¹ԵՒ ԵՂԵՒ ՅԵՏ ԱՅՍՈՐԻԿ յաւուրս դատելոյ դատաւորացն, եկն սով յերկիրն։ Եւ գնա́ց այր ՛ի բեթղեհեմէ յուդայ՝ պանդխտանալ յագարակին մովաբայ. ինքն եւ կի́ն իւր, եւ երկո́ւ որդիք իւր։
²Եւ անուն առնն եղիմեղէք, եւ անուն կնոջ ն(ո)ր(ա) նոոմին, եւ անուն երկուց որդւոց ն(ո)ր(ա)՝ մաաղոն, եւ քեղղոն, եփրաթացիք ՛ի ցեղէ յուդայ։ չոգան յագարակն մովաբու, եւ ա́նդ էին։
³Եւ մեռաւ եղիմեղէք այրն նոոմինայ. եւ մնա́ց կինն եւ երկու որդիք ն(ո)ր(ա)։
⁴եւ առին իւրեանց կանայս մովաբացիս. անուն միումն որփա́, եւ անուն երկրորդին հռութ. եւ բնակեցին անդ իբրեւ ամս տասն։
⁵Եւ մեռան անդ երկոքին, մաաղոն եւ քեղղոն. եւ մնաց կինն միա́յն յառնէ իւրմէ եւ յորդւոց իւրոց։

⁶Եւ յարեաւ ինքն եւ երկոքին նուա́նք ն(ո)ր(ա), եւ դարձան յագարակէն մովաբայ. զի լուան թէ ա́յց արար ա(ստուա)ծ ժողովրդեան իւրում տալ ն(ո)ց(ա) հաց։
⁷Եւ ել ՛ի տեղւոջէն ուր էր, եւ երկոքին նուանք ն(ո)ր(ա) ը(ստ) նմա. եւ գնացին ճանապարհ դառնա́լ յերկիրն յուդայ։
⁸Եւ ասէ նոոմին ցերկոսին նուանս իւր. երթա́յք դարձարո́ւք յիւրաքանչիւր տուն հօր իւրոյ. եւ արասցէ ընդ ձեզ տ(է)ր ողորմութի(ւն), ո(ր)պ(էս) արարէք ընդ մեռեա́լսն եւ ընդ իս։
⁹Տացէ́ ձեզ տ(է)ր՝ եւ գտջիք հանգի́ստ իւրաքանչիւր ՛ի տան հօր իւրոյ։ եւ համբուրեա́ց զն(ո)ս(ա)։ Ամբարձին զձայնս իւրեանց եւ լացին,
¹⁰եւ ասեն ցնա. ո́չ այդպէս, այլ ը(ստ) քե́զ դարձցուք ՛ի ժողովուրդ քո։

¹¹Եւ ասէ նոոմին. դարձարո́ւք դստերք իմ. ընդէ՞ր գայցէք ընդիս. միթէ դարձեալ որդի՞ք իցեն յորովայնի իմում, եւ լինիցին ձեզ յա՞րս.
¹²դարձարո́ւք դստերք իմ եւ երթա́յք, զի ես ծերացեալ եմ, եւ չե́մ լինելոյ առն. եթէ ասիցեմ թէ կայցէ ինչ ինձ աղե́րս՝ եւ լինիցիմ առն աշխարհականացեալ եւ ծնանիցիմ որդիս.
¹³եւ նոցա́ սպասիցէք մինչեւ զարգանայցեն, եւ՛ի ն(ո)ս(ա) գրաւիցիք չլինել առն։ մի́ դստերք իմ. զի առաւե́լ քան զձեզ դառնացեալ եմ, զի ե́լ ընդիս ձեռն տ(եառ)ն։
¹⁴Եւ ամբարձին զձայնս իւրեանց միւսանգամ, եւ լացին։ եւ համբուրեաց որփա զսկեսուր իւր, եւ դարձաւ ՛ի ժողովուրդ իւր. բայց հռո́ւթ գնա́ց զկնի նր։

