²⁶Այսուհետեւ՝ ե́ս ծիծաղեցայց զկորստեամբ ձերով. եւ ոտնհա́ր եղէց՝ յորժամ գայցէ նեղու(թ)ի(ւն) եւ պաշարումն։
²⁷Եւ յորժամ հասանիցէ ձեզ յանկարծակի խռովութի(ւն), եւ կործանումն ՛ի նմանութի(ւն) մրրկի գայցէ։ կամ յորժամ հասանիցէ ձեզ սատակումն,
²⁸իցէ զի կարդայցէք առ իս՝ եւ ես ո́չ լսիցեմ ձեզ։ Խնդրեսցեն զիս չարք՝ եւ ո́չ գտանիցեն։
²⁹զի ատեցին զիմաստութի(ւն). եւ զերկեւղ տ(եառ)ն ո́չ խնդրեցին։
³⁰Եւ ո́չ կամէին անսալ խորհրդոց իմոց, եւ արհամարհեցին զյանդիմանու(թ)ի(ւն)ս իմ։
³¹Այսուհետեւ կերիցեն զպտուղս ճանապարհաց իւրեանց. եւ իւրեանց ամպարշտութ(եամ)բն յագեսցին։

¹Որդեակ՝ եթէ ընկալեալ զպատգամս պատուիրանի իմոյ ծածկեսցես յանձին քում.
²լուիցէ իմաստութե(ան) ունկն քո. եւ առակեսցես զսիրտ քո ՛ի հանճար. եւ աւանդեսցես զնա որդւոյ քում ՛ի խրատ։
³Զի եթէ զիմաստութի(ւն) կոչեսցես ՛ի քեզ, եւ հանճարո́յ տացես զանձն քո։
⁴եւ եթէ խնդրեսցես զնա իբրեւ զարծաթ ընտիր. եւ իբրեւ զգա́նձս քննեսցես զնա։
⁵Յայնժամ ՛ի մի́տ առցես զերկեւղ տ(եառ)ն, եւ զբարութի(ւն) ա(ստուծո)յ գտցես։
⁶Զի տ(է)ր տայ զիմաստութի(ւն). եւ յերեսաց ն(ո)ր(ա) գիտու(թ)ի(ւն) եւ հանճար։
⁷գանձէ́ ուղղոց զփրկութի(ւն). վերակացո́ւ լինի գնացից ն(ո)ց(ա)։

¹⁵Որոց թեւր իցեն ճանապարհք իւրեանց, եւ կամակոր շաւիղք ն(ո)ց(ա)։
¹⁶Հեռի́ առնել զքեզ յուղիղ ճանապարհէ, եւ օտարացուցանել յարդար խորհրդոց։ Որդեա́կ իմ, մի́ հասցեն քեզ խորհուրդք չարք,
¹⁷որոց թողեալ իցէ զուսումն մանկութե(ան).
¹⁸եւ մոռացեալ զուխտն ա(ստուա)ծեղէն։ Զի եդ մերձ ՛ի մահ զտուն իւր, եւ մօտ ՛ի դժոխս՝ ընդ երկրածինս զշաւիղս իւր։
¹⁹Ամենեքեան որ գնան ը(նդ) ն(ո)ս(ա)՝ ո́չ դարձցին. այլ եւ ՛ի զղջումն եւս եկեսցեն։ Եւ ո́չ ժամանեսցեն ՛ի ճանապարհս ուղիղս. եւ ո́չ հասցեն ՛ի տարեկանս կենդանու(թ)ե(ան)։

¹Որդեակ՝ զօրէնս իմ մի́ մոռանար։ եւ զբանս իմ պահեսցես ՛ի սրտի քում։
²Զի ընդ երկարութի(ւն) կենաց, եւ ամք կենդանութե(ան) եւ խաղաղութե(ան) յաւելցին քեզ։
³Ողորմութի(ւն) եւ հաւատք ՛ի քէն մի́ պակասեսցեն։ Արկ զն(ո)ս(ա) ը(նդ) պարանոց քո, եւ գրեա́ զն(ո)ս(ա) յընդարձակութի(ւն) սրտի քո.
⁴եւ գտցես շնորհս։ Եւ խորհեա́ց զբարիս առաջի տ(եառ)ն եւ մարդկան։
⁵Լե́ր յուսացեալ ՛ի տ(է)ր յա(մենայ)ն սրտէ քումմէ. եւ յոմաստու(թ)ի(ւն) քո մի́ հպարտանար։
⁶Յա(մենայ)ն ճանապարհս քո ծանի́ր զնա զի ուղի́ղ արասցէ զճանապարհս քո։ եւ ոտն քո մի́ գայթագղեսցի։
⁷Մի́ լինիր իմաստուն յաչս անձին քոյ՝ այլ երկի́ր ՛ի տ(թեն)է, եւ խոտորեա́ յա(մենայ)ն չարու(թեն)է։

¹⁵Պատուականագո́յն է նա քան զականս պատուականս. եւ ո́չ ինչ է չար որ հակառակ կայցէ նմա։ Յայտնի́ է ամենեցուն որ մերձին ՛ի նա. եւ ա(մենայ)ն ինչ որ պատուական է՝ չարժէ զնա։
¹⁶Զի երկայնաւորք եւ ամք կենաց յաջմէ իւրմէ, եւ յահեկէ իւրմէ փառք եւ մեծութի(ւն)։ ՛Ի բերանոյ բղխէ արդարու(թ)ի(ւն). զօրէնս եւ զողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի լեզուի իւրում կրէ։
¹⁷Ճանապարհք ն(ո)ր(ա) ճանապարհք բարեաց, եւ ա(մենայ)ն շաւիղք ն(ո)ր(ա) խաղաղութ(եամ)բ։
¹⁸Փա́յտ կենաց է ամենեցուն որ պատսպարին ՛ի նա, եւ որ յենուն ՛ի նա իբրեւ ՛ի տ(է)ր հաստատութ(եամ)բ։
¹⁹Ա(ստուա)ծ իմաստու(թեամ)բ հիմունս արկ երկրի. պատրաստեաց զերկինս խորհրդով։

²⁷Մի́ յապաղեր բարի առնել կարօտելոյ, յորժամ ձեռնհա́ս իցես օգնել նմա։
²⁸Մի́ ասիցես թէ ե́րթ եւ եկեսջիր, եւ վաղիւ տաց։ զի կարօղ եւս իցես բարի առնել. զի ո́չ գիտես զինչ վաղիւն ծնանիցի քեզ։
²⁹Մի́ նիւթեր բարեկամի քում չարիս՝ որ յեցեալ եւ յուսացեալ իցէ ՛ի քեզ։
³⁰Մի́ թշնամանասէր լինիր մարդոյ ՛ի տարապարտուց. զի մի́ չա́ր ինչ գործեսցէ քեզ։ Մի́ ստանար նախատինս յարանց չարաց.
³¹եւ մի́ նախանձիր ընդ ճանապարհս ն(ո)ց(ա)։
³²Զի պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն անօրէն. եւ ընդ արդարս ո́չ հաղորդի։
³³Անէծք տ(եառ)ն ՛ի տունս ամպարշտաց. յարկք արդարոց օրհնին։
³⁴Տ(է)ր ամբարտաւանից հակառա́կ կայ. եւ տայ շնորհս խոնարհաց։

¹Լուարո́ւք մանկունք զխրատ հօր. եւ անսացէ́ք ստանալ զիմաստութի(ւն)։
²զի պարգեւս բարեաց պարգեւեցից ձեզ։ Զօրէնս իմ մի́ թողուք.
³զի որդի́ եղեալ եմ եւ ես հպատակ հօր իմոյ, եւ սիրեցեալ յաչս մօր իմոյ։
⁴Որք ուսուցանէին զիս՝ եւ ասէին. հաստատեսցի́ բան մեր ՛ի սրտի քում։ Պահեա́ զպատուիրանս իմ եւ կեա́ց.
⁵ստացի́ր զիմաստութի(ւն). ստացի́ր զհանճար՝ եւ մի́ մոռանար։ Մի́ արհամարհեր զպատգամս բերանոյ իմոյ, եւ մի́ խոտորիր ՛ի բանից շրթանց իմոց։
⁶Մի́ թողուր զնա, եւ պատսպարեսցէ զքեզ. սիրեա́ զնա՝ եւ պահեսցէ́ զքեզ։
⁷Սկիզբն զգօնու(թ)ե(ան) ստացի́ր զիմաստութի(ւն). եւ յա(մենայ)ն ճանապարհս քո ստացի́ր զհանճար։

¹⁴՛Ի ճանապարհս ամպարշտաց մի́ երթայցես, եւ մի́ նախանձիցիս ընդ ճանապարհս անօրինաց։
¹⁵եւ ՛ի տեղւոջ ուր բնակիցեն՝ ընդ այն մի́ անցանիցես։ Խոտորեա́ ՛ի նոցանէ, եւ խորշեա́ անտի։
¹⁶զի ո́չ ննջեն, եթէ ոչ չար գործիցեն։ Բարձեալ է քուն նոցա՝ եւ ո́չ ննջեն.
¹⁷որք ուտեն զկերակուրս ամպարշտութե(ան). եւ գինւով անօրէնութե(ան) արբենան։
¹⁸Ճանապարհք արդարոց ո(ր)պ(էս) լո́յս ծագեն առաջնորդեն եւ լուսաւորեն, մինչեւ տիւն լուսաւորեսցէ։
¹⁹Ճանապարհք ամպարշտաց խաւարինք. եւ ո́չ գիտեն զիարդ գայթագղին։
²⁰Որդեակ՝ իմոյ իմաստու(թ)ե(ան) անսա́. եւ իմո́ց բանից մատո́ զունկն քո.
²¹զի մի́ պակասեսցին աղբեւրք քո։ Պահեա́ զն(ո)ս(ա) ՛ի սրտի քում.

