¹Ա́ՅՐ ՈՄՆ ԷՐ ՅԱՒՍԻԴ աշխարհի որում անուն էր յո́բ։ եւ էր այրն այն ճշմարի́տ, անարատ, արդար, ա(ստուա)ծապաշտ, մեկնեա́լ յա(մենայ)ն իրաց չարութ(են)է մեղաց։
²Եղեն ն(ո)ր(ա) ուստերք եւթն՝ եւ դստերք երեք։
³եւ էին խաշինք ն(ո)ր(ա)՝ եւթն հազար. ուղտք երե́ք հազարք. լուծք եզանց հինգ հարեւր։ եւ եւ էշք մատակք արօտականք հինգ հարեւր։ եւ սպասք բազում յոյժ. եւ գործք մեծամեծք էին ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։ Եւ էր այրն այն ազնուակա́ն քան զա(մենայ)ն արւեելեայսն։
⁴միաբանեալ գային որդիք ն(ո)ր(ա) առ միմեանս, առնէին խրախութի(ւն) զօրհանապազ. առեալ ընդ իւրեանս եւ զերեսին քորսն իւրեանց ուտել եւ ըմպել ընդ ն(ո)ս(ա)։

⁵Եւ իբրեւ յա́նգ ելանէին աւուրք խրախութե(ա)ն, առաքէր յոբ՝ եւ սրբէր զն(ո)ս(ա). յարուցեալ ընդ առաւօտս մատուցանէր վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա) զոհս ըստ թուոյ ն(ո)ց(ա), եւ զուարակ մի վ(ա)ս(ն) մեղաց ոգւոց ն(ո)ց(ա)։ քանզի ասէր յոբ՝ թէ գուցէ որդիքն իմ ՛ի միտս իւրեանց իմացան չարութի(ւն)Ի զա(ստուծո)յ։ ա́յսպէս առնէր յոբ զա(մենայ)ն աւուրս ն(ո)ց(ա)։
⁶Եւ եղեւ իբրեւ օրս այս՝ եւ ահա եկին հրեշտակք ա(ստուծո)յ կա́լ առաջի տ(եառ)ն։ եկն եւ սատանայ ընդ ն(ո)ս(ա) յածեալ ընդ երկիր եւ շրջեալ ՛ի նմա։
⁷Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանայ՝ դու ուստի՞ գաս։ պատասխանի ետ սատանայ տ(եառ)ն, եւ ասէ. շրջեալ ընդ երկիր եւ յածեալ ՛ի ներքոյ երկնից՝ եկեալ կամ։

⁸Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. նայեցա՞ր մտօք քովք ը(ստ) ծառայ իմ ընդ յոբ. զի ո́չ գոյ իբրեւ զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, այր անարատ՝ ճշմարիտ՝ ա(ստուա)ծապաշտ՝ մեկնեալ յա(մենայ)ն իրաց չարաց։
⁹Ե́տ պատասխանի սատանայ, եւ ասէ ընդդէմ տ(եառ)ն. միթէ ձրի՞ պաշտիցէ յոբ զտ(է)ր։
¹⁰ո՞չ դու ամրացուցեր զարտաքին ն(ո)ր(ա)՝ եւ զներքին տան ն(ո)ր(ա), եւ որինչ միանգամ արտաքոյ շուրջ զնովա́ւ է։ զգործս ձեռաց ն(ո)ր(ա) օրհնեցեր, եւ զանասուն ն(ո)ր(ա) բազմացուցեր ՛ի վերայ երկրի։
¹¹Բայց ոչ աղէ́ առպաքեա́ դու զձեռն քո, եւ ա́րկ յա(մենայ)ն ինչս ն(ո)ր(ա). եթէ ո՞չ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ։

¹²Յայնժամ ասէ տ(է)ր ցսատանայ. ահա զա(մենայ)ն ինչս ն(ո)ր(ա) տա́մ ՛ի ձեռս քո, բայց ՛ի նա մի́ մերձենայցես։ Եւ ել սատանայ յերեսաց տ(եառ)ն։
¹³եւ է́ր իբրեւ զօրս զայս. ուստերքն յոբայ եւ դստերք ն(ո)ր(ա), ուտէին եւ ըմպէին գինի ՛ի տան երիցու եղբօրն իւրեանց։
¹⁴Եւ ահա հրեշտակ եկն առ յոբ՝ եւ ասէ ցնա. հարկիք եղանցն վարէին, եւ էշքն մատակք արածէին առ նոկօք։
¹⁵եւ եկին գերեւարք եւ գերեցին զն(ո)ս(ա), եւ զմանկտին կոտորեցին սրով. ե́ս միայն ապրեալ՝ եկի պատմել քեզ։
¹⁶Եւ մինչդեռ նա խօսէր, այլ հրեշտակ եկն առ յոբ՝ եւ ասէ ցյոբ. հո́ւր անկաւ յերկնից՝ եւ այրեաց զհօոտսն, եւ զհովիւսն ըստ նմին օրինակի եկեր. ե́ս միայն նմնացեալ՝ եկի պատմել քեզ։

¹⁷Եւ մինչդեռ նա խօսէր, ա́յլ հրեշտակ եկն՝ եւ ասէ ցյոբ. ասպատակաւորք ասպատեակեցին ՛ի մեզ երեք առաջք եւ պատեցծան զուղտուքն՝ եւ գերեցին զն(ո)ս(ա), եւ զմանկտին կոտորեցին սրով. ե́ս միայն ապրեալ՝ եկի պատմել քեզ։
¹⁸Եւ մինչդեռ նա խօսէր՝ ա́յլ հրեշտակ գայր եւ ասէր ցյոբ. մինչդեռ ուստեւրքն քո, եւ դստերք ուտէին եւ ըմպէին առ երիցու եղբօրն իւրեանց՝
¹⁹յանկարծակի հո́ղմն մեծ եկն յանապատէ՝ եւ եհա́ր զչորեսին անկիւնս տանն, եւ անկաւ տունն ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոցն քոց՝ եւ վախճանեցան. ե́ս միայն ապրեալ՝ եկի պատմել քեզ։
²⁰Ապա յարուցեալ յոբ՝ պատառեաց զհանդերձս իւր, եւ կտրեաց զվարսս գլխոյ իւրոյ. եւ անկեալ ՛ի գետին երկի́ր եպագ տ(եառ)ն,

²¹եւ ասէ. մե́րկ իսկ եկի ես յորովայնէ մօր իմոյ, եւ մերկանդամ դարձայց անդրէն։
²²Տ(է)ր ետ՝ եւ տ(է)ր առ. որպէս տ(եառ)ն հաճոյ թուեցաւ՝ նոյնպէս եւ եղեւ. եղիցի́ անուն տ(եառ)ն օրհնեալ։
²³Եւ յայսմ ա(մենայ)նի անցս որ անցին ընդ նա՝ ո́չ մեղաւ յոբ առաջի տ(եառ)ն, եւ ո́չ ետ անզգամութի(ւն) ա(ստուծո)յ։

¹Եւ եղեւ իբրւեւ զօրս զայս. եւ եկին հրեշտակք ա(ստուծո)յ կա́լ առաջի ա(ստուծո)յ. եկն եւ սատանայ ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա) ընդ ն(ո)ս(ա) կա́լ առաջի տ(եառ)ն։
²Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանա́յ. դու ուստի՞ գաս։ յայնժամ ասէ սատանայ առաջի տ(եառ)ն. սահեալ ՛ի ներքոյ երկնից՝ եւ շրջեալ ընդ ա(մենայ)ն, եկեալ կամ։
³Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանայ. ապաքէն հայեցա՞ր ընդ ծառայ իմ ընդ յոբ. զի ո́չ գոյ իբրեւ զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, ա́յր ճշմարիտ անարատ, ա(ստուա)ծապաշտ, մեկնեալ յա(մենայ)ն չարութ(են)է. եւ տակաւին կա́յ յանմեղու(թ)ե(ան). եւ դու տարապա́րտ խօսեցար կորուսանել զինչս ն(ո)ր(ա)։
⁴Կրկնեա́ց անդրէն սատանայ՝ եւ ասէ ցտ(է)ր. մորթ ընդ մորթոյ, եւ որինչ իցէ մարդոյ ընդ անձի́ն իւրոյ տուժեսցի։

⁵ապա թէ ոչ՝ աղէ առաքեա́ զձեռն քո, եւ ա́րկ զոսկերօք եւ զմարմնովք ն(ո)ր(ա). եթէ ո՞չ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ։
⁶Եւ ասէ տ(է)ր ցսատանայ. ահա մատնե́մ զնա քեզ, բայց միայն զոգի ն(ո)ր(ա) պահեսցե́ս։
⁷Եւ ել սատանայ յերեսաց տ(եառ)ն. եւ եհա́ր զյոբ չարաչար կեզով յոտից մինչեւ ցգլուխ։
⁸եւ առեալ խեցի քերէր զթարախն. եւ նստէր յաղբեւրս արտաքոյ քաղաքին։ Եւ իբրեւ բազում ժամանակք անցանէր ՛ի վ(ե)ր(այ)։

⁹ասէ ցնա կինն իւր. Մինչեւ յե՞րբ ժուժկալեալ ասիեցես՝ թէ ահա համբերեցից տակաւին՝ սակա́ւ ինչ ժամանակ ա́կն կալեալ յուսոյ փրկութե(ան) իմոյ։ Ահաւադիկ ապականեալ է յիշատակ քո ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. ուստերք քո եւ դստերք՝ իմո́յ որովայնի երկք եւ երկունք. յորս տարապարտուց վաստակեցի տառապանօք։ Դու ինքնին ՛ի զազղրութի(ւն) որդանց նստիս օթագացեալ բացական. եւ ես մոլորեալ եւ հարկահա́ր, տո́ւն ՛ի տանէ, եւ տեղի ՛ի տեղւոջէ. սպասեմ թէ ե՞2րբ մտանիցէ արեգակն՝ զի հանգեա́յց ՛ի տարապանաց իմոց՝ որ այժմ պատեալ են զինեւ. Աղէ՝ ասա́ բան ինչ ՛ի տ(է)ր, եւ վախճանեաց։

¹⁰Եւ ն(ո)ր(ա) հայեցեալ ընդ նա՝ ասէ. իբրեւ զմի ՛ի կանանց անզգամաց խօսեցար։ եթէ զբարիսն ընկալա́ք ՛ի ձեռանէ տ(եառ)ն՝ չարեացս ո՞չ համբերիցեմք։ Եւ յայսմ ա(մենայ)նի որինչ ա́նցք անցին ընդ նա, ո́չ մեղաւ յոբ շրթամբք իւրովք առաջի տ(եառ)ն. եւ ո́չ ետ անզգամու(թ)ի(ւն) ա(ստուծո)յ։
¹¹Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ա(մենայ)ն որ հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), եկին յիւրաքանչի́ւր աշխարհէ առ նա։ Եղիփազ արքայ թեմնացւոց. Բաղդատ բռնաւոր սաւքեցւոց. Սովփար արքայ մինեցւոց։ եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա։

¹²Եւ տեսեալ զնա ՛ի բացուստ՝ ո́չ ծանեան։ եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին. եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հո́ղ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց իւրեանց ընդ երկի́նս հայելով։
¹³Եւ նստան շուրջ զնովաւ յերկրի զեւթն օոր եւ զեւթն գիշեր։ եւ ո́չոք ՛ի նցնէ խօսեցաւ ընդ նմա բան. քանզի տեսանէին զանհնարին հարուածսն եւ զմեծամեծս յոյժ։

¹Եւ ապա ո́ւր ուրեմն յոբ եբաց զբերան իւր, եւ անէծ զօրն իւր,
²եւ ասէ։
³Կորիցէ́ օրն յորում ես ծնայ, եւ գիշերն յորում ասացին թէ ահա արո́ւ։
⁴Խաւարեսցի́ գիշերն այն, եւ մի́ խնդրեսցէ զնա տ(է)ր ՛ի վերուստ։ Մի́ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) լոյս։
⁵ընկալցի́ զնա խաւար՝ եւ ստուերք մահու։ եկեսցէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) մէգ։
⁶Անիծեա́լ լիցի օրն այն եւ գիշերն, եւ տարցի́ զնա խաւար։ մի́ եղիցի յաւուրս տարւոյ, եւ մի́ թուեսցի յաւուրս ամսոց։
⁷Այլ գիշերն այն եղիցի́ ՛ի ցա́ւս, եւ մի́ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ուրախու(թ)ի(ւն) եւ մի ցնծու(թ)ի(ւն)։
⁸Այլ նզովեսցէ́ զնա որ նզովելոցն է զօրն զայն. որ զբռա́մբ ածելոցն իսկ է զմեծ վիշապն։

⁹Խաւարեսցի́ն աստեղք գիշերոյն այնորիկ, սպասեսցէ, եւ ՛ի լոյս մի́ տեսցէ, եւ մի́ տեսցէ զարուեսեակն ծագեալ։
¹⁰Զի ո́չ փակեաց զդրունս արգանդի մօր իմոյ, զի թերեւս մերժէ́ր զցաւս յաչաց իմոց։
¹¹Իսկ ընդէ՞ր յորովայնի ո́չ վախճանեցայ. այլ ելի յարգանդէ եւ ո́չ անդէն վաղվաղակի կորեայ։
¹²Ընդէ՞ր դիպեցան ինձ ծնունդք, կամ ընդէ՞ր դգիեցի ես զստինս մօր իմոյ։
¹³Զի այժմ հանդարտեալ դադարէի, եւ ննջեցեալ հանգչէի́
¹⁴ընդ թագաւորս եւ ընդ խորհրդականս երկրի՝ ոյք հպարտացեալ էին ՛ի սուրս իւրեանց։
¹⁵Կկամ ընդ իշխանս որոց բազում էր ոսկի, որք լցին զտունս իւրեանց արծաթով։

¹⁶Կկամ իբրեւ զանցուցեալն, որ ելանէ յարգանդէ մօր իւրոյ, կամ իբրեւ զտղայս որ ո́չ տեսին զլոյս։
¹⁷Ա́նդ ամպարիշտք որ բորբոքեցին զսրտմտու(թ)ի(ւն) բարկու(թ)ե(ան)։ Անդ հանգեան աշխատեալքն մարմնով,
¹⁸՛ի միասին յաւիտենականք՝ որք ո́չ լուան զձայն հարկահանի։
¹⁹Փո́քր եւ մեծ ա́նդ են, եւ ծառայ աներկեւղ ՛ի տ(եառ)նէ իւրմէ։
²⁰Իսկ ընդէ՞ր տուեալ իցէ անձանց դառնացելոց լոյս, եւ կեանս ցաւագնելոց ոգւովք.
²¹որ ցանկան մահու, եւ ո́չ հասանեն։ փորեն իբրեւ զգանձս,
²²եւ խնդալից լինին եթէ գտանիցեն։ Մահ՝
²³մարդոյ հանգի́ստ է յորմէ ճանապարհն թաքեաւ ՛ի նմանէ. զի փակեաց զնովաւ ա(ստուա)ծ։

²⁴Յառաջ քան զկերակուրս իմ հեծու(թ)ի(ւն) եհաս, արտասուօք եւ ահիւ նեղեալ եմ։
²⁵Զի երկեւղն յորմէ խիթային ե́կն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ, եւ յորմէ կասկածէին պատահեաց ինձ։
²⁶Ո́չ խաղաղեցայ ո́չ հանդարտեցի՝ ո́չ հանգեայ. քանզի եկն ՛ի վերայ իմ բարկութի(ւն)։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիփաղու թեմնացւոյ ասէ́։
²Միթէ բազո́ւմ անգամ լցեալ իցեն քո բանք աշխատութ(եամ)բ, եւ զօրու(թեամ)բ բանից քոց ո՞ հանդարտեսցէ։
³Զի եթէ խրատեցեեր դու զբազումս, եւ զձեռս տկարի մխիթարեցեր։
⁴Եւ զհիւանդացեալս կանգնեցեր բանիւք, եւ ծնկաց կթուցելոց քաջալերութի(ւն) զգեցծուցեր։
⁵Եւ արդ եկին հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) քո ցաւք. սակայն դու վաղվաղեցեր։
⁶Ո́չ ապաքէն երկեւղդ քո անզգամութի(ւն) է. եւ կասկածդ քո, եւ անչարութի(ւն) ճանապարհի քո։
⁷Արդ յիշեա́ ո՞ ոք որ սուրբ էր՝ կորեաւ, կամ ճշկմմարիտք արմատաքի́ երբէք խլեցան։

⁸Զորօրինակ տեսի զա́յնոսիկ որ զանպատեհսն արօրադի́ր առնեն. որ սերմանեն զն(ո)ս(ա)՝ ցա́ւս հնձեսցեն ՛ի նոցանէ։
⁹՛Ի հրամանէ տ(եառ)ն կորիցեն. ՛ի հոգւոյ բարկու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա) սատակեսցին։
¹⁰Զօրու(թ)ի(ւն) առիւծու, գոչիւն մատակ առիւծու, պերճութի(ւն) վիշապաց՝ շիջա́ւ։
¹¹Մրջիւնառեւծն սատակեցաւ առ ՛ի չգոյէ́ կերակրոյ. կորիւնք առիւծու լքի́ն զմիմեանս։
¹²Եթէ է́ր տակաւին բա́ն ճշմարիտ եղեալ ՛ի խօսս քո, ո́չ ինչ յայդպիսեաց չար պատահէր քեզ։ Ուրեմն ո՞չ ընդունիցին ունկն իմ հրաշակերտս ՛ի նմանէ,
¹³արհաւիրք եւ բոմբիւնք գիշերականք։ Հասեալ ա́հ ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդկան,
¹⁴դողումն եւ սոսկումն պատահեցին ինձ. եւ մեծապէս զոսկերս իմ շարժեցին։

¹⁵Եւ եկն հողմն ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իմոց. քստմնեցին հերք իմ եւ մարմինք։
¹⁶Կանգնեցայ՝ եւ ո́չ գիտացի. տեսի եւ ո́չ էին կերպարանք առաջի աչաց իմոց, բայց միայն օդ եւ սաւսափիւն լսէի։
¹⁷Իսկ արդ՝ միթէ սո՞ւերբ լինիցի մարդ առաջի տ(եառ)ն, կամ ՛ի գործոց իւրոց անարտա՞տ այր։
¹⁸Եթէ ծառայից իւրոց ո́չ հաւատայցէ, եւ զհրեշտակաց խոտորնագոյնս ինչ իմացաւ։
¹⁹Իսկ արդ զբնակեալս ՛ի տունս կաւեղէնս, յորոց եւ ինքեանք ՛ի նմին կաւոյ եմք։ Եհար զն(ո)ս(ա) ըստ օրինակի ցեցոյ.
²⁰եւ յառաւօտէ մինչեւ յերեկոյ ո́չեւս իցեն։ Քանզի անձամբ անձին օգնել ո́չ կարէին, կորեա́ն։

²¹Փչեաց ՛ի նոսա եւ ցամաքեցան. սատակեցան քանզի ո́չ էր ՛ի նոսա իմաստութի(ւն)։

¹Արդ աղէ կարդա́, թէ ոք տայցէ՞ քեզ ձայն, կամ թէ զոք ՛ի հրեշտակաց սրբոց տեսցե՞ս։
²Քանզի եւ զանզգամ սպանանէ բարկութի(ւն), եւ զմոլորեալն մեռուցանէ նախանձ։
³Նա՝ ես տեսի անզգամաց արմա́տս ձգեալ, այլ վաղվաղակի հարան յարկք նոցա։
⁴Հեռի́ լիցին որդիք ն(ո)ց(ա) ՛ի փրկութ(են)է. կողկողեսցին առ դրունս վատթարաց, եւ ո́չոք իցէ որ փրկիցէ։
⁵Զի զոր նոքայն ժողովեցին՝ արդա́րք կերիցեն, եւ նոքա մի́ եղիցին ապրեալք ՛ի չարեաց. ծծեսցի́ զորութի(ւն) ն(ո)ց(ա)։
⁶Զի ո́չ եթէ յերկրէ ելանիցէ աշխատու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ ՛ի լերանց բուսանիցին ցաւք։
⁷Այլ մա́րդ աշխատութ(եամ)բ ծնանի. ծա́գք արծուեաց ՛ի բարձո́ւնս թռչին։

⁸Բայց սակայն ես խնդրեցից ՛ի տ(եառն)է, եւ զտ(է)ր զամենեցո́ւն իշխանն կարդացից։
⁹Որ առնէ զմեծամեծս եւ զանքնինս, եւ զփառաւորս եւ զհրեշտակերտս որոց ո́չ գոյ թիւ։
¹⁰Որ տա́յ ամձրեւ յերկիր, առաքէ́ զջուրս ՛ի ներքո́յ երկնից։
¹¹Որ առնէ զխոնարհս ՛ի բարձունս, եւ կանգնէ զկորուսեալս։
¹²Եւ փոփոխէ զխորհուրդս խորամանգաց, եւ ո́չ գործեսցեն ձեռք ն(ո)ց(ա) զճշմարտու(թ)ի(ւն)։
¹³Որ հասանէ́ իմաստնոց հանճարով, եւ զխորհուրդս բազմանիւթաց յիմարեցոյց։
¹⁴՛Ի տուէ́ պատահիցէ ն(ո)ց(ա) խաւար, եւ ՛ի միջօրէի իբրեւ ՛ի գիշերի́ խարխափեսցեն։ Սատակեսցին պատերազմաւ.

