¹Գիրք ծննդեան Յիսուսի Քրիստոսի որդւոյն դաւթի որդւոյն աբրահամու։
²Աբրահամ ծնաւ զիսահակ։ Իսահակ ծնաւ զյակովբ։ Յակովբ ծնաւ զյուդայ եւ եղբայր նորա։
³Յուդայ ծնաւ զփարէս եւ զղարա ի թամարայ։ Փարէս ծնաւ զեղբովն։ Եղբովն ծնաւ զարամ։
⁴Արամ ծնաւ զամինադաբ։ Ամինադաբ ծնաւ զնաասովն։ Նաասովն ծնաւ զսաղմովն։
⁵Սաղմովն ծնաւ զբոսս ի հռեքաբայ։ Բոսս ծնաւ զովբէդ, ի հռութայ։ Ովբէդ ծնաւ զյեսսէ։ Յեսսէ ծնաւ զդաւիթ։
⁶Դաւիթ ծնաւ զսողովմոն ի կնոջէն ուրիայ։ Սողովմոն ծնաւ զըռոբովամ։
⁷Րոբովամ ծնաւ զաբիա։ Աբիա ծնաւ զասափ։
⁸Ասափ ծնաւ զյովսափաթ։ Յովսափաթ ծնաւ զյովրամ։ Յովրամ ծնաւ զոզիա։

⁹Ոզիա ծնաւ զյովաթամ։ Յովաթամ ծնաւ զաքազ։ Աքազ ծնաւ զեզեկիայ։
¹⁰Եզեկիա ծնաւ զմանասէ։ Մանասաէ ծնաւ զամովս։ Ամովս ծնաւ զյովսիա։
¹¹Յովսիա ծնաւ զյեքոնիա, եւ զեղբայրս նորա առ գերութեամբն բաբելացւոց։
¹²Յետ գերութեան բաբելացւոց ծնաւ յեքոնիա զսաղաթիէլ։ Սաղաթիէլ ծնաւ զզորաբաբէլ։
¹³Զորաբաբէլ ծնաւ զաբիուդ։ Աբիուդ ծնաւ զեղիակիմ։ Եղիակիմ ծնաւ զազովր։
¹⁴Ազովր ծնաւ զսադովկ։ Սադովկ ծնաւ զաքին։ Աքին ծնաւ զեղիուդ։
¹⁵Եղիուդ ծնաւ զեղէազար։ Եղէազար ծնաւ զմաաթան։ Մաաթան ծնաւ զՅակովբ։
¹⁶Յակովբ ծնաւ զյովսէփ զայրն մարեմայ՝ որում խօսեցեալ զՄարիամ կոյս. յորմէ ծնաւ Յիսուս, որ անուանեցաւ Քրիստոս։

¹⁷Արդ ամենայն ազգքն յաբրահամէ մինչեւ ի դաւիթ՝ ազգք չորեքտասանք։ Եւ ի դաւթէ մինչեւ ի գերութիւն բաբելացւոց՝ ազգք չորեքտասանք։ Եւ ի գերութենէն բաբելացւոց մինչեւ ի Քրիստոս ազգք չորեքտասանք։
¹⁸Եւ Յիսուսի Քրիստոսի ծնունդն՝ էր այսպէս։ Խօսեալ զմայր նորա Մարիամ յովսէփու, մինչչեւ եկեալ առ միմեանս՝ գտաւ յղացեալ ի հոգւոյն սրբոյ։
¹⁹Եւ յովսէփ այրն նորա, քանզի արդար էր՝ եւ ոչ կամէր առակել զնա, խորհեցաւ լռելեայն արձակել զնա։
²⁰Եւ մինչ դեռ նա զայս ածէր զմտաւ, ահա հրեշտակ տեառն ի տեսելեան երեւեցա նմա՝ եւ ասէ. յովսէփ որդի դաւթի, մի երկնչիր առնուլ առ քեզ զմարիամ կին քո. քանզի որ ի նմայն ծնեալ է ի հոգւոյն սրբոյ է։

²¹Ծնցի որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յիսուս. զի նա փրկեսցէ զժողովուրդ իւր ի մեղաց իւրեանց։
²²Այլ այս ամենայն եղեւ, զի լցցի որ ասացաւն ի տեառնէ ի ձեռն եսայայ մարգարէի։
²³ահա կոյս յղասցի՝ եւ ծնցի որդի, եւ կոչեսցեն զանուն նորա էմանուէլ. որ թարգմանի՝ ընդ մեզ է Աստուած։
²⁴Եւ զարթուցեալ յովսէփ ի քնոյ անտի, արար որպէս հրամայեաց նմա հրեշտական տեառն, եւ առ յինքն զկինն իւր։
²⁵Եւ ոչ գիտէր զնա, մինչեւ ծնաւ զորդին իւր զանդրանիկ. եւ կոչեաց զանուն նորա Յիսուս։

¹Եւ ի ծնանելն Յիսուսի ի Բեթղահէմ հրէաստանիյաւուրս հերովդի արքային։ Ահա մոգք յարեւելից եկին յերուսաղէմ,
²եւ ասեն. ուր է որ ծնաւ արքայն հրէից. զի տեսաք զաստղն նորա յարեւելս, եւ եկաք երկիր պագանել նմա։
³Եւ իբրեւ լուաւ արքայ հերովդէս՝ խռովեցաւ, եւ ամենայն երուսաղէմ ընդ նմա։
⁴եւ ժողովեալ զամենայն քահանայապետսն եւ զդպիրս ժողովրդեանն, հարցանէր ի նոցանէ թէ ուր ծնանիցի Քրիստոսն։
⁵Եւ նոքա ասեն ցնա, ի բեթղահէմ հրէաստանի։ Զի այսպէս գրեալ է ի ձեռն մարգարէին։
⁶Եւ դու Բեթղահէմ երկիր յուդայ՝ ոչինչ կրտսեր ես յիշխանս յուդայ. ի քէն ելցէ ինձ իշխան, որ հովուեսցէ զժողովուրդ իմ զիսրայէլ

⁷Յայնժամ հերովդէս գաղտ կոչեաց զմոգսն, եւ ստուգեաց ի նոսանէ զժամանակն աստեղն երեւելոյ։
⁸եւ արձեակեալ զնոսա ի բեթղահէմ, ասէ, գնացէք ստուգեցէք վասն մանկանն, եւ յորժամ գտանիցէք՝ ազդ արասջիք ինձ, զի եւ ես եկեալ երկիր պագից նմա։
⁹Եւ նոքա իբրեւ լուան ի թագաւորէն՝ գնացին. եւ ահա աստղն զոր տեսին յարեւելս՝ առաջնորդեաց նոցա, մինչեւ եկեալ եկաց ի վերայ ուր էր մանուկն։
¹⁰Իբրեւ տեսին զաստղն, խնդացին յոյժ ուրախութիւն մեծ։
¹¹Եւ իբրեւ մտին ի տուն, տեսին զմանուկն հանդերձ մարիամաւ մարբն իւրով, եւ անկեալ երկիր պագանեցին նմա. եւ բարձեալ զգանձս իւրեանց՝ մատուցին նմա պատարագս՝ ոսկի. եւ կնդրուկ, եւ զմուռս։

¹²Եւ հրաման առեալ ի տեսլեան, չդառնալ անդրէն առ հերովդէս, ընդ այլ ճանապարհ գնացին յաշխարհս իւրեանց։
¹³Եւ իբրեւ գնացին նոքա անտի, ահա հրեշտակ տեառն երեւէր ի տեսլեան յովսէփու, եւ ասէր. արի առ զմանուկդ՝ եւ զմայր իւր՝ եւ փախիր յեգիպտոս, եւ անդ լինիջիր՝ ցորժամ ասացից քեզ. քանզի ի խնդիր է հերովդէս կորուսանել զմանուկդ։
¹⁴Եւ նա յարուցեալ առ զմանուկն եւ զմայր իւր գիշերի՝ եւ գնաց յեգիպտոս, եւ անդ լինէր մինչեւ ցվախճան հերովդի։
¹⁵Զի լցցի ասացեալն ի տեառնէ ի ձեռն մարգարէին որ ասէ. յեգիպտոսէ կոչեցից զորդի իմ։

¹⁶Յայնժամ իբրեւ ետես հերովդէս թէ խաբեցաւ ի մոգուց անտի, բարկացաւ յոյժ. եւ առաքեաց կոտորեաց զամենայն մանուկս որ էին ի բեթղահէմ եւ յամենայն սահմանս նորա՝ յերկեմենից եւ ի խոնարհ, ըստ ժամանակին զոր ստուգեաց ի մոգուցն։
¹⁷Յայնժամ կատարեցաւ ասացեալն ի ձեռն երեմիայ մարգարէի որ ասէ.
¹⁸Ձայն գուժեաց ի հռամայ, ողբումն եւ լալումն եւ աշխարումն յոյժ. հռաքէլ լայր զորդիս իւր. եւ ոչ կամէր մխիթարել՝ զի ոչ էին։
¹⁹Եւ ի վախճանելն հերովդի, ահա հրեշտակ տեառն ի տեսլեան երեւէր յովսեփայ յեգիպտոս,
²⁰եւ ասէր. արի առ զմանուկդ եւ զմայր իւր, եւ գնայ յերկիրն իսրայէլի. զի մեռան որ խնդրէին զանձն մանկանդ։

²¹Եւ նա յարուցեալ առ զմանուկն եւ զմայրն նորա, եւ եկն յերկիրն իսրայէլի։
²²Եւ իբրեւ լուաւ եթէ արքեղտոս թագաւորեաց հրէաստանի փոխանակ հերովդի հօրն իւրոյ, երկեաւ երթալ անդր. եւ հրաման առեալ ի տեսլեան, գնաց ի կողմանս գալիլեացւոց։
²³եւ եկեալ բնակեցաւ ի քաղաքին՝ որ կոչէր նազարեթ. զի լցցի բան մարգարէին, թէ նազովրեցի կոչեսցի։

¹Յաւուրսն յայնոսիկ գայ յովհաննէս մկրտիչ՝ քարոզել յանապատին հրէաստանի,
²եւ ասել. ապաշխարեցէք՝ զի մերձեալ է արքայութիւն երկնից,
³զի սա է վասն որոյ ասացաւ ի ձեռն եսայեայ մարգարէի, որ ասէ. Ձայն բարբառոյ յանապատին, պատրաստ արարէք զճանապարհ տեառն, եւ ուղիղ արարէք զշաւիղս նորա։
⁴Եւ ինքն յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
⁵Յայնժամ ելանէին առ նա ամենայն երուսաղէմացիք՝ եւ ամենայն հրէաստան՝ եւ ամենայն կողմն յորդանանու,
⁶մկրտէին ի նմանէ ի յորդանան գետ, եւ խոստովան լինէին զմեղս իւրեանց։

⁷Եւ տեսեալ զբազումս ի սադուկեցւոցն եւ ի փարիսեցւոց եկեալս ի մկրտութիւն նորա, ասէ ցնոսա. ծնունդք իժից՝ ո ցոյց ձեզ փախչել ի բարկութենէն որ գալոցն է։
⁸Արարէք այսուհետեւ պտուղ արժանի ապաշխարհութեան։
⁹եւ մի համարիցիք ասել յանձինս՝ թէ ունիմք մեք հայր զաբրահամ. ասեմ ձեզ զի կարող է Աստուած ի քարանցս յայսցանէ յարուցանել որդիս աբրահամու։
¹⁰Զի աւասիկ տապար առ արմին ծռոց դնի. ամենայն ծառ որ ոչ առնիցէ զպտուղ բարի՝ հատանի եւ ի հուր արկանի։

¹¹Ես մկրտեմ զձեզ ջրով յապաշխարութիւն. բայց որ զկնին իմ գայ՝ հզօրագոյն է քան զիս, եւ ես չեմ բաւական բառնալ զկօշիկս նորա. նա մկրտեսցէ զձեզ ի հոգին սուրբ եւ ի հուր։
¹²Որոյ հեծանոցն ի ձեռին իւրում. եւ սրբեսցէ զկալ իւր, եւ ժողովեսցէ զցորեանն ի շտեմարանս իւր. եւ զյարդն այրեսցէ անշէջ հրով։
¹³Յայնժամ գայ Յիսուս ի գալիլեէ ի յորդանան առ յովհաննէս՝ մկրտել ի նմանէ։
¹⁴Եւ յովհաննէս արգելու զնա՝ եւ ասէ. ինձ պիտոյ է ի քէն մկրտել՝ եւ դու՝ առ իս գաս։
¹⁵Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա. թոյլ տուր այժմ, զի այսպէս վայել է մեզ լնուլ զամենայն արդարութիւնս. եւ ապա թոյլ ետ նմա։

¹⁶Եւ իբրեւ մկրտեցաւ Յիսուս, ել վաղվաղակի ի ջրոյ անտի. եւ ահա բացան նմա երկինք. եւ ետես զհոգին Աստուծոյ զի իջանէր իբրեւ զաղաւնի եւ գայր ի վերայ նորա։
¹⁷ահա ձայն յերկնից՝ որ ասէր. դա է որդի իմ սիրելի, ընդ որ հաճեցայ։

¹Յայնժամ վարեցաւ Յիսուս յանապատ ի հոգւոյն՝ փորձել ի սատանայէ։
²Եւ պահեալ զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր՝ ապա քաղցեաւ։
³Եւ մատուցեալ փորցիչն՝ ասէ ցնա. եթէ որդի ես Աստուծոյ՝ ասա զի քարինքս այսոքիկ հաց լինիցին։
⁴Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. գրեալ է՝ թէ ոչ հացիւ միայն կեցցէ մարդ, այլ ամենայն բանիւ որ ելանէ ի բերանոյ Աստուծոյ։
⁵Յայնժամ առեալ ածէ զնա սատանայ ի քաղաքն սուրբ, եւ կացուցանէ զնա ի վերայ աշտարակի տաճարին,
⁶եւ ասէ ցնա. եթէ որդի ես Աստուծոյ արկ զքեզ աստի ի վայր. զի գրեալ է՝ թէ հրեշտակաց իւրոց պատուիրեալ է վասն քո՝ եւ ի ձեռաց բարձցեն զքեզ զի մի երբէք հարցես զքարի զոտն քո։

⁷Ասէ ցնա դարձեալ Յիսուս. գրեալ է՝ թէ ոչ փորձեսցես զտէր Աստուած քո։
⁸Դարձեալ առնու ածէ զնա սատանայ ի լեառն մի բարձր յոյժ, եւ ցուցանէ նմա զամենայն թագաւորութիւնս աշխարհի, եւ զփառս նոցա,
⁹Եւ ասէ ցնա. զայս ամենայն քեզ տաց եթէ անկեալ երկիրպագանիցես ինձ։
¹⁰Յայնժամ ասէ ցնա Յիսուս. երթ յետս իմ սատանայ, զի գրեալ է տեառն Աստուծոյ քում երկիր պագցես, եւ զնա միայն պաշտեսցես։
¹¹Ապա եթող զնա սատանայ. եւ ահա հրեշտակք մատեան եւ պաշտէին զնա.
¹²Եւ իբրեւ լուաւ Յիսուս՝ եթէ յովհաննէս մատնեցաւ, մեկնեցաւ գնաց ի գալիլեա.
¹³Եւ թողեալ զնազարեթ, եկ բնակեցաւ ի կափառնայում ի ծովեզերին, ի սահմանս զաբուղովնի եւ նեփթաղիմայ։

¹⁴Զի լցցի բանն՝ որ ասացաւ ի ձեռն եսայեայ մարգարէի,
¹⁵երկիր զաբուղովնի եւ երկիր նեփթաղիմայ ճանապարհ ծովու՝ յայնկոյս յորդանանու, գալիլեա հեթանոսաց։
¹⁶ժողովուրդ որ նստէր ի խաւարի ետես լոյս մեծ. եւ որոց նստէին յաշխարհին եւ ստուերս մահու՝ լոյս ծագեաց նոցա։
¹⁷Յայնմ հետէ սկսաւ քարոզել Յիսուս՝ եւ ասել. ապաշխարեցէք՝ զի մերձեալ է արքայութիւն երկնից։
¹⁸Մինչ դեռ զգնայր Յիսուս ընդ եզր ծովուն գալիլեացւոց, ետես երկուս եղբայրս զսիմովն զկոչեցեալն պետրոս, եւ զանդրէաս եղբայր նորա արկեալ ուռկան ի ծով. քանզի ձկնուրսք էին։
¹⁹Եւ ասէ ցնոսա, եկայք զկնի իմ, եւ արարից զձեզ որսորդս մարդկան։
²⁰Եւ նոցա թողեալ վաղվաղակի զգործիսն՝ գնացին զհետ նորա։

²¹Եւ մատուցեալ անտի յառաջ՝ ետես այլ երկուս եղբայրս, զյակովբոս զեբեդեայ եւ զյովհաննէս զեղբայր նորա ի նաւ ի զեբեդեաւ հանդերձ հարբն իւրեանց. մինչդեռ կազմէին զուռկանս իւրեանց. եւ կոչեաց զնոսա։
²²Նոցա թողեալ վաղվաղակի զնաւն եւ զհայր իւրեանց, գնացին զհետ նորա։
²³Եւ շրջէր Յիսուս ընդ ամենայն կողմն գալիլեացւոց. ուսուցանէր ի ժողովուրդս նոցա՝ եւ քարոզէր զաւետարանն արքայութեան, եւ բժշկէր զամենայն հիւանդութիւնս՝ եւ զամենայն ախտս ի ժողովրդեանս։
²⁴Եւ ել լուր նորա ընդ ամենայն երկիրն ասորւոց, եւ մատուցին առ նա զամենայն հիւանդս՝ որ նեղեալ էին ի պէսպէս ցաւս եւ ի տանջանս, եւ զդիւահարս եւ զլուսնոտս եւ զանդամալոյծս. եւ բժշկեաց զնոսա։

²⁵Եւ երթային զհետ նորա ժողովուրդք բազումք ի գալիլեէ, եւ ի դեկապօլեայ, եւ յերուսաղէմէ եւ ի հրեաստանէ, եւ յանկոյսս յորդանանու, եւ բժշկեաց զնոսա։

¹Եւ տեսեալ զժողովուրդսն ել ի լեառն. եւ իբրեւ նստաւ անդ մատեան առ նա աշակերտքն նորա.
²Եւ բացեալ զբերան իւր ուսուցանէր զնոսա, եւ ասէր։
³Երանի աղքատաց հոգւով, զի նոցա է արքայութիւն երկնից։
⁴Երանի սգաւորաց, զի նոքա մխիթարեսցին։
⁵Երանի հեզոց, զի նոքա ժառանքեսցեն զերկիր։
⁶Երանի որ քաղցեալ եւ ծարաւի իցեն արդարութեան, զի նոքա յագեսցին։
⁷Երանի որոմածաց, զի նոքա ողորմութիւն գտցեն։
⁸Երանի այնոցիկ՝ որ սուրբ են սրտիւք, զի նոքա զԱստուած տեսցեն։
⁹Երանի խաղաղարարաց, զի նոքա որդիք Աստուծոյ կոչեսցին։

¹⁰Երանի որ հալածեալ իցեն վասն արդարութեան, զի նոցա է արքայութիւն երկնից։
¹¹Երանի է ձեզ՝ յորժամ նախատիցեն զձեզ եւ հալածեսցեն, եւ ասիցեն զամենայն բան չար զձէնջ սուտ՝ վասն իմ։
¹²Ցնծասցէք եւ ուրախ լերուք, զի վարձք ձեր բազում են յերկինս. զի այսպէս հալածեցին զմարգարէսն որ յառաջ քան զձեզ էին։
¹³Դուք էք աղ երկրի. եթէ աղն անհամի իւ յաղիցի. ոչ իմիք ազդիցէ այնուհետեւ. բայց եթէ ընկենուլ արտաքս՝ կոխան լինել ի մարդկանէ
¹⁴Դուք էք լոյս աշխարհի. ոչ կարէ քաղաք թագչել որ ի վերայ լերին կայցէ։
¹⁵Եւ ոչ լուցանեն ճրագ եւ դնեն ընդ գրուանաւ, այլ ի վերայ աշտարակի. եւ լոյս տայ ամենեցուն՝ որ ի տանն իցեն։

¹⁶Այնպէս լուսաւորեսցէ լոյս ձեր առաջի մարդկան, որպէս զի տեսցեն զգործս ձեր բարիս, եւ փառաւորեսցեն զհայր ձեր որ յերկինս է։
¹⁷Մի համարիք եթէ եկի լուծանել զօրէնս կամ զմարգարէս. ոչ եկի լուծանել այլ լնուլ։
¹⁸Ամէն ասեմ ձեզ՝ մինչեւ անցցեն երկինք եւ երկիր, յովտ մի՝ որ նշանախեց մի է, ոչ անցցէ յօրինացն եւ ի մարգարէից՝ մինչեւ ամենայն եղիցի։
¹⁹Որ ոք լուծցէ մի ինչ ի պատուիրանացս յայսցանէ ի փոքունց, եւ ուսուսցէ այնպէս զմարդիկ, փոքր կոչեսցի յարքայութեան երկնից։ Իսկ որ արասցէ՝ եւ ուսուսցէ, նա՝ մեծ կոչեսցի յարքայութեան երկնից։

²⁰Բայց ասեմ ձեզ, զի եթէ ոչ առաւելուցու արդարութեան ձեր առաւել քան զդպրացն եւ զփարիսեցւոց, ոչ մտանիցէք յարքայութիւն երկնից։
²¹Լուարուք զի ասացաւ առաջնոցն, թէ մի սպանաներ. զի որ սպանանիցէ՝ պարտական լիցի դատաստանի։
²²Այլ ես ասեմ ձեզ. եթէ ամենայն որ բարկանայ եղբօր իւրում տարապարտուց, պարտաւոր լիցի դատաստանի։ Եւ որ ասիցէ ցեղբայր իւր յիմար, պարտաւոր լիցի ատենի։ Եւ որ ասիցէ ցեղբայր իւր մորոս, պարտաւոր լիցի ի գեհեն հրոյն։
²³Եթէ մատուցանիցես զպատարագ քո ի վերայ սեղանոյ. եւ անդ յիշեսցես եթէ եղբայր քո ունիցի ինչ խէթ զքէն,

²⁴թող զպատարագն քո առաջի սեղանոյն. եւ երթ նախ հաշտեաց ընդ եղբօր քում, եւ ապա եկեալ մատուսջիր զպատարագն քո։
²⁵Լեր իրաւախոհ ըստ ոսոխին քում վաղագոյն, մինչդեռ իցես ընդ նմա ի ճանապարհի. գուցէ մատնիցէ զքեզ ոսոխն դատաւորի, եւ դատաւորն դահճի. եւ արկանիցիս ի բանտ։
²⁶Ամէն ասեմ քեզ. ոչ ելանիցէս անտի, մինչեւ հատուցանիցես զյետին նաքարակիտն։
²⁷Լուարուք զի ասացաւ՝ մի շնար։
²⁸բայց ես ասեմ ձեզ, թէ ամենայն որ հայի ի կին մարդ առ ի ցանկանալոյ նմա, անդէն շնացաւ ընդ նմա ի սրտի իւրում։

²⁹Եթէ ակն քո աջ գայթագղեցուցանէ զքեզ, խլեա զնա՝ եւ ընկեա ի քէն. զի լաւ է քեզ եթէ մի յանդամոց քոց կորիցէ, եւ մի ամենայն մարմինդ քո անկանիցի ի գեհեն։
³⁰Եւ եթէ աջ ձեռն քո գայթագղեցուցանէ զքեզ, հատ զնա՝եւ ընկեա ի քէն. զի լաւ է քեզ եթէ մի յանդամոց քոց կորիցէ, եւ մի ամենայն մարմինդ արկանիցի ի գեհեն։
³¹Ապաքէն ասացաւ. եթէ որ արձակիցէ զկին իւր՝ տացէ նմա զարձակմանն։
³²Բայց ես ասեմ ձեզ. եթէ ամենայն որ արձակէ զկին իւր առանց բանի պոռնկութեան, նա տայ նմա շնալ. եւ որ զարձակեալն առնէ շնայ։
³³Դարձեալ լուարուք զի ասացաւ առաջնոցն. մի երդնուցուս սուտ, բայց հատուսցես Տեառն զերդումս քո։

³⁴Այլ ես ասեմ ձեզ ամենեւին մի երդնուլ. մի յերկինս զի աթոռ է Աստուծոյ.
³⁵եւ մի յերկիր՝ զի պատուանդան է ոտից նորա. եւ մի յերուսաղէմ՝ զի քաղաք է մեծի արքայի։
³⁶եւ մի ի գլուխ քո երդնուցուս, զի ոչ կարես մազ մի սպիտակ առնել կամ թուխ։
³⁷Այլ եղիցի ձեր բան, այոն այո, եւ ոչն ոչ. զի աւելին քան զայն ի չարէն է։
³⁸Լուարուք զի ասացաւ. ակն ընդ ական. եւ ատամն ընդ ատաման.
³⁹Այլ ես ասեմ ձեզ, մի կալ հակառակ չարին։ Այլ եթէ ոք ածիցէ ապտակ յաջ ծնոտ քո՝ դարձո նմա եւ զմիւսն։
⁴⁰Եւ որ կամիցի ոք դատել եւ առնուլ զշապիկս քո, թող ի նա եւ զբաճկոն քո։
⁴¹Եւ որ տարապարհակ վարիցէ զքեզ մղոն մի, երթ ընդ նմա եւ երկուս։

