¹ԵՒ ԱՐՔԱՅ ԴԱՒԻԹ ծերացեալ եւ անցեալ զաւուրբք. եւ ծածկէին զնա հանդերձիւք, եւ ո́չ ջեռնոյր։
²Եւ ասեն ծառայք ն(ո)ր(ա). խնդրեսցե́ն տ(եառ)ն մերոյ արքայի աղջի́կ մի կոյս. եւ կացցէ́ առաջի արքայի, եւ եղիցի դարմանել. եւ ննջեսցէ́ ընդ նմա, եւ ջեռցի́ տէր մեր արքայ։
³Եւ խնդրեցին աղջիկ մի գեղեցիկ յա(մենայ)ն սահմանացն ի(սրաէ)լի, եւ գտին զաբիսակ սոմնացի. եւ ածին զնա առ արքայ։
⁴եւ է́ր աղջիկն գեղեցիկ յոյժ, եւ ջեռուցանէր զարքայ՝ եւ պաշտէ́ր զնա. եւ արքայ ո́չ գիտաց զնա։
⁵Եւ ադոնիա՝ որդի ագիթայ ամբառնայր. ասէ, ե́ս թագաւորեցից։ եւ արար իւր կառս եւ հեծեալս, եւ յիսուն այր սուրհանդակս ընթանալ առաջի ն(ո)ր(ա)։

⁶Եւ հայրն ո́չ արգելոյր զնա. եւ ո́չ երբէք ասէր, թէ ընդէ՞ր արարեր զայդ։ եւ ինքն էր գեղեցիկ տեսանելով. եւ զնա́ ծնաւ յետ աբեսողոմայ։
⁷եւ եղեն բա́նք ն(ո)ր(ա) ը(ստ) յովաբայ որդւոյ շարուհեայ, եւ ընդ աբիաթարայ քահանայի. եւ օգնէին ադոնիայ։
⁸Եւ սադովկ քահանայ, եւ բանեա որդի յովիդայեայ, եւ նաթան մարգարէ, եւ սեմէի, եւ ռէի. եւ որդիք զօրաւորք դաւթի՝ չէին զհետ ադոնիայ։
⁹Եւ եղեն ադոնիա ոչխա́րս եւ եզինս եւ գառինս՝ առ վիմին զոողեթայ. որ է մօտ յերկիրն ռովգելայ. եւ կոչեաց զա(մենայ)ն եղբարս իւր զորդիս արքայի, եւ զա(մենայ)ն զարս յուդայ զծառայս արքայի։
¹⁰Եւ զնաթան մարգարէ՝ եւ զբանեա, եւ զզօրաւորսն, եւ զսողոմոն զեղբայր իւր ո́չ կոչեաց։

¹¹Եւ խօսեցաւ նաթան մարգարէ ը(ստ) բերսաբեայ մօր սողոմոնի՝ եւ ասէ. ո՞չ լուար զի թագաւորեաց ադոնիա որդի ագիթայ. եւ տէր մեր արքայ դաւիթ ո́չ գիտաց։
¹²Եւ արդ՝ ե́կ տաց քեզ խրատ, եւ ապրեցուսցես զանձն քո, եւ զանձն որդւոյ քոյ սողոմոնի։
¹³ե́րթ մուտ առ արքայ դաւիթ, եւ խօսեսցիս ընդ նմա՝ եւ ասասցես։ ո՞չ դու տէ́ր իմ արքայ երդուար աղախնոյ քում եւ ասացեր, թէ սողոմոն որդի́ քո թագաւորեսցէ յետ իմ, եւ նա́ նստցի յաթոռ իմ. եւ այն զի՞նչ է զի թագաւորեաց ադոնիա։
¹⁴եւ ահա մինչդեռ դո́ւ խօսիցիս անդ ը(ստ) արքայի, ե́ս մտից եւ լցից զբանս քո։

¹⁵Եւ եմուտ բերսաբէէ առ արքայ ՛ի սենեակն, եւ արքայ ծերացեալ էր յոյժ. եւ աբիսակ սոմնացի կա́յր ՛ի սպասու արքայի։
¹⁶խոնարհեցաւ բերսաբէէ՝ եւ երկիր եպագ արքայի։ Եւ ասէ արքայ. զի՞ է քեզ։
¹⁷եւ նա ասէ. տէ́ր իմ արքայ, դու երդուար ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո՝ աղ·ախնոյ քում եւ ասացեր, թէ սողոմոն որդի քո թագաւորեսցէ յետ իմ, եւ նա́ նմստցի յաթոռ իմ.
¹⁸եւ ահա ադոնիա թագաւորեաց. եւ դու տէր իմ արքայ ո́չ գիտացեր։
¹⁹եւ եղեն արջառս եւ ոչխարս եւ գառինս բազումս, եւ կոչեաց զա(մենայ)ն որդիս արքայի, եւ զաբիաթար քահանայ, եւ զյովաբ իշխան զօրուն։ եւ զսողոմոն զծառայ քո ո́չ կոչեաց։

²⁰Եւ տէ́ր իմ արքայ՝ աչք ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի ՛ի քե́զ են, պատմել ն(ո)ց(ա) թէ ո́ նստցի յաթոռ տեառն իմոյ արքայի յետ ն(ո)ր(ա)։
²¹եւ եղիցի եթէ ննջեսցէ տէր իմ արքայ ընդ հարս իւր, եւ լինիցիմ ե́ս եւ որդի իմ սողոմոն վնասապարտք։
²²Եւ մինչդեռ նա խօսէ́ր ընդ արքայի, եկն նաթան մարգարէ.
²³եւ պատմեցաւ արքայի եւ ասեն. ա́ւասիկ նաթան մարգարէ։ եւ եմո́ւտ առաջի արքայի, եւ երկիր եպագ արքայի ՛ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր։
²⁴Եւ ասէ նաթան. տէ́ր իմ արքայ՝ դո՞ւ ասացեր եթէ ադոնիա թագաւորեսցէ զկնի իմ, եւ նա́ նստցի յաթոռ իմում։

²⁵զի էջ այսօր, եւ եղեն արջառս եւ ոչխարս եւ գառինս բազումս. եւ կոչեաց զա(մենայ)ն որդիսն արքայի, եւ զիշխանս զօրուն, եւ զաբիաթար քահանայ. եւ ահա ուտե́ն եւ ըմպեն առաջի ն(ո)ր(ա), եւ ասեն՝ կեցցէ́ արքայ ադոնիա։
²⁶Եւ զի́ս զծառայ քո, եւ զսադովկ քահանայ՝ եւ զբանեա որդի յովիդայեայ, եւ զսողոմոն զծառայ քո ո́չ կոչեաց։
²⁷եթէ ՛ի ձեռն տեա՞ռն իմոյ արքայի եղեւ բանն այն. եւ ո́չ ցուցեր ծառայի քում թէ ո՞ նստցի յաթոռ տեառն իմոյ արքայի յե́տ ն(ո)ր(ա)։
²⁸Պատասխանի ետ դաւիթ արքայ՝ եւ ասէ. կոչեցէ́ք առ իս զբերսաբէէ։ եւ եմուտ առաջի ն(ո)ր(ա), եւ եկաց յանդիման ն(ո)ր(ա)։
²⁹եւ երդուաւ արքայ եւ ասէ. կենդանի́ է տ(է)ր, որ փրկեաց զանձն իմ յա(մենայ)ն նեղու(թեն)է.

³⁰զի ո(ր)պ(էս) երդուայ ՛ի տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի՝ եւ ասեմ, եթէ սողոմոն որդի́ քո թագաւորեսցէ յետ իմ, եւ նա́ նստցի յաթոռ իմ փոխանակ իմ, եթէ ո́չ այսպէս արարից յաւուր յայսմիկ։
³¹Եւ խոնարհեցաւ բերսաբէէ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկի́ր եպագ արքայի՝ եւ ասէ. կեցցէ́ տէր իմ արքայ դաւիթ յաւիտեան։
³²Եւ ասէ արքայ դաւիթ. կոչեցէ́ք առիս զսադովկ քահանայ՝ եւ զնաթան մարգարէ, եւ զբանեա որդի յովիդայեայ։ եւ մտին առաջի արքայի։
³³Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) արքայ. առէ́ք ընդ ձեզ զծառայս տեառն ձերոյ. եւ հեծուցէ́ք զսողոմոն զորդի իմ ՛ի ջորւոջն իմում, եւ իջուցէ́ք զնա ՛ի գեհոն։

³⁴Եւ օծցեն զնա անդ սադովկ քահանայ՝ եւ նաթան մարգարէ ՛ի թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. եւ փո́ղ հարէք եղջերեաւն, եւ ասասջի́ք՝ կեցցէ́ արքայ սողոմոն։
³⁵եւ ելջի́ք զկնի ն(ո)ր(ա), եւ մտցէ եւ նստցի յաթո́ռ իմում, եւ նա́ թագաւորեսցէ ընդ իմ. եւ ե́ս ետու հրաման լինել նմա առաջնո́րդ ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի եւ յուդայ։
³⁶Եւ պատասխանի ետ բանեա որդի յովիդայեայ արքայի՝ եւ ասէ. եղիցի́ այդպէս. հաւատարմացուսցէ́ տ(է)ր ա(ստուա)ծ տեառն իմոյ արքայի.
³⁷եւ որպէս է́ր տ(է)ր ընդ տեառն իմում արքրայի, եղիցի եւ ընդ սողոմոնի. եւ մեծացուսցէ́ զաթոռ ն(ո)ր(ա) քան զաթոռ տեառն իմոյ արքայի դաւթի։

³⁸Եւ է́ջ սաադովկ քահանայ, եւ նաթան մարգարէ, եւ բանեա որդի յովիդայեայ, եւ քերեթին եւ ոփելեթին. եւ հեծուցին զսողոմոն ՛ի ջորւոջն արքայի դաւթի, եւ տարան զնա ՛ի գեհոն։
³⁹Եւ ա́ռչ սադովկ քահանայ զեղջեւրն իւղոյ ՛ի խորանէն եւ օծ զսողոմոն. եւ եհար զփողն եղջերեայ, եւ ասէ ա(մենայ)ն ժողովուրդն՝ կեցցէ́ արքայ սող·ոմոն։
⁴⁰եւ ել ա(մենայ)ն ժողովուրդն զհետ ն(ո)ր(ա), եւ պա́ր առեալ պարուք ուրա́խ լինէին մածաւ ուրախութ(եամ)բ. եւ հնչեաց երկիրն ՛ի բարբառոյ ն(ո)ց(ա)։
⁴¹Եւ լուա́ւ ադոնիա եւ ա(մենայ)ն բազմականք ն(ո)ր(ա), եւ կատարեցին նոքա զուտելն։ եւ լուաւ յովաբ զձա́յն եղջերոյն՝ եւ ասէ. զի՞նչ է բարբառն որ հնչէ ՛ի քաղաքին։

⁴²Եւ մինչդեռ նա խօսէր՝ ահա յովնաթան՝ որդի աբիաթարու քահանայի եհաս։ եւ ասէ ադոնիա. մուտ՝ զի այր զօրութե(ան) ես դու, եւ բարու(թ)ի(ւն)ս աւետարանես։
⁴³Պատասխանի ետ յովնաթան եւ ասէ ցադոնիա. եւ կարի́ իսկ քաջ. տէր մեր արքայ դաւիթ թագաւորցոյց զսողոմոն։
⁴⁴եւ առաքեաց ը(ստ) նմա արքայ զսադովկ քահանայ, եւ զնաթան մարգարէ, եւ զբանեա որդի յովիդայեայ, եւ զքերեթին եւ զոփելեթին. եւ հեծուցին զնա ՛ի ջորւոջն արքայի,
⁴⁵եւ օծին զնա սադովկ քահանայ եւ նաթան մարգարէ ՛ի թագաւոր ՛ի գեհոն. եւ ելին անտի ուրախութ(եամ)բ, եւ հնչեաց քաղաքն. եւ ա́յն է բարբառն՝ զոր լուարուք։
⁴⁶Եւ նստաւ սողոմոն յաթոռն արքայու(թ)ե(ան)։

⁴⁷եւ մտին ծառայքն արքայի օրհնել զտէր մեր զարքայ դաւիթ՝ եւ ասեն. մեծացուսցէ́ ա(ստուա)ծ զանուն սողոմոնի որդւոյ քոյ՝ քան զանուն քո, եւ մեծացուսցէ́ զաթոռ ն(ո)ր(ա) քան զաթոռ քո։ Եւ երկի́ր եպագ արքայ յանկողնէ իւրմէ։
⁴⁸եւ ա́յսպէս ասաց արքայ. օրհնեա́լ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի՝ որ ետ ինձ այսօր ՛ի զաւակէ իմմէ նստել յաթոռ իմ. եւ աչք իմ տեսանեն։
⁴⁹Եւ զարհուրեցան, եւ յարեան ա(մենայ)ն կոչնականքն ադոնիայ. եւ գնացին ա́յր իւրաքանչիւր զճանապարհ իւր։
⁵⁰Եւ ադոնիա երկեա́ւ յերեսաց սողոմոնի, եւ յարեաւ չոգաւ բո́ւռն եհար զեղջերաց սեղանոյն։

⁵¹եւ ա́զդ եղեւ սողոմոնի՝ եւ ասեն. ահա ադոնիա երկեաւ յարքայէ սողոմոնէ՝ եւ ունի զեղջերաց սեղանոյն՝ եւ ասէ, երդուիցի ինձ այսօր արքայ սողոմոն, եթէ ո́չ սպանցէ զծառայ իւր սրով։
⁵²Եւ ասէ սողոմոն, եթէ լինիցի յորդի զօրութե(ան), ո́չ անկցի ՛ի հերոյ ն(ո)ր(ա) մազ մի ՛ի գետին. ապա թէ չարութի(ւն) գտցի ՛ի նմա՝ մահո́ւ մեռցի։
⁵³եւ առաքեաց արքայ սողոմոն, եւ իջոյց զնա ՛ի վերուստ ՛ի սեղանոյ անտի. եւ եմուտ երկի́ր եպագ արքայի սողոմոնի. եւ ասէ ցնա սողոմոն, ե́րթ ՛ի տուն քո։

¹Եւ մերձեցան աւուրք դաւթի մեռանելոյ. եւ պատասխանի ետ սողոմոնի որդւոյ իւրում, եւ ասէ։
²Ես երթամ զճանապարհ ա(մենայ)ն երկրի. եւ դու զօրասցի́ս եւ եղիցիս յա́յր։
³եւ պահեսցե́ս զպահպանութի(ւն)ս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ, գնա́լ ՛ի ճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ պահել զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) եւ զիրաւունս, եւ զդատաստանս եւ զվկայութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա). զգրեալս յօրէնս մովսիսի. զի ՛ի մի́տ առնուցուս զոր առնիցես, ըստ ա(մենայ)նի զոր պատուիրեմ քեզ։

⁴Զի հաստատեսցէ տ(է)ր զբան իւր զոր խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) իմ եւ ասէ, եթէ պահեսցեն որդիք քո զճանապարհս իւրեանց գնալ առաջի իմ ճշմարտու(թեամ)բ յա(մենայ)ն սրտէ իւրեանց՝ եւ յա(մենայ)ն անձնէ իւրեանց, ասէ՝ մի́ սատակեսցի այր յաթոռոյ ի(սրաէ)լի։
⁵Եւ դու ինքնին գիտես, զոր ինչ արա́ր ինձ յովաբ որդի շարուհեայ, եւ զոր ինչ արար ընդ երկուս իշխանս զօրաց ի(սրաէ)լի՝ ընդ աբեններ որդի ներեայ, եւ ընդ ամեսայի որդի յեթերայ, եւ սպան զն(ո)ս(ա). եւ խնդրեաց զարիւն պատերազմի ՛ի խաղաղութե(ան). եւ ետ զարիւն անպարտ ՛ի կեանս իւրում, ՛ի մէջ իւր, եւ ՛ի կօշիկս ոտից իւրոց։
⁶եւ արասցե́ս ըստ իմաստու(թ)ե(ան) քում. եւ ո́չ իջուսցես զալիս ն(ո)ր(ա) խաղաղու(թեամ)բ ՛ի դժոխս։

⁷Եւ որդւոցն բերզելեայ գաղաադացւոյ արասցե́ս ողորմու(թ)ի(ւն). եւ եղիցին ընդ այնոսիկ որ ուտիցեն ՛ի սեղանոյ քումմէ. զի ա́յնպէս մերձեցան յիս ՛ի փախչելն իմում յերեսաց աբեսող·ոմայ եղբօր քոյ։
⁸Եւ ահա ընդ քե́զ է սեմէի որդի գերեայ որդւոյ յեմինայ բաւորիմացւոյ. եւ նա անէծ զիս անէծս ցաւագինս, յաւուր յորում գնացեալ երթայի ՛ի բանակս. եւ նա էջ ընդառաջ իմ ՛ի յորդանան, եւ երդուայ նմա ՛ի տ(է)ր՝ եւ ասեմ, եթէ ո́չ սպանից զքեզ սրով։
⁹եւ մի́ անպարտ առնիցես զնա, զի այր իմաստուն ես դու, գիտասջի́ր որպէս առնիցես նմա. եւ իջուսցես զալիս ն(ո)ր(ա) արեամբ ՛ի դժոխսա։
¹⁰Եւ ննջեա́ց դաւիթ ընդ հարս իււյր, եւ թաղեցաւ ՛ի քաղաքի դաւթի։

¹¹եւ աւուրք զորս թագաւորեաց դաւիթ ՛ի վերայ իսրայէլի՝ ամք քառասուն։ ՛ի քեբրոն թագաւորեաց ամս եւթն. եւ յերուսաղէմ թագաւորեաց ամս երեսուն եւ երիս։
¹²Եւ սողոմոն նստա́ւ յաթոռ դաւթի հօր իւրոյ՝ ամաց երկոտասանից, եւ պատրաստեցաւ թագաւորութի(ւն) նորա յոյժ։
¹³Եւ եմո́ւտ ադոնիա որդի ագիթայ առ բերսաբէէ մա́յր սողոմոնի, եւ երկի́ր եպագ նմա։ եւ ասէ, խաղաղութի(ւն) է մուտդ քո։ եւ ասէ՝ խաղաղութի(ւն) է։
¹⁴Եէւ ասէ՝ բանք ինչ են իմ ընդ քեզ։ եւ ասէ՝ խօսեաց։

¹⁵Եւ ասէ ցնա՝ դու ինքնին գիտես զի իմ էր թագաւորութի(ւն)ն. եւ յի́մ վերայ եդ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ զերեսս իւր ՛ի թագաւոր. եւ դարձաւ թագաւորու(թ)ի(ւն)ն, եւ եղեւ եղբօր իմում. զի ՛ի տ(թեն)է եղեւ նմա։
¹⁶եւ արդ՝ խնդի́ր մի խնդրեմ ՛ի քէն, մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն։ եւ ասէ ցնա բերսաբէէ՝ խօսեաց։
¹⁷Եւ ասէ ցնա, ասասցե́ս ցսողոմոն արքայ, զի ո́չ դարձուսցէ զերեսս իւր ՛ի քէն. եւ տացէ́ ինձ զաբիսակ սոմնացի կնութե(ան)։
¹⁸եւ ասէ բերսաբէէ՝ բարւո́ք է, ե́ս խօսեցայց վ(ա)ս(ն) քո ը(ստ) արքայի։

¹⁹Եւ եմուտ բերսաբէէ առ արքայ սողոմոն խօսել ընդ նմա վ(ա)ս(ն) ադոնիայ. եւ յոտն եկաց արքայ ընդառաջ ն(ո)ր(ա), եւ համբուրեաց զնա. եւ նստաւ յաթոռ իւրում, եւ եդաւ աթոռ մօրն արքայի, եւ նստաւ ընդաջմէ ն(ո)ր(ա)։
²⁰եւ ասէ ցնա՝ խնդիր մի փոքր խնդրե́մ ես ՛ի քէն, մի́ դարձուցանիցես զերեսս քո յինէն։ Եւ ասէ արքայ. խնդրեա́ մայր իմ. զի ո́չ դարձուցից զերեսս իմ ՛ի քէն։
²¹եւ ասէ. տացի́ աբիսակ սոմնացի ադոնիայ եղբօր քում կնութե(ան)։
²²Պատասխանի ետ արքայ սողոմոն՝ եւ ասէ ցմայր իւր. եւ ընդէ՞ր խնդրիցես զաբիսակ սոմնացի ադոնիայ, այլ խնդրեա́ նմա զթագաւորութի(ւն)ս. զի նա երէց եղբա́յր է քան զիս, եւ ն(ո)ր(ա) աբիաթար քահանայ, եւ յովաբ որդի շարուհեայ սպարապե́տ եւ բարեկամ։

²³Եւ երդուաւ արքայ5 սողոմոն ՛ի տ(է)ր՝ եւ ասէ. օ́ն եւ օն արասցէ ինձ ա(ստուա)ծ՝ եւ օ́ն եւ օն յաւելցէ՝ եթէ ո́չ հակառակ անձին իւրոյ խօսեցաւ ադոնիա զբանդ զայդ։
²⁴Եւ արդ՝ կենդանի́ է տ(է)ր, որ արար զիս եւ ե́դ յաթոռ դաւթի հօր իմոյ, եւ նա արա́ր ինձ տուն որպէս եւ խօսեցաւ տ(է)ր, եթէ ոչ այսօ́ր իսկ մեռցի ադոնիա։
²⁵Եւ առաքեաց արքայ սողոմոն ՛ի ձեռն բանեայ որդւոյ յովիդեայ, եւ սպան զնա։ եւ մեռաւ ադոնիա յաւուր յայնմիկ։
²⁶Եւ ցաբիաթար քահանայ ասէ արքայ. ե́րթ յանաթովթ յագարակ քո, զի այր մահո́ւ ես դու յաւուր յայմիկ. եւ ո́չ սպանից զքեզ, զի կրեցեր զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն առաջի հօր իմոյ. եւ զի չարչարեցար ա(մենայ)ն ուրեք՝ ուր չարչարեցաւ հայր իմ։

²⁷Եւ եհան սողոմոն զաբիաթար՝ չլինե́լ քահանայ տ(եառ)ն. առ ՛ի կատարելոյ բանին տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ ՛ի վերայ տանն հեղեայ ՛ի սելով։
²⁸Եւ լո́ւր եհաս մինչեւ առ յովաբ. զի յովաբ միտեալ էր զհետ ադոնիայ, եւ ո́չ միտեցաւ զհետ սողոմոնի. եւ փախեաւ յովաբ ՛ի խորանն տ(եառ)ն, եւ բուռն եհար զեղջերաց սեղանոյն։
²⁹Եւ ա́զդ եղեւ սողոմոնի՝ եւ ասեն, թէ փախեաւ յովաբ ՛ի խորանն տ(եառ)ն. եւ ահա ունի զեղջերաց սեղանոյն։ եւ առաքեաց սողոմոն առ յովաբ՝ եւ ասէ. զի՞ եղեւ քեզ զի փախեար ՛ի սեղանդ. եւ ասէ յովաբ, զի երկեայ յերեսաց քոց, եւ փխեայ առ տ(է)ր։ եւ առաքեաց սողոմոն արքայ զբանեա որդի յովիդեայ եւ ասէ. ե́րթ սպա́ն զնա, եւ թաղեա́ զնա։

³⁰Եւ չոգաւ բանեա որդի յովիդեայ առ յովաբ ՛ի խորանն տ(եառ)ն, եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ արքայ՝ ե́լ այտի։ եւ ասէ յովաբ՝ չելանե́մ քանզի աստէն մեռանիմ։ եւ դարձաւ բանեա որդի յովիդեայ, եւ խօսեցաւ ընդ արքայի՝ եւ ասէ. զա́յս ինչ խօսեցաւ յովաբ, եւ զա́յս ինչ ետ պատասխանի։
³¹Եւ ասէ ցնա արքայ. ե́րթ՝ եւ արա́ նմա ո(ր)պ(էս) եւ ասացն, եւ սպա́ն զնա. եւ թաղեա́ զնա. եւ բարձցե́ս այսօր զարիւնն զուր զոր եհեղ /յովաբ՝ յինէն եւ ՛ի տանէ հօր իմոյ։

³²դարձոյց տ(է)ր զարիւն անիրաւութե(ան) ն(ո)ր(ա) ՛ի նորին գլուխ, որպէս պատահեաց երկուց արենանց արդարոց եւ քաջաց քան զնա, եւ սպան զնոսա սրով. եւ հայր իմ ո́չ գիտաց զարիւն ն(ո)ց(ա). զաբեննէր որդի ներեայ՝ զսպարապետն ի(սրաէ)լի, եւ զամեսայի որդի յեթերայ զսպարապետն յուդայ։
³³եւ դարձան արիւնք ն(ո)ց(ա) ՛ի գլուխ դորա, եւ ՛ի գլուխ զաւակի դորա յաւիտեան. եւ դաւթի եւ զաւակի իւրոյ եւ տա́ն իւրոյ եւ աթոռոյ իւրոյ՝ եղիցի խաղաղութի(ւն) ՛ի տ(թեն)է յաւիտեան։
³⁴Եւ ել բանեա որդի յովիդեայ, եւ պատահեաց յովաբայ եւ սպռան զնա, եւ թաղեաց զնա ՛ի տան իւրում յանապատին։

³⁵եւ ետ արքայ զբանեայ որդի յովիդեայ փոխանակ ն(ո)ր(ա) ՛ի զօրավարու(թ)ի(ւն)։ եւ թագաւորու(թ)ի(ւն)ն ուղղէր յ(երուսաղ)էմ։ եւ զսադովկ քահանայ ետ արքայ փոխանակ աբիաթարու՝ ՛ի քահանայ առաջի տ(եառ)ն։ Եւ ե́տ տ(է)ր սողոմոնի հանճա́ր եւ իմաստութի(ւն) բազում յոյժ, եւ լայնութի(ւն) սրտի իբրեւ զաւա́կ առ եզր ծովու. եւ բազմացա́ւ հանճար սողոմոնի քան զա(մենայ)ն որդւոց նախնեաց, եւ քան զիմաստնոց եգիպտացւոց։ Եւ ա́ռ զդուստրն փարաւոնի, եւ ած զնա ՛ի քաղաքն դաւթի, մինչեւ կատարել ն(ո)ր(ա) զտունն իւր. եւ նախ զտունն տ(եառ)ն, եւ զպարիսպն եմ(թ)ի(ւն) մուրջանակի, զեւթն ամ ապրա́ր եւ կատարեաց։ Եւ էին սողոմոնի եւթանասուն հազար բեռնակրաց, եւ ութսուն հազար քարահատաց ՛ի լերինն։ Եւ արար սողոմոն զծովն, եւ զմոյթսն, եւ զաւազանսն մեծամեծսն. եւ զսիւնսն. եւ զջրաբուխսն սրահին. եւ զծովն պղնձի։ Եւ շինեաց զբասրձաւանդակն մահարձանօք, եւ անջրպետեաց զքաղաքն դաւթի։ եւ ապա դուստրն փարաւոնի ել ՛ի քաղաքէն դաւթի ՛ի տո́ւն իւր զոր շինեաց նմա. եւ ապա շինեաց զբարձաւանդակն։ Եւ սողմոն մատուցանէր երիցս ՛ի տարւոջ ողջակէզս եւ խաղաղականս ՛ի վերայ սեղանոյն զոր շինեաց տ(եառ)ն, եւ արկանէր խո́ւնկս առաջի տ(եառ)ն. եւ կատարեա́ց զտունն։ Եւ այս են իշխանք որ կային ՛ի վերայ գործոյն սողոմոնի. երեքհազար եւ վեցհարիւր գործավարք ժողովրդեանն, որ գործէին զգործն։ Եւ շինեա́ց զասուր, եւ զմակդով, եւ զաղեր, եւ զբեթորոն վերին, եւ զբալաաթ։ բայց յե́տ շինելոյն ն(ո)ր(ա) զտունն տ(եառ)ն, եւ զպարիսպն ե(րուսաղէ)մի շուրջանակի, ապա́ շինեաց եւ զքաղաքսն զայնոսիկ։ Եւ մինչդեռ կենդանի́ էր դաւիթ՝ պատուիրեաց սողոմոնի, եւ ասէ՝ ահա ընդ քե́զ է սեմէի որդի գերեայ՝ որդի զաւակի յեմինայ ՛ի քեբրոնէ. նա անէծ զիս անէծս ցաւանգդինս յաւուր յորում գնացեալ երթայի ՛ի բանակս։ Եւ նա էջ ընդառաջ իմ յափն յորադանանուե. եւ երդուա́յ նմա ՛ի տ(է)ր, թէ ո́չ մեռցիս սրով։ եւ արդ՝ մի́ առնիցես զնա անպարտ. զի այր իմաստո́ւն ես դու. եւ գիտասցե́ս զինչ առնիցես նմա, եւ իջուսցես զալիս ն(ո)ր(ա) արեամբ ՛ի դժոխս։

