի մարդոյ այտի։
⁹Եւ հարցանէր ցնա՝ թէ զինչ անուն է քո։ եւ ասէր ցնա. լեգէովն է անուն իմ, քանզի բազումք եմք։
¹⁰Եւ աղաչէին զնա յոյժ, զի մի առաքեսցէ զնոսա արտաքս քան զաշխարհն։
¹¹Եւ անդ էր առ լերամբն՝ երամակ մի խոզաց արօտական մեծ։
¹²Աղաչեցին զնա ամենայն դեւքն՝ եւ ասեն, առաքեա զմեզ ի խոզսն, զի մտցուք ի նոսա։

¹³Եւ հրամայեաց նոցա։ Եւ իբրեւ ելին այսքն պիղծ՝ մտին ի խոզսն, եւ դիմեաց երամակն ի դարէ անտի ի ծովն. էին իբրեւ երկու հազարք, եւ հեղձնուին ի ծովուն։
¹⁴խոզարածքն փախան, եւ պատմեցին ի քաղաքին եւ յագարակս՝ եւ ելին տեսանել զինչ իցէ որ գործեցաւ։
¹⁵Գան առ Յիսուս, եւ տեսանեն զդիւահարն զի նստէր զգեցեալ եւ զգաստացեալ, որ ունէր զլեգէոնն. եւ զահի հարան։
¹⁶Եւ պատմեցին նոցա՝ որոց տեսեալն էր, թէ զինչ եղեւ այսահարին, եւ զինչ վասն խոզիցն։
¹⁷Եւ սկսան աղաչել զնա՝ գնալ ի սահմանաց նոցա։
¹⁸Եւ իբրեւ եմուտ նա ի նաւն, աղաչէր, զնա դիւահարն զի ընդ նմա իցէ։

¹⁹Եւ Յիսուս ոչ ետ նմա թոյլ. այլ ասէ ցնա. երթ ի տուն քո առ ընտանիս քո, եւ պատմեա նոցա, որ ինչ միանգամ տէր արար քեզ՝ եւ ողորմեցաւ քեզ։
²⁰Եւ չոգաւ՝ եւ սկսաւ քարոզել ի դեկապոլին, զոր ինչ արար նմա Յիսուս. եւ ամենեքին զարմանային։
²¹Եւ իբրեւ անց Յիսուս միւսանգամ յայն կողմն՝ ժողովեցաւ առ նա ժողովուրդ բազում, եւ էր առ ծովեզերբն։
²²Եւ ահա մի ի ժողովրդապետացն գայր, որում անուն էր յայրոս. իբրեւ ետես զնա՝ անկաւ առ ոտս նորա.
²³աղաչէր զնա յոյժ եւ ասէր, թէ դուստր նորա մերձ է ի մահ. զի եկեալ դնիցէ նմա ձեռն, որպէս զի ապրեսցի եւ կեցցէ.
²⁴Եւ գնաց ընդ նմա։ երթայր եւ ժողովուրդ բազում զհետ նորա, եւ նեղէին զնա։

²⁵Եւ կին մի՝ էր ի տեռատեսութեան արեան զերկոտասան ամ.
²⁶յոյժ վշտացեալ ի բազում բժշկաց, եւ ծախեալ զինչս իւր զամենայն, եւ չէր ինչ օգտեալ, այլ եւս առաւել զայրացեալ։
²⁷Իբրեւ լուաւ զՅիսուսէ, եկն ի մէջ ամբոխին յետոյ՝ եւ բուռն եհար զհանդերձէ նորա։
²⁸քանզի խորհէր ի մտի, թէ միայն մերձեցայց ի հանդերձս նորա՝ փրկեցայց։
²⁹Եւ վաղվաղակի ցամաքեցաւ աղբեւր արեան նորա. եւ գիտաց մարմին իւր թէ բժշկեցաւ ի տանջանացն։
³⁰Եւ անդէն վաղվաղակի գիտաց Յիսուս յանձն իւր զզօրութիւնն որ ել ի նմանէ, դարձաւ յամբոխն եւ ասէ. ով մերձեցաւ ի հանդերձս իմ։
³¹Եւ ասեն ցնա աշակերտքն. տեսանես՝ զի ամբոխդ նեղէ զքեզ, եւ ասես թէ ով մերձեցաւ ի հանդերձս իմ։

³²Եւ շուրջ հայէր տեսանել թէ ո զայն արար։
³³Եւ կինն՝ զարհուրեալ եւ դողացեալ վասն որոյ գաղտն արար. քանզի գիտէր զինչ եղեւ նմա։ եկն՝ անկաւ առաջի նորա, եւ ասաց զամենայն իրս ստուգութեամբ։
³⁴Եւ Յիսուս ասէ ցնա, դուստր՝ հաւատք քո կեցուցին զքեզ. երթ ի խաղաղութիւն. եւ եղիջիր ողջ ի տանջանաց քոց։
³⁵Մինչ դեռ նա զայն խօսէր, գան ոմանք ի տանէ ժողովրդապետին՝ եւ ասեն, թէ դուստրն քո մեռաւ, զի եւս աշխատ առնես զվարդապետդ։
³⁶Իսկ Յիսուս իբրեւ լուաւ զբանն ասացեալ, ասէ ցժողովրդապետն. մի երկնչիր. բայց միայն՝ հաւատա։
³⁷Եւ ոչ զոք եթող իւր երթալ, բայց միայն զպետրոս եւ զյակովբոս եւ զյովհաննէս՝ զեղբայրն յակովբայ։

³⁸Գայ ի տուն ժողովրդապետին, եւ տեսանէ ամբոխ յոյժ, եւ լալականս եւ աղաղակ յոյժ։
³⁹Եւ մտեալ ի ներքս՝ ասէ ցնոսա. զի խռովեալ էք եւ լայք, մանուկն ոչ է մեռեալ. այլ ննջէ։
⁴⁰եւ ծաղր առնէին զնա։ Եւ նորա հանեալ արտաքս զամենեսեան. առնու ընդ իւր զհայր մանկանն եւ զմայր, եւ զնոսա որ ընդ նմին էին։ եւ մտանէ ուր դնէր մանուկն։
⁴¹Եւ կալեալ զձեռանէ եւ մանկանն՝ ասէ ցնա. տալիթա կումի. որ թարգմանի, աղջիկ դու՝ քեզ ասեմ արի։
⁴²Եւ վաղվաղակի յարեաւ աղջիկն, եւ գնայր. քանզի էր ամաց իբրեւ երկոտասանից եւ զարմացան մեծաւ զարմանալեօք։

⁴³Եւ պատուէր տայր նոցա յոյժ զի մի ոք գիտասցէ զայն. եւ ասաց՝ տալ նմա ուտել։

¹Եւ ել անտի, եկն ի գաւառ իւր. եւ երթային զհետ նորա աշակերտքն իւր։
²Եւ եղեւ ի շաբաթուն՝ սկսաւ ուսուցանել ի ժողովրդեանն։ եւ բազումք իբրեւ լսէին՝ զարմանային ընդ վարդապետութիւն նորա, եւ ասէին. ուստի սմա այս, կամ զի ինչ է իմաստութիւնս որ տուեալ է սմա. զի զօրութիւնք այսպիսիք ի ձեռաց սորա լինիցին։
³ոչ սա է մանուկ հիւսանն, եւ որդին մարեմայ, եղբայր յակովբայ եւ յովսեայ եւ յուդայի եւ սիմովնի. եւ չիցեն քորքն դորա աստ առ մեզ, եւ գայթագղէին ի նա։
⁴Եւ ասէցնոսա Յիսուս. ոչ մարգարէ անարգ, բայց եթէ ի գաւառի իւրում, եւ յազգատոհմի, եւ ի տան իւրում։
⁵Եւ ոչ կարէր անդ՝ եւ ոչ մի ինչ զօրութիւն առնել, բայց սակաւ հիւանդաց ձեռն եդեալ՝ բժշկէր զնոսա։

⁶Եւ զարմանայր վասն անհաւատութեան նոցա։ Եւ շրջէր շուրջ զգաւառօքն, եւ ուսուցանէր։
⁷Եւ կոչեաց առ ինքն զերկոտասանսն, եւ սկսաւ առաքել զնոսա երկուս երկուս. եւ տայր նոցա իշխանութիւն ի վերայ այսոց պղծոց։
⁸Եւ պատուիրեաց նոցա՝ զի մի ինչ բարձցեն ի ճանապարհ, բայց միայն գաազան. մի պարկ, մի հաց. մի պղինձ՝ ի գօտիս։
⁹այլ ագանել հողաթափս, եւ մի զգենուցուք ասէ՝ երկուս պարեգօտս։
¹⁰Եւ ասէր ցնոսա. յոր տուն մտանիցէք, անդէն օթեւանս կալջիք՝ մինչեւ ելանիցէք անտի։
¹¹Եւ որ ոչ ընկալցին զձեզ, եւ ոչ լուիցեն ձեզ, յորժամ ելանիցէք անտի՝ թօթափեսջիք զփօշի ոտից ձերոց ի վկայութիւն նոցա։

¹²Եւ ելեալ քարոզէին՝ զի ապաշխարեսցին.
¹³Եւ դեւս բազումս հանէին՝ եւ օծանէին իւղով զբազում հիւանդս, եւ բժշկէին զնոսա։
¹⁴Եւ լուաւ արքայ հերովդէս. քանզի յայտնի եղեւ անուն նորա. եւ ասէր, թէ յովհաննէս մկրտիչ յարեաւ ի մեռելոց, եւ վասն այնորիկ զօրութիւնք լինին նովաւ։
¹⁵Այլք ասէին՝ թէ եղիա է. իսկ այլքն թէ մարգարէ է, կամ թէ իբրեւ զմի ի մարգարէից։
¹⁶Իբրեւ լուաւ հերովդէս, ասէ, զորոյ՝ եւ զգլուխն հատի զյովհաննու, սա է նա յարեաւ ի մեռելոց։
¹⁷Զի ինքն հերովդէս առաքեաց կալաւ զյովհաննէս, եւ կապեաց զնա եւ եդ ի բանտի, վասն հերովդիայ կնոջ փիլիպպոսի եղբօր նորա. քանզի նա՝ կին արար զնա։

¹⁸Քանզի ասէր յովհաննէս ցհերովդէս՝ թէ ոչ է օրէն քեզ ունել զկին եղբօր քո։
¹⁹Եւ հերովդէս ոխացեալ էր ընդ նմա՝ եւ կամէր սպանանել զնա, եւ ոչ կարէր։
²⁰Զի հերովդէս՝ երկնչէր ի յովհաննէ, քանզի գիտէր զնա այր արդար եւ սուրբ. եւ սպասէր նմա. եւ լուեալ ի նմանէ բազում ինչ առնէր, եւ քաղցրութեամբ ասէր նմա։
²¹Իբրեւ օր մի լինէր պարապոյ, յորժամ ընթրիս տայր հերովդէս՝ յաւուր ծննդոց իւրոց, նախարարաց իւրոց եւ հազարապետաց եւ մեծամեծաց գալիլեացւոց.
²²Եւ ի մտանել դստերն հերովդիայ՝ եւ ի կաքաւել, հաճոյ եղեւ հերովդի եւ բազմականացն։ Ասէ թագաւորն ցաղջիկն. խնդրեա յինէն զոր ինչ կամիս, եւ տաց քեզ։

²³Եւ երդուաւ նմա բազում անգամ, թէ զոր ինչ խնդրեսցես դու յինէն. տաց քեզ՝ մինչեւ ցկէս թագաւորութեան իմոյ։
²⁴Նա ելեալ ասէ ցմայր իւր. զինչ խնդրեցից։ եւ նա ասէ, զգլուխն յովհաննու մկրտչի։
²⁵Եւ մտեալ անդրէն փութանակի առ թագաւորն՝ ասէ. կամիմ զի այժմ տացես ինձ վաղվաղաձռկի ի վերայ սկտեղ զգլուխն յովհաննու մկրտչի։
²⁶Եւ տրտմեցաւ յոյժ թագաւորն, այլ վասն երդմանցն՝ եւ կոչնականացն՝ ոչ կամեցաւ անարգել զնա.
²⁷Եւ առաքեաց վաղվաղակի թագաւորն՝ դահիճ, եւ հրամայեաց բերել զգլուխն նորա։ Եւ չոգաւ գլխատեաց զնա ի բանտին.
²⁸Եւ եբերզգլուխն նորա սկտեղբ՝ եւ ետ ցաղջիկն։ եւ աղջիկն տարաւ՝ ետ մօր իւրում։