⁴²որում խնդրէ ի քէն՝ տուր. եւ որ կամի փոխ առնուլ ի քէն՝ մի դարձուցաներ զերեսս։
⁴³Լուարուք ապաքէն զի ասացաւ. սիրեսցես զընկերս քո, եւ ատեսցես զթշնամիս քո։
⁴⁴Այլ ես ասեմ ձեզ. սիրեցէք զթշնամիս ձեր. օրհնեցէք զանիծիչս ձեր. բարի արարէք ատելեաց ձերոց. եւ աղօթս ի վերայ այնոցիկ՝ որ լլկենն զձեզ եւ հալածեն։
⁴⁵զի եղիջիք որդիք հօր ձերոյ որ յերկինսն է. զի զարեգակն իւր ծագէ ի վերայ չարաց եւ բարեաց, եւ ածէ անձրեւ ի վերայ արդարոց եւ մեղաւորաց։
⁴⁶Զի եթէ սիրիցէք զայնոսիկ որ սիրեն զձեզ՝ զինչ վարձք իցեն. ոչ ապաքէն եւ մաքսաւորք զնոյն գործեն։

⁴⁷Եւ եթէ տայցէք միայն ողջոյն բարեկամաց ձերոց՝ զինչ աւելի առնէք. ոչ ապաքէն մաքսաւորք եւ մեղաւորք զնոյն գործեն։
⁴⁸Արդ՝ եղերուք դուք կատարեալք,որպէս եւ հայրն ձեր երկնաւոր կատարեալ է։

¹Զգոյշ լերուք ողորմութեան ձերում մի առնել առաջի մարդկան, որպէս թէ ցոյց ինչ նոցա. գուցէ եւ վարձս ոչ ընդունիցիք ի հօրմէ ձերմէ՝ որ յերկինս է։
²Այլ յորժա, առնիցես ողորմութիւն, մի հարկաներ փող առաջի քո, որպէս կեղծաւորքն առնեն ի ժողովուրդս եւ ի հրապարակաս, որպէս զի փառաւորեսցին ի մարդկանէ։ Ամէն ասեմ ձեզ՝ այն իսկ են վարձք նոցա։
³Այլ դու յորժամ ողորմութիւն առնիցես, մի գիտասցէ ձախ քո զինչ գործէ աջ քո.
⁴որպէս զի եղիցի ողորմութիւն քո ի ծածուկ. եւ հայրն քո որ տեսանէ ի ծածուկ՝ հատուցէ քեզ յայտնապէս։

⁵Եւ յորժամ յաղօթս կայցես, մի լինիցիս որպէս կեղծաուրքն. զի սիրեն ի ժողովուրդս եւ յանկիւնս հրապարակաց կալ յաղօթս, որպէս զի երեւեսցին մարդկան։ Ամէն ասեմ ձեզ՝ այն իսկ են վարձք նոցա։
⁶Այլ դու յորժամ կայցես յաղօթս, մուտ ի սենեակ քո՝ եւ փակեա զդուրս քո, եւ կաց յաղօթս առ հայր քո ի ծածուկ. եւ հայրն քո որ տեսանէ ի ծածուկ, հատուսցէ քեզ յայտնապէս։
⁷Եւ յորժամ կայցէք յաղօթս, մի շատխօսք լինիք իբրեւ զհեթանոսսն՝ զի համարին թէ ի բազում խօսից իւրեանց լսելի լինիցին։
⁸Արդ մի նմանիցէք նոցա. զի գիտէ հայրն ձեր զինչ պիտոյ է ձեզ, մինչչեւ ձեր խնդրեալ ինչ իցէ ի նմանէ։

⁹Եւ արդ այսպէս կացէք դուք յաղօթս. Հայր մեր որ յերկինս, սուրբ եղիցի անուն քո։
¹⁰Եկեսցէ արքայութիւն քո։ Եղիցին կամք քո որպէս յերկինս եւ յերկրի։
¹¹զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ այսօր։
¹²եւ թող մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց։
¹³եւ մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն։ այլ փրկեա զմեզ ի չարէն։ զի քո է արքայութիւն եւ զօրութիւն եւ փառք յաւիտեանս ամէն։
¹⁴Զի եթէ թողուցուք մարդկան զյանցանս նոցա, թողցէ եւ ձեզ հայրն ձեր երկնաւոր։
¹⁵Ապա թէ ոչ թողուցուք մարդկան զյանցանս նոցա, եւ ոչ հայրն ձեր թողցէ ձեզ զյանձանս ձեր։

¹⁶Եւ յորժամ պահիցէք մի լինիք իբրեւ զկեղծաուրսն տրտմեալք. որ ապականեն զերեսս իւրեանց, որպէս զի երեւեսցին մարդկան թէ պահիցեն։ Ամէն ասեմ ձեզ, այն իսկ են վարձք նոցա։
¹⁷Այլ դու՝ յորժամ պահիցես, օծ զգլուխ քո՝ եւ լուա զերեսս քո
¹⁸զի մի երեւեսցիս մարդկան իբրւ զպահօղ. այլ հօր քում ի ծածուկ. եւ հայրն քո որ տեսանէ ի ծածուկ, հատուսցէ քեզ։
¹⁹Մի գանձէք ձեզ գանձս յերկրի, ուր ցեց եւ ուտիճ՝ ապականեն, եւ ուր գողք ական հատանեն եւ գողանան։
²⁰Այլ գանձեցէք ձեզ գանձս յերկինս, ուր ոչ ցեց եւ ոչ ուտիճ ապականեն, եւ ոչ գողք ական հատանեն եւ գողանան։
²¹զի ուր գանձք ձեր են, անդ եւ սիրտք ձեր լիցին։

²²Ճրագ մարմնոյ ակն է. եթէ ակն քո առատ է ամենայն մարմինդ լուսաւոր եղիցի։
²³Ապա թէ ակն քո չար է՝ ամենայն մարմինդ խաւարին եղիցի։ Իսկ արդ եթէ լոյսդ որ ի քեզ է խաւար է, խաւարն որչափ եւս։
²⁴Ոչ ոք կարէ երկուց տէրանց ծառայել. կամ զմին ատիցէ՝ եւ զմիւսն սիրիցէ. կամ զմին մեծարիցէ եւ զմիւսն արհամարհիցէ. ոչ կարէք Աստուծոյ ծառայել եւ մամոնայի։
²⁵Վասն այդորիկ ասեմ ձեզ. մի հոգայք վասն ոգւոց ձերոց՝ զինչ ուտիցէք՝ կամ զինչ ըմպիցէք. եւ մի վասն մարմնոց ձերոց՝ թէ զինչ ագանիցիք. ոչ ապաքէն ոգի առաւել է քան զկերակուր՝ եւ մարմին քան զհանդերձ։

²⁶Հայեցարուք ի թռչունս երկնից՝ զի ոչ վարեն եւ ոչ հնձեն, եւ ոչ ժողովեն ի շտեմարանս. եւ հայրն ձեր երկնաւոր կերակրէ զնոսա։ Ոչ ապաքէն դուք առաւել էք քան զնոսա։
²⁷Իսկ արդ՝ ո ի ձէնջ առ հոգալ իւրում՝ յաւելուլ կարիցէ ի հասակ իւր կանգուն մի։
²⁸Եւ վասն հանդերձի զի հոգայք. հայեցարուք ի շուշանն վայրենի որպէս աճէ. ոչ ջանայ, եւ ոչ նիւթէ։
²⁹Ասեմ ձեզ՝ զի եւ ոչ սողովմովն յամենայն ի փառսն իւրում զգեցաւ իբրեւ զմի ի նոցանէ։
³⁰Իսկ եթէ զխոտն ի վայրի, որ այսօր է եւ վաղիւ ի հնոց արկանի, Աստուած այնպէս զգեցուցանէ. որչափ եւս առաւել զձեզ թերահաւատք։

³¹Մի այսուհետեւ հոգայցէք՝ եւ ասիցէք. զինչ կերիցուք՝ կամ զինչ արբցուք՝ կամ զինչ զգեցցուք։
³²Զի զայդ ամենայն հեթանոսք խնդրեն. քանզի գիտէ հայրն ձեր երկնաւոր՝ թէ պիտոյ է ձեզ այդ ամենայն։
³³Խնդրեցէք նախ զարքայութիւն Աստուծոյ եւ զարդարութիւն նորա, եւ այդ ամենայն յաւելցի ձեզ։
³⁴Մի այսուհետեւ հոգայցէք վասն վաղիւ՝ զի վաղիւն վասն իւր հոգասցի. շատ է աւուրն չար իւր։

¹Մի դատիք՝ զի մի դատիցիք։
²զի որով դատաստանաւ դատիք՝ դատելոց էք. եւ որով չափով չափէք՝ չափեսցի ձեզ։
³Զի տեսանես զշիղ յական եղբօր քոյ, եւ քում ական զգերանդ ոչ նշմարես։
⁴կամ զիարդ ասես ցեղբայր քո, թող հանից զշիղդ յականէ քումմէ. եւ ահաւադիկ ի քում ականդ գերան կայ։
⁵Կեղծաւոր՝ հան նախ զգերանդ յականէ քումմէ, եւ ապա հայեսցս հանել զշիղն յականէ եղբօր քոյ։
⁶Մի տայք զսրբութիւն շանց. եւ մի արկանէք զմարգարիտ ձեր առաջի խոզաց, զի մի առ ոտն կոխեսցեն զնոսա, եւ դարձեալ երգիծուցանիցեն զձեզ։
⁷Խնդրեցէք եւ դացի ձեզ, հայցեցէք եւ գտջիք. բախեցէք եւ բացցի ձեզ,

⁸զի ամենայն որ խնդրէ՝ առնու. եւ որ հայցէ գտանէ, եւ որ բախէ՝ բացցի նմա։
⁹Ո իցէ ի ձենջ մարդ՝ ցոր խնդրիցէ որդի իւր հաց եւ միթէ քար տայցէ նմա.
¹⁰եւ կամ խնդրիցէ ձուկն, միթէ օձ տայցէ նմա։
¹¹Արդ եթէ դուք որ չարքդ էք գիտէք պարգեւս բարիս տալ որդւոց ձերոց, որչափ եւս առաւել հայրն ձեր որ յեկինս է տացէ բարիս այնոցիկ որ խնդրեն զնա։
¹²Զամենայն զոր միանգամայն կամիջիք՝ թէ արասցեն ձեզ մարդիկ այնպէս եւ դուք արարէք նոցա. զի այս իսկ են օրէնքն եւ մարգարէք։
¹³Մտէք ընդ նեղ դուռն. քանի ընդարձակ է դուռն եւ համարձակ ճանապարհն՝ որ տանի ի կորուստ, եւ բազումք են որ մտանեն ընդ նա։

¹⁴Քանի անձուկ է դուռնն եւ նեղ ճանապարհն՝ որ տանի ի կեանս, եւ սակաւք են որ գտանեն զնա։
¹⁵Զգոյշ լերուք ի սուտ մարգարէիցն՝ որ գան առ ձեզ հանդերձիւք ոչխարաց, եւ ի ներքոյ են գայլք յափշտակօղք։
¹⁶Միթէ քաղիցեն ի փշոց խաղող՝ կամ ի տատասկէ թուզ։
¹⁷Այսպէս ամենայն ծառ բարի՝ պտուղ բարի առնէ, եւ ծառ չար պտուղ չար առնէ։
¹⁸Ոչ կարէ ծառ բարի պտուղ չար առնել, եւ ոչ ծառ չար՝ պտուղ բարի առնել։
¹⁹Ամենայն ծառ՝ որ ոչ առնէ պտուղ բարի, հատանի եւ ի հուր արկանի։
²⁰Ապա ի պտղոյ նոցա ծանիջիք զնոսա։
²¹Ոչ ամենայն որ ասէ ցիս՝ տէր տէր, մտցէ յարքայութիւն երկնից. այլ որ առնէ զկամս հօր իմոյ որ յերկինս է։

²²Բազումք ասիցեն ցիս յաւուրն յայնմիկ. տէր տէր՝ ոչ յանուն քո մարգարէացաք, եւ յանուն քո դեւս նահաք, եւ հանուն քո զէրութիւնս բազումս արարաք։
²³Եւ յայնժամ ասացից ցնոսա՝ եթէ ոչ երբէք գիտէի զձեզ. ի բաց կացէք յինէն ամենեքեան՝ ոյք գործէիք զանօրէնութիւն։
²⁴Ամենայն որ լսէ զբանս իմ զայսոսիկ՝ եւ առնէ զսոսա, նմանեսցէ առն իմաստնոյ, որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ վիմի։
²⁵իջին անձրեւք՝ եւ խաղացին գետք, շնչեցին հողմք՝ եւ բախեցին զտունն, եւ ոչ կործանեցաւ, քանզի ի վերայ վիմի հաստատեալ էր։
²⁶Եւ ամենայն որ լսէ զբանս իմ զայսոսիկ՝ եւ ոչ առնէ զսոսա, նմանեսցէ առն յիմարի, որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ աւազոյ։

²⁷իջին անձրեւք՝ յարեան գետք, շնչեցին հողմք՝ հարին զտունն, եւ անկաւ. եւ էր կործանումն նորա մեծ յոյժ։
²⁸Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զամենայն զբանսս զայսոսիկ, զարմանային ժողովուրդքն ընդ Վարդապետութիւն նորա։
²⁹զի իբրեւ իշխանուշտեամբ ուսուցանէր՝ եւ ոչ որպէս դպիրքն նոցա։

¹Այլ իբրեւ էջ ի լեռնէ անտի, գնացին զկնի ժողովուրդք բազումք։
²Եւ ահա մատուցեալ բորոտ մի, երկիր պագանէր նմա, եւ ասէր. տէր՝ եթէ կամիս կարօղ ես զիս սրբել։
³Ձգեալ զձեռն իւր եւ հասոյց ի նա Յիսուս եւ ասէ. կամիմ՝ սրբեաց։ Եւ վաղվաղակի սրբեցաւ ի նմանէ բորոտութիւն։
⁴Եւ ասէ ցնա Յիսուս զգոյշ լեր՝ մի ումեք ասիցես. այլ երթ ցոյց զանձն քո քահանային. եւ մատո զպատարագն, զոր հրամայեաց մովսէս ի վկայութիւն նոցա։
⁵Եւ մտեալ ի կափառնայում, մատեաւ առ նա հարիւրապետ մի, աղաչէր զնա,
⁶եւ ասէր. տէր մանուկ իմ անկեալ կայ ի տան անդամալոյծ՝ չարաչար տանջեալ։
⁷Ասէ ցնա Յիսուս ես եկից եւ բժքեցից զնա։

⁸Պատասխանի ետ հարիւրապետն՝ եւ ասէ. Տէր չեմ բաւական եթէ ընդ հարկաւ իմով մտցես. այլ ասա բանիւ, եւ բժշկեսցի մանուկն իմ։
⁹Քանզի եւ ես այր մի եմ ընդ իշխանութեամբ, ունիմ ընդ ինեւ զինուորս. ասեմ սմա երթ եւ երթայ, եւ այլում թէ եկ՝ եւ գայ, եւ ծառայի իմում թէ արա զայս՝ եւ առնէ։
¹⁰Իբրեւ լուաւ Յիսուս զարմացաւ, եւ ասէ ցայնոսիկ՝ որ զհետն երթային. ամէն ասեմ ձեզ եւ ոչ յիսրաելի այսպիսի հաւատս գտի երբէք։
¹¹Բայց ասեմ ձեզ, զի բազումք յարեւելից եւ յարեւմտից եկեսցեն՝ եւ բազմեսցին ընդ աբրահամու՝ եւ սահակայ՝ եւ ընդ յակովբու յարքայութեան երկնից։
¹²Եւ որդիք արքայութեան ելցեն ի խաւարն արտաքին. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։

¹³Եւ ասէ Յիսուս ցհարիւրապետն. երթ եւ որպէս հաւատացերդ եղիցի քեզ։ Եւ ողջացաւ մանուկն նորա յաուր յայնմիկ։
¹⁴Եւ եկեալ Յիսուս ի տուն պետրոսի, ետես զի զոքանչն նորա անկեալ դնէր տապացեալ։
¹⁵կալաւ զձեռանէ նորա՝ եւ եթող զնա ջերմնն. յոտն եկաց՝ եւ պաշտէր զնա։
¹⁶Իբրեւ եղեւ երեկոյ՝ մատուցին առ նա դիւահարս բազումս, եւ եհան զայսսն բանիւ. եւ զամենայն հիւանդսն բժշկեաց։
¹⁷Զի լցցի բանն՝ որ ասացաւ. ի ձեռն եսայեայ մարգարէի. նա զհիւանդութիւնս մեր վերացոյց, եւ զցաւս մեր եբարձ։
¹⁸Տեսեալ Յիսուսի ժողովուրդս բազումս զիւրեւ. հրամայեաց երթալ յանկոյս։
¹⁹Եւ մատուցեալ դպիր մի ասէ ցնա. Վարդապետ՝ եկից եւ ես զկնի քո յոր վայր եւ երթիցես։

²⁰Ասէ ցնա Յիսուս. Աղուեսուց որջք գոն, եւ թռչնոց երկնից բոյնք.այլ որդւոյ մարդոյ ոչ գոյ՝ ուր դիցէ զգլուխ իւր։
²¹Եւ մի ոմն յաշակերտաց նորա ասէ ցնա. տէր տուր ինձ հրաման՝ զի երթայց նախ թաղեցից զհայր իմ։
²²Ասէ ցնա Յիսուս. եկ զկնի իմ, եւ թոյլ տուր մեռելոցն թաղել զմեռեալս իւրեանց։
²³Եւ իբրեւ եմուտ ի նաւն, գնացին զկնի նորա աշակերտքն նորա։
²⁴եւ ահա շարժումն մեծ եղեւ ի ծովուն մինչ ի նաւին ծածկեալ յալեաց անտի. եւ ինքն ննջէր։
²⁵Եւ մատուցեալ աշակերտքն յարուցին զնա եւ ասեն. տէր փրկեա զմեզ՝ զի կորնչիմք։

²⁶Եւ ասէ ցնոսա. ընդէր վատասիրք էք սակաւահաւատք։ Յայնժամ յարուցեալ սաստեաց հողմոցն եւ ծովուն, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ։
²⁷Եւ մարդիկն զարմացան՝ եւ ասէին. որպէսո ոք իցէ սա, զի եւ հողմք եւ ծով հնազանդին նմա։
²⁸Եւ իբրեւ անցին յայնկոյս յերլիրն դերգեսացւոց, պատահեցին նմա դիւահարք երկու՝ ելեալք ի գերեզմանացն, չարաչարք յոյժ. որպէս զի չէր հնար անցանել ումեք ըստ այն ճանապարհ։
²⁹Եւ ահա աղաղակեցին եւ ասեն. զի կայ մեր եւ քո Յիսուս որդի Աստուծոյ, երկիր տարաժամ տանջել զմեզ։
³⁰Եւ էր հեռագոյն ի նոցանէ երամակ մի խոզից արօտական։

³¹Եւ դեւքն աղաչէին զնա ասէին. եթէ հանես զմեզ աստի, հրաման տուր մեզ երթալ յերամակ խոզիցն։
³²Եւ ասէ ցնոսա. երթայք. Եւ նոքա ելեալ գնացին յերամակն խոզից, եւ դիմեաց ամենայն երամակն ի դարէ անտի ի ծով, եւ մեռանի ի ջուրսն։
³³Եւ խոզարածքն փախեան, եւ երթեալ ի քաղաք պատմեցին զամենայն, եւ զիրս դիւահարացն։
³⁴Եւ ահա ամենայն քաղաքն ել ընդ առաջ Յիսուսի, իբրեւ տեսին զնա՝ աղաչեցին զի գնասցէ ի սահմանաց նոցա։

¹Եւ մտեալ ի նաւ անց յայնկոյս, եւ եկն ի քաղաք իւր։
²Եւ ահա մատուցին առ նա անդամալոյծ մի որ դնէր ի մահիճս։ Եւ տեսեալ Յիսուսի զհաւատս նոցա՝ ասէ ցանդամալոյծն. թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
³Եւ ահա՝ ոմանք ի դպրացն ասեն ընդ միտս. հայհոյէ դա։
⁴Եւ ծանուցեալ Յիսուսի զխորհուրդս նոցա՝ ասէ ցնոսա. ընդէր խորհիք դուք չարիս ի սիրտս ձեր։
⁵զինչ դիւրին է. ասել՝ թողեալ լիցին քեզ զմեղք քո. թէ ասել՝ արի եւ շրջեաց։
⁶Այլ զի գիտասջիք՝ եթէ իշխանութիւն ունի որդի մարդոյ յերկրի թողուլ զմեղս, յայնժամ ասէ ցանդամալոյծն. արի՝ առ զմահիճս քո՝ եւ երթ ի տուն քո։
⁷Եւ յարուցեալ գնաց ի տուն իւր։

⁸Իբրեւ տեսին ժողովուրդքն, զարմացան. եւ փառաւոր առնէին զԱստուած զտուիչն այնպիսի իշխանութեան՝ մարդկան։
⁹Եւ անցեալ ընդ այն Յիսուսի՝ ետես այր մի՝ զի նստէր ի մաքսաւորութեան, մատթէոս անուն. եւ ասէ ցնա՝ եկ զկնի իմ։ եւ Յարուցեալ գնաց զկնի նորա։
¹⁰Եւ եղեւ իբրեւ բազմեալ էր նա ի տանն, եւ ահա մաքսաւորք եւ մեղաւորք եկեալ եւ բազմեալ էին ընդ Յիսուսի՝ եւ ընդ աշակերտս նորա։
¹¹Իբրեւ տեսին փարիսեցիքն՝ ասեն ցաշակերտս նորա. ընդէր ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւորս ուտէ վարդապետն ձեր։
¹²Իսկ Յիսուս իբրեւ լուաւ՝ ասէ ցնոսա. ոչ պիտոյ է բժիշկ կարողաց՝ այլ հիւանդաց։

¹³Երթայք ուսարուք, զինչ է՝ ողորմութիւն կամիմ, եւ ոչ զզոհ, զի ոչ եկի կոչել զարդարս՝ այլ զմեղաւորս։
¹⁴Յայնժամ մատեան առ նա աշակերտքն յովհաննու՝ եւ ասեն. ընդէր մեք եւ փարիսեցիքն պահեմք յաճախ, եւ քո աշակերտքդ ոչ պահեն։
¹⁵Ասէ ցնոսա Յիսուս. մի եթէ մարթ ինչ իցէ մանկանց առագաստի սուգ առնուլ՝ մինչ փեսայն ընդ նոսա իցէ. այլ եկեսցեն աւուրքն՝ յորժամ բարձցի ի նոցանէ փեսայն, եւ ապա պահեսցեն։
¹⁶Ոչ ոք արկանէ կապերտ անթափ ի վերայ հնացեալ ձորձոյ. զի առնու ելանէ զլրութիւն նորա ի հանդերձէն, եւ եւս չար պատառումն լինի։

¹⁷Եւ ոչ արկանեն գինի նոր ի տիկս հինս. ապա թէ ոչ տիկքն պատառին, եւ գինին հեղու, եւ տիկքն կորչին. այլ արկանեն գինի նոր ի զիկս նորս, եւ երկոքին պահին։
¹⁸Մինչդեռ բա զայս խօսէր ընդ նոսա, ահա իշխան մի մատուցեալ երկիր պագանէր նմա՝ եւ ասէր, դուստր իմ արդեւս վախճանեցաւ. այլ՝ եկեալ դիցես զձեռն քո ի վերայ նորա եւ կեցցէ։
¹⁹Յարեաւ Յիսուս եւ գնաց զկնի նորա աշակերտօքն հանդերձ։
²⁰Եւ ահա կին մի՝ տեռատես երկոտասանամեայ, մատուցեալ յետոյ մերձեցաւ ի դրօշակ հանդերձին նորա։
²¹քանզի ասէր ի մտի իւրում, թէ միայն մերձենամ ի հանդերձս նորա փրկիմ։