¹⁵Եւ ասէ նոոմին ցհռութ. ահա նէ́ր քո դարձա́ւ ՛ի ժողովուրդ իւր՝ եւ առ աստուածս իւր, դարձի́ր եւ դու զհետ նիրին քոյ։
¹⁶Եւ ասէ հռութ. մի́ պատահեսցէ ինձ թողուլ զքեզ եւ դառնալ ՛ի քէն. զի ուր դո́ւ երթայցես՝ երթա́յց, եւ ուր հանգչիցիս՝ հանգեա́յց, ժողովուրդ քո՝ ժողովո́ւրդ իմ. եւ ա(ստուա)ծ քո՝ ա(ստուա)ծ իմ.
¹⁷եւ ուր մեռանիցիս՝ մեռայց, եւ ա́նդ թաղեցայց։ օնեւօն արասցէ ինձ տ(է)ր՝ եւ օնեւօն յաւելցէ, բայց եթէ մա́հ մեկնեսցէ ը(ստ) իս եւ ը(ստ) քեզ։
¹⁸Եւ իբրեւ ետես նոոմին թէ պնդեա́լ է երթալ նա ընդ նմա, դադարեաց այնուհետեւ ՛ի խօսելոյ ընդ նմա։

¹⁹եւ գնացին երկոքին մինչեւ գա́լ ն(ո)ց(ա) ՛ի բեթղեհէմ։ Եւ եղեւ ՛ի գալն ն(ո)ց(ա) ՛ի բեթղեհէմ, հնչեա́ց ա(մենայ)ն քաղաքն զնովաւ, եւ ասեն՝ թէ սա՞ իցէ նոոմին։
²⁰Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). մի́ կոչէք զիս նոոմին, այլ կոչեցէք զիս դառնացեա́լ, զի դառնացո́յց զիս բաւականն յոյժ։
²¹Լի́ չոգայ, եւ ունայն դարձոյց զիս տ(է)ր։ եւ արդ՝ ընդէ՞ր կոչէք զիս նոոմին, եւ տ(է)ր նկուն արար զիս, եւ բաւականն չարչարեա́ց զիս։
²²Եւ դարձան նոոմին եւ հռութ մովաբացի նո́ւ իւր ընդ նմա՝ գնացեալ յագարակէն մովաբայ։ եւ եկին ՛ի բեթղեհէմ ՛ի սկի́զբն հնձոց գարւոյ։

¹Եւ ա́նդ էր այր ծանօթ առնն նոոմինայ, եւ այրն հզօ́ր զօրու(թեամ)բ։ յազգէն էղիմեղիքայ, եւ անուն ն(ո)ր(ա) բոո́ս. եւ ետ նոոմինայ տո́ւն այրու(թ)ե(ան) բնակելոյ ՛ի նմա։
²Եւ ասէ հռութ մովաբացի ցնոոմին. երթա́յց յանդ եւ քաղեցի́ց հասկս զհետ ուրուք, որոյ գտից շնորհս առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։ եւ ասէ ցնա՝ ե́րթ դուստր։
³եւ գնա́ց։ Եւ երթեալ քաղէր հասկ յանգի զհե́տ հնձողացն. եւ դիպելո́վ դիպեցաւ վիճակի անդին բոոսայ՝ ազգականի́ եղեմեղիքայ։
⁴Եւ ահա բոոս ե́կն ՛ի բեթղահեմէ. եւ ասէ ցհնձօղս իւր. Տ(է)ր ը(ստ) ձեզ։ եւ ասեն ցնա. օրհնեսցէ́ զքեզ տ(է)ր։
⁵Եւ ասէ բոոս ցպատանին իւր որ կայր ՛ի վերայ հնձողացն. ո՞յր է աղջիկդ այդ։