³⁶Եւ առրաքաեաց արքայ եւ կոչեաց զսեմէի, եւ ասէ ցնա. շինեա́ դու քեզ տո́ւն յե(րուսաղէ)մ, եւ նի́ստ անդ, եւ մի́ ուրեք ելանիցես անտի։
³⁷եւ եղիցի յաւուր ելանելոյ քոյ՝ թէ անցանիցես ընդ հեղեղատն կեդրոնի, գիտելով գիտասջիր զի մահո́ւ մեռանիցիս, եւ արիւն քո ՛ի գլուխ քո եղիցի։ եւ երդուաւ նմա արքայ յաւուր յայնմիկ։
³⁸Եւ ասէ սեմէի ցարքայ, բարի́ է բանդ զոր խօսեցար տէ́ր իմ արքայ, ա́յնպէս արասցէ ծառայ քո։ եւ նստաւ սեմէի յե(րուսաղէ)մ ամս երիս։
³⁹եւ եղեւ յետ երից ամաց՝ փախեան ծառայք երկու՝ սեմեայ առ անքուս՝ որդի մաաքայ արքայ գեթայ. եւ ա́զդ եղեւ սեմեայ եւ ասեն, ահա երկու ծառայք քո ՛ի գէթ են։

⁴⁰Յարեաւ սեմէի եւ հանդերձեաց զէշ իւր, եւ գնաց առ անքուս խնդրել զծառայս իւր. եւ չոգաւ սեմէի եւ ած զծառայսն իւր ՛ի գեթայ։
⁴¹եւ պատմեցաւ սողոմոնի՝ ասեն, թէ չոգաւ սեմէի յե(րուսաղէ)մէ ՛ի գէթ՝ եւ դարձոյց զծառայս իւր։
⁴²Եւ առաքեաց արքայ եւ կոչեաց զսեմէի՝ եւ ասէ ցնա. ո՞չ երդմնեցուցի զքեզ ՛ի տ(է)ր, եւ եդի քեզ վկայութի(ւն)՝ եւ ասեմ. յաւուր յորում ելանիցես յեմ(թեն)էե՝ եւ երթայցես յաջ կամ յահեակ՝ գիտելով գիտասջիր զի մահո́ւ մեառանիցիս։ եւ ասացեր ցիս՝ բարի է բանդ զորե լուայ։
⁴³եւ արդ՝ զիա՞րդ է զի ո́չ պահեցեր զերդումն տ(եառ)ն, եւ զպատուէրն զոր պատուիրեցի քեզ։

⁴⁴Եւ ասէ արքայ ցսեմէի. դու ինքնի́ն գիտես զչարութի(ւն) քո, զոր գիտէ սիրտ քո զոր արարեր ը(ստ) դաւթի հօր իմում. եւ հատոյց տ(է)ր զչարիսն քո ՛ի գլուխ քո։
⁴⁵եւ արքայ սողոմոն օրհնեա́լ է, եւ աթոռ դաւթի պատրա́ստ առաջի տ(եառ)ն յաւիտեան։
⁴⁶Հրամա́ն ետ արքայ սողոմոն բանեայ որդւոյ յովիդայեայ. եւ ել սպա́ն զնա, եւ մեռաւ։

¹Եւ ՛ի հաստատե́լ թագաւորու(թ)ե(ա)ն սողոմոնի, խնամութի(ւն) արար սողոմոն ընդ փարաւոնի արքային եգիպտացւոց, եւ ա́ռ զդուստր նորա՝ եւ ած ՛ի քաղաք դաւթի, մինչեւ կատարեաց շինել զտուն իւր՝ եւ զտուն տ(եառ)ն, եւ զպարիսպն եմ(թ)ի(ւն) շուրջանակի։
²Սակայն ժողովուդն արկանէին խո́ւնկս ՛ի վերայ բարձանց. զի ո́չ շինեցաւ տուն անուան տ(եառ)ն մինչեւ ցաւուրսն ցայնոսիկ։
³եւ սիրեաց սող·ոմոն զտ(է)ր՝ գնա́լ ըստ հրամանաց դաւթի հօր իւրոյ, բայց ՛ի բարձունս եւ նա́ զոհէր՝ եւ արկանէր խունկս։
⁴Եւ յարեա́ւ գնա́ց արքայ ՛ի գաբաւոն զոհե́լ անդ, զի նա առաւել բարձրագոյն եւ մե́վծ էր. հազա́ր ողջակէզ եհան սողոմոն ՛ի վերայ սեղանոյն այնորիկ ՛ի գաբաւոն։

⁵Եւ երեւեցա́ւ տ(է)ր սողոմոնի ՛ի քուն գիշերոյ. եւ ասէ տ(է)ր ցսողոմոն, խնդրեա́ դու քեզ խնդիր ինչ։
⁶Եւ ասէ սողոմոն, դո́ւ արարեր ողորմութի(ւն) մեծ ընդ դաւթի հօր իմոյ, որպէս եւ շրջեցաւ առաջի քո ճշմարտութ(եամ)բ եւ արդարութ(եամ)բ եւ ուղղու(թեամ)բ սրտի ընդ քեզ. եւ պահեցեր նմա զողորմութի(ւն)ս զայ մեծ՝ տա́լ որդւոյ ն(ո)ր(ա) նստել յաթոռ ն(ո)ր(ա)՝ ո(ր)պ(էս) եւ յաւուր յայսմիկ։
⁷Եւ արդ՝ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ, դու ետուր զծառայս քո փոխանակ դաւթի հօր իմոյ, եւ ե́ս եմ մանուկ փոքր, եւ ո́չ գիտեմ զել եւ զմուտ իմ։
⁸եւ ծառայ քո ՛ի մէջ ժողովրդեան քո է՝ զոր ընտրեցեր ժողովուրդ քո՝ բազում, անթիւ եւ անհամար ՛ի բազմութ(են)է։

⁹եւ տացես ծառայի քում սի́րտ լսելոյ եւ դատելոյ զժողովուրդ քո արդարութ(եամ)բ, խելամո́ւտ լինել ՛ի մէջ բարւոյ եւ չարի. քանզի ո՞ կարիցէ դատել զայս ժողովուրդ քո զծանր։
¹⁰Եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն առաջի տ(եառ)ն, զի խնդրեաց սողոմոն զայնյ բան։
¹¹Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. փոխանակ զի խնդրեցե́ր յինէն զբանդ զայդ, եւ ո́չ խնդրեցեր քեզ աւուրս բազումս, եւ ո́չ խնդրեցեր քեզ մեծութի(ւն)Ի, եւ ո́չ խնդրեցեր զանձինս թշնամեաց քոց. այլ խնդրեցեր դու քեզ խելամո́ւտ լինել լսելոյ զիրաւունս.
¹²ահա արարի́ ը(ս)տ բանիդ քում. ահա ետո́ւ քեզ սիրտ իմաստուն եւ հանճարեղ. իբրեւ զքեզ ո́չոք եղեւ յառաջ քան զքեզ, եւ յետ քո ո́չոք յարիցէ նմանօղ քեզ։

¹³Եւ զոր ո́չ եւս խնդրեցեր՝ ետո́ւ քեզ, զմեծու(թ)ի(ւն) եւ զփառս, որպէս ո́չոք եղեւ նման քեզ ՛ի թագաւորս զա(մենայ)ն աւուրս քո։
¹⁴եւ եթէ գնասցես ՛ի ճանապարհս իմ պահե́լկ զհրամանս իմ եւ զպատուիրանս իմ որպէս եւ գնա́ց դաւիթ հայր քո, եւ բազմացուցի́ց զաւուրս քո։
¹⁵Եւ զարթեաւ սողոմոն՝ եւ ահա երա́զ էր։ եւ յարեա́ւ եկն յե(րուսաղէ)մ, եւ եկաց առաջի սեղանոյն յանդիման տապանակի ուխտին տ(եառ)ն ՛ի սիոն. եւ մատոյց ողջակէզս, եւ արար խաղաղականս, եւ արար խրախութի(ւն) մեծ իւր եւ ա(մենայ)ն ծառայից իւրոց։
¹⁶Յայնժամ երեւեցան երկո́ւ կանայք պոռնիկք՝ արքայի, եւ կացին առաջի ն(ո)ր(ա)։

¹⁷եւ ասէ մի կինն, յի́ս տէր իմ. ե́ս եւ կին սայս էաք ՛ի միում տան, եւ ծնայ ՛ի տանն։
¹⁸եւ եղեւ յաւուրն երրորդի ծնա́ւ եւ կինս այս. եւ մեք առանձինն էաք, եւ ո́չոք գոյր ընդ մեզ ՛ի տանն՝ բա́ց ՛ի մէնջ յերկոցունց ՛ի տանն։
¹⁹Եւ մեռաւ որդի սորա ՛ի գիշերի, քանզի ննջեաց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։
²⁰եւ յարեաւ ՛ի հասարակ գիշերի, եւ ա́ռ զմանուկն իմ ՛ի գրկեաց իմոց. եւ աղախին քո ՛ի քո́ւն էր, եւ ննջեցոյց զնա ՛ի ծո́ց իւրում. եւ զորդին իւր զմեռեալ ննջեցոյց ՛ի ծո́ց իմում։
²¹Եւ յարեայ ը(ստ) առաւօտն դիեցուցանել զորդին իմ, եւ նա՝ էր մեռեալ. եւ հայեցայ ը(ստ) նա այգունն, եւ ահա չէ́ր որդին իմ զոր ծնայ։

²²Եւ ասէ մեւս կինն, ո́չ. այլ որդի քո է մեռեալն, եւ որդի իմ կենդանին։ եւ մեւսն եւս ասէր, այլ որդի իմ կենդանին, եւ որդի քո մեռեալն։
²³եւ խօսեցան առաջի արքայի։ Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) արքայ. դու ասես՝ թէ ա́յս որդի ի́մ է՝ որ կենդանիս է, եւ որդի դորա մեռեալն։ եւ դու աասես՝ ո́չ այլ որդին քո մեռեալն, եւ որդին իմ կենդանին։
²⁴Եւ ասէ արքայ. առէ́ք առիս զսուրն. եւ բերին զսուրն առաջի արքայի։
²⁵եւ ասէ արքայ. կարեցէ́ք զմանուկն զստնդիաց զկենդանի յերկուս, եւ տո́ւք զկէսն ն(ո)ր(ա) դմա́, եւ զկէսն ն(ո)ր(ա) նմա։

²⁶Եւ պատասխանի ետ կինն՝ որոյ որդին կենդանի էր, եւ ասէ ցարքայ. քանզի խռովեցա́ն աղոիք ն(ո)ր(ա) ՛ի վերայ որդւոյն իւրոյ, եւ ասէ՝ յի́ս տէր. տո́ւք նմա զմանուկն կենդանի՝ եւ մահու մի́ սպանանէք զնա։ եւ մեւսն ասէր, մի́ իմ լիցի՝ եւ մի́ դորա, կտրեցէ́ք ը(ստ) մէջ։
²⁷Պատասխանի ետ արքայ եւ ասէ. տո́ւք դմա զմանուկն կենդանի, որ ասաց թէ տո́ւք զդա նմա՝ եւ մահու մի́ սպանանէք զդա. նա́ է մայր դորա։
²⁸Եւ լուաւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ զդատաստանն զո դատեցաւ արքայ, եւ զահի́ հարան յերեսաց արքայի. զի տեսին թէ իմաստութի(ւն) ա(ստուծո)յ է ՛ի նմա առնել իրաւունս։

¹Եւ էր արքայ սողոմոն թագաւորեա́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
²եւ ա́յս էին իշխանք ն(ո)ր(ա)։ Ազարիա որդի սադովկայ՝ քահանայ։
³էլիարեփ, եւ աքիա որդիք սիսայ՝ դպիրք. եւ յովսափատ՝ որդի աքիլիդայ ՛ի վերայ յիշատակաց։
⁴եւ բանեա որդի յովիդայեայ ՛ի վերայ զօրաց։ եւ սադովկ՝ եւ աբիաթար քահանայք։
⁵եւ ազարիա որդի նաթանայ ՛ի վերայ գործավարաց։ եւ ղաբութ՝ որդի նաթանայ քահանայ բարեկա́մ արքայի։
⁶եւ աքիսար՝ է́ր հրամատար։ եւ էլիակո՝ հազարապետ։ եւ էլիափ որդի սափայ շահապ. եւ ադոնիրամ որդի աբդովայ ՛ի վերայ հարկաց։

⁷Եւ էին սողոմոնի երկոտասան գործակալք ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի, տա́լ ռոճիկ արքայի եւ տան ն(ո)ր(ա) մէ́ն մի ամիս ՛ի տարւոջ։
⁸Եւ ա́յս են անուանք ն(ո)ց(ա). բէին որդի ովրայ՝ ՛ի լերինն եփրեմի։
⁹Մի՝ որդի դակարայ ՛ի մաքամաս, եւ ՛ի սալաբիմ, եւ ՛ի բեթդամիւս, եւ յայիլոմ մինչեւ ցբեթանան։
¹⁰Որդի եսգայ՝ յարաբաւթն. ն(ո)ր(ա) սոքով եւ ա(մենայ)ն երկիրն ոփերայ։
¹¹Որդի ամինադաբայ եւ ա(մենայ)ն նեփադովր, որոյ տափաթ դուստր սողոմոնի՝ էր ն(ո)ր(ա) կնութե(ան)։
¹²Բաանա՝ որդի այիլիփլովթայ, զթանաք եւ զմաքդով, եւ զա(մենայ)ն տունն սանայ. որ առ ելսարթասանաւ, ՛ի ներքոյ եզրայելի, եւ ՛ի բեթսաինիա մինչեւ ցաբէլմուլա, եւ մինչեւ ցմամբրալա։

¹³Եկմաալ որդի դաբերայ յռամովթ գաղաադ. ն(ո)ր(ա) աւիովթ յայիրայ որդւոյ մանասէի ՛ի գաղաադ. ն(ո)ր(ա) վիճակն երգաբա որ ՛ի բասան. վաթսուն քաղաքք մեծամեծք պարսպաւորք պղնձանիգք։
¹⁴Աիյնադաբ որդի ադդովայ ՛ի մայենեմ։
¹⁵Աքիոմաս ՛ի նեփթաղիմ. սա ա́ռ զմասեմփաթ դուստր սողոմոնի կնու(թ)ե(ան)։
¹⁶Բաանաս որդի քուսեայ՝ յասեր եւ ՛ի բաաղովթ։
¹⁷Յովսափատ որդի փուարայ՝ յիսաքար։
¹⁸Սեմէի որդի ելայ՝ ՛ի բենիամին։
¹⁹Գաբեր որդի ագայի, յերկրիրն գաղաադու. յերկրին սեհոնի արքայի ամովրհացւոց, եւ ովգայ արքայի բասանու։ Նաբիփ յերկրին

²⁰յուդայ։ Եւ ի(սրա)էլ բազում էր իբրեւ զաւազ առ եզր ծովու բազմութ(եամ)բ. ուտէին եւ ըմպէին եւ ուրա́խ լինէին։
²¹Եւ սողոմոն՝ իշխա́ն էր թագաւորութե(ան)ց, ՛ի գետոյ երկրին այլազգեաց մինչեւ ՛ի սահամանս եգիպտոսի։ բերէին պատարագս՝ եւ ծառայէին սողոմոնի զա(մենայ)ն աւուրս կենաց ն(ո)ր(ա)։
²²Եւ այս ռոճիկք էին սողոմոնի ՛ի միում աւուր. երեսուն քոռ նաշհւոյ, եւ քառասուն քոռ ալեր գերմակոյ։
²³եւ տասն եզն ընտիր, եւ քսան կով արօտական, եւ հարիւր ոչխար։ թո́ղ զեղջերու եւ զայծեամն, եւ ընտիր ընտիր հաւուց պարարելոց։

²⁴Զի էր իշխան ա(մենայ)նի յայնկոյս գետոյն՝ ՛ի թափսայ մինչեւ զգազայ, ա(մենայ)ն թագաւորութե(ան)ց յայնմ կողմանէ գետոյն։ եւ էր նմա խաղաղութի(ւն) յա(մենայ)ն կողմանց շուրջանակի։
²⁵Եւ բնակեալ էր յուդա եւ ի(սրա)էլ վստահութ(եամ)բ. եւրաքանչիւրոք ընդ որթով եւ ը(ստ) թզենեաւ իւրով. ուտէին եւ ըմպէին՝ ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբեէ զա(մենայ)ն աւուրս սողոմոնի։
²⁶Եւ էին սող·ոմոնի քառասուն հազար մատակ ձիոց ՛ի կառս, եւ երկոտասան հազար երիովարաց։
²⁷եւ տային այնպէս ռոճիկ գործակալքն արքայի սողոմոնի։ եւ զա(մենայ)ն հրամանս սեղանոյն արքայի՝ զիւրաքանչիւր ամիս։ եւ ո́չ սխալէին բան մի։

²⁸Նոյնպէս եւ զգարինս եւ զյարդն երիվարացն՝ եւ կառամտացն, բերէին ՛ի տեղին ուր է́ր արքայ՝ իւրաքանչի́ւրոք ըստ սակի́ իւրում։
²⁹Եւ ե́տ տ(է)ր իմաստու(թ)ի(ւն) սողոմոնի՝ եւ հանճար բազում յոյժ, եւ զեղումն սրտի իբրեւ զաւա́զ առ եզեր ծովու։
³⁰եւ բազմացաւ իմաստութի(ւն)ն սո·ղոմոնի յոյժ, քան զհանճկար ա(մենայ)ն նախնեաց մարդկան, եւ քան զա(մենայ)ն իմաստնոց եգիպտոսի։
³¹Եւ իմաստնացաւ քան զա(մենայ)ն մարդիկ։ եւ իմաստնացաւ քան զգեթան զարաացի, եւ զեման, եւ զքաղքաղ եւ զգարդան՝ որդիս մաւուլայ։ եւ է́ր անուանի յա(մենայ)ն ազգս շուրջհանակի։

³²Եւ խօսեցաւ սողոմոն երի́ս հազար առակս. եւ էին օրհնու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ր(ա) հի́նգ հազար։
³³եւ խօսեցաւ զփայտից զեղեւնափայտէն որ ՛ի լիբանան, մինչեւ ցզոպայն որ յորմն ելանէ։ եւ խօսեցաւ զանասնոց, եւ զթռչնոց, եւ զձկանց։
³⁴Եւ գային ա(մենայ)ն ազգք լսե́լ զիմաստութի(ւն)ն սողոմոնի եւ յա(մենայ)ն թագաւորաց երկրիր որ լսէին զիմաստութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։

¹Եւ առաքեա́ց քիրամ արքայ տիւրոսի զծառայս իւր առ սողոմոն. քանզի լուաւ թէ զնա́ օծին ՛ի թագաւոր փոխանակ դաւթի հօր իւրոյ. զի սիրէ́ր քիրամ զդաւիթ զա(մենայ)ն աւուրս։
²Եւ առաքեա́ց սողոմոն առ քիրամ, եւ ասէ.
³դու ինքնին գիտես զդաւիթ զհայրն իմ զի ո́չ կարաց շինել տուն անուան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իմոյ, յերեսաց պատերազմողացն որ շուրջ էին զնովաւ, մինչեւ տա́լ տ(եառ)ն զնոսա ընդ ոտիւք նորա։
⁴Եւ արդ՝ ցածոյց տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ շուրջ զինեւ, եւ ո́չ գոյ վնասակար՝ եւ ո́չ պատահար չար։

⁵Եւ ահա ես ասեմ շինել տո́ւն անուան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իմոյ. ո(ր)պ(էս) խօսեցաւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ը(ստ) դաւթի հօր իմում, եւ ասէ. որդի́ քո զոր տաց փոխանակ քո յաթոռ քո՝ նա́ շինեսցէ տուն անուան իմոյ։
⁶Եւ արդ հրաման տուր, եւ հարցեն ինձ փայտ ՛ի լիբանանէ. եւ ահա ծառայք իմ եղիցին ընդ ծառայս քո. եւ զվարձս ծառայութե(ան) քո տա́ց քեզ՝ ըստ ա(մենայ)նի զոր եւ ասասցես։ զի դու ինքնին գիտես, զի ո́չ գոյ մեր այր որ գիտէ հարկանել փայտ իբրեւ զսիդոնացիս։
⁷Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ քիրամ զբանս սողոմոնի, ուրա́խ եղեւ յոյժ՝ եւ ասէ. օրհնեալ տ(է)ր ա(ստուա)ծ այսօր, որ ե́տ որդի իմաստուն դաւթի ՛ի վ(ե)ր(այ) բազում ժողովրդեանն այնորիկ։

⁸Եւ առաքեաց քիրամ առ սողոմոն՝ եւ ասէ. լուայ վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)նի զոր առաքեցեր առ իս. ես արարից զա(մենայ)ն զկամս քո։ եղեւնափայտ եւ մայր
⁹իջուսցեն ծառայք իմ ՛ի լիբանանէ ՛ի ծով, եւ ես արարից զն(ո)ս(ա) լա́ստ ՛ի ծովու՝ մինչեւ ցտեղի յոր առաքեսցես առ իս, եւ հանի́ց յեզր, եւ դու առցես։ եւ արասցես զկամս իմ տա́լ հաց տան իմոյ։
¹⁰Եւ տա́յր քիրամ սողոմոնի եղեւնափայտս, եւ մայրս, եւ զա(մենայ)ն զկամս ն(ո)ր(ա)։
¹¹եւ սողոմոն տա́յր քիրամայ քսան հազար քոռ ցորենոյ, եւ քսան հազար սափոր իւղոյ մղելոյ, զոր տայր սողոմոն քիրամայ ՛ի տարւոջ։

¹²Եւ ետ տ(է)ր իմաստութի(ւն) սողոմոնի, ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաւ ընդ նմա։ եւ էր խաղաղութի(ւն) ՛ի մէջ քիրամայ եւ ՛ի մէջ սողոմոնի. եւ ուխտեցին ո́ւխտ ՛ի մէջ իւրեանց։
¹³Եւ արկ արքայ սողոմոն մարդահարկ յա(մենայ)ն ի(սրա)էլ, եւ էր հարկն երեսո́ւն հազար արանց։
¹⁴եւ առաքէր զն(ո)ս(ա) ՛ի լիբանան տասն հազար յամսեան՝ փոխանակաւ կային ամիս մի ՛ի լիբանան, եւ զերկուս ամիսս ՛ի տունս իւրեանց. եւ ադոնիրամ ՛ի վերայ հարկին։
¹⁵Եւ էին սողոմոնի եւթանասուն հազար բեռնակրաց եւ ութսուն հազար քարահատաց ՛ի լերինն.
¹⁶թո́ղ զիշխանս կացուցեալս սողոմոնի ՛ի վ(ե)ր(այ) գործոյն, երեքհազար եւ հինգ հարիւր ՛ի վերայ ժողովրդեանն որ գործէին զգործն։

¹⁷Եւ հրաման ետ արքայ եւ բերին վէմս մեծամեծս եւ քարինս պատուակա́նս ՛ի հիմն տանն, եւ քարինս անտա́շս, եւ տամեցին որդիքն սողոմոնի, եւ որդիքն քիրամայ, եւ բիբլացիքն. եւ պատրաստեցին զփայտն եւ զքար, զերի́ս ամս շինել զտունն։

¹Եւ եղեւ յամին չորեքարիւրորդի եւ քառասներորդի ելանելոյ որդւոցն ի(սրաէ)լի յեգիպտոսէ։ յամին չորրորդի յամսեանն երկրորդի թագաւորելոյ արքայի սողոմոնի ՛ի վերայ ի(սրաէ)լԼի. շինէր զտունն տ(եառ)ն։
²Եւ տունն զոր շինեաց արքայ սողոմոն տ(եառ)ն՝ վաթսուն կանգուն երկայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ քսան կանգուն լայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ քսան կանգուն բրձրձու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
³Եւ կամարակա́պ առաջի տանն՝ ՛ի քսան կանգնոյ երկայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), հանդէպ բարձրութե(ան) տանն, եւ ՛ի տասն կանգնոյ լայնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), առաջի երեսաց տանն։ եւ շինեաց զտունն եւ կատարեաց զնա։
⁴Եւ արա́ր տանն պատուհանս հայեցիկս ծածուկս։

⁵եւ ած զորմովք տանն պատուարս շուրջանակի՝ առ որովք տանն շուրջանակի տաճարին եւ դաբիրայն։ Եւ արա́ր կողմանոցս շուրջանակի։
⁶կողմանոցին ներքնոյ՝ ՛ի հինգ կլանգնոյ լայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ միջնոյն վեց կանգնոյ լայնու(թ)ի(ւն), եւ երրորդին յեւթն կանգնոյ լայնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). քանզի անջրպեւտու(թ)ի(ւն) եւտ տանն շուրջանակի արտաքուստ կողմանէ տանն. զի մի́ հարկանիցին ընդ որմս տանն։
⁷Եւ ՛ի շինել տանն՝ ապառա́ժ եւ անգործ քարամբք շինեցաւ. եւ մո́ւրճ եւ ա(մենայ)ն ինչ երկաթի ո́չ հնչեաց ՛ի շինել ն(ո)ր(ա)։
⁸Եւ դուռն կողմանցն ՛ի ներքոյ աջո́յ ուսոյ տանն, եւ ելանելի շուրջանակաւ ՛ի միջինն, եւ ՛ի միջնոյն յերրորդ յարկն։

⁹Եւ շինեաց զտունն, եւ կատարեաց զնա. եւ դրուագեա́ց զտունն տախտակամածօք պահանգօք եւ յօրինուածովք եղեւտնափայտից։
¹⁰եւ շինեաց զկոզակս ա(մենայ)ն տանն, ՛ի հինգ կանգնոյ բարձրութի(ւն) նորա, եւ պատեաց զկոզակսն եղեւնափայտիւ։
¹¹Եւ եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առ սողոմոն՝ եւ ասէ.
¹²Զտունդ զոր շինես դու՝ եթէ ըստ հրամանաց իմոց գնասցես եւ զիրաւունս իմ արասցես՝ եւ պահեսցես զա(մենայ)ն պատուիրանս իմ գա́լ զնոքօք, հաստատեցից զբան իմ ընդ քեզ, զոր խօսեցայ ընդ դաւթի հօր քոյ.
¹³եւ բնակեցայց ՛ի մէջ որդւոցն ի(սրաէ)լի, եւ ո́չ թողից զժողովուրդ իմ զի(սրա)էլ։
¹⁴Եւ շինեաց սողոմոն զտունն, եւ կատարեա́ց զնա։

¹⁵եւ շինեաց զորմս տանն ՛ի ներքուստ յեղեւնափայտից, ՛ի յատակէ տանն մինչեւ ցորմսն եւ մինչեւ ցգերանսն, եւ պատեա́ց շուրջանակի փայտի́ւ ՛ի ներքուստ. եւ դրուագեաց ՛ի ներքոյ տանն կողմանոցօք մայրիւք։
¹⁶եւ շինեաց քսան կանգուն ՛ի ծագէե որմոյն զմի կողմանոցն ՛ի յատակէ տանն մինչեւ ցհեծանսոն։ Եւ արա́ր ՛ի ներքոյ կողմանէ ն(ո)ր(ա) զդաբիրն ՛ի սրբութե(ան) սրբութե(ան)ցն։
¹⁷՛ի քառասուն կանգնո́յ էր տունն, տաճարն ներքին։
¹⁸եւ դրուագեաց զտունն ՛ի ներքոյ եղեւնափայտիւք զկամարսն եւ զկոզակս, եւ զդրօշուածս զա(մենայ)ն յեղեւնափայտից. եւ ո́չ երեւէր քարն
¹⁹հանդէպ դաբիրայն ՛ի մէջ տանն ՛ի ներքուստ կողմանէ։ եւ պատրաստեաց դնե́լ անդ զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն։

²⁰Եւ հանդէպ դաբիրայն քսան կանգուն յերկայնութի(ւն), եւ քսան կանգուն լայնութի(ւն), եւ քսան կանգուն բարձրութի(ւն) նորա. եւ դրուագեաց զն(ո)ս(ա) ոսկւով ձուլով։ Եւ արա́ր սեղան եղեւնափայտեայ։
²¹եւ դրուագեաց սաողոմոն զտունն ՛ի ներքուստ ոսկւով ղըտով. եւ հաստատեաց ոսկի բեւեռօք հանդէպ դաբիրայն՝ եւ պատեաց զնա ոսկւով։
²²եւ զամենայն տունն օծ ոսկւով մինչեւ ՛ի սպառ ամենայն տանն։ եւ ամենայն ներքին կողման դաբիրայն՝ արար թիթղունս ոսկիս։
²³Եւ արար ՛ի ներքս ՛ի դաբիրն երկուս քերովբէս ՛ի փայտից նոճից. ՛ի տասն կանգնոյ մեծութի(ւն) միոյն՝ կշռով.
²⁴եւ ՛ի հինգ կանգնոյ թե́ւ մի նորա, եւ ՛ի հինգ կանգնոյ թեւն երկրորդ. տասն կանգուն թեւէ́ ՛ի թեւ թեւոց ն(ո)ր(ա)։

