¹⁸յորժամ լսեն զարհամարհանս կնոջ թագաւորիս, համարձակին իշխե́լ անարգել զարս իւրեանց։
¹⁹Արդ՝ եթէ կա́մք իցեն եւ հաճո́յ թուեսցի արքայի, մի́ մտցէ նա առ արքայ. եւ զտիկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) տացէ կնոջ որ լա́ւ եւս իցէ քան զնա։
²⁰Եւ լուիցեն զօրէնսս զոր հրամայես ՛ի թագաւորու(թ)ե(ան)դ քում. եւ պատուեսցեն կանայք զարս իւրեանց պատուով մեծաւ՝ յաղքատաց մինչեւ ՛ի մեծամե́ծս։
²¹Եւ հաճո́յ թուեցաւ բանն արքայի, եւ ա(մենայ)ն իշխանաց ն(ո)ր(ա). եւ արար թագաւորն ո(ր)պ(էս) խօսեցա́ւ մուրդքեւս։
²²Եւ առաքեա́ց ը(ստ) ա(մենայ)ն թագաւորութի(ւն)ն իւր ՛ի գաւառսն ա(մենայ)ն, ըստ հրամանին որ եդաւ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն կանանց։

¹Եւ յետ բանի́ցս այսոցիկ դադարեաց թագաւորն ՛ի բարկութ(են)է անտի. եւ ո́չ յաւել յիշել եւս զասթինէ. զի ՛ի մտի ունէր զոր խօսեցաւն նա։ եւ այսպէս մերժեա́լ ընկեցաւ կինն։
²Եւ ասե́ն սպասաւորք թագաւորին. խնդրեսցեն արքայի աղջկունս կոյսս՝ գեղեցիկս տեսանելով։
³եւ հրամայեսցէ արքայ գաւառապետս կացուցանել ընդ ա(մենայ)ն երկիր թագաւորութե(ան)դ քոյ. եւ ընտրեսցեն աղջկունս կոյսս եւ տացին ածե́լ ՛ի սուսէն քաղաք՝ ՛ի կուսանոց մի. եւ տացեն զնա ցներքինիսն արքունի. որ պահապանն է կանանց, եւ հրամայեսցէ́ արքայ տալ ն(ո)ց(ա) եւղ եւ աւճառ, եւ զա(մենայ)ն դարմանս։

⁸Եւ յորժամ լո́ւ եղեւ հրաման թագաւորին, ժողովեցան աղջկունք բազումք ՛ի սիսան քաղաք, որ էր ը(ստ) ձեռամբ ովգեայ։ Տարա́ն զեսթեր առ ովգա, որ էր ներքինի ՛ի վ(ե)ր(այ) կանանց.
⁹եւ հաճո́յ եղեւ նմա աղջիկն. եւ եգիտ նա շնորհս առաջի ն(ո)ր(ա), եւ փութացաւ նմա տալ զաճառն եւ զմասն դարմանոյ նորա. եւ զեւթն աղջիկն զորս տուեալ էր ն(ո)ր(ա) նաժիշտ յարքունուստ. եւ դարմանէր զեսթեր առաւելագոյն քան զա́յլ ընկերս ն(ո)ր(ա), եւ զնաժիշտս ն(ո)ր(ա) նո́յնպէս։
¹⁰Եւ ո́չ եցոյց եսթեր զազգն եւ ո́չ զգաւառն. վ(ա)ս(ն) զի պատուիրեա́ց նմա մուրթքէ՝ մի́ պատմել։
¹¹Եւ յաճախէր մուրթքէ զա(մենայ)ն օր շրջել առ տամբ կանանցն, եւ տեսանել թէ որպիսի՞ անցք անցցեն ընդ եսթեր.

¹⁵Եւ իբրեւ լնոյր ժամանակն եսթերայ՝ դստերն ամինադաբայ եղբօր հօրն մուրթքէի մտանե́լ առ արքայն։ եւ ո́չինչ ապախտ արար զոր միանգամ պատուիրեաց նմա ներքինին, որ էր պահապան կանանցն. զի է́ր եսթերայ գտեալ շնորհս յամենեցունց որ միանգամ տեսանէին զնա։
¹⁶Եւ եմո́ւտ եսթեր առ արքայն յերկոտասաներորդ ամսեանն ադար, որ է հայերէն արեգ. յեւթներորդ ամի թագաւորութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
¹⁷եւ հաճո́յ թուեցաւ եսթեր արքայի յոյժ, եւ եգիտ նա շնորհս քան զա(մենայ)ն կանայսն, եւ ե́դ ՛ի վ(ե)ր(այ) գլխոյ ն(ո)ր(ա) զթագ կանանցն։

²²Եւ ա́զդ եղեւ մուրթքէի բանս այս, եւ յայտնեաց եսթերայ։ եւ եսթեր եցոյց արքայի զխորհուրդս մահուն։
²³Եւ արքայն կշտամբեաց զերկոսին ներքինիսն, եւ կախեաց զն(ո)ս(ա) զփայտէ։ եւ հրամայեաց թագաւորն զիրսն զայն գրել զգուշու(թեամ)բ. եթէ ո՞(ր)պ(էս) հաւատարի́մ եղեւ առ նա մուրթքէոս։

