¹ԵՒ ԵՂԵՒ ՅԵՏ ՄԱՀՈՒԱՆՆ սաւուղայ, եւ դաւիթ դարձա́ւ ՛ի հարկանելոյ զամաղեկ. եւ նստաւ դաւիթ ՛ի սիկելակ աւուրս երկուս։
²Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի, եւ ահա ա́յր եհաս ՛ի բանակէ զօրուն սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հո́ղ զգլխով իւրով։ եւ եղեւ ՛ի մտանել ն(ո)ր(ա) առ դաւիթ. անկա́ւ յերկիր եւ երկի́ր եպագ նմա։
³եւ ասէ ցնա դաւիթ. ուստի՞ գաս դու։ եւ ասէ ցնա ՛ի բանակէ́ն ի(սրաէ)լի զերծեալ եմ ես։
⁴Եւ ասէ ցնա դաւիթ. զի՞նչ զրո́յց է պատմեա́ ինձ։ եւ ասէ, փախեաւ ժողովուրդն ՛ի պատերազմէն, եւ անկա́ն բազումք ՛ի ժողովրդենէն եւ մեռան. Եւ սաւուղ եւ յովնաթան մեռան։

⁵Եւ ասէ դաւիթ ցպատանին որ պատմեաց նմա. զիա՞րդ գիտես եթէ մեռաւ սաւուղ եւ յովնաթան որդի ն(ո)ր(ա)։
⁶եւ ասէ պատանին որ պատմեաց նմա. դիպելո́վ դիպեցայ ՛ի լերինն գեղբուա, եւ ահա սաւուղ յեցեա́լ կայր ՛ի նիզակն իւր. եւ ահա կառք եւ ախոյանք հեծելոց գումարեցան ՛ի նա։
⁷եւ հայեցաւ ՛ի թիկունս իւր եւ ետես զիս, եւ կոչեա́ց զիս. եւ ասեմ ա́ւասիկ եմ ես։
⁸եւ ասէ ցիս, ո՞վ ես դու. եւ ասեմ, ամաղեկացի́ եմ ես։
⁹եւ ասէ ցիս. արի́ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ եւ սպա́ն զիս. Զի կալաւ զիս մո́ւթ անհնարին. մինչ դեռ ա(մենայ)ն շունչ իմ յիս է։

¹⁰Եւ յարեա́յ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) եւ սպանի զնա. զի գիտէի թէ ո́չ է ապրանաց, յետ անկանելոյն ն(ո)ր(ա). եւ առին զթագն ՛ի գլխոյ ն(ո)ր(ա), եւ զապարանջանս ՛ի բազկէ ն(ո)ր(ա), եւ բերի́ զն(ո)ս(ա) տեառն իմում այսր։
¹¹Եւ բուռն եհար դաւիթ զհանդերձից իւրոց եւ պատառեաց զն(ո)ս(ա). եւ ա(մենայ)ն արք որ ը(ստ) նմա պատառեցին զհանդերձս իւրեանց։
¹²եւ կոծեցան եւ պահեցին եւ լացին մինչեւ ցընդերեկս ՛ի վերայ սաւուղայ եւ յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանն յուդայ. եւ ՛ի վերայ տանն ի(սրաէ)լի զի հարան սրով։
¹³Եւ ասէ դաւիթ ցպատանին որ պատմեաց նմա, ուստի՞ ես դու։ եւ ասէ. որդի առն պանդխտի ամաղեկացւո́յ եմ ես։

¹⁴ասէ ցնա դաւիթ. եւ զիա՞րդ ոչ երկեար ձգել զձեռն քո ապականել զօծեալն տ(եառ)ն։
¹⁵Եւ կոչեաց դաւիթ զմի ՛ի մանկտւոյն եւ ասէ. մատի́ր պատահեա դմա. եւ եհար զնա եւ մեռաւ։
¹⁶եւ ասէ ցնա դաւիթ. արիւն քո ՛ի գլո́ւխ քո. զի բերա́ն քո խօսեցաւ զքէն եւ ասէ, թէ ե́ս սպանի զօծեալն տ(եառ)ն։
¹⁷Եւ ողբա́ց դաւիթ զողբս զայս ՛ի վերայ սաւուղայ եւ ՛ի վերայ յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա)։
¹⁸եւ ասաց դաւիթ ուսուցանե́լ որդւոցն յուդայ աղեղնաւորու(թ)ի(ւն)։ եւ ահա գրեալէ ՛ի գիրս ուղղութե(ան)։
¹⁹Արձանացի́ր ի(սրա)էլ ՛ի վերայ բլրոցն ՛ի բարձունս քո վիրաւորաց։ զիա́րդ անկան զօրաւորքն։

²⁰Մի́ պատմէք ՛ի գէթ, եւ մի́ տայք զայդ աւետիս յելս ասկաղոնի. զի մի́ երբէք ուրախ լիցին դստերք այլազգեացն, եւ մի́ ցնծասցեն դստերք անթլփատիցն։
²¹Լերինք գեղբուայ, մի́ իջցէ ՛ի ձեզ ցօղ. եւ մի́ եկեսցէ ՛ի վերայ ձեր անձրեւ անդաստանք պտղոց։ զի ա́նդ ապականեցաւ ասպար զօրաւորաց։ վահանն սաւուղայ ո́չ օծաւ իւղով։
²²Յարենէ́ վիրաւորաց, եւ ՛ի ճարպոյ զօրաւորաց։ աղեղն յովնաթանու ո́չ դարձաւ ունայն յետս. Եւ սուրն սաւուղայ ո́չ ամփոփեցաւ դատարկացեալ։
²³Սաւուղ եւ յովնաթան սիրելիք, եւ գեղեցի́կք եւ վայելուչք. չմեկնեա́լք ՛ի կենդանութե(ան) իւրեանց, եւ ո́չ մեկնեցան ՛ի մահուա́ն իւրեանց։ թեթեւագոյնք քան զարծուիս. զօրացան առաւել քան զառիւծունս։

²⁴Դստերք ի(սրաէ)լի լացէ́ք ՛ի վերայ սաւուղայ. լացէ́ք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) որ զգեցուցանէր զձեզ կարմիրս՝ հանդերձ զարդուց ձերոց. որ արկանէր զարդս ոսկւոյ ՛ի վերայ հանդերձից ձերոց։
²⁵Զիա՞րդ անկան զօրաւորքն ՛ի մէջ պատերազմի։ յովնաթան ՛ի վերայ բարձանց քոց վիրաւոր։
²⁶Ցաւէ́ ինձ ՛ի վերայ քո եղբայր իմ յովնաթան։ գեղեցկացա́ր ինձ յոյժ. զարմանալի́ եղեւ սէր քո ինձ քան զսէր կանանց։
²⁷Զիա՞րդ անկան զօրաւորքն, եւ կորեա́ն անօթքն պատերազմականք։

¹Եւ եղեւ յետ այնորիկ եւ եհա́րց դաւիթ ՛ի տ(թեն)է եւ ասէ. եթէ ելանիցե՞մ ՛ի մի ՛ի քաղաքացն յուդայ։ եւ ասէ ցնա տ(է)ր՝ ե́լ։ եւ ասէ դաւիթ, յո՞ ելից. եւ ասէ ՛ի քեբրոն։
²Եւ ե́լ դաւիթ ՛ի քեբրոն. եւ երկոքին կանայք ն(ո)ր(ա) աքինովամ յեզրայելացի, եւ աբիգեա կին նաբաղու կարմելացւոյ։
³եւ արքն զորս եհան դաւիթ իւրաքանչիւր տամբ իւրով. եւ բանակէին ՛ի քաղաքն քեբրոնի։
⁴Եւ եկին արք հրէաստանի՝ եւ օծին անդ զդաւիթ թագաւոր ՛ի վերայ տանն յուդայ։ եւ պատմեցին դաւթայ եւ ասեն, եթէ արք յաբիսայ գաղաադացւոյ թաղեցին զսաւուղ։

⁵եւ առաքեաց դաւիթ հրեշտակս առ առաջնորդս յաբիս գաղաադացւոց, եւ ասէ ցնոսա դաւիթ. օրհնեա́լ էք դուք ՛ի տ(թեն)է, զի արարէք դուք զգութն զայն ՛ի վերայ տեառն ձերոյ սաւուղայ օծելոյ տ(եառ)ն, եւ թաղեցէ́ք զնա եւ զյովնաթան զորդի նորա։
⁶Եւ արդ՝ արասցէ́ տ(է)ր ընդ ձեզ ողորմութի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն). եւ ես հատուցից ձեզ ընդ բարութե(ա)ն այնորիկ զոր արարէք զբանն զայն։
⁷Եւ արդ՝ զօրասցի́ն ձեռք ձեր, եւ լերո́ւք յորդիս զօրու(թ)ե(ան). զի մեռաւ տէրն ձեր սաւուղ. եւ զիս օծ տունս յուդայ ՛ի թագաւոր իւրեանց։
⁸Եւ աբեննե́ր որդի ներեայ զօրավա́ր սաւուղայ ա́ռ զյեբուսթէ զորդի սաւուղայ, եւ տարաւ զնա ՛ի բանակն.

⁹եւ թագաւորեցո́յց զնա ՛ի վերայ գաղաադաստանի, եւ ՛ի վերայ թասիրայ, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) յեզրայելի, եւ ՛ի վերայ եփրեմի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բենիամինի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի։
¹⁰Եւ է́ր ամաց քառասնից յեբուսթէ որդի սաւուղայ յորժամ թագաւորեաց ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի, եւ երկո́ւս ամս թագաւորեաց. բա́ց ՛ի տանէն յուդայ՝ որ էին զհե́տ դաւթի։
¹¹Եւ եղեն աւուրք զորս թագաւորեաց դաւիթ ՛ի քեբրոն ՛ի վերայ տանն յուդայ՝ ամք եւթն եւ ամիսք վեց։
¹²Եւ ե́լ աբեններ որդի ներեայ եւ ծառայք յեբուսթեայ որդւոյ սաւուղայ ՛ի բանակացն ՛ի գաբաւոն։

¹³Եւ յովա́բ որդի շարուհեայ եւ ծառայք դաւթի ելին ՛ի քեբրոնէ, եւ դիպեցա́ն միմեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) աղբերն գաբաւոնի. եւ նստան նոքա անտի́ աղբերն գաբաւոնի, եւ սոքա աստի։
¹⁴Եւ ասէ աբեններ ցյովաբ. յարիցե́ն մանկտիդ եւ խաղասցեն առաջի մեր։ եւ ասէ յովաբ՝ յարիցե́ն։
¹⁵Եւ յարեան, եւ անցին թուով ՛ի մանկանցն բենիամինի երկոտասանք, եւ յեբուսթեայ որդւոյ սաւուղայ. եւ ՛ի մանկանցն դաւթի երկոտասանք։
¹⁶եւ կալան այր իւրաքանչիւր ձեռամբ զգլխո́յ ընկերի իւրոյ, եւ սո́ւր ՛ի կողս ընկերի իւրոյ. եւ անդէ́ն անկանէին եւ մեռանէին։ եւ կոչեցաւ անուն տեղւոյն այնորիկ վիճա́կ դաւաճանաց, որ է́ ՛ի գաբաւոն։

¹⁷Եւ եղեւ պատերազմ խի́ստ յոյժ յաւուր յայնմիկ. եւ պարտեցաւ աբեններ՝ եւ արք ի(սրաէ)լի առաջի ծառայիցն դաւթի։
¹⁸Եւ ա́նդ էին երեք որդիքն շարուհեայ. յովաբ, եւ աբեսսա, եւ ասայէլ. եւ ասայէլ թեթե́ւ էր ոտիւք իբրեւ զմի յայծեմանց ՛ի դաշտի։
¹⁹Եւ պնդեցաւ ասայէլ զհետ աբեններեայ. եւ ո́չ խոտորեցաւ երթալ յաջ եւ ո́չ յահեակ ՛ի հետոց աբեններեայ։
²⁰եւ հայեցաւ աբեններ ՛ի թիկունս իւր՝ եւ ասէ, եթէ դո՞ւ իցես ասայէլ։ եւ ասէ՝ ե́ս եմ։
²¹եւ ասէ ցնա աբեններ. խոտորեա́ դու յաջ կամ յահեակ, եւ կա́լ քեզ մի ՛ի մանկտւոյդ, եւ ա́ռ դու քեզ զսպառազինու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ եւ ո́չ կամեցաւ ասայէլ խոտորել ՛ի հետոց ն(ո)ր(ա)։

²²Եւ յաւե́լ եւս աբեններ ասել ցասայէլ, ՛ի բա́ց կաց յինէն, զի մի́ հարից զքեզ ընդ գետին. եւ զիա՞րդ ամբարձից զերեսս իմ առ յովաբ. եւ ո՞ւր լինիցի այն. դարձի́ր առ յովաբ եղբայր քո։
²³եւ ո́չ կամեցաւ թափել։ Եւ եհար զնա աբեններ նիզակաւն ընդ սնակո́ւշտն, եւ ել նիզակն ընդ զի́ստ ն(ո)ր(ա), եւ անկաւ անդէն եւ մեռաւ ՛ի ներքոյ ն(ո)ր(ա)։ Եւ լինէ́ր որ միանգամ գայր ցտեղին ցա́յն ուր անկա́ւ ասայէլ եւ մեռաւ՝ զտեղի́ առնոյր։
²⁴Եւ պնդեցա́ն յովաբ եւ աբեսսա զկնի աբիններեայ. եւ արեւն եմուտ. եւ նոքա մտին մինչ ցբլուրն ամմանայ որ է յանդիման դայեայ, ընդ ճանապարհ անապատին գաբաւոնի։
²⁵Եւ ժողովեցան որդիքն բենիամինի զկնի աբեններեայ. եւ կացին ՛ի վերայ բլրոյ միոյ։

²⁶Եւ կոչեաց աբեններ զյովաբ եւ ասէ. մի́ թէ իսպա՞ռ ուտիցէ սուր, կամ թէ ո՞չ գիտիցես զի դառնու(թ)ի(ւն) լինի վախճանն. մինչեւ ցե՞րբ ոչ ասիցես ժողովրդեանն դառնա́լ ՛ի հետոց եղբարց իւրեանց։
²⁷Եւ ասէ յովաբ. կենդանի́ է տ(է)ր. զի եթէ քո չէ́ր խօսեցեալ, յայգուէ́ իսկ լեանէր ամբոխս իւրաքանչիւր զհետ եղբօր իւրոյ։
²⁸Եւ փո́ղ եհար յովաբ, եւ մեկնեցան ժողովուրդն ա(մենայ)ն, եւ ո́չ եւս պնտեցան զհետ ի(սրաէ)լի, եւ ո́չ եւս յաւելին պատերազմել։
²⁹Եւ աբեններ եւ արք ն(ո)ր(ա) գնացին ը(ստ) արեւելս զգիշերն զայն ողջոյն. եւ անցին ընդ յորդանան՝ եւ չոգա́ն ընդ ա(մենայ)ն ձգեալն. եւ եկին ՛ի բանակսն։

³⁰եւ յովաբ դարձա́ւ յաբեններեայ, եւ ժողովեաց զա(մենայ)ն ժողովուրդն։ Եւ հանդէ́ս եղեւ ծառայիցն դաւթի որ կոտորեցան՝ ինն եւ տասն առն՝ եւ ասայէլ։
³¹եւ ծառայքն դաւթի հարին յորդւոցն բենիամինի, եւ յարանց աբեններեայ երեք հարիւր եւ վաթսուն այր։
³²Եւ բարձին զասայէլ, եւ թաղեցին զնա ՛ի գերեզմանի հօր իւրոյ ՛ի բեթղահէմ։ եւ գնացին յովաբ եւ արք ն(ո)ր(ա), եւ լուսացաւ ն(ո)ց(ա) ՛ի քեբրոն։

¹Եւ է́ր պատերա́զմ սաստիկ ՛ի մէջ տանն սաւուղայ՝ եւ ՛ի մէջ տանն դաւթի. եւ տունն դաւթի երթա́յր եւ զօրանայր, եւ տունն սաւուղայ երթայր եւ տկարանա́յր։
²Եւ ծնան դաւթի որդի́ք ՛ի քեբրոն. անդրանիկ ն(ո)ր(ա)՝ ամմոն յաքինոոմայ յեզրայելացւոյ։
³եւ երկրորդ ն(ո)ր(ա)՝ դաւիա, յաբիգեայ կարմելացւոյ։ եւ երրորդն՝ աբեսաղոմ, ՛ի մաաքեայ դստերէ թողմեայ արքայի գեսուրայ։
⁴եւ չորրորդն ադոնիա, որդի ագգիթայ։ եւ հինգերորդն՝ սափատիա, որդի ամիտաղայ։
⁵եւ վեցերորդն՝ յեթրամ, յեդղաթայ կնոջէ դաւթի։ Սոքա́ ծնունդք դաւթի ՛ի քեբրոն։
⁶Եւ եղեւ ՛ի լինել պատերազմին ՛ի մէջ տանն սաւուղայ եւ ՛ի մէջ տանն դաւթի, եւ աբեններ ունէր զտունն սաւուղայ։

⁷Եւ սաւուղայ էր հարճ մի, որում անուն էր ռիսփա, դուստր յուղայ։ Եւ ասէ յեբուսթէ որդի սաւուղայ ցաբեններ.
⁸ընդէ՞ր մտանես դու առ հարճ հօր իմոյ։ եւ բարկացա́ւ աբեններ յոյժ վ(ա)ս(ն) բանին յեբուսթեայ, եւ ասէ ցնա աբեններ. մինե շա՞ն գլուխ եցեմ ես՝ որ արարի ողորմութի(ւն) այսօր ՛ի վերայ տանն սաւուղայ հօր քոյ, եւ ՛ի վերայ եղբարց եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բարեկամաց, եւ ո́չ եղէ անձնատո́ւր ՛ի տունն դաւթի. եւ խնդրես յինէն այսօր վրէ՞ժ կնոջ միոյ.
⁹օ́ն եւ օն արասցէ ա(ստուա)ծ աբեններեայ եւ օ́ն եւ օն յաւելցէ նմա, եթէ ոչ որպէս երդուաւ տ(է)ր դաւթի, այնպէս արարից նմա.

¹⁰բառնալո́վ զթագաւորութի(ւն)ն սաւուղայ, եւ կանգնել զթագաւորութի(ւն)ն դաւթի ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ՝ ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբէէ։
¹¹Եւ ո́չ եւս կարաց յեբուսթէ տալ պատանասխանի աբեններայ բա́ն մի յերկիւղէն։
¹²Եւ առաքեա́ց աբեններ հրեշտակս առ դաւիթ ՛ի թեսաղմո́ւ երկիր՝ առ ժամայն, եւ ասէ. ուխտեա́ ընդիս զուխտ քո, եւ ահա ձեռն իմ ընդ քեզ, դարձուցանե́լ առ քեզ զա(մենայ)ն տունն ի(սրաէ)լի։
¹³Եւ ասէ դաւիթ՝ բարւո́ք է. ես ուխտեցի́ց ը(ստ) քեզ ուխտ, բայց բա́ն մի ես խնդրեմ ՛ի քէն՝ մի́ տեսցես զերեսս իմ, եթէ ոչ ածցես զմեղքող դուստր սաւուղայ ՛ի գալն քում տեսանել զերեսս իմ։

¹⁴Եւ առաքեաց դաւիթ առ յեբուսթէ որդի սաւուղայ հրեշտակս եւ ասէ. տո́ւր ցիս զկին իմ զմեղքող, զոր առի ես ընդ հարի́ւր անթլփատութե(ան)ց այլազգեացն։
¹⁵Եւ առաքեա́ց յեբուսթէ՝ եւ ա́ռ զնա յառնէ իւրմէ փաղտիելէ որդւոյ սելլայ։
¹⁶եւ երթա́յր այր ն(ո)ր(ա) զհետ ն(ո)ր(ա) եւ լա́յր, մինչեւ ցբարակիմ։ եւ ասէ ցնա աբեններ, ե́րթ դարձի́ր. եւ դարձաւ։
¹⁷Եւ խօսեցա́ւ աբեններ ընդ ծերս ի(սրաէ)լի եւ ասէ. երէ́կ եւ եռա́նտ խնդրէիք զդաւիթ թագաւորե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) ձեր.
¹⁸եւ արդ՝ արարէ́ք, զի տ(է)ր խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) դաւթի եւ ասէ. ձեռա́մբ ծառայի իմոյ դաւթի փրկեցից զի(սրա)էլ ՛ի ձեռաց այլազգեացն եւ ՛ի ձեռաց ա(մենայ)ն թշնամեաց իւրեանց։

¹⁹եւ խօսեցաւ աբեններ յականջս բենիամինի։ Եւ գնաց աբեններ խօսել յականջս դաւթի ՛ի քեբրոն, զա(մենայ)ն ինչ որ հաճո́յ թուեցաւ յաչս ի(սրաէ)լի, եւ յաչս ի(սրաէ)լի, եւ յաչս ա(մենայ)ն տանն բենիամինի։
²⁰Եւ ե́կն աբեններ առ դաւիթ ՛ի քեբրոն, եւ ը(ստ) նմա քսա́ն այր. եւ արար դաւիթ աբեններեայ եւ արանցն որ ընդ նմա խրախութի(ւն)։
²¹Եւ ասէ աբեններ ցդաւիթ. յարեա́յց եւ գնացից եւ ժողովեցից առ տէ́ր իմ արքայ զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ, եւ ուխտեցից ը(ստ) քեզ ուխտ. Եւ թագաւորեսցե́ս ՛ի վերայ ամենեցուն որոց ցանկա́յ անձն քո։

²²Եւ ահա ծառայք դաւթի եւ յովաբ եկին յասպատակէ, եւ աւա́ր բազում ածին ընդ իւրեանս։ եւ յովաբ չէ́ր ը(ստ) դաւթի ՛ի քեբրոն յորժամ արձակեա́ց զնա եւ գնա́ց խաղաղու(թեամ)բ։
²³եւ յովաբ եւ ա(մենայ)ն զօրն ն(ո)ր(ա) եկին. եւ ա́զդ եղեւ յովաբայ եւ ասեն. ե́կն աբեններ որդի ներեայ առ դաւիթ, եւ արձակեա́ց զնա՝ եւ գնա́ց խաղաղութ(եամ)բ։
²⁴Եւ եմուտ յովաբ առ դաւիթ արքայ եւ ասէ. զի՞նչ գործեցեր զայդ, զի եկն աբեններ առ քեզ. եւ ընդէ՞ր արձակեցեր զնա խաղաղու(թեամ)բ։
²⁵եթէ ո՞չ գիտիցես զչարու(թ)ի(ւն) աբեններեայ որդւոյ ներեայ. զի խաբե́լ զքեզ եկն, եւ իմանա́լ զմուտ եւ զել քո. եւ տեղեկանա́լ ա(մենայ)նի զինչ եւ գործիցես։

²⁶Եւ ե́լ յովաբ ՛ի դաւթէ, եւ արձակեաց հրեշտակս զկնի աբեններեայ, եւ դարձուցին զնա ՛ի ջրհորո́յ անտի սէիրմայ. եւ դաւիթ ո́չ գիտէր։
²⁷Եւ դարձո́յց զաբեններ ՛ի քեբրոն. եւ խոտորեցոյց զնա յովաբ ՛ի կողմանց դրանն խօսել ը(ստ) նմա դաւաճանութ(եամ)բ. եւ եհար ընդ սնակուշտն՝ եւ մեռաւ. Վ(ա)ս(ն) արեա́նն ասայելի եղբօր յովաբայ։
²⁸Եւ լուաւ դաւիթ յետ այնորիկ եւ ասէ. անպա́րտ եմ ես եւ թագաւորութի(ւն) իմ ՛ի տ(թեն)է մինչեւ ցյաւիտեան՝ յարենէն աբեններեայ որդւոյ ներեայ։
²⁹Հասցե́ն ՛ի գլուխ յովաբայ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն տան հօր ն(ո)ր(ա). եւ մի́ պակասեսցէ ՛ի տանէն յովաբայ սրմնակաթ, եւ բորոտ, եւ մուրօղ՝ որ շրջիցի ՛ի ցըպոյ, եւ սրամահ, եւ սովամահ։

³⁰Եւ յովաբ եւ աբեսսա եղբայր ն(ո)ր(ա) սպասէին աբեններայ. փոխանակ զի սպա́ն զեղբայր ն(ո)ց(ա) ՛ի գաբաւոն ՛ի պատերազմին։
³¹Եւ ասէ դաւիթ ցյովաբ, եւ ցա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ը(ստ) նմա. պատառեցէ́ք զհանդերձս ձեր, եւ զգեցարուք քո́ւրձ. եւ կոծեցարո́ւք առաջի աբեններեայ։ եւ արքայ դաւիթ երթայր զհետ դագաղացն.
³²եւ թաղեցին զաբեններ ՛ի քեբրոն։ եւ ամբա́րձ արքայ զձայն իւր եւ ելաց ՛ի վ(ե)ր(այ) գերեզմանի ն(ո)ր(ա). եւ ելաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի վերայ աբեններայ։
³³Եւ ա́ռ ողբս արքայ ՛ի վ(ե)ր(այ) աբեններայ, եւ ասէ, մի թէ ո(ր)պ(էս) մեռանիցի՞ անզգամ, մեռաւ աբեններ. եթէ ըստ մահուանն նաբաղայ մեռաւ աբեններ.