²²Իսկ Յիսուս իբրեւ դարձաւ եւ ետես զնա, ասէ քաջալերեաց դուստեր՝ հաւատք քո կեցուցին զքեզ։ Եւ փրկեցաւ կինն ի ժամէն յայնմանէ։
²³Իբրեւ եկն ի տուն իշխանին, եւ ետես զփողարսն՝ եւ ամբոխ յոյժ. ասէ ցնոսա. ի բաց գնացէք.
²⁴Զի ոչ եթէ մեռեալ է աղջիկդ՝ այլ ննջէ։
²⁵Եւ ծաղր առնէին զնա։ Եւ իբրեւ ել ամբոխն ի բաց, եմուտ՝ կալաւ զձեռանէ նորա, եւ յարեաւ աղջիկն։
²⁶Եւ ել համբաւս այս ընդ ամենայն երկիրն ընդ այն։
²⁷Եւ մինչդեռ անցանէր ընդ այն Յիսուս, զհետ եղեն նորա կոյրք երկու. աղաղակէին եւ ասէին. ողորմեաց մեզ որդի դաւթի։

²⁸Եւ իբրեւ եկն ի տուն, մատեան առ նա կոյրք։ Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. հաւատայք՝ եթէ կարող եմ առնել ձեզ զայդ։ Ասեն ցնա՝ այո տէր։
²⁹յայնժամ մերձեցաւ յաչս նոցա՝ եւ ասէ. ըստ հաւատոց ձերոց եղիցի ձեզ։
³⁰Եւ բացան աչք նոցա։ Եւ սաստեաց նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ. զգոյշ կացէք՝ մի ոք
³¹Եւ նոքա ելեալ՝ համբաւեցին զնա ընդ ամենայն երկիրն ընդ այն։
³²Եւ յելանելն նոցա արտաքս, ահա մատուցին առ նա այր մի համր դիւահար։
³³Եւ յելանել դիւին՝ խօսեցաւ համրն։ Եւ զարմացան ժողովուրդքն՝ եւ ասեն, թէ եւ ոչ երբէք երեւեցաւ այսպիսի ինչ յիսրայէլի։
³⁴Իսկ փարիսեցիքն ասէին, թէ իշխանաւ դիւաց հանէ դա զդեւս։

³⁵Եւ շրջէր Յիսուս ընդ ամենայն քաղաքս եւ ընդ գեղս, ուսուցանէր ի ժողովուրդս նոցա, եւ քարոզէր զաւետարանն արքայութեան. եւ բժշկէր զամենայն ախտս եւ զամենայն հիւանդութիւնս ի ժողովրդեանն։
³⁶Եւ տեսեալ զժողովուրդսն՝ գթացաւ ի նոսա. զի էին աշխատեալք եւ ցրուեալք իբրեւ զոչխարս՝ որոց ոչ իցէ հովիւ
³⁷Յայնժամ ասէ ցաշակերտս իւր,հունձք բազում են՝ եւ մշակք սակաւ։
³⁸Արդ աղաչեցէք զտէր հնձոց՝ զի հանցէ մշակս ի հունձս իւր։

¹Եւ կոչեցեալ առ ինքն զերկոտասանեսին աշակերտտսն իւր, ետ նոցա իշխանութիւն այսոց պղծոց հանել զնոսա, եւ բժշկել զամենայն ցաւս եւ զամենայն հիւանդութիւնս։
²Եւ առաքելոցն երկոտասանից՝ էին անուանք այսոքիկ։ առաջին, սիմովն՝ անուանեալն պետրոս, եւ անդրէաս եղբայր նորա։
³Յակովբոս զեբեդեայ, եւ յովհաննէս եղբայր նորա. փիլիպպոս, եւ բարթողովմէոս. թովմաս, եւ մատթէոս մաքսաւոր. յակովբոս ալփեայ, եւ զաբէոս՝ որ անուանեցաւն թադէոս։
⁴Սիմովն կաննանացի, եւ յուդա սկարիովտացի՝ որ եւ մատեացն զնա։
⁵Զնոսա երկոտասանեսին առաքելեաց Յիսուս, պատուիրեաց նոցա եւ ասէ, ի ճանապարհ հեթանոսաց մի երթայցէք, եւ ի քաղաք սամարացւոց մի մտանիցէք։

⁶Այլ երթայք առաւել առ ոչխարսն կորուսեալս տան իսրայէլի։
⁷Եւ իբրեւ երթայցէք՝ քարոզեցէք եւ ասացէք, թէ մերձեալ է արքայութիւն երկնից։
⁸Զհիւանդս բժշկեցէք, զբորոտս սրբեցէք, զդեւս հանէք. ձրի առէք. ձրի տուք։
⁹Մի ստանայք ոսկի, եւ մի արծաթ, եւ մի պղինձ ի գօտիս ձեր։
¹⁰մի պարկ ի ճանապարհ. եւ մի երկուս հանդերձս. մի կօշիկս. մի ցուպ։ զի արժանի է մշակն կերակրոյ իւրում։
¹¹Յոր քաղաք մտանիցէք կամ ի գեղ, հարցանիցէք թէ ո է ի նմա արժանի. եւ անդ լինիջիք մինչեւ ելանիցէք անտի։
¹²Եւ իբրեւ մտանիցէք ի տունն, ողջոյն տաջիք նմա՝ եւ ասասջիք. ողջոյն տանս այսմիկ։

¹³Եթէ իցէ տունն արժանի, եկեսցէ ողջոյնն ձեր ի վերայ նորա. ապա թէ ոչ իցէ արժանի, ողջոյն ձեր առ ձեզ դարձցի։
¹⁴Եւ որ ոչ ընկալցի զձեզ՝ եւ ոչ լուիցէ բանից ձերոց, իբրեւ ելանիցէք ի քաղաքէն յայնմանէ, թօթափեսջիք զփոշին յոտից ձերոց։
¹⁵Ամէն ասեմ ձեզ՝ դիւրագոյն լիցի երկրին սոդովմացւոց եւ գոմորացւոց յաւուրն դատաստանի, քան քաղաքին այնմիկ։
¹⁶Ահաւասիկ ես առաքեմ զձեզ իբրեւ զոչխարս ի մէջ գայլոց. եղերուք այսուհետեւ խորագէտք իբրեւ զօձս, եւ միամիտք իբրեւ զաղաւնիս։
¹⁷Զգոյշ լինիջիք ի մարդկանէ. զի մատնեսցեն զձեզ զյատեանս, եւ ի ժողովուրդս իւրեանց տանջեսցեն զձեզ։

¹⁸եւ առաջի դատաւորաց եւ թագաւորաց տանիցին զձեզ վասն իմ, ի վկայութիւն նոցա եւ հեթանոսաց։
¹⁹Այլ յորժամ մատնիցեն զձեզ, մի հոգայցէք թէ որպէս կամ զինչ խօսիցիք. զի տացի ձեզ ի ժամուն յայնմիկ զինչ խօսիցիք։
²⁰Զի ոչ եթէ դուք իցէք որ խօսիցիքն, այլ հոգին հօր ձերոյ որ խօսիցի ի ձեզ։
²¹Մատնեսցէ եղբայր զեղբայր ի մահ, եւ հայր զորդի։ Եւ յառնիցեն որդիք ի վերայ հարց՝ եւ սպանանիցեն զնոսա։
²²Եւ եղիջիք ատեցեալք յամենեցունց վասն անուան իմոյ. իսկ որ համբերեսցէ ի սպառ, նա կեցցէ։

²³Եւ յորժամ հալածիցեն զձեզ ի քաղաքիս յայսմիկ՝ փախիջիք յայլ. եւ եթէ յայնմանէ հալածիցեն զձեզ փախիջիք ի մեւսն։ ամէն ասեն ձեզ, ոչ սապառեսջիք զքաղաքս իսրայէլի մինչեւ եկեսցէ որդի մարդոյ։
²⁴Ոչ է աշակերտ առաւել քան զվարդապետ, եւ ոչ ծառայ քան զտէր իւր։
²⁵շատ իցէ աշակերտին՝ եթէ եղիցի իբրեւ զվարդապետ իւր։ եւ ծառային՝ իբրեւ զտէր իւր։ Եթէ զտանուտէրն բէեղզեբուղ կոչեցին, որչափ եւս առաւել զընտանիս նորա։
²⁶Մի այնուհետեւ երկնչիցիք ի նոցանէ։ զի ոչ ինչ է ի ծածուկ՝ որ ոչ յայտնեսցի, եւ գաղտնի՝ որ ոչ ծանիցի։
²⁷Զոր ասեմ ձեզ ի խաւարի՝ ասացէք ի լոյս. եւ զոր լսիցէք յունկանէ՝ քարոզեցէք ի վերայ տանեաց։

²⁸Եւ մի երկնչիք յայնցանէ՝ որ սպանանեն զմարմին, եւ զոգի ոչ կարեն սպանանել։ Այլ երկերուք դուք առաւել յայնմանէ՝ որ կարօղն է զոգի եւ զմարմին կորուսանել ի գեհենի։
²⁹Ոչ ապագէն երկու ճնճղուկք դանգի միոջ վաճառին, եւ մի ի նոցանէ յերկիր ոչ անկցի առանց հօր ձերոյ։
³⁰Այլ ձեր եւ ամենայն իսկ հեր գլխոյ թուեալ է։
³¹եւ արդ մի երկնչիցիք՝ զի լաւ էր քան զբազում ճնճղուկս։
³²Ամենայն որ խոստովանեսցի յիս առաջի մարդկան, խոստովանեցից եւ ես զնմանէ առաջի հօր իմոյ որ յերկինսն է։
³³Եւ որ ուրասցի զիս առաջի մարդկան, ուրացայց եւ ես զնա առաջի հօր իմոյ՝ որ յերկինս է։

³⁴Մի համարիք եթէ եկի արկանել խաղաղութիւն յերկիր.. ոչ եկի արկանել խաղաղութիւն, այլ սուր։
³⁵Քանզի եկի քակել զայր՝ ի հօրէ իւրմէ,, եւ զդուստր ի մօրէ, եւ զհարսն ի սկեսրէ իւրմէ։
³⁶Եւ թշնամիք առն՝ ընտանիք իւր։
³⁷Որ սիրէ զհայր կամ զմայր առաւել քան զիս, ոչ է ինձ արժանի։ Եւ որ սիրէ զուստր կամ զդուստր առաւել քան զի, չէ ինձ արժանի։
³⁸Եւ որ ոչ առնու զխաչ իւր՝ եւ գայ զկնի իմ, չէ ինձ արժանի։
³⁹Որ գտանէ զանձն իւր՝ կորուսցէ զնա, եւ որ կորոյս զանձն իւր վասն իմ, գտցէ զնա։
⁴⁰Որ ընդունի զձեզ՝ զիս ընդունի, եւ որ զիս ընդունի՝ ընդունի զառաքիչն իմ։

⁴¹Որ ընդունի զմարգարէ յանուն մարգարէի, զվարձս մարգարէի առցէ։ Եւ որ ընդունի զարդար յանուն արդարոյ՝ զվարձս արդարոյ առցէ։
⁴²Եւ որ արբուսցէ միում ի փոքրկանցս յայսցանէ բաժակ մի ջուր ցուրտ միայն յանուն աշակերտի, ամէն ասեմ ձեզ, ոչ կորուսցէ զվարձս իւր։

¹Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զպատուէր երկոտասանից աշակերտացն իւրոց, գնաց անտի քարոզել եւ ուսուցանել ի քաղաքս նոցա։
²Իսկ յովհաննէս իբրեւ լուաւ ի բանտին զգործսն Քրիստոսի, առաքեաց ի ձեռն աշակերտաց իւրոց,
³եւ ասէ ցնա. դու ես որ գալոցն ես, եթէ այլում ակն կալցուք։
⁴Պատասխանի ետ Յիսուսն՝ եւ ասէ ցնոսա. գնացէք պատմեցէք յովհաննու, զոր լուաք եւ տեսէք։
⁵Կոյրք տեսանեն կաղք՝ գնան, բորոտք՝ սրբին, եւ խուլք լսեն, եւ մեռեալք յառնեն. եւ աղքատք աւետարանին։
⁶Եւ երանեալ է որ ոչ գայթագղեսցի յիս։
⁷Եւ իբրեւ նոքա գնացին, սկսաւ Յիսուս ասել ցժողովուրդսն զյովհաննէ։ Զինչ ելէք տեսանել յանապատին, եղէգն շարժուն ի հողմոյ։

⁸Այլ զինչ ելէք տեսանել, մարդ ի հանդերձս փափկութեան զարդարեալ։ Ահաւանիկ որ զփափուկսն զգեցեալ են՝ ի տունս թագաւորաց են։
⁹Այլ զինչ ելէք տեսանել. մարգարէ. այո՝ ասեմ ձեզ, եւ առաւել եւս քան զմարգարէ։
¹⁰Զի նա է՝ վասն որոյ գրեալն է. ահա ես առաքեցից զհրեշտակ իմ առաջի երեսաց քոց, որ պատրաստեսցէ զճանապարհս քո առաջի քոյ։
¹¹Ամէն ասեմ ձեզ, չէ յարուցեալ ի ծնունդս կանանց մեծ քան զյովհաննէս մկրտիչ։ Բայց փոքրիկն յարքայութեան երկնից մեծ է քան զնա։
¹²Բայց յաւուրցն յովհաննու մկրտչի մինչեւ ցայժմ՝ արքայութիւն երկնից բռնադատի, եւ բռունք յափշտակեն զնա։
¹³Քանզի ամենայն օրէնք եւ մարգարէք մինչեւ ցյովհան մարգարէացան։

¹⁴Եւ եռտէ կամիք ընդունել նա է եղիա՝ որ գալոցն է։
¹⁵Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
¹⁶Ում նմանեցուցից զազգս զայս. նման է մանկտւոյ՝ որ նստիցին ի հրապարակս, կարդայցեն զընկերս իւրեանց,
¹⁷եւ ասիցեն. փողս հարաք ձեզ՝ եւ ոչ կաքաւեցէք, ողբացաք ձեզ՝ եւ ոչ կոծեցարուք։
¹⁸Եկն յովհաննէս, ոչ ուտէր եւ ոչ ըմպէր. եւ ասեն դեւ գոյ ի նմա։
¹⁹Եկն որդի մարդոյ՝ ուտէ եւ ըմպէ. եւ ասեն, ահա այր կերօղ եւ արբեցօղ, բարեկամ մաքսաւորաց եւ մեղաւորաց։ եւ արդարացաւ իմաստութիւն յորդւոց իւրոց։
²⁰Յայնժամ սկսաւ նախատել զքաղաքսն՝ յորս եղեն բազում զօրութիւնք նորա, եւ ոչ ապաշխարեցին։

²¹Վայ քեզ քորազին, վայ քեզ բեթսայիդա. զի եթէ ի տիւրոս եւ ի սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն՝ որ ի ձեզ եղեն, վազու եւ սարդեւք խորգով եւ մոխրով ապաշխարեալ էր։
²²Բայց ասեմ ձեզ. դիւրագոյն լիցի երկրին տիւրոսի եւ սիդովնի յաւուրն դատաստանի՝ քան ձեզ։
²³Եւ դու կափառնաում, մի մինչեւ յերկինս բարձրասցիս. այլ մինչեւ ի դժոխս իջցես։ Զի եթէ ի սոդոմ եղեալ էին զօրութիւնքն՝ որ եղեն ի քեզ, ապաքէն կային եւս մինչեւ ցայսօր։
²⁴Բայց ասեմ ձեզ՝ եթէ երկրին սոդովմացւոց դիւրագոյն լիցի յաւուրն դատաստանի՝ քան քեզ։

²⁵Յայնմ ժամանակի պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Գոհանամ զքէն հայր՝ տէր երկնի եւ երկին. ծածկեցեր զայս յիմաստնոց եւ գիտնոց, եւ յայտնեցեր տղայոց։
²⁶Այո հայր. զի այսպէս հաճոյ եղեւ առաջի քոյ։
²⁷Ամենայն ինչ տուաւ ինձ ի հօրէ իմմէ։ Եւ ոչ ոք ճանաչէ զորդի՝ եթէ ոչ հայր. եւ ոչ զհայր ոք ճանաչէ՝ եթէ ոչ որդի, եւ ում որդի կամիցի յայտնել։
²⁸Եկայք առ իս ամենայն վաստակեալք եւ բեռնաւորք, եւ ես հանգուցից զձեզ։
²⁹առէք զլուծ իմ ի ձեզ, եւ ուսարուք յինէն զի հեզ եմ եւ խոնարհ սրտիւ. եւ գտջիք հանգիստ անձանց ձերոց։
³⁰զի լուծ իմ քաղցր է. եւ բեռն իմ փոքրոգի։

¹Յայնժամ գնաց Յիսուս ընդ արտորայսն նոցա ի շաբաթու. եւ աշակերտքն նորա քաղցեան, եւ սկսան հասկ կորզել եւ ուտել։
²փարիսեցիքն իբրեւ տեսին՝ ասեն ցնա. ահաւանիկ աշակերտքն քո գործեն, զոր ոչ է արժան գործել ի շաբաթու։
³Եւ նա ասէ ցնոսա. ոչ իցէ ընթերձեալ ձեր՝ զոր արար դաւիթ, յորժամ քաղցեաւն, եւ որ ընդ նմայն էին։
⁴Զիարդ եմուտ ի տունն Աստուծոյ՝ եւ եկեր զհաց զառաջաւորութեանն. զոր ոչ էր օրէն նմա ուտել, եւ ոչ՝ որոց ընդ նմա էին. բայց միայն քահանայից։
⁵Կամ չիցէ ընթերցեալ յօրէնս՝ զի ի շաբաթս քահանայքն՝ ի տաճարին՝ պղծեն զշաբաթն, եւ անմեղք են։
⁶Բայց ասեմ ձեզ՝ զի մեծ քան զտաճարն է աստ։

⁷Եւ եթէ գիտէիք զինչ է զողորմութիւն կամիմ՝ եւ ոչ զզոհ. ապա ոչ դատապարտէիք դուք զանպարտսն։
⁸Զի տէր է շաբաթու՝ որդին մարդոյ։
⁹Եւ գնացեալ անտի Յիսուս. եկն ի ժողովուրդն նոցա։
¹⁰Եւ անդ էր այր մի՝ որոյ ձեռն իւր գօսացեալ էր. հարցին ցնա՝ եւ ասեն, եթէ պարտ իցէ ի շաբաթու բժշկել. զի չարախօսեսցեն զնմանէ։
¹¹Եւ նա ասէ ցնոսա. ով իցէ ի ձէնջ մարդ՝ որոյ իցէ ոչխար մի, եւ անկանիցի այն ի խորխորատ ի շաբաթու. միթէ ոչ ունիցի եւ յարուցանիցէ զնա.
¹²Իսկ արդ՝ որչափ եւս առաւել է մարդ քան զոչխար. ապա ուրեմն պարտ է ի շաբաթու բարիս գործել։
¹³Յայնժամ ասէ ցայրն. ձգեա զձեռն քո. եւ նա ձգեաց՝ եւ եղեւ ողջ իբրեւ զմեւսն։

¹⁴Իսկ փարիսեցիքն ելեալ արտաքս խորհուրդ արարին զնմանէ՝ թէ որպէս կորուսցեն զնա։
¹⁵Եւ Յիսուս իբրեւ գիտաց, մեկնեցաւ անտի։ Եւ գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք, եւ բժշկեաց զամենեսեան։
¹⁶Եւ սաստեաց նոցա զի մի յայտնեսցեն զնմանէ ումեք։
¹⁷զի լցցի որ ասացաւն ի ձեռն եսայայ մարգարէի։
¹⁸Ահա մանուկ իմ՝ զոր ընտրեցի, եւ սիրելի իմ ընդ որ հաճեցաւ անձն իմ. եդից զոգի իմ ի վերայ նորա, եւ իրաւունս հեթանոսաց պատմեսցէ։
¹⁹ոչ հակառակեսցի՝ եւ ոչ աղաղակեսցէ, եւ ոչ ոք լուիցէ ի հրապարակս զբարբառ նորա։

²⁰Զեղէգն ջաղջախեալ ոչ փշրեսցէ, եւ զպատրոյկն առկայծեալ ոչ շիջուսցէ. մինչեւ հանցէ ի յաղթութիւն զդատաստանն։
²¹եւ յանուն նորա հեթանոսք յուսասցին։
²²Յայնժամ մատուցաւ առ նա դիւահար մի կոյր եւ համր, եւ բժշկեաց զնա, որպէս զի համրն եւ կոյրն խօսեցի եւ տեսանիցէ։
²³Զարմացան ամենայն ժողովուրդքն՝ եւ ասէին. միթէ սա իցէ Քրիստոսն որդի դաւթի.
²⁴Բայց փարիսեցիքն իբրեւ լուան ասեն. ոչ իւիք հանէ դա զդեւս՝ եթէ ոչ բէեղզեբուղաւ իշխանաւն դիւաց.
²⁵Իբրեւ գիտաց Յիսուս զխորհուրդս նոցա՝ ասէ ցնոսա. ամենայն թագաւորութիւն բաժանեալ յանձն իւր՝ աւերի. եւ ամենայն քաղաք կամ տուն յանձն իւր, ոչ կացցէ

²⁶Եւ եթէ սատանայ զսատանայ հանէ, յանձն իւր բաժանեցաւ. արդ զիարդ կացցէ թագաւորութիւն նորա։
²⁷Եւ եթէ ես բէեղզեբուղաւ հանեմ զդեւս՝ որդիքն ձեր իւ հանիցեն. Վասն այնորիկ նոքա եղիցին ձեր դատաւորք։
²⁸Ապա եթէ հոգւով Աստուծոյ հանեմ զդեւս, ուրեմն հասեալ է ի վերայ ձեր արքայութիւն Աստուծոյ։
²⁹Կամ զիարդ կարէ ոք մտանել ի տուն հզօրի՝ եւ զգործիս նորա հափշտակել. եթէ ոչ նախ կապիցէ զհզօրն, եւ ապա զտունն նորա յափշտակիցէ։
³⁰Որ ոչ ընդ իս է հակառակ իմ է. եւ որ ոչ ժողովէ ընդ իս ցրուէ.
³¹Վասն այդորիկ ասեմ ձեզ. ամենայն մեղք եւ հայհոյութիւնք թողցին մարդկան, բայց զհոգւոյն հայհոյութիւն մի թողցի։

³²Եւ որ ոք ասիցէ բան զորդւոյ մարթոյ՝ թողցի նմա. բայց որ զհոգւոյն սրբոյ ասիցէ՝ մի թողցի նմա, մի յայսմ աշխարհի, եւ մի ի հանդերձելումն։
³³Կամ արարէք զծառն բարի՝ եւ զպտուղ նորա բարի, կամ արարէք զծառն չար՝ եւ զպտուղ նորա չար. քանզի ի պտղոյ անտի ծառն ճանաչի։
³⁴Ծնունդք իժից, զիարդ կարիցէք բարիս խօսել՝ որ չարքդ էք. քանզի ի յաւելուածոյ սրտի խօսի բերան։
³⁵Մարդ բարի՝ ի բարի գանձուց սրտի իւրոյ հանէ զբարիս. եւ մարդ չար ի շճար գանձուց սրտի իւրոյ հանէ զչարիս։
³⁶Բայց ասեմ ձեզ. թէ ընդ ամենայն դատարկ բանի զոր խօսիցին մարդիկ, տացեն համար յաւուրն դատաստանի։
³⁷Զի ի բանից քոց արդարասցիս, եւ ի բանից քոց պարտաւորեսցիս։

³⁸Յայնժամ պատասխանի ետուն նմա ոմանք ի դպրացն՝ եւ ի փարիսեցւոցն՝ եւ ասեն.վարդապետ կամիմք նշան ինչ տեսանել ի քէն։
³⁹Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. ազգ չար եւ շնացօղ նշան՝ խնդրէ. եւ նշան՝ մի տացի նմա, բայց նշան յովնանու մարգարէին։
⁴⁰Զի որպէս էր յովնան ի ռպոր կիտին զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս, նոյնպէս եղիցի եւ որդի մարդոյ ի սիրտ երկրի զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։
⁴¹Արք նինուէացիք յարիցեն ի դատաստանի ընդ ազգիս ընդ այսմիկ՝ եւ դատապարտեսցեն զսա, զի զղջացան ի քարոզութեանն յունանու։ Եւ արդ աւասիկ մեծ քան զյովնան է աստ։

⁴²Դշխոյն հարաւոյ յարիցէ ի դատաստանի ընդ ազգիս ընդ այսմիկ՝ եւ դատապարտեսցէ զսա. զի եկն ի ծագաց երկրի լսել զիմաստութիւնն սողոմոնի։ Եւ ահա մեծ քան զսողովմովն՝ է աստ։
⁴³Այլ յորժամ այսն պիղծ ելանիցէ ի մարդոյ՝ շրջի ընդ անջրդին տեղիս, խնդրէ հանգիստ՝ եւ ոչ գտանէ։
⁴⁴Յայբժամ ասէ դարձայց ի տուն իմ՝ ուստի ելին։ եւ եկեալ գտանէ պարապորդ մաքրեալ եւ յարդարեալ։
⁴⁵Յայնժամ երթայ եւ առնու ընդ իւր՝ եւթն այլ այսս չարագոյնս քան զինքն, եւ մտեալ բնակէ անդ. եւ լինի յետին մարդոյն այնորիկ չար քան զառաջինն։ Այնպէս եղիցի եւ ազգիս այսմիկ չարի։
⁴⁶Մինչդեռ նա ընդ ժողովուրդսն խօսէր, ահա մայր նորա եւ եղբայրք նորա կային արտաքոյ՝ եւ խնդրէին խօսել ընդ նմա։