¹Եւ եղեւ յետ այսորիկ, եւ փառաւորեաց արքայ արտաշէս զհաման՝ դաթուբաւ հանդերձ ընկերօք ն(ո)ր(ա), եւ բարձրացոյց զնա յառաջին աթոռ քան զա(մենայ)ն սիրելիս իւր։
²եւ ամենեքին որ միանգամ էին ՛ի տան թագաւորին՝ երկի́ր պագանէին նմա. զի ա́յսպէս հրամայեաց թագաւորն առնել։ Այլ մուրթքէ ո́չ պագանէր նմա երկիր։
³եւ խօսեցան մեծամեծք թագաւորին ը(ստ) մուրթքէի՝ եւ ասեն. մո́ւրթքէ՝ ընդէ՞ր ո́չ պագանես դու երկիր համանայ ըս(տ) հրամանի́ թագաւորին։
⁴զի յա(մենայ)ն օր խօսէին ը(ստ) նմա. եւ նա ո́չ լսէր ն(ո)ց(ա)։ եւ ամբաստա́ն եղեն զմուրթքէէ առաջի համանայ. եւ մուրթքէ ո́չ հնազանդեցաւ հրամանացն արքայի՝ քանզի հրեա́յ էր։
⁵Եւ յորժամ գիտաց աման՝ եթէ ո́չ պագանէ նմա երկիր, բարկացա́ւ յոյժ.

⁹արդ՝ եթէ կա́մք իցեն արքայի, հրամա́ն տացես կորուսանել զն(ո)ս(ա). եւ ես կարգեցից ՛ի գանձս արքունի՝ բե́ւր քանքար արծաթոյ։
¹⁰Եւ եհան արքայ զմատանին իւր եւ ե́տ զնա ՛ի ձեռս ամանայ գրե́լ զհրէիցն՝ եւ կնքե́լ առ ՛ի կորուսանել զն(ո)ս(ա)։
¹¹եւ ասէ թագաւորն ցաման. զարծաթդ կա́լ ընդ քեզ, եւ զազգդ զայդ՝ արա́ ո՝պ եւ կամիս։
¹²Եւ կոչեցին զդպիրսն արքունի յամսեանն առաջնում, յաւուրն երեքտասաներորդի. եւ գրեցին ո(ր)պ(էս) եւ հրամայեաց ն(ո)ց(ա) համան։ Զօրավարաց իշխանաց ը(ստ) ա(մենայ)ն գաւառս՝ ՛ի հնդկաց մինչեւ յեթովպացիս, հարիւր քսան եւ եւթն գաւառս. եւ իշխանացն ազգաց՝ գի́ր իւրաքանչիւր լեզուաւ արտաշէսի հրամանաւ։

¹Արքա́յ մեծ արտաշէս՝ ձեզ որ էք ՛ի կողմանց հնդկաց եւ եթւովպացւոց, իշխանաց եւ պետաց, ձե́զ հնազանդելոցդ,
²եւ ա(մենայ)ն երկրիս զա́յս գրեմ։ Կամեցեալ՝ ո́չ ցասմամբ իշխանու(թ)ե(ան)ս հպարտացեալ՝ այլ քաղցրութ(եամ)բ եւ խոնարհու(թեամ)բ կարգեալ. զի զայնոսիկ որ ՛ի հնազանդութե(ա)ն իցեն՝ անշուշտ յա(մենայ)ն ժամ հաստատե́լ զկեանս ն(ո)ց(ա), զթագաւորութի(ւն)ն կացեալ խաղաղութ(եամ)բ մինչեւ ՛ի ծա́գս երկրիս, տա́լ նորոգել զխաղաղութի(ւն)ն որում ցանկացան ա(մենայ)ն մարդիկ.

⁵Արդ կալեալ զազգս միայն բովանդա́կ ազգաւ իւրեանց առաջի ա(մենայ)ն մարդոյ որք միանգամ իցեն, եւ զկարգս զօրինաց զօտարաց ՛ի բա́ց փոխել. եւ որ դժընդակքն են, եւ ընդդէմ մերոյ իրաց. յորոց ձեռաց կատարին ա(մենայ)ն չարիք, որք են թշնամի́ք մերոյ թագաւորու(թ)ե(ան)ս։
⁶Կարգեցաք այժմիկ՝ վ(ա)ս(ն) որոյ ձեզ ա́զդ արարաք գրո́վս մերով այսուիկ, եւ ՛ի համանայ որ հաստատեալ կացեալս է ՛ի վ(ե)ր(այ) իրացս այսոցիկ, եւ երկրորդի հօր մերոյ. զամենեսեան կանամբք եւ որդւովք հանդերձ կորուսանե́լ խլե́լ սրով թշնամեաց՝ առա́նց գթալոյ եւ խնայել. յամսեանն երկոտասաներորդում, ՛ի չորրորդ աւուրն՝ որ է ադար,

