¹ԳԻՐՔ ԲԱՆԻՑ ՏՈՎԲԻԹԱՅ որդւոյ տովբեղեայ. որդւոյ անանիելեայ։ որդւոյ անաւեղայ. որդւոյ գաբայեղայ. ՛ի զաւակէ սասիէղայ. յազգէ նեփթաղիմայ։
²Որ գերեցաւն յաւուրս ենեմեսարու թագաւորին ասորեստանեայց ՛ի թեզբուէ. որ է ընդ աջմէ կողմանցն նեփթաղիմայ ՛ի գալիլեայ ՛ի վերայ ասէի։
³Ե́ս տուբիթ զճանապարհս ճշմարտութե(ան) գնացի, եւ յարդարութե(ան) զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իմոց. եւ ողորմութի(ւն)ս բազումս արարի ես եղբարց իմոց՝ եւ ազգին իմում որ ընդիսն էին յերկրին ասորեստանեայց ՛ի նինուէ։

⁴Եւ յորժամ էի ես ՛ի գաւառին իմում յերկիրն ի(սրաէ)լի, եւ մինչդեռ մանուկն էի, ա(մենայ)ն ազգն նեփթաղիմայ հօրն իմոյ մերժեցա́ն ՛ի բա́ց եղեն ՛ի տաճարէն ե(րուսաղէ)մէ. զոր ընտրեալն էր յա(մենայ)ն ազգացն ի(սրաէ)լի զոհե́լ յա(մենայ)ն տոհմս. եւ սրբեցաւ տաճարն բնակութե(ան) բարձրելոյն, եւ շինեցաւ յա(մենայ)ն աւուրս յաւիտենից։
⁵Եւ ա(մենայ)ն ազգքն որք ապստամբք էին՝ ՛ի զոհելն բահաղու երնջուն, եւ տունն նեփթաղիմայ հօրն իմոյ։

⁶Եւ ես միայն երթեայի բազում անգամ յե(րուսաղէ)մ ՛ի տօնս տարեկանաց, ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է ամ(ենայն) ի(սրաէ)լի հրամանա́ւ յաւիտենից. զպտուղս եւ զտասանօրդս զարդեանց, եւ զպատարագսն զոր ունէին. եւ տայի զայն քահանայիցն որդւոցն ահարոնի, առաջի սեղանոյն յա(մենայ)ն արդեանցն։ Եւ զտասանորդսն տայի որդւոցն ղեւեայ, որք պաշտօնեայքն էին յե(րուսաղէ)մի։
⁷եւ զերկրորդ տասանորդսն ժողովէի եւ վաճառէի, եւ երթայի ծախէի զայն ա(մենայ)ն յե(րուսաղէ)մ ըստ ա(մենայ)ն տարեկանի։
⁸եւ զերրորդն տայի́ որոց արժա́ն էր. ո(ր)պ(էս) պատուիրեաց դերուրա մայր հօրն իմոյ. զի ո́րբ մնացեալ էի ես ՛ի հօրէն իմմէ·

⁹Եւ յորժամ եղէ́ այր՝ առի ես ինձ կին ՛ի զաւակէ հայրենի իմոյ, եւ ծնայ ես ՛ի նմանէ զտուբի։
¹⁰Եւ յորժամ գերի́ վարեցայ ՛ի նինուէ, ա(մենայ)ն եղբարք իմ եւ ա́զգ իմ ուտէին ՛ի հացէ անտի հեթանոսաց.
¹²եւ ես պահեցի́ զանձն իմ, զի մի́ կերայց քանզի յիշէի ես զա(ստուա)ծ յա(մենայ)ն անձնէ իմմէ։
¹³Եւ ե́տ ինձ բարձրեալն շնորհս՝ եւ գեղեցկութի(ւն) առաջի նեմեսարայ, եւ էի ն(ո)ր(ա) վաճառական.
¹⁵երթայի ես ՛ի մարս։ եւ եդի ես ՛ի պահեստի առ գաբայէղայ եղբօրն գուրիայ, ՛ի հռագա յերկիրն մարաց՝ արծաթոյ քանքարս տասն։

¹⁸Եւ յորժամ մեռաւ նեմեսար, եւ թագաւորեաց սենեքերիմ որդի ն(ո)ր(ա) փոխանակ ն(ո)ր(ա). եւ զի էր խռո́վ յամս ն(ո)ր(ա), ո́չ եղեւ ինձ երթալ յերկիրն մարաց։
¹⁹Եւ յաւուրս նեմեսարայ ողորմութի(ւն)ս բազումս առնէին ես եղբարց իմոց.
²⁰զհա́ց իմ տայի քաղցելոց, եւ զձորձ իմ մերկոց. եւ զոր տեսանէի ես յազգէն իմմէ թէ մեռեալէր, եւ ընկենուին զնա արտաքոյ պարսպին, եւ ե́ս թաղէի։ եւ կամ թէ յորժամ սոանանէր զոք սենեքերիմ արքայ՝
²¹յորժամ եկն փախստական ՛ի հրէաստանէ. դողանայի́ եւ թաղէի զն(ո)ս(ա). վ(ա)ս(ն) զի զբազո́ւմս կոտորեաց սրտմտութ(եամ)բ իւրով, եւ յետոյ խնդի́ր արար մարմնոց դիականցն, եւ ո́չ եգիտ։

²²Եւ եմուտ միոմն ՛ի նինուէացւոց անտի, եւ իմացուցանէր թագաւորին վ(ա)ս(ն) իմ զդիակունսն թաղելոյ. եւ թաքեայ, զի գիտացի́ ես եթէ խնդրէն սպանանել զիս. եւ զահի́ հարեալ փախստեայ գնացի։ եւ յափշտակեցան ա(մենայ)ն ինչք իմ՝
²³եւ ո́չ մնաց բնա́ւ ինչ, բայց միայն կա́յ կինն իմ. եւ տուբի՝ որդին իմ։
²⁴Եւ ո́չ անցին աւուրք յիսուն. մինչեւ սպանին զնա երկոքին որդիքն իւր. եւ փախեան նոքա ՛ի լերինս հայոց։ Եւ թագաւորեաց ասորդան որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա). եւ կարգեաց նա զաքիաքարոս զանայէլ որդի եղբօր իմոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն իշխանաց թագաւորութե(ա)ն իւրոյ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն տա́ն իւրոյ։ եւ աղաչեաց աքիաքարոս զթագաւորն վ(ա)ս(ն) իմ,

²⁵եւ եկին դարձուցանել զիս. եւ եկի́ ես ՛ի նինուէ։ Եւ էր աքիաքարոս տակառապետ, եւ ա(մենայ)ն գիր համարոյ ելի́ մտի́ տան թագաւորին՝ ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա). եւ կացոյց զնոսա քերդոյն երկրո́րդ իւր. եւ է́ր նա եղբօրորդի իմ։ եւ յորժամ եկի ես ՛ի տունն իմ, եւ ետուն ինձ զաննա կինն իմ, եւ զտուբի զորդին իմ։

¹Եւ ՛ի տօնին մեծի որ է սո́ւրբն յեւթներորդ շաբաթուն, արարին ինձ ճա́շ մեծ. եւ բազմեցայ ուտել եւ ըմպել։
²եւ տեսի́ ես առաջի իմ խորտիկս բազմապատիկս, եւ ասեմ ես ցորդին իմ. ե́րթ ա́ծ դու յեղբարցն մերոց յաղքատաց զորս եւ գտանես, եւ ես մնա́մ քեզ։
³Եւ եկն՝ եւ ասէ. հա́յր, մի́ոմն յազգէս մերմէ՝ որոյ թափեալ են ոտք ն(ո)ր(ա), եւ անկեալ պճղունք ն(ո)ր(ա). եւ կա́յ ՛ի հրապարակի անդ մեռեա́լ։
⁴եւ իմ մինչչե́ւ էր ճաշակեալ՝ չոգայ առի́ զնա եւ բերի ՛ի տուն իմ մինչեւ եմուտ արեգակն.
⁵եւ ընդ երեկս լուացայ եւ ուտէի զհացն իմ տրտմութ(եամ)բ։

⁶Եւ յիշեցի́ ես զմարգարէութի(ւն)ն ամովսայ՝ ո(ր)պ(էս) եւ ասացն. դարձցի́ն տարեկանքն ձեր ՛ի սուգ, եւ ա(մենայ)ն ուրախութի(ւն)ք ձեր ՛ի տրտմու(թ)ի(ւն)։ եւ լացի յոյժ։
⁷եւ յորժամ եմուտ արեգակն, փորեցի եւ թաղեցի զնա։
⁸Եւ մերձաւորքն իմ ա́յպն առնէին՝ եւ ասէին, արդ ո՞չ եւս երկնչի մեռանել վասն իրացն այսոցիկ. զի վ(ա)ս(ն) որոյ հալածեցաւն. դարձեալ եկեալ թաղէ՞ զդիակունսն։
⁹Եւ ՛ի նմին գիշերի դարձա́յ իբրեւ թաղեցին.
¹⁰եւ ննջեցի ես պղծեալ առ որմոյ դաւթին եւ զերեսս իմ ո́չ ծածկեցի։