⁶Պատասխանի ետ պատանին որ կայր ՛ի վերայ հնձողացն՝ եւ ասէ. մովաբացի́ աղջիկն է՝ որ դարձաւ ընդ նոոմինայ յագարակէ́ն մովաբայ։
⁷եւ ասէ. թող քաղեցի́ց եւ ժողովեցից հասկ ՛ի մէջ որայոց զհետ հնձողացդ. եւ ե́կն եկաց յառաւօտէ մինչեւ ցայժմ, եւ ոչ դադարեաց՝ եւ ո́չ սակաւիկ ինչ յանդիս։
⁸Եւ ասէ բոոս ցհռութ. լուա՞ր դուստր. մի́ այլ ուրեք երթիցես քաղել հասկ յայլոց անդի, եւ մի́ բնաւ ուրեք գնասցես աստի. այլ աստէ́ն իսկ յարեաց յաղջկունս իմ.
⁹եւ աչք քո յանդի́ս ուր եւ հնձեսցեն, եւ երթիցե́ս զհետ ն(ո)ց(ա)։ ոչ ապաքէն պատուէր ետու մանկտւոյ իմում չմերձենալ ՛ի քեզ. եւ եթէ ծարաւեսցիս, երթիցես յամանսն եւ արբցե́ս՝ ուստի հանիցեն ջուր մանկտիդ։

¹⁰Եւ անկեալ ՛ի վերայ երեսաց իւրոց երկիր եպագ յերկիր ՛ի խոնարհ, եւ ասէ. զի՞ է զի գտի շնորհս առաջի աչաց քոց ճանաչել զիս. եւ ես եմ կին մի օտար։
¹¹Պատասխանի́ ետ բոոս եւ ասէ ցնա. պատմելով պատմեցա́ւ ինձ ա(մենայ)ն ինչ զոր արարեր սկեսրի քում յետ մահուան առնն քում. եւ զիարդ թողեր զհայր քո եւ զմայր, եւ զերկիր ծննդեան քոյ. եւ եկիր ՛ի ժողովուրդ զոր ո́չ գիտէիր յերեկ եւ յեռանտ։
¹²հատուսցէ́քեզ տ(է)ր ըստ վաստակոց քոց, եւ եղիցի լի́ վարձք քո ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ ի(սրաէ)լի, յոր դիմեցերն ապաստա́ն լինել ընդ թեւօք ն(ո)ր(ա)։
¹³Եւ նա́ ասէ. գտի́ շնորհս առաջի աչաց քոց տէր. զի մխիթարեցեր զիս, եւ զի խօսեցա́ր ՛ի սիրտ աղախնոյ քոյ. եւ ես եղէց իբրեւ զմի յաղախնանց քոց։

¹⁴Եւ ասէ ցնա բոոս. ահա ժամ ճաշո́յ է. մատի́ր այսր եւ կե́ր ՛ի հացէդ, եւ թացցե́ս զպատառ քո ՛ի քացախիդ։ Եւ նստաւ հռութ ՛ի կողմանէ հնձողացն. եւ խառնեաց նմա բոոս փոխինդ. եւ եկե́ր, եւ յագեցաւ. եւ եթող նշխա́ր.
¹⁵եւ յարեաւ քաղել հասկ։ Եւ պատուիրեաց բոոս մանկտւոյ իւրում, եւ ասէ. այլեւ ՛ի մէջ որայո́ցն քաղիցէ. եւ մի́ պատկառեցուցանէք զնա։
¹⁶այլ եւ բառնալո́վ բարձուսջի́ք, եւ արկանելով արկջի́ք առաջի նորա ՛ի փոխնդո́ցն խառնելոց, եւ թոյլ տաջիք նմա եւ կերիցէ՝ եւ քաղիցէ հասկ. եւ մի́ ինչ զզուիցէք զնա։
¹⁷Եւ քաղեա́ց յանդին մինչեւ ցերեկոյ. եւ ծեծեա́ց զոր քաղեացն, եւ եղեւ արդո́ւ մի դարւոյ.

¹⁸եւ ա́ռ՝ եւ եմուտ ՛ի քաղաքն։ Իբրեւ ետես սկեսուրն ն(ո)ր(ա) զոր քաղեացն. եւ եհան հռութ ե́տ նմա ՛ի նշխարէն՝ յորոյ յագեցաւն։
¹⁹Ասէ ցնա սկեսուրն իւր. ո՞ւր ժողովեցեր այսօր. եւ կամ ո՞ւր եղեր. եղիցի որ ծանեաւն զքեզ՝ օրհնեա́լ։ եւ պատմեաց հռութ սկեսրին իւրոյ թէ ո՞ւր եղեւ. եւ ասաց զանուն առնն առ որում եղեւ ա́յն օր՝ թէ բոո́ս է։
²⁰Ասէ նոոմին ցնո́ւ իւր. օրհնեա́լ է նա ՛ի տ(թեն)է. զի ո́չ պակասեցոյց զգութ իւր ՛ի կենդանեա́ց եւ ՛ի մեռելոց։ եւ ասէ ցնա նոոմին. մե́րձ է այրն ՛ի մեզ, ՛ի մերձաւորա́ց մերոց է։
²¹Եւ ասէ հռութ ցսկեսուրն իւր. իրաւ է. ասաց ցիս թէ յաղջկո́ւնսդ իմ յարեաց, մինչեւ վախճանեսցեն զհունձսդ՝ որչափ իցե́ն իմ։