²⁵Նոյնպէս եւ երկրորդի քերոբէին միո́վ չափով, մի բովանդակութի(ւն) քրովբէիցն։
²⁶եւ բարձրութի(ւն) միոյ քրովբէի ՛ի տասն կանգնոյ. նոյնպէս եւ երկրորդի քրովբէին։
²⁷Եւ եդ զերկոսին քրոբէսն ՛ի մէջ տանն ներքնոյ, եւ տարածեաց զթեւս ն(ո)ց(ա). եւ հասանէր թեւ միոյն յո́րմն, եւ հասանէր թեւ քրոբէին երկրորդի՝ յորմն երկրորդ։ եւ թեւք ն(ո)ց(ա) ՛ի մէջ տանն հասանէին թեւէ ՛ի թեւ։
²⁸եւ պատեաց զքրովբէսն ոսկւով։
²⁹Եւ զա(մենայ)ն որմս տանն շուրջանակի քանդակեալ գրեաց գրչաւ քերոբս եւ արմաւենիս, եւ դրօշուածս հայելիս ՛ի ներքսագոյնն եւ յարտաքինն։
³⁰եւ զատա́կ տանն դրուագեաց ոսկւով զներքնոյն եւ զարտաքնոյն։

³¹Եւ դրա́ց զդաբիրայն արար դուրս ՛ի փայտից գիոյ. եւ սեամս հնգեկինս. եւ երկուս դուրս ՛ի փայտից մայրից, եւ քանդակս ՛ի նոցանէ մածուցե(ա)լս քերոբս եւ արմաւենիս, եւ թիթղունս թռուցեալս, եւ պատեաց ոսկւով. եւ իջանէր ՛ի վերայ քրոբէիցն եւ արմաւենեացն ոսկին։
³²Ա́յնպէս արար դրաց տաճարին սեամս ՛ի փայտից դիոց չորեկինս։
³³եւ երկոցունց դրանցն փայտս մայրս երկբացիս, մի մի դուռն. եւ ծխնիք ն(ո)ց(ա) երկրացիկք։
³⁴Եւ դուռն երկրորդ շրջանակաւ՝ դրօշեալ ՛ի նմա քերոբս եւ արմաւենիս, եւ թռուցեալ թիթղունս, եւ պատեալ ոսկւով իջանելով ՛ի վերայ յօրինուածոյն։
³⁵Եւ շմինեաց զսրահն ներքին երեքկարգեանս յանտաշից, եւ պարի́սպ գործեալ յեղեւնափայտից։

³⁶Յամին չորրորդի արկ հիմն տա́նն տ(եառ)ն, յամսեանն զիո́ւ.
³⁷յերկրորդում ամսեանն. եւ յամին մետասաներորդի յամսեանն ՛ի բո́ւլ. ա́յն է ամիսն եւթներորդ. կատարեցաւ տուն ըստ ա(մենայ)ն բանի ն(ո)ր(ա), եւ ըստ ա(մենայ)ն յօրինուածոյն իւրոյ։ եւ շինեաց զնա զեւթն ամ։

¹Եւ զիւր տունն շինեաց սողոմոն զերեքտասան ամ, եւ կատարեաց զա(մենայ)ն զտունն իւր·
²Եւ շինեաց զտուն անտառին լիբանանու՝ հարի́ւր կանգուն երկայնութի(ւն)ի եւ յիսուն կանգուն լայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ երեսուն կանգուն բարձրութի(ւն) ն(ո)ր(ա). եւ երից կարգաց սեանցն եղեւնափայտից, եւ ո́ւսք եղեւնեայք ՛ի վ(ե)ր(այ) սեանցն։
³եւ է յարկ զտունն ՛ի վերայ կողմանացաց սեանցն. եւ թի́ւ սեանցն քառասուն եւ հինգ, եւ հնգետասան կարգ։
⁴եւ պատուարք երեք,եւ անջրպետք առ անջրպետօք երեքկին։
⁵Եւ ա(մենայ)ն դրունք, եւ ա(մենայ)ն անջրպետք չորեքկուսի պատուարաւորք. եւ ՛ի դրանէ ՛ի դուռն երեքկին։

⁶Եւ զկամար սեանցն արար յիսուն կանգուն յերկայնու(թ)ի(ւն), եւ երեսուն ՛ի լայնու(թ)ի(ւն). զօգեալ կամարքն հանդէպ միմեանց. եւ սիւնքն եւ խարիսխք ՛ի դիմաց կողմանէ կամարացն։
⁷Եւ զկամար աթոռոցն ուր դատէ́ր ՛ի կամարի ատենին, արա́ր եւ յարկ եղեւնափայտիւք ՛ի յատակէ մինչեւ ցյատակ։
⁸եւ տա́ն ն(ո)ր(ա) յորում նստցի՝ սրահ մի կամարակապ ըստ նմին գործոյ։ Եւ տուն դստերն փարաւոնի զոր ա́ռ սողոմոն՝ ըստ նմին օրինակի, կամարակապ.
⁹ա(մենայ)ն ՛ի քարանց պատուականաց. չափով յանկոփից կցեալ ընդ միմեանս յերկարաւոր ՛ի ներքոյ եւ արտաքոյ, ՛ի հիմանէ մինչեւ ցառաստաղն։

¹⁰Եւ արտաքուստ ՛ի սրահին մեծի հաստատեալ քարամբք մեծամեծօք տասն կանգնէիւք եւ ութ կանգնէիւք։
¹¹եւ ՛ի վերուստ կողմանէ քարամբք պատուականօք ը(ս)տ նմին չափոյ անտաշիւք։ Եւ եղեւնափայտիւք
¹²զսրահն մեծ շուրջանակի երեքկանգնեանս յանտաշից. եւ կա́րգ մի մածուցեալ եղեւնափայտիւ։ Եւ շինեա́ց զսրահ տանն տ(եառ)ն, զներքին կամարաց տան տ(եառ)ն հանդէպ տաճարին։
¹³Եւ առաքեա́ց արքայ սողոմոն, ա́ռչ զքիրամ ՛ի տիւրոսէ,

¹⁴որդի կնոջ այրւոյ, եւ նա է́ր ՛ի ցեղէն նեփթաղիմայ. եւ հա́յր ն(ո)ր(ա) այր տիւրացի, ճարտարապետ պղնձոյ, եւ լի́ արուեստիւ եւ իմաստութ(եամ)բ եւ գիտու(թեամ)բ, գործել զա(մենայ)ն գործ պղնձոյ։ եւ եմուտ առ արքայ սողոմոն. եւ աար զա(մենայ)ն զգործն։
¹⁵Եւ ձուլեաց զերկոսին սիւնսն կամարի տանն. ութ եւ տա́սն կանգուն բարձրութի(ւն) սեանն. եւ շուրջ զնովաւ չափ չորեքտասան կանգուն շուրջանակի թանձրութի(ւն) սեանն. եւ ՛ի չորից մատանց մատնէ́քն։ նոյնպէս եւ երկրորդ սիւնն։
¹⁶Եւ երկուս խոյակս արար տալ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոց սեանցն ձո́յլ պղնձիս. հինգ կանգուն բարձրու(թ)ի(ւն) միոյ խոյակին, եւ հինգ կանգուն բարձրու(թ)ի(ւն) երկրորդ խոյակին։

¹⁷Եւ արար երկուս վանդակս ծածկելե զխոյակն, եւ արար երկուս եւս վանդակս ծածկելե զերկրորդ խոյակն. գո́րծ կախաղանաւ։
¹⁸եւ երկոցունց սեանցն նռնաձեւս պղնձիս ՛ի վանդակապատսն, գո́րծ կախաղանաւ, կարգ առ կարգ։ Եւ ա́յնպէս արար երկրորդի խոյակին
¹⁹՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ սեանցն, գո́րծ շուշանագործ առ կամարաւ ՛ի չորից կանգնոց։
²⁰Եւ պատուար ՛ի վ(ե)ր(այ) երկոցունց սեանցն։ եւ ՛ի վերուստ ՛ի կողմանոցաց խոյակին պատուար։ եւ նռնաձեւացն երկերիւր կարգ շուրջ զերկրորդիւ խոյակաւն։

²¹Եւ կանգնեաց զսիւնս կամարի տաճարին եւ կանգնեաց զմի սիւնն, եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) յաքում. եւ կանգնեաց զսիւնն երկրորդ. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) բոոզ։
²²եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ սեանցն գո́րծ շուշանագործ։ եւ կատարեցաւ գործ սեանցն։
²³Եւ արար զծովն ձուլածոյ, տասն կանգուն շրթանէ ՛ի շմուրթն, գո́րծ բոլորշի́ նոյնաձեւ, հինգ կանգուն բարձրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ գոդեալք՝ երեսուն եւ երեք կանգնովք պատէին զնա շուրջանակի.
²⁴եւ նեցուկ ՛ի ներքոյ նորա՝ շուրջանակի պատէին զնա ՛ի տասն կանգնոյ շուրջանակի, երկու կարգ մութից ձուլեալք ՛ի ձուլին ն(ո)ր(ա) հաստեալք։

²⁵Եւ երկոտասան եզն ՛ի ներքոյ ծովուն. երեքն հայէին ընդ հիւսւսի, եւ երեքն հայէեին ընդ ծով, եւ երեքն հայէին ընդ հարաւ, եւ երեքն հայէին ընդ արեւելս. եւ ծով ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) ՛ի վերուստ կողմանէ. եւ ամենեցուն թիկունք ՛ի տունն։
²⁶Եւ թՙանձրութի(ւն)Ի ն(ո)ր(ա) թզա́ւ եւ շուրթն ն(ո)ր(ա) իբրեւ զգործ շրթան բաժակի. եւ բո́յս շուշանի ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա). եւ տանէր իբրեւ երկո́ւս հազարս մարս։
²⁷Եւ արա́ր զմենքենովթս տասն պղնձիս. հինգ կանգուն երկայնութի(ւն) միոյ մենքենովթայ, եւ չո́րք կանգունք լայնութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ վե́ց կանգունք բարձրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
²⁸Եւ ա́յս գործ էր մենքենովթացն., խո́ խո́րշք ՛ի վ(ե)ր(այ), եւ խո́րշք ՛ի մէջ առանցիցն։

²⁹եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) խորշից ն(ո)ց(ա) ՛ի մէջ առանցիցն, առեւծք, եւ եզինք, եւ քերոբք. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) առանցիցն նո́յնպէս։ եւ ՛ի վերոյ եւ ՛ի ներքոյ առիւծուցն եւ եզանց՝ տեղիք գո́րծ առ ՛ի թափ։
³⁰եւ չորք անիւք պղնձիք միում մենքենովթայն, եւ առանցք պղնձիք. եւ ՛ի չորեցունց կողմանց ն(ո)ց(ա) ո́ւսք ն(ո)ց(ա) ՛ի ներքոյ աւազանացն, եւ ուսք ձուլեալք հանգոյնք մարդոյ առ ընթերակացք։
³¹եւ բերան ն(ո)ր(ա) ՛ի ներքուստ ՛ի խոյակէն եւ ՛ի վեր կանգնաւ. եւ բերան ն(ո)ր(ա) գո́րծ բոլորշի. նոյնպէս ՛ի կանգնոյ եւ ՛ի կիսոյ թանձրութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Եւ առ բերանով ն(ո)ր(ա) ճախարակեայ հաստատուն չորեքկուսի եւ ո́չ բոլորշի.

³²եւ չորք անիւք ՛ի ներքոյ հաստատելոցն, եւ ձեռք յանիւսն, եւ ՛ի մենքենովթսն. եւ բարձու(թ)ի(ւն) ՛ի միոյ անուոյ՝ ՛ի կանգնոյ եւ ՛ի կիսոյ։
³³եւ գո́րծ անուոցն՝ իբրեւ զգործած անուոց կառաց, եւ ձեռք ն(ո)ց(ա)՝ եւ պարանոցք իւրեանց, եւ թիկունք իւրեանց, եւ ա(մենայ)ն արա́ր ն(ո)ց(ա) ձուլածոյ։
³⁴Եւ չո́րք ուսք ՛ի վ(ե)ր(այ) չորեցունց անկեանց միոյ մենքենովթայն. անդստին ՛ի մենքենովթայն ուսք իւր։
³⁵եւ ՛ի գլուխ մենքենովթայն կէ́ս կանգնոյ մեծ բոլորակ շուրջ զնովաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ մենքենովթայն։ եւ սկիզբն ձեռաց ն(ո)ր(ա)՝ եւ խորշք ն(ո)ր(ա) անդստին ՛ի նմանէ։

³⁶Եւ բանային ՛ի սկիզբն ձեռաց ն(ո)ր(ա), եւ խորշք ն(ո)ր(ա) քերոբք, եւ առիւծունք, եւ արմաւենիք կանգնեալք առ նովաւ. իւրաքանչիւր հանդէպ երեսաց իւրոց ՛ի ներքս եւ շուրջանակի։
³⁷Ըստ նմին օրինակի արար զա(մենայ)ն զտասնեսին մենքենովթսն. մի պայման՝ եւ մի չափ՝ եւ մի օրինակ ամենեցուն։
³⁸Եւ արար տասն պուտնարդս պղնձիս. եւ ունէեր պուտնարդ մի քառասուն սոփոր ՛ի չորից կանգնոց պուտնարդ մի չափով։ եւ պուտնարդ մի ՛ի վերայ միոյ մենքենովթայ՝ տասնեցունց մենքենովթացն։
³⁹Եւ եդ զմենքենովթսն հինգ՝ յուսո́յ տանն յաջմէ, եւ զհինգն յուսոյ տանն ՛ի ձախմէ. եւ ծովն յուսոյ տանն ընդաջմէ՝ ընդ արեւելս ՛ի հարաւոյ կողմանէ։

⁴⁰Եւ արար քիրամ զսանսն, եւ զջերուցիչսն, եւ տաշտսն։ եւ կատարեաց քիրամ առնել զա(մենայ)ն գործն զոր արար արքայ սողոմոն ՛ի տան տ(եառ)ն։
⁴¹Սիւնս երկուս, եւ շրջանակս քանդակագործից սեանցն ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ սեանցն. երկուս երկուս վանդակապատս, ծածկելե զերկոսին շրջանակսն քանդակագործացն որ էին ՛ի վ(ե)ր(այ) սեանցն։
⁴²զնռնաձեւսն զչորեքարիւր երկոցունց վանդակացն, երկու կարգ նռնաձՃեւաց միոյ վանդակի, ծածկելե շուրջ զերկոսին շրջանակս մենքենովթացն ՛ի վերայ երկոցունց սեանցն։
⁴³Եւ զմեքենովթսն՝ եւ զպուտնարդսն տասնեսին ՛ի վերայ մենքենովթացն։
⁴⁴եւ զծովն զմի. եւ զերկոտասանեսին եզինսն ՛ի ներքո́յ ծովուն։

⁴⁵Եւ զսանսն, եւ զջեռուցիչսն զերեսին. եւ զտաշմտսն. եւ զա(մենայ)ն կահն զոր արար քիրամ՝ արքայի սողոմոնի ՛ի տունն տ(եառ)ն։ Եւ սիւնք քառասուն եւ ութ տանն արքայի, եւ տանն տ(եառ)ն. զա(մենայ)ն գործ զարքայի պատրաստեաց քիրամ պղնձի համօրէն։ եւ ո́չ գոյրյ կշմիռ պղնձոյն որով արար զա(մենայ)ն գործսն զայնոսիկ ՛ի բազմու(թեն)է անտի յոյժ. եւ ո́չ գոյրյ չափ կշռոյ պղնձոյն փայլնոյ։
⁴⁶Առ ափն յորդանանու ձուլեաց զայնյ արքայի, ՛ի թանձրութե(ան) երկրին ՛ի մէջ սոկքովթայ, եւ ՛ի մէջ սիրարթամայ։
⁴⁷Եւ ետ արքայ սող·ոմոն յա(մենայ)ն կահն, քանզի կարի́ յոյժ էր բազմութ(եամ)բ. եւ ո́չ գոյրյ թիւ պղնձոյն։

⁴⁸Եւ արար սողոմոն զա(մենայ)ն կահն որ ՛ի տան տ(եառ)ն։ զզոհանոցսն ոսկի։ եւ զսեղանն յորոյ վերայ հա́ցն պատարագի՝ ոսկի։
⁴⁹Եւ զաշտանակսն հինգ ընդ աջմէ, եւ հինգ ընդ ձախմէ հանդէպ դաբիրայն ՛ի զուտ ոսկւոյ։ Եւ զբազմակալսն, եւ զճրագունսն, եւ զյարդարիչսն ոսկիս։
⁵⁰եւ զդրանդսն, եւ զբեւեռսն, եւ զտաշտսն, եւ զսկաւառակսն, եւ զտուվան ոսկիս զուտ։ եւ զդրունս տանն ներքոյ զսրբու(թ)ե(ան) սրբութե(ան)ցն։ եւ զդրունս տա́ն տաճարին ոսկիս։
⁵¹Եւ բովանդակեցաւ ա(մենայ)ն գործն զոր արար արքայ սողոմոն զտանն տ(եառ)ն։

¹Յա́յնժամ եկեղեցացոյց արքայ սողոմոն զա(մենայ)ն ծերս ի(սրաէ)լի, հանդերձ ա(մենայ)ն գլխօք գաւազանացն համբարձելոց հարց որդւոց ի(սրաէ)լի առ արքայ սողոմոն ՛ի սիոն, հանե́լ զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի քաղաքէ դաւթի՝ ա́յս է սիոն։
²եւ եկեղեցացան առ արքայ սողոմոն ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի, յամսեանն անթանի՝ ամի տօաննին, այն էե ամիսն եւթներորդ։
³Եւ ելին ա(մենայ)ն ծերք ի(սրաէ)լի, եւ բարձին քահանայքն զտապանակն.
⁴եւ հանին զտապանակն տ(եառ)ն, եւ զխորանն վկայութե(ան), եւ զա(մենայ)ն սպասն սրբութե(ան) որ ՛ի խորանին վկայութե(ան)։ եւ հանին զայնյ քահանայքն եւ ղեւտացիք։

⁵Եւ արքայ սողոմոն եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ի(սրաէ)լի գումարեալք առ նա, հանդերձ նովաւ առաջի տապանակին. զենուին արջառս եւ ոչխարս անհամա́րս եւ անթիւս ՛ի բազմու(թեն)է։
⁶Եւ տարան ՛ի ներքս քահանայքն զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի տեղի́ իւր, ՛ի դաբիր տանն սրբու(թ)ե(ան) սրբու(թ)ե(ան)ցն՝ ընդ թեւովք քրոբէիցն։
⁷զի քրոբէքն թռուցեալ թեւովք ՛ի վ(ե)ր(այ) տեղւոյ տապանակին, եւ ծածկեցին քրոբէքն զտապանակն, եւ զսրբութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա) ՛ի վերուստ։
⁸Եւ կային ՛ի վ(ե)ր(այ) սրբեցելոցն, եւ հայէին գլուխք սրբեցելոցն ՛ի սրբութե(ան)ց անտի հանդէպ դաբիրայն, եւ արտաքս ո́չ երեւէին. եւ եղեն անդ մինչեւ ցայսօր։

⁹Եւ ո́չ ինչ գոյրյ ՛ի տապանակին, բայց երկո́ւ տախտակքն քարեղէնք, տախտակք ուխտի, զորս եդ անդ մովսէս ՛ի քորէբ. զորս ուխտեաց տ(է)ր ը(ստ) որդիսն ի(սրաէ)լի յելանել ն(ո)ց(ա) յերկրէն եգիպտացւոց։
¹⁰Եւ եղեւ իբրեւ ելին քահանայքն ՛ի սրբու(թեն)էն, եւ ամպն ելից զտունն տ(եառ)ն.
¹¹եւ ո́չ կարէր քահանայն կա́լ ՛ի սպասու յերեսաց ամպոյն. զի փառք տ(եառ)ն լցին զտունն։
¹²Յայնժամ ասէ սող·ոմոն. Տ(է)ր ասաց հովանի լինել միգով։
¹³շինելո́վ շինեցի քեզ տուն բնակութե(ան). հաստատութի(ւն) աթոռոյ քում յաւիտեան։
¹⁴Եւ դարձո́յց արքայ զերեսս իւր, եւ օրհնեաց զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ։ եւ ա(մենայ)ն եկեղեցին ի(սրաէ)լի կա́յր։

¹⁵Եւ ասէ. Օրհնեա́լ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի այսօր. որ խօսեցաւ բերանով իւրով վ(ա)ս(ն) դաւթի հօր իմոյ. եւ ձեռօք իւրովք ելից՝ եւ ասէ։
¹⁶Յօրէ յորմէ հանի զժող·ովուրդ իմ զի(սրա)էլ յեգիպտոսէե, ո́չ ընտրեցի ՛ի քաղաքի́ միում ուրեք ՛ի գւազանաց ի(սրաէ)լի շինել տուն՝ զի լինիցի անուան իմոյ. եւ ընտրեցի զդաւիթ լինել ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի։
¹⁷Եւ եղեւ ՛ի սրտի դաւթի հօր իմոյ շինել տուն անուան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի։
¹⁸եւ ասէ տ(է)ր ցդաւիթ հայր իմ. փոխանակ զի ե́կն ՛ի սիրտ քո շինել տուն անուան իմոյ՝ բարւո́ք արարեր, զի եղեւ ՛ի սրտի քում.
¹⁹բայց դու ո́չ շինեսցես զտունն, այլ որդի́ քո որ ելանէ յերանաց քոց՝ նա́ շինեսցէ տուն անուան իմոյ։

²⁰Եւ կանգնեաց տ(է)ր զբան իւր զոՈր խօսեցաւ։ եւ կացի́ ես փոխանակ դաւթի հօր իմոյ, եւ նստայ յաթոռն ի(սրաէ)լի ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցաւ տ(է)ր. եւ շինեցի տուն անուան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի.
²¹եւ եդի անդ տեղի տապանակին, որ է ուխտն տ(եառ)ն զոր ուխտեաց տ(է)ր ընդ հարսն մեր, ՛ի հանել ն(ո)ր(ա) զնոսա յերկրէն եգիպտացւոց։
²²Եւ յարեա́ւ սողոմոն յերեսաց սեղանոյն տ(եառ)ն՝ առաջի ա(մենայ)ն եկեղեցւոյն ի(սրաէ)լի, եւ տարածեա́ց զձեռս իւր յերկինս,
²³եւ ասէ. Տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. չի́ք իբրեւ զքեզ ա(ստուա)ծ յերկինս ՛ի վեր եւ յերկիր ՛ի խոնարհ՝ որ պահեցեր զուխտ եւ զող·որմու(թ)ի(ւն)Ի ծառայի քում գնացցելոյ առաջի քոյ ա(մենայ)ն սրտիւ իւրով.

²⁴պահե́լ ծառայի քում դաւթի հօր իմոյ, զոր խոստացա́ր նմա, եւ խօսեցար բերանով քով, եւ ձեռօք քովք կատարեցեր որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։
²⁵Եւ ա́րդ տ(է)ր՝ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, պահեա́ ծառայի քում դաւթի հօր իմոյ, զոր խօսեցար նմա եւ ասացեր. ո́չ բարձցի քո այր յերեսաց իմոց որ նստիցի յաթոռ ի(սրաէ)լի, միայն թէ զգուշասցին որդիք քո ճանապարհաց իւրեանց գնալ առաջի իմ, ո(ր)պ(էս) եւ գնացեր դու առաջի իմ։
²⁶Եւ ա́րդ տ(է)ր՝ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, հաւատարիմ լիցի բանն քո զոր խօսեցար ծառայի քում դաւթի հօր իմոյ,
²⁷թէ բնակիցէ՞ ա(ստուա)ծ ը(ստ) մարդկան որ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։ եթէ երկինք՝ եւ երկնի́ց երկինք չե́ն քեզ բաւական, արդ զիա՞րդ տունս զոր շինեցի։

²⁸Եւ արդ հայեա́ց յաղօթս ծառայի քում, եւ ՛ի խնդրուածս իմ, տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, լսե́լ պաղատանաց աղօթից ծառայի քոյ որ կայ առաջի քո առ քեզ.
²⁹լինել բա́ց աչաց քոց զցայգ եւ զցերեկ ՛ի տեղւոջս զորմէ ասացեր թէ եղիցի անուն իմ անդ, ՛ի լսել աղօթից զոր աղաչիցէ ծառայ քոյ ՛ի տեղւոջս յայսմիկ ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, եւ լուիցես ձայնի ծառայի քոյ, եւ ժողովրդեան քո ի(սրաէ)լի, զոր կայցեն յաղօթս ՛ի տեղւոջս յայսմիկ։
³⁰եւ դու լուիցե́ս ՛ի տեղւոջ բնակութե(ան) քոյ յերկինս, եւ արասցե́ս եւ քաւեսցես,
³¹զոր ինչ ոք մեղիցէ ընկերի իւրում։ Եւ եթէ առցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) անէծս անիծանել զնա, եւ խոստովա́ն լիցի առաջի սեղանոյ քոյ ՛ի տանս յայսմիկ,

³²եւ դու լուիցես յերկնից, եւ արասցես եւ դատեսցիս զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ։ Յանօրինե́լ անօրինին, տա́լ ըստ ճանապարհաց ն(ո)ր(ա) ՛ի գլուխ ն(ո)ր(ա)։ եւ արդարացուցանել զարդարն. տա́լ նմա ըստ արդարութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
³³Եւ ՛ի պարտել ժողովրդեան քո ի(սրաէ)լի առաջի թշնամեաց, յորժամ մեղանչիցեն քեզ եւ դառանայցեն առ քեզ՝ եւ խոստովա́ն լիցին անուան քում. եւ յաղօթս կայցեն, եւ աղաչիցեն առ քեզ ՛ի տանս յայսմիկ.
³⁴եւ դու լուիցե́ս յերկնից, եւ քաւեսցես զմեղս ժողովրդեան քոյ ի(սրաէ)լի. եւ դարձուսցե́ս զնոսա յերկիրս զոր ետուր հարց ն(ո)ց(ա)։

³⁵Եւ յարգելուլ երկնից՝ եւ ՛ի չլինել անձրեւի, զի մեղուցեալ իցեն քեզ. եւ յաղօթս կացցեն ՛ի տեղւոջս յայսմիկ, եւ խոստովա́ն լինիցին անուան քում, եւ ՛ի մեղաց իւրեանց դառայնյցեն, յորժամ նկո́ւն առնիցես զն(ո)ս(ա).
³⁶լուիցե́ս յերկնից, եւ քաւեսցե́ս զմեղս ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քոյ ի(սրաէ)լի. զի ցուցցես ն(ո)ց(ա) ճանապարհ բարի գնա́լ ՛ի նա. եւ տացես անձրեւ յերկիր քո զոր ետուր ժողովրդեան քում ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն)։
³⁷Եւ սով՝ եթէ լինիցի յերկրի, կամ թէ մա́հ լինիցի, կամ թէ հրայրեացք, կամ դալուկն, կամ ջորեակ, կամ ժանգ եթէ լինիցի. եւ նեղիցէ զնա թշնամի իւր ՛ի միում քաղաքացն իւրոց. ա(մենայ)ն պատահար եւ ա(մենայ)ն ցաւ։

³⁸Ամենայն աղօթք՝ եւ ա(մենայ)ն խնդրուածք որ լինիցին ա(մենայ)ն մարդոյ, ա(մենայ)ն ժողովրդեան քոյ ի(սրաէ)լի, ո(ր)պ(էս) զիարդ գիտիցեն իւրաքանչիւր զախտս սրտի իւրոյ, եւ տարածեսցէ զձեռս իւր ՛ի տանս յայսմիկ.
³⁹եւ դու՝ լուիցես յերկնից ՛ի պատրաստ բնակութ(են)է քումմէ, եւ քաւեսցե́ս եւ արասցես. եւ տացես առն ըստ ա(մենայ)ն ճանապարհաց իւրոց, ո(ր)պ(էս) եւ գիտիցես զսիրտ ն(ո)ր(ա). զի դու միայն գիտես ա(մենայ)ն որդւոց մարդկան.
⁴⁰զի երկիցեն ՛ի քէն զա(մենայ)ն աւուրս իւրեանց՝ որչափ եւ կեցցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի, զոր ետուր հարց մերոց։
⁴¹Եւ օտարոտին որ ո́չ իցէ ՛ի ժողովրդենէ քումմէ ի(սրաէ)լի, եւ նա եկեալ իցէ յերկրէ հեռաստանէ.