¹Որդեակ՝ իմոյ իմաստու(թ)ե(ան) անսա́, եւ իմոց բանից մատո́ զունկն քո։
²զի պահեսցես զխորհուրդս բարեա́ց։ զիմաստութի(ւն) շրթանց իմոց պատուիրեմ քեզ։ Մի́ հայիր ընդ կին չար.
³զի մեղր կաթէ ՛ի շրթանց կնոջ պոռնկի, որ առ ժամանակ մի պարարէ́ զքիմս քո.
⁴բայց յետոյ դառնագո́յն եւս գտանի քան զլեղի. եւ սրեալ առաւե́լ քան զսո́ւր երկսայրի։
⁵Զի ոտք անզգամի իջուցանեն զմերձաւորս ն(ո)ր(ա) մահո́ւ հանդերձ ՛ի դժոխս.
⁶եւ հետք ն(ո)ր(ա) չե́ն հաստատուն։ Զի ՛ի ճանապարհս կենաց ո́չ գնան. զեղխ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա)՝ եւ ո́չ յայտնիք·
⁷Արդ որդեա́կ՝ լո́ւր ինձ. եւ մի́ ապախտ առներ զբանս իմ։

¹⁶Բղխեսցեն քեզ ջուրք քո ՛ի քումմէ աղբիւրէ, եւ ՛ի քո́ հրապարակս գնասցեն ջուրք քո։
¹⁷Եղիցին քե́զ միայնոյ լինել, եւ մի́ ոք օտար հաղորդեսցէ քեզ։
¹⁸Աղբեւր ջրոյ քոյ եղիցի քե́զ առանձին. եւ ուրա́խ լինիջիր ընդ կնոջ մանկու(թ)ե(ան) քոյ։
¹⁹Ե́ղն սիրոյ՝ եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընդ քեզ. եւ ՛ի քո իմաստու(թ)ի(ւն) համարեսցի եւ ընդ քեզ եղիցի յա(մենայ)ն ժամ։ զի եթէ զնորա սիրովն գնայցես՝ բազմապատիկ եղիցես։
²⁰Մի́ յաճախեր առ օտարս. եւ մի́ փարիր ՛ի գիրկս՝ որ ո́չ քո իցեն։
²¹Զի առաջի աչացն ա(ստուծո)յ են ճանապարհք առն. եւ յա(մենայ)ն շաւիղս ն(ո)ր(ա) դիտէ́։

¹Որդեակ՝ եթէ լինիցիս երաշխաւոր բարեկամի քում, մատնեցեր զանձն քո թշնամւոյ։
²Զի որոգայթ բո́ւռն են առն շրթունք իւր, եւ ըմբռնի́ բանիւ բերանոյ իւրոյ։
³Արդ՝ արա́ որդեակ զորինչ ես պատուիրեմ քեզ՝ եւ կեցցե́ս. զի անկար ՛ի ձեռս չարաց վ(ա)ս(ն) բարեկամի քոյ։ Արդ պնդեա́ եւ մի́ լքանիր. յորդորեա́ եւ զբարեկամն զոր առեր յերաշխի։
⁴Մի́ տար քուն աչաց, եւ մի́ նինջ արտեւանաց քոց։
⁵Զի ապրեսցիս ո(ր)պ(էս) զայծեամն ՛ի հաղբից, եւ իբրեւ զհաւ ՛ի ծուղակաց։
⁶Ե́րթ առ մրջիւն ո́վ վատ, եւ նախանձեա́ ընդ ճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ լե́ր իմաստնագո́յն եւս քան զնա։
⁷Զի ն(ո)ր(ա) ո́չ գոյ հողագործութի(ւն), եւ ո́չ հարկադիր, եւ ո́չ ընդ տերամբք է։

¹¹Ապա հասանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո իբրեւ զչա́ր ուղեւոր տնանկութի(ւն), եւ կարօտու(թ)ի(ւն) իբրեւ զժիր սուրհանդակ։ Ապա թէ անդանդաղ լինիցիս, հասանիցէ իբրեւ զաղբեւր ամառն քո, եւ կարօտութի(ւն) իբրեւ այր մի չար ինքնահալա́ծ։
¹²Այր անօրէն եւ անզգամ գնա́յ զճանապարհս թեւրս։
¹³Քանզի նո́յն ինքն ակնարկէ́ ակամբ, եւ նշանակէ́ ոտամբ, եւ ուսուցանէ նշանացի́ մատամբք։
¹⁴Սիրտ խոտորեալ նիւթէ զչարիս. յա(մենայ)ն ժամանակի այնպիսին խռովու(թ)ի(ւն)ս առնէ քաղաքի։
¹⁵Վ(ա)ս(ն) այնորիկ յանկարծակի հասցէ նմա կորուստ իւր. հաշումն՝ եւ մաշո́ւմն առանց բժշկու(թ)ե(ան)։

²³Զի ճրա́գ է պատուիրան օրինացն՝ եւ լոյս, եւ ճանապարհ կենաց՝ յանդիմանութի(ւն) եւ խրատ։
²⁴Պահե́լ զքեզ յառնակին կնոջէ. եւ ՛ի չարախօսութ(են)է օտա́ր լեզուէ։
²⁵Որդեակ՝ մի́ յաղթեսցէ քեզ ցանկութի(ւն) գեղոյ. եւ մի́ ըմբռնիցիս աչօք քովք. եւ մի́ յափշտակիցիս արտեւանամբք ն(ո)ր(ա)։
²⁶Զի գինք կնոջ պոռնկի՝ որչափ նկանակի́ միոջ հացի։ քանզի կին չար՝ զարանց պատուկանաց զհոգիս որսա́յ։
²⁷Ծրարիցէ՞ ոք հուր ՛ի գոգ՝ եւ զհանդերձսն ո́չ այրիցէ։
²⁸կամ գնայցէ՞ ոք ՛ի վերայ կայծականց հրոյ, եւ զոտս իւր ո́չ խարշիցէ։
²⁹Նոյնպէս եւ որ մտանէ առ առնակին՝ առանց պատժի ո́չ լիցի։ եւ ո́չ արդարասցի ա(մենայ)ն որ մերձենայ առ նա։

¹Որդեակ՝ պահեա́ զբանս իմ, եւ զպատուիրանս իմ ծածկեա́ յանձի́ն քում։ Որդեակ՝ պատուեա́ զտ(է)ր՝ եւ զօրացիր, եւ բա́ց ՛ի նմանէ յայլ ումեքէ մի́ երկնչիր։
²Որդեակ՝ պահեա́ զպատուիրանս իմ եւ կեցցես. եւ զբանս իմ իբրեւ զբի́բ աչաց։
³Յե́ռ զն(ո)ս(ա) ընդ մատունս քո. եւ գրեա́ յընդարձակութի(ւն) սրտի քոյ։
⁴Ասա́ զիմաստութի(ւն) քո́յր քեզ լինել, եւ զհանճա́ր արա քեզ ծանօթ.
⁵զի պահեսցէ զքեզ ՛ի կնոջէ օտարէ եւ ՛ի չարէ։ Յորժամ բանիւք զքեզ ՛ի պատրանս արկանիցէ.
⁶՛ի պատուհանից տան իւրոյ ՛ի հրապարակս կարկառեալ։
⁷Զորս տեսանիցէ յանմիտ մանկանց, զպակասամիտս յերիտասարդաց.
⁸որ անցանիցեն ընդ հրապարակս առ ակա́մբ գնացից տան ն(ո)ր(ա).

¹⁷Քրքմացան պատրաստեցի զանկողինս իմ. եւ զտուն իմ կինամոմով խնկեցի։
¹⁸Ե́կ եւ վայելեսցուք սիրով մինչեւ ցառաւօտն. ե́կ եւ խաղասցուք ցանկու(թեամ)բ։
¹⁹Զի ո́չ է այր իմ ՛ի տան. այլ գնացեալ է ճանապարհ հեռի։
²⁰Զքսակն արծաթոյ ՛ի ձեռին իւրում առեալ, յետ բազում ժամանակաց՝ թէ́ ուրեք գայցէ ՛ի տուն։
²¹Եւ մոլորեցո́յց զնա բազում բանիւք, եւ խեղդիւք շրթանց իւրոց վարանեա́ց զնա։
²²Եւ նա գնա́ց զկնի ն(ո)ր(ա) յիմարեալ՝ իբրեւ արջառ ՛ի սպանումն, եւ իբրեւ զշուն տոռամբ.
²³կամ իբրեւ զեղջիւրու հարեալ նետիւ ընդ լերդակողմն։ եւ փութայ իբրեւ զհաւ ՛ի ծաւղակս. եւ ո́չ գիտէ թէ զոգին հալածական տանի։

¹Վասն այսորիկ դու զիմաստութի(ւն) քարոզեսցես, զի հանճար ձայնատո́ւ լիցի քեզ։
²Քանզի ՛ի վերայ լերանց գլխաւորա́ց է, եւ ՛ի մէջ շաւղաց հասեալ կայ.
³եւ ՛ի դրունս հզօրաց սպասէ́. եւ ՛ի մուտս օրհնի։
⁴Զձեզ աղաչեմ ո́վ մարդիկ, եւ բաշխեմ զբարբառ իմ որդւոց մարդկան։
⁵Իմացարո́ւք անմեղք զխորագիտութի(ւն). եւ անխրատք դի́ք ՛ի սիրտս ձեր։
⁶ունկն դիք ինձ, զի զպարկեշտս բարբառիմ. եւ բղխեմ ՛ի շրթանց իմոց զուղղու(թ)ի(ւն)ս։
⁷Զի զճշմարտու(թ)ի(ւն) խոկասցէ կոկորդ իմ. եւ պի́ղծ են առաջի իմ շրթունք սուտք։

¹⁵Ինե́ւ թագաւորք թագաւորեն, եւ հզօրք գրեն զարդարու(թ)ի(ւն)։
¹⁶Ինե́ւ մեծամեծք մեծանան, եւ բռունք ինեւ ունին զերկիր։
¹⁷Ես՝ որ զիսն սիրեն՝ սիրե́մ. եւ որ զիսն խնդրեն՝ գտցեն շնորհս։
¹⁸Մեծու(թ)ի(ւն) եւ փառք՝ ի́մ իսկ են. եւ ստացուածք բազմաց եւ արդարութի(ւն)։
¹⁹Լա́ւ է զիս ստանալ՝ քան զոսկի եւ զականս պատուականս. եւ զարդիւնս իմ քան զոսկի եւ զարծաթ ընտիր։
²⁰՛Ի ճանապարհս արդարութե(ան) գնամ. եւ ՛ի մէջ շաւղաց արդարու(թ)ե(ան) շրջիմ։
²¹Զի բաշխեցից սիրելեաց իմոց զմեծու(թ)ի(ւն). եւ զգանձս նոցա լցուցից բարութ(եամ)բ։

²⁹՛Ի դնել ծովու զհաստատութի(ւն) իւր. զի ջուրք մի́ անցցեն ըստ ափն ն(ո)ր(ա)։ ՛ի ժամանակի յորում հաստատուն դնէր զհիմունս երկրի.
³⁰ե́ս էի առ նովաւ պատշաճեալ։ Եւ էի որով ուրախ լինէր տ(է)ր հանապազ, եւ ցնծայի առաջի ն(ո)ր(ա) յա(մենայ)ն ժամ։
³¹Յորժամ ուրա́խ լինէր ընդ աշխարհին բովանդակել։ եւ ցնծայր յորդիս մարդկան։
³²Արդ ո́րդեակ՝ լո́ւր ինձ։ եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահիցեն։
³³Լուարո́ւք իմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ իմաստո́ւնք լերուք. եւ մի́ պաշարիցիք։
³⁴Երանեալ է այր որ լուիցէ ինձ, եւ մարդ որ զճանապարհս իմ պահիցէ։ տքնիցի առ դրունս իմ հանապազ. եւ պահիցէ զսեամս մտից իմոց։

¹Իմաստութի(ւն) շինեաց ի́ւր տուն, եւ կանգնեաց սիւնս եւթն։
²Զեն զզենլիս իւր, եւ խառնեաց ՛ի խառնելիս զգինի իւր, եւ պատրաստեաց զսեղան իւր։
³Եւ առաքեաց զծառայս իւր, կոչել բա́րձր քարոզու(թեամ)բ ՛ի խառնելիս իւր՝
⁴եւ ասէ. Որոք իցէ անզգամ, եկեսցէ́ առիս։ եւ ցպակասամիտսն ասէ.
⁵եկա́ք կերա́յք ՛ի հացէ իմմէ, եւ արբէ́ք զգինի իմ զոր խառնեցի ձեզ։
⁶Թողէ́ք զանզգամութի(ւն) եւ կեցջիք. խնդրեցէ́ք զիմաստու(թ)ի(ւն) զի ապրեսջիք։ եւ ուղղեցէ́ք գիտու(թեամ)բ զհանճար. եւ ուղիղ ճանապարհաւ իմացարո́ւք զխրատ։
⁷Որ խրատէ զչարս՝ առցէ անձին իւրում անարգանս. եւ որ յանդիմանէ զամպարիշտս՝ ատեայ զանձն։

