¹Արտաշէս կալաւ ՛ի հնդկաց աշխարհէն մինչեւ յեթովպիա հարիւր քսան եւ եւթն գաւառ.
²՛ի նմին աւուրս յորս նստաւ ՛ի սիսիս քաղաքի։
³Յամին երրորդի թագաւորութե(ա)ն իւրում. արա́ր թագաւորն կոչունս սիրելեաց իւրոց մեծամեծաց, եւ այլո́ց եւս ազգաց՝ պարսից եւ մարաց՝ եւ ա(մենայ)ն իշխանաց նախարարացն։
⁴Եւ իբրեւ եցո́յց ն(ո)ց(ա) զմեծու(թ)ի(ւն) թագաւորու(թ)ե(ա)ն իւրոյ, եւ զփառաւորս ուրախութե(ան) վայելչու(թ)ե(ա)ն զաւուրս հարիւր եւ ութսուն։
⁵Եւ յորժամ յա́նգ ելանէին աւուրք հարսանեացն. դարձեալ միւսանգամ հրամա́ն ետ կոչել ՛ի հարսանիսն զռամիկ քաղաքակիցս իւր ՛ի գաւիթ տանն արքունի զաւուրս վեց։

⁶եւ էր զարդարեալ բեհեզովք եւ կերպասովք՝ զորս էր կարգեալ եւ կազմեալս զլարեօ́քն ծիրանեօք եւ բեհեզովք. եւ զորս էր կարգեալ ՛ի խոյակսն ոսկիս, եւ ՛ի ծիրանիս ուր կային ՛ի վերայ սեանցն պատուականաց. եւ ՛ի խարսխացն ոսկեղինաց որ կային գահոյք բազումք ոսկեղէնք եւ արծաթեղէնք ընդելուզեալք մարգարտովք եւ ակամբք պատուականօք՝ լցեալս պաստառւօք. եւ գոյնագոյն նկարօք, եւ պատուական հանդերձիւք ՛ի վ(ե)ր(այ) վարդայատակ դաւթին։
⁷ուր կային թակոյկք եւ ըմպելիք թագաւորին ոսկեղէնք եւ արծաթեղէնք, որք էին յերից բիւրոց քանքարաց.

⁸եւ գինի յո́յժ արքայի ըմպելի։ Այլ կոչունքս՝ ո́չ որպէս օրէն էր եղեւ. վ(ա)ս(ն) զի ա́յսպէս կամեցաւ թագաւորն առնել պաշտօնեայ ծառայիցն։
⁹Եւ ասթինէ կին թագաւորին արա́ր կոչունս կանանց յապարանս թագաւորին արտաշէսի։
¹⁰Եւ յաւուրն եւթներորդի յանձն իւր զուարճացեալ լինէր թագաւորն. եւ ասէ ցաման, եւ ցբազան, եւ ցթառա, եւ ցբուրազէ, եւ ցթառաբբա, ցեւթանէո́րն ներքինեաց ցպաշտօնեայս իւր,
¹¹կոչել զկինն յարքունիս թագաւորեցուցանե́լ զնա, եւ ցուցանել ա(մենայ)ն իշխանաց եւ ազգաց զգեղեցկութի(ւն) ն(ո)ր(ա). զի էր գեղեցի́կ յոյժ։
¹²եւ ո́չ լուաւ նմա ասթանէ գա́լ առ նա ընդ ներքինիսն։ Եւ տրտմեցաւ թագաւորն՝ եւ բարկացա́ւ յոյժ։

¹³եւ ասէ ցսիրելիսն իւր զիրսն զոր արար ասթինէն. արդ՝ արարէ́ք ասէ թագաւորն այսուհետեւ օրէ́նս եւ իրաւունս։
¹⁴Եւ մատեան առաջի ն(ո)ր(ա) արքինսէոս եւ առնաթեւ եւ մաղիսեար, իշխանք պարսի́ց եւ մարաց որ էին մերձաւորք եւ աթոռակի́ցք արքային։
¹⁵եւ պատմեցին եթէ ո՞(ր)պ(էս) օրէն է առնել ասթանեայ կնոջ թագաւորին, զի ո́չ արար զհրամանս արքային, զոր հրամայեաց նմա ՛ի ձեռն ներքինեացն։
¹⁶Եւ ասէ ոմիքեւս ցարքայ եւ ցիշխանսն. ո́չ եթէ արքայի́ միայն ընդդէմ դարձաւ ասթինէ տիկնա́նց տիկին, այլ ա(մենայ)ն իշխանաց եւ կուսակալա́ց արքայի։
¹⁷Սո́յնպէս եւ ա(մենայ)ն կանայք լինին անհնազա́նդ իշխանաց պարսից եւ մարաց.

¹⁸յորժամ լսեն զարհամարհանս կնոջ թագաւորիս, համարձակին իշխե́լ անարգել զարս իւրեանց։
¹⁹Արդ՝ եթէ կա́մք իցեն եւ հաճո́յ թուեսցի արքայի, մի́ մտցէ նա առ արքայ. եւ զտիկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) տացէ կնոջ որ լա́ւ եւս իցէ քան զնա։
²⁰Եւ լուիցեն զօրէնսս զոր հրամայես ՛ի թագաւորու(թ)ե(ան)դ քում. եւ պատուեսցեն կանայք զարս իւրեանց պատուով մեծաւ՝ յաղքատաց մինչեւ ՛ի մեծամե́ծս։
²¹Եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն արքայի, եւ ա(մենայ)ն իշխանաց ն(ո)ր(ա). եւ արար թագաւորն ո(ր)պ(էս) խօսեցա́ւ մուրդքեւս։
²²Եւ առաքեա́ց ը(ստ) ա(մենայ)ն թագաւորութի(ւն)ն իւր ՛ի գաւառսն ա(մենայ)ն, ըստ հրամանին որ եդաւ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն կանանց։

¹Եւ յետ բանի́ցս այսոցիկ դադարեաց թագաւորն ՛ի բարկութ(են)է անտի. եւ ո́չ յաւել յիշել եւս զասթինէ. զի ՛ի մտի ունէր զոր խօսեցաւն նա։ եւ այսպէս մերժեա́լ ընկեցաւ կինն։
²Եւ ասե́ն սպասաւորք թագաւորին. խնդրեսցեն արքայի աղջկունս կոյսս՝ գեղեցիկս տեսանելով։
³եւ հրամայեսցէ արքայ գաւառապետս կացուցանել ընդ ա(մենայ)ն երկիր թագաւորութե(ան)դ քոյ. եւ ընտրեսցեն աղջկունս կոյսս եւ տացին ածե́լ ՛ի սուսէն քաղաք՝ ՛ի կուսանոց մի. եւ տացեն զնա ցներքինիսն արքունի. որ պահապանն է կանանց, եւ հրամայեսցէ́ արքայ տալ ն(ո)ց(ա) եւղ եւ աւճառ, եւ զա(մենայ)ն դարմանս։

⁴եւ կին՝ որ հաճո́յ լիցի արքայի, թագաւորեսցէ́ նա փոխանակ ասթինեայ։ եւ հաճո́յ թուեցաւ արքայի իրքն. արա́ր այնպէս։
⁵Եւ է́ր այր մի հրէայ ՛ի սիսիս քաղաքի, եւ անուն ն(ո)ր(ա) մուրթքէոս, որդի յայիրայ, որդւոյ սեմեայ, որդւոյ կիսեայ յազգէ բենիամինի.
⁶որ էր գերի́ եկեալ յա(մենայ)նէ զոր գերեաց նաբուքոդոնոսոր արքայն բաբելացւոց։
⁷Եւ էր նորա մանուկ սնուցեալ զդուստր ամինադաբայ, եղբօր հօրն իւրոյ. եւ անուն էր ն(ո)ր(ա) եսթեր. եւ յառնուլ զնա ՛ի մօրէն եւ ՛ի հօրէն իւրմէ, կամէր առնուլ ի́ւր կնութե(ան)։ եւ էր աղջիկն բարի́ յոյժ տեսանելով։

⁸Եւ յորժամ լո́ւ եղեւ հրաման թագաւորին, ժողովեցան աղջկունք բազումք ՛ի սիսան քաղաք, որ էր ը(ստ) ձեռամբ ովգեայ։ Տարա́ն զեսթեր առ ովգա, որ էր ներքինի ՛ի վ(ե)ր(այ) կանանց.
⁹եւ հաճո́յ եղեւ նմա աղջիկն. եւ եգիտ նա շնորհս առաջի ն(ո)ր(ա), եւ փութացաւ նմա տալ զաճառն եւ զմասն դարմանոյ նորա. եւ զեւթն աղջիկն զորս տուեալ էր ն(ո)ր(ա) նաժիշտ յարքունուստ. եւ դարմանէր զեսթեր առաւելագոյն քան զա́յլ ընկերս ն(ո)ր(ա), եւ զնաժիշտս ն(ո)ր(ա) նո́յնպէս։
¹⁰Եւ ո́չ եցոյց եսթեր զազգն եւ ո́չ զգաւառն. վ(ա)ս(ն) զի պատուիրեա́ց նմա մուրթքէ՝ մի́ պատմել։
¹¹Եւ յաճախէր մուրթքէ զա(մենայ)ն օր շրջել առ տամբ կանանցն, եւ տեսանել թէ որպիսի՞ անցք անցցեն ընդ եսթեր.