²²Եւ ասէ նոոմին ցհռութ նո́ւ իւր. բարի́ է դուստր զի եղեր ը(ստ) աղջկունս ն(ո)ր(ա), եւ մի́ պատահիցէ ոք քեզ յայլում անդի։
²³Եւ յարեցաւ հռութ յաղջկունսն բոոսայ քաղել հասկ մինչեւ վախճանե́լ հնձոցն գարեաց, եւ հնձոց ցորենոյ։ եւ նստա́ւ առ սկեսրի իւրում։

¹Եւ ասէ ցնա նոոմին սկեսուր իւր. դո́ւստր՝ խնդրեցից քեզ հանգիստ, զի բարի́ լինիցի քեզ։
²Եւ արդ՝ ոչ ապաքէն բոոս ծանօթ մեր է, որոյ էիր ընդ աղջկունս ն(ո)ր(ա). ահաւասիկ նա արկանէ կա́լ ՛ի գարւոյ ՛ի գիշերիս յայսմիկ.
³եւ դու լուասցիս եւ օծցիս, եւ արկցե́ս զհանդերձ քո զքեւ՝ եւ ելցե́ս ՛ի կալն, եւ մի́ տացես առնն ծանօթս մինչեւ վախճանեսցէ զուտել եւ զըմպել իւր։
⁴Եւ եղիցի ՛ի մտանելն ն(ո)ր(ա) ՛ի քուն, նշմարեսցե́ս զտեղին ուր ննջիցէ. եւ երթիցես եւ բացցե́ս յոտից կողմանէ՝ եւ ննջեսցես. եւ նա պատմեսցէ́ քեզ զինչ առնելո́ց իցես։
⁵Եւ ասէ ցնա հռութ. զա(մենայ)ն զոր ինչ ասասցես ցիս՝ արարից։
⁶էջ ՛ի կալն, եւ արար ըստ ա(մենայ)նի որպէս պատուիրեաց նմա սկեսուրն իւր։

⁷Եկե́ր բոոս եւ արբ՝ եւ զուարթացաւ սիրտ ն(ո)ր(ա), եւ չոգաւ ննջեաց առ եզե́րբ գարշին։ եւ նա եկն գա́ղտ, եւ մերկացոյց յոտից կողմանէ՝ եւ ննջեա́ց։
⁸Եւ եղեւ զհասարակածա́ւ գիշերւոյ, զարհուրեցա́ւ այրն եւ խռովեցաւ. եւ ահա կինն ննջէ́ր առ ոտիւք ն(ո)ր(ա)։
⁹Եւ ասէ. ո՞վ ես դու։ եւ ասէ՝ ե́ս եմ հռութ աղախին քո, եւ արկցես դու զդրօշակ քո զաղախնով քով. զի մերձաւորի́չ ես դու։
¹⁰Եւ ասէ բոոս. օրհնեա́լ ես դու ՛ի տ(թեն)է ա(ստուծո)յ դուստր, զի ազնուացուցեր դու զգութ քո զվերջինս քան զառաջինն. զի ո́չ չոգար զհետ երիտասարդաց, զաղքատաց՝ կամ զմեծամեծաց։

