²ՃԱՆԱՉԵԼ ԶԻՄԱՍՏՈՒԹի(ւն) եւ զխրատ՝
³իմանալ զբանս հանճարոյ։ ընդունել զդարձուածս բանից։ ՛Ի մի́տ առնուլ զարդարութի(ւն) ճմմարիտ, եւ ուղղել զիրաւունս։
⁴Զի տացէ անմեղաց զխորագիտութի(ւն). մանկանց տղայոց զմիտս եւ զհանճար։
⁵Որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ՝ զառաջնորդութի(ւն) ստասցի։
⁶՛ի մի́տ առցէ զառակս եւ զբանս խորինս, զճառս իմաստնոց եւ զառակս ն(ո)ց(ա)։
⁷Սկիզբն իմաստու(թ)ե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն. հանճա́ր բարի ամենեցուն որ առնեն զնա։ պաշտօ́ն բարի առ ա(ստուա)ծ՝ սկիզբն զգօնու(թ)ե(ան)։ զիմաստու(թ)ի(ւն) եւ զխրատ՝ ամպարիշտք անգոսնեն։

⁸Լո́ւր որդեակ խրատու հօր քոյ, եւ մի́ մերժեր զօրէնս մօր քոյ.
⁹զի պսակ շնորհաց ընկալցի գլո́ւխ քո. եւ մանեակ ոսկի ՛ի պարանոցի քում։
¹⁰Որդեակ՝ մի́ խաբեսցեն զքեզ ա́րք ամպարիշտք. եւ մի́ ախորժեսցես՝
¹¹եթէ կոչեսցեն զքեզ՝ եւ ասիցեն. ե́կ ը(նդ) մեզ՝ կցո́րդ լեր արեան. ծածկեսցուք յերկրի զայր արդար ՛ի տարապարտուց։
¹²Կլցո́ւք կենդանւոյն իբրեւ դժոխք. եւ բարձցուք զյիշատակս ն(ո)ր(ա) յերկրէ.
¹³եւ զստացուածս նորա զպէսպէսս ըմբռնեսցուք։ լցցուք զտունս մեր աւարաւ։
¹⁴Զվիճակ քո ա́րկ ընդ մեզ. քսակ հասարակա́ց ստասցուք ամենեքեան. գանձարան ՛ի միասին եղիցի մեր։

¹⁵Որդեակ՝ մի́ երթար ճանապա́րհ ը(նդ) ն(ո)ս(ա). խոտորեա́ զոտն քո ՛ի շաւղաց ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Զի ոտք ն(ո)ց(ա) ՛ի չարիս ընթանան, եւ արագունք են հեղուլ զարիւն։
¹⁷Զի ո́չ եթէ տարապարտուց ձգեն գործիս թռչնոց.
¹⁸զի նոքին իսկ որ սպանու(թ)ե(ա)ն հաղորդք են՝ գանձեն անձանց իւրեանց զչարիս։ կործանումն արանց անօրինաց չար է։
¹⁹Ա́յս ճանապարհք են ամենեցուն որ գործեն զանօրէնս. զի ամպարշտութ(եամ)բն զանձինս իւրեանց սատակեն։
²⁰Իմաստութի(ւն) յելս ճանապարհաց գովի́, եւ ՛ի հրապարակս համարձակու(թ)ի(ւն) բերէ.

²¹եւ ՛ի գլուխս պարսպաց քարոզի, եւ առ դրունս հզօրաց յաճախէ. եւ ՛ի դրունս քաղաքաց համարձակեալ խօսի։
²²Ցորքան ժամանակս անմեղք իցեն զհետ արդարու(թ)ե(ան), մի́ ամաչեսցեն։ Իսկ անմիտք ցանկացօղք թշնամանաց՝ ամպարշտեալք ատեցին զիմաստութի(ւն).
²³եւ դատապարտք եղեն յանդիմանութե(ան)ց։ Ահաւասիկ առաջի առնեմ ձեզ զհոգւոյ իմոյ զպատգամս. ուսուցից զբանս իմ ձեզ։
²⁴Քանզի կոչէի եւ ո́չ լսէիք՝ յերկարէի զբանս իմ՝ եւ ո́չ անսայիք։
²⁵Այլ ապա́խտ առնէիք զխորհուրդս իմ. եւ յանդիմանութե(ան)ց իմոց ո́չ անսայիք։

²⁶Այսուհետեւ՝ ե́ս ծիծաղեցայց զկորստեամբ ձերով. եւ ոտնհա́ր եղէց՝ յորժամ գայցէ նեղու(թ)ի(ւն) եւ պաշարումն։
²⁷Եւ յորժամ հասանիցէ ձեզ յանկարծակի խռովութի(ւն), եւ կործանումն ՛ի նմանութի(ւն) մրրկի գայցէ։ կամ յորժամ հասանիցէ ձեզ սատակումն,
²⁸իցէ զի կարդայցէք առ իս՝ եւ ես ո́չ լսիցեմ ձեզ։ Խնդրեսցեն զիս չարք՝ եւ ո́չ գտանիցեն։
²⁹զի ատեցին զիմաստութի(ւն). եւ զերկեւղ տ(եառ)ն ո́չ խնդրեցին։
³⁰Եւ ո́չ կամէին անսալ խորհրդոց իմոց, եւ արհամարհեցին զյանդիմանու(թ)ի(ւն)ս իմ։
³¹Այսուհետեւ կերիցեն զպտուղս ճանապարհաց իւրեանց. եւ իւրեանց ամպարշտութ(եամ)բն յագեսցին։

³²Փոխանակ զի զրկէին, զտղայս կոտորեցին. եւ կշտամբութի(ւն) զամպարիշտս սատակեսցէ։
³³Իսկ որ ինձ լսէ՝ բնակեսցէ յուսով. եւ դադարեսցէ աներկեւղ յամ չարութ(են)է։

¹Որդեակ՝ եթէ ընկալեալ զպատգամս պատուիրանի իմոյ ծածկեսցես յանձին քում.
²լուիցէ իմաստութե(ան) ունկն քո. եւ առակեսցես զսիրտ քո ՛ի հանճար. եւ աւանդեսցես զնա որդւոյ քում ՛ի խրատ։
³Զի եթէ զիմաստութի(ւն) կոչեսցես ՛ի քեզ, եւ հանճարո́յ տացես զանձն քո։
⁴եւ եթէ խնդրեսցես զնա իբրեւ զարծաթ ընտիր. եւ իբրեւ զգա́նձս քննեսցես զնա։
⁵Յայնժամ ՛ի մի́տ առցես զերկեւղ տ(եառ)ն, եւ զբարութի(ւն) ա(ստուծո)յ գտցես։
⁶Զի տ(է)ր տայ զիմաստութի(ւն). եւ յերեսաց ն(ո)ր(ա) գիտու(թ)ի(ւն) եւ հանճար։
⁷գանձէ́ ուղղոց զփրկութի(ւն). վերակացո́ւ լինի գնացից ն(ո)ց(ա)։

⁸Պահել զճանապարհս իրաւանց. եւ զճանապարհս երկիւղածաց իւրոց ամրացուսցէ։
⁹Յայնժամ ՛ի մի́տ առցես զարդարու(թ)ի(ւն) եւ զիրաւունս. եւ ուղղեսցես զա(մենայ)ն շաւիղս բարու(թ)ե(ան)։
¹⁰Զի եթէ եկեսցէ իմաստութի(ւն) ՛ի միտս քո. եւ զհանճար անձին քում բարի́ համարեսցիս լինել։
¹¹Խորհուրդք բարեաց զգուշասցին զքեւ՝ եւ միտք սուրբք պահեսցեն զքեզ։
¹²Զի ապրեցուսցես զքեզ ՛ի ճանապարհէ չարէ, եւ յառնէ որ խօսիցի եւ ո́չինչ հաւատարիմս։
¹³Ո́հ որոց թողեալ իցէ զճանապարհս ուղիղս՝ գնա́լ ՛ի ճանապահս խաւարինս։
¹⁴Որ լինիցին ընդ չարիս, եւ խնդայցեն ընդ խոտորումն չարու(թ)ե(ան)։

¹⁵Որոց թեւր իցեն ճանապարհք իւրեանց, եւ կամակոր շաւիղք ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Հեռի́ առնել զքեզ յուղիղ ճանապարհէ, եւ օտարացուցանել յարդար խորհրդոց։ Որդեա́կ իմ, մի́ հասցեն քեզ խորհուրդք չարք,
¹⁷որոց թողեալ իցէ զուսումն մանկութե(ան).
¹⁸եւ մոռացեալ զուխտն ա(ստուա)ծեղէն։ Զի եդ մերձ ՛ի մահ զտուն իւր, եւ մօտ ՛ի դժոխս՝ ընդ երկրածինս զշաւիղս իւր։
¹⁹Ամենեքեան որ գնան ը(նդ) ն(ո)ս(ա)՝ ո́չ դարձցին. այլ եւ ՛ի զղջումն եւս եկեսցեն։ Եւ ո́չ ժամանեսցեն ՛ի ճանապարհս ուղիղս. եւ ո́չ հասցեն ՛ի տարեկանս կենդանու(թ)ե(ան)։

²⁰Զի եթէ գնացեալ էր ՛ի ճանապարհս բարիս, գտանէին արդեւք զշաւիղս արդարու(թ)ե(ան) զդիւրինս։ Քաղցրացեալք եղիցին բնակիչք երկրի. անմե́ղք մնասցեն ՛ի նմա։
²¹Զի ուղիղք բնակեսցեն յերկրի. եւ անարատք մնասցեն ՛ի նմա։
²²Ճանապարհք ամպարշտաց կորիցե́ն յերկրէ. եւ անօրէնք մերժեսցին ՛ի նմանէ։

¹Որդեակ՝ զօրէնս իմ մի́ մոռանար։ եւ զբանս իմ պահեսցես ՛ի սրտի քում։
²Զի ընդ երկարութի(ւն) կենաց, եւ ամք կենդանութե(ան) եւ խաղաղութե(ան) յաւելցին քեզ։
³Ողորմութի(ւն) եւ հաւատք ՛ի քէն մի́ պակասեսցեն։ Արկ զն(ո)ս(ա) ը(նդ) պարանոց քո, եւ գրեա́ զն(ո)ս(ա) յընդարձակութի(ւն) սրտի քո.
⁴եւ գտցես շնորհս։ Եւ խորհեա́ց զբարիս առաջի տ(եառ)ն եւ մարդկան։
⁵Լե́ր յուսացեալ ՛ի տ(է)ր յա(մենայ)ն սրտէ քումմէ. եւ յոմաստու(թ)ի(ւն) քո մի́ հպարտանար։
⁶Յա(մենայ)ն ճանապարհս քո ծանի́ր զնա զի ուղի́ղ արասցէ զճանապարհս քո։ եւ ոտն քո մի́ գայթագղեսցի։
⁷Մի́ լինիր իմաստուն յաչս անձին քոյ՝ այլ երկի́ր ՛ի տ(թեն)է, եւ խոտորեա́ յա(մենայ)ն չարու(թեն)է։

⁸Ապա բժշկութի(ւն) եղիցի մարմնոյ քում. եւ դարման ոսկերաց քոց։
⁹Պատուեա́ զտ(է)ր ՛ի քո́ց արդար վաստակոց. եւ հան նմա պտուղ ՛ի քո́ց արդարու(թ)ե(ան) արմտեաց։
¹⁰Զի լցցին շտեմարանք քո լիու(թեամ)բ ցորենոյ. եւ գինեաւ հնձանք քո առաւել եւս բղխեսցեն։
¹¹Որդեակ՝ մի լքանիր ՛ի խրատու տ(եառ)ն, եւ մի́ լուծանիցիս յանդիմանեալ ՛ի նմանէ։
¹²Զի զոր սիրէ տ(է)ր խրատէ́ տանջէ զամենայն որդի զոր ընդունի։
¹³Երանեա́լ է այր որ եգիտ զիմաստութի(ւն), եւ մահկանացու՝ որ ետես զհանճար։
¹⁴Զի լա́ւ է զվաճառն զայն գտանել՝ քան զգանձս ոսկւոյ եւ արծաթոյ։

¹⁵Պատուականագո́յն է նա քան զականս պատուականս. եւ ո́չ ինչ է չար որ հակառակ կայցէ նմա։ Յայտնի́ է ամենեցուն որ մերձին ՛ի նա. եւ ա(մենայ)ն ինչ որ պատուական է՝ չարժէ զնա։
¹⁶Զի երկայնաւորք եւ ամք կենաց յաջմէ իւրմէ, եւ յահեկէ իւրմէ փառք եւ մեծութի(ւն)։ ՛Ի բերանոյ բղխէ արդարու(թ)ի(ւն). զօրէնս եւ զողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի լեզուի իւրում կրէ։
¹⁷Ճանապարհք ն(ո)ր(ա) ճանապարհք բարեաց, եւ ա(մենայ)ն շաւիղք ն(ո)ր(ա) խաղաղութ(եամ)բ։
¹⁸Փա́յտ կենաց է ամենեցուն որ պատսպարին ՛ի նա, եւ որ յենուն ՛ի նա իբրեւ ՛ի տ(է)ր հաստատութ(եամ)բ։
¹⁹Ա(ստուա)ծ իմաստու(թեամ)բ հիմունս արկ երկրի. պատրաստեաց զերկինս խորհրդով։

²⁰հանճարով իւրով զանդունդս պատառեաց. եւ ամպք հոսեցին զանձրեւ։
²¹Որդեակ՝ պահեա́ զխորհորդս իմ, եւ զիմաստու(թ)ի(ւն)։
²²զի կեցցէ անձն քո, եւ շնորհք իցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) պարանոցի քոյ. եղիցի բժշկութի(ւն) մարմնոյ քում, եւ դարմա́ն ոսկերաց քոց։
²³Զի գնասցես յուսսով խաղաղութե(ան) յա(մենայ)ն ճանապարհս քո. եւ ոտն քո մի́ գայթագղեսցի։
²⁴Զի եթէ նստիցես՝ աներկեւղ իցես. եւ եթէ ննջեսցես՝ քա́ղցր քունեսցես։
²⁵Ո́չ երկիցես ՛ի զարհուրանաց ՛ի վ(ե)ր(այ) հասելոց եւ յարշաւանաց ամպարշտաց ՛ի վ(ե)ր(այ) եկելոց։
²⁶Զի տ(է)ր եղիցի ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ճանապարհաց քոց. եւ հաստատեսցէ զոտն քո զի մի́ գայթագղեսցի։

²⁷Մի́ յապաղեր բարի առնել կարօտելոյ, յորժամ ձեռնհա́ս իցես օգնել նմա։
²⁸Մի́ ասիցես թէ ե́րթ եւ եկեսջիր, եւ վաղիւ տաց։ զի կարօղ եւս իցես բարի առնել. զի ո́չ գիտես զինչ վաղիւն ծնանիցի քեզ։
²⁹Մի́ նիւթեր բարեկամի քում չարիս՝ որ յեցեալ եւ յուսացեալ իցէ ՛ի քեզ։
³⁰Մի́ թշնամանասէր լինիր մարդոյ ՛ի տարապարտուց. զի մի́ չա́ր ինչ գործեսցէ քեզ։ Մի́ ստանար նախատինս յարանց չարաց.
³¹եւ մի́ նախանձիր ընդ ճանապարհս ն(ո)ց(ա)։
³²Զի պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն անօրէն. եւ ընդ արդարս ո́չ հաղորդի։
³³Անէծք տ(եառ)ն ՛ի տունս ամպարշտաց. յարկք արդարոց օրհնին։
³⁴Տ(է)ր ամբարտաւանից հակառա́կ կայ. եւ տայ շնորհս խոնարհաց։

³⁵Զփառս իմաստունք ժառանգեսցեն. իսկ անմիտք բարձրացուցին զանարգանս։

¹Լուարո́ւք մանկունք զխրատ հօր. եւ անսացէ́ք ստանալ զիմաստութի(ւն)։
²զի պարգեւս բարեաց պարգեւեցից ձեզ։ Զօրէնս իմ մի́ թողուք.
³զի որդի́ եղեալ եմ եւ ես հպատակ հօր իմոյ, եւ սիրեցեալ յաչս մօր իմոյ։
⁴Որք ուսուցանէին զիս՝ եւ ասէին. հաստատեսցի́ բան մեր ՛ի սրտի քում։ Պահեա́ զպատուիրանս իմ եւ կեա́ց.
⁵ստացի́ր զիմաստութի(ւն). ստացի́ր զհանճար՝ եւ մի́ մոռանար։ Մի́ արհամարհեր զպատգամս բերանոյ իմոյ, եւ մի́ խոտորիր ՛ի բանից շրթանց իմոց։
⁶Մի́ թողուր զնա, եւ պատսպարեսցէ զքեզ. սիրեա́ զնա՝ եւ պահեսցէ́ զքեզ։
⁷Սկիզբն զգօնու(թ)ե(ան) ստացի́ր զիմաստութի(ւն). եւ յա(մենայ)ն ճանապարհս քո ստացի́ր զհանճար։

⁸Շուրջ փակեա́ զնովաւ, եւ բարձրացուսցէ զքեզ. մեծարեա́ զնա՝ եւ գիրկս արկցէ զքեւ։
⁹Զի տացէ́ գլխոյ քում պսա́կ շնորհաց. եւ պսակաւն վայելչութե(ան) վերակացո́ւ լիցի քեզ։
¹⁰Լո́ւր որդեակ՝ եւ ընկա́լ զբանս իմ. եւ բազմասցին ամք կենաց քոց. եւ յաճախեսցին ճանապարհք կենաց քոց։
¹¹Զճանապարհս իմաստու(թ)ե(ան) ուսուցանեմ քեզ. խելամո́ւտ առնեմ զքեզ ուղիղ շաւղաց։
¹²Զի եթէ գնայցես՝ ո́չ խափանեսցին գնացք քո. եւ եթէ ընթանայցես՝ ո́չ վաստակեսցիս։
¹³Բո́ւռն հար զխրատուէ իմմէ՝ եւ մի́ թողուցուս. այլ պահեա́ զնա անձին քում ՛ի կեանս։

¹⁴՛Ի ճանապարհս ամպարշտաց մի́ երթայցես, եւ մի́ նախանձիցիս ընդ ճանապարհս անօրինաց։
¹⁵եւ ՛ի տեղւոջ ուր բնակիցեն՝ ընդ այն մի́ անցանիցես։ Խոտորեա́ ՛ի նոցանէ, եւ խորշեա́ անտի։
¹⁶զի ո́չ ննջեն, եթէ ոչ չար գործիցեն։ Բարձեալ է քուն նոցա՝ եւ ո́չ ննջեն.
¹⁷որք ուտեն զկերակուրս ամպարշտութե(ան). եւ գինւով անօրէնութե(ան) արբենան։
¹⁸Ճանապարհք արդարոց ո(ր)պ(էս) լո́յս ծագեն առաջնորդեն եւ լուսաւորեն, մինչեւ տիւն լուսաւորեսցէ։
¹⁹Ճանապարհք ամպարշտաց խաւարինք. եւ ո́չ գիտեն զիարդ գայթագղին։
²⁰Որդեակ՝ իմոյ իմաստու(թ)ե(ան) անսա́. եւ իմո́ց բանից մատո́ զունկն քո.
²¹զի մի́ պակասեսցին աղբեւրք քո։ Պահեա́ զն(ո)ս(ա) ՛ի սրտի քում.