²⁹Իբրեւ լուան աշակերտքն նորա, եկին բարձին զմարմինն՝ եւ եդին ի գերեզմանի։
³⁰Ժողովեցան առաքեալքն առ յիսուս, եւ պատմեցին նմա զամենայն ինչ զոր արարին եւ զոր ուսուցին։
³¹Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. եկայք դուք առանձինն յանապատ տեղի, եւ հանգիջիք սակաւ մի։ զի էին բազումք որ երթային եւ գային, եւ հաց անգամ՝ չժամանէին ուտել։
³²Եւ գնացին նաւու յանապատ տեղի առանձինն։
³³Եւ տեսին զնոսա զի երթային, եւ զգացին բազումք. եւ հետի յամենայն քաղաքաց խուռն ընթանային անդր, եւ մերձենային աէ նոսա։

³⁴Եւ ելեալ ետես՝ ամբոխ բազում, եւ գթացաւ ի նոսա զի օին իբրեւ ոչխարք՝ որոց ոչ իցէ հովիւ։ եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա յոյժ։
³⁵Եւ իբրեւ բազում ժամ եղեւ, մատուցեալ աշակերտքն՝ ասէին, տեղիս՝ անապատ է, մինչ դեռ աւուր կայ,
³⁶արձակեա զժողովուրդսդ, զի երթեալ շուրջ յագարակս եւ ի դեղս՝ գնեսցեն իւրեանց զինչ ուտիցեն, զի աստ՝ ինչ ուտել ոչ ունին։
³⁷Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. դուք տուք դոցա՝ ուտել։ ասեն ցնա՝ երթիցուք գնեսցուք երկերիւր դահեկանի հաց, եւ տացուք դոցա ուտել։
³⁸Ասէ ցնոսա. քանի նկանակ ունիք, երթայք տեսէք։ իբրեւ գիտասցին, ասեն ցնա՝ հինգ. եւ երկուս ձկունս։

³⁹Եւ հրամայեաց նոցա բազմել երախանս երախանս ի վերայ դալար խոտոյ։
⁴⁰Եւ բազմեցան դասք դասք. ուր հարեւր եւ ուր յիսուն։
⁴¹Եւ առեալ զհինգ նկանակն եւ զերկուս ձկունսն, հայեցաւ յերկինս, օրհնեաց, մանրեաց զնկանակսն, եւ ետ ցաշակերտսն զի արկցեն նոցա, եւ զերկուս ձկունսն՝ բաշխեաց ամենեցուն.
⁴²Կերան՝ եւ յագեցան.
⁴³Եւ բարձին զնշխարսն երկոտասան սակառի լի, եւ ի ձկանց անտի։
⁴⁴եւ էին որք կերանն՝ իբրեւ արք հինգ հազար։
⁴⁵Եւ նոյն ժամոյն ճեպեաց զաշակերտսն մտանել նաւ, եւ յառաջագոյն քան զնա երթեալ յայնկոյս ի բեթսայիդա, մինչ ինքն զժողովուրդսն արձակիցէ.

⁴⁶Եւ հրաժարեալ ի նոցանէ՝ ել ի լեառն կալ յաղօթս։
⁴⁷Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, էրնաւն ի մէջ ծովուն, եւ ինքն ի ցամաքի։
⁴⁸Եւ ետես զնոսա հողմակոծեալս ի վարելն, զի էր հողմն ընդդէմ նոցա։ եւ զչորրորդ պահու գիշերոյն գայ առ նոսա գնալով ի վերայ ծովուն. եւ կամէր զանց առնել առ նոքօք։
⁴⁹Նոքա իբրեւ տեսին զի գնայր ի վերայ ծովուն, համարեցան թէ առաչօք ինչ լինիցի, եւ զաղաղակ բարձին։
⁵⁰Քանզի ամենեքեան տեսին զնա՝ եւ խռովեցան։ Եւ նա՝ անդէն վաղվաղակի խօսեցաւ ընդ նոսա, եւ ասէ. քաջալերեցարուք։ ես եմ՝ մի երկնչիք։
⁵¹Եւ ել 'ի նաւն առ նոսա, եւ դադարեաց հողմն։ Եւ առաւել եւս յիմարեալ էին՝ ի միտս իւրեանց, եւ զարմանային յոյժ.

⁵²Քանզի եւ ի վերայ հացին ոչ իմացան զի էր սիրտ նոցա թմրեալ։
⁵³Եւ իբրեւ անցին յայնկոյս, եկին յերկիրն գեննեսարեթ։
⁵⁴Եւ իբրեւ ելին ի նաւէ անտի. իսկ եւ իսկ ծանեան զնա արք տեղւոյն այսորիկ.
⁵⁵Եւ ընթացեալ այսր անդր ընդ ամենայն գաւառն, սկսան մահճօք բերել զհիւանդս, ուր լսէին թէ անդ իցէ։
⁵⁶Եւ ուր եւ մտանէր՝ ի գեղս կամ ի քաղաքս կամ յագարակս, ի հրապարակս դնէին զախտաժէտս, եւ աղաչօին զնա՝ զի գոնէ՝ ի քղանցս հանդերձից նորա մերձենայցեն. եւ որք միանգամ մերձեցանն՝ փրկեցան։

¹Եւ ժողովեցան առ նա փարիսեցիքն՝ եւ ոմանք ի դպրացն որ եկեալ էին յերուսաղեմէ։
²Եւ տեսեալ զոմանս յաշակերտացն անտի զի խառնեալ ձեէօք, այսինքն է անլուայ ուտէին հաց, բամբասեցին։
³Զի փարիսեցիքն՝ ամենայն հրէայք, եթէ ոչ բռնալիր լուանան զձեէս, հաց ոչ ուտեն. քանզի ունին զաւանդութիւն ծերոցն.
⁴Եւ ի հրապարակէ մտեալ՝ եթէ ոչ նախ մկրտիցին, ոչ ուտեն։ եւ այլ ինչ բազում է՝ զոր ընկալան ունել, մկրտութիւնս բաժակաց, եւ ստոմանաց, եւ պղնձեաց, եւ մահճաց։
⁵Ապա հարցանեն զնա փարիսեցիքն՝ եւ դպիրքն թէ ընդօր աշակերտքն քո ոչ գնան ընդ աւանդութեան ծերոցն. այլ խառնակ ձեռօք հաց ուտեն։

⁶Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա, թէ բարւոք մարգարէացաւ եսայի վասն ձեր կեղծաւորաց, որպէս ասաց. ժողովուրդս այս շրթամբք մեծարէ զիս, եւ սիրտք նոցա հեռացեալ ի բացեայ են յինէն։
⁷զուր պաշտեն զիս ուսուցանեն վարդապետութիւնս՝ զմարդկան պատուիրեալ։
⁸Թողեալ զպատուիրանն Աստուծոյ, ունիք զմարդկան աւանդութիւն։
⁹Եւ ասէ ցնոսա. բարւոք խոտէք զպատուիրանն Աստուծոյ, զի զձեր աւանդութիւնն հաստատիցէք։
¹⁰Զի մովսէս ասէ. պատուեա զհայր քո եւ զմայր. եւ որ չարախօսեսցէ զհօրէ կամ զմօրէ, մահու վախճանեսցի։
¹¹Եւ դուք ասէք, եթէ ասիցէ ոք ցհայր կամ ցմայր՝ կորբան, որ է պատարագ, զոր յինէն օգտեսցիս։

¹²Եւ ոչ եւս տայք թոյլ նմա չառնել ինչ հօրն, կամ մօր։
¹³եւ անարգէք զբանն Աստուծոյ ձերով աւանդութեամբն, զոր աւանդեցէք. եւ բազում ինչ այլ՝ որ այսմ նման է՝ առնէք։
¹⁴Եւ կոչեալ առ ինքն զամենայն ժողովուրդն՝, ասէ ցնոսա. լուարուք ինձ ամենեքեան՝ եւ ի միտ առէռկ։
¹⁵Ոչ ինչ արտաքուստ ի մարդ մտեալ՝ եթէ կարիցէ պղծել զնա, այլ որ ելանէ ի նմանէ՝ այն է որ պղծէ զմարդն։
¹⁶որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
¹⁷Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յամբոխէ անտի, հարցանէին զնա աշակերտքն վասն առակին։
¹⁸Եւ ասէ ցնոսա. այդպէս եւ դուք անմիտք էք. ոչ իմանաք, եթէ ամենայն որ արտաքուստ ի ներքս մտանէ, ի մարդ, ոչ կարէ զնա պղծել.

¹⁹Զի ոչ եթէ ի սիրտ նորա մտանէ, այլ յորովայն. եւ արտաքս լեանէ, եւ սրբէ զամենայն կերակուրսն։
²⁰Եւ ասէր, թէ որ ինչ ի մարդոյն ելանէ՝ այն պղծէ զմարդ։
²¹Զի ի ներքուստ ի սրտէ մարդկան խորհուրդք չարութեան ելանեն. շնութիւնք, պոռնկութիւնք.
²²գողութիւնք սպանութիւնք, ագահութիւնք, չարութիւնք, նենգութիւնք. գիջութիւն. չարակնութիւն, հայհոյութիւն. անբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։
²³Այս ամենայն չարիք ի ներքուստ ելանեն, եւ պղծեն զմարդ։
²⁴Եւ անտի յարուցեալ եկն ի սահմանս տիւրոսի եւ սիդովնի. եւ մտեալ ի տուն՝ ոչ ումեք կամէր յայտնել, եւ ոչ կարաց ծածկել։

²⁵Լուաւ կին մի զնմանէ, որոյ դուստր իւր նեղեալ էր յայսոյ պղծոյ. եկն՝ անկաւ առաջի նորա։
²⁶Եւ կինն՝ էր հեթանոս, փիւնիկ ասորի յազգէ. եւ աղաչէր զնա՝ զի զդեւն հանցէ ի դստերէ նորա։
²⁷Եւ Յիսուս ասէ ցնա. թոյլ տուր, նախ յագեսցին մանկունք. զի ոչ է բարւառնուլ զհաց մանկանց եւ արկանել շանց։
²⁸Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. տէր՝ եւ շունք ի փշրանաց սեղանոյ մանկանց կերակրին։
²⁹Եւ ասէ ցնա. Վասն այդր բանի՝ երթ, ել դեւն ի դստերէ քումմէ։
³⁰Գնաց ի տուն իւր, եւ եգիտ ելեալ զդեւն, եւ զդուստրն, զի անկեալ ծնէր ի մահիճս։

³¹Եւ ելեալ միւսանգամ ի սահմանացն տիւրոսի եւ սիդովնի, եւ եկն ի ծովեզրն գալիլեացւոց ի մէջ սահմանացն ի դեկապոլիս։
³²Եւ բերին առաջի նորա խուլ մի եւ համր. եւ աղաչեցին՝ զի ձեռն դիցէ ի վերայ նորա։
³³Եւ առեալ զնա մեկուսի յամբոխէ անտի, արկ զմատունս իւր ընդ ականջս նորա՝ եւ եթուք անդր. եւ կալաւ զլեզուէ նորա։
³⁴Հայեցաւ յերկինս՝ յոգոց եհան՝ եւ ասէ. եփփաթա, որ է՝ բացիր։
³⁵Եւ նոյնժամայն բացան լսելիքն նորա, եւ լուծան կապանք լեզուի նորա. եւ խօսէր՝ ուղիղ։
³⁶Եւ պատուիրեաց նոցա զի մի ումէք ասիցեն։ Եւ որչափ նա պատուիրէր նոցա նոքա եւս առաւել քարոզէին։

³⁷Եւ եւս քան զեւս զարմանային եւ ասէին. Զամենայն ինչ բարւոք գործեաց սա, զի խլից՝ լսել տայ, եւ համերց խօսել։

¹Յաւուրն յայնոսիկ դարձեալ ժողովուրդ բազում օր, եւ ինչ ոչ ունէին ուտել. կոչեաց զաշակերտսն իւր՝ եւ ասէ ցնոսա։
²Գթամ ես ի վերայ ժողովուրդեանդ. զի արդ՝ երեք աւուրք են՝ մինչ առ իս են, եւ ոչ ունին զինչ ուտիցեն։
³Եւ եթէ արձակեմ զդոսա նօթիս ի տունս իւրեանց, նքթիցեն ի ճանապարհի. զի ոմանք ի դոցանէ ի հեռաստանէ եկեալ են։
⁴Պատասխանի ետուն նմա աշակերտքն նորա. ուստի կարես յագեցուցանել զդոսա հացիւ յանապատի աստ։
⁵Եւ հարցանէր զնոսա. քանի նկանակ հաց ունիք։ եւ նոքա ասեն՝ եւթն։
⁶Եւ հրամայեաց ժողովրդեանն բազմել ի վերայ երկրի։ եւ առեալ զեւթն նկանակն գոհացաւ՝ եբեկ, եւ տայր ցաշակերտսն զի արկցեն։ եւ արկին առաջի ժողովրդեանն։