⁴²ուր եւ լսիցէ զանուանէ քումմէ մեծէ, եւ զձեռանէ քումմէ հզօրէ, եւ զբազկէ քումմէ ձգելոյ. եւ եկեսցէ եւ յաղօթս կացցէ ՛ի տեղւոջս յայսմիկ.
⁴³եւ դու լուիցե́ս յերկնից ՛ի պատրաստ բնակու(թեն)է քումմէ, եւ արասցես ըստ ա(մենայ)նի զոր եւ կարդասցէ առ քեզ օտարոտին։ զի ծանիցեն ա(մենայ)ն ազգք երկրի զանուն քո, եւ երկիցեն ՛ի քէն ո(ր)պ(էս) եւ ժողովուրդ քո ի(սրա)էլ. եւ ծանիցեն զի անուն քո կոչեցեալ է ՛ի վ(ե)ր(այ) տանս զոր շինեցի։
⁴⁴Եւ եթէ ելանիցէ ժողովուրդ քո ՛ի պատերազմ ընդ թշնամիս իւր՝ ՛ի ճանապարհի յորմէե դարձուսցես զն(ո)ս(ա). եւ կացցեն յաղօթս յանուն տ(եառ)ն ՛ի ճանապարհի քաղաքիս զոր ընտրեցեր, եւ ՛ի տանս զոր շինեցի անուան քում.

⁴⁵եւ դու լուիցե́ս յերկնից աղօթից ն(ո)ց(ա) եւ խնդրուածոց ն(ո)ց(ա), եւ արասցե́ս ն(ո)ց(ա) իրաւունս.
⁴⁶քանզի մեղանչեցին քեզ, զի չի́ք մարդ որ ո́չ մեղանչէ։ Եւ եթէ ածցես ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա), եւ մատնեսցես զն(ո)ս(ա) առաջի թշնամեաց. եւ գերեսցեն զն(ո)ս(ա) գերիչք իւրեանց յերկիր թշնամւոյ՝ ՛ի հեռաւո́ր կամ ՛ի մօտաւոր.
⁴⁷եւ դարձուսցեն զսիրտս իւրեանց յերկիրն յոր գերեցան. եւ դառնայցեն եւ աղաչեսցեն զքեզ յերկրին գերութե(ան) իւրեանց. եւ ասիցեն՝ մեղաք անօրինեցաք անիրաւեցաք.

⁴⁸եւ դարձցին առ քեզ յա(մենայ)ն սրտէ իւրեանց. եւ յա(մենայ)ն անձնէ իւրեանց՝ յերկրին թմնամեաց իւրեանց յոր փոխեցեր զն(ո)ս(ա). եւ յաղօթս կացցեն առ քեզ վասն ճանապարհի երկրին իւրեանց զոր ետուր հարցն ն(ո)ց(ա), եւ քաղաքիս զոր ընտրեցեր, եւ տանս զոր շինեցի անուան քում։
⁴⁹եւ լուիցե́ս յերկնից ՛ի պատրաստ բնակու(թեն)է քումմէ աղօթից ն(ո)ց(ա) եւ խնդրուածոց ն(ո)ց(ա), եւ արասցե́ս ն(ո)ց(ա) իրաւունս։
⁵⁰եւ քաւեսցե́ս զանիրաւու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ց(ա) զոր մեղան քեզ. եւ ը(ս)տ ա(մենայ)ն արհամարհանաց ն(ո)ց(ա) զոր արհամարհեցին զքեզ. եւ տացես զնոսա ՛ի գթու(թ)ի(ւն)Ի առաջի գերչաց իւրեանց, եւ գթասցիս ՛ի ն(ո)ս(ա).

⁵¹զի ժողովուրդ քո եւ ժառանգու(թ)ի(ւն) քո են՝ զորս հաներ յերկրէն եգիպտացւոց ՛ի միջոյ երկաթոյն հալոցաց։
⁵²Եւ եղիցին աչք քո եւ ականջք քո բա́ց ՛ի խնդրուածս ծառայի քոյ. եւ ՛ի խնդրուածս ժողովրդեան քո ի(սրաէ)լի՝ լսե́լ ն(ո)ց(ա) յա(մենայ)նի որովք եւ կարդգայցեն առ քեզ։
⁵³զի դո́ւ զատրուցեր զն(ո)ս(ա) քեզ ՛ի ժառնգու(թ)ի(ւն) յա(մենայ)ն ժողովրդոց երկրի. ո(ր)պ(էս) խօսեցար ՛ի ձեռն մովսիսի ծառայի քոյ ՛ի հանել զհարսն մեր յեգիպտոսէ տ(է)ր տ(է)ր։
⁵⁴Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց սողոմոն կալ յաղօթս առ տ(է)ր, զա(մենայ)ն աղօթս զայս եւ զխնդրուածս. յարեա́ւ յերեսաց սեղանոյն տ(եառ)ն ուր կայր ՛ի գուճս ՛ի վերայ ծնգդաց իւրոց. եւ ձեռք իւր ընդ երկինս տարածեալ։

⁵⁵Եւ եկաց եւ օրհնեաց զա(մենայ)ն եկեղեցին ի(սրաէ)լի մեծաձայն, եւ ասէ։
⁵⁶Օրհնեա́լ է տ(է)ր այսօր, որ ետ հանգիստ ժողովրդեան իւրում ի(սրաէ)լի ը(ս)տ ա(մենայ)նի զոր խօսեցաւ՝ ո́չ վրիպեաց բան մի յա(մենայ)ն բանից ն(ո)ր(ա) բարեաց որովք խօսեցաւ ՛ի ձեռն մովսիսի ծառայի իւրոյ։
⁵⁷եւ եղիցի տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ընդ մե́զ՝ ո(ր)պ(էս) է́ր ընդ հարսն մեր, եւ մի́ թողցէ զմեզ։
⁵⁸այլ դարձուսցէ զմեզ առ ՛ի չխոտորելոյ սրտից մերոց ՛ի նմանէ. գնա́լ յա(մենայ)ն ճանապարհս ն(ո)ր(ա), եւ պհահել զա(մենայ)ն պատուիրանս ն(ո)ր(ա), եւ զհրամանս ն(ո)ր(ա), եւ զիրաւունս ն(ո)ր(ա) զորս պատուիրեաց հարցն մերոց։

⁵⁹Եղիցին բանքս իմ այսոքիկ որովք պաղատեցայ առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ՝ մերձենա́լ առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ՛ի տուէ եւ ՛ի գիշերի, առնե́լ իրաւունս ծառայի քում, եւ իրաւունս ժողովրդեան քում ի(սրաէ)լի, զբան օրըստօրէ.
⁶⁰զի ծանիցեն ա(մենայ)ն ժողովուրդք երկրի, զի տ(է)ր՝ նա́ է ա(ստուա)ծ, եւ չի́ք այլ ոք։
⁶¹Եւ եղիցին սիրտք մեր կատարեա́լք առ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր անարատութ(եամ)բ գնա́լ ըստ հրամանաց ն(ո)ր(ա), եւ պահե́լ զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) եւ յաւուր յայսմիկ։
⁶²Եւ արքա́յ եւ ա(մենայ)ն որդիքն ի(սրաէ)լի ընդ նմա՝ զոհեցին զոհս առաջի տ(եառ)ն։

⁶³եւ զոհեաց արքայ սողոմոն զո́հս խաղաղականաց զորս զոհեաց տ(եառ)ն յարջառոց քսան եւ երկո́ւս հազարս, եւ յոչխարաց հարիւր եւ քսան հազար։ Եւ արար նաւակատիս տանն տ(եառ)ն արքայ՝ եւ ա(մենայ)ն որդիքն ի(սրաէ)լի։
⁶⁴Յաւուր յայնմիկ սրբեաց արքայ զմիջոց սրահին որ հանդէպ տանն տ(եառ)ն. զի ա́նդ արար զողջակէզսն եւ զպատարագսն, եւ զզոհսն, եւ զճարպսն խաղաղականաց. զի սեղանն պղնձի որ առաջի տ(եառ)ն կայր՝ փո́քր էր, եւ ո́չ կարէր ընդունել զողջակէզսն եւ զպատարագսն, եւ զզոհս խաղաղականաց։

⁶⁵Եւ արար սողոմոն յաւուր յայնմիկ տօ́ն, եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ընդ նմա եկեղեցի մեծխ, ՛ի մտիցն եմաթայ մինչեւ ցգետն եգիպտացւոց՝ առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ, ՛ի տանն զոր շինեաց՝ ուտելով եւ ըմպելով եւ ուրա́խ լինելով առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ զեւթն օր՝ եւ զեւթն օր, աւուրս չորեքտասան։
⁶⁶Եւ յաւուրն ութերորդի արձակեաց զժող·ովուրդն. եւ օրհնեցին զարքայ եւ գնացին իւրաքանչիւր ՛ի բնակութի(ւն)ս իւրեանց, խնդութ(եամ)բ եւ սրտիւ զուարթութ(եամ)բ՝ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն բարեացն զոր արար տ(է)ր ա(ստուա)ծ ծառայի́ իւրում դաւթի՝ եւ ի(սրաէ)լի ժողովրդեան իւրում։

¹Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց սողոմոն շինել զտունն տ(եառ)ն, եւ զտունն արքայի. եւ զա(մենայ)ն հանդերձանս սողոմոնի զոր կամեցաւ առնել։
²Եւ երեւեցա́ւ տ(է)ր սողոմոնի երկրո́րդ ագամ, ո(ր)պ(էս) երեւեցաւ նմա ՛ի գաբաւոն։
³Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. լուայ ձայնի աղօթից քոց եւ պաղատանաց զոր պաղատեցար առաջի իմ, արարի́ քեզ ըստ ա(մենայ)ն աղօթից քոց. սրբեցի́ զտունն զոր շինեցեր դնել զանուն իմ անդ յաւիտեան. եւ եղիցին աչք իմ եւ սիրտ իմ ա́նդ զա(մենայ)ն աւուրս։
⁴Եւ դու եթէ գնասցե́ս առաջի իմ, որպէս գնա́ց դաւիթ հայր քո սրբութ(եամ)բ սրտիւ եւ ուղղութ(եամ)բ՝ առնել ըստ ա(մենայ)նի զոր պատուիրեցի նմա, եւ զհրամանս իմ եւ զպատուիրանս իմ պահեսցես՝

⁵կանգնեցի́ց զաթոռ թ5ագաւորութե(ան) քոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի յաւիտեան. ո(ր)պ(էս) խօսեցայ դաւթի հօր քում եւ ասացի. մի́ պակասեսցէ քո այր առաջնորդ յի(սրաէ)լէ։
⁶Ապա թէ դառնալով դառնայցէք դուք եւ որդիք ձեր յինէն. եւ ո́չ պահիցէք դուք զպատուիրանս իմ եւ զհրամանս իմ զոր ետ մովսէս առաջի ձեր. եւ երթայցէք եւ ծառայիցէք աստուածոց օտարաց՝ եւ երկիր պագանիցէք նոցա,
⁷բարձի́ց զի(սրա)էլ յերկրէն զոր ետու ն(ո)ց(ա)։ Եւ զտո́ւնդ զայդ զոր սրբեցի անուան իմոյ՝ ընկեցի́ց յերեսաց իմոց. եւ եղիցի ի(սրա)էլ յապականութի(ւն) եւ ՛ի խօսս ընդ ա(մենայ)ն ժողովուրդս.

⁸եւ տունդ բարձրացեալ՝ ՛ի զրոյցս. ա(մենայ)ն որ անցանիցէ առ դովաւ՝ զարմասցի, եւ շըրչեսցէ եւ ասասցէ. ընդէ՞ր արար տ(է)ր ա́յսպէս երկրիս այսմիկ եւ տանս այսմիկ։
⁹եւ ասասցեն՝ փոխանակ զի թողիոն զտ(է)ր ա(ստուա)ծ իւրեանց որ եհան զհարս ն(ո)ց(ա) յեգիպտոսէ ՛ի տանէ ծառայութե(ան), եւ բո́ւռն հարին զաստուածոց օտարաց, եւ երկիր պագին ն(ո)ց(ա) եւ ծառայեցին ն(ո)ց(ա). վ(ա)ս(ն) այնորիկ ած տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) դոցա զա(մենայ)ն չարիսդ զայդոսիկ։ Յայնժա́մ եհան սողոմոն զդուստրն փարաւոնի ՛ի քաղաքէ դաւթի ՛ի տունն իւր՝ զոր շինեա́ց իւր։
¹⁰Եւ եղեւ յաւուրսն յայնոսիկ յա́մս քսան զոր շինեաց սողոմոն զերկոսին տունսն՝ զտունն տ(եառ)ն եւ զտունն արքայի։

¹¹Եւ քիրամ արքայ տիւրոսի ձեռնտու էր սող·ոմոնի, եղեւնափայտիւք եւ փայտիւք մայրից, եւ ոսկւով, եւ ա(մենայ)ն կամօք իւրովք։ Յայնժա́մ ետ արքայ սող·ոմոն քիրամայ քսան քաղաք ՛ի գալիլեա։
¹²եւ ել քիրամ ՛ի տիւրոսէ եւ չոգաւ ՛ի գալիլեա տեսանե́լ զքաղ·աքսն զոր ետ նմա /սողոմոն, եւ ո́չ եղեւ նմա հաճոյ.
¹³եւ ասէ՝ զի՞նչ են քաղաքքս այսոքիկ զոր ետուր ինձ ե́ղբայր. եւ կոչեաց զն(ո)ս(ա) սահմա́նս իւր մինչեւ ցայսօր։
¹⁴եւ եբեր քիրամ սողոմոնի հարիւր եւ քսան տաղանդ ոսկւոյ։
¹⁵Եւ ա́յս են հանդերձանք աւարին, զոր եհան արքայ սողոմոն շինել զտո́ւնն տ(եառ)ն, եւ զտունն արքայի. եւ զմելոն, եւ զբարձրաւանդակսն, եւ խնո́ւլ զխրամս քաղաքի դաւթի, եւ զասուր, եւ զմայիդան, եւ զպարիսպն եմ(թ)ի(ւն), եւ զեսեր, եւ զմակեդդով, եւ զգազեր,

¹⁶փարաւոնի արքայի եգիպտացւոց. քանզի ել եւ ա́ռ զգազեր, եւ այրեաց զնա հրով. եւ զքանանացին որ նստէր ՛ի քաղաքին՝ սպա́ն, եւ ետ զնա պաշտական դստեր իւրում կնոջ սողոմոնի։
¹⁷Եւ շինեաց սողոմոն զգազեր, եւ զբեթորոն զներքին։
¹⁸եւ զբաղաթ, եւ զթերմոթ յանապատի եւ յերկրի անդ.
¹⁹զա(մենայ)ն քաղաքս բնակութե(ան)ց որ էին սողոմոնի, եւ զքաղաքս կառաց, եւ զա(մենայ)նքաղաքս երիվարաց, եւ զհանդերձանս սողոմոնի, զոր հանդերձեաց շինել յե(րուսաղէ)մ, եւ ՛ի լիբանան, եւ յա(մենայ)ն երկրին.

²⁰վ(ա)ս(ն) չիշխելոյ ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն ազգին մնացլելոյ յամուրհացւոցն, եւ ՛ի քետացւոց, եւ ՛ի փերեիզացւոց, եւ ՛ի խեւացւոց, եւ ՛ի քանանացւոց, եւ ՛ի յեբուսացւոց, եւ ՛ի գերգեսացւոց, որ ո́չ յորդւոցն ի(սրաէ)լի էին.
²¹որդիք ն(ո)ց(ա) մնացեալք յետ ն(ո)ց(ա) յերկրին, զոր ո́չ կարացին որդիքն ի(սրաէ)լի սատակել. եւ արկ զնոսա սողոմոն ընդհարկօք ծառայութե(ան) մինչեւ ցայսօր։
²²Եւ յորդւոցն ի(սրաէ)լի ո́չ ետ սողոմոն ՛ի հանդերձաւորու(թ)ի(ւն). զի նոքա ա́րք պատերազմօղք էին. եւ ծառայք ն(ո)ր(ա), եւ իշխանք ն(ո)ր(ա) եւ սպառազէնք ն(ո)ր(ա), եւ հեծեալք ն(ո)ր(ա)։
²³Եւ ա́յս են իշխանք որ կային ՛ի վ(ե)ր(այ) գործոյն սողոմոնի, հինգ հարիւր եւ յիսուն, որ ունէին զժողովուրդն որ գործէին զգործն։

²⁴Բայց դուստրն փարաւոնի ել ՛ի քաղաքէն դաւթի ՛ի տուն իւր, զոր շինեա́ց նմա. յայնժամ շինեաց զմելոն։
²⁵Եւ հանէեր սողոմոն երիցս անգամ ՛ի տարւոջ ողջակէզս եւ խաղաղականս ՛ի վերայ սեղանոյն զոր շինեաց տ(եառ)ն, եւ արկանէր խունկս առաջի տ(եառ)ն. եւ բովանդակեաց զտունն։
²⁶Եւ արար նա́ւ արքայ սող·ոմոն ՛ի գասիոնգաբեր, որ է մերձ յեղաթ՝ յեզեր վերջնոյ ծովուն յերկրին եդոմայ։
²⁷եւ առաքեաց քիրամ ընդ նաւսն ՛ի ծառայից իւրոց նաւորդս հմո́ւտս նաւարկութե(ան) ծովու ընդ ծառայս սող·ոմոնի.
²⁸եւ չոգան ՛ի սովփերա. եւ առին անտի ոսկի չորեքհարիւր եւ քսան տաղանտ, եւ բերին արքայի́ սողոմոնի։

¹Եւ տիկինն սաբայ լուաւ զանուն սողոմոնի՝ եւ զանուն տ(եառ)ն, եւ զիմաստութի(ւն) սողոմոնի. եւ եկն փորձել զնա առակօք։
²եւ եկն յե(րուսաղէ)մ զօորու ծանու յոյժ. եւ ուղտուք որ բարձեալ բերէին խունկս, եւ ոսկի բազում յոպյժ, եւ ականս պատուականս. եւ եմուտ առ սողոմոն, եւ խօսեցաւ ընդ նմա զա(մենայ)ն ինչ որ է́ր ՛ի սրտի իւրում։
³եւ մեկնեաց նմա սողոմոն զա(մենայ)ն բանս ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ էր բան սխալեալ յարքայէ զոր ո́չ մեկնեաց նմա։
⁴Եւ ետես կինն զա(մենայ)ն իմաստութի(ւն)ն սողոմոնի, եւ զտունն զոր շինեաց.

⁵եւ զխորտիկսն սողոմոնի. եւ զաթոռ ծառայից ն(ո)ր(ա), եւ զկարգ պաշտօնէից ն(ո)ր(ա), եւ զհանդերձանս ն(ո)ր(ա), եւ զմատռուակս ն(ո)ր(ա). եւ զողջակէզս նորա զոր մատուցանէր տ(եառ)ն, եւ յիմարեցաւ։
⁶Եւ ասէ ցարքայ սողոմոն. ճշմարի́տ էր բանն զոր լուայ յերկրին իմում վ(ա)ս(ն) բանից քոց՝ եւ վ(ա)ս(ն) իմաստութե(ան) քոյ։
⁷եւ ո́չ հաւատայի խօսելեացն առիս, մինչեւ ինձէն եկի՝ եւ տեսին աչք իմ. եւ ահա ՛ի կէս չէ́ զոր պատմեցին ինձ իմաստութե(ան)դ զոր յաւելե́ր եւ բարու(թ)ե(ան), եւ ա(մենայ)ն համբաւոյն զոր լսէին յերկրին իմում։
⁸Երանելի́ են կանայք քո՝ եւ երանելի́ ծառայք քո որ կան առաջի քո՝ եւ հանապազ լսեն զիմաստութի(ւն) քո։

⁹եւ եղիցի տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո օրհնեա́լ որ հաճեցաւ ը(ստ) քեզ տա́լ զքեզ յաթոռդ ի(սրաէ)լի. վ(ա)ս(ն) սիրելոյ տ(եառ)ն զի(սրա)էլ հաստատե́լ յաւիտեան։ եւ կացոյց զքեզ արքա́յ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), առնե́լ իրաւունս եւ արդարու(թ)ի(ւն) յատեանս ն(ո)ց(ա)։
¹⁰Եւ ետ սող·ոմոնի հարիւր եւ քսան տաղ·անտ ոսկւոյ, եւ խունկս բազումս յոյժ, եւ ականս պատուականս. եւ ո́չ էին եկեալ այնպիսի խունկք բազումք եւ անուշունք, զորս ետ տիկինն սաբայ արքայի սողոմոնի։
¹¹Եւ նաւն քիրամայ որ բերէր ոսկի ՛ի սովփերայ, եբեր ՛ի սովփերայ փայտն անտաշե բազում յոյժ, եւ ականս պատուականս։

¹²եւ արար արքայ զփայտսն անտաշս մո́յթս տանն տ(եառ)ն, եւ տանն արքայի, եւ քնարս եւ տաւիղս երգեցողաց. եւ չէ́ր եկեալ այնպիսի փայտ անտաշե յերկիրն, եւ ո́չ երեւեցաւ ուրեք մինչեւ ցայսօր։
¹³Եւ արքայ սող·ոմոն ե́տ տիկնոջն սաբայ զա(մենայ)ն ինչ զոր կամեցաւ եւ զոր խնդրեաց, բա́ց յայնմանէ զորս տուեալ էր ն(ո)ր(ա) ՛ի ձեռս արքայի սողոմոնի։ եւ դարձաւ եւ գնաց յերկիր իւր՝ ինքն եւ ա(մենայ)ն ծառայք իւր։
¹⁴Եւ է́ր կշիռ ոսկւոյն եկելոյ սողոմոնի ՛ի միում տարւոջ վեցհարիւր եւ վաթսուն եւ վեց տաղանտ ոսկւոյ.
¹⁵թո́ղ զհարկացն կարգելոց, եւ զվաճառաց վաճառականաց, եւ զա(մենայ)ն թագաւորաց այնր կողման, եւ նախարարաց երկրին։

¹⁶Եւ արա́ր արքայ սող·ոմոն երեքարեւր նիզակ ոսկի կռածոյ, եւ երեքարեւր դահեկան ՛ի վերայ միոյ նիզակի։
¹⁷եւ երեքարեւր զէն ոսկի կուռ, եւ երեք մանք ոսկի ՛ի մի զէն. եւ ետ զայնյ արքայ ՛ի տուն անտառին լիբանանու։
¹⁸Եւ արար արքայ աթո́ռ փղոսկրեայ մեծ, եւ պատեաց զնա ոսկւով փորձով.
¹⁹վեց աստիճան աթոռոյն, դէմք եզանց ՛ի թիկանց կողմանէ աթոռոյն, եւ եւձեռք աստի եւ անտի ՛ի վ(ե)ր(այ) աթոռոյն նստելոյ, եւ երկու առիւծունք կային առընթեր ձեռացն։
²⁰եւ երկոտասան առեւծք կային ՛ի վ(ե)ր(այ) վեցեցունց աստիճանացն աստի́ եւ անտի։ եւ ո́չ եղեւ այնպիսի յա(մենայ)ն թագաւորութե(ան)։

²¹Եւ ա(մենայ)ն կա́հ սպասու արքայի սողոմոնի ոսկի́ գործեալ. եւ աւազանք ոսկիք. եւ ա(մենայ)ն կահ տան անտառին լիբանանու ոսկւով պատեալ. եւ ո́չ գոյրյ արծաթ, քանզի ո́չ էր համարեալ արծաթ յաւուրս սող·ոմոնի՝ թէ իցէ́ ինչ։
²²զի նա́ւ թարսսացի էր սողոմոնի արքայի ՛ի ծովու ը(ստ) նա́ւս քիրամայ, եւ յերեա́մ գայր արքայի նաւ ՛ի թարսսէ, ոսկւոյ եւ արծաթոյ, եւ ժանեաց փղաց. եւ կապկաց, եւ սիրամարգդաց։
²³Եւ մածացա́ւ սողոմոն քան զա(մենայ)ն թագաւորս երկրի. մեծու(թեամ)բ եւ իմաստու(թեամ)բ։
²⁴եւ ա(մենայ)ն թագաւորք երկրի խնդրէին տեսանել զերեսս սողոմոնի, եւ լսե́լ զիմաստու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), զոր ետ տ(է)ր ՛ի սիրտ ն(ո)ր(ա).

²⁵եւ նոքա բերէին իւրաքանչի́ւր զպատարագս իւրեանց, անօթս արծաթեղէնս եւ անօթս ոսկեղէնս, եւ հանդերձս. ստաշխն, եւ խունկս, եւ ձիս, եւ ջորիս, ամի ամի։
²⁶Եւ ժողովեաց սողոմոն կա́ռս եւ հեծեալս. եւ էին սողոմոնի քառասուն հազար ձիք մատակք կառաց, եւ երկոտասան հազար երիվարաց. եւ եդ զն(ո)ս(ա) ՛ի քաղաքս կառաց, եւ որ ը(ստ) արքայի յ(թ)ե(ան)մ։ Եւ էր իշխան ա(մենայ)ն թագաւորաց ՛ի գետոյն մինչեւ ցայլազգիս, եւ մինչեւ ցսահմանս եգիպտացւոց։
²⁷Եւ ետ արքայ զարծաթ եւ զոսկի յե(րուսաղէ)մ իբրեւ զքարինս, եւ զեղեւնափայտ՝ իբրեւ զմոլաթզենիս ՛ի դաշտիս բազմութ(եամ)բ։

²⁸Եւ ե́լք իրավարաց սողոմոնի յեգիպտոսէ, եւ ՛ի թակուայ վաճառք արքայի. եւ առնուին ՛ի թեկուայ գնովք.
²⁹եւ ելանէին ելք կառաց յեգիպտոսէ, փոխանակ արծաթոյ, եւ ձի ընդ հարիւր եւ յիսուն արծաթոյ. եւ նո́յնպէս թագաւորաց ամենեցունց, քետտիմայ, եւ թՙագաւորացն ասորւոց որ ընդ ծովակողմն ելանէին։

¹Եւ արքայ սողոմոն՝ է́ր իգասէր. եւ ա́ռ իւր կանայս օտարոտիս բազումս, եւ զդուստրն փարաւոնի, եւ մովաբացիս, եւ ամոնացիս, եւ եդոմայեցիս, եւ ասորիս, եւ քետացիս, եւ ամովրհացիս.
²եւ յազգացն յորոց վճարեաց տ(է)ր որդւոցն ի(սրաէ)լի չմտանել առ ն(ո)ս(ա), եւ նոքա մի́ մտցեն առ ձեզա. թէ գուցէ խոտորեցուցանիցեն զսիրտս ձեր զկնի կռոցն իւրեանց, ՛ի նոսա́ յարեցաւ սողոմոն սիրել։
³Եւ էին ն(ո)ր(ա) կանայք տիկնայք՝ եւթն հարիւր, եւ հարճք՝ երեք հարիւր. եւ խոտորեցուցին կանայք ն(ո)ր(ա) զսիրտ նորա։

⁴Եւ եղեւ ՛ի ժամանակի ծերու(թ)ե(ա)ն սողոմոնի, եւ կանայք ն(ո)ր(ա) խոտորեցուցին զսիրտ ն(ո)ր(ա) զհետ աստուածոց օտարաց. եւ ո́չ էր սիրտ ն(ո)ր(ա) կատարեալ ընդ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրոյ իբրեւ զսիրտն դաւթի հօր իւրոյ։
⁵Եւ գնաց սողոմոն զհետ աստարտայ գարշելւոյ սիդոնացւոց, եւ զհետ մեղքոմայ գարշելւոյ որդւոցն ամոնայ։
⁶եւ արար սողոմոն չա́ր առաջի տ(եառ)ն, եւ ո́չ չոգաւ զհետ տ(եառ)ն իբրեւ զդաւիթ զհայր իւր։
⁷Յայնժամ շինեաց սողոմոն զբարձաւանդակն քամովսայ կռո́ցն մովաբու ՛ի լերինն հանդէպ եմ(թ)ի(ւն), եւ մեղքոմայ կռոց որդւոցն ամովնայ, եւ աստարտայ գարշելւոյ սիդոնացւոց։

⁸Եւ այնպէս արար ա(մենայ)ն կանանց իւրոց օտարոտւոց։ արկանէին խո́ւնկս, եւ զոհէին կռոց իւրեանց։
⁹Եւ բարկացաւ տ(է)ր սող·ոմոնի, զի խոտորեցո́յց զսիրտ իւր ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի որ երեւեցաւ նմա երկի́ցս.
¹⁰եւ պատուիրեաց նմա վ(ա)ս(ն) բանին այնորիկ, ամենեւին չերթա́լ զհետ աստուածոց օտարաց, եւ պահել եւ առնել զոր պատուիրեաց նմա տ(է)ր ա(ստուա)ծ։
¹¹Եւ ասէ տ(է)ր ցսողոմոն, փոխանակ զի եղեւ ա́յդ ընդ քեզ, եւ ո́չ պահեցեր զհրամանս իմ, եւ զպատուիրանս զոր պատուիրեցի քեզ՝ պատառելով պատառեցից զթագաւորութիդ ՛ի ձեռանէ քումմէ, եւ տաց զդա ծառայի́ քում։

¹²բայց ՛ի քո́ աւուրս ո́չ արարից զայնյ վ(ա)ս(ն) դաւթի հօր քոյ, այլ ՛ի ձեռանէ որդւոյ քոյ առի́ց զդա։
¹³Սակայն զա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ի(ւն)դ ո́չ առից. գաւազա́ն մի տաց որդւոյ քում վասն դաւթի ծառայի իմոյ, եւ վասն ե(րուսաղէ)մի քաղաքի զոր ընտրեցի։
¹⁴Եւ յարո́յց տ(է)ր սատան սողոմոնի զադեր զեդոմայեցի ՛ի զաւակէ թագաւորու(թ)ե(ա)ն եդովմայեցւոց։
¹⁵Եւ եղեւ ՛ի սատակե́լ դաւթի զեդոմ, յերթալ յովաբայ իշխանի զօրուն թաղե́լ զվիրաւորսն. զի կոտորեցին զա(մենայ)ն արրու յեդոմ։
¹⁶զի զվե́ց ամիս նստաւ անդ յովաբ, եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ յեդովմ, մինչեւ սատակեաց զա(մենայ)ն արրու եդովմայեցւոց։

¹⁷Եւ փախեա́ւ ադեր՝ ինքն եւ ա(մենայ)ն արք եդովմայեցիք ՛ի ծառայից հօր ն(ո)ր(ա)՝ եւ մտին յեգիպտոս։ եւ ադեր՝ մանուկ փո́քր էր.
¹⁸եւ յարեան արքն ՛ի քաղաքէ անտի մադիամու եւ եկին ՛ի փարան, եւ առին ընդ իւրեանս արս ՛ի փարանէ եւ եկին յեգիպտոս առ փարաւոն արքա́յ եգիպտացւոց, եւ եմո́ւտ ադեր առ փարաւոն, եւ ե́տ նմա տուն, եւ կարգեաց նմա հաց, եւ ետ նմա գետին։
¹⁹եւ եգիտ ադեր շնորհս առաջի փարաւոնի յոյժ, եւ ետ նմա կին զքոյր կնոջ իւրոյ՝ զքոյր թեկեմինայ զերէց։
²⁰եւ ծնաւ քոյրն թեկեմինայ ադերայ զգանեաբաթ զորդի ն(ո)ր(ա), եւ սնոյց զնաքոյրն թեկեմինա ՛ի մէջ ոիրդւոիցն փարաւոնի. եւ էր գանեբաթ ՛ի տան փարաւոնի ՛ի մէջ որդւոցն փարաւոնի։

²¹Եւ լուաւ ադեր յեգիպտոս եթէ ննջեա́ց դաւիթ ընդ հարս իւր, եւ թէ մեռաւ յովաբ իշխան զօրուն, եւ ասէ ադեր ցփարաւոն, արձակեա́ զիս եւ դարձա́յց յերկիր իմ։
²²եւ ասէ փարաւոն ցադեր՝ զի՞նչ պակաս է քեզ առ իս՝ զի խնդրես երթալ յերկիր քո։ եւ ասէ ցնա ադեր՝ զի արձակելո́վ արձակեսցես զիս. եւ դարձա́ւ ադեր յերկիր իւր։
²³Եւ յարոյց տ(է)ր սատա́ն սող·ոմոնի զռազոն զորդի եղիադայ, որ փախեաւ յադրիազարայ արքայէ սուբայ ՛ի տեառնէ իւրմէ։
²⁴եւ ժողովեցան առ նա արք, եւ էր իշխան գնդին, ՛ի կոտորել զն(ո)ս(ա) դաւթի. եւ գնա́ց ՛ի դամասկոս՝ եւ նստան ՛ի նմա. եւ թագաւորեաց ՛ի դամասկոս.