¹⁵եւ աղքատն ապրեսցի ՛ի ձեռանէ հզօրին։
¹⁶Եղիցի́ յոյս տկարի. բերա́ն անիրաւի խցցի։
¹⁷Երանեա́լ է մարդ զոր յանդիմանեաց տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. եւ ՛ի խրատուէ́ ամենակալին մի́ հրաժարեսցես։
¹⁸Զի նա́ ցաւեցուցանէ, եւ միւսանգամ անդրէն հաստատէ. եհար՝ եւ ձե́ռք ն(ո)ր(ա) բժշկեցին։
¹⁹Վեցիցս ՛ի վշտա́ց փրկեսցէ զքեզ, եւ յեւթներորդումն ո́չ մերձեսցի առ քեզ չար։
²⁰՛Ի սովի՝ փրկեսցէ́ զքեզ ՛ի մահուանէ։ ՛ի պատերազմի ՛ի ձեռաց երկաթոյ արձակեսցէ́ զքեզ։
²¹՛Ի տանջանաց լւզուի՝ ծածկեսցէ զքեզ. եւ մի́ երկիցես ՛ի չարեաց եկելոց ՛ի վ(ե)ր(այ) քո։

²²զանիրաւս եւ զանօրէնս արհամարհեսցես։ ՛Ի գազանաց վայրենեաց ո́չ երկիցես։
²³զի ընդ քարինս վայրի դաշինք քո. եւ գազանք վայրենիք խաղաղասցին ընդ քեզ։
²⁴Ապա գիտասցես թէ խաղաղու(թ)ի(ւն) է տան քո, եւ բնակու(թ)ի(ւն) յարկի́ քոյ մի́ վրիպեսցի։
²⁵Եւ ծանիցես զի բազում է զաւա́կ քո. եւ որդիք քո եղիցին իբրեւ զբանջար վայրի։
²⁶Եւ երթիցես ՛ի գերեզման իբրեւ զցորեան հասեալ ՛ի ժամանակի հնձեալ, կամ իբրեւ զշիղջ կալոյ ՛ի ժամանակի ամփոփեալ։
²⁷Ահաւասիկ զայս ա́յսպէս քննեցաք. ա́յս է զոր լուաքն։ բայց դու գիտասջի́ր յանձն քո զինչ գործեցեր։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Եթէ կշրելով ոք կշռէ́ր զբարկու(թ)ի(ւն)ս իմ. եւ զցաւս իմ միանգամայն բառնայր ՛ի լուծ կշռոց,
³քան զաւազ ծովու ծանրագոյն լինէր։ նա՝ ուրեմն բանք իմ անզգա́մք են։
⁴Զի նետք տ(եառ)ն ՛ի մարմնի իմում, եւ սրտմտու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ծծէ զարիւն իմ։ յորժամ սկսանիմ խօսել կտտե́ն զիս։
⁵Իսկ արդ՝ զիա՞րդ, միթէ տարապարտո՞ւց խանչիցէ ցիռ, բայց եթէ կերակուր խնդրիցէ։ Կամ թէ գոչիցէ՞ եզն առ մսուր՝ յորժամ ունիցի զկերակուր։
⁶Կամ ուտիցի՞ հաց առանց աղի. կամ գուցէ՞ համ ՛ի բանս ունայնս։
⁷Սա՝ ո́չ կարէ հանդարտել անձն իմ. զի շարաւով տեսանեմ զկերակուր իմ՝ իբրեւ զհո́տ առիւծու։
⁸Զի եթէ տացէ՝ եւ եկեսցեն յիս խնդրուածք իմ, եւ զյոյս իմ տացէ́ տ(է)ր։

⁹Սկսաւ տ(է)ր խոցոտել զիս. բայց ՛ի սպառ մի́ սպանցէ զիս։
¹⁰Եղիցի ինձ քաղաքն իմ գերեզման՝ յորոյ վ(ե)ր(այ) պարսպացն ճեմէի, եւ ՛ի նա ո́չ խնայեցից. զի ո́չ սուտ արարից զբանս սրբոյն ա(ստուծո)յ իմոյ։
¹¹Զի զի՞նչ է զօրու(թ)ի(ւն) իմ եթէ համբերեցից. կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ։
¹²Միթէ զօրութի(ւն) վիմա՞ց իցէ զօրու(թ)ի(ւն) իմ, կամ մարմինք իմ պղնձի՞ք. կամ թէ ո՞չ ՛ի նա ապաւինէի։ Արդ օգնութի(ւն) իմ մերժեցա́ւ յինէն,
¹³եւ ողորմութի(ւն) հրաժարեաց յինէն. այցելու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն անտե́ս արար զիս։
¹⁴Ո́չ հայեցան յիս մերձաւորք իմ.
¹⁵իբր զվտակ պակասեալ, եւ իբրւե զալիս անցին զինեւ։

¹⁶Որք սարսէին յինէն, արդ ահաւասիկ հասի́ն ՛ի վերայ իմ։
¹⁷Իբրեւ զձիւն կամ իբրեւ զսառն պաղեալ որ հալիցի ՛ի հասանելոյ ջերմութե(ան), եւ ո́չ ճանաչիցի թէ ո՞(ր)պ(էս) էր.
¹⁸նո́յնպէս եւ ես լքայ յամենեցունց, կորեայ եւ տնանկացայ։
¹⁹Տեսէ́ք զճանապարհս թեմնացւոց որք ՛ի շաւիղս սաբայ հայիք։
²⁰եւ ամօթ կրեսցեն յուսացեալքն ՛ի քաղաքս եւ յինչս։
²¹Դա՝ եւ դուք աւադիկ անողո́րմ հասէք ՛ի վերայ իմ։ հայեցեալ ՛ի վէրս իմ՝ երկերո́ւք։
²²Արդ ես զձեզ ինչ խնդրեցի՞։
²³կամ ձերո՞վ զօրութ(եամ)բդ կարօտեալ իցեմ ապրեցուցանե́լ զիս ՛ի թշնամեաց. կամ ՛ի ձեռաց հզօրաց փրկել զիս։

²⁴Ուսուցէ́ք զիս՝ եւ ես լռեցից. եւ եթէ մոլորեա՞լ ինչ իցեմ, արարէ́ք զիս խելամուտ։
²⁵Այլ ուրեմն խոտա́ն են բանք ճշմարտի. քանզի ո́չ եթէ ՛ի ձէնջ խնդրեմ զօրութի(ւն)։
²⁶Եւ ո́չ կշտամբանք բանից ձերոց լռեցուցանեն զիս. եւ ո́չ բարբառոյ բանից ձերոց անսացից։
²⁷Բայց զի իբրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) որբոյ յարուցեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ. եւ խաղացեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) բարեկամի ձերոյ։
²⁸Բայց արդ հայեցեալ յերեսս ձեր ո́չ ստեցից։ նստարո́ւք, եւ մի́ ինչ լիցի անիրաւու(թ)ի(ւն) ՛ի դատաստանի։
²⁹եւ դարձեալ իրաւանց ո́ւշ ունիցիք։
³⁰Զի ո́չ գոյ ՛ի լեզուի իմում անիրաւու(թ)ի(ւն). կամ կոկորդ իմ ոչ խոկասցէ յիմաստու(թ)ի(ւն)։

¹Ոչ ապաքէն իբրեւ զփորձութի(ւն)՞ են վարք մարդոյ ՛ի վերայ երկրի, եւ իբրեւ զառօրեայ վարձք վարձկանի կեա́նք ն(ո)ր(ա)։
²Կամ իբրեւ զծառայ երկուցեալ ՛ի տեառնէ իւրմէ՝ եւ զօղեալ ընդ հովանեաւ, եւ իբրեւ զվարձկան որ սպասիցէ վարձուց իւրոց.
³նոյնպէս եւ ե́ս սպասեցի ամսոց սնոտեաց։ Գիշերք ցաւագի́ն տուեալ են ինձ.
⁴եթէ ննջեցից՝ ասեմ ե՞րբ իցէ տիւ. եւ եթէ յառնիցեմ՝ դարձեալ թէ ե՞րբ իցէ երեկ։ լի́ ցաւօք լինիմ յերեկորեայ մինչեւ ցառաւօտ։
⁵Թաթաւին մարմինք իմ զազրութ(եամ)բ որդանց. մաշեցի́ զկոշտս երկրի առ ՛ի զթարախս քերելոյ։

⁶Եւ կեանք իմ թեթեւագո́յնք են քան զխօսս, եւ կորեա́ն յունայնու(թ)ե(ան) յուսոյ։
⁷Յիշեա́ զի փուք են կեանք իմ, եւ ո́չ դարձցի ակն իմ ՛ի տեսանել զբարի։
⁸եւ ո́չ հայեսցի յիս ակն տեսողի։ Աչք քո յիս՝ եւ ես ո́չ եւս իցեմ,
⁹իբրեւ զամպ ջնջեալ յերկնից։ Զի եթէ իջանիցէ մարդ ՛ի դժոխս, ո́չ եւս ելցէ.
¹⁰եւ ո́չ դարձցի ՛ի տուն իւր. եւ ո́չ եւս ծանիցէ զնա տեղի իւր։
¹¹Այսուհետեւ ո́չ եւս խնայեցից ՛ի բերան իմ. խօսեցա́յց մինչեւ իցեմ ՛ի վիշտս. բացի́ց զդառնութի(ւն) անձին իմոյ տագնապաւ։
¹²Միթէ ծո́վ իցեմ կամ վիշա́պ՝ զի կարգեցեր զինեւ պահ։
¹³Ասացի թէ մխիթարեսցեն զիս մահիճք իմ. վճարեցի́ց յինէն զբանս յանկողնի իմում։

¹⁴Զարհուրեցուցանես զիս երազովք, եւ տեսլեամբք հարկանես զիս։
¹⁵Թափես զոգի յանձնէ իմմէ, եւ ՛ի մարմնոյ զշունշ իմ. եւ ՛ի մահուանէ զկեանս իմ։
¹⁶զի ո́չ եթէ յաւիտեան կեամ, եթէ երկայնամի́տ եղէց։ ՛Ի բա́ց կաց յինէն՝ զի ընդունա́յն են կեանք իմ։
¹⁷Զի զի՞նչ է մարդ զի մեծացուցեր զնա, կամ զի հայիցիս ՛ի նա մտօք։
¹⁸Կամ այցելու(թ)ի(ւն) առնիցես նմա մինչեւ ցառաւօտ. եւ ՛ի հանգիստ դատիցիս զնա։
¹⁹Մինչեւ յե՞րբ ո́չ թողուցուս զիս, եւ ո́չ ընդարձակիցես ինձ. մինչեւ ցաւովք կլանիցեմ զտողուկս իմ։
²⁰Զի թէ մեղայ՝ զի՞նչ կարիցեմ առնել քեզ, որ գիտեսդ զմիտս մարդկան։ Ընդէ՞ր եդիր զքեզ ոսոխ, եւ իցեմ քեզ բեռն։

²¹եւ ընդէ՞ր ո́չ արարեր մոռացումն անօրէնութե(ան) իմոյ՝ եւ սրբութի(ւն) մեղաց իմոց։ Արդ ահա յերկի́ր դառնայցեմ կանխեալ, եւ այլ ո́չ եւս իցեմ։

¹Կրկնեալ անդրէն Բաղդատայ սաւքեցւոյ ասէ։
²Մինչեւ ցե՞րբ խօսիցիս զայդ. եւ ոգի մեծաբանութե(ան) ՛ի բերան քո։
³Միթէ անիրա՞ւ դատիցի տ(է)ր. կամ որ զա(մենայ)ն արար պղտորիցէ՞ զիրաւունս։
⁴Եթէ որդիքն քո մեղամ առաջի ա(ստուծո)յ, առաքեաց ՛ի ձեռին զանօրէնութի(ւն)ս ն(ո)ց(ա)։
⁵Բայց դու կանխեա́ առ տ(է)ր ամենակալ աղօթիւք.
⁶եթէ սուրբ եւ ճշմարիտ իցես՝ աղօթից քոց լուիցէ́։ Դարձուսցէ́ քեզ զյարկն արդարութե(ան).
⁷եւ լինիցին առաջինքն քո սակաւք, եւ վերջինքն քո անբաւք։
⁸Բայց աղէ հարց զազգն առաջին, եւ քննեա́ ըստ տոհմից հարցն։

⁹Զի երիկեանք եմք, եւ ո́չ գիտեմք. քանզի ստուեր են կեանք մեր ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
¹⁰Կամ թէ ո՞չ նոքին իսկ ուսուսցեն զքեզ. պատմեսցեն եւ ՛ի սրտէ́ հանցեն զբանս։
¹¹Միթէ կանաչանա՞յ պրտու առանց ջրոյ. կամ բարձրանայցէ՞ կնիւն առանց ըմպելոյ։
¹²Մինչդեռ անդէն ՛ի վերայ արմատոց իւրոց է՝ ո՞չ հնձեսցի. յառաջ քան զարբենալ ա(մենայ)ն բանջար եթէ ո́չ ոռոգանի՝ ո՞չ ցամաքիցի։
¹³Արդ ա́յնպէս եղիցի վախճան ամենեցուն որ մոռանայցեն զտ(է)ր. զի յո́յս ամպարշտի կորիցէ։
¹⁴Անշէ́ն լիցի տուն ն(ո)ր(ա). անցցէ́ իբրեւ սարդիոստայն յա́րկ ն(ո)ր(ա)։
¹⁵Թէպէտ եւ հաստատեսցէ զտուն իւր՝ մի́ կացցէ յարկանել ձեռին ն(ո)ր(ա), մի́ հանդարտեսցէ։

¹⁶Զի խոնաւութի(ւն) յարեգականէ́ է. եւ ՛ի նեխու(թեն)է ն(ո)ր(ա) ելցէ շառաւիղ իւր։
¹⁷՛Ի վ(ե)ր(այ) կարկառի քարանց ննջեսցէ, եւ ՛ի մէջ մանրախիճ քարանց կեցցէ։
¹⁸եթէ ընկլցէ զնա տեղին ստեսցէ́։ Ո՞չ տեսեր այսպիսի ինչ.
¹⁹զի կործանումն ամպարշտի այսպիսի́ է. եւ յերկրէ ա́յլ բուսցի։
²⁰Զի տ(է)ր ո́չ մերժէ զանմեղն. զա(մենայ)ն պատարագ ամպարշտի ո́չ ընկալցի։
²¹Բերանք ճշմարտից լցցի́ն ծաղու, եւ շրթունք նոցա գոհու(թեամ)բ։
²²Թշնամիք ն(ո)ց(ա) զգեցցի́ն զամօթ. յարկք ամպարշտի ո́չ եւս իցեն։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Ճշմարտի́ւ գիտեմ թէ այդ՝ ա́յդպէս իցէ. քանզի զիա՞րդ լինիցի մարդ արդա́ր առաջի ա(ստուծո)յ։
³Զի եթէ կամիցի դատե́լ ընդ նմա՝ ո́չ լուիցէ նմա. զի եւ մի բան հազար բանի պատասխանի ո́չ տացէ։
⁴Զի իմաստո́ւն է մտօք՝ զօրաւոր եւ մե́ծ։ ո՞ խստացաւ ընդդէմ ն(ո)ր(ա), եւ հանդարտեաց։
⁵Որ հնացուցանէ զլերինս եւ ոչ գիտեն. որ տապալէ զն(ո)ս(ա) բարկու(թեամ)բ։
⁶Որ շարժէ́ զառ ՛ի ներքոյս երկնից ՛ի հիմանց, եւ սիւնք նորա դողան։
⁷Որ ասէ արեգական եւ ո́չ ծագէ, եւ ընդդէմ աստեղաց կնքէ́։
⁸Որ ձգեաց զերկինս միայն, եւ շրջի ՛ի վերայ ծովու իբրեւ յատակի։

⁹Որ արա́ր զբազմաստեղսն, եւ զգիշերավարն, եւ զսայլն, եւ զշտեմարանս հարաւոյ։
¹⁰Որ առնէ զմեծամեծս եւ զանքնինս, եւ զփառաւորս եւ զհրաշակերտս որոց ո́չ գոյ թիւ։
¹¹Եթէ վերասցի քան զիս՝ ո́չ տեսից. եւ եթէ անցցէ առինեւ՝ եւ ո́չ այնպէս գիտացից։
¹²Եւ եթէ սատակեսցէ՝ ո՞ դարձուսցէ, կամ ո՞վ ասիցէ ցնա թէ զի՞նչ արարեր։
¹³Զի նա́ դարձաւ ՛ի բարկութ(են)է, եւ ՛ի նմանէ սարսեցին կէտք որ ՛ի ներքոյ երկնից։
¹⁴Իցէ՞ թէ լույցէ ինձ, եւ իրաւացուցանիցէ զբանս իմ։
¹⁵Եթէ իցեմ արդար՝ ո́չ լուիցէ ինձ. եւ զդատաստան ն(ո)ր(ա) աղաչեցի́ց։
¹⁶Եւ եթէ կարդացից եւ անսասցէ՝ չհաւատամ թէ լուաւ իսկ ինձ.

¹⁷եւ ո́չ միգով սատակեսցէ զիս։ Բազո́ւմ են հարուածք զոր արար ինձ տարապարտուց.
¹⁸եւ ո́չ տայ ինձ հանգչել. եւ լցոյց զիս դառնութ(եամ)բ.
¹⁹քանզի հզօր է՝ բռնանայ։ իսկ արդ ո՞ իցէ, որ դատաստանի նորա կայցէ հակառակ։
²⁰Իսկ եթէ իցեմ եւս արդար՝ սակայն բերան իմ ամպարշտեսցէ. եւ եթէ իցեմ անարատ՝ կամակո́ր գտանիցիմ։
²¹Զի եթէ ամպարշտեցի յանձն իմ՝ ո́չ գիտեմ. բայց զի բառնան յինէն կեանք իմ։
²²վասն որոյ ասացի, թէ զմեծն եւ զհզօրն կորուսանէ բարկութի(ւն)։
²³Զի չարք յանհնարի́ն մահու կորիցեն. այլ արդարք ծա́ղր լինին.

²⁴զի մատնին ՛ի ձեռս ամպարշտի։ Զերեսս դատաւորաց ն(ո)ր(ա) ծածկեսցէ. եւ եթէ ոչ նա́ է՝ ո՞վ իցէ։
²⁵Այլ իմ կեանք թեթեւագոյն են քան զսուրհանդակ. փոխեան եւ ո́չ երեւեցան։
²⁶Եւ կամ թէ իցեն նաւաց հետք ճանապարհի, եւ կամ արծուոյ թռուցելոյ որ խնդրիցէ զկերակուր։
²⁷Եթէ ասիցեմ եթէ խօսեցայց՝ մոռանա́մ. զերեսս ՛ի վայր արկեալ հեծեծեցի́ց։
²⁸Շարժեա́լ եմ ա(մենայ)ն անդամօք իմովք. զի գիտեմ զի անարատ զիս ո́չ թողուցուս։
²⁹Որովհետեւ ամպարշտէի՝ ընդէ՞ր ոչ մեռայ։
³⁰Եթէ լուացայց ձեռամբ, եւ սրբեցայց ձեռօք սրբեցելովք.
³¹սաստկացեալ աղտով էնե́րկ զիս. զազրացոյց զիս պատմուճան իմ։

³²Զի ո́չ ես իբրեւ զիս մարդ՝ ընդ որում դատեցայց, եթէ հասարակ եկեսցուք ՛ի դատաստան։
³³իսկ յանկարծ գո́յր միջնորդ, եւ յանդիմանէր եւ լսէր ՛ի մէջ երկոցունց։
³⁴՛Ի բա́ց արասցէ յինէն զգաւազանն, եւ ահ ն(ո)ր(ա) զիս մի́ զարհուրեցուսցէ։
³⁵եւ մի́ երկեայց՝ այլ խօսեցայց։ նա եւ ո́չ այնպէս ես գիտեմ, աշխատել անձամբ իմով։

¹Հեծեծելո́վ հասուցից ՛ի նա զբանս իմ. խօսեցայց դառնու(թեամ)բ անձին թախծեալ։
²Եւ ասացից՝ տ(է)ր մի́ ուսուցաներ զիս ամպարշտել. եւ ընդէ՞ր այսպէս դատեցար զիս։
³Կամ թէ բարւո՞ք թուիցի քեզ թէ անիրաւիցեմ. զի մերժեցե́ր զգործս ձեռաց քոց, եւ ՛ի խորհուրդս ամպարշտաց հայեցար։
⁴Միթէ որպէս հայի՞ այր՝ հայիցիս. կամ ո(ր)պ(էս) տեսանիցէ՞ մարդ՝ տեսանիցես։
⁵Կամ թէ ամք քո իբրեւ զա՞ռն.
⁶զի վերստին խնդրեցեր զանօրէնութի(ւն)ս իմ, եւ զմեղս իմքննեցեր։
⁷Գիտե́ս զի ո́չ ամպարշտեցայ. այլ ո́վ է որ ՛ի ձեռաց քոց հանիցէ։
⁸Ձեռք քո արարին զիս եւ ստեղծին. եւ ապա շրջեցար հարե́ր զիս։

⁹Յիշեա́ զի կա́ւ ստեղծեր զիս, եւ յերկի́ր միւսանգամ դարձուցանես զիս։
¹⁰Կամ թէ ո՞չ իբրեւ զկաթն կթեցեր զիս. եւ մածուցե́ր զիս իբրեւ զպանիր։
¹¹Մորթ՝ եւ միս զգեցուցեր ինձ. ոսկերօք եւ ջլօք հանար զիս։
¹²Զկեանս եւ զողորմու(թ)ի(ւն) եդիր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ. այցելու(թ)ի(ւն) քո պահեաց զոգի իմ։
¹³Զայս ա(մենայ)ն ունի́ս ՛ի քեզ։ գիտեմ զի յա(մենայ)նի կարօղ ես, եւ ո́չինչ տկարանայ քեզ։
¹⁴թէ եւ մեղանչեմ՝ պահե́ս զիս. եւ յանօրէնութ(են)է անարատ ո́չ արարեր զիս։
¹⁵Եթէ ամպարշտեցայց՝ վա́յ է ինձ. եւ եթէ արդարացայց՝ ո́չ կարեմ հայել ՛ի վեր, զի լի́ եմ անարգանօք։

¹⁶Որսացեա́լ եմ իբրեւ զառեւծ ՛ի սոանումն։ Դարձեալ կրկնեալ չարաչա́ր սատակես զիս.
¹⁷նորոգե́ս ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զհարուածս իմ։ Բարկութ(եամ)բ մեծաւ ձեռնարկեր յիս. եւ ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ հէն։
¹⁸Ընդէ՞ր հաներ զիս յորովայնէ, եւ ո́չ անդէն մեռայ. եւ ական չէ́ր տեսեալ զիս,
¹⁹եւ իբրեւ զչեղեալ լինէի։ Ընդէ՞ր յարգանդէ ՛ի գերեզման ո́չ վճարեցայ։
²⁰Կամ թէ ո՞չ սակաւ իցէ ժամանակ կենաց իմոց։ թո́յլ արա ինձ սակաւիկ մի հանգչել,
²¹մինչչե́ւ երթեալ իցեմ՝ ուստի ո́չ դառնայցեմ։ Յերկի́ր խաւարին եւ մթին.
²²յերկիր աղջամղջին յաւիտենական, ուր ո́չ գոյ լոյս, եւ ո́չ տեսանել զկեանս մարդկան։

¹Կրկնեալ անդրէն Սովփարայ մինեցւոյ ասէ։
²Որ շատ խօսի՝ ապաքէն ընդ նմին եւ լսիցէ. կամ որ խօսօղն իցէ՝ կարիցէ՞ բանիւք արդարանալ։
³Օրհնեա́լ է ծնունդ կանանց սակաւակեաց։ Մի́ զբազում բանիւք անկանիր. զի ո́չ գոյ որ տայցէ քեզ պատասխանի։
⁴Մի́ ասեր թէ սուրբ եմ գործովք, եւ անարատ առաջի տ(եառ)ն։
⁵Այլ թէ զիա՞րդ տ(է)ր խօսեցի ընդ քեզ, եւ բացցէ զշրթունս իւր ընդ քեզ։
⁶Ապա պատմեսցէ քեզ զօրութի(ւն) իմաստու(թ)ե(ան), զի կրկին եղիցի քան զքոյն. եւ ապա գիտասցես՝ թէ արժանի ըստ որոց մեղա́րն անց ընդ քեզ ՛ի տ(եառն)է։