²²զի կեա́նք են որոց գտանենն զնա. եւ ա(մենայ)ն մսեղւոյ՝ բժշկութի(ւն)։
²³Ա(մենայ)ն պահպանու(թեամ)բ պահեա́ զսիրտ քո. զի ՛ի սոցանէ́ են ելք կենաց։
²⁴՛Ի բա́ց արա ՛ի քէն զբերան կամակոր. եւ զշրթունս անիրաւս մերժեա́ ՛ի քէն։
²⁵Աչք քո ուղի́ղ հայեսցին. եւ արտեւ անունք քո արդա́ր ակնարկեսցեն։
²⁶Զշաւիղս ուղիղս արասցես ոտից քոց, եւ զճանապարհս քո ուղղեսցե́ս։
²⁷Մի́ յաջ խոտորիցիս՝ եւ մի́ յահեակ. դարձո́ զոտն քո ՛ի ճանապարհէ չարէ։ Զի զճանապարհս որ յաջմէ են՝ գիտէ ա(ստուա)ծ. թի́ւր են ճանապարհք՝ որ ՛ի ձախմէ են։ Այլ ինքն ուղի́ղ արասցէ զշաւիղս քո, եւ զճանապարհս քո խաղաղութ(եամ)բ յառաջեցուսցէ։

¹Որդեակ՝ իմոյ իմաստու(թ)ե(ան) անսա́, եւ իմոց բանից մատո́ զունկն քո։
²զի պահեսցես զխորհուրդս բարեա́ց։ զիմաստութի(ւն) շրթանց իմոց պատուիրեմ քեզ։ Մի́ հայիր ընդ կին չար.
³զի մեղր կաթէ ՛ի շրթանց կնոջ պոռնկի, որ առ ժամանակ մի պարարէ́ զքիմս քո.
⁴բայց յետոյ դառնագո́յն եւս գտանի քան զլեղի. եւ սրեալ առաւե́լ քան զսո́ւր երկսայրի։
⁵Զի ոտք անզգամի իջուցանեն զմերձաւորս ն(ո)ր(ա) մահո́ւ հանդերձ ՛ի դժոխս.
⁶եւ հետք ն(ո)ր(ա) չե́ն հաստատուն։ Զի ՛ի ճանապարհս կենաց ո́չ գնան. զեղխ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա)՝ եւ ո́չ յայտնիք·
⁷Արդ որդեա́կ՝ լո́ւր ինձ. եւ մի́ ապախտ առներ զբանս իմ։

⁸Հեռի́ արա ՛ի նմանէ զճանապարհս քո. եւ մի́ մերձենար ՛ի դրունս տանց ն(ո)ր(ա)։
⁹Զի մի́ մատնեսցես օտարաց զկեանս քո, եւ զստացուածս քո անողորմից։
¹⁰Զի մի́ լցցին օտարք ՛ի զօրութ(են)է քումմէ. եւ մի́ վաստակք քո ՛ի տունս այլո́ց մտանիցեն։
¹¹Եւ զղջասցիս յետոյ յորժամ մաշիցին անդամք մարմնոյ քոյ։
¹²եւ ասիցես՝ թէ զիա՞րդ ատեցի զխրատ. եւ ՛ի յանդիմանութե(ան)ց խոտորեցաւ սիրտ իմ։
¹³Ո́չ լսէի ձայնի խրատտուի իմոյ, եւ ուսուցչի իմոյ ո́չ մատուցանէի զունկն իմ։
¹⁴Սակաւիկ մեւս եւս եւ եղեալ էի ՛ի մէջ ա(մենայ)ն չարեաց, ՛ի մէջ եկեղեցւոյ՝ եւ ժողովրդեան։
¹⁵Ա́րբ ջուր ՛ի քո́ց ամանոց, եւ ՛ի քոց ջրհորոց աղբիւրաց։

¹⁶Բղխեսցեն քեզ ջուրք քո ՛ի քումմէ աղբիւրէ, եւ ՛ի քո́ հրապարակս գնասցեն ջուրք քո։
¹⁷Եղիցին քե́զ միայնոյ լինել, եւ մի́ ոք օտար հաղորդեսցէ քեզ։
¹⁸Աղբեւր ջրոյ քոյ եղիցի քե́զ առանձին. եւ ուրա́խ լինիջիր ընդ կնոջ մանկու(թ)ե(ան) քոյ։
¹⁹Ե́ղն սիրոյ՝ եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընդ քեզ. եւ ՛ի քո իմաստու(թ)ի(ւն) համարեսցի եւ ընդ քեզ եղիցի յա(մենայ)ն ժամ։ զի եթէ զնորա սիրովն գնայցես՝ բազմապատիկ եղիցես։
²⁰Մի́ յաճախեր առ օտարս. եւ մի́ փարիր ՛ի գիրկս՝ որ ո́չ քո իցեն։
²¹Զի առաջի աչացն ա(ստուծո)յ են ճանապարհք առն. եւ յա(մենայ)ն շաւիղս ն(ո)ր(ա) դիտէ́։

²²Անօրէնու(թ)ի(ւն)ք որսան զայր, եւ ՛ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչի́ւր ոք։
²³Մեռանի նա ընդ անխրա́տս՝ վ(ա)ս(ն) անխրատու(թ)ե(ան)։ եւ ՛ի բազմութ(են)է կենաց իւրոց զրկեցաւ. եւ կորեաւ վ(ա)ս(ն) անզգամութե(ան)։

¹Որդեակ՝ եթէ լինիցիս երաշխաւոր բարեկամի քում, մատնեցեր զանձն քո թշնամւոյ։
²Զի որոգայթ բո́ւռն են առն շրթունք իւր, եւ ըմբռնի́ բանիւ բերանոյ իւրոյ։
³Արդ՝ արա́ որդեակ զորինչ ես պատուիրեմ քեզ՝ եւ կեցցե́ս. զի անկար ՛ի ձեռս չարաց վ(ա)ս(ն) բարեկամի քոյ։ Արդ պնդեա́ եւ մի́ լքանիր. յորդորեա́ եւ զբարեկամն զոր առեր յերաշխի։
⁴Մի́ տար քուն աչաց, եւ մի́ նինջ արտեւանաց քոց։
⁵Զի ապրեսցիս ո(ր)պ(էս) զայծեամն ՛ի հաղբից, եւ իբրեւ զհաւ ՛ի ծուղակաց։
⁶Ե́րթ առ մրջիւն ո́վ վատ, եւ նախանձեա́ ընդ ճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ լե́ր իմաստնագո́յն եւս քան զնա։
⁷Զի ն(ո)ր(ա) ո́չ գոյ հողագործութի(ւն), եւ ո́չ հարկադիր, եւ ո́չ ընդ տերամբք է։

⁸Եւ պատրաստէ ամարանի զկերակուր, եւ բազում համբարս դնէ ՛ի հունձս։ Կամ ե́րթ առ մեղուն եւ ուսի́ր՝ զիա՞րդ գործօ́ն է. եւ գործ ն(ո)ր(ա) որպէս պարկեշտութ(եամ)բ գործի. զորոյ զվաստակն թագաւորք եւ տնանկք ՛ի բժշկութի(ւն) մատուցանեն։ Ցանկալի́ է ամենեցուն եւ մեծարոյ. զի թէպէտ տկա́ր է զօրութ(եամ)բ, պատուեաց զիմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ յարգեցաւ։
⁹Մինչեւ յե՞րբ յորսայսեալ կաս ո́վ վատ, կամ ե՞րբ ՛ի քնոյ զարթիցես։
¹⁰Փոքր մի ննջիցե՞ս. փոքր մի նստիցի՞ս. փոքր մի նիրհիցե՞ս. փոքր մի հանգուցանիցե՞ս զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) լանջաց։

¹¹Ապա հասանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո իբրեւ զչա́ր ուղեւոր տնանկութի(ւն), եւ կարօտու(թ)ի(ւն) իբրեւ զժիր սուրհանդակ։ Ապա թէ անդանդաղ լինիցիս, հասանիցէ իբրեւ զաղբեւր ամառն քո, եւ կարօտութի(ւն) իբրեւ այր մի չար ինքնահալա́ծ։
¹²Այր անօրէն եւ անզգամ գնա́յ զճանապարհս թեւրս։
¹³Քանզի նո́յն ինքն ակնարկէ́ ակամբ, եւ նշանակէ́ ոտամբ, եւ ուսուցանէ նշանացի́ մատամբք։
¹⁴Սիրտ խոտորեալ նիւթէ զչարիս. յա(մենայ)ն ժամանակի այնպիսին խռովու(թ)ի(ւն)ս առնէ քաղաքի։
¹⁵Վ(ա)ս(ն) այնորիկ յանկարծակի հասցէ նմա կորուստ իւր. հաշումն՝ եւ մաշո́ւմն առանց բժշկու(թ)ե(ան)։

¹⁶Զի խնդա́յ ընդ ա(մենայ)ն զոր ատեայ տ(է)ր. եւ խորտակի վ(ա)ս(ն) պղծու(թ)ե(ան) անձին իւրոյ։
¹⁷Աչք թշնամանողի՝ լեզո́ւ անիրաւ, ձեռք՝ որ հեղուն զարիւն արդար։
¹⁸սիրտ՝ որ նիւթէ զխորհուրդս չարու(թ)ե(ան)։ ոտք՝ որ փութան գործել զչարիս, սատակեսցի́ն։
¹⁹Բորբոքէ́ զստութի(ւն) վկա́յ անիրաւ, եւ արկանէ գրգռու(թ)ի(ւն) ՛ի մէջ եղբարց։
²⁰Որդեակ՝ պահեա́ զօրէնս հօր քոյ, եւ մի́ մերժեր զխրատ մօր քոյ։
²¹Ընկա́լ զնոսա յանձին եւ ՛ի գլուխ քո հանապազ. եւ ա́րկ իբրեւ մանեակ ՛ի պարանոց քո.
²²Յորժամ շրջիցիս՝ ընդ քե́զ տարջիր, եւ ընդ քեզ եղիցի. յորժամ ննջիցես՝ պահեսցէ զքեզ. եւ յորժամ յառնիցես՝ խօսակի́ց իցէ քեզ։

²³Զի ճրա́գ է պատուիրան օրինացն՝ եւ լոյս, եւ ճանապարհ կենաց՝ յանդիմանութի(ւն) եւ խրատ։
²⁴Պահե́լ զքեզ յառնակին կնոջէ. եւ ՛ի չարախօսութ(են)է օտա́ր լեզուէ։
²⁵Որդեակ՝ մի́ յաղթեսցէ քեզ ցանկութի(ւն) գեղոյ. եւ մի́ ըմբռնիցիս աչօք քովք. եւ մի́ յափշտակիցիս արտեւանամբք ն(ո)ր(ա)։
²⁶Զի գինք կնոջ պոռնկի՝ որչափ նկանակի́ միոջ հացի։ քանզի կին չար՝ զարանց պատուկանաց զհոգիս որսա́յ։
²⁷Ծրարիցէ՞ ոք հուր ՛ի գոգ՝ եւ զհանդերձսն ո́չ այրիցէ։
²⁸կամ գնայցէ՞ ոք ՛ի վերայ կայծականց հրոյ, եւ զոտս իւր ո́չ խարշիցէ։
²⁹Նոյնպէս եւ որ մտանէ առ առնակին՝ առանց պատժի ո́չ լիցի։ եւ ո́չ արդարասցի ա(մենայ)ն որ մերձենայ առ նա։

³⁰Ոչինչ են զարմանք եթէ ըմբռնեսցի ոք ՛ի գողութե(ան). գողանայ՝ զի լցուսցէ զանձն իւր քաղցեալ։
³¹ապա թէ ըմբռնեսցի, եւթնպատիկ տուժեսցի. եւ զա(մենայ)ն ինչս իւր տուեալ ապրեցուցանէ զանձն։
³²Իսկ որ շնայն՝ առ պակասութե(ան) մտաց, կորո́ւստ անձին իւրում ստանայ։
³³Ցա́ւս եւ անարգանս կրէ. եւ նախատինք ն(ո)ր(ա) մի́ կորիցեն յաւիտեան։
³⁴Լի́ է նախանձու սրտմտութի(ւն) առն ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ խնայեսցէ յաւուր դատաստանի։
³⁵Ո́չ փոխանակեսցէ եւ ո́չ ընդ միո́յ իրիք փրկանաց զթշնամու(թ)ի(ւն). եւ ո́չ վճարիցի բազում կաշառօք։

¹Որդեակ՝ պահեա́ զբանս իմ, եւ զպատուիրանս իմ ծածկեա́ յանձի́ն քում։ Որդեակ՝ պատուեա́ զտ(է)ր՝ եւ զօրացիր, եւ բա́ց ՛ի նմանէ յայլ ումեքէ մի́ երկնչիր։
²Որդեակ՝ պահեա́ զպատուիրանս իմ եւ կեցցես. եւ զբանս իմ իբրեւ զբի́բ աչաց։
³Յե́ռ զն(ո)ս(ա) ընդ մատունս քո. եւ գրեա́ յընդարձակութի(ւն) սրտի քոյ։
⁴Ասա́ զիմաստութի(ւն) քո́յր քեզ լինել, եւ զհանճա́ր արա քեզ ծանօթ.
⁵զի պահեսցէ զքեզ ՛ի կնոջէ օտարէ եւ ՛ի չարէ։ Յորժամ բանիւք զքեզ ՛ի պատրանս արկանիցէ.
⁶՛ի պատուհանից տան իւրոյ ՛ի հրապարակս կարկառեալ։
⁷Զորս տեսանիցէ յանմիտ մանկանց, զպակասամիտս յերիտասարդաց.
⁸որ անցանիցեն ընդ հրապարակս առ ակա́մբ գնացից տան ն(ո)ր(ա).

⁹եւ խօսիցի ընդ խաւար երեկոյին. յորժամ դադարեալ ՛ի մթոց գիշերոյն իցեն։
¹⁰Եւ կինն ընդառա́ջ լինի նմա պոռնկութե(ան) կերպարանօք. որ յիմարեցուցանէ զմիտս երիտասարդաց՝ որ արբեալ եւ պակշոտեալ։
¹¹Եւ ՛ի տան ո́չ դադարեն ոտք ն(ո)ր(ա)։
¹²ժամանակ ինչ արտաքոյ յածի եւ ժամանակ ինչ ընդ հրապարակս առ ա(մենայ)ն անկեան դարանակալ լինի։
¹³Ապա բուռն հարեալ համբուրեա́ց զնա, եւ լրբենի երեսօք ասէ ցնա։
¹⁴Ուխտք խաղաղութե(ան) են ինձ. այսօր հատուցանե́մ զաղօթս իմ։
¹⁵Սմին իրի իսկ ելի ընդ առաջ քո. ցանկացեալ երեսաց քոց գտի զքեզ։
¹⁶Երիզապա́տ պնդեցի զգահոյս իմ։ Պաստառալի́ր եգիպտացւովք զարդարեցի։

¹⁷Քրքմացան պատրաստեցի զանկողինս իմ. եւ զտուն իմ կինամոմով խնկեցի։
¹⁸Ե́կ եւ վայելեսցուք սիրով մինչեւ ցառաւօտն. ե́կ եւ խաղասցուք ցանկու(թեամ)բ։
¹⁹Զի ո́չ է այր իմ ՛ի տան. այլ գնացեալ է ճանապարհ հեռի։
²⁰Զքսակն արծաթոյ ՛ի ձեռին իւրում առեալ, յետ բազում ժամանակաց՝ թէ́ ուրեք գայցէ ՛ի տուն։
²¹Եւ մոլորեցո́յց զնա բազում բանիւք, եւ խեղդիւք շրթանց իւրոց վարանեա́ց զնա։
²²Եւ նա գնա́ց զկնի ն(ո)ր(ա) յիմարեալ՝ իբրեւ արջառ ՛ի սպանումն, եւ իբրեւ զշուն տոռամբ.
²³կամ իբրեւ զեղջիւրու հարեալ նետիւ ընդ լերդակողմն։ եւ փութայ իբրեւ զհաւ ՛ի ծաւղակս. եւ ո́չ գիտէ թէ զոգին հալածական տանի։

²⁴Արդ որդեակ՝ լո́ւր ինձ. եւ անսա́ բանից բերանոյ իմոյ։
²⁵Մի́ խոտորեսցի սիրտ քո ՛ի ճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ մի́ մոլորիցիս ՛ի շաւիղս ն(ո)ր(ա)։
²⁶Զի զբազո́ւմս տապաստ արկեալ է ն(ո)ր(ա) խոցոտելով, եւ անթիւ են սպանեալք ՛ի նմանէ։
²⁷Ճանապարհք դժոխո́ց են տուն ն(ո)ր(ա). որ իջուցանեն ՛ի շտեմարանս մահու։

¹Վասն այսորիկ դու զիմաստութի(ւն) քարոզեսցես, զի հանճար ձայնատո́ւ լիցի քեզ։
²Քանզի ՛ի վերայ լերանց գլխաւորա́ց է, եւ ՛ի մէջ շաւղաց հասեալ կայ.
³եւ ՛ի դրունս հզօրաց սպասէ́. եւ ՛ի մուտս օրհնի։
⁴Զձեզ աղաչեմ ո́վ մարդիկ, եւ բաշխեմ զբարբառ իմ որդւոց մարդկան։
⁵Իմացարո́ւք անմեղք զխորագիտութի(ւն). եւ անխրատք դի́ք ՛ի սիրտս ձեր։
⁶ունկն դիք ինձ, զի զպարկեշտս բարբառիմ. եւ բղխեմ ՛ի շրթանց իմոց զուղղու(թ)ի(ւն)ս։
⁷Զի զճշմարտու(թ)ի(ւն) խոկասցէ կոկորդ իմ. եւ պի́ղծ են առաջի իմ շրթունք սուտք։

⁸Արդարու(թեամ)բ են ա(մենայ)ն պատգամք բերանոյ իմոյ, եւ ո́չ գոյ ՛ի ն(ո)ս(ա) ծռութի(ւն) եւ ո́չ թիւրութի(ւն)։
⁹Ամենայն ինչ ուղի́ղ է իմաստնոց։ եւ յարմարեալ է այնոցիկ ոյք գտանեն զգիտութի(ւն)։
¹⁰Ընկալարո́ւք զխրատ՝ եւ մի զարծաթ. եւ զգիտու(թ)ի(ւն) քան զոսկի ընտիր։
¹¹Լա́ւ է իմաստու(թ)ի(ւն) քան զականս պատուականս. եւ ա(մենայ)ն ինչ պատուական չարժէ́ զնա։
¹²Ես իմաստութի(ւն) բնակեցայ ՛ի խորագիտու(թ)ե(ան). զխորհուրդս եւ զգիտութի(ւն) կոչեցի յիս։
¹³Երկեւղ տ(եառ)ն ատեայ զանիրաւու(թ)ի(ւն). զթշնամանս՝ եւ զհպարտու(թ)ի(ւն), եւ զճանապարհս չարեաց։
¹⁴Ի́մ է խորհուրդ եւ զգուշութի(ւն), եւ ի́մ է հանճար եւ զօրութի(ւն)։

¹⁵Ինե́ւ թագաւորք թագաւորեն, եւ հզօրք գրեն զարդարու(թ)ի(ւն)։
¹⁶Ինե́ւ մեծամեծք մեծանան, եւ բռունք ինեւ ունին զերկիր։
¹⁷Ես՝ որ զիսն սիրեն՝ սիրե́մ. եւ որ զիսն խնդրեն՝ գտցեն շնորհս։
¹⁸Մեծու(թ)ի(ւն) եւ փառք՝ ի́մ իսկ են. եւ ստացուածք բազմաց եւ արդարութի(ւն)։
¹⁹Լա́ւ է զիս ստանալ՝ քան զոսկի եւ զականս պատուականս. եւ զարդիւնս իմ քան զոսկի եւ զարծաթ ընտիր։
²⁰՛Ի ճանապարհս արդարութե(ան) գնամ. եւ ՛ի մէջ շաւղաց արդարու(թ)ե(ան) շրջիմ։
²¹Զի բաշխեցից սիրելեաց իմոց զմեծու(թ)ի(ւն). եւ զգանձս նոցա լցուցից բարութ(եամ)բ։

²²Տ(է)ր հաստատեաց զիս ՛ի սկիզբն ճանապարհաց իւրոց ՛ի գո́րծս իւր. յառաջ քան զյաւիտեանս հաստատեաց զիս։
²³Իսկզբանէ յառաջ քան զերկիր առնել.
²⁴եւ նա́խ քան զանդունդս գործել. եւ նա́խ քան զբղխել աղբիւրաց ջրոց.
²⁵յառաջ քան զլերինս հաստատել։ յառա́ջ քան զա(մենայ)ն բլուրս ծնաւ զիս։
²⁶Տ(է)ր արար զշէնս եւ զանշէնս. եւ զեզերս բնակեալս ՛ի ներքոյ երկնից։
²⁷Մինչդեռ պատրաստէր զերկինս՝ ընդ նմա́ էի. եւ մինչ զատուցանէր զաթոռ իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) հողմոց։
²⁸Եւ յորժամ զօրացուցանէր զամպս վերինս։ եւ յորժամ հաստատուն դնէր զաղբեւրս ՛ի ներքոյ երկնից։

²⁹՛Ի դնել ծովու զհաստատութի(ւն) իւր. զի ջուրք մի́ անցցեն ըստ ափն ն(ո)ր(ա)։ ՛ի ժամանակի յորում հաստատուն դնէր զհիմունս երկրի.
³⁰ե́ս էի առ նովաւ պատշաճեալ։ Եւ էի որով ուրախ լինէր տ(է)ր հանապազ, եւ ցնծայի առաջի ն(ո)ր(ա) յա(մենայ)ն ժամ։
³¹Յորժամ ուրա́խ լինէր ընդ աշխարհին բովանդակել։ եւ ցնծայր յորդիս մարդկան։
³²Արդ ո́րդեակ՝ լո́ւր ինձ։ եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահիցեն։
³³Լուարո́ւք իմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ իմաստո́ւնք լերուք. եւ մի́ պաշարիցիք։
³⁴Երանեալ է այր որ լուիցէ ինձ, եւ մարդ որ զճանապարհս իմ պահիցէ։ տքնիցի առ դրունս իմ հանապազ. եւ պահիցէ զսեամս մտից իմոց։