³⁴ձեռք քո ո́չ կապեցան, եւ ոտք քո ո́չ աղխեցան ՛ի շղթայս. եւ ո́չ մատեար իբրեւ զնաբաղ առաջի որդւոց անիրաւու(թ)ե(ան) եւ անկար. այլ ո(ր)պ(էս) անկանիցին առաջի անիրաւաց անկար։ եւ ժողովեցան ա(մենայ)ն ժողովուրդն լա́լ զնա։
³⁵եւ եկն ա(մենայ)ն ժողովուրդն տալ ընթրիս դաւթի՝ մինչդեռ աւուր կայր։ Եւ երդուաւ դաւիթ եւ ասէ. օ́ն եւ օն արասցէ ինձ ա(ստուա)ծ՝ եւ օն եւ օ́ն յաւելցէ, եթէ ոչ մտանիցէ արեգակն եւ ապա́ ճաշակեցից հաց, եւ կամ զայլ ինչ ա(մենայ)ն։
³⁶Եւ գիտա́ց ա(մենայ)ն ժողովուրդն, եւ հաճո́յ թուեցաւ առաջի ն(ո)ց(ա) ա(մենայ)ն ինչ զոր արա́ր արքայ առաջի ժողովրդեանն զբարութի(ւն)։

³⁷Եւ գիտա́ց ա(մենայ)ն ժողովուրդն եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ յաւուր յայնմիկ՝ եթէ ո́չ յարքայէ́ եղեւ սպանանել զաբեններ որդի ներեայ։
³⁸Եւ ասէ արքա́յ ցծառայսն իւր. ո՞չ գիտէք եթէ առաջնորդ մե́ծ անկաւ յաւուր յայսմիկ յի(սրաէ)լէ։
³⁹եւ զի սա՝ ազգակա́ն է այսօր, եւ յարքայէ́ կացուցեալ է։ եւ արքդ այդոքիկ որդիք շարուհեայ խստագոյնք քան զիս են. հատուսցէ́ տ(է)ր չարին ըստ չարութե(ան) իւրում։

¹Եւ լուա́ւ յեբուսթէ որդի սաւուղայ եթէ մեռա́ւ աբեններ ՛ի քեբրոն, լուծա́ն ձեռք իւր. եւ ա(մենայ)ն արք ի(սրաէ)լի լքան։
²Եւ արք երկու գլխաւո́րք գնդիցն յեբուսթեայ որդւոյ սաւուղայ, անուն միումն բաանա, եւ անուն երկրորդին ռիքաբ. որդիք ռեմոնայ բերովթացւոյ, յորդւոցն բենիամինի. զի եւ բերովթ որդւոցն բենիամինի ՛ի համարի́ էր։
³եւ փախեան բերովթացիքն ՛ի գեթթայի. եւ էին ա́նդ պանդխտացեալք մինչեւ ցայսօր։
⁴Եւ յովնաթանու որդւոյ սաւուղայ է́ր որդի մի հա́շմ ոտիւք, որդի ամաց հնգից. եւ զնա ՛ի հասանե́լ գուժին սաւուղայ եւ յովնաթանու որդւոյ ն(ո)ր(ա), յեզրայելէ ա́ռ դայեակ իւր եւ փախեաւ. եւ եղեւ ընդ փութանա́լն իւրում ՛ի գաղթել, անկաւ եւ կաղացաւ. եւ անուն ն(ո)ր(ա) մեմփիբոսթէ։

⁵Եւ գնացին որդիքն ռեմոնայ բերովթացւոյ՝ ռեքաբ եւ բաանա, եւ մտին ՛ի տօթաժամո́ւ աւուրն ՛ի տուն յեբուսթեայ. եւ նա՝ ննջէր յանկողնի́։ ՛ի հասարակ աւուրն.
⁶եւ բարապան տանն սրբէր ցորեան, եւ նիրհեաց եւ ՛ի քուն եմուտ. եւ ռեքաբ եւ բաանա եղբարք ղօղեցին
⁷եւ մտին ՛ի տունն. եւ յեբուսթէ ննջէ́ր ՛ի գահոյս իւրում ՛ի սենեկի. եւ հարի́ն զնա եւ սպանին. եւ հատի́ն զգլուխ ն(ո)ր(ա), եւ առին զգլուխն, եւ գնացին զճանապարհն արեւելից զա(մենայ)ն գիշերն։

⁸եւ բերին զգլուխն յեբուսթեայ առ դաւի́թ ՛ի քեբրոն. եւ ասեն ցարքայ, ահա գլուխ յեբոասթեայ որդւոյ սաւուղայ թշնամւոյ քոյ, որ խնդրէր զանձն քո. եւ տ(է)ր ետ տեառն մերում արքայի վրէժխնդրու(թ)ի(ւն) ՛ի թշնամեաց իւրոց, ո(ր)պ(էս) յաւուր յայսմիկ ՛ի սաւուղայ թշնամւոյ քումմէ՝ եւ ՛ի զաւակէ ն(ո)ր(ա)·
⁹Եւ պատասխանի́ ետ դաւիթ ռեքաբայ եւ բաանայ եղբօր ն(ո)ր(ա) որդւոց ռեմոնայ բերովթացւոյ՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). կենդանի́ է տ(է)ր որ փրկեաց զանձն իմ յա(մենայ)ն նեղութ(են)է.
¹⁰զի որ պատմեաց ինձ թէ մեռաւ սաւուղ, եւ նմա թուէր թէ աւետիս տայցէ առաջի իմ, կալա́յ եւ սպանի́ զնա ՛ի սիկիլակ. որում օրէն էր ինձ տա́լ աւետչեայ։

¹¹Եւ արդ՝ ա́րք չարք՝ սպանէք զայր արդար ՛ի տա́ն իւրում յանկողնի. եւ արդ խնդրեցից զարիւն ն(ո)ր(ա) ՛ի ձեռաց ձերոց, եւ սատակեցի́ց զձեզ յերկրէ։
¹²Եւ հրաման ետ դաւիթ մանկտւոյ իւրում, եւ սպանին զն(ո)ս(ա), եւ կտրեցին զձեռս եւ զոտս ն(ո)ց(ա), եւ կախեցին ՛ի վ(ե)ր(այ) ջրբղխին ՛ի քեբրոն. եւ զգլուխն յեբուսթեայ թաղեցին ՛ի գերեզմանի աբեններեայ որդւոյ ներեայ ՛ի քեբրոն։

¹Եւ եկին ա(մենայ)ն ցեղքն ի(սրաէ)լի առ դաւիթ ՛ի քեբրոն. խօսեցա́ն եւ ասեն. ահաւասիկ ոսկերք քո եւ մարմինք քո եմք։
²եւ յերէկն եւ յեռանտ մինչ է́ր սաւուղ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, դո́ւ էիր որ մուծանէիր եւ հանէիր զի(սրա)էլ. եւ ասա́ց քեզ տ(է)ր. դո́ւ հովուեսցես ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի, եւ դո́ւ լիցիս յառաջնորդ ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի։
³եւ եկին ա(մենայ)ն ծերքն ի(սրաէ)լի առ արքայ ՛ի քեբրոն. եւ ուխտեա́ց ը(ստ) ն(ո)ս(ա) ուխտ արքայ դաւիթ ՛ի քեբրոն առաջի տ(եառ)ն։ եւ օծին զդաւիթ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ամենայն ի(սրաէ)լի։
⁴Որդի ամաց երեսնից դաւիթ ՛ի թագաւորել իւրում. եւ քառասուն ա́մ թագաւորեաց։

⁵եւթն ամ եւ վեց ամիս թագաւորեաց ՛ի քեբրոն ՛ի վ(ե)ր(այ) յուդայ. եւ երեսուն եւ երի́ս ամս թագաւորեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի եւ յուդայ յե(րուսաղէ)մ։
⁶Եւ չոգաւ դաւիթ եւ արք նորա յ(թ)ե(ան)մ առ յեբուսացին բնակեալ յերկրին. եւ ասացա́ւ դաւթի՝ թէ ո́չ մտցես դու այսր. քանզի ընդդէ́մ դարձան կոյրք եւ կաղք՝ եւ ասեն. մի́ մտցէ այսր դաւիթ։
⁷Եւ ա́ռ դաւիթ զսիոն եւ զամրոց ն(ո)ր(ա). ա́յն է քաղաք դաւթի։
⁸Եւ ասէ դաւիթ յաւուր յայնմիկ. ա(մենայ)ն որ հարկանիցէ սրով զյեբուսացին. եւ մատիցէ́ սրով եւ ՛ի կաղս եւ ՛ի կոյրս եւ յետելիս անձին դաւթի։ վ(ա)ս(ն) այնորիկ ասեն. կոյրք եւ կաղք մի́ մտցեն ՛ի տուն տ(եառ)ն։

⁹Եւ նստա́ւ դաւիթ յամրոցին. եւ կոչեցաւ այն քաղա́ք դաւթի. եւ շինեա́ց զնա քաղաք դաւիթ, շուրջանակի ծագե ՛ի ծագէ, եւ զտունն իւր։
¹⁰եւ երթալով երթա́յր դաւիթ եւ մեծանայր. եւ տ(է)ր ամենակալ է́ր ընդ նմա։
¹¹Եւ առաքեաց քիրամ արքայ տիւրոսի հրեշտակս առ դաւիթ, եւ փա́յտս եղեւնեայ, եւ հիւսո́ւնս փայտից, եւ ճարտարապե́տս քարանց. եւ շինեցին տո́ւն դաւթի։
¹²Եւ գիտա́ց դաւիթ եթէ հաստատեաց զնա տ(է)ր թագաւո́ր ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի. եւ թէ բարձրացաւ թագաւորու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) վ(ա)ս(ն) ժողովրդեան նորա ի(սրաէ)լի։

¹³Եւ ա́ռ եւս դաւիթ կանայս եւ հարճս յե(րուսաղէ)մէ՝ յետ գնալոյ ն(ո)ր(ա) ՛ի քեբրոնէ. եւ եղեն դաւթի եւ այլեւս ուստերք եւ դստերք։
¹⁴Եւ ա́յս են անուանք ծնելոց որդւոց նորա յ(թ)ե(ան)մ։ սամաաթ, յեսիբաթ, նաթան, գաղամաան,
¹⁵յեբաար, թեմեսուս, էլփալատ, նագեդ, նափեկ,
¹⁶յեննաթա, էղիսամիս, բաղիդադ, էղիփալէտ։
¹⁷Եւ լուա́ն այլազգիքն եթէ օծեա́լ է դաւիթ թագաւոր ՛ի վերայ ի(սրաէ)լի, եւ ելին ա(մենայ)ն այլազգիքն խնդրել զդաւիթ։ Եւ լուաւ դաւիթ՝ եւ էջ յամրոցն։
¹⁸եւ այլազգիքն եկին հասին, եւ խառնեցան ՛ի հովիտս տիտանացն։

¹⁹Եւ եհա́րց դաւիթ ՛ի տ(թեն)է եւ ասէ. եթէ ելի՞ց ՛ի վ(ե)ր(այ) այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս իմ։ եւ ասէ տ(է)ր ցդաւիթ, ե́լ. զի մատնեո́վ մատնեցից զայլազգիսն ՛ի ձեռս քո։
²⁰Եւ եկն դաւիթ ՛ի վերո́ւստ խրամատիցն, եւ կոտորեաց անդ զայլազգիսն։ եւ ասէ դաւիթ. Տ(է)ր խրամատեաց զթշնամիս իմ առաջի իմ, ո(ր)պ(էս) խրամատիցին ջուրք. վ(ա)ս(ն) այնորիկ կոչեցաւ անուն տեղւոյն այնորիկ ՛ի վ(ե)ր(այ) խրամատից։
²¹եւ թողին անդ զաստուածս իւրեանց, եւ ա́ռ զն(ո)ս(ա) դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա, եւ այրեցին զն(ո)ս(ա) հրով։
²²Եւ յաւելի́ն այլազգիքն մի́ւս անգամ ելանել, եւ գումարեցան ՛ի հովիտս տիտանացւոց։

²³Եւ եհա́րց դաւիթ ՛ի տ(թեն)է եւ ասէ, եթէ ելի՞ց ՛ի վերայ այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս իմ։ եւ ասէ տ(է)ր. մի́ ելաներ ընդդէմ ն(ո)ց(ա), դարձի́ր ՛ի նոցանէն, եւ եկեսցե́ս ՛ի թեւէ ն(ո)ց(ա) մօտ ՛ի լալօնսն.
²⁴եւ եղիցի յորժամ լսիցես զձայն շարժման անտառին լալօնից՝ յա́յնժամ իջցես առ ն(ո)ս(ա). քանզի յա́յնժամ ելցէ տ(է)ր առաջի քո կոտորե́լ ՛ի պատերազմի այլազգեացն։
²⁵Եւ արար դաւիթ ո(ր)պ(էս) հրամա́ն ետ նմա տ(է)ր. եւ եհար զայլազգիսն ՛ի գաբաւոնէ́ մինչեւ ցգազերա։

¹Եւ ժողովեաց միւսանգամ դաւիթ զա(մենայ)ն երիտասարդս յի(սրաէ)լէ իբրեւ եւթանասուն հազար։
²եւ յարեաւ գնաց դաւիթ՝ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդ ն(ո)ր(ա) ը(ստ) նմա յիշխանացն յուդայ ՛ի զառիվերն ընդ որ ել տապանակն ա(ստուծո)յ, յորոյ վերայ կոչեցաւ անուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ զօրութե(ան)ց, որ նստի ՛ի քերովբէս ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։
³Եւ եհա́ն եդ զտապանակն տ(եառ)ն ՛ի վերայ սայլի նորոյ.
⁴եւ ա́ռ զնա ՛ի տանէ ամինադաբայ բլրացւոյ. եւ ոզա́ եւ եղբարք նորա որդիք ամինադաբայ՝ վարէին զսայլն հանդերձ տապանակաւն, եւ եղբարք ն(ո)ր(ա) երթային առաջի տապանակին։

⁵Եւ դաւիթ եւ որդիքն ի(սրաէ)լի խաղային առաջի տապանակին տ(եառ)ն՝ տաւղօք եւ նուագարանօք զօրութ(եամ)բ, եւ երգովք, եւ քնարօք, եւ սրընգօք, եւ թմբկօք. եւ ծնծղայիւք, եւ փողովք,
⁶եւ եկին մինչեւ ցկալն ամինադաբայ։ Եւ ձգեաց ոզա զձեռն իւր ՛ի տապանակն ա(ստուծո)յ ունել զնա, եւ կալաւ զնա. զի թիւրեաց զնա զուարակն յունելո́յ անտի զնա։
⁷Եւ բարկացաւ տ(է)ր ոզայ, եւ եհար զնա անդ ա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) յանդգնութե(ա)ն. եւ մեռա́ւ անդէն առ տապանակին տ(եառ)ն առաջի ա(ստուծո)յ.։
⁸Եւ տրտմեցաւ դաւիթ՝ զի խրամատեաց տ(է)ր խրամատութի(ւն) յոզա. եւ կոչեցաւ տեղին այն խրամատութի(ւն) ոզայ՝ մինչեւ ցայսօր։

⁹Եւ երկեա́ւ դաւիթ ՛ի տ(թեն)է յաւուր յայնմիկ եւ ասէ. զիա՞րդ մտանիցէ առիս տապանակդ ա(ստուծո)յ։
¹⁰եւ ո́չ կամեցաւ դաւիթ տանել առինքն զտապանակ ուխտին տ(եառ)ն ՛ի քաղաքն դաւթի. եւ խոտորեցո́յց զնա դաւիթ ՛ի տունն աբեդդարայ գեթացւոյ։
¹¹եւ նստաւ տապանակն տ(եառ)ն ՛ի տան աբեդդարայ գեթացւոյ ամիսս երիս։ Եւ օրհնեաց տ(է)ր զաբեդդար եւ զա(մենայ)ն տուն ն(ո)ր(ա)։
¹²եւ պատմեցին դաւթի եւ ասեն, օրհնեաց տ(է)ր զտունն աբեդդարայ՝ եւ զա(մենայ)ն ինչ որ ն(ո)ր(ա) վ(ա)ս(ն) տապանակին ա(ստուծո)յ։
¹³եւ էին ընդ նմա որ բառնային զտապանակն՝ եւթն դաս պարուց, եւ սպա́նդ զուարակի եւ գառանց։

¹⁴Եւ դաւիթ հարկանէր զտաւիղս նուագարանացն առաջի տ(եառ)ն. եւ էր դաւիթ զգեցեալ պատմուճան հանդերձեալ։
¹⁵եւ դաւիթ եւ ա(մենայ)ն տուն ի(սրաէ)լի հանին զտապանակն տ(եառ)ն հռչակաւ եւ ձայնի́ւ փողոյ։
¹⁶Եւ եղեւ ՛ի հպել տապանակին ՛ի քաղաքն դաւթի, եւ մեղքող դուստր սաւուղայ հայէ́ր ընդ պատուհանն. եւ ետես զդաւիթ արքայ զի կաքաւէր՝ եւ նուագէր զնուագարանսն առաջի տ(եառ)ն, անգոսնեաց զնա ՛ի սրտի իւրում։
¹⁷Եւ բերի́ն զտապանակն տ(եառ)ն, եւ եդին զնա ՛ի տեղւոջ իւրում ՛ի մէջ խորանին զոր եհա́ր նմա դաւիթ։ Եւ մատոյց դաւիթ ողջակէ́զս առաջի տ(եառ)ն՝ եւ խաղաղականս։

¹⁸եւ իբրեւ կատարեա́ց դաւիթ մատուցանել զողջակէզսն եւ զխաղաղականս, օրհնեա́ց զժողովուրդն յանուն տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց։
¹⁹եւ բաշխեա́ց ա(մենայ)ն ժողովրդեանն, յա(մենայ)ն զօրութե(ան) ի(սրաէ)լի ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբեէ́, յառնէ́ մինչեւ ցկին, իւրաքանչի́ւր ումեք բլիթ մի հաց, եւ պատառ մի ՛ի կասկարայից, եւ քաղաք մի ՛ի տապակէ։ եւ գնաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն իւրաքանչիւրոք ՛ի տո́ւն իւր։
²⁰Եւ դարձա́ւ դաւիթ օրհնել զտուն իւր։ եւ ել մեղքող՝ դուստր սաւուղայ ընդ առա́ջ դաւթի, եւ օրհնեա́ց զնա եւ ասէ. քանի՞ փառաւորեալ էր այսօր արքայ ի(սրաէ)լի, որ հոլանեցաւ այսօր առաջի աղախնանց եւ ծառայից իւրոց, զոր օրինակ հոլանիցի́ հոլանելով մի ոք ՛ի կաքաւչաց։

²¹Եւ ասէ դաւիթ ցմեղքող. առաջի տ(եառ)ն կաքաւեցից. օրհնեա́լ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ, որ ընտրեաց զիս քան զհա́յր քո, եւ քան զա(մենայ)ն տուն նորա. եւ կացոյց զի́ս քան զհայր քո եւ քան զա(մենայ)ն տուն ն(ո)ր(ա). եւ կացոյց զիս առաջնորդ ՛ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ ի(սրաէ)լի։
²²Եւ խաղացի́ց եւ կաքաւեցից առաջի տ(եառ)ն, եւ հոլանեցա́յց սոյնպէս ե́ւս քան զեւս. եւ եղէց անպիտա́ն յաչս քո. եւ ընդ աղախնայս ը(ստ) որս ասացեր փառաւորել՝ փառաւորեցայց։
²³Եւ մեղքողայ դստե́ր սաւուղայ ո́չ եղեւ որդի մինչեւ ցօր մահուան իւրոյ։

¹Եւ եղեւ յորժամ նստա́ւ դաւիթ ՛ի տան իւրում. եւ տ(է)ր հանգոյց նմա յա(մենայ)ն թշնամեաց իւրոց շուրջանակի։
²Եւ ասէ արքայ ցնաթա́ն մարգարէ. ահաւասիկ ես բնակեալեմ ՛ի տա́ն եղեւնափայտից, եւ տապանակն ա(ստուծո)յ շրջիցի ՛ի մէջ խորանի՞։
³Եւ ասէ նաթան ցարքայ, զա(մենայ)ն որ ինչ իցէ ՛ի սրտի քում, ե́րթ եւ արա́. զի տ(է)ր ընդ քեզ է։
⁴Եւ եղեւ ՛ի գիշերին յայնմիկ. եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առ նաթան եւ ասէ։
⁵ե́րթ եւ ասա́ ցծառա́յ իմ դաւիթ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. ո́չ շինեսցես դու ինձ տուն բնակելոյ։
⁶զի ո́չ բնակեցայ ՛ի տան՝ յօրէ յորմէ հետէ հանի զորդիսն ի(սրաէ)լի յեգիպտոսէ մինչեւ ցա́յսօր. եւ շրջէի յիջաւանի խորանաւ,

⁷ամենայն ուրեք ուր շրջէի ՛ի մէջ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի, եթէ խօսելով խօսեցա՞յ երբէք ը(ստ) միում ցեղի ի(սրաէ)լի՝ ում եւ հրամա́ն ետու հովուել զժողովուրդ իմ զի(սրա)էլ, ասել թե ընդէ՞ր ոչ շինեցէք ինձ տուն եղեւնափայտեայ։
⁸Եւ արդ՝ ա́յսպէս ասասցես ցծառայ իմ դաւիթ. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ամենակալ. առի́ ես զքեզ ՛ի վանաց հօտից, լինել քեզ յառաջնո́րդ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի.
⁹եւ էի ընդ քեզ ա(մենայ)ն ուրեք ուր եւ երթայիր։ եւ սատակեցի զա(մենայ)ն թշնամիս քո յերեսաց քոց. եւ արարի զքեզ անուանի́ ըստ անուանց մեծամեծաց որ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի։

¹⁰Եւ եդից տեղի ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի, եւ տնկեցի́ց զնա. եւ բնակեսցէ́ առանձինն. եւ մի́ եւս հոգասցի, եւ ո́չ եւս յաւելցէ որդի անօրէնու(թ)ե(ան) լլկե́լ զնա իբրեւ զառաջինն։
¹¹յաւուրցն յորոց կարգեցի դատաւորս ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան իմոյ ի(սրաէ)լի. եւ հանգուցի́ց զքեզ յա(մենայ)ն թշնամեաց քոց. եւ պատմեսցէ́ քեզ տ(է)ր զի շինեսցե́ս նմա տուն։
¹²Եւ եղիցի եթէ լցցին աւուրք քո, եւ ննջեսցե́ս ընդ հարս քո, յարուցի́ց զզաւակ քո յե́տ քո, որ եղիցի յորովայնէ քումմէ. եւ պատրաստեցից զարքայութի(ւն) քո նմա́։
¹³եւ նա́ շինեսցէ տուն անուան իմոյ. եւ կանգնեցի́ց զաթոռ ն(ո)ր(ա) մինչեւ ցյաւիտեան։

¹⁴Ե́ս եղէց նմա ՛ի հայր, եւ նա եղիցի ինձ յորդի. եւ եթէ եկեսցէ անիրաւութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ յանդիմանեցի́ց զնա, եւ խրատեցից զնա գաւազանա́ւ արանց, եւ տանջանօք որդւոց մարդկան։
¹⁵բայց զողորմութի(ւն) ո́չ մերժեցից ՛ի նմանէ, ո(ր)պ(էս) մերժեցի́ յորոց մերժեցին առաջի երեսաց իմոց։
¹⁶Հաւատարի́մ լիցի անուն ն(ո)ր(ա), եւ արքայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) առաջի իմ մինչեւ ցյաւիտեան եւ աթոռ ն(ո)ր(ա) կացցէ կանգուն առաջի իմ մինչեւ ցյաւիտեան։
¹⁷Ըստ ա(մենայ)ն բանիցս այսոցիկ, եւ ըստ ա(մենայ)ն տեսլեանս այսորիկ, սո́յնպէս խօսեցաւ նաթան ընդ դաւթայ։
¹⁸Եւ եմուտ արքայ դաւիթ եւ նստա́ւ առաջի տ(եառ)ն, եւ ասէ. Ո՞վ եմ ես տ(է)ր իմ տ(է)ր. եւ ո՞ տուն իմ, զի սիրեցեր զիս մինչեւ ցա́յդ վայր.