¹²Որդեակ իմ՝ թէ իմաստուն լինիցիս, անձին քում իմաստո́ւն իցես՝ եւ ընկերաց։ եւ եթէ անզգամ իցես՝ միայն պեղեսցես զչարիս։ Որ հաստատի ՛ի ստութի(ւն)՝ նա զհո́ղմս արածէ եւ նոյն հալածէ զթռչունս թեւաւորս։ Զի եթող զճանապարհս այգւոյ իւրոյ, եւ ՛ի շաւղաց անդոյ իւրոյ մոլորեալ է։ Գնա́յ ընդ անջրդին եւ ընդ անապատն. եւ ընդ երկիր կարգեալ ՛ի ծարաւուտ. եւ ժողովէ ձեռօք իւրովք զանպտուղու(թ)ի(ւն)։
¹³Կին անզգամ եւ յանդուգն կարօ́տ լիցի հացի. եւ որ ո́չ գիտէ զամօթ։
¹⁴Նստաւ առ դրունս տան իւրոյ աթոռով յայտնապէս ՛ի հրապարակս.
¹⁵եւ կոչէ զանցաւորս որ գնայցեն ուղի́ղ զճանապարհս իւրեանց։
¹⁶Որոք իցէ ՛ի ձէնջ առաւել անմտագոյն՝ առ իս դարձցի։ եւ պակասամտացդ հրաման տամ, եւ ասեն։

¹Որդի իմաստուն՝ ուրա́խ առնէ զհայր. որդի անմիտ՝ տրտմու(թ)ի(ւն) է մօր։
²Ո́չ օգնեսցեն գանձք՝ անօրինաց. այլ արդարութի(ւն) փրկէ ՛ի մահուանէ։
³Ո́չ սովամահ առնէ տ(է)ր զանձն արդարոյ. եւ զկեանս ամպարշտաց կործանեսցէ։
⁴Տնանկութի(ւն) զա́յր խոնարհեցուցանէ. ձեռք ժրաց՝ մեծացուցանեն։
⁵Որդի խրատեալ՝ իմաստո́ւն լիցի։ եւ զանմիտն ՛ի ծառայութե(ան) վարեսցէ. Ապրեցա́ւ ՛ի խորշակէ որդի իմաստուն. խորշակահա́ր լինի ամարանի որդի́ անօրէն։
⁶Օրհնու(թ)ի(ւն) տ(եառ)ն ՛ի գլուխս արդարոց. զբերանս ամպարշտաց ծածկեսցէ́ սո́ւգ տարաժամ։
⁷Յիշատակ արդարոյ գովութ(եամ)բ. անուն ամպարշտաց շիջցի։

¹⁴Իմաստունք ծածկեսցեն զիմաստու(թ)ի(ւն). բերան յանդգնելոյ մե́րձ է ՛ի բեկումն։
¹⁵Ստացուածք մեծատանց՝ քաղաք ամուր. բեկումն ամպարշտաց՝ աղքատութի(ւն)։
¹⁶Գործք արդարոց կեանս առնեն. եւ պտուղք ամպարշտաց մեղս։
¹⁷զճանապարհս կենաց պահէ տ(է)ր։ Խրատ առանց յանդիմանութե(ան)՝ մոլա́ր է։
¹⁸Ծածկեն զթշնամու(թ)ի(ւն) շրթունք արդարք. իսկ որ ՛ի վե́ր հանեն զբամբասանս՝ անզգամք են։
¹⁹՛ի շատխօսու(թեն)է ո́չ ապրեսցիս ՛ի մեղաց։ թէ խնայես ՛ի շրթունս՝ իմաստո́ւն լինիս։
²⁰Արծաթ ընտի́ր է լեզու արդարոյ. սիրտ ամպարշտի նուաղեսցի։

²⁸Յերկարի արդարոց ուրախու(թ)ի(ւն). յոյս ամպարշտաց կորիցէ։
²⁹Ամրու(թ)ի(ւն) սրբոց երկեւղ տ(եառ)ն. եւ բեկումն այնոցիկ ոյք գործեն զչարիս։
³⁰Արդար՝՝ յաւիտեան ո́չ դողասցէ. ամպարիշտք մի́ բնակեսցեն յերկրի։
³¹Բերան արդարոյ բղխէ զիմաստութի(ւն), լեզո́ւ անիրաւի սատակեսցի։
³²Շրթունք արանց արդարոց բղխեսցեն զշնորհս. բերան ամբարշտաց կործանեսցի։

¹Կշիռք նենգու(թ)ե(ան) պիղծ են առաջի տ(եառ)ն. կշիռ արդար ընդունելի́ է նմա։
²Յոր վայր մտանեն թշնամանք, անդ են եւ անարգանք։ Բերան խորանհաց խոկայ զիմաստութի(ւն).
³կատարումն ուղղոց առաջնորդեսցէ́ ն(ո)ց(ա) եւ գայթագղու(թ)ի(ւն) արհամարհողաց աւերեսցէ́ զն(ո)ս(ա)։
⁴Ոչ օգնեսցեն ինչք յաւուր բարկութե(ան). այլ արդարութի(ւն) փրկէ ՛ի մահուանէ։ Մեռաւ արդար՝ եւ եթող զղջումն յոյժ։ յանդուգն եւ ոտնահարութի(ւն) լինի կորուստ ամպարշտաց։
⁵Արդարու(թ)ի(ւն) անբծի ուղղէ́ զճանապարհս, եւ յամպարշտութի(ւն)ս արկանէ անիրաւութի(ւն)։
⁶Արդարու(թ)ի(ւն) արանց ուղղոց փրկէ զն(ո)ս(ա). անմտու(թեամ)բ կորնչին անօրէնք։

¹³Այր երկխօս՝ յայտնէ զխորհուրդս յատենի, իսկ հաւատարիմն ոգւով՝ ծածկէ զիրս։
¹⁴Որոց ո́չ գոյ առաջնորդու(թ)ի(ւն)՝ թօթափին իբրեւ զտերեւ. փրկու(թ)ի(ւն) գոյ ՛ի խորհուրդս բազումս։
¹⁵Անզգամ՝ չարիս գործէ յորժամ խառնակիցի ընդ արդարոյ. եւ ատեայ զբարբառ զգուշութե(ան)։
¹⁶Կին շնորհակալ բա́րձր առնէ զփառս առն իւրոյ. եւ աթոռ անարգու(թ)ե(ան)՝ կին որ ատեայ զիրաւունս։ ՛Ի մեծութ(են)է վատք՝ կարօտեալ լինին. իսկ որ ժիրքն են՝ հաստատին մեծու(թեամ)բ։
¹⁷Անձին իւրում բարի գործէ այր ողորմած, կորուսանէ զմարմին իւր՝ ա́յր անողորմ։
¹⁸Ամպարիշտ՝ գործէ զգործս անիրաւու(թ)ե(ան). զաւակ արդարոց՝ վարձկան ճշմարտու(թ)ե(ան)։

²⁶Որ խնայէ զցորեան՝ լքցէ́ զնա օտարաց. եւ որ ճշդէ զցորեան՝ հրապարականէծ լիցի. այլ օրհնու(թ)ի(ւն) ՛ի գլուխս սփռողաց։
²⁷Որ նիւթէ զբարիս՝ խնդրէ́ զշնորհս բարութե(ան). իսկ որ խնդրէ զչար՝ հասցէ նմա։
²⁸Որ յուսայ ՛ի մեծութի(ւն)՝ կործանեսցի, իսկ որ վերակացու լիցի արդարոց՝ նա ծագեսցէ։
²⁹Որ ո́չ գայցէ զտամբ իւրով, նա զհողմս ժառանգեսցէ. եւ ծառայեսցէ անմիտն իմաստնոյն։
³⁰՛Ի պտղոյ արդարութե(ան) բուսանի ծա́ռ կենաց. բարձցին տարաժամ անձինք անօրինաց։
³¹Եթէ արդարն հազիւ կեցցէ, իսկ մեղաւորն եւ ամպարիշտն ո՞ւր գտանիցին։

¹Որ սիրէ զխրատ՝ սիրէ զիմաստու(թ)ի(ւն). իսկ որ ատեայ զյանդիմանութի(ւն)՝ անմի́տ է։
²Լա́ւ է որ գտանէ շնորհս ՛ի տ(թեն)է. իսկ այր անօրէն կարկեսցի́։
³Ո́չ յաջողեսցի մարդոյ յանօրէնու(թեն)է. արմատք արդարոց ո́չ հատցին։
⁴Կին ժրագլուխ՝ պսա́կ է առն իւրոյ։ ո(ր)պ(էս) որդն՝ փայտի վնասակա́ր է, նոյնպէս կորուսանէ զայր կի́ն չարագործ։
⁵Խորհուրդք արդարոց իրաւունք։ առաջնորդք են ամպարիշտք նենգու(թ)ե(ան)ց։
⁶Բերան ամպարշտաց նենգաորք։ բերան ուղղոց փրկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
⁷Յոր կողմ եւ դարձցի ամպարիշտն՝ եղծանի. տունք արդարոց յերկարեսցին։
⁸Բերան իմաստնոյ գովի́ ՛ի մարդկանէ. իսկ խօթասիրտն արհամարհեսցի։

¹⁴՛Ի պտղոյ բերանոյ առն՝ լցցի́ անձն իւր բարու(թեամ)բ. հատուցումն շրթանց իւրոց հատուսցի́ նմա։
¹⁵ճանապարհք անմտաց՝ ուղի́ղ թուին առաջի նոցա։ Ունկնդի́ր լինի խրատու իմաստունն.
¹⁶իսկ անմիտն առ օրին յայտնէ զբարկու(թ)ի(ւն) իւր։ Թաքուցանէ զանարգանս իւր այր խորագէտ։
¹⁷եւ զյայտ հաւատս պատմէ արդար։ իսկ վկայ անօրինաց նենգաւո́ր է։
¹⁸Են՝ որ բանիւք իւրեանց խոցեն ո(ր)պ(էս) սրով. բայց լեզուք իմաստնոց բժշկեն։
¹⁹Շրթունք ճշմարիտք հաստատեն զվկայութի(ւն)։ վկայ վաղվաղուկ՝ ունի լեզու անիրաւ։
²⁰Նենգութի(ւն) կայ ՛ի սրտի չարանիւթի։ իսկ որ կամին զխաղաղութի(ւն)՝ ուրա́խ լիցին։

²⁷ո́չ պատահեսցէ որս նենգաւորի։ Ստացուածք պատուակա́ն է այր սուրբ եւ առատ։
²⁸՛Ի ճանապարհս արդարու(թ)ե(ան) կեանք. ճանապարհք ոխակալաց մահ։

