¹Յիշեա́ տ(է)ր որ ինչ անցք անցին ընդ մեզ. նայեա́ց եւ տե́ս զնախատինս մեր։
²Ժառանգու(թ)ի(ւն) մեր դարձաւ յօտարութի(ւն), եւ բնակու(թ)ի(ւն) մեր ՛ի նշդեհու(թ)ի(ւն)։
³Ո́րբ մնացաք մեք՝ եւ ո́չ գոյր մեր հայր։ մարք մեր իբրեւ այրիք ՛ի ժամանակաց մերոց։
⁴Զջուր մեր գնո́յ արբաք. եւ փայտն մեր առանց փոխանակի
⁵եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) պարանոցի մերոյ։ Հալածակա́ն եղեաք, եւ ո́չ գտաք հանդիստ։
⁶Ձեռնաձի́գ եղեն եգիպտացիքն՝ եւ ոչ ասորեստանեայքն յագեցուցանել հացիւ։
⁷Հարքն մեր մեղան, եւ չի́ք ուրեք ՛ի միջի. եւ մեղք հարցն այն ընդ մեզ ելին։
⁸ծառայք տիրեցին մեզ. եւ այն որ փրկէրն զմեզ ՛ի ձեռաց ն(ո)ց(ա)՝ չի́ք ՛ի միջի։

⁹Եկայք համբարս ՛ի ներքս արասցուք յերեսաց սրոյն անապատի։
¹⁰մորթք մեր կարկամեցա́ն իբրեւ զթոնիր հնացեալ յերեսաց բարկու(թ)ե(ան) սովոյն։
¹¹Զկանայս խայտառակեցին ՛ի սիոն, եւ զկուսանս ՛ի քաղաքս յուդայ։
¹²զծերս կախեցին զբութաց, եւ ՛ի պառաւունս ո́չ խնայեցին։
¹³ընտիր ընտիրք զձայն բարձեալ կականէին, եւ երիտասարդքն զփայտի հարեալ տկարացան։
¹⁴ծերք ՛ի գրոց մեկնեցան, եւ ընտիրքն յօրհնութե(ան)ցն լռեցին։
¹⁵Լքան յուրախութ(են)է սիրտք մեր, եւ դարձան ՛ի սուգ օրհնու(թ)ի(ւն)ք պարուց մերոց։
¹⁶անկաւ պսակն ՛ի գլխոց մերոց. վա́յ մեզ վա́յ մեզ՝ զի աղքատացաք։

¹⁷Վ(ա)ս(ն) այսորիկ տուաւ մեզ սիրտ ցաւագին. վ(ա)ս(ն) այսորիկ եւ խաւարեցան աչք մեր
¹⁸՛ի վ(ե)ր(այ) լերին սիովնի, զի դարձաւ յապականութի(ւն). եւ աղուէսք մուտ եւ ել առնէին ՛ի սրահս ն(ո)ր(ա)։
¹⁹Եւ դու տ(է)ր յաւիտեան կաս, եւ աթոռ քո ազգէ մինչեւ յազգ։
²⁰Ընդէ՞ր մինչեւ ՛ի սպառ մոռացար զմեզ. հարեր թողեր եւ լքցե́ս զմեզ մինչեւ յերկար ժամանակս։
²¹Դարձո́ զմեզ տ(է)ր՝ եւ դարձցուք։ նորոգեա́ զմեզ տ(է)ր իբրեւ զաւուրսն զառաջինս։
²²զի մերժելո́վ մերժեցեր զմեզ. բարկացաւ սրտմտութի(ւն) բարկու(թ)ե(ան) քոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր մինչեւ ՛ի սպառ։