⁴⁷Եւ ասէ ոմն ցնա, ահա մայր քո եւ եղբարք քո կան արտաքոյ եւ խնդրեն խօսել ընդ քեզ։
⁴⁸Նա պատասխանի ետ այնմիկ՝ որ ասացն ցնա,, եւ ասէ. ով է իմ մայր. կամ ով են իմ եղբարք։
⁴⁹Եւ ձգեալ զձեէն իւր յաշակերնսն՝ ասէ. ահաւասիկ մայր իմ եւ եղբարք իմ։
⁵⁰Զի որ առնիռծէ զկամս հօր իմոյ որ յերկինսն է, նա է իմ եղբայր՝ եւ քոյր՝ եւ մայր։

¹Յաւուր յայնմիկ ելեալ Յիսուս ի տանէն՝ նստէր առ ծովեզերն։
²Եւ ժողովեցան առ նա ժողովուրդք բազումք, մինչեւ մտանել նմա ի նաւն՝ եւ նստել. եւ ամենայն ժողովուրդն կայր առ ծովեզերբն։
³Եւ խօսէր ընդ նոսա բազումս առակօք, եւ ասէր։
⁴Ահա ել սերմանահան սերմանել. եւ ի սերմանելն իւրում, էր որ անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն երկնից՝ եւ եկեր զնա։
⁵Եւ այլն անկաւ յապառաժի, ուր ոչ գոյր հող բազում, եւ վաղվաղակի բուսաւ, առ ի չգոյէ հիւթոյ երկրին՝
⁶Ի ծագել արեւուն տապացաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք՝ չորացաւ։
⁷Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց, եւ ելին փուշքն եւ հեղձուցին զնա։

⁸Եւ այլն անկաւ յերկիր բարի, եւ տայր պտուղ. էր՝ որ հարիւրաւոր, եւ էր՝ որ վաթսնաւոր, եւ էր՝ որ երեսնաւոր։
⁹Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
¹⁰Եւ մատուցեալ աշակերտքն ասեն ցնա. ընդէր առակօք խօսիս ընդ նոսա։
¹¹Նա պատասխանի ետ եւ ասէ ցնոսա. քանզի ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեանն երկնից, եւ նոցա չէ տուեալ։
¹²Զի ոյր գուցէ՝ տացի նմա եւ յաւելցի. եւ ոյր ոչն գուցէ՝ եւ զոր ունիցին բարձի ի նմանէ։
¹³Վասն այնորիկ առակօք խօսիմ ընդ նոսա. զի տեսանեն՝ եւ ոչ տեսանեն, եւ լսեն՝ եւ ոչ լսեն, եւ ոչ առնուն ի միտ։
¹⁴Եւ կատարի առ նոսա մարգարէութիւնն եսայայ՝ որ ասէ. լսելով լուիջիք՝ եւ մի իմասջիք. տեսանելով տեսջիք՝ եւ մի տեսջիք։

¹⁵Զի թանձրացաւ սիրտ ժողովրդեանս այսորիկ, եւ ակընջօք իւրեանց ծանունս լուան. եւ զաչս իւրեանց կափուցին, զի մի երբէք տեսցեն աչօք՝ եւ ակնջօք լուիցեն՝ եւ սրտիւքն իմասցեն, եւ դարձցին՝ եւ բժշկեցից զնոսա։
¹⁶Բայց ձեր երանի է աչացդ՝ զի տեսանեն, եւ ակընջաց ձերոց՝ զի լսեն։
¹⁷Ամէն ասեմ ձեզ. զի բազում մարգարէք եւ արդարք ցանկացան տեսանել զոր տեսանէրդ՝ եւ ոչ տեսին, եւ լսել զոր լսէքդ՝ եւ ոչ լուան։
¹⁸Եւ արդ՝ լուարուք դուք զառակ սերմանացանին։
¹⁹Յամենայնէ՝ որ լսէ զբանն արքայութեան՝ եւ ոչ առնու ի միտ, գայ չարն՝ եւ յափշտակէ զսերմանեալն ի սիրտ նորա. այն է՝ որ առ ճանապարհաւն սերմանեցաւ։

²⁰Եւ որ յապառաժին սերմանեցաւ՝ այն է, որ իբրեւ լսէ զբանն, եւ վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունի զնա։
²¹Բայց քանզի ոչ ունի արմատս յինքեան, այլ առ ժամանակ մի է. ի լինել նեղութեան եւ հալածանաց վասն բանին՝ վաղվաղակի գայթագղին։
²²Իսկ որ ի մէջ փշոցն սերմանեցաւ, այն է՝ որ իբրեւ լսէ զբանն, եւ հոգք աշխարհիս եւ պատրանք մեծութեան հեղձուցանեն զբանն, եւ լինի անպտուղ։
²³Իսկ որ յերկիրն բարի սերմանեցաւ, այն է՝ որ իբրեւ լսէ զբանն՝ եւ ի միշտ առնու, եւ տայ զպտուղ, է՝ որ հարիւր, եւ է որ վաթսուն. եւ է՝ որ երեսուն։ Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
²⁴Առակ արկ առ նոսա՝ եւ ասէ։ Նմանեցաւ արքայութիւն երկնից՝ առն որ սերմանիցէ սերմն բարի սերմն բարի յագարակի իւրում։

²⁵եւ ի քուն լինել մարդկան, եկն թշնամի նորա. եւ ցանեաց ի վերայ որոմն ի մէջ ցորենոյն՝ եւ գնաց։
²⁶եւ իբրեւ բուսաւ խոտն՝ եւ արար պտուղ, ապա երեւեցաւ եւ որոմն։
²⁷Մատուցեալ ծառայք տանուտեառնն ասեն ցնա. տէր, ոչ սերմն բարի սերմանեցեր յագարակին քում. արդ՝ ուստի ունիցի զորոմն։
²⁸Եւ նա ասէ ցնոսա. այր թշնամի արար զայն. ասեն ցնա ծառայքն. կամիս զի երթիցուք քաղիսցուք զայն ի բաց։
²⁹Եւ նա ասէ ցնոսա.մի. գուցէ մինչ քաղիցէք զորոմնն, եւ զցորեանն ընդ նմին ի բաց խլէք։

³⁰թոյլ տուք երկոցունց աճել ի միասին մինչեւ ի հունձս, եւ ի ժամանակի հնձոց ասացից ցհնձօղսն. քաղեցէք նախ զորոմնդ, եւ կապեցէք զայդ ի խրձունս առ ի յայրել. եւ զցորեանն ժողովեցէք ի շտեմարանս իմ։
³¹Այլ առակ արկ առ նոսա՝ եւ ասէ. նմանէ արքայութիւն երկնից հատոյ մանանխոյ. զոր առեալ մարդոյ՝ սերմանեաց յագարակի իւրում։
³²որ փոքր է քան զամենայն սերմանիս. եւ յորժամ աճիցէ, մեծ է քան զամենայն բանջարս. եւ լինի ծառ՝ մինչեւ գալ թռչնոց երկնիցեւ հանգչել յոստս նորա։
³³Այլ առակ խօսեցաւ ընդ նոսա՝ եւ ասէ նման է արքայութիւն երկնից խմորոյ. զոր առեալ կնոջ թագոյց ի գրիւս երիս ալեր՝ մինչեւ ամենայն խմորեցաւ։

³⁴Զայս ամենայն խօսեցաւ Յիսուս առակօք ընդ ժուովուրդսն. եւ առանց առակի ոչինչ խօսէր ընդ նոսա։
³⁵Զի լցցի ասացեալն ի մարգարէէ. բացից առակօք զբերան իմ. բղխեցից զծածկեալսն ի սկզբանէ աշխարհի։
³⁶Յայնժամ թողեալ Յիսուսի զժողովուրդսն՝ եկն ի տուն. մատեան առ նա աշակերտքն՝ եւ ասեն, մեկնեա մեզ զառակ որոմանցն ագարակի։
³⁷Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. որ սերմանէ սերմն բարի՝ է որդի մարդոյ։
³⁸եւ ագարակն աշխարհս է։ սերմն բարի՝ նոքա են, որ որդիքն արքայութեան են. իսկ որոմնն որդիք չարին են։
³⁹Եւ թշնամին որ վարեաց զայն՝ սատանայ է։ եւ հունձքն կատարած աշխարհիս է. եւ հնձօղքն՝ հրեշտակք են։

⁴⁰Որպէս ժողովի որոմնն՝ եւ ի հուր այրի, այնպէս եղիցի ի կատարածի աշխարհիս։
⁴¹առաքեսցէ որդի մարդոյ զհրեշտակս իւր, եւ ժողովեսցեն յարքայութենէ նորա զամենայն գայթգղութիւնս՝ եւ զայնոսիկ ոյք գործեն զանօրէնութիւն։
⁴²եւ արկցեն զնոսա ի հնոց հրոյ. անդ եղիցի լալ՝ եւ կրճել ատամանց։
⁴³Յայնժամ արդարքն ծագեսցին իբրեւ զարեգակն յարքայութեան երկնից։ որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
⁴⁴Դարձեալ՝ նման է արքայութիւն երկնից գանձի ծածկելոյ յագարակի, զոր գտեալ մարդոյ՝ թագոյց. եւ ի խնդութենէ անտի երթայ վաճառէ զամենայն ինչ զոր ունի. եւ դնէ զագարակն զայն։
⁴⁵Դարձեալ նման է արքայութիւն երկնից առն վաճառականի, որ խնդրիցէ մարգարիտ՝ գեղեցիկս։

⁴⁶Եւ գտեալ մի պատուական մարգարիտ՝ երթայ վաճառեաց զամենայն ինչ զոր ունէր՝ եւ գնեաց զայն մարգարիտ։
⁴⁷Դարձեալ նման է արքայութիւն երկնից ուռկանի արկանելոյ ի ծով՝ եւ յամենայն ազգաց ժողովելոյ։
⁴⁸զոր՝ իբրեւ լցաւ, հանեալ ի ցամաք՝ եւ նստեալ ժողովեցին զբարին յամանս, եւ զխոտանն՝ ի բաց ընկեցին։
⁴⁹Այնպէս եղիցի ի կատարածի աշխարհիս. ելցեն հրեշտակք՝ եւ մեկնեսցեն զչարս ի միջոյ արդարոց։
⁵⁰եւ արկցեն զնոսա ի հնոց հրոյն. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։
⁵¹Ասէ ցնոսա Յիսուս. իմացարուք զայս ամենայն. ասեն ցնա. այո տէր.

⁵²Եւ նա ասէ ցնոսա. վասն այսորիկ ամենայն դպիր աշակերտեալ արքայութեան երկնից, նման է առն տանուտեառն՝ որ հանէ ի գանձէ իւրմէ զնոր եւ զհին։
⁵³Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զառակս զայսոսիկ՝ փոխեցաւ անտի։
⁵⁴Եւ եկեալ ի գաւառ իւր՝ ուսուցանէր զնոսա ի ժողովրդեանն նոցա։ մինչեւ զարմանալ նոցա՝ եւ ասել. սմա՝ ուստի իցէ այս իմաստութիւն եւ զօրութիւնք։
⁵⁵Ոչ սա է հիւսանն որդի. ոչ մայր սորա. կոչի մարիամ. եւ եղբարք սորա յակովբոս՝ եւ յովսէս՝ եւ սիմովն՝ եւ յուդայ։
⁵⁶Եւ քորք սորա ոչ ամենեքեան առ մեզ են. եւ արդ՝ ուստի է սմա այս ամենայն։
⁵⁷Եւ գայթագղէին ի նա։ Եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. չիք մարգարէ անարդ՝ եթէ ոչ յիւրում գաւառի՝ եւ յիւրում տան։

⁵⁸Եւ ոչ արար անդ զօրութիւնս բազումս վասն անհաւատութեան նոցա։

¹Յայնմ ժամանակի լուաւ հերովդէս չորրորդապետ զլուր Յիսուսի։
²Եւ ասէ ցծառայս իւր. նա է յովհաննէս մկրտիչ, նա յարեաւ ի մեռելոց, եւ վասն այսորիկ զօրութիւնք լինին նովա։
³Քանզի հերովդէս կալաւ զյովհաննէս՝ կապեաց զնա՝ եւ եդ ի բանտի վասն հերովդիայ կնոչ փիլիպպոսի եղբօր նորա։
⁴Զի ասէր ցնա յովհաննէս. չէ արժան քեզ ունել զդա։
⁵Եւ կամի զնա սպանանել, բայց երկնչէր ի ժողովրդենէ անտի. քանզի իբրեւ զմարգարէ ունէին զնա։
⁶Եւ իբրեւ եղեն ծնունդք հերովդի, կաքաւեաց դուստրն հրովդիայ ի մէջ բազմականին. եւ հաճոյ թուեցաւ հերովդի.
⁷ուստի եւ երդմամբ խոստացաւ տալ նմա զինչ եւ խնդրեսցէ։

⁸Եւ նա յառաջագոյն խրատեալ ի մօրէ իւրմէ, տուր ինձ ասէ այսր՝ ի վերայ սկտեղ զգլուխ յովհաննու մկրտչի։
⁹Եւ տրտմեցաւ թագաւորն. բայց վասն երդմանցն, եւ բարձակցացն՝ հրամայեաց տալ նմա։
¹⁰Եւ առաքեաց գլխատեաց զյովհաննէս ի բանտի։
¹¹Եւ բերաւ գլուխն նորա սկտեղբ՝ եւ տուաւ աղջկանն, եւ տարաւ առ մայր իւր։
¹²Եւ մատուցեալ աշակերտքն նորա բարձին զմարմինն եւ թաղեցին. եւ եկեալ պատմեցին Յիսուսի։
¹³Եւ իբրեւ լուաւ Յիսուս, գնաց անտի նաւու յանապատ տեղի առանձինն։ Իբրեւ լուան ժողովուրդքն՝ գնացին զհետ նորա հետի ի քաղաքաց անտի։

¹⁴Եւ իբրեւ ել, ետես ժողովուրդ բազում, գթացաւ ի նոսա, եւ բժշկեաց զհիւանդս նոցա։
¹⁵Իբրեւ ընդ երեկս եղեւ, մատեան առ նա աշակերտքն՝ եւ ասեն. տեղիս անապատ է, եւ օրս՝ տարաժամեալ, արձակեա զժողովուրդսդ՝ զի երթիցեն շուրջ ի շէնսն, գնեսցեն իւրեանց կերակուրս։
¹⁶Եւ ասէ Յիսուս. ոչինչ պիտոյ է դոցա երթալ. դուք տուք դոցա ուտել։
¹⁷Եւ նոքա ասեն ցնա. ոչինչ ունիմք աստ, բայց հինգ նկանակ եւ երկուս ձկունս։
¹⁸Եւ ասէ ցնոսա. բերէք այսր զայն։

¹⁹Եւ հրամայեաց բազմեցուցանել զժողովուրդն ի ի վերայ խոտոյ։ եւ առեալ զհինգ նկանակն եւ զերկուս ձկունս՝ հայեցաւ յերկինս, օրհնեաց. եւ եբեկ՝ եւ ետ ցաշակերտսն զնկանակսն, եւ աշակերտքն ժողովրդոցն։
²⁰Կերան ամենեքեան՝ եւ յագեցան, եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն երկոտասան սակառի լի։
²¹Եւ որք կերանն՝ էին արք իբրեւ հինգ հազար. թող զկանայս եւ զմանկդի։
²²Եւ ստիպեաց վաղվաղակի զաշակերտսն մտանել ի նաւ եւ յառաջել յայնկոյս, մինչ ինքն զժողովուրդսն արձակիցէ։
²³Եւ իբրեւ արձակեաց զժողովուրդսն՝ ել ի լեառն առանձինն կալ յաղօթս։ Եւ իբրեւ ընդ երեկս եղեւ, անդ էր միայն։

²⁴Եւ նաւն մեկնեալ էր ի ցամաքէն բազում ասպարիսօք՝ ծփեալ յալեացն. քանզի ընդդէմ էր հողմնն։
²⁵Եւ ի չորրորդում պահու գիշերոյն եկն առ նոսա Յիսուս գնալով ի վերայ ծովուն։
²⁶Իբրեւ տեսին զնա աշակերտքն զի գնայր ի վերայ ծովուն՝ խռովեցան, եւ ասեն թէ առաչօք ինչ իցէ. եւ առ ահին՝ աղաղակեցին։
²⁷Եւ վաղվաղակի խօսեցաւ ընդ նոսա Յիսուս՝ եւ ասէ. քաջալերեցարուք, եւ եմ մի երկնչիք։
²⁸Պատասխանի ետ նմա պետրոս՝ եւ ասէ. տէր՝ եթէ դու ես, հրամայեա ինձ գալ առ քեզ ի վերայ ջրոյս։
²⁹Եւ նա ասէ, եկ։ եւ իջեալ ի նաւէն պետրոս՝ գնաց ի վերայ ջուրցն, եւ եկն առ Յիսուս։

³⁰Եւ տեսեալ զհողմն սաստիկ երկեաւ. եւ իբրեւ սկսաւ ընկղմել՝ աղաղակեաց՝ եւ ասէ. տէր՝ փրկեա զիս։
³¹Եւ վաղվաղակի Յիսուս ձգեաց զձեռն իւր կալաւ զնա եւ ասէ. թերահաւատ՝ ընդ էր երկմտեցեր։
³²Եւ իբրեւ ելին՝ ի նաւն՝ հանդարտեաց հողմն։
³³Եւ որ ի նաւին էին՝ մատեան երկիրպագին նմա՝ եւ ասեն. արդարեւ որդի Աստուծոյ ես դու։
³⁴Եւ անցեալ եկին ի ցամաք ի գեննեսարեթ։
³⁵Եւ իբրեւ ծանեան զնա արք տեղւոյն այնորիկ, առաքեշծին ընդ ամենայն գաւառն՝ եւ ածին առ նա զամենայն հիւանդս։
³⁶Եւ աղաչէին զնա, զի գոնէ՝ միայն ի քղանցս հանդերձի նորա մերձեսցին. եւ որ միանգամ մերձեցանն՝ փրկեցան։

¹Յայնժամ մատեան առ Յիսուս՝ որ յերուսաղէմէ փարիսեցիքն եւ դպիրք՝ եւ ասեն։
²Ընդէր աշակերտքն քո անցանեն զաւանդութեամբ ծերոցն. զի ոչ լուանան զձեռս յորժամ հաց ուտեն։
³Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. իսկ դուք՝ ընդէր անցանէք զպատուիրանաւն Աստուծոյ՝ վասն ձերոյ աւանդութեանն։
⁴Զի Աստուած ասաց. պատուեա զհայր քո եւ զմայր։
⁵Եւ որ բամբասէ զհայր կամ զմայր՝ մահու վախճանեսցի։
⁶Եւ դուք ասէք. որ ասիցէ ցհայր իւր կամ ցմայր իւր. թէ պատարագ է՝ զոր յինէն օգտիցիս, եւ ոչ պատուիցէ զհայր իւր եւ զմայր իւր. եւ խոտէք զբանն Աստուծոյ վասն ձերոյ աւանդութեանն։

⁷Կեղծաւորք՝ բարւոք մարգարէացաւ ի վերայ ձեր եսայի՝ եւ ասէ։
⁸ժողովուրդս այս շրթամբք պատուէ զիս, եւ սիրտք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի է յինէն։
⁹զուր պաշտեն զիս. ուսուցանեն վարդապետութիւնս՝ զմարդկան պատուիրեալս։
¹⁰Եւ կոչեցեալ առ ինքն զժողովուրդսն՝ ասէ ցնոսա. լուարուք եւ ի միտ առէք։
¹¹Ոչ որ ինչ մտանէ ընդ բերանոյ՝ այն պղծէ զմարդ, այլ որ ինչ ելանէ ի բերանոյ՝ այն պղծէ զմարդ։
¹²Յայնժամ մատուցեալ աշակերտացն նորա՝ ասեն ցնա. գիտես զի փարիսեցիքն իբրեւ լուան զբանն՝ գայթագղեցին։
¹³Նա պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. ամենայն տունկ՝ զոր ոչ տնկեաց հայր իմ երկնաւոր, խլեսցի։

¹⁴Թոյլ տուք զնոսա. կոյրք են՝ կուրաց առաջնորդք։ կոյր կուրի յորժամ առաջնորդէ՝ սխալԷ, եւ երկոքին ի խորխորատ անկանին։
¹⁵Պատասխանի ետ նմա պետրոս եւ ասէ. մեկնեա մեզ զառակս զայս։
¹⁶Ասէ Յիսուս. տակաւին՝ եւ դուք անմիտք էք,
¹⁷եւ ոչ իմանաք. եթէ ամենայն որ մտանէ ի բերան, յորովայն երթայ՝ եւ արտաքս ելանէ։
¹⁸իսկ որ ելանէ ի բերանոյ՝ ի սրտէ անտի գայ այն պղծէ զմարդ։
¹⁹ի սրտէ ելանեն խորհուրդք չարք, սպանութիւնք, շնութիւնք, պոռնկութիւնք, գողութիւնք, սուտ վկայութիւնք, հայհոյութիւնք։
²⁰այս ամենայն է՝ որ պղծէ զմարդ, այլ անլուայ ձեռօք ուտել ոչ պղծէ զմարդ։

²¹Եւ ելեալ անտի Յիսուսի գնաց ի կողմանս տիւրոսի եւ սիդովնի։
²²Եւ ահա կին մի քանանացի ի սահմանաց անտի նոցա ելեալ, աղաղակէր եւ ասէր. ողորմեաց ինձ տէր որդի դաւթի, դուստր իմ՝ չարաչար այսահարի։
²³Եւ նա ոչ ետ նմա պատասխանի։ Եւ մատուցեալ աշակերտքն նորա՝ աղաչէին զնա եւ ասէին. արձակեա զնա զի աղաղակէ զհետ մեր։
²⁴Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. ոչ ուրեք առաքեցայ՝ եթէ ոչ առ ոչխարս կորուսեալս տանն իսրայելի։
²⁵Եւ նա մատուցեալ, երկիր պագանէր նմա եւ ասէր, տէր օգնեա ինձ։
²⁶Պատսխանի ետ նմա եւ ասէ. ոչ է բարւոք առնուլ զհաց մանկանց՝ եւ արկանել շանց։

²⁷Եւ նա ասէ. այո տէր, քանզի շունք կերակրին ի փշրանաց անկելոց ի սեղանոյ տեառն իւրանց։
²⁸Յայնժամ պատասխանի ետ նմա Յիսուս, եւ ասէ. ով կին դու՝ մեծ են հաւատք քո, եղիցի քեզ՝ որպէս եւ կամիս։ Եւ բժշկեցաւ դուստր նորա ի նմին չամու։
²⁹Եւ գնացեալ անտի Յիսուսի, եկն ի ծովեզրն գալիլեացւոց։ եւ ելեալ ի լեառն նստէր անդ։
³⁰Մատեան առ նա ժողովուրդք բազումք, որ ունէին ընդ իւրեանս՝ կաղս, կոյրս, համերս, միակողմանիս, եւ այլ բազումս. եւ ընկեցին զնոսա առ ոտն նորա՝ եւ բժշկեաց զնոսա։

³¹Մինչեւ զարմանալ ժողովրդոցն՝ որ տեսանէին, զի համերքն խօսէին, կաղք գնային, միակողմանիք բժշկէին, կոյրք տեսանէին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած իսրայէլի։
³²Եւ կոչեցեալ առ ինքն Յիսուսի զաշակերտսն՝ ասէ. գթամ ի ժողովուրդդ,, զի արդ՝ երեք աւուրք են՝ զի կան առ իս, եւ ոչ ունին զինչ ուտիցեն. եւ արձակել զդոսա նօթիս՝ չկամիմ, գուցէ նքթիցեն զճանապարհայն։
³³Ասեն ցնա աշակերտքն. իսկ արդ՝ մեզ յանապատի աստ՝ ուստի ինչէ այնչափ հաց՝ մինչ յագեցուցանել զայսչափ ժողովուրդ։
³⁴եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. քանի նկանա ունիք։ եւ նոքա ասեն. եւթն, եւ սակաւ ձկունս։
³⁵Եւ հրամայեաց ժողովրդեանն բազմել ի վերայ գետնոյ։

³⁶Եւ առեալ զեւթն նկանակն եւ զձկունսն՝ գոհացաւ եւ եբեկ, եւ ետ ցաշակերտսն եւ նոքա ժողովրդեանն։
³⁷Կերան ամենեքեան եւ յագեցան. եւ բարձին զնշխարս կոտորոց՝ եւթն զամբիղ լի։
³⁸Եւ որք կերանն էին իբրեւ արք չորք հազարք. թող զկանայս եւ զմանկտի։
³⁹Իբրեւ արձակեաց զժողովուրդսն՝ ել ի նաւ՝ եւ եկն ի սահմանս մագդաղեայ։