²⁵եւ եղեւ հակառակ ի(սրաէ)լի զա(մենայ)ն աւուրս սողոմոնի։ ա́յս է չարութի(ւն) ադերայ. եւ ծանրացասումն եւղեւ իսրայէլի, եւ թագաւորեաց յերկիրն եդոմայ։
²⁶Եւ յերոբովամ որդի նաբատայ եփրաթացի ՛ի սարիրայ, եւ անուն մօր ն(ո)ր(ա) սարուա կի́ն այրի, եւ նա էր որդի կնոջ այրւոյ՝ ծառայ սող·ոմոնի. եւ ամբարձ զձեռն իւր յարքայ։
²⁷եւ ա́յն իրք էին զի վերացոյց զձեռն իւր յարքայ սող·ոմոն։ Եւ արքայ սողոմոն շինեաց զբարձաւանդակն, եւ եխից զխրամ քաղաքին դաւթի հօր իւրոյ։
²⁸եւ ա́յրն յերոբովամ հզօր զօրութ(եամ)բ. իբրեւ ետես սողոմոն զպատանեակն եթէ այր գործո́յ է, կացոյց զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) հարկաց բեռնակրաց տանն յովսեփայ։

²⁹Եւ եղեւ ՛ի ժամանակին յայնմիկ ե́լ յերոբովամ յե(րուսաղէ)մէ, եւ եգիտ զնա աքիա սիլոնացի մարգարէ ՛ի ճանապարհի, եւ մեկուսացո́յց զնա ՛ի ճանապարհէն. եւ աքիա զգեցեալէր հանդերձ նոր. եւ երկոքեան ՛ի դաշմտին։
³⁰Եւ բո́ւռն եհար աքիա զհանդերձէն իւրմէ զնորոյ որ ՛ի վ(ե)ր(այ) իւր։ եւ պատառեաց զնա յերկոտասան կապերտս.
³¹եւ ասէ ցյերոբովամ. ա́ռ դու քեզ զտասն կապերտսդ։ Զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ (թ)ի(ւն)ի, ահա ես պատառեցից զթագաւորութի(ւն)ն ՛ի ձեռաց սողոմոնի, եւ տա́ց քեզ զտասն գաւազանսն.
³²եւ երկու գաւազանքն եղիցին նորա՝ վ(ա)ս(ն) դաւթի ծառայի իմոյ, եւ վ(ա)ս(ն) ե(րուսաղէ)մի քաղաքի զոր ընտրեցի յա(մենայ)ն ցեղիցն ի(սրաէ)լի.

³³փոխանակ զի եթող զիս, եւ երկի́ր եպագ աստարտայ գարշելւոյ սիդոնացւոց, եւ քամովսայ կռոց մովաբայ, եւ մեղքովմայ զազրոտւոյ որդւոցն ամոնայ. եւ ո́Է́չ գնաց ՛ի ճանապարհս իմ առնել ուղղութի(ւն) առաջի իմ, զճշմարտու(թ)ի(ւն)ս եւ զդատաստանս իմ իբրեւ զդսաւիթ զհայր իւր։
³⁴Եւ ո́չ առի զա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ի(ւն)ն ՛ի ձեռանէ ն(ո)ր(ա). զի հակառակութ(եամ)բ կացից հակառակ նմա զա(մենայ)ն աւուրս կենաց ն(ո)ր(ա). վ(ա)ս(ն) դաւթի ծառայի իմոյ զոր ընտրեցի, որ պահեաց զպատուիրանս իմ եւ զճշմմարտու(թ)ի(ւն)ս։
³⁵Եւ առի́ց զթագաւորութի(ւն)ն ՛ի ձեռանէ ն(ո)ր(ա), եւ տա́ց քեզ զտասն գաւազանսն.

³⁶եւ որդւոյ ն(ո)ր(ա) տա́ց զերկուս գաւազանսն, վ(ա)ս(ն) մնալոյ ճրագի ծառայի իմում դաւթի զա(մենայ)ն աւուրս առաջի իմ յե(րուսաղէ)մ քաղաքի զոր ընտրեցի դնել զանուն իմ անդ։
³⁷Եւ զքեզ առից, եւ թագաւորեսցես որոց եւ ցանկասցի անձն քո. եւ դու եղ·իցես թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
³⁸եւ եղիցի եթէ պահեսցես զա(մենայ)ն ինչ զոր ես պատուիրեմ քեզ, եւ գնասցես ՛ի ճանապարհս իմ, եւ արասցես ուղղու(թ)ի(ւն) առաջի իմ, զգուշանա́լ պատուիրանաց իմոց եւ հրամանաց իմոց՝ ո(ր)պ(էս) արար /դաւիթ ծառայ իմ. եւ եղէց ընդ քեզ, եւ շինեցից քեզ տո́ւն հաւատարիմ որպէս շինեցի դաւթի. եւ տա́ց քեզ զիէլ։
³⁹եւ չարչարեցից զզաւակն դաւթի վ(ա)ս(ն) այնորիկ. բայց ո́չ զամենայն աւուրս։

⁴⁰Եւ խնդրեաց սողոմոն սպանանել զյերոբովամ. եւ յարեաւ յերոբովամ եւ փախեաւ յեգիպտոս առ սաւսակիմ արքայ եգիպտացւոց. եւ է́ր յեգիպտոս մինչեւ մեռաւ սողոմոն։
⁴¹Եւ մնացորդք բանիցն սողոմոնի, եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, եւ ա(մենայ)ն իմաստութի(ւն) ն(ո)ր(ա), ո՞չ աւանիկ գրեալ է ՛ի գիրս բանից սողոմոնի։
⁴²Եւ աւուրք զորս թագաւորեաց սողոմոն յե(րուսաղէ)մ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի ամք քառասուն։
⁴³Եւ ննջեաց դաւթի հօր իւրոյ։ Եւ թագաւորեաց ռոբովամ որդի նորա ընդ նորա։

¹Եւ չոգաւ արքայ ռոբովամ ՛իԻ սիկիմ. զի ՛ի Իսիկիմ գայր ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ թագաւորեցուցանել զնա։
²Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ յերոբովամ որդի նաբատայ, եւ ինքն է́ր տակաւին յեգիպտոս յորմէ հետէ փախեաւ յերեսաց արքայի սողոմոնի, եւ դարձաւ յերոբովամ յեգիպտոսէ.
³եւ առաքեցին եւ կոչեցին զնա։ Եւ եկն յերոբովամ եւ ա(մենայ)ն եկեղեցին ի(սրաէ)լի. եւ խօսեցաւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ընդ արքայի ռոբովամայ՝ եւ ասեն։
⁴Հա́յր քո ծանրացայց զանուր մեր, եւ դու թեթեւացո́ ՛ի խիստ ծանրութ(են)է հօր քոյ, եւ ՛ի ծանր անրոյ ն(ո)ր(ա) զոր ետ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր. եւ ծառայեսցո́ւք քեզ։
⁵Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). երթա́յք մինչեւ ցերիս աւուրս, եւ դարձջի́ք առ իս։ եւ գնացին։

⁶Եւ խորհեցաւ արքայ ռոբովամ ընդ ծերսն որ կային առաջի սողոմոնի հօր ն(ո)ր(ա) մինչդեռ կենդանի էր, եւ ասէ. զիա՞րդ խորհիք՝ եւ տացուք պատասխանի ընդ ժողովրդեանն։
⁷Եւ խօսեցան ընդ նմա՝ եւ ասեն. եթէ յաւուր յայսմիկ լինիցիս ծառա́յ ժողովրդեանն այնմիկ՝ եւ ծառայեսցես ն(ո)ց(ա), եւ անսասցես ն(ո)ց(ա), եւ խօսեսցիս ընդ ն(ո)ս(ա) բանս բարիս, եղիցին քեզ ծառա́յք զա(մենայ)ն աւուրս։
⁸Եւ եթող զխորհուրդ ծեարոցն զոր խորհեցաւ ընդ ն(ո)ս(ա), եւ խորհեցաւ ընդ մանկտին սնընդակիցս իւր՝ որ կային առաջի ն(ո)ր(ա).
⁹եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). զի՞նչ տայք խրատ, եւ տա́ց պատասխանի ժողովրդեանն՝ որ խօսեցան ընդիս եւ ասեն, թեթեւացո́ յանրոյն՝ զոր ետ հայր քո ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։

¹⁰Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սնընդակիցք իւր որ կային առաջի ն(ո)ր(ա)՝ եւ ասեն։ Ա́յսպէս խօսեսցիս յականջս ժողովրդեանն՝ որ խօսեցան ընդ քեզ եւ ասեն, հա́յր քո ծանրացոյց զանուր մեր՝ եւ դու թեթեւացո ՛ի մէնջ. ա́յսպէս խօսեսցիս ընդ ն(ո)ս(ա). Ծկոյթ իմ ստուա́ր է քան զմէջ հօր իմոյ.
¹¹եւ արդ՝ հայր իմ եդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր անուր ծանր, եւ ես յաւելի́ց յանուրն ձեր. հայր իմ խրատեաց զձեզ գանիւք՝ եւ ես խրատեցից ձեզ քըքովք։
¹²Եւ եկն ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ առ արքայ ռոբովամ յաւուրն երրորդի՝ ո(ր)պ(էս) խօսեցաւ ընդ ն(ո)ս(ա) արքայ եւ ասէ, դարձջի́ք առիս յաւուրն երրորդի։
¹³Եւ պատասխանի́ ետ արքայ ժողովրդեանն խստութ(եամ)բ. եւ եթող ռոբավամ զխորհուրդս ծեարոցն զոր խորհեցան ը(ստ) նմա,

¹⁴եւ խօսեցաւ ընդ ն(ո)ս(ա) ըստ խորհրդեան մանկտւոյն՝ եւ ասէ. հայ րիմ ծանրացոյց զանուր ձեր, եւ ես յաւռելի́ց յանուր ձեր. հայր իմ խրետէր զձեզ գանիւք, եւ ես խրատեցից զձեզ քըքովք։
¹⁵Եւ ո́չ լուաւ արքայ ժողովրդեանն, զի էր խոտորումն ՛ի տ(թեն)է. զի հաստատեսցէ տ(է)ր զբան իւր զոր խօսեցաւ ՛ի ձեռն աքիայ սիլովնացւոյ, վ(ա)ս(ն) յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ։
¹⁶Իբրեւ տեսին ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ՝ եթէ ո́չ լուաւ ն(ո)ց(ա) արքայ. պատասխանի ետ ժողովուրդն արքայի եւ ասէ. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ դաւթի. եւ ո́չ գոյ մեր ժառանգու(թ)ի(ւն) ընդ որդւոյ յեսսեայ. պնդեա́ց ՛ի բնակութի(ւն)ս քո ի(սրա)էլ։ եւ արդ՝ դու արածեա́ զտունն դաւթի։ եւ գնաց ի(սրա)էլ ՛ի բնակութի(ւն)ս իւր։

¹⁷եւ որդւոցն ի(սրաէ)լի որ նստէին ՛ի քաղաքս յուդայ՝ թագաւորեաց ռոբովամ։
¹⁸Եւ առաքեաց արքայ ռոբովամ զադոնիրամ հարկապետ՝ եւ քարկոծեցին զնա ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ քարամբք՝ եւ մեռաւ. եւ արքայ ռոբովամ աճապարեաց ելանել ՛ի կառս իւր եւ փախչաել յե(րուսաղէ)մ։
¹⁹եւ արհամարհեաց ի(սրա)էլ զտունն դաւթի մինչեւ ցայսօր։
²⁰Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ եթէ դարձաւ յերոբովամ, առաքեցին եւ կոչեցին զնա ա(մենայ)նժողովուրդն, եւ թագաորեցուցին զնա ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի. եւ ո́չ ոք էր զկնի տանն դաւթի, բայց միայն ՛ի գաւազանէ́ տանն յուդայ եւ բենիամինի։

²¹Եւ ռոբովամ եմո́ւտ յ(թ)ե(ան)մ, եւ եկեղեցացոյց զժողովուրդն յուդայ եւ զգաւազանն բենիամինի՝ հարիւր եւ ութսո́ւն հազար երիտասարդաց պատերազմողաց՝ պատերազմել ընդ տանն ի(սրաէ)լի, դարձուցանել զթագաւորու(թ)ի(ւն)ն ռոբովամայ որդւոյ սողոմոնի։
²²Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ սամեա այր ա(ստուծո)յ՝ եւ ասէ։
²³խօսեա́ց ընդ ռոբովամայ որդւոյ սողոմոնի արքայի յուդայ, եւ ընդ ա(մենայ)ն տանն յուդայ եւ բենիամինի, եւ ընդ մնացորդս ժողովրդեանն՝ եւ ասասցես։

²⁴Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. մի́ ելանէք եւ մի́ տայցէք պատերազմ ընդ եղբարս ձեր ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի, դարձցի́ իւրաքանչիւրոք ՛ի տուն իւր, զի յինէ́ն եղեւ բանն այն։ եւ լուան բանի տ(եառ)ն, եւ դադարեցին յերթալոյ ըստ բանին տ(եառ)ն։
²⁵Եւ շինեաց յերոբովամ զսիկիմ ՛ի լերինն եփրեմայ՝ եւ բնակէր ՛ի նմա։ եւ ել անտի եւ շինեաց զփանուէլ։
²⁶Եւ ասէ յերոբովամ ՛ի սրտի իւրում. ահա արդ դառնայցէ թագաւորութի(ւն)ս իմ ՛ի տուն դաւթի,
²⁷եթէ ելանիցէ ժողովուրդս զոհել զոհս ՛ի տան տ(եառ)ն յ(թ)ե(ան)մ. եւ դառնայցէ սիրտ ժողովրդեանս այսորիկ առ տ(է)ր, եւ առ տէ́ր իւրեանց ռոբովամ արքայ յուդայ. եւ սպանանիցեն զիս, եւ դառնայցեն առ ռոբովամ արքայ յուդայ։

²⁸Եւ խորհեցաւ արքայ, եւ չոգաւ արար երկուս երինջս ոսկիս. եւ ասէ ցժողովուրդն, շա́տ լիցի ձեզ ելանել յե(րուսաղէ)մ. ահա աստուածք քո ի(սրա)էլ՝ որ հանին զքեզ յերկրէն եգիպտացւոց։
²⁹եւ եդ զմին ՛ի դան՝ եւ զմեւսն ՛ի բեթէլ։
³⁰Եւ եղեւ բանն այն ՛ի մե́ղս. եւ երթայր ժողովուրդն առաջի երեսաց միոյն մինչեւ ցգան։
³¹եւ արար տօնս ՛ի վ(ե)ր(այ) բարձանց. եւ արար քուրմս զմասն ինչ ժողովրդեանն որ ո́չ էին ՛ի տանց ղեւեայ։
³²Եւ արար յերոբովամ տօն յամսեանն ութերորդի՝ յաւուր հնգետասաներորդի նորին ամսոյ՝ ըստ տօնին որ յերկրին յուդայ, եւ ել ՛ի սեղանն զոր արար ՛ի բեթէլ՝ զոհե́լ երնջոցն զոր արար։ Եւ կացոյց ՛ի բեթէլ քո́ւրմս բարձանցն զոր արար։

³³եւ ել ՛ի սեղանն զոր արար ՛ի բեթէլ, որ օր հնգետասան էր ամսոյն ութերորդի ՛ի տօաննին։ ստե́ղծ՛ի սրտէ իւրմէ. եւ արար տօնս որդւոցն իսրայէլի։ ե́լ ՛ի սեղանն զոհել։

¹Եւ ահա ա́յր ա(ստուծո)յ եհաս ՛ի յուդայ բանիւ տ(եառ)ն ՛ի բեթէլ, եւ յերոբովամ կա́յր ՛ի վ(ե)ր(այ) սեղանոյն իւրոյ զոհել ՛ի վ(ե)ր(այ)։
²Եւ կոչեաց զսեղանն բանիւ տ(եառ)ն՝ եւ ասէ. սեղա́ն սեղա́ն. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. ահա որդի ծնցի տան դաւթի՝ Յովսիա́ անուն ն(ո)ր(ա)։ եւ զոհեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո զքո́ւրմս բարձանցդ՝ որ զոհեն ՛ի վ(ե)ր(այ) քո, եւ ոսկերս մարդկան այրեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո։։
³Եւ ե́տ յաւուր յայնմիկ նշան՝ եւ ասէ. ա́յս նշան է զոր խօսեցաւ տ(է)ր՝ եւ ասէ, ահա սեղանդ պատառեսցի, եւ հեղցի́ պարարտութի(ւն)դ որ ՛ի վ(ե)ր(այ) դորա։

⁴Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ յերոբովամ զբանս առնն ա(ստուծո)յ բարբառպելոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) սեղանոյ անտի եւ ասէ, կալարո́ւք զդա. եւ գոսացաւ ձեռն ն(ո)ր(ա)՝ զի ձգեաց ՛ի նա, եւ ոչ կարաց դարձուցանել զնա առ ինքն.
⁵եւ սեղանն պատառեցաւ՝ եւ հեղաւ պարարտու(թ)ի(ւն)ն ՛ի սեղանոյ անտի, ըստ նշանին զոր ետ այրն ա(ստուծո)յ բանիւ տ(եառ)ն։
⁶Եւ ասէ արքայ յերոբովամ ցայրն ա(ստուծո)յ. աղաչեա́ զերեսս տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ, եւ արա́ աղօթս վ(ա)ս(ն) իմ եւ դարձցի ձեռն իմ առիս։ եւ աղաչեաց այրն ա(ստուծո)յ առաջի տ(եառ)ն, եւ դարձաւ ձեռնն արքայի առ նա, եւ եղեւ իբրեւ զառաջինն։
⁷Եւ խօսեցաւ արքայ ընդ առնն ա(ստուծո)յ՝ եւ ասէ. մո́ւտ ընդիս ՛ի տուն՝ եւ ճաշեա́, եւ տա́ց քեզ պարգեւս։

⁸Եւ ասէ այրն ա(ստուծո)յ ցարքայ. եթէ տացես ինձ զկէս տան քոյ, ո́չ մտից ընդ քեզ. եւ ո́չ կերայց հաց, եւ ո́չ արբից ջուր ՛ի տեղւոջս յայսմիկ.
⁹զի ա́յսպէս պատուիրեաց ինձ տ(է)ր բանիւ եւ ասէ. մի́ ուտիցես հաց, եւ մի́ ըմպիցես ջուր. եւ մի́ գնասցես ընդ նոյն ճանապարհ, ընդ որ երթանայցես։
¹⁰եւ գնաց զճանապարհ իւր. այլ ո́չ ընդ նոյն ճանապարհ ընդ որ եկն՝ գնաց ՛ի բեթելայ։
¹¹Եւ մարգարէ մի ծեր բնակեալ էր ՛ի բեթել, եւ եկին որդիք նորա եւ պարմեցին նմա զա(մենայ)ն գործսն զոր արար այրն ա(ստուծո)յ յաւուր յայնմիկ ՛ի բեթէլ, եւ զբանսն զոր խօսեցաւ ը(ստ) արքայի. եւ դարձուցին զերեսս հօրն իւրեանց,

¹²եւ խօսեցաւ ընդ ն(ո)ս(ա) հայրն ն(ո)ց(ա) եւ ասէ, ընդ ո՞ր ճանապարհ գնաց։ եւ ցուցին նմա որդիք ն(ո)ր(ա) ընդ ճանապարհն ընդ որ գնաց այրն ա(ստուծո)յ որ եկեալ էր ՛ի յուդայ։
¹³Եւ ասէ ցորդիս իւր. կազմեցէք զէշն. եւ կազմեցին նմա էշ. եւ ել ՛ի նա.
¹⁴եւ գնաց զհետ առնն ա(ստուծո)յ, եւ եգիտ զնա նստեալ ընդ կաղնւովն. եւ ասէ ցնա՝ եթէ դո՞ւ իցես այրն ա(ստուծո)յ եկեալ ՛ի յուդայ. եւ ասէ, ե́ս եմ։
¹⁵Եւ ասէ ցնա. ե́կ ընդիս ՛ի տուն, եւ կե́ր հաց։
¹⁶եւ ասէ. ո́չ կարեմ դառնալ ընդ քեզ, եւ ո́չ գալ ընդ քեզ. եւ ո́չ կերայց հաց եւ ո́չ արբից ջուր ՛ի տեղւոջս այսմիկ.

¹⁷զի ա́յնպէս հրաման տուեալ է ինձ բանիւ տ(եառ)ն եւ ասացեալ, թէ մի́ ուտիցես անդ հաց, եւ մի́ ըմպիցես ջուր. եւ մի́ դառնայցես ընդ նոյն ճանապարհ ընդ որ երթայցես։
¹⁸Եւ ասէ ցնա. եւ ե́ս մարգարէ եմ իբրեւ զքեզ. եւ հրեշտակ տ(եառ)ն խօսեցաւ ընդիս եւ ասէ, դարձհո́ զնա առ քեզ ՛ի տուն քո, եւ կերիցէ հաց եւ արբցէ ջուր. եւ ստեաց նմա։
¹⁹եւ դարձոյց զնա ընդ իւր, եւ եկեր հաց ՛ի տան ն(ո)ր(ա), եւ արբ ջուր։
²⁰Եւ լինէեր մինչդեռ նստէին նոքա ՛ի սեղանն, եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առ մարգարէն որ դարձոյց զնա.

²¹եւ խօսեցաւ ընդ առնն ա(ստուծո)յ եկելոյ ՛ի յուդայ՝ եւ ասէ։ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. փոխանակ զի դառնացուցեր զբանն տ(եառ)ն, եւ ո́չ պահեցեր զպատուէրն զոր պատուիրեաց քեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո.
²²եւ դարձար՝ եւ կերար հաց, եւ արբեր ջուր ՛ի տեղւոջդ յայդմիկ՝ զորմէ խօսեցաւ ընդ քեզ եւ ասէ, մի́ ուտիցես հաց՝ եւ մի ըմպիցես ջուր. արդ մի́ մտցէ մարմին քո ՛ի գերեզման հարց քոց։
²³Եւ եղեւ յետ ուտելոյն ն(ո)ր(ա) հաց եւ ըմպելոյ ջուր, հանդերձեաց է́շ մարգարէին. եւ դարձաւ եւ գնաց։
²⁴եւ եգիտ զնա առեւծ ՛ի ճանապարին, եւ սպան զնա։ եւ էր մարմին ն(ո)ր(ա) ընկեցեալ ՛ի ճանապարհին, եւ էշն կա́յր առ նմա, եւ առեւծն կա́յր առ մարմինն։

²⁵Եւ ահա արք անցաւորք տեսին մեռեա́լ ընկեցեալ ՛ի ճանապարհին, եւ առեւծն կայր առ ընթեր մեռելոյն. եւ մտին եւ խօսեցան ՛ի քաղաքին՝ ուր մարգարէն ծեր բնակեալ էր։
²⁶իբրեւ լուաւ, որ դարձոյցն զնա ՛ի ճանապարհէն, ասէ. այն ա́յրն ա(ստուծո)յ է որ դառնացոյց զբանն տ(եառ)ն, եւ ետ զնա տ(է)ր առիւծու եւ եբեկ զնա, եւ սպան զնա ըստ բանին տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ ընդ նմա։
²⁷Եւ խօսեցաւ ընդ որդիսն իւր եւ ասէ. հանդերձեցէ́ք զէշն, եւ հանդերձեցին.
²⁸եւ գնաց եւ եգիտ զմարմին նորա ընկեցեալ ՛ի ճանապարհին. եւ էշն եւ առեւծն կային առ մարմին. եւ ո́չ եկեր առեւծն զմարմին առնն ա(ստուծո)յ, եւ ո́չ եբեկ զէշն։

²⁹Եւ ա́ռ մարգարէն զմարմին առնն ա(ստուծո)յ, եւ եդ զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) իշոյն, եւ դարձոյց զնա եւ եկն ՛ի քաղաք մարգարէին ծերոյ կոծե́լ եւ թաղել զնա։
³⁰եւ ցածո́յց զդին նորա մարգարէն ՛ի թաղե́լ զնա ՛ի գերեզմանի իւրում. եւ կոծեցան զնա եւ ասեն, վա́յ եղբայր։
³¹Եւ եղեւ յետ կոծելոյն զնա, խօսեցաւ ընդ որդիսն իւր եւ ասէ. եթէ մեռանիցիմ ես, թաղեսջի́ք զիս յայսմ գերեզմանի ուր թաղեցաւ այրս ա(ստուծո)յ, առ ոսկերս դորա դիհջիք զիս զի ապրեսցին ոսկերք իմ ընդ ոսկերս դորա.
³²զի լինելով լինիցի́ բանն զոր խօսեցաւ բանիւ տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) սեղանոյն ՛ի բեթէլ, եւ ՛ի վերայ տանց բարձանց որ ՛ի սամարիա։

³³Եւ յետ բանիցս այսոցիկ ո́չ դարձաւ յերոբովամ ՛ի չարեաց իւրոց. եւ դարձաւ եւ արար ՛ի մասնէ ժողովրդեանն քո́ւրմս բարձանց. որ կամէր լնոյր զձեռն իւր. եւ լինէեր քո́ւրմ բարձանց։
³⁴Եւ եղեւ բա́նն այն ՛ի մե́ղս տանն յերոբովամայ, եւ ՛ի սատակումն եւ յապականու(թ)ի(ւն) յերեսաց երկրին։