³⁵Զի ելք իմ են ելք կենաց. եւ պատրաստին կամք իմ ՛ի տ(թեն)է։
³⁶Իսկ որ յիսն մեղանչեն՝ ամպարշտեն յանձինս իւրեանց. եւ որ ատեանն զիս՝ սիրեն զմահ։

¹Իմաստութի(ւն) շինեաց ի́ւր տուն, եւ կանգնեաց սիւնս եւթն։
²Զեն զզենլիս իւր, եւ խառնեաց ՛ի խառնելիս զգինի իւր, եւ պատրաստեաց զսեղան իւր։
³Եւ առաքեաց զծառայս իւր, կոչել բա́րձր քարոզու(թեամ)բ ՛ի խառնելիս իւր՝
⁴եւ ասէ. Որոք իցէ անզգամ, եկեսցէ́ առիս։ եւ ցպակասամիտսն ասէ.
⁵եկա́ք կերա́յք ՛ի հացէ իմմէ, եւ արբէ́ք զգինի իմ զոր խառնեցի ձեզ։
⁶Թողէ́ք զանզգամութի(ւն) եւ կեցջիք. խնդրեցէ́ք զիմաստու(թ)ի(ւն) զի ապրեսջիք։ եւ ուղղեցէ́ք գիտու(թեամ)բ զհանճար. եւ ուղիղ ճանապարհաւ իմացարո́ւք զխրատ։
⁷Որ խրատէ զչարս՝ առցէ անձին իւրում անարգանս. եւ որ յանդիմանէ զամպարիշտս՝ ատեայ զանձն։

⁸Մի́ յանդիմաներ զչարս, զի մի́ ատեսցեն զքեզ։ յանդիմանեա́ զիմաստունն, եւ սիրեսցէ զքեզ. զանմիտն, եւ յաւելցէ ատել զքեզ։
⁹Տո́ւր իմաստնոյն պատճառս՝ եւ իմաստնագոյն եւս լիցի։ տեղեկացո́ զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։
¹⁰Սկիզբն իմաստութե(ան)՝ երկեւղ տ(եառ)ն. եւ խորհուրդ սրբոց հանճառ։ իմանալ զօրէնս՝ մտա́ց առատաց է։
¹¹Այսու օրինակաւ բազում ժամանակս կեցցես. եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։

¹²Որդեակ իմ՝ թէ իմաստուն լինիցիս, անձին քում իմաստո́ւն իցես՝ եւ ընկերաց։ եւ եթէ անզգամ իցես՝ միայն պեղեսցես զչարիս։ Որ հաստատի ՛ի ստութի(ւն)՝ նա զհո́ղմս արածէ եւ նոյն հալածէ զթռչունս թեւաւորս։ Զի եթող զճանապարհս այգւոյ իւրոյ, եւ ՛ի շաւղաց անդոյ իւրոյ մոլորեալ է։ Գնա́յ ընդ անջրդին եւ ընդ անապատն. եւ ընդ երկիր կարգեալ ՛ի ծարաւուտ. եւ ժողովէ ձեռօք իւրովք զանպտուղու(թ)ի(ւն)։
¹³Կին անզգամ եւ յանդուգն կարօ́տ լիցի հացի. եւ որ ո́չ գիտէ զամօթ։
¹⁴Նստաւ առ դրունս տան իւրոյ աթոռով յայտնապէս ՛ի հրապարակս.
¹⁵եւ կոչէ զանցաւորս որ գնայցեն ուղի́ղ զճանապարհս իւրեանց։
¹⁶Որոք իցէ ՛ի ձէնջ առաւել անմտագոյն՝ առ իս դարձցի։ եւ պակասամտացդ հրաման տամ, եւ ասեն։

¹⁷հա́ց գաղտնի մտադեւր կերիջիք, եւ ջուր գողունի՝ ախորժելով արբջիք։
¹⁸Եւ ո՞ ո́չ գիտէ թէ երկրածինք առ նմա կորնչին. եւ ՛ի թափս դժոխոց հասանեն։ Այլ դու ՛ի բա́ց ոստիր, եւ մի́ յամեր ՛ի տեղւոջ ն(ո)ր(ա). եւ մի́ հաստատեր զակն քո ՛ի նա։ Զի ա́յնպէս անցցես ընդ ջուրն օտար. եւ անցանիցես ընդ գետն օտարական։ եւ ՛ի ջրոյ օտարէ ՛ի բաց լինիցիս. եւ յօտար աղբիւրէ մի́ ըմպիցես։ Զի բազում ժամանակս կեցցես. եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։

¹Որդի իմաստուն՝ ուրա́խ առնէ զհայր. որդի անմիտ՝ տրտմու(թ)ի(ւն) է մօր։
²Ո́չ օգնեսցեն գանձք՝ անօրինաց. այլ արդարութի(ւն) փրկէ ՛ի մահուանէ։
³Ո́չ սովամահ առնէ տ(է)ր զանձն արդարոյ. եւ զկեանս ամպարշտաց կործանեսցէ։
⁴Տնանկութի(ւն) զա́յր խոնարհեցուցանէ. ձեռք ժրաց՝ մեծացուցանեն։
⁵Որդի խրատեալ՝ իմաստո́ւն լիցի։ եւ զանմիտն ՛ի ծառայութե(ան) վարեսցէ. Ապրեցա́ւ ՛ի խորշակէ որդի իմաստուն. խորշակահա́ր լինի ամարանի որդի́ անօրէն։
⁶Օրհնու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն ՛ի գլուխս արդարոց. զբերանս ամպարշտաց ծածկեսցէ́ սո́ւգ տարաժամ։
⁷Յիշատակ արդարոյ գովութ(եամ)բ. անուն ամպարշտաց շիջցի։

⁸Սիրտ իմաստուն ընկալցի զպատուիրանս. եւ ցո́փն շրթամբք գայթագղելով կործանեսցի։
⁹Որ գնայ իմաստութ(եամ)բ՝ գնայ յուսով. իսկ որ թիւրէ զճանապարհս իւր՝ յայտնի́ լիցի։
¹⁰Որ ակնարկէ ակամբ նենգու(թեամ)բ՝ ժողովէ արանց զտրտմու(թ)ի(ւն). որ յանդիմանէ համարձակութ(եամ)բ՝ առնէ զխաղաղու(թ)ի(ւն)։
¹¹Աղբեւր կենաց յա(ստուծո)յ ՛ի ձեռին արդարոյ. զբերան ամպարշտաց ծածկեսցէ կորուստ։
¹²Զատելու(թ)ի(ւն) գրգռէ հակառակու(թ)ի(ւն), եւ զամենեսին որ ոչ հակառակին ծածկէ սէ́ր։
¹³Որ ՛ի շրթանց բղխէ զիմաստութի(ւն). իբրեւ գաւազանաւ հարկանէ զա́յր անմիտ։

¹⁴Իմաստունք ծածկեսցեն զիմաստու(թ)ի(ւն). բերան յանդգնելոյ մե́րձ է ՛ի բեկումն։
¹⁵Ստացուածք մեծատանց՝ քաղաք ամուր. բեկումն ամպարշտաց՝ աղքատութի(ւն)։
¹⁶Գործք արդարոց կեանս առնեն. եւ պտուղք ամպարշտաց մեղս։
¹⁷զճանապարհս կենաց պահէ տ(է)ր։ Խրատ առանց յանդիմանութե(ան)՝ մոլա́ր է։
¹⁸Ծածկեն զթշնամու(թ)ի(ւն) շրթունք արդարք. իսկ որ ՛ի վե́ր հանեն զբամբասանս՝ անզգամք են։
¹⁹՛ի շատխօսու(թեն)է ո́չ ապրեսցիս ՛ի մեղաց։ թէ խնայես ՛ի շրթունս՝ իմաստո́ւն լինիս։
²⁰Արծաթ ընտի́ր է լեզու արդարոյ. սիրտ ամպարշտի նուաղեսցի։

²¹Շրթո́ւնք արդարոց ճանաչեն զբարձունս. եւ անզգամք ՛ի կարօտութե(ան) սատակեսցին։
²²Օրհնութի(ւն) տ(եառ)ն ՛ի գլուխս արդարոց. եւ նոյն մեծացուցանէ, եւ ո́չ եւս յաւելու տրտմութի(ւն) ՛ի սի́րտ ն(ո)ր(ա)։
²³Ծիծաղելով գործէ անզգամ զչար. իսկ իմաստու(թ)ի(ւն) առն նիւթէ զհանճար։
²⁴Ըստ կորստեան շրջի ամպարիշտ. ցանկութի(ւն) արդարոց՝ ընդունելի է։
²⁵Յանցանել մրրկի՝ եղծանի ամպարիշտն. իսկ արդարոյն խոյս տուեալ՝ կեցցէ́ յաւիտեան։
²⁶Որպէս ազոխ՝ ատամանց վնասակա́ր է՝ եւ ծո́ւխ աչաց, նո́յնպէս եւ անօրէնու(թ)ի(ւն)ք որոց վարին նովաւ։
²⁷Երկեւղ տ(եառ)ն յաւելու յաւուրս. ամք ամպարշտաց նուաղեսցին։

²⁸Յերկարի արդարոց ուրախու(թ)ի(ւն). յոյս ամպարշտաց կորիցէ։
²⁹Ամրու(թ)ի(ւն) սրբոց երկեւղ տ(եառ)ն. եւ բեկումն այնոցիկ ոյք գործեն զչարիս։
³⁰Արդար՝՝ յաւիտեան ո́չ դողասցէ. ամպարիշտք մի́ բնակեսցեն յերկրի։
³¹Բերան արդարոյ բղխէ զիմաստութի(ւն), լեզո́ւ անիրաւի սատակեսցի։
³²Շրթունք արանց արդարոց բղխեսցեն զշնորհս. բերան ամբարշտաց կործանեսցի։

¹Կշիռք նենգու(թ)ե(ան) պիղծ են առաջի տ(եառ)ն. կշիռ արդար ընդունելի́ է նմա։
²Յոր վայր մտանեն թշնամանք, անդ են եւ անարգանք։ Բերան խորանհաց խոկայ զիմաստութի(ւն).
³կատարումն ուղղոց առաջնորդեսցէ́ ն(ո)ց(ա) եւ գայթագղու(թ)ի(ւն) արհամարհողաց աւերեսցէ́ զն(ո)ս(ա)։
⁴Ոչ օգնեսցեն ինչք յաւուր բարկութե(ան). այլ արդարութի(ւն) փրկէ ՛ի մահուանէ։ Մեռաւ արդար՝ եւ եթող զղջումն յոյժ։ յանդուգն եւ ոտնահարութի(ւն) լինի կորուստ ամպարշտաց։
⁵Արդարու(թ)ի(ւն) անբծի ուղղէ́ զճանապարհս, եւ յամպարշտութի(ւն)ս արկանէ անիրաւութի(ւն)։
⁶Արդարու(թ)ի(ւն) արանց ուղղոց փրկէ զն(ո)ս(ա). անմտու(թեամ)բ կորնչին անօրէնք։

⁷՛Ի վախճանել առն արդարոյ ո́չ կորնչի յոյս. բայց պարծանք ամպարշտաց կորիցեն։
⁸Արդար՝ յորսողաց փրծանի, եւ փոխանակ ն(ո)ր(ա) մատնի́ ամպարիշտն։
⁹՛Ի բերանս անօրինաց որոգա́յթ ընկերաց. իմաստութի(ւն) արդարոց յաջողեալ է։
¹⁰՛Ի բարութե(ան) արդարոց յօրինեցաւ քաղաք. եւ ՛ի կորստեան ամպարշտաց եղեւ ուրախու(թ)ի(ւն)։
¹¹Յօրհնու(թ)ե(ան) ուղղոց բարձրասցի քաղաք. եւ բերանօք ամպարշտաց կործանեսցի։
¹²Արհամարհէ զընկերս այր պակասամիտ. այր իմաստուն զլռութի(ւն) սիրէ։

¹³Այր երկխօս՝ յայտնէ զխորհուրդս յատենի, իսկ հաւատարիմն ոգւով՝ ծածկէ զիրս։
¹⁴Որոց ո́չ գոյ առաջնորդու(թ)ի(ւն)՝ թօթափին իբրեւ զտերեւ. փրկու(թ)ի(ւն) գոյ ՛ի խորհուրդս բազումս։
¹⁵Անզգամ՝ չարիս գործէ յորժամ խառնակիցի ընդ արդարոյ. եւ ատեայ զբարբառ զգուշութե(ան)։
¹⁶Կին շնորհակալ բա́րձր առնէ զփառս առն իւրոյ. եւ աթոռ անարգու(թ)ե(ան)՝ կին որ ատեայ զիրաւունս։ ՛Ի մեծութ(են)է վատք՝ կարօտեալ լինին. իսկ որ ժիրքն են՝ հաստատին մեծու(թեամ)բ։
¹⁷Անձին իւրում բարի գործէ այր ողորմած, կորուսանէ զմարմին իւր՝ ա́յր անողորմ։
¹⁸Ամպարիշտ՝ գործէ զգործս անիրաւու(թ)ե(ան). զաւակ արդարոց՝ վարձկան ճշմարտու(թ)ե(ան)։

¹⁹Որդի արդար՝ ծնանի ՛ի կեանս. հալածանք ամպարշտաց ՛ի մահ։
²⁰Պի́ղծ են տ(եառ)ն ճանապարհք թեւրք. ընդունելի են նմա ա(մենայ)ն անբիծք ճանապարհաւ։
²¹Որ ձեռներէց լինի տարապարտուց, առանց պատժի ո́չ լիցի։ Իսկ որ սերմանէ զարդարութի(ւն), կալցի վարձս հաւատարիմ։
²²Իբրեւ գինդ ոսկի ՛ի քիթ խոզի՝ ա́յնպէս կնոջ չարաբարոյի գեղեցկութի(ւն)։
²³Ցանկու(թ)ի(ւն) արդարոց ա(մենայ)ն բարու(թեամ)բ. յոյս ամպարշտի կորիցէ։
²⁴Ե́ն որ զիւրեանց սերմանեն՝ եւ բազմապատիկ առնեն, եւ են՝ որ յանիրաւու(թեն)է ժողովեն՝ կարօտանան։
²⁵Ա(մենայ)ն անձն օրհնեալ՝ պարզամիտ է. եւ այր բարկացօղ՝ տգե́ղ է կերպարանօք։

²⁶Որ խնայէ զցորեան՝ լքցէ́ զնա օտարաց. եւ որ ճշդէ զցորեան՝ հրապարականէծ լիցի. այլ օրհնու(թ)ի(ւն) ՛ի գլուխս սփռողաց։
²⁷Որ նիւթէ զբարիս՝ խնդրէ́ զշնորհս բարութե(ան). իսկ որ խնդրէ զչար՝ հասցէ նմա։
²⁸Որ յուսայ ՛ի մեծութի(ւն)՝ կործանեսցի, իսկ որ վերակացու լիցի արդարոց՝ նա ծագեսցէ։
²⁹Որ ո́չ գայցէ զտամբ իւրով, նա զհողմս ժառանգեսցէ. եւ ծառայեսցէ անմիտն իմաստնոյն։
³⁰՛Ի պտղոյ արդարութե(ան) բուսանի ծա́ռ կենաց. բարձցին տարաժամ անձինք անօրինաց։
³¹Եթէ արդարն հազիւ կեցցէ, իսկ մեղաւորն եւ ամպարիշտն ո՞ւր գտանիցին։

¹Որ սիրէ զխրատ՝ սիրէ զիմաստու(թ)ի(ւն). իսկ որ ատեայ զյանդիմանութի(ւն)՝ անմի́տ է։
²Լա́ւ է որ գտանէ շնորհս ՛ի տ(թեն)է. իսկ այր անօրէն կարկեսցի́։
³Ո́չ յաջողեսցի մարդոյ յանօրէնու(թեն)է. արմատք արդարոց ո́չ հատցին։
⁴Կին ժրագլուխ՝ պսա́կ է առն իւրոյ։ ո(ր)պ(էս) որդն՝ փայտի վնասակա́ր է, նոյնպէս կորուսանէ զայր կի́ն չարագործ։
⁵Խորհուրդք արդարոց իրաւունք։ առաջնորդք են ամպարիշտք նենգու(թ)ե(ան)ց։
⁶Բերան ամպարշտաց նենգաորք։ բերան ուղղոց փրկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
⁷Յոր կողմ եւ դարձցի ամպարիշտն՝ եղծանի. տունք արդարոց յերկարեսցին։
⁸Բերան իմաստնոյ գովի́ ՛ի մարդկանէ. իսկ խօթասիրտն արհամարհեսցի։

⁹Լա́ւ է մարդոյ խոնարհութ(եամ)բ ծառայել անձին, քան անձին շո́ւնք եդեալ՝ եւ հաց մուրանայցէ։
¹⁰Արդար ողորմի́ անասնոյ իւրում։ աղիք ամպարշտաց անողո́րմ են։
¹¹Որ գործէ զերկիր իւր՝ յագեսցի հացիւ. իսկ որ զհետ երթան զնանրու(թ)ե(ան)՝ պակասամի́տք են։ Որ ախորժէ զգինեաց դեգերանս, թողցէ́ ՛ի բնակութի(ւն) իւր զանարգանս։
¹²Ցանկութի(ւն)ք ամպարշտաց՝ չա́ր են։ արմատք բարեպաշտաց՝ հաստատո́ւնք են։
¹³Վ(ա)ս(ն) վնասու շրթանց անկանի յորոգա́յթ մեղաւորն՝ եւ արդարն զերծանի́ ՛ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթու(թ)ի(ւն) գտցէ. որ պատահէ ՛ի դրունս՝ նեղէ զոգիս։

¹⁴՛Ի պտղոյ բերանոյ առն՝ լցցի́ անձն իւր բարու(թեամ)բ. հատուցումն շրթանց իւրոց հատուսցի́ նմա։
¹⁵ճանապարհք անմտաց՝ ուղի́ղ թուին առաջի նոցա։ Ունկնդի́ր լինի խրատու իմաստունն.
¹⁶իսկ անմիտն առ օրին յայտնէ զբարկու(թ)ի(ւն) իւր։ Թաքուցանէ զանարգանս իւր այր խորագէտ։
¹⁷եւ զյայտ հաւատս պատմէ արդար։ իսկ վկայ անօրինաց նենգաւո́ր է։
¹⁸Են՝ որ բանիւք իւրեանց խոցեն ո(ր)պ(էս) սրով. բայց լեզուք իմաստնոց բժշկեն։
¹⁹Շրթունք ճշմարիտք հաստատեն զվկայութի(ւն)։ վկայ վաղվաղուկ՝ ունի լեզու անիրաւ։
²⁰Նենգութի(ւն) կայ ՛ի սրտի չարանիւթի։ իսկ որ կամին զխաղաղութի(ւն)՝ ուրա́խ լիցին։

²¹Ո́չ է հաճոյ արդարոյ՝ եւ ո́չ մի ինչ անիրաւ։ իսկ ամպարիշտք լցցին չարու(թեամ)բ։
²²Պի́ղծ են առաջի տ(եառ)ն շրթունք սուտք. իսկ որ առնէ զհաւատս ընդունելի́ է նմա։
²³Այր իմաստուն՝ աթո́ռ հանճարոյ. սիրտ անզգամաց պատահեսցէ նզովից։
²⁴Ձեռն ընտրելոց դիւրա́ւ յաղթեսցէ. նենգաւորք մատնեսցին ՛ի յափշտակութի(ւն)։
²⁵Բան ահեղ խռովեցուցանէ զսիրտ առն արդարոյ։ աւետիք բարեաց՝ ուրա́խ առնեն զնա։ Արդարն իրաւախո́հ սիրէ զանձն. խորհուրդք ամպարշտաց մեղմեխք են։ Զմեղաւորս հալածեն չարիք.
²⁶արդարոց հասցե́ն բարութի(ւն)ք։ Ճանապարհք ամպարշտաց մոլորեցուսցէ́ զն(ո)ս(ա)։

²⁷ո́չ պատահեսցէ որս նենգաւորի։ Ստացուածք պատուակա́ն է այր սուրբ եւ առատ։
²⁸՛Ի ճանապարհս արդարու(թ)ե(ան) կեանք. ճանապարհք ոխակալաց մահ։