⁷եւ ձկունս՝ սակաւ ունէին. եւ զայն եւս օրհնեաց, եւ հրամայեաց արկանել։
⁸Կերան եւ յագեցան, եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն՝ եւթն զամբիղ։
⁹Եւ էին որք կերանն՝ իբրեւ չորք հազարք. եւ արձակեաց զնոսա։
¹⁰Եւ նոյն ժամայն մտեալ ի նաւ հանդերձ աշակերտօքն՝ եկն ի կողմանս դաղմանունեայ։
¹¹Եկին փարիսեցիքն՝ եւ սկսան վիճել ընդ նմա, եւ խնդրէին ի նմանէ նշան յերկնից՝ փորձելով զնա։
¹²Եւ զայրացաւ յոգի իւր՝ եւ ասէ. զի է՝ զի ազգս այս նշան խնդրէ. ամէն ասեմ ձեզ, թէ տացի նշան ազգիս այսմիկ։
¹³Եթող զնոսա. դարձեալ եմուտ ի նաւ, եւ գնաց յայնկոյս։
¹⁴Եւ մոռացան հաց բառնալ. բայց մի նկանակ ունէին ընդ իւրեանս ի նաւին։

¹⁵Եւ պատուիրէր նոցա եւ ասէր. զգոյշ եղերուք ի խմորոյ անտի փարիսեցւոց՝ եւ ի խմորոյ հերովդիանոսաց։
¹⁶Եւ խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին. թէ զի հացո ոչ ունիմք։
¹⁷Գիտաց Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. զի խորհիք ի սիրտս ձեր թերահաւատք՝ թէ հաց ոչ ունիք. տակաւին ոչ իմանայք եւ ոչ յիշէք. ապշութիւն ունի զսիրտս ձեր.
¹⁸Աչք գոն՝ եւ ոչ տեսանէք, ականջք են՝ եւ ոչ լսէք եւ ոչ իմանայք տակաւին։ եւ ոչ յիշէք,
¹⁹յորժամ զհինգ նկանակն ի հինգ հազարսն, եւ քանի սակառի բարձէք զկոտորոցն լի։ եւ ասեն ցնա, երկոտասան։
²⁰Եւ յորժամ զեւթն նկանակն ի չորս հազարսն, եւ քանզ զամբիղ լի՝ բարձէք զկոտորոցն, եւ նոքա ասեն, եւթն։

²¹Եւ ասէ ցնոսա. իսկ զիարդ ոչ իմանայք։
²²Գան ի բեթսայիդա. եւ ածեն առաջի նորա կոյր մի, եւ աղաչէին զնա՝ զի մերձեսցի ի նա։
²³Եւ առեալ զձեռանէ կուրին՝ եհան արտաքոյ շինին, եթուք յաչս նորա, եւ ձեռն եդ ի վերայ նորա. եւ հարցանէր ցնա՝ թէ տեսանիցէ ինչ։
²⁴Բացաւ՝ եւ ասէր. տեսանեմ զմարդիկս՝ զի շրջին իբրեւ զծառս։
²⁵Դարձեալ եդ ձեռս ի վերայ աչաց նորա՝ եբաց, եւ տեսանէր. ողջացաւ եւ տեսանէր համարձակ զամենայն։
²⁶Արձակեաց զնա ի տուն իւր՝ եւ ասէ ի շէնդ մի մտանիցես, այլ երթ ի տուն քո, եւ յորժամ ի ի շէնն մտանիցես՝ մի ումեք ասիշծես՝ ի շինին։

²⁷Եւ ել Յիսուս աշակերտօքն հանդերձ ի շէնս կեսարեայ փիլիպայ. եւ ի ճանապարհին հարցանէր ցաշակերտսն՝ եւ ասէր. զո ուստէք՝ ասեն զինէն մարդիկն՝ թէ իցեմ։
²⁸Նոքա ետուն պատասխանի՝ եւ ասեն. զյովհաննէս մկրտիչ, եւ այլք՝ զեղիա՝, եւ այլք՝ զմի ոք ի մարգարէից անտի։
²⁹Ասէ ցնոսա. իսկ դուք՝ զո ուստեք ասէք զինէն թէ իցեմ։ պատասխանի ետ պետրոս, եւ ասէ ցնա. դու ես Քրիստոսն։
³⁰Եւ սաստեաց ի նոսա զի ումեք՝ մի ասիցեն զնմանէ։
³¹Եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա, թէ պարտ է որդւոյ մարդոյ բազում չարչարանս ընդունել, եւ անարգել յերիցանց եւ ի քահանայապետից եւ ի դպրաց, եւ մեռանել, եւ յերիր աւուր յառնել։

³²Եւ համարձակ զբանն խօսեցաւ։ Եւ առեալ զնա մեկուսի պետրոսի՝ սկսաւ սաստել նմա։
³³Եւ նա՝ դարձաւ ետես զաշակերտսն, սաստեաց պետրոսի եւ ասէ. երթ յետս իմ սատանայ. զի ոչ խորհիս դու զԱստուծոյսն, այլ զմարդկանս։
³⁴Եւ կոչեցեալ առ ինքն զժողովուրդն աշակերտօքն հանդերձ՝ ասէ ցնոսա. եթէ ոք կամի գալ զկնի իմ, ուրասցի զանձն իւր, եւ բարձէ զխաչ իւր՝ եւ եկեսցէ զկնի իմ։
³⁵Զի որ կամիցի ապրեցուցանել զանձն իւր, կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ զանձն իւր վասն աւետարանին, ապրեցուսցէ զնա։
³⁶Զինչ օգուտ է մարդոյ՝ եթէ զաշխարհ ամենայն շահեսցի, եւ զանձն իւր տուժեսցի։

³⁷Քանզի զինչ տացէ մարդ՝ փոխանակ անձին իւրոյ։
³⁸Զո որոք՝ ամօթ համարեսցի զիս եւ զբանս իմ ի շնացօղ եւ մեղաւոր ազգիս յայսմիկ, եւ որդի մարդոյ յամօթ արասցէ զնա՝ յորժամ եկեսցէ փաէօք հօր իւրոյ եւ հրեշտակաց սրբոց։
³⁹Եւ ասէ ցնոսա. ամէն ասեմ ձեզ. զի են ոմանք ի սոցանէ որ աստ կան, որք մի ճաշակեսցեն զմահ՝ մինչեւ տեսցեն զարքայուռտիւն Աստուծոյ եկեալ զօրութեամբ։

¹Եւ յետ վեց աւուր՝ առնու ընդ իւր Յիսուս զպետրոս եւ զյակովբոս եւ զյովհաննէս, եւ հանէ զնոսա ի լեառն մի բարձր առանձինն. եւ յայլակերպս եղեւ առաջի նոցա։
²Եւ ձորձք նորա եղեն փայլուն սպիտակ յոյժ, որպէս թաչիչք երկրի ոչ կարեն այնպէս սպիտակացուցանել։
³Եւ երեւեցաւ նոցա եղիա մովսիսիւ հանդերձ, եւ խօսէին ընդ Յիսուսի։
⁴Պատասխանի ետ պետրոս՝ եւ ասէ ցՅիսուս. ռաբբի՝ բարւոք է մեզ աստ լինել. արասցուք՝ երիս տաղաւարս՝ մի՝ քեզ, եւ մի՝ մովսիսի, եւ մի՝ եղիայի։
⁵Քանզի ոչ գիտէր զինչ խօսէր, զի զարհուրեալ էին։
⁶Եւ եղեւ ամպ մի՝ հովանի ի վերայ նոցա. ձայն եղեւ յամպոյն անտի՝ եւ ասէ. դա է որդի իմ սիրելի՝ դմա լուարուք։

⁷Եւ յանկարծակի հայեցեալ այսր անդր, ոչ եւս զոք տեսին, բայց միայն՝ զՅիսուս ընդ իւրեանս։
⁸Եւ մինչդեռ իջանէին ի լեռնէ անտի, պատուիրեաց նոցա զի մի ումէք պատմեսցեն զոր տեսինն, բայց յորժամ որդի մարդոյ ի մեռելոց յարիցէ։
⁹Եւ նոքա զբանն ի մտի ունէին։ եւ խնդրէին ընդ միմեանս՝ թէ զինչ իցէ ի մեռելոց յառնել։
¹⁰Հարցին ցնա եւ ասեն. զինչ է այն զոր դպիրքն ասեն՝ եթէ նախ եղիայի պարտ է գալ։
¹¹Նա պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. եղիա նախ եկեալ՝ յարդարեսցէ զամենայն։ իսկ զիարդ գրեալ է զորդւոյ մարդոյ, զի բազում ինչ չարչարեսցի եւ անգոսնեսցի։

¹²Այլ ես՝ ասեմ ձեզ, եթէ եղիա եկն, եւ արարին ընդ նմա զինչ եւ կամեցան. որպէս եւ գրեալ է վասն նորա։
¹³Եւ եկեալ առ աշակերտսն, տեսին ամբոխ շուրջ զնոքօք, եւ զդպիրսն՝ զի վիճէին ընդ նոսա։
¹⁴Եւ վաղվաղակի ամենայն ժողովուրդն իբրեւ տեսին զնա՝ զարմացան, եւ ընդ առաջ ընթացեալ ողջոյն տային նմա։
¹⁵Եւ եհարց ցնոսա թէ զինչ վիճէիք ընդ նոսա։
¹⁶Պատասխանի ետ մի ոմն ի ժողովրդենէն՝ եւ ասէ. Վարդապետ՝ ածի զորդի իմ առ քեզ, զոր ունի այս համր։
¹⁷եւ ուր հասանէ՝ զարկուցանէ զնա, եւ փրփրօ, եւ կրճտէ զատամունս իւր՝ եւ ցամաքի. եւ ասացի ցաշակերտսն քո զի հանցեն, եւ ոչ կարացին հանել զնա։

¹⁸Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. ով ազգ անհաւատ՝ մինչեւ յերբ իցեմ ընդ ձեզ, մինչեւ ցերբ անսայցեմ ձեզ ածէք զնա առ իս։
¹⁹Եւ ածին զնա առ նա։ Իբրեւ ետես զնա այսն, վաղվաղակի շարժլեաց զնա, եւ անկեալ յերկիր թաւալէր եւ փրփրեայր։
²⁰Եհարց ցհայր նորա եւ ասէ. քանի ժամանակք են՝ յորմէհետէ այդ եղեւ դմա։ եւ նա ասէ. ի մանկութենէ.
²¹Բազում անգամ ի հուր արկանէ եւ ի ջուր՝ զի կորուսցէ զդա. արդ՝ եթէ կարօղ ինչ ես օգնեա մեզ տէր՝ գթացեալ ի վերայ մեր։
²²Եւ Յիսուս ասէ ցնա. ասացեր՝ եթէ կարօղ ես. ամենայն ինչ՝ հնարաւոր է այնմ որ հաւատայն։
²³Եւ վաղվաղակի աղաղակեաց հայր մանկանն՝ եւ ասէ. հաւատամ, օգնեա անհաւատութեանս իմում։

²⁴Իբրեւ ետես Յիսուս՝ եթէ կուտի ժողովուրդն ի վերայ, սաստեաց այսոյն պղծոյ՝ եւ ասէ. համրդ՝ եւ խուլ այս՝ ես տամ քեզ հրաման, ել ի դմանէ, եւ այլեւս՝ մի մտանիցես ի դա։
²⁵Եւ աղաղակեաց՝ եւ յոյժ լլկեաց զնա՝ եւ ել. եւ եղեւ պատանեակն իբրեւ զմեռեալ, մինչեւ բազմաց իսկ ասել՝ թէ մեռաւ։
²⁶Եւ Յիսուս կալաւ զձեռանէ նորա յարոյց զնա. եւ կանգնեցաւ։
²⁷Եւ իբրեւ եմուտ նա ի տուն, աշակերտքն առանձինն հարցին ցնա։ մեք՝ ընդէր ոչ կարացաք հանել զնա։
²⁸Եւ ասէ ցնոսա. այդ՝ ոչ իւիք ելանէ, եթէ ոչ պահօք եւ աղօթիւք։
²⁹Եւ անտի ելեալ անցանէին առ գալիլեացւովք. եւ ոչ կամէր եթէ ոք գիտասցէ։