¹՛Ի ժամանակին յայնմիկ հիւանդացաւ աբիա որդի յերոբովամայ,
²եւ ասէ յերոբովամ ցկին իւր. արի́ եւ այլակերպեա́ց, եւ մի́ գիտասցեն թէ դու կին յերոբովամայ իցես, եւ երթիցե́ս ՛ի սելով. ահա ա́նդ է աքիա մարգարէ. նա́ խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) իմ թագաւորել ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանս այսորիկ։
³եւ ա́ռչ ՛ի ձեռին քո ա́ռնն ա(ստուծո)յ հաց, եւ բլիթս որդւոց ն(ո)ր(ա), եւ չամիչ՝ եւ ստոման մի մեղու, եւ երթիցես առ նա. եւ պատմեսցէ քեզ զի՞նչ լինելոց իցէ մանկանն։
⁴Եւ արար այնպէս կինն յերոբովամու, եւ յարեաւ եւ գնաց ՛ի սելով, եւ եմուտ ՛ի տուն աքիայ. եւ այրն ծերացեալ ՛ի տեսանելոյ, եւ վատեա́լ աչք իւր ՛ի ծերու(թեն)է իւրմէ։

⁵եւ ասէ տ(է)ր ցաքիա, ահա կինն յերոբովամայ գա́յ հարցանել բան ՛ի քէն վ(ա)ս(ն) որդւոյ իւրոյ, զի հիւա́նդ է. զա́յս ինչ եւ զայս ասասցես նմա։
⁶Եւ եղեւ ՛ի մտանելն նորա, եւ ինքն յանծանօ́թս լինէեր. եւ եղեւ իբրեւ լուաւ աքիա զձայն ոտից ն(ո)ր(ա), ՛ի մտանելն ն(ո)ր(ա) եւ ՛ի բանալ, ասէ՝ մո́ւտ կին յերոբովամու. ընդէ՞ր իցէ այդ զի յանծանօթս լինիս. եւ ես եմ առաքեալ առ քեզ խստութ(եամ)բ։
⁷ե́րթ եւ ասա́ ցյերոբովամ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. փոխանակ զի բարձրացուցի զքեզ ՛ի միջոյ ժողովրդեանդ, եւ ետու զքեզ յառաջնո́րդ ՛ի վերայ ժող·ովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի։

⁸եւ պատառեցի զթագաւորու(թ)ի(ւն)ն ՛ի տանէնդաւթի, եւ ետու զնա քեզ. եւ ո́չ եղեր իբրեւ զծառայ իմ դաւիթ որ պահեաց զպատուիրանս իմ, եւ եկն զկնի իմ ա(մենայ)ն սրտիւ իւրով, առնել ուղղութի(ւն) առաջի իմ.
⁹եւ չարացա́ր առնել քան զամենեսին որ եղեն յառաջ քան զքեզ. եւ գնացեր եւ արարեր քեզ աստուածս օտարոտիս, եւ ձուլածոյս՝ բարկացուցանել զիս. եւ զիս ընկեցեր յետս ՛ի մարմնոյ քումմէ։
¹⁰Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ես ածից չարի́ս ՛ի վ(ե)ր(այ) տանն յերոբովամայ, եւ սատակեցից զյերոբովամայ որ միզեղիցէ զորմով, կծկեալ եւ լքեալ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի. եւ հաւաքեցից զհե́տ տանն յերոբովամայ, ո(ր)պ(էս) հաւաքիցի աղբ մինչեւ սպառել զնա։

¹¹զդիակունս յերոբովամու ՛ի քաղաքի՝ կերիցեն շո́ւնք, եւ զմեռեալս յանդի՝ կերիցեն թռչունք երկնից. զի տ(է)ր խօսեցաւ։
¹²Եւ դու արի́ գնա́ ՛ի տուն քո, եւ ՛ի մտանել ոտից քոց ՛ի քաղաքն՝ մեռցի́ մանուկն։
¹³եւ կոծեսցին ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ, եւ թաղեսցեն զնա. զի նա միա́յն յերոբովամայ մտցէ́ ՛ի գերեզման. զի գտաւ ՛ի նմա բա́ն բարի վ(ա)ս(ն) տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի ՛ի տան յրոբովամայ։
¹⁴եւ յարուսցէ տ(է)ր իւր թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի, որ հարցէ́ զտուն յերոբովամայ յաւուր յայսմիկ։

¹⁵Եւ արդ զի՞նչ եւս. հարցէ տ(է)ր զի(սրա)էլ ո(ր)պ(էս) շարժի եղէգն ՛ի ջուր, եւ խլեսցէ́ տ(է)ր զի(սրա)էլ յերկրէս բարութե(ան) յայսմանէ զոր ետ հարց ն(ո)ց(ա), եւ հոսեսցէ́ զն(ո)ս(ա) յայնկոյս գետոյն. փոխանակ զի արարին իւրեանց անտա́ռս բարկացուցանել զտ(է)ր։
¹⁶եւ մատնեսցէ տ(է)ր զի(սրա)էլ վ(ա)ս(ն) մեղացն յերոբովամու, որ մեղաւ՝ եւ մեղոյց զի(սրա)էլ 12։
¹⁷Եւ յարեաւ կինն յերոբովամու, գնաց ՛ի սարիրա. եւ եղեւ իբրեւ եմուտ առաջի դրան տանն, մեռաւ մանուկն։
¹⁸եւ կոծեցան զնա, եւ թաղեցին ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ըստ բանին տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ ՛ի ձեռն ծառայի իւրոյ աքիայ մարգարէի։

¹⁹Եւ մնացորդք բանից յերոբովամայ, թէ ո՞րչափ պատերազմեցաւ, եւ ո՞րչափ թագաւորեաց. ահա գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
²⁰եւ աւուրք զորս թագաւորեաց յերոբովամ, ամք քսան եւ երկու. եւ ննջեա́ց ընդ հա́րս իւր։ Եւ թագաւորեաց նաբա́տ որդի ն(ո)ր(ա) ընդ նորա։
²¹Եւ ռոբովամ որդի սողոմոնի թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ։ որդի քառասուն եւ մի ամաց ռոբովամ ՛ի թագաւորել իւրում, եւ եւթնուտասն ամ թագաւորեաց յե(րուսաղէ)մ քաղաքի զոր ընտրեաց տ(է)ր դնել զանուն իւր անդ, յա(մենայ)ն ցեղիցն ի(սրաէ)լի։ եւ անուն մօր ն(ո)ր(ա) նաամա ամանացի։
²²Եւ արար ռոբովամ չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ նախանձեցաւ ընդ ա(մենայ)ն զոր արարին հարք ն(ո)ր(ա), եւ ըստ մեղաց նոցա զոր մեղան։

²³եւ շինեցին նոքա իւրեանց բարձունս եւ անտառս ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն բլրոյ բարձու, եւ ՛ի ներքոյ ա(մենայ)ն վարսաւոր ծառոց։
²⁴եւ նուէրք եղեն յերկրին, եւ արարին յա(մենայ)ն գարշու(թ)ե(ան)ց ազգացն զոր եբարձ տ(է)ր յերեսաց որդւոցն ի(սրաէ)լի։
²⁵Եւ եղեւ ՛ի տարւոջն յորում թագաւորեաց ռոբովամ, ել սաւսակիմ արքայ եգիպտոսի ՛ի վերայ ե(րուսաղէ)մի։
²⁶եւ ա́ռ զա(մենայ)ն գանձս տան տ(եառ)ն, եւ զգանձս տանն արքայի, եւ զնիզակս ոսկիս, զոր ա́ռ դաւիթ ՛ի ձեռաց ադրազարայ աերքայի սուբայ, եւ տարաւ յե(րուսաղէ)մ զա(մենայ)ն զոր ա́ռ։ եւ ա́ռ զզէնսն ոսկիս զոր արար սողոմոն։

²⁷Եւ արար արքայ ռոբովամ փոխանակ ն(ո)ց(ա) զէնս պ·ղնձիս։ եւ դիմեցին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) զօրագլուխք սուրհանդակացն որ պահէին զդրունս տանն արքայի։
²⁸եւ լինէեր յորժամ մտանէր արքայ ՛ի տունն տ(եառ)ն, բառնային զայնյ սուրհանդակքն, եւ յեցուցանէին զն(ո)ս(ա) ՛ի տեղի թեւէ սուրհանդակացն։
²⁹Եւ մնացորդք բանիցն ռոբովամայ, եւ ամենայն ինչ զոր արար. ո́չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն յուդայ։
³⁰Եւ պատերա́զմ էր ՛ի մէջ յերոբովամայ եւ ՛ի մէջ յերոբովամայ զա(մենայ)ն աւուրս։

³¹եւ ննջեաց ռոբովամ ը(ստ) հարս իւր եւ թաղեցաւ ընդ հարս իւր ՛ի քաղաքի դաւթի. եւ անուն մօր ն(ո)ր(ա) նաամա́ ամմանացի։ Եւ թագաւորեաց աբիու որդի նորա ընդ նորա։

¹Եւ յամին ութուտասներորդի թագաւորութե(ա)ն յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ, թագաւորէ́ աբիու որդի ռոբովամայ / ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ։
²եւ երեք ամ թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ե(րուսաղէ)մի. եւ անուն մօր ն(ո)ր(ա) մաաքա դուստր աբեսողոմայ։
³Եւ գնաց ՛ի մեղս հօր իւրոյ զոր արար առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրոյ, եւ ո́չ էր սիրտ ն(ո)ր(ա) կատարեալ ընդ տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրոյ՝ իբրեւ զսիրտն դաւթի հօր իւրոյ։
⁴զի ՛ի ձեռն դաւթի ե́տ նմա տ(է)ր ա(ստուա)ծ մնացորդ յե(րուսաղէ)մ. զի կացուսցէ զորդիս ն(ո)ր(ա) յետ ն(ո)ր(ա), եւ հաստատեսցէ զե(րուսաղէ)մ.

⁵ո(ր)պ(էս) արար դաւիթ ուղղութի(ւն) առաջի տ(եառ)ն, եւ ո́չ խոտորեցաւ յա(մենայ)նէ զոր պատուիրեաց նմա զա(մենայ)ն աւուրս կենաց իւրոց. բա́ց ՛ի բանին ուրիայ քետացւոյ։
⁶Եւ պատերա́զմ էր ՛ի մէջ աբիայ եւ ՛ի մէջ յերոբովամայ զա(մենայ)ն աւուրս կենաց ն(ո)ր(ա)։
⁷Եւ մնացորդք բանից /աբիայ՝ եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն յուդայ։ եւ պատերա́զմ էր ՛ի մէջ աբիայ եւ ՛ի մէջ յերոբովամայ։
⁸Եւ ննջեաց աբիու ընդ հարս իւր, եւ թաղեցաւ ՛ի քաղաքի դաւթի. եւ թագաւորէ́ ասա որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա)։
⁹Եւ յամի քսաներորդի յերոբովամայ արքայի ի(սրաէ)լի թագաւորէ ասա ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ.

¹⁰եւ քառասուն եւ մի ամ թագաւորեաց յե(րուսաղէ)մ. եւ անուն մօր ն(ո)ր(ա) մաաքա́ դուստր աբեսողոմայ։
¹¹Եւ արար աստ ուղղութի(ւն) առաջի տ(եառ)ն իբրեւ զդաւիթ հայր իւր.
¹²եւ եբարձ զնուէրս յերկրէն, եւ ջնջեաց զա(մենայ)ն խարդախու(թ)ի(ւն)սն զոր արարին հարք ն(ո)ր(ա)։
¹³Եւ զմաաքա զմայր իւր ՛ի բա́ց արար ՛ի տիկնութ(են)է. քանզի արար ժողովս յանտառին իւրում. եւ կոտորեաց ասա զամրոցս ն(ո)ր(ա), եւ այրեաց հրով ՛ի հեղեղատին կեդրոնի.
¹⁴սակայն զբարձունսն ո́չ եբարձ. այլ սի́րտ ն(ո)ր(ա) կատարեալ էր ընդ տ(եառ)ն զա(մենայ)ն աւուրս իւր։
¹⁵եւ եբեր զսիւնսն հօր իւրոյ, եւ զսիւնսն զիւր՝ եմո́յծ ՛ի տուն տ(եառ)ն. արծաթ եւ ոսկի եւ անօթս։

¹⁶Եւ պատերազմ էր ՛ի մէջ ասայի եւ ՛ի մէջ բաասայ արքայի ի(սրաէ)լի զա(մենայ)ն աւուրս ն(ո)ց(ա)։
¹⁷եւ ել բաաս արքայ ի(սրաէ)լի ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ, եւ շինեաց զռամա, զի մի́ լիցի մտանել եւ ելանել ասայի արքայի յուդայ։
¹⁸Եւ ա́չ ասա զա(մենայ)ն արծաթն եւ զոսկի գտեալ ՛ի գանձս տանն տ(եառ)ն, եւ ՛ի գանձս տան թագաւորին, եւ ետ զայնյ ՛ի ձեռս ծառայից իւրոց. եւ առաքեաց զն(ո)ս(ա) ասա արքայ առ որդին ադերայ՝ որդւոյ աբեներայիմայ որդւոյ ազայելի արքայի ասորւոց բնակելոյ ՛ի դամասկոս՝ եւ ասէ.

¹⁹ուխտեա́ ուխտ ընդի́ս եւ ընդ քեզ, եւ ՛ի մէջ հօր իմոյ եւ ՛ի մէջ հօր քոյ. ահաւասիկ առաքեցի քեզ պատարագ արծաթ եւ ոսկի, եւ լո́յծ զուխտ քո որ ընդ բաասայ արքայի ի(սրաէ)լԼի, եւ գնասցէ́ յինէն։
²⁰Եւ լուաւ որդի ադերայ արքայի ասայի, եւ առաքեաց զիշխանսն իւր ՛ի քաղաքսն ի(սրաէ)լի. եւ եհար զային, եւ զդան, եւ զաբէլ, տանն մաաքայ, եւ զա(մենայ)ն զքեներէթ մինչեւ յզա(մենայ)ն երկիրն նեփթաղիմայ։
²¹Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ բաասա, դադարեաց ՛ի շինել·ոյ զռամա, եւ դարձաւ ՛ի թերսայ։

²²Եւ արքայ ասա պատուիրեաց ա(մենայ)ն յուդայ որե էին յենակիմ, զի առցեն զքարինսն ռամայ եւ զփայտ ն(ո)ր(ա), զոր շինեաց բաասա. եւ շինեաց նոքօք արքայ ասա զա(մենայ)ն բլուրն բենիամինի եւ զդիտանոցսն։
²³Եւ մնացորդք բանիցն ասայի եւ ա(մենայ)ն զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, եւ քաղաքն զոր շինեաց, ո՞չ աւանիկ գրեալեն ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն յուդայ։ բայց ՛ի ժամանակի ծերութե(ան) իւրոյ ցաւեցին ոտք իւր։
²⁴Եւ ննջեա́ց ասա ընդ հարս իւր, եւ թաղեցաւ ընդ հարս իւր ՛ի քաղաքին դաւթի. եւ թագաւորէ յովսափատ որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա)։

²⁵Եւ նաբատ որդի յերոբովամայ թագաւորէ յի(սրաէ)լի, յամին երկրորդի ասայի արքայի յուդայ. եւ թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի ամս երկուս.
²⁶եւ արար չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ գնաց զճանապարհ հօր իւրոյ, եւ ՛ի մեղս իւր որովք յանցոյց զւի(սրա)էլ։
²⁷Եւ նստաւ զնովաւ բաասա որդի աքիայ ՛ի վ(ե)ր(այ) տանն իսաքարու, եւ եհար զնա բաասա ՛ի գաբաթոն այլազգեաց. եւ նաբատ եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ նստէին զգաբաթոնաւ։
²⁸եւ սպան զնա բաասա, յամին երկրորդի ասայի արքայի յուդայ՝ եւ թագաւորեաց ընդ նոիրա։

²⁹Եւ եղեւ իբրեւ թագաւորեաց, եհար զա(մենայ)ն տունն յերոովամու. եւ ո́չ թողոյր զա(մենայ)ն շնչաւոր տանն յերոբովամայ. մինչեւ սատակել զնա ըստ բանին տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ ՛ի ձեռն ծառայի իւրոյ աքիայ սիլսնացւոյ,
³⁰վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)ն մեղացն յերոբովամայ՝ որ մեղաւ եւ յանցոյց զի(սրա)էլ ՛ի զայրացուցանել իւրում, որովք1 զայրացոյց զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։
³¹Եւ մնացորդք բանից նաբատայ, եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
³²Եւ էր պատերազմ ՛ի մէջ ասայի եւ ՛ի մէջ նաբատայ արքայի ի(սրաէ)լի զա(մենայ)ն աւուրս ն(ո)ց(ա)։

³³եւ յամին երրորդի ասայի արքայի յուդայ թագաւորէ բաասա որդի աքիա ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի ՛ի թերսա ամս քսան եւ չորք։
³⁴եւ արար չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ գնաց զճանապարհ յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ, եւ ՛ի մեղս նորա որպէս յանցոյց զի(սրա)էլ։

¹Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն ՛ի ձեռս յէսուայ որդւոյ անանիայի առ բաասա՝ եւ ասէ.
²փոխանակ զի բարձրացուցի զքեզ յերկրէ, եւ ետու զքեզ առաջնո́րդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի, եւ գնացեր զճանապարհն յերոբովամայ, եւ յանցուցէր զժողովուրդ իմ զի(սրա)էլ, բարկացուցանե́լ զիս սնոտիւք իւրեանց.
³ահա ես յարուցից զհե́տ բաասայ եւ զհետ տան ն(ո)ր(ա). եւ տա́ց զտուն քո իբրեւ զտունն յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ։
⁴Որ մեռանիցի բաասայ ՛ի քաղաքի՝ շունք կերիցեն, եւ որ մեռանիցի́ նորա ՛ի դաշտի՝ կերիցեն զնա թռչունք երկնից։
⁵Եւ մնացորդք բանից բաասայ, եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, եւ զօրութի(ւն)ք ն(ո)ր(ա), ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։

⁶Եւ ննջեաց բաասա ը(ստ) հարս իւր, եւ թաղեցաւ ՛ի թերսա. եւ թագաւորէ էլա որդի ն(ո)ր(ա) ընդ նորա. յամի քսաներորդի ասայի արքայի։
⁷Եւ ՛ի ձեռն յէուայ որդւոյ անանիայ մարգարէի խօսեցաւ տ(է)ր ՛ի վերայ բաասայ՝ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) տան ն(ո)ր(ա), զա(մենայ)ն չարիսնս զոր արար առաջի տ(եառ)ն ՛ի բարկացուցանել զնա գործովք ձեռաց իւրոց. առ ՛ի լինելոյ իբրեւ զտունն յերոբովամայ, եւ վ(ա)ս(ն) հարկանելոյ զնա.
⁸յամին քսաներորդի եւ վեցերորդի արքայի յուդայ։ Եւ թագաւորեաց էլա որդի բաասայ ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի ՛ի թերսա ամս երկուս։
⁹Եւ ժողովեաց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) զամրի ծառայ իւր իշխան կիսոյ սպառազինաց. եւ նա ըմպէր եւ արբեալէր ՛ի տանն արսայ հանդրձապետի ՛ի թերսա։

¹⁰եւ եմուտ զամրի, եւ եհա́ր զնա եւ սպան, յամի քսաներորդի եւթներորդի ասայի արքայի յուդայ։ եւ թագաւորեաց ը(ստ) ն(ո)ր(ա)։
¹¹Եւ եղեւ ՛ի թագաւորել ն(ո)ր(ա)՝ եւ նստել յաթոռն իւրում, եհար զա(մենայ)ն տունն բաասայ՝ եւ ո́չ եթող նմա որ միզիցէ զորմով, եւ զմերձաւորս նորա եւ զբարեկամս ն(ո)ր(ա)։
¹²Եւ ջնջեաց զամրի զա(մենայ)ն տունն բաասայ՝ ը(ս)տ բանին տ(եառ)ն զոր խօԷսեցաւ ՛ի վերայ տանն բաասայ ՛ի ձեռն յէուայ մարգարէի.
¹³վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)ն մեղացն բաասայ՝ եւ էլայ որդւոյ ն(ո)ր(ա) որ մեղաւ, եւ ո(ր)պ(էս) յանցո́յցն զի(սրա)էլ, բարկացուցանել զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի սնոտւովք իւրեանց։

¹⁴Եւ մնացորդք բանիցն էլայ, եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, ո՞չ աւանիկ գրեալեն ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
¹⁵Յամի քսաներորդի եւթներորդի ասայի արքայի յուդայ, թագաւորեաց զամբրի աւուրս եւթն ՛ի թերսայ։ եւ բանակն ի(սրաէ)լի ՛ի գաբաթոնի այլազգեաց.
¹⁶եւ լուաւ ժողովուրդն ՛ի բանակի անդ՝ ասեն, գումարեցաւ զամբրի եւ եհար զարեքայն. եւ թագաւորեցուցին ի(սրաէ)լի զամրի զօրավար զօրուն ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի յաւուր յայնմիկ ՛ի բանակին։
¹⁷Եւ ել ամրի, եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ընդ նմա ՛ի գաբաթոնէ, եւ նստաւ զթերսաւ։

¹⁸եւ եղեւ իբրեւ ետես զամբրի թէ յառնուլ եղեւ քաղաքն՝ եմուտ ՛ի սենեակ մի տանն արքայի. եւ այրեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) զտունն արքայի հրով. եւ մեռաւ
¹⁹վ(ա)ս(ն) մեղաց իւրոց զոր արար՝ առնել չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ գնաց զա(մենայ)ն ճանապարհս յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ, եւ ՛ի մե́ղս ն(ո)ր(ա) զոր արար որովք յանցոյց զի(սրա)էլ։
²⁰Եւ մնացորդք բանից զամբրեայ՝ եւ խումբք նորա զոր խմբեցաւ, ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
²¹Յայնժամ բաժանեցա́ւ ժողովուրդն ի(սրաէ)լի, կէս ժողովրդեանն լիներ զհետ թամնեայ՝ որդւոյ գովնաթայ թագաւորեցուցանել զնա, եւ կէս ժողովրդեանն լիներ զկնի ամրեայ։

²²եւ յաղթահարեաց ժողովուրդն որ զկնի ամրեայ, եւ պարտեցաւ ժողովուրդն որ զհետ թամնեայ որդւոյ գովնաթայ. եւ մեռաւ թամնի, եւ յովրամ եղբայր ն(ո)ր(ա) ՛ի ժամանակի յայնմիկ. եւ թագաւորեաց ամրի յետ թամնեայ։
²³Յամին երեսներորդի եւ առաջներորդի ասայի արքայի յուդայ, թագաւորէ́ ամրի ՛ի վերայ ի(սրաէ)լԼի ամս երկոտասան։ ՛ի թերսայ թագաւորեաց ամս վեց։
²⁴Եւ ստացաւ ամրի զլեառնն սոմորոն՝ ՛ի սամերայ տեռնէ լերինն երկուց տաղանտաց արծաթոյ. եւ շինեաց զլեառնն, եւ կոչեաց զզանուն լերինն զոր շինեաց՝ յանո́ւն սամերեայ տեառն լերինն սամիրոն։
²⁵Եւ արար ամրի չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ չարացաւ քան զա(մենայ)ն եղեալս յառաջ քան զնա.

²⁶եւ գնաց զա(մենայ)ն ճանապարհս յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ, եւ ՛ի մեղս ն(ո)ր(ա) որովք յանցոյց զի(սրա)էլ ՛ի բարկացուցանել զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի սնոտւովք իւրեանց։
²⁷Եւ մնացորդք բանից ամրեայ՝ եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար, եւ զօրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) զոր արար, ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
²⁸Եւ ննջեաց ամրի ը(ստ) հարս իւր, եւ թաղեցաւ ՛ի սամարիա. եւ թագաւորեաց աքաաբ որդի ն(ո)ր(ա) ը(ստ) ն(ո)ր(ա)։
²⁹Եւ աքաաբ որդի ամրեայ թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի, յամին երեսներորդի եւ ութերորդի ասայի արքայի յուդայ, թագաւորեաց աքաաբ որդի ամրեայ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի ՛ի սամարիա ամս քսան եւ երկուս։

³⁰Եւ արար աքաաբ որդի ամրեայ չա́ր առաջի տ(եառ)ն քան զամենեսեան որ յառաջ քան զնա էին։
³¹եւ ո́չ ինչ էր նմա ընդհատ՝ գնա́լ ը(ս)տ մեղաց յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ. եւ առ կին զյեզաբէլ դուստր յովբաղայ արքայի սիդոնացւոց. եւ գնաց եւ ծառայեաց բահաղու՝ եւ երկի́ր եպագ նմա։
³²եւ կանգնեաց սեղան բահաղու ՛ի տան գարշելեաց ն(ո)ր(ա) զոր շինեաց ՛ի սամարիա։
³³Եւ արար աքաաբ անտառե. եւ յաւել աքաաբ առնել առ ՛ի բարկացուցանել զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, քան զա(մենայ)ն թագաւորս ի(սրաէ)լի եղեալս յառաջ քան զնա։

³⁴Յաւուրս ն(ո)ր(ա) շինեաց աքիէլ բեթէլացի զերեքով. աբերոնաւ անդրանկաւ իւրով արկ նմա հիմունս, եւ սեգուբաւ կրսերաւ իւրով կանգնեաց զդրունս ն(ո)ր(ա). ըստ բանին տ(եառ)ն, զոր խօսեցաւ ՛ի ձեռն յեսուայ որդւոյ նաւեայ։

¹Եւ ասէ եղիա մարգարէ ՛ի թեզբեա́յ գաղաադու ցաքաաբ, կենդանի́ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ զօրութե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի որոյ կացի առաջի ն(ո)ր(ա), եթէ եղիցի յամսս յայսոսիկ ցօղ կամ անձրեւ, բայց եթէ բանիւ բերանոյ իմոյ։
²Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ եղիա՝ եւ ասէ.
³գնա́ աստի ընդ արեւելս՝ եւ թաքիցես ՛ի հեղեղատն քոռաթու, որ է յանդիման յորդանանու.
⁴եւ եղիցի ըմպել քեզ ջո́ւր ՛ի հեղեղատէն. եւ հրաման տաց ագռաւուց կերակրել զքեզ անդ։
⁵Եւ գնաց, եւ արար եղիա ը(ս)տ բանին տ(եառ)ն եւ չոգաւ եւ նստաւ ՛ի հեղեղատին քոռաթայ յանդիման յորդանանու։

⁶եւ ագռաւք բերէին նմա հաց եւ միս ը(ս)տ առաւօտս, եւ հաց եւ միս ընդ երեկս. եւ ՛ի հեղեղատէն ըմպէր ջուր։
⁷եւ եղեւ յետ աւուրց, եւ ցամաքեցաւ հեղեղատն զի ո́Է́չ եղեւ անձրեւ ՛իԻ վ(ե)ր(այ) երկրի։
⁸Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ եղիա՝ եւ ասէ.
⁹արի եւ գնա́ ՛ի սարեփթա սիդոնացւոց, եւ նստցես անդ. եւ ահա պատուիրեալ է իմ անդ կնո́ջ միոյ այրւոյ կերակրել զքեզ։
¹⁰Եւ յարեաւ գնա́ց ՛ի սարեփթա ՛ի դուռն քաղաքին. եւ ահա անդ կին մի քաղէր փայտ. եւ աղաղակեաց զկնի ն(ո)ր(ա) եղիա՝ եւ ասէ ցնա. ա́ռ դու ինձ սակաւ մի ջուր ամանո́վ՝ եւ արբից.
¹¹եւ գնաց բերել։ եւ աղաղակեաց զհետ ն(ո)ր(ա) եղիա եւ ասէ. առցե́ս ինձ պատառ մի հա́ց ՛ի ձեռին քում։

¹²Եւ ասէ կինն. կենդանի́ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, եթէ գուցէ իմ նկանակ. բայց եթէ որչափ բռա́մբ մի ալեւր ՛ի սափորի, եւ սակաւ մի եւղ ՛ի կամփսակի. եւ ահա քաղեմ կրկուտս երկուս, եւ մտոից արարից զա́յն ինձ եւ մանկանց իմոց. եւ կերիցուք զա́յն՝ եւ մեռցուք։
¹³Եւ ասէ ցնա եղիա. քաջալերեա́ց մուտ եւ արա́ ըստ բանի քում. այլ արասցես նա́խ ինձ անտի նկնակ մի փոքրիկ եւ բերցես ինձ. եւ ապա արքասցես քեզ եւ մանկանց քոց։
¹⁴Զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. սափոր ալեւրն մի́ պակասեսցէ, եւ կամփսակ իւղոյն մի́ նուազեսցէ, մինչեւ յօր տալոյ տ(եառ)ն անձրեւ ՛ի վերայ երեսաց երկրի։
¹⁵Եւ գնաց կինն, եւ արար ըստ բանին եղիայի. եւ կերաւ սա եւ նա՝ եւ որդիք ն(ո)ր(ա)։