¹Եւ մատուցեալ փարիսեցիքն եւ սադուկեցիք փորձելիվ խնդրէին ինմանէ՝ նշան յերկնից ցուցանել նոցա։
²Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնա.
^3
4ազգ չար եւ շնացօղ՝ նշան խնդրէ, եւ նշան մի տացի նմա, բայց նշան յովնանու մարգարէի։
⁵Գնացին եւ աշակերտքն յայնկոյս, եւ մոռացան առնուլ հաց։
⁶Ասէ ցնոսա Յիսուս. տեսէք եւ զգոյշ լերուք ի խմորոյ սադուկեցւոցն եւ փարիսեցւոց։
⁷Նոքա խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին՝ թէ հաց ոչ բարձաք.
⁸Գիտաց Յիսուս եւ ասէ, զի խորհիք ի միտս ձեր թերահաւատք՝ եթէ հաց ոչ ունիք։

⁹Տակաւին չիմանայք՝ եւ ոչ յիշէք զհինգ նկանակն ի հինգ հազարսն, եւ քանի սակառի բարձէք։
¹⁰եւ ոչ զեւթն նկանակն ի չորս հազարսն, եւ քանի զամբիղս բարձէք։
¹¹Արդ զիարդ ոչ իմանայք՝ եթէ ոչ հացի ասացի ձեզ՝ զգոյշ լինել ի խմորոյ փարիսեցւոցն եւ սադուկեցւոցն։
¹²Յայնժամ ի միտ առին, եթէ ոչ ասաց զգուշանալ ի խմորոյ, այլ յաղանդոյ փարիսեցւոցն եւ սադուկեցւոց։
¹³Եւ ելեալ Յիսուս ի կողմանս փիլիպպեայ կեսարեայն, հարցանէր ցաշակերտսն՝ եւ ասէր. զո ոք ասեն զինէն մարդիկն՝ թէ իցէ որդի մարդոյ։
¹⁴Եւ նոքա ասեն. ոմն՝ յովհաննէս մկրտիչ, եւ այլք՝ զեղիա, եւ կէսք՝ զերեմիա, կամ զմի ոք ի մարգարէիցն։
¹⁵Ասէ ցնոսա Յիսուս. իսկ դուք զո ոք ասէք զինէն թէ իցեմ։

¹⁶Պատասխանի ետ նմա սիմովն պետրոս՝ եւ ասէ. դու ես Քրիստոս որդի Աստուծոյ կենդանւոյ։
¹⁷Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա, երանի քեզ սիմովն որդի յովնանու, զի մարմին եւ արիւն ոչ յայտնեաց քեզ՝ այլ հայր իմ որ յերկինս է։
¹⁸Եւ ես քեզ ասեմ. զի դու ես վէմ, եւ ի վերայ այդր վիմի շինեցից զեկեղեցի իմ, եւ դրունք դժոխոց զնա մի յաղթահարեսցեն։
¹⁹Եւ տաց քեզ զփականս արքայութեան երկնից. եւ զոր միանգամ կապեսցես յերկրի, եղիցի կապեալ յերկինս. եւ զոր արձակեսցես յերկրի, եղիցի արձակեալ յերկինս։
²⁰Յայնժամ սաստեաց աշակերտացն, զի մի ումեք ասասցեն՝ թէ նա է Քրիստոսն։

²¹Յայնմ հետէ սկսաւ Յիսուս ցուցանել աշակերտացն, թէ պարտ է նմա երթալ յերուսաղէմ, եւ բազում չարչարանս չարչարել եւ անարգել ի քահանայապետից եւ ի դպրաց եւ ի ծերոց ժողովրդեանն, եւ սպանանել, եւ յերիր աւուր յառնել։
²²Եւ առեալ զնա մեկուսի՝ պետրոսի՝։ սկսաւ կագել ընդ նմա եւ ասել. քաւ լիցի քեզ տէր, մի եղիցի քեզ այդ։
²³Եւ նա դարձեալ ի պետրոս ասէ. երթ յետս իմ սատանայ, գայթագղութիւն իմ ես. զի ոչ խորհիս դու զԱստուածսն, այլ զմարդկան։
²⁴Յայնժամ Յիսուս ասէ ցաշակերտսն իւր. եթէ ոք կամիցի զկնի իմ գալ՝ ուրասցի զանձն, եւ առցէ զխաչ իւր՝ եւ եկեսցէ զկնի իմ։

²⁵Զի որ կամիցի զանձն իւր կեցուցանել՝ կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ զանձն իւր վասն իմ՝ գտցէ զնա։
²⁶Զինչ օգտիցի մարդ՝ եթէ զաշխարհս ամենայն շահեսցի, եւ զանձն իւր տուժեսցի։ կամ զինչ տացէ մարդ փրկանս ընդ անձին իւրում։
²⁷Զի գալոց է որդի մարդոյ փառօք հօր իւրոյ՝ հանդերձ հրեշտակօք իւրովք, եւ յայնժամ հատուսցէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
²⁸Ամէն ասեմ ձեզ, զի իցեն ոմանք ի սոցանէ՝ որ աստ կան, որք ոչ ճաշակեսցեն զմահ՝ մինչեւ տեսանիցեն զորդի մարդոյ եկեալ արքայութեամբ իւրով։

¹Եւ յետ վեց աւուր՝ առնու ընդ իւր Յիսուս զպետրոս, զյակովբոս եւ զյովհաննէս զեղբայր նորա, եւ հանէ զնոսա ի լեառն մի բարձր առանձինն։
²եւ այլակերպեցաւ առաջի նոցա. եւ լուսաւորեցան երեսք նորա իբրեւ զարեգակն, եւ հանդերձք նորա եղեն սպիտակ իբրեւ զլոյս։
³Եւ ահա երեւեցան նոցա մովսէս եւ եղիա՝ որ խօսէին ընդ նմա։
⁴Պատասխանի ետ պետրոս եւ ասէ ցՅիսուս, տէր բարւոք է մեզ աստ լինել. եւ թէ կամիս՝ արասցուք երիս տաղաւարս. մի քեզ, եւ մի՝ մովսիսի, եւ մի՝ եղիայի։
⁵Եւ մինչդեռ նա խօսէր, ահա ամպ լուսաւոր՝ հովանի եղեւ ի վերայ նոցա։ Ձայն եղեւ յամպոյն՝ եւ ասէ. դա է որդի իմ սիրելի ընդ որ հաճեցայ, դմա լուարուք։

⁶Իբրեւ լուան աշակերտք, անկան ի վերայ երսեաց իւրեանց՝ եւ երկեան յոյժ։
⁷Եւ մատուցեալ Յիսուս բուռն եհար զնոցանէ եւ ասէ. յոտն կացէք եւ մի երկնչիք։
⁸Ամբարձին զաչս իւրեանց, եւ ոչ զոք տեսին՝ բայց միայն զՅիսուս։
⁹Եւ մինչդեռ իջանէին ի լեռնէ անտի, պատուիրեաց նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ. մի ումեք ասիցէք զտեսիլդ զայդ, մինչեւ որդի մարդոյ ի մեռելոց յարիցէ։
¹⁰Հարցին ցնա աշակերտքն եւ ասեն. զիարդ դպիրքն ասեն, եթէ եղիայի նախ պարտ է գալ։
¹¹Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. եղիա՝ գայ, եւ հաստատեսցէ զամենայն։

¹²Այլ ասեմ ձեզ՝ զի եւ եղեա եկեալ իսկ է. եւ ոչ ծանեան զնա, այլ արարին ընդ նմա զոր ինչ կամեցան. նոյնպէս եւ որդի մարդոյ չարչարելոց է ի նոցանէ։
¹³Յայնժամ ի միտ առին աշակերտքն, թէ վասն յովհաննու մկրտչի՝ ասաց ցնոսա։
¹⁴Եւ իբրեւ եկին ի ժողովուրդն, մատեաւ այր մի՝ ի ծունր իջանէր եւ ասէր. տէր ողորմեաց որդւոյ իմում զի լուսնոտի եւ չարաչար հիւանդանայ, բազում անգամ անկանի ի հուր, եւ երբէք ի ջուր։
¹⁵եւ մատուցի զնա աշակերտացն քոց, եւ ոչ կարացին բժշկել։
¹⁶Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ. ով ազգ՝ անհաւատ եւ թեւր, մինչեւ ցերբ իցեմ ընդ ձեզ. մինչեւ յերբ անսայցեմ ձեզ։ ած զնա առ իս։
¹⁷սաստեաց ի նա Յիսուս եւ ել ի նմանէ դեւն, եւ բժշկեցաւ մանուկն ի ժամէն յայնմանէ։

¹⁸Յայնժամ մատեան աշակերտքն առանձինն՝ եւ ասեն ցՅիսուս. մէք ընդէր ոչ կարացաք հանել զնա։
¹⁹Եւ նա ասէ ցնոսա. վասն թերահաւատութեան ձերոյ։ ամէն ասեմ ձեզ, եթէ ունիցիք հաւատս քան զհատ մանանխոյ, ասասջիք լերինս այսմիկ՝ փոխեաց աստի անդր, եւ փոխեսցի. եւ ոչինչ անհնարին լիցի ձեզ։
²⁰Բայց այս ազգ ոչ իւիք ելանէ, եթէ ոչ աղօթիւք եւ պահովք.
²¹Եւ մինչդեռ շրջէին նոքա ի գալիլեա, ասէ ցնոսա Յիսուս։ մատնելոց է որդի մարդոյ ի ձեռս մարդկան,
²²Եւ սպանցեն զնա, եւ յերիս աւուր յարիցէ։ եւ տրտմեցան յոյժ։

²³Իբրեւ եկին նոքա ի կափառնաում, մատեան որք զերկդրամեանն պահանջէին՝ առ պետրոս, եւ ասեն. վարդապետն ձեր ոչ դայ զերկդրամեանն, եւ նա ասէ՝ այո։
²⁴Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յառաջեաց քան զնա Յիսուս եւ ասէ. զիարդ թուի քեզ սիմովն. թագաւորք ազգաց՝ յումմէ առնուն զհարկս կամ զհասն, յորդւոց իւրեանց՝ թէ յօտարաց։
²⁵Եւ իբրեւ ասաց թէ յօտարաց, ասէ ցնա Յիսուս՝ ապա ուրեմն ազատ են որդիքն.
²⁶Բայց զի մի գայթագղեցուսցուք զնոսա, երթ ի ծով՝եւ ընկեա կարթ, եւ զառաջին ձուկնն որ ելանէ՝ առ եւ բաց զբերան նորա, եւ գտանիցես սատեր. եւ զայն առեալ՝ տացես նոցա ընդ իմ եւ ընդ քո։

¹Յայնմ աւուր մատեան աշակերտքն առ Յիսուս՝ եւ ասեն. ով իցէ ի մէնջ մեծ յարքայութեան երկնից։
²Եւ կոչեաց առ ինքն Յիսուս մանուկ մի, կացոյց զնա ի մէջ նոցա,
³Եւ ասէ. ամէն ասեմ ձեզ, եթէ ոչ դարձջիք, եւ լինիջիք իբրեւ զմանկտի, ոչ մտանիցէք յարքայութիւն երկնից։
⁴Արդ՝ որ խոնարհեցուցանէ զանձն իբրեւ զմանուկս զայս, նա է մեծ յարքայութեան երկնից։
⁵Եւ որ ոք ընկալցի մանուկ մի՝ այսպիսի յանուն իմ, զիս ընդունի։
⁶Եւ որ ոք գայթագղեցուսցէ զմի ի փոքրկանցս յայսցանէ յիս հաւատացելոց, լաւ է նմա՝ եթէ կախիցի երկան իշոյ ընդ պարանոց նորա՝ եւ ընկղմիցի ի խորս ծովու։

⁷Վայ աշխարհի գայթագղութեանց. հարկ է գալ գայթագղութեանց. բայց վայ մարդոյն այնմիկ՝ յոյր ձեռն գայցէ գայթագղութիւն։
⁸Եթէ ձեռն քո կամ ոտն գայթագղեցուցանէ քեզ, հատ զնա՝ եւ ընկեա ի քէն. լաւ իցէ քեզ՝ միաձեռանի կամ կաղ մտանել ի կեանս, քան թէ երկուս ձեռս եւ երկուս ոտս ունիցիս, եւ անկեալ ի հուր յաւիտենից։
⁹Եւ եթէ ակն քո գայթագղեցուցանէ զքեզ, խլեա զնա եւ ընկեա ի քէն. լաւ իցէ քեզ միականի մտանել ի կեանս, քան երկուս աչս ունել՝ եւ անկանել ի գեհեն հրոյն։
¹⁰Զգոյշ լերուք մի արհամարհիցէք զմի ի փոքրկանցս յայսցանէ. ասեմ ձեզ, զի հրեշտակք նոցա յերկինս՝ հանապազ տեսանեն զերեսս հօր իմոյ՝ որ հերկինս է։

¹¹Զի եկն որդի մարդոյ կեցուցանել զկորուսեալն։
¹²Զիարդ թուի ձեզ՝ եթէ լինիցի մարդոյ հարեւր ոչխար, եւ մոլորեսցի մի ի նոցանէ, ոչ թողուցու զիննսունն եւ զինն ոչխարն ի լերինս, եւ երթայցէ խնդրեցէ զմոլորեալն։
¹³եւ եթէ լինիցի գտանել զնա. ամէն ասեմ ձեզ՝ զի ուրախ լինի ի վերայ նորա, առաւել քան ի վերայ իննսուն եւ յինունցն որ չիցեն մոլորեալ։
¹⁴Այսպէս ոչ են կամք առաջի հօր իմոյ որ յերկինս է, եթէ կորիցէ մի ի փոքրկանցս յայսցանէ։
¹⁵Եթէ մեղիցէ քեզ եղբայր քո, երթ յանդիմանեա զնա՝ յորժամ դու եւ նա միայն իցէք. եթէ լուիցէ քեզ, շահեցար զեղբայրն քո։

¹⁶Ապա թէ ոչ լուիցէ քեզ, առ ընդ քեզ մի եւս կամ երկուս. զի ի բերանոյ երկուց եւ յերից վկայից հաստատեսցի ամենայն բան։
¹⁷Իսկ եւ թէ նոցա ոչ լուիցէ, ասասջիր յեկեղեցւոջ։ Ապա թէ եւ եկեղեցւոյն ոչ լուիցէ, եղիցի քեզ իբրեւ զհեթանոսն եւ զմաքսաւորս։
¹⁸Ամէն ասեմ ձեզ. զի զոր կապիք յերկրի՝ եղիցի կապեալ յերկինս, եւ զոր արձակիցէք յերկրի՝ եղիցի ասրձակեալ յերկինս։
¹⁹Դարձեալ ասեմ ձեզ. եթէ երկու ի մէնջ միաբանիցեն յերկրի վասն ամենայն իրաց, զինչ եւ խնդրեսցեն՝ եղիցի նոցա ի հօրէ իմմօ որ հերկինսն է։
²⁰Զի ուր իցեն երկու կամ երեք ժողովեալ յանուն իմ, անդ եմ ես ի մէջ նոցա։

²¹Յայժամ մատեաւ առ նա պետրոս՝ եւ ասէ. տէր քանիցս անգամ թէ մեղիցէ ինձ եղբայր իմ, եւ թողից նմա. մինչեւ ցեւթն անգամ։
²²Ասէ ցնա Յիսուս. ոչ ասեմ քեզ՝ թէ մինչեւ յեւթն անգամ, այլ՝ յեւթանասնեկին եւթն։
²³Վասն այսորիկ նմանեցաւ արքայութիւն երկնից առն թագաւորի, որ որ կամեցաւ համար առնել ի մէջ ծառայից իւրոց։
²⁴Իբրեւ սկսաւ առնուլ, մատուցաւ առ նա պարտապան մի բեւր քանքարոյ։
²⁵Իբրեւ ոչ ունէր հատուցանել, հրամայեաց՝ զնա վաճառել տէրն նորա, եւ զկին նորա, եւ զորդիս, եւ զամենայն որ զինչ եւ ունիցի՝ եւ հատուցանել։
²⁶Եւ անկեալ ծառայն երկիր պագանէր նմա՝ եւ ասէր. երկայնամիտ լեր առ իս, եւ զամենայն հատուցից քեզ։

²⁷Գթացեալ տէր ծառային այնորիկ՝ արձակեաց զնա, եւ զփոխն եթող նմա։
²⁸Եւ ելեալ ծառայն՝ եգիտ զմի ի ծառայակցաց իւրոց, որ պարտ էր նմա հարեւր դահեկան. եւ կալեալ զնա՝ խեղդէր եւ ասէր. հատո ինձ զոր պարտիս։
²⁹Արդ անկեալ ծառայակցին՝ առ ոտս նորա, աղաչէր զնա՝ եւ ասէր. երկայնամիտ լեր աէ իս՝ եւ հատուցից քեզ։
³⁰Եւ նա ոչ կամէր. այլ չոգաւ արկ զնա ի բանտ՝ մինչեւ հատուցանէ զպարտսն։
³¹Իբրեւ տեսին ծառայակիցքն նորա որ ինչ եղեւն՝ տրտմեցան յոյժ, եւ եկեալ ցուցին տեառն իւրեանց զամենայն որ ինչ եղեւն։
³²Յայնժամ կոչեաց զնա տէրն իւր՝ եւ ասէ. ծառայ չար, զամենայն զպարտսն թողի քեզ՝ վասն զի աղաչեցեր զիս։

³³Իսկարդ՝ ոչ էր պարտ եւ քեզ ողորմել ծառայակցին քում, որպէս եւ ես քեզ ողորմեցայ։
³⁴Եւ բարկացեալ տէրն նորա՝ մատնեաց զնա դահճաց, մինչեւ հատուսցէ զամենայն զպարտսն։
³⁵Նոյնպէս եւ հայր իմ որ յերկինս է՝ արասցէ ձեզ, եթէ ոչ թողուցուք իւրաքանչիւր եղբօր իւրում ի սրտից ձերոց զյանցանս նոցա։

¹Եւ եղեւ՝ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զբանս զայսոսիկ, փոխեցաւ ի գալիլեէ՝ եւ եկն ի սահման հրեաստանի յայնկոյս յորդանու։
²Եւ գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք, եւ բժշկեաց զնոսա անդ։
³Եւ մատուցեալ առ նա փարիսեցիքն, փորձէին զնա՝ եւ ասէին. եթէ արժան իցէ ումեք արձակել զկին իւր, ըստ ամենայն վնասու։
⁴Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. չիցէ ընթերցեալ ձեր՝ թէ որ հաստատեացն ի սկզբանէ՝ արու եւ էգ արար զնոսա՝ եւ ասէ։
⁵Վասն այսորիկ թողցէ այր՝ զհայր եւ զմայր՝ եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկոքեան ի մարմին մի։
⁶Ապա ուրեմն ոչ են երկու՝ այլ մի մարմին։ Արդ՝ զոր Աստուած զուգեաց, մարդ՝ մի մեկնեսցէ։

⁷Ասեն ցնա. իսկ մովսէս ընդէր պատուիրեաց մեզ տալ թուղթ մեկնելոյ՝ եւ արձակել։
⁸Ասէ ցնոսա. Մովսէս՝ Վասն խստասիրութեան ձերոյ հրամայեաց ձեզ արձակել զկանայս ձեր. այլ ի սկզբանէ՝ ոչ եղեւ այնպօս։
⁹Բայց ասեմ ձեզ, զի ամենայն որ արձակէ զկին իւր՝ եւ ոչ վասն պոռնկութեան, եւ առնիցէ այլ՝ շնայ, եւ որ զարձակեալն առնէ՝ շնայ։
¹⁰Ասեն ցնա աշակերտքն իւր. եթէ այդպէս ինչ վնաս իցէ ընդ այր եւ ընդ կին, լաւ է չամուսնանալ։
¹¹Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. ոչ ամենեքեան բաւական են այդմ բանի, այլ որոց որ տուեալ է։

¹²Զի են ներքինիք՝ որ յորովայնէ մօր իւրեանց ծնան այնպէս։ եւ են ներքինիք՝ որ ի մարդկանէ եղեն ներքինիք։ եւ են ներքինիք՝ որ զանձինս իւրեանց արարին ներքինիս վասն արքայութեան երկնից։։ որ կարօղն է տանել՝ տարցի։
¹³Յայնժամ մատուցան առ նա մանկտի, զի ձեռն դիցէ ի վերայ նոցա եւ աղօթս արասցէ, եւ աշակերտքն նորա սաստէին նոցա։
¹⁴Ասէ Յիսուս, թոյլ տուք մանկտւոյդ՝ եւ մի արգելուք զդոսա գալ առիս, զի այդպիսեացդ է արքայութիւն երկնից։
¹⁵Եւ եդեալ ձեռս ի վերայ նոցա՝ գնաց անտի։
¹⁶Եւ ահա, մատուցեալ ոմն առ նա՝ ասէ. վարդապետ բարի՝ զինչ բարի գործեցից՝ զի ընդունիցեմ զկեանսն յաւիտենականս։

¹⁷Եւ նա՝ ասէ ցնա. զի հարցանես զիս զբարւոյ, մի է բարի. եթէ կամիս ի կեանսն յաւիտենականս մտանել, պահեա զպատուիրանսն։։
¹⁸ասէ ցնա, զորս. Ասէ ցնա Յիսուս. զմի սպանաներն, եւ մի շնար, եւ մի գողանար, եւ մի սուտ վկայէր,
¹⁹Պատուեա զհայր քո եւ զմայր. եւ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։
²⁰Ասէ ցնա պատանին. զայդ ամենայն պահեցի ի մանկութենէ իմմէ. արդ իւ իւիք պակաս իցեմ։
²¹Ասէ ցնա Յիսուս. եթէ կամիս կատարեալ լինել. երթ՝ վաճառեա զինչս քո՝ եւ եկ զկնի իմ։
²²Իբրեւ լուաւ պատանին զբանն, գնաց տրտմեալ, զի ունէր ստացուածս բազումս։

²³Ասէ Յիսուս ցաշակերտսն. ամէն ասեմ ձեզ. զի դժուարաւ մտցէ մեծատունն յարքայութիւն երկնից։
²⁴Դարձեալ ասեմ ձեզ. դիւրին է մալխոյ մտանել ընդ ծակ ասղան, քան մեծատան յարքայութիւն Աստուծոյ մտանել։
²⁵Իբրեւ լուան աշակերտքն՝ զարմացան յոյժ, եւ ասեն. իսկ ո կարիցէ ապրել։
²⁶Հայեցաւ ի նոսա Յիսուս եւ ասէ. առ ի մարդկանէ այդ անկար է. այլ առ յԱստուծոյ ամենայն ինչ զօրաւոր։
²⁷Յայնժամ պատասխանի ետ պետրոս եւ ասէ ցնա. աւասիկ մեք՝ թողաք զամենայն, եւ եկաք զկնի քո. արդ զինչ լինիցի մեզ։

²⁸Ասէ ցնոսա Յիսուս ամէն ասեմ ձեզ. զի դուք որ եկիք զկնի իմ, ի միւսանգամ գալստեան՝ յորժամ նստցի որդի մարդոյ յաթոռ փառաց իւրոց. նստջիք եւ դուք յերկոտասան աթոռ՝ դատել զերկոտասան ազգ իսրայէլի։
²⁹Եւ ամենայն որ ոք եթող զտուն, կամ զեղբարս, կամ զքորս, կամ զհայր, կամ զմայր, կամ զկին, կամ զորդիս, կամ զագարակս վասն անուան իմոյ, հարիւրապատիկ առցէ՝ եւ զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեսցէ։
³⁰Բազումք եղիցին առաջինք յետինք, եւ յետինք առաջինք։

¹Քանզի նման է արքայութիւն երկնից առն տանուտեառն, որ ել ընդ առաւոտս ի վարձու ունել մշակս յայգիս իւր։
²եւ արկ վարձս մշակացն աւուր դահեկան, եւ առաքեաց զնոսա յայգի իւր։
³Եւ ելեալ զերորդ ժամու՝ ետես այլս զի կային դատարկք ի հրապարակս.
⁴ասէ եւ ցնոսա երթայք եւ դուք յայգի իմ, եւ որ ինչ արժան իցէ տաց ձեզ։
⁵Գնացին եւ նոցա։ Եւ դարձեալ՝ ելեալ զվեց ժամու, եւ զինն ժամու՝ արար այնպէս։
⁶Եւ զմետասաներորդ ժամու ելեալ, եգիտ այլս՝ զի կային դատարկք, ասէ ցնոսա. ընդէր կայք աստ զօրս ցերեկ դատարկք։
⁷Ասեն ցնա. զի ոչ ոք կալաւ զմեզ ի վարձու։ ասէ ցնոսա։ երթայք եւ դուք յայգին, եւ որ ինչ արժան է՝ առնուցուք։