³⁰Քանզի ուսուցանէր զաշակերտսն իւր՝ եւ ասէր ցնոսա, թէ որդի մարդոյ մատնելոց է ի ձեռն մարդկան, եւ սպանցեն զնա. եւ իբրեւ սպանցի՝ յերիր աւուր յառնէ։
³¹Եւ նոքա ոչ գիտէին զբանն, եւ երկնչէին հարցանել ցնա։
³²Եկն ի կափառնայում. եւ իբրեւ եմուտ ի տուն, հարցանէր զնոսա. զինչ վիճէիք զճանապարհայն ընդ միմեանս։
³³Եւ նոքա լուռ լինէին։ քանզի ընդ միմեամս վիճէին ի ճանապարհին թէ ով մեծ իցէ։
³⁴Եւ իբրեւ նստաւ՝ կոչեաց զերկոտասանսն, եւ ասէ ցնոսա. եթէ ոք կամի առաջին լինել՝ եղիցի ամենեցուն կրտսեր՝ եւ ամենեցուն պաշտօնեայ։
³⁵Եւ առեալ մանուկ մի կացոյց ի մէջ նոցա. եւ ընկալեալ զնա ի գիրկս իւր, ասէ ցնոսա։

³⁶Որ միանգամ յայսպիսի մանկտւոյ ընկալցի յանուն իմ, զիս ընդունի։ եւ որ զիս ընդունի, ոչ զիս ընդունի՝ այլ զայն որ առաքեացն զիս։
³⁷Պատասխանի ետ նմա յովհաննէս եւ ասէ. վարդապետ՝ տեսաք զոմն զի յանուն քո դեւս հանէր՝ եւ զմեր կնի ոչ շրջէր, եւ արգելաք զնա։
³⁸Եւ նա ասէ. մի արգելուք զնա. զի ոչ ոք է որ առնէ զօրութիւնս յանուն իմ, եւ կարիցէ հայհոյել զիս։
³⁹Զի որ ոչն է ընդ մեզ հակառակ, ի մեր կոյս է։
⁴⁰Եւ որ ոք արբուսցէ ձեզ ջուր բաժակաւ յանունս յայս, թէ դուք՝ Քրիստոսի էք, ամէն ասեմ ձեզ՝ մի կորուսցէ զվարձս իւր։

⁴¹Եւ որ ոք՝ գայթագղեցուսցէ զմի ի փոքրկանցս որ հաւատան յիս, լաւ էր նմա առաւել՝ եթէ արկեալ էր ընդ պարանոցաւ նորա երկան իշոյ, եւ ընկեցեալ ի ծով։
⁴²Եւ եթէ գայթագղեցուսցէ զքեզ ձեռն քո, հատ՝ ընկեա ի քէն, զի լաւ իցէ քեզ խեղ ի կեանսն յաւիտենից մտանել, քան երկուս ձեռս ունել՝ եւ երթալ ի գեհեն ի հուրն անշէջ։
⁴⁴Եւ եթէ ոտն քո գայթագղեցուսցէ զքեզ, հատ ընկեա զնա ի քէն. լաւ իցէ քեզ կաղ մտանել ի կեանսն յաւիտենից, քան երկուս ոտս ունել՝ եւ անկանել ի գեհեն։
⁴⁶Եւ եթէ ակն քո գայթագղեցուսցէ զքեզ, հան զնա ի բաց. լաւ իցէ քեզ միով ակամբ մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ, քան երկուս աչս ունել՝ եւ անկանել ի գեհեն։

⁴⁷Ուր որդն նոցա ոչ մեռանի՝ եւ հուրն ոչ շիջանի։
⁴⁸Զի ամենայն ինչ հրով յաղեսցի։
⁴⁹Բարւոք է աղ. եթէ աղն անհամեսցի, իւ համեմեսցի։ արդ՝ դուք կալարուք յանձինս ձեր զաղն, եւ խաղաղութիւն արարէք ընդ միմեանս։

¹Եւ անտի յարուցեալ՝ գայ ի սահմանս հրեաստանի, յայնկոյս յորդանանու։ եւ երթայր դարձեալ խռնեալ ժողովուրդն առ նա. եւ որպէս սովո́ր էր՝ միւսանգամ ուսուցանէր զնոսա։
²Իսկ փարիսեցիքն մատուցեալ փորձելով հարցանէին զնա՝ եւ ասէին, եթէ արժան իցէ առն զկին իւր արձակել։
³Նա՝ պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. զինչ պատուիրեաց ձեզ մովսէս։
⁴Եւ նոքա ասեն. մովսէս հրաման ետ՝ գիր մեկնելոյ գրել եւ արձակել։
⁵Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. վասն խստասրտութեան ձերոյ գրեաց զպատուիրանն զայն.
⁶այլ ի սկզբանէ արարածոց, արու եւ էգ արար զնոսա Աստուած, եւ ասէ.
⁷Վասն այսորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ։

⁸Եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի. եւ այնուհետեւ ոչ են երկու՝ այլ մարմին մի։
⁹արդ՝ զոր Աստուած զուգեաց, մարդ մի մեկնեսցէ։
¹⁰Եւ ի տան դարձեալ՝ աշակերտքն զնոյն հարցին ցնա։
¹¹Եւ ասէ ցնոսա եթէ այր՝ արձակեսցէ զկին իւր, եւ արասցէ այլ. շնայ։
¹²Եւ կին՝ եթէ ելցէ յառնէ իւրմէ՝ եւ եղիցի առն այլում, շնայ։
¹³Եւ մատուցանէին առ նա մանկտի՝ զի ձեռն դիցէ նոցա. իսկ աշակերտքն՝ սաստէին այնոցիկ որ մատուցանէինն։
¹⁴Իբրեւ ետես Յիսուս, բարկացեալ սաստեաց նոցա եւ ասէ. թոյլ տուք մանկտւոյդ գալ առ իս, եւ մի արգելուք զդոսա. զի այդպիսեացդ է արքայութիւն Աստուծոյ։

¹⁵Ամէն ասեմ ձեզ. որ ոչ ընկալցի զարքայութիւն Աստուծոյ իբրեւ զմանուկ։ ոչ մտցէ ի նա։
¹⁶Եւ առեալ զնոսա ի գիրկս ձեռն եդ ի վերայ՝ եւ օրհնեաց զնոսա։
¹⁷Եւ ընդ ելանելն նորա անտի ի ճանապարհ, ահաւասիկ ոմն մեծատուն՝ ընթացեալ ի ծունր իջանէր, հարցանէր ցնա՝ եւ ասէր. վարդապետ բարի՝ զինչ արարից զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից։
¹⁸Եւ Յիսուս ասէ ցնա. զի ասես զիս բարի. չիք ոք բարի՝ բայց մի Աստուած հայր։
¹⁹Զպատուիրանս գիտես. մի շնար. մի սպանաներ. մի գողանար. մի սուտ վկայեր. պատուեա զհայր քո եւ զմայր։

²⁰Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնա. վարդապետ՝ զայդ ամենայն արարի ի մանկութենէ իմմէ, արդ զինչ եւս պակաս իցեմ։
²¹Եւ Յիսուս հայեցեալ ի նա՝ սիրեաց զնա եւ ասէ ցնա. մի ինչ պակաս է ի քէն, եթէ կամիս կատարեալ լինել. երթ զոր ինչ ունիս վաճառեա՝ եւ տուր աղքատաց, եւ ունիցիս գանձս յերկինս, եւ առ զխաչն՝ եւ եկ զկնի իմ։
²²Եւ նա խոժոռեալ ընդ բանն՝ գնաց տրտում։ զի ունէր ինչս բազումս։
²³Եւ հայեցեալ յայսկոյս՝ յայնկոյս Յիսուս, ասէ ցաշակերտսն. զիարդ դժուարին է որ զինչսդ ունին, մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ։

²⁴Եւ աշակերտքն զարմացեալ էին ի վերայ բանիցն նորա։ իսկ Յիսուս դարձեալ պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. որդեակք՝ որչափ դժուարին է յուսացելոց յինչս՝ մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ։
²⁵Դիւրին է մալխոյ ընդ ծակ ասղա́ն անցանել, քան մեծատան յարքայութիւն Աստուծոյ մտանել։
²⁶Եւ նոքա առաւել եւս զարմանային՝ եւ ասէին ընդ միմեանս. իսկ ով կարասցէ ապրել։
²⁷Հայեցեալ ընդ նոսա Յիսուս՝ ասէ. առ ի մարդկանէ այդ անհնարին է այլ ոչ առ ի յԱստուծոյ։
²⁸Սկսաւ ասել ցնա պետրոս. ահաւասիկ մեք՝ թողաք զամենայն, եւ եկաք զկնի քո։

²⁹Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. ամէն ասեմ ձեզ՝ ոչ ոք է որ եթող զտուն, կամ զեղբարս, կամ զքորս, կամ զհայր, կամ զմայր, կամ զորդիս, կամ զագարակս՝ վասն իմ կամ վասն աւետարանին.
³⁰եթէ ոչ առնուցու հարիւրապատիկ այժմ յայսմ ժամանակի տունս, եւ եղբարս, եւ քորս, եւ մայր, եւ որդիս, եւ ագարակս հալածանօք հանդերձ, եւ յաշխարհին որ գալոց է՝ զկեանսն յաւիտենականս։
³¹Զի բազումք եղիցին առաջինք՝ յետինք, եւ յետինք՝ առաջինք։
³²Եւ էին ի ճանապարհի մինչ դեռ ելանէին յերուսաղէմ. եւ երթայր Յիսուս առաջի քան զնոսա. եւ զարմացեալ էին որ զհետն երթային. եւ երկնչէին։

³³Թէ ահաւասիկ ելանեմք յերուսաղէմ. եւ որդի մարդոյ մատնեսցի քահանայապետիցն եւ դպրաց. եւ դատեսցին զնա ի մահ, եւ մատնեսցեն զնա հեթանոսաց.
³⁴Եւ կատակեսցեն զնովաւ, եւ հարկանիցեն զնա, եւ թքանիցեն ի նա, եւ սպանցեն. եւ յերիր աւուր յարիցէ։
³⁵Եւ երթային առ նովաւ յակովբոս եւ յովհաննէս՝ որդիքն զեբեդեայ. եւ ասեն ցնա. վարդապետ՝ կամիմք զի զոր խնդրեսցուք ի քէն՝ արասցես մեզ։
³⁶Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. զինչ կամիք յինէն՝ զի արարից ձեզ։
³⁷Եւ նոքա ասեն ցնա. տուր մեզ՝ զի նստցուք մի՝ յաջմէ քումմէ եւ մի յահեկէ ի փառսն քում։

³⁸Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. ոչ գիտէք զինչ խնդրէք. կարէք ըմպել զբաժակն՝ զոր ես ըմպելոց եմ. կամ զմկրտութիւնն՝ զոր ես մկտրելոց եմ մկտրել։
³⁹Եւ նոքա՝ ասեն ցնա. կարեմք։ եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. զբաժակն զոր ես ըմպելոց եմ՝ ըմպիցէք, եւ զմկրտութիւնն՝ զոր ես մկրտելոց եմ՝ մկրտիցիք.
⁴⁰այլ նստուցանել ընդ աջմէ իմմէ եւ ընդ ահեկէ՝ ոչ է իմ տալ, այլ որոց տուեալ իցէ։
⁴¹Եւ լուեալ զայն տասանցն, սկսան բարկանալ յակովբայ եւ յովհաննու։
⁴²Եւ Յիսուս կոչեաց զնոսա առ ինքն. եւ ասէ ցնոսա. գիտէք. զի որ յանուան իշխանքն են հեթանոսաց, տիրեն նոցա. եւ մեծամեծք նոցա իշխեն նոցա։

⁴³Ոչ նոյնպէս իցէ եւ ի ձերում միջի. այլ որ կամիցէ ի ձէնջ մեծ լինել. եղիցի ձեր պաշտօնեայ.
⁴⁴Եւ որ կամիցի ի ձէնջ առաջին լինել՝ եղիցի ձեր ամենեցուն ծառայ։
⁴⁵Քանզի եւ որդի մարդոյ՝ ոչ եկն առնուլ պաշտօն. այլ պաշտել, եւ տալ զանձն իւր փրկանս փոխանակ բազմաց։
⁴⁶Եւ գան յերիքով. եւ ընդ ելանելն նորա յերիքովէ աշակերտքն՝ եւ բազում ժողովուրդք, որդի տիմէի բարտիմէոս կոյր նստէր մուրացիկ յանցս ճանապարհի։
⁴⁷Իբրեւ լուաւ՝ թէ Յիսուս նազովրեցի է, սկսաւ աղաղակել՝ եւ ասել. որդի դաւթի Յիսուս՝ ողորմեաց ինձ։
⁴⁸Եւ սաստէին նմա բազումք զի լռեսցէ, եւ նա առաւել եւս աղաղակէր. որդի դաւթի ողորմեաց ինձ։