¹⁶եւ յօրէ յայնմանէ սափոր ալեւրն ո́չ պակասեաց, եւ կամփսակ իւղոյն ո́չ նուազեաց ըստ բանին տ(եառ)ն, զոր խօսեցաւ տ(է)ր ՛ի ձեռն եղ·իայի։
¹⁷Եւ եղեւ յե́տ բանիցս այսոցիկ հիւանդացաւ որդի տիկնոջ տանն, եւ էր ա́խտ ն(ո)ր(ա) սաստիկ յոյժ, մինչ ո́չ մնաց ՛ի նմա շունչ։
¹⁸եւ ասէ ցեղիա, զի՞ կայ՝ Իի́մ եւ քո այրդ ա(ստուծո)յ, մտե́ր առիս յիշատակել զանօրէնութի(ւն)ս իմ, եւ սպանանել զորդի իմ։
¹⁹Եւ ասէ եղիա ցկինն, տո́ւր ցիս զորդիդ քո։ եւ ա́ռ զնա ՛ի գրկաց ն(ո)ր(ա), եւ եհան զնա ՛ի վերնատունն յորում ինքն նստէր, եւ արար զնա ՛ի կողմն ՛ի վերայ մահճաց իւրոց։

²⁰եւ աղաղակեաց եղիա՝ եւ ասէ. ո́հ ինձ տ(է)ր, որ վկայդ ես այրւոյն առ որում ե́ս բնակեալ եմ. դո́ւ չարչարեցեր զորդի նորա մեռուցանել։
²¹Եւ փչեաց երոցս ՛ի մանուկն, եւ կարդաց զտ(է)ր՝ եւ ասէ. տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ, դարձցի́ շունչ մանկանս ՛ի սա։ եւ եղեւ ա́յնպէս.
²²եւ աղաղակեաց, եւ լուաւ տ(է)ր ձայնի եղիայի, եւ դաձաւ շունչ մանկանն ՛ի փո́ր ն(ո)ր(ա) եւ կենդանացաւ։
²³եւ ա́ռ եղիա զմանուկն՝ եւ իջոյց զնա ՛ի վերնատանէ́ անտի ՛ի տուն եւ ետ ցմայր իւր. եւ ասէ եղիա, տե́ս զի կենդանի́ է որդիդ քո։
²⁴եւ ասէ կինն ցեղիա. ահա ա́րդ գիտացի եթէ ա́յր ա(ստուծո)յ ես դու. եւ բան տ(եառ)ն ճշմարիտ՝ է́ ՛ի բերան քո։

¹Եւ եղեւ յե́տ աւուրց բազմաց՝ եւ բան տ(եառ)ն եղեւ առ եղիա յամին երրորդի, եւ ասէ. ե́րթ եւ երեւեա́ց աքաաբու, եւ տա́ց անձրեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի։
²եւ չոգա́ւ եղիա երեւել աքաաբու։ եւ սով սաստի́կ էր ՛ի սամարիա։
³Եւ կոչեաց աքաաբ զաբդու զհազարապետ իւր. եւ աբդիու երկիւղած էր ՛ի տ(թեն)է յոյժ։
⁴եւ եղեւ ՛ի կոտորել յեզաբելայ զմարգարէսն տ(եառ)ն, եւ ա́ռ աբդիու հարի́ւր այր մարգարէ, եւ թաքո́յց զն(ո)ս(ա) յիսուն յիսուն յայրի՝ եւ կերակրեաց զն(ո)ս(ա) հացիւ եւ ջրով։
⁵Եւ ասէ արքայ ցաբդիու. ե́կ շրջեսցուք ընդ երկիրդ առ ա(մենայ)ն աղբերբք ջրոց եւ առ հեղեղատօք, թերեւս գտցո́ւք խոտ եւ ապրեցուսցուք զձիս եւ զջորիս, եւ ո́չ սատակեսցին յանասնոց։

⁶եւ բաժանեաց իւրեանց զճանապարհն շրջել. աքաաբ գնաց ընդ մի ճանապարհ միայն, եւ աբդիու գնաց ընդ ա́յլ ճանապարհ միայն։
⁷Եւ է́ր աբդիու ՛ի ճանապահին. եւ եկն ել եղիա ընդառաջ ն(ո)ր(ա) միայն, եւ աճապարեաց աբդիու, անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց՝ եւ ասէ. եթէ դո՞ւ իցես տէ́ր իմ եղիա։
⁸եւ ասէ եղիա՝ ե́ս եմ։ ե́րթ ասա́ ցտէր քո՝ թէ ահաւասիկ եղիա։
⁹Եւ ասէ աբդիու. զի՞նչ մեղայ, զի մատնես զծառայս քո ՛ի ձեռս աքաաբու սպանանե́լ զիս.
¹⁰կենդանի́ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, եթէ իցէ ազդ կամ թագաւորութ(իւն)ի́ ուր ո́չ առաքեաց տէր իմ խնդրել զքեզ. եւ ասեն թէ չէ́ ուրեք. եւ այրեաց զթագաւորու(թ)ի(ւն)ն եւ զաշխարհ ն(ո)ր(ա) զի ո́չ եգիտ զքեզ։

¹¹Եւ արդ դու ասես, թէ ե́րթ եւ պատմեա́ տեառն քում թէ ահաւասիկ եղիա։
¹²եւ եղիցի թէ ես երթայցե́մ ՛ի քէն, եւ հոգի́ տ(եառ)ն առնուցու զքեզ յերկիր զոր ո́չ գիտիցեմ, եւ մտանիցեմ պատմել աքաաբու, եւ ո́չ գտանիցէ զքեզ, եւ սպանանիցէ զիս. եւ ծառայ քո երկիւղած է ՛ի մանկւոթ(են)է իւրմէ։
¹³Եւ ո՞չ պատմեցաւ տեառն իմում զորինչ արարի ես ՛ի կոտորել յեզաբելայ զմարգարէսն տ(եառ)ն. թաքուցի ՛ի մարգարէիցն տ(եառ)ն հարիւր այր՝ յիսուն յիսուն այր յայրի՝ եւ կերակրեցի զն(ո)ս(ա) հացիւ եւ ջհրով։
¹⁴եւ արդ՝ դու ասե́ս ցիս, ե́րթ եւ ասա́ տեառն քում թէ ահաւասիկ եղիա, եւ սպանանիցէ զիս։
¹⁵Եւ ասէ եղիա. կենդանի́ է տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց, որոյ կացի առաջի ն(ո)ր(ա). զի այսօր երեւեցայց նմա։

¹⁶Եւ գնաց աբդիու ը(ստ) առաջ աքաաբու՝ եւ պատմեաց նմա. եւ ընթացաւ աքաաբ եւ գնաց ընդ առա́ջ եղիայի։
¹⁷Եւ եղեւ իբրեւ ետես աքաաբ զեղիա, ասէ աքաաբ ցեղիա. եթէ դո՞ւ իցես խանգարիչն ի(սրաէ)լի։
¹⁸Եւ ասէ եղիա, ես ո́չ խանգարեմ զի(սրա)էլ, այլ դո́ւ եւ տուն հօր քո, ՛ի թողուլ ձեր զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ձեր՝ եւ երթալ զհետ բահաղիմա́յցն։
¹⁹ԵւՒ արդ առաքեա́ ժո·ղովեա́ առիս զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի լեառն կարմելոս, եւ զմարգարէսն բահաղու զչորեքհարիւր եւ զյիսուն, եւ զմարգարէսն ամօթոյ զչորեքհարիւր եւ զյիսուն, եւ զմարգարէսն անտառաց զչորեքհարիւր. որ ուտեն զսեղանն յեզաբելայ։

²⁰Եւ առաքեաց աքաաբ ընդ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ, եւ ժողովեաց զմարգարէեսն ՛ի լեառնն կարմելոս։
²¹եւ մերձեցոյց եղիա զա(մենայ)ն ժողովուրդն. եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) եղիա, մինչեւ ցե՞րբ կաղայք յերկուս հետս. եթէ տ(է)ր է ա(ստուա)ծ՝ երթա́յք զհետ ն(ո)ր(ա), եւ եթէ բահաղն իցէ՝ երթա́յք զհետ ն(ո)ր(ա)։ եւ ո́չ ետ ժողովուրդն նմա պատասխանի։
²²Եւ ասէ եղիա ցժողովուրդն. ե́ս մնացեալ եմ մարգարէ տ(եառ)ն միայն, եւ մարգարէքն բահաղու չորք հարիւր եւ յիսուն, եւ մարգարէք անտառին՝ չորեքարեւր։

²³Տացին մեզ երկուս եզինս, եւ ընտրեսցեն իւրեանց զմին, եւ յօշեսցեն եւ գիցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) փայտից, եւ հուր մի́ դիցեն. եւ ես արարից զմեւս եզնն, եւ եդից ՛ի վ(ե)ր(այ) փայտից, եւ հուր ո́չ մատուցից։
²⁴եւ կարդասջի́ք զանուն աստուածոցն ձերոց, եւ ես կոչեցից զանուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իմոյ. եւ եղիցի ա(ստուա)ծ՝ որ լուիցէ հրով՝ նա́ է Ա(ստուա)ծ։ Պատասխանի ետուն ա(մենայ)ն ժողովուրդն՝ եւ ասեն, բարի́ է բանդ զոր խօսեցար։
²⁵Եւ ասէ եղիա նցմարգարէսն ամօթոյ. ընտրեցէ́ք դուք ձեզ զուարակ մի, եւ արարէ́ք յառաջագոյն, քանզի դուք բազումք էր. եւ կարդացէ́ք զանուն աստուածոցն ձերոց, եւ հուր՝ մի́ դնէք ՛ի վ(ե)ր(այ)։

²⁶Եւ առին զզուարակն զոր ետ ն(ո)ց(ա), եւ արարին. եւ կարդացին զանուն բահաղու՝ յայգուէ մինչեւ ցհասարակ օր. եւ ասէին՝ լո́ւր մեզ բահաղ՝ լո́ւր մեզ։ եւ ո́չ գոյր բարբառ՝ եւ ո́չ ունկնդրութի(ւն)։ եւ ընթանային շուրջ զսեղանովն զոր արարին։
²⁷Եւ եղեւ ՛ի մէջօրէին՝ եւ այպանեաց զնոսա եղիա թեազբացի եւ ասէ. մեծաձա́յն կարդացէք զի աստուա́ծ է՝ թերեւս զբօսանք ինչ իցեն նմա, եւ միանգամայն թերեւս առնիցէ հրաման, կամ թէ ՛ի քո́ւն իցէ՝ եւ յառնիցէ։
²⁸Եւ կարդային մեծաձայն, եւ ցտէին ըստ օրինի իւրեանց սրով եւ գեղարդամբք մինչեւ ցհեղուլ արեան ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։

²⁹եւ եղեւ իբրեւ մերձեցան յընդերեկսն, եւ մարգարէանային մինչեւ ցժամանակ մատուցանելոյ զոհին. եւ ո́չ գոյրյ ձայն։ Եւ խօսեցաւ եղիա թաեզբացի ը(ստ) մարգարէս գարշմելեացն՝ եւ ասէ. ՛ի բա́ց կացէք արդ՝ ես արարից զողջակէզն իմ։ եւ ՛ի բաց կացին՝ եւ գնացին։
³⁰Եւ ասէ եղիա ցժողովուրդն՝ մատերո́ւք առիս, եւ մատեա́ն ա(մենայ)ն ժողովուրդն առ նա. եւ ողջացոյց զսեղանն տ(եառ)ն զկործանեալ։
³¹եւ ա́ռ եղիա երկոտասան քար՝ ըստ թուոյ ցեղիցն ի(սրաէ)լի, ո(ր)պ(էս) խօսեցաւ տ(է)ր ընդ նմա եւ ասէ՝ ի(սրա)էլ եղիցի անուն քո.
³²եւ շինեաց զքարինսն յանուն տ(եառ)ն, եւ արար ծով՝ որ տանէր երկուց դրուաց սերմն շուրջ զսեղանով։

³³Եւ էդէզ զշերտսն ՛ի վերայ սեղանոյն զոր արար, եւ յօշեաց զողջակէզն, եւ էդէզ ՛ի վերայ շերտիցն, եւ էդէզ ՛ի վերայ սեղանոյն։
³⁴եւ ասէ. առէք ինձ չորս սափորս ջրոյ, եւ հեղէ́ք ՛ի վ(ե)ր(այ) ողջակիզիդ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) շերտիցդ։ եւ ասէ՝ կրկնեցէ́ք. եւ կրկնեցին։ եւ ասէ, երեքկնեցէ́ք. եւ երեքկնեցին։
³⁵եւ գնայր ջուրն շուրջ զսեղանովն, եւ զծովն լցին ջրով։
³⁶Եւ եղեւ ՛ի ժամու մատուցանելոյ պատարագին աղաղակեա́ց եղիա յերկինս, եւ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ աբրահամու եւ սահակայ եւ ի(սրաէ)լի. ա́յսօր ծանիցեն եթէ դո́ւ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, եւ ես ծառա́յ քո. եւ ե́ս արարի զգործս զայսոսիկ։

³⁷լո́ւր ինձ տ(է)ր, լո́ւր ինձ հրով. եւ ծանիցէ ժողովուրդս՝ թէ դո́ւ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ, եւ դո́ւ դարձուցեր զսիրտ ժողովրդեանս այսորիկ յետս։
³⁸Եւ անկաւ հո́ւր ՛ի տ(եառ)նէ յերկնից, եւ եկեր զողջակէզսն եւ զշերտսն, եւ զհողն եւ զջուրն որ ՛ի ծովուն լափեա́ց հուրն։
³⁹իբրեւ ետես ա(մենայ)ն ժողովուրդն՝ անկա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրեանց եւ ասեն՝ արդարեւ տ(է)ր՝ նա́ է ա(ստուա)ծ, տ(է)ր նա́ է ա(ստուա)ծ։
⁴⁰Եւ ասէ եղիա ցժողովուրդն. կալարո́ւք զմարգարէսն բահաղու, եւ մի́ ոք ապրեսցի ՛ի նոցանէ, եւ կալան զնոսա. եւ իջո́յց զն(ո)ս(ա) եղիա ՛ի հեղեղա́տն կիսոնի եւ կոտորեա́ց զն(ո)ս(ա) անդ։
⁴¹Եւ ասէ եղիա ցաքաաբ. ե́լ կե́ր եւ ա́րբ, զի ոտնաձայն անձրեւի է։

⁴²եւ ե́լ աքաաբ ուտել եւ ըմպել։ եւ եղիա ել ՛ի գլուխ լերինն կարմելայ. եւ խոնարհեցաւ յերկիր, եւ եդ զերեսս իւր ՛ի մէջ ծնգաց իւրոց.
⁴³եւ ասէ ցպատանեակն իւր. ե́լ եւ հայեա́ց ընդ ճանապարհ ծովու։ ել եւ հայեցաւ պատանեակն, եւ ասէ ո́չ ինչ է։ եւ ասէ եղիա, աղէ դու դարձիր եւթն անգամ. եւ դարձաւ պատանեակն եւթն անգամ։
⁴⁴Եւ եղեւ յետ եւթներորդում նուագին, եւ ահա ա́մպ մի փոքրիկ իբրեւ զթա́թ առն՝ հանէր ջուր։ եւ ասէ՝ ե́լ եւ ասա́ ցաքաաբ. լծեա́ զկառս քո եւ է́ջ, գուցէ հասանիցէ քեզ անձրեւ։
⁴⁵Եւ եղեւ մինչ նա ա́յսր եւ անդր դառայնր՝ երկինք մթացան ամպովք եւ հողմով, եւ եղեւ անձրեւ մեծ։ եւ լայր եւ երթայր աքաաբ յեզրայէլ։

⁴⁶եւ ձեռն տ(եառ)ն եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) եղիայի, եւ պնդեաց զմէջ իւր եւ ընթացաւ առաջի աքաաբու, մինչեւ մտանել յեզրայէլ։

¹Եւ պատմեաց աքաաբ յազաբելայ կնոջ իւրում զա(մենայ)ն զոր արար եղիա. եւ ո՞րպէս կոտորեաց զա(մենայ)ն մարգարէսն սրով։
²Եւ առաքեաց յեզաբէլ հրէշտա́կս առ եղիա՝ եւ ասէ. եթէ դու եղիա́ իցես՝ եւ ես յեզաբէ́լ, օն եւ օ́ն արասցեն ինձ աստուածքն՝ եւ օ́ն եւ օ́ն յաւելցեն, եթէ ոչ վաղիւ ՛ի սո́յն ժամու եդի́ց զանձն քո իբրեւ զանձն միո́յ ՛ի նոցանէ։
³Եւ երկեա́ւ եղիա՝ եւ յարեաւ գնաց առանձինն, եւ եկն ՛ի բերսաբէէ յերկի́րն յուդայ. եւ եթող անդ զպատանեակն իւր։
⁴եւ ինքն գնաց յանապատ աւուր միոյ ճանապարհ, եւ չոգաւ եւ նստաւ ընդ բեւեկնեաւ. եւ խնդրեաց մա́հ անձին իւրոյ, եւ ասէ. շա́տ է արդ տ(է)ր՝ ա́ռ զոգի իմ յինէն տ(է)ր. զի ո́չ եմ ես լաւ քան զհարս իմ։

⁵Եւ ՛ի քո́ւն եմուտ եւ ննջեաց ընդ տնկովն, եւ ահա ոմն մերձեցաւ ՛ի նա՝ եւ ասէ. արի́ եւ կե́ր։
⁶եւ հայեցաւ եղիա, եւ ահա ՛ի սնարից ն(ո)ր(ա) նկանակ հաճարոյ եւ կո́ւժ ջրոյ, եւ յարեաւ եկեր եւ արբ. եւ դարձեալ ննջեաց։
⁷Եւ դարձեալ հրեշտակն տ(եառ)ն երկրորդ անգամ մերձեցաւ առ նա՝ եւ ասէ ցնա. արի կե́ր, ՛ի բազո́ւմ է ՛ի քէն եւ անդր ճանապարհդ։
⁸եւ յարեաւ՝ եկեր՝ եւ արբ, եւ գնաց զօրութ(եամ)բ կերակրոյն այնորիկ զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր, մինչեւ ցլեառնն ա(ստուծո)յ ՛ի քորէբ.
⁹եւ եմուտ անդ յայրն՝ եւ դադարեաց։ Եւ ահա բա́ն տ(եառ)ն եղեւ առ նա՝ եւ ասէ. զի՞ ես դու աստ եղիա։

¹⁰եւ ասէ եղիա. նախանձեցայ նախանձ տ(եառ)ն ամենակալի. զի թողի́ն զքեզ որդիքն ի(սրաէ)լի, զսեղանս քո կործանեցին, եւ զմարգարէս քո կոտորեցին սրով. ե́ս միայն մնացեալ եմ, եւ խնդրեն զանձն իմ առնուլ զսա։
¹¹Եւ ասէ, ելցե́ս դու վաղիւ՝ եւ կացցե́ս ՛ի լերին անդ առաջի տ(եառ)ն. եւ ահա́ տ(է)ր անցցէ եւ հո́ղմ մեծ ուժգին՝ որ զլերինս քակիցէ եւ զվէմս խորտակիցէ առաջի տ(եառ)ն, եւ ո́չ ՛ի հողմն տ(է)ր. եւ յետ հողմոյն շարժումն, եւ ո́չ ՛ի շարժմանն տ(է)ր։
¹²եւ յետ շարժմանն հուր, եւ ո́չ ՛ի հուրն տ(է)ր. եւ յետ հրոյն ձայն մեղմոյ օգոյ, եւ ա́նդ տ(է)ր։
¹³Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ եղիա՝ ծածկեաց զերեսս իւր մաշկեկաւն. եւ ել եւ եկաց ՛ի ներքոյ այրին։ եւ ահա բարբա́ռ առ նա եւ ասէ. զի՞ ես դու աստ ե́ղիա։

¹⁴Եւ ասէ եղիա. նախանձեցա́յ զնախանձ տ(եառ)ն ամենակալի, զի թողին զուխտ քո որդիքն ի(սրաէ)լի, զսեղանս քո քակտեցին, եւ զմարգարէս քո կոտորեցին սրով. ես միայն մնացեալ եմ, եւ խնդրեն զանձն իմ առնո́ւլ զնա։
¹⁵Եւ ասէ ցնա տ(է)ր. գնա́ եւ դարձի́ր զճանապարհ քո, եւ երթիցես զճանապարհ անապատին դամասկեայ, եւ երթիցես եւ օծցես զաղայէլ ՛ի թագաւոր ասորւոց։
¹⁶Եւ զյէու որդին ամեսսեայ ՛ի թագաւոր ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի. եւ զեղիսեէ որդի սափատայ յաբելմաւուլայ՝ օծցես ՛ի մարգարէ́ փոխանակ քո։
¹⁷եւ եղիցի՝ զապրեալն ՛ի սրոյ ազայելի՝ սպանցէ́ յէսու. եւ զապրեալն ՛ի սրոյ յէուայ՝ սպանցէ́ եղիսեէ.

¹⁸եւ թողցես դու յի(սրաէ)լէ եւթն հազար արանց զա(մենայ)ն որոյ ո́չ իցէ կրկնեալ ծունր բահաղու, եւ զա(մենայ)ն բերան որոյ ո́չ իցէ պագեալ զնա։
¹⁹Եւ գնաց անտի, եւ եգիտ զեղիսեէ որդի սափատայ, եւ նա վարէ́ր երկոտասան եզամբք, եւ զոյգք զոյգք եզանց առաջի ն(ո)ր(ա), եւ ինքն ՛ի վերայ երկոտասանիցն. եւ եհաս եղիա առ նա, եւ ընկէ́ց զմաշկեակն իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
²⁰եւ եթող եղիսեէ զեզինսն, եւ ընթացաւ զհետ եղիայի, եւ ասէ՝ համբուրեցի́ց զհայր իմ եւ զմայր իմ, եւ եկից զկնի քո։ եւ ասէ ցնա. ե́րթ՝ դարձիր անդրէն. զի՞նչ առնելոց էր՝ արարի́ քեզ։

²¹Եւ դարձաւ ՛ի նմանէ. եւ ա́ռ զզոյգս զոյգս եզանցն, եւ եզեն. եւ գործեօք եզանցն հասոյց զնոսա, եւ ե́տ ժողովրդեանն եւ կերան, եւ յարեաւ գնաց զհետ եղիայի, եւ պաշտէր զնա։

¹Եւ որդի ադերայ՝ արքայ ասորւոց ժողովեա́ց զա(մենայ)ն զօրս իւր, եւ ե́լ եւ նստաւ զսամարեաւ, եւ երեսուն եւ երկու թագաւորք ընդ նմա, եւ ա(մենայ)ն երիվարք եւ կառք ելին եւ նստան զսամարեաւ, եւ տայի́ն պատերազմ ընդ նմա։
²Եւ առաքեաց հրեշտակս առ աքաաբ արքայ ի(սրաէ)լի ՛ի քաղաքն,
³եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ որդի ադերայ, արծաթ քո եւ ոսկի քո ի́մ է. եւ կանայք քո եւ որդիք քո գեղեցիկք՝ ի́մ են։
⁴Պատասխանի ետ արքայն ի(սրաէ)լի եւ ասէ. ո(ր)պ(էս) խօսեցար տէ́ր իմ արքայ, քո́ եմ ես եւ ա(մենայ)ն ինչք իմ։
⁵Եւ դարձան հրեշտակքն՝ եւ ասեն. ա́յսպէս ասէ որդի ադերայ. ես յղեցի զի զարծաթ քո եւ զոսկի քո՝ եւ զկանայս քո եւ զորդիս քո ցի́ս տացես։

⁶զի վաղիւ ՛ի սոյն ժամու առաքեցից զծառայս իմ, եւ յուզեսցեն զտուն քո եւ զտուն ծառայից քոց, եւ եղիցին ցանկալի́ք աչաց ն(ո)ց(ա), յոր արկանիցեն զձեռս իւրեանց՝ առցեն։
⁷Եւ կոչեաց արքայ ի(սրաէ)լի զա(մենայ)ն ծերակոյտս երկրին եւ ասէ. գիտասջի́ք եւ տեսջիք՝ զի չարի́ս իմն խնդրէ նա, զի առաքեաց առ իս զուստերաց իմոց եւ զդստերաց իմոց. զարծաթ իմ եւ զոսկի իմ ո́չ արգելի ՛ի նմանէ։
⁸Եւ ասեն ցնա ծերքն՝ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն, մի́ լսեր եւ մի́ յանձն առնուր։

⁹եւ ասէ ցհրեշտակս որդւոյ ադերայ. ասացէ́ք ցտէրն ձեր ցարքայ. զա(մենայ)ն ինչ զոր առաքեցեր առ ծառայ քո յառաջնում նուագին՝ արարի́ց, բայց զայդ բան ո́չ կարեմ առնել։ եւ գնացին արքն՝ եւ դարձուցին նմա պատասխանի։
¹⁰Եւ առաքեաց առ նա որդին ադերայ՝ եւ ասէ. օն եւ օ́ն արասցեն ինձ դիքն եւ օն եւ օ́ն յաւելցեն, եթէ բաւեսցէ հող սամարեայ աղիւսովք հանդերձ, ա(մենայ)ն զօրականի հետեւակաց իմոց։
¹¹Եւ պատասխանի ետ արքայն ի(սրաէ)լի եւ ասէ. շա́տ է արդ՝ մի́ պարծեսցի կորն իբրեւ զուղիղն։
¹²Եւ եղեւ իբրեւ պատասխանի ետ նմա զբանս զայս. եւ ինքն ՛ի գինւո́ջ էր, եւ ա(մենայ)ն թագաւորք որ ընդ նմա ՛ի խորանս. եւ ասէ ցծառայս իւր, շինեցէ́ք պատնէշ. եւ եդին պատնէ́շ շուրջ զքաղաքաւն։

¹³Եւ ահա մարգարէ ոմն մատեաւ առ աքաաբ արքայ ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, եթէ տեսանիցե՞ս զայն ամբոխ մեծ, ահա ես մատնեցից զն(ո)ս(ա) այսօր ՛ի ձեռս քո. եւ գիտասցես՝ թէ ե́ս եմ տ(է)ր։
¹⁴եւ ասէ աքաաբ՝ ի՞ւ։ եւ ասէ, այսպէս ասէ տ(է)ր. մանկտւո́վ իշխանաց գաւառաց։ եւ ասէ աքաաբ. ո՞ նախ գրգռեսցէ զպատերազմն. եւ ասէ՝ դու։
¹⁵Եւ հանդէ́ս արար ծառայից իշխանաց գաւառաց, եւ եղեն երկերիւր եւ երեսուն. եւ ապա հանդէ́ս արար ա(մենայ)ն ժողովրդեանն. եւ ա(մենայ)ն որդւոց զօրութ(են)է եւթն հազար արանց։
¹⁶եւ ելանէր զմիջօրէիւ. եւ որդին ադերայ ընդ գինի́ մտեալ էր եւ արբեալ ՛ի ոսկւով, ինքն եւ երեսուն եւ երկու թագաւորքն օգնականք ն(ո)ր(ա)։

¹⁷Եւ ելին նախ մանկունք իշխանաց գաւառացն. եւ առաքեցին առ որդին ադերայ, եւ պատմեցին նմա եւ ասեն. ա́րք ելին ՛ի սամարեայ։
¹⁸Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). եթէ ՛ի խաղաղութի(ւն) ելանիցեն՝ կալջի́ք զնոսա կենդանիս, եւ եթէ ՛ի պատերա́զմ ելանիցեն՝ կալջի́ք զն(ո)ս(ա) կենդանիս։
¹⁹Եւ ելին ՛ի քաղաքէն մանկտի իշխանաց գաւառացն, եւ զօրն զկնի ն(ո)ց(ա)։
²⁰եւ եհար իւրաքանչիւրոք որում դիպեցաւ. եւ փախեան ասորիքն, եւ հալածեաց զն(ո)ս(ա) ի(սրա)էլ։ եւ ապրեցաւ որդին ադերայ՝ արքա́յ ասորւոց հեծեալ ձիով՝ հանդերձ երիւք ոմամբք հեծելովք։
²¹եւ ել արքայն ի(սրաէ)լի, եւ ա́ռ զերիվարս եւ զկառս, եւ եհար յասորւոց հարուածս մեծամեծս։

²²Եւ մատեաւ մարգարէն առ արքայ ի(սրաէ)լի, եւ ասէ ցնա. զօրացի́ր եւ դիտա́, եւ տե́ս զինչ գործեսցես. զի ՛ի դարձի́ տարւոյս այսորիկ որդի ադերայ արքայ ասորւոց ելանելոց է ՛ի վերայ քո։
²³Եւ ծառայք արքային ասորւոց ասեն ցնա. ա(ստուա)ծ լերա́նց է ա(ստուա)ծն ի(սրաէ)լի, եւ ո́չ ա(ստուա)ծ դաշտաց. վ(ա)ս(ն) այնորիկ յաղթահարեցին զմեզ. եթէ տայցեմք ընդ ն(ո)ս(ա) պատերազմ ՛ի դիւրի՝ յաղթեմք ն(ո)ց(ա)։
²⁴եւ զա́յս բան արասցես. ՛ի բաց արա զթագաւորսն յիւրաքանչիւր տեղւոջէ, եւ դի́ր ը(ստ) նոսա նախարարս։