¹Որդի խորագէտ հնազա́նդ հօր. որդի անհնազանդ՝ ՛ի կորո́ւստ եղիցի։
²՛Ի պտղոյ արդարու(թ)ե(ան) կերիցէ առատ. անձինք անօրինաց սատակեսցին տարաժամ։
³Որ խնայէ ՛ի բերան իւր՝ պահէ զանձն. իսկ որ յանդուգն է շրթամբք՝ խռովէ զանձն իւր։
⁴՛Ի կարօտու(թ)ե(ան) է ա(մենայ)ն վատ. ձեռք ժրաց ՛ի դարմանս։
⁵Զբան անիրաւ՝ ատեա́յ արդար. իսկ ամպարիշտն ամաչէ, եւ ո́չ գտցէ համարձակութի(ւն)։
⁶Արդարու(թ)ի(ւն) պահէ զանմեղս ճանապարհաւ զամպարիշտս անզգամոեցուցանեն մեղք։
⁷Են՝ որ մեծացուցանեն զանձինս՝ եւ ո́չինչ ունին, եւ ե́ն որ խոնարհեցուցանեն զանձինս՝ եւ լի́ են մեծութ(եամ)բ բազմաւ։

⁸Փրկանք անձին մարդոյ՝ մեծու(թ)ի́(ւն) իւր. իսկ տնանկն ո́չ հանդարտէ պատուհասի։
⁹Լոյս արդարոց՝ յա(մենայ)ն ժամ. լոյս ամպարշտաց՝ շիջցի։ Անձինք նենգաւորք՝ մոլորեսցին ՛ի մեղս. այլ արդարք՝ գթասցին եւ ողորմեսցին։
¹⁰Անզգամ թշնամանօք գործէ զչարիս. իսկ որ իրաւախոհքն են յանձինս՝ իմաստունք են։
¹¹Մեծութի(ւն) խռկեալ անիրաւութ(եամ)բ՝ պակասեսցէ. իսկ որ ա(ստուա)ծպաշտութ(եամ)բ ժողովէ՝ բազմասցի։ Լա́ւ է իսկ զբան օգնե́լ սրտիւ. քան որ վաղվաղիցէ խոստանալ՝
¹²եւ կախեալ կայցէ զյուսոյ։ Արդար ողորմի՝ եւ տա́յ փոխ։ ծառ կենաց ցանկու(թ)ի(ւն) բարեաց։

¹³Որ արհամարհէ զիրօք՝ արհամարհեսցի́ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ. որ երկնչի ՛ի պատուիրանէն՝ առողջ լիցի։ Որդւոյ նենգաւորի՝ բարի ինչ մի́ եղիցի. ծառայի իմաստնոյ՝ յաջողեսցին գործք իւր, եւ ուղղեսցին ճանապարհք ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Օրէնք իմաստնոյ աղբեւր կենաց. իսկ անմիտն ընդ որոգայթիւ մեռցի։
¹⁵Իմաստու(թ)ի(ւն) բարի՝ տա́յ շնորհս. եւ ճանաչել զօրէնս՝ մտաց բարեա́ց է։ ճանապարհ արհամարհողաց ՛ի կորուստ։
¹⁶Ա(մենայ)ն խորագէտ՝ գործէ իմաստութ(եամ)բ. իսկ ամիտն տարածէ յանձն իւր զչարիս։
¹⁷Թագաւոր յանդուգն՝ անկցի́ ՛ի չարիս. եւ հրեշտակ հաւատարիմ՝ փրկէ զնա։
¹⁸Զաղքատութի(ւն) եւ զանարգանս՝ ՛ի բա́ց բառնայ խրատ. եւ որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)ս փառաւորեսցի։

¹⁹Ցանկութի(ւն) բարեպաշտաց քաղցրացուցանեն զոգիս. գործք ամպարշտաց՝ հեռի են ՛ի գիտութ(են)է։
²⁰Որ գնայ ընդ իմստունս՝ իմաստո́ւն եղիցի. եւ որ թարթափի ընդ անզգամս՝ յայտնի եղիցի։
²¹Զմեղաւորս՝ հալածեն չարիք. եւ արդարոց՝ հասցեն բարու(թ)ի(ւն)ք։
²²Այր առատ՝ ժառանգեցուցանէ զորդիս որդւոց. գանձի արդարոց՝ մեծու(թ)ի(ւն) ամպարշտաց։
²³Արդարք՝ վայելեսցեն ՛ի մեծութե(ան) ա́մս բազումս. եւ անիրաւք կորնչին վաղվաղակի։
²⁴Որ խնայէ ՛ի գաւազան՝ ատեա́յ զորդի իւր. իսկ որ սիրէն՝ խնամով խրատէ։
²⁵Արդարն յուտել իւրում յագեցուցանէ զանձն իւր. եւ անձինք ամպարշտաց՝ կարօտեալք։

¹Իմաստուն կանայք՝ շինեցին տունս. իսկ անզգամքն ձեռօք իւրեանց կործանեցին։
²Որ գնայ ուղիղ՝ երկնչի ՛ի տ(թեն)է. եւ որ կամակորի ՛ի ճանապարհս իւր՝ անարգեսցի։
³՛Ի բերանոյ անզգամաց՝ գաւազան թշնամանաց. շրթունք իմաստնոց զգո́յշ լինիցին ն(ո)ց(ա)։
⁴Ուր ո́չ գոն եզինք՝ մսուրք սուրբ են. եւ ուր բազում արդիւնք են, յայտնի́ է եզին զօրութի(ւն)։
⁵Վկայ հաւատարիմ՝ ո́չ ստէ. բորբոքէ́ զստութի(ւն)՝ վկայ անիրաւ։
⁶Խնդրեսցես զիմաստու(թ)ի(ւն) առ ՛ի չարաց՝ եւ ո́չ գտցես. եւ զհանճար առ յիմաստնոց՝ դիւրաւ։
⁷Ամենայն ինչ հակառա́կ է անզգամի. զէն հանճարոյ շրթունք իմաստունք։

⁸Իմաստութի(ւն) խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս ն(ո)ց(ա). անմտու(թ)ի(ւն) անզգամաց՝ մոլորու(թեամ)բ։
⁹Տունք անօրինաց պարտաւորեսցին ՛ի սրբութ(են)է. տունք արդարոց՝ ընդունելի́ են նմա։
¹⁰Սիրտ առն ընդ մտատարի՝ տրտմութի(ւն) է անձին իւրոյ. եւ յորժամ ուրախ լինի՝ չխառնի ը(նդ) թշնամանս։
¹¹Տունք ամպարշտաց՝ կործանեսցին. յա́րկք արդարոց՝ հաստատեսցին։
¹²Են ճանապարհք որ թուին մարդկան թէ ուղիղ իցեն. բայց կատարած ն(ո)ց(ա) երթայ յատա́կս դժոխոց։
¹³Ընդ ուրախութի(ւն)ս՝ ո́չ խառնի տրտմու(թ)ի(ւն). բայց յետոյ ուրախութի(ւն)ն ՛ի սո́ւգ գայ։
¹⁴Յիւրոց ճանապարհաց յագեսցի խստասի́րտն. եւ ՛ի խորհրդոց իւրոց ուղղեսցի այր բարերար։

¹⁵Անմեղն հաւատա́յ ա(մենայ)ն բանի. իսկ խորագէտն գա́յ ՛ի զղջումն։
¹⁶Իմաստունն զարհուրեալ՝ խոտորեցաւ ՛ի չարէ. իսկ անզգամն յանձնապաստան խառնակի́ ը(նդ) անօրինին։
¹⁷Բարկասիրտ՝ գործէ առանց խորհրդոյ. եւ այր իմաստուն՝ յո́յժ համբերէ։
¹⁸Բաժանին ամպարիշտք ՛ի չարիս. իսկ խորագէտք զօրանան իմաստութ(եամ)բ։
¹⁹Գայթագղեսցին չարք առաջի բարեաց. եւ ամպարիշտք կողկողեսցին առ դրունս արդարոց։
²⁰Բարեկամք ատեսցեն զբարեկամս աղքատս. բարեկամք մեծատանց բազումք։
²¹Որ անարգէ զտնանկն՝ մեղանչէ. եւ որ ողորմի աղքատի՝ երանելի է։

²²Մոլորեալք նիւթեն զչարիս. զողորմու(թ)ի(ւն) եւ զճշմարտու(թ)ի(ւն)՝ նիւթեն բարիք։ Ո́չ գիտեն զողորմութի(ւն) եւ զհաւատ՝ նիւթօղք չարեաց, ողորմու(թ)ի(ւն) եւ հաւատք ա նիւթօղս բարեաց։
²³Ամենայնի որ հոգայ՝ մի ինչ աւելի է իմաստու(թ)ի(ւն). իսկ անձնդիւրն եւ անհոգն՝ ՛ի կարօտու(թ)ե(ան) եղիցի։
²⁴Պսակ իմաստնոց՝ խորագիտու(թ)ի(ւն). եւ գնացք անմտաց՝ չարու(թ)ի(ւն)։
²⁵Փրկէ́ զանձն՝ վկայ հաւատարիմ. եւ բորբոքէ ստու(թեամ)բ նենգաւորն։
²⁶Յերկեւղ տ(եառ)ն՝ յոյս զօրու(թ)ե(ան). եւ որդւոց իւրոց թողու զհաստատու(թ)ի(ւն) խաղաղու(թ)ե(ան)։
²⁷Հրաման տ(եառ)ն աղբեւր կենաց. եւ առնէ խոտորել յորոգայթից մահու։
²⁸՛Ի բազո́ւմ զօրս՝ փառք թագաւորի. ՛ի նուազել ժողովրդոց՝ բեկումն հզօրաց։

²⁹Այր երկայնամիտ՝ բազմապատիկ է խորհրդովք. իսկ կարճամիտն՝ յոյժ անմիտ է։
³⁰Այր հեզ՝ բժի́շկ է սրտի. ցե́ց ոսկերաց սիրտ հոգած։
³¹Որ զրպարտէ զտնանկն՝ բարկացուցանէ զարարիչ ն(ո)ր(ա), եւ որ պատուէ զնա՝ ողորմի աղքատի։
³²Չարեօք իւրովք մերժի́ ամպարիշտն, եւ որ յուսայ յանձին սրբութի(ւն)՝ արդա́ր է։
³³՛Ի սիրտ առատ հանգչի իմաստութի(ւն). եւ ՛ի սիրտ անմտաց ո́չ ծանիցի։
³⁴Արդարութի(ւն) զազգ բարձրացուցանէ. նուզեցուցանեն զազգս մեղք։
³⁵Ընդունելի́ է թագաւորի սպասաւո́ր իմաստուն. եւ իւրով շութափութ(եամ)բ թօթափէ զանարգանս։ Բարկու(թ)ի(ւն) կորուսանէ զիմաստունս։

¹Պատասխանի ողոք՝ դարձուցանէ զսրտմտու(թ)ի(ւն)։ Բան խիստ՝ յարուցանէ զբարկու(թ)ի(ւն).
²լեզո́ւ իմաստնոյ գիտէ զբարիս։ Բերան անզգամաց պատմեն զչարիս։
³յա(մենայ)ն տեղիս աչք տ(եառ)ն գիտեն զբարիս եւ զչարս։
⁴Բժշկութի(ւն) լեզուի՝ ծա́ռ կենաց. եւ որ պահէն զնա՝ լցցի́ հոգւով։
⁵Անզգամն՝ անգոսնէ զխրատ հօր. որ պահէ զյանդիմանու(թ)ի(ւն)՝ խորագէ́տ է։ ՛Ի յաճախել արդարութե(ան)՝ զօրութի(ւն) բազում. եւ ամպարիշտք արմատաքի́ յերկրէ կորիցեն։
⁶Տունք արդարոց զօրութ(եամ)բ բազմաւ. պտուղք ամպարշտաց կորիցեն։
⁷Շրթունք իմաստնոց՝ հաստատեալ են իմաստութ(եամ)բ. սիրտք անմտաց ո́չ են անսխալք։

⁸Պատարագք ամպարշտաց՝ պի́ղծ են առաջի ա(ստուծո)յ։ ուխտք ուղղոց՝ ընդունելի́ են նմա։
⁹Պի́ղծ են առաջի տ(եառ)ն ճանապարհք ամպարշտաց. իսկ որ երթայ զհետ արդարութե(ան)՝ սիրէ զնա։
¹⁰Խրատ անմեղին՝ ճանաչի́ մերձաւորաց, իսկ որ ատեանն զյանդիմանութի(ւն)՝ վախճանեսցին անարգանօք։
¹¹Դժոխք եւ կորուստ յայտնի́ են առաջի տ(եառ)ն. զիա՞րդ ոչ եւ սիրտք մարդկան։
¹²Ո́չ սիրէ անխրատն զյանդիմանիչս իւր, եւ ընդ իմաստունս ո́չ խօսեսցի։
¹³Սրտի բերկրեցելոյ երեսք ծաղկին. եւ ոգի որ ՛ի տրտմութե(ան) թախծեալ շրջի։
¹⁴Սիրտ ուղիղ՝ խնդրէ զիմաստու(թ)ի(ւն). եւ բերան անխրատից՝ տեղեկանա́յ չարեաց։

¹⁵Յա(մենայ)ն ժամանակս աչք չարաց՝ սպասեն չարեաց, իսկ բարիքն՝ հանդարտեն յա(մենայ)ն ժամ։
¹⁶Լա́ւ է փոքր բաժին երկիւղիւ տ(եառ)ն, քան զգանձս մեծամեծս աներկիւղու(թեամ)բ։
¹⁷Լա́ւ է կոչունք բանջարեղէնք՝ սիրո́վ եւ շնորհիւ, քան զուարակ ՛ի մսրոյ թշնամութ(եամ)բ։
¹⁸Այր բարկացօղ՝ նիւթէ́ զկռիւս. իսկ երկայնամիտն եւ զհանդերձեալն ցածուցանէ։ Այր երկայնամիտ շիջուցանէ զդատաստանս. իսկ ամպարիշտն՝ առաւել եւս գրգռէ։
¹⁹Ճանապարհք վատաց՝ կցեալ են փշովք, իսկ ժրացն վարունք են։
²⁰Որդի իմաստուն՝ ուրա́խ առնէ զհայր. որդի անմի́տ՝ արհամարհէ զմայր իւր։
²¹Սիրտ անմտի կարօ́տ է հանճարոյ. այր իմաստուն ուղորդ գնայ։

²²Յապաղեն զխորհուրդս՝ որ ո́չ պատուեն զխորհրդակիցս։ ՛Ի սիրտս խորհրդականաց հաստատի́ խորհուրդ։
²³եւ ո́չ հնազանդի նմա անզգամ. եւ ո́չ ասիցէ դիպօղ ինչ եւ բարի հասարակաց։
²⁴Ճանապարհք կենաց ՛ի խորհուրդս իմաստնոց, զի խորշեալ ՛ի դժոխոց՝ փրկեսցի։
²⁵Զտունս թշնամանողաց կործանէ́ տ(է)ր. եւ հաստատէ զսահմանս սրբոց եւ այրեաց։
²⁶Պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն խորհուրդ անիրաւ. բանք սրբոց պարկե́շտ են։
²⁷Սատակէ զանձն իւր կաշառառուն. իսկ որ ատեայ զկաշառս՝ կեցցէ́։ Ողորմութ(եամ)բ եւ հաւատո́վ սրբին մեղք. երկիւղիւ տ(եառ)ն խորշի ա(մենայ)ն ոք ՛ի չարէ։

²⁸Սիրտք արդարոց խոկան զհաւատս, բերան ամպարշտի պատասխանի տայ զչարիս։ Ընդունելի́ են առաջի տ(եառ)ն ճանապարհք մարդոց արդարոց. վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա) եւ թշնամիք բարեկամք լինին։
²⁹Հեռի́ է ա(ստուա)ծ յամպարտաց. եւ աղօթից արդարոց՝ լսէ́։ Լա́ւ է սակաւ ինչ առնուլ արդարութ(եամ)բ, քան զբազում արդիւնս աներկիւղութ(եամ)բ։ Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս. զի յա(ստուծո)յ ուղղեսցին գնացք ն(ո)ր(ա)։
³⁰Ակն որ տեսանէ զբարիս՝ ուրա́խ առնէ զսիրտ. համբաւ բարեաց պարարէ զոսկերս։
³¹Որ մերժէ զխրատ՝ ատեա́յ զանձն. որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)՝ ստանա́յ զհանճար։

³²Երկեւղ տ(եառ)ն խրատ եւ իմաստու(թ)ի(ւն). եւ սկի́զբն փառաց պատասխանի արասցէ նմա։

¹Մարդո́յ իրս ինչ դնել ՛ի սրտի. ՛ի տ(թեն)է է պատասխանի լեզուի։
²Ամենայն գործք խոնարհին՝ յայտնի́ են առաջի ա(ստուծո)յ. եւ հաստատէ զոգիս տ(է)ր։
³Դարձո́ առ տ(է)ր զգործս քո. եւ հաստատեսցին խորհուրդք քո։ Որչափ ՛ի մեծութի(ւն) հասանիցես՝ ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) կալ զանձն քո. եւ առաջի տ(եառ)ն գտցես շնորհս։
⁴Զա(մենայ)ն ինչ գործէ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) իւր. իսկ ամպարիշտք յաւուր չարի կորիցեն։
⁵Պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն մեծամիտ. որ ձեռնամո́ւխ լինի տարապարտուց՝ ո́չ արդարասցի։ Սկիզբն ճանապարհի բարւոյ՝ գործելն զարդարու(թ)ի(ւն). եւ ընդունելի́ են ա(ստուծո)յ աղօթք քան մատուցանել պատարագս։

⁶Որ խնդրէ զտ(է)ր՝ գտցէ զգիտութի(ւն) արդարու(թեամ)բ հանդերձ. եւ որ ուղղութ(եամ)բ խնդրեն զնա՝ գտցեն զխաղաղութի(ւն)։
⁷Զի ա(մենայ)ն գործք ա(ստուծո)յ արդարութ(եամ)բ են։ ամպարիշտ պահի աւուր չարի։
⁸Լա́ւ է սակաւիկ ինչ առնուլ երկիւղիւ տ(եառ)ն. քան զգանձս մեծամեծս ամպարշտութ(եամ)բ։
⁹Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս, զի յա(ստուծո)յ ուղղեսցին գնացք ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Մարգարէութի(ւն) ՛ի շրթունս թագաւորի, եւ ՛ի դատաստանի մի́ մոլորեսցի բերան ն(ո)ր(ա)։
¹¹Մէտ կշռոյ է արդարութի(ւն) ՛ի տ(թեն)է. եւ գործք ն(ո)ր(ա) կշիռք արդարք։

¹²Գարշելի́ է թագաւորի որ առնէ զչարիս. զի արդարութ(եամ)բ հաստատի աթոռ իշխանութե(ան)։
¹³Ընդունելի են թագաւորի շրթունք արդարք. զբանս ուղիղս սիրէ տ(է)ր։
¹⁴Սրտմտութի(ւն) թագաւորի հրեշտա́կ մահու. եւ այր իմաստուն՝ ցածուցանէ́ զնա։
¹⁵՛Ի լո́յս կենաց՝ որդի թագաւորի. եւ ընդունելիք՝ ն(ո)ր(ա) իբրեւ զամպ անագան։
¹⁶Դադարք իմաստութե(ան) ցանկալի են քան զոսկի. դադարք հանճարոյ՝ ցանկալի́ են քան զարծաթ։

¹⁷Շաւիղք կենաց խոտորեն ՛ի չարեաց. երկայնու(թ)ի(ւն) կենաց ճանապարհք արդարու(թ)ե(ան)։ Որ ընդունի զխրատ՝ ՛ի բարիս եղիցի, եւ որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)՝ իմաստնասցի։ Որ զգուշանայ ճանապարհաց տ(եառ)ն՝ պահէ զանձն իւր. որ սիրէ զկեանս, խնայեսցէ ՛ի բերան իւր։
¹⁸Յառաջ քան զբեկումն՝ համարին թշնամանք. եւ նախ քան զգլորումն՝ չարաբարութի(ւն)ք։
¹⁹Լա́ւ է հանդարտասիրտն խոնարհու(թեամ)բ, քան զայն որ բաժանէ աւար ընդ թշնամանօղս։
²⁰Որ իմաստուն է յիրս՝ գտանէ զբարիս. եւ որ յուսայ ՛ի տ(է)ր՝ երանելի́ է։
²¹Զիմաստունս եւ զհանճարեղս անմիտս կոչեն. եւ որ քա́ղցր են բանիւք՝ աւելի́ եւս լուիցեն։