¹⁸Եւ ո́չ գիտէի թէ ճնճղուկք նստէին յառաստաղս անդ. եւ աչօք բացօք ՛ի վեր հայէի, եւ ծրտէին ծագքն ջերմաջերմ յաչս իմ։ եւ երթեալ իմ առ բժիշկս ո́չ ինչ օգնէին ինձ։ եւ աքիաքարոս դառմանէր զիս ռոճկօք իւրովք, մինչեւ չոգա́յ ես յեղմայիդայ։
¹⁹Եւ կինն իմ մանէ́ր եւ գործէր ձեռօք իւրովք՝ եւ տայր տերանցն։
²⁰եւ նոքա տային զվարձս ն(ո)ր(ա). եւ յաւելին եւ ետուն նմա ո́ւլ մեւս եւս։
²¹եւ յորժամ եկն նա առ իս, սկսաւ կագե́լ ընդիս. եւ ասեմ ես ցնա, ուստի՞ բերեր դու զուլդ զայդ, մի՞թէ գողունի́ է, տո́ւր անդր ցտեարս իւր. զի ո́չ են ինձ օրէն ուտել զգողունի։

²²եւ ասէ կինն իմ, պատի́ւ ետուն ինձ վ(ա)ս(ն) վարձուց իմոց։ եւ ես անհաւատացի նմա, այլ ստիպէի տա́լ ցտեարս իւր. եւ ես իբրեւ զամօթի հարկանէի ՛ի նմանէ։ եւ նա ասէ ցիս. ո՞ւր են արդ ողորմութի(ւն)քն քո եւ արդարու(թ)ի(ւն)քն. զի ահաւասիկ յայտնի́ եղեն քեզ։

¹Եւ ես տրտմեցա́յ եւ լացի. եւ յարեա́յ կացի յաղօթս զայրագին սրտիւ.
²եւ ասեմ. Արդա́ր ես դու տ(է)ր՝ եւ ա(մենայ)ն գործք քո, եւ ա(մենայ)ն ճանապարհք քո ողորմութի(ւն) եւ զդատաստանս՝ եւ զճշմարիտն եւ զարդարն դատես մինչեւ յաւիտեան։
³նայեա́ առ իս եւ յիշեա́ զիս, եւ մի́ հատուցաներ ինձ ը(ս)տ մեղս իմ, եւ ը(ս)տ չարիս իմ, եւ հարց իմոց որք մեղան առաջի քո։
⁴զի անցի́ն նոքա զպատուիրանօք քովք, ետուր զմեզ ՛ի յափշտակութի(ւն) եւ ՛ի գերութի(ւն) եւ ՛ի մահ, եւ յառակս նախատանաց ընս ա(մենայ)ն հեթանոսս ուր եւ ցրուեալքս եմք։ Եւ արդ այժմ տ(է)ր՝ բազո́ւմ են իրաւունք ճշմարտու(թ)ե(ան) քոյ

⁵զոր արարեր ընդիս եւ ընդ հարս մեր. զի ո́չ արարաք զպատուիրանս քո, եւ ո́չ եւս գնացաք ճշմարտու(թեամ)բ առաջի քո։
⁶արդ՝ արա́ ընդ իս ըստ հաճու(թ)ե(ան) կամաց քոց. եւ տո́ւր հրաման առնուլ զոգի́ իմ, զի եղէց արձակեալ ՛ի հոգւոյս՝ եւ եղէ́ց հող. վասն զի լա́ւ է ինձ մեռանել քան զայս կեանս իմ. զի նախատինս սո́ւտ լուայ, եւ տրտմու(թ)ի(ւն) բազո́ւմ է յիս. արձակեա́ զիս ՛ի վշտաց իմոց ՛ի տեղին յաւիտենից, եւ մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն։
⁷Քանզի եւ ՛ի նմին իսկ աւուր էր լուեալ ն(ո)ր(ա) զիրսն, որ էր անցեալ ընդ սարրա ը(ստ) դուստրն հռագուելայ. որ էր յեկբատանս ՛ի մարաց գաւառին։

⁸զի նախատէին զաղջիկն աղախնայք հօրն իւրոյ զոր էր տուեալ արանց եւթն. եւ ազմոդ՝ ե́ւս դեւն չար սպանանէ́ր զն(ո)ս(ա), մինչչեւ մրձեցեալ էին ՛ի նա ըստ օրինի արանց եւ կանանց։ եւ նախատէին զնա աղախնայքն եւ ասէին. ո՞չ իմանաս՝ զի հեղձուցանես զարսդ քո, ահա եւթն այր առեր, եւ ոչ ՛ի միո́ւմ ո́չ վայելեցեր.
⁹արդ զմեզ զի՞ տանջես, ընդէ՞ր եւ ոչ դո́ւ ընդ ն(ո)ս(ա) կորեար. զի ո́չ տեսանէաք մեք զզաւակ քո մինչեւ յաւիտեան։
¹⁰Զայս իբրեւ լուաւ աղջիկն՝ տրտմեցա́ւ յոյժ, եւ կամէր խեղդե́լ զինքն։ եւ ասէ́ր՝ մի եմ ես միամօր հօրն իմում. արդ եթէ առնե́լ զայս՝ նախատինս առնե́մ նմա, եւ իջուցանեմ ես զծերու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ցաւօք ՛ի դժոխս։
¹¹Եւ կա́յր նա յաղօթս ընդ պատուհանն որ էր ընդդէմ ե(րուսաղէ)մի։ եւ ասէր.

¹³Օրհնեալ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ. եւ օրհնեալ է անունդ քո սուրբ եւ պատուակա́ն մինչեւ յաւիտեան։
¹⁴եւ արդ տ(է)ր՝ բոլորով սրտիւ իմով աղաչեցի զքեզ.
¹⁵եւ ասացի հրաժարե́լ հոգւո́յս ՛ի մարմնոյս իմմէ. զի մի́ եւս յաւելից լսել զնախատինսն.
¹⁶զի դու տ(է)ր գիտես զի սո́ւրբ եմ ես յա(մենայ)ն մեղաց կուսու(թեամ)բս իմով։

¹⁷եւ ո́չ է իմ աղտեղեալ զանուն իմ եւ զանուն հօր իմոյ, եւ միամօր եմ ես հօր իմոյ. եւ ո́չ գոյ որդի որ ժառանգէ զսա, եւ ո́չ իւր եղբայր մերձաւոր, եւ ո́չ եղբօրորդի՝ զի պահեցից ես զանձն իմ նմա կնութե(ան). զի ահաւասիկ կորեան իմ եւթն այր, արդ զի՞նչ օգուտ է ինձ բնաւ կեալ։ արդ եթէ ո́չ կամիս զմեռանելս տ(է)ր՝ նայեա́ առ իս՝ եւ ողորմեա́ ինձ. զի մի́ եւս լուայց ես զնախատինսն։
²⁴Եւ լսելի́ եղեն աղօթք երկոցունն առաջի մեծին հռափայելայ։

²⁵եւ առաքեցաւ նա բժշկել զերկոսեան.տուբիթայ՝ կեղեւել զլուսնն յաչաց նորա. եւ զսառայի զդստերն հռագուելի հանել զազմոդ դեւն, եւ տալ զնա կին տուբիայ որդւոյ տուբիթայ. վ(ա)ս(ն) զի տուբիայ ա́նկ իսկ էր ժառանգել զնա։ Եւ ՛ի նմին ժամանակի դարձա́ւ տուբիթ եւ եմուտ ՛ի տունն իւր. եւ սառա դուստրն հռագուելայ է́ջ ՛ի վերնատանէ իւրմէ։

¹Եւ յաւուր յայնմիկ յիշեաց զարծաթն, զոր եդ առ գաբայելայ ՛ի հռագիւս քաղաքի յերկրին մարաց։ եւ ասէ նա ՛ի միտս իւր. ես խնդրեցի մա́հ անձինս իմոյ, ընդէ՞ր ո́չ կոչեմ զտուբիա զորդին իմ, եւ ցուցանեմ նմա զա(մենայ)ն մինչչե́ւ մեռեալ իցեմ։
²Եւ կոչեաց զնա եւ ասէ ցնա. որդեա́կ իմ.
³եթէ մեռանիցիմ ես՝ թաղեսջի́ր զիս՝ եւ մի́ անարգիցես, եւ կամ անտես առնիցես զմայրս քո. այլ պատուեսցե́ս զսա զա(մենայ)ն աւուրս կենաց քոց, եւ արասցես սմա զա(մենայ)ն ինչ որ հաճո́յ է սմա, եւ մի տրտմեցուցանե́ս զսա.
⁴եւ յիշեսցես դու զի բազում ճգունս կրեաց վ(ա)ս(ն) քո՝ յորժամ էի́ր դու յորովայնին։
⁵եւ յորժամ մեռանիցի՝ տաղեսցես ընդիս ՛ի նմի́ն շիրմի։

⁶Եւ յիշեա́ դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո զա(մենայ)ն աւուրս կենաց քոց. եւ մի́ մեղանչիցես դու, եւ կամ անցանիցես զպատուիրանօք ն(ո)ր(ա). այլ առնիցես զարդարութի(ւն) յա(մենայ)ն ՛ի կեանս քո. եւ մի́ գնասցես դու ՛ի ճանապարհս անիրաւութե(ան). զի յորժամ առնիցես դու զճշմարտութի(ւն)՝ յաջողեսցի́ն ա(մենայ)ն գործք քո. եւ ամենեցուն որոց գործեն զարդարու(թ)ի(ւն)։
⁷Յընչից քոց առնիցես զողորմութի(ւն)ս. եւ մի́ ագահիցէ ակն քո յորժամ առնիցես զողորմութի(ւն)ն. եւ մի́ դարձուցանիցես զերեսս քո յա(մենայ)ն աղքատոյ. եւ ՛ի քէն ո́չ դարձուսցէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ զերեսս իւր։
⁸Որչափ եւ իցէ́ քո՝ ըստ նմին բազմու(թ)ե(ան) արասցես զողորմու(թ)ի(ւն)սն.