¹Եւ մուրթքէ իբրեւ գիտաց զիրսն՝ պատառեաց զպատմուճան իւր, եւ զգեցաւ քուրձ, եւ ցանեաց մոխի́ր զգլխով իւրով. եւ ընթացաւ ընդ հրապարակս քաղաքին, ՛ի ձա́յն բարձր աղաղակէր եւ ասէր. արդ՝ ընդէ՞ր բառնայք զո́ւր օտար տարապարտուց զազգս իմ, որ ո́չինչ գործեաց չարիս։
²Եւ եկն մինչեւ ՛ի դրունս տանն արքունի եւ եկաց. զի ո́չ իսկ էր արժան նմա մտանել ՛ի գաւիթն արքունի, զի զգեցեալ էր զքուրձ եւ զմոխիր։
³Եւ ը(ստ) ա(մենայ)ն գաւառս ուր եւ կարդային զգիրն՝ աղաղա́կ եւ կոծումն՝ եւ սո́ւգ մեծ լինէր հրէիցն. եւ արկանէին քուրձ եւ մոխիր զիւրեամբք։

⁹եւ ել աման յերեսաց արքայի ուրախութ(եամ)բ մեծաւ եւ զուարթութ(եամ)բ։ Եւ իբրեւ ետես համան զմուրթքէ զայրն հրեայ ՛ի տան թագաւորին՝ բարկացա́ւ յոյժ։
¹⁰Եւ եմուտ նա ՛ի տուն իւր, եւ կոչեաց զսիրելիս իւր, եւ զովսարրա զկին իւր.
¹¹եւ եցոյց ն(ո)ց(ա) զմեծութի(ւն) եւ զփառսն իւր զոր ե́տ նմա թագաւորն. եւ ո՞րպէս արար զնա առաջի ՛ի թագաւորու(թ)ե(ա)ն իւրում։
¹²Եւ ասէ համան. ո́չ կոչեաց տիկինն եսթեր ՛ի կոչունս իւր ընդ արքայի զոք՝ բա́ց յինէն. եւ դարձեալ առ վաղի́ւ եւս հրաւիրեաց զիս։
¹³եւ արդ՝ այս ո́չ թուի ինձ հաճոյ, յորժամ տեսանեմ զմուրդքէ՝ զայր հրեայ ՛ի տանն թագաւորին։

¹Եւ ասէ ցնա պատուիրելով, զի մտցե́ս եւ խնդրեսցե́ս յարքայէ. եւ աղաչեսցես վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն։
²զի յիշեսցե́ս զաւուրսն տառապանաց քոց որպէս եւ սնա́րն ՛ի ձեռս իմ. վ(ա)ս(ն) զի համան՝ երկրո́րդ արքայի խօսեցաւ զմէնջ ՛ի մահ։
³արդ՝ աղաչեսցես զտ(է)ր ա(ստուա)ծ խնդրուածովք, եւ խօսեսցի́ս՝ ասէ՝ թագաւորիդ վասն մեր, եւ փրկեսցես զմեզ ՛ի մահուանէս։
⁴Եւ եմուտ առնաթեւ, եւ խօսեցաւ ընդ նմա զա(մենայ)ն զբանս զայս։
⁵եւ ասէ եսթեր ցառնաթեւ. գնա́ դու առ մուրթքէ՝ եւ ասա́.

¹Եւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ մերժեա́ց զքուն յարքայէ զգիշերն զայն. եւ ասէ ցդպրապետն իւր՝ բերե́լ առաջի իւր զգիր հրովարտակին եւ կարդալ։
²Եւ եգիտ նա զհրովարտակն զոր գրեալ էր վ(ա)ս(ն) մուրդքէի, եթէ ո՞րպէս պատմեաց վ(ա)ս(ն) երկոցունց ներքինեացն ն(ո)ր(ա), յորժամ պահէին զապարանս թագաւորին, եւ կամէին սպանանել զարքայ արտաշէս։
³Եւ ասէ թագաւորն. եւ զի՞նչ շնորհս եւ կամ փառս տուաք մուրդքէի։ եւ ասեն սպասաւորքն արքայի. չարարե́ր եւ ոչինչ նմա՝ յորժամ հասեր ՛ի վ(ե)ր(այ) խնամոյ հաւատարմութե(ան) ն(ո)ր(ա) առ քեզ։ Եւ ընդ առաւօտսն եկին ՛ի գաւիթ թագաւորին։

⁶եթէ ազգ ա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ե(ան)ս գիտէ. եթէ ա(մենայ)ն այր կամ կին՝ որ մտանիցէ առ արքայ ՛ի ներքին սենեակն առանց կոչելոյ ն(ո)ր(ա), չի́ք փրկու(թ)ի(ւն). բայց միայն առ որ ձգէ արքայ զոսկի գաւազանն, նա միա́յն ապրի։ եւ ես ո́չ եմ կոչեցեալ մտանել առ արքայ, զի են այս աւուրք երեսուն։