¹¹Եւ արդ դուստր՝ մի́ երկնչիր. զա(մենայ)ն զոր ինչ ասասցես ցիս արարից քեզ. քանզի գիտէ ա(մենայ)ն ցեղ ժողովրդեան իմոյ՝ թէ կին զօրութե(ան) ես դու։
¹²Եւ արդարեւ՝ ե́մ ես մերձաւորիչ քո. բայց գոյ եւ ա́յլ եւս մօտ մերձաւորիչ՝ մօտագոյն քան զիս.
¹³ագի́ր աստ զգիշերս զայս. եւ եղիցի այգուն, եթէ մերձաւորեցուսցէ́ զքեզ մերձաւորիչն՝ բարի́ է. ապա թէ ոչ կամիցի մերձաւորեցուցանել զքեզ, ե́ս մերձաւորեցուցից զքեզ՝ կենդանի́ է տ(է)ր. ննջեա́ այդր մինչեւ ցառաւօտ։
¹⁴եւ ննջեաց առ ոտս ն(ո)ր(ա) մինչեւ ցառաւօտն։ Եւ յարեաւ կինն՝ մինչչե́ւ ճանաչէր այր զընկեր իւր։ եւ ասէ բոոս. մի́ ոք գիտասցէ՝ թէ կին ոք եկն առիս ՛ի կալս.

¹⁵բե́ր զմեկնոցդ որ ՛ի վերայ քո է՝ եւ կա́լ աստ. եւ նա կալա́ւ։ եւ չափեաց վեց չափովն գարի, եւ ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), եւ եմուտ ՛ի քաղաքն.
¹⁶եւ չոգաւ հռութ առ սկեսուրն իւր։ Եւ նա ասէ՝ զի՞ է դուստր։ եւ պատմեաց նմա զա(մենայ)ն ինչ զոր արար նմա այրն.
¹⁷եւ ասէ ցնա. զայս վեց չափ գարւոյ ետ ինձ՝ եւ ասէ, զի մի́ մտցես ունայնաձեռն առ սկեսուրն քո։
¹⁸Եւ նա ասէ. նի́ստ դու մինչեւ յա́յտ լիցի մեզ. որպէս զի ո́չ վրիպէ բանն. զի ո́չ դադարէ այրն՝ թէ ոչ կատարէ սո́յն օրին զբանն։

¹Եւ բոոս ե́լ ՛ի դուռնն եւ նստա́ւ անդ. եւ ահա անցանէր առ նովաւ մերձաւորիչն՝ զորմէ խօսեցաւ բոոս։ եւ ասէ ցնա բոոս՝ ա́նց նի́ստ աստ վայր մի եւ մնա́. եւ նա անց նստա́ւ։
²Եւ ա́ռ բոոս տասն այր ՛ի ծերոց քաղաքէն՝ եւ ասէ. նստարո́ւք աստ, եւ նստա́ն։
³Եւ ասէ բոոս ցմերձաւորիչն. զբաժին անդոյ որ է եղբօր մերոյ եղիմեղիքայ՝ վաճառէ́ նոոմին. որ դարձեալն է յագարակէ́ն մովաբայ,
⁴եւ ես ասացի՝ թէ յայտնեցի́ց յունկն քո։ արդ՝ ստացի́ր առաջի սոցա որ նստինս, եւ առաջի ձերո́ց ժողովրդեան իմոյ։ Արդ՝ եթէ մերձաւորեցուցանես՝ մերձաւորեցո́. ապա թէ ո́չ մերձաւորեցուցանես, պատմեա́ ինձ եւ գիտացից. զի ո́չ գոյ բա́ց ՛ի քէն մերձաւորարար. եւ յե́տ քո՝ ե́ս եմ մերձաւորեցուցիչ։

⁵Եւ ասէ բոոս. յաւուր ստանալոյ քոյ զագարակն ՛ի ձեռաց նոոմինայ, եւ ՛ի հռութայ մովաբացւոյ կնոջ մեռելոյն. եւ զնա́ պարտիս ստանալ եւ յարուցանել զանուն մեռելոյն ՛ի ժառանգութե(ան) իւրում։
⁶Եւ ասէ մերձաւորիչն ցբոոս. ո́չ կարեմ մերձաւորեցուցանել ես ինձ, գուցէ́ եղծանիցեմ զժառանգութի(ւն) իմ. մերձաւորեա́ դու քեզ զմերձաւորութի(ւն) իմ. զի ես ո́չ կարեմ մերձաւորեցուցանել։
⁷Եւ ա́յս օրէն էր յառաջագոյն ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի վ(ա)ս(ն) մերձաւորութե(ան), եւ վ(ա)ս(ն) գնելոյ առ ՛ի հաստատելո́յ զա(մենայ)ն բան։ բոկանա́յր այր զկօշիկ իւր, եւ տա́յր ցշնկեր իւր՝ որ մերձաւորելոց էր զմերձաւորութի(ւն) նորա։ եւ ա́յն լինէր ՛ի վկայութի(ւն) ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։