¹²զի մե́րձ էր ժամանակ աղջճանն մտանե́լ առ թագաւորն, յորժամ լնուին ամիսք երկոտասան. զի ա́յսպէս կատարէին աւուրք դարմանոյ նոցա, ամիսք երեք օծանէին իւղովք անուշիւք, եւ ամիսս վեց ՛ի խունկս անուշունս, եւ յաճառս, եւ ՛ի լուանալ կանանցն։
¹³եւ ապա մտանէր առ արքայն. եւ որում կամէր տալ զնա ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա), մտանէր ը(ստ) նմա ՛ի սենեակն առաջի թագաւորին։
¹⁴ընդերե́կս մտանէր առ թագաւորն. եւ ցերեակ երթա́յր անդրէն առ ընկերս իւր, եւ առ ովգա́ ներքինի պահապան կանանցն. եւ կա́յր անդէն, մինչեւ կոչէին զնա յականէ ՛ի սենեա́կ թագաւորին։

¹⁵Եւ իբրեւ լնոյր ժամանակն եսթերայ՝ դստերն ամինադաբայ եղբօր հօրն մուրթքէի մտանե́լ առ արքայն։ եւ ո́չինչ ապախտ արար զոր միանգամ պատուիրեաց նմա ներքինին, որ էր պահապան կանանցն. զի է́ր եսթերայ գտեալ շնորհս յամենեցունց որ միանգամ տեսանէին զնա։
¹⁶Եւ եմո́ւտ եսթեր առ արքայն յերկոտասաներորդ ամսեանն ադար, որ է հայերէն արեգ. յեւթներորդ ամի թագաւորութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
¹⁷եւ հաճո́յ թուեցաւ եսթեր արքայի յոյժ, եւ եգիտ նա շնորհս քան զա(մենայ)ն կանայսն, եւ ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ ն(ո)ր(ա) զթագ կանանցն։

¹⁸Եւ արար թագաւորն կոչմունս ա(մենայ)ն սիրելեաց իւրոց, եւ զօրացն իւրոց զաւուրս եւթն, եւ բարձրացոյց նա զհարսանիսն եսթերայ. եւ հրամա́ն ետ թողութի(ւն) առնել ամենեցուն որ ընդ թագաւորութ(եամ)բ ն(ո)ր(ա) էին։ եւ մուրթքէ դարմանէր եւ կազմէր զտունն թագաւորին։
²⁰Այլ եսթեր՝ ո́չ եցոյց զերկիր հայրենի գաւառին իւրոյ. զի ա́յսպէս պատուիրեալ էր նմա մուրթքէի. երկնչե́լ յա(ստուծո)յ՝ եւ առնել զհրամանս ն(ո)ր(ա), ո(ր)պ(էս) էր նա առ նմա յառաջ. եւ եսթեր ո́չ փոխեաց զիւր կարգն։
²¹Եւ տրտմեցա́ն երկու ներքինիք արքային՝ որ պահպանապետքն էին մարդկանն. վ(ա)ս(ն) զի նախանձէին ընդ մուրթքէի՝ առաւե́լ քան զն(ո)ս(ա) պատուելոյ ՛ի թագաւորէն, եւ կամէին սպանանել զարտաշէս արքայ։

²²Եւ ա́զդ եղեւ մուրթքէի բանս այս, եւ յայտնեաց եսթերայ։ եւ եսթեր եցոյց արքայի զխորհուրդս մահուն։
²³Եւ արքայն կշտամբեաց զերկոսին ներքինիսն, եւ կախեաց զն(ո)ս(ա) զփայտէ։ եւ հրամայեաց թագաւորն զիրսն զայն գրել զգուշու(թեամ)բ. եթէ ո՞(ր)պ(էս) հաւատարի́մ եղեւ առ նա մուրթքէոս։

¹Եւ եղեւ յետ այսորիկ, եւ փառաւորեաց արքայ արտաշէս զհաման՝ դաթուբաւ հանդերձ ընկերօք ն(ո)ր(ա), եւ բարձրացոյց զնա յառաջին աթոռ քան զա(մենայ)ն սիրելիս իւր։
²եւ ամենեքին որ միանգամ էին ՛ի տան թագաւորին՝ երկի́ր պագանէին նմա. զի ա́յսպէս հրամայեաց թագաւորն առնել։ Այլ մուրթքէ ո́չ պագանէր նմա երկիր։
³եւ խօսեցան մեծամեծք թագաւորին ը(ստ) մուրթքէի՝ եւ ասեն. մո́ւրթքէ՝ ընդէ՞ր ո́չ պագանես դու երկիր համանայ ըս(տ) հրամանի́ թագաւորին։
⁴զի յա(մենայ)ն օր խօսէին ը(ստ) նմա. եւ նա ո́չ լսէր ն(ո)ց(ա)։ եւ ամբաստա́ն եղեն զմուրթքէէ առաջի համանայ. եւ մուրթքէ ո́չ հնազանդեցաւ հրամանացն արքայի՝ քանզի հրեա́յ էր։
⁵Եւ յորժամ գիտաց աման՝ եթէ ո́չ պագանէ նմա երկիր, բարկացա́ւ յոյժ.

⁶եւ խորհո́ւրդ արար զի կորուսցէ զհրէայսն որ ընդ թագաւորութ(եամ)բն արտաշէսի արքայի իցեն. եւ արարին հանդէ́ս համարոյ,
⁷յամին երկոտասաներորի թագաւորու(թ)ե(ա)ն արտաշէսի։ եւ արկանէր վիճակ օր յօրէ՝ եւ ամիս յամսոյ. զի ո՞րպէս կորուսցէ ՛ի միում աւուր զա́զգն մուրթքէի, եւ անկաւ վիճակն ՛ի չորեքտասան ամսոյն ադար։
⁸Եւ խօսեցա́ւ ընդ արքային՝ եւ ասէ. գո́յ ազգ ցրեալ ը(ստ) հեթանոսս, եւ ընդ ա(մենայ)ն թագաւորութե(ան) քում, որք են ապիրատք եւ խորամանգք քան զամ(ենայն) ազգս, եւ օրինաց արքունի ո́չ հնազանդին. եւ ո́չ օգո́ւտ են արքայի եթէ թողուս դու զն(ո)ս(ա)։

⁹արդ՝ եթէ կա́մք իցեն արքայի, հրամա́ն տացես կորուսանել զն(ո)ս(ա). եւ ես կարգեցից ՛ի գանձս արքունի՝ բե́ւր քանքար արծաթոյ։
¹⁰Եւ եհան արքայ զմատանին իւր եւ ե́տ զնա ՛ի ձեռս ամանայ գրե́լ զհրէիցն՝ եւ կնքե́լ առ ՛ի կորուսանել զն(ո)ս(ա)։
¹¹եւ ասէ թագաւորն ցաման. զարծաթդ կա́լ ընդ քեզ, եւ զազգդ զայդ՝ արա́ ո՝պ եւ կամիս։
¹²Եւ կոչեցին զդպիրսն արքունի յամսեանն առաջնում, յաւուրն երեքտասաներորդի. եւ գրեցին ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեաց ն(ո)ց(ա) համան։ Զօրավարաց իշխանաց ը(ստ) ա(մենայ)ն գաւառս՝ ՛ի հնդկաց մինչեւ յեթովպացիս, հարիւր քսան եւ եւթն գաւառս. եւ իշխանացն ազգաց՝ գի́ր իւրաքանչիւր լեզուաւ արտաշէսի հրամանաւ։

¹³Եւ առաքեցան հրովարտակքն ՛ի ձեռն հրեշտակաց ընդ ա(մենայ)ն իշխանու(թ)ի(ւն)ն արտաշէսի՝ կորուսանե́լ զազգն հրէից յաւուր միում, յամսեանն երկոտասաներորդի որ է ադար, եւ յափշտակել զա(մենայ)ն ինչս եւ զստացուածս ն(ո)ց(ա)։
¹⁴Եւ հրաման հրովարտակին՝ էր ա́յսպէս։

¹Արքա́յ մեծ արտաշէս՝ ձեզ որ էք ՛ի կողմանց հնդկաց եւ եթւովպացւոց, իշխանաց եւ պետաց, ձե́զ հնազանդելոցդ,
²եւ ա(մենայ)ն երկրիս զա́յս գրեմ։ Կամեցեալ՝ ո́չ ցասմամբ իշխանու(թ)ե(ան)ս հպարտացեալ՝ այլ քաղցրութ(եամ)բ եւ խոնարհու(թեամ)բ կարգեալ. զի զայնոսիկ որ ՛ի հնազանդութե(ա)ն իցեն՝ անշուշտ յա(մենայ)ն ժամ հաստատե́լ զկեանս ն(ո)ց(ա), զթագաւորութի(ւն)ն կացեալ խաղաղութ(եամ)բ մինչեւ ՛ի ծա́գս երկրիս, տա́լ նորոգել զխաղաղութի(ւն)ն որում ցանկացան ա(մենայ)ն մարդիկ.

³հաւատացեա́լ իմ որ խորհրդակի́ցս են իմ, զի ո(ր)պ(էս) ՛ի գլուխ տարցի զիրսս, որ զիմաստութի(ւն) եւ զխնամ առանց փոփոխելոյ հաստատուն հաւատովք յայտնեալ. որով արժանի́ լեալ երկրորդ աթոռակցութե(ան) իմոյ համան։
⁴եւ եցո́յց մեզ որ ընդ ա(մենայ)ն տիեզերս ա́զգ խառնեալ են դժընդակ ժողովո́ւրդ ոմն, խափա́ն օրինաց, որք ընդդէ́մ կան թագաւորաց, եւ ՛ի բա́ց մերժեն յիւրեանց զհրամանս առ ՛ի չլսել ն(ո)ց(ա), որ ՛ի մէնջ ուղղեալ եւ հաստատեալ անշո́ւշտ մերոյ իշխանու(թ)ե(ան)ս։

⁵Արդ կալեալ զազգս միայն բովանդա́կ ազգաւ իւրեանց առաջի ա(մենայ)ն մարդոյ որք միանգամ իցեն, եւ զկարգս զօրինաց զօտարաց ՛ի բա́ց փոխել. եւ որ դժընդակքն են, եւ ընդդէմ մերոյ իրաց. յորոց ձեռաց կատարին ա(մենայ)ն չարիք, որք են թշնամի́ք մերոյ թագաւորու(թ)ե(ան)ս։
⁶Կարգեցաք այժմիկ՝ վ(ա)ս(ն) որոյ ձեզ ա́զդ արարաք գրո́վս մերով այսուիկ, եւ ՛ի համանայ որ հաստատեալ կացեալս է ՛ի վ(ե)ր(այ) իրացս այսոցիկ, եւ երկրորդի հօր մերոյ. զամենեսեան կանամբք եւ որդւովք հանդերձ կորուսանե́լ խլե́լ սրով թշնամեաց՝ առա́նց գթալոյ եւ խնայել. յամսեանն երկոտասաներորդում, ՛ի չորրորդ աւուրն՝ որ է ադար,