⁷Եթէ զհետս տ(եառ)ն գտանիցե՞ս, կամ ՛ի վերջինսն հասանիցե՞ս զոր արա́ր ամենակալն։
⁸Բա́րձր են երկինք՝ եւ զի՞ գործիցես. խո́ր են դժոխք՝ եւ դու զի՞ խելամտեսցես.
⁹երկա́յն է չափ երկրի. լա́յն է ծով։
¹⁰Եւ եթէ տապալեսցէ զա(մենայ)ն, ո՞վ ասասցէ ցնա թէ զինչ գործեցեր։
¹¹Ինքն գիտէ զգործս անօրինաց. տեսեալ զանարժանս ո́չ արասցէ անտես։
¹²Բայց մարդ ՛ի խօսել ընդ վայր, ղօղի բանիւք։ այր կանանցածին՝ հանգո́յն է ցռոյ անապատականի։
¹³Իսկ եթէ դու սուրբ եդիր զսիրտ քո, տարածեա́ առ նա զձեռս քո։
¹⁴Ապա թէ իցէ ՛ի ձեռին քում անօրէնու(թ)ի(ւն), հեռի́ արա զայն ՛ի քէն. եւ անօրէնութի(ւն) ՛ի յարկի քում մի́ ագցի։

¹⁵Ապա́ ծագեսցեն երեսք քո իբրեւ զջուր յստակ։ մերկասցես զաղտեղու(թ)ի(ւն)՝ եւ ո́չ երկիցես.
¹⁶եւ մոռասցիս զաշխատու(թ)ի(ւն) իբրեւ զալիս անցեալս, եւ ո́չ զարհուրեսցիս։
¹⁷Աղօթք քո իբրեւ զարուսեակն։ ՛ի միջօրէի ծագեսցեն քեզ կեանք. վստահացեալ լիցիս՝ զի կա́յ քո յոյս. ՛ի հոգւոց եւ ՛ի տատամսու(թեն)է երեւեսցի քեզ խաղաղու(թ)ի(ւն)։
¹⁸Հանդարտեսցես՝ եւ ո́չոք իցէ որ պատերազմիցի ընդ քեզ։
¹⁹Դարձցին բազումք՝ եւ աղաչեսցեն զքեզ։ փրկութի(ւն) պակասեսցէ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ,
²⁰զի յոյս ն(ո)ց(ա) կորուստ է անձանց իւրեանց. աչք ամպարշտաց հալեսցի։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Արդ եւ դո՞ւք մարդիկ իցէք. կամ ընդ ձե՞զ վախճանիցի իմաստութի(ւն)։
³Եւ իմ սիրտս իբրեւ զձե́րդ է։
⁴Զի այր արդար եւ անարատ եղեւ ՛ի կատակա́նս։
⁵՛Ի ժամանա́կ սահմանեալ պատրաստեցաւ։ կործանեալ յօտարէ, զտունս իւր ետես աւերեալս յանօրինաց։
⁶Սակայն մի́ ոք որ չա́ր իցէ՝ յուսասցի անպա́րտ լինել։ ա(մենայ)ն որ միանգամ բարկացուցանեն զտ(է)ր. միթէ ո՞չ լինիցի ն(ո)ց(ա) խնդիրք։
⁷Բայց աղէ հա́րց զչորքոտանիս՝ եթէ ասիցեն քեզ. զթռչունս երկնից՝ եթէ պատմեսցեն քեզ։
⁸Ճառեա́ երկրի, եթէ խելամուտ արասցէ զքեզ, եւ կամ պատմեսցեն քեզ ձկո́ւնք ծովու։

⁹Ո՞վ է որ ո́չ գիտաց այսու ա(մենայ)նիւ թէ ձեռն տ(եառ)ն արար զայս։
¹⁰Եւ եթէ ո՞չ ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա) իցէ շունչ ա(մենայ)ն կենդանեաց, եւ ոգի ա(մենայ)ն մարդոյ։
¹¹Զի միտք զբա́նս քննեն, եւ քիմք զկերակուրս ճաշակեն։
¹²Բազո́ւմ ժամանակաւ իմաստութի(ւն), եւ ՛ի բազում կեանս հանճար։
¹³՛Ի նմանէ́ է իմաստու(թ)ի(ւն) եւ զօրու(թ)ի(ւն). նորա́ է խորհուրդ եւ հանճար։
¹⁴Եթէ կործանեսցէ՝ ո՞ շինեսցէ. եւ եթէ փակեսցէ ընդդէմ մարդկան՝ ո́ բանայցէ։
¹⁵Եթէ արգելցէ զջուրս, ցմաքեցուցանէ́ զերկիր. եւ եթէ թո́յլ տացէ՝ կորոյս զնա կործանեալ։
¹⁶՛Ի նմանէ́ է զօրու(թ)ի(ւն) եւ ուժգնու(թ)ի(ւն). ն(ո)ր(ա) է հանճար եւ իմաստու(թ)ի(ւն)։

¹⁷Վարէ́ զխորհրդականս ՛ի գերու(թ)ի(ւն). եւ զդատաւորս երկրի յիմարեցո́յց։
¹⁸Նստուցանէ զթագաւորս յաթոռս, եւ ածէ գօտի́ ը(ստ) մէջ ն(ո)ց(ա)։
¹⁹Առաքէ զքահանայս ՛ի գերու(թ)ի(ւն). եւ զզօրաւորս երկրի կործանեաց։
²⁰Փոփոխէ զշրթունս հաւատարմաց. եւ զհանճար ծերոց ծանեաւ։
²¹Հեղու անարգութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) իշխանաց. եւ զխոնարհս բժշկեաց։
²²Յայտնէ́ զխորս խաւարի, եւ եհան ՛ի լո́յս զստուերս մահու։
²³Մոլորեցուցանէ զազգս՝ եւ կորուսանէ զն(ո)ս(ա). սփռէ զազգս՝ եւ առաջնորդէ́ ն(ո)ց(ա)։
²⁴Փոփոխէ զսիրտս իշխանաց երկրի. մոլորեցոյց զն(ո)ս(ա) ՛ի ճանապարհի զոր ո́չ գիտէին։
²⁵Շօշափեսցեն զխաւար եւ ո́չ զլոյս. մոլորեսցի́ն իբրեւ զարբեալ։

¹Ահա զայս ա(մենայ)ն ետե́ս ակն իմ, եւ լուաւ ունկն իմ։
²Եւ գիտե́մ ես որչափ եւ դուք խելամո́ւտ էք. եւ չե́մ անտագոյն քան զձեզ։
³Բայց սակայն ես ընդ տ(եառ)ն խօսեցայց. յանդիմանեցա́յց առաջի ն(ո)ր(ա), եթէ կամեսցի։
⁴Բայց դուք ինձ բժիշկք մեղանչականք էք. եւ ողջացուցիչք չարեաց ամենեքեան։
⁵Եղիցի ձեզ համրանալ՝ եւ համարեա́լ լիցի ձեզ յիմաստու(թ)ի(ւն)։
⁶Լուարո́ւք զյանդիմանութի(ւն) բերանոյ իմոյ, եւ դատաստանի շրթանց իմոց անսացէ́ք։
⁷Ո՞չ ապաքէն առաջի տ(եառ)ն խօսիցիք, եւ յանդիման ն(ո)ր(ա) նենգու(թ)ի(ւն) բարբառիք։
⁸Կամ թէ թանգուզիցէք. զի դուք ամենեքեան դատաւորք եղերուք։

⁹Զի բարւոք է եթէ քննեսցէ զձեզ։ Զի եթէ զա(մենայ)ն արարեալ յաւելուցո́ւք ՛ի նա,
¹⁰ո́չինչ սակաւ կշտամբեսցէ զձեզ։ Եւ եթէ ՛ի ծածուկ աչառիցէք.
¹¹ո́չ ապաքէն արհաւիրք ն(ո)ր(ա) զարհուրեցուցանեն զձեզ. եւ ա́հ ն(ո)ր(ա) անկցի ՛ի վերայ ձեր։
¹²Եւ դիպեսցին պերճութի(ւն)քդ ձեր հանգո́յն մոխրոյ, եւ մարմին կաւեղէն։
¹³Կարկեցարո́ւք զի խօսեցայց ես, եւ հանգեայց ՛ի սրտմտութ(են)է։
¹⁴Առեալ զմարմինս իմ յատամունս իմ, եւ զոգի իմ եդի́ց ՛ի ձեռին իմում։
¹⁵Եթէ արկցէ զձեռն իւր զինեւ հզօրն, քանզի եւ սկսեալ իսկ է։ եթէ ո՞չ խօսեցայց եւ յանդիմանեցայց առաջի ն(ո)ր(ա)։
¹⁶Եւ ա́յն դիպեսցի ինձ ՛ի փրկութի(ւն). քանզի ո́չ մտցէ առաջի ն(ո)ր(ա) նենգութի(ւն)։

¹⁷Լուարո́ւք լուարո́ւք բանից իմոց, զի պատմեցից ձեզ լուիլու։
¹⁸Զի ահաւասիկ մերձեա́լ եմ ՛ի դատաստանս իմ, եւ գիտեմ զի արդար երեւելո́ց եմ։
¹⁹Զի ո՞վ է ոսոխն իմ որ պատասխանեսցէ ինձ. զիա՞րդ կարկեցայց՝ եւ պակասեցայց։
²⁰Երկո́ւ ինչք պիտոյ են ինձ. եւ յայնժամ յերեսաց քոց ես ո́չ թաքեայց։
²¹Զձեռն քո ՛ի բա́ց արա յինէն, եւ ա́հ քո զիս մի́ զարհուրեցուսցէ։
²²Եւ ապա կոչեսցես զիս՝ եւ ես լուա́յց քեզ. եւ եթէ խօսեսցիս՝ եւ ես տա́ց քեզ պատասխանի։
²³Քանի́ ինչ են մեղք եւ անօրէնու(թ)ի(ւն)ք. ուսո́ ինձ՝ քանի́օն իցէ.
²⁴ընդէ՞ր թաքուցանես յինէն։ Համարիցիս զիս քեզ ոսո՞խ.

²⁵կամ թէ ՛ի հողմաշարժ տերեւո՞յ երկնչիցիս, կամ իբրեւ հողմավար խոտո՞յ կայցես ինձ հակառակ։
²⁶Զի գրեցեր զինէն չարիս, եւ արկեր զինեւ զմեղս մանկու(թ)ե(ան)։
²⁷Եդիր զմիտս իմ ՛ի պաշարման. պահեցեր զա(մենայ)ն զգործս իմ. եւ յարմա́տս ոտից իմոց հասեր։
²⁸որ իբրեւ զտիկ հնացեալ են, կամ իբրեւ զձորձս ցեցակեր։

¹Զի այր կանանցածին սակաւակեա́ց է՝ եւ լի́ բարկութ(եամ)բ։
²Որ իբրեւ զծաղիկ ծաղկեալ թօթափեցաւ. խո́յս ետ իբրեւ ստուերս եւ մի́ կացցէ։
³Ո́չ ապաքէն եւ ա́յնմ համա́ր առնիցես, եւ նմա արարեր մտանե́լ ՛ի դատաստան առաջի քո։
⁴Իսկ արդ ո՞վ իցէ սուրբ յաղտոյ, այլ եւ ո́չոք. թէպէտ եւ միոյ աւուր իցեն կեանք նորա ՛ի վերայ երկրի։
⁵Համարեալ են ամիսք ն(ո)ր(ա) առ ՛ի նմանէ. ժամանակ եդիր՝ եւ ո́չ անցցէ։
⁶՛Ի բա́ց լեր ՛ի նմանէ՝ զի դադարեսցէ եւ ամոքեսցէ զկեանս իբրեւ զվարձկան։
⁷Զի գոյ յոյս ծառոյ անդրէն. զի թէպէտ եւ կտրեսցի՝ մի́ւսանգամ ծաղկեսցէ, եւ շառաւիղ ն(ո)ր(ա) մի́ պակասեսցէ։
⁸Եթէ ծերասցի յերկիր արմատ ն(ո)ր(ա)՝ եւ ՛ի քարի վախճանեսցի բո́ւն ն(ո)ր(ա),

⁹՛ի հոտո́յ ջրոյ ծաղկեսցի, եւ արասցէ հունձս իբրեւ զնորատունկ։
¹⁰Բայց այր վախճանեալ գնա́ց. անկեալ մարդ եւ ո՞չ եւս իցէ։
¹¹Զի ժամանակաւ անօսրի ծով, եւ գետք աւերեալ ցամաքեցա́ն։
¹²եւ մարդ ննջեաց՝ եւ ո՞չ յարիցէ։ Մինչեւ երկինք իցեն ո́չ կարկատեսցին, եւ ո́չ զարթիցեն ՛ի քնոյ իւրեանց։
¹³Երանի́ թէ ՛ի դժոխս պահէիր զիս, եւ թաքուցանէիր զիս մինչեւ անցանէր բարկու(թ)ի(ւն) քո. եւ ժամանակէիր ինձ ժամանակ յորում առնէիր ինձ յիշատակ։
¹⁴Եթէ մեռանիցի մարդ կեցցէ́, վախճանեալ զաւուրս կենաց իւրոց։ Սպասեցից մինչ միւսանգամ լինիցիմ.
¹⁵ապա կոչեսցես զիս, եւ ես տա́ց քեզ պատասխանի։ Զգործս ձեռաց քոց մի́ մերժեր։

¹⁶թուեցեր զգնացս իմ, եւ մի́ անցցէ ինչ զքեւ ՛ի մեղաց իմոց։
¹⁷Կնքեցեր զանօրէնութի(ւն)ս իմ ՛ի քսակի. եւ նշանակեցեր թէ ակամայ ինչ յանգեցայ։
¹⁸Սակայն եւ լեառն որ փլանելոց է, փլցի́. եւ վէմ հնասցի ՛ի տեղւոջէ իւրմէ։
¹⁹Զքարինս ողորկեցին ջուրք, եւ ողողեցին ջուրք զդաշտս թանձրութե(ան) երկրի։ Եւ զակնկալու(թ)ի(ւն) մարդոյ կորուսե́ր.
²⁰մերժեցեր զնա ՛ի սպառ, եւ գնա́ց. հաստատեցեր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զերեսս՝ եւ արձակեցե՞ր։
²¹Թէպէտ եւ բազում որդիք լինիցին նորա՝ ո́չ գիտէ. եւ եթէ սակաւք առնիցին՝ ո́չ ճանաչէ։
²²այլ մարմինք ն՝ր ախտացան ՛ի վ(ե)ր(այ) իւր, եւ ոգի ն(ո)ր(ա) սգացաւ զինքն։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիփաղու թեմնացւոյ ասէ։
²Ապաքէն հանճարեղն ոգւով՝ իմաստու(թեամ)բ տացէ́ պատասխանի. եւ լնուցո՞ւ աշխատու(թեամ)բ որովայնի.
³յանդիմանել բանիւք որ ո́չ իցէ արժան, խօսիւք որ ո́չ իցէ յօգուտ։
⁴Զորոյ եւ դու զերկեւղ մերժեցեր, եւ գումարեցեր առաջի տ(եառ)ն զայդպիսի բանս։
⁵Պարտաւորեցա́ր բանիւք բերանոյ քոյ, եւ ո́չ քննեցեր զբանս հզօրաց։
⁶Կշտամբեսցէ զքեզ քո́ բերան՝ եւ ո́չ ես, շրթունք քո հակառա́կ քեզ վկայեսցեն։
⁷Իսկ արդ՝ զիա՞րդ. միթէ առաջի՞ն քան զմարդիկ ծնեալ իցես. կամ յառա՞ջ քան զբլուրս հաստատեցար։
⁸Կամ զհրաման տ(եառ)ն լուա՞ր։ թէ ՛ի քե՞զ եհաս իմաստու(թ)ի(ւն)։

⁹Զի՞նչ է, զոր դու գիտիցես, եւ մեք ո́չ գիտիցեմք։ կամ զի՞նչ դու իմանայցես՝ եւ ո́չ մեք։
¹⁰Նաեւ ՛ի մե́զ ծեր եւ հի́ն աւուրց գոյ եւ երիցագոյն քան զհայր քո աւուրբք։
¹¹Սակա́ւս քան զորս մեղարն տանջեցար, եւ առաւե́լ մեծաբանս խօսեցար։
¹²Ընդէ՞ր յանդգնեցաւ սիրտ քո, կամ ընդէ՞ր լինեցան աչք քո.
¹³զի թափեցեր զսրտմտու(թ)ի(ւն) առաջի տ(եառ)ն, եւ հաներ ՛ի բերանոյ քումմէ զբանս այդպիսիս։
¹⁴Ո՞ ոք իցէ մարդ որ եղեւ անարատ. կամ ո՞ ոք կանանցածին լինելոց է արդար։
¹⁵Զի եթէ սրբոց ո́չ հաւատայ, եւ երկինք ո́չ են անարատ առաջի նորա.
¹⁶թող թէ այր գարշ եւ անսուրբ, որ ըմպէ զանօրէնութի(ւն)ս հանգոյն ըմպելւոյ։

¹⁷Պատմեցի́ց քեզ յոբ լո́ւր ինձ. զորինչ տեսի պատմեցի́ց քեզ.
¹⁸զոր իմաստունք ասեն, եւ ո́չ թաքուցին հարք իւրեանց։
¹⁹Նոցա́ միայն տուաւ երկիր, եւ ո́չ եկն օտարածին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։
²⁰Ա(մենայ)ն կեանք ամպարշտի հոգւովք. ա́մք թուով տուեալ են հզօրի,
²¹եւ ա́հ ն(ո)ր(ա) յականջս ն(ո)ր(ա)։ Յորժամ համարիցի թէ ՛ի խաղաղու(թ)ե(ան) իցէ, եկեսցէ́ կործանումն ն(ո)ր(ա)։
²²Մի́ հաւատասցէ դառնալ ՛ի խաւարէ, զի հրամայեալ է արդէն ՛ի ձեռս երկաթոյ։
²³Կարգեալ է ՛ի կերակուր անգեղաց. գիտէ́ ՛ի միտս իւր թէ մնալոց է ՛ի կործանումն։ Օրն մթին զարհուրեցուսցէ զնա.

²⁴անձկութի(ւն) եւ նեղու(թ)ի(ւն) հասցէ նմա։ իբրեւ զօրավար յառաջակաց կործանեալ։
²⁵Զի ամբարձ ձեռս ընդդէմ տ(եառ)ն, եւ առաջի տ(եառ)ն ամենակալի ընդվզեցաւ։
²⁶Ընթացաւ առաջի ն(ո)ր(ա) հպարտութ(եամ)բ, թանձրու(թեամ)բ վահանի իւրոյ։
²⁷Զի ծածկեաց զերեսս իւր ճարպո́վ իւրով, եւ արար երկսայրի յազդեր իւրում։
²⁸Բնակեսցէ ՛ի քաղաքս աւերակս, եւ մտցէ ՛ի տունս անշէնս։ զոր նոքա պատրաստեցին՝ ա́յլք տարցին։
²⁹Մի́ մեծասցի, եւ մի́ մնասցեն ինչք ն(ո)ր(ա), եւ մի́ արկցէ յերկիր զստուեր,
³⁰եւ մի́ ապրեսցէ ՛ի խաւարէ։ Զբողբոջ ն(ո)ր(ա) թառամեցուսցէ հողմ. թօթափեսցի́ ծաղիկ նորա։

³¹Մի́ հաւատասցէ՝ թէ հանդարտիցէ. սնոտի́ք պատահեսցեն նմա։
³²Կտրօն նորա տարաժա́մ հարցի, եւ շառաւիղ ն(ո)ր(ա) մի́ բղխեսցէ։
³³Իբրեւ զխակակութն տարաժա́մ կթեսցի. թօթափեսցի իբրեւ զծաղիկ ձիթենւոյ։
³⁴Զի վկայու(թ)ի(ւն) ամպարշտաց մա́հ է. հո́ւր այրեսցէ զտունս կաշառառուաց։
³⁵Յղասցի́ զցաւս, դիպեսցին նմա սնոտիք. որովա́յն ն(ո)ր(ա) կրեսցէ զնենգոեթի(ւն)։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Լուա́յ այդպիսի ինչս բազումս. մխիթարիչք չարեաց ամենեքեան։
³Իսկ արդ՝ միթէ կա՞րգ ինչ իցէ բանից հողմոյ. կամ թէ թախանձիցէ՞ ոք զքեզ, զի տացե́ս պատասխանի։
⁴Եւ ե́ս ընդ ձեզ խօսեցայց՝ եթէ հնազանդէր անձն ձեր ըս(տ) իմում անձին։
⁵Արդ՝ զկծեցուցի՞ց եւ ես զձեզ բանիւք. շարժեցի՞ց եւ ես իբրեւ զձեզ զգլուխ իմ։
⁶Թերեւս լիցի զօրու(թ)ի(ւն) ՛ի բերան իմ. զշարժել շրթանց իմոց ո́չ խնայեցից։
⁷Զի եթէ խօսեցայց՝ ոչ փարատեսցեն ցաւք վիրաց իմոց, եւ եթէ լռիցեմ, նուազագո՞յն ինչ վիրաւորիցիմ։
⁸Ա́յժմ կոտորեալ արար զիս, փտեալ՝ ընդարմացեալ։

⁹եւ բո́ւռն հարեալ զինէն ՛ի վկայութի(ւն) եղեւ ինձ։ Եւ յարոյց ինձ զստութի(ւն) իմ. քանզի արա́ր ինձ ընդդէմ պատասխանի։
¹⁰Բարկու(թեամ)բ վարեալ կործանեա́ց զիս. կրճտեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զատամունս։ Նետք հինից ն(ո)ր(ա) խաղացին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ. տիգաւ աչաց խաղաց ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
¹¹Արագարա́գ եհար զիս ՛ի ծո́ւնկս։ միանգամայն ասպատակեցին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
¹²Քանզի մատնեա́ց զիս տ(է)ր ՛ի ձեռս անիրաւուին, եւ ՛ի մէջ ամպարշտա́ց ընկէց զիս։
¹³Մինչդեռ ՛ի խաղաղու(թ)ե(ան) էի, քայքայեա́ց զիս։ առեալ զվարսից իմոց փետտեաց զիս։ Կացո́յց զիս իբրեւ զդէտ.
¹⁴պատեցին զիս տէգք։ Յանխնայ խոցոտեցին զերիկամունս իմ. եհեղ յերկիր զմաղձ իմ։