¹Որդի խորագէտ հնազա́նդ հօր. որդի անհնազանդ՝ ՛ի կորո́ւստ եղիցի։
²՛Ի պտղոյ արդարու(թ)ե(ան) կերիցէ առատ. անձինք անօրինաց սատակեսցին տարաժամ։
³Որ խնայէ ՛ի բերան իւր՝ պահէ զանձն. իսկ որ յանդուգն է շրթամբք՝ խռովէ զանձն իւր։
⁴՛Ի կարօտու(թ)ե(ան) է ա(մենայ)ն վատ. ձեռք ժրաց ՛ի դարմանս։
⁵Զբան անիրաւ՝ ատեա́յ արդար. իսկ ամպարիշտն ամաչէ, եւ ո́չ գտցէ համարձակութի(ւն)։
⁶Արդարու(թ)ի(ւն) պահէ զանմեղս ճանապարհաւ զամպարիշտս անզգամոեցուցանեն մեղք։
⁷Են՝ որ մեծացուցանեն զանձինս՝ եւ ո́չինչ ունին, եւ ե́ն որ խոնարհեցուցանեն զանձինս՝ եւ լի́ են մեծութ(եամ)բ բազմաւ։

¹³Որ արհամարհէ զիրօք՝ արհամարհեսցի́ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ. որ երկնչի ՛ի պատուիրանէն՝ առողջ լիցի։ Որդւոյ նենգաւորի՝ բարի ինչ մի́ եղիցի. ծառայի իմաստնոյ՝ յաջողեսցին գործք իւր, եւ ուղղեսցին ճանապարհք ն(ո)ր(ա)։
¹⁴Օրէնք իմաստնոյ աղբեւր կենաց. իսկ անմիտն ընդ որոգայթիւ մեռցի։
¹⁵Իմաստու(թ)ի(ւն) բարի՝ տա́յ շնորհս. եւ ճանաչել զօրէնս՝ մտաց բարեա́ց է։ ճանապարհ արհամարհողաց ՛ի կորուստ։
¹⁶Ա(մենայ)ն խորագէտ՝ գործէ իմաստութ(եամ)բ. իսկ ամիտն տարածէ յանձն իւր զչարիս։
¹⁷Թագաւոր յանդուգն՝ անկցի́ ՛ի չարիս. եւ հրեշտակ հաւատարիմ՝ փրկէ զնա։
¹⁸Զաղքատութի(ւն) եւ զանարգանս՝ ՛ի բա́ց բառնայ խրատ. եւ որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)ս փառաւորեսցի։

¹Իմաստուն կանայք՝ շինեցին տունս. իսկ անզգամքն ձեռօք իւրեանց կործանեցին։
²Որ գնայ ուղիղ՝ երկնչի ՛ի տ(թեն)է. եւ որ կամակորի ՛ի ճանապարհս իւր՝ անարգեսցի։
³՛Ի բերանոյ անզգամաց՝ գաւազան թշնամանաց. շրթունք իմաստնոց զգո́յշ լինիցին ն(ո)ց(ա)։
⁴Ուր ո́չ գոն եզինք՝ մսուրք սուրբ են. եւ ուր բազում արդիւնք են, յայտնի́ է եզին զօրութի(ւն)։
⁵Վկայ հաւատարիմ՝ ո́չ ստէ. բորբոքէ́ զստութի(ւն)՝ վկայ անիրաւ։
⁶Խնդրեսցես զիմաստու(թ)ի(ւն) առ ՛ի չարաց՝ եւ ո́չ գտցես. եւ զհանճար առ յիմաստնոց՝ դիւրաւ։
⁷Ամենայն ինչ հակառա́կ է անզգամի. զէն հանճարոյ շրթունք իմաստունք։

¹⁵Անմեղն հաւատա́յ ա(մենայ)ն բանի. իսկ խորագէտն գա́յ ՛ի զղջումն։
¹⁶Իմաստունն զարհուրեալ՝ խոտորեցաւ ՛ի չարէ. իսկ անզգամն յանձնապաստան խառնակի́ ը(նդ) անօրինին։
¹⁷Բարկասիրտ՝ գործէ առանց խորհրդոյ. եւ այր իմաստուն՝ յո́յժ համբերէ։
¹⁸Բաժանին ամպարիշտք ՛ի չարիս. իսկ խորագէտք զօրանան իմաստութ(եամ)բ։
¹⁹Գայթագղեսցին չարք առաջի բարեաց. եւ ամպարիշտք կողկողեսցին առ դրունս արդարոց։
²⁰Բարեկամք ատեսցեն զբարեկամս աղքատս. բարեկամք մեծատանց բազումք։
²¹Որ անարգէ զտնանկն՝ մեղանչէ. եւ որ ողորմի աղքատի՝ երանելի է։

²⁹Այր երկայնամիտ՝ բազմապատիկ է խորհրդովք. իսկ կարճամիտն՝ յոյժ անմիտ է։
³⁰Այր հեզ՝ բժի́շկ է սրտի. ցե́ց ոսկերաց սիրտ հոգած։
³¹Որ զրպարտէ զտնանկն՝ բարկացուցանէ զարարիչ ն(ո)ր(ա), եւ որ պատուէ զնա՝ ողորմի աղքատի։
³²Չարեօք իւրովք մերժի́ ամպարիշտն, եւ որ յուսայ յանձին սրբութի(ւն)՝ արդա́ր է։
³³՛Ի սիրտ առատ հանգչի իմաստութի(ւն). եւ ՛ի սիրտ անմտաց ո́չ ծանիցի։
³⁴Արդարութի(ւն) զազգ բարձրացուցանէ. նուզեցուցանեն զազգս մեղք։
³⁵Ընդունելի́ է թագաւորի սպասաւո́ր իմաստուն. եւ իւրով շութափութ(եամ)բ թօթափէ զանարգանս։ Բարկու(թ)ի(ւն) կորուսանէ զիմաստունս։

¹Պատասխանի ողոք՝ դարձուցանէ զսրտմտու(թ)ի(ւն)։ Բան խիստ՝ յարուցանէ զբարկու(թ)ի(ւն).
²լեզո́ւ իմաստնոյ գիտէ զբարիս։ Բերան անզգամաց պատմեն զչարիս։
³յա(մենայ)ն տեղիս աչք տ(եառ)ն գիտեն զբարիս եւ զչարս։
⁴Բժշկութի(ւն) լեզուի՝ ծա́ռ կենաց. եւ որ պահէն զնա՝ լցցի́ հոգւով։
⁵Անզգամն՝ անգոսնէ զխրատ հօր. որ պահէ զյանդիմանու(թ)ի(ւն)՝ խորագէ́տ է։ ՛Ի յաճախել արդարութե(ան)՝ զօրութի(ւն) բազում. եւ ամպարիշտք արմատաքի́ յերկրէ կորիցեն։
⁶Տունք արդարոց զօրութ(եամ)բ բազմաւ. պտուղք ամպարշտաց կորիցեն։
⁷Շրթունք իմաստնոց՝ հաստատեալ են իմաստութ(եամ)բ. սիրտք անմտաց ո́չ են անսխալք։

¹⁵Յա(մենայ)ն ժամանակս աչք չարաց՝ սպասեն չարեաց, իսկ բարիքն՝ հանդարտեն յա(մենայ)ն ժամ։
¹⁶Լա́ւ է փոքր բաժին երկիւղիւ տ(եառ)ն, քան զգանձս մեծամեծս աներկիւղու(թեամ)բ։
¹⁷Լա́ւ է կոչունք բանջարեղէնք՝ սիրո́վ եւ շնորհիւ, քան զուարակ ՛ի մսրոյ թշնամութ(եամ)բ։
¹⁸Այր բարկացօղ՝ նիւթէ́ զկռիւս. իսկ երկայնամիտն եւ զհանդերձեալն ցածուցանէ։ Այր երկայնամիտ շիջուցանէ զդատաստանս. իսկ ամպարիշտն՝ առաւել եւս գրգռէ։
¹⁹Ճանապարհք վատաց՝ կցեալ են փշովք, իսկ ժրացն վարունք են։
²⁰Որդի իմաստուն՝ ուրա́խ առնէ զհայր. որդի անմի́տ՝ արհամարհէ զմայր իւր։
²¹Սիրտ անմտի կարօ́տ է հանճարոյ. այր իմաստուն ուղորդ գնայ։

²⁸Սիրտք արդարոց խոկան զհաւատս, բերան ամպարշտի պատասխանի տայ զչարիս։ Ընդունելի́ են առաջի տ(եառ)ն ճանապարհք մարդոց արդարոց. վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա) եւ թշնամիք բարեկամք լինին։
²⁹Հեռի́ է ա(ստուա)ծ յամպարտաց. եւ աղօթից արդարոց՝ լսէ́։ Լա́ւ է սակաւ ինչ առնուլ արդարութ(եամ)բ, քան զբազում արդիւնս աներկիւղութ(եամ)բ։ Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս. զի յա(ստուծո)յ ուղղեսցին գնացք ն(ո)ր(ա)։
³⁰Ակն որ տեսանէ զբարիս՝ ուրա́խ առնէ զսիրտ. համբաւ բարեաց պարարէ զոսկերս։
³¹Որ մերժէ զխրատ՝ ատեա́յ զանձն. որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)՝ ստանա́յ զհանճար։

¹Մարդո́յ իրս ինչ դնել ՛ի սրտի. ՛ի տ(թեն)է է պատասխանի լեզուի։
²Ամենայն գործք խոնարհին՝ յայտնի́ են առաջի ա(ստուծո)յ. եւ հաստատէ զոգիս տ(է)ր։
³Դարձո́ առ տ(է)ր զգործս քո. եւ հաստատեսցին խորհուրդք քո։ Որչափ ՛ի մեծութի(ւն) հասանիցես՝ ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) կալ զանձն քո. եւ առաջի տ(եառ)ն գտցես շնորհս։
⁴Զա(մենայ)ն ինչ գործէ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) իւր. իսկ ամպարիշտք յաւուր չարի կորիցեն։
⁵Պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն մեծամիտ. որ ձեռնամո́ւխ լինի տարապարտուց՝ ո́չ արդարասցի։ Սկիզբն ճանապարհի բարւոյ՝ գործելն զարդարու(թ)ի(ւն). եւ ընդունելի́ են ա(ստուծո)յ աղօթք քան մատուցանել պատարագս։

¹²Գարշելի́ է թագաւորի որ առնէ զչարիս. զի արդարութ(եամ)բ հաստատի աթոռ իշխանութե(ան)։
¹³Ընդունելի են թագաւորի շրթունք արդարք. զբանս ուղիղս սիրէ տ(է)ր։
¹⁴Սրտմտութի(ւն) թագաւորի հրեշտա́կ մահու. եւ այր իմաստուն՝ ցածուցանէ́ զնա։
¹⁵՛Ի լո́յս կենաց՝ որդի թագաւորի. եւ ընդունելիք՝ ն(ո)ր(ա) իբրեւ զամպ անագան։
¹⁶Դադարք իմաստութե(ան) ցանկալի են քան զոսկի. դադարք հանճարոյ՝ ցանկալի́ են քան զարծաթ։