²²Աղբեւր կենաց են միտք՝ որոց ունիցին զնա. խրա́տ անմտաց չա́ր է։
²³Սիրտ իմաստնոյ իմանա́յ որ ինչ յիւրմէ բերանոյ. եւ ՛ի շրթունս իւր խորհեսցի զիրաւագիտութի(ւն)։
²⁴Խորիսխ մեղու՝ բանք բարիք. եւ քաղցրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) բժշկու(թ)ի(ւն) հոգւոց։
²⁵Ե́ն ճանապարհք որ թուին մարդոյ թէ ուղի́ղ իցեն, եւ կատարած ն(ո)ր(ա) հայի յատակս դժոխոց։
²⁶Այր՝ ՛ի վաստակս ջանայ անձին իւրում. եւ բռնազբօսէ իւր զկորուստ։ իսկ թեւրն ՛ի բերան իւր կրէ զկորուստ։
²⁷Այր անզգամ փորէ́ անձին իւրում չարիս. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) շրթանց իւրոց գանձէ հուր։
²⁸Այր խորամանգ նիտայ զչարիս. եւ լապտեր նենգութե(ան) բորբոքի չարեօք, եւ քակէ զբարեկամս։

²⁹Այր անօրէն փորձ փո́րձ առնէ զբարեկամաց, եւ տանի զն(ո)ս(ա) ՛ի ճանապարհս անբարիս։
³⁰Որ հաստատէ զաչս իւր, եւ խորհի զկամակորս. եւ վիճէ շրթամբք իւրովք զա(մենայ)ն չարիս. այնպիսի́ն է հնոց չարեաց։
³¹Պսակ պարծանաց ծերութի(ւն). եւ ՛ի ճանապարհս արդարութե(ան) գտանի։
³²Լա́ւ է այր երկայնամիտ քան զհզօր։ եւ այր որ ունի զիմաստու(թ)ի(ւն) քսան զանդս մեծամեծս։ եւ որ յաղթէ բարկու(թ)ե(ան). քան որ առնուցու զքաղաք հզօր։
³³Անդրէն ՛ի ծոց իւրեանց դառնայ ա(մենայ)ն ինչ անիրաւաց, այլ ՛ի տ(թեն)է ամենեցուն իրաւունք են։

¹Լա́ւ է պատառ մի համով խաղաղու(թեամ)բ, քան զտունս լի́ զենլեօք եւ բարեօք թշնամութ(եամ)բ։
²Ծառայ իմաստուն տիրեսցէ տերանց անմտաց. եւ ընդ եղբարս բաժանեսցի մասն։
³Որպէս փորձի ՛ի բովս արծա́թ եւ ոսկի, նո́յնպէս ընտրէ զսիրտս ա(ստուա)ծ։
⁴Չարի հնազանդի լեզո́ւ անօրինաց, եւ արդար ո́չ հայի ՛ի շրթունս սուտս։ Հաւատացելոյն ա(մենայ)ն աշխարհ ընչիւք լի́ է. անհաւատին եւ ո́չ դանգ մի։
⁵Որ կատակէ զաղքատով՝ բարկացուցանէ զարարիչ ն(ո)ր(ա). եւ որ ո́տն հարկանէ կորուսելոյն՝ ո́չ արդարասցի։ իսկ որ գթայն՝ ողորմու(թ)ի(ւն) գտցէ։
⁶Պսակ ծերոց՝ որդիք որդւոց. պարծանք որդւոց հարք իւրեանց։

⁷Ո́չ վայելեն անզգամաց շրթունք հաւատարիմք. եւ ո́չ արդարոյ շրթունք սուտք։
⁸Վա́րձ շնորհաց խրատ՝ որոց կրեն զնա. զի ուր եւ դառնայցէ՝ աջողեսցի́։
⁹Որ ծածկէ զյանցանս՝ խնդրէ զբարեկամութի(ւն). իսկ որ ատեայ զծածկելն, քակէ զբարեկամս եւ զընտանիս։
¹⁰Փշրէ զսիրտս իմաստնոց սպառնալիք. իսկ անմիտն թէպէտ եւ բազում գան ըմպէ՝ չառնու ՛ի միտ։
¹¹Զհակառակութի(ւն)ս յարուցանէ ա(մենայ)ն շարակամ։ իսկ տ(է)ր հրեշտակ անողո́րմ արձակէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
¹²Անկցի հո́գ ՛ի սիրտ առն իմաստնոյ. եւ անմիտք խորհին զչարիս։
¹³Որ հատուցանէ չար փոխանակ բարւոյ, չար ՛ի տանէ ն(ո)ր(ա) մի́ պակասեսցէ։

¹⁴Իշխանութի(ւն) բանի՝ տայ սկի́զբն արդարութե(ան). եւ առաջնորդ լինի կարօտու(թ)ե(ան)՝ հակառակութի(ւն) եւ կռիւ։
¹⁵Որ արդար համարի զանիրաւն, եւ անիրաւ զարդարն. պիղծ եւ գարշելի են առաջի տ(եառ)ն երկոքին։
¹⁶Ընդէ՞ր գտանին ստացուածք՝ անմտի. զի իմանալ զիմաստու(թ)ի(ւն) անմիտն ո́չ կարէ։ Որ բարձր առնէ զտուն իւր՝ խնդրէ զբեկումն. եւ կամակորէ́ յուսմանէ, անկցի́ ՛ի չարիս։
¹⁷Յա(մենայ)ն ժամանակի բարեկամք եղիցին քո. բայց եղբարք՝ ՛ի վիշտս եղիցին քե́զ պիտոյ. զի վ(ա)ս(ն) ա́յնորիկ իսկ ծնանին։
¹⁸Ա́յր անմիտ կայթէ եւ խնդա́յ յորժամ երաշխաւոր լինի բարեկամի իւրոյ։

¹⁹եւ վնասասէրն խնդայ ընդ կռիւ. բարձրացուցանէ զտուն իւր՝ եւ խնդրէ զբեկումն։
²⁰եւ խստասիրտն՝ բարեաց ո́չ պատահէ։ Այր յեղյեղուկ լեզուաւ անկցի́ ՛ի չարիս։
²¹սիրտ անզգամի ցա́ւ է կրելեաց իւրոց։ Ո́չ ուրախ լինի հայր ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյ անխրատի։ որդի իմաստուն՝ ուրա́խ առնէ զմայր իւր։
²²Սիրտ ուրախ բարեմոյն առնէ. առն հոգածի՝ ցամաքեն ոսկերք։
²³Որ առնու կաշառ ՛ի գոգ իւր տարապարտուց՝ ո́չ աջողին ճանապարհք ն(ո)ր(ա)։ ամպարիշտ խոտորի ՛ի ճանապարհաց արդարութե(ան)։
²⁴Երեսք առն հանճարեղի իմաստունք. աչք անմտի զվայրօք յածին։
²⁵Բարկու(թ)ի(ւն) հօր որդի անմիտ։ եւ ցաւք են ծնանելեաց ն(ո)ր(ա)։

²⁶Տուժել զայր արդար՝ չէ́ բարւոք. եւ ո́չ նենգել զարդարն իշխանաց յիրաւանց վերայ։
²⁷Որ խնայէ բան խիստ հանել՝ իմաստո́ւն է։ այր երկայնամիտ՝ հանճարե́ղ է։
²⁸Զանմիտն հարցին՝ թէ իմաստու(թ)ի(ւն) իցէ՞ ինչ, եւ իմաստութի(ւն) համարիցի՞. պապանձեցաւ եւ համարեցաւ թէ իմաստո́ւն իցէ։

¹Պատճառս խնդրէ այր որ կամիցի քակել ՛ի բարեկամաց իւրոց. յա(մենայ)ն ժամանակի նախա́տ լիցի։
²Ո́չինչ պիտոյ է իմաստութի(ւն) պակասամտի. զի առաւե́լ եւս վարի անզգամութ(եամ)բ։
³Յորժամ հասանէ ամպարիշտ ՛ի խորս չարեաց՝ արհամարհէ. բայց գա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) անարգանք եւ նախատինք։
⁴Ջուր խո́ր է խորհուրդ ՛ի սրտի առն. գե́տ բղխեալ եւ աղբեւր կենաց։
⁵Ա́կն առնուլ ամպարշտի չե́ բարւոք. եւ ոչ զիրաւունս խոտորել արդարոյ ՛ի դատաստանի։
⁶Շրթունք անզգամի հասուցանեն զնա ՛ի չարիս. եւ բերան ն(ո)ր(ա) տանդո́ւգն մա́հ կոչէ ՛ի վ(ե)ր(այ)։

⁷Բերան անզգամի բեկումն է նմա. եւ շրթունք ն(ո)ր(ա) որոգա́յթ անձին իւրում։
⁸Զվատ կործանէ երկեւղ. անձինք կանացեաց քաղցիցեն։
⁹Որ զանձն իւր ո́չ բժշկէ ՛ի գործս իւր, եղբա́յր է նա այնորիկ՝ որ անձին առնիցէ։
¹⁰՛Ի մեծու(թեն)է զօրու(թ)ե(ան) յայտնի́ է անուն տ(եառ)ն. եւ առ նա ընթացեալ արդարոց բարձրանան։
¹¹Ստացուածք առն մեծատան քաղա́ք ամուր եւ փառք ն(ո)ր(ա) մեծապէս հովանի ունին։
¹²Յառաջ քան զբեկումն հպարտանայ սիրտ առն. եւ յառաջ քան զկարծիս իւր կորանայ։
¹³Որ տայ պատասխանի բան մինչչեւ լուեալ իցէ ինչ՝ անզգամութի(ւն) է նմա եւ նախատինք։

¹⁴Զցասումն առն հանդարտեցուցանէ ծառայ իմաստուն. այլ առն նեղասրտի ո՞վ ունիցի ժոյժ։
¹⁵Սիրտ իմաստնոյ ստանայ զհանճար. ականջք իմաստնոց խնդրեն զխորհուրդս։
¹⁶Տուրք մարդոյ ընդարձակեցուցանեն զնա, եւ ընդ իշխանս նստուցանեն զնա։
¹⁷Արդար՝ անձին իւրում չարախօսէ իսկզբան բանից իւրոց, զի յորժամ սկսանի́ ոսոխն յանդիմանի։
¹⁸Զհակառակու(թ)ի(ւն)ս ցածուցանէ լո́ւռ լուռն. եւ ՛ի մէջ բռնաւորաց ընտրէ զիրս։
¹⁹Եղբայր յեղբօրէ օգնեալ՝ իբրեւ զքաղաք ամուր. եւ զօրացեալ բարձրացեալ իբրեւ զթագաւորութի(ւն) հաստատեալ։
²⁰՛Ի պտղոյ բերանոյ այր յագեցուցանէ զորովայն իւր. եւ ՛ի պտղոյ շրթանց իւրոց յագեսցի։

²¹Մա́հ եւ կեանք ՛ի ձեռս լեզուի. եւ որ յաղթէ նմա՝ կերիցէ́ զպտուղ ն(ո)ր(ա)։
²²Որ եգիտ կին բարի՝ եգիտ շնորհս. եւ ընկալաւ յա(ստուծո)յ ուրախու(թ)ի(ւն)։ Որ հարկանէ զկին բարի՝ հանէ́ զբարիս. եւ որ ունի կին շուն՝ անմի́տ է եւ ամպարիշտ։
²³Յողո́ք բանի եւ եթ կայ տնանկն. եւ մեծատունն յանդուգն տայ պատասխանի։
²⁴Այր ՛ի բոզանոց՝ լկտու(թեամ)բ գնայ։ Լա́ւ է բարեկամ մերձաւոր՝ քան զեղբայր հեռաւոր։

¹Լա́ւ է տգիտի որ գնայ միամտու(թեամ)բ իւրով. քան անզգամին որ շաղաւաշուրթն իցէ։
²Սակայն տգիտու(թ)ի(ւն) անձին իւրում ո́չ է բարւոք, եւ ՛ի ստիպել ոտից իւրոց մեղանչէ։
³Անզգամու(թ)ի(ւն) առն՝ ապականէ́ զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ ա(ստուծո)յ մե́ղ դնէ ՛ի սրտի իւրում։
⁴Մեծութի(ւն) յաւելու բարեկամս բազումս։ եւ աղքատն՝ եւ ՛ի բո́ւն բարեկամէ անտի քակի։
⁵Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ո́չ լիցի։ եւ որ մեղ դնէ տարապարտուց՝ ո́չ ապրեսցի։
⁶Բազումք ողոքեն զերեսս թագաւորաց. եւ ա(մենայ)ն չարակամ նախա́տ լիցի մարդկան։

⁷Ամենայն որ ատեայ զեղբայր աղքատ, հեռի լինի եւ ՛ի սիրոյ ն(ո)ր(ա)։ Խորհուրդ բարի՝ առ որս ճանաչենն զնա, մերձենայ. եւ այր իմաստուն գտցէ զնա։ Որ կարի չա́ր առնէ՝ կատարէ զչարիս. եւ որ գրգռէ զբանս՝ ո́չ ապրեսցի, մանաւանդ որ վարէ զբանս որ ո́չ իւր իցէ։
⁸Որ ստանայ զհանճար՝ սիրէ զանձն. եւ որ պահէ զիմաստու(թ)ի(ւն)՝ պահէ զբարիս։
⁹Վկա́յ սուտ՝ առանց պատժի ո́չ լիցի. եւ որ բորբոքէ զչարութի(ւն)՝ ընկերաց, եւ որ յուզէ զչարու(թ)ի(ւն)՝ կորիցէ։
¹⁰Ո́չ վայելէ անզգամի փափկու(թ)ի(ւն). եւ եթէ ծառայ սկսանիցի հպարտու(թեամ)բ տիրել։
¹¹Այր ողորմած՝ երկայնամիտ լինի. եւ պարծանք ն(ո)ր(ա) գերիվերո́յ լինին անզգամաց։

¹²Սպառնալիք թագաւորի նմա́ն են մռնչելոյ առիւծու. զուարթու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) իբրեւ զցօղ ՛ի վ(ե)ր(այ) դալարոյ։
¹³Ամօթ հօր՝ որդի անմիտ. ո́չ են սուրբ ուխտք վարձուց վարձկանաց։
¹⁴Զտո́ւնս եւ զստացուածս բաժանեն հարք որդւոց. եւ ՛ի տ(թեն)է պատշաճի կին առն։
¹⁵Վատու(թ)ի(ւն) ունի զկանացին. անձն գործատեաց՝ քաղցիցէ́։
¹⁶Որ պահէ զպատուիրանս՝ պահէ զանձն իւր, որ արհամարհէ զճանապարհ իւր՝ կորիցէ։
¹⁷Փո́խ տայ ա(ստուծո)յ որ ողորմի տնանկին, ը(ստ) տրոց ն(ո)ր(ա) հատուսցէ́ նմա։

¹⁸Խրատեա́ զորդի քո՝ զի այնպէս եղիցի քեզ յո́յս բարի. եւ ՛ի թշնամանս մի́ հպարտանար անձամբ քով։ Զի եթէ հարկանես զնա գաւազանաւ՝ ո́չ մեռանի. բայց զանձն ն(ո)ր(ա) փրկես ՛ի մահուանէ։
¹⁹Այր չարաբար՝ բազումս տուժեսցի. եւ եթէ եւս ժանտանայցէ՝ եւ զա́նձն եւս դիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ)։
²⁰Լո́ւր որդեակ խրատու հօր քոյ. զի իմաստո́ւն եղիցիս ՛ի վախճանի քում։
²¹Բազո́ւմ խորհուրդք են ՛ի սրտի առն. բայց խորհուրդ ա(ստուծո)յ յաւիտեան մնայ։
²²Պտուղ առն՝ ողորմածութի(ւն) իւր։ լա́ւ է աղքատ արդար քան զմեծատուն սուտ։
²³Երկեւղ տ(եառ)ն ՛ի կենդանութի(ւն) առն. իսկ աներկեւղն մոլորեալ ՛ի դրունս՝ բնակեսցէ ՛ի տեղիս ուր ո́չ լիցի այցելու(թ)ի(ւն) յաւիրտենից։

²⁴Որ թաքուցանէ զձեռս իւր ՛ի ծոց իւր զուր, եւ ո́չ ՛ի վերան իւր տարցի զն(ո)ս(ա)։
²⁵՛Ի չարչարել անզգամի՝ խորագիտագոյն եւս լինի անմեղն. ապա թէ յանդիմանես զայր իմաստուն՝ ՛ի միտ առցէ զհանճար։
²⁶Որդի որ անարգէ զհայր եւ մերժէ զմայր, ամօթ կրէ եւ նախա́տ լիցի։
²⁷Որդի որ թողուցու պահել զխրատ հօր, խորհի զճառս չարեաց։
²⁸Որ յերաշխի առնու զմանուկ անմիտ՝ թշնամանս առնէ օրինաց։ եւ բերան ամպարշտաց կլանէ զդատաստանս։
²⁹Պատրաստին անխրատից տանջանք. նոյնպէս եւ պատի́ժք անզգամաց։

¹Անառա́կ է գինի՝ եւ թշնամանօղ արբեցու(թ)ի(ւն). եւ ա(մենայ)ն որ խառնակի ընդ ն(ո)ս(ա)՝ չէ́ իմաստուն։
²Ո́չինչ է պակաս պատուհաս թագաւորի ՛ի ցասմանէ առիւծու. եւ որ բարկացուցանէ զնա՝ վնա́ս առնէ անձին իւրում։
³Փառք են առն խոտորել ՛ի հայհոյութե(ան)ց. իսկ ա(մենայ)ն անզգամ ընդ այնպիսիսն շաղի։
⁴Թէպէտ եւ նախատի վատ՝ ո́չ ամաչէ. նո́յնպէս եւ որ առնու ցորեան՝ փո́խ ամարանի։
⁵Ջուր՝ խո́ր է խորհուրդ սրտի առն. եւ այր իմաստուն քամէ զնա։
⁶Մե́ծ է մարդ եւ պատուական՝ ա́յր ողորմած. բայց զայր հաւատարիմ գո́րծ է գտանել։
⁷Որ շրջի անարատ յարդարու(թ)ե(ան), երանելի́ որդիս թողու զկնի իւր։

⁸Յորժամ թագաւոր արդար նստիցի յաթոռ. ո́չ դառնայցէ ընդդէմ աչաց ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն չարագործ։
⁹Ո՞վ պարծեսցի սիրտ սուրբ ունել. կամ ո՞վ համարձակիցի՝ եթէ սո́ւրբ իցէ ՛ի մեղաց։
¹⁰Կշիռ մեծ եւ փոքր, եւ չա́փ կրկին պի́ղծ են առաջի ա(ստուծո)յ երկոքեան. եւ խափանեսցին նոքա, եւ որ առնենն զն(ո)ս(ա). նա եւ ՛ի գնացս իսկ իւր խափանեսցի այր։
¹¹Երիտասարդ որ ՛ի սրբու(թ)ե(ան) է՝ ուղի́ղ են ճանապարհք նորա։
¹²Ո́ւնկն լսէ եւ ա́կն տեսանէ. տ(եառ)ն գործուած են երկոքեան։
¹³Մի́ սիրեր զչա́ր խօսել՝ զի մի́ սատակեսցիս. բա́ց զաչս քո, եւ յագեա́ց հացիւ։

¹⁴Զչարն չա́ր ասէ՝ որոյ զնոյն ստացեալ ունիցի. եւ մատուցեալ յառաջ ապա նովիմբ պարծի։
¹⁵Է́ ոսկի եւ բազմութի(ւն) անդոց. եւ անօթ պատուական՝ շրթունք գիտութե(ան)։
¹⁶Զե́րծ զհանդերձ ն(ո)ր(ա) զի երաշխաւոր եղեւ օտարի. եւ ՛ի հիւրութե(ան) գրաւեաց զնա։
¹⁷Քաղցրացա́ւ առն հաց ստու(թ)ե(ան), եւ լցցի բերան ն(ո)ր(ա) կոպճով։
¹⁸Խորհուրդք մտօ́ք պատրասեսցին, եւ պատերազմ իմաստու(թեամ)բ մղեսցի։
¹⁹Որ յայտնէ զխորհուրդս՝ գնա́յ նենգութ(եամ)բ։. եւ ընդ պատրողին շրթամբք իւրովք՝ մի́ խառնակեսցիս։
²⁰Որ հայհոյէ զհայրն կամ զմայր՝ շիջցի́ լոյս ն(ո)ր(ա). եւ բիբք աչաց ն(ո)ր(ա) զխաւար տեսցեն։

²¹Մասն փութացեալ յառաջնումն, ՛ի վախճանի ո́չ օրհնեսցի։
²²Մի́ ասիցես թէ առից վրէժ ՛ի թշնամւոյն. այլ համբե́ր տ(եառ)ն, զի քեզ օգնական լիցի։
²³Պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն՝ չափ կրկին. եւ կշիռ նենգու(թ)ե(ան) ո́չ է բարւոք առաջի ն(ո)ր(ա)։
²⁴՛Ի տ(թեն)է ուղղին գնացք առն. եւ մահկանացուն՝ զիա՞րդ խելամուտ լիցի ճանապարհաց իւրոց։
²⁵Որոգայթ է առն վաղվաղել եւ յիւրո́ց ընչից խոստանալ։ թերեւս յետ ուխտելոյն զղջումն լինիցի։
²⁶Ցրումն ամպարշտաց՝ թագաւոր իմաստուն. եւ արկանէ զնոքօք անիւ։
²⁷Լոյս տ(եառ)ն շունչ մարդկան, եւ որ քննէ զշտեմարանս սրտի։