¹⁹եւ ո́չ փոքրկացայ սակաւիկ ինչ առաջի քո տ(է)ր իմ տ(է)ր։ եւ խօսեցար վ(ա)ս(ն) տա́ն ծառայի քո յերկար. եւ ա́յս է օրէն մարդոյ տ(է)ր իմ տ(է)ր։
²⁰Եւ զի՞ եւս յաւելուցու դաւիթ խօսել առ քեզ։ եւ դու ինքնին գիտես զծառայ քո տ(է)ր իմ տ(է)ր։
²¹վ(ա)ս(ն) ծառայի քո արարեր, եւ ը(ս)տ ա(մենայ)ն սրտի քո արարեր զա(մենայ)ն զմեծութի(ւն)ս զայս ծանուցանել ծառայի քում,
²²վ(ա)ս(ն) մեծացուցանելո́յ զիս տ(է)ր իմ տ(է)ր։ Զի չի́ք ոք իբրեւ զքեզ, եւ չի́ք ա(ստուա)ծ բա́ց ՛ի քէն ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)նի զոր լուաք ակնջօք մերովք։

²³եւ ո՞վ է ազգ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի իբրեւ զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ. որում առաջնորդեաց ա(ստուա)ծ, փրկե́լ իւր ժողովուրդ. դնե́լ քեզ անուն, եւ առնե́լ քեզ մեծու(թ)ի(ւն) եւ յայտնու(թ)ի(ւն). մերժե́լ քեզ յերեսաց ժողովրդեան քոյ զոր փրկեցեր դու քեզ յեգիպտոսէ, զա́զգս եւ զբնակու(թ)ի(ւն)ս.
²⁴եւ պատրաստեցեր դու քեզ զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ ՛ի ժողովուրդ մինչեւ ցյաւիտեան. եւ դո́ւ տ(է)ր՝ եզեր նոցա յա(ստուա)ծ։
²⁵Եւ արդ՝ տէ́ր իմ, զբանն զոր խօսեցա́ր վ(ա)ս(ն) ծառայի քոյ եւ տան ն(ո)ր(ա), հաւատարմացո́ մինչեւ յաւիտեան. եւ արա́ ո(ր)պ(էս) եւ խօսեցար.

²⁶եւ մեծասցի անուն քո մինչեւ ցյաւիտեան։ Եւ արդ՝ տ(է)ր ամենակալ, ա(ստուա)ծ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի. տուն ծառայի քոյ դաւթի եղիցի կանգո́ւն առաջի քո։
²⁷զի դո́ւ ես տ(է)ր ամենակալ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։
²⁸Եւ արդ տ(է)ր իմ տ(է)ր, դո́ւ ես ա(ստուա)ծ. եւ բանք քո եղիցին ճշմարի́տ, եւ զոր խօսեցար վ(ա)ս(ն) ծառայի քոյ զա(մենայ)ն բարու(թ)ի(ւն)ս զայս.
²⁹եւ արդ սկսի́ր օրհնել զտուն ծառայի քո լինել առաջի քո յաւիտեան, զի դո́ւ տ(է)ր իմ տ(է)ր խօսեցար. եւ յօրհնութ(են)է քումմէ օրհնեսցի́ տուն ծառայի քոյ յաւիտեան։

¹Եւ եղեւ յետ այսորիկ եհա́ր դաւիթ զայլազգիսն եւ վանեաց զն(ո)ս(ա), եւ ա́ռ դաւիթ զզատուցեալսն ՛ի ձեռաց այլազգեացն։
²Եւ եհա́ր դաւիթ զմովաբ. եւ չափեա́ց զնոսա պարանօք, եւ գառացո́յց զն(ո)ս(ա) յերկիր. եւ եղեն երկու պարանքն սպանանելոյ, եւ երկու պարանքն ապրեցուցանելոյ։ եւ եղեւ մովաբ դաւթի ՛ի ծառա́յս պատարագաբերս։
³Եւ եհար դաւիթ զարդաազար զորդի ռովամայ՝ զարքա́յ սուբայ, յերթա́լ ն(ո)ր(ա) արկանել զձեռն իւր ՛ի վերայ գետոյն եփրատայ.
⁴եւ ա́ռ զնորա դաւիթ հազա́ր կառս, եւ ե́ւթն հազար հեծելոց, եւ քսան հազար հետեւակաց. եւ քակեաց դաւիթ զա(մենայ)ն կառսն, եւ եթո́ղ իւր ՛ի նոցանէ հարիւր կառս։

⁵Եւ գա́յր ասորին ՛ի դամասկոսէ օգնել ադրաազարայ արքայի սուբայ։ եւ եհար դաւիթ յասորւոցն քսանեւերկու հազարս արանց.
⁶եւ եդ դաւիթ պահակս յասորիս հանդէ́պ դամասկոսի։ եւ եղեն ասորիք դաւթի ՛ի ծառայս պատարագաբե́րս։ եւ փրկեաց տ(է)ր զդաւիթ ա(մենայ)ն ուրեք ուր եւ երթայր։
⁷Եւ ա́ռ դաւիթ զապարանջանսն ոսկիս որ էին ՛ի ծառայսն ադրաազարո́ւ արքայի սուբայ՝ եւ եբե́ր յ(թ)ե(ան)մ։ Եւ ա́ռ զանյ սաւսակիմ արքայ եգիպտացւոց յելանե́լ իւրում յ(թ)ե(ան)մ յաւուրս ռոբովամայ որդւոյ սողոմոնի։
⁸Եւ ՛ի մասբակայ ա́ռ արքայ դաւիթ յընտիր ընտի́ր քաղաքաց ադրաազարայ պղինձ, որով արար սողոմոն զծովն պղնձի, եւ զսիւնսն, եւ զաւազանսն, եւ զա(մենայ)ն կահն։

⁹Եւ լուաւ թովու արքայ էմաթայ, եթէ եհա́ր դաւիթ զա(մենայ)ն զօրն ադրաազարայ.
¹⁰եւ առաքեաց թովու զեդդուրա զորդի իւր առ արքայ դաւիթ՝ հարցանե́լ զխաղաղութ(են)է ն(ո)ր(ա). եւ օրհնեաց զնա՝ փոխանակ զի սատակեաց զադրաազար. զի այր՝ գո́ռ պատերազմաւ էր նա ընդ թովայ, եւ հակառա́կ կայր նմա ադրաազար. եւ ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա) էին անօթք ոսկեղէնք եւ արծաթեղէնք, եւ անօթք պղնձիք։
¹¹Եւ սրբեաց զայն արքայ դաւիթ տ(եառ)ն ընդ արծաթոյն եւ ընդ ոսկւոյն, զոր սրբեաց յա(մենայ)ն պատերազմաց որոց յաղթեաց.
¹²յեդովմայ, եւ ՛ի մովաբայ, եւ յորդւոցն ամոնայ, եւ յայլազգեացն, եւ յամաղեկայ, եւ յաւարէ ադրաազարայ որդւոյ ռովբայ արքայի սուբայ։

¹³եւ արար դաւիթ անուն։ Եւ ՛ի դառնալ իւրում եհա́ր դաւիթ զասորիս ՛ի գաբեղեմ յութուտասն հազար։
¹⁴եւ եդ յեդոմ պահակապանս յա(մենայ)ն եդովմայեցիս, եւ եղեն ա(մենայ)ն եդովմայեցիք ծառա́յք արքայի։
¹⁵եւ թագաւորեցո́յց զդաւիթ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի. եւ առնէր դաւիթ իրաւունս եւ արդարութի(ւն) ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ժողովրդեան իւրոյ։
¹⁶Եւ յովաբ՝ որդի շարուհեայ է́ր ՛ի վերայ զօրուն։ եւ յովսափատ որդի աքիայ ՛ի վ(ե)ր(այ) յիշատակաց։
¹⁷եւ սադովկ՝ որդի աքիտովբայ, եւ աքիմելէք որդի աբիաթարայ քահանայք։ եւ ասա՝ դպրապետ։
¹⁸եւ բանեա որդի յովիդայեա́յ խորհրդակից։ եւ քերեթին, եւ ոփելեթին։ եւ որդիք դաւթի խոռապետք էին։

¹Եւ ասէ դաւիթ, եթէ իցէ՞ ոք մնացեալ ՛ի տանէն սաւուղայ, եւ արարից ընդ նմա ողորմութի(ւն) վ(ա)ս(ն) յովնաթանու։
²Եւ ՛ի տանէն սաւուղայ է́ր մանուկ մի. եւ անուն ն(ո)ր(ա) սիբա. եւ կոչեցին զնա առ դաւիթ, եւ ասէ ցնա արքայ. եթէ դո՞ւ իցես սիբայն։ եւ ասէ, ե́ս եմ ծառա́յ քո։
³եւ ասէ արքայ. եթէ իցէ՞ ոք մնացեալ ՛ի տանէ սաւուղայ՝ եւ արարից ընդ նմա ողորմութի(ւն) ա(ստուծո)յ։ Եւ ասէ սիբա ցարքայ. է́ որդի մի յովնաթանու հա́շմ ոտիւք։
⁴եւ ասէ արքայ. ո՞ւր է նա։ եւ ասէ սիբա ցարքայ. ահա է́ ՛ի տուն մաքիրայ որդւո́յ ամիելի լադաբարացւոյ։
⁵Եւ առաքեաց արքայ դաւիթ եւ ա́ռ զնա ՛ի տանէ մաքիրայ որդւոյ ամիեաի ղադաբարացւոյ։

⁶Եւ եկն մեմփիբոսթէ որդի յովնաթանու որդւոյ սաւուղայ առ արքայ դաւիթ, եւ անկաւ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց՝ եւ երկի́ր եպագ նմա։ Եւ ասէ ցնա դաւիթ՝ մեմփիբոսթէ՞. եւ ասէ, ա́ւասիկ եմ ծառայ քո։
⁷եւ ասէ ցնա դաւիթ. մի́ երկնչիր, զի առնելով արարի́ց ը(ստ) քեզ զողորմութի(ւն) վ(ա)ս(ն) յովնաթանու հօր քոյ. եւ դարձուցից քեզ զա(մենայ)ն անդս սաւուղայ զհօր՝ հօր քոյ. եւ դու՝ ուտիցես հա́ց հանապազ ՛ի սեղա́ն իմում։
⁸Եւ երկի́ր եպագ մեմփիբոսթէ եւ ասէ. ո՞վ է ծառայ քո՝ զի հայեցար ՛ի շո́ւն մի մեռեալ նմանօղ ինձ։
⁹Եւ կոչեա́ց արքայ զսիբա զծառայ սաւուղայ՝ եւ ասէ ցնա. զա(մենայ)ն ինչ որ է́ սաւուղայ, եւ զա(մենայ)ն որ տա́ն ն(ո)ր(ա), ետո́ւ որդւոյ տեառն քոյ.

¹⁰եւ գործեսցե́ս դմա զերկիրն, դո́ւ եւ որդիք քո, եւ ծառայք քո. եւ մուծցես ՛ի տուն տեառն քո հա́ց, եւ կերիցեն զայն. եւ մեմփիբոսթէ՝ որդի տեառն քոյ՝ կերիցէ հաց հանապա́զ ՛ի սեղան իմում։ Եւ սիբայի էին որդիք հնգետասան, եւ ծառայք քսան։
¹¹Եւ ասէ սիբա ցարքայ. ըստ ա(մենայ)նի զոր հրաման ետ տէր իմ արքայ ծառայի իւրում, ա́յնպէս արասցէ ծառայ քո։ Եւ մեմփիբոսթէ ուտէ́ր հաց ՛ի սեղանոյ դաւթի՝ իբրեւ զմի յորդւոցն արքայի։
¹²Եւ մեմփիբոսթեայ է́ր որդի մի փոքրիկ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) միքա. եւ ա(մենայ)ն բնակութի(ւն) տանն սիբայի՝ ծառա́յք մեմփիբոսթեայ։
¹³եւ մեմփիբոսթէ բնակէր յե(րուսաղէ)մ. զի հանապազ ՛ի սեղանոյ արքայի ուտէր. եւ ինքն էր կա́ղ յերկուց ոտից իւրոց։

¹Եւ եղեւ յետ այնորիկ՝ եւ մեռաւ արքայ որդւոցն ամոնայ, եւ թագաւորեաց անոն որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա)։
²Եւ ասէ դաւիթ. արասցո́ւք ողորմութի(ւն) ընդ անոնայ որդւոյ նաասայ՝ զորօրինակ արար հա́յր ն(ո)ր(ա) ընդիս ողորմութի(ւն)։ եւ առաքեաց դաւիթ մխիթարե́լ զնա ՛ի ձեռն ծառայից իւրոց վասն հօր իւրոյ. եւ չոգան ծառայքն դաւթի յերկի́ր որդւոցն ամոնայ։
³Եւ ասեն իշխանք որդւոցն ամոնայ ցանոն տէրն իւրեանց. միթէ փառաւորե՞լ ինչ զհայր քո առաջի քո առաքեաց առ քեզ դաւիթ մխիթարիչս. ո́չ, այլ զի որոնեսցեն զքաղաքս, եւ դիտեսցեն զսա. եւ լրտեսել զսա առաքեաց դաւիթ զծառայս իւր առ քեզ։

⁴Եւ կալա́ւ զծառայսն դաւթի, եւ եգե́րծ զմօրուս ն(ո)ց(ա), եւ կտրեա́ց զգրաստս ն(ո)ց(ա) ՛ի միջոյ մինչեւ ցեզր, եւ արձակեա́ց զն(ո)ս(ա)։
⁵Եւ պատմեցին դաւթի վ(ա)ս(ն) արանցն. եւ առաքեա́ց դաւիթ ընդ առաջ ն(ո)ց(ա) զի էին արքն անարգեա́լք յոյժ։ եւ ասէ արքայ. նստարո́ւք յերիքով մինչեւ աճեսցեն մօրուք ձեր, եւ ապա́ դարձջիք։
⁶Եւ տեսին որդիքն ամոնայ եթէ ամօ́թ արարին ժողովրդեանն դաւթի, առաքեցին որդիքն ամոնայ՝ եւ ՛ի վարձու կալան զասորիս ռովբայ, եւ զասորիս սուբայ՝ քսան հազար հետեւակաց, եւ զարքայն ամաղեկայ հազար արամբք, եւ ՛ի ստովբայ երկոտասան հազար արանց։
⁷Լուա́ւ արքայ դաւիթ, եւ առաքեաց զյովաբ եւ զա(մենայ)ն զօրն զօրաւոր։

⁸Եւ ելին որդիքն ամոնայ եւ ճակատեցա́ն ՛ի պատերազմ առ դրան քաղաքին ասորւոց սուբայ, եւ ռովբ եւ ստովբ՝ եւ ամաղէկ էին միա́յն յանդին։
⁹Եւ ետես յովաբ՝ եթէ եկին հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) առաջոյ եւ զկնի, ընտրեա́ց յա(մենայ)ն երիտասարդաց ի(սրաէ)լի, եւ ճակատեցոյց ընդդէմ ասորւոց։
¹⁰եւ զմնացորդս զօրուն ետ ՛ի ձեռս աբեսսայ եղբօր իւրոյ, եւ ճակատեցա́ն ը(ստ)դէմ որդւոցն ամոնայ։
¹¹Եւ ասէ՝ եթէ յաղթահարեսցեն զիս ասորիքն, եղիջի́ք ինձ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն). եւ եթէ որդիքն ամոնայ յաղթահարեսցեն զքեզ՝ եղիցուք ապրեցուցանել զքեզ։
¹²քաջ լե́ր՝ եւ ժրասցո́ւք ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեան մերոյ՝ եւ ՛ի վերայ քաղաքաց ա(ստուծո)յ մերոյ. եւ տ(է)ր արասցէ զհաճոյն առաջի աչաց իւրոց։

¹³Եւ մատեաւ յովաբ եւ զօրն որ ընդ նմա ՛ի պատերազմ ը(ստ) ասորին. եւ փախեան ասորիքն յերեսաց ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Եւ որդիքն ամոնայ իբրեւ տեսին եթէ փախեան ասորիքն, փաեան եւ նոքա յերեսաց աբեսսայ, եւ մտին ՛ի քաղաքն։ եւ դարձաւ յովաբ յորդւոցն ամոնայ՝ եւ եկն յե(րուսաղէ)մ։
¹⁵Իբրեւ ետես ասորին եթէ պարտեցա́ւ առաջի ի(սրաէ)լի, գումարեցան ՛ի միասին։
¹⁶եւ առաքեա́ց ադրաազար եւ ժողովեաց զասորիսն յայնմ կողմանէ գետոյն ՛ի քաղամակ։ եւ եկի́ն հասին՝ ելամ եւ սովբակ իշխանք զօրացն ադրաազարայ յառա́ջ քան զնա։

¹⁷Եւ ա́զդ եղեւ դաւթի. եւ ժողովեաց զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ եւ անց ընդ յորդանան, եւ եհաս քաղամակ։ եւ ճակատեցան ասորիքն ընդդէմ դաւթի տա́լ ընդ նմա պատերազմ,
¹⁸եւ փախեա́ն աոսրիքն յերեսաց ի(սրաէ)լի։ Եւ կոտորեաց դաւիթ յաւորւոցն եւթնհարիւր կառս, եւ քառասուն հազար հեծելոց, եւ զսովբակ իշխան զօրուն ն(ո)ր(ա) եհա́ր, եւ մեռա́ւ անդէն։
¹⁹Իբրեւ տեսին ա(մենայ)ն թագաւորք ծառա́յք ադրաազարու՝ թէ պարտեցա́ն առաջի ի(սրաէ)լի, անձնատո́ւրք եղեն. եւ ուխտեցին ո́ւխտ ը(ստ) ի(սրաէ)լի, եւ ծառայեցին ն(ո)ց(ա)։ եւ երկեա́ն ասորիքն այնուհետեւ ապրեցուցանել զորդիսն ամոնայ։

¹Եւ եղեւ ՛ի դառնա́լ տարւոյն՝ ՛ի նո́յն ժամանակ ելից թագաւորացն. եւ առաքեաց դաւիթ զյովաբ եւ զծառա́յս իւր ընդ նմա, եւ զա(մենայ)ն ի(սրա)էլ. եւ սատակեցին զորդիսն ամոնայ, եւ նստա́ն զռաբաթաւ. եւ դաւիթ նստէր յ(թ)ե(ան)մ։
²Եւ եղեւ ը(ստ) երեկս եւ յարեաւ դաւիթ յանկողնէ իւրմէ, եւ զգնա́յր ՛ի վերայ տանեաց տան թագաւորին. եւ ետես ՛ի տանեացն կին մի լուացեալ, եւ կինն գեղեցի́կ տեսլեամբ յոյժ։
³Եւ առաքեա́ց դաւիթ եւ խնդրեաց զկինն, եւ ասէ. ո՞չ դա́ է բերսաբեէ՝ դուստր եղիաբայ՝ կի́ն ուրիայ քետացւոյ։
⁴եւ առաքեաց դաւիթ հրեշտակս եւ ա́ռ զնա, եւ եմո́ւտ առ նա, եւ ննջեաց ը(ստ) նմա. եւ նա էր սրբեալ ՛ի դաշտանէ իւրմէ։

⁵եւ դարձաւ ՛ի տուն իւր եւ յղացաւ կինն, եւ առաքեաց պատմեաց դաւթի՝ եւ ասէ. յղի́ եմ ես։
⁶Եւ առաքեաց դաւիթ առ յովաբ՝ եւ ասէ, առաքեա́ առիս զուրիա քետացի։ եւ առաքեաց յովաբ զուրիա առ դաւիթ։
⁷եւ եկեալ ուրիա եմուտ առ դաւիթ. եւ եհարց դաւիթ զողջունէ յովաբայ, եւ զողջունէ զօրուն, եւ զողջունէ պատերազմին։ եւ ասէ ուրիա՝ ողջոյն է։
⁸Եւ ասէ դաւիթ ցուրիա. արի́ է́ջ ՛ի տուն քո եւ լուա́ զոտս։ եւ ել ուրիա ՛ի տանէ արքայի. եւ ել զկնի ն(ո)ր(ա) պարգե́ւ ՛ի ձեռանէ արքայի։
⁹եւ ննջեաց ուրիա առ դրանն արքայի ը(ստ) ծառայսն ն(ո)ր(ա), եւ ո́չ էջ ՛ի տուն իւր։

¹⁰Եւ պատմեցին դաւթի եւ ասեն, եթէ ո́չ էջ ուրիա ՛ի տուն իւր։ եւ ասէ դաւիթ ցուրիա, ո՞չ ճանապարհէ եկեալ ես դու՝ ընդէ՞ր ո́չ իջեր ՛ի տուն քո։
¹¹Եւ ասէ ուրիա ցդաւիթ. տապանակն ա(ստուծո)յ եւ ի(սրա)էլ եւ յուդա բնակեալ են ՛ի վրանս. եւ տ(է)ր իմ յովաբ եւ ծառայք տեառն իմոյ՝ բնակեալ են ՛ի բացի՞. եւ ես մտանիցեմ ՛ի տո՞ւն իմ, ուտել եւ ըմպել եւ ննջել ը(ստ) կնոջ իմում. եւ զիա՞րդ լինիցի այն. կենդանի́ է անձն քո թէ արարից զբանդ զայդ։
¹²Եւ ասէ դաւիթ ցուրիա. նի́ստ այսօր աստ, եւ վաղիւ արձակեցի́ց զքեզ. եւ նստա́ւ ուրիա յ(երուսաղ)էմ յաւուր յայնմիկ։

¹³եւ ՛ի վաղիւ անդր կոչեա́ց զնա դաւիթ. եկեր առաջի ն(ո)ր(ա)՝ եւ արբ, եւ արբեցաւ. եւ ել անագանին՝ ննջեա́ց յանկողնի իւրում ընդ ծառայս տեառն իւրոյ, եւ ՛ի տուն իւր ո́չ էջ։
¹⁴Եւ եղեւ ընդ առաւօտն, եւ գրեաց դաւիթ հրովարտակ առ յովաբ, եւ առաքեաց դաւիթ ՛ի ձեռն ուրիայ.
¹⁵եւ գրեաց ՛ի հրովարտակին՝ եւ ասէ. մատո́ զուրիա ը(ստ)դէմ սաստկացեալ պատերազմին, եւ դարձջիք ը(ստ) կրո́ւկ ՛ի նմանէ, եւ հարցի եւ մեռցի́։
¹⁶Եւ եղեւ ՛ի պահել յովաբայ զքաղաքն. եւ ետ զուրիա ՛ի տեղին՝ ուր գիտէր թէ արք զօրու(թ)ե(ան) էին անդ։
¹⁷եւ ելին արք քաղաքին ՛ի պատերազմ ը(ստ) յովաբայ, եւ անկան ՛ի զօրուէ ծառայիցն դաւթի՝ եւ մեռան, եւ ուրիա քետացի մեռաւ։

¹⁸Եւ առաքեա́ց յովաբ եւ պատմեաց արքայի զա(մենայ)ն զրո́յց պատերազմին.
¹⁹եւ պատուէ́ր ետ հրեշտակին եւ ասէ. ՛ի վախճանել քում զա(մենայ)ն զրոյցս պատերազմիս խօսել ը(ստ) արքայի,
²⁰եւ եղիցի եթէ ելցէ ցասումն արքայի, եւ ասասցէ ցքեզ՝ եթէ ընդէ՞ր մերձենայիք ՛ի քաղաքն մարտնչել. եւ ո՞չ գիտէիք եթէ ՛ի վերուստ ՛ի պարսպացն նետաձի́գ լինին։
²¹Ո՞ եհար զաբիմելէք զորդի յերոբովաղայ՝ որդւոյ ներեայ. ո՞չ ապաքէն կին մի բեկո́ր երկանի ընկէ́ց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) ՛ի վերուստ ՛ի պարսպէն, եւ մեռաւ ՛ի թամասի. ընդէ՞ր մօտեցայք ՛ի պարիսպն։ եւ ասասցես թէ եւ ծառա́յ քո ուրիա քետացի մեռաւ։

²²Եւ չոգա́ւ հրեշտակն յովաբայ առ արքայ յ(երուսաղ)էմ, եւ եհա́ս եւ պատմեա́ց դաւթի զա(մենայ)ն ինչ զոր պատուիրեաց նմա յովաբ զա(մենայ)ն իրս պատերազմին։ Եւ բարկացաւ դաւիթ ՛ի վ(ե)ր(այ) յովաբայ, եւ ասէ ցհրեշտակն. ընդէ՞ր մերձեցայք ՛ի քաղաքն մարտնչել. ո՞չ գիտէիք եթէ հարկանելոց էք ՛ի պարսպէն. ո՞ եհար զաբիմելէք որդի յերոբովաղայ, ո՞չ ապաքէն կին մի բեկոր երկանի ընկէց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) ՛ի պարսպէն, եւ մեռաւ ՛ի թամասի. ընդէ՞ր մերձենայիք ՛ի պարիսպն։
²³Եւ ասէ հրեշտակն ցդաւիթ. զի ասպատակեցան ՛ի վերայ մեր արք, եւ ելին առ մեզ արտաքս՝ եւ հասաք ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) մինչեւ ցդուռն քաղաքին.