⁴⁹Զտեղի առ Յիսուս, եւ հրամայեաց կոչել զնա. կոչեն զկոյրն՝ եւ ասեն ցնա. քաջալերեաց՝ արի՝ կոչէ զքեզ։
⁵⁰Եւ նորա ընկեցեալ զձորձս իւր. յարեաւ եկն առ Յիսուս։
⁵¹Պատասխանի ետ նմա Յիսուս՝ եւ ասէ. զինչ կամիս՝ թէ արարից քեզ։ ասէ ցնա կոյրն. ռաբբունի, զի բացայց։
⁵²Եւ Յիսուս ասէ ցնա. երթ՝ հաւատք քո կեցուցին զքեզ, եւ վաղվաղակի բացաւ, եւ երթայր զհետ նորա ի ճանապարհին։

¹Եւ յորժամ մերձ եղեն յերուսաղէմ ի բեթփագէ եւ ի բեթանիա մօտ ի լեառն ձիթենեաց, առաքէ երկուս յաշակերտաց անտի.
²Եւ ասէ ցնոսա. երթայք դուք ի գեղդ՝ որ ընդդէմ ձեր կայ. եւ նոյն ժամայն իբրեւ մտանէք ի նա, գտանիցէք յաւանակ մի կապեալ, յորոյ վերայ ոչ ոք ի մարդկանէ նստաւ. լուծէք զնա՝ եւ ածէք։
³Եւ եթէ ոք ասասցէ զձեզ՝ թէ զի լուծանէք զյաւանակդ, ասասջիք՝ թէ տեառն իւրում պիտոյ է, եւ վաղվաղակի առաքեսցէ զնա այսր։
⁴Չոքան՝ եւ գտին զյաւանակն կապեալ առ դուրս արտաքոյ ի փողոցի անդ, եւ լուծին զնա։
⁵Եւ ոմանք յորոց անդն կային, ասեն ցնոսա. զի լուծանէք զյաւանակդ։
⁶Եւ նոքա՝ ասեն ցնոսա որպէս ասացն Յիսուս. եւ թոյլ ետուն նոցա։

⁷Ածեն զյաւանակն առ Յիսուս. եւ արկանեն ի վերայ նորա զհանդերձս, եւ նստաւ ի վերայ նորայ։
⁸Եւ բազումք զհանդերձս իւրեանց տարածանէին ի վերայ ճանապարհին։ եւ այլք ոստս ի ծառոց հատանէին՝ եւ արկանաէին զճանապարհաւն։
⁹Եւ առաջին՝ եւ զկնի երթային, աղաղակէին եւ ասէին. ովսաննա բարձրելոյն։
¹⁰Օրհնեալ որ գասդ յանուն տեառն. օրհնեալ թագաւորութիւնդ եկեալ հօր մերոյ դաւթի. խաղաղութիւն յերկինս՝ եւ փառք ի բարձունս։
¹¹Եւ եմուտ Յիսուս յերուսաղէմ, ի տաճարն, եւ հայեցաւ շուրջ զամենեքումբք. եւ զի էր երեկոյացեալ ժամն, ել ի բեթանիա երկոտասանիւքն հանդերձ։

¹²Եւ ի վաղիւ անդր մինչ դեռ ելանէին ի բեթանիայ՝ քաղցեաւ։
¹³եւ ետես թզենի մի ի բացուստ տերեւալից. եւ եկն թէ գտանիցէ ինչ ի նմա. եւ իբրեւ եկն ի նմա ոչինչ եգիտ՝ բայց միայն տերեւ. զի ոչ իսկ էր ժամանակ թզոյ։
¹⁴Պատասախանի ետ՝ եւ ասէ ցնա. մի եւս ոք՝ յաւիտեան ի քէն պտուղ կերիցէ։ եւ լսէին աշակերտքն նորա։
¹⁵Գան ի խերուսաղէմ. եւ մտեալ ի տաճարն՝ սկսաւ հանել զվաճառականսն եւ զգնօղս՝ որ էին ի տաճարին. եւ զսեղանս հատավաճարացն ցրուեաց, եւ զաթոռս աղաւնեվաճառացն կործանեաց.
¹⁶Եւ ոչ թողոյր՝ եթէ ոք անօթ ինչ անցուցանիցէ ընդ տաճարն։

¹⁷Ուսուցանէր զնոսա եւ ասէր. գրեալ է, թէ տունդ իմ տուն աղօթից կոչեսցի ամենայն հեթանոսաց, եւ դուք արարէք զդա այրս աւազակաց։
¹⁸Լուան քահանայապետքն եւ դպիրք, եւ խնդրէին թէ որպէս կորուսցեն զնա, բայց երկնչէին ի նմանէ. զի ամենայն ժողովուրդն զարմացեալ էր ընդ ուսումն նորա։
¹⁹Եւ իբրեւ երեկոյ լինէր՝ արտաքոյ քան զքաղաքն ելանէին։
²⁰Եւ մինչ դեռ այգուցն առ նովաւ անցանէին, տեսին զթզենին ցամաքեալ յարմատոց։
²¹Յիշեաց պետրոս՝ եւ ասէ ցնա. ռաբբի՝ ահաւասիկ թզենին զոր անիծեր՝ ցամաքեցաւ։
²²Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. եթէ ունիցիք զհաւատսն Աստուծոյ,

²³Ամէն ասեմ ձեզ, որոք ասիցէ լերինս այսմիկ՝ բարձիր եւ անկիր ի ծով, եւ ոչ երկմտիցէ ի սրտի իւրում, այլ հաւատայցէ թէ զոր ասէն լինի, եղիցի նմա զոր ինչ եւ ասիցէ։
²⁴Վասն այսորիկ ասեմ ձեզ. զամենայն ինչ վասն որոյ աղօթս արարեալ խնդրիցէք, եւ հաւատայցէք թէ առնուք, եղիցի ձեզ։
²⁵Եւ յորժամ յաղօթս կայցէք, թողուցուք եթէ ունիցիք ինչ զումեքէ. զի եւ հայրն ձեր որ յերկինս է, թողցէ ձեզ զյանցանս ձեր։
^26
27Գան միւսանգամ ի յերուսաղէմ. եւ մինչ դեռ ի տաճարի անդ զգնայր, գան առ նա քահանայապետքն եւ դպիրք եւ ծերք,

²⁸եւ ասեն ցնա. որով իշխանութեամբ առնես զայդ, եւ ով ետ քեզ զիշխանութիւնդ զայդ։
²⁹Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. Հարցից եւ ես զձեզ բան մի, տուք ինձ պատասխանի. եւ ես ասացից ձեզ՝ որով իշխանութեամբ առնեմ զայս։
³⁰Մկրտութիւն յովհաննու յերկնից էր՝ թէ ի մարդկանէ, տուք ինձ պատասխանի։
³¹Խորհէին ընդ միմեանս՝ եւ ասէին. եթէ ասեմք եթէ յերկնից, ասէ ցմեզ՝ իսկ ընդէր ոչ հաւատացէք նմա։
³²Այլ եթէ ասեմք՝ ի մարդկանէ, երկնչիմք ի ժողովրդենէն. զի ամենեքին գիտէին զյովհաննէս՝ թէ մարգարէ էր։
³³Պատասխանի ետուն եւ ասեն ցՅիսուս, չգիտեմք. Եւ Յիսուս ետ նոցա պատասխանի՝ եւ ասէ. եւ ոչ ես ասեմ ձեզ՝ որով իշխանութեամբ առնեմ զայս։

¹Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք՝ եւ ասել։ Այր մի՝ տնկեաց այգի, եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնծան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա մշակս՝ եւ գնաց ի տար աշխարհ։
²Եւ առաքեաց առ մշակսն ի ժամանակի ծառայ մի, զի ի մշակաց անտի առցէ ի պտղոյ այգւոյն։
³Եւ նոցա կալեալ՝ գահ հարին զնա, եւ արձակեցին ունայն,
⁴Դարձեալ առաքեաց այլ ծառայս, եւ զնա կառափնատեցին՝ եւ արձակեցին անարգեալ։
⁵Եւ դարձեալ՝ այլ առաքեաց, եւ զնա սպանին։ եւ զբազումս այլս, զոմանս՝ հարկանէին, եւ զոմանս՝ սպանանէին։
⁶Ապա՝ որդի մի էր իւր սիրելի. զնա առաքեաց առ նոսա յետոյ, եւ ասէ. թերեւս ամաչեսցեն յորդւոյ աստի իմմէ։

⁷Իսկ մշակքն իբրեւ տեսին զնա զի գայր, ասեն ցմիմեանս. սա է ժառանգն. եկայք սպանցուք զսա, եւ մեր լիցի ժառանգութիւնն։
⁸Եւ կալեալ զնա՝ սպանին, եւ հանին արտաքոյ այգւոյն։
⁹Արդ՝ զինչ արասցէ տէր այգւոյն։ եկեսցէ եւ կորուսցէ զմշակսն, եւ տացէ զայգին ի ձեռսն այլոց։
¹⁰Եւ ոչ զգիրն զայն՝ իցէ ընթերցեալ ձեր, թէ զվէմն զոր անարգեցին շինօղքն, նա եղեւ գլուխ անկեան։
¹¹Ի տեառնէ եղեւ այս. եւ է՝ սքանչելի յաչս մեր։
¹²Եւ խնդրէին զնա ունել. եւ երկեան ի ժողովրդենէ անտի, զի գիտացին՝ թէ առ նոսա ասաց զառակն. եւ թողին զնա եւ գնացին։

¹³Եւ առաքեն առ նա զոմանս ի փարիսեցւոց անտի՝ եւ ի հերովդիանոսաց, զի զնա որսասցեն բանիւ։
¹⁴Եւ նոքա եկեալ՝ հարցանէին զնա նենգութեամբ՝ եւ ասէին. վարդապետ՝ գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ ոչ ինչ փոյթ է քեզ զումեքէ. զի ոչ հայիս յերեսս մարդկան, այլ ճշմարտութեամբ զճանապարհն Աստուծոյ ուսուցանես. արդ՝ ասա մեզ, արժան է հարկ տալ կայսեր՝ եթէ ոչ. տացո՞ւք՝ թէ ո́չ տացուք։
¹⁵Եւ Յիսուս գիտաց զկեղծաւորութիւն նոցա. ասէ ցնոսա. զի փորձէք զիս կեղծաւորք. բերէք ինձ դահեկան մի զի տեսից։
¹⁶Եւ նոքա բերին։ եւ ասէ ցնոսա ոյր պատկերս այս՝ կամ գիր։ եւ նոքա ասեն ցնա. կայսեր։

¹⁷Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. երթայք տուք՝ զկայսեր, կայսեր, եւ զԱստուծոյ՝ Աստուծոյ։ եւ զարմացան ընդ նա։
¹⁸Գան առ նա սադուկեցիքն որ ասեն՝ թէ չիք յարութիւն. հարցանէին ցնա՝ եւ ասէին։
¹⁹Վարդապետ՝ մովսէս գրեաց մեզ. եթէ ուրուք եղբայր մեռանիցի եւ թողուցու կին, եւ որդի ոչ թողուցու. զի առցէ եղբայր նորա զկինն նորա, եւ յարուսցէ զաւակ եղբօր իւրում։
²⁰Արդ՝ եղբայրք եւթն էին առ մեզ. առաջինն առ կին՝ եւ մեռաւ, եւ ոչ եթող զաւակ։
²¹Եւ երկրորդն առ զնոյն եւ մեռաւ, եւ ոչ նա եթող զաւակ, նոյնպէս եւ երրորդն առ զնոյն.
²²Եւ եւթնեքեան իսկ։ եւ ոչ թողին զաւակ. յետ ամենեցուն՝ մեռաւ եւ կինն։

²³Արդ ի յարութեանն յորժամ յառնիցեն. ոյր ի նոցանէ լինիցի կինն, զի եւթնեքեան կալան զնա կին։
²⁴Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. ոչ վասն այդորիկ իսկ մոլորեալ էք. զի ոչդ գիտէք զգիրս՝ եւ ոչ զզօրութիւն Աստուծոյ։
²⁵Զի յորժամ ի մեռելոց յարիցեն. ոչ արք՝ կանայս առնեն, եւ ոչ կանայք՝ արանց լինին։ այլ իբրեւ զհրեշտակս իցեն՝ որ յերկինսն են։
²⁶Այլ վասն յարութեան մեռելոց զի յառնեն. ոչ իցէ ընթերցեալ ձեր ի գիրսն մովսիսի, ի մորենւոջն որպէս ասաց ցնա Աստուած. ես եմ ասէ՝ Աստուած աբրահամու, եւ Աստուած իսահակայ, եւ Աստուած Յակովբայ։
²⁷Եւ ոչ է Աստուած մեռելոց՝ այլ կենդանեաց։ եւ արդ դուք՝ յոյժ մոլորեալք էք։