⁸Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ՝ ասէ տէր այգւոյն ցգաւառապետ իւր. կոչեա զմշակսն՝ եւ տուր նոցա վարձս, սկսեալ ի յետնոցն մինչեւ ցառաջինսն։
⁹Իբրեւ եկինք որք մետասաներորդ ժամուն, եւ առին մէն մի դահեկան։
¹⁰եկեալ եւ առաջինքն՝ համարէին թէ աւելի առնուցուն, եւ առին մէն մի դահեկան եւ նոքա։
¹¹Իբրեւ առին տրտնջային զտանուտեռնէն՝ եւ ասէին.
¹²Թէ դոքա՝ յետինքդ՝ մի ժամ գործեցին, եւ հասարակորդս մեզ արարեր զդոսա, որ զծանրութիւն աւուրն բարձաք եւ զտօթ։
¹³Նա պատասխանի ետ միում ի նոցանէ՝ եւ ասէ. ընկեր՝ չզրկեմ զքեզ, ոչ դահեկանի միոջ սակ արկեր ընդ իս։
¹⁴առ զքոյդ՝ երթ. եթէ կամիմ յետնոցս տալ որպէս քեզ։

¹⁵Եթէ չիցէ ինձ իշխանութիւն յիմսս առնել զինչ եւ կամիմ. կամ թէ ակն քո չար է, զի ես առատս եմ։
¹⁶Այսպէս եղիցին յետինք առաջինք, եւ առաջինք՝ յետինք։ զի բազում են կոչեցեալք՝ եւ սակաւք են ընտրեալք։
¹⁷Իբրեւ ելանէր Յիսուս յերուսաըէմ, առ զերկոտասանսն առանձինն, եւ ի ճանապարհին՝ ասէ ցնոսա։
¹⁸Ահաւասիկ ելանեմք յերուսաղէմ, եւ որդի մարդոյ մատնեսցի քահանայապետից՝ եւ դպրաց. եւ դատապարտեսցեն զնա ի մահ.
¹⁹եւ մատնեսցեն զնա հեթանոսաց՝ այպանել, եւ հարկանել, եւ ի խաչ հանել. եւ յերիր աւուր յարիցէ։
²⁰Յայնժամ մատեաւ առ նա մայր որդւոցն զեբեդեայ՝ որդւովք իւրովք հանդերձ, երկիր պագանէր՝ եւ խնդրէր ինչ ի նմանէ։

²¹Եւ նա ասէ ցնա. զինչ կամիս ասէ ցնա. ասա զի նստցին սոքա երկու որդիքս իմ մի ընդ աջմէ քումմէ՝ եւ մի ընդ ահեկէ յարքայութեան քում։
²²Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. ոչ գիտէք զինչ խնդրէք. կարէք ըմպել զբաժակն՝ զոր ես ըմպելոցն եմ, կամ զմկրտութիւն զոր ես մկրտելոցն եմ մկրտել։ ասեն ցնա կարօղ եմք։
²³Ասէ ցնոսա Յիսուս. զբաժակն իմ ըմպիցէռկ, եւ մկրտութիւն զոր ես մկրտիմ՝ մկրտիցիք, բայց նստուցանել ընդ աջմէ եւ ընդ ահեկէ իմմէ ոչ է իմ տալ, այլ որոց տուեալ է ի հօրէ իմմէ։
²⁴Եւ լուեալ տասանցն, բարկացան ի վերայ երկուցն եղբարց։
²⁵Յիսուս կոչեաց զնոսա առ ինքն, եւ ասէ՝ գիտէք՝ զի իշխանք ազգաց տիրեն նոցա, եւ մեծամեծքն իշխեն նոցա։

²⁶Ոչ այնպէս իցէ եւ ի ձերում միջի. այլ որ կամիցի ի ձէնջ մեծ լինել՝ եղիցի ձեր պաշտօնեայ։
²⁷եւ որ կամիցի ի ձէնջ առաջին լինել՝ եղիցի ձեր ծառայ։
²⁸Որպէս որդի մարդոյ ոչ եկն պաշտօն առնուլ, այլ պաշտել. եւ տալ զանձն իւր փրկանս փոխանակ բազմաց։
²⁹Եւ յելանելն նոցա յերիքովէ, գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք։
³⁰Եւ ահա կոյրք երկու նստէին առ ճանապարհաւն։ իբրեւ լուան թէ Յիսուս անցանէ աղաղակեցին եւ ասեն. ողորմեաց մեզ Յիսուս որդի դաւթի։
³¹Եւ ամբոխն սաստեաց նոցա՝ զի լռեսցեն։ եւ նոքա եւս առաւել աղաղակէին եւ ասէին, տէր՝ ողորմեաց մեզ որդի դաւթի։
³²Զտեղի առ Յիսուս, կոչեառծ զնոսա եւ ասէ. զինչ կամիք՝ զի արարից ձեզ։

³³Ասեն ցնա. տէր՝ զի բացցին աչք մեր։
³⁴Եւ գթացեալ Յիսուս մերձեցաւ յաչս նոցա, եւ վաղվաղակի տեսին՝ եւ գնացին զհետ նորա։

¹Իբրեւ մօտ եղեն յերուսաղէմ, եւ եկին ի բեթփադէ մերձ ի լեառն ձիթենեաց. յայնժամ Յիսուս արձակեաց երկուս յաշակերտացն իւրոց։
²Եւ ասէ ցնոսա. երթայք ի գեղդ՝ որ առաձի ձեր է, եւ անդէն գտանիցէք էշ կապեալ, եւ յաւանակ ընդ նմին, լուծէք՝ ածէք ինձ։
³Եւ եթէ ոք ասիցէ ինչ ձեզ, ասասջիք, եթէ տեառն իւրեանց պիտոյ են. եւ վաղվաղակի առաքէ զնոսա։
⁴Բայց այս ամենայն եղեւ, զի լցցի բան մարգարէին՝ որ ասէ։
⁵ասացէռկ դստեր սիովնի. ահա՝ թագաւոր քո գայ քեզ հեզ՝ եւ հեծեալ յէշ եւ ի յաւանակի իշոյ։
⁶Գնացին աշակերտքն, եւ արարին որպէս հրամայեացն նոցա Յիսուս,
⁷եւ ածին զէշն եւ զյաւանակն, եւ արկին զնոքօք ձորձս, եւ նստաւ ի վերայ նոցա։

⁸Եւ բազում ժողովուրդք տարածեցին զհանդերձս իւրեանց ի ճանապարհին, եւ այլք հատանէին ոստս ի ծառոց՝ եւ տարածանէին ի ճանապարհին։
⁹Եւ ժողովուրդ՝ որ առաջին եւ զկնի երթային՝ աղաղակէին եւ ասէին. օրհնութիւն որդւոյ դաւթի, օրհնեալ որ գայ յանուն տեառն. օրհնութիւն ի բարձունս։
¹⁰Եւ ի մտանելն նորա յերուսաղէմ՝ դղրդեցաւ քաղաքն ամենայն, եւ ասէ՝ ով իցէ սա։
¹¹Եւ ժողովուրդքն ասեն. սա է մարգարէն Յիսուս՝ որ ի նազարեթէ գալիլեացւոց։
¹²Եւ եմուտ Յիսուս ի տաճարն, եւ եհան արտաքս զամենեսին, որ վաճառէինն եւ գնէին ի տաճարի անդ. եւ զսեղանս հատավաճառացն կործանեաց՝ եւ զաթոռս աղաւնեվաճառացն։

¹³Եւ ասէ ցնոսա. գրեալ է՝ տուն իմ տուն աղօթից կոչեսցի. եւ դուք արարէք զդա՝ այրս աւազակաց։
¹⁴Եւ մատեան առ նա կոյրք եւ կաղք ի տաճարին, եւ բժշկեաց զնոսա։
¹⁵Իբրեւ տեսին քահանայպետքն եւ դպիրք՝ զքանչելիսն զոր արար, եւ զմանկտին որ աղաղակէին ի տաճարին եւ ասէին, էրհնութիւն որդւոյ դաւթի, բարկացան.
¹⁶եւ ասեն ցնա. լսես զինչ ասեն դոքա։ ասէ ցնոսա Յիսուս, այո. չիցէ ընթերցեալ ձեր՝ եթէ ի բերանոյ տղայոց եւ ստընդիեցաց կատարեցեր զօրհնութիւն։
¹⁷Եւ թողեալ զնոսա, ել արտաքոյ քաղաքին ի բեթանիա, եւ անդ ագաւ։
¹⁸Եւ այգուցն իբրեւ դարձաւ անդրէն ի քաղաքն՝ քաղցեաւ։

¹⁹եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին, եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա՝ բայց միայն տերեւ։ Եւ ասէ ցնա. մի այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։
²⁰Իբրեւ տեւսին աշակերտքն՝ զարմացան եւ ասեն, թէ զիարդ վաղվաղակի ցամաքեցաւ թզենին։
²¹Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա, ամէն ասեմ ձեզ, եթէ ունիցիք հաւատս՝ եւ ոչ երկմտիցէք՝ ոչ միայն զթզենւոյդ առնիցէք, այլ թէպէտ եւ լերինդ ասիցէք՝ բարիր եւ անկիր ի ծով, եղիցի։
²²Եւ ամենայն ինչ զոր եւ խնդրիցէք յաղօթս հաւատովք՝ առնուցուք։

²³Եւ իբրեւ եկն ի տաճարն, մատեան առ նա՝ մինչդեռ ուսուցանէր, քահանայապետքն եւ ծերք ժողովրդեանն՝ եւ ասեն. որով իշխանութեամբ առնես զայդ. եւ ով ետ քեզ զիշխանութիւնդ զայդ։
²⁴Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. հարցից եւ ես զձեզ բան մի. զոր թէ ասիցէք ինձ, եւ ես ձեզ ասացից՝ որով իշխանութեամբ առնեմ զայս.
²⁵Մկրտութիւն յովհաննու ուստի էր՝ յերկնից թէ ի մարդկանէ։ եւ նոքա խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին։
²⁶Եթէ ասեմք յերկնից, ասէ ցմեզ. իսկ ընդէր ոչ հաւատացէք նմա։ եւ եթէ ասեմք ի մարդկանէ, երկնչիմք ի ժողովրդենէն. զի ամենեքին զյովհաննէս իբրեւ զմարգարէ ունին։

²⁷Պատասխանի ետուն Յիսուսի եւ ասեն. ոչ գիտեմք։ ասէ ցնոսա եւ նա. եւ ոչ ես ասեմ ձեզ՝ որով իշխանութեամբ առնեմ զայս։
²⁸Բայց զիարդ թուի ձեզ. առն միոջ էին երկու որդիք, եւ մատուցեալ առ առաջինն՝ ասէ որդեակ՝ երթ այսօր գործեա յայգւոջ։
²⁹Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. երթամ տէր եւ ոչ չոգաւ։
³⁰Մատեաւ եւ առն մեւսն, եւ ասէ նոյնպէս։ նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. ոչ կամիմ, բայց յետոյ զղջացաւ՝ եւ չոգաւ յայգին։
³¹Արդ ո յերկոցունց արար զկամս հօրն, ասեն՝ յետինն։ Ասէ ցնոսա Յիսուս. ամէն ասեմ ձեզ, զի մաքսաւորք եւ պոռնիկք՝ յառաջեսցեն քան զձեզ յարքայութիւն երկնից։

³²Զի եկն յովհաննէս ճանապարհաւ արդարութեան՝ եւ ոչ հաւատացէք նմա. եւ մաքսաւորք եւ պոռնիկք հաւատացին նմա։ եւ դուք տեսէք՝ եւ ոչ զղջացարուք յետոյ հաւատալ նմա։
³³Այլ առակ լուարուք. այր մի էր տանուտէր՝ որ տնկեաց այգի, եւ ցանգով պատեաց զնա, եւ փորեաց ի նմա հնձան, եւ շինեաց աշտարակ. եւ ետ զնա ցմշակս, եւ գնաց ի տար աշխարհ։
³⁴Իբրեւ մերձեցան ժամանակ պտղոյ, առաքեաց զծառայս իւր առ մշակսն առնուլ զպտուղս նորա,
³⁵Եւ եկեալ մշակացն զծառայս նորա, զոմն տանջեցին, զոմն սպանին, զոմն քարկոծեցին։
³⁶Դարձեալ առաքեաց այլ ծառայս բազումս քան զառաջինսն, եւ արարին նոցա՝ նոյնպէս։

³⁷Յետոյ առաքեաց առ նոսա զորդի իւր, եւ ասէ, թերեւս ամաչեսցեն յորդւոյ աստի իմմէ։
³⁸Իսկ մշակքն իբրեւ տեսին զորդին, ասեն ընդ միտս. սա է ժառանգն եկայք սպանեցուք զսա, եւ կալցուք զժառանքութիւն սորա·
³⁹Եւ առեալ հանին զնա արտաքոյ քան զայգին, եւ սպանին։
⁴⁰Արդ՝ յորժամ եկեսցէ տէր այգւոյն, զինչ արասցէ մշակացն այնոցիկ։
⁴¹Ասեն ցնա. զչարսն չարաւ կորուսցէ. եւ զայգին տացէ այլոց մշակաց, որք տայցեն նմա զպտողս ի ժամու իւրեանց։
⁴²Ասէ ցնոսա Յիսուս չիցէ երբէք ընթերցեալ ձեր՝ ի գիրս. զվէմն՝ զոր անարգեցին շինօղքն, նա եղեւ գլուխ անկեան. ի տեառնէ եղեւ այս, եւ է սքանչելի յաչս մեր։

⁴³Վասն այսորիկ ասեմ ձեզ, զի բարձցի ի ձէնջ արքայութիւն Աստուծոյ, եւ տացի ազգի որ առնիցէ զպտուղս նորա։
⁴⁴Եւ որ անկցի ի վերայ վիմիս այսորիկ՝ փշրեսցի, եւ յայր վերայ անկցի՝ հոսեսցէ զնա։
⁴⁵Իբրեւ լուան քահանայպետքն եւ դպիրք եւ փարիսեցիք զառակս նորա, գիտացին թէ վասն նոցա ասաց։
⁴⁶Եւ խնդրէին զնա ունել, բայց երկեան ի ժողովրդոցն. քանզի իբրեւ զմարգարէ ունէին զնա։

¹Դարձեալ պատասխանի ետ Յիսուս, եւ ասէ ցնոսա առակօք։
²Նմանեցաւ արքայութիւն երկնից՝ առն թագաւորի, որ արար հարսանիս որդւոյ իւրում։
³Եւ առաքեաց զծառայս իւր կոչել զհրաւիրեալսն, ի հարսանիս։ եւ ոչ կամեցան գալ։
⁴Դարձեալ առաքեաց այլ ծառայս՝ եւ ասէ. ասացէք հրաւիրելոցն. ահաւասիկ զճաշ իմ պատրաստեցի. զպւարակ իմ եւ պարարակք զենեալ են, եւ ամենայն ինչ պատրաստ է. եկայք ի հարսանիսս։
⁵Եւ նոքա յուլացեալ՝ գնացին ոմն յագարակ իւր, ոմն ի վաճառ իւր,
⁶եւ այլք՝ կալան զծառայս նորա, թշնամանեցին, եւ սպանին։

⁷Իսկ թագաւորն իբրեւ լուաւ՝ բարկացաւ, եւ առաքեաց զզօրս իւր եւ սատակեաց զսպանօղսն զայնոսիկ, եւ զքաղաքն նոցա այրեաց։
⁸Յայնժամ ասէ ցծառայս իւր. հարսանիքս պատրաստ են, եւ հրաւիրեալքն չէին արժանի։
⁹Արդ՝ երթայք յանցս ճանապարհաց, եւ զորս միանգամ գտանիցէք՝ կոչեցէք ի հարսանիսս։
¹⁰Եւ ելեալ ծառայքն ի ճանապարհս ժողովեցին զամենեսեան զոր եւ գտին՝ զչարս եւ զբարիս. եւ լցան հարսանիքն բազմականօք։
¹¹Եւ մտեալ թագաւորն հայել զբազմականօքն, ետես անդ այր մի՝ որ ոչ օր զգեցեալ հանդերձ հարսանեաց։
¹²եւ ասէ ցնա. ընկեր զիարդ մտեր այսր, զի ոչ ունէիտ հանդերձ հարսանեաց, եւ նա պապանձեցաւ,

¹³Յայնժամ ասէ թագւորն ցսպասաւորսն, կապեցէք զդորա զոտս եւ զձեռս՝ եւ հանէք զդա ի խաւարն արտաքին, անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։
¹⁴Զի բազումք են կոչեցեալք՝ եւ սակաւք ընտրեալք։
¹⁵Յայնժամ գնացեալ փարիսեցիքն, առին խորհուրդ զնմանէ, թէ որպէս դնիցեն նմա որոգայթ բանիւք։
¹⁶Եւ առաքեն առ նա զաշակերտսն իւրեանց հերովդիանոսօքն հանդերձ՝ եւ ասեն. վարդապետ՝ գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ զճանապարհն Աստուծոյ ճշմարտութեամբ ուսուցանես, եւ ոչ է քեզ փոյթ զումեքէ, եւ ոչ հայիս յերեսս մարդոյ։
¹⁷արդ՝ ասա մեզ, զիարդ թուի քեզ, պարտ է հարկս տալ կայսեր՝ թէ ոչ։

¹⁸Գիտաց Յիսուս զխորամանկութիւնն նոցա, եւ ասէ. զի փորձէք զիս կեղծաւորք.
¹⁹Ցուցէք ինձ զդահեկան հարկին։ եւ նոքա մատուցին նմա դահեկան մի։
²⁰Եւ ասէ ցնոսա. ոյր է պատկերս այս՝ կամ գիր։
²¹ասեն՝ կայսեր։ Յայնժամ ասէ ցնոսա. երթայք՝ տուք զկայսեր՝ կայսեր, եւ զԱստուծոոյ՝ Աստուծոյ։
²²Իբրեւ լուան զարմացան. եւ թողին զնա եւ գնացին։
²³Յայնմ աւուր մատեան առ նա սադուկեցիքն, որ ասէին՝ թէ չիք յարութիւն. հարցին ցնա՝
²⁴եւ ասեն. վարդապետ՝ մովսէս ասաց. եթէ ոք մեռցի անորդի, արասցէ զկին նորա եղբայր իւր, եւ յարուսցէ զաւակ եղբօր իւրում։

²⁵Էին առ մեզ եղբարք եւթն. առաջինն՝ արար կին՝ եւ մեռաւ. եւ զի ոչ ունէր զաւակ, եթող զկինն իւր՝ եղբօր իւրում։
²⁶Նոյնպէս եւ երկրորդն՝ եւ երրորդն, մինչեւ ցեւթերորդն։
²⁷յետ ամենեցուն՝ մեռաւ եւ կինն։
²⁸Արդ ի յարութեանն ոյր յիւթանցն եղիցի՝ նա կին. զի ամենեքին կալան զնա կին։
²⁹Պատասխանի ետ նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ. մոլորեալք՝ ոչ գիտէք զգիրս եւ ոչ զզօրութիւն Աստուծոյ։
³⁰Զի ի յարութեանն ոչ կանայս առնեն՝ եւ ոչ արանց լինին, այլ են իբրեւ զհրեշտակս յերկինս։
³¹Բայց վասն յարութեան մեռելոց չիցէ ընթերցեալ զասացեալն ձեզ յԱստուծոյ։։

³²Ես եմ Աստուած աբրահամու. Աստուած իսահակայ եւ Աստուած յակովբայ. եւ չէ Աստուած՝ Աստուած մեռելոց՝ այլ կենդանեաց։
³³Իբրեւ լուան ժողովուրդքն, զարմանային ընդ վարդապետութիւն նորա։
³⁴Իսկ փարիսեցիքն իբրեւ լուան՝ եթէ պապանձեցոյց զսադուկեցիսն, ժողովեցան ի միասին։
³⁵Եւ եհարց մի ոմն ի նոցանէ զնա՝ փորձելով, եւ ասէ։
³⁶Վարդապետ որ պատուիրան մեծ է յօրէնս։
³⁷Եւ Յիսուս ասէ ցնա. սիրեսցես զտէր Աստուած քո ամենայն սրտէ քումմէ, եւ յամենայն անձնէ քումմէ, եւ յամենայն մտաց քոց։
³⁸Այս է մեծն եւ առաջին պատուիրան։

³⁹եւ երկրորդն նման սմին. սիրեսցես զընկեր քո՝ իբրեւ զանձն քո։
⁴⁰Յայս երկուս պատուիրանս ամենայն օրէնք եւ մարգարէք՝ կախեալ կան։
⁴¹Եւ ի ժողովել փարիսեցւոցն, եհարց ցնոսա Յիսուս՝ եւ ասէ։
⁴²զիարդ թուի ձեզ վասն Քրիստոսի, ոյր որդի է։ ասեն ցնա, դաւթի։
⁴³Ասէ ցնոսա Յիսուս. իսկ զիարդ դաւիթ հոգւովն կոչէ զնա տէր, եւ ասէ.
⁴⁴ասաց տէր ցտէր իմ. նիստ ընդ աջմէ իմմէ, մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց։
⁴⁵Իսկ եթէ դաւիթ զնա տէր կոչէ, զիարդ որդի նորա իցէ։
⁴⁶Եւ ոչ ոք կարէր տալ նմա պատասխանի բան մի. եւ ոչ իշխէր ոք յայնմ օրէ հարցանել զնա եւ ոչ ինչ։

¹Յայնժամ խօսեցաւ Յիսուս ընդ ժողովուրդսն եւ ընդ աշամերտսն իւր՝ եւ ասէ.
²Յաթոռն մովսիսի նստան դպիտք եւ փարիսեցիք։
³Զամենայն ինչ՝ որ ասիցեն ձեզ՝ արարէք եւ պահեցէք. բայց ըստ գործոցն նոցա մի առնէք. զի ասեն՝ եւ ոչ առնեն։
⁴Կապեն բեռինս ծանունս եւ դժուակակիրս, եւ դնեն ի վերայ ուսոց մարդկան. եւ մատամբ իւրեանց ոչ կամին շարժել զնոսա։
⁵Եւ զամենայն գործս իւրեանց առնեն ի ցոյցս մարդկան, լայնեն զգրապանակս իւրեանց, եւ երկայնեն զքղանցս հանդերձից իւրեանց։
⁶Սիրեն զյառաջագահս յընթրիս, եւ զնախաթոռս ի ժողովուրդս՝ եւ զողջոյնս ի հրապարակս։
⁷Եւ կոչել ի մարդկանէ՝ ռաբբի ռաբբի։

⁸Բայց դուք մի զոք կոչէք վարդապետ, զի մի է ձեր ուսուցիչ, եւ ամենեքին դուք եղբարք էք։
⁹Եւ հայր՝ մի կոչէք ձեզ յերկրի. զի ձեր՝ մի է հայր՝ որ յերկինսն է։
¹⁰Եւ մի կոչիցիք ուսուցիչք, զի ուսուցիչ ձեր Քրիստոսն է։
¹¹Եւ մեծն ի ձէնջ եղիցի ձեր սպասաւոր։
¹²Որ բարձրացուցանէ զանձն՝ խոնարհեսցի, եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն՝ բարձրասցի։
¹³Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի փակէք զարքայութիւն երկնից առաջի մարդկան. դուք ոչ մտանէք, եւ որոց մտանեն՝ չտայք թոյլ մտանել։

¹⁵Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի յածիք ընդ ծով եւ ընդ ցամաք՝ առնել եկամուտ մի. եւ յորժամ լինիցի, առնէք զնա որդի գեհենի՝ կրկին եւս քան զձեզ·
¹⁶Վայ ձեզ՝ առաջնորդք կոյրք. զի ասէք՝ որ երդնու ի տաճարն՝ չէ ինչ, բայց որ երդնու յոսկին որ ի տաճարին է՝ արժան է։
¹⁷Մորոսք եւ կոյրք՝ զինչ մեծ է, ոսկին՝ եթէ տաճարն որ զսրբէ զոսկին։
¹⁸Եւ որ երդնու ի սեղանն՝ չէ ինչ, բայց որ երդնու ի պատարագն, որ ի վերայ նորա է՝ արժանի է։
¹⁹Յիմարք եւ կոյրք՝ զինչ մեծ է. պատարագն, եթէ սեղանն՝ որ սրբէ զպատարագն։
²⁰Իսկ արդ՝ որ երդնու ի սեղանն, երդուաւ ի նա՝ եւ յամենայն որ ի վերայ նորա է։

²¹Եւ որ երդուաւ ի տաճարն, երդուաւ ի նա՝ եւ ի բնակիչն նորա։
²²Եւ որ երդուաւ յերկինս. երդուաւ յաթոռն Աստուծոյ՝ եւ յայն որ նստի ի վերայ նորա։
²³Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի տասանորդէք զանանուխ եւ զսամիթ եւ զչաման. եւ թողէք զծանր ծանր օրինացն՝ զդատաստան, եւ զողորմութիւն, եւ զհաւատս, զայս արժան էր առնել՝ եւ զայն չթողուլ։
²⁴Առաջնորդք կոյրք, որ զմժղուկս քամէք, եւ զուղտս կլանէք։
²⁵Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի սրբէք զարտաքին զբաժակին եւ զսկաւառակի, եւ ի ներքոյ լի են յափշտակութեամբ եւ անխառնութեամբ։

²⁶Փարիսեցի կոյր՝ սրբեա նախ զներքին բաժակին եւ զսկաւառակին, զի լինիցի եւ արտաքինն նոցա սուրբ։
²⁷Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի նման էք գերեզմանաց բռելոց, որ արտաքոյ երեւին գեղեցիկք, եւ ի ներքոյ լի են ոսկերօք մեռելոց, եւ ամենայն պղծութեամբ։
²⁸Նոյնպէս եւ դուք՝ արտաքոյ երեւիք մարդկան արդարք, եւ ի ներքոյ չի էք կեղծաւորութեամբ եւ անօրէնութեամբ։
²⁹Վայ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց. զի շինէք զշիրիմս մարգարէից, եւ զարդարէք զգերեզմանս արդարոց։
³⁰Եւ ասէք՝ եթէ էաք յաւուրս հարցն մերոց՝ ոչ հաղորդէաք արեան մարգարէիցն։

³¹Ապա ուրեմն վկայէք զանձանց՝ եթէ որդիք էք այնոցիք՝ որ կոտորէին զամրգարէսն։
³²Եւ դուք՝ լցէք զչափ հարցն ձերոց,
³³Օձք՝ ծնունդ իժից, զիարդ փախնուցուք ի դատաստանէ գեհենին։
³⁴Վասն այդորիկ՝ ահաւասիկ ես առաքեմ առ ձեզ մարգարէս, եւ իմաստունս, եւ դպիրս. ի նոցանէ սպանանիցէք, եւ ի խաչ հանիցէք, եւ ի նոցանէ տանջիցէք ի ժողովուրդս ձեր, եւ հալածիցէք ի քաղաքէ ի քաղաք։
³⁵Որպէս զի եկեսցէ ի վերայ ձեր ամենայն արիւն արդար հեղեալ յերկրի. յարենէն աբելի արդարոյ մինչեւ ցարիւնն զաքարիայ որդւոյ բարաքեայ՝ զոր սպանէք ընդ մէջ տաճարին եւ սեղանոյ
³⁶Ամէն ասեմ ձեզ. եկեսցէ այն ամենայն ի վերայ ազգիս այսորիկ,.