²²Աղբեւր կենաց են միտք՝ որոց ունիցին զնա. խրա́տ անմտաց չա́ր է։
²³Սիրտ իմաստնոյ իմանա́յ որ ինչ յիւրմէ բերանոյ. եւ ՛ի շրթունս իւր խորհեսցի զիրաւագիտութի(ւն)։
²⁴Խորիսխ մեղու՝ բանք բարիք. եւ քաղցրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) բժշկու(թ)ի(ւն) հոգւոց։
²⁵Ե́ն ճանապարհք որ թուին մարդոյ թէ ուղի́ղ իցեն, եւ կատարած ն(ո)ր(ա) հայի յատակս դժոխոց։
²⁶Այր՝ ՛ի վաստակս ջանայ անձին իւրում. եւ բռնազբօսէ իւր զկորուստ։ իսկ թեւրն ՛ի բերան իւր կրէ զկորուստ։
²⁷Այր անզգամ փորէ́ անձին իւրում չարիս. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) շրթանց իւրոց գանձէ հուր։
²⁸Այր խորամանգ նիտայ զչարիս. եւ լապտեր նենգութե(ան) բորբոքի չարեօք, եւ քակէ զբարեկամս։

¹Լա́ւ է պատառ մի համով խաղաղու(թեամ)բ, քան զտունս լի́ զենլեօք եւ բարեօք թշնամութ(եամ)բ։
²Ծառայ իմաստուն տիրեսցէ տերանց անմտաց. եւ ընդ եղբարս բաժանեսցի մասն։
³Որպէս փորձի ՛ի բովս արծա́թ եւ ոսկի, նո́յնպէս ընտրէ զսիրտս ա(ստուա)ծ։
⁴Չարի հնազանդի լեզո́ւ անօրինաց, եւ արդար ո́չ հայի ՛ի շրթունս սուտս։ Հաւատացելոյն ա(մենայ)ն աշխարհ ընչիւք լի́ է. անհաւատին եւ ո́չ դանգ մի։
⁵Որ կատակէ զաղքատով՝ բարկացուցանէ զարարիչ ն(ո)ր(ա). եւ որ ո́տն հարկանէ կորուսելոյն՝ ո́չ արդարասցի։ իսկ որ գթայն՝ ողորմու(թ)ի(ւն) գտցէ։
⁶Պսակ ծերոց՝ որդիք որդւոց. պարծանք որդւոց հարք իւրեանց։

¹⁴Իշխանութի(ւն) բանի՝ տայ սկի́զբն արդարութե(ան). եւ առաջնորդ լինի կարօտու(թ)ե(ան)՝ հակառակութի(ւն) եւ կռիւ։
¹⁵Որ արդար համարի զանիրաւն, եւ անիրաւ զարդարն. պիղծ եւ գարշելի են առաջի տ(եառ)ն երկոքին։
¹⁶Ընդէ՞ր գտանին ստացուածք՝ անմտի. զի իմանալ զիմաստու(թ)ի(ւն) անմիտն ո́չ կարէ։ Որ բարձր առնէ զտուն իւր՝ խնդրէ զբեկումն. եւ կամակորէ́ յուսմանէ, անկցի́ ՛ի չարիս։
¹⁷Յա(մենայ)ն ժամանակի բարեկամք եղիցին քո. բայց եղբարք՝ ՛ի վիշտս եղիցին քե́զ պիտոյ. զի վ(ա)ս(ն) ա́յնորիկ իսկ ծնանին։
¹⁸Ա́յր անմիտ կայթէ եւ խնդա́յ յորժամ երաշխաւոր լինի բարեկամի իւրոյ։

²⁶Տուժել զայր արդար՝ չէ́ բարւոք. եւ ո́չ նենգել զարդարն իշխանաց յիրաւանց վերայ։
²⁷Որ խնայէ բան խիստ հանել՝ իմաստո́ւն է։ այր երկայնամիտ՝ հանճարե́ղ է։
²⁸Զանմիտն հարցին՝ թէ իմաստու(թ)ի(ւն) իցէ՞ ինչ, եւ իմաստութի(ւն) համարիցի՞. պապանձեցաւ եւ համարեցաւ թէ իմաստո́ւն իցէ։

¹Պատճառս խնդրէ այր որ կամիցի քակել ՛ի բարեկամաց իւրոց. յա(մենայ)ն ժամանակի նախա́տ լիցի։
²Ո́չինչ պիտոյ է իմաստութի(ւն) պակասամտի. զի առաւե́լ եւս վարի անզգամութ(եամ)բ։
³Յորժամ հասանէ ամպարիշտ ՛ի խորս չարեաց՝ արհամարհէ. բայց գա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) անարգանք եւ նախատինք։
⁴Ջուր խո́ր է խորհուրդ ՛ի սրտի առն. գե́տ բղխեալ եւ աղբեւր կենաց։
⁵Ա́կն առնուլ ամպարշտի չե́ բարւոք. եւ ոչ զիրաւունս խոտորել արդարոյ ՛ի դատաստանի։
⁶Շրթունք անզգամի հասուցանեն զնա ՛ի չարիս. եւ բերան ն(ո)ր(ա) տանդո́ւգն մա́հ կոչէ ՛ի վ(ե)ր(այ)։

¹⁴Զցասումն առն հանդարտեցուցանէ ծառայ իմաստուն. այլ առն նեղասրտի ո՞վ ունիցի ժոյժ։
¹⁵Սիրտ իմաստնոյ ստանայ զհանճար. ականջք իմաստնոց խնդրեն զխորհուրդս։
¹⁶Տուրք մարդոյ ընդարձակեցուցանեն զնա, եւ ընդ իշխանս նստուցանեն զնա։
¹⁷Արդար՝ անձին իւրում չարախօսէ իսկզբան բանից իւրոց, զի յորժամ սկսանի́ ոսոխն յանդիմանի։
¹⁸Զհակառակու(թ)ի(ւն)ս ցածուցանէ լո́ւռ լուռն. եւ ՛ի մէջ բռնաւորաց ընտրէ զիրս։
¹⁹Եղբայր յեղբօրէ օգնեալ՝ իբրեւ զքաղաք ամուր. եւ զօրացեալ բարձրացեալ իբրեւ զթագաւորութի(ւն) հաստատեալ։
²⁰՛Ի պտղոյ բերանոյ այր յագեցուցանէ զորովայն իւր. եւ ՛ի պտղոյ շրթանց իւրոց յագեսցի։

¹Լա́ւ է տգիտի որ գնայ միամտու(թեամ)բ իւրով. քան անզգամին որ շաղաւաշուրթն իցէ։
²Սակայն տգիտու(թ)ի(ւն) անձին իւրում ո́չ է բարւոք, եւ ՛ի ստիպել ոտից իւրոց մեղանչէ։
³Անզգամու(թ)ի(ւն) առն՝ ապականէ́ զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ ա(ստուծո)յ մե́ղ դնէ ՛ի սրտի իւրում։
⁴Մեծութի(ւն) յաւելու բարեկամս բազումս։ եւ աղքատն՝ եւ ՛ի բո́ւն բարեկամէ անտի քակի։
⁵Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ո́չ լիցի։ եւ որ մեղ դնէ տարապարտուց՝ ո́չ ապրեսցի։
⁶Բազումք ողոքեն զերեսս թագաւորաց. եւ ա(մենայ)ն չարակամ նախա́տ լիցի մարդկան։

¹²Սպառնալիք թագաւորի նմա́ն են մռնչելոյ առիւծու. զուարթու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) իբրեւ զցօղ ՛ի վ(ե)ր(այ) դալարոյ։
¹³Ամօթ հօր՝ որդի անմիտ. ո́չ են սուրբ ուխտք վարձուց վարձկանաց։
¹⁴Զտո́ւնս եւ զստացուածս բաժանեն հարք որդւոց. եւ ՛ի տ(թեն)է պատշաճի կին առն։
¹⁵Վատու(թ)ի(ւն) ունի զկանացին. անձն գործատեաց՝ քաղցիցէ́։
¹⁶Որ պահէ զպատուիրանս՝ պահէ զանձն իւր, որ արհամարհէ զճանապարհ իւր՝ կորիցէ։
¹⁷Փո́խ տայ ա(ստուծո)յ որ ողորմի տնանկին, ը(ստ) տրոց ն(ո)ր(ա) հատուսցէ́ նմա։

²⁴Որ թաքուցանէ զձեռս իւր ՛ի ծոց իւր զուր, եւ ո́չ ՛ի վերան իւր տարցի զն(ո)ս(ա)։
²⁵՛Ի չարչարել անզգամի՝ խորագիտագոյն եւս լինի անմեղն. ապա թէ յանդիմանես զայր իմաստուն՝ ՛ի միտ առցէ զհանճար։
²⁶Որդի որ անարգէ զհայր եւ մերժէ զմայր, ամօթ կրէ եւ նախա́տ լիցի։
²⁷Որդի որ թողուցու պահել զխրատ հօր, խորհի զճառս չարեաց։
²⁸Որ յերաշխի առնու զմանուկ անմիտ՝ թշնամանս առնէ օրինաց։ եւ բերան ամպարշտաց կլանէ զդատաստանս։
²⁹Պատրաստին անխրատից տանջանք. նոյնպէս եւ պատի́ժք անզգամաց։

¹Անառա́կ է գինի՝ եւ թշնամանօղ արբեցու(թ)ի(ւն). եւ ա(մենայ)ն որ խառնակի ընդ ն(ո)ս(ա)՝ չէ́ իմաստուն։
²Ո́չինչ է պակաս պատուհաս թագաւորի ՛ի ցասմանէ առիւծու. եւ որ բարկացուցանէ զնա՝ վնա́ս առնէ անձին իւրում։
³Փառք են առն խոտորել ՛ի հայհոյութե(ան)ց. իսկ ա(մենայ)ն անզգամ ընդ այնպիսիսն շաղի։
⁴Թէպէտ եւ նախատի վատ՝ ո́չ ամաչէ. նո́յնպէս եւ որ առնու ցորեան՝ փո́խ ամարանի։
⁵Ջուր՝ խո́ր է խորհուրդ սրտի առն. եւ այր իմաստուն քամէ զնա։
⁶Մե́ծ է մարդ եւ պատուական՝ ա́յր ողորմած. բայց զայր հաւատարիմ գո́րծ է գտանել։
⁷Որ շրջի անարատ յարդարու(թ)ե(ան), երանելի́ որդիս թողու զկնի իւր։

¹⁴Զչարն չա́ր ասէ՝ որոյ զնոյն ստացեալ ունիցի. եւ մատուցեալ յառաջ ապա նովիմբ պարծի։
¹⁵Է́ ոսկի եւ բազմութի(ւն) անդոց. եւ անօթ պատուական՝ շրթունք գիտութե(ան)։
¹⁶Զե́րծ զհանդերձ ն(ո)ր(ա) զի երաշխաւոր եղեւ օտարի. եւ ՛ի հիւրութե(ան) գրաւեաց զնա։
¹⁷Քաղցրացա́ւ առն հաց ստու(թ)ե(ան), եւ լցցի բերան ն(ո)ր(ա) կոպճով։
¹⁸Խորհուրդք մտօ́ք պատրասեսցին, եւ պատերազմ իմաստու(թեամ)բ մղեսցի։
¹⁹Որ յայտնէ զխորհուրդս՝ գնա́յ նենգութ(եամ)բ։. եւ ընդ պատրողին շրթամբք իւրովք՝ մի́ խառնակեսցիս։
²⁰Որ հայհոյէ զհայրն կամ զմայր՝ շիջցի́ լոյս ն(ո)ր(ա). եւ բիբք աչաց ն(ո)ր(ա) զխաւար տեսցեն։