⁷՛ի տարւոջս յայսմիկ մահո́ւ չարաւ ՛ի դժո́խս իջցեն յաւուր միում։ եւ յետ այսր ժամանակի եղիցի խաղաղու(թ)ի(ւն) մեզ՝ ՛ի կատարե́լ իրացդ այդոցիկ։
⁸Եւ պատճէնք հրովարտակացն սփռեալ գրէին ընդ ա(մենայ)ն գաւառսն։ եւ իբրեւ ե́լ հրամանն այն, ամենեքին պատրաստք լինէին աւուրն այնմիկ։ փութանակի հասանէին իրքն այն եւ ՛ի շուշան քաղաք։ եւ թագաւորն եւ համան՝ զարդարէին զվարսս իւրեանց։ եւ խռովէին ա(մենայ)ն քաղաքն։

¹Եւ մուրթքէ իբրեւ գիտաց զիրսն՝ պատառեաց զպատմուճան իւր, եւ զգեցաւ քուրձ, եւ ցանեաց մոխի́ր զգլխով իւրով. եւ ընթացաւ ընդ հրապարակս քաղաքին, ՛ի ձա́յն բարձր աղաղակէր եւ ասէր. արդ՝ ընդէ՞ր բառնայք զո́ւր օտար տարապարտուց զազգս իմ, որ ո́չինչ գործեաց չարիս։
²Եւ եկն մինչեւ ՛ի դրունս տանն արքունի եւ եկաց. զի ո́չ իսկ էր արժան նմա մտանել ՛ի գաւիթն արքունի, զի զգեցեալ էր զքուրձ եւ զմոխիր։
³Եւ ը(ստ) ա(մենայ)ն գաւառս ուր եւ կարդային զգիրն՝ աղաղա́կ եւ կոծումն՝ եւ սո́ւգ մեծ լինէր հրէիցն. եւ արկանէին քուրձ եւ մոխիր զիւրեամբք։

⁴Եւ մտին ներքինիքն եւ նաժիշտքն տիկնանց տիկնոջն, եւ պատմեցին եսթերայ. եւ խռովեցա́ւ յոյժ իբրեւ լուաւ վ(ա)ս(ն) հրամանին զոր ետ թագաւորն. եւ առաքեաց զգեցուցանել զհանդերձն մուրթքէի, եւ հանե́լ ՛ի նմանէ զքուրձն. եւ նա ո́չ հաւանեցաւ նմա։
⁵Եւ եսթեր կոչեաց զառնաթեւ ներքինի իւր որ կա́յր հանապազ առաջի ն(ո)ր(ա), եւ առաքեաց ճշմարտե́լ ՛ի մուրթքէէ՝ թէ արդարեւ՝ ա՞յնպէս իցէ։
⁷եւ մուրթքէ եցո́յց նմա զգիրսն ո(ր)պ(էս) եւ լեալ էին, եւ զխոստումն զոր խոստացաւ համան արքայի, տա́լ գանձս բեւր քանքար, զի կորուսցէ զհրէայսն։
⁸եւ զպատճէնն որ ՛ի սուսիս քաղաքի կարդացեալ էր առ ՛ի կորուսանել զն(ո)ս(ա), ե́տ զայն ցներքինին զի ցուցցէ́ եսթերայ։

⁴Եւ ասէ եսթեր՝ օրս իմ այս նշանաւո́ր է. եթէ կա́մք իցեն արքայի, եկեսցե́ս դու եւ համան ՛ի կոչունսն իմ զոր առնելոց են այսօր։
⁵Եւ ասէ թագաւորն, կոչեցէ́ք վաղվաղակի զհաման, եւ կատարեսցո́ւք զբանն եսթերայ։ եկին երկոքեան նոքա ՛ի կոչունսն զոր ասաց եսթեր։
⁶Եւ մինչդեռ ըմպէին գինի, ասէ արքայն ցեսթեր. զի՞նչ կամիս տիկին եսթեր, տաց քեզ զորինչ եւ խնդրեսցես։
⁷Եւ ասէ եսթեր. աղաչանք իմ եւ խնդրուածք իմ ա́յս են.
⁸եթէ գտի ես շնորհս առաջի արքայի, եկեսցէ արքայ եւ համան ՛ի կոչունսն զոր առնեմ ձեզ վաղիւ միւսանգամ։

⁹եւ ել աման յերեսաց արքայի ուրախութ(եամ)բ մեծաւ եւ զուարթութ(եամ)բ։ Եւ իբրեւ ետես համան զմուրթքէ զայրն հրեայ ՛ի տան թագաւորին՝ բարկացա́ւ յոյժ։
¹⁰Եւ եմուտ նա ՛ի տուն իւր, եւ կոչեաց զսիրելիս իւր, եւ զովսարրա զկին իւր.
¹¹եւ եցոյց ն(ո)ց(ա) զմեծութի(ւն) եւ զփառսն իւր զոր ե́տ նմա թագաւորն. եւ ո՞րպէս արար զնա առաջի ՛ի թագաւորու(թ)ե(ա)ն իւրում։
¹²Եւ ասէ համան. ո́չ կոչեաց տիկինն եսթեր ՛ի կոչունս իւր ընդ արքայի զոք՝ բա́ց յինէն. եւ դարձեալ առ վաղի́ւ եւս հրաւիրեաց զիս։
¹³եւ արդ՝ այս ո́չ թուի ինձ հաճոյ, յորժամ տեսանեմ զմուրդքէ՝ զայր հրեայ ՛ի տանն թագաւորին։

¹⁴Եւ ասէ ցնա զովսարրա կինն իւր եւ սիրելիքն իւր. հրամա́ն տուր հատանել քեզ փայտ մի յիսուն կանգուն, եւ ը(ստ) առաւօտն ասասցես արքայի, եւ կախեսցի մուրդքէ զփայտէն. եւ դու մտանիցես ՛ի կոչունսն հանդերձ արքայիւ, եւ ուրա́խ լինիցիս ընդ նմա։ եւ հաճո́յ թուեցաւ համանայ՝ բանն, եւ պատրաստեցին զփայտն։

¹Եւ ասէ ցնա պատուիրելով, զի մտցե́ս եւ խնդրեսցե́ս յարքայէ. եւ աղաչեսցես վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն։
²զի յիշեսցե́ս զաւուրսն տառապանաց քոց որպէս եւ սնա́րն ՛ի ձեռս իմ. վ(ա)ս(ն) զի համան՝ երկրո́րդ արքայի խօսեցաւ զմէնջ ՛ի մահ։
³արդ՝ աղաչեսցես զտ(է)ր ա(ստուա)ծ խնդրուածովք, եւ խօսեսցի́ս՝ ասէ՝ թագաւորիդ վասն մեր, եւ փրկեսցես զմեզ ՛ի մահուանէս։
⁴Եւ եմուտ առնաթեւ, եւ խօսեցաւ ընդ նմա զա(մենայ)ն զբանս զայս։
⁵եւ ասէ եսթեր ցառնաթեւ. գնա́ դու առ մուրթքէ՝ եւ ասա́.

¹Եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մերժեա́ց զքուն յարքայէ զգիշերն զայն. եւ ասէ ցդպրապետն իւր՝ բերե́լ առաջի իւր զգիր հրովարտակին եւ կարդալ։
²Եւ եգիտ նա զհրովարտակն զոր գրեալ էր վ(ա)ս(ն) մուրդքէի, եթէ ո՞րպէս պատմեաց վ(ա)ս(ն) երկոցունց ներքինեացն ն(ո)ր(ա), յորժամ պահէին զապարանս թագաւորին, եւ կամէին սպանանել զարքայ արտաշէս։
³Եւ ասէ թագաւորն. եւ զի՞նչ շնորհս եւ կամ փառս տուաք մուրդքէի։ եւ ասեն սպասաւորքն արքայի. չարարե́ր եւ ոչինչ նմա՝ յորժամ հասեր ՛ի վ(ե)ր(այ) խնամոյ հաւատարմութե(ան) ն(ո)ր(ա) առ քեզ։ Եւ ընդ առաւօտսն եկին ՛ի գաւիթ թագաւորին։

⁴եւ ասէ արքայ. ո՞վ է ՛ի գաւիթս։ եւ աման եկն եմուտ հրամա́ն առնուլ ՛ի թագաւորէն, զի կախեսցէ զմուրդքէ զփայտէն զոր պատրաստեաց։
⁵Եւ ասեն սպասաւորքն արքայի. ահաւասիկ համան՝ արտաքո́յ է։ եւ ասէ արքայ, կոչեսցի́ ՛ի ներքս։
⁶Եւ ասէ թագաւորն ցաման. զի՞նչ արարից ե́ս առնն զոր ես կամիմ փառաւորել։ եւ խորհեցաւ աման, եւ ասէ ՛ի միտս իւր. զո՞վ կամի արքայ փառաւորել եթէ ոչ զի́ս։
⁷Եւ ասէ ցարքայ. զայրն զոր արքայ կամի փառաւորել.
⁸բերցեն զպատմուճանն զարքունի, եւ զերիվարն յորում արքայ հեծանէր, եւ տացեն առն այնորիկ սիրելւոյն արքայի ՛ի փառաւորաց անտի։

⁶եթէ ազգ ա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ե(ան)ս գիտէ. եթէ ա(մենայ)ն այր կամ կին՝ որ մտանիցէ առ արքայ ՛ի ներքին սենեակն առանց կոչելոյ ն(ո)ր(ա), չի́ք փրկու(թ)ի(ւն). բայց միայն առ որ ձգէ արքայ զոսկի գաւազանն, նա միա́յն ապրի։ եւ ես ո́չ եմ կոչեցեալ մտանել առ արքայ, զի են այս աւուրք երեսուն։