¹⁵կործանեցին զիս հարուածովք ՛ի վերայ հարուածոց։ Յարձակեցան ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զօրաւորք։
¹⁶կարեցին քուրձ ընդ մորթ իմ։ Զօրու(թ)ի(ւն) իմ յերկիր շիջաւ։
¹⁷խարշեցա́ւ փոր իմ ՛ի լալոյ։ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) արտեւանանց իմոց ստուերք մահու։
¹⁸Անիրաւու(թ)ի(ւն) ինչ ո́չ էր ՛ի ձեռին իմում. աղօթք իմ սուրբ էին։
¹⁹Երկիր՝ մի́ ծածկեր զարիւն մարմնոյ իմոյ, եւ մի́ լիցի տեղի աղաղակի իմոյ։
²⁰Եւ արդ ահա յերկի́նս է վկայն իմ, եւ իրաւագէտն իմ ՛ի բարձունս։
²¹Հասցեն խնդրուածք իմ առ տ(է)ր, եւ յանդիման ն(ո)ր(ա) կաթեցուսցէ ա́կն իմ։
²²Եղիցի յանդիմանութի(ւն) առն առաջի տ(եառ)ն, եւ որդւոյ մարդոյ առ ընկերի իւրում։

²³Ամք թուով հասին ինձ. ը(ստ) ճանապարհ անդա́ձ գնացին։

¹Հողմավա́ր կորնչիմ. կարօտիմ գերեզմանի՝ եւ ո́չ հասանեմ։
²Տառապիմ աշխատեալ՝ եւ զի՞նչ գործեցից։ Գողացան օտարք զստացուածս իմ։
³ո՞վ է նա ընդ ձեռին իմում կապեսցի։
⁴Զի զսի́րտս իւրեանց թաքուցին յիմաստու(թեն)է. վ(ա)ս(ն) այսորիկ մի́ բարձրացուսցէ զն(ո)ս(ա)։
⁵Մասին իւրում պատմեսցէ զչարութի(ւն)ս։ աչք իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոց հալեցան։
⁶եդիր զիս բամբասանս ազգաց, եղէ ն(ո)ց(ա) ծա́ղր։
⁷Շլացան ՛ի բարկու(թեն)է աչք իմ. զի պաշարեալ եմ մեծապէս յամենեցունց։
⁸Զարմա́նք կալան զճշմարիտս ՛ի վերայ այսոցիկ. արդար ՛ի վ(ե)ր(այ) անօրինի́ յարիցէ։

⁹Կալցի́ հաւատարիմն զիւր ճանապարհ. սուրբն ձեռօք առցէ քաջալերու(թ)ի(ւն)։
¹⁰Բայց արդ՝ աղէ դուք եկա́յք յարեցարո́ւք ամենեքեան. քանզի ո́չ գտանեմ ՛ի ձեզ ճշմարտու(թ)ի(ւն)։
¹¹Աւուրք իմ անցին շարաւով. պայթեցի́ն երակք սրտի իմոյ։
¹²Զգիշեր՝ տի́ւ եդին. լոյս մերժեալ յերեսաց խաւարի։
¹³Զի եթէ համբերեցից՝ դժո́խք են տուն իմ. ՛ի միգի́ տարածեալ են անկողինք իմ։
¹⁴Զմա́հ կոչեցի ինձ հայր, մայր եւ քոյր ինձ՝ զերր։
¹⁵Արդ ո՞ւր է յոյսն իմ. կամ թէ զբարութի(ւն)ս իմ տեսանիցե՞մ։
¹⁶Կամ թէ ընդի́ս իսկ ՛ի դժո՞խս իջանիցեն. կամ թէ միանգամայն ՛ի հո́ղ իջանիցեմք։

¹Կրկնեալ անդրէն Բաղտասարայ սաւքեցւոյ ասէ։
²Մինչեւ յե՞րբ ոչ դադարիցես. հանդարտեա́, զի մեք խօսեսցուք։
³Ընդէ՞ր իբրեւ զչորքոտանիս լռեալ եմք առաջի քո,
⁴եւ դու մխեալ ես բարկութ(եամ)բ։ Իսկ արդ եթէ դու մեռանիցիս՝ անշէ՞ն մնայցէ առ ՛ի ներքոյ երկնից. կամ թէ եւ լերինք ՛ի հիմանէ տապալեսցի՞ն։
⁵Եւ լոյս ամպարշտաց շիջանիցի́, եւ ո́չ պատահեսցէ ն(ո)ց(ա) բոց։
⁶Եւ լոյս ն(ո)ր(ա) խաւա́ր ՛ի յարկի իւրում, եւ ճրա́գ ՛ի վ(ե)ր(այ) նորա շիջցի։
⁷Որսասցեն յետինք զինչս ն(ո)ր(ա). սխալեալ են խորհուրդք ն(ո)ր(ա)։
⁸Անկցի́ ոտն նորա յորոգայթ, եւ շաղեսցի́ ՛ի թակարդի։

⁹Եկեսցե́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) որոգայթք. զօրացուսցէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զծարաւիս։
¹⁰Զի թաքուցեա́լ են յերկրի տոռունք ն(ո)ր(ա), եւ կալանք ն(ո)ր(ա) շուրջանակի ՛ի վ(ե)ր(այ) շաւղաց նորա։
¹¹Սատակեսցեն զնա ցաւք շուրջանակի. բազումք զոտիւք ն(ո)ր(ա) պատեսցին
¹²՛ի նեղութե(ան) սովոյ։ Պատրաստեալ է նմա կործանումն ահագին. կերիցին կնիք ոտից ն(ո)ր(ա)։
¹³Կերիցէ մահտարաժամ զգեղեցկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա).
¹⁴վարեսցի բժշկու(թ)ի(ւն) ՛ի յարկաց ն(ո)ր(ա)։ հասցէ նմա տագնապաւ պատուհաս արքունի։
¹⁵Եւ բնակեսցէ իբրեւ ՛ի գիշերի ՛ի յարկի իւրում. ցրուեսցին վայելչութի(ւն)ք ն(ո)ր(ա) ծծըմբով։

¹⁶՛Ի ներքո́ւստ արմատք ն(ո)ր(ա) ցամաքեսցի, եւ ՛ի վերուստ անկցին հունձք ն(ո)ր(ա)։
¹⁷Յիշատակ ն(ո)ր(ա) կորիցէ յերկրէ, եւ ո́չ գտցի անուն ն(ո)ր(ա) առ երեսօք արտաքնովք։
¹⁸Մերժեսցեն զնա ՛ի լուսոյ ՛ի խաւար. եւ մի́ եղիցի նմա ծանօթ ՛ի ժողովրդեան իւրում։
¹⁹Մի́ լիցի ապրեալ ՛ի ներքոյ երկնից տուն ն(ո)ր(ա). այլ ՛ի նորայն կացցեն օտա́րք։
²⁰Հեծեծեսցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) յետինք. զառաջինս կալա́ն զարմանք։
²¹Թէ ա՞յս են տունք անիրաւաց, եւ ա՞յս տեղի այնոցիկ որք զտ(է)ր ո́չ ճանաչիցեն։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Մինչեւ յե՞րբ աշխա́տ առնէք զանձն իմ, եւ խախտէք զիս բանիւք.
³բայց գիտասջի́ք զի տ(է)ր արար ը(ստ) իս ա́յսպէս։ Բամբասէք զիս՝ եւ ո՞չ ամաչէք յարձակեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁴Այո́, արդարեւ՝ ե́ս՝ մոլորեցայ եւ յի́ս հանգուցեալ է մոլորու(թ)ի(ւն). խօսե́լ բան զոր ո́չ է արժան։ եւ բանք իմ մոլորեալ են՝ եւ ո́չ են ՛ի դէ́պ ժամանակի։
⁵Թողցո́ւք զայդ որ յիմ վ(ե)ր(այ) մեծաբանեալէք, եւ յարձակեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ նախատանօք։
⁶Արդ գիտասջիք՝ զի տ(է)ր է որ խռովեացն, եւ ամուրս ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ բարձրացոյց։
⁷Եւ ահա ծա́ղր լինիմ նախատանօք, եւ ո́չ խօսեցայց. աղաղակեցից՝ եւ ո́չ ուստեք իցէ դատաստան։

⁸Շուրջ պատեալ եմ, եւ ո́չ կարացից անցանել. ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իմոց խաւար։
⁹Մերկացոյց յինէն զփառս իմ. վերացո́յց զպսակն ՛ի գլխոյ իմմէ։
¹⁰Պարուրեաց շուրջ զինեւ՝ եւ գնացի. եհատ իբրեւ զծառ զյոյս իմ։
¹¹եւ չարաչար բարկութ(եամ)բ վարեցաւ ընդ իս. համարեցաւ զիս իբրեւ զթշնամի։
¹²Միանգամայն հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ հէնք ն(ո)ր(ա). զճանապարհս իմ պատեցին դարանակալք։
¹³Հեռի́ եղեն յինէն եղբարք իմ. ծանեա́ն զօտարս քան զիս։
¹⁴Բարեկամք իմ անողո́րմք եղեն. անգոսնեցի́ն մերձաւորք իմ, եւ ծանօթք իմ մոռացա́ն զանուն իմ։
¹⁵Դրացիք տան իմոյ եւ աղախնայք իմ օտա́ր համարեցան զիս. այլազգի́ թուէի առաջի ն(ո)ց(ա)։

¹⁶Զծառայ իմ կոչեցի՝ եւ ո́չ լուաւ. բերան իմ աղաչէր՝
¹⁷եւ աղերսէի զկին իմ։ Կոչէի ողոքանօք զորդիս հարճից իմոց.
¹⁸եւ նոքա յաւիտեան ուրացան զիս. յորժամ յառնեմ, բամբասե́ն զիս։
¹⁹Գարշեցա́ն յինէն ծանօթք իմ. եւ զորս ես սիրէի յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
²⁰Փտեցա́ն մարմինք իմ ընդ մորթով իմով, եւ զոսկերս իմ ունի́մ յատամունս։
²¹Ողորմեցարո́ւք ինձ, ողորմեցարո́ւք ինձ ո́ բարեկամք. զի ձե́ռն տ(եառ)ն մխեցաւ յիս։
²²Ընդէ՞ր հալածէք դուք զիս իբրեւ զտ(է)ր, եւ մարմնովք իմովք չիցէ՞ք յագեալ։
²³Ո́ տայր ինձ գրել զբանս իմ, եւ հանել զնոսա ՛ի մատեան յաւիտեան։
²⁴գրչաւ երկաթեաւ ՛ի կապարի, կամ ՛ի վէմս քանդակեալ առ ՛ի վկայու(թ)ի(ւն)։

²⁵Քանզի գիտեմ զի մշտնջենաւո́ր է որ լուծանելոցն է զիս յերկրի՝ յարուցանե́լ
²⁶զմորթ իմ որ կրեաց զայս ա(մենայ)ն։ ՛Ի տ(եառն)է վճարեցաւ ինձ այս.
²⁷զոր ես անձին իմում իրագէ́տ եմ։ զոր ակն իմ ետես՝ եւ ո́չ այլ ոք. ա(մենայ)ն ինչ վախճանեցա́ւ ՛ի ծոց իմ։
²⁸Ապա թէ ասիցէք՝ զի՞նչ խօսեսցուք առաջի ն(ո)ր(ա), եւ արմատ բանից գտցուք ՛ի նմա. երկերո́ւք եւ դուք ՛ի ծածկելոց։ Զի բարկութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) անօրինաց եկեսցէ, եւ ապա́ գիտասցեն թէ ո́ւր է նիւթ ն(ո)ց(ա)։

¹Կրկնեալ անդրէն սովփարայ մինեցւոյ ասէ։
²Ո́չ այդպէս կարծէի խօսել քեզ ընդդէմ մեր զայդ։ ոչ ապաքէն իմաստնագո́յնք իցէք քան զիս։
³Խրատո́ւ ակնածութե(ան) իմոյ լուայց, եւ ոգի յիմաստու(թեն)է արասցէ ինձ պատասխանի։
⁴Միթէ զայդ յայսմ հետէ՞ գիտացեր. այլ յորմէ հետէ եդա́ւ մարդ ՛ի վերայ երկրի։
⁵Զի ուրախութի(ւն) ամպարշտաց բեկումն անհնարին, եւ խնդու(թ)ի(ւն) անօրինաց կորուստ։
⁶Եթէ ելանիցեն յերկի́նս պատարագք ն(ո)ր(ա), եւ զոհք ն(ո)ր(ա) յամպս մերձեսցին։
⁷Յորժամ համարեսցի թէ հաստատեալ իցէ՝ յա́յնժամ ՛ի սպա́ռ կորիցէ. եւ որ գիտէին զնա՝ ասասցեն թէ ո՞ւր է։

⁸Իբրեւ զերա́զ թուեցեալ ո́չ գտցի, թռեաւ իբրեւ զտեսիլ գիշերական։
⁹Ակն որ հայեցաւ ՛ի նա՝ ո́չ յաւելցէ, եւ ոչ ծանիցէ զնա տեղի իւր։
¹⁰Զորդիս ն(ո)ր(ա) սատակեսցեն վատթարք. ձեռք ն(ո)ր(ա) բորբոքեսցի́ն ցաւովք։
¹¹Ոսկերք ն(ո)ր(ա) յագեսցին մանկու(թեամ)բ ն(ո)ր(ա), եւ ընդ նմին ՛ի հո́ղ ննջեսցեն։
¹²Եթէ քաղցրասցի ՛ի բերան ն(ո)ր(ա) չարութի(ւն)՝ թաքուսցէ́ զայն ՛ի ներքոյ լեզուի իւրոյ։
¹³Խնայեսցէ ՛ի նա, եւ մի́ թողցէ զնա. եւ ժողովեսցէ զնա ՛ի մէջ կոկորդի իւրոյ.
¹⁴եւ մի́ կարասցէ օգնել անձին իւրում։ լեղի իժի́ ՛ի փորի իւրում։
¹⁵Մեծութի(ւն) անիրաւու(թեամ)բ ժողովեալ՝ փոխեսցի. ՛ի տանէ ն(ո)ր(ա) կորզեսցէ զնա հրեշտակ.

¹⁶Զսրտմտութի(ւն) վիշապաց ծծեսցէ. սպանցէ զնա լեզու օձի։
¹⁷Մի́ տեսցէ զկիթ արօտականաց. եւ մի́ զարօտս մեղու եւ զկոգւոյ։
¹⁸՛Ի զո́ւր եւ ՛ի տարապարտուց վաստակեցաւ ՛ի մեծութի(ւն)՝ ուստի ո́չ ճաշակեսցէ, իբրւե զխի́ստ ինչ զանծամ եւ զանկոտոր։
¹⁹Զի զբազում տկարաց տունս խորտակեաց, եւ զյարկս յափշտակեաց եւ ո́չ հաստատեաց։
²⁰Չի́ք փրկու(թ)ի(ւն) ստացուածոց ն(ո)ր(ա), ՛ի ցնկու(թ)ե(ան) իւրում ո́չ ապրեսցի.
²¹եւ մի́ լիցին մթերք կերակրոց նորա։ Վասն այնորիկ մի́ ծաղկեսցեն բարունակք ն(ո)ր(ա).
²²յորժամ համարեսցի թէ ահա լցեալ իցէ՝ նեղեսցի։ Ա(մենայ)ն տագնապ հասցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա),

²³թէ զիա՞րդ լնուցու որովայն ն(ո)ր(ա)։ Առաքեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զսրտմտութի(ւն) բարկութե(ան). արկցէ́ զնովաւ ցաւս։
²⁴եւ մի́ ապրեսցի ՛ի ձեռանէ երկաթոյ։ Խոցոտեսցէ́ զնա աղեղն պղնձի.
²⁵անցցէ ընդ մարմինս ն(ո)ր(ա) նետ։ Աստեղք շրհեսցին ՛ի յարկս ն(ո)ր(ա)՝ արհաւի́րք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
²⁶Ամենայն խաւար նմա մնասցէ. կերիցէ́ զնա հուր անշէջ Չարչարեսցէ եկամուտ զտուն ն(ո)ր(ա).
²⁷յայտնեսցեն երկինք զանօրէնութի(ւն) ն(ո)ր(ա). յարիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) երկիր։
²⁸Քակտեսցէ կորուստ զտուն ն(ո)ր(ա) ՛ի սպառ. հասցէ́ ՛ի վ(ե)ր(այ) նորա օր բարկու(թ)ե(ան)։

²⁹Ա́յս բաժին է մարդոյ ամպարշտի առ ՛ի տ(եառն)է. եւ ա́յս ստացուածք ընչից ն(ո)ր(ա)՝ յայցելու(թեն)էն։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Լուարո́ւք լուարո́ւք բանից իմոց։ Երանի́ թէ մի́ լինէր ՛ի ձէնջ այդ մխիթարու(թ)ի(ւն)։
³Ներեցէ́ք ինձ եւ ես խօսեցա́յց, եթէ ոչ այպանիցէք զբանիւք իմովք։
⁴Իսկ արդ չե́ւ իմ կշտամբանքս ՛ի մարդկանէ իցեն. եւ կամ ընդէ՞ր ոչ բարկանայցեմ։
⁵Հայեցեալ ը(ստ)իս զարմանա՞յք, եդեալ ձեռն ՛ի ծնօտի։
⁶Եթէ յո́ւշ լինիցի ինձ, տագնապեցայց. զի ունի́ն ցաւք զմարմինս իմ։
⁷Ընդէ՞ր բնաւ ամպարիշտք կենդանի իցեն, հնացեալք եւ ՛ի մեծութե(ան) են։
⁸Սերմանք ն(ո)ց(ա) ըստ մի́տս. եւ որդիք ն(ո)ց(ա) առաջի աչաց։
⁹Տունք ն(ո)ց(ա) աջողեալք. եւ երկեւղ եւ ո́չ ուստեք. եւ տանջանք ՛ի տ(եառն)է չե́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։

¹⁰Արջառ ն(ո)ց(ա) ո́չ սխալեաց ՛ի ծննդենէ. ապրեցա́ւ յղի ն(ո)ց(ա)՝ եւ ո́չ վրիպեցաւ.
¹¹եւ կան իբրեւ զխաշինս յաւիտենականս։ Մանկունք ն(ո)ց(ա) խաղան առաջի,
¹²առեալ սաղմոսարան եւ քնար. եւ ուրա́խ լինին ձայնիւ երգոց։
¹³Կատարեցին ՛ի բարու(թ)ե(ան) զկեանս իւրեանց, հանգստեա́մբ ննջեցին ՛ի դժոխս։
¹⁴Եւ ասէ ցտ(է)ր՝ ՛ի բա́ց կաց յինէն, զճանապարհս քո ճանաչել ո́չ կամիմ։
¹⁵Զի՞նչ շահ է՝ զի ծառայեսցուք նմա, կամ զի՞նչ օգուտ՝ զի հանդիպեցուք նմա։
¹⁶՛Ի ձեռս նոցա էին բարութի(ւն)ք. եւ ՛ի գործս ամպարշտաց ո́չ հայի։

¹⁷Սակայն եւ ճրագ ամպարշտաց շիջցի։ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) կործանումն. երկունք կալցին զն(ո)ս(ա) ՛ի բարկու(թեն)է։
¹⁸Եղիցին իբրեւ զյա́րդ առաջի հողմոյ, կամ իբրեւ զփոշի զոր տարաւ մրրիկ։
¹⁹Սպառեսցեն զորդիս ինչք ն(ո)ր(ա). հատուսցէ նմա, եւ ծանուսցէ։
²⁰Տեսցե́ն աչք ն(ո)ր(ա) զսպասումն իւր, եւ ՛ի տ(եառն)է մի́ ապրեսցի։
²¹Զի կամք ն(ո)ր(ա) ՛ի տան իւրում ընդ իւր, եւ զթիւ ամաչ ն(ո)ր(ա) բաժանեսցեն։
²²Ոչ ապաքէն՝ տ(է)ր է որ ուսուցանէ զհանճար եւ զգիտութի(ւն), զի ինքն քննէ զիմաստունս։
²³Այնպիսի մեռցի́ ՛ի սասկութի(ւն) անզգամութի(ւն) իւրում. ամենեւին բարեկեցին եւ յաջողեալն։

²⁴Փորն ն(ո)ր(ա) է ճարպով. ուղեղ ն(ո)ր(ա) չճեսցէ։
²⁵Նա վախճանեսցի ՛ի դառնութ(են)է անձին, ո́չ ինչ կերեալ ՛ի բարու(թեն)է։
²⁶Առհասարակ ննջեսցեն յերկրի. ե́րր ծածկեաց զն(ո)ս(ա)։
²⁷Եւ արդ գիտեմ՝ զի յանդգնութ(եամ)բ հասեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
²⁸Արդ ասացէք՝ թէ ո́ւր է տուն իշխանին. եւ ո́ւր է յարկ բնակութե(ան) ամպարշտաց։
²⁹Հարցէ́ք զանցաւորս ճանապարհի, եւ զնշանս ն(ո)ց(ա) մի́ օտարացուցանէք։
³⁰Զի յօ́ր կորստեան ստիպի չար. յօր բարկութե(ան) իւրոյ վարեսցի։
³¹Ո́ պատմեսցէ յանդիման ն(ո)ր(ա) զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ զորինչ ինքն գործեաց՝ ո́ հատուսցէ նմա։
³²Եւ ինքն ՛ի գերեզմանի գնաց, եւ ՛ի տապանի տքնեցաւ։

³³եւ քաղցրացան նմա խիճք հեղեղատի։ Եւ զհետ ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն մարդ գնասցէ, եւ յառաջ քան զնա անթիւք։
³⁴Եւ զիա՞րդ մխիթարեցէք զիս սնոտեօք. եւ ինձ ձեւք դադարելն ո́չինչ է։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիփաղու թեմնացւոյ ասէ։
²Ոչ ապաքէն տ(է)ր է՝ որ ուսուցանէ զիմաստութի(ւն) եւ զհանճար։
³Իսկ արդ զի՞ փո́յթ է տ(եառ)ն, եթէ դու էիր անարատ գործովք քովք. կամ զի՞նչ օգուտ է թէ պարզեսցես զճանապարհս քո։
⁴Կամ համարեա՞լ ինչ զքեզ յանդիմանեսցէ՞ զքեզ, եւ մտանիցէ՞ ընդ քեզ ՛ի դատաստան։
⁵Ոչ ապաքէն չարութի(ւն) քո բազո́ւմ է, եւ անթիւ են մեղք քո։
⁶Գրաւեցե́ր դու զեղբարս քո տարապարտուց, եւ զզգեստ մերկոց զերծե́ր։
⁷Ջուր ծարաւեաց ո́չ արբուցեր, եւ զհաց քաղցելոց հատեր։
⁸Ա́կն առեր երեսաց ոմանց, եւ բնակեցուցեր զնոսա յերկրի։