²⁸Ոյ́որմու(թ)ի(ւն) եւ ճշմարտութի(ւն) պահապան թագաւորի. եւ պատեսցեն արդարու(թեամ)բ զաթոռ ն(ո)ր(ա)։
²⁹Զա́րդ երիտասարդաց իմաստութի(ւն). եւ փա́ռք ծերոց ալիք։
³⁰Վէրք եւ հարուածք պատահեն չարաց. եւ տանջանք ՛ի շտեմարանս որովայնի։

¹Որպէս սահանք ջրոց. նո́յնպէս սիրտ թագաւորի ՛ի ձեռս ա(ստուծո)յ. ընդ որ կոյս կամի հայեցուցանել՝ դարձուսցէ զնա։
²Ամենայն այր երեւի անձին իւրում արդար. բայց ուղղէ զսիրտս տ(է)ր։
³Գործել զարդարութի(ւն) եւ խօսել զճշմարտութի(ւն), հաճո́յ է առաջի տ(եառ)ն քան զարիւն զոհից։
⁴Մեծամի́տ է ՛ի թշնամանս այր խստասիրտ. լամպար ամպարշտաց՝ մեղք։
⁵Խորհուրդ համառօտ՝ սակայն յառաւելութի(ւն). եւ ա(մենայ)ն վաղվաղուկ՝ սակայն ՛ի նուազու(թ)ի(ւն)։
⁶Որ կուտէ զգանձս ստու(թեամ)բ լեզուի՝ զհետ երթայ սնոտեաց. եւ հասանէ յորոգայթս մահու։
⁷Սսատակումն ամպարշտաց հասցէ, զի ո́չ կամին առնել զիրաւունս։

¹⁵Ուրախու(թ)ի(ւն) արդարոց առնել զիրաւունս. եւ ս(ուր)բն՝ պի́ղծ թուի չարագործաց։
¹⁶Ա́յր մոլորեալ ՛ի ճանապարհէ արդարութե(ան)՝ ՛ի ժողովս հսկայից հանգիցէ։
¹⁷Այր կարօտեալ սիրէ́ զուրախութի(ւն)։ որ սիրէ զգինի եւ զձէթ ՛ի մեծու(թ)ի(ւն)։
¹⁸Ջնջա́ն լինի արդարոյն անօրէնն. եւ ուղղոց որ անցանեն զուխտիւ։
¹⁹Լա́ւ իցէ բնակել յանապատի՝ քան ընդ կնո́ջ անզգամի լեզուանւոյ եւ բարկացողի։
²⁰Գանձ ցանկալի հանգիցէ ՛ի բերան իմաստնոյ. ա́րք տգէտք կլցեն զնա։
²¹Ճանապարհք արդարութե(ան) եւ ողորմածութե(ան) գտցէ զկեանս, եւ զարդարու(թ)ի(ւն) եւ զփառս։

²⁹Ա́յր ամպարիշտ յանդգնու(թեամ)բ հարկանի ՛ի դիմի. իսկ ուղիղն ինքնին իմանայ զճանապարհս իւր։
³⁰Ո́չ է մարդոյ իմաստութի(ւն)՝ ո́չ արութի(ւն), եւ ո́չ խորհուրդ առ ա(ստուա)ծ։
³¹Երիվար պատրաստի յաւուր պատերազմի. բայց ՛ի տ(թեն)է է օգնականութի(ւն)։

¹Լա́ւ է անուն բարի քան զմեծու(թ)ի(ւն) բազում. եւ քան զարծա́թ եւ զոսկի շնո́րհ բարիք։
²Մեծատուն եւ աղքատ միմեանց պատահիցին. երկոցունց այցելու(թ)ի(ւն) առնէ տ(է)ր։
³Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութ(եամ)բ խրատէ զանձն. եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
⁴Սկիզբն իմաստու(թ)ե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն. եւ մեծութի(ւն) եւ փա́ռք՝ եւ կեանք։
⁵Տատասկ եւ որոգայթ՝ ՛ի ճանապարհս թիւրաց, իսկ որ զգո́յշ կայ անձին իւրում՝ մերեսցի ՛ի ն(ո)ց(ա)է։
⁶Նորոգումն երիտասարդի ը(ստ) ճանապարհա́ց իւրոց. նա՝ եւ յորժամ ծերասցի՝ ո́չ մերժեսցի ՛ի նոցանէ։

¹³Պատճա́ռ դնէ վատ եւ ասէ՝ առեւծ ունի զճանապարհս, եւ զանցս հրապարակաց սպանողք։
¹⁴Գուբ խո́ր է բերան անօրինի, եւ ատեցեալն ՛ի տ(թեն)է անկցի ՛ի նա։ Են ճանապարհք չարք՝ առաջի առն, եւ ո́չ սիրէ դառնալ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ. բայց դառնալ պա́րտ է ՛ի թեւր եւ ՛ի չար ճանապարհէ։
¹⁵Անմտու(թ)ի(ւն) բորբոքեալ ՛ի սիրտ երիտասարդի. գաւազան եւ խրատ հեռի́ է ՛ի նմանէ։
¹⁶Որ զրպարտէ զաղքատ՝ բազում առնէ իւր չարիս. եւ որ տայ մեծատան կարօտու(թեամ)բ։
¹⁷Բանից իմաստնոց մատո́ զունկն քո, եւ լո́ւր բանից իմոց. եւ հաստատեա́ զսիրտ քո՝

²⁴Մի́ լինիր ընկեր առն բարկացողի, եւ ընդ բարեկամի զայրացողի մի́ բնակեր։
²⁵գուցէ ուսանիցի́ս զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ առնուցուս խե́ղդ ընդ անձն քո։
²⁶Մի́ տար զանձն քո յերաշխաւորութի(ւն)՝ ակն առեալ երեսաց։
²⁷զի թէ ո́չ ունիցիս ուստի հատուցանիցես՝ եւ առնուցուն զանկողինս որ ը(նդ) կողիւք քովք կայցեն։
²⁸Մի́ փոխեր զսահմանս յաւիտենականս զոր եդին հարք քո։
²⁹Զայր շո́յտ եւ զգոյշ ՛ի գործ իւր՝ թագաւորաց առաջի պարտ է կացուցանել. եւ ո́չ կացուցանել առաջի արանց խօթասրտաց։

¹Յորժամ նստիցիս յընթրիս ուտե́լ ՛ի սեղան հզօրաց. իմանալո́վ իմասջի́ր որինչ առաջի դնիցի, եւ ապա́ մխեսջի́ր զձեռն քո։
²Գիտասջի́ր թէ այնպիսի ինչ եւ քեզ պա́րտ է պատրաստել։ ապա թէ ագահագոյն իցես,
³մի́ ցանկանայցես խորտկաց ն(ո)ր(ա). զի այն իսկ կցեալ երթալ զկենացն ստութ(են)է։
⁴Մի́ ձգտիր՝ եթէ տնանկ իցեսս՝ ընդ մեծատան, այլ քո իմաստութ(եամ)բդ մերժեա́ ՛ի նմանէ։
⁵Եթէ հաստատեսցես զերես քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա), ո́չ ուրեք երեւի զի հանդերձեալ է ն(ո)ր(ա) ի́ւր թեւս ո(ր)պ(էս) զարծուոյ. եւ դառնայ ՛ի տուն նահապետի իւրոյ։
⁶Մի́ ուտեր հաց ընդ առն չարական. եւ մի́ ցանկանար կերակրոյ ն(ո)ր(ա)։

¹⁵Որդեակ՝ եթէ իմաստուն լինիցի սիրտ քո, ուրա́խ արասցես եւ զի́մ սիրտս։
¹⁶Եւ եթէ ընդելուզցես զշրթունս քո ը(նդ) շրթունս իմ, միայն թէ ուղի́ղ իցես։
¹⁷Մի́ նախանձիցի սիրտ քո ընդ մեղաւորս. այլ յերկեւղ տ(եառ)ն կանխեսջի́ր զօրհանապազ։
¹⁸զի եթէ պահեսցես զնա, եղիցի զաւա́կ քեզ. եւ յոյս քո մի́ մերժեսցի։
¹⁹Լո́ւր որդեակ՝ եւ լե́ր իմաստուն. եւ ուղղեա զխորհուրդս սրտի քոյ։
²⁰Մի́ լինիր արբեցօղ. եւ մի́ նախանձիր ընդ հանգանակօղս մսո́յ վաճառաց։
²¹Զի ա(մենայ)ն արբշիռն եւ բոզանոցն աղքատասցի։ եւ զգեցցի պատառատունս ա(մենայ)ն քնէած։
²²Լո́ւր որդեակ հօրն որ ծնաւ զքեզ. եւ մի արհամարհեր զծերու(թ)ի(ւն) մօր քոյ։

³⁰Ոչ ապաքէն ա́յնոցիկ՝ որ յամենն ՛ի գինւոջ, եւ գիտեն ուր գիներբուք լինիցին։
³¹Մի́ արբենայք գինեաւ. այլ խօսեցարո́ւք ընդ մարդս արդարս, եւ խօսեցարո́ւք ընդ միմեանս ՛ի հրապարակս։ Ապա թէ ՛ի տաշտս եւ ՛ի բաժակս արձակիցես զաչս քո, յետոյ շրջիցիս մերկագո́յն եւս քան զսանդատոռն։
³²Եւ ՛ի վախճանի իբրեւ զօձահար տարածիցիս, եւ իբրեւ իժի թոյնք սփռեսցին։
³³Աչք քո իբրեւ տեսանիցէ զկին օտար, բերան քո յա́յնժամ խօսիցի զթեւրս։
³⁴եւ անկեալ դնիցիս ՛ի սիրտ ծովու՝ եւ իբրեւ զնաւավար ՛ի մէջ բազում մրրկի։

¹Որդեակ իմ՝ մի́ նախանձիր ընդ չարս. եւ մի́ ցանկանայցես կա́լ ընդ ն(ո)ս(ա)։
¹Որդի որ զգուշանայ բանից՝ եղիցի արտաքոյ կորստեան. զի ընդունելո́վ ընկալաւ զնա։
²Զի ստութի(ւն) խորհի սի́րտ ն(ո)ց(ա), եւ ցա́ւս խօսին շրթունք ն(ո)ց(ա)։
²Մի́ ինչ ստութի(ւն) ասասցի ՛ի լեզուէ թագաւորի. եւ ո́չ ելցէ խաբէութի(ւն) ՛ի լեզուէ ն(ո)ր(ա)։
³Իմաստութ(եամ)բ շինի տուն, եւ հանճարով կանգնի։
³Սուսեր սո́ւր է լեզու թագաւորի, եւ ո́չ մարմնեղէն. եւ որ նմա մատնեսցի՝ խորտակի։
⁴եւ խորհրդով լնուլ շտեմարանք ա(մենայ)ն մեծու(թեամ)բ պատուականաւ եւ բարեօք։

⁹Անխրատից պատահէ մահ. եւ մեռանի անզգամ ՛ի մեղս։ Պղծութի(ւն) զայր ժանտագործ աղտեղի առնէ յաւուր չարի.
¹⁰եւ յաւուր նեղութե(ան)՝ մինչեւ սատակեսցի։
¹¹Փրկեա́ զորս ՛ի մահ տանին, եւ գնեա́ զմահապարտս՝ եւ մի́ խնայեար։
¹²Ապա թէ ասիցես, թէ ո́չ ճանաչեմ զնա՝ եւ ո́չ նա զիս ճանաչէ, գիտասջի́ր զի տ(է)ր զսիրտս ամենեցուն ճանաչէ. եւ որ ստեղծ զշունչ ամենեցուն նա́ գիտէ զա(մենայ)ն, եւ հատուցանէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
¹³Կե́ր մեղր որդեակ զի բարի է. եւ խորիսխ՝ զի քաղցրասցի կոկորդ քո։
¹⁴նո́յնպէս եղիցի հանճար իմաստութե(ան) յանձին քում։ Զի եթէ զա́յն գտանիցես՝ եղիցի բարեա́ւ վախճան քո. եւ լոյս քո մի́ պակասեսցէ։