⁹եւ զգեցուսցեն զպատմուճանն առնն այնմիկ զոր արքայն սիրէ, եւ հեծուսցե́ն զնա յերիվարն արքունի. եւ քարո́զ կարդասցի ընդ հրապարակս քաղաքիս, եւ ասասցէ́՝ ա́յսպէս եղիցի ա(մենայ)ն առնն զոր արքայ փառաւորէ։
¹⁰Եւ ասէ արքայ ցաման, բարւո́ք խօսեցար՝ զա́յդ արասցես մուրդքէի առն հրէի՝ խնամակալի́ տան իմում, եւ մի́ վրիպեսցի բա́ն մի ՛ի բանից քոց զոր խօսեցարդ։
¹¹Եւ ա́ռ աման զպատմուճանն՝ եւ զերիվարն արքունի. եւ զգեցոյց զմուրդքէ, եւ հեծոյց զնա յերիվարն, եւ անց նա ընդ փողոցս քաղաքին. եւ քարոզն աղաղակէր եւ ասէր՝ ա́յսպէս լիցի ա(մենայ)ն մարդոյ զոր արքայ կամի փառաւորել։

¹²Եւ դարձաւ մուրդքէ յապարանս արքունի. եւ համան գնա́ց ՛ի տուն իւր գլխարկեալ՝ լի́ տրտմու(թեամ)բ։
¹³եւ պատմեաց համան՝ որ զի́նչ անց ընդ նա՝ զովսարրայի կնոջ իւրում, եւ սիրելեաց իւրոց։ Եւ ասեն ցնա սիրելիքն եւ կինն իւր. եթէ յազգէ հրէից էր մուրդքէ՝ եւ եղեւ իշխան, հնազանդեա́ նմա. զի ո́չ կարես դու նմա չա́ր հատուցանել. քանզի տ՝ր ա(ստուա)ծ ընդ նմա է, եւ նա́ մեծացոյց զնա։
¹⁴Եւ մինչդեռ նոքա խօսէին՝ եկի́ն երկու ներքինիքն կոչել զհաման ՛ի ճա́շ տիկնոջն։

¹Եւ եմուտ թագաւորն եւ համան ՛ի գիներբուս տիկնոջն։
²Եւ ասէ արքայ ցեսթեր յաւուրն երրորդի մինչդեռ ըմպէին գինի. զի՞ է քեզ եսթեր տիկին. եւ զի՞նչ է խնդրուածդ քո՝ եւ կամ աղաչանքդ. եղիցի́ քեզ մինչեւ ՛ի կէս թագաւորու(թ)ե(ան)ս իմոյ։
³եւ պատասխանի́ ետ եսթեր՝ եւ ասէ. եթէ գտի ես շնորհս առաջի քո արքայ՝ տացի́ անձն մի խնդրոյս իմում, եւ բան աղաչանացս իմոց ընդունելի́ քեզ լիցի։
⁴վ(ա)ս(ն) զի վաճառեցաք ես եւ ժողովուրդ իմ ՛ի կորուստ՝ եւ ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի յափշտակու(թ)ի(ւն)՝ մե́ք եւ որդիք մեր, եւ ես ո́չ հաւատացի։ արդ՝ ո́չ է առն բանսարկու(թ)ի́(ւն) արժան ՛ի տան թագաւորի լինել։
⁵Եւ ասէ արքայն՝ ո՞ւր է որ իշխեաց առնել զիրսս զայս։

⁶եւ ասէ եսթեր՝ ա́յրս թշնամի համան, որ չա́րս է՝ սա́ արար։ Եւ համան զահիհարեալ խռովեցաւ յոյժ յարքայէ եւ ՛ի տիկնոջէն։
⁷Եւ յարեա́ւ թագաւորն ՛ի ճաշոյ անտի, եւ եմուտ ՛ի ծաղկոցն արքունի։ եւ համան կամէր հրաժարել ՛ի տիկնոջէն, քանզի էր յերկիւղի́ մեծի։
⁸Եւ դարձաւ թագաւորն ՛ի ծաղկոցէ անտի, եւ ետես զհաման զի կայր անկեալ առաջի գահոյից տիկնոջն՝ եւ աղաչէր զնա վ(ա)ս(ն) փրկութե(ան) իւրոյ։ Եւ ասէ թագաւորն. արդ՝ յա́յդ չափ հասեր, զի կամիս զկի́ն իմ բռնադատել ՛ի տա́ն իմում։ եւ համան իբրեւ լուաւ, զահի́ զամօթի հարեալ անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց։

⁹Եւ ասէ բուգաթան մի ՛ի ներքինեաց անտի ցարքայ. ահա համա́ն եւ փայտ մի կազմեաց մուրդքի սիրելւո́յ արքայի, եւ կանգնեաց զնա ՛ի ան իւրում յիսուն կանգնեան։ Եւ ասէ թագաւորն՝ խաչեսցի́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Եւ կախեցին զհաման զփայտէն, զոր պատրաստեաց մուրդքէի։ եւ ապա թագաւորն դադարեաց ՛ի բարկութ(են)է իւրմէ։

¹²Եւ պատմեաց առնաթեւ մուրթքէի զա(մենայ)ն զբանսն եսթերայ։
¹³Եւ ասէ մուրթքէ ցառնաթեւ՝ ե́րթ եւ ասա́ դու նմա, թէ եսթե՞ր մի́ ասեր դու յանձն քո, եթէ ես միա́յն ապրիցիմ ՛ի թագաւորութե(ան)ս յա(մենայ)ն հրէից։
¹⁴եւ ո́չ լուիցես ՛ի ժամանակիս յայսմիկ. այլուստ լինի օգնականու(թ)ի(ւն) եւ փրկու(թ)ի(ւն) հրէից, այլ դու եւ տուն հօր քոյ կորնչի́ք. եւ ո́ իսկ գիտէ եթէ ՛ի ժամանակի յայսմիկ թագաւորեցեր։
¹⁵Եւ առաքեաց միւսանգամ եսթեր առ մուրթքէ՝ եւ ասէ.

¹⁶գնա́ դու ժողովեա́ զհրէայսն որ են ՛ի սիսիս քաղաքի, եւ պահեցէ́ք ինձ պա́հս, եւ մի́ կերիջիք եւ մի́ ըմպիջիք զաւուրս երիս, մի́ զտիւ եւ մի́ զգիշեր, եւ ես եւ նաժիշտք իմ զգուշանամք պահել։ Եւ ապա մտից ես առ արքայ, քանզի առնե́լ զայս՝ արտաքո́յ է օրինաց թագաւորին. արարի́ց զայդ, եւ եթէ իցէ ինձ մեռանել, եւ ո́չ յապաղեցից։
¹⁷Եւ գնա́ց մուրթքէ՝ եւ արար ո(ր)պ(էս) պատուիրեաց նմա եսթեր։

¹Եւ յա́յնմ աւուր պարգեւեա́ց թագաւորն եսթերայ զգանձն համանայ քսուի։ եւ զմուրդքէ կոչեցեալ թագաւորին՝ քանզի պատմեաց նմա եսթեր եթէ ազգակա́ն իմ է։
²Եւ ա́ռ թագաւորն զմատանին զոր եհա́ն ՛ի համանայ, եւ ե́տ զնա մուրդքէի, եւ կացոյց եսթեր զմուրդքէ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ընչից ամանայ։
³Եւ յաւե́լ եւս խօսել ընդ արքայի, եւ անկա́ւ առաջի ոտից ն(ո)ր(ա), եւ աղաչէր՝ զի մի́ մինչեւ ՛ի վախճան լիցի պատուհասն ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէիցն զոր հասոյց համան։
⁴Եւ ձգեաց արքայ առ եսթեր զգաւազանն ոսկի. եւ յարեաւ եսթեր՝ երթեա́լ ՛ի սենեակն արքայի։

⁵Եւ ասէ եսթեր՝ եթէ կա́մք իցեն քեզ, եւ գտեալ է իմ շնորհս առաջի քո, առաքեսցէ́ արքայ հրէշտակս եւ դարձուսցէ́ զհրովարտակսն որ գրեցանն ՛ի համանայ կորուսանել զհրեայսն որք են ՛ի քում թագաւորութե(ան)դ.
⁶եւ զիա՞րդ կարիցե́մ ես տեսանել զչարիս ժողովրդեան իմոյ, եւ կամ զիա՞րդ կարացից ապրել ես ՛ի բնակչաց հայրենի գաւառին իմոյ։
⁷Եւ ասէ թագաւորն ցեսթեր. իսկ եթէ զա(մենայ)ն ինչս՝ եւ զստացուածս համանայ ետո́ւ շնորհեցի́ քեզ, եւ զնա կախեցի զփայտէ, զի ձեռն եարկ նա ՛ի հրէայսն. զինչ ա́յլ եւս ինչ խնդրես՝
⁸գրեցէ́ք արդ դուք հրամանա́ւ բանի իմոյ ո(ր)պ(էս) կա́մք իցեն ձեզ, եւ կնքեսցի մատանեաւս իմով, զի որչափ եւ գրէք՝ ի́մ արքայի հրաման տուեալ զի մի́ ոք գտցի դիմակաց ա́յնց հրամանաց։

⁹Եւ կոչեցին զդպիրսն յառաջնում աւուրն յամսեանն նիսան՝ որ է արեգ, ՛ի քսաներորդի յերրորդի ամի. եւ գրեցաւ՝ ո(ր)պ(էս) եւ ետ հրաման աշխարհամա́ր դպրացն. որք միանգամ իշխանքն եւ կուսակալքն էին ՛ի գաւառս, նախարարացն, եւ իշխանաց նախարարացն. ՛ի հնդկաց մինչեւ յեթւովպացիս՝ հարիւր քսան եւ եւթն կուսակալացն, ըստ գաւառաց գաւառաց յիւրաքանչիւր լեզո́ւս ն(ո)ց(ա),
¹⁰հրամանաւ թագաւորին. եւ կնքեցաւ մատանեա́ւ նորա։ Եւ առաքեցին զհրովարտակսն ՛ի ձեռն հրեշտակաց. ո(ր)պ(էս) զի կացցեն հրէայք ո́ղջ եւ անարատք՝