⁹եթէ սակա́ւ իցէ քո՝ ըստ սակաւին, եւ մի́ յապաղիցես առնել զողորմու(թ)ի(ւն)սն.
¹⁰զի գանձս բարիս գանձեսցես քեզ յաւուրն կենաց քոց.
¹¹զի ողորմու(թ)ի(ւն)ք փրկեն ՛ի մահուանէ. եւ ո́չ տան մտանել ՛ի խաւարն։
¹²պարգեւք բարի́ք են ողորմութի(ւն)ք ամենեցուն որ առնեն զնա առաջի ա(ստուծո)յ։

¹³Եւ զգո́յշ լինիջիր դու անձին քում ՛ի պոռնկութ(են)է. եւ առնուցո́ւս դու կին՝ ՛ի զաւակէ́ հարց քոց. եւ մի́ առնուցուս դու կին՝ յազգէ օտարէ. զի որդիք մարգարէի́ց եմք՝ նոյ, աբրահամու, սահակայ, եւ յակոբու հարցն մերոց առաջնոց։ յիշեա́ դու որդեակ՝ զի սոքա ամենեքեան առին կանայս յեղբա́րց իւրեանց, եւ օրհնեցան յորդիս իւրեանց. եւ զաւակ ն(ո)ց(ա) ժառանգեսցէ զերկիր։ Եւ դու որդեակ՝ սիրեսցե́ս զեղբարս քո, եւ մի́ դարձուսցես զերեսս քո, եւ մի́ դարձուցանիցես զսիրտ քո յեղբարց քոց, յորդւոց եւ ՛ի դստերաց ժողովրդեան քոյ, առնուլ քեզ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ կին։
¹⁴Վ(ա)ս(ն) զի յամբարտաւանութ(են)է՝ կորուստ եւ խռովութի(ւն) յոյժ. եւ ՛ի պղծութ(են)է՝ պակասու(թ)ի(ւն) եւ կարօտու(թ)ի(ւն) մեծ. զի պղծութի(ւն) է մա́յր սովոյ։

¹⁵Եւ վարձք վարձկանի քոյ առ քեզ մի́ ագցին, այլ հատուսցե́ս դու առժամայն. եթէ ծառայեսցես դու ա(ստուծո)յ՝ հատուսցէ քեզ ՛ի բարիս։ զգո́յշ լինիջիր դու որդեակ յա(մենայ)ն գործս քո, եւ լե́ր դու խրատեալ յա(մենայ)ն կեանս քո։
¹⁶եւ զոր դու ատես՝ ումեք մի́ առնիցես։ Գինի արբեցու(թ)ե(ան) մի́ ըմպիցես. եւ մի́ երթայցես դու արբեալ ՛ի ճանապարհ։
¹⁷՛ի հացէ́ քումմէ տացե́ս քաղցելոց, ՛ի հանդերձէ քումմէ մերկոց. եւ ա(մենայ)ն որ յաւելուցուն քեզ՝ առնիցես ողորմութի(ւն)։
¹⁸սփռեսցե́ս դու զհացն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) գերեզմանա́ց արդարոց, եւ մի տացես զայն մեղաւորաց։
¹⁹Խորհուրդ՝ յա(մենայ)ն մարդոյ խնդրեսցես. եւ մի́ արհամարհեսցես զա(մենայ)ն խորհուրդս պիտանեաց։

²⁰Եւ յա(մենայ)ն ժամ օրհնեսցես դու զտ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, եւ ՛ի նմանէն խնդրեսցես դու՝ ո́(ր)պ(էս) ուղղեսցին ճանապարհք քո, եւ ա(մենայ)ն խորհուրդք քո եւ գնա́ցք քո յաջողեսցին. զի ա(մենայ)ն խորհուրդ մարդոյ ոչի́նչ են. այլ տ(է)ր ինքնին տայ զխորհուրդս բարեացն, եւ զորս կամի խոնարհեցուսցէ ո(ր)պ(էս) եւ հաճոյ է նմա։ Եւ արդ որդեա́կ իմ, յիշեսցե́ս դու զա(մենայ)ն զպատուիրանս իմ զոր պատուիրեմ ես քեզ. մի́ ջնջեսցին նոքա ՛ի սրտէ քումմէ։
²¹Եւ արդ՝ ես ցուցանեմ քեզ զտասն քանքար արծաթոյն զոր եդի́ ես ՛ի պահ առ գաբայելայ որդւոյ գաբրիայ, ՛ի հռագա́ւ յերկրին մարաց։

²³Եւ մի́ երկնչիցիս որդեակ զի աղքատացաք յոյժ. գան քո բազում ինչք եւ ստացուածք՝ եթէ երկնչիցիս դու յա(ստուծո)յ, եւ ՛ի բա́ց լինիցիս յա(մենայ)ն մեղաց. եւ արասցես դու զհաճոյս առաջի նորա։

¹Եւ պատասխանի ետ տուբիա՝ եւ ասէ ցնա. հա́յր՝ արարի́ց զա(մենայ)ն ինչ զոր պատուիրեցեր ինձ։
²այլ ես զիա՞րդ կարացից գտանել զարծաթն, զի ո́չ գիտեմ զայրն։
³Եւ ե́տ նմա զգիր առնն որում կայր գանձն յաւանդի։
⁴եւ ասէ ցնա. խնդրեա́ դու քեզ այր որ եկեսցէ́ ը(ստ) քեզ. եւ ես տաց զվարձս ն(ո)ր(ա)՝ մինչեւ կենդանիս եմ, եւ երթիցես առցես զարծաթն։
⁵եւ գնաց տուբի խնդրե́լ ընդ իւր վարձաւոր։ Եւ եգի́տ նա զհռափայէլ հրեշտակ։
⁶եւ նա ո́չ գիտէր ո՞վ իցէ նա։
⁷եւ ասէ ցնա տուբիա. կարե՞ս գալ դու ընդիս ՛ի հռագաւ յերկիրն մարաց. եւ կամ ե՞ս դու տեղեակ խելամո́ւտ տեղեացն։

⁸Ասէ ցնա հրեշտակն. եկի́ց ես ընդ քեզ, եւ ճանապարհին տեղեա́կ եմ, եւ ճանաչեմ զգաբայէլ զեղբայրն մեր։
⁹Եւ ասէ ցնա տուբիա. մնա́ դու վայրիկ մի աստէն՝ մինչեւ մտից հարցի́ց ես զհայրն իմ։ եւ ասէ ցնա՝ ե́րթ, եւ մի́ յամիցես։
¹⁰Եւ եմո́ւտ պատմեաց հօրն, ահաւասիկ գտի́ ընկեր որ գայ ընդիս։ եւ ասէ ցնա հայր իւր. կոչեա́ դու զնա առ իս զի գիտացից թէ յորմէ՞ ազգէ է նա, եւ կամ թէ հաւատարի՞մ է գալ ը(ստ) քեզ։
¹¹եւ նա կոչեաց զնա ՛ի ներքս. եւ ողջոյն ետուն միմեանց։
¹⁶Եւ ասէ ցնա տովբիթ. եղբայր՝ յորմէ՞ ցեղիցն մերոց ես դու՝ պատմեա́ ինձ։
¹⁷եւ ասէ ցնա. զազգատո́հմ իմ խնդրես՝ թէ վարձաւոր որ երթայ ը(ստ) որդւոյդ քում։ եւ ասէ ցնա տովբիթ, կամի́մ եղբայր՝ գիտե́լ զազգն քո եւ զանուն։