³⁷Երուսաղէմ, երուսաղէմ. որ կոտորէր զմարգարէս՝ եւ քարկոծ առնէր զառաքեալսն առ նա, քանիցս անգամ կամեցայ ժողովել զմանկունս քո՝ զոր օրինակ ժողովէ հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
³⁸ահա թողեալ լիցի ձեզ տունդ ձեր աւերակ։
³⁹Բայց ասեմ ձեզ, թէ ոչ եւս տեսանիցէք զիս յայսմ հետէ, մինչեւ ասիցէք՝ օրհնեալ եկեալն յանուն տեառն։

¹Եւ ելեալ արտաքոյ Յիսուս ի տաճարէն՝ գնայր. եւ մատեան աշակերտքն ցուցանել նմա զշինուածս տաճարին։
²Եւ նա՝ պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. տեսանիցէք զայդ ամենայն, ամէն ամէն ասեմ ձեզ. ոչ մնասցէ այդր քար՝ ի քարի վերայ որ ոչ քակտեսցի։
³Եւ մինչդեռ նստէր ի լերինն ձիթենեաց, մատեան առ նա աշակերտքն առանձինն՝ եւ ասեն. ասա մեզ՝ երբ լինիցի այդ, եւ կամ զինչ նշան իցէ քոյոյ գալստեանն, եւ վախճանի աշխարհիս։
⁴Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. զգոյշ լերուք՝ գուցէ ոք զձեզ խաբիցէ.
⁵Զի բազումք գայցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն՝ թէ ես եմ Քրիստոսն, եւ զբազումս մոլորեցուցանիցեն։

⁶Լսելոց էք պատերազմունս՝ եւ զհամբաւս պատերազմաց. զգոյշ լերուք՝ մի խռովեսջիք, զի պարտ է լինել այնմ ամենայնի, այլ չեւ է կատարած։
⁷Յարիցէ ազգ յազգի վերայ, եւ թագաւորութիւն ի թագաւորութեան. եւ եղիցին սովք եւ սրածութիւնք, եւ սասանութիւնք ի տեղիս տեղիս։
⁸սակայն եւ այն ամենայն՝ սկիզբն է երկանց։
⁹Յայնժամ մատնեսցեն զձեզ ի նեղութիւն, եւ սպանանիցեն զձեզ. եւ եղիջիք ատեցեալք յամենայն ազգաց վասն անուան իմոյ։
¹⁰Եւ յայնժամ գայթագղեսցեն բազումք, եւ զմիմեանս մատնեսցեն՝ եւ ատեսցեն զմիմեանս։
¹¹Եւ բազում սուտ մարգարէք յարիցեն, եւ զբազումս մոլորեցուսցեն։

¹²Եւ վասն բազմանալոյ անօրէնութեան, ցամաքեսցի սէր բազմաց։։
¹³Բայց որ համբերեացն ի սպառ, նա կեցցէ։
¹⁴Եւ քարոզեսցի աւետարանս արքայութեան ընդ ամենայն տիեզերս՝ ի վկայութիւն ամենայն հեթանոսաց. եւ ապա եկեսցէ կատարած։
¹⁵Արդ՝ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածոյն. որ ասացեալն է ի ձեռն դանեէլի մարգարէի. զի կայցէ ի տեղւոջն սրբութեան, որ ընթեռնուն՝ ի միտ առցէ։
¹⁶Յայնժամ որ ի հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս.
¹⁷Եւ որ ի տանիս կայցէ, մի իջցէ առնուլ ինչ ի տանէ իւրմէ.
¹⁸Եւ որ յանդի իցէ, մի դարձցի յետս առնուլ զձորձս իւր։
¹⁹Բայց վայ իցէ յղեաց եւ ստընտուաց յաւուրսն յայնոսիկ։

²⁰Յաղօթս կացէք՝ զի մի լինիցի փախուստն ձեր ձմեռանի, եւ մի ի շաբաթու։
²¹Զի եղիցի յայնժամ նեղութիւն մեծ, որպիսի ոչ եղեւ ի սկզբանէ արարածոց աշխարհի մինչեւ ցայժ, եւ ոչ այլ լիցի։
²²Եւ եթէ ոչ կարճէին աւուրքն այնորիկ, ոչ ապրէր ամենայն մարմին. բայց վասն ընտրելոցն՝ կարճեսցին աւուրքն այնոքիկ։
²³Յայնժամ՝ թէ ոք ասիցէ ձեզ՝ ահաւասիկ աստ է Քրիստոսն կամ անդ, մի հաւատասցէք։
²⁴Զի յարիցեն սուտ Քրիստոսք եւ սուտ մարգարէք. եւ տայցեն նշանս մեծամեծս եւ արուեստս, մինչ մոլորեցուցանել՝ թէ հնար ինչ իցէ՝ եւ զընտրեալսն։
²⁵Ահա յառաջագոյն ասացի ձեզ։
²⁶Ապա թէ ասիցեն ձեզ. ահաւանիկ յանապատի է, մի ելանիցէք. եւ թէ ահա՝ յըշտեմարանս է. մի հաւատայցէք։

²⁷Զի որպէս փայլակն՝ որ ելանէ յարեւելից՝ եւ երեւի մինչեւ յարեւմուտս, այնպէս եղիցի գալուստն որդւոյ մարդոյ։
²⁸Զի ուր գէշն իցէ. անդր ժողովեսցին արծուիք,
²⁹Վաղվաղակի յետ նեղութեան աւուրցն այնորիկ՝ արեգակն խաւարեսցի եւ լուսին՝ ոչ տացէ զլոյս իւր. եւ աստեղք՝ անկցին յերկնից եւ զօրութիւնք երկնից՝ շարժեսցին։
³⁰Եւ ապա երեւեսցի նշան որդւոյ մարդոյ յերկինս. եւ յայնժամ կոծեսցին ամենայն ազգք երկրի, եւ տեսցեն զորդի մարդոյ եկեալ ի վերայ ամպոց երկնից զօրութեամբ եւ փառօք բազմօք։
³¹Եւ առաքեսցէ զհրեշտակս իւր փողով մեծաւ, եւ ժողովեսցեն զընտրեալս նորա ի չորից հողմոց՝ ի ծագաց երկնից մինչեւ ի ծագս նոցա։

³²Ի թզենւոյ անտի ուսարուք զառակն. զի յորժամ նորա ոստքն կակղասցին եւ տերեւն ցըցուիցի, գիտէք թէ մերձ է ամառն։
³³Նոյնպէս եւ դուք՝ յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն, գիտասջիք թէ մերձ է ի դուրս։
³⁴Ամէն ասեմ ձեզ՝ եթէ ոչ անցցէ ազգս այս, մինչեւ այս ամենայն եղիցի,
³⁵Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ մի անցցեն։
³⁶Բայց վասն աւուրն այնորիկ եւ ժամու, ոչ ոք գիտէ, ոչ հրեշտակք երկնից, եւ ոչ սրդի՝ բայց միայն հայր։
³⁷Այլ որպէս աւուրքն նոյի, նոյնպէս եղիցի գալուստն որդւոյ մարդոյ։
³⁸Զի որպէս էին յաւուրսն որ յառաջ քան զջրհեղեղն, ուտէին եւ ըմպէին, կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն՝ յորում եմուտ Նոյ ի տապանն.

³⁹Եւ ոչ գիտացին՝ մինչեւ եկն ջրհեղեղն եւ եբարձ զամենեսին, այնպէս եղիցի եւ գալուստն որդւոյ մարդոյ։
⁴⁰Յայնժամ թէ իցեն երկու յագարակի, մին առնուսցու, եւ մեւսն թողուցու։
⁴¹Եւ եթէ երկու աղայցեն ի մի երկանս, մին առնուցու եւ մեւսն թուուցու։
⁴²Արթուն կացէք՝ զի ոչ գիտէք յորում ժամու Տէրն ձեր գայ։
⁴³Զայն գիտասջիք, եթէ գիտէր տանուտէր՝ յորում պահու գող գայ, սկէր՝ եւ ոչ տայր ական հատանել զտանն իւրոյ։
⁴⁴Վասն այսորիկ եւ դուք՝ եղերուք պատրաստք, զի յորում ժամու ոչ ակնունիցիք՝ գայ որդի մարդոյ։
⁴⁵Իսկ ով իցէ հաւատարիմ ծառայ եւ իմաստուն, զոր կացոյց տէր իւր ի վերայ ծառայից իւրոց՝ տալ նոցա կերակուր ի ժամու։

⁴⁶Երանի իցէ ծառային այնմիկ՝ զոր եկեալ տէրն գտանիցէ արարեալ այնպէս։
⁴⁷Ամէն ասեմ ձեզ. զի ի վերայ ամենայն ընչից իւրոց կացուսցէ զնա։
⁴⁸Ապա թէ ասիցէ ծառայն չար՝ ի սրտի իւրում, տէր իմ յամէ զգալ.
⁴⁹եւ սկսանիցի հարկանել զծառայակիցս իւր. ուտիցէ եւ ըմպիցէ ընդ արբեցողս.
⁵⁰Գայցէ տէր ծառային այնորիկ՝ յաւուր յորում ոչ ակն ունիցի. եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ.
⁵¹Եւ կտրեսցէ զնա ընդ մէջ, եւ զբաժին նորա ընդ կեղծաւորս դիցէ, անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։

¹Յայնժամ նմանեսցի արքայութիւն երկնից տասն կուսանաց, որոց առեալ զլապտերս իւրանց՝ ելին ընդ առաջ փեսային եւ հարսին։
²Հինգն ի նոցանէ յիմարք էին՝ եւ հինգն իմաստունք։
³Յիմարքն առին զլապտերսն, եւ ձէթ ընդ իւրեանց ոչ բարձին.
⁴Իսկ իմաստունքն առին եւ ձէթ ամանօք ընդ լապտերս իւրեանց
⁵Եւ ի յամել փեսային, նիհրեցին ամենեքեան եւ ի քուն մտին։
⁶Եւ ի մէջ գիշերի եղեւ բարբառ, ահա փեսայ գայ արիք ընդ առաջ նորա։
⁷Յայնժամ յարեան ամենայն կուսանքն, եւ կազմեցին զլապտերսն իւրեանց։
⁸Ասեն յիմարքն ցիմաստունսն, տուք մեզ յիւղոց ձերմէ, զի ահա՝ շիշձանին լապտերքս մեր։

⁹Պատասխանի ետուն իմաստունքն՝ եւ ասեն. գուցէ ոչ իցէ մեզ եւ ձեզ բաւական, այլ երթայք ի վաճառականս՝ եւ գնեսջիք ձեզ։
¹⁰Իբրեւ նոքա գնացին գնել՝ եւ եկն փեսայն եւ պատրաստքն մտին ընդ նմա ի հարսանիսն եւ փակեցաւ դուռնն։
¹¹Յետոյ՝ գան եւ այլ կուսանքն եւ ասեն. տէր տէր բաց մեզ։
¹²Նա պատասխանի ետ եւ ասէ, ամէն ասեմ ձեզ, թէ ոչ գիտեմ զձեզ։
¹³Արթուն կացէք՝ զի ոչ գիտէք զօրն եւ ոչ զժամ։
¹⁴Որպէս այր մի գնացեալ ի տար աշխարհ, կոչեաց զծառայս իւր՝ եւ ետ նոցա զինչս իւր։
¹⁵Ումեմն ետ հինգ քանքար. եւ ումեմն երկուս, եւ ումեմն մի. իւրաքանչիւր ըստ իւրում կարի. եւ գնաց։

¹⁶Չոգաւ վաղվաղակի՝ որ առ զհինգն, գործեաց նոքօք, եւ շահեցաւ այլ եւս հինգ։
¹⁷Նոյնպէս եւ որ զերկուսն շահեցաւ այլ եւս երկուս։
¹⁸Եւ որ զմին առ՝ գնաց փորեաց զերկիր, եւ թաքոյց զարծաթ տեառն իւրոյ։
¹⁹Յետ բազում ժամանակի, գայ տէր ծառայիցն այնոցիկ, եւ առնէ համարս ի մէջ նիցա։
²⁰Եւ մատուցեալ որ զհինգ քանքարն առ, մատոյց այլ եւս հինգ քանքար՝ եւ ասէ. տէր հինգ քանքար ետուր ցիս, արդ ահաւասիկ՝ հինգ այլ եւս քանքար ի վերայ շահեցայ։
²¹Ասէ ցնա տէրն իւր. ազնիւ ծառայ՝ բարի եւ հաւատարիմ, որովհետեւ ի սակաւուդ հաւատարիմ ես, ի վերայ բազմաց կացուցի զքեզ. մուտ յուրախութիւն տեառն քոյ։

²²Մատուցեալ եւ որոյ զերկուս քանքարսն առեալ էր, եւ ասէ. տէր՝ երկուս քանքարս ետուր ցիս. ահաւասիկ երկուս եւս այլ քանքարս՝ զոր ի վերայ շահեցայ։
²³Ասէ ցնա տէրն իւր. ազնիւ ծառայ բարի եւ հաւատարիմ, որովհետեւ ի սակաւուդ հաւատարիմ ես, ի վերայ բազմաց կացուցից զքեզ. մուտ յուրախութիւն տեառն քոյ։
²⁴Մատուցեալ եւ որոյ զմի քանքարն առեալ էր, եւ ասէ. տէր՝ գիտէի զի այր մի խիստ ես. հնձես՝ զոր ոչ սերմանեցեր, եւ ժողովես՝ ուստի ոչ սփռեցեր.
²⁵երկեայ՝ գնացի եւ թագուցի զքանքարս քո յերկրի. արդ՝ աւասիկ քոյդ ցքեզ։
²⁶Պատասխանի ետ տէրն՝ եւ ասէ ցնա. ծառայ չար եւ վատ՝ գիտէիր թէ հնձեմ՝ ուստի ոչ սերմանեցի. եւ ժողովեմ՝ ուսզ ոչ սփռեցի.

²⁷պարտ էր քեզ արկանել զարծաթդ իմ ի սեղանաւորս, եւ եկեալ ես՝ տոկոսեօք պահանջէի զիմն։
²⁸Արդ՝ առէք ի դմանէ զքանքարդ՝ եւ տուք այնմ որ ունիցի զտասն քանքարն։
²⁹Զի ամենայնի որ ունիցի՝ տացի եւ յաւելցի, եւ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունիցին՝ բարձցի ի նմանէ։
³⁰Եւ զծառայդ անպիտան հանէք խաւարն արտաքին. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։
³¹Եւ յորժամ եկեսցէ որդի մարդոյ փառօք իւրովք՝ եւ ամենայն հրեշտակք ընդ նմա, յայնժամ նստցի յաթոռ փառաց իւրոց։
³²Եւ ժողովեսցին առաջի նորա ամենայն ազգք, եւ մեկնեսցէ զնոսա ի միմեանց, որպէս հովիւ զի մեկնէ զօդիս յայծեաց։
³³Եւ կացուսցէ զօդիսն ընդ աջմէ իւրմէ եւ զայծիսն ի ձախմէ։

³⁴Յայնժամ ասասցեն թագւորն ցայնոսիկ՝ որ ընդ աջմէն իցեն. եկայք օրհնեալք հօր իմոյ. ժառանգեցէք զպատրաստեալ ձեզ արքայութիւն ի սկզբանէ աշխարհի։
³⁵Զի քաճցեայ՝ եւ ետուք ինձ ուտել. ծարաւեցի՝ եւ արբուցէք ինձ. օտար էի՝ եւ ժողվեցէք զիս.
³⁶մերկ՝ եւ զգեցուցէք զիս. հիեւանդ էի՝ եւ տեսէք զիս. ի բանտի էի՝ եւ եկիք առ իս։
³⁷Յայնժամ պատասխանի տացեն նմա արդարքն եւ ասասցեն. տէր՝ երբ տեսաք զքեզ քաղցեալ՝ եւ կերակրեցաք, կամ ծարաւի՝ եւ արբուցաք։
³⁸երբ տեսաք զքեզ օտար՝ եւ ժողովեցաք. կամ մերկ՝ եւ զգեցուցաք։
³⁹երբ տեսաք զքեզ հիւանդ՝ կամ ի բանտի, եւ եկաք առ քեզ։

⁴⁰Պատասխանի տացէ թագաւորն՝ եւ ասասցէ ցնոսա. ամէն ասեմ ձեզ, որովհետեւ արարէք միում յեղբարցս այսոցիկ փոքրկանց՝ ինձ արարէք։
⁴¹Յայնժամ ասասռծէ եւ ցայնոսիկ՝ որ ընդ ահեկին իցեն. երթաք յինէն՝ անիծեալք ի հուր յաւիտենական, որ պատրաստեալ է սատանայի եւ հրեշտակաց նորա։
⁴²Զի քաղցեայ՝ եւ ոչ ետուք ինձ ուտել, ծառաւեցի՝ եւ ոչ արբուցէք զիս.
⁴³օտար էի՝ եւ ոչ ժողովեցէք զիս, մերկ էի՝ եւ ոչ զգեցուցէք զիս, հիւանդ՝ եւ ի բանտի՝ եւ ոչ տեսէք զիս։
⁴⁴Յայնժամ պատասխանի տացեն եւ նոքա՝ եւ ասասցեն. տէր երբ տեսաք զքեզ քաղցեալ՝ կամ ծարաւի. կամ օտար. կամ մերկ, կամ հիւանդ, կամ ի բանտի, եւ ոչ պաշտեցաք զքեզ։

⁴⁵Յայնժամ պատասխանի զացէ նոցա՝ եւ ասասցէ. ամէն ասեմ ձեզ, որովհետեւ ոչ արարէք միում ի փոքրկանցս յայսցանէ, եւ ոչ ինձ արարէք։
⁴⁶Եւ երթիցեն նոքա ի տանջանսն յաւիտենականս, եւ արդարքն ի կեանսն յաւիտենականս։

¹Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զամենայն զբանս զայսոսիկ, ասէ ցաշակերտսն իւր։
²Գիտէք, զի յետ երկուց աւուրց զատիկ լինի. եւ որդի մարդոյ մատնի ի խաչ ելանել,
³Յայնժամ ժողովեցան քահանայապետքն եւ դպիրք եւ ծերք ժողովրդեանն ի սրահ քահանայապետին՝ որում անուն էր կայափա.
⁴Եւ արարին խորհուրդ՝ զի նենգութեամբ կալցեն զՅիսուս՝ եւ սպանցեն։
⁵Բայց ասէին. թէ մի ի տօնի աստ՝ զի իմ խռովութիւն լինիցի ի ժողովրդեանն։
⁶Իբրեւ եկն Յիսուս ի բեթանիա ի տուն սիմոնի բորոտի,
⁷Մատեաւ առ նա կին մի, որ ունէր շիշ իւղոյ ծանրագնի. եւ թափեալ ի գլուխ նորա ի բազմականին.

⁸Իբրեւ տեսին աշակերտքն՝ բարկացան եւ ասեն. ընդէր է կորուստդ այդ իւղոյդ.
⁹Զի մարթ էր վաճառել զդա մեծագնի՝ եւ տալ աղքատաց,
¹⁰Գիտաց Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. զի աշխատ առնէք զկինդ. գործ մի բարի գործեաց դա յիս։
¹¹Յամենայն ժամ զաղքատս ընդ ձեզ ունիք, բայց զիս ոչ հանապազ ընդ ձեզ ունիք։
¹²Արկանել դորա զեւղդ ի մարմին իմ, առ ի թաղելոյ զիս նշանակեաց։
¹³Բայց ամէն ասեմ ձեզ, զի ուր եւ քարոզեսցի աւետարանս այս ընդ ամենայն աշխարհ՝ խօսեսցի եւ զոր արար դա՝ ի յիշատակ դորա։
¹⁴Յայնժամ գնաց մի յերկոտասանիցն անուանեալն յուդա սկարիովտացի՝ առ քահանայապետն, եւ ասէ.

¹⁵Զինչ կամիք տալ ինձ, եւ ես մատնեցից զնա ձեզ, եւ նոքա կշռեցին նմա երեսուն արծաթի.
¹⁶Եւ յայնմ հետէ խնդրէր պարապ՝ զի մատնեսցէ զնա նոցա։
¹⁷Եւ յառաջնում աւուր բաղարջակերացն մատեան աշակերտքն առ Յիսուս եւ ասեն. ուր կամիս՝ զի պատրաստեսցուք քեզ ուտել զզատիկն.
¹⁸Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. երթայք ի քաղաքն առ այս անուն, եւ ասացէք ցնա. վարդապետ ասէ՝ ժամանակ իմ մերձեալ է, առ քեզ առնեմ զզատիկ աշակերտօքս հանդերձ։
¹⁹Եւ արարին աշակերտքն որպէս հրամայեաց նոցա Յիսուս, եւ պատրաստեցին զզատիկն.
²⁰Եւ իբրեւ եկ երեկոյ եղեւ՝ կայր բազմեալ ընդ երկոտասան աշակերտսն։

²¹Եւ մինչ դեռ ուտէին նոքա. ասէ. ամէն ասեմ ձեզ. զի մի ոմն ի ձէնջ մատնելոց է զիս։
²²Եւ տրտմեցան յոյժ եւ սկսան ասել ցնա՝ իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէ. միթէ ես իցեմ տէր։
²³Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ. որ մխեաց ընդ իս զձեռն իւր ի սկաւառակն՝ նա մատնելոց է զիս։
²⁴Որդի մարդոյ երթայ՝ որպէս գրեալ է վասն նորա։ Բայց վայ մարդոյն այնմիկ՝ յոյր ձեռս որդին մարդոյ մատնեսցի, լաւ էր նմա թէ չէր ծնեալ մարդն այն։
²⁵Պատասխանի ետ յուդա՝ որ մատնելոցն էր զնա՝ եւ ասէ. միթէ ես իցեմ վարդապետ, ասէ ցնա դու ասացեր։
²⁶Եւ մինչդեռ ուտէին նոքա, առ Յիսուս Հաց՝ օրհնեաց եւ եբեկ, եւ ետ աշակերտացն՝ եւ ասէ. առէք կերայք՝ այս է մարմին իմ։

²⁷Եւ առեալ բաժակ գոհացաւ՝ ետ նոցա եւ ասէ. արբէք ի դմանէ ամենեքին։
²⁸Զի այդ է արիւն իմ նորոյ ուխտի, որ ի վերայ բազմաց հեղու ի թողութիւն մեղաց։
²⁹Բայց ասեմ ձեզ. ոչ եւս արբից յայսմ հետէ ի բերոյ որթոյ մինչեւ ցօրն ցայն՝ յորժամ արբից զդա ընդ ձեզ նոր յարքայութեան հօր իմոյ։
³⁰Եւ օրհնեցին, եւ ելին ի լեառն ձիթենեաց։
³¹Յայնժամ ասէ ցնա Յիսուս. ամենեքին դուք՝ գայթագղելոց էք յինէն յայսմ գիշերի. զի գրեալ է թէ հարիք զհովիւն՝ եւ ցրուեսցին ոչխարք հոտին։
³²Եւ յետ յառնելոյ իմոյ. յառաջեցից քան զձեզ ի գալիլեա։

³³Պատասխանի ետ պետրոս՝ եւ ասէ ցնա. թէպէտեւ եւ ամենեքեան գայթագղեցին ի քէն, սակայն ես ոչ գայթագղեցայց։
³⁴Ասէ ցնա Յիսուս. ամէն ասեմ քեզ. զի յայսմ գիշերի՝ մինչչեւ հաւու խօսեալ իցէ, երիցս ուրասցիս զիս։
³⁵Ասէ ցնա պետրոս. թէ եւ մեռանել հասանիցէ ընդ քեզ, զքեզ ոչ ուրացայց։ նոյնպէս եւ ամենայն աշակերտքն ասէին։
³⁶Յայնժամ գայ Յիսուս ընդ նոսա ի գեղ մի որում անուն էր գեթսամանի, եւ ասէ ցնոսա, նստարուք անդր՝ մինչեւ երթայց կացից յաղօթս։
³⁷Եւ առեալ ընդ իւր զպետրոս՝ եւ զերկուս որդիսն զեբեդեայ, սկսաւ տրտմել եւ հոգալ։
³⁸Յայնժամ ասէ ցնոսա, տրտում է ոգի իմ մինչեւ ի մահ, կացէք աստ՝ եւ սկեցէք ընդ իս.