¹¹իւրեանց օրինօք յա(մենայ)ն քաղաքի։ օգնակա́նք եւ թիկո́ւնք լինել առ ՛ի հատուցանել ն(ո)ց(ա) զփոխարէն թշնամեաց իւրեանց. ո(ր)պ(էս) եւ կամիցին յաւուրս իմում ընդ ա(մենայ)ն տեղիս թագաւորութե(ան) իմում,
¹²յաւուրն երեքտասաներորդի ամսոյն ադարայ։ Եւ ա́յս էր պատճէն հրովարտակին զոր կնքեալ էր մատանեաւ թագաւորին։

¹³Եւ պատճէնք հրովարտակացն ցուցեալ կարդացեալ լիցի առաջի ա(մենայ)ն աչաց՝ յիմո́ւմ թագաւորու(թ)ե(ան)ս. եւ որ պատրաստել հանդերձեալ էին կորուսանել զհրէայսդ՝ յաւուր յայսմիկ կորուսանե́լ զթշնամիս դոցա։ Ո́ղջ լերուք։
¹⁴Եւ հրեմտակքն ելին փութով կատարե́լ որ ՛ի թագաւորէն կարգեալ էր։ եւ գրեցա́ հրամանն եւ եդաւ ՛ի սիսիս քաղաքի։ Եւ յաւուրսն յայնոսիկ յորժամ եղե́ւ այս.
¹⁵եւ մուրթքէ ել, եւ զգեցեալէր զպատմուճանն զարքունի, եւ պսա́կ ունէր ոսկի, եւ թա́գ ՛ի բեհեղոյ եւ ՛ի ծիրանւոյ. եւ տեսին որ ՛ի սիսիս քաղաքին էին, եւ ուրախ եղեն յոյժ։
¹⁶Եւ հրէիցն լոյս մեծ ծագեաց, եւ ուրախու(թ)ի(ւն) յոյժ

¹⁷յա(մենայ)ն քաղաքի եւ ՛ի գաւառս, ուր եւ ընթեռնուին զհրամանս արքունի՝ խնդութի(ւն) եւ ուրախութի(ւն) լինէր ն(ո)ց(ա). եւ բազումք ՛ի հեթանոսացն դառնային ՛ի հրէութի(ւն) անդր, եւ թլփատէին վ(ա)ս(ն) ահին հրէից։

¹Զի յերկոտասաներորդ ամսոյն՝ եւ յերեքտասաներորդ աւուրն որ է ադար. ե́կն եհաս հրովարտակն՝ որ գրեալ էր յարքունուստ։ ՛Ի նմին աւուր կորնչէին որ միանգամ ընդդիմադարձ լինէին հրէիցն։
²եւ ո́չոք էր որ ընդդէմ դառնայր ն(ո)ց(ա) ամենեւին. քանզի զահի հարան ՛ի նոցանէն։
³Զի իշխանքն որ ՛ի վ(ե)ր(այ) նախարարացն ն(ո)ց(ա) կացեալ էին, եւ կուսակալք՝ եւ արքունի դպրապետք՝ պատուէին զհրէայսն, զի ա́հն մուրդքէի կա́յր ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա).
⁴քանզի հրաման տուեալէր հրովարտակաւ թագաւորին՝ անուանել զնա ընդ ա(մենայ)ն թագաւորութի(ւն)ն իւր։
⁶Եւ ՛ի սիսիս քաղաքի կոտորեցին հրէայքն արս իբրեւ հինգհարիւր։

⁷Զփարակն, եւ զնեստէն, եւ զդովփոն, եւ զփազգա,
⁸եւ զփարդաթա, եւ զբարեա, եւ զսարաբաքա, եւ զմարմասիս
⁹եւ զարուփէսն, եւ զարսէսն, եւ զարբութեթան,
¹⁰զորդիսն համանայ որդւոյն ամադովթայ, որդւոյ բերգեայ թշնամւոյն հրէիցն։
¹¹Եւ յափշտակեցին ՛ի նմին աւուր՝ եւ մատուցին զթիւն արքայի զկորուսելոցն ՛ի սիսի́ս քաղաքի։
¹²Եւ ասէ արքայ ցեսթեր. կորուսի́ն հրէայքն ՛ի սիսիս քաղաի արս հինգ հարիւր. եւ շուրջ զքաղաքաւն որչափ եւս առաւել յոյժ կարծես. արդ զի՞նչ եւս կամիս՝ զի արարից քեզ։
¹³Եւ ասէ ցարքայ եսթեր. տացէ́ հրաման արքայ հրէիցն սո́յնպէս առ վաղիւ, զի զորդիսն համանայ կախեսցեն։

¹⁴Եւ ետ հրաման առնել ա́յսպէս, եւ հան արտաքս առ հրէայսն որ ՛ի քաղաքին էին՝ զմարմինս որդւոցն համանայ հանել ՛ի փա́յտ։
¹⁵Եւ ժողովեցան հրեայքն ՛ի սիսիս, յաւուրն չորեքտասաներորդի ադարայ, եւ կուտեցին արս երեքհարիւր. եւ ո́չինչ յափշտակեցին։
¹⁶եւ որ այլքն էին ՛ի հրէից անտի որ ը(ստ) թագաւորու(թեամ)բ ն(ո)ր(ա) էին ժողովեցան, եւ անձանց իւրեանց օգնէին։ Եւ հանգեան նոքա, եւ դադարեցին յայնցանէ որք պատերազմէին ընդ նոսա. զի կորուսին ՛ի նոցանէ իբրեւ հինգ հազար ոգի։

¹⁷յերեքտասաներորդի ամսոյն ադարայ. եւ ո́չինչ յափշտակեցին։ Եւ հանգեան նոքա յերեքտասաներորդ աւուրն նորին ամսոյն. եւ կարգեցին զօրն զայն օր հանգստեան՝ խնդութ(եամ)բ եւ ուրախու(թեամ)բ։
¹⁸Եւ հրէայքն որ էին ՛ի սիսիս քաղաքի, ժողովեցան ՛ի չորեքտասաներորդ աւուր ամսոյն, եւ ո́չ հանգեան. եւ կարգեցին զհնգետասաներորդ օրն ցնծութե(ան) եւ ուրախու(թ)ե(ան)·

¹⁹Վ(ա)ս(ն) այսորիկ հրեայքն ընդ ա(մենայ)ն երկիր, եւ ընդ գաւառս առնէին տօնս ուրախութե(ան). զօրն չորեքտասանեորորդ ադա́ր ամսոյ, օր բարի́ ուրախու(թ)ե(ան)։ եւ առաքեն նուէ́րս այր ընկերի́ իւրոյ, եւ բնակիչքն որ բնակեալէին ՛ի մայրաքաղաքսն. եւ զհնգետասաներորդ զօրն զադարայ առնէին նոյնպէս բարեաց եւ ուրախու(թ)ե(ան)։
²⁰Եւ գրեա́ց զմուրդքէ զբանս զայս ՛ի գիրս մատենից, եւ առաքեաց հրէիցն որ էին ընդ իշխանութ(եամ)բ արտաշէսի արքայի, մերձաւորա́ց եւ հեռաւորաց,
²¹հաստատել կարգել զաւուրս զայսոսիկ առնել տօնս ուրախութե(ան)՝ զչորեքտասաներորդ եւ զհնգետասաներորդ աւուրն ադարայ։

²²վ(ա)ս(ն) զի յայսմ երեսուն աւուրս հանգեան հրեայքն ՛ի թշնամեաց իւրեանց. եւ յամսեանն որ դարձաւ սուգ ն(ո)ց(ա) յուրախութի(ւն), ա́յսինքն է ադար. եւ ՛ի ցաւոցն որ դարձաւ յուրախու(թ)ի(ւն), կատարել զաւուրսն զայն՝ աւուրս հարսանեաց։
²³ո(ր)պ(էս) եւ գրեաց ն(ո)ց(ա) մուրդքէ,
²⁴եթէ ո՞(ր)պ(էս) համան ամադովթեանց մակեդովնացի պատերա́զմ տայր ը(ստ) ն(ո)ս(ա), եւ ո՞(ր)պ(էս) եհան ն(ո)ց(ա) թիւ համարոյ եւ վիճակ կորուսանել զնոսա.
²⁵եւ կամ ո՞(ր)պ(էս) եմուտ առ արքայն՝ եւ խնդրէր կախել զմուրդքէ զփայտէն. եւ ո՞րչափ ձեռն ՛ի գործ արկեալ ածէ́ր ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէիցն զչարիսն։ Եւ եկին մթերեցան լցան չարիք ն(ո)ր(ա). եւ կախեցա́ւ նա՝ եւ որդիք ն(ո)ր(ա) զփայտէ։

²⁶վ(ա)ս(ն) ա́յնորիկ կարգեցան աւուրքս այս պահոց. վ(ա)ս(ն) զի եւ ժամանակն իւրեանց բարբառովն ասի պա́հք, վ(ա)ս(ն) բանից հրովարտակիս այսորիկ. եւ որ ինչ միանգամ անց ընդ ն(ո)ս(ա), եւ որինչ եղեւ ն(ո)ց(ա),
²⁷հաստատեաց կացոյց։ եւ ընդունին զայս հրէայքն յանձինս իւրեանց, ուսուցանէին եւ որդւոց իւրեանց. եւ ա́յլ որ ինչ յաւելո́յր ՛ի նոսա. եւ ո́չ զամիսն այլափոխեն.
²⁸եւ աւուրքս այս յիշատակ լինին յազգս ազգս, ՛ի քաղաքս եւ ՛ի գաւառս, եւ աւուրքն այն պահոց պատուեսցին. եւ յիշատակ նոցա մի́ պակասեսցէ ազգէ մինչեւ յազգս։
²⁹Եւ գրեաց եսթեր դուստր ամինադաբայ, եւ մուրդքէ այր հրեայ. եւ հաստատեցին զպահպանու(թ)ի(ւն) հրովարտակիս այսորիկ։

³¹Եւ մուրդքէ եւ եսթեր՝ կացուցին իւրեանց առանձինն. եւ ուխտեցին իւրեանց ուխտ, եւ խորհուրդ կատարեցին։
³²Եւ եսթեր երդմամբ հաստատեաց մինչեւ յաւիտեանս ժամանակաց. եւ գրեցա́ւ ՛ի յիշատակս։