⁹եւ զգեցուսցեն զպատմուճանն առնն այնմիկ զոր արքայն սիրէ, եւ հեծուսցե́ն զնա յերիվարն արքունի. եւ քարո́զ կարդասցի ընդ հրապարակս քաղաքիս, եւ ասասցէ́՝ ա́յսպէս եղիցի ա(մենայ)ն առնն զոր արքայ փառաւորէ։
¹⁰Եւ ասէ արքայ ցաման, բարւո́ք խօսեցար՝ զա́յդ արասցես մուրդքէի առն հրէի՝ խնամակալի́ տան իմում, եւ մի́ վրիպեսցի բա́ն մի ՛ի բանից քոց զոր խօսեցարդ։
¹¹Եւ ա́ռ աման զպատմուճանն՝ եւ զերիվարն արքունի. եւ զգեցոյց զմուրդքէ, եւ հեծոյց զնա յերիվարն, եւ անց նա ընդ փողոցս քաղաքին. եւ քարոզն աղաղակէր եւ ասէր՝ ա́յսպէս լիցի ա(մենայ)ն մարդոյ զոր արքայ կամի փառաւորել։

¹Եւ եմուտ թագաւորն եւ համան ՛ի գիներբուս տիկնոջն։
²Եւ ասէ արքայ ցեսթեր յաւուրն երրորդի մինչդեռ ըմպէին գինի. զի՞ է քեզ եսթեր տիկին. եւ զի՞նչ է խնդրուածդ քո՝ եւ կամ աղաչանքդ. եղիցի́ քեզ մինչեւ ՛ի կէս թագաւորու(թ)ե(ան)ս իմոյ։
³եւ պատասխանի́ ետ եսթեր՝ եւ ասէ. եթէ գտի ես շնորհս առաջի քո արքայ՝ տացի́ անձն մի խնդրոյս իմում, եւ բան աղաչանացս իմոց ընդունելի́ քեզ լիցի։
⁴վ(ա)ս(ն) զի վաճառեցաք ես եւ ժողովուրդ իմ ՛ի կորուստ՝ եւ ՛ի ծառայու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի յափշտակու(թ)ի(ւն)՝ մե́ք եւ որդիք մեր, եւ ես ո́չ հաւատացի։ արդ՝ ո́չ է առն բանսարկու(թ)ի́(ւն) արժան ՛ի տան թագաւորի լինել։
⁵Եւ ասէ արքայն՝ ո՞ւր է որ իշխեաց առնել զիրսս զայս։

⁹Եւ ասէ բուգաթան մի ՛ի ներքինեաց անտի ցարքայ. ահա համա́ն եւ փայտ մի կազմեաց մուրդքի սիրելւո́յ արքայի, եւ կանգնեաց զնա ՛ի ան իւրում յիսուն կանգնեան։ Եւ ասէ թագաւորն՝ խաչեսցի́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
¹⁰Եւ կախեցին զհաման զփայտէն, զոր պատրաստեաց մուրդքէի։ եւ ապա թագաւորն դադարեաց ՛ի բարկութ(են)է իւրմէ։

¹⁶գնա́ դու ժողովեա́ զհրէայսն որ են ՛ի սիսիս քաղաքի, եւ պահեցէ́ք ինձ պա́հս, եւ մի́ կերիջիք եւ մի́ ըմպիջիք զաւուրս երիս, մի́ զտիւ եւ մի́ զգիշեր, եւ ես եւ նաժիշտք իմ զգուշանամք պահել։ Եւ ապա մտից ես առ արքայ, քանզի առնե́լ զայս՝ արտաքո́յ է օրինաց թագաւորին. արարի́ց զայդ, եւ եթէ իցէ ինձ մեռանել, եւ ո́չ յապաղեցից։
¹⁷Եւ գնա́ց մուրթքէ՝ եւ արար ո(ր)պ(էս) պատուիրեաց նմա եսթեր։

¹Եւ յա́յնմ աւուր պարգեւեա́ց թագաւորն եսթերայ զգանձն համանայ քսուի։ եւ զմուրդքէ կոչեցեալ թագաւորին՝ քանզի պատմեաց նմա եսթեր եթէ ազգակա́ն իմ է։
²Եւ ա́ռ թագաւորն զմատանին զոր եհա́ն ՛ի համանայ, եւ ե́տ զնա մուրդքէի, եւ կացոյց եսթեր զմուրդքէ ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ընչից ամանայ։
³Եւ յաւե́լ եւս խօսել ընդ արքայի, եւ անկա́ւ առաջի ոտից ն(ո)ր(ա), եւ աղաչէր՝ զի մի́ մինչեւ ՛ի վախճան լիցի պատուհասն ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէիցն զոր հասոյց համան։
⁴Եւ ձգեաց արքայ առ եսթեր զգաւազանն ոսկի. եւ յարեաւ եսթեր՝ երթեա́լ ՛ի սենեակն արքայի։