²⁴եւ նետաձիգ եղեն աղեղնաւորքն ՛ի ծառայս քո ՛ի վերուստ ՛ի պարսպէ́ անտի, եւ մեռան ՛ի ծառայից արքայի. եւ ծառա́յ քո ուրիա́ քետացի մեռա́ւ։
²⁵Եւ ասէ դաւիթ ցհրեշտակն. ա́յսպէս ասասցես ցյովաբ. մի́ թուեսցի չա́ր բանդ յաչս քո. զի երբեմն ա́յսպէս ուտէ սուր, եւ երբեմն ա́յնպէս։ սաստկացո́ զպատերազմ ը(ստ) քաղաքիդ եւ կործանեսցե́ս զդա, եւ զօրացո́ զանձն քո։
²⁶Եւ իբրեւ լուաւ կինն ուրիայ եթէ մեռա́ւ ուրիա այր իւր, կոծեցա́ւ ՛ի վերայ առն իւրոյ։
²⁷Իբրեւ անց սուգն, առաքեաց դաւիթ եւ ամփոփեաց զնա ՛ի տուն իւր. եւ եղեւ նմա կին, եւ ծնաւ նմա որդի։ եւ չա́ր թուեցաւ բանն՝ զոր արար դաւիթ յա́չս տ(եառ)ն։

¹Եւ առաքեա́ց տ(է)ր զնաթան մարգարէ առ դաւիթ. եւ եմուտ առ նա, եւ ասէ ցնա։ արք երկո́ւ էին ՛ի քաղաքի միում. մին մեծատուն, եւ միւսն աղքատ։
²Եւ մեծատանն էին հօ́տք եւ անդեայք բազում յոյժ։
³եւ աղքատին եւ ո́չ ինչ. բայց որոջ մի փոքր զոր ստացեալ եւ ապրեցուցեալ եւ սնուցեալ էր զնա, եւ հաստատեալ էր ընդ նմա, եւ ընդ որդիս ն(ո)ր(ա) ՛ի միասին. ՛ի հացէ́ նորա ուտէր եւ ՛ի բաժակէ́ ն(ո)ր(ա) ըմպէր, եւ ՛ի ծոց ն(ո)ր(ա) ննջէր. եւ է́ր ն(ո)ր(ա) իբրեւ զդուստր։
⁴Եւ ե́կն անցաւոր առ այրն մեծատուն. եւ խնայեաց առնուլ ՛ի հօտից իւրոց եւ յանդէո́ց իւրոց առնել հիւրոյն անցաւորի եկելոյ առ նա. եւ էա́ռ զորոջ աղքատին եւ արար առնն եկելոյ կերակուր առ նա։

⁵Եւ բարկացա́ւ սրտմտութ(եամ)բ դաւիթ յոյժ առնն։ եւ ասէ դաւիթ ցնաթան. կենդանի́ է տ(է)ր զի որդի մահո́ւ է այրն որ արար զայն.
⁶եւ զորոջն տուժեսցի եւթնպատիկ, փոխանակ առնելոյ զբանն զայն, վ(ա)ս(ն) զի ո́չ խնայեաց։
⁷Եւ ասէ նաթան ցդաւիթ. դո́ւ ես այրն որ արարեր զայն։ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի, ե́ս եմ որ օծի զքեզ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի, եւ ես փրկեցի զքեզ ՛ի ձեռաց սաւուղայ։
⁸եւ ետո́ւ քեզ զտուն տեառն քոյ, եւ զկանայս տեառն քո ՛ի ծո́ց քո. եւ ետու քեզ զի(սրա)էլ եւ զյուդայ. եւ թէ սակա́ւ իցէ, յաւելի́ց քեզ գո́յն չափ.

⁹եւ ընդէ՞ր անարգեցեր զբանն տ(եառ)ն առնել չա́ր առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։ Զուրիա քետացի հարե́ր դու սրով, եւ զկին ն(ո)ր(ա) առե́ր դու քեզ կնու(թ)ե(ան). եւ զնա սպանե́ր սրով որդւոցն ամոնայ։
¹⁰եւ արդ՝ մի́ հեռասցի սուր ՛ի տանէ քումմէ մինչեւ ցյաւիտեան՝ փոխանակ զի անարգեցե́ր զիս, եւ առեր զկինն ուրիայ քետացւոյ լինել քեզ կնութե(ան)։
¹¹Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, ահա ես յարուցից ՛ի վերայ քո չարիս ՛ի տանէ́ քումմէ. եւ առից զկանայս քո առաջի աչաց քոց, եւ տա́ց ընկերի քում. եւ ննջեսցէ ը(ստ) կանայս քո յանդիման արեգականս այսորիկ։
¹²զի դու արարեր զայդ ՛ի ծածուկ, եւ ես արարից զբանդ զայդ յանդիման ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի, եւ առաջի արեգականս այսորիկ։

¹³Եւ ասէ դաւիթ ցնաթան. մեղա́յ տ(եառ)ն։ եւ ասէ նաթան ցդաւիթ. եւ տ(է)ր անցո́յց զքեւ զմեղս քո՝ եւ մի́ մեռցիս։
¹⁴բայց քանզի զայրացուցանելով զայրացուցեր զթշնամիս տ(եառ)ն բանիւն այնուիկ. որդին քո զոր ծնանելոց է քեզ՝ մահո́ւ մեռցի։
¹⁵Եւ գնա́ց նաթան ՛ի տուն իւր. եւ եհար տ(է)ր զմանուկն, զոր ծնաւ կինն ուրիայ դաւթի, եւ հիւանդացաւ։
¹⁶եւ խնդրեա́ց դաւիթ յա(ստուծո)յ վ(ա)ս(ն) մանկանն, եւ պահեաց դաւիթ պահս, եւ եմուտ անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գետնոյ։
¹⁷եւ յարեան՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) ծառայք տանն յարուցանել զնա. եւ ո́չ կամէր յառնել ՛ի գետնոյն, եւ ո́չ եկեր ընդ ն(ո)ս(ա) հաց։

¹⁸Եւ եղեւ յաւուրն եւթներորդի մեռանե́լ մանկանն. եւ երկեան ծառայքն դաւթի պատմել նմա եթէ մեռաւ մանուկն. զի ասացին եթէ մինչդեռ կենդանի էր մանուկն՝ խօսեցա́ք ը(ստ) նմա՝ եւ ո́չ լուաւ ձայնի մերում, եւ զիա՞րդ ասասցուք նմա թէ մեռաւ մանուկն, եւ գործիցէ չարիս։
¹⁹Եւ ետես դաւիթ եթէ շշնջեն ծառայք ն(ո)ր(ա). եւ իմացաւ դաւիթ եթէ մեռա́ւ մանուկն, եւ ասէ դաւիթ ցծառայսն իւր, եթէ մեռեա՞լ իցէ մանուկն. եւ ասեն՝ մեռա́ւ։
²⁰Եւ յարեաւ դաւիթ ՛ի գետնոյն, եւ լուացաւ, եւ օծաւ, եւ փոխեաց զհանդերձս իւր, եւ եմուտ ՛ի տունն ա(ստուծո)յ, եւ երկիր եպագ նմա։ եւ եմուտ ՛ի տուն իւր, եւ խնդրեաց հաց ուտել. եւ եդին առաջի ն(ո)ր(ա) հաց՝ եւ եկեր։

²¹Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վ(ա)ս(ն) մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր, եւ լայիր, եւ տքնէիր. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն՝ յարեա́ր կերար եւ արբեր։
²²Եւ ասէ դաւիթ. մինչդեռ կենդանի էր մանուկն՝ պահէի եւ լայի. քանզի ասէի, ո́ գիտէ ողորմեսցի́ տ(է)ր, եւ կեցցէ մանուկն։
²³արդ՝ որովհետեւ մեռա́ւ մանուկն, ես ընդէ՞ր պահիցեմ. միթէ կարօ՞ղ իցեմ դարձուցանել զնա այսրէն։ ես՝ առ նա́ երթալոց եմ, եւ նա առիս ո́չ դարձցի։
²⁴եւ մխիթարեաց դաւիթ զբերսաբեէ զկին իւր. եւ եմուտ առ նա եւ ննջեաց ընդ նմա։ եւ յղացաւ եւ ծնաւ որդի. եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) սողոմոն։ եւ տ(է)ր սիրեաց զնա.

²⁵եւ առաքեաց ՛ի ձեռն նաթանայ մարգարէի, եւ կոչեաց զանուն ն(ո)ր(ա) յեգեդի վասն տ(եառ)ն։
²⁶Եւ պատերազմեցաւ յովաբ յըռաբա́թ որդւոցն ամոնայ, եւ եհաս յառնուլ զքաղաքն թագաւորութե(ան)։
²⁷եւ առաքեաց յովաբ հրեշտակս առ դաւիթ եւ ասէ. պատերազմեցայ ընդ ռաբաթայ, եւ հասի յառնուլ զքաղաքս ջրոց.
²⁸եւ արդ ժողովեա́ զմնացորդս ժողովրդեանդ, եւ բանակեսցի́ս զքաղաքաւս, եւ առցե́ս զսա. զի մի́ ես առից զքաղաքս՝ եւ կոչեսցի անուն իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) սորա։
²⁹Եւ ժողովեա́ց դաւիթ զա(մենայ)ն ժողովուրդն եւ չոգա́ւ յռաբաթ, եւ պատերազմեցա́ւ ընդ նմա եւ ա́ռ զնա։

³⁰եւ ա́ռ զպսակն մեղքոմայ թագաւորին ն(ո)ց(ա) ՛ի գլխոյ ն(ո)ր(ա). եւ կշիռ նորա տաղանդ մի ոսկւոյ, եւ ականց պատուականաց. եւ է́ր ՛ի գլուխ դաւթի. եւ զառ քաղաքին՝ բազում յոյժ։
³¹եւ զժողովուրդն որ է́ր ՛ի նմա՝ եհան արտաքս եւ արկ ընդ սղոցաւ՝ եւ ը(ստ) քերանօք երկաթեօք, եւ շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով. եւ ա́յնպէս առնէր ընդ ա(մենայ)ն քաղաքս որդւոցն ամոնայ։ եւ դարձաւ դաւիթ եւ ա(մենայ)ն զօրն յե(րուսաղէ)մ։

¹Եւ եղեւ յետ այնորիկ, եւ աբիսողոմայ որդւոյ դաւթի է́ր քոյր մի յոյժ գեղեցիկ տեսլեամբ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) թամա́ր. եւ սիրեաց զնա՝ ամոն որդի դաւթի.
²եւ նեղէր ամոն՝ մինչեւ հիւանդանալ նմ(ա) վ(ա)ս(ն) թամարայ քեռ իւրոյ. զի կո́յս էր նա. եւ ծա́նր էր յաչս ամոնի առնել ինչ նմա։
³Եւ է́ր ընկեր ամոնայ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) յովնադա́բ, որդի սամաայ եղբօր դաւթի։ եւ յովնադաբ՝ ա́յր իմաստուն յոյժ։
⁴եւ ասէ ցնա. զի՞ է՝ զի այդպէս ծիւրիս որդի արքայի այգուն այգուն՝ եւ ո́չ պատմես ինձ, եւ ասէ ցնա ամոն. զթամար զքոյր աբեսողոմայ եղբօր իմոյ սիրե́մ ես։

⁵Եւ ասէ ցնա յովնադաբ. ննջեա́ ՛ի մահիճս քո եւ հիւանդացի́ր, եւ մտցէ հայր քո տեսանել զքեզ. եւ ասասցես ցնա. մտցէ́ թամա́ր քո́յր իմ եւ արասցէ́ ինձ խիւս. եւ արասցէ առաջի աչաց իմոց կերակուր, զի տեսից եւ կերա́յց ՛ի ձերաց ն(ո)ր(ա)։
⁶Եւ անկաւ ամոն եւ հիւանդացաւ. եւ եմուտ արքայ տեսանել զնա. եւ ասէ ամոն ցարքայ. եկեսցէ́ թամար քո́յր իմ առիս, եւ արասցէ առաջի իմ կերակուր բլիթս, եւ կերա́յց ՛ի ձերաց ն(ո)ր(ա)։
⁷Եւ առաքեաց դաւիթ առ թամար ՛ի տուն եւ ասէ, ե́րթ ՛ի տուն ամոնի եղբօր քոյ, եւ արա́ նմա կերակուր։
⁸եւ գնա́ց թամար ՛ի տուն ամոնի եղբօր իւրոյ, եւ նա անկեալ դնէր. եւ ա́ռ հայս եւ թրեաց, եւ արար առաջի ն(ո)ր(ա) բլիթս. եւ եփեաց զբլիթսն։

⁹եւ ա́ռ զտապանակն՝ եւ թափեաց առաջի ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ կամեցաւ ուտել։ Եւ ասէ ամոն. հանէ́ք զա(մենայ)ն այր յինէն արտաքս։ եւ հանին արտաքս զա(մենայ)ն այր ՛ի նմանէ։
¹⁰եւ ասէ ամոն ցթամար. տա́ր զխորտիկսդ ՛ի սենեակն, եւ կերա́յց ՛ի ձեռաց քոց։ եւ ա́ռ թամար զբլիթսն զոր արար, եւ տարաւ ամոնի եղբօր իւրում ՛ի սենեակն։
¹¹եւ մատոյց նմա ուտել. եւ նա բո́ւռն եհար զնմանէ եւ ասէ ցնա. ե́կ ննջեա́ ընդիս քո́յր իմ։
¹²Եւ ասէ ցնա. մի́ եղբայր իմ, մի́ տառապեցուցաներ զիս. զի ո́չ գործի այդպիսի ինչ ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի, եւ մի́ առներ զայդ անզգամութի(ւն)։

¹³եւ ես յո՞ տանիցեմ զնախատինս իմ. եւ դու լինիցիս իբրեւ զմի յանզգամաց ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։ եւ արդ՝ խօսեա́ց ընդ արքայի, եւ ո́չ արգելու զիս ՛ի քէն։
¹⁴Եւ ո́չ կամեցաւ ամոն լսել ձայնի ն(ո)ր(ա). եւ բռնահարեա́ց եւ բռնադատեա́ց զնա, եւ տառապեցո́յց զնա, եւ ննջեա́ց ընդ նմա։
¹⁵Եւ ատեաց զնա ամոն ատելութի(ւն) մե́ծ յոյժ. զի մե́ծ էր ատելութի(ւն)ն որ ատեաց զնա. եւ անհնարին վերջին աղէտքն քան զառաջին սէրն, զոր սիրեաց զնա։ եւ ասէ ցնա ամոն. արի եւ գնա́։
¹⁶եւ ասէ ցնա թամար, մե́ծ են չարիքս այս քան զայն զոր արարե́ր ընդիս, արձակելդ քո զիս։ Եւ ո́չ կամեցաւ ամոն լսել ձայնի ն(ո)ր(ա)։

¹⁷եւ կոչեաց զպատանին իւր զվերակացու տանն իւրոյ, եւ ասէ ցնա. հա́ն զդա յինէն արտաքս, եւ փակեա́ զդուրսդ զկնի դորա։
¹⁸եւ էր զնովաւ պարեգօտք ասըզնագործք եւ կոճկենք. զի ա́յնպէս զգենուին դստերք թագաւորաց կոյսք զձորձս իւրեանց։ եւ եհա́ն զնա սպասաւորն արտաքս. եւ փակեա́ց զդուրսն զկնի ն(ո)ր(ա)։
¹⁹Եւ ա́ռ թամար մոխիր, եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց. եւ եդ զձեռս իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ իւրոյ, եւ երթա́յր լալով եւ լա́յր։

²⁰Եւ ասէ ցնա աբեսողոմ եղբայր ն(ո)ր(ա). միթէ ամո՞ն եղբայր քո եղեւ ը(ստ) քեզ. եւ արդ՝ քո́յր իմ լո́ւռ կաց, զի եղբա́յր քո է. մի́ ածեր զմտաւ քով խօսել զբանդ զայդ։ եւ նստա́ւ թամար այրութ(եամ)բ ՛ի տան աբիսողոմայ եղբօր իւրոյ։
²¹Եւ լուաւ արքայ զբանս զայսոսիկ՝ եւ բարկացա́ւ յոյժ, եւ ո́չ տրտմեցոյց զոգի ամոնայ որդւոյ իւրոյ՝ զի սիրէ́ր զնա. զի անդրանի́կ ն(ո)ր(ա) էր։
²²Եւ ո́չ խօսեցաւ աբեսողոմ ը(ստ) ամոնայ ՛ի չարէ մինչեւ ցբարի. զի ատեայր աբեսողոմ զամոն վ(ա)ս(ն) բանին զոր տառապեցոյց զթամար զքոյր ն(ո)ր(ա)։
²³Եւ եղեւ յետ երեմոյ աւուրց, եւ էին կտուրք աբէսողոմայ ՛ի բեթմարոն մերձ յեփրեմ. եւ կոչեա́ց աբէսողովմ զա(մենայ)ն որդիս արքայի։

²⁴եւ եկն աբեսողոմ առ արքայ՝ եւ ասէ ցնա. ահաւանիկ կտո́ւրք են ծառայի քում, երթիցէ́ արքայ եւ ծառայք իւր ընդ ծառայի քում։
²⁵Եւ ասէ արքայ ցաբեսողոմ. մի́ որդեակ իմ, մի́ երթիցուք ամենեքեան մեք, եւ մի́ ծանրասցուք քեզ. եւ ստիպեաց զնա, եւ ո́չ կամեցաւ երթալ, եւ օրհնեա́ց զնա։
²⁶Եւ ասէ աբէսողովմ. ապա թէ ո́չ՝ գոնէ եկեսցէ́ ընդիս ամոն եղբայր իմ։ եւ ասէ արքայ. ընդէ՞ր երթիցէ ը(ստ) քեզ ամոն.
²⁷եւ ստիպեաց զնա աբեսողոմ։ եւ արձակեաց ընդ նմա զամոն, եւ զա(մենայ)ն զորդիս արքայի։ Եւ արար աբեսողոմ խրախութի(ւն) ըստ խրախու(թ)ե(ան) թագաւորի։

²⁸Եւ պատուէ́ր ետ աբեսողոմ մանկտւո́յ իւրում եւ ասէ. տեսէ́ք, յորժամ զուարթասցի սիրտն ամոնի ՛ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ հարէ́ք զամոն՝ եւ սպանէ́ք զնա. մի́ երկնչիք. զի ոչ ապաքէն ե՞ս իցեմ՝ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարո́ւք եւ լերուք յորդիս զօրու(թ)ե(ան)։
²⁹Եւ արարին մանկտին աբեսողոմայ ամոնի՝ որպէս հրամայեաց ն(ո)ց(ա) աբեսողոմ։ եւ յարեան ա(մենայ)ն որդիք արքայի, եւ հեծա́ն յիւրաքանչիւր ՛ի ջորւոջ իւրում, եւ փախեան։
³⁰Եւ եղեւ մինչդեռ նոքա էին ՛ի ճանապարհին, գո́յժ եկն առ դաւիթ՝ եւ ասեն, կոտորեա́ց աբեսողոմ զա(մենայ)ն որդիս արքայի, եւ ո́չ եթող ՛ի նոցանէ եւ ո́չ մի։

³¹Յարեա́ւ արքայ՝ պատառեա́ց զհանդերձս իւր, եւ անկա́ւ ՛ի վերայ գետնոյ. եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա) կային շուրջ զնովաւ պատառեալ զհանդերձս իւրեանց։
³²Պատասխանի ետ յովնադաբ որդի սամաայ եղբօր դաւթի՝ եւ ասէ. մի́ ասասցէ տէ́ր իմ արքայ թէ ա(մենայ)ն որդիք արքայի մեռան. զի ամոն միայն մեռաւ։ քանզի ՛ի բերա́ն աբեսողոմայ կայր, յօրէ յորմէ տառապեցոյց զթամար զքոյր ն(ո)ր(ա).
³³եւ արդ՝ մի́ դիցէ արքայ ՛ի սրտի իւրում զբանդ եւ ասասցէ, թէ ա(մենայ)ն որդիքն արքայի մեռան. այլ զի ամոն միայն մեռաւ։

³⁴Եւ փախեաւ աբեսողոմ։ եւ եբարձ պատանին դէ́տն զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա ժողովուրդ բազո́ւմ գայր՝ ը(ստ) ճանապարհն ՛ի նմանէ առ կողմամբ լերինն ընդ զառ ՛ի վայրն։ եւ եկն դէտն պատմեաց արքայի՝ եւ ասէ. տեսի́ արս ՛ի ճանապարհին որովնիմայ առ կողմամբ լերինն։
³⁵Եւ ասէ յովնադաբ ցարքայ. ահա որդիք արքայի եկին, ը(ս)տ բանի ծառայի քո նո́յնպէս եղեւ։
³⁶Եւ իբրեւ վախճանեաց զխօսելն, եւ ահա որդիքն արքայի եկին. եւ ամբարձին զձա́յնս իւրեանց եւ լացին։ այլ եւ արքայ եւ ա(մենայ)ն ծառայք իւր լացին լալի́ւն մեծ յոյժ։

³⁷Եւ աբեսողոմ փախեաւ, եւ չոգաւ առ թողմելեմ՝ որդի եմիուդայ արքայի գեսուրայ՝ յերկիր մաքուղայ։ եւ սո́ւգ առ դաւիթ արքայ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյն իւրոյ զա(մենայ)ն աւուրս։
³⁸եւ աբեսողոմ փախեաւ, եւ գնաց ՛ի գեթսուր, եւ է́ր անդ ամս երիս։
³⁹Եւ դադարեաց արքայ դաւիթ յելանելոյ ՛ի վ(ե)ր(այ) աբեսողոմայ, քանզի մխիթարեցաւ ՛ի վերայ ամոնայ որ մեռաւն։

¹Եւ իմացա́ւ յովաբ՝ որդի շարուհեայ, եթէ է́ սիրտ արքայի ՛ի վ(ե)ր(այ) աբեսողոմայ.
²առաքեաց յովաբ ՛ի թեկուէ, եւ ա́ռ անտի կին մի իմաստուն. եւ ասէ ցնա։ սո́ւգ առ եւ զգեցի́ր հանդերձ սգոյ. մի́ օծանիցիս իւղով, եւ եղիցես իբրեւ զկին մի սգացեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) բազմօրեայ մեռելոյ.
³եւ եկեսցե́ս առ արքայ, եւ խօսեսցիս ընդ նմա ըստ բանիս ըստ այսմիկ։ եւ ե́դ յովաբ՝ բա́նս ՛ի բերան ն(ո)ր(ա)։
⁴Եւ եմուտ կինն թեկուացի առ արքայ, եւ անկա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց ՛ի գետին՝ եւ ասէ. ապրեցո́ զիս արքայ ապրեցո́։
⁵Եւ ասէ ցնա արքայ. զի՞ է քեզ։ եւ նա ասէ. կարի́ իսկ տագնապ է́ ինձ. կին մի այրի́ եմ ես. մեռաւ այր իմ.