¹⁸Եւ ասէ. անուն է իմ ազարիա անանիա որդի մեծի եղբարցն քոց։
¹⁹Եւ ասէ ցնա տովբիթ. ո́ղջ եկիր եղբայր՝ եւ մի́ ցասնուր ինձ զի խնդրեցի զազգատոհմն քո գիտել, զի դու եղբա́յր իմ իսկ ես, ՛ի բարի եւ յազնուական յազգէ. զի ճանաչէի եւ ես զանանիա եւ զյաթան՝ եւ զորդիսն, եւ զսեմա, եւ զմեծի. յորժամ երթայաք մեք ՛ի միասին երկի́ր պագանել յե(րուսաղէ)մ, եւ մատուցանե́լ զանդրանիկս եւ զտասանորդս արգեանց. եւ ո́չ մոլորեցան նոքա ըստ մոլորութե(ան) եղբարցն մերոց։ յարմատոյ եւ յազգէ մեծամեծա́ց ես եղբայր։
²⁰Այլ արդ՝ ասա́ դու ինձ, զի՞նչ տայցեմ քեզ վարձս. դրա́մ մի յաւուր, եւ զռոճիկն ո(ր)պ(էս) որդւոյն իմում։

²¹եւ յաւել եւս ՛ի վարձն քո՝ եթէ ողջու(թեամ)բ դառնայցէք այսրէն։ եւ հաճո́յ թուեցաւ նոցա առնել ա́յսպէս։
²²Եւ ասէ ցնա տուբիա. պատրաստեա́ դու որդեակ ՛ի ճանապարհն, եւ յաջողեսցի ձեզ։ եւ պատրաստեաց մանուկն զթոշակ ճանապարհին։ եւ ասէ ցնա հայրն իւր. գնա́ դու որդեակ ընդ առնդ ընդ այդմիկ, այլ որ բնակեալն է յերկինս ա(ստուա)ծ՝ յաջողեսցէ́ զճանապարհն ձեր, եւ հրեշտակն ն(ո)ր(ա) ուղղեկի́ց լիցի ձեզ։
²³Եւ ելին գնացին երկոքեան ՛ի միասին, եւ շուն պատանեկին ընդ ն(ո)ս(ա)։ Եւ ասէ մայրն ն(ո)ր(ա) լալով. տուբիթ՝ զի՞ արձակեցեր զորդեակն ՛ի մէնջ. ո՞չ դա́ է ցուպ ծերութե(ան) մերոյ, մտանել եւ ելանել առաջի մեր։
²⁴արծաթ արծաթոյ մի́ ժամանեսցէ. այլ եղիցի փոխանակ որդեկին մերոյ։

²⁵քանզի որ պատրաստեալս է մեզ յա(ստուծո)յ՝ բաւակա́ն է մեզ։
²⁶Եւ ասէ ցնա տուբիթ. մի́ լիցի քեզ տրտմութի(ւն) քո́յր. զի ողջու(թեամ)բ եկեսցէ, եւ աչք քո տեսցեն զնա։
²⁷զի հրեշտակ ն(ո)ր(ա) բարի առաջնորդէ́ ն(ո)ր(ա), եւ աջողեսցէ զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ դարձցի́ այսրէն ողջութ(եամ)բ։
²⁸Եւ ապա դադարեաց մայրն ՛ի լալոյ անտի։

¹Եւ նոքա գնացին ՛ի ճանապարհն։ Եւ եկին ՛ի գետն դկղաթ, եւ հանգեան անդ առ ափամբն։
²եւ պատանեակն էջ լուանա́լ յեզր գետոյն. եւ վազեաց ձուկն մի ՛ի գետոյ անտի, եւ կամէր կլանել զպատանեակն։
⁴Եւ հրեշտակն ասէ ցպատանեակն. բո́ւռն հար՝ կա́լ զձուկնդ. եւ կալաւ պատանեակն զձուկն, եւ հան զնա ՛ի ցամաք։
⁵Եւ ասէ ցնա հրեշտակն. բա́ց դու զփոր ձկանդ, եւ հա́ն զսիրտդ եւ զլեարդդ՝ եւ զլեղիդ, եւ դի́ր զգուշութ(եամ)բ։
⁶եւ արար պատանեակն ո(ր)պ(էս) եւ ասաց ցնա հրեշտակն. եւ զձուկնն խորովեցին եւ կերան. եւ ապա գնացին երկոքեան ՛ի միասին, մինչեւ մօտ եղեն յեկբատանս։

⁷Եւ ասէ պատանեակն ցհրեշտակն. ազարիա́ եղբայր՝ վ(ա)ս(ն) ո՞յր բարձաք զսիրտս՝ եւ զլեարդս՝ եւ զլեղիս ձկանս։
⁸Եւ ասէ ցնա՝ սի́րտդ՝ եւ լեարդդ, եթէ զոք ունի դեւ՝ կամ այսն պիղծ, զայս արժա́ն է ծխել առաջի ա́ռն կամ կնոջ, եւ այլ ո́չեւս դիւահարեսցէ.
⁹եւ լեղիս՝ եթէ ոք ունի զլուսն յաչս իւր, օծանի́ սովաւ եւ բժշկի։
¹⁰Եւ իբրեւ մերձեցան նոքա ՛ի հռագուէ,
¹¹ասէ հրեշտակն ցպատանեակն. ե́ղբայր՝ այսօր ունիմք մեք հանգչե́լ առ հռագուելայ, եւ նա ինքն ազգական է քո. եւ է́ ն(ո)ր(ա) դուստր, եւ անո́ւն է նորա սառա. արդ խօսեցա՞յց ես վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա), զի տացէ զնա քեզ կին.
¹²զի քե́զ ա́նկ է ժառանգութի(ւն) աղջկանն. եւ դու միա́յն ես յազգէ ն(ո)ր(ա), եւ աղջիկն արդարեւ բարւո́ք է, զգա́ստ է եւ իմաստուն։ եւ արդ լո́ւր ինձ,

¹³եւ խօսեցա́յց ը(ստ) հօր աղջկանն, եւ յորժամ դարձցուք մեք այսրէն ՛ի հռագուացւոց անտի՝ արասցուք քեզ զհարսանիսն. քանզի գիտե́մ ես զհռագուէլ, զի ո́չ տացէ զնա առն օտարի ը(ս)տ օրինացն մովսիսի, որ ո́չ է մերձաւոր արեան. վ(ա)ս(ն) զի եւ զժառանգու(թ)ի(ւն)ն քեզ արժան է առնուլ քան ա(մենայ)ն մարդոյ։
¹⁴Յայնժամ ասէ́ պատանեակն ցհրեշտակն. եղբայր ազարիա՝ ի́մ այսպէս լուեալ է վ(ա)ս(ն) աղջկանն, թէ տուեալ է զնա եւթն առն, եւ ամենեքեան նոքա մեռեալեն յառագաստի անդ.

¹⁵եւ ես մի́ եմ միամօր հօրն իմում. երկնչիմ գուցէ́ մտանիցեմ, եւ մառանիցի́մ ո(ր)պ(էս) եւ առաջինքն. զի ունի զաղջիկն դե́ւ, եւ սիրէ զնա. որում ո́չ մերձենայ մեղանչել ումեք, բայց միայն որոց մերձենան առնուլ զնա կնութե(ան). արդ եթէ առնե́մ զայս՝ երկնչի́մ գուցէ իջուցանիցեմ ես զհայրն իմ եւ զմայրն իմ ցաւօք ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ՛ի գերեզմանն իւրեանց. եւ որդի այլ ո́չ գոյ որ թաղէ զն(ո)ս(ա)։
¹⁶Եւ ասէ ցնա հրեշտակն. ո՞չ յիշես դու զբանս պատուիրանաց հօրն քոյ, առնուլ քեզ կին յազգէ քումմէ. եւ արդ լո́ւր դու ինձ, զի քե́զ եղիցի նա ՛ի կնութի(ւն)։
¹⁷եւ վ(ա)ս(ն) դիւին մի́ ինչ հոգար, զի ՛ի գիշերիս յայսմիկ առցես դու զնա քեզ կնութե(ան)։

¹⁸Եւ յորժամ մտանիցես յառագա́ստ անդր՝ առցես դու աճիւնախառն կրակ յորում խունկք ծխեալ են, եւ դիցես դու ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ՛ի սրտէ անտի եւ ՛ի լերդէ ձկանն՝ եւ ծխեսցես։
¹⁹եւ հոտոտիցէ դեւն, եւ փախիցէ. եւ ո́չ եւս դարձցի անդրէն մինչեւ յաւիտենից։
²⁰Եւ յորժամ մտանիցէք դու եւ աղջիկն ՛ի սենեա́կ անդր, յարիջիք դուք երկոքեան՝ եւ գոչեսջի́ք առ ողորմածն ա(ստուա)ծ լալով մեծաւ. եւ կեցուսցէ́ զձեզ, եւ ողորմեսցի́ ձեզ.
²¹զի քե́զ էր պատրաստեալ իսկզբանէ իւրմէ, եւ դո́ւ ապրեցուսցես զնա. եւ նա ընդ քե́զ եկեսցէ ՛ի տուն քո, եւ կարծեմ թէ որդիք լինին քո ՛ի նմանէն։
²²Եւ իբրեւ լուաւ զայս տուբիա, անկաւ նմա գութ ը(ստ) աղջկանն, եւ ոգի ն(ո)ր(ա) կցեցա́ւ ՛ի սէր ն(ո)ր(ա)։

¹Եւ եկին նոքա յեկբատանս, եւ մտին նոքա ՛ի տուն հռագուելայ. եւ ե́լ ընդառաջ ն(ո)ց(ա) սառա, եւ ողջոյն ետ ն(ո)ց(ա)՝ եւ նոքա նմա, եւ տարաւ զնոսա ՛ի տուն։
²Եւ հռագուէլ ասէ ցհեդնա ցկին իւր, տեսանե՞ս զի նմա́ն է պատանեակս տուբիթայ եղբօրորդւոյն իմոյ։
³եհարց ցն(ո)ս(ա) հռագուէլ եւ ասէ. ուստի՞ էք եղբարք։ եւ ասեն ցնա. յորդւոցն նեփթաղիմա́յ եմք որք գերեալն են ՛ի նինուէ։
⁴Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա), ճանաչէ՞ք դուք զտուբիթ զեղբայրն մեր։ եւ ասեն՝ ճանաչեմք։ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա), ո́ղջ է։
⁵եւ նոքա ասեն. ո́ղջ է, եւ կենդանի է։ եւ ասէ տուբիա, հա́յր իմ է։
⁶Եւ յարուցեալ վաղվաղակի հռագուէլ համբուրեաց զնա, եւ ելաց յոյժ.