¹Եւ գրեաց թագաւորն յիշխանու(թ)ե(ան) իւրում ը(ստ) ծով եւ ընդ ցամաք։
²զզօրու(թ)ի(ւն)ն իւր, եւ զքաջալերութի(ւն) իւր. եւ զմեծութի(ւն)՝ եւ զփառս թագաւորութե(ան) ն(ո)ր(ա). Ահաւասիկ գրեալ է ՛ի գիրս յիշատակաց պարսի́ց եւ մարաց։
³Եւ իբրեւ առնո́յր մուրդքէ զթագաւորու(թ)ի(ւն)ն յարտաշիսէ, եւ էր մեծ ՛ի թագաւորու(թ)ե(ա)ն իւրում. եւ մէր զիրսն եղեալսն ա(մենայ)ն ազգատոհմին իւրում։
⁴Եւ ասէ մուրդքէ. յա(ստուծո)յ եղեւ այս.
⁵վ(ա)ս(ն) զի յիշեաց զտեսիլ երազոյն՝ զոր ետես վ(ա)ս(ն) բանիցս այսոցիկ. զի ո́չ զա́նց եղեւ ՛ի նոցանէ բան մի։
⁶Փոքրիկ աղբերն որ եղեւ գե́տ մեծ. եւ էր լոյս եւ արեւ՝ եւ ջուր յոյժ. եսթեր է գետն, զոր ամուսնացաւ թագաւորն, եւ արար զնա տիկին։

⁷Եւ երկու վիշապքն՝ ե́ս եմ եւ համան։
⁸եւ ազգք որք ժողովեալ էին կորուսանել զանուն հրէիցն՝
⁹որ է ի(սրա)էլ։ Եւ կարդացին առ ա(ստուա)ծ եւ կեցին. եւ ապրեցոյց տ(է)ր զժողովուրդ իւր, եւ փրկեաց զմեզ տ(է)ր յա(մենայ)ն չարեաց մերոց. եւ արար ա(ստուա)ծ զնշանս եւ զարուեստս իւր մեծամեծս, որ ո́չ եղեն երբէք ՛ի հեթանոսս։
¹⁰Վ(ա)ս(ն) այսորիկ արար վիճակս երկուս, զմին ժողովրդեան ա(ստուծո)յ, եւ զմին ա(մենայ)ն հեթանոսաց։
¹¹Եւ եկին այս երկու վիճակքս ՛ի ժամս եւ ՛ի ժամանակս. եւ յաւուրն դատաստանի առաջի ա(ստուծո)յ յա(մենայ)ն հեթանոսս·
¹²Եւ յիշեա́ց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր, եւ արդարացո́յց զժառանգութի(ւն) իւր։

¹³Եւ եղիցին ն(ո)ց(ա) աւուրքս այս յամսեանն ադարայ ՛ի չորեքտասան աւուր, եւ ՛ի հնգետասաներորդի նմին ամսոյ, ժողովուրդքն հանդերձ ցնծութ(եամ)բ եւ ուրախու(թեամ)բ առաջի ա(ստուծո)յ, ըստ ազգս յաւիտենից ՛ի ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի։

¹Յամին չորրորդի թագաւորութե(ա)ն փտողոմեայ եւ կղեոպատրայ, եմոյծ դովսիթեոս քահանա́յ եւ ղեւտացի, եւ պտղոմեոս որդի ն(ո)ր(ա), զազնուական գրեալ հրովարտակն, զփրուրեանն. որ անուանի լիւսիմաքոս պտղոմեայ, ա́յն որ յե(րուսաղէ)մ։

²ՅԱՄԻՆ ԵՐԿՐՈՐԴԻ ՛Ի ԹԱԳԱՒՈՐՈՒ(Թ)Ե(Ա)Ն արտաշէսի արքայի մեծի. յառաջնում աւուր ամսո́յն ադարայ, որ է հայերէն արեգ. տեսի́լ ետես մուրդքեւս որդի յայիրայ, որդւոյ սամեայ, որդւոյ կիսեայ. յազգէ բենիամինի։
³այր հրէայ, եւ էր բնակեալ ՛ի սիսիս քաղաքի. այր մեծ եւ հաւատարիմ ա(մենայ)ն իրաց տան թագաւորին։
⁴Եւ է́ր նա ՛ի գերու(թեն)է անտի զոր գերեաց նաբուքոդոնոսոր արքայ բաբելացւոց յե(րուսաղէ)մէ, յեքոնիաւ հանդերձ արքայիւն հրէաստանի։
⁵Եւ ա́յս է երազ տեսլեան ն(ո)ր(ա) զոր տեսանէր. Ձա́յն խռովութե(ան)ց՝ եւ որոտմանց եւ շարժմանց. եւ է́ր խռովութի(ւն) մեծ ՛ի վերայ երկրի։

⁶Եւ ահաւասիկ երկու վիշապք մեծք յոյժ, պատրաստեալ ելանէին ՛ի կռի́ւ ը(ստ) միմեանս։
⁷եւ եղեւ ՛ի նոցանէն ձա́յն մեծ. եւ ՛ի ձայնէ բարբառոյ ն(ո)ց(ա) պատրաստեցան ա(մենայ)ն ազգք ՛ի պատերազմ. զի տացեն պատերա́զմ ընդ ազգին արդարոյ։
⁸Եւ էր օրն խաւարին եւ մթին, տառապանաց եւ նեղութե(ան)ց, եւ է́ր խռովու(թ)ի(ւն) մեծ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։
⁹եւ խռովեցաւ ա(մենայ)ն արդար ազգն վ(ա)ս(ն) իւրեանց չարեացն, եւ պատրաստեցան ՛ի կորուստ. եւ կարդացին նոքա առ ա(ստուա)ծ։
¹⁰Եւ ՛ի ձայնէ անտի նոցա եղեւ իբրեւ ՛ի փոքրիկ աղբիւրէ գե́տ մեծ յստակ։
¹¹եւ արեգակն ծագեաց, եւ խոնարհքն բարձրացան՝ եւ կերան զփառաւորսն։

¹²Եւ զարթեաւ մուրդքէ ՛ի տեսլենէ́ աստի յայսմանէ. զոր ա(ստուա)ծն խորհեցաւ առնել. եւ ունէր զտեսի́լ երազոյն ՛ի սրտի իւրում. եւ յա(մենայ)ն զօրու(թեն)է իւրմէ կամէր գիտել, եթէ զի՞նչ իցէ տեսիլն, զոր ետես անդէն ՛ի նմին գիշերի։

¹Եւ դադարեա́ց մուրդքէ յապարանսն՝ գաբիթեաւ հանդերձ եւ թառայիւ՝ երկոքումբք ներքինեօք թագաւորին, որ էին պահապանք ապարանից թագաւորին։
²Եւ իբրեւ գիտա́կ եղեւ մուրթքէ խորհրդո́ց ներքինեացն, եւ զկամս սրտից ն(ո)ց(ա) քննեաց՝ եթէ պատրաստեալ են նոքա ձե́ռն արկանել ՛ի թագաւորն արտաշէս, եցո́յց արքային զխորհուրդս ն(ո)ց(ա)։
³Եւ եհարց թագաւորն զերկոսին ներքինիսն, եւ նոքա խոստովա́ն եղեն նմա. եւ հրամայեաց զնոսա կապե́լ։
⁴Եւ գրեաց թագաւորն զբա́նս զայսոսիկ ՛ի յիշատակս. եւ մուրթքէ գրեա́ց վ(ա)ս(ն) բանիցս այսոցիկ։

⁵Եւ ետ հրաման թագաւորն մուրթքէի, մեծա́ւ զգուշութ(եամ)բ առաւե́լ եւս դարմա́ն տանել տան թագաւորին. եւ ետ նմա պարգեւս։ Եւ էր համան ամադովթեայ բովկեցւոյ փառաւո́ր առաջի արքային, եւ կամեցաւ չարչարե́լ զմուրթքէ եւ զժողովուրդ ն(ո)ց(ա) վ(ա)ս(ն) երկո́ւց ներքինեացն։
⁶Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ յաւո́ւրս արտաշէսի, որ եւ ա́յս

⁸Եւ աղաչեաց խնդրուածովք զտ(է)ր. ՛ի մի́տ առեալ եւ յիշեալ զգործս մեծամեծս տ(եառ)ն. եւ ասէ։
⁹Տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ թագաւոր ամենակալ, զի քո́ւմ հրամանիդ սպասէ ա(մենայ)ն ոք. ո́չոք է որ ընդդէմ կայ քեզ՝ յորժամ կամիս կեցուցանել դու զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ.
¹⁰զի դո́ւ տ(է)ր արարեր զերկինս եւ զերկիր եւ զա(մենայ)ն սքանչելիս.
¹¹եւ դո́ւ տիրես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)նի, եւ ո́չոք է որ հակառա́կ կայ քում տէրու(թ)ե(ան)դ։
¹²որ զա(մենայ)ն գիտես. զի ո́չ հպարտու(թեամ)բ ինչ, եւ ո́չ ամբարտաւանու(թեամ)բ, եւ ո́չ թշնամանօք արարի զայս չպագանելս իմ երկիր ամբարտաւանին համանայ։

¹³Այլ հաճէի եւ կամէի պագանել զգարշապա́րս ոտից ն(ո)ր(ա) առ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) տանս ի(սրաէ)լի։
¹⁴այլ արարից զայս, զի մի́ տաց փառս մարդոյ, այլ քե́զ միայն ճշմարտի́դ ա(ստուծո)յ։ եւ ո́չ երկի́ր պագից ումեք՝ բայց քե́զ տ(եառ)ն իմում. եւ ո́չ արարի զայս ամբարտաւանութ(եամ)բ։
¹⁵Արդ տ(է)ր ա(ստուա)ծ աբրահամու՝ խնայեա́ դու ՛ի ժողովուրդ քո, զի յարուցեա́լ են ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր ապականիչք՝ զի ցանկացեալ են կորուսանել զժառանգութի(ւն) քո որ է́ր իսկզբանէ.
¹⁶մի́ անտես առներ զբաժին քո զոր դու քեզէ́ն փրկեցեր յերկրէն եգիպտացւոց։