⁶եւ աղախնոյ քոյ երկու որդիք էին, մարտեան ընդ միմեանս երկոքեան յանդի. եւ ո́չ ոք էր որ համոզէր ՛ի մէջ ն(ո)ց(ա), եւ եհա́ր մին զմիւս եղբայրն եւ սպան զնա։
⁷Եւ ահա յարուցեալ է ա(մենայ)ն ազգն ՛ի վ(ե)ր(այ) աղախնոյ քոյ. ասեն՝ տո́ւր զսպանօղն եղբօր իւրոյ, եւ սպանցո́ւք զնա փոխանակ անձին եղբօր իւրոյ, եւ բարձցո́ւք զժառանգակա́լն քո. եւ շիջուցանեն զկայծակն իմ զմնացեալ, առ ՛ի չթողլոյ առն իմում մնացորդ եւ անուն ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի։
⁸Եւ ասէ արքայ. ե́րթ ողջամբ ՛ի տուն քո. եւ ես պատուիրեցից վ(ա)ս(ն) քո։
⁹եւ ասէ կինն թեկուացի. յի́մ վ(ե)ր(այ) արքայ անօրէնութի(ւն)ն, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) տա́ն հօր իմոյ. եւ արքայ եւ աթոռ իւր քաւեա́լ։

¹⁰Եւ ասէ արքայ. ո՞վ է որ խօսեսցի ընդ քեզ. եւ ածցես զնա առիս՝ եւ ո́չ եւս մերձեսցի առ քեզ։
¹¹Եւ ասէ. յիշեսցէ́ արքայ զտ(է)ր ա(ստուա)ծ իւր, ՛ի յաճախե́լ մերձաւորի արեանն ապականել. մի́ ջնջեսցեն զորդեակն իմ։ եւ ասէ դաւիթ. կենդանի́ է տ(է)ր եթէ անկցի ՛ի հերոյ որդւոյ քոյ մա́զ մի ՛ի գետին։
¹²Եւ ասէ կինն. խօսեսցի́ աղախին քո առաջի տեառն իմոյ արքայի բան մի։ եւ ասէ, խօսեաց։
¹³Եւ ասէ կինն. ընդէ՞ր խորհեցար այդպիսի ինչ ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանն ա(ստուծո)յ. կամ թէ ՛ի բերանոյ արքայի՞ իցէ բանն այն վնասու՝ չդարձուցանել արքայի զմերժեալն յիւրմէ,

¹⁴զի մահո́ւ մեռանիցի. եւ իբրեւ զջուր հեղեալ յերկիր ո́չ ամփոփիցի. եւ ո́չ առնուցու ա(ստուա)ծ զոգին. եւ խորհիցի ոք մերժել յինքենէ զմերժեալն։
¹⁵Եւ արդ եկի́ խօսել առ արքայի տեառն իմոյ զբանս զայս. զի տեսանիցէ զիս ժողովուրդն եւ ասիցէ՝ թէ աղախին քո խօսեցաւ ընդ արքայի, թերեւս արասցէ́ արքայ զբան աղախնոյ իւրոյ։
¹⁶զի լուիցէ́ արքայ եւ փրկեսցէ զիս ՛ի ձեռաց առնն, որ խնդրէ ջնջել եւ զիս՝ եւ զորդի իմ ՛ի ժառանգութ(են)է ա(ստուծո)յ։
¹⁷Եւ ասէ կինն. եղիցի բան տեառն իմոյ արքայի ՛ի զո́հս։ զի իբրեւ զհրեշտակ ա(ստուծո)յ ա́յնպէս է տէր իմ արքայ ՛ի լսել զբարի եւ զչար. եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո եղիցի ընդ քեզ։

¹⁸Եւ պատասխանի ետ արքայ՝ եւ ասէ ցկինն. մի́ թաքուցաներ յինէն զբան զոր ես հարցից քեզ։ եւ ասէ կինն. խօսեսցի́ տէր իմ արքայ։
¹⁹Եւ ասէ արքայ. միթէ ձեռն յովաբա́յ իցէ յա(մենայ)նի յայդմիկ ընդ քեզ։ եւ ասէ կինն ցարքայ. կենդանի́ է անձն քո տէր իմ արքայ, եթէ իցէ յա́ջ կամ յահեակ յա(մենայ)նէ զոր խօսեցաւ տէր իմ արքայ. զի ծառայ քոյովաբ՝ նա́ պատուիրեաց ինձ, եւ նա́ եդ ՛ի բերան աղախնոյ քոյ զա(մենայ)ն բանս զայսոսիկ,
²⁰վ(ա)ս(ն) բոլորելոյ յերեսա́ց բանիս այսորիկ՝ զոր արար ծառայ քո յովաբ զբանս զայսոսիկ. եւ տէր իմ իմաստուն է ըստ իմաստութե(ան) հրեշտակի ա(ստուծո)յ՝ գիտել զա(մենայ)ն ինչ որ յերկրի։

²¹Եւ ասէ արքայ ցյովաբ. ահաւասիկ արարի́ քեզ ը(ս)տ բանի քում ըստ այսմիկ. ե́րթ դարձո́, ա́ծ զպատանեակն զաբեսողոմ։
²²Եւ անկա́ւ յովաբ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց, յերկիր, եւ երկի́ր եպագ նմա, եւ օրհնեաց զարքայ։ եւ ասէ յովաբ, այսօ́ր գիտաց ծառայ քո եթէ գտի շնորհս յաչս քո՝ տէ́ր իմ արքայ զի արար տ(է)ր իմ արքայ զբան ծառայի իւրոյ։
²³Եւ յարեաւ յովաբ եւ գնա́ց ՛ի գեթսուր, եւ ած զաբեսողոմ յե(րուսաղէ)մ։
²⁴Եւ ասէ արքայ. դարձցի́ ՛ի տուն իւր, եւ զերեսս իմ մի́ տեսցէ։ եւ դարձա́ւ աբեսողոմ ՛ի տուն իւր, եւ զերեսս արքայի ո́չ ետես։
²⁵Եւ իբրեւ զաբեսողոմ ո́չ գոյր յա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի, այր գեղեցիկ գովելի́ յոյժ. ՛ի թաթից ոտից իւրոց մինչեւ ՛ի գլուխ իւր ո́չ գոյր ՛ի նմա արատ։

²⁶եւ ՛ի փոքրել զհերս իւր՝ լինէր ՛ի սկսանելոյ աւուրց յաւուրս փոքրել, զի կարի́ ծանրանայր ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։ եւ յորժամ փոքրէր, կշրէ́ր զհեր գլխոյ իւրոյ երկերիւր սիկղ ը(ս)տ արքունական սկեղ։
²⁷Եւ ծնան աբեսողոմայ երեք ուստերք՝ եւ դուստր մի եւ անուն ն(ո)ր(ա) թամար. եւ նա էր կի́ն գեղեցիկ յոյժ տեսլեամբ։ եւ եղեւ կին ռոբովամայ որդւոյ սողոմոնի, եւ ծնաւ նմա զաբիա։
²⁸Եւ նստաւ աբեսողոմ յ(թ)ե(ան)մ աւուրս ամսոց երկուց, եւ զերեսս արքայի ո́չ ետես։
²⁹եւ առաքեաց աբեսողոմ առ յովաբ յղե́լ զնա առ արքայ, եւ ո́չ կամեցաւ երթալ առ նա. եւ առաքեաց երկրորդ անգամ առ նա, եւ ո́չ կամեցաւ երթալ։

³⁰Եւ ասէ աբեսողոմ ցծառայս իւր։ գիտէ́ք զի վիճակ գետնոյ յովաբայ լի́ գարւով մօտ է առիս, երթայք այրեցէ́ք զնա հրով. եւ այրեցին ծառայքն աբեսողոմայ զվիճակն յովաբայ հրով։ Եւ եկին ծառայքն յովաբայ առ նա պատառեալ զհանդերձս իւրեանց՝ եւ ասեն. այրեցի́ն ծառայքն աբեսողոմայ զվիճակն հրով։
³¹Եւ յարեաւ յովաբ եւ եկն առ աբեսողոմ ՛ի տուն՝ եւ ասէ ցնա. ընդէ՞ր այրեցին ծառայք քո զվիճակն իմ հրով։
³²Եւ ասէ աբեսողոմ ցյովաբ։ յղիցի առ քեզ եւ ասեմ. ե́կ յղեցից զքեզ առ արքայ, ասել՝ թէ ընդէ՞ր եկի ՛ի գէթսուրայ. լա́ւ էր ինձ տակաւին անդ լինել, քան ո́չ տեսանել զերեսս արքայի. եւ թէ վնա́ս ինչ կայցէ յիս՝ սպա́ն զիս։

³³Եւ եմո́ւտ յովաբ առ արքայ՝ եւ պատմեաց նմա։ եւ կոչեաց զաբեսաղոմ. եւ եմո́ւտ առ արքայ, եւ երկիր եպագ նմա, եւ անկա́ւ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց առաջի արքայի։ եւ համբուրեաց արքայ զաբեսաղոմ։

¹Եւ եղեւ յետ այնորիկ, եւ արա́ր աբեսաղոմ կառս եւ երիվարս, եւ յիսուն այր սուր հանդակ առաջի իւր։
²Եւ կանխէ́ր աբեսաղոմ եւ կայր առ ճանապարհի դրանն։ եւ լինէր՝ ա(մենայ)ն այր որոյ է́ր դատ՝ գա́լ առ արքայ ՛ի դատաստան. բարբառէ́ր առ նա աբեսաղոմ եւ ասէր ցնա։ յորմէ՞ քաղաքէ ես դու, եւ ասէր այրն, ՛ի միոյ ՛ի ցեղիցն ի(սրաէ)լի է ծառայ քո։
³եւ ասէ ցնա աբեսաղոմ. ահա բանք քո բարի́ են եւ դիւրինք, եւ որ ունկնդիր լինիցի քեզ՝ չիք առ ՛ի յարքայէ։
⁴Եւ ասէր աբեսաղոմ. ո́ կացուցանէր զիս դատաւո́ր ՛ի վերայ երկրիս. եւ առիս գայր ա(մենայ)ն այր, որոյ էր հակառակու(թ)ի(ւն) եւ դատաստան, եւ առնէի́ նմա իրաւունս։

⁵Եւ լինէր յորժամ մերձենայր առ նա այր երկի́ր պագանաել նմա, ձգէ́ր զձեռն իւր եւ առինքն մատուցանէր, եւ համբուրէր զնա։
⁶Եւ առնէր աբեսաղոմ ըստ բանիս ըստ այսմիկ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի եկելոյ ՛ի դատաստան առ արքայ. եւ յանկուցանէ́ր յինքն աբեսաղոմ զսիրտ ա(մենայ)ն արանց ի(սրաէ)լի։
⁷Եւ եղեւ ՛ի կատարել չորից ամաց, ասէ աբեսողոմ ցհայր իւր. երթա́յց եւ հատուցից զուխտս իմ զոր ուխտեցի տ(եառ)ն ՛ի քեբրոն։
⁸զի ուխտիւք ուխտեա́ց ծառայ քո մինչ էի ՛ի գեթսուր յասորիս. ասեմ, եթէ դարձուցանելով դարձուսցէ զիս տ(է)ր յ(թ)ե(ան)մ, պաշտեցից զտ(է)ր։
⁹Եւ ասէ ցնա արքայ. ե́րթ խաղաղու(թեամ)բ։ եւ յարեա́ւ գնաց ՛ի քեբրոն։

¹⁰եւ առաքեաց աբեսաղոմ պատուիրա́կս յա(մենայ)ն ցեղս ի(սրաէ)լի, եւ ասէ. ՛ի լսել ձեր զձայն եղջեր փողոյ, ասասջի́ք եթէ թագաւորեաց թագաւոր աբեսաղոմ ՛ի քեբրոն։
¹¹Եւ ը(ստ) աբեսաղոմայ գնացին ա́րք երկերիւր հրաւիրեալք. եւ երթային միամտութ(եամ)բ, եւ ո́չ գիտէին ամենեւին զզրոյցսն։
¹²Եւ առաքեա́ց աբեսաղոմ եւ կոչեաց զաքիտոփէլ թեկուացի խորհրդակի́ց դաւթի ՛ի քաղաք իւր ՛ի գովդա ՛ի զոհել իւրում զզոհսն։ եւ եղեւ ժողո́վ սաստիկ. եւ ժողովուրդ բազում երթեալ ընդ աբեսաղոմայ։
¹³Եւ եհաս դուժկան առ դաւիթ եւ ասէ, եղեւ սիրտ արանց ի(սրաէ)լի զհետ աբեսաղոմայ։

¹⁴Եւ ասէ́ դաւիթ ցա(մենայ)ն ծառայս իւր որ ը(ստ) նմա յ(թ)ե(ան)մ. արի́ք եւ փախիցուք. զի ո́չ գոյ մեզ փրկութի(ւն) յերեսաց աբեսաղոմայ. փութացարո́ւք գնա́լ, զի մի́ արագիցէ́ եւ հարկանիցէ զմեզ, եւ արկանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր չարիս. եւ հարկանիցէ զքաղաքս սրով սուսերի։
¹⁵Եւ ասեն ծառայքն արքայի՝ ցարքայ։ ըստ ա(մենայ)նի զոր եւ կամիցի տէր մեր արքայ՝ ահաւասիկ կամք ծառայք քո։
¹⁶Եւ ե́լ արքայ եւ ա(մենայ)ն տուն նորա ՛ի հետիոտս։ եւ եթող արքայ տասն կին ՛ի հարճից անտի իւրոց պահե́լ զտունն։
¹⁷եւ ել արքայ եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա) հետեւակք, եւ կացին առ ձիթենւոյն որ յանապատի անդ։

¹⁸Եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա) մի ըստ միոջէ անցանէին առ նովաւ։ եւ ա(մենայ)ն քերեթին եւ ոփելեթին։ եւ ա(մենայ)ն գեթացիք վեց հարիւր այր եկեալ հետեւակք ՛ի գեթայ՝ եւ անցանէին առաջի դաւթի։
¹⁹Եւ ասէ արքայ ցեթթի գեթացի։ ընդէ՞ր գայցես եւ դո́ւ ընդ մեզ. դարձիր անդրէն եւ բնակեա́ ընդ արքայի, զի այր օտա́ր ես դու. եւ խախտեցար ՛ի տեղւոջէ քումմէ ՛ի գեթայ՝ եւ եկիր.
²⁰եւ այսօր խախտիցեմ զքեզ գնա́լ ընդ մեզ. եւ ես երթա́յց յո́ եւ երթալոց իցեմ։ բայց դու դարձի́ր, եւ դարձո́ զեղբարս քո ը(ստ) քեզ։ եւ արասցէ ընդ քեզ տ(է)ր ողորմութի(ւն) եւ ճշմարտու(թ)ի(ւն)։

²¹Պատասխանի ետ եթթի արքայի՝ եւ ասէ։ կենդանի́ է տ(է)ր, եւ կենդանի́ է տէր իմ արքայ. զի ՛ի տեղւոջ ուր տ(է)ր իմ արքա́յ իցէ, եւ ՛ի մահու եւ ՛ի կեանս՝ անդ եղիցի եւ ծառայ քո։
²²Եւ ասէ արքայ ցեթթի. ե́կ ա́նց ընդիս։ եւ անց եթթի գեթացի. եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա), եւ ա(մենայ)ն ամբոխ ն(ո)ր(ա) ընդ նմա։
²³Եւ ա(մենայ)ն երկիրն լայր մեծաձայն, եւ ա(մենայ)ն զօրն անցանէ́ր ընդ հեղեղատն կեդրոնի։ ա́նց եւ արքքայ ը(ստ) հեղեղատն կեդրոնի. եւ ա(մենայ)ն զօրն եւ արքայ երթային ընդ երեսս ճանապարհին անապատի։

²⁴Եւ ահա սադովկ եւ ա(մենայ)ն ղեւտացիք ընդ նմա, բարձի́ն զտապանակն ուխտին տ(եառ)ն ՛ի բեթարա, եւ կացուցին զտապանակն ա(ստուծո)յ. եւ ել ՛ի բեթարա մինչեւ կատարեաց ա(մենայ)ն ժողովուրդն անցանե́լ ՛ի քաղաքէ անտի։
²⁵Եւ ասէ արքայ ցսադովկ. դարձո́ զտապանակդ ա(ստուծո)յ ՛ի քաղաք, եւ նստցի́ ՛ի տեղւոջ իւրում. եթէ գտից շնորհս առաջի տ(եառ)ն՝ դարձուսցէ́ զիս, եւ ցուցցէ́ ինձ զդա՝ եւ զվայելչութի(ւն) դորա.
²⁶ապա թէ ա́յսպէս ասասցէ ցիս թէ չե́մ հաճեալ ընդ քեզ, ահաւասիկ կա́մ, արասցէ ինձ որպէս հաճո́յ իցէ առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։

²⁷Եւ ասէ արքայ ցսադովկ քահանայ. տեսէ́ք. զի դու դառնաս խաղաղութ(եամ)բ ՛ի քաղաք, եւ աքիմաաս որդի քո, եւ յովնաթան որդի աբիաթարայ՝ երկոքին որդիք ձեր ը(ստ) ձեզ.
²⁸եւ ահա ես բնակիցիմ յռաբովթ անապատին, մինչեւ եկեսցէ զրո́յց ՛ի ձէնջ՝ պատմե́լ ինձ։
²⁹Եւ դարձուցին սադովկ եւ աբիաթար զտապանակն յե(րուսաղէ)մ, եւ նստա́ւ անդ։
³⁰Եւ դաւիթ ելանէ́ր ընդ զառ ՛ի վե́րն ձիթենեաց, ելանէր եւ լա́յր. եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բո́կ, եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով. այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։

³¹Ա́զդ եղեւ դաւթի՝ եւ ասեն. եւ աքիտոփէլ ընդ ժողովեալսն առ աբեսողոմայ է։ եւ ասէ դաւիթ. ցրուեա́ զխորհուրդն աքիտոփելայ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ։
³²Եւ եհաս դաւիթ ՛ի հռովս՝ ուր եպա́գն երկիր ա(ստուծո)յ։
³³Եւ ասէ ցնա դաւիթ. եթէ անցանիցես ընդիս՝ բե́ռն լինիս ինձ.
³⁴ապա թէ դաեձցիս ՛ի քաղաք՝ ասասցես ցաբեսաղոմ, եթէ անցին եղբարք քո. եւ արքայ կաթոգին էր զկնի իմ, եւ անց հայր քո. եւ արդ՝ ծառայ քո́ եմ արքայ, եւ թո́ղ կացից առաջի քո. ծառայ հօր քոյ էի յայնժամ, եւ արդ քո́ ծառայ եմ ես արքայ։ եւ ցրեսցես յինէն զխորհուրդն աքիտոփելայ։

³⁵Եւ ահա ընդ քեզ սադովկ եւ աբիաթար քահանայք. եւ եղիցի բան զոր լսիցես ՛ի տանէ արքայի՝ պատմեսջի́ր սադովկայ եւ աբիաթարու քահանայից։
³⁶եւ ահա ե́ն ը(ստ) ն(ո)ս(ա) երկոքեան որդիք իւրեանց, աքիմաաս որդի սադովկայ, եւ յովնաթան որդի աբիաթարայ. եւ առաքեսջի́ք ՛ի ձեռն ն(ո)ց(ա) առիս զա(մենայ)ն բան զոր եւ լսիցէք։
³⁷Եւ եմուտ քուսի բարեկամ դաւթի ՛ի քաղաքն. եւ աբեսողոմ մտանէր ՛ի քաղաքն։

¹Եւ դաւիթ անցեա́լ էր սակաւիկ ինչ ըստ հռովս։ Եւ ահա սիբա պատանի մեմփիբոսթեայ ընդ առաջ ն(ո)ր(ա). եւ զո́յգք իշոց բեռնաւորաց, եւ ՛ի նոսա երկերիւր նկանակ, եւ հարեւր չամչեայ, եւ հարիւր արմաւ, եւ մա́ր մի գինւոյ։
²Եւ ասէ արքայ ցսիբա. զի՞նչ է այդ։ եւ ասէ սիբա. էշքդ նստելո́յ արքայի, եւ հացդ եւ արմաւդ՝ ՛ի կերակո́ւր մանկանցդ, եւ գինիդ՝ ըմպելի́ լքելոցդ յանապատի աստ։
³Եւ ասէ արքայ. ո՞ւր է որդի տեառն քոյ։ եւ ասէ սիբա ցարքայ՝ ահա նստի յե(րուսաղէ)մ. զի ասէ՝ այսօր դարձուսցեն ինձ տուն ի(սրաէ)լի զթագաւորութի(ւն) հօր իմոյ։
⁴Եւ ասէ արքայ ցսիբա. ահա քեզ լիցի ա(մենայ)ն ինչ որ է մեմփիբոսթեայ։ երկի́ր եպագ սիբա եւ ասէ. գտի́ շնորհս առաջի քո տէ́ր իմ արքայ։

⁵Եւ ե́կն արքայ դաւիթ մինչեւ ցբաւուրիմ, եւ ահա ելանէր անտի այր յազգականու(թեն)է տանն սաւուղայ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) սեմէի որդի գերեայ, ելանելո́վ ելանէր եւ անիծանէր.
⁶եւ ձգէ́ր քարինս դաւթի, եւ ամենեցուն որոց ընդ արքայի դաւթի։ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն, եւ ա(մենայ)ն զօրաւորք էին ընդ աջմէ եւ ընդ ահեկէ արքայի։
⁷Եւ ա́յսպէս ասէր սեմէի յանիծանելն զնա. ե́լ ե́լ ա́յր արեանց՝ եւ ա́յր անօրէն.
⁸դարձո́յց ՛ի քեզ տ(է)ր զա(մենայ)ն արիւնս տանն սաւուղայ. զի թագաւորեցեր փոխանակ ն(ո)ր(ա). եւ ետ տ(է)ր զթագաւորութի(ւն) քոյ ՛ի ձեռս աբեսողոմայ որդւոյ քոյ. եցո́յց քեզ զչարի́ս քո. զի այր՝ արեա́նց ես դու։

⁹Եւ ասէ աբեսսա որդի շարուհեայ ցդաւիթ. ընդէ՞ր անիծանէ ա́յնպէս շուն մի մեռեալ զտէ́ր իմ զարքայ, անցի́ց եւ առից զգլուխ ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Եւ ասէ արքայ՝ զի՞ կայ՝ ի́մ եւ ձեր որդիք շարուհեայ. թո́յլ տուք նմա, թո́ղ անիծանէ́ այնպէս. զի տ(է)ր ասաց նմա անիծանել զդաւիթ. եւ ո՞վ ասասցէ թէ ընդէ՞ր արարեր այդպէս։
¹¹Եւ ասէ դաւիթ ցաբեսսա եւ ցա(մենայ)ն ծառայս իւր. ահաւասիկ որդի իմ որ ելեալէ յորովայնէ իմմէ խնդրէ́ զանձն իմ, ո՞րչափ եւս որդին յեմինայ. թո́յլ տուք նմա եւ անիծցէ, զի տ(է)ր ասաց նմա.
¹²թերեւս տեսցէ տ(է)ր զտառապանս իմ, եւ հատուսցէ ինձ բարի́ս փոխանակ անիծից ն(ո)ր(ա) յաւուր յայսմիկ։

¹³Եւ երթայր դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա զճանապարհն. եւ սեմէի երթայր մօտ առ նա ընդ կողաց լերինն, երթա́յր եւ անիծանէր, եւ քարինս ՛ի կողմանէ ն(ո)ր(ա) ընկենոյր, եւ հո́ղ ցանէր ՛ի վերայ։
¹⁴Եւ ե́կն արքայ եւ ա(մենայ)ն զօրն որ ընդ նմա աշխատեալք, եւ հանգեան անդ։
¹⁵Եւ աբեսողոմ եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ մտին յե(րուսաղէ)մ, եւ աքիտոփէլ ը(ստ) նմա։
¹⁶եւ եղեւ իբրեւ եկն քուսի արաքացի բարեկամ դաւթի առ աբեսողոմ, եւ երկիր եպագ նմա. եւ ասէ քուսի ցաբեսողոմ, կեցցէ́ արքայ։
¹⁷Եւ ասէ աբեսողոմ ցքուսի. ա՞յդ գութ էր քո ընդ բարեկամին քում. եւ ընդէ՞ր ոչ չոգար ընդ բարեկամին քում։

¹⁸Եւ ասէ քուսի ցաբեսողոմ, ո́չ այդպէս է, այլ զհետ ա́յնորիկ՝ զոր ընտրեաց տ(է)ր, եւ ժողովուրդս այս՝ եւ ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի երթայց՝ եւ նորա́ եղէց, եւ ընդ նմա́ նստայց։
¹⁹եւ երկրորդ անգամ ո՞ւմ ծառայիցեմ ես, ո՞չ ապաքէն առաջի որդւոյ ն(ո)ր(ա). որպէս ծառայեցի առաջի հօր քում, նո́յնպէս եղէց առաջի քո։
²⁰Եւ ասէ աբեսողոմ ցաքիտոփէլ. առէ́ք խորհուրդ ՛ի մէջ թէ զի՞նչ գործեսցուք։
²¹Եւ ասէ աքիտոփէլ ցաբեսողոմ. մո́ւտ առ հարճս հօր քո զորս եթող պահել զտունն իւր, եւ լուիցէ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ թէ յամօթ արարեր զհայր քո. եւ զօրասցին ձեռք ամենեցուն որք ե́ն ընդ քեզ։

²²Եւ հարի́ն վրան աբեսողոմայ ՛ի տանիս, եւ եմուտ աբեսողոմ առ հարճս հօր իւրոյ յանդիման ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի։
²³Եւ խորհուրդ աքիտոփելայ զոր խորհէր յաւուրսն առաջինս, որպէս թէ հարցանիցէ ոք բա́ն յա(ստուծո)յ, ա́յնպէս էր ա(մենայ)ն խորհուրդն աքիտոփելայ, եւ առ դաւթի եւ առ աբեսողոմայ։

¹Եւ ասէ աքիտոփէլ ցաբեսողոմ. ընտրեցի́ց ինձ երկոտասան հազար արանց, եւ յարեա́յց եւ պնդեցայց զհետ դաւթի զցայգս,
²եւ հասի́ց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) զցայգ. եւ նա աշխատեա́լ է եւ լքեալ ձեռօք, եւ զարհուրեցուցից զնա, եւ փախիցէ́ զօրն որ ընդ նմա. եւ սպանից զարքայ միայն։
³եւ դարձուցից զա(մենայ)ն զօրն առ քեզ, զոր օրինակ դառնայցէ հարսն առ ա́յր իւր. բայց միայն զանձն միո́յ առն խնդրիցես, եւ ա(մենայ)ն զօրն եղիցի ՛ի խաղաղաու(թ)ե(ան)։
⁴Եւ ուղի́ղ թուեցաւ բանն առաջի աբեսողոմայ եւ առաջի ա(մենայ)ն ծերոցն ի(սրաէ)լի։
⁵Եւ ասէ աբեսողոմ. կոչեցէ́ք զքուսի արաքացի, եւ լուիցուք թէ զի՞նչ կացցէ ՛ի բերան նորա։

⁶եւ եմո́ւտ քուսի առ աբեսողոմ, եւ խօսեցաւ աբեսողոմ ընդ նմա ըստ բանին այնորիկ՝ զոր խօսեցաւ աքիտոփէլ. եւ ասէ թէ արասցո՞ւք ըստ բանի ն(ո)ր(ա), ապա թէ ոչ՝ եւ դո́ւ խօսեաց ինչ։
⁷Եւ ասէ քուսի ցաբեսողոմ. ո́չ է բարւոք խորհուրդն զոր խորհեցաւ աքիտոփէլ ա́յս անգամ։
⁸Եւ ասէ քուսի, դու ինքնին գիտես զհայր քո եւ զարս նորա. զի կարի́ զօրաւորք են յոյժ, եւ դառնացեալք ոգւով իբրեւ զարջ մի որդէկոտոր ՛ի վայրի, եւ զայրացեա́լ ՛ի դաշտի. եւ հայր քո այր պատերազմօղ, եւ ո́չ տայ դուլ զօրուն։

⁹եւ ահա ինքն ղօղեալ իցէ ՛ի միում ՛ի բլրոց, կամ ՛ի միում ուրեք ՛ի տեղեաց. եւ եղիցի յանկանել ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) զառաջինն հարկանիցէ, եւ լսիցէ́ որ լսիցէ, եւ ասիցէ՝ թէ եղեւ խորտակումն ժողովրդեանն որ զկնի աբիսողոմայ։
¹⁰Քանզի եւ նա՝ ա́յր զօրու(թ)ե(ան) է, որոյ սիրտն իբրեւ զսիրտ առիւծու հաշելով հաշիցի. զի գիտէ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ թէ զօրաւո́ր է հայր քո, եւ որդիք զօրութե(ան) որ ընդ նմայն են։
¹¹Եւ ա́յսպէս տամ քեզ խրատ. ժողովելով ժողովեսցի ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբեէ իբրեւ զաւազ առ եզր ծովու բազմութ(եամ)բ. եւ քո́ երեսք երթիցեն առաջի ն(ո)ց(ա).