²⁵եւ փոխանակեսցուք քեզ զօրս ընդ զօրացն որ անկան ՛ի քէն, եւ երիվարս ը(ստ) երիվարացն, եւ կառս ընդ կառացն. եւ տացուք ընդ ն(ո)ս(ա) պատերազմ ՛ի դիւրոջ՝ եւ յաղթեսցուք ն(ո)ց(ա)։ եւ անսաց բարբառոյ ն(ո)ց(ա), եւ արա́ր այնպէս։
²⁶Եւ եղեւ ՛ի դառնալ տարւոյն, հանդէ́ս արար որդին ադերայ՝ ասորւոց. եւ ել յափեկայ ՛ի պատերազմ ընդ ի(սրաէ)լի։
²⁷Եւ որդիքն ի(սրաէ)լի արարին հանդէս՝ եւ երկգնդեցան եւ հասին յառաջս ն(ո)ց(ա)։ եւ ճակատեցան որդիքն ի(սրաէ)լի ընդդէմ ասորւոցն իբրեւ երկու երամակք այծից. եւ ասորիքն լցին զերկիրն։

²⁸Եւ մատեաւ այրն ա(ստուծո)յ՝ եւ ասէ ցարքայն ի(սրաէ)լի. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, փոխանակ զի ասացին ասորիքն թէ ա(ստուա)ծ լերանց է տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի՝ եւ ո́չ ա(ստուա)ծ դաշտաց. նա́ տացէ զզօրն զայն զմեծ ՛ի ձեռս քո, եւ գիտասցեն թէ ե́ս եմ տ(է)ր։
²⁹Եւ բանակեցան նոքա ընդդէմ սոցա զեւթն օր։ եւ եղեւ յաւուրն ութերորդի ընդխառնեցաւ պատերազմն. եւ եհա́ր ի(սրա)էլ յասորւոցն հարիւրհազար հետեւակաց ՛ի միում աւուր.
³⁰եւ մնացեալքն փախեան յափեկայ ՛ի քաղաքն իւրեանց. եւ անկաւ պարիսպն ՛ի վ(ե)ր(այ) քսան եւ եւթնհազար արանց մնացելոց։ Եւ որդին ադերայ փախեա́ւ եւ եմուտ ՛ի տուն իւր սենեակ ՛ի սենեկէ։

³¹եւ ասեն ցնա ծառայք իւր. ահաւասիկ գիտեմք զի թագաւորք տանն ի(սրաէ)լի թագաւորք ողորմութե(ան) են, արկցո́ւք քուրձս զմիջովք մերովք. եւ չուանս ՛ի գլուխս մեր, եւ ելցուք առ արքայն ի(սրաէ)լի. թերեւս ապրեցուսցէ զանձինս մեր։
³²Եւ զգեցան քուրձս ՛ի մէջս իւրեանց, եւ եդին չուանս ՛ի գլուխս իւրեանց. եւ ասեն ցարքայն ի(սրաէ)լի, ծառայ քո որդի ադերայ ասէ, կեցցէ՞ անձն իմ։ եւ ասէ, եթէ տակաւին կենդնանի իցէ՝ եղբայր իմ է։
³³Եւ արքն հմայեցին՝ եւ նուիրեցին՝ եւ քաղեցին զբանսն ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա). եւ ասեն՝ եղբա́յր քո որդի ադերայ ա́ստ է։ եւ ասէ, մտէ́ք՝ եւ ածէ́ք զնա։ եւ ել առ նա որդին ադերայ. եւ հանին զնա առ նա ՛ի կառսն։

³⁴Եւ ասէ ցնա. զքաղաքսն զոր ա́ռ հայր իմ ՛ի հօրէ քումմէ՝ դարձուցի́ց առ քեզ, եւ հանցե́ս քեզ հարկս ՛ի դամասկոս, ո(ր)պ(էս) եդ հայր իմ ՛ի սամարիայ։ եւ ասէ. եւ ես արձակեցի́ց զքեզ ուխտիւ։ եւ եդ ընդ նմա ուխտ, եւ արձակեաց զնա։
³⁵Եւ այր մի յորդւոց մարգարէիցն ասէ ցընկեր իւր բանիւ տ(եառ)ն, հա́ր զիս. եւ ո́չ կամեցաւ այրն հարկանել զնա։
³⁶եւ ասէ ցնա. փոխանակ զի ո́չ լուար ձայնի տ(եառ)ն, ահա իբրեւ գնասցես յինէն՝ սպանցէ զքեզ առեւծ։ եւ իբրեւ գնաց ՛ի նմանէ, եգիտ զնա առեւծ՝ եւ սպան զնա։
³⁷Եւ եգիտ ա́յլ այր եւ ասէ՝ հա́ր զիս։ եւ եհար զնա այրն՝ եհա́ր եւ ջաղջախեաց։
³⁸Եւ չոգաւ մարգարէն՝ եւ եկաց առաջի արքայի ՛ի վերայ ճանապարհին, եւ կապեաց պատանաւ զաչս իւր։

³⁹եւ եղեւ իբրեւ անցանէր ընդ այն արքայ, եւ նա աղաղակեաց առ արքայ եւ ասէ. ծառա́յ քո ել ըհդ զօրու ՛ի պատերազմի, եւ ահա այր մի ած առիս այր, եւ ասէ՝ պահեա́ զայրդ զայդ, ապա թէ զերծանելով զերծցի, եղիցի́ անձն քո ընդ անձին դորա, կամ տաղանտ մի արծաթոյ կշռեսցես.
⁴⁰եւ եղեւ մինչ ծառայ քո ա́յսր եւ անդր հայէր, եւ նա չէ́ր ուրեք։ Եւ ասէ արքայն ի(սրաէ)լի ցնա. ահա եւ ա́յդ յինէն կողմանէ դա́ւ է, սպանէ՞ր ուրեմն։
⁴¹եւ փութացաւ ՛ի բա́ց առ զպատանն յաչաց իւրոց. եւ ծանեաւ զնա արքայն ի(սրաէ)լի՝ թէ ՛ի մարգարէից անտի է։

⁴²Եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր՝ փոխանակ զի հաներ դու զայրն վնասակար ՛ի ձեռաց իմոց, եղիցի անձն քո փոխանակ անձին ն(ո)ր(ա), եւ ժողովուրդ քո փոխանակ ժողովրդեան ն(ո)ր(ա)։
⁴³եւ գնաց արքայն ի(սրաէ)լի ՛ի տուն իւր տխրեալ եւ լքեալ, եւ եկն ՛ի սամարիա։

¹Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ, այգի́ մի էր նաբաւթայ յեզրայելացւոյ, մերձ առ կալ աքաաբու արքայի սամարեայ։
²Եւ խօսեցաւ արքայ ընդ նաբաւթայ՝ եւ ասէ. տուր ինձ զայգին քո, եւ եղիցի ինձ ՛ի պարտէզ բանջարոյ, զի մերձ է ՛ի տուն իմ. եւ տաց քեզ ա́յլ այգի լա́ւ քան զնա։ եւ եթէ հաճոյ իցէ առաջի քո, տաց քեզ արծա́թ գինս այգւոյ քոյ. եւ եղիցի ինձ ՛ի պարտէ́զ բանջարոյ։
³Եւ ասէ նաբաւթ ցարքայ, քա́ւ լիցի ինձ յա(ստուծո)յ իմմէ տա́լ քեզ զժառանգութի(ւն) հարց իմոց։
⁴Եւ եկն աքաաբ ՛ի տուն իւր տխրեալ՝ եւ լքեալ, վ(ա)ս(ն) բանին զոր խօսեցաւ ընդ նմա նաբովթ յեզրայելացի, եւ ասէ՝ ո́չ տաց քեզ զժառանգութի(ւն) հարց իմոց։ եւ ննջեաց ՛ի մահիճս իւր. եւ ծածկեաց զերեսս իւր, եւ ո́չ եկեր հաց։

⁵Եւ եմո́ւտ առ նա յեզաբէլ կին իւր՝ եւ խօսեցաւ ընդ նմա եւ ասէ. զի՞ խռովեալ է ոգի քո՝ եւ ո́չ ուտես հաց։
⁶եւ ասէ ցնա. զի խօսեցայ ընդ նաբաւթայ յեզրայելացւոյ՝ եւ ասեմ. տուր ինձ զայգին քո ընդ արծաթոյ, եւ եթէ կամիս՝ տա́ց քեզ ա́յլ այգի փոխանակ ն(ո)ր(ա). եւ ասէ, ո́չ տաց քեզ զժառնգու(թ)ի(ւն) հարց իմոց։
⁷Եւ ասէ ցնա յեզաբէլ կին իւր. արդ ա՞յդպէս առնիցես զթագաւորու(թ)ի(ւն)դ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. արի́ կե́ր հաց՝ եւ սթափեա́ց. եւ ե́ս տաց քեզ զայգին նաբաւթայ յեզրայելացւոյ։
⁸Եւ գրեաց հրովարտակ յանուն աքաաբու, եւ կնքեաց մատանեաւ ն(ո)ր(ա). եւ առաքեաց զհրովարտակն առ ծերս եւ առ ազատս քաղաքին ն(ո)ր(ա), որ բնակեալ էին ընդ նաբովթայ։

⁹եւ գրեալ էր ՛ի հրովարտակին ա́յսպէս. պահեցէ́ք պահս, եւ նստուցէք զնաբովթ ՛ի գլուխ ժողովրդեանն.
¹⁰եւ նստուցէ́ք երկուս արս որդիս անօրինաց հանդէ́պ նորա, եւ վկայեսցեն զնմանէ՝ եւ ասասցեն, թէ օրհնեցեր զա(ստուա)ծ՝ եւ զարքայ. եւ հանցեն զնա եւ քարկոծեսցեն, եւ մեռցի́։
¹¹Եւ արարին արք քաղաքին ն(ո)ր(ա) ծերք եւ ազատք որ նստէին ՛ի քաղաքին ն(ո)ր(ա)՝ ո(ր)պ(էս) առաքեաց առ ն(ո)ս(ա) յեզաբէլ, զորօրինակ գրեալ էր ՛ի հրովարտակսն։
¹²Կարգեցին պահս, եւ նստուցին զնաբաւթ ՛ի գլուխ ժողովրդեանն.

¹³եւ եկին երկու արք՝ որդիք անօրինաց, եւ նստա́ն հանդէպ ն(ո)ր(ա). եւ վկայեցին արքն ապստամբութե(ան) զնաբովթայ առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն՝ եւ ասեն, թէ օրհնեա́ց նաբովթ զա(ստուա)ծ՝ եւ զարքայ. եւ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ քարկոծեցին զնա քարամբք՝ եւ մեռա́ւ։
¹⁴եւ առաքեցին առ յեզաբէլ՝ եւ ասեն, քարկոծեցաւ նաբովթ՝ եւ մեռաւ։
¹⁵Եւ իբրեւ լուաւ յեզաբէլ՝ թէ քարկոծեցաւ նաբովթ՝ եւ մեռաւ. ասէ յեզաբէլ ցաքաաբ. արի́ ժառնգեա́ զայգին նաբովթայ յեզրայելացւոյ՝ զոր ո́չ ետ քեզ ը(ստ) արծաթոյ. զի ո́չ է նաբովթ կենդանի՝ քանզի մեռա́ւ։

¹⁶Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ աքաաբ՝ թէ մեռաւ նաբովթ յեզրայելացի, պատառեաց զհանդերձս իւր՝ եւ քուրձ զգեցաւ։ Եւ եղեւ յետ այնորիկ, յարեա́ւ աքաաբ՝ եւ էջ յայգին նաբաւթայ յեզրայելացւոյ ժառանգել։
¹⁷Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ եղիայի թեզբացւոյ՝ եւ ասէ.
¹⁸արի́ է́ջ ընդառաջ աքաաբու արքայի ի(սրաէ)լի որ ՛ի սամարիա. զի նա էջ յայգին նաբովթայ ժառանգել զնա.
¹⁹եւ խօսեսցիս ընդ նմա՝ եւ ասասցես. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. որպէս սպաներ եւ ժառանգեցեր, վ(ա)ս(ն) այդորիկ այսպէս ասէ տ(է)ր. ՛ի տեղւոջ ուր լափեցին շունք եւ խոզք զարիւն նաբովթայ, ա́նդ լափեսցեն զարիւն քո, եւ բոզք լուասցին յարեան քում։

²⁰Եւ ասէ աքաաբ ցեղիա. եթէ գտե́ր զիս թշնամի իմ։ եւ ասէ՝ գտի́. զի ՛ի զուր հպարտացար գործել չա́ր առաջի տ(եառ)ն, առ ՛ի բարկացուցանելոյ զնա։
²¹Ահա ե́ս ածից ՛ի վերայ քո չարիս. եւ բորբոքեցի́ց զկնի քո, եւ սատակեցից զաքաաբու՝ որ միզիցէ զորմով. եւ զնեղեալն եւ զլքեալն յի(սրաէ)լէ.
²²եւ տաց զտուն քո իբրեւ զտունն յերոբովամու որդւոյ նաբատայ, եւ իբրեւ զտունն բայասայ որդւոյ աքիայ, վ(ա)ս(ն) բարկութե(ան)ցն որովք բարկացուցեր զիս՝ եւ յանցուցեր զի(սրա)էլ։
²³Եւ առ յեզաբէլ խօսեցաւ տ(է)ր եւ ասէ, շո́ւնք կերիցեն զնա առ պարսպին յեզրայելի։
²⁴զմեռեալ աքաաբու ՛ի քաղաքի՝ կերիցեն շունք. եւ զմեռեալ ն(ո)ր(ա) ՛ի դաշտի՝ կերիցեն թռչունք երկնից։

²⁵Սակայն ՛ի զուր մեծամտեաց աքաաբ առնել չար առաջի տ(եառ)ն. ո(ր)պ(էս) յիմարեցոյց զնա յեզաբէլ կին իւր։
²⁶եւ գարշացաւ յոյժ երթալ զհետ գարշելեացն՝ ը(ս)տ ա(մենայ)նի զոր արար ամուրհացին, զոր սատակեաց տ(է)ր յերեսաց որդւոցն ի(սրաէ)լի։
²⁷Եւ վ(ա)ս(ն) բանին զոր ստրջացաւ արքայ յերեսաց տ(եառ)ն, եւ երթա́յր լալով, եւ պատառեա́ց զպատմուճան իւր, եւ զգեցաւ քո́ւրձ ՛ի վ(ե)ր(այ) մարմնոյ իւրոյ. եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զնաբովթ յեզրայելացի, եւ գնա́յր կորակոր։
²⁸Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն ՛ի ձեռն ծառայի իւրոյ եղիայ վ(ա)ս(ն) աքաաբու, եւ ասէ տ(է)ր.

²⁹տեսե՞ր զի ստրջացաւ աքաաբ յերեսաց իմոց. փոխանակ զի ակնկորեաց յերեսաց իմոց, ո́չ ածից չարիս յաւուրս ն(ո)ր(ա). այլ յաւուրս որդւոյ ն(ո)ր(ա) ածից չարիս ՛ի վերայ տան նորա։

¹Եւ նստան զերեամ, եւ ո́չ էր պատերազմ ՛ի մէջ ասորւոց եւ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։
²Եւ եղեւ յամին երրորդի է́ջ յովսափատ արքայ յուդայ առ արքայ ի(սրաէ)լի։
³Եւ ասէ արքայն ի(սրաէ)լի ցծառայս իւ. ո՞չ գիտէք եթէ մե́ր է ռամաթ գաղաադու. եւ մեք լռեալ կամք առնուլ զնա ՛ի ձեռաց արքային ասորւոց։
⁴եւ ասէ արքայ ի(սրաէ)լի ցյովսափատ, ելցե՞ս ընդ մեզ յռամաթ գաղաադու ՛ի պատերազմ։ եւ ասէ յովսափատ ցարքայն ի(սրաէ)լի. ո(ր)պ(էս) ե́ս, նոյնպէս եւ դո́ւ. եւ ո(ր)պ(էս) զօրք իմ, զօ́րք քո. եւ ո(ր)պ(էս) երիվարք իմ, երիվա́րք քո։
⁵Եւ ասէ յովսափատ արքայ յուդայ ցարքայն ի(սրաէ)լի. աղէ́ հարցցո́ւք այսօր զտ(է)ր։

⁶Եւ ժողովեաց արքայն ի(սրաէ)լի զա(մենայ)ն մարգարէս իւր իբրեւ արս չորեքարեւր. եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) արքայ, երթա՞յց յռամաթ գաղաադու ՛ի պտերազմ, թէ զտեղի́ կալայց. եւ ասեն՝ ե́լ եւ տալով տացէ́ տ(է)ր ՛ի ձեռս արքայի։
⁷Եւ ասէ յովսափատ ցարքայն ի(սրաէ)լի. իցէ՞ ոք արդեւք աստ մարգարէ տ(եառ)ն՝ թէ չիցէ. եւ հարցցուք զտ(է)ր նովաւ։
⁸եւ ասէ արքայ ի(սրաէ)լի ցյովսափատ, է́ աստ ա́յր մի հարցանել նովաւ զտ(է)ր, եւ ես ատեցի զնա, զի ո́չ խօսի զինէն բարի, այլ չա́ր. միքիա որդի յեմլեայ։ եւ ասէ յովսափատ արքայ յուդայ. մի́ ասասցէ ա́յդպէս արքայ։
⁹Եւ կոչեաց արքայ ի(սրաէ)լի ներքինի մի եւ ասէ. վաղվաղակի ա́ծ այսր զմիքիէ որդի յեմլեայ։

¹⁰Եւ արքայ ի(սրաէ)լի եւ յովսափատ արքայ յուդայ, նստէին այր իւրաքանչիւր յաթոռ իւրում վառեալ ՛ի դրունս սամարեայ. եւ ա(մենայ)ն մարգարէքն մարգարէանային առաջի ն(ո)ր(ա)։
¹¹Եւ արար իւր սեդեկիա որդի քանանու եղջեւրս երկաթիս՝ եւ ասէ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. սոքօ́ք խեթկեսցես զասորիս մինչեւ սպառեսցին։
¹²եւ ա(մենայ)ն մարգարէքն մարգարէանային նո́յնպէս, եւ ասէին. ե́լ յռամաթ գաղաադու, եւ յաջողեսցից. եւ տացէ́ տ(է)ր ՛ի ձեռս քո զարքայն ասորւոց։
¹³Եւ հրեշտակն որ չոգաւ կոչել զմիքա, պատմեաց նմա՝ եւ ասէ. ահաւանիկ ա(մենայ)ն մարգարէքն խօսին իբրեւ ը(ստ) մի բերան բարի զարքայէ, արդ եղիցի բան քո իբրեւ զմիո́յ ՛ի նոցանէն, եւ խօսեա́ց բարի։

¹⁴Եւ ասէ միքա. կենդանի́ է տ(է)ր, եթէ ոչ զոր ինչ ասասցէ ցիս տ(է)ր, զա́յն խօսեցայց։
¹⁵եւ եկն առ արքայ։ Եւ ասէ ցնա արքայ. մի́քիա, ելի՞ց յռամաթ գաղաադու ՛ի պատերազմ, թէ զտեղի կալայց. եւ ասէ ե́լ՝ եւ յաջողեսցիս, եւ տացէ տ(է)ր ՛ի ձեռս արքայի։
¹⁶Եւ ասէ ցնա արքայ. դարձեալ կրկին երդմնեցուցեալ զքեզ, զի խօսեսցիս ընդիս ճշմարտու(թեամ)բ յանուն տ(եառ)ն։
¹⁷Եւ ասէ, ո́չ այդպէս է. տեսի զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ցրուեալ ընդ լերինս իբրեւ զհօտ՝ որոյ ո́չ գուցէ հովիւ. եւ ասէ տ(է)ր. ո́չ գոն դոցա տեարք, դարձցին իւրաքանչիւր ՛ի տո́ւն իւր խաղաղութ(եամ)բ։

¹⁸Եւ ասէ արքայն ի(սրաէ)լի ցյովսափատ արքայ յուդայ. ո՞չ ասացի քեզ թէ ո́չ մարգարէանայ նա ինձ բարի, բայց թէ չար։
¹⁹Եւ ասէ միքեա, ո́չ այդպէս. ո́չ ե́ս ինչ, այլ լո́ւր զպատգամ տ(եառ)ն. ո́չ ապաքէն տեսի զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի նստեալ ՛ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ա(մենայ)ն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ։
²⁰Եւ ասէ տ(է)ր. ո՞ պատրեսցէ զաքաաբ արքայ ի(սրաէ)լի, եւ ելցէ տնկցի յռամաթ գաղաադու. եւ ասէ ցտ(է)ր ոմն ա́յսպէս, եւ ոմն ա́յնպէս։
²¹Եւ ել ոգի, եւ եկաց առաջի տ(եառ)ն՝ եւ ասէ. ե́ս պատրեցից զնա. եւ ասէ տ(է)ր, ի՞ւ։

²²եւ ասէ. ելի́ց եւ եղէց ոգի սուտ ՛ի բերան ա(մենայ)ն մարգարէից ն(ո)ր(ա)։ եւ ասէ՝ պատրեսցես եւ կարասցես, ե́լ եւ արա́ այդպէս։
²³Եւ արդ ահա ետ տ(է)ր ոգի սո́ւտ ՛ի բերան ա(մենայ)ն մարգարէիցդ քոց այդոցիկ. եւ տ(է)ր խօսեցաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո չարի́ս։
²⁴Եւ մատեաւ սեդեկիա որդի քանանու, եւ եհար միքայի զծնօտս ն(ո)ր(ա), եւ ասէ. ո՞ր հոգի տ(եառ)ն է այն, որ անց յինէն եւ խօսեցաւ ՛ի քեզ։
²⁵եւ ասէ միքա. ահա դո́ւ իսկ տեսցես յաւուր յայնմիկ յորում մտանիցես սենեակ ՛ի սենեկէ թաքչել։
²⁶Եւ ասէ արքայ ի(սրաէ)լի. կալա́յք զմիքիա եւ տո́ւք ցամոն քաղաքապետ, եւ ցյովաս որդի արքայի,

²⁷եւ ասասջիք. ա́յսպէս ասէ արքայ. դի́ք զդա ՛ի բանտի, եւ կերիցէ հաց նեղութե(ան) եւ ջուր նեղու(թ)ե(ան) արբցէ, մինչեւ դարձա́յց խաղաղութ(եամ)բ։
²⁸Եւ ասէ միքա. եթէ դու դառնալով դարձցիս խաղաղութ(եամ)բ, ապա ո́չ խօսեցաւ յիս տ(է)ր. եւ ասէ՝ լուարո́ւք զօրքդ ամենեքեան։
²⁹Եւ ել արքայ ի(սրաէ)լի՝ եւ յովսափատ արքայ յուդայ ընդ նմա յռամաթ գաղաադու։
³⁰Եւ ասէ արքայ ի(սրաէ)լի ցյովսափատ արքայ յուդայ. այլակերպեցա́յց եւ մտից ՛ի պատերազմ, եւ դու զգեցիր զի́մ հանդերձս։ եւ այլակերպեցաւ արքայն ի(սրաէ)լի, եւ եմուտ ՛ի ճակատն։

³¹Եւ արքայն ասորւոց պատուէ́ր ետ կառապետաց իւրոց եւ ասէ, մի́ մարտնչիցիք ընդ մեծի կամ ընդ փոքու, այլ միայն ընդ արքային ի(սրաէ)լի։
³²Եւ եղեւ իբրեւ տեսին կառապետքն զյովսափատ արքայ յուդայ. եւ ասեն ցմիմեանս, թուի թէ սա́ իցէ արքայն ի(սրաէ)լի. եւ պատեցին զնա պատերազմել։ եւ աղաղակեաց յովսափատ։
³³եւ եղեւ իբրեւ տեսին կառապետքն եթէ չէ́ նա արքայն ի(սրաէ)լի՝ դարձա́ն ՛ի նմանէ։
³⁴եւ ձգեաց մի ոմն կորովութ(եամ)բ զաղեղն իւր, եւ եհար զարքայն ի(սրաէ)լի ընդ զրահսն եւ ընդ թոքառաջսն։ Եւ ասէ ցկառապետն իւր՝ դարձո́ զձեռն քո եւ հա́ն զիս ՛ի պատերազմէս զի խոցեա́լ եմ։

³⁵Եւ սաստկեցա́ւ պատերազմն յաւուր յայնմիկ։ եւ արքայ կայր ՛ի վ(ե)ր(այ) կառացն ընդդէմ ասորւոցն յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ. եւ հոսէր արիւնն ՛ի վիրէ անտի, եւ լնոյր զծոց կառացն. եւ իբրեւ ընդ երեկս եղեւ՝ ե́լ ոգին։
³⁶Եւ եկաց քարոզ զօրուն ՛ի բանակին՝ ընդ մտանել արեւուն՝ եւ ասէ. իւրաքանչի́ւր ՛ի քաղաք իւր՝ եւ յերկիր իւր,
³⁷զի մեռա́ւ արքայ։ Եւ եկն ՛ի սամարիա, եւ թաղեցին զարքայ ՛ի սամարիա։
³⁸եւ լուացին զկառսն յաւազանս սամարեայ. եւ լիզէին խոզք եւ շունք զարիւն ն(ո)ր(ա). եւ բողք լուացան յարեանն, ը(ս)տ բանին տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ։

³⁹Եւ մնացորդք բանիցն աքաաբու, եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր արար. եւ տունն փղոսկրեայ զոր շինեաց, եւ ա(մենայ)ն քաղաքքն զորս արար. ահաւանիկ գրեալ է ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն ի(սրաէ)լի։
⁴⁰Եւ ննջեաց աքաաբ ընդ հարս իւր, եւ թագաւորեաց ոքոզիա որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա)։
⁴¹Եւ յովսափատ որդի ասայի թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ։ Յամին չորրորդի աքաաբու արքայի ի(սրաէ)լի.
⁴²թագաւորեաց յովսափատ։ որդի երեսուն եւ հինգ ամաց էր ՛ի թագաւորել իւրում. եւ քսան եւ հինգ ամ թագաւորեաց յ(թ)ե(ան)մ եւ անուն մօր նորա ասուբա դուստր սաղաղայ։

⁴³Եւ գնա́ց յա(մենայ)ն ճանապարհս ասայի հօր իւրոյ, եւ ո́չ խոտորեցաւ ՛ի նմանէ առնել ուղղթի(ւն) առաջի տ(եառ)ն.
⁴⁴բա́ց ՛ի բարձանցն զի ո́չ եբարձ՝ քանզի տակաւին զոհէր ժողովուրդն, եւ արկանէր խունկս ՛ի վերայ բարձանց։
⁴⁵եւ խաղաղութ(եամ)բ էր յովսափատ ընդ արքային ի(սրաէ)լի։
⁴⁶Եւ մնացորդք բանիցն յովսափատու, եւ զօրութի(ւն)ք զոր արար, եւ որչափ պատերազմեցաւ. ո՞չ աւանիկ գրեալ են ՛ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն յուդայ։
⁴⁷Եւ զաւելորդս նուիրելոցն որ մնացին յաւուրս հօր ն(ո)ր(ա)՝ քաղեաց յերկրէն։
⁴⁸Եւ թագաւոր ո́չ գոյր յեդոմ հաստատեալ։

⁴⁹Եւ արքայ յովսափատ արար նաւսս թարսսացիս, երթալ յովփիր զոսկւոյ, եւ ո́չ գնացին՝ քանզի խորտակեցան նաւքն ՛ի գասիոնգաբեր։
⁵⁰Յայնժամ ասէ ոքոզիա որդի աքաաբու ցյովսափատ երթիցեն ծառայք քո ը(ստ) ծառայս իմ, եւ նաւք քո ընդ նա́ւս իմ. եւ ո́չ կամեցաւ յովսափատ։
⁵¹Եւ ննջեա́ց յովսափատ ը(ստ) հարս իւր, եւ թաղեաւ առ հարս իւր ՛ի քաղաք դաւթի հօր իւրոյ. եւ թագաւորեաց յովրամ որդի ն(ո)ր(ա) ընդ նորա։
⁵²Եւ ոքոզիա որդի աքաաբու թագաւորեաց ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի ՛ի սամարիա. յամին եւթուտասներորդի յովսափատայ արքայի յուդայ. եւ թագաւորեաց ի(սրաէ)լի ամս երկուս։

⁵³եւ արար չա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ գնաց զճանապարհս աքաաբու հօր իւրոյ, եւ զճանապարհս յեզաբելայ մօր իւրոյ, եւ ՛ի մեղս տանն յերոբովամայ որդւոյ նաբատայ որ յանցոյցն զի(սրա)էլ։
⁵⁴եւ ծառայեա́ց բահաղիմացն, եւ երկի́ր եպագ ն(ո)ց(ա). եւ բարկացոյց զտ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի ըստ ա(մենայ)նի եղելոցն յառաջ քան զնա։