⁷եւ օրհնեաց զնա՝ եւ ասէ ցնա, բարւոյ եւ բարերարի առն որդի։ եւ իբրեւ լուաւ թէ տուբիթայ կացին աչքն, ելա́ց.
⁸եւ տրտմեցաւ ի́նքն՝ եւ հեդնա կինն իւր, եւ սառա դուստր ն(ո)ց(ա)։ Եւ ընկալան՝ եւ հանգուցին զն(ո)ս(ա) մեծաւ ուրախութ(եամ)բ։

⁹եւ զենին ն(ո)ց(ա) խո́յ մի ՛ի խաշանց, եւ յօրինեցին եդին առաջի ն(ո)ց(ա) խորտիկս բազումս։ Եւ ասէ տուբիա ցհռափայէլ. եղբա́յր ազարիա՝ արդ խօսեա́ց դու վ(ա)ս(ն) որոյ խօսէիրն դու ՛ի ճանապարհի անդ, զի եղիցի ա́յնպէս։ եւ դարձոյց զբանսն անդրէն առ հռագուէլ։ Եւ ասէ հռագուէլ ցտուբիա, կե́ր ա́րբ եւ ուրա́խ լեր զի քեզ ա́նկ է առնուլ զմանուկն իմ. բայց ասե́մ քեզ զճշմարիտն, ետո́ւ ես զմանուկդ իմ եւթն առն, եւ յորժամ կամէի́ն մտանել առ դա՝ մեռանէին ՛ի նմին գիշերի։ այլ դու այժմ որդեակ իմ ուրա́խ լեր։
¹⁰Եւ ասէ տուբիա. ո́չինչ ճաշակեմ ես աստ՝ մինչեւ հաստատէք առիս զիրսդ։
¹³Եւ ասէ հռագուէլ. եւ ա́ռ զնա քեզ ը(ս)տ օրինաց. զի դու եղբայր ես աղջկանն, եւ քե́զ լիցի.

¹⁴այլ ողորմածն ա(ստուա)ծ աջողեսցէ́ ձեզ ՛ի բարիս։
¹⁵Եւ կոչեաց նա զսառա զդուստրն իւր, եւ կալաւ նա զձեռանէ ն(ո)ր(ա), եւ ետ զնա տուբիայ կնու(թ)ե(ան)։ եւ ասէ, ահաւասիկ ըստ օրինացն մովսիսի ա́ռ դու զնա. եւ տա́ր դու զնա առ հայր քո։ եւ օրհնեաց զն(ո)ս(ա)։
¹⁶Եւ կոչեաց նա զհեդնա զկինն իւր, եւ առեալ նա տա́յր աղջկանն զա(մենայ)ն ինչս զտանն. եւ հաստատէ́ր մուհակօք եւ կնքէր։
¹⁷եւ ապա սկսան ուտել եւ ըմպել՝ եւ ուրախ լինել։
¹⁸Եւ կոչեաց հռագուէլ զհեդնա զկին իւր՝ եւ ասէ ցնա. քո́յր պատրաստեա́ դու զմեւս սենեակն՝ եւ տա́ր անդր զաղջիկն։

¹⁹Եւ արա́ր ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեաց նմա, եւ տարա́ւ զնա անդր, եւ ելաց. եւ ջնջէ́ր մաքրէր մայրն զարտասուս աղջկանն.
²⁰եւ ասէր ցնա. քաջալերեա́ց դուստր՝ տ(է)ր երկնից եւ երկրի տացէ́ քեզ ուրախութի(ւն) եւ ցնծութի(ւն), փոխանակ տրտմութե(ան)ս այսորիկ. քաջալերեա́ց դուստր՝ քաջալերեա́ց։

¹Եւ իբրեւ կատարեցին նոքա ուտե́լ զընթրիսն, տարա́ն զտուբիա առ աղջիկն։
²Եւ իբրեւ եմուտ, յիշեաց նա զբանսն հռափայելի. եւ ա́ռ նա զաճիւնախառն զկրակն խնգոցն. եւ ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զսիրտ ձկանն եւ զլեարդն՝ եւ ծխեաց։ եւ իբրեւ հոտոտեցաւ դեւն զհոտն զայն՝ փախեա́ւ ՛ի վերին կողմն սահմանացն եգիպտոսի.
³եւ կապեաց զնա հրեշտակն։ Եւ իբրեւ մտին յանկողին երկոքին։
⁴յարեա́ւ տուբիա ՛ի գահոյց անտի՝ եւ ասէ. արի́ եւ դու քոյր՝ եւ կացցուք յաղօթս՝ եւ ողորմեսցի մեզ ա(ստուա)ծ։ Եւ սկսաւ տուբիա կալ յաղօթս։
⁷եւ ասէ. Օրհնեալ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ հարցն մերոց, եւ օրհնեալ է անուն քո ս(ուր)բ՝ եւ փառաւորեալ մինչեւ յաւիտեանս. օրհնեսցե́ն զքեզ երկինք եւ ա(մենայ)ն ստացուածք քո։

⁸Դո́ւ արարեր զադամ եւ ետուր նմա օգնական զեւա, հաստատութի(ւն) նմա զկինն ն(ո)ր(ա). եւ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն եղեւ ա(մենայ)ն զաւակ մարդկան. դու ասացեր՝ եթէ ո́չ է բարւոք լինել մարդոյն միայն. արասցուք նմա օգնական նման նմա։
⁹Եւ արդ տ(է)ր՝ ո́չ եթէ վ(ա)ս(ն) պոռնկու(թ)ե(ան) ինչ առնում ես ինձ զքոյրս զայս՝ այլ ճշմարտու(թեամ)բ. նայեա́ց տ(է)ր
¹⁰եւ ողորմեա́ց ինձ, զի ՛ի միասին ծերասցուք։ եւ ասէ աղջիկն ընդ նմա։ Եւ ննջեցին երկոքին ՛ի միասին ՛ի գիշերին յայնմիկ։
¹¹Եւ չոգաւ հռագուէլ. եւ փորեաց նմա գերեզման.
¹²քանզի երկնչէր, եթէ գուցէ եւ նա մեռանիցի։
¹³Եւ եկն հռագուէլ ՛ի տուն իւր.

¹⁴եւ ասէ ցհեդնա ցկին իւր. յղեա́ դու զմի ոք յաղախնա́ց այգի, եւ տեսցէ թէ կենդանի́ է. ապա թէ ոչ՝ թաղեսցո́ւք զնա՝ եւ մի́ ոք գիտասցէ։
¹⁵Եւ եմուտ աղախինն, եւ ետես զերկոսեան զի ննջէին։
¹⁶եւ ել նա եւ պատմեաց ն(ո)ց(ա)՝ եթէ կենդանի́ են։
¹⁷Եւ օրհնեաց հռագուէլ զա(ստուա)ծ՝ եւ ասէ. օրհնեա́լ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ յա(մենայ)ն օրհնու(թ)ի(ւն)ս եւ ՛ի փառս քո. եւ օրհնեսցեն զքեզ ա(մենայ)ն սուրբք քո, եւ ա(մենայ)ն ստեղծուածք քո, եւ ընտրեալք քո օրհնեսցեն զքեզ մինչեւ յաւիտեանս։
¹⁸Օրհնեա́լ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ զի ուրա́խ արարեր զիս, եւ ո́չ անց ընդ իս ո(ր)պ(էս) եւ կարծէին. այլ ըստ բազում ողորմութե(ան)դ քոյ արարե́ր դու ընդ մեզ։