⁹Արձակեցեր զայրիս ունայնս, եւ զողբս չարչարեցե́ր։
¹⁰Եւ արդ պատեցան զքեւ որոգայթք, եւ տագնապեա́ց զքեզ պատերազմ անհնարին։
¹¹Լոյսն քո քեզ խաւա́ր դիպեցաւ. եւ ՛ի քուն ծածկեաց զքեզ ջուր։
¹²Միթէ որ ՛ի բարձունս նայի ո՞չ տեսանիցէ. նա աւանիկ զզգածեալսն ամբարտաւանութ(եամ)բ խոնարհեցո́յց։
¹³Եւ ասացեր թէ զի՞ ծանեաւ հզօրն. կամ թէ ՛ի միգի՞ դատիցի։
¹⁴Ա́մպ ծածկութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ո՞չ երեւեսցի. եւ ընդ ծի՞ր երկնից շրջեսցի։
¹⁵Մի՝ զշաւիղս յաւիտենականս պահեսցէ, զորս կոխեսցեն արք արդարք՝
¹⁶որք յափշտակեցան տարաժամ։ Գե́տ բղխեալ հիմունք ն(ո)ց(ա).
¹⁷ոյք ասէին զի՞ արասցէ մեզ տ(է)ր, կամ զի՞նչ ածցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր ամենակալն։

¹⁸Եւ նա ելի́ց զտունս ն(ո)ց(ա) բարութ(եամ)բ. բայց խորհուրդ ամպարշտաց հեռի́ է ՛ի նմանէ։
¹⁹Տեսեալ արդարոց ծիծաղեցա́ն. անարատին՝ եւ արհամարհեաց։
²⁰Եթէ չէ՞ր ապականեալ հաստատու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա). եւ զմնացորդս ն(ո)ց(ա) կերիցէ́ հուր։
²¹Բայց աղէ՝ լեր խի́ստ եթէ ժուժկալեսցե՞ս։ Եւ եթէ պտուղ քո եղիցի ՛ի բարութի(ւն)ս.
²²ընկա́լ ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) դաւանու(թ)ի(ւն), եւ ա́ռ զբանս ն(ո)ր(ա) ՛ի սրտի քո։
²³Եւ եթէ դարձցիս՝ եւ խոնարհեցուսցես զանձն քո առաջի տ(եառ)ն, հեռի́ արարեր ՛ի յարկի քում զանիրաւու(թ)ի(ւն)։
²⁴Նստցիս յամրու(թ)ի(ւն) վիմի, եւ իբրեւ ՛ի վէմ ձորոյն սովփերայ։

²⁵Եւ եղիցի ամենակալն օգնական քեզ ՛ի թշնամեաց. եւ յստա́կ հատուսցէ քեզ իբրեւ զարծաթ զտեալ։
²⁶Ապա համարձակեսցիս առաջի տ(եառ)ն. հայեցեալ յերկին զուարթութ(եամ)բ։
²⁷Յաղաչե́լ քում առ նա լուիցէ քեզ. տացէ́ քեզ հատուցանել զաղօթս քո։
²⁸դարձուսցէ քեզ զյարկն արդարու(թ)ե(ան). եւ ՛ի ճանապարհս քո եղիցի լո́յս։
²⁹Զի խոնարհեցուցեր զանձն, եւ ասացեր թէ ամբարտաւանեցի։ Եւ զխոնարհս աչօք՝ կեցուսցէ́։
³⁰եւ փրկեսցէ զանարատն, եւ ապրեսցիս սրբութ(եամ)բ ձեռաց քոց։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Նա՝ եւ ե́ս գիտեմ զի ՛ի ձեռանէ իմմէ́ է յանդիմանութի(ւն) իմ։ եւ ձեռն ն(ո)ր(ա) ծանրացաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) հեծու(թ)ե(ան) իմոյ։
³Իսկ ո՞վ ծանուսցէ եթէ գտից զնա, եւ հասից նմա ՛ի սպառ։
⁴Եւ ասացից առաջի ն(ո)ր(ա) զիրաւունս. լցի́ց զբերան իմ յանդիմանութ(եամ)բ։
⁵Ծանեա́յց զողոքանս զոր ընդիս խօսիցի. խելամո́ւտ եղէց այնմ զոր ի́նձ պատմիցէ։
⁶Եւ բազում զօրութ(եամ)բ եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ. եթէ զպատուհաս իւր ՛ի գործ ո́չ արկանիցէ։
⁷Զի ճշմարտիւ(թ)ի(ւն) եւ յանդիմանու(թ)ի(ւն) ՛ի նմանէ́ է. հանցէ՝ ՛ի սպառ զիրաւունս իմ։

⁸Եթէ յառաջագոյն երթայցէ՝ ո́չ եւս իցեմ. եւ զվերջինս զի՞ գիտիցեմ։
⁹Զձախ այնորիկ որ արարն զնա՝ ո́չ կալայ. եւ եթէ արկցէ զաջ իւր զինեւ՝ սակայն եւ այնպէս ո́չ տեսից։
¹⁰Զի ինքն գիտէ զճանապարհս իմ, եւ քննեաց զիս իբրեւ զոսկի։
¹¹Հասի́ց ՛ի պատուիրանս ն(ո)ր(ա). զճանապարհս ն(ո)ր(ա) պահեցից եւ ո́չ եւս թիւրեցայց։
¹²Զպատուիրանօք ն(ո)ր(ա) ո́չ անցից՝ զի մի́ մեռանիցիմ. ՛ի ծո́ց իմ թաքուցից զբանս նորա։
¹³Ապա թէ նա ա́յնպէս դատեցաւ, ո՞ իցէ որ ընդդէմ դառնայցէ նմա. զի զոր ինքն կամեցաւ եւ արա́ր։
¹⁴Վ(ա)ս(ն) այնորիկ առ նա́ փութացայց. խրատեալ զնորի́ն հոգացայց։

¹⁵՛Ի վ(ե)ր(այ) այսոցիկ յերեսաց նորա տագնապեցայց, եւ ՛ի միտ առից եւ զարհուրեցայց ՛ի նմանէ։
¹⁶Զի տ(է)ր հիւանդացոյց զսիրտ իմ, եւ ամենակալն տագնապեաց զիս։
¹⁷Զի ո́չ գիտէի թէ գայցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ խաւար. առաջի երեսաց իմոց ծածկեաց մէգ։

¹Ընդէ՞ր զտ(է)ր մոռացան ամպարհաւաճք.
²եւ ամպարիշտք անցին ըստ սահման։ Զհօտ հանդերձ հովուօք յափշտակեցին.
³զէշ սրբոյն վարեցին, եւ զեզն այրւոյն գրաւեցին։
⁴Խոտորեցուցին զտկարս ՛ի ճանապարհէ արդարու(թ)ե(ան). առհասարա́կ զօղեցուցին զհեզս երկրի.
⁵դիպեցան իբրեւ զցիռս ՛ի վայրի։ Վ(ա)ս(ն) իմ ծախեցին զգործ իւրեանց. քաղցրացաւ ն(ո)ց(ա) հաց ը(ստ) լկտիս։
⁶Զանդ տհաս որ ո́չ իւրեանց էր՝ հնձեցին. տկարք զայգիս ամպարշտաց անհա́ց եւ անվարձ գործեցին։
⁷Զմերկս բազումս ննջեցուցի́ն առանց հանդերձից. զգեստ անձանց ն(ո)ց(ա) զերծին։

⁸՛Ի ցօղոյ լերանց տամկանան. քանզի ո́չ գոյր ն(ո)ց(ա) յարկ. արկին զինքեանց ընդ վիմաւ։
⁹Յափշտակեցին զորբն ՛ի ստենէ, եւ զանկածն տառապեցուցին։
¹⁰Զմերկն ննջեցուցին առանց հանդերձի տարապարտուց. հատին զհաց քաղցելոց։
¹¹Յանձուկս դարանակալ եղեն ՛ի տարապարտուց. զճանապարհս արդարու(թ)ե(ան) ո́չ գիտացին։
¹²Որք ՛ի քաղաքաց եւ ՛ի տանց իւրեանց զրկեցան, անձինք տղայոց մեծամե́ծս հեծեծեցին։ եւ նա ա́յնմ այցելու(թ)ի(ւն) ընդէ՞ր ո́չ առնիցէ։
¹³Յերկրի էին նոքա՝ եւ ո́չ ծանեան. զճանապարհս արդարու(թ)ե(ան) ո́չ գիտասցին, եւ ընդ շաւիղս ն(ո)ր(ա) ո́չ գնացին։

¹⁴Ծանուցեալ զգործս ն(ո)ց(ա) մատնեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի խաւար. եւ զցա́յգ եղիցին իբրեւ զգողս։
¹⁵Եւ աչք շնացելոյն պահեսցեն զխաւար. եւ ասիցէ թէ ո́չ զականիցէ զիս ակն. եւ քօղ արկ զերեսօք իւրովք։
¹⁶Փորեա́ց ընդ մութ զտուն իւր. ՛ի տուէ կնքեցին զանձինս, եւ ո́չ ծանեան զլոյս։
¹⁷Եւ եթէ միանգամայն առաւօտ նոցա ՛ի ստուերս մահու է, եւ եթէ ՛ի միտ առնուցու զխռովու(թ)ի(ւն) ստուերա́ց մահու.
¹⁸թեթեւագո́յն է ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրցն երեսաց։ Կործանեսցի մասն ն(ո)ց(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի երեւեսցի տունկ ն(ո)ց(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ցամաք երկրի։
¹⁹զի զանթանոցիկ սրբոյն յափշտակեցին. ընդդէմ յիշատակեցան նմա մեղք։ Իբրեւ զմառախուղ ցօղոյ եղեւ անյայտ.

²⁰հատուսցի նմա որինչ արարն։ Խորտակեսցի ա(մենայ)ն անիրաւ հանգոյն փայտի անբժշկականի։
²¹զի ամլոյն բարի ո́չ արար, եւ ամուրւոյն ո́չ ողորմեցաւ.
²²սրտմտու(թեամ)բ կործանեաց զտկարս։ Եւ թէպէտ եւ յարիցէ, մի́ հաւատասցէ կենաց իւրոց։
²³Հիւանդացեալ՝ եւ մի́ անկնկալցի ողջանալոյ, այլ անկցի ախտիւ. զի զբազումս չարչռարեաց բարձրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²⁴Թարշամեսցի́ իբրեւ զբանջար ՛ի տօթի. կամ իբրեւ զհասկ ինքնին անկեալ ՛ի ցօղնոյ։
²⁵Ապա թէ իցէ ոք որ ասիցէ զինէն սո́ւտ խօսել, դիցէ զբանս իմ յոչինչ։

¹Կրկնեալ անդրէն բաղդատայ սաւքեցւոյ ասէ։
²Իսկ արդ առա՞կ ինչ իցէ ա́հն առ ՛ի նմանէ, որ առնէ զա(մենայ)ն ինչ ՛ի բարձունս։
³Մի́ ոք կարծեսցէ թէ գուցէ յապաղումն հինից ն(ո)ր(ա). յո՞յր վ(ե)ր(այ) ո́չ եկեսցէ դարանակալու(թ)ի(ւն) առ ՛ի նմանէ։
⁴Զիա՞րդ լինիցի մարդ արդար առաջի տ(եառ)ն. կամ ո՞վ սրբեսցէ զանձն իւր ՛ի կանանցածնաց։
⁵Զի եթէ լուսնի́ հրամայեսցէ, եւ ո́չ ծագէ. եւ աստեղք ո́չ են սուրբ առաջի ն(ո)ր(ա)։
⁶թո́ղ թէ մարդ ե́րր, եւ որդի մարդոյ որդն։

¹Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ։
²Յո՞ մոտիցիս, կամ ո՞ւմ օգնակա́ն լինելոց իցես. Ո՞չ ապաքէն ա́յնմ որոյ բազո́ւմ է զօրութի(ւն), եւ որոյ հզօ́ր է բազուկ իւր։
³Ընդ ո՞ւմ խորհրդակից լինիցիս. ո՞չ ընդ այնմ որոյ ա(մենայ)ն իմաստու(թ)ի(ւն) է։
⁴Զո՞յր զհետ երթիցես, եթէ ո́չ որոյ մեծ է զօրութի(ւն)։ ո՞ւմ պատմեցեր բան. եւ ո՞յր շունչ՝ ել ՛ի քէն։
⁵Միթէ սկա́յք ծնանիցին ՛ի ներքուստ ջրոյ, եւ ՛ի դրացեաց ն(ո)ր(ա)։
⁶Մե́րկ են դժոխք առաջի նորա՝ եւ չի́ք զգեստ կորստեան։ Ձգեաց զհիւսւսի զոչընչի́ւ.
⁷կախեաց զերկիր ՛ի վ(ե)ր(այ) ոչնչի։
⁸Ծրարէ զջուրս յամպս իւր, եւ ո́չ պատառեցաւ մէ́գ ՛ի ներքոյ ն(ո)ր(ա)։
⁹Որ ունի զերեսս աթոռոյ, թռուցանէ́ նովաւ զմէգ իւր։

¹⁰Հրամա́ն պատեաց զերեսօք ջրոյ՝ մինչ ՛ի վախճան լուսոյ ընդ խաւարի։
¹¹Սիւնք երկնից թռեան եւ զարհուրեցան ՛ի սաստէ ն(ո)ր(ա)։
¹²Զօրու(թեամ)բ հանդարտեցոյց զծով. իմաստու(թեամ)բ ն(ո)ր(ա) տարածեալ է համատարածն։
¹³Աղխ երկնից սարսեցին ՛ի նմանէ։ հրամանաւ իւրով սպան զվիշապն ապստամբ։
¹⁴Ահա ա́յս է մասն ճանապարհի ն(ո)ր(ա)։ Եւ տակաւին զշիթս բանից ն(ո)ր(ա) լուիցո́ւք նովաւ։ զզօրութի(ւն) որոտման ն(ո)ր(ա) ո՞ գիտէ՝ յորժամ առնիցէ։

¹Դարձեալ յաւելեալ Յոբայ յառակի իւրում ասէ։
²Կենդանի́ է տ(է)ր որ այսպէս դատեցաւ զիս. եւ ամենակալն որ դառնացոյց զանձն իմ։
³Եթէ տակաւին իցէ յիս շունչ իմ. եւ հոգի ա(ստուա)ծեղէն շուրջ զինեւ յռընդունս.
⁴ո́չ խօսեսցին շրթունք իմ անօրէնու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ անձն իմ խորհեսցի անիրաւու(թ)ի(ւն)։
⁵Մի́ լիցի ինձ ասել զձեզ արդարս մինչեւ մեռանիցիմ. զի ո́չ փոխեցից զանմեղութի(ւն) իմ։
⁶Արդարու(թ)ե(ան)՝ անսացեալ եւ ո́չ մեկնեցայց. զի ո́չ գիտեմ զանձին գործեալ զանպատեհս։

⁷Սակայն թէ եւ էին թշնամիք իմ իբրեւ զկործանումն ամպարշտաց, եւ յարուցեալքն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ իբրեւ զկորուստ անօրինաց։
⁸Եւ զի՞նչ է յոյս ամպարշտի զի յեցեալ կայցէ. վստահացեալ ՛ի տ(է)ր թէ ապրիցէ՞.
⁹կամ թէ խնդրուածոց ն(ո)ր(ա) լուիցէ տ(է)ր։ Եթէ ՛ի հասանել ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) տագնապի,
¹⁰ոչ ունիցի համարձակու(թ)ի(ւն) առաջի ն(ո)ր(ա). կամ ՛ի կարդալ ն(ո)ր(ա) առ նա, լուիցէ՞ նմա։
¹¹Այլ պատմեցի́ց ձեզ զինչ է ՛ի ձեռին տ(եառ)ն, եւ որ իցէ́ յամենակալին, ո́չ ստեցից։
¹²Ահաւասիկ ամենեքին իսկ գիտէք. զի սնոտիս զսնոտւովք պատէք։
¹³Ա́յս մա́սն է մարդոյ ամպարշտի ՛ի տ(եառն)է. ստացուած հզօրաց եկեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) յամենակալէն։

¹⁴Զի եթէ բազում ծնանիցին նմա որդիք, ՛ի սպանո́ւմն եղիցին։ եւ եթէ յերիտասարդու(թ)ի(ւն) հասցեն՝ մուրացիկ շրջեսցին։
¹⁵Եւ որ զնովաւն իցեն մահուա́մբ վախճանեսցին։ այրեաց ն(ո)ց(ա) մի́ ոք ողորմեսցի։
¹⁶Եւ եթէ ժողովեսցէ իբրեւ զհող զարծաթ, եւ հանգոյն կաւոյ պատրաստեսցէ զոսկի,
¹⁷զայն ա(մենայ)ն արդա́րք ստասցին, եւ զինչս նորա ճշմարիտք կալցին։
¹⁸Եղեւ տուն ն(ո)ր(ա) իբրեւ զցեց, եւ իբրեւ զսարդիոստայն։
¹⁹Մեծատուն ննջեաց, եւ ո́չ եւս յաւելցէ յառնել. զաչս իւր եբա́ց՝ եւ ոչ եւս իցէ։
²⁰Պատահեսցին նմա իբրեւ զջուր ցաւք. գիշերի ծածկեաց զնա մութ։
²¹Առցէ́ զնա խորշակ եւ գնայցէ.
²²եւ հոսեսցէ զնա ՛ի տեղւոջէ իւրմէ.

²³եւ ընկեսցէ զնա՝ եւ մի́ խնայեսցէ. ՛ի ձեռանէ ն(ո)ր(ա) փախստիւ փախիցէ։ Ծափ զծափի́ հարցէ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա), եւ քարշեսցէ́ զնա ՛ի տեղւոջէ իւրմէ։

¹Զի է́ տեղի արծաթոյ՝ ուստի լինի, եւ տեղի ոսկւոյ ուստի կղկղի։
²Երկաթ ՛ի հողոյ լինի, եւ պղինձ հանգոյ քարի տաշի։
³Կա́րգ եդ խաւարի. եւ զա(մենայ)ն վախճան ինքն ճշմարտէ, զքա́ր եւ զխաւար՝ եւ զստուերս մահու.
⁴զխրամ հղեղատի ՛ի փոշւոյ։ Եւ որ մոռանան զճանապարհս արդարու(թ)ե(ան)՝ տկարասցին ՛ի մարդկանէ։
⁵Երկիր՝ ՛ի նմանէ́ ելցէ հաց, եւ ՛ի ներքոյ ն(ո)ր(ա) իբրեւ զհուր շրջեցաւ։
⁶Տեղի շափիղայի քարինք ն(ո)ր(ա)՝ եւ հող ն(ո)ր(ա) ոսկի́։
⁷Շաւի́ղ է զոր ո́չ ծանեաւ թռչուն, եւ ո́չ գիտեաց զնա ա́կն անգեղ։
⁸եւ ո́չ կոխեցին զնա որդիք ամբարտաւանից։ ո́չ անց ՛ի նա առեւծ։

⁹Յապառաժն ձգեաց զձեռն իւր. տապալեա́ց զլերինս ՛ի հիմանէ։
¹⁰Զպոյտ գետոց պատառեաց։ զա(մենայ)ն պատուականս ետես ակն իմ։
¹¹Զխորս գետոց յայտնեա́ց. եւ եցոյց զզօրութի(ւն) իւր ՛ի լոյս։
¹²Իսկ իմաստու(թ)ի(ւն) ուստի՞ գտաւ, կամ զի՞նչ տեղի իցէ հանճարոյ։
¹³Ո́չ գիտէ մարդ զճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ գտաւ ՛ի մէջ մարդկան։
¹⁴Անդունդք ասացին թէ չէ́ առիս, եւ ծով ասաց թէ չէ́ ընդ ինեւ։
¹⁵Ո́չ տացի գրաւական ընդ ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ կշռեսցի արծաթ ընդ գնոց ն(ո)ր(ա)։
¹⁶Եւ ո́չ բարձցի ըդ ոսկւոյն սովփերայ. ընդ եղնգանն պատուականի՝ եւ ընդ շափիղայի։

¹⁷Ո́չ զուգեսցի ընդ նմա ոսկի եւ ապակի. եւ ՛ի գինս ն(ո)ր(ա) անօթք ոսկեղէնք։
¹⁸Բարձրու(թ)ի(ւն)ք եւ խորութի(ւն)ք ո́չ յիշեսցին։ եւ ձգեաց զիմաստու(թ)ի(ւն) քան զներքսագոյնս։
¹⁹Ո́չ հաւասարեսցէ նմա տպազիոնն եթւովպացւոց. ընդ ոսկւոյ սրբոյ ո́չ բարձցի։
²⁰Իսկ իմաստութի(ւն) ուստի՞ գտաւ, եւ զի՞նչ իցէ տեղի հանճարոյ։
²¹Ղօղեա́լ է ՛ի մարդկանէ, եւ ՛ի թռչնոց երկնից ծածկեցաւ։
²²Կորուստ եւ մահ ասացին. լուա́ք զփառաւորութ(են)է ն(ո)ր(ա)։
²³Եւ տ(է)ր դիւրաւ ընծայեցոյց զճանապարհս ն(ո)ր(ա)։
²⁴Քանզի ինքն գիտէ զտեղի ն(ո)ր(ա), եւ ինքն տեսանէ զա(մենայ)ն առ ՛ի ներքոյ երկնից։ Քանզի ինքն գիտէ զա(մենայ)ն

²⁵զոր արար յերկրի, զկշիռ հողմոյ, եւ զչափ ջրոց զոր արար։
²⁶Ինքն ետես եւ համարեցաւ. եւ զճանապարհ ն(ո)ր(ա) արձակմամբ բարբառոյ։
²⁷Յայնժամ ետես զնա՝ եւ պատմեա́ց զնմանէ։ Պատրաստեալ քննեաց,
²⁸եւ ասէ́ ցմարդ. ահա Ա(ստուա)ծպաշտութի́(ւն) է իմաստութի(ւն), եւ մեկնե́լ ՛ի չարեաց է հանճար։

¹Դարձեալ յաւելեալ Յոբայ յառակի իւրում ասէ։
²Ո́ առնէր զիս ըստ ամսոց աւուրցն առաջնոց, յորս ա(ստուա)ծ պահէր զիս։
³Յորժամ լուսաւո́ր էր ճրագ ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխո́յ իմոյ։ Յորժամ լուսո́վ ն(ո)ր(ա) գնայի ՛ի խաւարի։
⁴Յորժամ կայի զուարճացեալ ՛ի ճանապարհի։ Յորժամ տ(է)ր այցելութի(ւն) առնէր տա́ն իմում։
⁵Յորժամ զգածեալն էի մեծութ(եամ)բ, եւ շուրջ զինեւ ծառայք։
⁶Յորժամ թանային ճանապարհք իմ կոգւով, եւ ոռոգանէին լերինք իմ կաթամբ։
⁷Յորժամ ելանէի ընդ առաւօտս ՛ի քաղաքն, եւ արկանէր ՛ի հրապարակս աթոռ իմ։
⁸Տեսանէին զիս երիտասարդք՝ եւ թաքչէին. եւ ծերք՝ եւ յոտն կային։