⁹Եւ կոչեցին զդպիրսն յառաջնում աւուրն յամսեանն նիսան՝ որ է արեգ, ՛ի քսաներորդի յերրորդի ամի. եւ գրեցաւ՝ ո(ր)պ(էս) եւ ետ հրաման աշխարհամա́ր դպրացն. որք միանգամ իշխանքն եւ կուսակալքն էին ՛ի գաւառս, նախարարացն, եւ իշխանաց նախարարացն. ՛ի հնդկաց մինչեւ յեթւովպացիս՝ հարիւր քսան եւ եւթն կուսակալացն, ըստ գաւառաց գաւառաց յիւրաքանչիւր լեզո́ւս ն(ո)ց(ա),
¹⁰հրամանաւ թագաւորին. եւ կնքեցաւ մատանեա́ւ նորա։ Եւ առաքեցին զհրովարտակսն ՛ի ձեռն հրեշտակաց. ո(ր)պ(էս) զի կացցեն հրէայք ո́ղջ եւ անարատք՝

¹⁷յա(մենայ)ն քաղաքի եւ ՛ի գաւառս, ուր եւ ընթեռնուին զհրամանս արքունի՝ խնդութի(ւն) եւ ուրախութի(ւն) լինէր ն(ո)ց(ա). եւ բազումք ՛ի հեթանոսացն դառնային ՛ի հրէութի(ւն) անդր, եւ թլփատէին վ(ա)ս(ն) ահին հրէից։

⁷Զփարակն, եւ զնեստէն, եւ զդովփոն, եւ զփազգա,
⁸եւ զփարդաթա, եւ զբարեա, եւ զսարաբաքա, եւ զմարմասիս
⁹եւ զարուփէսն, եւ զարսէսն, եւ զարբութեթան,
¹⁰զորդիսն համանայ որդւոյն ամադովթայ, որդւոյ բերգեայ թշնամւոյն հրէիցն։
¹¹Եւ յափշտակեցին ՛ի նմին աւուր՝ եւ մատուցին զթիւն արքայի զկորուսելոցն ՛ի սիսի́ս քաղաքի։
¹²Եւ ասէ արքայ ցեսթեր. կորուսի́ն հրէայքն ՛ի սիսիս քաղաի արս հինգ հարիւր. եւ շուրջ զքաղաքաւն որչափ եւս առաւել յոյժ կարծես. արդ զի՞նչ եւս կամիս՝ զի արարից քեզ։
¹³Եւ ասէ ցարքայ եսթեր. տացէ́ հրաման արքայ հրէիցն սո́յնպէս առ վաղիւ, զի զորդիսն համանայ կախեսցեն։

¹⁷յերեքտասաներորդի ամսոյն ադարայ. եւ ո́չինչ յափշտակեցին։ Եւ հանգեան նոքա յերեքտասաներորդ աւուրն նորին ամսոյն. եւ կարգեցին զօրն զայն օր հանգստեան՝ խնդութ(եամ)բ եւ ուրախու(թեամ)բ։
¹⁸Եւ հրէայքն որ էին ՛ի սիսիս քաղաքի, ժողովեցան ՛ի չորեքտասաներորդ աւուր ամսոյն, եւ ո́չ հանգեան. եւ կարգեցին զհնգետասաներորդ օրն ցնծութե(ան) եւ ուրախու(թ)ե(ան)·

²²վ(ա)ս(ն) զի յայսմ երեսուն աւուրս հանգեան հրեայքն ՛ի թշնամեաց իւրեանց. եւ յամսեանն որ դարձաւ սուգ ն(ո)ց(ա) յուրախութի(ւն), ա́յսինքն է ադար. եւ ՛ի ցաւոցն որ դարձաւ յուրախու(թ)ի(ւն), կատարել զաւուրսն զայն՝ աւուրս հարսանեաց։
²³ո(ր)պ(էս) եւ գրեաց ն(ո)ց(ա) մուրդքէ,
²⁴եթէ ո՞(ր)պ(էս) համան ամադովթեանց մակեդովնացի պատերա́զմ տայր ը(ստ) ն(ո)ս(ա), եւ ո՞(ր)պ(էս) եհան ն(ո)ց(ա) թիւ համարոյ եւ վիճակ կորուսանել զնոսա.
²⁵եւ կամ ո՞(ր)պ(էս) եմուտ առ արքայն՝ եւ խնդրէր կախել զմուրդքէ զփայտէն. եւ ո՞րչափ ձեռն ՛ի գործ արկեալ ածէ́ր ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէիցն զչարիսն։ Եւ եկին մթերեցան լցան չարիք ն(ո)ր(ա). եւ կախեցա́ւ նա՝ եւ որդիք ն(ո)ր(ա) զփայտէ։

³¹Եւ մուրդքէ եւ եսթեր՝ կացուցին իւրեանց առանձինն. եւ ուխտեցին իւրեանց ուխտ, եւ խորհուրդ կատարեցին։
³²Եւ եսթեր երդմամբ հաստատեաց մինչեւ յաւիտեանս ժամանակաց. եւ գրեցա́ւ ՛ի յիշատակս։