¹⁹Օրհնեա́լ ես դու տ(է)ր զի ողորմեցար երկոցունց միամօրուցս. արա́ դու տ(է)ր ընդ սոսա զողորմութի(ւն)ս քո. կատարեա́ դու զկեանս սոցա ողջու(թեամ)բ եւ ուրախու(թեամ)բ։
²⁰Եւ հրամայեաց նա ծառայից իւրոց խնուլ զգերեզմանն։
²²եւ արար ն(ո)ց(ա) հարսանիս աւուրս չորեքտասան։
²³Եւ ասէ ցնա հռագուէլ. երդմնեցուցանե́մ զքեզ՝ մի́ գնասցես դու աստի մինչեւ կատարեսցին աւուրք չորեքտասան հարսանեացս.
²⁴եւ ապա առցես դու զկէս ընչից իմոց, եւ երթիցես դու եւ աղջիկդ խաղաղութ(եամ)բ առ հայրն քո. եւ զայլն ա(մենայ)ն առնուցուք՝ յորժամ մեռանիցիմք ես եւ կինս իմ։

¹Եւ կոչեաց տուբի զհռափայէլ՝ եւ ասէ ցնա. ե́ղբայր ազարիա,
²ա́ռ դու ընդ քեզ պատանի մի, եւ երկուս ուղտս. եւ գնա́ դու ՛ի հռագիւս մարաց առ գաբայէլ, եւ բե́ր դու ինձ զարծաթն անտի, եւ զնա առեալ ը(ստ) քեզ ածցես ՛ի հարսանիսս.
³վ(ա)ս(ն) զի երդուաւ հռագուէլ եթէ ո́չ արձակեմ զքեզ.
⁴արդ հայրն իմ համարէ զաւուրսս. եւ եթէ յամեմք՝ մեծա́ւ վշտօք ՛ի տրտմութե(ան) լինի։
⁵Եւ գնա́ց հռափայէլ՝ եւ հանգեաւ առ գաբայելայ, եւ ետ նմա զգիր մուրհակին. եւ եբե́ր նմա զպարսկն կնքօքն հանդերձ, եւ ետ ցնա։
⁶Եւ կանխեալ ընդ առաւօտսն՝ գնացին նոքա ՛ի հարսանիս անդր։ եւ հաճեցաւ տուբիա ընդ կինն իւր։

¹Եւ տուբիթ հայրն ն(ո)ր(ա) զա(մենայ)ն աւուրս խորհէ́ր ՛ի սրտի իւրում։ Յորժամ կատարեցան աւուրք ժամանակելոյն՝ եւ ո́չ եկին.
²եւ ասէ. արդեւք մեռաւ գաբայէլ, եւ ո́չոք ետ նմա զարծաթն. եւ նա ո́չ կամի գալ յամօթոյ։ եւ տրտո́ւմ էր նա յոյժ։
³Եւ ասէ ցնա կինն իւր. կորեա́ւ մանուկն, զի յամեաց ա́յսչափ։
⁴եւ սկսաւ նա լա́լ եւ սգա́լ զնա.
⁵եւ ասէ. ո́չ է ինձ պէտս ո́րդեակ իմ եւ ո́չ ինչ. այլ ընդէ՞ր բնաւ թողի զքեզ լոյս աչաց իմոց։
⁶Եւ ասէ ցնա տուբիթ. լո́ւռ լեր, եւ մի́ հոգար. ո́ղջ է։

⁷եւ նա ասէ ցնա. դո́ւ լուռ լեր, եւ մի́ խաբեր զիս, զի մանկիկն իմ կորեա́ւ։ Եւ ելանէր զօրհանապազ եւ գա́յր ՛ի ճանապարհն ընդ որ գնացինն ՛ի տուէ հաց ո́չ ուտէր, եւ ՛ի գիշերի ո́չ դադարէր ՛ի սգալոյ զտուբիա զորդին իւր, մինչեւ կատարեցան աւուրք չորեքտասան հարսանեացն, զոր երդուաւ հռագուէլ լինել ն(ո)ց(ա) անդ։
⁸Եւ ասէ տուբիա ցհռագուէլ. արձակեա́ զիս, զի հայր իմ եւ մայր իմ ո́չ եւս ակն ունին տեսանել զիս ՛ի հոգոց։
⁹Եւ ասէ ցնա աներն իւր. կա́ց մնա դու աստ առիս, եւ ե́ս յղեցից մանկունս առ հայրն քո, եւ նոքա պատմեսցեն նմա վ(ա)ս(ն) քո։

¹⁰եւ ասէ տուբիա. ո́չ է այդպէս, այլ արձակեսցես զիս առ հայր իմ։ Եւ յարեաւ հռագուէլ՝ եւ ետ նմա զսառա զկին ն(ո)ր(ա), եւ զկէս ընչից իւրոց, եւ զծառայ եւ զաղախին եւ զանասուն եւ զարծաթ.
¹¹եւ օրհնեաց զն(ո)ս(ա). եւ արձակեաց եւ ասէ՝ յաջողեսցէ́ ձեզ որդեակ իմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ երկնից մինչչե́ւ մեռեալ իցեմ ես։
¹²Եւ ասէ ցդուստրն իւր. պատուեա́ դու որդեակ իմ զսկեսուրն քո, եւ զսկեսրայրն, քանզի արդ նոքա́ են քո հայր եւ մայր, եւ ՛ի բա́ց լեր դու ՛ի բանից ատելու(թ)ե(ան)ց. եւ համբուրեաց զնա։

¹³Եւ հեդնաս ասէ ցտուբիա. եղբա́յր սիրելի՝ ողջու(թեամ)բ տարցի զքեզ տ(է)ր ՛ի տուն քո. եւ տացէ́ տեսանել ինձ զաւակ ՛ի սառայէ դստերէս իմմէ. զի բերկրեցա́յց ես առաջի տ(եառ)ն. եւ արդ՝ յա́նձն առնեմ զսա քեզ, եւ յա́նձն լիցի. մի́ տրտմեցուցանիցես զսա յետ այսորիկ։

¹Եւ տուբիա երթայր, եւ օրհնէր զա(ստուա)ծ, զի յաջողեաց նմա զճանապարհն ն(ո)ր(ա). օրհնէ́ր հռագուէլ զկինն իւր, եւ նա երթա́յր ընդ ն(ո)ս(ա) մինչեւ մերձեցան նոքա ՛ի նինուե։
²Եւ ասէ հռափայէլ ցտուբիա. արդ ո՞չ գիտես դու եղբայր՝ ո́րպէս թողեր դու զհայրն քո.
³ե́կ յառա́ջ անցցուք մեք քան զկինդ քո, եւ պատրաստեսցուք մեք զտունն։
⁴եւ ա́ռ դու ՛ի ձեռն քո զլեղի ձկանն։ եւ գնացին նոքա. եւ եկն շունն զկնի նոցա։
⁵Եւ աննա՝ նստէ́ր եւ սպասէր ըստ սովորու(թ)ե(ա)ն ճանապարհին որդւոյն իւրոյ։
⁶եւ ետես նա զնա զի գայր, եւ ասէ՝ ահաւասիկ որդին քո գայ. եւ այրն որ ընկե́րն չոգաւ ընդ նմա։
⁷Եւ ասէ հռափայէլ. գիտե́մ ես զի բանան աչք հօրն քոյ։

⁸Արդ օ́ծ շուրջ զաչօքն զլեղիդ, եւ նա կսկծեցուսցէ եւ հանցէ զլուսնն յաչաց նորա, եւ տեսանիցէ։
⁹Եւ ընթացաւ ընդառաջ աննա, եւ անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) պարանոցի որդւոյն իւրոյ՝ եւ ասէ ցնա. տեսի՞ ես զքեզ որդեակ իմ, արդ՝ այսուհետեւ անհո́գ մեռանիմ։ եւ լացին երկոքին։
¹⁰Եւ տուբիթ ելանէր արտաքոյ առ դրունսն, խարխաբէր գլորէր. որդին ընթացաւ առ նա, եւ յարուցանէր կանգնէր զհայրն իւր։
¹¹Եւ ցանէր նա զլեղին յաչս հօրն իւրոյ, եւ ասէր՝ ժուժեա́ հայրիկ եւ համբերեա́։
¹²եւ իբրեւ եկաց վայր մի, վաղվաղակի կեղեւեցան եւ անկան լուսունքն յաչաց ն(ո)ր(ա).
¹³եւ ետես նա զորդին իւր, եւ անկա́ւ նա զպարանոցաւ ն(ո)ր(ա)։

¹⁴եւ լայր, եւ ասէր. Օրհնեա́լ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ, եւ օրհնեալ է անուն քո յաւիտեանս։ եւ օրհնեալ են ա(մենայ)ն սուրբք քո հրեշտակք։
¹⁵զի խրատեցեր՝ եւ ողորմեցար ինձ, զի տեսանե́մ ես զտուբիա զորդի իմ· Եւ եմո́ւտ որդի նորա ՛ի ներքս խնդութ(եամ)բ, եւ պատմեաց նա հօրն իւրում զմեծամեծսն որ եղեն նմա ՛ի մա́րս։
¹⁶Եւ ե́լ տուբիթ ընդառաջ նըւոյն իւրոյ խնդութ(եամ)բ, եւ օրհնէր զա(ստուա)ծ առ դրունսն նինուէի, եւ զարմանային ոյք տեսանէին զնա, զի յընթանալն իւրում տեսանէր։