⁹Ճո́խք դադարէին ՛ի խօսելոյ, եւ դնէին մատունս ՛ի վ(ե)ր(այ) բերանոյ իւրեանց։
¹⁰Ոյք լսէին զինէն՝ երանէին ինձ. եւ լեզուք ն(ո)ց(ա) ՛ի քիմս իւրեանց կցեցան։
¹¹Զի ունկն որ լսէր՝ երանի́ տայր ինձ. եւ ակն որ տեսանէր՝ խորշէր յինէն։
¹²Զի փրկեցի զաղքատն ՛ի ձեռանէ հզօրին. եւ սրբոյ որոյ ո́չ էր օգնական՝ օգնեցի́։
¹³Օրհնութի(ւն) կորուսելոյն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ եկեսցէ. եւ բերան այրւոյն զիս օրհնեաց։
¹⁴Զարդարու(թ)ի(ւն) զգեցեալ էի, եւ արկեալ զիրաւունս հանգոյն կրկնոցի։
¹⁵Ա́չք էի կուրաց, եւ ո́տք կաղաց։
¹⁶հա́յր էի ես տկարաց։ Դատաստան զոր ոչ գիտէի քննէի́։

¹⁷Խորտակէի զկզակս անիրաւաց, եւ ՛ի միջոյ ժանեաց նոցա կորզէի զյափշտակութի(ւն)։
¹⁸Ասէի՝ թերեւս հասա́կ իմ ծերասցի, եւ իբրեւ զծառ արմաւոյ բազո́ւմ ժամանակս կեցից։
¹⁹Արմատ ընդարձակեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) ջրոց, եւ ցօղ հանգիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) հնձոց իմոց։
²⁰Կարծիքն իմ ընդունայն եղեն ինձ. գործիք իմ եւ աղեղն իմ ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա) գնաց։
²¹Յինէ́ն լուեալ անսային, եւ կարկէին ՛ի խորհրդեան իմում.
²²՛ի բանս իմ ո́չ յաւելուին։ Խնդալից լինէին յորժամ խօսէի ընդ ն(ո)ս(ա)։
²³Իբրեւ զերկիր ծարաւի որ սպասիցէ անձրեւի՝ եւ նոքա իմո́ց խօսից։

²⁴Եթէ ծիծաղէի ընդ ն(ո)ս(ա), ո́չ հաւատային. եւ լոյս երեսաց իմոց ո́չ նուաղէր։
²⁵Ընտրէի́ զճանապարհս ն(ո)ց(ա), եւ նստէի իշխան. եւ բնակէի իբրեւ զթագաւոր ՛ի մէջ զօրականաց։ Զոր օրինակ գրգանօքն մխիթարէի։

¹Արդ ծիծաղին զինեւ յետինք։ Արդ խրատեն զիս ՛ի միասին, զորոց պախարակէի զհարս ն(ո)ց(ա). զոր ո́չ համարէի լինել հաւասար շանց արօտականաց իմոց։
²Նաեւ զօրութի(ւն) ձեռաց ն(ո)ց(ա) ընդէ՞ր է ինձ։ ՛Ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) կորեաւ վախճան.
³՛ի կարօտու(թ)ե(ան) եւ ՛ի սովի անծնունդ։ որ փախչէին երէկ յանջրդւոյ, յանձկութ(են)է եւ ՛ի թշուառութ(են)է։
⁴Որք պատէին խարշափո́ւն բանջարով. որոց բանջա́րն իսկ էր կերակուր։ Անարգք եւ արհամարհեալք կարօտեալք յա(մենայ)ն բարութ(են)է,
⁵որք եւ զարմատս փայտից ծամէին ՛ի սաստի́կ սովոյ· Յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ գողք.
⁶որոց տունք իւրեանց էին ծակք վիմաց, ՛ի մէջ արծագանգաց գոչեսցեն.

⁷որք ընդ խռուովք վայրենեօք բնակեալ էին։
⁸Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ։
⁹Արդ քնար եմ ես ն(ո)ց(ա), եւ զիս ունին բամբասանս։
¹⁰Գարշեցա́ն յինէն մեկնեալք ՛ի հեռաստանէ. եւ յերեսաց իմոց թուք ո́չ խնայէին։
¹¹Զի բացեալ զկապարճս իւր խոցոտեա́ց զիս, եւ սա́նձս երեսաց իմ առաքեաց։
¹²Յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) աջոյ շարաւեղի։ զոտս իւր ձգեաց՝ եւ ճանապա́րհ արար ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
¹³Ընդ շաւիղս կորստեան ն(ո)ց(ա) շփեցան շաւիղք իմ։ Մերկացոյց զպատմուճան իմ. նետի́ւք իւրովք խոցոտեաց զիս։
¹⁴մատուցեալ ո(ր)պ(էս) եւ կամի։ Ցաւօք վարակեալ եմ.

¹⁵դարձեալ են յիս ցաւք։ Գնա́ց յինէն յոյս իբրեւ զհողմ, եւ իբրեւ զմէգ փրկու(թ)ի(ւն) իմ։
¹⁶եւ արդ զինեւ զեղծցի անձն իմ։ Ոնին զիս աւուրք ցաւոց.
¹⁷գիշերի ոսկերք իմ խարշեցան, եւ ջիլք իմ լուծեալ են։
¹⁸Բազում զօրութ(եամ)բ ձեռն արկ զպատմուճանաւ իմով, եւ իբրեւ զժապաւէն պատմուճանի իմոյ շո́ւրջ կալաւ զիս։
¹⁹Համարի զիս հանգոյն կաւոյ. ՛ի հող եւ ՛ի մոխիր է բաժին իմ։
²⁰Աղաղակեցի առ քեզ՝ եւ ո́չ լուիցես ինձ. կացին եւ հայեցան յիս։
²¹Պատահեցա́ր ինձ անողորմ, հզօ́ր ձեռամբ հարեր զիս։
²²Կարգեցեր զիս ՛ի ցաւս, եւ ընկեցեր զիս ՛ի փրկու(թեն)է։

²³Գիտեմ զի մա́հ սատակեսցէ զիս. զի բնակու(թ)ի(ւն) ա(մենայ)ն մահկանացուի երկի́ր է։
²⁴Երանի թէ կարէի զանձն իմ վարժել, կամ աղաչել զա́յլ՝ եւ առնէր ինձ զայն։
²⁵Եւ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն տկարի լայի, եւ հեծեծէի յորժամ տեսանէի զայր ՛ի վիշտս,
²⁶եւ ունէի ՛ի բարու(թ)ե(ան)։ եւ ահաւասիկ պատահեցին ինձ առաւել աւուրք չարեաց։
²⁷Որովայն իմ եռայ, եւ ո́չ դադարեսցէ. ժամանեցին ինձ աւուրք աղքատու(թ)ե(ան)։
²⁸Նեղեալ շրջեցայց առանց բերանակապի։ կացի ՛ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ։
²⁹Եղբայր եղէ համբարուաց, եւ ընկեր ջայլամանց։

³⁰Մորթ իմ սեւացա́ւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ՛ի տօթոյ։
³¹Դարձաւ ՛ի սուգ քնար, եւ սիրտ իմ եւ երգ իմ ՛ի լալիւն։

¹Ուխտ եդի ընդ աչս իմ եւ ո́չ հայեցաւ ՛ի կոյս.
²եւ բաժանեաց ա(ստուա)ծ ՛ի վերուստ, եւ ժառանգու(թ)ի(ւն) բաւականին ՛ի բարձանց։
³Ոչ ապաքէն կորո́ւստ անիրաւին, եւ տարագրու(թ)ի(ւն) այնոցիկ ոյք գործեն զանօրէնութի(ւն)։
⁴Ոչ ապաքէն ինքն տեսցէ զճանապարհս իմ. եւ ա(մենայ)ն գնացք իմ թուեսցին։
⁵Եթէ գնացեա́լ իցեմ ընդ այպանօղս. եթէ վաղվաղեա́ց ոտն իմ ՛ի նենգութի(ւն)։
⁶Զի կշռեա́լ եմ ՛ի կշի́ռս արդարու(թ)ե(ան), եւ գիտէ տ(է)ր զանմեղու(թ)ի(ւն) իմ։
⁷Եթէ թիւրեցա́ւ ոտն իմ ՛ի ճանապարհէ. եթէ չոգաւ սիրտ իմ զկնի ական իմոյ. եթէ հպեցայ ձեռօ́ք իմովք ՛ի կաշառս։
⁸Ապա ես սերմանեցից՝ եւ ա́յլք կերիցեն. եւ անարմա́տ եղէց յերկրի։

⁹Եթէ գնա́ց սիրտ իմ զհետ կնոջ ա́ռն այլոյ. եթէ դարանակա́լ եղէ առ դրունս տան ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Ապա լիցի հաճոյ եւ ի́մ կինն այլում, եւ մանկունք իմ տառապեսցին։
¹¹Զի սրտմտութի(ւն) անժո́յժ բարկու(թ)ե(ան) է պղծել զկին առն։
¹²հո́ւր վառեալ է յա(մենայ)ն անդամս ն(ո)ր(ա). զի յոր կոյս հասցէ յարմատո́յ խլեսցէ։
¹³Եթէ խոտեցի́ երբէք զիրաւունս ծառայի կամ աղախնոյ մատիցելոյ առիս յատեան։
¹⁴եւ զի՞նչ գործեցից եթէ հարցուփո́րձ արասցէ ինձ տ(է)ր. եւ եթէ այցելութի(ւն), զի՞նչ պատասխանի արարից։
¹⁵Ոչ ապաքէն ո(ր)պ(էս) եղէ յարգանդի՝ եւ նոքա եղեն, ՛ի նմին որովայնի եղաք։
¹⁶Իսկ տկարք որոց պէտք ինչ էին, ո՞չ արդեւք երբէք վճարեցի։ Զակն այրւոյ ո́չ կողկողեցուցի։

¹⁷Եթէ կերա՞յ արդեւք զպատառն իմ միայն՝ եւ որբոյն ո́չ կարկառեցի։
¹⁸Զի ՛ի մանկու(թեն)է իմմէ սնուցի իբրեւ զհայր, եւ յարգանդէ մօր իմոյ առաջնորդեցի։
¹⁹Եթէ արարի՞ անտես զմերկն կորուսեալ՝ եւ ոչ զգեցուցի։
²⁰Եթէ ո՞չ օրհնեցին զիս տկարք. եւ ՛ի կտրոց խաշանց իմոց ջեռան թիկունք ն(ո)ց(ա)։
²¹Եթէ վերացուցի ձեռն ՛ի վ(ե)ր(այ) որբոյն՝ յուսացեալ թէ բազում է իմ օգնականութի(ւն).
²²ապա թափեսցի յանկարէ ուս իմ, եւ բազուկ իմ յարմկանէ իմմէ խորտակեսցի։
²³Զի ահ տ(եառ)ն կալաւ զիս, եւ առաջի ն(ո)ր(ա) ո́չ հանդարտեցի։
²⁴Եթէ կարգեցի զոսկի ՛ի հող իմ. եթէ յականս պատուականս յուսացայ։

²⁵Եթէ ուրա́խ եղէ ՛ի բազում մեծութե(ան) եկելոց ինձ. եթէ ՛ի վերայ անթուոց եդի́ զձեռն իմ։
²⁶Կամ թէ ո՞չ տեսանիցեմք զարեգակն լուսաւորիչ նուաղեալ, եւ զլուսին մաշեալ.
²⁷եւ ո́չ ՛ի նոցանէ։ Եթէ խաբեցաւ գա́ղտ սիրտ իմ. եթէ ձեռն եդեալ ՛ի վերայ բերանոյ իմոյ համբուրեցի։
²⁸Ապա այն ՛ի մե́ծ անօրէնութի(ւն) համարեսցի ինձ, զի ստեցի առաջի տ(եառ)ն բարձրելոյ. ՛ի նմանէ է զօրութի(ւն) եւ կար, իմաստութի(ւն) եւ հանճար։
²⁹Եթէ ոտնհա́ր եղէ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլորման թշնամւոյ իմոյ, եւ ասացի ՛ի սրտի իմում թէ՝ վա́շ։
³⁰ապա լուիցէ́ ունկն իմ զանէծս իմ. զզուեցայց ապա եւ ես ՛ի ժողովրդենէ իմմէ դսրովեալ։

³¹Եթէ ասացին զինէն բազում անգամ աղախնայք իմ, ո́ տայր մեզ յագել ՛ի մարմնոց ն(ո)ր(ա). զի յո́յժ քաղցր էի ն(ո)ց(ա)։
³²Արտաքոյ ո́չ ագանէր օտար, զի դուռն իմ բա́ց էր ա(մենայ)ն եկելոց։
³³Եթէ թաքուցի զմեղս իմ ակամա́յ մեղուցեալ.
³⁴զի ո́չ ամաչէի ՛ի բազմակոյտ ամբոխէ, առ ՛ի չպատմելոյ առաջի նոցա։ Եթէ արձակեցի́ երբէք զտկարն՝ ունայն գոգով ելանել ՛ի դրաց իմոց։
³⁵Ո́ տացէ ինձ լսել եթէ ձեռն տ(եառ)ն չէ́ր զարհուրեցուցեալ։ Կամ թէ մուրհակ՝ զոր ունէի զումեքէ,
³⁶իբրեւ զպսակ ՛ի վերայ ուսոց եդեալ ընթեռնու(թ)ի(ւն)։
³⁷եւ ո՞չ պատառէի զայն եւ անդրէն դարձուցանէի, ո́չինչ առեալ ՛ի պարտականէն։

³⁸Եթէ հեծեաց երբէք երկիր վ(ա)ս(ն) իմ. եթէ ակօսք ն(ո)ր(ա) լացի՞ն առհասարակ։
³⁹եւ եթէ զզօրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) կերա՞յ միայն առանց գնոց։ Եթէ զանձն տեառն երկրին զայրացուցեալ տրտմեցուցի՞։
⁴⁰ապա փոխանակ ցորենոյ բուսցի եղի́ճ, եւ փոխանակ գարւոյ՝ մորենի́։

¹Եւ դադարեաց Յոբ ՛ի խօսից։ Լռեցին եւ երեքին բարեկամք ն(ո)ր(ա) այնուհետեւ ՛ի խօսելոյ ընդդէմ յոբայ. քանզի էր յոբ՝ արդա́ր առաջի նոցա։
²Եւ բարկացաւ եղիուս բարաքիելի բուզացի, յազգականու(թեն)է արամայ՝ աշխարհին աւստացւոց, բարկացա́ւ յոբայ յոյժ. զի երեւեցոյց զանձն արդար առաջի տ(եառ)ն։
³Եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեցուն բարեկամացն բարկացաւ յոյժ, զի ո́չ կարացին տալ պատասխանի ընդդէմ յոբայ. եւ եդեալ զնա լինե́լ ամպարիշտ։
⁴Եւ եղիուս հանդարտեաց ՛ի տալոյ պատասխանի յոբայ. զի ծերագոյն քան զնա էին աւուրբք։
⁵Եւ ետես եղիուս եթէ ո́չ գոյ պատասխանի ՛ի բերան երեցունց արանցն, եւ սրտմտեցաւ բարկութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։

⁶Կրկնեալ անդրէն եղիուսայ բարաքիելի բուզացւոյ՝ ասէ́։ Մանո́ւկ եմ ես ժամանակաւ, եւ դուք էք ծերագո́յնք. վասն որոյ լո́ւռ եղէ, երկուցեալ պատմել զանձին իմոյ զիմաստու(թ)ի(ւն)։
⁷Ասացի թէ բազմաժամանակեայք իցեն որ խօսիցին, եւ բազում ամօք գիտիցեն զիմաստութի(ւն)։
⁸Եւ ո́չ այնպէս. այլ ոգի́ է մարդկան, եւ շունչ ամենակալի́ է որ ուսուցանէ։
⁹Ո́չ բազմաժամանակեա́յք են իմաստունք, եւ ո́չ ծերք գիտեն զիրաւունս։
¹⁰Վ(ա)ս(ն) որոյ ասացի՝ լուարո́ւք ինձ, եւ պատմեցից ձեզ զոր գիտեմ։
¹¹ունկիդիք բանից իմոց. Ասացից ձեզ լու ՛ի լու, մինչեւ քննիցէք զբանս։
¹²թէ ձեւք չափ իմանայցեմ։ Եւ ահա ցէ́ր որ յանդիմանէր զյոբ, եւ տայր պատասխանի բանից ն(ո)ր(ա) ՛ի ձէնջ։

¹³Զի մի́ ասիցէք, գտա́ք զիմաստութի(ւն) ՛ի տ(է)ր յաւելեալք.
¹⁴եւ ա́ռն միում համարձակեցէք խօսել բանս այսպիսի։
¹⁵Զարհուրեցան՝ եւ ո́չ եւս ետուն պատասխանի. հնացուցին յինքեանց զբանս։
¹⁶հանդարտեցին եւ ո́չ խօսեցան. զի կացին եւ ո́չ ետուն պատասխանի։
¹⁷Կրկնեալ անդրէն եղիուսայ ասէ։ Դարձեալ խօսեցայց
¹⁸զի լի́ եմ բանիւք. քանզի սատակէ́ զիս ոգի որովայնի.
¹⁹եւ որովայն իմ իբրեւ զտիկ քաղցուո́յ կապեալ՝ եռայ, կամ իբրեւ զփուքս դարբնաց ուռուցեալ։
²⁰Խօսեցայց զի հանգեայց. բացեա́լ զշրթունս իմ։
²¹եւ ՛ի մարդոյ ո́չ ամաչեցից, եւ ՛ի մարդկանէ ո́չ պատկառեցից։

²²Քանզի ո́չ գիտեմ աչառել երեսաց. ապա թէ ոչ՝ եւ զի́ս ցեց կերիցէ։

¹Բայց աղէ դու յոբ՝ լո́ւր զբանս իմ, եւ ո́ւնկն դիր խօսից իմոց։
²Ահաւասիկ բացի զբերան իմ, եւ խօսեցա́ւ լեզու իմ։
³Սո́ւրբ է սիրտ իմ բանիւք. իմաստու(թ)ի(ւն) շրթանց իմոց յստա́կ իմասցի։
⁴Հոգի ա(ստուա)ծեղէ́ն է որ արար զիս՝ եւ շունչ ամենակալի է որ ուսուցանէ զիս։
⁵Եթէ կարօ́ղ ես տո́ւր ինձ առ այս պատասխանի. ապա թէ ոչ՝ հանդա́րտ լեր.
⁶կա́ց ընդ իս՝ եւ ես ընդ քեզ։ ՛Ի կաւոյ կազմեալ ես եւ դու իբրեւ զիս, անդըստին կազմեալ եմք։
⁷Արդ՝ մի́ ահ իմ զարհուրեցուսցէ զքեզ, եւ մի́ ձեռն իմ ծանրասցի ՛ի վ(ե)ր(այ) քո։
⁸Սակայն խօսեցար յականջս իմ, եւ զբարբառ բանից քոց լուա́յ։

⁹զի ասացեր թէ սո́ւրբ եմ, եւ ո́չ մեղայ. անարա́տ եմ զի ո́չ անօրինեցի։
¹⁰Մեղադրու(թ)ի(ւն) եգիտ զինէն, համարեցաւ զիս իբրեւ զհակառակորդ։
¹¹ե́դ ՛ի կոճեղ զոտն իմ. պահեաց զա(մենայ)ն ճանապարհս իմ։
¹²Զիա՞րդ ասես թէ արդա́ր եմ, եւ ո́չ լուաւ ինձ. զի յաւիտենական է որ ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդկան է։
¹³Եւ ասես՝ թէ ընդէ՞ր տակաւին դատաստանի իմում ոչ լուաւ։ ա(մենայ)ն բանի
¹⁴՛ի միում նուագի խօսեսցի տ(է)ր։ եւ յերկրորդումն Երազով,
¹⁵կամ զբազմամբ գիշերականաւ. յորժամ անկանիցին արհաւիրք անհնարինք ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդկան՝ նիրհմա́մբ յանկողնի.