²²Զի՝ յանկարծակի պահանջիցեն զամպարիշտս. եւ զպատուհաս երկոցունց ո՞վ ծանիցէ։

¹Առակք Սողոմովնի անքնինք. զոր գրեցին բարեկամքն եզեկիայ արքայ հրէաստանի։
²Փառք ա(ստուծո)յ ծածկեն զբան. փառք թագաւորի՝ պատուեն զհրամանս։
³Երկինք բարձունք, եւ երկիր՝ խորին. սիրտ թագաւորի առանց քննելոյ։
⁴Փորձ տե́ս զանփորձ արծաթոյ. եւ սրբելով սրբի ա(մենայ)ն։
⁵Սատակեա́ զամպարիշտս յերեսաց թագաւորի. եւ ուղղեսցի արդարութ(եամ)բ աթոռ ն(ո)ր(ա)։
⁶Մի́ հպարտանար առաջի թագաւորի, եւ մի́ ՛ի տեղիս մեծամեծաց մատչիր.
⁷զի լա́ւ իցէ քեզ՝ թէ ասիցէ ոք. ՛ի վե́ր առ իս մատի́ր, քան թէ կորանայցես առաջի հզօրի։

¹³Ո(ր)պ(էս) ձիւնաբեր ամարայնի՝ տօթացելոյ օգնակա́ն է, նոյնպէս եւ հրեշտակ հաւատարիմ որոց առաքեցին զնա՝ զանձինս յուսացելոց իւրոց շահի։
¹⁴Ո(ր)պ(էս) հո́ղմք եւ ամպք եւ անձրե́ւք սաստիկք. նո́յնպէս են եւ որ պարծին ՛ի տուրս ստու(թ)ե(ան)։
¹⁵Յերկայնմտու(թեն)է՝ յաջողութի(ւն) թագաւորի, լեզու արձակ փշրէ́ զոսկերս։
¹⁶Մե́ղր յորժամ գտանիցես որդեակ՝ չափո́վ կերիջիր. գուցէ́ յագիցիս՝ եւ փոխիցես։
¹⁷Մի́ կտրի յաճախեր ոտիւք քովք առ բարեկամ. գուցէ յագիցի քեւ, եւ ատիցէ զքեզ։
¹⁸Իբրեւ սուսեր եւ սլաք սրեալ, նո́յնպէս եւ որ վկայէ զբարեկամէ իւրմէ՝ վկայութի(ւն) ստու(թ)ե(ան)։
¹⁹Ճանապարհք չարի եւ ոտք անօրինի՝ կորիցեն յաւուր չարի։

²⁵Ո(ր)պ(էս) ջուր ցուրտ անձին ծարաւոյ ախորժելի́ է, նո́յնպէս աւետիք բարեաց յերկրէ հեռաստանէ։
²⁶Ո(ր)պ(էս) թէ ոք զակն աղբեւր խնուցու. եւ զգնացս ջուրց ապականիցէ, նո́յնպէս տգե́ղծ է արդարոյ անկանել առաջի ամպարշտի։
²⁷Մեղր շա́տ ուտել չէ́ բարւոք. բայց յարգե́լ պարտ է զբանս պատուականս։
²⁸Ո(ր)պ(էս) քաղաք կործանեալ ՛ի պարսպաց, նո́յնպէս եւ այր որ ո́չ խորհրդով ինչ գործիցէ։

¹Որպէս ցօղ ամարայնի եւ անձրեւ ՛ի հունձս, նոյնպէս ո́չ յարգոյ անզգամի պատիւ։
²Ո(ր)պ(էս) թռչունք եւ ճնճղուկք թռանին, նո́յնպէս անէծք զուր ումեք ո́չ ելանեն։
³Ո(ր)պ(էս) մտրա́կ ձիոյ եւ խթան իշոյ, նո́յնպէս եւ գաւազան ազգի անմտի։
⁴Մի́ տար պատասխանի անզգամի ըստ ն(ո)ր(ա) անզգամու(թ)ե(ա)ն. զի մի́ լինիցիս նմանօղ նմա։
⁵Այլ տո́ւր նմա պատասխանի ը(ստ) անզգամու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). զի մի́ իմաստնագոյն երեւեսցի յանձն իւր։
⁶Ճանապարհաց իւրոց նախատինս առնէ, որ առաքէ զբան ՛ի ձեռն անմիտ հրեշտակի։
⁷Կարճեա́ զգնացս ոտից, եւ զառակս ՛ի բերանոյ անզգամի։
⁸Որ դնէ քար ՛ի պարսատիկս՝ նման է առն որ դնէ պատիւ անմտի։

¹⁵Թաքուցանէ վատ զձեռս իւր ՛ի ծո́ց իւրում, եւ ՛ի բերան իւր դանդաղի́ տանել։
¹⁶Իմաստնագոյն թուի անձին իւրում վատ, քան զայն որ զմեծութե(ան) աւետիս բերիցէ։
¹⁷Որպէս որ բուռն հարկանիցէ զշան ձետոյ, նոյնպէս եւ մարդ որ անկանի յայլո́յ դատաստան։
¹⁸Ո(ր)պ(էս) փորձիչք որ ընդհարկանեն բա́նս ՛ի մարդկանէ, եւ որ վաղվաղէ ընդդէմ բանից՝ նախ նա ընկճի.
¹⁹նոյնպէս ամենեքեան որ դարանակալ լինին բարեկամաց իւրեանց. եւ յորժամ յանդիմանին, ասեն՝ մեք ընդ խա́ղ արարաք։
²⁰՛Ի բազում փայտից զուարթանա́յ հուր. եւ ուր ո́չ գոյ երկմիտ՝ դադարէ կռիւ։

²⁸Լեզո́ւ սուտ՝ ատեայ զճշմարտու(թ)ի(ւն). բերան անդադար՝ գործէ խռովու(թ)ի(ւն)ս։

¹Մի́ պարծիր առ վաղիւն, զի ո́չ գիտես զինչ ծնանիցի քեզ վաղիւն։
²Գովեսցէ զքեզ ընկերն՝ եւ մի́ քո բերան, օտարն՝ եւ մի́ քո շրթունք։
³Քար՝ ծանր է, եւ աւազ դժուարին առ ՛ի բառնալ. բայց բարկու(թ)ի(ւն) անզգամի ծանրագո́յն է քան զերկոսեան։
⁴Անողորմ է սրտմտութի(ւն), եւ սաստի́կ է բարկու(թ)ի(ւն). այլ ոխակալն եւ ո́չ իմիք ժուժկալէ։
⁵Լա́ւ է յայտնութի(ւն) յանդիմանութե(ան)՝ քան զբարեկամու(թ)ի(ւն) ՛ի ծածուկ։
⁶Լա́ւ են հարուածք բարեկամի, քան զկամակոր համբոյրս թշնամւոյ։
⁷Անձն յագեալ՝ զխորիսխ եւ զմեղր արհամարհէ. բայց անձին կարօտելոյր եւ դառն իբրեւ զքաղցր թուի։

¹⁴Որ գովէ զբարեկամ ընդ առաւօտս բարձր ձայնիւ՝ քան զանիծանօղն ո́չինչ առաւել համարեսցի։
¹⁵Կաթիլ հանէ զմարդ ՛ի տանէ իւրմէ յաւուր ձմերայնոյ. նո́յնպէս եւ կին անզգամ ՛ի տանէ իւրմէ զայր։
¹⁶Խի́ստ հողմ է հիւսւսի. բայց անուամբ աջոյ կոչի։
¹⁷Երկաթ զերկաթ խարտէ. եւ այր գրգռէ զերեսս ընկերի։
¹⁸Որ տնկէ́ թզենի՝ կերիցէ́ զպտուղ ն(ո)ր(ա), եւ որ պահէ զտէր իւր՝ պատուեսցի։
¹⁹Ո(ր)պ(էս) ո́չ են նման երեսք երեսաց, նոյնպէս եւ ո́չ սիրտք մարդկան սրտից նման են։
²⁰Դժոխք եւ կորուստ՝ անյա́գ են. նոյնպէս եւ աչք՝ ագա́հք մարդոյ։ պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն որ արձակէ զաչս, եւ անխրատ՝ եւ ցոփ լեզուաւ։

²⁷Որդեակ՝ յինէն ուսիր զպատգամս զօրաւորս ՛ի կեանս տա́ն քոյ եւ ՛ի կեանս բարեկամաց քոց։

¹Փախուցեալ է ամպարիշտն առա́նց ուրուք հալածելոյ. իսկ արդարն՝ իբրեւ զառեւծ յա́նձն ապաստա́ն է։
²Վ(ա)ս(ն) մեղաց ամպարշտաց դատաստանք յուզին. եւ այր խորագէտ շիջուցանէ զնա։
³Հզօրն առ ամպարշտութե(ան) իւրում զրպարտէ զտնանկս։ Որպէս անձրեւ սաստիկ եւ անշահ.
⁴նո́յնպէս եւ որ թողուն զօրէնս, եւ գովեն զանօրէնութի(ւն)։ իսկ որ սիրեն զօրէնս՝ պատեն զինքեամբ պարիսպ։
⁵Արք չարք ո́չ առնուն ՛ի միտ զիրաւունս. իսկ որ խնդրեն զտ(է)ր՝ խելամուտ լիցին ա(մենայ)նի։
⁶Լա́ւ է աղքատ՝ որ գնայ ճշմարութ(եամ)բ, քան զմեծատուն սուտ։
⁷Պահէ́ զօրէնս որդի իմաստուն. իսկ որ արածէ զոր կորստու(թ)ի(ւն)՝ անարգէ զհայր իւր։

¹⁴Երանի́ իցէ առն որ արհամարհիցէ զա(մենայ)ն վ(ա)ս(ն) երկիւղածու(թ)ե(ան). իսկ խիստն սրտիւ, անկցի ՛ի չարիս։
¹⁵Առեւծ քաղցեալ եւ գայլ ծարաւի. որ աղքատ է՝ եւ բուռն լինիցի ազգի տնանկի։
¹⁶Թագաւոր կարօտ մտօք՝ մե́ծ զրպարտօղ. իսկ որ ատեայ զանիրաւու(թ)ի(ւն)՝ երկայնակեաց լիցի։
¹⁷Այր որ զմահապա́րտ յերաշխի առնու, փախստական լինի եւ ո́չ ՛ի հաստատու(թ)ե(ան)։ Խրատեա́ զորդի քո, եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զարդ անձին քում. եւ ո́չ հնազանդի ընդ ազգի անօրինի։
¹⁸Որ գնայ արդարութ(եամ)բ՝ գտցէ օգնականութի(ւն). իսկ որ ելանէ ՛ի թեւր ճանապարհ՝ նովին վարակեսցի։