¹⁷Եւ տուբիթ գոհանա́յր առաջի ն(ո)ց(ա), թէ ո՞րպէս ողորմեցաւ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ։ եւ իբրեւ մօտ եղեւ տուբիթ առ հարսնն իւր, օրհնեա́ց զնա եւ ասէ. եկիր ողջութ(եամ)բ դուստր, օրհնեա́լ է ա(ստուա)ծ՝ որ ա́ծդ զքեզ առ մեզ, եւ հա́յրն քո եւ մայրն քո։ եւ եղեւ ուրախութի(ւն) ամենեցուն եղբարցն ն(ո)ր(ա) որք էին ՛ի նինուէի։
¹⁸եւ արարին նմա անդ հարսանի́ս աւուրս եւթն։

¹Եւ կոչեա́ց տուբիթ զտուբիա զորդին իւր՝ եւ ասէ ցնա. տե́ս արդ որդեակ զվարձս ա́ռնդ որ եկն ը(ստ) քեզ. եւ յաւելուլ յայն արժա́ն է։
²Եւ ասէ ցնա՝ հա́յր, ո́չինչ պակասէ́ ինձ եթէ տա́մ դմա զկէ́ս ընչից իմոց զոր բերին.
³զի զիս ած առ քեզ ո́ղջ, եւ զկինն իմ ողջացո́յց, եւ զարծաթն իմ եբե́ր, եւ զքեզ նո́յնպէս ողջացոյց։
⁴Եւ ասէ ծերն. յիրաւի́ է տալ նմա։
⁵Եւ կոչեա́ց նա զհրեշտակն՝ եւ ասէ ցնա. ա́ռ դու զկէսս այնր ա(մենայ)նի զոր բերերն։

⁶Եւ կոչեաց յայնժամ զնոսա զերկոսին՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). Օրհնեցէ́ք դուք զա(ստուա)ծ, եւ խոստովա́ն եղերուք դուք նմա. եւ տո́ւք նմա զփառս. եւ խոստովա́ն եղերուք առաջի ա(մենայ)ն կենդանեաց վ(ա)ս(ն) այդր զոր արա́րդ ը(ստ) ձեզ. զի բարի́ է օրհնել զա(ստուա)ծ, եւ բարձրացուցանել զանուն ն(ո)ր(ա). եւ զպատգամս գործո́ց ա(ստուծո)յ՝ պատուով մեծացուցանել, եւ մի́ յապաղէք խոստովա́ն լինել նմա։
⁷Զխորհուրդ թագաւորի բարւո́ք է ծածկել, այլ զգործս ա(ստուծո)յ յայտնել փառօք։ Զբարիս գործեսջիք, եւ չար ձեզ ո́չ պատահեսցէ։

⁸Բարի́ են աղօթք՝ պահօք եւ ողորմութ(եամ)բք եւ արդարու(թեամ)բք. բարի́ է սակաւիկ մի արդարու(թեամ)բ, քան զբազում ինչս անիրաւութ(եամ)բ. բարի́ է առնել զողորմութի(ւն)ս՝ քան դնել զգանձս ոսկւոյ.
⁹զի ողորմութի(ւն) ՛ի մահուանէ փրկէ, եւ նա ինքն սրբէ յա(մենայ)ն մեղաց. որք առնեն զողորմու(թ)ի(ւն)ս եւ զարդարու(թ)ի(ւն)ս՝ լցցի́ն կենօք.
¹⁰եւ ոյք մեղանչենն՝ պատերազմօ́ղք են իւրեանց կենացն։
¹¹Արդ՝ ո́չ ծածկեցից ես ՛ի ձէնջ բա́ն մի. զի ասացի́ իսկ եթէ զխորհուրդս արքայի ծածկել բարիոք է, այլ զգործս ա(ստուծո)յ յայտնե́լ փառօք։
¹²Յորժամ կացեր դու յաղօթս՝ եւ նուն քո սառա, ե́ս մատուցի զյիշատակս աղօթից ձերոց առաջի սրբոյն։ եւ յորժամ թաղէիր դու զմեռեալսն՝ ե́ս ընդ քեզ էի։

¹³եւ յորժամ ո́չն դանդաղեցար ՛ի յառնելն եւ թողուլ զճաշն քո, զի երթիցես եւ ամփոփիցես զմեռեալն՝ ո́չ մոռացայ զքեզ յորժամ զբարիսն գործէիր. այլ ը(ստ) քե́զ էի։
¹⁴Եւ առաքեաց զիս ա(ստուա)ծ բժշկել զքեզ՝ եւ զնուն քո սառա։
¹⁵Ե́ս եմ հռափայէլ յեւթա́նց անտի ՛ի սրբոցն հրեշտակաց՝ որք հանեն մատուցանեն զաղօթս սրբոցն, եւ մտանեն առաջի փառաց սրբոյն։
¹⁶Եւ խռովեցան երկոքին՝ եւ անկան ՛ի վերայ երեսաց իւրեանց, զի զահի հարան յոյժ։
¹⁷Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա)՝ մի́ երկնչիք, խաղաղութի(ւն) լիցի ձեզ՝ եւ զա(ստուա)ծ օրհնեցէք.
¹⁸զի ո́չ եթէ իմով ինչ շնորհօք եկի ես, այլ կամօք ա(ստուծո)յ ձերոյ եկի. օրհնեցէ́ք զնա յաւիտեան։

¹⁹վ(ա)ս(ն) զի զա(մենայ)ն զաւուրսն զոր յայտնէի́ ես ձեզ. ո́չ կերայ եւ ո́չ արբի, այլ իբրեւ տեսիլ տեսանէիք։
²⁰Եւ արդ՝ այժմ խոստովա́ն եղերուք ա(ստուծո)յ ձերում, զի ելանեմ ես առ ա́յն որ առաքեացն զիս։ եւ գրեցէ́ք դուք զայս ա(մենայ)ն որ եղեւս՝ եւ կատարեցաւ։
²¹եւ գրեցաւ ՛ի գիրսս։ եւ այլ ո́չ եւս տեսին զնա։
²²Գոհանային զգործոյն եւ զմեծամեծացն ա(ստուծո)յ, եւ ո́(ր)պ(էս) երեւեցաւ ն(ո)ց(ա) հրեշտակն տ(եառ)ն։

¹Եւ տուբիթ գրեաց զաղօթս ՛ի ցնծու(թ)ի(ւն)՝ եւ ասէ. Օրհնեալ է ա(ստուա)ծ որ կենդանին է յաւիտեանս՝ եւ արքայութի(ւն) ն(ո)ր(ա).
²զի նա հարկանէ́ եւ ողորմի, իջուցանէ ՛ի դժոխս եւ հանէ. եւ ո́չոք է որ փախչի ՛ի ձեռաց նորա։
³Խոստովա́ն եղերուք նմա որդիք ի(սրաէ)լի առաջի ազգաց.
⁴զի նա́ ցրուեաց զմեզ անդր ՛ի ն(ո)ս(ա)։ յայտնեցէ́ք զմեծութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա), բարձրացուցէ́ք զնա առաջի ա(մենայ)ն կենդանեաց, զի նա́ իսկ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր. ա(ստուա)ծ հա́յր մեր մինչեւ յա(մենայ)ն յաւիտեանս։

⁵եւ տանջեսցէ́ զմեզ յա(մենայ)ն յանիրաւութի(ւն)ս մեր. եւ դարձեալ ողորմեսցի́ մեզ, եւ ժողովեսցէ զմեզ յա(մենայ)ն ազգաց յորս եւ ցրուեցաք ՛ի նա բոլորով սրտիւ ձերով՝ եւ յա(մենայ)ն անձնէ, եւ արասջիք դուք առաջի ն(ո)ր(ա) զճշմարտութի(ւն), յա́յնժամ դարձցի́ նա առ ձեզ. եւ մի́ ծածկեսցէ նա զերեսս իւր ՛ի ձէնջ։
⁶եւ տեսանիցէ́ք դուք՝ զոր առնիցէն ընդ ձեզ. եւ խոստովան եղիջիք դուք նմա ա(մենայ)ն բերանովք ձերովք. եւ օրհնեցէ́ք զտ(է)ր որ արդարն է, եւ բա́րձր արասջիք զթագաւորն յաւիտենից։

⁷Եւ ես յերկրի գերու(թ)ե(ան)ս իմում գոհացա́յ զնմանէ, եւ ցուցից զզօրութի(ւն) եւ զմեծու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ազգա́ց մեղաւորաց։ եւ արդ՝ դարձարո́ւք մեղաւորք՝ եւ արարէ́ք զարդարու(թ)ի(ւն) առաջի նորա. զի ո՞վ գիտէ, հաճեսցի՝ եւ ողորմեսցի́ ձեզ։
⁹Այլ ես զա(ստուա)ծ իմ օրհնեցի́ց՝ եւ անձն իմ զթագաւորն երկնից, եւ ցնծացա́յց ես ՛ի մեծութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
¹⁰ասասցե́ն զայս ա(մենայ)ն ազգք, եւ խոստովա́ն եղեն նմա յե(րուսաղէ)մ ՛ի քաղաքն սուրբ.
¹¹եւ խրատեսցէ́ նա զորդիս ժողովրդեան քոյ, եւ դարձցի́ եւ ողորմեսցի́ որդւոցն արդարոց։
¹²Գոհասցես դու զտ(թեն)է բարերարէ, եւ օրհնեսցե́ս դու զթագաւորն յաւիտենից. զի դարձեալ զխորանն իւր շինեսցէ́ ՛ի քեզ ուրախութ(եամ)բ։