¹²եւ հասցո́ւք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ՛ի միում ՛ի տեղեաց ուր եւ գտանիցեմք զնա անդ. եւ պատեսցո́ւք զնովաւ՝ ո(ր)պ(էս) իջանիցէ ցօղ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. եւ ո́չ ապրեցուսցուք զնովաւ՝ ո(ր)պ(էս) իջանիցէ ցօղ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. եւ ո́չ ապրեցուսցուք զն(ո)ր(ա) եւ ո́չ զոք։
¹³Ապա թէ ՛ի քաղաք մտանիցէ՝ առցէ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ քաղաքին այնմիկ պարա́նս, եւ քարշեսցուք զն(ո)ս(ա) մինչեւ ցհեղեղատս. զի մի́ մնասցէ անդ եւ մի́ մի քար։
¹⁴Եւ ասէ աբեսողոմ եւ ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի՝ քաջ է խորհուրդդ քուսեայ արաքացւոյ՝ քան զխորհուրդ աքիտոփելայ։ եւ տ(է)ր ետ հրաման ցրել զքաջ խորհուրդն աքիտոփելայ. զի ածցէ տ(է)ր ՛ի վերայ աբեսողոմայ զամենայն չարիսն։

¹⁵Եւ ասէ քուսի արաքացի ցսադովկ եւ ցաբիաթա́ր քահանայս. զա́յս ինչ եւ զայս խրա́տ ետ աքիտոփէլ աբեսողոմայ՝ եւ ծերոց ի(սրաէ)լի, եւ զա́յս ինչ եւ զայս՝ ե́ս խորհեցայ։
¹⁶Եւ արդ՝ առաքեցէ́ք վաղվաղակի՝ եւ պատմեցէ́ք դաւթի եւ ասացէք. մի́ ագանիցիս զայս գիշեր յռաբո́վթ անապատին, այլ փութասջի́ր անցանել, գուցէ́ կլանիցէ զարքայ եւ զա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ընդ նմա։
¹⁷Եւ յովնաթան եւ աքիմաաս կային առ աղբերն ռովգելայ, եւ չոգաւ աղախին մի եւ պատմեա́ց ն(ո)ց(ա). եւ նոքա գնացին եւ պատմեցին զայս արքայի դաւթի. զի ո́չ կարէին մտանե́լ երեւել ՛ի քաղաքին։

¹⁸Եւ ետես զն(ո)ս(ա) պատանեակ մի, եւ պատմեա́ց աբեսողոմայ. եւ չոգան երկո́քին, եւ մտին ՛ի տուն ա́ռն միոյ ՛ի բաւուրիմ. եւ նորա էր գուբ մի ՛ի տան, եւ մտի́ն անդր։
¹⁹եւ ա́ռ կինն՝ եւ կափոյց զխուփն ՛ի վ(ե)ր(այ) գբին, եւ ցամաքեցուցանէր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) արաբովթ. եւ ո́չ ել բանն ՛ի վեր։
²⁰Եւ եկին ծառայքն աբեսողոմայ առ կինն ՛ի տո́ւն անդր, եւ ասեն. ո՞ւր են աքիմաաս եւ յովնաթան։ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) կինն. անցին յա́յնկոյս ջրոյդ. եւ նոքա խնդրեցին զն(ո)ս(ա)՝ եւ ո́չ գտին, եւ դարձա́ն յե(րուսաղէ)մ։
²¹Եւ եղեւ յետ գնալոյն ն(ո)ց(ա), ելին ՛ի գբոյն եւ չոգան՝ պատմեցին արքայի դաւթի, եւ ասեն ցդաւիթ. արիք եւ անցէ́ք ըստ ջուրդ. զի զայս ինչ եւ զա́յս խորհեցաւ վ(ա)ս(ն) ձեր աքիտոփէլ։

²²Եւ յարեա́ւ դաւիթ՝ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն որ ընդ նմա, եւ անցի́ն ընդ յորդանան մինչեւ ՛ի լուսանալ առաւօտուն, մինչեւ ո́չ մնալոյ եւ ո́չ միոյ ուրուք՝ որ ո́չ անց ընդ յորդանան։
²³Եւ աքիտոփէլ իբրեւ ետես թէ ո́չ եղեւ խորհուրդն ն(ո)ր(ա), հանդերձեաց զէ́շ իւր, եւ յարեաւ գնաց ՛ի տուն իւր ՛ի քաղաք, եւ հրաման ետ տան իւրում, եւ խե́ղդ արկ՝ եւ մեռաւ, եւ թաղեցա́ւ ՛ի գերեզմանի հօր իւրոյ։
²⁴Եւ դաւիթ եհա́ս ՛ի բանակս. եւ աբեսողոմ ա́նց ընդ յորդանան՝ ինքն եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ընդ նմա։
²⁵Եւ զամեսայի կացո́յց աբեսողոմ փոխանակ յովաբայ ՛ի վ(ե)ր(այ) զօրուն։ եւ ամեսայի՝ որդի́ էր առն որում անո́ւն էր յոթոր յեզրայելացի. նա եմուտ առ աբիգեայ դուստր յեսսեայ՝ քոյր շարուհեայ մօր յովաբայ։

²⁶եւ բանակեցաւ աբեսողոմ եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ յերկրին գաղաադու։
²⁷Եւ աղեւ իբրեւ եհա́ս դաւիթ ՛ի բանակսն, վեսբի որդի նաասայ յռաբաթայ որդւոցն ամոնայ եւ մաքիր որդի ամիէլի ՛ի ղադաբարայ, եւ բերզելի գաղաադացի յռոգելիմայ,
²⁸բերին անկողինս տասն, եւ օթոցս եւ սանս տասն, եւ անօթս բրտի, եւ ցորեան, եւ գարի, եւ ալեւր, եւ փոխինդ, եւ ոլոռն, եւ ոսպն,
²⁹եւ մեղր, եւ կոգի, եւ պատրուճակս, եւ որթս դիեցիկս. եւ մատուցին դաւթի եւ զօրուն որ ընդ նմա՝ ուտել. զի էր զօրն քաղցեալ եւ ծարաւի́, եւ լքեա́լ յանապատի անդ։

¹Եւ հանդէ́ս արար դաւիթ զօրուն որ ընդ նմա, եւ կացո́յց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) հազարապետս եւ հարիւրապետս։
²եւ առաքեաց դաւիթ զերի́ր մասն զօրուն ՛ի ձեռն յովաբայ, եւ զերի́ր մասն ՛ի ձեռն աբեսսայ որդւոյ շարուհեայ՝ եղբօր յովաբայ, եւ զերի́ր մասն ՛ի ձեռն եթթեայ գեթացւոյ։ եւ ասէ դաւիթ ցզօրն. ելանելո́վ ելից եւ ե́ս ընդ ձեզ։
³Եւ ասեն՝ ո́չ ելցես. զի եթէ փախչիցիմք, ո́չ դիցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր զսիրտս. եւ եթէ կիսո́յ կէս ՛ի մէնջ մեռանիցիմք՝ ո́չ դիցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր զսիրտ. եւ դու իբրեւ զտասն հազար ՛ի մէնջ ես. եւ արդ լա́ւ է թէ դու ՛ի քաղաքի իցես՝ զի լինիցիս մեզ յօգնականութի(ւն)։

⁴Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) արքայ. որ ինչ հաճո́յ իցէ առաջի ձեր արարից։ եւ եկաց արքայ յե́ց առ դրանն. եւ ա(մենայ)ն զօրն ելանէր ըստ հարիւրաւորաց եւ ըստ հազարաւորաց։
⁵Եւ պատուէ́ր ետ արքայ յովաբայ եւ աբեսսայ եւ յեթթեայ՝ եւ ասէ. խնայեսջի́ք ՛ի պատանեակ իմ աբեսողոմ։ եւ ա(մենայ)ն զօրն լուաւ ՛ի պատուիրելն արքայի ա(մենայ)ն իշխանացն վ(ա)ս(ն) աբեսողոմայ։
⁶Եւ ել ա(մենայ)ն զօրն յանտառն ընդդէմ ի(սրաէ)լի, եւ եղեւ կռիւ յանտառին եփրեմայ.
⁷եւ պարտեցաւ անդ զօրն ի(սրաէ)լի առաջի ծառայիցն դաւթի. եւ եղեւ խորտակումն մե́ծ յաւուր յայնմիկ. եւ անկան քսան հազար արանց։

⁸եւ եղեւ անդ պատերազմն՝ ցրուեա́լ ընդ ա(մենայ)ն երեսս երկրին։ եւ յաճախեա́ց անտառն ուտել ՛ի զօրուէն քան զորս եկեր սուրն յաւուրն յայնմիկ։
⁹Եւ դիպեցաւ աբեսողոմ առաջի ծառայիցն դաւթի. եւ աբեսողոմ է́ր հեծեալ ՛ի ջորւոջ իւրում, եւ եմո́ւտ ջորին ընդ թաւ կաղնեաւ մածաւ, եւ պատեցաւ գլուխ ն(ո)ր(ա) ընդ կաղնեաւն, եւ կախեցաւ ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ ջորին անց ՛ի ներքոյ ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Եւ ետե́ս այր մի, եւ պատմեաց յովաբայ եւ ասէ. ահա տեսի զաբեսողոմ կախեալ զկաղնւոյն։
¹¹եւ ասէ յովաբ ցայրն որ պատմեաց նմա. եւ ահա տեսեր՝ եւ ընդէ՞ր ոչ հարեր զնա ընդ գետին. եւ ես տայի́ քեզ այսօր յիսուն սկեղ արծաթոյ՝ եւ սուսե́ր մի։

¹²Եւ ասէ այրն ցյովաբ, եթէ կշռելով իսկ առնուի ՛ի ձեռաց քոց հազար սիկղ արծաթոյ՝ ո́չ ձգէի զձեռն իմ յորդի արքայի. զի յականջս մեր պատուիրեաց արքայ՝ քե́զ եւ աբեսսա́յ եւ եթթեայ, եւ ասէ՝ զգո́յշ լինիջիք պատանեկին աբեսողոմայ,
¹³մի́ ինչ վնա́ս առնել անձին նորա. եւ ա(մենայ)ն բան ո́չ թաքչիցի յարքայէ, եւ դու կայցես ՛ի բացեա́յ։
¹⁴եւ ասէ յովաբ՝ վ(ա)ս(ն) այդորիկ իսկ անցի́ց առաջի քո։ Եւ ա́ռ յովաբ երի́ս նետս ՛ի ձեռին իւրում, եւ եհա́ր զն(ո)ս(ա) ՛ի սրտի աբեսողոմայ մինչդեռ կենդանի կայր ՛ի կաղնոջն։
¹⁵եւ պատեցան տասն մանկունք ՛ի զինակրացն յովաբայ, եւ հարին զաբեսողոմ եւ սպանին զնա։

¹⁶Եւ եհա́ր յովաբ զփողն եղջերեայ, եւ դարձաւ զօրն որ ընդ նմա, զի մի́ երթիցեն զհետ ի(սրաէ)լի. զի խնայեաց յովաբ ՛ի զօրն։
¹⁷Եւ ա́ռ յովաբ զաբեսողոմ, եւ ընկէց զնա ՛ի վի́հ մեծ յանտառին ՛ի խորի́ն յոյժ. եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ փախեա́ւ այր իւրաքանչիւր ՛ի բնակու(թ)ի(ւն) իւր։
¹⁸Բայց աբեսողոմ մինչդեռ կենդանի́ էր՝ կանգնեաց իւր արձան. եւ կանգնեաց ՛ի յաբին դարձանն ՛ի հովի́տս թագաւորաց. քանզի ասաց թէ չի́ք իւր որդի որ յիշիցէ զանուն ն(ո)ր(ա)։ եւ կոչեաց զարձանն յի́ւր անուն. եւ կոչեաց զնա ձե́ռն աբեսողոմայ մինչեւ ցայսօր։
¹⁹Եւ աքիմաաս՝ որդի սադովկայ ասէ. ընթացա́յց տարայց աւետիս արքայի. զի արա́ր նմա տ(է)ր իրաւունս ՛ի ձեռաց թշնամեաց իւրոց։

²⁰Եւ ասէ ցնա յովաբ. ո́չ ես դու ա́յր աւետեաց յաւուր յայսմիկ, եւ տացես աւետիս յայլո́ւմ աւուր. բայց յաւուր յայսմիկ մի́ տացես աւետիս, քանզի որդի արքայի մեռաւ։
²¹Եւ ասէ ցքուսի՝ ե́րթ պատմեա́ արքայի զոր ինչ տեսեր. եւ երկի́ր եպագ քուսի յովաբայ եւ ել։
²²Եւ յաւել եւս աքիմաաս որդի սադովկայ՝ եւ ասէ ցյովաբ, եւ զի՞նչ լինիցի եթէ ընթանայցեմ եւ ես զկնի քուսեայ։ եւ ասէ յովաբ. եւ ընդ է՞ր իցէ քեզ այն՝ եթէ ընթանայցես որդեակ իմ. ա́յսր եկ, ո́չ ինչ են քեզ աւետիքն յօգուտ երթալոյ։
²³եւ ասէ աքիմաաս. զի՞ է՝ թէ ընթանայցեմ։ եւ ասէ ցնա յովաբ՝ ընթա́։ եւ ընթացա́ւ աքիմաաս ընդ ճանապարհն կեքարայ՝ եւ անց զքուսեաւ։

²⁴Եւ դաւիթ նստէր ՛ի մէջ երկոցունց դրանցն։ եւ գնա́ց դէտն ՛ի տանիս դրանն ՛ի պարիսպն. ամբա́րձ զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա ա́յր ընթանայր միա́յն հանդէպ իւր.
²⁵եւ աղաղակեա́ց դէտն եւ ա́զդ արար արքայի։ Եւ ասէ արքայ, եթէ միայն է՝ աւետի́ք են ՛ի բերան նորա։ եւ գալով գայր՝ եւ մերձենայր։
²⁶եւ ետես դէտն մե́ւս եւս այր ընթացեալ. եւ աղաղակեաց դէտն ՛ի դուռն՝ եւ ասէ, ահա մե́ւս եւս այր ընթանա́յ միայն։ եւ ասէ արքայ, եւ նա́ աւետաւոր է։
²⁷Եւ ասէ դէտն, տեսանեմ զընթացս առաջնոյն իբրեւ զընթա́ցս աքիմաասայ որդւոյ սադովկայ։ եւ ասէ արքայ՝ այր բարի է նա, եւ բարի́ աւետեօք գայ։

²⁸Եւ աղաղակեա́ց աքիմաաս եւ ասէ ցարքայ. ողջո́յն է. եւ երկի́ր եպագ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց յերկիր, եւ ասէ. օրհնեա́լ է տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, որ փակեաց զարս ատելիս քո որ ամբարձին զձեռս իւրեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) տեառն մերոյ արքայի։
²⁹Եւ ասէ արքայ, եթէ ողջո՞յն իցէ մանկանն իմոյ աբեսողոմայ. եւ ասէ աքիմաաս, տեսի́ խումբ մեծ ուստի առաքեացն յովաբ ծառայ քո՝ ա́րքայ զիս զծառայ քո, եւ ո́չ գիտացի թէ զինչ իցէ անդ։
³⁰եւ ասէ արքայ. դարձի́ր եւ արձանացի́ր։ եւ դարձաւ եւ եկաց։
³¹Եւ եհաս քուսի, եւ ասէ ցարքայ. աւետի́ք տեառն իմոյ արքայի. զի արա́ր քեզ տ(է)ր իրաւունս այսօր ՛ի ձեռաց ա(մենայ)ն յարուցելոց ՛ի վ(ե)ր(այ) քո։

³²Եւ ասէ արքայ ցքուսի. եթէ ողջո՞յն իցէ մանկանն իմոյ աբեսողոմայ. եւ ասէ քուսի՝ եղիցին իբրեւ զմանուկն թշնամիք տեառն իմոյ արքայի, եւ ա(մենայ)ն յարուցեալք ՛ի վ(ե)ր(այ) քո ՛ի չարու(թ)ի(ւն)։
³³Եւ խռովեցա́ւ արքայ, եւ ել ՛ի վերնատուն դրանն եւ ելաց։ եւ այսպէս ասէր ՛ի լա́լ իւրում. Որդեա́կ իմ աբեսողոմ, աբեսողոմ որդեակ իմ. ո́ տայր զմահ իմ փոխանակ քո. ե́ս փոխանակ քո աբեսողոմ որդեակ իմ, որդեա́կ իմ աբեսողոմ։

¹Եւ պատմեցա́ւ յովաբայ՝ եւ ասեն. ահաւանիկ արքայ լա́յ եւ սգա́յ ՛ի վերայ աբեսողոմայ։
²եւ եղեւ փրկութի(ւն)ն յաւուր յայնմիկ ՛ի սո́ւգ ա(մենայ)ն զօրուն. զի լուաւ զօրն յաւուր յայնմիկ, ասեն թէ տրտմեցաւ արքայ վ(ա)ս(ն) որդւոյն իւրոյ։
³Եւ խորշէ́ր զօրն յաւուր յայնմիկ մտանել ՛ի քաղաքն, ո(ր)պ(էս) խորշիցի զօր ամաչեցեալ յորժամ փախչիցի ՛ի պատերազմէ։
⁴Եւ արքայ ծածկեաց զերեսս իւր, եւ կական բարձ ՛ի ձա́յն մեծ՝ եւ ասէ. Որդեակ իմ աբեսողոմ որդեակ իմ։
⁵Եւ եմո́ւտ յովաբ առ արքայ ՛ի տուն՝ եւ ասէ. յամօթ արարեր այսօր զերեսս ա(մենայ)ն ծառայից քոց, որ ապրեցուցին զքեզ այսօր՝ եւ զանձինս ուստերաց եւ դստերաց քոց, եւ զանձինս կանանց եւ հարճի́ց քոց.

⁶սիրե́լ զատելիս քո՝ եւ ատել զսիրելիս քո։ եւ ուսուցեր այսօր՝ եթէ ո́չ ինչ համարիս զիշխանս քո, եւ ո́չ զծառայս քո. եւ ստուգեալ գիտեմ այսօր, զի եթէ աբեսողոմ կենդանի́ էր՝ մեք ամենեքեան մեռեա́լ էաք, եւ ա́յն էր քեզ հաճոյ։
⁷Եւ արդ՝ յարուցեալ ե́լ եւ խօսեաց ՛ի սիրտս ծառայից քոց։ զի ՛ի տ(է)ր երդուեալ, եթէ ո́չ ելանիցես այսօր, եթէ ագանիցէ առ քեզ ա́յր մի զգիշերս զայս. եւ գիտասջի́ր յանձն քո, թէ չա́ր լինիցի քեզ այն՝ քան զա(մենայ)ն չարիս որ եկին ՛ի վերայ քո ՛ի մանկութ(են)է քումմէ մինչեւ ցայժմ։
⁸Եւ յարեա́ւ արքայ եւ նստաւ ՛ի դրանն. եւ ա(մենայ)ն զօրուն պատմեցին եւ ասեն, ահա արքայ նստի́ առ դրանն. եւ եմուտ ա(մենայ)ն զօրն առաջի արքայի։ եւ ի(սրա)էլ փախեա́ւ այր իւրաքանչի́ւր ՛ի բնակութի(ւն) իւր։

⁹Եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն խղճէ́ր յա(մենայ)ն ցեղսն ի(սրաէ)լի, եւ ասէին. արքայ դաւիթ փրկեա́ց զմեզ յա(մենայ)ն թշնամեաց մերոց. եւ նա́ ապրեցոյց զմեզ ՛ի ձեռա́ց այլազգեաց. եւ արդ՝ փախստական է յերկրէս եւ ՛ի թագաւորութ(են)է իւրմէ, յաբեսողոմայ։
¹⁰եւ աբեսողոմ զոր օծա́ք մեզ՝ մեռա́ւ ՛ի պատերազմի. եւ արդ՝ դուք զի՞ լռեալ կայք ՛ի դարձուցանելոյ զարքայ։ եւ պատգամ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի եկն առ արքայ։
¹¹Եւ արքայ դաւիթ առաքեա́ց առ սադովկ եւ առ աբիաթար քահանայս՝ եւ ասէ. խօսեցարո́ւք ընդ ծերս յուդայ եւ ասացէք. ընդէ՞ր լինիք յետինք դարձուցանե́լ զարքայ ՛ի տուն իւր. եւ պատգամ ա(մենայ)ն ի(սրաէ)լի ե́կն առ արքայ։

¹²Եւ ասէ դաւիթ ցցեղսն յուդայ. ոսկերք իմ եւ մարմինք իմ դուք՝ ընդէ՞ր լինիք յետինք դարձուցանել զարքայ ՛ի տուն իւր։
¹³Եւ ցամեսայի ասասջիք, ո՞չ ոսկր իմ եւ մարմի́ն իմ ես դու, եւ արդ՝ օն եւ օ́ն արասցէ́ ինձ ա(ստուա)ծ եւ օն եւ օ́ն յաւելցէ, եթէ ոչ իշխան զօրուն լինիցիս առաջի իմ զա(մենայ)ն աւուրս փոխանակ յովաբայ։
¹⁴Եւ դարձո́յց զսիրտ ա(մենայ)ն յուդայ իբրեւ զառն միոջ, եւ առաքեցին առ արքայ եւ ասեն. դարձի́ր դու՝ եւ ա(մենայ)ն ծառայք քո։
¹⁵եւ դարձա́ւ արքայ, եւ եկն մինչեւ ցյորդանան։ Եւ արք յուդայ եկին ՛ի գաղգաղայ՝ երթա́լ ընդ առաջ արքայի, եւ անցուցանե́լ զարքայ ընդ յորդանան։

¹⁶Եւ աճապարեա́ց սեմէի որդի գերայ որդւոյ յիմենայ ՛ի բաւորիմայ, եւ է́ջ ընդ առն յուդայ ընդ առա́ջ արքայի դաւթի.
¹⁷եւ հազար այր ընդ նմա ՛ի բենիամինէ, եւ սիբա՝ պատանի տանն սաւուղայ, եւ հնգետասանեքին որդիք ն(ո)ր(ա) ընդ նմա, եւ քսանեքի́ն ծառայք նորա ընդ նմա. եւ կազմեցին զյորդանան առաջի արքայի։
¹⁸եւ հարին սպասաւորու(թ)ի(ւն) անցուցանելոյ զարքայ։ եւ անցի́ն անցաւորք զարթուցանե́լ զտունն արքայի, եւ առնել զողորմութի(ւն) առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։
¹⁹եւ ասէ ցարքայ. մի́ համարեսցի տէ́ր իմ արքայ՝ անօրէնութի(ւն). եւ մի́ յիշեսցէ զոր ինչ յանցեաւ ծառայ քո՝ յաւուր յորում ելանէր տէ́ր իմ յե(րուսաղէ)մէ, դնել արքայի ՛ի սրտի իւրում.