⁷Եւ երկու վիշապքն՝ ե́ս եմ եւ համան։
⁸եւ ազգք որք ժողովեալ էին կորուսանել զանուն հրէիցն՝
⁹որ է ի(սրա)էլ։ Եւ կարդացին առ ա(ստուա)ծ եւ կեցին. եւ ապրեցոյց տ(է)ր զժողովուրդ իւր, եւ փրկեաց զմեզ տ(է)ր յա(մենայ)ն չարեաց մերոց. եւ արար ա(ստուա)ծ զնշանս եւ զարուեստս իւր մեծամեծս, որ ո́չ եղեն երբէք ՛ի հեթանոսս։
¹⁰Վ(ա)ս(ն) այսորիկ արար վիճակս երկուս, զմին ժողովրդեան ա(ստուծո)յ, եւ զմին ա(մենայ)ն հեթանոսաց։
¹¹Եւ եկին այս երկու վիճակքս ՛ի ժամս եւ ՛ի ժամանակս. եւ յաւուրն դատաստանի առաջի ա(ստուծո)յ յա(մենայ)ն հեթանոսս·
¹²Եւ յիշեա́ց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր, եւ արդարացո́յց զժառանգութի(ւն) իւր։

²ՅԱՄԻՆ ԵՐԿՐՈՐԴԻ ՛Ի ԹԱԳԱՒՈՐՈՒ(Թ)Ե(Ա)Ն արտաշէսի արքայի մեծի. յառաջնում աւուր ամսո́յն ադարայ, որ է հայերէն արեգ. տեսի́լ ետես մուրդքեւս որդի յայիրայ, որդւոյ սամեայ, որդւոյ կիսեայ. յազգէ բենիամինի։
³այր հրէայ, եւ էր բնակեալ ՛ի սիսիս քաղաքի. այր մեծ եւ հաւատարիմ ա(մենայ)ն իրաց տան թագաւորին։
⁴Եւ է́ր նա ՛ի գերու(թեն)է անտի զոր գերեաց նաբուքոդոնոսոր արքայ բաբելացւոց յե(րուսաղէ)մէ, յեքոնիաւ հանդերձ արքայիւն հրէաստանի։
⁵Եւ ա́յս է երազ տեսլեան ն(ո)ր(ա) զոր տեսանէր. Ձա́յն խռովութե(ան)ց՝ եւ որոտմանց եւ շարժմանց. եւ է́ր խռովութի(ւն) մեծ ՛ի վերայ երկրի։

¹²Եւ զարթեաւ մուրդքէ ՛ի տեսլենէ́ աստի յայսմանէ. զոր ա(ստուա)ծն խորհեցաւ առնել. եւ ունէր զտեսի́լ երազոյն ՛ի սրտի իւրում. եւ յա(մենայ)ն զօրու(թեն)է իւրմէ կամէր գիտել, եթէ զի՞նչ իցէ տեսիլն, զոր ետես անդէն ՛ի նմին գիշերի։

¹Եւ դադարեա́ց մուրդքէ յապարանսն՝ գաբիթեաւ հանդերձ եւ թառայիւ՝ երկոքումբք ներքինեօք թագաւորին, որ էին պահապանք ապարանից թագաւորին։
²Եւ իբրեւ գիտա́կ եղեւ մուրթքէ խորհրդո́ց ներքինեացն, եւ զկամս սրտից ն(ո)ց(ա) քննեաց՝ եթէ պատրաստեալ են նոքա ձե́ռն արկանել ՛ի թագաւորն արտաշէս, եցո́յց արքային զխորհուրդս ն(ո)ց(ա)։
³Եւ եհարց թագաւորն զերկոսին ներքինիսն, եւ նոքա խոստովա́ն եղեն նմա. եւ հրամայեաց զնոսա կապե́լ։
⁴Եւ գրեաց թագաւորն զբա́նս զայսոսիկ ՛ի յիշատակս. եւ մուրթքէ գրեա́ց վ(ա)ս(ն) բանիցս այսոցիկ։

¹³Այլ հաճէի եւ կամէի պագանել զգարշապա́րս ոտից ն(ո)ր(ա) առ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) տանս ի(սրաէ)լի։
¹⁴այլ արարից զայս, զի մի́ տաց փառս մարդոյ, այլ քե́զ միայն ճշմարտի́դ ա(ստուծո)յ։ եւ ո́չ երկի́ր պագից ումեք՝ բայց քե́զ տ(եառ)ն իմում. եւ ո́չ արարի զայս ամբարտաւանութ(եամ)բ։
¹⁵Արդ տ(է)ր ա(ստուա)ծ աբրահամու՝ խնայեա́ դու ՛ի ժողովուրդ քո, զի յարուցեա́լ են ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր ապականիչք՝ զի ցանկացեալ են կորուսանել զժառանգութի(ւն) քո որ է́ր իսկզբանէ.
¹⁶մի́ անտես առներ զբաժին քո զոր դու քեզէ́ն փրկեցեր յերկրէն եգիպտացւոց։