¹³եւ բերկրեսցին ՛ի քեզ որ գերեալքն են. եւ սիրեսցեն զքեզ որք չուառացեալքն են յա(մենայ)ն ազգսն յաւիտենից։
¹⁴Ազգք բազումք ՛ի հեռաստանէ եկեսցեն. յանուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ բարձեալ բերիցեն զպատարագս իւրեանց ՛ի ձեռս իւրեանց, մատուցանե́լ զայն թագաւորին երկնաւորին. եւ տացեն քեզ զուրախութի(ւն) ազգէ մինչեւ յազգ։
¹⁶Եւ անիծեա́լ լիցին ա(մենայ)ն ատելիք քո, եւ եկեսցեն օրհնու(թ)ի(ւն)ք ՛ի վերայ սիրելեաց քոց։
¹⁷ցնծա́ եւ ուրա́խ լեր դու ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոցն արդարոց. եւ ժողովեսցի́ն նոքա ՛ի միասին, եւ օրհնեսցե́ն զտ(է)ր արդարութե(ան)ց ՛ի միասին։

¹⁸Երանեա́լք իցեն որք սիրեսցեն զքեզ, եւ ցնծասցե́ն նոքա ՛ի խաղաղութե(ան) քում. եւ երանի́ իցէ այնոցիկ որք տրտմեցանն ՛ի վ(ե)ր(այ) բեկման քո, զի անդրէն ՛ի քեզ բերկրեսցին, ՛ի տեսանել ն(ո)ց(ա) զփառսն քո. եւ ուրա́խ լիցին մինչեւ յաւիտեանս։
¹⁹Անձն իմ օրհնեսցէ զա(ստուա)ծ զթագաւորն մեծ։
²¹զի շինեսցի ե(րուսաղ)էմ ՛ի քարանց պատուականաց, ՛ի շափիղայ եւ ՛ի սուտակէ, եւ ա́յլ եւս պատուական քարամբք. պարիսպք քո եւ աշտարակք, մարտկոցքն քո յոսկւոյ սրբոյ։
²²եւ ա(մենայ)ն հրապարակքն ե(րուսաղէ)մի բիւրեղ եւ գահանակ եւ սարդիոն ակամբք կազմեսցին։

²³Եւ ասասցեն յամենայն փողոցս ե(րուսաղէ)մի. ալէլուիա։ եւ օրհնեսցեն՝ եւ ասիցեն. օրհնեալ է ա(ստուա)ծ որ բարձրացո́յց զամենայն աշխարհս յաւիտեանս։

¹Եւ իբրեւ դադարեաց տուբիթ յօրհնութե(ա)նէս յայսմանէ։
²եւ էր ինքն ամաց յիսուն եւ ութ՝ յորժամ կացին աչք ն(ո)ր(ա), եւ յետ ամաց ութից՝ բացա́ն միւսանգամ աչք ն(ո)ր(ա)։
³եւ առնէր նա ողորմութի(ւն)ս. եւ յաւե́լ եւս երկնչել ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ, եւ խոստովա́ն լինել նմա։
⁴Եւ ծերացա́ւ նա յոյժ։
⁵Կոչեա́ց նա զորդին իւր, եւ զորդի́ որդւոյ իւրոյ՝ եւ ասէ ցնա. որդեակ՝ ա́ռ դու զորդիս քո, զի ահաւասիկ ես ծերացեալ եմ եւ մե́րձ եմ ՛ի մեռանել։ արդ ե́րթ դու յերկիրն մարա́ց որդեակ իմ.

⁶զի հաւատա́մ ես, ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաւ յունան մարգարէ վ(ա)ս(ն) նինուէի եթէ կործանեսցի́, եւ յերկիրն մարաց եղիցի խաղաղութի(ւն) մինչեւ ՛ի ժամանա́կ մի։ Զի եղբարք մեր ցրուեսցին ՛ի բարի երկրէս, եւ ե(րուսաղ)էմ եղիցի աւերակ եւ անապատ, եւ տունն ա(ստուծո)յ ՛ի նմին հրձի́գ լիցի, եւ յաւե́ր լիցի մինչեւ ՛ի ժամանակս։

⁷Եւ դարձեալ ողորմեսցի́ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ. եւ դարձուսցէ զնոսա անդրէն յերկիրն, եւ շինեսցեն նոքա զտունն. ո́չ եթէ ըստ օրինակի առաջնոյն՝ մինչեւ լցցին ժամանակք յաւիտենից։ եւ յետ այսորիկ դարձցին ՛ի գերութ(են)է աստի, եւ շինեսցեն զե(րուսաղ)էմ փառօք՝ եւ մեծաւ պատուով եւ տաճարն ա(ստուծո)յ ՛ի նմին շինեսցի́ յա(մենայ)ն ազգս յաւիտենից, շինուա́ծս փառաւորս ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցա́ն զնմանէ մարգարէքն։
⁸Եւ ա(մենայ)ն հեթանոսք դարձցին ճշմարտութ(եամ)բ երկնչե́լ ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ. եւ կործանեսցեն եւ ՛ի բա́ց մերժեսցեն զկուռս իւրեանց.

⁹եւ օրհնեսցեն ա(մենայ)ն հեթանոսք զտ(է)ր, եւ ժողովուրդն խոստովան լիցի առ ա(ստուա)ծ իւր։ Եւ բարձրացուսցէ́ տ(է)ր զժողովուրդն իւր. եւ ցնծասցեն ամենեքեան ոյք սիրեն զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ճշմարտութ(եամ)բ եւ արդարու(թեամ)բ. եւ արասջի́ք դուք ողորմութի(ւն) հարց ձերոց։
¹⁰Եւ արդ՝ որդեակ իմ, գնա́ դու աստի. զի լինելո́վ լինի զոր ասաց մարգարէն յունան։
¹¹Այլ դու պահեսցե́ս զօրէնս եւ զհրամանս. եւ լե́ր դու ողորմած եւ արդար, զի բարի́ լինիցի քեզ։

¹²եւ թաղեսցես զիս՝ եւ զմայր քո ընդիս, եւ մի́ եւս հանգիցես դու ՛ի նինուէ։ Որդեա́կ իմ, տե́ս դու ո́րպէս արար ադամ աքիաքարայ որ սնո́յց զնա, ո́րպէս ՛ի լուսոյ տարաւ զնա ՛ի խաւար, ո́րչափ չա́ր անցոյց ընդ նա։ այլ աքիաքարոս ապրեցա́ւ, եւ նմա́ հատուցումն անդրէն հատուցաւ, եւ էջ նա փոխանակ ն(ո)ր(ա) ՛ի խաւարն։ եւ մանասէ արա́ր զողորմութի(ւն)ս, եւ ապրեցաւ յաւուր մահու՝ զոր թաքոյցն նմա. եւ ադամ անկաւ յորոգայթ՝ եւ կորեաւ։
¹³Եւ արդ դու որդեակ իմ, տե́ս, որպիսի́ առնէ ողորմութի(ւն), կամ ո́րպէս փրկէ արդարու(թ)ի(ւն)։ Եւ իբրեւ զայս ասաց, կատարեաց զհոգին ՛ի վ(ե)ր(այ) մահճացն. զի էր նա ամաց հարիւր եւ յիսուն։ եւ թաղեաց զնա որդին իւր լի փառօք՝ եւ բարի́ վախճանաւ։

¹⁴եւ յորժամ մեռաւ աննա՝ թաղեաց եւ զնա առ հօրն իւրում։ Եւ գնա́ց տուբիա կնաւ իւրով՝ եւ որդւովք իւրովք հանդերձ յեկբատանս մարաց՝ առ հռագուէլ աներ իւր։
¹⁵Եւ ծերացաւ նա պատուով մեծաւ. եւ թաղեա́ց նա զաներն իւր՝ եւ զզոքանչն, փառօք եւ պատուով. եւ ժառանգեաց զտունն նոցա, եւ զտունն տուբիթայ հօրն իւրոյ։
¹⁶Եւ մեռաւ նա ամաց հարիւր եւ քսան եւ եւթն, յեկբատանս մարաց։
¹⁷եւ մինչչե́ւ մեռեալ էր նա, լուաւ ինքն զկործանմանէն նինուէի՝ զոր գերեաց նաբուքոդոնոսոր ասուերոսն։ եւ ուրա́խ եղեւ տուբիա՝ մինչչե́ւ մեռեալ էր նա, ՛ի վերայ նինուէի. փա́ռս ետ գոհանալով զա(ստուծո)յ. որում փա́ռք յաւիտեանս յաւիտենից։ ամէն։