¹⁶յայնժամ յայտնին միտք մարդկան։ Այնպիսի տեսլեամբ ահի զարհուրեցո́յց զն(ո)ս(ա)։
¹⁷դարձուցանել զմարդ յանիրաւութ(են)է, եւ զմարմին ն(ո)ր(ա) փրկեաց ՛ի կործանմանէ։
¹⁸Խնայեաց զանձն ն(ո)ր(ա) ՛ի մահուանէ, չանկանել նմա ՛ի պատերազմի։
¹⁹Դարձեալ կշտամբեա́ց զնա Հիւանդու(թեամ)բ անկողնի. եւ զբազմակոյտ ոսկերաց ն(ո)ր(ա) ընդարմացոյց։
²⁰ա(մենայ)ն ուտելի կերակրոց ո́չ կարասցէ ակն ունել. եւ անձն ն(ո)ր(ա) ցանկասցի կերակրոց,
²¹մինչեւ նեխեսցին մարմինք ն(ո)ր(ա), եւ ցուցցէ զոսկերս ն(ո)ր(ա) սո́սկ։
²²Մերձեցաւ ՛ի մահ անձն ն(ո)ր(ա), եւ կեանք ն(ո)ր(ա) ՛ի դժոխս։

²³Եթէ իցեն հազա́ր հրեշտակք մահաբերք, մի ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ զնա մի́ խոցեսցէ։
²⁴եթէ իմասցի սրտիւ իւրով դառնալ առ տ(է)ր։ Պատմեսցէ մարդ զվնաս իւր, եւ ցուցցէ զանմտու(թ)ի(ւն) իւր։ պաշտպանեսցէ առ ՛ի չանկանելոյ նմա ՛ի մահ։
²⁵Նորոգեսցէ́ զմարմին ն(ո)ր(ա) իբրեւ զծեփ որմոյ, եւ ոսկերք ն(ո)ր(ա) լցցին ուղղով։ Փափկացուսցէ զմարմին ն(ո)ր(ա) իբրեւ զտղայոյ. հաստատեսցէ զնա երիտասարդացեալ ՛ի մէջ մարդկան։
²⁶Յաղաչել իւրում առ տ(է)ր ընդունելի́ եղիցի նմա. մտցէ լուրջ երեսօք դաւանութե(ան), հատուսցէ մարդկան զարդարու(թ)ի(ւն)։

²⁷Ապա մեղադի́ր լիցի մարդ՝ ինքն ցի́նքն ասիցէ. թէ զորպիսիս վճարէի, եւ ո́չ արժանի ըստ որոց մեղա́յն պատժեաց զիս։
²⁸Փրկեա́ց զանձն իմ զի մի́ մտցէ յապականութի(ւն), եւ կեանք իմ տեսցե́ն զլոյս։
²⁹Ահա զայս ա(մենայ)ն գործէ հզօրն. երիս ճանապարհս ընդ առն։
³⁰Այլ փրկեա́ց զանձն իմ ՛ի մահուանէ. զի կեանք իմ ՛ի լոյս օրհնեսցեն զնա։
³¹Ո́ւնկնդիր յոբ եւ լո́ւր ինձ, կարկեա́ց եւ ե́ս խօսեցայց։
³²Եթէ գուցէ́ բան՝ տո́ւր ինձ պատասխանի. քանզի կամի́մ թէ արդարասցիս։
³³Ապա թէ ոչ՝ լո́ւր ինձ դու, կարկեաց՝ եւ ուսուցից քեզ զիմաստու(թ)ի(ւն)։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ́։
²Լուարո́ւք ինձ իմաստունք, ունկնդի́ր լերուք հանճարեղք։
³Զի ունկն զբանս քննէ, եւ կոկորդ զկերակո́ւրս ճաշակէ։
⁴Ընտրեսցո́ւք մեզ դատաստան. եւ գիտասցուք ՛ի միջի մերում թէ բարի́ է։
⁵Զի ասաց յոբ թէ արդա́ր եմ ես, եւ տ(է)ր զընկէց զիրաւունս իմ,
⁶եւ ստեաց դատաստանի իմում. բռնու(թեամ)բ է նետս իմ առանց անիրաւու(թ)ե(ան)։
⁷Ո́վ է իբրեւ զյոբ՝ որ ըմպէ զարհամարհանս իբրեւ զջուր։
⁸Ոչ մեղուցեալ՝ եւ ոչ ամպարշտեալ, կամ հաղորդեալ ճանապարհի որոց գործեն զանօրէնութի(ւն), գնա́լ ընդ ամպարիշտս։
⁹Մի́ ասիցես չի́ք այցելութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) առն, եւ այցելու(թ)ի(ւն) նմա ՛ի տ(եառն)է։

¹⁰Վ(ա)ս(ն) որոյ հանճարեղք սրտիւք լուարո́ւք ինձ։ Մի́ լիցի ինձ ամպարշտել առաջի տ(եառ)ն, եւ առաջի ամենակալին աղմկել զիրաւունս։
¹¹Այլ հատուսցէ մարդոյ ըստ իւրաքանչիւր գործոց ն(ո)ց(ա), եւ ՛ի ճանապարհի առն գտցէ զնա։
¹²Համարիցիս զտ(եառն)է անկա՞րգս ինչ առնել. կամ թէ ամենակալն պղտորիցէ՞ զիրաունս։
¹³Ո́ արար զերկիր. ո́ է որ արար զառ ՛ի ներքոյս երկնից, եւ զա(մենայ)ն որ ՛ի միջոցի։
¹⁴Եթէ կամեսցի պնդել եւ զշունչ առ ինքեան արգելուլ.
¹⁵վախճանեսցի ա(մենայ)ն մարմին առհասարակ, եւ ա(մենայ)ն մարմին ՛ի հո́ղ դարձցի ուստի եւ ստեղծաւ։
¹⁶Ապա թէ ոչ խրատեսցիս, լո́ւր զայս՝ ո́ւնկնդիր բարբառոյ բանից իմոց։

¹⁷Եթէ դու ո́չ համարիցիս զայն որ ատեայ զանիրաւութի(ւն), եւ կորուսանէ զչարիս։ արդ արք յաւիտեան կեան։ Ամպարի́շտ է
¹⁸որ ասէ ցթագաւոր թէ անիրա́ւ ես։ ամպարշտագոյն քան զիշխանս,
¹⁹որ ո́չ պատկառեաց ՛ի պատուական երեսաց։ եւ ո́չ գիտաց պատի́ւ դնել եւ մեծարել զերեսս ն(ո)ց(ա)։
²⁰Ընդունա́յն լիցի ն(ո)ց(ա) աղաղակելն եւ աղաչել զայլս. զի վարեցան անօրէնութ(եամ)բ խոտորեցուցանե́լ զտկարս։
²¹Զի ի́նքն է տեսօղ գործոց մարդկան. եւ ղօղեաց ինչ ո́չ ՛ի նմանէ՝ զոր գործեցին։
²²Եւ չի́ք տեղի թաքչելոյ այնոցիկ՝ որ գործեն զանօրէնութի(ւն).
²³զի ո́չեւս դիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) առն. քանզի տ(է)ր զամենեսեան տեսանէ։

²⁴Որ հասանէ անքննականաց, փառաւորաց եւ հրաշակերտաց՝ որոց ո́չ գոյ թիւ։
²⁵Որ ճանաչէ զգո́րծս ն(ո)ց(ա), եւ դարձուցանէ ՛ի գիշեր. եւ խոնարհեսցին։
²⁶Շիջո́յց զամպարիշտս. մատնցո́յցք եղեն առաջի թշնամեաց իւրեանց։
²⁷Զի խոտորեցան յիրաւանց ա(ստուծո)յ, եւ զիրաւունս ն(ո)ր(ա) ո́չ ծանեան։
²⁸Ածե́լ զնովաւ զաղաղակ տնանկի. եւ զբողոք աղքատաց լուիցէ։
²⁹Եւ ինքն տացէ լռու(թ)ի(ւն), եւ ո́ պատժեսցէ զնա։ եւ ծածկեսցէ զերեսս՝ եւ ո́ տեսանիցէ զնա։ եւ ազգաց եւ մարդկան միանգամայն։
³⁰Թագաւորեցուցանէ զայր կեղծաւոր՝ վ(ա)ս(ն) խստութե(ան) ժողովրդեան։
³¹Զի որ ասէ ընդդէմ հզօրին՝ թէ առի́ եւ գրաւեցի առանց քո։

³²եթէ տեսեր՝ ցոյց ինձ. եւ եթէ անիրաւու(թ)ի(ւն) արարի, այլ ո́չ յաւելից։
³³Միթէ ՛ի քէ́ն ոք պահանջիցէ զայն, զի́ մերժես. դո́ւ ընտրեցեր՝ եւ ո́չ ես. եւ եթէ գիտիցես ինչ՝ խօսեա́ց։
³⁴Վ(ա)ս(ն) որոյ հանճարեղք սրտիւք խօսեսցին զայս. եւ ա́յր իմաստուն լուաւ զայս։
³⁵Բայց յոբ՝ ո́չ իմաստութ(եամ)բ խօսեցաւ, եւ բանք ն(ո)ր(ա) ո́չ են հանճարով։
³⁶Բայց սակայն ուսի́ր յոբ. եւ մի́ տացես տակաւին պատասխանի իբրեւ զանզգամ. զի մի́ յաւելուցուք ՛ի մեղս ձեր. եւ անօրէնու(թ)ի(ւն) համարեալ լիցի ձեզ ՛ի բազում բա́նս խօսելոյ առաջի տ(եառ)ն։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ́։
²Զի՞նչ իրաւունս համարեցար զայդ։ ո́վ ես դու զի ասես թէ արդա́ր եմ առաջի տ(եառ)ն.
³եւ կամ ասես թէ մեղայ, զի՞նչ արարից։
⁴Ե́ս տաց քեզ պատասխանի, եւ երեցուն բարեկամացդ քոց։
⁵Հայեա́ց յերկինս եւ տե́ս։ նշմարեա́ զամպս՝ ո՞րչափ բա́րձր են ՛ի քէն։
⁶եթէ մեղար՝ զի՞նչ գործեսցես, եւ եթէ բազում անօրինեցա́ր՝ զի՞նչ կարօղ ես առնել։
⁷Արդ եթէ արդար իցես՝ զի՞նչ տացես նմա, կամ զի՞նչ առցէ ՛ի ձեռաց քոց։
⁸Առն նմանոյ քեզ ամպարշտութի(ւն)ն քո, եւ որդւոյ մարդոյ արդարու(թ)ի(ւն)ն քո։
⁹՛Ի բազմու(թեն)է զպարտեալք աղաղակեսցեն ՛ի բազկէ բազմաց։

¹⁰եւ ո́չ ասաց՝ թէ ուր է ա(ստուա)ծ որ արար զայս։ Որ պահէ զպահս գիշերականս.
¹¹որ մեկնէ զիս ՛ի չորքոտանեաց երկրի՝ եւ ՛ի թռչնոց երկնից։
¹²Ա́նդ աղաղակեսցեն՝ եւ մի́ լուիցես. զի այն պատահումն ՛ի հպարտութ(են)է չարեա́ց է.
¹³զի զանկարգութի(ւն)ս տեսանել տ(է)ր ո́չ կամի։ Զի ինքն ամենակալն՝ տեսանօղ է այնոցիկ՝ որ կատարեն զանօրէնութի(ւն), եւ փրկեսցէ́ զիս։
¹⁴Դատեա́ց առաջի ն(ո)ր(ա), եթէ կարասցես գովել զնա ո(ր)պ(էս) էն։
¹⁵Եւ արդ քանզի չէ́ որ կրեաց զբարկութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ որ գիտաց զյանցանս իւր յոյժ։
¹⁶Ապա ուրեմն յոբ՝ զո́ւր բանայ զբերան իւր, եւ ծանրացուցանէ անգիտու՝բ զբանս։

¹Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ́։
²Մնա́ ինձ տակաւին սակաւիկ մի, զի ուսուցից քեզ զոր դու ո́չ գիտես. զի տակաւին գոյ յիս բանք.
³առեալ ՛ի հեռաստանէ զհանճա́ր իմ։ Արգեամբք զիրաւունս իմ խօսեցայց
⁴ճշմարտու(թեամ)բ, եւ ո́չ անիրաւ բանս տարապարտուց իմացեալ։
⁵Գիտեա́ զի տ(է)ր ո́չ մերժէ զանմեղն։ Հզօ́ր է զօրու(թեամ)բ։
⁶՛ի սիրտ ամպարշտի ո́չ կենդանացուսցէ. եւ իրաւունս տացէ աղքատի։
⁷Ո́չ արկցէ զաչս իւր յարդարոյ։ եւ որ գտանի առաջի ն(ո)ր(ա)՝ ընդ թագաւո́րս է յաթոռ. եւ նստուսցէ զն(ո)ս(ա) ՛ի սպառ՝ եւ բարձրասցին։
⁸Եւ չարք կապեալք ձեռակապօք՝ վարակեսցին տոռամբք տնանկութե(ան)։

⁹Եւ պատմեսցէ ն(ո)ց(ա) զգործս ն(ո)ց(ա), եւ զյանցանս ն(ո)ց(ա) թէ զօրացան։
¹⁰Եւ արդարոյն լուիցէ, եւ ասասցէ՝ զի դարձցին յանիրաւութ(են)է։
¹¹Եթէ լուիցեն՝ եւ ծառայեսցեն նմա, կատարեսցե́ն զաւուրս իւրեանց ՛ի բարու(թ)ե(ան), եւ զամս իւրեանց ՛ի վայելչութի(ւն)ս։
¹²Բայց զամպարիշտս ո́չ կեցուսցէ, զի ո́չ կամեցան նոքա ճանաչել զտ(է)ր. եւ զի խրատեալք եւ անհնազանդք էին։
¹³Կեղծաւորք սրտիւք գրգռեսցեն զսրտմտու(թ)ի(ւն). ո́չ գուժեսցեն զի կապեաց զն(ո)ս(ա)։
¹⁴Մեռցի յերիտասարդու(թ)ի(ւն) անձն ն(ո)ց(ա). եւ կեանք ն(ո)ց(ա) խոցոտեալք ՛ի հրեշտակաց։
¹⁵Փոխանակ զի նեղեցին զտկա́րն եւ զանզօրն։ Եւ իրաւունս հեզոց հանցէ.

¹⁶եւ զերծոյց զքեզ ՛ի բերանոյ թշնամւոյ։ Անդունդք որոյ տարածումն ՛ի ներքոյ իւր. եւ էջ սեղան քո լի պարարտու(թեամ)բ։
¹⁷Մի́ պակասեսցեն իրաւունք արդարոյ. սրտմտու(թ)ի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ամպարշտաց հասցէ.
¹⁸վ(ա)ս(ն) ամպարշտութե(ան) կաշառաց՝ զոր ընդունէին անիրաւութ(եամ)բ։
¹⁹Մի́ թիւրեսցեն զքեզ միտք կամակորութե(ան) խնդրուածոց՝ յորժամ ՛ի վի́շտս իցեն տկարք։ Եւ զա(մենայ)ն զօրաւորս զօրութ(եամ)բ.
²⁰մի́ ձգեսցես ՛ի գիշերի ելանել ժողովրդոց փոխանակ ն(ո)ց(ա)։
²¹այլ զգո́յշ լեր, գուցէ գործեսցես զանպատեհս։ Քանզի զնա փրկեցեր յաղքատու(թեն)է։
²²ահա հզօրն զօրացուսցէ զօրու(թեամ)բ իւրով։ Քանզի ո՞վ է իբրեւ զնա զօրաւոր.

²³կամ ո՞վ է որ քննէ զգործս ն(ո)ր(ա). կամ ո́վ է որ ասիցէ, անիրա́ւս գործեաց զոր գործեաց։
²⁴Յիշեա́ զի մեծամեծ են գործք ն(ո)ր(ա), զոր սկսան արք արդարք։
²⁵Ամ(ենայն) մարդ ետես ինքեամբ, ո́րչափ խոցոտեալ են մարդիկ։
²⁶Ահա հզօրն սաստի́կ է, ո́չ իմասցուք։ թի́ւք ամաց ն(ո)ր(ա) անսպառ։
²⁷Թուեալ են նմա շիթք անձրեւի, եւ զեղցին անձրեւով յամպս։

²⁸Բղխեսցեն հնացեալք։ հովանեցոյց զամպս ՛ի վերայ անբա́ւ մարդկան, միգացին ՛ի վ(ե)ր(այ) բազում մարդկան։ Ժամանա́կ եդ անասնոց. եւ գիտեն զկարգս ծննդեան։ ՛Ի վ(ե)ր(այ) այսր ա(մենայ)նի ո՞չ իցեն զարմացեալ միտք քո, ո՞չ սարսիցէ սիրտ քո ՛ի մարմնի քում. զի արար զմեծամեծս զոր ո́չ գիտէաք։ Հրաման տայ ձեան թէ լե́ր ՛ի վերայ երկրի. եւ ձմերայնւոյ անձրեւաց զզորութի(ւն)ս իւրեանց։ ՛Ի ձեռն ա(մենայ)ն մարդոյ կնքէ, զի ծանիցէ ա(մենայ)ն մարդ զիւր տկարու(թ)ի(ւն)։
²⁹Եթէ իմանայցե՞ս զտարածանել ամպոց, զհաւասարու(թ)ի(ւն) խորանի ն(ո)ր(ա)։
³⁰Ա́հ ձգէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ճանապարհաւ, զարմատս ծովու ծածկեաց։
³¹զի նոքօք դատեսցի զժողովուրդս։ տացէ կերակուր զօրացելոյն։

³²՛Ի ձե́ռս ծածկեաց զլոյս. եւ ետ պատուէր վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) պատահելոյ։
³³Պատմեսցէ́ զնա բարեկամաց իւրոց, եւ զստացուածոց եւ զանիրաւութ(են)է։

¹Եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնորիկ խռովեցաւ սիրտ իմ, եւ ծորեաց ՛ի տեղւոջէ իւրմէ։
²Լո́ւր զլուր զբարկութե(ան) սրտմտու(թ)ե(ան) տ(եառ)ն. եւ խորհուրդ ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) ելցէ։
³՛Ի ներքոյ ա(մենայ)ն երկնից իշխանու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). եւ լոյս ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ծագաց երկրի։
⁴Զկնի ն(ո)ր(ա) գոչեսցէ բարբառ. որոտայցէ ձայնիւ բարձրութե(ան) իւրոյ. եւ ո́չ փոխանակեսցէ զն(ո)ս(ա). զի լսելի արասցէ զձայն իւր.
⁵եւ որոտասցէ հզօրն սքանչելի́ բարբառով իւրով։ քանզի արա́ր մեծս՝ զոր ո́չ գիտէաք։
⁶Հրաման տայ ձեան թէ լե́ր յերկրի։ եւ ձմերայնոյ անձրեւաց ըստ զօրութե(ան) իւրեանց։

⁷՛ի ձեռին ա(մենայ)ն մարդոյ կնքէ, զի ծանիցէ ա(մենայ)ն մարդ զի́ւր տկարութի(ւն)։
⁸Մտին գազանք ՛ի դադարս, ղօղեցին ՛ի խշտիս։
⁹՛ի շտեմարանաց ելանեն ցօղք, եւ ՛ի բարձուանդակաց ցուրտ.
¹⁰եւ ՛ի շնչելոյ հզօրին տացէ սառամանիս։ Յեղյեղու զջուրս ո(ր)պ(էս) եւ կամի.
¹¹եւ զընտիր ամպ ցանեսցէ։ Ցրուէ́ մէգ զլոյս ն(ո)ր(ա).
¹²եւ ինքն դարձուսցէ զշրջանակս։ Ուր կամեցաւ՝ ե́դ զգործ ն(ո)ց(ա). եւ զա(մենայ)ն ինչ զոր հրամայեսցէ ն(ո)ց(ա). սոքա կարգեալ են առ ՛ի նմանէ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
¹³եթէ ՛ի խրա́տ, եւ եթէ յերկեւղ, եթէ յողորմու(թ)ի(ւն)՝ գտցեն զնա։

¹⁴Ո́ւնկն դիր այսմիկ յոբ՝ կա́ց եւ խրատեա́ց զզօրու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն։
¹⁵Գիտեմք զի ա(ստուա)ծ եդ զգործս իւր. լո́յս արար խաւարի։
¹⁶Գիտէ́ զքննու(թ)ի(ւն) ամպոց։ արհաւի́րք են յանցանք չարագործաց։
¹⁷Եւ քո՝ ջերմ պատմուճան հանդարտեալ կայ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։ ՛Ի հարաւոյ
¹⁸հաստատեսցես ընդ նմա ՛ի հնութի(ւն)ս, զօրացուցանել իբրեւ զտեսիլ եղեման։
¹⁹Բայց ընդէ՞ր իսկ՝ աղէ́ ուսո́ զիս. զի՞նչ ասասցուք նմա, եւ դադարեսցուք ՛ի բազումս խօսելոյ։
²⁰Միթէ մատեա՞ն կամ դպի՞ր մերձ կայցէ առիս, զի զմարդկան գրեալ լռեցուցից։
²¹Ո́չ ամենեցուն է լոյս տեսանելի։ փայլածո́ւն է ՛ի հնու(թ)ի(ւն)ս, ո(ր)պ(էս) որ ՛ի նմանէն ՛ի վերայ ամպոց։

²²՛Ի հիւսւսոյ ա́մպ ոսկէճաճանչ. ՛ի վ(ե)ր(այ) այսոցիկ մե́ծ են փառք եւ պատիւ ամենակալին.
²³եւ ոչ գտանեմք զայլ ոք նմանօղ զօրութե(ան) ն(ո)ր(ա)։ որ զարդարն դատի՝ ո՞չ համարիցիս լսել նմա։
²⁴Վասն որոյ երկիցե́ն ՛ի նմանէ մարդիկ, երկիցեն ՛ի նմանէ եւ իմաստունք սրտիւք։

¹Յետ դադարելոյ Եղիուսայ ՛ի խօսելոյ, ասէ տ(է)ր ցյոբ ՛ի մրրկէ եւ յամպոյ։
²Ո՞ է դա՝ որ թաքուցանէ յինէն զխորհուրդս, ժողովեալ զբանս ՛ի սրտի. եւ համարի յինէն թաքուցանել։
³Պնդեա́ իբրեւ այր զմէջ քո, հարցից զքեզ՝ եւ տո́ւր ինձ պատասխանի։
⁴Ո՞ւր էիր մինչ ես հիմունս արկանէի երկրի։ պատմեա́ ինձ եթէ խելամո́ւտ ես հանճարոյ։
⁵Ո՞վ եդ զչա́փ դորա թէ գիտիցես. կամ ո՞վ արկ ՛ի վ(ե)ր(այ) դորա լար։
⁶Յէ՞ր վ(ե)ր(այ) հաստատեցան աղխք դորա։ ո՞վ է որ արկ զվէմն անկեան ՛ի դմա։
⁷Յորժամ եղեն աստեղք ծերք, ա(մենայ)ն հրեշտակք աստեղած օրհնեցին զիս մեծաձայն. եւ ա(մենայ)ն հրեշտակք իմ գովեցին։

⁸Փակեցի́ զծով դրամբք, յորժամ ծնաւ յորովայնէ մօր իւրոյ ելանել։
⁹Եդի́ նմա զմէգ ՛ի հանդերձ, եւ զմառախուղ նմա ՛ի խանձարուրս։
¹⁰Եդի́ նմա սահմանս՝ եդեալ փականս եւ դրունս։
¹¹Ասացի՝ ցա́յդ վայր եկեսցես՝ եւ այլ մի́ անցանիցես, այլ այդրէն ՛ի քեզ խորտակեսցին ալիք քո։
¹²Եթէ առ քեւ՞ կարգեցի զլոյսն առաւօտին։ Արուսեակն ետե́ս զկարգ իւր
¹³հասանել ՛ի վ(ե)ր(այ) թեւոց երկրի։ թօթափե́լ զամպարիշտս ՛ի նմանէ։
¹⁴Կամ թէ քո՞ առեալ զհողն կաւ՝ ստեղծեր կենդանի՝ եւ խօսուն եդիր զնա յերկրի։
¹⁵Եւ մերժեցե՞ր զլոյսն յամպարշտաց, զբազուկս ամբարտաւանից խորտակեցե՞ր։

¹⁶Հասեա՞լ իցես յակն ծովու, եւ ընդ հետս անդնդոց շրջեցա՞ր։
¹⁷Բանայցե՞ն քեզ ահիւ դրունք մահու։ բարապանաց դժոխոց ՛ի տեսանել զքեզ սարսիցե՞ն։
¹⁸Խելամո՞ւտ իցես լայնու(թ)ե(ան) առ ՛ի ներքոյ երկնիցս։ աղէ՝ պատմեա́ ինձ ո՞րչափ իցէ։
¹⁹Զի՞նչ երկիր իցէ յորում լոյսն ագանիցի, կամ զի՞նչ տեղի խաւարի։
²⁰Տանիցի՞ս զիս ՛ի սահմնանս ն(ո)ց(ա). եթէ խելամո՞ւտ իցես շաւղաց ն(ո)ց(ա)։
²¹Թերեւս գիտիցե՞ս՝ եւ ընդ ա́յն ժամանակս իսկ ծնեալ իցես. եւ թիւ աւուրց քոց բազում իցէ։
²²Երթեա՞լ իցես ՛ի շտեմարանս ձեան։ եւ զգանձս կարկտի տեսեա՞լ իցես։
²³Համբարեա՞լ կայցէ քեզ ՛ի ժամանակս թշնամեաց, յօր մարտի եւ պատերազմի։