²⁸Եւ մատուցեալ մի ոմն ի դպրացն լսէր նոցա մինչ վիճէինն. իբրեւ ետես թէ բարւոք ետ նոցա զպատասխանին, եհարց ցնա՝ եւ ասէ. որ պատուիրան է առաջին։
²⁹Եւ Յիսուս՝ ասէ ցնա. առաջին քան՝ զամենայն՝ լուր իսրայէլ՝ տէր Աստուած մեր՝ տէր մի է։
³⁰Եւ սիրեսցես զտէր Աստուած քո յամենայն սրտէ քումմէ, եւ յամենայն անձնէ քումմէ, եւ յամենայն մտաց քոց, եւ յամենայն զօրութենէ քումմէ։ այս է առաջին պատուիրան։
³¹Եւ երկրիրդն՝ նման սմին. սիրեսցես զընկեր քո՝ իբրեւ զանձն քո։ մեծ քան զսոսա այլ՝ պատուիրան ոչ գոյ։
³²Եւ ասէ ցնա դպիրն. բարւոք է վարդապետ. ճշմարտութեամբ ասացեր՝ թէ մի է Աստուած, եւ ոչ գոյ այլ՝ բաց ի նմանէ։

³³Եւ սիրելն զնա՝ զամենայն սրտէ, եւ զամենայն զօրութենէ, եւ յամենայն մտաց. եւ սիրելն զընկերն իբրեւ զանձն, առաւել է քան զողջակէզս եւ զզոհս։
³⁴Եւ տեսեալ Յիսուսի թէ իմաստութեամբ ետ զպատասխանին՝ ասէ ցնա. չես հեռի յարքայութենէ Աստուծոյ։ եւ ոչ եւս ոք իշխէր ինչ հարցանել զնա։
³⁵Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ, մինչ ուսուցանէր ի տաճարին. զիարդ ասեն դպիրքն, թէ Քրիստոսն որդի դաւթի է։
³⁶Եւ ինքն դաւիթ հոգւովն սրբով ասէ. ասաց տէր ցտէր իմ, նիստ ընդ աջմէ իմմէ՝ մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան որից քոց։
³⁷արդ՝ եթէ ինքն իսկ դաւիթ զնա տէր կոչէ՝ զիարդ իցէ որդի նորա։ Եւ բազում ժողովուրդ լսէր նմա քաղցրութեամբ։

³⁸Եւ ասէր ուսուցանելով ի վարդապետութեան իւրում։ զգոյշ լերուք ի դպրաց անտի՝ որ կամին ի հանդերձս երեւելիս շրջել. զնախողջոյնս խնդրել ի հրապարակս.
³⁹Եւ զնախաթոռս ի ժողովուրդս, եւ զգահագլուխս յընթրիս։
⁴⁰Որ ուտեն զտունս այրեաց, պատճառանօք յերկարեալ զաղօթս, զի աւելի եւս դատաստանս ընկալցին։
⁴¹Կայր Յիսուս ընդդէմ գանձանակին, տեսանէր զիարդ ժողովուրդն արկանէր պղինձ ի գանձանակն. եւ բազում մեծատունք՝ արկին բազում ինչ։
⁴²Եկն այրի մի՝ եւ արկ երկուս լումայս, որ է նաքարակիտ մի։
⁴³Եւ կոչեցեալ առ ինքն զաշակերսն իւր՝ ասէ ցնոսա. ամէն ասեմ ձեզ, զի այրին այն տառապեալ՝ շատ արկ քան զամենեսեան որ արկին ի գանձանակն։

⁴⁴Քանզի ամենեքին՝ յաւելորդաց իւրեանց արկին. այլ նա՝ ի չքաւորութենէ իւրմէ զամենայն ինչ զոր ունէր՝ արկ գոյիւ չափ զկեանս իւր։

¹Եւ յելանելն նորա ի տաճարէ անտի, ասէ ցնա մի յաշակերտաց նորա. վարդապետ, տես՝ որպիսի են քարինքս, եւ որպիսի շինուածք։
²Պատասխանի ետ նմա Յիսուս եւ ասէ. տեսանես զայդ ամենայն շինուածս, ամէն ասեմ ձեզ՝ եթէ ոչ թողցի այդր՝ քար ի քարի վերայ որ ոչ քակդեսցի։
³Եւ մինչ նստէր նա ի լերինն ձիթենեաց յանդիման տաճարին, հարցանէին ցնա առանձինն՝ պետրոս եւ յակովբոս եւ յովհաննէս եւ անդրէաս։
⁴Ասա մեզ՝ երբ լինիցի այդ. եւ զինչ նշան է՝ յորժամ կատարելոց իցէ այդ ամենայն։
⁵Պատասխանի ետ Յիսուս, եւ ասէ ցնոսա. զգոյշ կացէք, մի ոք զձեզ խաբեսցէ։

⁶Զի բազումք եկեսցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն՝ թէ ես եմ Քրիստոսն. եւ զբազումս մոլորեցուսցեն։
⁷Այլ յորժամ լսիցէք պատերազմունս, եւ համբաւս պատերազմաց՝ մի խռովիցիք, զի պարտ է լինել. բայց չեւ է կատարած։
⁸Զի յարիցէ ազգ՝ յազգի վերայ, եւ թագաւորութիւն ի թագաւորութեան վերայ, եւ եղիցին շարժմունք ի տեղիս տեղիս, սովք եւ սրածութիւնք, եւ խռովութիւնք. այլ՝ այն ամենայն սկիզբն է երկանց։
⁹Եւ զձեզ իսկ՝ մատնեսցեն յատեանս, եւ ի ժողովուրդս տանջիցիք, եւ առաջի դատաւորաց եւ թագաւորաց կայցէք վասն իմ, ի վկայութիւն նոցա։
¹⁰Եւ ամենայն հեթանոսաց, բայց բախ՝ պարտ է աւետարանիս քարոզել։

¹¹Այլ յորժամ տանիցեն զձեզ մատնել, մի յառաջագոյն հոգայցէք, եւ մի զմտաւ ածիցէք՝ թէ զինչ խօսիցիք. այլ որ ինչ տացի ձեզ ի ժամուն յայնմիկ զայն խօսիցիք, զի ոչ դուք էք որ խօսիցիքն՝ այլ հոգին սուրբ։
¹²Մատնեսցէ եղբայր զեղբայր ի մահ, եւ հայր՝ զորդի. եւ յարիցեն որդիք ի վերայ հարց՝ եւ սպանանիցեն զնոսա։
¹³Եւ եղիջիք ատելեալք յամենեցունք վասն անուան իմոյ։ այլոր համբերեսցէն ի սպառ՝ նա կեցցէ։
¹⁴Եւ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածին՝ զի կայցէ ի տեղւոջ՝ ուր չիցէ արժան. որ ընթեռնուն ի միտ առցէ։ Յայնժամ որ ի հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս.
¹⁵Եւ որ ի վերայ տանեացն իցէ՝ մի իջցէ ի տուն, եւ մի մտցէ բառնալ ինչ ի տանէ իւրմէ.

¹⁶Եւ որ յագարակին իցէ՝ մի դարձցի յետս առնուլ զձորձս իւր։
¹⁷Բայց վայ իցէ յղեաց եւ ստնտուաց յաւուրսն յայնոսիկ։
¹⁸Յաղօթս կացէք՝ զի մի ձմերանի լիցի այն։
¹⁹Եղիցին աւուրքն այնորիկ նեղութեանց, որպիսի ոչ եղեն երբէք այնպիսիք ի սկզբանէ մինչեւ ցայժմ, եւ մի այլ լիցի։
²⁰Եւ եթէ ոչ էր կարճեալ Աստուծոյ զաւուրսն զայնոսիկ՝ վասն ընտրելոց իւրոց, ոչ ապրէր ամենայն մարմին. այլ վասն ընդրելոցն զորս ընտրեաց, կարճեաց զաւուրսն զայնոսիկ։
²¹Յայնժամ եթէ ոք ասիցէ ձեզ՝ եթէ ահաւասիկ է քրիստոսն՝ կամ աւանիկ, մի հաւատայցէք։

²²Զի յարիցեն սուտ քրիստոսք եւ սուտ մարգարէք, տացեն նշանս եւ արուեստս՝ առ ի մոլորեցուցանելոյ եթէ հնար ինչ իցէ զընտրեալսն.
²³Բայց դուք՝ զգոյշ եղերուք, ահաւասիկ յառաջագոյն ասացի ձեզ զամենայն։
²⁴Այլ յաւուրսն յայնորիկ յետ նեղութեան այնորիկ՝ արեգակն խաւարեսցի, եւ լուսին՝ ոչ տացէ զլոյս իւր.
²⁵Եւ աստեղք յերկնից թօթափեսցին, եւ զօրութիւնք յերկինս՝ շարժեսցին։
²⁶Եւ յայնժամ տեսցեն զորդի մարդոյ եկեալ ամպովք, եւ զօրութեամբ՝ եւ փառօք բազմօք։
²⁷Եւ յայնժամ առաքեսցէ զհրեշտակս իւր, եւ ժողովեսցէ զընտրեալս իւր ի չորից հողմոց ի ծագաց երկրի մինչեւ ի ծագս երկնից։

²⁸Բայց դուք ի թզենւոյ անտի ուսջիք զառակն. յորժամ տակաւ ոստքն նորա կակղանայցեն, եւ տերեւ արձակիցի ի նմա, գիտէք թէ մերձ է ամառն.
²⁹նոյնպէս եւ դուք յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն եղեալ, գիտասջիք՝ թէ մերձ է առ դուրս։
³⁰Ամէն ասեմ ձեզ, թէ ոչ անցցէ ազգս այս, մինչեւ այս ամենայն եղիցի։
³¹Երկինք եւ երկիր անցցեն եւ բանք իմ ոչ անցանիցեն։
³²Այլ Վասն աւուրն այնորիկ եւ ժամու՝ ոչ ոք գիտէ, ոչ հրեշտակք յերկինս՝ եւ ոչ որդի, բայց միայն հայր։
³³Զգոյշ եղերուք. սկեցէք եւ կացէք յաղօթս. զիոչ գիտէք երբ ժամանակն իցէ։

³⁴Որպէս այր մի գնացեալ ի տար աշխարհ, թողուցու զտուն իւր, եւ տացէ ծառայից իւրոց իշխանութիւն, եւ իւրաքանչիւր զգործ իւր. եւ դռնապանին պատուէր տայցէ՝ զի արթուն լինիցի։
³⁵Արդ՝ արթուն կացէք, զի ոչ գիտէք երբ տէր տանն, գայցէ, յերեկորեայ, եթէ ի մէջ գիշերի, եթէ ի հաւախօսի, եթէ ընդ առաւոտս։
³⁶գուցէ եկեալ յանկարծակի՝ գտանիցէ զձեզ ի քուն։
³⁷Բայց զոր ձեզդ ասեմ, ամենեցուն ասեմ արթուն կացէք։

¹Եւ էր զատիկն եւ բաղարջակերք յետ երկուց աւուրց։ խնդրէին քանահայապետքն եւ դպիրք՝ եթէ զիարդ զնա նենգաւ կալեալ սպանանիցեն։
²Բայց ասէին՝ թէ մի՝ ի տօնի աստ, զի մի խռովութիւն լինիցի ժողովրդեանն։
³Եւ մինչ էր ի բեթանաիա ի տան սիմովնի բորոտի բազմեալ, եկն կին մի որ ունէր շիշ իւղոյ նարդեան ազնուի մեծագնոյ, եւ բեկեալ զշիշն՝ եհեղ ի վերայ գլխոյ նորա։
⁴Եւ աշակերտքն՝ զչարէին եւ ասէին. ընդէր է կորուստ իւղոյդ այդորիկ։
⁵Մարթ էր զայդ եւղ վաճառել՝ եւ աւելի քան երեք հարեւր դահեկանի, եւ տալ աղքատաց։ եւ զայրանային նմա յոյժ։
⁶Եւ Յիսուս՝ ասէ ցնոսա. թոյլ տուք դմա. զի աշխատ առնէք, զի գործ մի՝ բարի գործեաց դա յիս։