²⁰զի գիտա́ց ծառայ քո թէ մեղա́յ. եւ ահաւասիկ ե́ս եկի այսօր յառաջագոյն քան զա(մենայ)ն տունն յովսեփայ, իջանել ընդ առաջ տեառն իմոյ արքայի։
²¹Եւ պատասխանի́ ետ աբեսսա որդի շարուհեա́յ՝ եւ ասէ. միթէ փոխանակ այնորիկ ո՞չ մեռանիցի սեմէի, զի անէ́ծ զօծեալ տ(եառ)ն։
²²Եւ ասէ դաւիթ. զի՞ կայ՝ իմ եւ ձեր որդիք շարուհեայ, զի լինիք դուք ինձ այսօր ՛ի դաւաճանու(թ)ի(ւն). մի́ ոք մեռցի այսօր այր յի(սրաէ)լէ. միթէ ո՞չ գիտիցեմ ես, զի այսօր թագաւո́ր եմ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի։
²³եւ ասէ արքայ ցսեմէի, ո́չ մեռցիս. եւ երդուա́ւ նմա արքայ։

²⁴Եւ մեմփիբոսթէ որդի յովնաթանու՝ որդւոյ սաւուղայ է́ջ ընդ առաջ արքայի. եւ ո́չ էր դարմանեալ զոտս իւր, եւ ո́չ էր հատեալ ղեղընգունս իւր, եւ ո́չ էր փոքրեալ զմօրուս իւր, եւ ո́չ էր արարեալ զընչօք իւրովք, եւ ո́չ էր լուացեալ զհանդերձս իւր, յօրէ յորմէ հետէ գնա́ց արքայ՝ մինչեւ ցօրն յորում ե́կն նա խաղաղութ(եամ)բ։
²⁵Եւ եղեւ իբրեւ եմուտ յե(րուսաղէ)մ, ել ընդառաջ արքայի։ եւ ասէ ցնա արքայ. զի՞ է՝ զի ո́չ գնացեր ընդիս մեմփիբոսթէ։
²⁶Եւ ասէ ցնա մեմփիբոսթէ։ տէր իմ արքայ. ծառա́յ իմ արհամարհեաց զիս, զի ասաց ծառայ քո ցնա՝ թէ կազմեա́ ինձ էշ, եւ հեծա́յց ՛ի նա եւ գնացից ընդ արքայի. զի կա́ղ է ծառայ քո.

²⁷եւ զայրացո́յց ընդիս ծառայ քո զքեզ տէ́ր իմ արքայ. եւ տէր իմ արքայ արար զբարին իւր առաջի իւր իբրեւ զհրեշտակ ա(ստուծո)յ. եւ արդ՝ արա́ որինչ բարի́ է յաչս քո.
²⁸զի ո́չ էր ա(մենայ)ն տուն հօր իմոյ՝ եթէ ո́չ ա́րք մահու տեառն իմոյ արքայի, եւ կարգեցեր զծառայ քո ընդ այնոսիկ որ ուտեն զսեղա́ն արքայի. եւ արդ՝ զի՞նչ իրաւունք կա́ն իմ այսուհետեւ բողոք ունել միւսանգամ առ արքայ։
²⁹Եւ ասէ ցնա արքայ. զի՞ եւս խօսիս զբանս քո. ասացի թէ դո́ւ եւ սիբա բաժանեցէ́ք զագարակն։
³⁰եւ ասէ մեմփիբոսթէ ցարքայ. զա(մենայ)ն իսկ առցէ, որովհետեւ ե́կն արքայ խաղաղութ(եամ)բ ՛ի տուն իւր։
³¹Եւ բերզելի գաղաադացի էջ յռոգէլիմայ, եւ անցոյց զարքայ ընդ յորդանան, յուղարկել զնա ՛ի յորդանանէ։

³²եւ բերզելի՝ այր ծե́ր եր յոյժ, որդի ամաց ութսնից. եւ նա կերակրեա́ց զարքայ մինչ բնակէր ՛ի բանակս. զի այր մե́ծ էր յոյժ։
³³Եւ ասէ արքայ ցբերզելի. դու անցցե́ս ընդիս՝ եւ կերակրեցի́ց զծերութի(ւն) քո ընդիս յե(րուսաղէ)մ։
³⁴Եւ ասէ բերզելի ցարքայ. քանի՞ ինչ իցեն աւուրք կենաց իմոց, զի ելանիցեմ ընդ արքայի յե(րուսաղէ)մ.
³⁵որդի ամաց ութսնի́ց եմ ես այսօր, միթէ գիտիցե՞մ ինչ ՛ի մէջ բարւոյ եւ չարի. կամ թէ իմանայցէ՞ ծառայ քո զոր ուտեմ, կամ զոր ըմպեմ. կամ թէ լսիցե՞մ տակաւին զձայն գուսանաց եւ վարձակաց. եւ ընդէ՞ր լինիցի ծառա́յ քո բեռն տեառն իմոյ արքայի։

³⁶Սակա́ւ ինչ անց ծառայ քո ըստ յորդանան ը(ստ) արքայի. եւ ընդէ՞ր հատուցանիցես ինձ արքայ զհատուցումնդ զայդ։
³⁷նստցի́ ծառայ քո՝ եւ մեռցի ՛ի քաղաքի́ իւրում, եւ ՛ի գերեզմանի հօր եւ մօր իւրոյ. եւ ահա ծառայ քո քամաամ անցցէ́ ընդ տեառն իմում արքայի. եւ արա́ նմա որ ինչ բարի́ թուի առաջի աչաց քոց։
³⁸Եւ ասէ արքայ, անցցէ́ ընդիս քամաամ, եւ ես արարի́ց նմա որինչ բարի իցէ առաջի աչաց իմոց. եւ զա(մենայ)ն որինչ ա́կն ունիցիս յինէն՝ արարից քեզ։
³⁹Եւ ա́նց ա(մենայ)ն ժողովուրդն ը(ստ) յորդանան, անց եւ արքայ. եւ համբուրեաց արքայ զբերզելի, եւ օրհնեաց զնա. եւ դարձաւ ՛ի տեղի իւր։

⁴⁰Եւ անց արքայ ՛ի գաղգաղայ, անց եւ քամաամ ընդ նմա. եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն յուդայ անցին ը(ստ) արքայի, եւ կէս ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի։
⁴¹Եւ ահա ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի եկին առ արքայ՝ եւ ասեն ցնա. զի՞ է՝ զի դողացան զքեզ եղբարք մեր այր յուդայ, եւ անցուցին զարքայ եւ զտուն իւր ընդ յորդանան։
⁴²Եւ պատասխանի́ ետ այր յուդայ՝ առն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէ. քանզի մերձաւո́ր իսկ է իմ արքայ. եւ ընդէ՞ր դժկամակ եղեր վ(ա)ս(ն) բանիս այսորիկ. միթէ ուտելով կերա՞ք ինչ յարքայէ, կամ թէ պարգե՞ւ ետ մեզ, կամ թէ զբեռն ինչ եբա՞րձ զմեր։

⁴³Պատասխանի ետ այր ի(սրա)էլացի առն յուդայ՝ եւ ասէ. տասն ձեռք իմ են յարքայի, եւ անդրանիկ ե́ս եմ քան զձեզ։ նա՝ եւ ՛ի դաւթի՝ ե́ս ՛ի վեր եմ քան զքեզ. եւ ընդէ՞ր այդպէս թշնամանեցեր զիս։ եւ ո́չ եղեւ ՛ի համարի բա́ն իմ, նախ՝ ի́նձ դարձուցանել զարքայ առիս։ եւ խստացա́ւ ա́ռն յուդայ՝ քան զբան ա́ռն ի(սրաէ)լի։

¹Եւ անդ խրախուսեաց ա́յր անօրէն, եւ անուն նորա սաբէկ որդի բոքորայ՝ այր յեմինացի, փո́ղ եհար եղջերաւ՝ եւ ասէ. չի́ք մեր մասն ՛ի դաւթի, եւ ո́չ ժառանգու(թ)ի(ւն) յորդին յեսսեայ. չուեա́ այր իւրաքանչիւր ՛ի բնակու(թ)ի(ւն) քո ի(սրա)էլ։
²Եւ ել ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ ՛ի դաւթէ զկնի սաբէեայ՝ որդւոյ բոքորայ, եւ այր յուդայ չոգան զհետ թագաւորին իւրեանց ՛ի յորդանանէ մինչեւ ցե(րուսաղէ)մ։
³Եւ եմուտ դաւիթ ՛ի տուն իւր յե(րուսաղէ)մ, եւ ա́ռ արքայ զտասն կանայս զհարճս իւր զոր եթող պահել զտունն, եւ ետ զնոսա ՛ի տո́ւն պահեստի, եւ կերակրեա́ց զն(ո)ս(ա). եւ առ նոսա ո́չ եմուտ։ եւ էին նեղեալք, զի մինչեւ ցօր մահուան իւրեանց կեցին այրիք։

⁴Եւ ասէ դաւիթ ցամեսայի.ձայնեա́ առիս զա(մենայ)ն այր յուդայ զերի́ս աւուրս, եւ դու ա́յսր եկեսցես։
⁵եւ գնաց ամեսայի ձայնե́լ զյուդայ, եւ յամեաց ՛ի ժամանակէն զոր եդ նմա։
⁶Եւ ասէ դաւիթ ցաբեսսա. արդ՝ առնէ մեզ չա́ր սաբեէ որդի բոքորայ վ(ա)ս(ն) աբեսողոմայ. արդ՝ ա́ռ դու ը(ստ) քեզ զծառայս տեառն քոյ, եւ պնդեաց զհետ ն(ո)ր(ա). գուցէ գտանիցէ իւր քաղաքս ամուրս, եւ ածիցէ ստուերա́ծս ՛ի վ(ե)ր(այ) աչաց մերոց։
⁷Եւ ելին զհետ ն(ո)ր(ա) աբեսսա եւ արք յովաբայ, եւ քերեթին եւ ոփելեթին, եւ ա(մենայ)ն զօրաւորք, եւ ելին յե(րուսաղէ)մէ պնտել զհետ սաբեէ որդւոյ բոքորայ։

⁸Եւ մինչդեռ էին նոքա առ վիմին մեծի որ ՛ի գաբաւոն, եւ ամեսայի եմուտ առաջի ն(ո)ց(ա). եւ յովաբ զգեցեալ էր վարապանակս զրահից. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) սուսեր ը(ստ) մէջ, ծպնեա́լ առ միջովն պատենիւք հանդերձ. եւ ա́յն էր թերաքամեալ։
⁹եւ ասէ յովաբ ցամեսայի, եթէ ո՞ղջ իցես եղբայր. եւ կալաւ յովաբ աջով ձեռամբն զմօրուացն ամեսայայ համբուրե́լ զնա։
¹⁰Եւ ամեսայի ո́չ զգուշացաւ ՛ի սրոյն որ էր ՛ի ձեռին յովաբայ. եւ եհար զնա նովաւ յովաբ ընդ սնակուշտն, եւ վայթեցաւ որովայն ն(ո)ր(ա) յերկիր, եւ ո́չ կրկնեաց նմա. եւ մեռաւ ամեսայի։ եւ յովաբ եւ աբեսսա եղբայր իւր պնդեցան զհետ սաբէեայ որդւոյ բոքորեայ։

¹¹Եւ այր ոմն եկն եկաց ՛ի վերայ ամեսայայ յերիտասարդացն յովաբայ՝ եւ ասէ. որ ոք սիրիցէ զյովաբ կամ զդաւիթ, երթիցէ́ զհետ յովաբայ եւ աբեսսայ։
¹²Եւ ամեսայի կայր թաթաւեալ յարեանն ՛ի մէջ ճանապարհին. եւ տեսեալ առնն եթէ զտեղի́ առեալ կայ ա(մենայ)ն զօրն, տապալեա́ց զամեսայի ՛ի ճանապարհէն յանդն, եւ ընկէց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) հանդերձ. քանզի տեսանէր զա(մենայ)ն ոք եկեալ կացեալ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա)։
¹³եւ իբրեւ փոխեցաւ ՛ի ճանապարհէն, անցանէր ա(մենայ)ն այր ի(սրաէ)լի զհետ յովաբայ պնդել զհետ սաբէեայ որդւոյ բոքորեայ։
¹⁴Եւ անց ընդ ա(մենայ)ն ցեղսն ի(սրաէ)լի յաբէլ եւ ՛ի բեթմաքա՝ եւ ա(մենայ)ն ընտիր ընտի́րքն ժողովեցան եւ եկին զհետ ն(ո)ր(ա)։

¹⁵եւ հասին եւ պատեցին ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) զաբէլ եւ զբեթմաքայ. եւ կուտեցին բլո́ւր հողոյ հանդէպ քաղաքին, եւ կանգնեցաւ իբրեւ զպատուար. եւ ա(մենայ)ն զօրն որ ընդ յովաբայ եղծանէ́ր կործանէ́ր զպարիսպն։
¹⁶Եւ աղաղակեաց կին մի իմաստուն ՛ի պարսպէն եւ ասէ. լուարո́ւք լուարո́ւք, ասացէ́ք ցյովաբ՝ մատի́ր այսր եւ խօսեցա́յց ը(ստ) քեզ։
¹⁷եւ մատեաւ առ նա։ եւ ասէ կինն. եթէ դո՞ւ իցես յովաբ. եւ ասէ, ե́ս եմ։ եւ ասէ ցնա. լո́ւր բանից աղախնոյ քոյ։ եւ ասէ յովաբ. ՛ի լսե́լ եկեալ եմ ես։

¹⁸Եւ խօսեցաւ՝ եւ ասէ. բա́ն ճառէր յառաջինս. եւ ասէին՝ հարցանելով հարցաւ յաբէլ եւ ՛ի դան. եթէ պակասեցուսցե՞ն, եթէ ասպատակիցե՞ն, հաւատարիմք ի(սրաէ)լի, հարցանելով հարցցեն յաբէլ, եւ ապա թէ պակասեցուցանիցեն։
¹⁹ե́ս եմ խաղաղարար հաստատութե(ան) ի(սրաէ)լի, եւ դու խնդրես կոտորե՞լ զքաղաքս ի(սրաէ)լի. ընդէ՞ր ընկղմես զժառանգու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն։
²⁰Պատասխանի ետ յովաբ՝ եւ ասէ. քա́ւ լիցի ինձ, քա́ւ լիցի թէ ընկղմեցից եւ ապականեցից.

²¹ո́չ այդպէս է բանդ. զի ա́յր մի ՛ի լեռնէ եփրեմի մի սաբէէ անուն ն(ո)ր(ա) որդի բոքորեայ, համբարձ զձեռն իւր ՛ի վերայ արքայի դաւթի. տո́ւք ինձ զնա́ միայն, եւ գնացի́ց ՛ի քաղաքէ աստի։ եւ ասէ կինն ցյովաբ. ահա́ գլուխ ն(ո)ր(ա) ընկեսցի́ առ քեզ ընդ պարիսպս։
²²Եւ եմո́ւտ կինն առ ա(մենայ)ն ժողովուրդն, եւ խօսեցաւ ընդ ա(մենայ)ն քաղաքին իմաստու(թեամ)բ իւրով հատանել զգլուխն սաբէեայ որդւոյ բոքորեայ։ եւ հատին ընկեցին զնա առ յովաբ։ եւ փո́ղ եհար եղջերեաւն, եւ սփռեցան ՛ի քաղաքէն յայնմանէ այր իւրաքանչիւր ՛ի բնակութի(ւն)ս իւրեանց։ եւ յովաբ դարձաւ յե(րուսաղէ)մ առ արքայ։

²³Եւ յովաբ է́ր ՛ի վերայ ա(մենայ)ն զօրուն ի(սրաէ)լի. եւ բանեա որդի յովիդեայ ՛ի վ(ե)ր(այ) քերեթայն եւ ոփելեթայն.
²⁴եւ ադոնիրամ ՛ի վերայ հարկաց. եւ յովսափատ որդի աքիլովթայ յիշատակաց.
²⁵եւ սուդաէ դպրապետ. եւ սադովկ եւ աբիաթար քահանայք.
²⁶եւ իրա́ս որ յարիմն էր՝ քահանայ դաւթի։

¹Եւ եղեւ սո́վ յաւուրս դաւթի զերիս ամս. ամ զամի́ զկնի. եւ խնդրեաց դաւիթ յերեսաց տ(եառ)ն։ եւ ասէ տ(է)ր. վ(ա)ս(ն) սաւուղայ եւ վ(ա)ս(ն) արեանց տան ն(ո)ր(ա) է́ վնասդ այդ, զի կոտորեաց զգաբաւոնացիսն։
²Եւ կոչեաց արքայ դաւիթ զգաբաւոնացիսն, եւ ասէ ցն(ո)ս(ա)։ եւ գաբաւոնացիքն չե́ն որդիք ի(սրաէ)լի, այլ յարենէ ամուրհացւոցն, եւ որդիքն ի(սրաէ)լի երդուան ն(ո)ց(ա). եւ խնդրեաց սաւուղ հարկանել զն(ո)ս(ա), նախա́նձ առեալ վ(ա)ս(ն) որդւոցն ի(սրաէ)լի եւ յուդայ։
³Եւ ասէ դաւիթ ցգաբաւոնացիսն. զի՞նչ արարից ձեզ. եւ ի՞ւ քաւեցից, եւ օրհնեցէք զժառանգութի(ւն) տ(եառ)ն։

⁴Եւ ասեն ցնա գաբաւոնացիքն. ո́չ գոյ մեր արծաթ եւ ոսկի առ սաւուղայ եւ ՛ի տան ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ պիտի մեզ այր սպանանել յի(սրաէ)լէ։ եւ նա ասէ, եւ արդ՝ զի՞նչ ասէք զի արարից ձեզ։
⁵Եւ ասեն ցարքայ. այր որ սպառեաց զմեզ եւ հալածեա́ց զմեզ, որ համարեցաւ սատակել զմեզ, զնա́ ապականեսցուք. զի մի́ կացցէ յա(մենայ)ն սահմանս ի(սրաէ)լի։
⁶տացին մեզ եւթն արք յորդւոց ն(ո)ր(ա), եւ յարագեսցուք զն(ո)ս(ա) տ(եառ)ն ՛ի գաբաա սաւուղայ ընտիրս տ(եառ)ն։ Եւ ասէ արքայ. ե́ս տաց ձեզ։
⁷եւ խնայեա́ց արքայ ՛ի մեմփիբոսթէ որդի յովնաթանու որդւոյ սաւուղայ՝ վ(ա)ս(ն) երդմանն տ(եառ)ն՝ որ ՛ի մէջ յովնաթանու որդւոյ սաւուղայ եւ ՛ի մէ́ջ դաւթի։

⁸Եւ ա́ռ արքայ զերկուս որդիսն ռեսփայ դստեր այիայ զորս ծնաւ սաւուղայ, զերմոնթի եւ զյեբուսթէ. եւ զհնգեսին որդիսն մերովբայ դստեր սաւուղայ, զորս ծնաւ եսդրիէլի որդւոյ բերզելեայ մովլաթացւոյ.
⁹եւ ետ զն(ո)ս(ա) ՛ի ձեռս գաբաւոնացւոցն. եւ յարագեցին զնոսա ՛ի լերինն առաջի տ(եառ)ն. եւ ա́նդ անկան եւթանեքին նոքա ՛ի միասին. եւ մեռա́ն նոքա յաւուրս հնձոց, յառաջաւոր ՛ի սկզբան հնձոց գարեաց։
¹⁰Եւ ա́ռ ռեսփայ դուստր այիայ քուրձ եւ արկ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) ՛ի վիմին իսկզբան հնձոց գարեաց, մինչեւ կաթեա́ց ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) ջուր յերկնից. եւ ո́չ տայր թոյլ թռչնոց երկնից հանգչե́լ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) ՛ի տուէ, եւ ո́չ գազանաց անապատի ՛ի գիշերի։

¹¹Եւ պատմեցաւ դաւթի զոր ինչ արար ռեսփայ դուստր այիայ՝ հարճ սաւուղայ։ եւ լքան։ եւ եհաս ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) դան որդի յովասայ՝ ՛ի ծննդոց սկայից։
¹²Եւ չոգաւ դաւիթ եւ ա́ռ զոսկերսն սաւուղայ, եւ զոսկերսն յովնաթանու որդւոյ նորա յարանց յաբիսայ գաղաադու, որ գողացան զն(ո)ս(ա) ՛ի հրապարակացն բեթսանայ. զի արձանացուցին զն(ո)ս(ա) անդ այլազգիքն՝ յաւուր յորում հարին զնոսա այլազգիքն ՛ի գեղբուէ։
¹³եւ եհան անտի զոսկերսն սաւուղայ՝ եւ զոսկերսն յովնաթանու որդւոյ նորա։ ժողովեաց եւ զյարագելոցն
¹⁴յերկրին բենիամինի, ՛ի գերեզմանն որ է մե́րձ առ կիս հայր ն(ո)ր(ա). եւ ա́նդ թաղեցան։ եւ արարին զա(մենայ)ն ինչ զոր հրամայեաց արքայ։ եւ լուա́ւ ա(ստուա)ծ երկրին յետ այնորիկ։

¹⁵Եւ եղեւ մի́ւս անգամ պատերազմ այլազգեացն ընդ ի(սրաէ)լի. եւ էջ դաւիթ եւ ծառայք ն(ո)ր(ա) ընդ նմա, եւ պատերազմեցան ը(ստ) այլազգիսն. եւ լքա́ւ դաւիթ։
¹⁶Եւ աբէսա ՛ի յեսբէ, որ է́ր ՛ի ծննդոցն ռափայ. եւ կշիռ նիզակի ն(ո)ր(ա) յերեքարեւր սկեղէ կո́ւռ պղնձոյ, եւ ինքն ուներ ընդ մէջ իւր թուր, եւ խորհէր հարկանե́լ զդաւիթ.
¹⁷եւ օգնեաց դաւթի աբեսսա որդի շարուհեայ, եւ եհար զայլազգին եւ սպան զնա։ յայնժամ երդուան ա́րք դաւթի՝ եւ ասեն, թէ ո́չ եւս ելցես ընդ մեզ ՛ի պատերազմ, եւ ո́չ շիջուսցես զճրագդ ի(սրաէ)լի։
¹⁸Եւ եղեւ յետ այնորիկ, եղեւ միւսանգամ պատերա́զմ ՛ի գէթ ը(ստ) այլազգիսն։ յա́յնժամ եհար սովբաք ովսացի զսեփտոն ՛ի ծննդոցն ռափայ։

¹⁹Եւ եղեւ միւսանգամ պատերազմ յռովբ ընդ այլազգիսն. եւ եհար էլէանան որդի արիովգիմայ բեթղահեմացւոյ զգողիադ գեթացի. եւ փայտ նիզակի ն(ո)ր(ա) իբրեւ զստորի ոստայնանկաց։
²⁰Եւ եղեւ միւսանգամ պատերազմ ՛ի գէթ. եւ էր անդ այր մի անուն մագւոն, եւ մատունք ձեռաց ն(ո)ր(ա) եւ ոտից վեց վեց քսան եւ չորք թուով. եւ նա ծնաւ ռափայ.
²¹եւ նախատէր զի(սրա)էլ. եւ եհար զնա յովնադաբ որդի սամաայ՝ եղբօր դաւթի։
²²Չորեքին սոքա ծնան ռափայ ՛ի տան ՛ի գէթ. եւ անկան ՛ի ձեռս դաւթի՝ եւ ՛ի ձեռս ծառայից ն(ո)ր(ա)։

¹Եւ խօսեցա́ւ դաւիթ տ(եառ)ն զբանս օրհնութե(ան)ս այսորիկ՝ յաւուր յորում փրկեա́ց զնա տ(է)ր ՛ի ձեռաց ա(մենայ)ն թշնամեաց իւրոց, եւ ՛ի ձեռաց սաւուղայ.
²եւ ասէ. Տ(է)ր վէ́մ իմ եւ ամրութի(ւն) իմ, եւ փրկիչ իմ ինձ.
³ա(ստուա)ծ պահապան եղիցի ինձ. յուսացել եղէց ՛ի նա. վերակացո́ւ իմ, եւ եղջեւր փրկութե(ան) իմոյ. պաշտմա́ն իմ, եւ ապաւէն փրկութե(ան) իմոյ. յանիրաւէ փրկեսցէ զիս տ(է)ր։
⁴Զօրհնեալն զտ(է)ր կարգացից, եւ ՛ի թշնամեաց իմոց ապրեցայց։
⁵Զի պաշարեցին զիս ջախջախանք մահու. ուղխք անօրէնու(թ)ե(ան) տագնապեցուցին զիս։
⁶Երկունք մահու պատեցան զինեւ. ժամանեցին ինձ որոգայթք մահու։

⁷՛Ի նեղութե(ան) իմում կարդացից առ տ(է)ր, եւ առ ա(ստուա)ծ իմ աղաղակեցից. եւ լուիցէ́ ինձ ՛ի տաճարէ սրբոյ իւրմէ ձայնի իմում. եւ աղաղակ իմ յականջս ն(ո)ր(ա)։
⁸Հայեցա́ւ եւ խռովեցաւ եւ շարժեցաւ երկիր, եւ հիմունք երկնից խռովեցան եւ տապալեցան. զի բարկացաւ ն(ո)ց(ա) տ(է)ր։
⁹Ել ծուխ ՛ի բարկու(թեն)է ն(ո)ր(ա), եւ հուր ՛ի բերանոյ ն(ո)ր(ա) կերիցէ. կայծակունք բորբոքեցան ՛ի նմանէ։
¹⁰եւ խոնարհեցո́յց զերկինս եւ էջ, եւ մէգ ՛ի ներքոյ ոտից նորա։
¹¹Ել նստաւ ՛ի վերայ քրոբէից, եւ թռեաւ, եւ երեւեցաւ՛ի վ(ե)ր(այ) թեւոց հողմոց։
¹²Եդ զխաւարն ծածկութի(ւն) իւր, շուրջ զնովաւ խորա́ն իւր. եւ խաւար ջրոց թանձրացո́յց զամպս օդոց։

¹³՛Ի լուսոյն առաջի ն(ո)ր(ա) բորբոքեցան կայծակունք հրոյ։
¹⁴եւ որոտաց յերկնից տ(է)ր, եւ բարձրեալն ետ զձայն իւր։
¹⁵Եւ առաքեաց զնետս իւր, եւ ցրուեաց զն(ո)ս(ա). փայլատակեցոյց զփայլատակունս՝ եւ զարհուրեցոյց զն(ո)ս(ա).
¹⁶եւ երեւեցան յորդու(թ)ի(ւն)ք ծովու. եւ յայտնեցան հիմունք տիեզերաց ՛ի սաստէ տ(եառ)ն, եւ ՛ի շնչելոյ հողմոց բարկութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
¹⁷Առաքեաց ՛ի բարձանց եւ ա́ռ զիս. ձգեա́ց զիս ՛ի ջրոց բազմաց.
¹⁸կորղեա́ց զիս ՛ի բռնու(թեն)է թշնամեաց իմոց, եւ յատելեաց իմոց, զի սաստկացան քան զիս։
¹⁹Ժամանեցին ինձ աւուրք նեղութե(ան) իմոյ. եղեւ ինձ տ(է)ր հաստատութի(ւն).