²⁴Ուստի՞ ելանիցէ եղեամն. կամ սփռեսցի հարա́ւ ՛ի ներքոյ երկնից։
²⁵Ո՞ պատրաստեաց զհոսանս սաստիկս անձրեւաց, եւ զճանապարհս ամպրոպաց տեղեալ յերկիր
²⁶ուր ո́չ գոյ մարդ յանապա́տ յանմարդի,
²⁷յագեցուցանել զանկոխն եւ զանշէն, եւ բղխեցուցանել զբոյս դալարոյ։
²⁸Ո՞ է հայր անձրեւի, եւ ո՞վ է որ ծնաւ զչաղս ցօղոյ։
²⁹Յո՞յր արգանդէ ելանէ սառն, եւ զեղեամն ո՞ ծնաւ յերկինս՝
³⁰որ իջանէ իբրեւ զջուր ծորեալ։ եւ զերեսս երկնից ո՞ հալեաց։
³¹Խելամո՞ւտ իցես կարգի բազմաստեղաց. եւ քո բացեա՞լ իցէ զպատրուակ հայկին։

³²Կամբանայցես զմազարովթն ՛ի ժամանակի իւրում։ եւ զգիշերավարն ՛ի վերայ վարսից իւրոց ածիցե՞ս ընդ ն(ո)ս(ա)։
³³Գիտիցե՞ս զշրջանակս երկնից, կամ առհասարակ զլեալսն ՛ի ներքոյ երկնից։
³⁴Կոչիցե՞ս զմէգ բարբառով. եւ գողութ(եամ)բ լի́ սաստիկ ջրով լուիցէ քեզ։
³⁵Արձակիցե՞ս շանթս՝ եւ գնայցեն. եւ ասիցեն ցքեզ թէ զի՞նչ է։
³⁶Ո՞վ ետ կանանց իմաստութի(ւն) ոստայնանկու(թ)ե(ան)՝ կամ հանճար նկարակերտութե(ան)։
³⁷Ո՞ թուէ զամպս իմաստու(թեամ)բ, եւ զերկինս յերկիր խոնարհեցոյց։
³⁸եւ հեղեալ կայ իբրեւ զհող փոշի. մածուցի զնա իբրեւ զվիմաւ խորանարդ։
³⁹Որսայցե՞ս առիւծուց կերակուր. եւ զանձինս վիշապաց յագեցուցանիցե՞ս։

⁴⁰Սարսեցին ՛ի խշտիս իւրեանց. եւ նստիցին դարանակալք ՛ի մայրիս։
⁴¹Ո՞ պատրաստեաց ագռաւուց կերակուր՝ զի ծագք ն(ո)ր(ա) առ տ(է)ր աղաղակեցին. մոլորեալք խնդրեն կերակուր։

¹Եթէ գիտիցե՞ս զժամանակ ծննդեան յամուրաց քարանձաւաց։ զգուշանայցես երկանց եղանց։
²Թուիցե՞ս լիով զամիսս ծննդեան ն(ո)ց(ա). լուծանիցե՞ս զերկունս ն(ո)ց(ա)։
³Սնուցանիցե՞ս զմանուկս ն(ո)ց(ա) առանց երկիւղի։ մերժիցես ՛ի նոցանէ զերկունս։
⁴Փրծանիցի՞ն որդիք ն(ո)ց(ա)։ բազմանայցե՞ն ՛ի ծննդեան իւրեանց. ելանիցեն՝ եւ անդրէն ո́չ կրկնիցին։
⁵Ո՞ եթող զցիռ՝ ազատացեալ։ ո՞վ ելոյծ զկապանս ն(ո)ր(ա)։
⁶Եդ ՛ի նմա կապանս զառապարս, եւ բնակութի(ւն) նմա զաղտաղտուկս։
⁷Ծա́ղր առնէ զբազմամբոխ քաղաքաց, եւ զբամբասանս հարկահանաց ո́չ լսէ.
⁸դիտէ զլերինս արօտի իւրոյ. եւ զհետս ա(մենայ)ն դալարւոյ շրջի խնդրել։

⁹Եթէ կամիցի քեզ միեղջուրուն ծառայել, կամ հանգչել առ մսուր քո.
¹⁰կապիցե՞ս սամետիւք լո́ւծ նմա, կամ ձգիցէ՞ ակօս ՛ի դաշտի քում։
¹¹Յուսայցե՞ս ՛ի նա՝ զի բազում է զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա). եւ թողուցո՞ւս ՛ի նա զա(մենայ)ն գործս քո։
¹²Հաւատասցե՞ս եթէ հատուցանիցէ քեզ զսերմանիս. եւ ամփոփիցէ զկալ քո։
¹³Թեւք թռուցելոց նէեղասաց։ եթէ յղասցի՞ ասիդն եւ նէեսայն։
¹⁴Զի արկցէ յերկի զձուս իւր, եւ ջերուսցէ զհողով.
¹⁵եւ մոռացաւ թէ ուր ցրուիցէ. եւ գազանք անապատի կոխեսցեն։
¹⁶Ուծացաւ յորդւոց իւրոց՝ իբրեւ ո́չ յիւրմէ։ ՛ի զո́ւր վաստակեցաւ առանց երկիւղի.

¹⁷զի լռեցոյց ա(ստուա)ծ ՛ի նմանէ զիմաստութի(ւն)ս, եւ ո́չ ետ նմա բաժին ՛ի հանճարոյ։
¹⁸՛Ի ժամանակի բարձրասցի́ ՛ի բարձունս. ծա́ղր առնէ զերիւարաւ եւ զհեծելով ն(ո)ր(ա)։
¹⁹Եթէ դո՞ւ ագուցեր ձիոյ զօրու(թ)ի(ւն), եւ զգեցուցեր զրահ ընդ պարանոցաւ ն(ո)ր(ա).
²⁰արկեր զնովաւ սպառազինութի(ւն), եւ փառս լանջաց ն(ո)ր(ա) զյանդգնու(թ)ի(ւն)։
²¹Որոտայ ՛ի դաշտի՝ եւ դա́փր հատանէ. ելանէ ՛ի դաշտ զօրու(թեամ)բ։
²²՛ի պատահել նետից՝ արհամարհէ, եւ ո́չ դարձցի յերկաթոյ։
²³՛Ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) շողան աղեղն եւ սուսեր, եւ շարժիւն վահանի եւ նիզակի.
²⁴եւ բարկութ(եամ)բ ապականէ զերկիր։ Եւ ո́չ հաւատայ՝ մինչեւ փո́ղ արկանիցի.

²⁵եւ իբրեւ փող հարկանի՝ նա վա́շ վա́շ կարգայ։ ՛ի հեռաստանէ առնու զհոտ պատերազմի՝ վազս առնելով եւ փռնչելով։
²⁶Եթէ ՛ի քումմէ իմաստութ(են)է եկաց բաղէ տարածեալ զթեւս, անշա́րժ դիտել ընդ հարաւ։
²⁷Կամ թէ քո՞ հրամանաւ վերանայարծուի։ եւ անկղ ՛ի վ(ե)ր(այ) բունոյ իւրոյ նստեալ դադարիցէ
²⁸՛ի քարանձաւս վիմաց եւ ՛ի ծածուկս՝
²⁹ա́նդ կա́յ եւ խնդրէ զկերակուր։ ՛Ի հեռաստանէ դիտեն աչք իւր.
³⁰եւ ձագք ն(ո)ր(ա) արեամբ թաթաւին։ ուր ուրեք իցէ́ գեշ՝ ա́նդր վաղվաղակի գտանին։
³¹Եւ պատասխանի ետ տ(է)ր ա(ստուա)ծ յոբայ՝ եւ ասէ։

³²Միթէ զդատաստան ոք բաւականին թիւրիցէ՞. եւ յանդիմանիցէ՞ զա(ստուա)ծ. եւ տայցէ՞ նմա պատասխանի։
³³Կրկնեալ անդրէն Յոբայ՝ ասէ ցտ(է)ր։
³⁴Զի՞ եւս տակաւին դատիցիմ, կշտամբեալ եւ յանդիմանեալ. ՛ի տ(եառ)նէ լսեմ զայդպիսի բանս։ զի ես ոչինչ մի եմ, զի՞նչ տաց առ այդ պատասխանի, բայց եթէ ափիբերան լինիցիմ։
³⁵Մի անգամ խօսեցայ՝ եւ յերկրորդումն ո́չ յաւելից։

¹Դարձեալ կրկնեա́լ տ(եառ)ն յամպոյն՝ ասէ ցյոբ։
²Ո́չ այդպէս՝ այլ պնդեա́ իբրեւ այր զմէջ քո. ես հարցից՝ եւ դու տո́ւր ինձ պատասխանի։
³Մի́ զընկենուր զդատաստան իմ, եւ մի́ համարիր ա́յլ ինչ ա́զգ արարեալ առ քեզ յայտնութի(ւն). բայց եթէ զի երեւեսցի́ս արդար։
⁴Եթէ բազո́ւկ առ բազուկ իցէ քո տ(եառ)ն։ եթէ բարբա՞ռ հանգոյն նմա որոտայցես։
⁵Արդ աղէ առ բարձրութի(ւն). եւ զօրու(թ)ի(ւն) եւ փառս եւ պատիւ զգեցի́ր։
⁶Առաքեա́ զհրեշտակս բարկութ(եամ)բ, եւ զա(մենայ)ն հպարտս խոնարհեցո́՝ եւ շիջո́ զամբարտաւանս։
⁷Փտեա́ վաղվաղակի զամպարիշտս։

⁸եւ ծածկեա́ յերկրի բացէ ՛ի բաց առհասարակ. եւ լի́ց զերեսս ն(ո)ց(ա) անարգանօք։
⁹Իսկ յանձի՞ն կալայց արդեւք եթէ կարօղ փրկել ա́ջ քո։
¹⁰Իսկ այդ քո առաջի́ է, զի գազանք իբրեւ զարջառ խո́տ ճարակին։
¹¹Ահաւանիկ ո́յժ իւր զմիջով իւրով, եւ զօրութի(ւն) զպորտիւ որովայնի իւրոյ։
¹²Կանգնեաց զտտուն իւր իբրւե զնոճի. ջիլք իւր զմիմեամբք պատեալ.
¹³կողք իւր պղնձիք, եւ ողն իւր ձո́յլ երկաթոյ։
¹⁴Նա́ է սկիզբն արարածո́ց տ(եառ)ն, արարեալ խաղալիք հրեշտակաց ն(ո)ր(ա)։
¹⁵Հասեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) առապար լերին, արար խնդութի(ւն) չորքոտանեաց ՛ի տարտարոսն։

¹⁶Ընդ ազգի ազգի́ ծառովք ննջէ, առ պրտուով եւ եղեգամբ եւ կնիւնով։
¹⁷Հովանոցանան ընդ նովաւ ծա́ռք մեծամեծք հանդերձ անտառօք՝ եւ ձո́ղք հանգնւոյ։
¹⁸Եթէ լինիցի հեղեղ՝ ո́չ զգնասցէ։ յանձնապաստա́ն է, զի եթէ յորդանան դիմեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա),
¹⁹յակնակապիճս իւր ընկալցի զնա. ՛ի խուսափել ն(ո)ր(ա) ծակիցե՞ս զռնգունս ն(ո)ր(ա)։
²⁰Վերացուցանիցե՞ս զվիշապն կարթիւ. դնիցե՞ս պախուցս շուրջ զցռկով ն(ո)ր(ա)։
²¹Եթէ կապիցե՞ս անուբ ՛ի քիթս ն(ո)ր(ա). անցուցանիցե՞ս դանդանաւանդ ը(ստ) կզակս ն(ո)ր(ա)։
²²Խօսիցի՞ ընդ քեզ հեզութ(եամ)բ. եւ կակուղ բարբառով դնիցէ ը(ստ) քեզ ուխտ։
²³Նուաճիցե՞ս զնա ծառայ յաւիտենական։

²⁴Խաղայցե՞ս դու նովաւ իբրեւ հաւու. եւ կապիցե՞ս զնա իբրեւ զձագ կապով։
²⁵Կերակրեսցին նովաւ ազինք, եւ բաժանեսցեն զնա ազգք փիւնիկեցւոց։
²⁶Ա(մենայ)ն նաւալուզակն ՛ի մի վայր ժողովեալ, ո́չ բարձցեն թեփ մի ՛ի տտնոյ ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի նաւս ձկնորսաց խալա́մ ն(ո)ր(ա)։
²⁷Դնիցես դու զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։ յիշատակեալ զպատերազմ որ լինելոց է ՛ի մարմնի ն(ո)ր(ա), զի այլ ո́չ եւս լինիցի։
²⁸Ո́չ տեսեր զնա, եւ ոչ ՛ի վ(ե)ր(այ) բանիցս ասացելոց զարմանայցես։

¹Ո́չ երկնչիցիս՝ զի եւ ինձ պատրաստեալ է. բայց ո՞վ իցէ որ ինձ հակառակ կայցէ. կամ ո՞վ իցէ որ ինձ ընդդէ́մ դառնայցէ՝ եւ հանդարտիցէ։
²Եթէ ա(մենայ)ն առ ՛ի ներքոյ երկնից ի́մ է։
³ո́չ լռեցից վ(ա)ս(ն) նորա. եւ բան հզօրին ողորմեցի զուդականին ն(ո)ր(ա)։
⁴Ո́ մերկասցէ զպատրուակ երեսաց ն(ո)ր(ա). եւ ընդ աղխս պատենից ն(ո)ր(ա) ո մտանիցէ։
⁵զդրունս երեսաց ն(ո)ր(ա) ո́ բանայցէ։ Շուրջ զատամամբք ն(ո)ր(ա) ա́հ։
⁶փոր ն(ո)ր(ա) փղձիք, յօդք ն(ո)ր(ա) իբրեւ գայլախազ՝
⁷մի զմիո́յ կնի կցեալ. եւ օդ ո́չ անցցէ ընդ նա։
⁸Այր զեղբօր զհետ երթիցէ.

⁹զմիմեանց կալցին, եւ մի́ մեկնեսցին։ ՛Ի փռնչելոյ նորա փայլատակունք հատանին. աչք ն(ո)ր(ա) իբրեւ զտեսիլ արուսեկի։
¹⁰՛Ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) լամպա́րք բորբոքեալք, եւ հատանին անկանին շանթք հրոյ։
¹¹Ընդ ռընգունս նորա ծուխ ելանէ հնոցի հրոյ կայծականց։
¹²Անձն նորա կայծակունք, եւ բոց ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) ելանէ։
¹³՛Ի պարանոցի ն(ո)ր(ա) բնակէ զօրութի(ւն). առաջի ն(ո)ր(ա) կորուստ ընթանայ։
¹⁴Անդամք մարմնոյ ն(ո)ր(ա) մածեալք. եթէ զեղցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)՝ ո́չ խլրտասցէ։
¹⁵զի սիրտ ն(ո)ր(ա) սալացեալ է իբրեւ զվէմ. եւ հաստատեալ կայ՝ իբրեւ զսա́լ դարբնաց անշարժ։

¹⁶՛Ի խլրտել ն(ո)ր(ա) ա́հ գազանաց եւ չորքոտանեաց, եւ զեռնոց երկրի։
¹⁷Եթէ պատահեսցեն նմա արդունք, ո́չ ստնանեն զէնք եւ նիզակք։
¹⁸Քանզի համարի զերկաթ յարդ. եւ զպղինձ իբրեւ զփայտ փուտ։
¹⁹Ո́չ խոցոտէ զնա աղեղն պղնձի. համարի զռըմբաքար խոտ։
²⁰Եւ իբրեւ զեղէգն համարեցան նմա ուռունք։ ծա́ղր առնէ զշարժումն հրալից։
²¹Անկողինք նորա տէ́գք սրեալք։ ա(մենայ)ն ոսկի ծովու ընդ նովաւ իբրեւ զկա́ւ անբաւ։
²²Եռացուցանէ զանդունդս իբրւե զկատսայ։ համարի զծով իբրեւ զոչինչ։
²³եւ զտարտարոսն անդնդոց իբրւ զգերի մի։ համարեցաւ զանդունդս իւր ճեմելի։
²⁴Եւ չի́ք ինչ յերկրի՝ որ նման է նմա. արարեալ խաղալիկ հրեշտակաց իմոց։

²⁵Զա(մենայ)ն բարձունս տեսանէ. եւ ի́նքն է թագաւոր ա(մենայ)նի՝ որ ՛ի ջուրսն են։

¹Կրկնեալ անդրէն յոբայ ասէ́ ցտ(է)ր։
²Գիտե́մ զի կարօղ ես յա(մենայ)նի, եւ տկարանայ ինչ ո́չ քեզ։
³Ո՞վ է որ ծածկէ ՛ի քէն զխորհուրդ՝ խնայեալ ՛ի բանս կարծիցէ թագուցանել. ո́ պատմեսցէ ինձ զոր ո́չ գիտէի. զմեծամեծս եւ զզարմանալիս՝ որոց ո́չ էի խելամուտ։
⁴Արդ լո́ւր ինձ տ(է)ր՝ զի եւ ես խօսեցայց. հարցի́ց զքեզ՝ եւ դու ուսո́ զիս։
⁵՛Ի լուր ակնջաց լսէի զքէն յառաջագոյն. բայց արդ՝ եւ ա́կն իմ իսկ ետես զքեզ։
⁶Վ(ա)ս(ն) որոյ խոտեցի́ զանձն՝ եւ հալեցայ. եւ համարիմ զանձն իմ հո́ղ եւ մոխիր։
⁷Եւ եղեւ յետ խօսելոյ տ(եառ)ն զբանս զայսոսիկ ընդ Յոբայ, Ասէ ցեղիփազ թեմնացի։

⁸Մեղա́ր դու, եւ երկոքին բարեկամք քո. զի ո́չ խօսեցարուք առաջի իմ
⁹ճշմարիտ, եւ ո́չ ինչ իբրեւ զծառայ իմ զյոբ։
¹⁰Բայց արդ առէ́ք զուարակս եւթն եւ խոյս եւթն, եւ երթա́յք առ ծառայ իմ յոբ. եւ արասցէ ողջակէ́զս վ(ա)ս(ն) ձեր. եւ յոբ ծառայ իմ արասցէ աղօթս վ(ա)ս(ն) ձեր։ Զի թէ ոչ նմա ակն առեալէր, եւ եթէ ոչ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) էր, կորուսեալ էր իմ արդեւք զձեզ. զի ո́չ խօսեցարուք ճշմարտու(թ)ի(ւն) զծառայէ իմմէ զյոբայ։
¹¹Եւ գնա́ց եղիփազ թեմնացի, եւ բաղդատ սաւքեցի, եւ սովփար մինեցի. եւ արարին որպէս հրամայեաց ն(ո)ց(ա) տ(է)ր. եւ ելոյծ զմեղս ն(ո)ց(ա) վ(ա)ս(ն) յոբայ։

¹²Եւ տ(է)ր աճեցոյց զյոբ. եւ յառնել ն(ո)ր(ա) աղօթս ՛ի վ(ե)ր(այ) բարեկամացն՝ եթօ́ղ զմեղս նոցա։ Եւ ետ տ(է)ր կրկին քան որչափ ինչ էրն յառաջագոյն յոբայ ՛ի յաճախու(թ)ի(ւն)։
¹³Եւ լուա́ն ա(մենայ)ն եղբարք ն(ո)ր(ա) եւ քորք ն(ո)ր(ա) զա(մենայ)ն անցսն՝ որ անցին ընդ նա, եւ եկին առ նա, եւ ամենեքին ոյք յառաջագոյն գիտէին զնա. կերան եւ արբին առ նմա. եւ մխիթարեցին զնա, եւ զարմացան ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)նի զոր ած ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) տ(է)ր։ եւ ետուն նմա իւրաքանչիւր մէ́ն մի որոջ, եւ չորեքդրամեա́ն մի ոսկի անգիր։
¹⁴Եւ տ(է)ր օրհնեաց զվերջինն յոբայ քան զառաջինն։ եւ էին խաշինք ն(ո)ր(ա)՝ ոչխարք բեւր, եւ չորեքհարեւր. ուղտք վեցհազարք. լուծք եզանց հազար. էշք մատակք արօտականք հազար։

¹⁵Եւ ծնան նմա ուստերք եւթն, եւ դստերք երեք։
¹⁶Եւ կոչեաց զառաջինն տի́ւ. եւ զերկրորդն կասիա. եւ զերրորդն ամաթեղջեւր։
¹⁷Եւ ո́չ գտան համեմատ դստերացն յոբայ ազնուագոյնք ՛ի ներքոյ երկնից։ եւ ետ ն(ո)ց(ա) ժառանգու(թ)ի(ւն) ընդ եղբարս իւրեանց։
¹⁸Եւ եկաց յետ հարուածոցն ամս հարեւր եւ եւթանասուն։ եւ ա(մենայ)ն ամք զոր եկաց՝ երկերի́ւր քառասո́ւն եւ ութ։ եւ ետես յոբ զորդիս իւր՝ եւ զորդիս որդւոց իւրոց ազգ չորրորդ։ Եւ վախճանեցա́ւ յոբ ծերացեալ եւ լցեալ աւուրբք։ Եւ գրեալ է նմա յառնել ընդ որս տ(է)ր յարուցանէ։

¹⁹Սա թարգմանի յասորի գրոց։ բնակէր յերկրին աւստայ. ՛ի սահմանս եդովմայեցւոց եւ արաբացւոց։ յառաջ՝ էր անուն ն(ո)ր(ա) յոբաբ. եւ առեալ կին արաբացի, ծնաւ որդի որում անուն էր էննով։ Եւ էր հայր նորա զարեհ, որդի որդւոյն եսաւայ. եւ մայր ն(ո)ր(ա) բոսորացի́։ ո(ր)պ(էս) զի լինել նմա հինգերորդ յաբրահամէ։ Եւ ա́յս են թագաւորք որ թագաւորեցին յեդոմ։ առաջին բաղակ բէովրայ. եւ անուն քաղաքի ն(ո)ր(ա) գենաբայ։ յետ բաղակայ յոբաբ՝ որ կոչեցաւ յոբ։ յետ ն(ո)ր(ա) ասովմ, որ էր զօրավար յերկրին թեմնացւոց։ յետ ն(ո)ր(ա) ադադ որդի բարադայ, որ կոտորեաց զմադիամ ՛ի դամտին մովաբայ. եւ անուն քաղաքի ն(ո)ր(ա) գէթեմ։ Եւ որ եկին առ նա բարեկամքն. եղիփազ՝ յորդւոցն եսաւայ՝ արքայ թեմնացւոց. բաղդատ բռնաւոր սաւքեցւոց. սովփար արքայ մինեցւոց։