⁵Ես լսէի ՛ի ծննդենէ իմմէ՝ ՛ի հայրենի ազգէն իմմէ, եթէ դու տ(է)ր առեր զի(սրա)էլ յա(մենայ)ն ազգաց, եւ զհարսն մեր յազգատոհմէն իւրեանց ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն) քեզ յաւիտեան. եւ արարեր ն(ո)ց(ա) զա(մենայ)ն զոր խօսեցար։ Եւ դարձեալ ե́ւս յաճախեալ յաղօթսն իւր այսպէս ասէր. Ա(ստուա)ծ աբրահամու, ա(ստուա)ծ սահակայ, ա(ստուա)ծ յակոբայ՝ դո́ւ ես օրհնեալ յաւիտեանս։ ես լսէի ՛ի հայրենի գրոց. զի դու տ(է)ր փոխեցեր յերկրէ յերկինս զենոք, յապաշխարութ(են)է ՛ի կեանսն յաւիտենից։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զնոյ ՛ի ջուրցն հեղեղէ ապրեցուցեր։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու աբրահամու՝ առաջի արանցն իւրոց ՛ի մէջ թագաւորացն ետուր փառս։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զյովնան ՛ի կէտ ձկանն ապրեցուցեր։ ես լուայ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ ետէ դու զերիս մանկունսն ՛ի հնոցէ հրոյն փրկեցեր։ եւ զդանիէլ՝ ՛ի գբոյ առիւծուցն ապրեցուցեր։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու զեզեկիա արքայն հրէաստանի՝ մահո́ւն դատապարտեալ՝ փրկեցեր, եւ ՛ի կալ ն(ո)ր(ա) յաղօթս առ քեզ վ(ա)ս(ն) կենաց իւրոց ողորմեցա́ր, եւ շնորհեցեր եւ յաւելեր ՛ի կեանս նորա ամս հնգետասան։ ես լուա́յ ՛ի հայրենի իմոց գրոց տ(է)ր՝ եթէ դու ՛ի խնդրելն ՛ի քէն տ(է)ր՝ աննայի, աղօթի́ւք եւ խնդրուածովք՝ զաւա́կ շնորհեցեր նմա զմեծն սամուէլ։

¹¹Եւ արդ տ(է)ր ա(ստուա)ծ՝ մի́ մտաներ զվիճակ ժառանգութե(ան) քոյ ՛ի ձեռս այնոցիկ որ ո́չն իսկ են բնաւ, զի մի́ ուրախութ(եամ)բ ցնծասցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) կործանմանս մերոյ. այլ դարձո́ զխորհուրդս ն(ո)ց(ա) անդրէն ՛ի նոսին, եւ զայն որ յարուցեալ է ՛ի վերայ մեր՝ խայտառակեա́։
¹²Յիշեա́ տ(է)ր, եւ մի́ անտես առներ ՛ի ժամանակի նեղու(թ)ե(ան)ս մերում։ Եւ զիս համարձակեցո́ որ թագաւորդ ես ա(մենայ)ն թագաւորաց՝ եւ տ(է)ր տերանց։
¹³եւ տո́ւր ինձ բան դիւրի́ն ՛ի բերան, որով գտանիցե́մ զշնորհս առաջի թագաւորին. եւ դարձո́ զսիրտ ն(ո)ր(ա) յատելութի(ւն) թշնամւոյն մերոյ, առ ՛ի կոտորումն նմին եւ կամակցաց ն(ո)ր(ա)։

¹⁸եւ ո́չ ուրախ եղեւ աղախին քո յօրէն յայնմանէ յորմէհետէ մտեա́լ եմ առ թագաւորն մինչեւ ցայժմ. բայց ՛ի քեզ տ(է)ր՝ տ(է)ր ա(ստուա)ծ աբրահամու։
¹⁹Ա(ստուա)ծ հզօր ՛ի վ(ե)ր(այ) ամենեցունց, լո́ւր ձայնից անյուսացս, եւ փրկեա́ զմեզ ՛ի ձեռաց որ չարչարենս զմեզ, եւ փրկեա́ զիս յերկիւղէ անտի զոր երկնչիմս. եւ ապրեցո́ զժողովուրդ քո զի(սրա)էլ։

⁹Եւ եմո́ւտ նա ը(ստ) ա(մենայ)ն դրունս ապարանիցն, եւ եկա́ց նա առաջի թագաւորին։ եւ նա նստէր յաթոռ թագաւորութե(ա)ն իւրոյ. եւ զգեցեալ էր զպատմուճան փառացն իւրոց, որ էր ընդելուզեալ ոսկւով եւ մարգարտով եւ ակամբք պատուականօք. եւ էր ահաւո́ր յոյժ։
¹⁰Եւ ՛ի վե́ր համբարձ զերեսս իւր, զի էին կարմրացեալ փառօք՝ եւ նայեցաւ. եւ գլորեցա́ւ տիկինն, եւ փոխեաց նա զգոյն իւր, եւ եղեւ նա իբրեւ զթալացեալ, եւ խոնարհեցաւ ՛ի գլուխ նաժշտին որ երթայր առաջի ն(ո)ր(ա)։

¹⁷զի սքանչելի́ ես տէր իմ. եւ երեսք քո լի́ են շնորհօք։
¹⁸Եւ մինչդեռ խօսէր ը(ստ) նմա՝ գլորեցաւ միւսանգամ յահէ թագաւորին։
¹⁹եւ թագաւորն խռովեալ էր յոյժ, եւ ա(մենայ)ն ծառայք ն(ո)ր(ա). եւ սպասաւորք թագաւորին աղաչէին զտիկինն։ Եւ ասէ թագաւորն, զի՞նչ կամիս եսթեր, եւ զի՞նչ են աղաչանքդ քո. արդարեւ ասե́մ քեզ, եթէ խնդրեսցես մինչեւ ՛ի կէս թագաւորութե(ան)ս իմոյ, տա́ց քեզ։