⁷Յամենայն ժամ աղքատս ընդ ձեզ ունիք, եւ յորժամ կամիք՝ կարօղ էք առնել նոցա բարիս. այլ զիս՝ ոչ յամենայն ժամ ընդ ձեզ ունիք։
⁸Դա՝ զոր ունէրդ, արար. յառաջագոյն խնգեաց զմարմին իմ ի նշան պատանաց։
⁹Ամէն ասեմ ձեզ. ուր եւ քարոզեսցի աւետարանս այս ընդ ամենայն աշխարհ, եւ զոր արար դա՝ խօսեսցի վասն յիշատակի դորին։
¹⁰Եւ յուդա սկարիովտացի մի յերկոտասանից անտի, գնաց առ քահանայպետսն՝ զի մատնեսցէ զնա նոցա։
¹¹Նոքա իբրեւ լուան խնդացին, եւ խոստացան նմա տալ արծաթ, եւ խնդրէր՝ թէ զիարդ պարապով մատնեսցէ զնա։

¹²Եւ յառաջնում աւուր բաղարջակերացն՝ յորժամ զզատիկն զենուին, ասեն ցնա աշակերտքն. ուր կամիս՝ երթիցուք պատրաստեցուք, զի կերիցես զզատիկն.
¹³Եւ առաքէ երկուս յաշակերտաց անտի՝ եւ ասէ ցնոսա. երթայք ի քաղաքն, եւ իբրեւ մտանիցէք ի քաղաքն՝ պատահեսցէ ձեզ այր մի, որ սափոր ջրոյ յուս ունիցի, երթայք զհետ նորա։
¹⁴Եւ յոր տուն մտանիցէ, ասասջիք ցտանուտէրն. վարդապետ ասէ՝ ուր են իջավանքն, ուր աշակերտօքն ուտիցեմ զզատիկն.
¹⁵Եւ նա ցուցցէ ձեզ վերնատուն մի մեծ՝ զարդարեալ. անդ պատրաստեսջիք մեզ։
¹⁶Եւ գնացին պատրաստել աշակերտքն նորա. եկին ի քաղաքն եւ գտին որպէս ասացն նոցա. եւ պատրաստեցին զզատիկն։

¹⁷Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ՝ գայ երկոտասանիւքն հանդերձ։
¹⁸Եւ իբրեւ բազմեցան՝ եւ դեռ ուտէին, ասէ Յիսուս. ամէն ասեմ ձեզ՝ զի մի ոմն ի ձէնջ՝ մատնելոց է զիս, որ ուտէ իսկ ընդ իս։
¹⁹Եւ նոքա սկսան տրտմել՝ եւ ասել մի ըստ միոջէ. մի թէ ես իցեմ. եւ մեւսն՝ միթէ՝ ես իցեմ։
²⁰Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. մի յերկոտասանից այտի, որ մխեաց ընդ իս ի սկաւառակդ։
²¹Այլ որդի մարդոյ երթայ՝ որպէս եւ գրեալ է վասն նորա. բայց վայ իցէ մարդոյն այնմիկ՝ յոյր ձեռս որդին մարդոյ մատնեսցի։ լաւ էր նմա եթէ չէր իսկ ծնեալ մարդն այն։
²²Եւ մինչ դեռ ուտէին, առեալ Յիսուս հաց՝ օրհնեաց եւ եբեկ՝ ետ նոցա՝ եւ ասէ. առէք՝ այդ է մարմին իմ։

²³Եւ առեալ բաժակ՝ գոհացաւ ետ նոցա, եւ արբին ի նմանէ ամենեքեան։
²⁴Եւ ասէ ցնոսա. այս է արիւն իմ նորոյ ուխտի, որ փոխանակ բազմաց հեղու։
²⁵Ամէն ասեմ ձեզ, թէ ոչ եւս յաւելից ըմպել ի բերոյ որթոյ, մինչեւ ցօրն ցայն՝ յորժամ արբից զնա նոր յարքայութեան Աստուծոյ։
²⁶Եւ գոհացեալ՝ ելին ի լեառն ձիթենեաց։
²⁷Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. ամենեքին գայթագղելոց էք յինէն յայսմ գիշերի. զի գրեալ է, թէ հարից զհովիւն՝ եւ զոչխարքն ցրուեսցին։
²⁸Այլ յետ յարութեան իմոյ՝ յառաջագոյն երթայց քան զձեզ ի գալիլեա։
²⁹Պատասխանի ետ պետրոս՝ եւ ասէ ցնա. թէպէտ եւ ամենեքեան գայթագղեսցին, այլ ես՝ ոչ։

³⁰Եւ ասէ ցնա Յիսուս. ամէն ասեմ քեզ. թէ դու իսկ՝ յայսմ գիշերի մինչչեւ հաւու խօսեալ իցէ՝ երիցս ուրասցես զիս։
³¹Իսկ պետրոս առաւել եւս պնդէր եւ ասէր. եթէ մեռանել եւս հասանիցէ ընդ քեզ, զքեզ ոչ ուրացայց։ Նոյնպէս եւ ամենեքեան ասէին։
³²Գան ի գեղն՝ որում անուն էր՝ գեսեմանի. եւ ասէ ցաշակերտսն. նստարուք աստ՝ մինչեւ ես յաղօթս կացից։
³³Եւ առնու ընդ իւր զպետրոս եւ զյակովբոս եւ զյովհաննէս, եւ սկսաւ տխրել՝ եւ հոգալ։
³⁴Յայնժամ ասէ ցնոսա. տրտում է անձն իմ մինչեւ ի մահ, մնացէք աստ՝ եւ արթուն կացէք։

³⁵Եւ մատուցեալ սակաւիկ մի յառաջ, անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր. եւ կայր յաղօթս, զի եթէ հնար ինչ է՝ անցցէ ի նմանէ ժամն։
³⁶Եւ ասէ. աբբա, հայր ամենայն ինչ՝ քեզ հնարաւոր է, անցո զբաժակս զայս յինէն։ Բայց ոչ որպէս ես կամիմ՝ այլ որպէս դու կամիս։
³⁷Եւ գայ՝ գտանէ զնոսա զի ննջէին, եւ ասէ ցպետրոս. սիմովն ննջես. ոչ կարացեր ժամ մի արթուն կալ։
³⁸Արթուն կացէք եւ յաղօթս կացէք, զի մի մտջիք ի փորձութիւն ոգիս յօժար է՝ բայց մարմինս տկար։
³⁹Եւ դարձեալ՝ չոգաւ եկաց յաղօթս, եւ զնոյն բանս ասաց։
⁴⁰Դարձաւ միւսանգամ անդրէն՝ եւ եգիտ զնոսա ի քուն. քանզի էին աչք նոցա ծանրացեալ՝ եւ ոչ գիտէին թէ զինչ պատասխանի տայցեն նմա։

⁴¹Գայ երրորդ անգամ, եւ ասէ ցնոսա. ննջեցէք այսուհետեւ եւ հանդերուք, զի հասեալ է վախճան։ Եկն ժամ, եւ ահա մատնի որդի մարդոյ ի ձեռս մեղաւորաց։
⁴²Աւն արիք գնասցուք. զի ահաւասիկ՝ մերձեցաւ որ մատնելոցն է զիս։
⁴³Եւ մինչ դեռ նա զայն խօսէր, գայ յուդա սկարիովտացի՝ մի յերկոտասանից անտի, եւ ընդ նմա ամբոխ սուսերօք եւ բրօք՝ ի քահանայապետիցն եւ ի դպրաց եւ ի ծերոց։
⁴⁴Տուեալ էր նշան մատնիչն՝ եւ ասէր. ընդ որում ես համբուրեցից՝ նա է. կալջիք զնա՝ եւ տարջիք զգուշութեամբ։
⁴⁵Եւ մատուցեալ վաղվաղակի՝ ասէ ցնա. ռաբբի, ռաբբի. եւ համբուրեաց զնա։
⁴⁶Եւ նոքա արկին ի նա ձեռս՝ եւ կալան զնա։

⁴⁷Եւ մի ոմն յայնցանէ որ զնովաւն կային՝ ձգեաց սուր, եւ եհար զծառայ քահանայապետին, եւ եհան զունկն նորա։
⁴⁸Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. իբրեւ ի վերայ աւազակի ելէք սուսերօք եւ բրօք՝ ունել զիս։
⁴⁹Հանապազ առ ձեզ էի՝ եւ ուսուցանէի ի տաճարին, եւ ոչ կալարուք զիս. այլ զի լցցին գիրք մարգարէիցն։
⁵⁰Յայնժամ թողին զնա աշակերտքն ամենեքին՝ եւ փախեան։
⁵¹Եւ ոմն երիտասարդ զհետ երթայր նորա՝ արկեալ զիւրեւ կտաւ մի ի մերկուց. ունէին զնա երիտասարդքն։
⁵²Եւ թողեալ զկտաւն՝ փախեաւ մերկ ի նոցանէ։

⁵³Եւ տարան զՅիսուս առ քահանայապետն կայափա. եւ գային ընդ նմա ամենայն քահանայապետքն՝ եւ դպիրք եւ ծերք։
⁵⁴Եւ պետրոս երթայր իհեռաստանէ զհետ նորա՝ մինչեւ ի ներքս իսկ ի գաւիթ քահանայապետին. եւ նստէր ընդ սպասաւորսն, եւ ջեռնոյր առ լուսովն։
⁵⁵Իսկ քանահայապետքն՝ եւ ամենայն ատեանն՝ խնդրէին հակառակ Յիսուսի վկայութիւն ինչ, զի սպանանիցեն զնա. եւ ոչ գտանէին։
⁵⁶Զի բազում սուտ վկայութիւն վկայէին զնմանէ, եւ նման միմեանց՝ ոչ էին վկայութիւնքն։
⁵⁷Այլք՝ յարուցեալ վկայէին սուտ զնմանէ, եւ ասէին։

⁵⁸Թէ մեք լուաք ի դմանէ զի ասէր. ես քակեցից զտաճարդ զայդ ձեռագործ, եւ զերիս աւուրս շինեցից այլ առանց ձեռագործի։
⁵⁹Սակայն եւ այնպէս՝ չէր նման վկայութիւնն նոցա։
⁶⁰Ապա յարուցեալ քահանայապետն՝ ի մէջ՝ հարցանէր զՅիսուս եւ ասէր, ոչ ինչ տաս պատասխանի, զինչ դոքա զքէն վկայեն։
⁶¹Եւ նա՝ լուռ եւ եթ կայր՝ եւ չտայր ինչ պատասխանի։ Դարձեալ քահանայապետն հարցանէր զնա կրկին անգամ եւ ասէր. դու ես Քրիստոս որդի Աստուծոյ օրհնելոյն։
⁶²Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնա. դու ասացեր թէ ես եմ։ բայց տեսանիցէք զորդի մարդոյ նստեալ ընդ աջմէ զօրութեան, եւ եկեալ ընդ ամպս երկնից։

⁶³Եւ քահանայապետն պատառեաց վաղվաղակի զպատմուճանս իւր՝ եւ ասէ։ Զինչ եւս պիտոյ են մեզ վկայք,
⁶⁴Ահա լուայք ամենեքին զհայհոյութիւն ի բերանոյ դորա. զիարդ թուի ձեզ։ Եւ ամենեքեան դատապարտեցին զնա՝ թէ մահապարտ է։
⁶⁵Եւ ոմանք՝ սկսան թքանել ընդ երեսս նորա։ ձորձ զգլխով արկանել՝ կռփել եւ ասել, մարգարեաց մեզ Քրիստոսդ՝ ով է այն որ եհարն զքեզ։ եւ սպասաւորքն ապտակս հանէին նմա։
⁶⁶Եւ պետրոս մինչ դեռ էր ի խոնարհ ի գաւթին,գայ աղախին մի քահանայապետին,
⁶⁷եւ տեսանէ զնա զի ջեռնոյր. հայեցաւ ընդ նա՝ եւ ասէ. եւ դու ընդ Յիսուսի նազովրեցւոյ էիր։

⁶⁸Նա՝ ուրացաւ եւ ասէ. ոչ ճանաչեմ. եւ ոչ գիտեմ զինչ դուդ ասես։ Եւ իբրեւ ել յարտաքին գաւիթն, եւ հաւ խօսեցաւ։
⁶⁹Դարձեալ ետես զնա աղախինն, եւ սկսաւ ասել ցայնորիկ որ շուրջ կային, թէ եւ սա ի նոցանէ է։
⁷⁰Եւ նա դարձեալ ուրացաւ։։ Եւ յետ սակաւ միոյ՝ դարձեալ որ շուրջն կային ասեն ցպետրոս. արդարեւ եւ դու ի նոցանէ ես. քանզի գալիլեացի ես, եւ խօսքդ իսկ քո նման են։
⁷¹Եւ սկսաւ նզովել՝ երդնուլ եւ ասել, թէ ոչ գիտեմ զայրն՝ զորմէ դուքդ ասէք։
⁷²Եւ նոյն ժամոյն կրկին հաւ խօսեցաւ։ Եւ յիշեաց պետրոս զբանն՝ զոր ասաց ցնա Յիսուս. թէ չեւ իցէ հաւու երիցս խօսեալ զի դու երիցս ուրասցես զիս եւ սկսաւ լալ։