¹⁷Լո́ւր տ(է)ր ձայնի աղօթից իմոց. եւ քաւի́չ լեր ժառանգութե(ան) քում, եւ դարձո́ զսուգս մեր յուրախութի(ւն). զի կենդանիքս օրհնեսցուք զանունդ քո մեծ տ(է)ր. եւ մի́ ապականեր զբերան զայն որ օրհնէն զքեզ։
¹⁸Եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ կարդացին առ տ(է)ր յա(մենայ)ն զօրու(թեն)է իւրեանց. զի մա́հն առաջի ն(ո)ց(ա) էր։

¹Եւ եսթեր տիկինն ապաստանեալ առ տ(է)ր, եւ հաստատեալ էր ՛ի ճիգն մեծ։
²Եւ եհան յուրմէ զհադերձ փառաց թագաւորութե(ան) իւրոյ, եւ զգեցաւ նա՝ քո́ւրձ նեղու(թ)ե(ան) եւ սգոյ. եւ փոխանակ պէսպէս պատուական իւղոցն եւ խնկոցն՝ մոխրով եւ աղբով ելի́ց զգլուխն իւր. եւ զմարմինս իւր ՛ի բազո́ւմ աշխատու(թ)ի(ւն)ս խոնարհեցոյց. եւ զա(մենայ)ն տեղի զարդու զցնծութե(ան) իւրոյ՝ ելի́ց ՛ի գիսոյ հերաց իւրոց։
³եւ մատուցեալ բազում աղօթիւք խնդրուածոց հայցէ́ր ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէր. Տ(է)ր իմ եւ թագաւո́ր մեր, դո́ւ միայն օգնեա́ ինձ միայնումս. որ ո́չ ունիմ ինձ օգնական բա́ց ՛ի քէն։
⁴զի վտանգ մեծ է առաջի իմ։

⁵Ես լսէի ՛ի ծննդենէ իմմէ՝ ՛ի հայրենի ազգէն իմմէ, եթէ դու տ(է)ր առեր զի(սրա)էլ յա(մենայ)ն ազգաց, եւ զհարսն մեր յազգատոհմէն իւրեանց ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն) քեզ յաւիտեան. եւ արարեր ն(ո)ց(ա) զա(մենայ)ն զոր խօսեցար։ Եւ դարձեալ ե́ւս յաճախեալ յաղօթսն իւր այսպէս ասէր. Ա(ստուա)ծ աբրահամու, ա(ստուա)ծ սահակայ, ա(ստուա)ծ յակոբայ՝ դո́ւ ես օրհնեալ յաւիտեանս։ ես լսէի ՛ի հայրենի գրոց. զի դու տ(է)ր փոխեցեր յերկրէ յերկինս զենոք, յապաշխարութ(են)է ՛ի կեանսն յաւիտենից։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զնոյ ՛ի ջուրցն հեղեղէ ապրեցուցեր։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու աբրահամու՝ առաջի արանցն իւրոց ՛ի մէջ թագաւորացն ետուր փառս։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զյովնան ՛ի կէտ ձկանն ապրեցուցեր։ ես լուայ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ ետէ դու զերիս մանկունսն ՛ի հնոցէ հրոյն փրկեցեր։ եւ զդանիէլ՝ ՛ի գբոյ առիւծուցն ապրեցուցեր։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զեզեկիա արքայն հրէաստանի՝ մահո́ւն դատապարտեալ՝ փրկեցեր, եւ ՛ի կալ ն(ո)ր(ա) յաղօթս առ քեզ վ(ա)ս(ն) կենաց իւրոց ողորմեցա́ր, եւ շնորհեցեր եւ յաւելեր ՛ի կեանս նորա ամս հնգետասան։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու ՛ի խնդրելն ՛ի քէն տ(է)ր՝ աննայի, աղօթի́ւք եւ խնդրուածովք՝ զաւա́կ շնորհեցեր նմա զմեծն սամուէլ։

⁶Եւ արդ՝ այժմ մեք տ(է)ր մեղա́ք առաջի քո, եւ մատնեցեր զմեզ ՛ի ձեռս թշնամեաց մերոց.
⁷փոխանակ ա́յնր զի փառաւորեցաք մեք զաստուածս ն(ո)ց(ա). արդա́ր ես դու տ(է)ր։
⁸եւ այսու ո́չ շատացան ՛ի ծառայելս մերում ն(ո)ց(ա). այլ եդին զձեռս իւրեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) կռոց իւրեանց,
⁹բառնա́լ զայն զոր սահմանեաց բերանդ քո, եւ եղծանել զժառանգութի(ւն)ս քո. եւ խնո́ւն զբերանս որ օրհնեն զքեզ, եւ շիջուցանեն զփառս տան քոյ եւ զսեղանոյ սրբոյ քոյ։
¹⁰եւ բանալ զբերանս ազգաց ՛ի փառաւորել զոչինչ աստուածս իւրեանց, եւ փառաւորե́լ զթագաւորս մարմնաւորս յաւիտենիս այսորիկ։

¹¹Եւ արդ տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ մի́ մտաներ զվիճակ ժառանգութե(ան) քոյ ՛ի ձեռս այնոցիկ որ ո́չն իսկ են բնաւ, զի մի́ ուրախութ(եամ)բ ցնծասցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) կործանմանս մերոյ. այլ դարձո́ զխորհուրդս ն(ո)ց(ա) անդրէն ՛ի նոսին, եւ զայն որ յարուցեալ է ՛ի վերայ մեր՝ խայտառակեա́։
¹²Յիշեա́ տ(է)ր, եւ մի́ անտես առներ ՛ի ժամանակի նեղու(թ)ե(ան)ս մերում։ Եւ զիս համարձակեցո́ որ թագաւորդ ես ա(մենայ)ն թագաւորաց՝ եւ տ(է)ր տերանց։
¹³եւ տո́ւր ինձ բան դիւրի́ն ՛ի բերան, որով գտանիցե́մ զշնորհս առաջի թագաւորին. եւ դարձո́ զսիրտ ն(ո)ր(ա) յատելութի(ւն) թշնամւոյն մերոյ, առ ՛ի կոտորումն նմին եւ կամակցաց ն(ո)ր(ա)։

¹⁴այլ զմեզ փրկեա́ բարձր բազկաւ քով, եւ օգնեա́ ինձ միայնումս՝ որում ո́չոք է օգնական բա́ց ՛ի քէն տ(է)ր։
¹⁵Տ(է)ր դու զամենեցուն զսիրտս գիտես եւ ճանաչես, եւ ես ատեցի́ զփառս անօրինացս, եւ գարշեցեալ եմ յանկողմէ անթլփատիցս. եւ յա(մենայ)ն օտար ստացուածոցս։
¹⁶Դո́ւ գիտես տ(է)ր զկարիս իմ, զի գարշելի է ինձ թագս որ է ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ իմոյ. գարշի́մ ՛ի սմանէ ո(ր)պ(էս) ՛ի կապերտէ որ լինի ըստ օրինաց կանանց, եւ ո́չ զգենում զնա յորժամ ՛ի ներքս դադարեմ։
¹⁷Եւ ոչ կերաւ աղախին քո ՛ի սեղանոյ անտի ամանայ, եւ ո́չ փառաւորեցի զգինարբուս թագաւորին, եւ ո́չ արբի զգինի սպանդից ն(ո)ց(ա)։

¹⁸եւ ո́չ ուրախ եղեւ աղախին քո յօրէն յայնմանէ յորմէհետէ մտեա́լ եմ առ թագաւորն մինչեւ ցայժմ. բայց ՛ի քեզ տ(է)ր՝ տ(է)ր ա(ստուա)ծ աբրահամու։
¹⁹Ա(ստուա)ծ հզօր ՛ի վ(ե)ր(այ) ամենեցունց, լո́ւր ձայնից անյուսացս, եւ փրկեա́ զմեզ ՛ի ձեռաց որ չարչարենս զմեզ, եւ փրկեա́ զիս յերկիւղէ անտի զոր երկնչիմս. եւ ապրեցո́ զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ։

⁴Եւ եղեւ յաւուրն երրորդի՝ իբրեւ դադարեաց յաղօթիցն իւրոց, մերկացա́ւ յիւրմէ զհանդերձ սգոյն, եւ զգեցաւ զծիրանիսն իւր, եւ եղեւ երեւելի́ յոյժ։
⁵Եւ կարդա́ց նա առ տեսուչն իւր ա(ստուա)ծ եւ փրկիչն ա(մենայ)նի։ եւ ա́ռ նա զերկուս նաժիշտսն իւր զսիրելիս.
⁶մին ունէր զստորոտ զգեստու ն(ո)ր(ա) ՛ի վե́ր.
⁷եւ զմիւսովն արկեալ զձեռն իւր։
⁸Եւ նա՝ զամօթի հարեալ երկնչէր վ(ա)ս(ն) գեղոյ մանկու(թ)ե(ա)ն իւրոյ. եւ երեսք ն(ո)ր(ա) զուա́րթք առ ՛ի սիրել, այլ սիրտ ն(ո)ր(ա) նեղեալ էր ՛ի յահէ́ անտի։

⁹Եւ եմո́ւտ նա ը(ստ) ա(մենայ)ն դրունս ապարանիցն, եւ եկա́ց նա առաջի թագաւորին։ եւ նա նստէր յաթոռ թագաւորութե(ա)ն իւրոյ. եւ զգեցեալ էր զպատմուճան փառացն իւրոց, որ էր ընդելուզեալ ոսկւով եւ մարգարտով եւ ակամբք պատուականօք. եւ էր ահաւո́ր յոյժ։
¹⁰Եւ ՛ի վե́ր համբարձ զերեսս իւր, զի էին կարմրացեալ փառօք՝ եւ նայեցաւ. եւ գլորեցա́ւ տիկինն, եւ փոխեաց նա զգոյն իւր, եւ եղեւ նա իբրեւ զթալացեալ, եւ խոնարհեցաւ ՛ի գլուխ նաժշտին որ երթայր առաջի ն(ո)ր(ա)։

¹¹Եւ դարձո́յց ա(ստուա)ծ զոգի թագաւորին ՛ի հեզու(թ)ի(ւն), եւ փութացեալ վաղվաղակի էջ մեծաւ երկիւղիւ յաթոռոյ անտի իւրմէ թագաւորն, եւ ա́ռ զտիկինն ՛ի վերայ գրկաց իւրոց եւ կանգնեաց զնա, եւ աղաչէր եւ մխիթարէր զնա բանիւք խաղաղութե(ան). եւ ասէր ցնա,
¹²զի՞ է քեզ եսթեր տիկին, ես՝ եղբա́յր քո եմ, համարձակեա́ց.
¹³ո́չ մեռանիս. զի ՛ի միասին է իմ եւ քո հրամանս։ Մատի́ր դու.
¹⁴եւ առ զգաւազանն զոսկի՝ եւ դիր ՛ի վ(ե)ր(այ) պարանոցի տիկնոջդ. եւ համբուրեաց զնա,
¹⁵եւ ասէ՝ խօսեա́ց ընդ իս։
¹⁶Եւ ասէ ցնա եսթեր. տեսի́ զքեզ տէր՝ իբրեւ զհրեշտակ ա(ստուծո)յ, խռովեցաւ սիրտ իմ յահէ փառաց քոց.