²⁵Այր ագահ գրգռէ́ զհակառակու(թ)ի(ւն). իսկ որ յուսացեալ է ՛ի տ(է)ր՝ ընդ խնամո́վ կեցցէ։
²⁶Որ յուսացեալ է ՛ի յանդգնու(թ)ի(ւն) սրտի՝ նա անզգա́մ է. իսկ որ գնայ իմաստու(թեամ)բ՝ ապրեսցի։
²⁷Որ տայ աղքատաց՝ ո́չ կարօտասցի. իսկ որ դարձուցանէ զակն իւր ՛ի նոցանէ՝ ՛ի բազում կարօտու(թ)ե(ան) եղիցի։
²⁸՛Ի տեղիս ամպարշտաց հեծե́ն արդարք. բայց ՛ի նոցա կորստեան բազմանան արդարք։

¹Լա́ւ է այր յանդիմանիչ՝ քան զայր խստապարանոց. զի յանկարծակի հուր հարեալ զնովաւ՝ չլինիցի բժշկու(թ)ի(ւն)։
²՛Ի գովու(թ)ե(ան) արդարոց՝ ուրա́խ եղիցին ժողովուրդք. ընդ իշխանու(թ)ի(ւն)ս ամպարշտաց՝ հեծեն արդարք։
³Առն իմաստասիրի՝ ուրա́խ առնի հայր իւր. իսկ որ զբոզս արածէ, կորուսանէ զմեծու(թ)ի(ւն)։
⁴Թագաւոր արդար՝ կանգնէ զաշխարհ. եւ այր անօրէն կործանէ։
⁵Որ կազմէ կռիւս յերեսս բարեկամի իւրոյ, պատահեսցէ հաղբս զոտիւք իւրովք։
⁶Առն մեղւորի որոգայթ սաստիկ դիցի. իսկ արդարն՝ յուրախութե(ան) եւ ՛ի խնդութե(ան) եղիցի։

¹²թագաւոր՝ որ ունկնդի́ր է բանից անիրաւութե(ան), ամենեքեան որ ը(նդ) նովաւ են՝ անօրէնք են։
¹²Գործակից է առն իւրում ա(մենայ)ն բարեաց եւ կենաց՝ եւ ո́չ չարեաց։
¹³Փոխատուի եւ փոխառուի ՛ի մի́ վայր հասելոց, երկոցունց հանդէս առնէ տ(է)ր։
¹³Գտեալ ա́սր եւ կտաւ՝ արար անօթս պիտանիս ձեռօք իւրովք։
¹⁴Թագաւոր յորժամ ճշմարտու(թեամ)բ դատիցի զտնանկս, աթոռ ն(ո)ր(ա) ՛ի վկայու(թ)ի(ւն) հաստատեսցի։
¹⁴եւ եղեւ իբրեւ զնաւ շահաբեր. ՛ի հեռաստանէ ժողովէ իւր գանձս։
¹⁵Գա́նք եւ կշտամբանք տան զիմաստու(թ)ի(ւն). մանուկ մոլորեալ՝ յամօ́թ առնէ զծնօղս իւր։
¹⁵Յառնէ ընդ արշալուրշս, եւ տայ կերակուր ընտանեաց, եւ գործ նաժշտաց։

²⁰Յորժամ տեսանիցես զայր յանդուգն բանիւք, գիտասջի́ր զի յո́յս գոյ յանզգամին քան ՛ի նմա։
²⁰Զձեռս իւր ը(նդ)արձակեաց աղքատաց, եւ կարկառ պտուղ տնանկին։
²¹Որ փափկասուն լինի ՛ի մանկութ(են)է, ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն) մատնեսցի. եւ յետոյ մորմոքեսցի յանձն իւր։
²¹Ո́չինչ հոգայ ՛ի տանէ կողմանէ այր ն(ո)ր(ա) յորժամ ուրեք յամիցի. զի ա(մենայ)նքին որ զնովաւ են, զգեցեալեն կրկին պատմուճանս։
²²Այր անզգամ փորէ զհակառակութի(ւն)։ այր հեզ՝ դարձոյց զմեղս. եւ այր բարկացօղ փորեաց զմեղս։
²²Արա́ր առն իւրում բեհեղս եւ ծիրանիս, եւ անձին իւրում արկանելի́ս։
²³Ամբարտաւանութի(ւն) զայր նկո́ւն առնէ. իսկ զխոնարհս փառաւոր առնէ տ(է)ր։

²⁶Զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զմեծ վայելչու(թ)ի(ւն) զգեցաւ. եւ ուրա́խ եղեւ յաւուրս յետինս։
²⁷Պի́ղծ է արդարոյ այր անօրէն, եւ պի́ղծ է անօրինի՝ ուղիղ ճանապարհ։
²⁷Պարկե́շտ են ճանապարհք տան նորա. հաց դատարկու(թ)ե(ան) ո́չ եկեր։
²⁸Եւ ողորմածու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ր(ա) կանգնեցին զորդիս ն(ո)ր(ա) եւ մեծացուցին։ Եւ այր ն(ո)ր(ա) գովէ զնա՝ եւ ասէ։
²⁹Բազում դստերք ստացան զմեծութի(ւն). բազո́ւմք արարին զօրու(թ)ի(ւն). բայց դու առաւել եղեր՝ եւ անցուցեր զամենեքումբք։
³⁰Սուտ հաճութի(ւն)ք, եւ ընդունայն գե́ղ կնոջ ո́չ գոյ ՛ի քեզ. զի կին իմաստուն եւ բարեպաշտօն օրհնեսցի։ Զերկիւղածս տ(եառ)ն պատուեսցէ նա.

¹Զայս ասէ այր զհաւատացեալս ա(ստուծո)յ. եթէ լո́ւռ եղէց՝ զի անմտագոյն եմ քան զամենայն մարդիկ.
¹Զայս ասեմ ձեզ իմաստնոցդ՝ խելամո́ւտ լինել իրաւանց մի́ ամաչէք։ ա́կն առնուլ ՛ի դատաստանի չէ́ բարւոք։
²եւ իմաստու(թ)ի(ւն) մարդոյ ո́չ գոյ յիս։
²Որ ասէ զամպարիշտն թէ արդար է՝ անիծեա́լ ՛ի ժողովրդոց լիցի, եւ ատելի́ յազգաց։
³Ա(ստուա)ծ ուսոյց ինձ իմաստութի(ւն). եւ գիտու(թ)ե(ան) սրբոց խելամուտ եղէ, եւ ճանաչե́մ զսրբութի(ւն)ս։
³Իսկ որ յանդիմանէն, նոքա լա́ւք երեւեսցին, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) եկեսցէ օրհնու(թ)ի(ւն) բարեաց։

⁶Մի́ լինիր վկայ սուտ՝ ընկերի քում. եւ մի́ լայնիր շրթամբք քովք։
⁷Երկո́ւս ինչս խնդրեմ ՛ի քէն, մի́ հաներ յինէն զշնորհս մինչչեւ մեռեալ իցեմ։
⁷Մի́ ասեր՝ թէ որպէս նա ընդիս գնաց, եւ ես ընդ նա́ գնացից. հատուցից նմա՝ ո(ր)պ(էս) եւ զրկեա́ց զիս։
⁸Զբան զուր եւ սուտ՝ հեռի́ արա յինէն։ Մեծութի(ւն) եւ տնանկու(թ)ի(ւն) մի́ տար ինձ. այլ կշռեա́ ինձ զարժանն բաւականու(թեամ)բ։
⁸Իբրեւ անդ մի այր անզգամ, եւ իբրեւ այգի այր պակասամիտ.
⁹Զի մի́ մեծացայց՝ եւ ստեցից. եւ ասիցեմ, թէ ո՞վ տեսանիցէ զիս. կամ աղքատացայց եւ դողացա́յց, եւ երդուայց յանուն ա(ստուծո)յ իմոյ։
⁹եւ եթէ թողուս զնա՝ խոպանանայ եւ մոլախոտէ́ ամենեւին եւ լքանի. եւ քարինք որմոց ն(ո)ր(ա) յատակին։

¹³Ծնունդ չար՝ ամբարտաւան աչս ունի. եւ յարեւանունս իւր հպարտանայ։
¹⁴Ծնունդ չար՝ իբրեւ զսուսեր ունի զատամունս իւր. եւ զժանիս իւր իբրեւ զկտրոցս։ մաշե́լ եւ ուտել զխոնարհս երկրի, եւ զտնանկս ՛ի մարդկանէ։
¹⁵Տզրկի՝ երեք դստերք էին սիրով սիրեցեալք, եւ երեքին սոքա՝ ո́չ յագեցուցին զնա. եւ չորրորդն ո́չ լցաւ ասել շատ։
¹⁶Դժոխք՝ եւ կորուստ՝ եւ սէր կանանց՝ եւ տարտարոսն. եւ երկիր՝ ո́չ յագի ջրով, եւ ջուր եւ հուր՝ ո́չ երբէք ասեն շատ։
¹⁷Ա́կն որ արհամարհէ զհայր, եւ անարգէ զծերու(թ)ի(ւն) մօր. խլեսցե́ն զնա ագռաւք ձորոց. եւ գէշ գէ́շ արասցեն զնա ձագք արծուեաց։
¹⁸Երե́ք են՝ զորս անհնար է ինձ իմանալ, եւ չորրորդն ո́չ ճանաչեմ։

²⁷Առանց թագաւորի́ է մարախ, եւ զօրաժողով լինի իբրեւ ՛ի միոջէ հրամանէ օրինօք։
²⁸Եւ սարդ՝ կռուեալ ձեռօք յորմ, որ դիւրին է առ որսալ, բնակէ ՛ի յարկս թագաւորաց։
²⁹Երեք են որ պա́րծ շրջին, եւ չորրորդն գեղեցի́կ ճեմի։
³⁰Կորիւն առիւծու հզօ́ր է քան զանասունս, որ ո́չ զանգիտէ եւ ո́չ թիկունս դարձուցանէ յանասնոց։
³¹եւ աքաղաղ՝ որ շրջի ՛ի մէջ մարեաց սիգալով։ եւ նոխազ՝ առաջնո́րդ հօտի։ եւ թագաւոր՝ որ հպարտախօս լինի ՛ի մէջ ազգաց։
³²Եթէ զանձն դիւրու(թ)ե(ան) տացես, եւ ձեռն ՛ի բերան կռուով ձգիցես՝ անարգեսցիս։

¹Իմ բանք յա(ստուծո)յ խօսեցեալ են, հրաման թագաւորի զոր խրատեաց զնա մայր իւր։
²Զի որդեակ՝ ա(ստուծո)յ բանք են. անդրանիկդ քե́զ ասեմ որդի։ զի որդեակ՝ պտուղ որովայնի իմոյ. զի որդեակ՝ ուխտից իմոց։
³Մի́ տար կանանց զմեծութի(ւն) քո եւ զմիտս քո եւ զկեանս՝ ՛ի խորհուրդս յետինս։ խորհրդով գործեա́ զա(մենայ)ն, խորհրդո́վ արբ գինի։
⁴Մեծամեծքն բարկասիրտք են, գինի մի́ արբցեն,
⁵զի մի́ իբրեւ արբցեն՝ մոռանայցեն զիմաստութի(ւն), եւ ուղիղ ո́չ կարիցեն դատել զտկարն։
⁶Տո́ւք արբեցութի(ւն) տրտմեցելոց, եւ գինի ըմպել՝ ցաւագնոտա́ց.