¹Եւ վաղվաղակի ընդ առաւօտն խորհուրդ արարեալ քահանայապետիցն՝ հանդերձ ծերովքն եւ դպրօք՝ եւ ամենայն ատեանն կապեցին զՅիսուս եւ տարան մատնեցին պիղատոսի։
²Եւ հարց զնա պեղատիս՝ եւ ասէ. դու ես թագաւորն հրէից։ նա՝ պատասխանի ետ նմա եւ ասէ՝ դու ասես։
³Եւ չարախօսէին զնմանէ յոյժ քահանայապետքն. եւ նա՝ ոչինչ տայր պատասխանի։
⁴Իսկ պեղատոս դարձեալ հարցանէր զնա. ոչինչ տաս պատասխանի, տես քանի ամբաստանեն զքէն։
⁵Եւ Յիսուս այնուհետեւ՝ ոչինչ ետ պատասխանի, մինչեւ զարմանալ յոյժ պիղատոսի։
⁶Բայց ըստ տօնի՝ արձակէր նոցա զմի ոք զկապեալ, զոր ինքեանք խնդրէին։

⁷Եւ էր որում անուն էր բարաբբա՝ կապեալ ընդ խռովիչսն, որոց ի խռովելն՝ այր մի սպանեալ էր։
⁸Ի ձայն բարձր սկսաւ աղաղակել ամբոխն՝ եւ խնդրել որպէս սովոր էր, զի արձակեսցէ նոցա զբարաբբայն։
⁹Պատասխանի ետ պեղատոսն եւ ասէ ցնոսա։ կամիք զի արձակեցից ձեզ զարքայն հրէից։
¹⁰Քանզի գիտէր՝ թէ առ նախանձու մատնեցին զնա քահանայապետքն։
¹¹Որք եւ զամբոխն հաւանեցուցին՝ զի արձակեսցէ նոցա զբարաբբայն։
¹²Դարձեալ պատասխանի ետ պեղատոս՝ եւ ասէ ցնոսա. իսկ զինչ կամիք թէ արարից զարքայն հրէից։
¹³Եւ նոքա դարձեալ աղաղակէին՝ յուզեալք ի քահանայապետիցն, ի խաչ հան զդա։

¹⁴Ասէ ցնոսա պեղատոս. զինչ ինչ չար արարեալ իցէ դորա։ Եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին, ի խաչ հան զդա։
¹⁵Իսկ պեղատոս՝ իբրեւ զմիտս կամեցաւ հաճել զամբոխին, արձակեաց նոցա զբարաբբայն. եւ զՅիսուս գան հարեալ՝ ետ ի ձեռս զի ի խաչ ելանիցէ։
¹⁶Եւ զինուորքն տարան զնա ի ներքս ի գաւիթն՝ ուր հրապարակն էր. եւ կոչեն միանգամայն զամենայն զգունդն.
¹⁷Եւ զգեցուցանեն նմա քղամիդ կարմիր եւ ծիրանիս, եւ եդին ի գլուխ նորա պսակ արարեալ ի փշոց։
¹⁸Եւ սկսան ողջոյն տալ նմա՝ եւ ասել. ողջ եր արքայդ հրէից։
¹⁹Եւ ծեծէին զգլուխն եղեգամբ, եւ թգանէին ընդ երեսս, եւ ի ծունր իջեալ երկիր պագանէին նմա։

²⁰Եւ իբրեւ կատակեցին զնա, մերկացուցին զքղամիդն եւ զծիրանիս, եւ զգեցուցին նմա զիւր հանդերձ. եւ ածին արտաքս զի ի խաչ հանցեն զնա։
²¹Եւ ունէին պահակ զսիմովն կիւրենացի՝ որ ընս այն անցանէր եկեալ յագարակէ, զհայր աղէքսանդրի եւ ռուփայ, զի բարձցէ զխաչափայտն նորա։
²²Եւ ածեն զնա՝ ի գողգոթա տեղի մի, որ թարգմանի՝ տեղի կառափելոյ։
²³Եւ տային նմա գինի զըմռսեալ, եւ նա ոչ առ. եւ հանեն զնա ի խաչ։
²⁴Եւ բաժանեցին զհանդերձս նորա, արկեալ վիճակս ի վերայ՝ թէ ո զինչ առնուցու։
²⁵Էր ժամ՝ երրորդ, եւ հանին զնա ի խաչ։
²⁶Եւ էր գիր վնասու նորա գրեալ, թէ թագաւոր է հրէից։

²⁷Եւ ընդ նմա հանին ի խաչ երկուս աւազակս, մի ընդ աջմէ եւ մի ընդ ահեկէ նորա։
²⁸Եւ լցաւ գիրն որ ասէ, թէ ընդ անօրէնս համարեցաւ։
²⁹Եւ որք անցանէինն հայհոյէին զնա՝ շարժեալ զգլուխս իւրեանց, եւ ասէին. վահ, որ քակէիր զտաճարն՝ զերիս աւուրս շինէիր.
³⁰Ապրեցո զանձն քո՝ եւ էջ ի խաչէդ։
³¹Նոյնպէս եւ քահանայապետիցն այպն արարեալ՝ ընդ միմեանս հանդերձ դպրօքն՝ եւ ասէին. զայլս ապրեցոյց՝ զանձն ոչ կարասցէ ապրեցուցանել.
³²Քրիստոսդ արքայդ իսրայելի. իջցէ այժմ ի խաչէ այտի, զի տեսցուք եւ հաւատասցուք դմա։ Եւ որ ընդ նմա ի խաչն ելեալ էին՝ նախատէին զնա։
³³Եւ իբրեւ վեց ժամ եղեւ՝ խաւար կալաւ զամենայն երկիր մինչեւ ցինն ժամն։

³⁴Եւ յիններորդ ժամուն աղաղակեաց Յիսուս ի ձայն մեծ՝ եւ ասէ. եղի՝ եղի՝ ղամա սաբաքթանի. որ թարգմանի, Աստուած իմ, Աստուած իմ, ընդէր թողեր զիս։
³⁵Եւ ոմանք ի նոցանէ՝ որ շուրջն կային զնովաւ՝ իբրեւ լուան, ասէին՝ թէ զեղիա կարդայ։
³⁶Եւ ընթացեալ մի ոմն՝ ելից սպունգ մի քացախով, եւ հարեալ յեղեգան՝ տայր ըմպել նմա, եւ ասէ. թոյլ տուր, տեսցուք՝ գայ՝ եղիա իջուցանել զդա։
³⁷Եւ Յիսուս արձակեաց ձայն մեծ՝ եւ եհան զոգի։
³⁸Եւ վարագոյր տաճարին պատառեցաւ յերկուս՝ ի վերոստ մինչեւ ի խոնարհ։
³⁹Եւ տեսեալ հարիւրապետին որ կայր անդ՝ թէ աղաղակեաց եւ եհան զոգի, եւ ասէ. արդարեւ՝ այրս այս որդի Աստուծոյ էր։

⁴⁰Էին եւ կանայք որ հայէին ի հեռաստանէ. յորս էր մարիամ մագդաղենացի, եւ մարիամ յակովբու փոքրկան եւ յովսեայ մայրն, եւ սողովմէ։
⁴¹Որք յորժամ էրն ի գալիլեա՝ զհետ շրջէին նորա, եւ պաշտէին զնա. եւ այլ բազում կանայք՝ որք ընդ նմա իսկ եկեալ էին յերուսաղէմ։
⁴²Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, քանզի ուրբաթ էր՝ որ շաբաթն մտանէր,
⁴³Եկեալ յովսէփ որ յարիմաթեայն էր. այր պարկեշտ, նախարար, որ եւ ինքն իսկ ակն ունէր արքայութեան Աստուծոյ. համարձակեցաւ եմուտ առ պեղատոս, եւ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի։
⁴⁴Եւ պեղատոս զարմացաւ, թէ այնչափ վաղ մեռաւ։ եւ կոչեցեալ առ ինքն զհարիւրապետն, եհարց զնա եւ ասէ, թէ արդարեւ՝ այնչափ վաղ մեռաւ։

⁴⁵Եւ իբրեւ ստուգեաց ի հարիւրապետէ անտի, շնորհեաց զմարմինն յովսեփայ։
⁴⁶Եւ Յովսէփ գնեաց կտաւ, եւ իջուցեալ զնա՝ պատեաց կտաւովն, եւ եդ ի գերեզմանին՝ զոր էր փորեալ ի վիմէ. եւ թաւալեցոյց վէմ մի դուռն գերեզմանին։
⁴⁷Իսկ մարիմա մագդաղենացի, եւ մարիամ յակովբայ եւ յովսեայ՝ տեսին զտեղին ուր եդաւ։

¹Եւ իբրեւ անց շաբաթն, մարիամ մագդաղենացի՝ եւ մարիամ յակոբայ՝ եւ սողովմէ՝ չոգան պատրաստեցին խունկս, զի եկեսցեն օծցեն զնա.
²Եւ ընդ առաւօտս միաշաբաթոյն գան ի գերեզմանն ընդ արեւագալն,
³եւ ասէին ցմիմեանս. ով թաւալեցուսցէ մեզ զվէմն ի դրաց գերեզմանին։
⁴Եւ հայեցեալ տեսին՝ զի թաւալեցուցեալ էր զվէմն ի գերեզմանէն. քանզի էր մեծ յոյժ։
⁵Եւ մտեալ ի ներքս ի գերեզմանն, տեսին երիտասարդ մի՝ զի նստէր ընդ աջմէ կողմանէ՝ զգեցեալ պատմուճան սպիտակ, եւ զարհուրեցան։
⁶Եւ նա ասէ ցնոսա. մի երկնչիք. զՅիսուս խնդրէք զնազովրացի զխաչելեալն, յարեաւ, չէ աստ. ահաւադիկ տեղին ուր եդին զնա։

⁷Այլ երթայք ասացէք ցաշակերտս նորա եւ ցպետրոս, եթէ ահա՝ յառաջագոյն երթայ քան զձեզ ի գալիլեա, անդ տեսանիցէք զնա՝ որպէս ասացն ձեզ։
⁸Եւ իբրեւ լուան՝ ելին եւ փախեան ի գերեզմանէն, քանզի զահի հարեալ էին. եւ ոչ ումեք ինչ ասացին, զի երկնչէին։
⁹Յարուցեալ Յիսուս առաւօտուն առաջին միաշաբաթուն՝ երեւեցաւ մարիամու մագդաղենացւոյ, յորմէ հանեալէր զեւթն դեւն.
¹⁰Եւ նա՝ երթեալ պատմեաց այնոցիկ որ ընդ նմայն էին, մինչ դեռ լային եւ սգային։
¹¹Նոքա իբրեւ լուան թէ կենդանի է՝ եւ երեւեցաւ նմա, ոչ հաւատացին։
¹²Յետոյ՝ երեւեցաւ այլով կերպարանաւ՝ որք երթային յանդաստան։
¹³Նոքա չոգան պատմեցին այլոց, եւ ոչ նոքա հաւատացին։

¹⁴Յետոյ՝ մինչ դեռ բազմեալ էին մետասանքն, երեւեցաւ նոցա, եւ թշնամանեաց զանհաւատութիւն նոցա, եւ զխստասրտութիւն. զի որ երեւեցաւ նոցա յարուցեալ ի մեռելոց, եւ նոքա ոչ հաւատացին։
¹⁵Եւ ասէ ցնոսա. երթայք յաշխարհ ամենայն, եւ քարոզեցէք զաւետարանն ամենայն արարածոց։
¹⁶Որ հաւատայ եւ մկրտիցի՝ կեցցէ, եւ որ ոչն հաւատայ՝ դատապարտեսցին։
¹⁷Նշանք այնոցիկ՝ որ հաւատանն, երթիցեն զհետ այսոցիկ։ յանուն իմ՝ դեւս հանցեն. լեզուս խօսեսցին.
¹⁸Ի ձեռս իւրեանց օձս բարձցեն. եւ եթէ մահացու ինչ դեղ արբցեն, նոցա ինչ ոչ վնասեսցէ. ի վերայ հիւանդաց ձեռս դիցեն՝ եւ բժշկեսցեն։

¹⁹Եւ ինքն Տէր Յիսուս յետ խօսելոյն ընդ նոսա՝ համբարձաւ յերկինս, եւ նստաւ ընդ աջմէ հօր։
²⁰Եւ նոքա ելեալ քարոզէին ընդ ամենայն երկիր՝ Տեառն գործակցութեամբ. եւ զբանն հաստատէին ամենայն նշանօք՝ որ երթայր զհետ նոցա։