⁸Եւ ասէ մերձաւորիչն ցբոոս. ստացի́ր դու քե́զ զմերձաւորութի(ւն) իմ. եւ բոկացաւ զկօշիկ իւր եւ ետ ցնա·
⁹Եւ ասէ բոոս ցծերսն, եւ ցա(մենայ)ն ժողովուրդն. վկա́յք իմ էք դուք այսօր. զի ստացա́յ զա(մենայ)ն ինչս եղիմեղեքայ, եւ զա(մենայ)ն ինչ որ է քեզղոնայ եւ մաաղոնայ ՛ի ձեռաց նոոմինայ։
¹⁰Նա՝ եւ զհռութ մովաբացի զկին մաաղոնայ ստացայ ինձ կնու(թ)ե(ան), կանգնե́լ զանուն մեռելոյն ՛ի ժառանգութե(ան) իւրում. եւ մի́ ջնջեսցի անուն մեռելոյն յեղբա́րց իւրոց՝ եւ ՛ի ցեղէ տեղւո́յ իւրոյ. եւ վկայք դո́ւք էք այսօր։

¹¹Պատասխանի ետ ա(մենայ)ն ժողովուրդն ՛ի դրանն՝ եւ ասեն. մեք եմք վկայք։ եւ ծե́րքն ասեն. Տացէ́ տ(է)ր զկինն որ մտանէ ՛ի տուն քո՝ իբրեւ զհռաքել եւ իբրեւ զլիա, որ շինեցին երկոքին զտունն ի(սրաէ)լի. առնել զօրու(թ)ի(ւն) յեփրաթա, եւ կոչել անուն ՛ի բեթղեէմ։
¹²եւ եղիցի տուն քո իբրեւ զտո́ւնն փարիսի, զոր ծնաւ թամար յուդայի յայնմ զաւակէ, եւ տացէ քեզ տ(է)ր որդի յաղջկանէդ յայդմանէ։
¹³Եւ ա́ռ բոոս զհռութ, եւ եղեւ նմա ՛ի կնութե(ան). եւ եմո́ւտ առ նա, եւ ետ նմա տ(է)ր յղու(թ)ի(ւն). եւ ծնաւ որդի։
¹⁴Եւ ասեն կանայքն ցնոոմին. օրհնեա́լ տ(է)ր, որ ո́չ քակեաց ՛ի քէն այսօր զմերձաւորիչն, անուանել զանուն քո ՛ի մէջ ի(սրաէ)լի։

¹⁵եւ եղիցի քեզ ՛ի դարձուցանել զոգի, եւ կերակրե́լ զծերութի(ւն) քո. զի՝ նու քո որ սիրեաց զքեզ ծնաւ որդի՝ որ լա́ւ է քեզ քան զեւթն որդի։
¹⁶Եւ ա́ռ նոոմին զմանուկն՝ եւ ե́դ ՛ի ծոց իւրում. եւ եղեւ նմա դայեակ։
¹⁷եւ կոչեցին անուն նմա դրացիքն՝ եւ ասեն. ծնաւ որդի́ նոոմինայ. եւ կոչեցին զանուն ն(ո)ր(ա) ովբէդ։ նա́ է հայր յեսսեայ հօր դաւթի։
¹⁸Եւ ա́յս են ծնունդք փարիսի։ Փարէս ծնաւ զեսրովմ։
¹⁹եւ Եսրովմ ծնաւ զարա́մ։ Արամ ծնաւ զամինադա́բ։
²⁰Ամինադաբ ծնաւ զնաասովն. Նաասոն ծնաւ զսաղմոն։
²¹Սաղմոն ծնաւ զբոոս։ Բոոս ծնաւ զովբէթ։
²²Ովբէթ ծնաւ յեսսէ։ Յեսսէ ծնաւ զԴաւիթ։