¹⁷զի սքանչելի́ ես տէր իմ. եւ երեսք քո լի́ են շնորհօք։
¹⁸Եւ մինչդեռ խօսէր ը(ստ) նմա՝ գլորեցաւ միւսանգամ յահէ թագաւորին։
¹⁹եւ թագաւորն խռովեալ էր յոյժ, եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա). եւ սպասաւորք թագաւորին աղաչէին զտիկինն։ Եւ ասէ թագաւորն, զի՞նչ կամիս եսթեր, եւ զի՞նչ են աղաչանքդ քո. արդարեւ ասե́մ քեզ, եթէ խնդրեսցես մինչեւ ՛ի կէս թագաւորութե(ան)ս իմոյ, տա́ց քեզ։

¹Թագաւո́ր մեծ արտաշէս. Ձեզ՝ որ էք ՛ի հնդկաց կողմանսդ եւ յեթւովպացւոց հարիւր քսան եւ եւթն գաւառաց, նախարարացդ եւ իշխանացդ, որ ՛ի մերո́ւմ մտի եւ ՛ի խորհրդեան մերում էք, ողջո́յն։
²Բազո́ւմս բազում անգամ ՛ի բարերար քաղցրու(թ)ե(ան)ց աստի, ստէպ ստէպ պատուեալք՝ աւելի́ իմն եւ մեծամեծ խորհուրդս խորհեցան։
³Եւ ո́չ միայն զմեր հնազանդեալսն խնդրեն չարչարել. այլ եւ ո́չ իւրեանց յանդգնու(թեամ)բն՝ եւ մեծութե(ան)ց կարեն համբերել, եւ յիւրեա́նց բարերարսն ձեռնարկել մենքենայեն։

⁴եւ զգովութի(ւն)ս ո́չ միայն ՛ի մարդկանէ աստի բառնան առնուլ, այլ եւ ՛ի չմարթնոց գովութի(ւն)ս բարձրացեալ յղփացեալ խնդրեն։ ոչ գիտեն որոց ա(մենայ)նի տեսուչ յաւէժ ա(ստուա)ծ է։ եւ ատելութի(ւն) իմն չարու(թ)ե(ան) համարին փախչել ՛ի դատաստանէն։
⁵Բազո́ւմ անգամ զբազումս որք յիշխանու(թ)ե(ան) կարգեալ են՝ որոց հաւատարմու(թեամ)բ զգործ ՛ի ձեռն առեալ է, հանգիստ եւ մխիթարու(թ)ի(ւն) անձանց համարին առ ՛ի հեղուլ զարիւն անբիծ։
⁶Վ(ա)ս(ն) որոյ կրեաց իսկ զարժան պատուհասն չարակամութ(եամ)բ ստութ(եամ)բ առանց խորհելոյ, ամբաստանու(թ)ի(ւն) մատուցանել մեզ. վ(ա)ս(ն) այսորիկ որք ՛ի մէ́նջն պատուեցան։ Այլ արդ՝ զգուշանալ արժա́ն է։

⁷ո́չ այնչափ միայն, որչափ եւ յառաջնում նուագին ուսուցաք ձեզ առնել. որչափ եւ գրեցան ձեզ առանց սրբութե(ան), որ եղեւդ այնոցիկ որք արժանաւորութ(եամ)բքն զօրացեալ էին՝ ժանտութ(եամ)բք իւրեանց։
⁸Արդ հայեցեալ ձեր ՛ի թագաւորութի(ւն)ս. առանց խռովութե(ան) ա(մենայ)ն մարդկան շնորհեցաք կեա́լ խաղաղութ(եամ)բ։
⁹Արդ արարէ́ք զդարձ փոխարինին ՛ի նոյն։ եւ որ առաջին հրամանն էր՝ այն ՛ի բա́ց մերժեսցի. եւ հեզութ(եամ)բ եւ խաղաղու(թեամ)բ ընդառաջ ելանել։
¹⁰Եւ մի́ո(ր)պ(էս) համանն ամադովթեանց մակեդովնացի ճշմարտու(թ)ե(ան)ց օտար լեալ ՛ի զաւակէն պարսից. եւ յոյժ ատեցեալ եւ մերժեալ ՛ի մերմէ քաղցրութ(են)է աստի։

¹¹եւ օտարացեալ զոր ունիմք առ ա(մենայ)ն ազգս մարդասիրութի(ւն)ս. ա́յնչափ եւս՝ զի եւ կոչեցաւ մեր աթոռակից. որում երկի́ր պագանեն ամենեքեան որք են ընդ մերով իշխանութ(եամ)բս. զոր յերկրորդ աթոռս իմում նստուցեալ պատուեցաք։
¹²Եւ ո́չ հանդարտեա́ց նա իւրո́ւմ ամբարտաւանութե(ա)ն՝ մենքենայել ջանացաւ՝ յիշխանութ(են)է աստի զմեզ ՛ի բաց մերժել. եւ յոգւոց աստի մերոց.
¹³եւ զմեր փրկիչն եւ զերախտաւոր՝ զմուրդքէ. եւ չքնաղ եւ զանարատ, զհաւասար թագաւորութե(ան)ս իմոյ զեսթեր տիկնանց տիկին, ա(մենայ)ն ազգաւն իւրեանց հանդերձ՝ լսողում զո́ւր ՛ի նանիր վնաս ՛ի վ(ե)ր(այ) եդեալ առանց պատճառի, խնդրեաց զսոսա ՛ի կորուստ։

¹⁴զի նա այսո́ւ օրինակաւ խորհեցաւ առնուլ զիշխանութի(ւն)ս պարսից յանապատ աւերակ, եւ ՛ի մակեդոնացի́ս անդրէն դարձուցանել։
¹⁵Այլ մեք ՛ի բազմահնար սատակչէ յայնմանէ որք մատնեցան ՛ի կորուստ հրեայ քո, տեսանեմք զի ո́չ ինչ գործք չարու(թ)ե(ան) ՛ի սոսա գտանին. եւ արդար օրինաց վարիչք։
¹⁶Եւ են իսկ սոքա որդի́ք բարձրելոյն մեծի́ կենդանւոյն ա(ստուծո)յ. որ ուղղէ զմեր եւ զազգիս մերոյ զթագաւորու(թ)ի(ւն)ս յիւրմէ բարեսէր առատութե(ա)ն։
¹⁷Եւ արդ բարւո́ք արարէք զի ո́չինչ ձեռնամուխ եղէք ըս(տ) հրամանի գրոյ հրովարտակացն համանայ՝ որ առաքեցաւ առ ձեզ.

¹⁸վ(ա)ս(ն) զի եւ նա́ ինքն զա́յս յինքենէ գործեաց, մե́րձ ՛ի դրունս սիսացւոց քաղաքիս ա(մենայ)ն ընտանեօք իւրովք հանդերձ, ՛ի փա́յտ ելեալ է. զարժանն վրիժուց հատուցումն անդրէն յանձն իւր ընկալեալ յամենակալէն ա(ստուծո)յ, որ հատո́յց նմա վաղվաղակի զդատաստանն։
¹⁹Եւ զպատճէն հրովարտակիս այսորիկ յառաջ հանեալ՝ եդեա́լ եւ տարածեալ ա(մենայ)ն զգուշու(թեամ)բ, եթէ հրէից վարել զիւրեանց օրէնսն։
²⁰Արդ՝ քաջալերեսցի́ն նոքա. զի ո(ր)պ(էս) ՛ի ժամանակի նեղութե(ա)ն ստիպէին զն(ո)ս(ա) չարչարել. հատուսցե́ն զհատուցումն ՛ի թշնամիս իւրեանց, յերկոտասաներորդ եւ յերեքտասաներորդ ամսեանն ադար՝

²¹՛ի նմին աւուր։ զի զայս իսկ ամենազօրն ա(ստուա)ծ փոխանակ սատակելոյ ընտրեալ ազգին՝ արա́ր ն(ո)ց(ա) ուրախութի(ւն)։
²²Եւ դուք այժմ ՛ի կա́րգս ձեր եւ ՛ի տօնս տարեկանաց ձերոց, եւ յաւո́ւր նշանաւորի ուրախու(թ)ի(ւն)ս արասջիք.
²³զի ո(ր)պ(էս) ցայժմ, եւ ա́րդ զկնի այսորիկ փրկու(թ)ի(ւն) եղիցի մեզ՝ եւ վաստակաւորաց պարսկաց։ Եւ որք ՛ի մե́ր վ(ե)ր(այ) զխորհուրդ մահու խորհին՝ ն(ո)ց(ա) յիշատա́կ կորստեան։
²⁴Ա(մենայ)ն քաղաքք եւ ա(մենայ)ն գաւառք որ ո́չ առնիցեն ըս(տ) բանից մերոց այսորիկ՝ սրով եւ հրով եւ բարկու(թեամ)բ մաշեսցին. ո́չ միայն ՛ի մարդկանէ անապատ լիցի, այլ եւ գազանք երկրի եւ թռչունք երկնից՝ մինչեւ յաւիտեան ՛ի բա́ց մերժեալք ընկեսցին։