²⁸Ոյ́որմու(թ)ի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն) պահապան թագաւորի. եւ պատեսցեն արդարու(թեամ)բ զաթոռ ն(ո)ր(ա)։
²⁹Զա́րդ երիտասարդաց իմաստութի(ւն). եւ փա́ռք ծերոց ալիք։
³⁰Վէրք եւ հարուածք պատահեն չարաց. եւ տանջանք ՛ի շտեմարանս որովայնի։

¹Որպէս սահանք ջրոց. նո́յնպէս սիրտ թագաւորի ՛ի ձեռս ա(ստուծո)յ. ընդ որ կոյս կամի հայեցուցանել՝ դարձուսցէ զնա։
²Ամենայն այր երեւի անձին իւրում արդար. բայց ուղղէ զսիրտս տ(է)ր։
³Գործել զարդարութի(ւն) եւ խօսել զճշմարտութի(ւն), հաճո́յ է առաջի տ(եառ)ն քան զարիւն զոհից։
⁴Մեծամի́տ է ՛ի թշնամանս այր խստասիրտ. լամպար ամպարշտաց՝ մեղք։
⁵Խորհուրդ համառօտ՝ սակայն յառաւելութի(ւն). եւ ա(մենայ)ն վաղվաղուկ՝ սակայն ՛ի նուազու(թ)ի(ւն)։
⁶Որ կուտէ զգանձս ստու(թեամ)բ լեզուի՝ զհետ երթայ սնոտեաց. եւ հասանէ յորոգայթս մահու։
⁷Սսատակումն ամպարշտաց հասցէ, զի ո́չ կամին առնել զիրաւունս։

⁸Առ խոտորեալս՝ խոտորեալ ճանապարհ առաքէ ա(ստուա)ծ. զի սո́ւրբ եւ ուղի́ղ են գործք ն(ո)ր(ա)։
⁹Լա́ւ է բնակել առ անկեան ՛ի ներքո́յ օգոյ, քան ՛ի բռեալս անիրաւութ(եամ)բ, եւ ՛ի տան խառնակութե(ան)։
¹⁰Անձն ամպարշտի ցանկայ չարեաց. եւ ո́չ գտցէ յումեքէ ողորմու(թ)ի(ւն)։
¹¹՛Ի տուժել անխրատի՝ խորագիտագո́յն եւս լինի անմեղն։ առ իմաստութե(ան) հանճառեղն ընդունի զգիտութի(ւն)։
¹²՛ի մի́տ առնու արդար զսիրտ ամպարշտաց. եւ ապականեն զամպարիշտս չարիք։
¹³Որ խնու զլսելիս իւր զի մի́ լուիցէ տկարաց. եւ նա կարդասցէ առ տ(է)ր, եւ ո́չ լուիցէ նմա։
¹⁴Տուրք գաղտնիք՝ դարձուցանեն զբարկութի(ւն). իսկ որ խնայէ ՙի տուրս՝ սաստիկ բարկութի(ւն) յարուցանէ։

¹⁵Ուրախու(թ)ի(ւն) արդարոց առնել զիրաւունս. եւ ս(ուր)բն՝ պի́ղծ թուի չարագործաց։
¹⁶Ա́յր մոլորեալ ՛ի ճանապարհէ արդարութե(ան)՝ ՛ի ժողովս հսկայից հանգիցէ։
¹⁷Այր կարօտեալ սիրէ́ զուրախութի(ւն)։ որ սիրէ զգինի եւ զձէթ ՛ի մեծու(թ)ի(ւն)։
¹⁸Ջնջա́ն լինի արդարոյն անօրէնն. եւ ուղղոց որ անցանեն զուխտիւ։
¹⁹Լա́ւ իցէ բնակել յանապատի՝ քան ընդ կնո́ջ անզգամի լեզուանւոյ եւ բարկացողի։
²⁰Գանձ ցանկալի հանգիցէ ՛ի բերան իմաստնոյ. ա́րք տգէտք կլցեն զնա։
²¹Ճանապարհք արդարութե(ան) եւ ողորմածութե(ան) գտցէ զկեանս, եւ զարդարու(թ)ի(ւն) եւ զփառս։

²²՛Ի վ(ե)ր(այ) ամուր քաղաքաց եհաս իմաստութի(ւն). եւ քակեաց զամուրս յորս յուսացեալէին ամպարիշտք։
²³Որ պահէ զբերան իւր եւ զլեզու՝ պահէ́ ՛ի նեղութ(են)է զանձն իւր։
²⁴Խիստն՝ եւ յանդուգն՝ եւ հպարտն՝ ժանտ կոչին. եւ որ պահէ ոխս անօրէն է։
²⁵Ցանկութի(ւն)ք սպանանեն զվատ, զի ո́չ յօժարեն ձեռք ն(ո)ր(ա) գործել ինչ։
²⁶Ամպարիշտ ցանկանայ զա(մենայ)ն աւուրս զցանկու(թ)ի(ւն) չարեաց. իսկ արդարն ողորմի եւ տա́յ առանց խնայելոյ։
²⁷Պատարագ ամպարշտաց պի́ղծ են առաջի տ(եառ)ն. քանզի անօրէնութ(եամ)բ իսկ մատուցանեն զն(ո)ս(ա)։
²⁸Վկա́յ սուտ՝ կորիցէ. այր հլու՝ զգուշութ(եամ)բ խօսեսցի։

²⁹Ա́յր ամպարիշտ յանդգնու(թեամ)բ հարկանի ՛ի դիմի. իսկ ուղիղն ինքնին իմանայ զճանապարհս իւր։
³⁰Ո́չ է մարդոյ իմաստութի(ւն)՝ ո́չ արութի(ւն), եւ ո́չ խորհուրդ առ ա(ստուա)ծ։
³¹Երիվար պատրաստի յաւուր պատերազմի. բայց ՛ի տ(թեն)է է օգնականութի(ւն)։

¹Լա́ւ է անուն բարի քան զմեծու(թ)ի(ւն) բազում. եւ քան զարծա́թ եւ զոսկի շնո́րհ բարիք։
²Մեծատուն եւ աղքատ միմեանց պատահիցին. երկոցունց այցելու(թ)ի(ւն) առնէ տ(է)ր։
³Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութ(եամ)բ խրատէ զանձն. եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
⁴Սկիզբն իմաստու(թ)ե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն. եւ մեծութի(ւն) եւ փա́ռք՝ եւ կեանք։
⁵Տատասկ եւ որոգայթ՝ ՛ի ճանապարհս թիւրաց, իսկ որ զգո́յշ կայ անձին իւրում՝ մերեսցի ՛ի ն(ո)ց(ա)է։
⁶Նորոգումն երիտասարդի ը(ստ) ճանապարհա́ց իւրոց. նա՝ եւ յորժամ ծերասցի՝ ո́չ մերժեսցի ՛ի նոցանէ։

⁷Աղքատք տիրեսցեն մեծատանց, եւ ծառայք տերանց իւրեանց փո́խ տայցեն։
⁸Որ սերմանէ զանզգամու(թ)ի(ւն)՝ հնձեսցէ́ զչարիս, եւ զհարուածս գործոց իւրոց բովանդակեսցէ։
⁹Զայր զուա́րթ եւ զառատ՝ սիրէ ա(ստուա)ծ։ որ ողորմի տնանկի՝ ինքն կերակրեսցի, զի յիւրմէ հացէ անտի ետ տնանկի։ Զյաղթութի(ւն) եւ զպատիւ ստանայ որ տայ կաշառ, բայց զոգիս առողացն սպանանէ։
¹⁰Հա́ն զժանտն յատենէ՝ եւ ելցէ ընդ նմա եւ հակառակու(թ)ի(ւն). զի յորժամ նստիցի յատենի զամենեսեան անարգէ։
¹¹Սիրէ տ(է)ր զսիրտ սուրբ, եւ ընդունելի են նմա ա(մենայ)ն անարատք։ Շրթամբք հովուէ թագաւոր.
¹²եւ աչք տ(եառ)ն պահեն զհանճար. եւ անգոսէ զբանս անօրէն։

¹³Պատճա́ռ դնէ վատ եւ ասէ՝ առեւծ ունի զճանապարհս, եւ զանցս հրապարակաց սպանողք։
¹⁴Գուբ խո́ր է բերան անօրինի, եւ ատեցեալն ՛ի տ(թեն)է անկցի ՛ի նա։ Են ճանապարհք չարք՝ առաջի առն, եւ ո́չ սիրէ դառնալ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ. բայց դառնալ պա́րտ է ՛ի թեւր եւ ՛ի չար ճանապարհէ։
¹⁵Անմտու(թ)ի(ւն) բորբոքեալ ՛ի սիրտ երիտասարդի. գաւազան եւ խրատ հեռի́ է ՛ի նմանէ։
¹⁶Որ զրպարտէ զաղքատ՝ բազում առնէ իւր չարիս. եւ որ տայ մեծատան կարօտու(թեամ)բ։
¹⁷Բանից իմաստնոց մատո́ զունկն քո, եւ լո́ւր բանից իմոց. եւ հաստատեա́ զսիրտ քո՝

¹⁸զի գիտասցես զն(ո)ս(ա)՝ թէ բարի́ են։ եւ եթէ արկցես զն(ո)ս(ա) ՛ի սրտի քում. եւ զուարճասցի միանգամայն ՛ի շրթունս քո։
¹⁹Զի եղիցի յոյս քո ՛ի տ(է)ր. եւ ցուցցէ քեզ զճանապարհս իւր։
²⁰Եւ դու գրեա զնոսա յանձին քում երեքկին. ՛ի խորհուրդս, եւ ՛ի գիտութի(ւն), եւ ՛ի հանճար։
²¹Ահաւասիկ ուսուցանեմ քեզ զբանս ճշմարիտս եւ զգիտու(թ)ե(ան). հնազանդ լինել պատասխանի տալոյ զբանս ճշմարտութե(ան) որոց մատչիցին առ քեզ։
²²Մի́ բուռն լինիցիս տնանկի, քանզի աղքա́տ է. եւ մի́ անարգիցես զտնանկն ՛ի դրունս.
²³զի տ(է)ր դատի զդատաստանս ն(ո)ր(ա), եւ փրկեսցէ անկապուտ զանձն քո։

²⁴Մի́ լինիր ընկեր առն բարկացողի, եւ ընդ բարեկամի զայրացողի մի́ բնակեր։
²⁵գուցէ ուսանիցի́ս զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ առնուցուս խե́ղդ ընդ անձն քո։
²⁶Մի́ տար զանձն քո յերաշխաւորութի(ւն)՝ ակն առեալ երեսաց։
²⁷զի թէ ո́չ ունիցիս ուստի հատուցանիցես՝ եւ առնուցուն զանկողինս որ ը(նդ) կողիւք քովք կայցեն։
²⁸Մի́ փոխեր զսահմանս յաւիտենականս զոր եդին հարք քո։
²⁹Զայր շո́յտ եւ զգոյշ ՛ի գործ իւր՝ թագաւորաց առաջի պարտ է կացուցանել. եւ ո́չ կացուցանել առաջի արանց խօթասրտաց։

¹Յորժամ նստիցիս յընթրիս ուտե́լ ՛ի սեղան հզօրաց. իմանալո́վ իմասջի́ր որինչ առաջի դնիցի, եւ ապա́ մխեսջի́ր զձեռն քո։
²Գիտասջի́ր թէ այնպիսի ինչ եւ քեզ պա́րտ է պատրաստել։ ապա թէ ագահագոյն իցես,
³մի́ ցանկանայցես խորտկաց ն(ո)ր(ա). զի այն իսկ կցեալ երթալ զկենացն ստութ(են)է։
⁴Մի́ ձգտիր՝ եթէ տնանկ իցեսս՝ ընդ մեծատան, այլ քո իմաստութ(եամ)բդ մերժեա́ ՛ի նմանէ։
⁵Եթէ հաստատեսցես զերես քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), ո́չ ուրեք երեւի զի հանդերձեալ է ն(ո)ր(ա) ի́ւր թեւս ո(ր)պ(էս) զարծուոյ. եւ դառնայ ՛ի տուն նահապետի իւրոյ։
⁶Մի́ ուտեր հաց ընդ առն չարական. եւ մի́ ցանկանար կերակրոյ ն(ո)ր(ա)։

⁷զոր օրինակ թէ մազ ոք կլանէ՝ ա́յնպէս ուտէ եւ ըմպէ։
⁸Մի́ մուծանիցես զնա առ քեզ, եւ մի́ ուտիցես զհաց քո ընդ նմա, զի նողկտացուցանէ զնա. եւ ապականէ զբանս քո բարիս։
⁹Յակա́նջս անզգամի ամենեւին մի́ խօսիր. զի մի́ անգոսնեսցէ զիմաստուն բանս քո։
¹⁰Մի́ փոխեր զսահմանս յաւիտենականս. եւ ՛ի ստացուածս սրբոց մի́ մտանիցես։
¹¹զի որ փրկէն զն(ո)ս(ա) տ(է)ր հզօր է. եւ դատի զդատաստանս ն(ո)ց(ա) ընդ քեզ։
¹²Տո́ւր ՛ի խրատ զսիրտ քո. եւ զլսելիս քո պատրաստեա́ բանից իմաստու(թ)ե(ան)։
¹³Մի́ խնայեար խրատել զտղայ զի եթէ հարկանես զնա գաւազանաւ՝ ո́չ մեռանի։
¹⁴դու հարկանես զնա գաւազանաւ, բայց զանձն ն(ո)ր(ա) փրկես ՛ի մահուանէ։

¹⁵Որդեակ՝ եթէ իմաստուն լինիցի սիրտ քո, ուրա́խ արասցես եւ զի́մ սիրտս։
¹⁶Եւ եթէ ընդելուզցես զշրթունս քո ը(նդ) շրթունս իմ, միայն թէ ուղի́ղ իցես։
¹⁷Մի́ նախանձիցի սիրտ քո ընդ մեղաւորս. այլ յերկեւղ տ(եառ)ն կանխեսջի́ր զօրհանապազ։
¹⁸զի եթէ պահեսցես զնա, եղիցի զաւա́կ քեզ. եւ յոյս քո մի́ մերժեսցի։
¹⁹Լո́ւր որդեակ՝ եւ լե́ր իմաստուն. եւ ուղղեա զխորհուրդս սրտի քոյ։
²⁰Մի́ լինիր արբեցօղ. եւ մի́ նախանձիր ընդ հանգանակօղս մսո́յ վաճառաց։
²¹Զի ա(մենայ)ն արբշիռն եւ բոզանոցն աղքատասցի։ եւ զգեցցի պատառատունս ա(մենայ)ն քնէած։
²²Լո́ւր որդեակ հօրն որ ծնաւ զքեզ. եւ մի արհամարհեր զծերու(թ)ի(ւն) մօր քոյ։

²³Զճշմարտութի(ւն) ստացի́ր. եւ մի́ թողուր զիմաստութի(ւն)՝ եւ զխրատ՝ եւ զհանճար։
²⁴Բարւո́ք սնուցանէ հայր արդար. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյ իմաստնոյ ուրա́խ լինի սիրտ ն(ո)ր(ա)։
²⁵Ուրա́խ լիցին հայր եւ մայր քո ՛ի քեզ. եւ խնդասցէ որ ծնաւն զքեզ։
²⁶Տո́ւր ցիս որդեակ զսիրտ քո. եւ աչք քո ճանապարհա́ց իմոց սպասեսցեն։
²⁷Կարաս՝ ծա́կ է տուն օտար. եւ ջրհոր նե́ղ օտարոտին։
²⁸Զի այնպիսին վաղվաղակի սատակեսցի. եւ ա(մենայ)ն անօրէն սպառեցի։
²⁹Ո՞ւմ է վայ. ո՞ւմ խռովութի(ւն)ք. ո՞ւմ են դատաստանք. ո՞ւմ դժընդակութի(ւն)ք եւ վարանք. ո՞ւմ են ջաղջախանք տարապարտուց. ո՞յր են կապուտակ ականողիք։

³⁰Ոչ ապաքէն ա́յնոցիկ՝ որ յամենն ՛ի գինւոջ, եւ գիտեն ուր գիներբուք լինիցին։
³¹Մի́ արբենայք գինեաւ. այլ խօսեցարո́ւք ընդ մարդս արդարս, եւ խօսեցարո́ւք ընդ միմեանս ՛ի հրապարակս։ Ապա թէ ՛ի տաշտս եւ ՛ի բաժակս արձակիցես զաչս քո, յետոյ շրջիցիս մերկագո́յն եւս քան զսանդատոռն։
³²Եւ ՛ի վախճանի իբրեւ զօձահար տարածիցիս, եւ իբրեւ իժի թոյնք սփռեսցին։
³³Աչք քո իբրեւ տեսանիցէ զկին օտար, բերան քո յա́յնժամ խօսիցի զթեւրս։
³⁴եւ անկեալ դնիցիս ՛ի սիրտ ծովու՝ եւ իբրեւ զնաւավար ՛ի մէջ բազում մրրկի։

³⁵Եւ ասիցես՝ թէ հարկանէին զիս՝ եւ ինձ ո́չ ցաւէր. ա́յպն առնէին զիս՝ եւ ո́չ գիտէի։ ե՞րբ լիցի առաւօտ՝ զի ելեալ խնդրեցից ընդ որում շրջիցիմ։

¹Որդեակ իմ՝ մի́ նախանձիր ընդ չարս. եւ մի́ ցանկանայցես կա́լ ընդ ն(ո)ս(ա)։
¹Որդի որ զգուշանայ բանից՝ եղիցի արտաքոյ կորստեան. զի ընդունելո́վ ընկալաւ զնա։
²Զի ստութի(ւն) խորհի սի́րտ ն(ո)ց(ա), եւ ցա́ւս խօսին շրթունք ն(ո)ց(ա)։
²Մի́ ինչ ստութի(ւն) ասասցի ՛ի լեզուէ թագաւորի. եւ ո́չ ելցէ խաբէութի(ւն) ՛ի լեզուէ ն(ո)ր(ա)։
³Իմաստութ(եամ)բ շինի տուն, եւ հանճարով կանգնի։
³Սուսեր սո́ւր է լեզու թագաւորի, եւ ո́չ մարմնեղէն. եւ որ նմա մատնեսցի՝ խորտակի։
⁴եւ խորհրդով լնուլ շտեմարանք ա(մենայ)ն մեծու(թեամ)բ պատուականաւ եւ բարեօք։

⁴Զի եթէ սրեսցի բարկութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ յօդիւք հանդերձ սատակեսցէ զմարդիկ, եւ զոսկերս արանց կերիցէ՝ եւ այրեսցէ իբրեւ զբոց. եւ իբրեւ զգէշ եղիցի ՛ի բո́յնս արծուեաց։
⁵Լա́ւ է իմաստուն քան զհզօր, եւ հանճարեղ՝ քան զայն որ ունիցի դաստակե́րտս մեծամեծս։
⁵Յիմոց բանից երկի́ր որդեակ. եւ յորժամ ընկալցիս զն(ո)ս(ա)՝ ապաշաւեսջիր։
⁶Առաջնորդու(թեամ)բ մղի պատերազմ, եւ օգնականութ(եամ)բ խորհրդական սրտի։
⁷Իմաստու(թ)ի(ւն) եւ խորհուրդ բարեաց ՛ի դրունս իմաստնոց։
⁸Իմաստունք ո́չ խոտորին ՛ի բերանոյ տ(եառ)ն. այլ խորհին ՛ի ժողովս իւրեանց։

⁹Անխրատից պատահէ մահ. եւ մեռանի անզգամ ՛ի մեղս։ Պղծութի(ւն) զայր ժանտագործ աղտեղի առնէ յաւուր չարի.
¹⁰եւ յաւուր նեղութե(ան)՝ մինչեւ սատակեսցի։
¹¹Փրկեա́ զորս ՛ի մահ տանին, եւ գնեա́ զմահապարտս՝ եւ մի́ խնայեար։
¹²Ապա թէ ասիցես, թէ ո́չ ճանաչեմ զնա՝ եւ ո́չ նա զիս ճանաչէ, գիտասջի́ր զի տ(է)ր զսիրտս ամենեցուն ճանաչէ. եւ որ ստեղծ զշունչ ամենեցուն նա́ գիտէ զա(մենայ)ն, եւ հատուցանէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
¹³Կե́ր մեղր որդեակ զի բարի է. եւ խորիսխ՝ զի քաղցրասցի կոկորդ քո։
¹⁴նո́յնպէս եղիցի հանճար իմաստութե(ան) յանձին քում։ Զի եթէ զա́յն գտանիցես՝ եղիցի բարեա́ւ վախճան քո. եւ լոյս քո մի́ պակասեսցէ։