³⁹Եւ մատուցեալ յառաջ սակաւիկ մի անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց, կաց յաղօթս՝ եւ ասէ. Հայր իմ, եթէ հնար է՝ անցցէ բաժակս այս յինէն բայց ոչ որպէս ես կամիմ, այլ որպէս դու.
⁴⁰Գայ առ աշակերտշն, եւ գտանէ զնոսա ի քուն, եւ ասէ ցպետրոս, այդպէս ոչ կարացէք մի ժամ արթուն կալ ընդ իս։
⁴¹Արթուն կացէք եւ աղօթս արարէք՝ զի մի անկանիցիք ի փորձութիւն. հոգիս յօժար է՝ բայց մարմինս տկար։
⁴²Դարձեալ երկրորդ անգամ չոգաւ եկաց յաղօթս Յիսուս՝ եւ ասէ. Հայր իմ՝ եթէ հնար իցէ անցանել յինէն բաժակիս այսմիկ, ապա թէ ոչ՝ արբից զսա, եղիցին կամք քո։
⁴³Եւ եկեալ միւսանգամ եգիտ զնոսա ի քուն, զի էին աչք իւրեանց ծանրացեալք։

⁴⁴Եթող զնոսա՝ եւ գնաց կաց յաղօթս երրորդ անգամ, եւ դարձեալ զնոյն բան ասաց։
⁴⁵Յայնժամ գայ առ աշակերտսն՝ եւ ասէ ցնոսա. ննջեցէք այսուհետեւ՝ եւ հանգերուք. զի ահա՝ հասեալ է ժամ, եւ որդի մարդոյ մատնի ի ձեռս մեղաւորաց։
⁴⁶արիք երթիցուք աստի, զի ահաւասիկ եհաս որ մատնելոց է զիս։
⁴⁷Եւ մինչդեռ նա զայն խօսէր. ահա յուդա՝ մի յերկոտասանիցն եկն, եւ ընդ նմա ամբոխ բազում սրովք եւ բրօք՝ ի քահանայապետիցն՝ եւ ի ծերոց ժողովրդեանն։
⁴⁸Եւ որ մատնելոցն էր զնա՝ ետ նոցա նշան՝ եւ ասէ. ընդ որում ես համբուրեցից՝ նա է, զնա ունիցիք։

⁴⁹Եւ վաղվաղակի մատուցեալ առ Յիսուս ասէ. ողջ լեր վարդապետ. եւ համբուրեաց ընդ նմա։
⁵⁰Եւ յիսուս ասէ ցնա. ընկեր՝ վասն որոյ եկիրդ։ յայնժամ մատուցեալ արկին ձեռս ի Յիսուս եւ կալան զնա։
⁵¹Եւ ահա՝ մին ոմն յայնցանէ՝որ էին ընդ Յիսուսի, ձգեաց զձեռն եւ եհար զսուր իւր՝ եւ եհար զծառայ քահանայապետին, եւ ի բաց եհար զունկն նորա։
⁵²Յայնժամ ասէ ցնա Յիսուս. դարձո զսուր քո ի տեղի իւր. զի ամենեքեան՝ որ սուր առնուցուն՝ սրով անկցին։
⁵³Թէ համարիցիս՝ թէ ոչ կարիցեմ աղաչել զհայր իմ. եւ հասուցանիցէ ինձ այժմ այսր՝ աւելի քան զերկոտասն գունդս հրեշտակաց։
⁵⁴Այլ զիարդ լնուցուն գիրք եթէ այսպէս պարտ է լինել։

⁵⁵Յայնժամ ասաց Յիսուս ցամբոխս. իբրեւ ի վերայ աւազակի ելէք սուսերօքն եւ բրօք՝ ունել զիս. հանապազ առ ձեզ ի տաճարին նստէի եւ ուսուցանէի, եւ ոչ կալայք զիս։
⁵⁶Այլ այս ամենայն եղեւ՝ զի լցցին գիրք մարգարէիցն. Յայնժամ աշակերտքն ամենեքին թողին զնա եւ փախեան։
⁵⁷Իսկ նոցա կալեալ զՅիսուս ածին առ կայառպա քահանայպետ՝ ուր դպիրքն եւ ծերք ռզողովեալ էին։
⁵⁸Եւ պետրոս զհետ նորա երթայր բացագոյն մինչեւ ի սրահ քահանայապետին. եւ մտեալ ի ներքս նստէր ընդ սպասաւորսն տեսանել զկատարածն։
⁵⁹Իսկ քահանայապետքն եւ ամենայն ատեանն խնդրէին սուտ վկայութիւն զՅիսուսէ. զի սպանանիցեն զնա.

⁶⁰եւ ոչ գտանէին ի բազմաց սուտ վկայիցն մատուցելոց։ Յետոյ մատուցեալ երկու սուտ վկայք։
⁶¹ասէին՝ թէ սա ասէր՝ կարօղ եմ քակել զտաճարն Աստուծոյ, եւ զերիս աւուրս շինել։
⁶²Եւ յարուցեալ քահանայապետն ասէ ցնա. չտաս ինչ պատասխանի. զինչ դոքա ամբաստանեն զքէն։
⁶³Եւ Յիսուս լուռ կայր։ Պատասխանի ետ քահանայապետն եւ ասէ ցնա. երդնեցուցանեմ զքեզ յԱստուած կենդանի, զի ասասցես մեզ՝ թէ դու ես Քրիստոսն որդի Աստուծոյ։
⁶⁴Ասէ ցնա Յիսուս. դու ասացեր, բայց ասեմ ձեզ, յայսմ հետէ տեսանիցէք զորդի մարդոյ նստեալ ընդ աջմէ զօրութեանն՝ եւ եկեալ ընդ ամպս երկնից։.

⁶⁵Յայնժամ քահանայապետն պատառեաց զհանդերձս իւր, եւ ասէ. հայհոյեաց։ զի պիտոյ են մեզ վկայք, ահա արդ՝ լուայք զհայհոյութիւն դորա։
⁶⁶Զինչ հաճոյ է ձեզ, նոքա պատասխանի ետուն եւ ասեն. մահապարտ է։
⁶⁷Յայնժամ թքին ընդ երեսս նորա, եւ կռփեցին զնա. եւ ոմանք ապտակէին, եւ ասեն.
⁶⁸Մարգարեաց մեզ Քրիստոսդ, ով է՝ որ եհար զքեզ։
⁶⁹Իսկ պետրոս նստէր արտաքոյ՝ ի գաւթին, մատեաւ առ նա աղախին մի եւ ասէ. եւ դու ընդ Յիսուսի գալիլեացւոյ էիր։
⁷⁰Նա ուրացաւ առաջի ամենեցուն եւ ասէ. թէ ոչ գիտեմ զինչ խօսիսդ.

⁷¹Եւ իբրեւ ել նա արտաքս քան զդուռնն ետես. զնա այլ կին մի, եւ ասէ ցայնոսիկ՝ որանդն կային. եւ սա ընդ Յիսուսի նազովրեցւոյ էր։
⁷²Եւ դարձեալ ուրացաւ երդմամբ, թէ ոչ գիտեմ զայրն
⁷³Եւ յետ՝ սակաւ միոյ մատուցեալ որք կային անդ՝ եւ ասեն ցպետրոս. արդարեւ եւ դու ի նոցանէ ես. քանզի եւ խօսք քո յայտնեն զքեզ։
⁷⁴Յայնժամ սկսաւ նզովել եւ երդնուլ, թէ ոչ գիտեմ զայրն։ եւ իսկոյն հաւ խօսեցաւ։
⁷⁵Եւ յիշեաց պետրոս զբանն Յիսուսի զոր ասաց, թէ մինչչեւ հաւու խօսեալ իցէ երիցս ուրասցիս զիս։ Եւ ելեալ արտաքս՝ ելաց դառնապէս։

¹Իբրեւ այդ եղեւ, խորհուրդ արարին ամենայն քահանայապետքն եւ ծերք ժողովրդեան վասն Յիսուսի՝ սպանանել զնա։
²Կապեցին զնա, եւ առին գնացին, եւ ետուն ի ձեռս պոնտացւոյ պիղատոսին դատաւորի։
³Յայնժամ տեսեալ յուդայի՝ որ մատնեաց զնա. թէ պարտաւորեցաւ. զղջացաւ. եւ դարձոյց զարծաթն առ քահանայապետսն եւ ծերս ժողովրդեանն՝
⁴եւ ասէ, մեղայ զի մատնեցի զարիւն արդար։ եւ նոքա ասեն. մեզ չէ փոյթ, դու գիտես։
⁵Եւ ընկէց զարծաթն ի տաճարին՝ եւ գնաց, եւ չոգաւ խեղդեցաւ։
⁶Իսկ քահանապետիցն առեալ զարծաթն՝ ասեն. ոչ է արժան ընդունել զայդ ի կորբանն. քանզի գինք արեան են։

⁷Խորհուրդ արարեալ, գնեցին այնու զագարակն բրտին ի գերեզման օտարաց։
⁸Վասն այնորիկ կոչեցաւ ագարակն այն. ագարակ արեան մինչեւ ցայսօր։
⁹Յայնժամ լցաւ՝ որ ասացաւն ի ձեռն երեմիայի մարգարէին. եւ առին զերեսուն արծաթին զգինս վաճառելոյն, զոր արկին յորդւոցն իսրայէլի։
¹⁰Եւ ետուն զնա յագարակն բրտի. որպէս հրամայաց ինձ տէր։
¹¹Եւ Յիսուս եկաց առաջի դատաւորին։ եհարց ցնա դատաւորն՝ եւ ասէ. դու ես թագաւորն հրէից, եւ Յիսուս ասէ. դու ասես։
¹²Եւ ի չարախօսելն նորա ի քահանայապետիցն եւ ծերոց, ոչ ինչ ետ պատասխանի
¹³Յայնժամ ասէ ցնա պեղատոս. ոչ լսես՝ որչափ դոքա հակառակ քո վկայեն,

¹⁴Եւ ոչ ետ նմա պատասխանի՝ եւ ոչ բան մի, մինչեւ զարմացեալ դատաւորի յոյժ։
¹⁵Բայց ըստ տօնի սովոր օր դատաւորն արձակել ժողովրդեանն կապեալ մի զոր կամէին։
¹⁶Ունէին յայնժամ կապեալ մի նշանաւոր, որում անուն էր յեսու բարաբբայ։
¹⁷Իբրեւ ժողովեցան, ասեէ ցնոսա պեղատոս. զի կամիք յերկուց աստի՝ զի արձակեցից ձեզ, զյեսու բարաբբա թէ զՅիսուս զանուանեալն Քրիստոս։
¹⁸Քանզի գիտէր՝ թէ առ նախնաձու մատնեցին զնա։
¹⁹Եւ մինչ նստէր յատենին, առաքեալ առ նա կինն իւր եւ ասէ չկայ ինչ՝ քո եւ արդարոյն այնորիկ, զի բազում անցք անցին ընդ իս այսօր յանուրջս վասն նորա։

²⁰Իսկ քահանայապետքն եւ ծերք հաւանեցուցին զժողովուրդն, զի խնդրեսցեն զբարաբբայն՝ եւ զՅիսուս կորուսցեն։
²¹Պատասխանի ետ դատաւորն՝ եւ ասէ ցնոսա. զո կամիք զի ազատ արձակեցից ձեզ յերկուց աստի, եւ նոքա ասեն, զբարաբբա,
²²Ասէ ցնոսա պեղատոս. իսկ զի արարից զՅիսուս զանուանեալն Քրիստոս։
²³Ասեն ամենեքեան՝ խաչեսցի, եւ նա՝ ասէ, զինչ չար արար։, եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին, խաչեսցի։
²⁴Եւ տեսեալ պիղատոսի՝ թէ ոչ ինչ օգնէ, այլ առաւել խռովութիւն լինի, առեալ ջուր՝ լուաց զձեռս առաջի ժողովրդեանն՝ եւ ասէ. քաւեալ եմ ես յարենէ արդարոյդ այդորիկ. դուք գիտասջիք։

²⁵Պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն եւ ասէ. արիւն դորա՝ ի վերայ մեր եւ ի վերայ որդւոց մերոց։
²⁶Յայնժամ արձակեաց նոցա զբարաբայն. եւ զՅիսուս գան հարեալ ետ ի ձեռս՝ զի խաչեսցի։
²⁷Յայնժամ զինուորք դատաւորին առին զՅիսուս յապարանս. եւ ժողովեցին ի վերայ նորա զամենայն զգունդն.
²⁸Մերկացին զնա, եւ արկին զնովաւ քղամիտ կարմիր։
²⁹Եւ բոլորեալ պսակ ի փշոց՝ եդին ի գլուխ նորա, եւ եղէգն յաջու ձեռին նորա·ի ծունր իջեալ առաջի նորա կատակէին եւ ասէին. ողջ լեր՝ թագաւոր հրէից։
³⁰Եւ թքեալ ի նա առնուին զեղէգնն եւ ծեծէին զգլուխ նորա։

³¹եւ յորժամ ձաղեցին զնա. մերկացուցին ի նմանէ զքղամիդն կարմիր՝ եւ ագուցին նմա զիւր հանդերձն, եւ տարան զնա ի խաչ հանել։
³²Եւ ելեալ արտաքս՝ գտին այր մի կիւրենացի՝ անուն սիմովն, զնա կալան պահակ՝ զի բարձցէ զխաչն Նորա։
³³Եւ եկեալ ի տեղին անուանեալ գողգոթա, որ է տեղի կառափելոյ։
³⁴Ետուն նմա ըմպել գինի ընդ լեղի խառնեալ, եւ իբրեւ ճաշակեաց. ոչ կամէր ըմպել։
³⁵Եւ հանեալ զնա ի խաչ, բաժանեցին զհանդերձսն նորա վիճակաւ. զի լցցի բանն՝ որ ասացաւ ի մարգարէէն. բաժանեցին զհանդերձս իմ յիւրեանց, եւ ի վերայ պատմուճանիոն իմոյ վիճակս արկանէին։
³⁶եւ նստեալ պահէին զնա։

³⁷Եւ եդին ի վերայ գլխոյ նորա գրեալ՝ զվնաս նորա, թէ այս է Յիսուս թագաւոր հրէից։
³⁸Յայնժամ հանին ընդ նմա ի խաչ երկուս աւազակս, մի՝ յաջմէ նորա, եւ մի յահեկէ։
³⁹Եւ որ անցանէին՝ հայհոյէին զնա. շարժէին զգլուխս իւրեանց.
⁴⁰Եւ ասէին. Վահ, որ քակէիր զտաճարն, եւ զերիս աւուրս շինէիր զնա. ապրեցո զքեզ, թէ որդի ես Աստուծոյ՝ էջ ի խաչէդ։
⁴¹Նոյնպէս եւ քահանայապետք ձաղէին հանդերձ դպրօքն եւ ասէին.
⁴²զայլս ապրեցոյց, զիմքմ ոչ կարէ ապրեցուցանել. եթէ թագաւոր է իսրայէլի իջցէ ի խաչեդ՝ եւ հաւատասցուք դմա։
⁴³Եթէ յուսացաւ յԱստուած, փրկեսցէ այժմ զդա՝ եթէ կամի. Քանզի ասաց՝ եթէ Աստուծոյ որդի եմ։

⁴⁴Զնոյն եւ աւազակքն՝ որ խաչեալ էին ընդ նմա, նախատէին զնա։
⁴⁵Եւ ի վեց ժամէ աւուրն՝ խաւար եղեւ ի վերայ ամենայն երկրի մինչեւ ցինն ժամ։
⁴⁶Եւ զինն ժամաւն գոչեաց Յիսուս ի ձայն մեծ՝ եւ ասէ. էղի, էղի ղամա սաբաքթանի. այս ինքն Աստուած իմ, Աստուած իմ, ընդէր թողեր զիս.
⁴⁷Ոմանք յայնցանէ որ անդ կային, իբրեւ լուան՝ ասէին. զեղիայ կարդայ դա։
⁴⁸Եւ վաղվաղակի ընթացաւ մի ոմն ի նոցանէ, առ սպունգ լի քացախով, հարեալ յեղեգան՝ ետ ըմպել նմա։
⁴⁹Եւ կէսքն ասէին, թող տեսցուք եթէ գայ եղեայ փրկել զդա։
⁵⁰Եւ Յիսուս դարձեալ աղաղակեաց ի ձայն մեծ, եւ արձակեաց զոգին։
⁵¹Եւ ահա՝ վարագոյր տաճարին ցելաւ յերկուս, ի վերուստ մինչեւ ի վայր։ Եւ երկիր շարժեցաւ, եւ վէմք պատառեցան։

⁵²Եւ գերեզմանք՝ բացան, եւ բազում մարմինք ննջեցելոց սրբոց յարեան։
⁵³Եւ ելեալ ի գերեզմանաց յետ յարութեան նորա, մտին ի քաղաքն սուրբ, եւ երեւեցան բազմաց։
⁵⁴Իսկ հարիւրապետն՝ եւ որ ընդ նմա պահէին զՅիսուս, իբրեւ տեսին զշարժումն եւ զեղեալսն, երկեան յոյժ՝ եւ ասեն. արդարեւ Աստուծոյ որդի էր սա։
⁵⁵Էին անդ կանայք բազումք, կային ի հեռաստանէ՝ եւ հայէին, որք եկին զկնի Յիսուսի ի գալիլեէ պաշտել զնա։
⁵⁶Յորս էր մարիամ մագդաղենացի, եւ մարիամ յակովբայ յովսեայ մայր, եւ մայր որդւոցն զեբեդեայ։
⁵⁷Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, եկն այր մի մեծատուն յարիմաթեայ, որոյ անուն էր՝ յովսէփ. որ աշակերտեցաւ իսկ Յիսուսի։

⁵⁸սա մատուցեալ առ պեղատոս խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի։ յայնժամ պեղատոս հրամայեաց տալ մարմինն։
⁵⁹Եւ առեալ զմարմինն յովսէփ՝ պատեաց սուրբ կտաւովք,
⁶⁰եւ եդ ի նոր գերեզմանի՝ զոր փորեաց ի վիմի. եւ թաւալեցուցեալ կափարիչ դրան գերեզմանին վէմ մի մեծ՝ գնաց։
⁶¹Անդ էր մարիամ մագդաղենացի եւ մեւս մարիամն, նստէին հանդէպ գերեզմանին։
⁶²Եւ ի վաղիւ անդր՝ որ է յետ ուրբաթուն, ժողովեցան քահանայապետքն եւ փարիսեցիքն առ պեղատոս,
⁶³Եւ ասեն. տէր՝ յիշեցաք զի մոլորեցուցիչն այն՝ ասէր մինչ կենդանին էր. թէ յետ երից աւուրց յառնեմ։

⁶⁴Արդ՝ հրամայեա զգուշանալ գերեզմանին մինչեւ ցերիս աւուրս, գուցէ եկեալ աշակերտքն գիշերի՝ գողանայցեն զնա, եւ ասիցեն ժողովրդեանն, թէ յարեաւ ի մեռելոց. եւ լինիցի յետին մոլորութիւն չար քան զառաջինն։
⁶⁵Ասէ ցնոսա պեղատոս, ունիք զօրականն, երթայք զգուշացարուք որպէս եւ գիտէք։
⁶⁶Եւ նոքա երթեալ՝ զգուշացան գերեզմանին, եւ կնքեցին զվէմն հանդերձ զօրականօքն։

¹Եւ յերեկոյի շաբաթուն՝ յորում լուսանայր միաշաբաթին, եկն մարիամ մագդաղենացի, եւ մեւս մարեամն՝ տեսանել զգերեզմանն։
²Եւ ահա շարժումն մեծ եղեւ. զի հրեշտակ տեառն իջեալ յերկնից, մատուցեալ ի բաց թաւալեցոյց զվէմն ի դրաց անտի՝ եւ նստէր ի վերայ նորա։
³Եւ էր տեսիլ նորա իբրեւ զփայլակն, եւ հանդերձ նորա սպիտակ իբրեւ զձիւն։
⁴Եւ յահէ անտի նորա խռովեցան պահապանքն, եւ եղեն իբրեւ զմեռեալ։
⁵Պատասխանի ետ հրեշտակն՝ եւ ասէ ցկանայսն. մի երկնչիք դուք, գիտեմ զի զՅիսուս զխաչելեալն խնդրէք.
⁶Չէ աստ. քանզի յարեաւ՝ որպէս ասացն։ եկայք տեսէք զտեղին ուր կայր։

⁷Եւ վաղվաղակի երթայք ասացէք աշակերտացն նորա թէ յարեաւ, եւ ահա՝ յառաջանայ, քան զձեզ ի գալիլեա, անդ տեսանիցէք զնա. ահա ասացի ձեզ։
⁸Եւ ելեալ վաղվաղակի ի գերեզմանէ անտի ահիւ եւ խնդութեամբ բազմաւ՝ ընթանային պատմել աշակերտացն։
⁹Եւ ահա պատահեաց նոցա Յիսուս՝ եւ ասէ ողջ էք, եւ նոքա մատուցեալ կալան զոտս նորա, եւ երկիր պագին նմա։
¹⁰Յայնժամ ասէ ցնոսա Յիսուս. մի երկնչիք, երթայք ասացէք եղբարցն իմոց՝ զի երթիցեն ի գալիլեա՝ եւ անդ տեսցեն զիս։
¹¹Իբրեւ նոքա գնացին, ահա ոմանք ի զօրականացն եկին ի քաղաքն, եւ պատմեցին քահանայապետիցն զամենայն որ ինչ եղեւն։

¹²Եւ նոքա ժողովեալ հանդերձ ծերովքն, խորհուրդ առեալ՝ արծաթ յոյժ ետուն զօրականացն՝
¹³Եւ ասեն. ասասջիք՝ եթէ աշակերտքն նորա եկեալ գիշերի գողացան զնա՝ մինչ մեք ի քուն էաք։
¹⁴Եւ եթէ լուր լիցի այդ՝ առ դատաւորն, մեք հաճեսցուք զնա, եւ զձեզ անհոգս արասցուք։
¹⁵Եւ նոցա առեալ զարծաթն, արարին որպէս ուսանն. եւ ել համբաւս այս՝ ի հրէիցն՝ մինչեւ ցայսօր։
¹⁶Իսկ մետասան աշակերտքն՝ գնացին ի գալիլեա ի լեառնն ուր ժամադիր եղեւ նոցա Յիսուս։
¹⁷Իբրեւ տեսին զնա՝ երկիր պագին նմա. եւ ոմանք յերկուացան։

¹⁸Եւ մատուցեալ Յիսուս խօսեցաւ ընդ նոսա՝ եւ ասէ։ տուաւ ինձ ամենայն իշխանութիւն յերկինս եւ յերկրի. որպէս առաքեաց զիս Հայր, եւ ես առաքեմ զձեզ։
¹⁹Գնացէք այսուհետեւ՝ աշակերտեցէք զամենայն հեթանոսս. մկրտեցէք զնոսա յանուն Հօր՝ եւ Որդւոյ՝ եւ Հոգւոյ սրբոյ։
²⁰Ուսուծէք նոցա պահել զամենայն՝ որ ինչ պատուիրեցի ձեզ։ Եւ ահաւասիկ ես ընդ ձեզ եմ զամենայն աւուրս՝ մինչեւ ի կատարած աշխարհի։