¹Թագաւո́ր մեծ արտաշէս. Ձեզ՝ որ էք ՛ի հնդկաց կողմանսդ եւ յեթւովպացւոց հարիւր քսան եւ եւթն գաւառաց, նախարարացդ եւ իշխանացդ, որ ՛ի մերո́ւմ մտի եւ ՛ի խորհրդեան մերում էք, ողջո́յն։
²Բազո́ւմս բազում անգամ ՛ի բարերար քաղցրու(թ)ե(ան)ց աստի, ստէպ ստէպ պատուեալք՝ աւելի́ իմն եւ մեծամեծ խորհուրդս խորհեցան։
³Եւ ո́չ միայն զմեր հնազանդեալսն խնդրեն չարչարել. այլ եւ ո́չ իւրեանց յանդգնու(թեամ)բն՝ եւ մեծութե(ան)ց կարեն համբերել, եւ յիւրեա́նց բարերարսն ձեռնարկել մենքենայեն։

⁷ո́չ այնչափ միայն, որչափ եւ յառաջնում նուագին ուսուցաք ձեզ առնել. որչափ եւ գրեցան ձեզ առանց սրբութե(ան), որ եղեւդ այնոցիկ որք արժանաւորութ(եամ)բքն զօրացեալ էին՝ ժանտութ(եամ)բք իւրեանց։
⁸Արդ հայեցեալ ձեր ՛ի թագաւորութի(ւն)ս. առանց խռովութե(ան) ա(մենայ)ն մարդկան շնորհեցաք կեա́լ խաղաղութ(եամ)բ։
⁹Արդ արարէ́ք զդարձ փոխարինին ՛ի նոյն։ եւ որ առաջին հրամանն էր՝ այն ՛ի բա́ց մերժեսցի. եւ հեզութ(եամ)բ եւ խաղաղու(թեամ)բ ընդառաջ ելանել։
¹⁰Եւ մի́ո(ր)պ(էս) համանն ամադովթեանց մակեդովնացի ճշմարտու(թ)ե(ան)ց օտար լեալ ՛ի զաւակէն պարսից. եւ յոյժ ատեցեալ եւ մերժեալ ՛ի մերմէ քաղցրութ(են)է աստի։

¹⁴զի նա այսո́ւ օրինակաւ խորհեցաւ առնուլ զիշխանութի(ւն)ս պարսից յանապատ աւերակ, եւ ՛ի մակեդոնացի́ս անդրէն դարձուցանել։
¹⁵Այլ մեք ՛ի բազմահնար սատակչէ յայնմանէ որք մատնեցան ՛ի կորուստ հրեայ քո, տեսանեմք զի ո́չ ինչ գործք չարու(թ)ե(ան) ՛ի սոսա գտանին. եւ արդար օրինաց վարիչք։
¹⁶Եւ են իսկ սոքա որդի́ք բարձրելոյն մեծի́ կենդանւոյն ա(ստուծո)յ. որ ուղղէ զմեր եւ զազգիս մերոյ զթագաւորու(թ)ի(ւն)ս յիւրմէ բարեսէր առատութե(ա)ն։
¹⁷Եւ արդ բարւո́ք արարէք զի ո́չինչ ձեռնամուխ եղէք ըս(տ) հրամանի գրոյ հրովարտակացն համանայ՝ որ առաքեցաւ առ ձեզ.

²¹՛ի նմին աւուր։ զի զայս իսկ ամենազօրն ա(ստուա)ծ փոխանակ սատակելոյ ընտրեալ ազգին՝ արա́ր ն(ո)ց(ա) ուրախութի(ւն)։
²²Եւ դուք այժմ ՛ի կա́րգս ձեր եւ ՛ի տօնս տարեկանաց ձերոց, եւ յաւո́ւր նշանաւորի ուրախու(թ)ի(ւն)ս արասջիք.
²³զի ո(ր)պ(էս) ցայժմ, եւ ա́րդ զկնի այսորիկ փրկու(թ)ի(ւն) եղիցի մեզ՝ եւ վաստակաւորաց պարսկաց։ Եւ որք ՛ի մե́ր վ(ե)ր(այ) զխորհուրդ մահու խորհին՝ ն(ո)ց(ա) յիշատա́կ կորստեան։
²⁴Ա(մենայ)ն քաղաքք եւ ա(մենայ)ն գաւառք որ ո́չ առնիցեն ըս(տ) բանից մերոց այսորիկ՝ սրով եւ հրով եւ բարկու(թեամ)բ մաշեսցին. ո́չ միայն ՛ի մարդկանէ անապատ լիցի, այլ եւ գազանք երկրի եւ թռչունք երկնից՝ մինչեւ յաւիտեան ՛ի բա́ց մերժեալք ընկեսցին։