¹⁵Մի́ մատուցանէր զամպարիշտն յարօտս արդարոց. եւ մի́ խաբիր լրու(թեամ)բ որովայնի։
¹⁶Զի եթէ եւթն անգամ անկանիցի արդարն՝ կանգնեսցի. իսկ ամպարիշտք տկարասցին ՛ի չարիս։
¹⁷Եթէ կործանեսցի թշնամին քո՝ մի́ ոտն հարկաներ. եւ ՛ի գայթագղելն ն(ո)ր(ա) մի́ հպարտանար։
¹⁸Զի մի́ հայեսցի տ(է)ր, եւ ո́չ հաճեսցի ընդ այն. եւ դարձուսցէ զբարկու(թ)ի(ւն) իւր ՛ի նմանէ։
¹⁹Մի́ խնդար ը(նդ) չարագործս, եւ մի́ նախանձիր ը(նդ) մեղաւորս։
²⁰զի ո́չ լինիցի զաւակ չարաց. ճրագ ամպարշտաց շիջցի։
²¹Երկի́ր յա(ստուծո)յ որդեակ՝ եւ ՛ի թագաւորէ. եւ ՛ի միոջէ ՛ի նոցանէ մի ապստամբիցես։

²²Զի՝ յանկարծակի պահանջիցեն զամպարիշտս. եւ զպատուհաս երկոցունց ո՞վ ծանիցէ։

¹Առակք Սողոմովնի անքնինք. զոր գրեցին բարեկամքն եզեկիայ արքայ հրէաստանի։
²Փառք ա(ստուծո)յ ծածկեն զբան. փառք թագաւորի՝ պատուեն զհրամանս։
³Երկինք բարձունք, եւ երկիր՝ խորին. սիրտ թագաւորի առանց քննելոյ։
⁴Փորձ տե́ս զանփորձ արծաթոյ. եւ սրբելով սրբի ա(մենայ)ն։
⁵Սատակեա́ զամպարիշտս յերեսաց թագաւորի. եւ ուղղեսցի արդարութ(եամ)բ աթոռ ն(ո)ր(ա)։
⁶Մի́ հպարտանար առաջի թագաւորի, եւ մի́ ՛ի տեղիս մեծամեծաց մատչիր.
⁷զի լա́ւ իցէ քեզ՝ թէ ասիցէ ոք. ՛ի վե́ր առ իս մատի́ր, քան թէ կորանայցես առաջի հզօրի։

⁸Զոր տեսին աչք քո՝ խօսեա́ց։ մի́ յանդուգն անկանիցիս ՛ի մարտ, զի մի́ յետոյ զղջանայցես։ Յորժամ նախատիցէ զքեզ բարեկամ քո.
⁹խո́յս տուր՝ մի́ արհամարհեր։
¹⁰գուցէ́ նախատիցէ զքեզ բարեկամն. եւ թշնամու(թ)ի(ւն) եւ մարտ քո ո́չ մեկնիցի. այլ լինիցի քեզ հանգո́յն մահու։ Շնորհք եւ բարեկամութի(ւն) ազատք են. հաստատեա́ զն(ո)ս(ա) ՛ի քեզ՝ զի մի́ նախա́տ լինիցիս. եւ պահեա́ զժամանակս քո հաշտու(թեամ)բ։
¹¹Ոսկի խնծոր ընդ սարդիոն յեռեալ. ա́յնպէս է խօսել զբանս իմաստունս։
¹²Գինդ ոսկի՝ եւ սարդիոն ամենապայծառ յեռեալ. բա́ն իմաստուն յունկնդի́ր լսելիս։

¹³Ո(ր)պ(էս) ձիւնաբեր ամարայնի՝ տօթացելոյ օգնակա́ն է, նոյնպէս եւ հրեշտակ հաւատարիմ որոց առաքեցին զնա՝ զանձինս յուսացելոց իւրոց շահի։
¹⁴Ո(ր)պ(էս) հո́ղմք եւ ամպք եւ անձրե́ւք սաստիկք. նո́յնպէս են եւ որ պարծին ՛ի տուրս ստու(թ)ե(ան)։
¹⁵Յերկայնմտու(թեն)է՝ յաջողութի(ւն) թագաւորի, լեզու արձակ փշրէ́ զոսկերս։
¹⁶Մե́ղր յորժամ գտանիցես որդեակ՝ չափո́վ կերիջիր. գուցէ́ յագիցիս՝ եւ փոխիցես։
¹⁷Մի́ կտրի յաճախեր ոտիւք քովք առ բարեկամ. գուցէ յագիցի քեւ, եւ ատիցէ զքեզ։
¹⁸Իբրեւ սուսեր եւ սլաք սրեալ, նո́յնպէս եւ որ վկայէ զբարեկամէ իւրմէ՝ վկայութի(ւն) ստու(թ)ե(ան)։
¹⁹Ճանապարհք չարի եւ ոտք անօրինի՝ կորիցեն յաւուր չարի։

²⁰Որ հանէ զբաճկոն յաւուր ցրտոյ. ո(ր)պ(էս) քացախ՝ վիրի անօգո́ւտ է, նո́յնպէս հասեալ ցաւք մարմնոյ տրտմեցուցանեն զսիրտ։ Իբրեւ ցեց հանդերձի՝ եւ որդն փայտի, նո́յնպէս սրտմտու(թ)ի(ւն) վնասակա́ր է սրտի առն։
²¹Եթէ քաղցեալ է թշնամին քո՝ կերակրեա́ զնա. եւ եթէ ծարաւի՝ տո́ւր նմա ըմպել։
²²Զայս իբրեւ առնես՝ կայծակունս հրոյ կուտես ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ ն(ո)ր(ա)։ եւ տ(է)ր հատուսցէ քեզ բարութի(ւն)։
²³Հո́ղմ հիւսւսոյ զամպս յարուցանէ. եւ երեսք լիրբք զլեզու գրգռեն։
²⁴Լա́ւ է բնակել առ անկեան տամալոջ, քան ընդ կնոջ բամբասողի ՛ի տան միում։

²⁵Ո(ր)պ(էս) ջուր ցուրտ անձին ծարաւոյ ախորժելի́ է, նո́յնպէս աւետիք բարեաց յերկրէ հեռաստանէ։
²⁶Ո(ր)պ(էս) թէ ոք զակն աղբեւր խնուցու. եւ զգնացս ջուրց ապականիցէ, նո́յնպէս տգե́ղծ է արդարոյ անկանել առաջի ամպարշտի։
²⁷Մեղր շա́տ ուտել չէ́ բարւոք. բայց յարգե́լ պարտ է զբանս պատուականս։
²⁸Ո(ր)պ(էս) քաղաք կործանեալ ՛ի պարսպաց, նո́յնպէս եւ այր որ ո́չ խորհրդով ինչ գործիցէ։

¹Որպէս ցօղ ամարայնի եւ անձրեւ ՛ի հունձս, նոյնպէս ո́չ յարգոյ անզգամի պատիւ։
²Ո(ր)պ(էս) թռչունք եւ ճնճղուկք թռանին, նո́յնպէս անէծք զուր ումեք ո́չ ելանեն։
³Ո(ր)պ(էս) մտրա́կ ձիոյ եւ խթան իշոյ, նո́յնպէս եւ գաւազան ազգի անմտի։
⁴Մի́ տար պատասխանի անզգամի ըստ ն(ո)ր(ա) անզգամու(թ)ե(ա)ն. զի մի́ լինիցիս նմանօղ նմա։
⁵Այլ տո́ւր նմա պատասխանի ը(ստ) անզգամու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). զի մի́ իմաստնագոյն երեւեսցի յանձն իւր։
⁶Ճանապարհաց իւրոց նախատինս առնէ, որ առաքէ զբան ՛ի ձեռն անմիտ հրեշտակի։
⁷Կարճեա́ զգնացս ոտից, եւ զառակս ՛ի բերանոյ անզգամի։
⁸Որ դնէ քար ՛ի պարսատիկս՝ նման է առն որ դնէ պատիւ անմտի։

⁹Փշալի́ց լինին ձեռք արբեցողի. եւ ծառայու(թ)ի(ւն) ՛ի ձե́ռս անզգամի։
¹⁰Բ(ա)զ(ու)մ ծուփս ծփին ա(մենայ)ն մարմինք անզգամաց. զի խորտակին յիմարութի(ւն)ք ն(ո)ց(ա)։
¹¹Ո(ր)պ(էս) շուն յորժամ դառնա́յ ՛ի փոխած իւր եւ ատելի́ լինի, նո́յնպէս անզգամն իւրովք չարեօք՝ յորժամ դառնայցէ անդրէն ՛ի մեղս իւր։ Է́ ամօթ որ ածէ զմեղս, եւ է ամօթ որ ածէ զփառս եւ զշնորհս։
¹²Տեսի այր յա́նձն իւր պանծացեալ թէ իմաստո́ւն իցէ. բայց յոյս գոյր յանզգամին քան ՛ի նմա։
¹³Զվա́տ յորժամ յուղի առաքես, ասէ՝ առեւծ ունի զճանապարհս, եւ զհրապարակս սպանօղք։
¹⁴Ո(ր)պ(էս) գուրք շրջին ՛ի ծղխնւոջ, նո́յնպէս վատ ՛ի մահիճս իւր։

¹⁵Թաքուցանէ վատ զձեռս իւր ՛ի ծո́ց իւրում, եւ ՛ի բերան իւր դանդաղի́ տանել։
¹⁶Իմաստնագոյն թուի անձին իւրում վատ, քան զայն որ զմեծութե(ան) աւետիս բերիցէ։
¹⁷Որպէս որ բուռն հարկանիցէ զշան ձետոյ, նոյնպէս եւ մարդ որ անկանի յայլո́յ դատաստան։
¹⁸Ո(ր)պ(էս) փորձիչք որ ընդհարկանեն բա́նս ՛ի մարդկանէ, եւ որ վաղվաղէ ընդդէմ բանից՝ նախ նա ընկճի.
¹⁹նոյնպէս ամենեքեան որ դարանակալ լինին բարեկամաց իւրեանց. եւ յորժամ յանդիմանին, ասեն՝ մեք ընդ խա́ղ արարաք։
²⁰՛Ի բազում փայտից զուարթանա́յ հուր. եւ ուր ո́չ գոյ երկմիտ՝ դադարէ կռիւ։

²¹Կրակարանք կայծականց, եւ փայտ հրոյ. եւ ա́յր բանսարկու առ ՛ի յուղե́լ զկռիւ։
²²Բանք սուտակասպասաց կակո́ւղ են, բայց արկանեն ՛ի շտեմարանս մարտի։
²³Որ տա́յ արծաթ նենգութ(եամ)բ, իբրեւ ընդ խեցի համարեալ է։ շրթունք ողորկք ծածկե́ն զսիրտս տրտմագինս։
²⁴Շրթամբք իւրովք յայտնի առնէ ա(մենայ)ն որ լա́յ զթշնամի. եւ ՛ի սրտի իւրում նիւթէ զնենգութի(ւն)։
²⁵Եթէ աղաչիցէ զքեզ թշնամի, եւ ՛ի ձա́յն բարձր աղերսիցէ՝ մի́ հաւատար նմա. զի եւթն չարիք կան ՛ի սրտի նորա։
²⁶Որ խղխայթէ զթշնամութի(ւն), յայտ առնէ զնենգու(թ)ի(ւն). սուզանէ́ զվնաս իւր բանգէտն յատենի։
²⁷Որ փորէ́ խորխորատ ընկերի իւրում՝ ինքն լցցէ զնա. եւ որ գլէ վէմ՝ յանձն իւր գլեսցէ։

²⁸Լեզո́ւ սուտ՝ ատեայ զճշմարտու(թ)ի(ւն). բերան անդադար՝ գործէ խռովու(թ)ի(ւն)ս։

¹Մի́ պարծիր առ վաղիւն, զի ո́չ գիտես զինչ ծնանիցի քեզ վաղիւն։
²Գովեսցէ զքեզ ընկերն՝ եւ մի́ քո բերան, օտարն՝ եւ մի́ քո շրթունք։
³Քար՝ ծանր է, եւ աւազ դժուարին առ ՛ի բառնալ. բայց բարկու(թ)ի(ւն) անզգամի ծանրագո́յն է քան զերկոսեան։
⁴Անողորմ է սրտմտութի(ւն), եւ սաստի́կ է բարկու(թ)ի(ւն). այլ ոխակալն եւ ո́չ իմիք ժուժկալէ։
⁵Լա́ւ է յայտնութի(ւն) յանդիմանութե(ան)՝ քան զբարեկամու(թ)ի(ւն) ՛ի ծածուկ։
⁶Լա́ւ են հարուածք բարեկամի, քան զկամակոր համբոյրս թշնամւոյ։
⁷Անձն յագեալ՝ զխորիսխ եւ զմեղր արհամարհէ. բայց անձին կարօտելոյր եւ դառն իբրեւ զքաղցր թուի։

⁸Ո(ր)պ(էս) թռչուն որ թռանի ՛ի բունոյ իւրմէ, նո́յնպէս եւ մարդ ստրկանայ՝ յորժամ օտարանայ յիւրմէ տեղւոյ։
⁹Իւղո́վ եւ խնկով եւ գինւով զուարճանայ սիրտ. եւ բեկանի ՛ի տրտմութ(են)է անձն։
¹⁰Զբարեկամ քո, եւ զբարեկամ հայրենի մի́ թողուր. եւ ՛ի տուն եղբօր քոյ մի́ մտաներ թշուառացեալ։ Լա́ւ է բարեկամ մերձաւոր, քան եղբայր ՛ի հեռաստանէ բնակեալ։
¹¹Իմաստո́ւնս լեր որդեակ՝ զի ուրախ լիցի սիրտ քո. եւ դարձո́ ՛ի քէն զբանս նախատանաց։
¹²Խորագէտն ՛ի գա́լ չարեաց ղօղեաց. եւ անզգամք ընդ առաջ երթեալ ՛ի տո́յժս անկցին։
¹³Զե́րծ ՛ի նմանէ զհանդերձս ն(ո)ր(ա), զի անց թշնամանադիրն. քանզի նա զայլոյն ապականէր։

¹⁴Որ գովէ զբարեկամ ընդ առաւօտս բարձր ձայնիւ՝ քան զանիծանօղն ո́չինչ առաւել համարեսցի։
¹⁵Կաթիլ հանէ զմարդ ՛ի տանէ իւրմէ յաւուր ձմերայնոյ. նո́յնպէս եւ կին անզգամ ՛ի տանէ իւրմէ զայր։
¹⁶Խի́ստ հողմ է հիւսւսի. բայց անուամբ աջոյ կոչի։
¹⁷Երկաթ զերկաթ խարտէ. եւ այր գրգռէ զերեսս ընկերի։
¹⁸Որ տնկէ́ թզենի՝ կերիցէ́ զպտուղ ն(ո)ր(ա), եւ որ պահէ զտէր իւր՝ պատուեսցի։
¹⁹Ո(ր)պ(էս) ո́չ են նման երեսք երեսաց, նոյնպէս եւ ո́չ սիրտք մարդկան սրտից նման են։
²⁰Դժոխք եւ կորուստ՝ անյա́գ են. նոյնպէս եւ աչք՝ ագա́հք մարդոյ։ պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն որ արձակէ զաչս, եւ անխրատ՝ եւ ցոփ լեզուաւ։

²¹Փո́րձ արծաթոյ եւ ոսկւոյ ՛ի բովս. եւ այր՝ փորձի ՛ի բերանոյ գովչաց իւրոց։ Սիրտ անօրինի խնդրէ զչարիս. եւ սիրտ ուղիղ՝ խնդրէ զգիտութի(ւն)։
²²Եթէ հարկանես զանզգամ ՛ի մէջ ատենի եւ անարգես զնա. սակայն ո́չ մերժես զանզգամու(թ)ի(ւն) ՛ի նմանէ։
²³Խելամտու(թեամ)բ խելամուտ լիցես անձանց խաշանց քոց, եւ հաստատեսցես զսիրտ քո ՛ի վերայ երամակաց քոց։
²⁴զի ո́չ յաւիտեան է առն ոյժ, եւ զօրու(թ)ի(ւն), եւ իշխանու(թ)ի(ւն). եւ ո́չ տուեալ են նմա ազգաց յազգս։
²⁵Խնա́մ կալ բանջարոյ ՛ի դաշտի, եւ հնձեսցես խոտ. եւ ժողովեա́ զխոտ դալար.
²⁶զի եղիցին քեզ ոչխա́րք ձորձաբերք. դարմանեա́ զդաշտս՝ զի եղիցին քեզ գառինք։

²⁷Որդեակ՝ յինէն ուսիր զպատգամս զօրաւորս ՛ի կեանս տա́ն քոյ եւ ՛ի կեանս բարեկամաց քոց։

¹Փախուցեալ է ամպարիշտն առա́նց ուրուք հալածելոյ. իսկ արդարն՝ իբրեւ զառեւծ յա́նձն ապաստա́ն է։
²Վ(ա)ս(ն) մեղաց ամպարշտաց դատաստանք յուզին. եւ այր խորագէտ շիջուցանէ զնա։
³Հզօրն առ ամպարշտութե(ան) իւրում զրպարտէ զտնանկս։ Որպէս անձրեւ սաստիկ եւ անշահ.
⁴նո́յնպէս եւ որ թողուն զօրէնս, եւ գովեն զանօրէնութի(ւն)։ իսկ որ սիրեն զօրէնս՝ պատեն զինքեամբ պարիսպ։
⁵Արք չարք ո́չ առնուն ՛ի միտ զիրաւունս. իսկ որ խնդրեն զտ(է)ր՝ խելամուտ լիցին ա(մենայ)նի։
⁶Լա́ւ է աղքատ՝ որ գնայ ճշմարութ(եամ)բ, քան զմեծատուն սուտ։
⁷Պահէ́ զօրէնս որդի իմաստուն. իսկ որ արածէ զոր կորստու(թ)ի(ւն)՝ անարգէ զհայր իւր։

⁸Որ լնու զտուն իւր ՛ի տոկոսեաց եւ ՛ի վաշխից, ժողովէ այնմիկ որ ողորմի աղքատաց։
⁹Որ խոտորեցուցանէ զունկն իւր՝ չլսէ օրինաց. եւ ինքն զի́ւր ուխտս պղծէ։
¹⁰Որ մոլորեցուցանէ զուղիղս չար ճանապարհաւ, ինքն անկցի յապականու(թ)ի(ւն)։ Անբիծք բաժանեսցեն զբարութի(ւն)ս. եւ անօրէնք անցցեն առ բարութ(եամ)բք, եւ մի́ մտցեն ՛ի ն(ո)ս(ա)։
¹¹Իմաստուն թուի անձին իւրում այր մեծատուն. եւ աղքատ հանճարեղ ստգտանէ զնա։
¹²Վ(ա)ս(ն) օգնականութե(ան) արդարոց՝ բազում լինին փառք, եւ ՛ի տեղիս ամպարշտաց՝ սատակի́ն մարդիկ։
¹³Որ ծածկէ զամպարշտու(թ)ի(ւն)ն իւր՝ ո́չ յաջողեսցի. իսկ որ ՛ի վե́ր հանէ եւ յանդիմանէ՝ սիրելի́ լիցի։

¹⁴Երանի́ իցէ առն որ արհամարհիցէ զա(մենայ)ն վ(ա)ս(ն) երկիւղածու(թ)ե(ան). իսկ խիստն սրտիւ, անկցի ՛ի չարիս։
¹⁵Առեւծ քաղցեալ եւ գայլ ծարաւի. որ աղքատ է՝ եւ բուռն լինիցի ազգի տնանկի։
¹⁶Թագաւոր կարօտ մտօք՝ մե́ծ զրպարտօղ. իսկ որ ատեայ զանիրաւու(թ)ի(ւն)՝ երկայնակեաց լիցի։
¹⁷Այր որ զմահապա́րտ յերաշխի առնու, փախստական լինի եւ ո́չ ՛ի հաստատու(թ)ե(ան)։ Խրատեա́ զորդի քո, եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զարդ անձին քում. եւ ո́չ հնազանդի ընդ ազգի անօրինի։
¹⁸Որ գնայ արդարութ(եամ)բ՝ գտցէ օգնականութի(ւն). իսկ որ ելանէ ՛ի թեւր ճանապարհ՝ նովին վարակեսցի։