²⁰եւ եհան զիս յանդորր, եւ ապրեցո́յց զիս՝ զի հաճեցաւ ընդիս.
²¹եւ հատոյց ինձ տ(է)ր ըստ արդարութե(ան) իմում. եւ ըստ սրբութե(ան) ձեռաց իմոց հատուսցէ ինձ տ(է)ր։
²²Զի պահեցի զճանապարհս տ(եառ)ն, եւ ոչ ամպարշտեցայց յա(ստուծո)յ իմմէ։
²³Զի ա(մենայ)ն իրաւունք ն(ո)ր(ա) առաջի իմ են. եւ յարդարութե(ան)ց ն(ո)ր(ա) ո́չ հեռացայց։
²⁴եւ եղէց նմա անբիծ, եւ յառաջագոյն զգուշացայց յանօրէնութ(են)է իմմէ։
²⁵Եւ հատուսցէ́ ինձ տ(է)ր ըստ արդարութե(ան) իմում. եւ ըստ սրբութե(ան) ձեռաց իմոց առաջի աչաց նորա։
²⁶Ընդ սրբոյն սո́ւրբ եղիցես, եւ ընդ ա́ռն կատարելոյ կատարեսցիս.

²⁷եւ ընդ ընտրելոյն ընտրեա́լ եղիցես, եւ ընդ թիւրելոյն թիւրեսցի́ս։
²⁸Զի դու զժողովուրդ տնանկ՝ փրկեսցես, եւ զաչս ամբարտաւանից խոնարհեցուսցես։
²⁹զի դո́ւ ես ճրագ իմ տ(է)ր. եւ դու տ(է)ր լուսաւորեսցես ինձ զխաւար իմ։
³⁰Զի քե́ւ ընթացայց մինազինեալ. եւ ա(ստուծո)վ իմով անցի́ց ընդ պարիսպ։
³¹Ա(ստուա)ծ իմ հզօր. որոյ անարատ է ճանապարհ իւր. բան տ(եառ)ն հզօր քննեալ, վերակացո́ւ է ա(մենայ)ն ապաւինելոց իւրոց։
³²Ո́վ է հզօր բա́ց ՛ի քէն տ(է)ր. եւ ո́վ է հաստիչ բա́ց յա(ստուծո)յ մերմէ։
³³հզօ́ր, զօրացուցանէ զիս զօրութ(եամ)բ. ձգեա́ց անարատ զճանապարհս իմ։
³⁴դնե́լ զոտս իմ իբրեւ զեղջերուաց. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բարձանց կացուցանէ զիս։

³⁵Ուսուցանէ զձեռս իմ ՛ի պատերազմ. եւ հաստատեաց աղեղն պղնձի զբազուկս իմ։
³⁶եւ ետո́ւր ինձ պաշտպանութի(ւն) փրկութե(ան) իմոյ։ եւ հնազանդութի(ւն) իմ յաճախեաց ինձ։
³⁷ընդարձակու(թ)ի(ւն) ՛ի ներքոյ գնացից իմոց. եւ ո́չ սասանեցան բարձք իմ։
³⁸Հալածեցից զթշնամիս իմ եւ ապականեցից զն(ո)ս(ա), եւ ո́չ դարձայց մինչեւ սպառեցից զն(ո)ս(ա)։
³⁹խորտակեցից զն(ո)ս(ա)՝ եւ մի́ կանգնեսցին. անկցին ՛ի ներքոյ ոտից իմոց։
⁴⁰Եւ զօրացուսցես զիս զօրութ(եամ)բ ՛ի պատերազմ. եւ կորացուսցես ՛ի ներքոյ իմ զյարուցեալսն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
⁴¹եւ զթշնամիս իմ դարձուսցես յետս յինէն, եւ զատելիս իմ կոտորեցեր։

⁴²Աղաղակեսցեն՝ եւ ո́չ ոք իցէ որ օգնեսցէ, առ տ(է)ր՝ եւ ո́չ լուաւ ն(ո)ց(ա)։
⁴³եւ լեսի́ զն(ո)ս(ա) իբրեւ զհող երկրի. եւ իբրեւ զկաւ դռեհաց մանրեցից զն(ո)ս(ա)։
⁴⁴եւ փրկեսցես զիս ՛ի կռուոյ ժողովրդոց, եւ պահեսցես զիս ՛ի գլո́ւխ ազգաց։ Ժողովուրդ զոր ո́չ գիտէի՝ ծառայեաց ինձ.
⁴⁵եւ ՛ի լուր ունկան լուան ինձ։ Որդիք օտարոտիք ստեցին ինձ.
⁴⁶որդիք օտարոտիք ընկեսցին ՛ի բաց. եւ սխալեսցին ՛ի պաշարման իւրեանց։
⁴⁷Կենդանի́ է տ(է)ր՝ եւ օրհնեալ է պահապանն իմ. եւ բարձրասցի́ ա(ստուա)ծ իմ պահապան փրկու(թ)ե(ան) իմոյ։
⁴⁸Հզօ́ր տ(է)ր որ առնէ զվրէժխնդրութի(ւն), խրատէ́ զժողովուրդս ՛ի ներքոյ իմ։

⁴⁹եւ հանէ զիս ՛ի թշնամեաց իմոց. եւ յարուցելոց ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ բարձրացուսցէ́ զիս. յառնէ անիրաւութե(ան)ց փրկեսցես զիս։
⁵⁰Վասն այսորիկ գոհացա́յց զքէն ՛ի մէջ ազգաց տ(է)ր, եւ անուան քում սաղմոս ասացից։
⁵¹Մեծացուցանէ զփրկութի(ւն) թագաւորի, եւ առնէ ողորմութի(ւն) օծելոյ իւրում դաւթի՝ եւ զաւակի ն(ո)ր(ա) մինչեւ ցյաւիտեան։

¹Եւ ա́յս են բանք դաւթի վերջինք։ Հաւատարիմ դաւիթ որդի յեսսեայ, եւ հաւատարի́մ այր. զոր կացոյց տ(է)ր յօծեալ ա(ստուծո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) յակոբայ։ եւ վայելուչ են երգք ի(սրաէ)լի։
²Հոգի́ տ(եառ)ն խօսեցաւ յիս, եւ բան նորա ՛ի լեզուի իմում.
³ասէ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի. ընդիս իսկ խօսեցաւ պահապանն ի(սրաէ)լի։ առակո́ւմն ասացի ՛ի մարդ. ո́վ է որ կալցի զերկիւղէ տ(եառ)ն եւ զա(ստուծո)յ,
⁴՛ի լոյս առաւօտու։ Ծագեալ զարեգակն ընդ առաւօտս՝ եւ ոչ նուաղեաց ՛ի լուսոյ. եւ իբրեւ անձրեւոյ դալարւոյ յերկրէ.

⁵զի ո́չ եթէ ա́յս տուն իմ է ընդ հզօրին ա(ստուծո)յ։ Ո́ւխտ յաւիտենական եդ ինձ պատրաստական յա(մենայ)ն ժամանակի պահել. զի ա(մենայ)ն փրկութի(ւն) իմ, եւ ա(մենայ)ն կամք իմ տ(է)ր։ Զի մի́ բողբոջեսցի
⁶անօրէնն։ իբրեւ զփուշ մերժեալ են ամենեքին նոքա՝ որ ո́չ ձեռամբ առնուցուն.
⁷եւ աշխատեսցի ՛ի ն(ո)ս(ա) այր. եւ զա(մենայ)ն երկաթ եւ զփայտ նիզակի հրով այրեսցէ. եւ բորբոքեսցին ամօթով իւրեանց։
⁸Ա́յս անուանք են զօրավարացն դաւթի։ յեբուսթէ քանանացի՝ իշխան երիր մասինն։ աքինոն ամոնացի, ՛ի վ(ե)ր(այ) ութհարիւրոց ՛ի միում նուագի։

⁹Եւ յետ ն(ո)ր(ա) եղէանան որդի հորեղբօր ն(ո)ր(ա)՝ որդի սովսացւոյն, ՛ի մէջ երից զօրավարացն դաւթի. յռեմա ՛ի նախատել նորա զայլազգիս, ուր գումարեցան ՛ի պատերազմ.
¹⁰եւ խրախուսեաց այր ի(սրաէ)լի. եւ նա յարեաւ եւ եհար յայլազգեացն՝ մինչեւ մատզեցաւ ձեռն ն(ո)ր(ա) սրովն. եւ արար տ(է)ր փրկութի(ւն) մեծ յաւուր յայնմիկ. եւ զօրն նստէր յետոյ ն(ո)ր(ա). բայց միայն ՛ի կապուտն։
¹¹եւ յետ ն(ո)ր(ա) սամաա որդի սիսայ արուկացի։ Եւ ժողովեցան այլազգիքն ՛ի ծնօտն, եւ անդ էր վիճակ անդի լի́ ոսպամբ. եւ զօրն փախեաւ յերեսաց այլազգեացն։
¹²եւ արձանացաւ ՛ի մէջ վիճակին, եւ ապրեցո́յց զնա, եւ եհար զայլազգիսն. եւ արար տ(է)ր փրկու(թ)ի(ւն) մեծ։

¹³Եւ իջին երեք յերեսնից, եւ իջին ՛ի կասովա առ դաւիթ՝ յայրն ոդողոմայ։ գունդք այլազգեացն բանակեալ էին ՛ի հովիտս ռափայնոցն.
¹⁴եւ դաւիթ էր յայնժամ յամրոցին։
¹⁵եւ ցանակացաւ դաւիթ՝ եւ ասէ. ո́ արբուցանէր ինձ ջուր ՛ի ջրհորոյն բեթղահեմի որ առ դրանն է։
¹⁶եւ գունդք այլազգեացն էին ՛ի բեթղահէմ. եւ հատին երեք զօրավարք զբանակն այլազգեաց՝ եւ հանին ջուր ՛ի ջրհորոյն բեթղահեմի որ առ դրանն. եւ առին եւ եկին առ դաւիթ. եւ ո́չ կամեցաւ ըմպե́լ զայն, այլ նուիրեաց զայն տ(եառ)ն,
¹⁷եւ ասէ. քա́ւ լիցի ինձ տ(է)ր առնել զայդ, եթէ զարիւն արա́նց երթալոց ոգւովք չափ՝ ըմպիցեմ. եւ ոչ կամեցաւ ըմպել զայն։ զա́յս արարին երեք զօրավարքն։

¹⁸Եւ աբեսսա՝ եղբայր յովաբայ որդի շարուհեայ, ի́նքն իշխան ՛ի մէջ երիցն. եւ նա́ կանգնեաց զնիզակն իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) երեքարիւրոց վիրաւորաց. եւ նորա անուն
¹⁹՛ի մէջ երիցն յայնցանէ փառաւորեալ, եւ եղեւ ն(ո)ց(ա) իշխան. եւ մինչեւ յերիսն ո́չ եհաս։
²⁰Եւ բանեա որդի յովիդեայ որդի ա́ռն զօրաւորի, որոյ բազում գործ գործեալէր ՛ի կաբէելա. եւ նա́ եհար զերկուս որդիսն ադրիելի մովաբացւոյ. եւ նա էջ եւ սպան՝ զառեւծն ՛ի մէջ գբին յաւուր ձեան.
²¹եւ նա սպան զայրն երեւելի՝ զայրն եգիպտացի. եւ ՛ի ձեռին եգիպտացւոյն է́ր նիզակ իբրեւ զփայտ կամրջի. եւ է́ջ առ նա նիզակաւն, եւ յափշտակեաց զնիզակն ՛ի ձեռաց եգիպտացւոյն, եւ սպա́ն զնա նորին նիզակաւ։
²²զա́յս արար բանեա որդի յովիդեա։

²³եւ ն(ո)ր(ա) անուն ՛ի մէջ երիցն զօրաւորաց. յերիցն փառաւորեալ, եւ առ երիսն ո́չ հասանէ́ր։ եւ կարգեաց զնա դաւիթ ՛ի վերայ համբարաց իւրոց։
²⁴Ասայէ́լ եղբայր յովաբայ, նա́ էր ՛ի մէջ երեսնիցն։ ելէանան որդի ելիուդայ հօր եղբօր ն(ո)ր(ա) ՛ի բեթղահէմ։
²⁵սամաա ռուդացի։ սելլոմ կելովթացի։
²⁶ալլաս փելլատացի։ իրաս՝ որդի եսկաթայ թեկուացի։
²⁷Աբիեզեր անաթովթացի՝ յորդւոցն ասովթացւոյն։
²⁸էլլոն աղիոյացի։ նոերէ նետոփաթացի։
²⁹Ալափ, որդի փամփանայ։ անաովէ նեփլաթացի։ եթթի, որդի ռիբայ ՛ի գաբաեթայ որդւոցն բենիամինի եփրաթացւոյ։
³⁰Ադդայի ՛ի ձորոյն գովասայ։

³¹աբիելբոն ՛ի դաշտավայրացն ադդայի ՛ի նաքալայ։ գասբիէ լադաբարացի։ ասմոն բարսամացի։
³²Եղիաս սալաբոնացի։ որդի ասանայ, յովնաթան։
³³սամնան արովդացի։ եղիան, որդի արեդայ արաթիրացի։
³⁴Աղիփաղեթ, որդի ասիբացւոց՝ որդի ամաքայ։ եղիաբ, որդի աքիտոփելայ գաղամոնացւոյ։
³⁵Ասարէ կարմելացի։ տուուր երքացի։
³⁶Գաղա, որդի նաթանայ ՛ի զօրութ(են)է որդի գաղաադայ։
³⁷էլիէ ամմանացի։ Գելովրէ բեքրովթացի, կապարճակիր յովաբայ որդւոյ շարուհեայ։
³⁸Իրաս յեթերացի։ գարէի՝ բեթանացի։
³⁹Ուրիա քետացի։ ընդ ա(մենայ)ն երեսուն եւ եւթն։ Այլք ՛ի հեղեղատէն գադաբիելի որդւոյ արաբովթացւոյն։

¹Եւ յաւել սրտմտութի(ւն) տ(եառ)ն բորբոքե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաէ)լի. եւ գրգռեա́ց զդաւիթ ՛ի նոսա՝ եւ ասէ. ե́րթ թուեա́ զի(սրա)էլ՝ եւ զյուդա։
²Եւ ասէ արքայ ցյովաբ իշխան զօրուն որ ընդ նմա. շրջեա́ ընդ ա(մենայ)ն ցեղսն ի(սրաէ)լի՝ ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբեէ, եւ հանդէ́ս արա ժողովրդեանդ. եւ գիտացից զթիւ դոցա։
³Եւ ասէ յովաբ ցարքայ. յաւելցէ́ տ(է)ր ՛ի ժողովուրդն որչափ ենն՝ հարիւր պատի́կ. եւ տեսցեն աչք տեառն իմոյ արքայի. եւ տէր իմ արքայ ընդէ՞ր կամիցի զբանդ զայդ։
⁴Եւ սաստկացաւ բանն արքայի առ յովաբ՝ եւ առ իշխանս զօրուն։ եւ ել յովաբ եւ ա(մենայ)ն իշխանք զօրութե(ան) յերեսաց արքայի առնել հանդէ́ս ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի։

⁵Եւ անցին ընդ յորդանան, եւ պատեցան ընդ արոե́ր յաջմէ քաղաքին, որ ՛ի մէջ ձորոյն գադայ եւ եղէազարու.
⁶եւ անցին ընդ գաղաադ, եւ ՛ի թաբասոն, եւ յեսթան, եւ յադասէ. եւ հասին ՛ի դան, եւ պատեցան զսիդոնաւ.
⁷եւ եկին ՛ի մափսար տիւրոսի. եւ յա(մենայ)ն քաղաքս խեւացւոյն, եւ քանանացւոցն։ Եւ եկին ՛ի հարաւոյ կողմանէ ՛ի յուդայ եւ ՛ի բերսաբեէ։
⁸եւ շրջեցան ընդ ա(մենայ)ն երկիրն. եւ եկին հասին ՛ի կատարե́լ ինն ամսոց եւ աւուրց քսանից՝ յե(րուսաղէ)մ։
⁹Եւ ետ յովաբ զհամար հանդիսի ժողովրդեանն արքայի։ եւ եղեւ ի(սրաէ)լի ութ հարեւր հազար արենա զօրու սուսերամերկաց։ եւ այր յուդայ հինգ հարիւր հազար արանց մարտկաց։

¹⁰Եւ եհա́յր զդաւիթ սիրտն իւր յետ թուելոյ զժողովուրդն. եւ ասէ դաւիթ ցտ(է)ր։ մեղա́յ յոյժ զոր արարին. եւ արդ՝ անցո́ զանօրէնութի(ւն) ի ծառայէ քումմէ. զի ընդունայնացա́յ յոյժ։
¹¹եւ յարեաւ դաւիթ ընդ առաւօտն։ Եւ բա́ն տ(եառ)ն եղեւ ՛ի վ(ե)ր(այ) գադայ մարգարէի տեսանողի առ դաւիթ՝ եւ աէ.
¹²ե́րթ խօսեա́ց ընդ դաւթի, եւ ասասցես. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. երի́ս ինչս ասեմ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո, ընտրեսցե́ս քեզ մի ՛ի նոցանէ՝ եւ արարից քեզ զա́յն։
¹³Եւ եմուտ գադ առ դաւիթ, եւ պատմեաց նա եւ ասէ ցնա։ ընտրեա́ քեզ լինել, եթէ եկեսցէ սով զերիս ամս յերկիր քո. կամ երիս ամիսս փախչե́լ յերեսաց թշնամեաց քոց, եւ լինիցին հալածե́լ զքեզ. կամ լինել զերիս աւուրս մա́հ յերկրի քում։ եւ արդ՝ ծանիր եւ տե́ս, զի՞նչ պատասխանի տաց առաքչին իմոյ։

¹⁴Եւ ասէ դաւիթ ցգադ. վաա́նդ է ինձ յա(մենայ)ն կողմանց յոյժ։ բայց արդ՝ անկա́յց ՛ի ձեռս տ(եառ)ն. զի բազո́ւմ են գթութի(ւն)ք նորա յոյժ, եւ մի́ անկայց ՛ի ձեռս մարդոյ։ եւ ընտրեաց իւր դաւիթ զմա́հն. եւ էին աւուրք հնձոց ցորենոյ։
¹⁵Եւ ե́տ տ(է)ր մահ յի(սրա)էլ յառաւօտէ մինչեւ ցճաշաժամ։ եւ սկսաւ սատակումն ՛ի ժողովրդեանն. եւ մեռաւ ՛ի ժողովրդենէ անտի ՛ի դանայ մինչեւ ցբերսաբեէ, եւթանասուն հազար արանց։
¹⁶Եւ ձգեաց հրեշտակն ա(ստուծո)յ զձեռն իւր յե(րուսաղէ)մ ապականե́լ զնա։ եւ մխիթարեցաւ տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) չարեացն. եւ ասէ ցհրեշտակն որ ապականէր զժողովուրդն. շա́տ է, արդ ամփոփեա́ զձեռն քո։ եւ հրեշտակ տ(եառ)ն կա́յր առ կալոյն ուռնեայ յեբուսացւոյ։

¹⁷Եւ ասէ դաւիթ ցտ(է)ր, իբրեւ ետես զհրեշտակն որ հարկանէր զժողովուրդն, ասէ՝ ա́ւասիկ կամ. ե́ս մեղայ, ես հովիւս յանցեայ. եւ դոքա ոչխարդ զի՞ արարին. եղիցի ձեռն քո յի́ս՝ եւ ՛ի տուն հօր իմոյ։
¹⁸Եւ եկն գադ առ դաւիթ յաւուր յայնմիկ՝ եւ ասէ ցնա. ե́լ եւ կանգնեա́ տ(եառ)ն սեղան ՛ի կալն ուռնեայ յեբուսացւոյ։
¹⁹Եւ ել դաւիթ ըստ բանին գադայ, ո(ր)պ(էս) եւ պատուիրեաց նմա տ(է)ր։
²⁰Եւ խոնարհեցաւ ուռնա իբրեւ ետես զարքայ, եւ զծառայս ն(ո)ր(ա) երթեալս առ նա։ եւ ել առ նա եւ երկի́ր եպագ տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց յերկիր։
²¹Եւ ասէ ուռնա. զի՞ է զի եկն տէր իմ արքայ առ ծառա́յ իւր· եւ ասէ դաւիթ՝ գնե́լ ՛ի քէն զկալս, շինել սեղան տ(եառ)ն. զի դադարեսցէ ապականու(թ)ի(ւն) ՛ի ժողովրդենէն։

²²Եւ ասէ ուռնա ցդաւիթ. առցէ́ եւ մատուսցէ տէր իմ արքայ տ(եառ)ն, ո(ր)պ(էս) եւ հաճո́յ իցէ առաջի աչաց ն(ո)ր(ա). ահաւասիկ եզինքս յողջակէզ. եւ անիւքդ եւ կահ եզանցդ ՛ի փայտ։
²³զա(մենայ)ն ետ ուռնա արքայի։ եւ ասէ ուռնա ցարքայ։ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո օրհնեսցէ զքեզ։
²⁴Եւ ասէ արքայ ցուռնա. ո́չ այդպէս՝ այլ գնելով գնեցի́ց ՛ի քէն՝ գնոց. եւ ո́չ մատուցից տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իմոյ ողջակէզս ձրի։ Եւ գնեաց դաւիթ զկալն, եւ զեզինսն արծաթոյ յիսուն սկեղ։
²⁵եւ շինեաց անդդաւիթ սեղան տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ, եւ եհան ողջակէզս եւ խաղաղականս ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։ Եւ յաւե́լ սողոմոն ՛ի սեղանն յետոյ՝ զի փոքր էր զառաջինն։ Եւ լուաւ տ(է)ր երկրին՝ եւ արգելա́ւ սատակումն յիսրայելէ։