¹⁹Որ գործէ զերկիր իւր՝ լցցի հացի́ւ. եւ որ զհետ երթայ դատարկու(թ)ե(ան)՝ լցցի տնանկու(թեամ)բ։
²⁰Այր հաւատարիմ օրհնեսցի́ յոյժ. եւ չարագործն ՛ի պատուհասէ մի́ ապրեսցի։ Որ ո́չ պատկառէ յերեսաց արդարոց՝ չէ́ գովելի։
²¹Որ ակն ածէ զերեսս անօրինաց յանդիմանել՝ չէ́ բարւոք։ այնպիսին պատառո́յ հացի վաճառէ զմարդ։
²²Փութայ մեծանալ այր չարակն, եւ ո́չ գիտէ՝ թէ ողորմածն յաղթէ նմա։
²³Որ յանդիմանէ զայր ՛ի ճանապարհս իւր, շնորհակալութի(ւն) գտանէ քան զսուտակասպասն լեզուաւ։
²⁴Որ մերժէ զհայր կամ զմայր՝ եւ համարիցի չմեղանչել, կցո́րդ է նա արանց ամպարշտաց։

²⁵Այր ագահ գրգռէ́ զհակառակու(թ)ի(ւն). իսկ որ յուսացեալ է ՛ի տ(է)ր՝ ընդ խնամո́վ կեցցէ։
²⁶Որ յուսացեալ է ՛ի յանդգնու(թ)ի(ւն) սրտի՝ նա անզգա́մ է. իսկ որ գնայ իմաստու(թեամ)բ՝ ապրեսցի։
²⁷Որ տայ աղքատաց՝ ո́չ կարօտասցի. իսկ որ դարձուցանէ զակն իւր ՛ի նոցանէ՝ ՛ի բազում կարօտու(թ)ե(ան) եղիցի։
²⁸՛Ի տեղիս ամպարշտաց հեծե́ն արդարք. բայց ՛ի նոցա կորստեան բազմանան արդարք։

¹Լա́ւ է այր յանդիմանիչ՝ քան զայր խստապարանոց. զի յանկարծակի հուր հարեալ զնովաւ՝ չլինիցի բժշկու(թ)ի(ւն)։
²՛Ի գովու(թ)ե(ան) արդարոց՝ ուրա́խ եղիցին ժողովուրդք. ընդ իշխանու(թ)ի(ւն)ս ամպարշտաց՝ հեծեն արդարք։
³Առն իմաստասիրի՝ ուրա́խ առնի հայր իւր. իսկ որ զբոզս արածէ, կորուսանէ զմեծու(թ)ի(ւն)։
⁴Թագաւոր արդար՝ կանգնէ զաշխարհ. եւ այր անօրէն կործանէ։
⁵Որ կազմէ կռիւս յերեսս բարեկամի իւրոյ, պատահեսցէ հաղբս զոտիւք իւրովք։
⁶Առն մեղւորի որոգայթ սաստիկ դիցի. իսկ արդարն՝ յուրախութե(ան) եւ ՛ի խնդութե(ան) եղիցի։

⁷Գիտէ́ արդար դատել զտնանկս. իսկ ամպարիշտն գիտու(թ)ե(ան) ո́չ խելամտէ։ եւ աղքատի՝ ո́չ գտանին միտք իրաւախոհք։
⁸Արք անօրէնք հո́ւր հարին զքաղաքէ. եւ իմաստունք դարձուցին զբարկու(թ)ի(ւն)։
⁹Այր իմաստուն դատի զազգս. եւ այր անզգամ ՛ի բարկանալ իւրում ծա́ղր լինի՝ եւ ո́չ ակնածէ։
¹⁰Արք արեանց՝ ատեան զարդար. իսկ ուղիղք փափաքեսցեն յանձն ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Կին ժրագլուխ եթէ գտանիցի, պատուականագո́յն է այնպիսին քան զականս պատուականս։
¹¹Զա(մենայ)ն բարկու(թ)ի(ւն) իւր միանգամայն թափէ անզգամ. իսկ իմաստունն մեղմով համբերէ։
¹¹Վստա́հ է ՛ի նա սիրտ առն իւրոյ. այնպիսին աւարաց երբէք ոչ կարօտասցի։

¹²թագաւոր՝ որ ունկնդի́ր է բանից անիրաւութե(ան), ամենեքեան որ ը(նդ) նովաւ են՝ անօրէնք են։
¹²Գործակից է առն իւրում ա(մենայ)ն բարեաց եւ կենաց՝ եւ ո́չ չարեաց։
¹³Փոխատուի եւ փոխառուի ՛ի մի́ վայր հասելոց, երկոցունց հանդէս առնէ տ(է)ր։
¹³Գտեալ ա́սր եւ կտաւ՝ արար անօթս պիտանիս ձեռօք իւրովք։
¹⁴Թագաւոր յորժամ ճշմարտու(թեամ)բ դատիցի զտնանկս, աթոռ ն(ո)ր(ա) ՛ի վկայու(թ)ի(ւն) հաստատեսցի։
¹⁴եւ եղեւ իբրեւ զնաւ շահաբեր. ՛ի հեռաստանէ ժողովէ իւր գանձս։
¹⁵Գա́նք եւ կշտամբանք տան զիմաստու(թ)ի(ւն). մանուկ մոլորեալ՝ յամօ́թ առնէ զծնօղս իւր։
¹⁵Յառնէ ընդ արշալուրշս, եւ տայ կերակուր ընտանեաց, եւ գործ նաժշտաց։

¹⁶՛Ի բազմանալ ամպարշտաց՝ յաճախեն մեղք. իսկ արդարք ՛ի ն(ո)ց(ա) կործանելն՝ զահի́ հարկանին։
¹⁶Տեսանէ զանդ գեղեցիկ՝ եւ գնէ զնա, եւ ՛ի պտղոյ ձեռաց իւրոց գործէ́ զերկիր։
¹⁷Խրատեա́ զորդի քո՝ եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զա́րդ անձին քում։
¹⁷Գօտի ածեալ հաստատու(թեամ)բ ընդ մէջ իւր՝ մխեաց զբազուկս իւր ՛ի գործ,
¹⁸Ո́չ գտցի առաջնորդ ազգի անօրինի. իսկ որ պահէ զօրէնս՝ երանելի́ է։
¹⁸եւ ճաշակեաց՝ զի քա́ղցր է գործել, եւ ո́չ շիջանի ճրագ ՛ի նմանէ զա(մենայ)ն գիշեր։
¹⁹Բանիւք ո́չ խրատի ծառայ խիստ. թէպէտ եւ իմանայցէ չդնէ յունկան։
¹⁹Զձեռս իւր ձգէ յօգուտ, եւ զմատունս իւր անձանձրո́յթ տայ ՛ի լոյս։

²⁰Յորժամ տեսանիցես զայր յանդուգն բանիւք, գիտասջի́ր զի յո́յս գոյ յանզգամին քան ՛ի նմա։
²⁰Զձեռս իւր ը(նդ)արձակեաց աղքատաց, եւ կարկառ պտուղ տնանկին։
²¹Որ փափկասուն լինի ՛ի մանկութ(են)է, ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն) մատնեսցի. եւ յետոյ մորմոքեսցի յանձն իւր։
²¹Ո́չինչ հոգայ ՛ի տանէ կողմանէ այր ն(ո)ր(ա) յորժամ ուրեք յամիցի. զի ա(մենայ)նքին որ զնովաւ են, զգեցեալեն կրկին պատմուճանս։
²²Այր անզգամ փորէ զհակառակութի(ւն)։ այր հեզ՝ դարձոյց զմեղս. եւ այր բարկացօղ փորեաց զմեղս։
²²Արա́ր առն իւրում բեհեղս եւ ծիրանիս, եւ անձին իւրում արկանելի́ս։
²³Ամբարտաւանութի(ւն) զայր նկո́ւն առնէ. իսկ զխոնարհս փառաւոր առնէ տ(է)ր։

²³Եւ երեւելի́ է ՛ի դրունս այր ն(ո)ր(ա) յորժամ նստիցի ՛ի ժողովրդեան ՛ի մէջ ծերոց եւ բնակչաց երկրի։
²⁴Որ բաժանակից լինի գողոց՝ ատեայ զանձն, որք յորժամ երդումն առաջի դիցի՝ լուեալ եւ ո́չ պատմիցեն,
²⁴Կտա́ւս արար եւ վաճառեաց, եւ արկանելի́ս քանանացւոց։
²⁵եւ առ երկեւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ՛ի տ(է)ր ուրա́խ լիցի։ Ամպարշտու(թ)ի(ւն) առն ածէ գայթագղութի(ւն), եւ որ յուսայ ՛ի տ(է)ր՝ ապրեսցի։
²⁵Զբերան իւր եբաց չափո́վ եւ իմաստու(թեամ)բ. եւ կա́րգ եդ լեզուի իւրում։
²⁶Բազումք ողոքեն զերեսս իշխանաց. բայց ՛ի տ(թեն)է ելանեն իրաւունք առն։

²⁶Զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զմեծ վայելչու(թ)ի(ւն) զգեցաւ. եւ ուրա́խ եղեւ յաւուրս յետինս։
²⁷Պի́ղծ է արդարոյ այր անօրէն, եւ պի́ղծ է անօրինի՝ ուղիղ ճանապարհ։
²⁷Պարկե́շտ են ճանապարհք տան նորա. հաց դատարկու(թ)ե(ան) ո́չ եկեր։
²⁸Եւ ողորմածու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ր(ա) կանգնեցին զորդիս ն(ո)ր(ա) եւ մեծացուցին։ Եւ այր ն(ո)ր(ա) գովէ զնա՝ եւ ասէ։
²⁹Բազում դստերք ստացան զմեծութի(ւն). բազո́ւմք արարին զօրու(թ)ի(ւն). բայց դու առաւել եղեր՝ եւ անցուցեր զամենեքումբք։
³⁰Սուտ հաճութի(ւն)ք, եւ ընդունայն գե́ղ կնոջ ո́չ գոյ ՛ի քեզ. զի կին իմաստուն եւ բարեպաշտօն օրհնեսցի։ Զերկիւղածս տ(եառ)ն պատուեսցէ նա.

³¹տո́ւք նմա ՛ի պտղոյ շրթանց ն(ո)ր(ա). եւ գովեսցի ՛ի դրունս այր ն(ո)ր(ա)։ Զի ճանապարհք առնն առաջի երեսաց իւրոց երթիցեն, եւ աջողեսցին յաւիտեանս յաւիտենից։

¹Զայս ասէ այր զհաւատացեալս ա(ստուծո)յ. եթէ լո́ւռ եղէց՝ զի անմտագոյն եմ քան զամենայն մարդիկ.
¹Զայս ասեմ ձեզ իմաստնոցդ՝ խելամո́ւտ լինել իրաւանց մի́ ամաչէք։ ա́կն առնուլ ՛ի դատաստանի չէ́ բարւոք։
²եւ իմաստու(թ)ի(ւն) մարդոյ ո́չ գոյ յիս։
²Որ ասէ զամպարիշտն թէ արդար է՝ անիծեա́լ ՛ի ժողովրդոց լիցի, եւ ատելի́ յազգաց։
³Ա(ստուա)ծ ուսոյց ինձ իմաստութի(ւն). եւ գիտու(թ)ե(ան) սրբոց խելամուտ եղէ, եւ ճանաչե́մ զսրբութի(ւն)ս։
³Իսկ որ յանդիմանէն, նոքա լա́ւք երեւեսցին, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) եկեսցէ օրհնու(թ)ի(ւն) բարեաց։

⁴Ո՞վ ել յերկինս՝ եւ էջ. ո՞վ ժողովեաց զհողմս ՛ի գոգ իւր. ո՞վ ամփոփեաց զջուրս ՛ի ձորձս իւր. ո՞վ կալաւ զծագս երկրի։ Զի՞նչ անուն է ն(ո)ր(ա). կամ զի՞նչ անուն որդւոյ ն(ո)ր(ա). զի գիտասցես
⁴Շրթունք սիրեսցեն զպատասխանիս բանից բարեաց. եւ որ պատասխանի տայ բա́նս դիմադարձութե(ան), պատրաստէ անձի́ն իւրում բանս հեռանալոյ։
⁵թէ ա(մենայ)ն բանք ա(ստուծո)յ ընտրեալք են, եւ վերակացո́ւ է նա երկիւղածաց իւրոյ։
⁵Պատրաստեա́ յելս զգործս քո. եւ պատրաստեա́ ՛ի դաստակերտս քո, եւ գնա́ դու զկնի իմ. եւ շինեսցես վերստին զտուն քո։
⁶Մի́ յաւելուցուս ՛ի բանս ն(ո)ր(ա)՝ զի մի́ յանդիմանեսցէ զքեզ, եւ սո́ւտ լինիցիս։

⁶Մի́ լինիր վկայ սուտ՝ ընկերի քում. եւ մի́ լայնիր շրթամբք քովք։
⁷Երկո́ւս ինչս խնդրեմ ՛ի քէն, մի́ հաներ յինէն զշնորհս մինչչեւ մեռեալ իցեմ։
⁷Մի́ ասեր՝ թէ որպէս նա ընդիս գնաց, եւ ես ընդ նա́ գնացից. հատուցից նմա՝ ո(ր)պ(էս) եւ զրկեա́ց զիս։
⁸Զբան զուր եւ սուտ՝ հեռի́ արա յինէն։ Մեծութի(ւն) եւ տնանկու(թ)ի(ւն) մի́ տար ինձ. այլ կշռեա́ ինձ զարժանն բաւականու(թեամ)բ։
⁸Իբրեւ անդ մի այր անզգամ, եւ իբրեւ այգի այր պակասամիտ.
⁹Զի մի́ մեծացայց՝ եւ ստեցից. եւ ասիցեմ, թէ ո՞վ տեսանիցէ զիս. կամ աղքատացայց եւ դողացա́յց, եւ երդուայց յանուն ա(ստուծո)յ իմոյ։
⁹եւ եթէ թողուս զնա՝ խոպանանայ եւ մոլախոտէ́ ամենեւին եւ լքանի. եւ քարինք որմոց ն(ո)ր(ա) յատակին։

¹⁰Մի́ մատներ զծառայ ՛ի ձեռս տեառն իւրոյ. զի մի́ երբէք անիծանիցէ զքեզ՝ եւ ապականիցիս։
¹⁰յետոյ ասիցէ՝ թէ զղջացայ ես, հայեցայ եւ ընտրեցի զխրատ։ Մինչեւ յե՞րբ անկեալ դնիս ո՞վ վատ. ե՞րբ ՛ի քնոյ զարթիցես։
¹¹Ծնունդ չար՝ զհայր իւր անիծանէ, եւ զմայր իւր ո́չ օրհնէ։
¹¹Սակաւիկ ինչ ննջիցե՞ս. սակաւիկ ինչ նիրհիցե՞ս. սակաւիկ ինչ դադարիցե՞ս. սակաւիկ ինչ ընդգրկիցե՞ս զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) լանջաց քոց։ Եթէ զայդ առնիցես,
¹²Ծնունդ չար՝ առ արդարս ունի զանձն իւր. եւ զելս անձին իւրոյ ո́չ լուացաւ։
¹²եկեսցէ́ իբրեւ զկարապետ աղքատութի(ւն) քո. եւ կարօտութի(ւն) քո իբրեւ զարագո́տն սուրհանդակ։

¹³Ծնունդ չար՝ ամբարտաւան աչս ունի. եւ յարեւանունս իւր հպարտանայ։
¹⁴Ծնունդ չար՝ իբրեւ զսուսեր ունի զատամունս իւր. եւ զժանիս իւր իբրեւ զկտրոցս։ մաշե́լ եւ ուտել զխոնարհս երկրի, եւ զտնանկս ՛ի մարդկանէ։
¹⁵Տզրկի՝ երեք դստերք էին սիրով սիրեցեալք, եւ երեքին սոքա՝ ո́չ յագեցուցին զնա. եւ չորրորդն ո́չ լցաւ ասել շատ։
¹⁶Դժոխք՝ եւ կորուստ՝ եւ սէր կանանց՝ եւ տարտարոսն. եւ երկիր՝ ո́չ յագի ջրով, եւ ջուր եւ հուր՝ ո́չ երբէք ասեն շատ։
¹⁷Ա́կն որ արհամարհէ զհայր, եւ անարգէ զծերու(թ)ի(ւն) մօր. խլեսցե́ն զնա ագռաւք ձորոց. եւ գէշ գէ́շ արասցեն զնա ձագք արծուեաց։
¹⁸Երե́ք են՝ զորս անհնար է ինձ իմանալ, եւ չորրորդն ո́չ ճանաչեմ։

¹⁹Զհետս արծուոյ թռուցելոյ. եւ զճանապարհս օձի ՛ի վ(ե)ր(այ) վիմի. եւ զշաւիղս նաւի ը(նդ) ծո́վ գնացելոյ. եւ զճանապարհս առն երիտասարդի։
²⁰Նոյնպիսի́ եւ ճանապարհ կնոջ շնացողի. զի յորժամ գործէ́ ինչ՝ լուանայ եւ ասէ, իմ չի́ք ինչ գործեալ։
²¹Երիւք շարժի երկիր, եւ չորրորդին ո́չ կարէ հանդարտել։
²²Եթէ ծառայ թագաւորեսցէ. եւ անմիտն՝ եթէ յագեսցի հացիւ.
²³եւ աղախին՝ եթէ հանէ զտիկին իւր. եւ կին ատելի՝ եթէ դիպեսցի առն բարւոյ։
²⁴Չո́րք են որ փո́քր են յերկրի. եւ նոքա իմաստնագոյնք են քան զիմաստունս։
²⁵Մրջիւն՝ որոյ ո́չ գոյ զօրութի(ւն), եւ պատրաստէ ամարայնոյ զկերակուր իւր։
²⁶Եւ ճագար՝ ազգ անհզօր, որ արարին ՛ի վէմս զդադարս իւրեանց։

²⁷Առանց թագաւորի́ է մարախ, եւ զօրաժողով լինի իբրեւ ՛ի միոջէ հրամանէ օրինօք։
²⁸Եւ սարդ՝ կռուեալ ձեռօք յորմ, որ դիւրին է առ որսալ, բնակէ ՛ի յարկս թագաւորաց։
²⁹Երեք են որ պա́րծ շրջին, եւ չորրորդն գեղեցի́կ ճեմի։
³⁰Կորիւն առիւծու հզօ́ր է քան զանասունս, որ ո́չ զանգիտէ եւ ո́չ թիկունս դարձուցանէ յանասնոց։
³¹եւ աքաղաղ՝ որ շրջի ՛ի մէջ մարեաց սիգալով։ եւ նոխազ՝ առաջնո́րդ հօտի։ եւ թագաւոր՝ որ հպարտախօս լինի ՛ի մէջ ազգաց։
³²Եթէ զանձն դիւրու(թ)ե(ան) տացես, եւ ձեռն ՛ի բերան կռուով ձգիցես՝ անարգեսցիս։

³³Կթեա́ կաթն՝ եւ եղիցի եւղ. ապա թէ կարի́ ճմլեսցես զպտկունսն, ելանէ արի́ւն։ Եւ եթէ ձգեսցես զբանս, ելցեն դատաստա́նք եւ կռիւք։

¹Իմ բանք յա(ստուծո)յ խօսեցեալ են, հրաման թագաւորի զոր խրատեաց զնա մայր իւր։
²Զի որդեակ՝ ա(ստուծո)յ բանք են. անդրանիկդ քե́զ ասեմ որդի։ զի որդեակ՝ պտուղ որովայնի իմոյ. զի որդեակ՝ ուխտից իմոց։
³Մի́ տար կանանց զմեծութի(ւն) քո եւ զմիտս քո եւ զկեանս՝ ՛ի խորհուրդս յետինս։ խորհրդով գործեա́ զա(մենայ)ն, խորհրդո́վ արբ գինի։
⁴Մեծամեծքն բարկասիրտք են, գինի մի́ արբցեն,
⁵զի մի́ իբրեւ արբցեն՝ մոռանայցեն զիմաստութի(ւն), եւ ուղիղ ո́չ կարիցեն դատել զտկարն։
⁶Տո́ւք արբեցութի(ւն) տրտմեցելոց, եւ գինի ըմպել՝ ցաւագնոտա́ց.

⁷զի արբցեն՝ եւ մոռասցին զտնանկութի(ւն)ս իւրեանց, եւ զցաւս իւրեանց ո́չ եւս յիշեսցեն։
⁸Բա́ց զբերան քո բանիւ ա(ստուծո)յ, եւ դատեա́ զամենեսեան ողջամտութ(եամ)բ։
⁹եւ ընտրեա́ եւ որոշեա́ զտնանկն եւ զտկարն։