¹⁸Հաւատարի́մ է ա(ստուա)ծ. զի բանն մեր որ առ ձեզ եհաս՝ ո́չ է այո, եւ ոչ։
¹⁹քանզի որդին ա(ստուածո)յ յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, որ ՛ի ձեզ մեւք քարոզեցաւ, ինեւ եւ սիղուանոսի́ւ եւ տիմոթէիւ, ո́չ եղեւ այո եւ ոչ. այլ այսն ՛ի նմին եղեւ։
²⁰զի որչափ աւետիքն ա(ստուածո)յ են ՛ի նմ(ա) այսն. վ(ա)ս(ն) որոյ եւ նովին ամէնն մեւք ՛ի փառս ա(ստուածո)յ։
²¹Այլ որ հաստատեացն զմեզ ձեւք հանդերձ ՛ի ք(րիստո)ս, եւ օ́ծ զմեզ, ա(ստուա)ծ է.
²²որ եւ կնքեաց զմեզ, եւ ետ զառհաւատչեայ հոգւոյն ՛ի սիրտս մեր։
²³Այլ ես վկայ զա(ստուա)ծ կոչեմ անձին իմոյ. զի վ(ա)ս(ն) խնայելո́յ ՛ի ձեզ՝ ո́չ եւս եկի ՛ի կորնթոս. զի ո́չ եթէ տիրեմք հաւատովքս, այլ գործակի́ց եմք շնորհացդ ձերոց. քանզի հաւատո́վք հաստատեալ կայք։

¹Բայց զայս եւեթ ընտրեցի, զի մի́ միւսանգամ տրտմութ(եամ)բ եկից առ ձեզ։
²զի եթէ ես տրտմեցուցանե́մ զձեզ. եւ ո՞վ է որ ուրախ առնիցէ զիս, եթէ ոչ որ տրտմեցին յինէն։
³Եւ զայս գրեցի, զի մի́ յորժամ գայցեմ տրտմութի(ւն) ինչ կրիցեմ, ուստի արժանիդ իցէ ինձ ուրախ լինել։ յուսացեալ եմ ՛ի ձեզ ամենեսին, զի իմ ուրախու(թ)ի(ւն)ս՝ ձե́ր ամենեցուն է։
⁴զի ՛ի բ(ա)զ(ու)մ վշտաց եւ ՛ի նեղու(թեն)է սրտի գրեցի առ ձեզ բ(ա)զ(ու)մ արտասուօք. ո́չ զի տրտմեցիք, այլ զի զսէրն իմ գիտասջի́ք, զոր ունիմ առաւելապէս առ ձեզ։
⁵Ապա թէ ոք տրտմեցոյց, ո́չ եթէ զիս տրտմեցոյց, այլ փոքր ՛ի շատէ, զի մի́ ծանրացայց ամենեցուն ձեզ։

¹³ո́չ ետու հանգիստ հոգւոյ իմում. քանզի ո́չ գտի ես անդ զտիտոս զեղբայր իմ. այլ հրաժարեա́լ ՛ի նոցանէ՝ գնացի ՛ի մակեդովնիա։
¹⁴Այլ ա(ստուածո)յ շնորհքն որ յամ(ենայն)ի հռչակ հարկանէ զմէնջ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, եւ զհոտ գիտու(թ)ե(ան)ն իւրոյ յայտնի́ առնէ մեւք յամ(ենայն) տեղիս։
¹⁵զի հոտ անո́յշ եմք ք(րիստո)սի առ ա(ստուա)ծ՝ ՛ի մէջ փրկելոցն, եւ ՛ի մէջ կորուսելոցն.
¹⁶ոմանց հո́տ մահուանէ ՛ի մա́հ, եւ ոմանց հոտ կենդանու(թեն)է ՛ի կեանս. եւ առ այս՝ ո՞ բաւական իցէ։
¹⁷Ք(ան)զի ո́չ եմք իբրեւ զայլսն, որ վաճառական լինել բանին ա(ստուածո)յ. այլ իբրեւ ՛ի հաստատու(թեն)է՝, այլ իբրեւ յա(ստուածո)յ առաջի ա(ստուածո)յ, ՛ի ք(րիստո)ս խօսիմք։

¹Սկսանիմք այսուհետեւ վերստի́ն զանձինս ընծայեցուցանել. թէպէտ եւ ո́չ պիտոյ իցեն մեզ, որպէս ոմանց թո́ւղթք ընծայու(թ)ե(ան) առ ձեզ, կ(ա)մ ՛ի ձէնջ։
²Այլ թուղթք մեր դո́ւք էք՝ գրեալ ՛ի սիրտս մեր, ծանուցե́ալ եւ ընթերցեալ։ յամ(ենայն) մարդկանէ
³յայտնեալք, զի էք թուղթք ք(րիստո)սի, պաշտեցեալ ՛ի մէնջ. եւ գրեալ ո́չ մրով, այլ հոգւո́վն ա(ստուածո)յ կենդանւոյ. ո́չ ՛ի տախտա́կս քարեղէնս, այլ ՛ի տախտակս սրտի մարմնեղէնս։
⁴Յո́յս մի այսպիսի ունիմք ՛ի ձե́ռն ք(րիստո)սի առ ա(ստուա)ծ.
⁵իբր ո́չ եթէ անձա́մբ բաւակա́ն եմք խորհել ինչ իբրեւ ՛ի մէնջ. այլ բաւականութի(ւն)ն մեր՝ յա(ստուածո)յ է,

¹¹Զի եթէ որ խափանելո́ցն էր՝ այն փառօ́ք էր, որչափ եւս առաւել որ գալո́ցն է՝ փառօք իցէ։
¹²Եւ արդ՝ զի ունիմք այսպիսի յոյս, բազո́ւմ համարձակու(թեամ)բ վարեսցո́ւք.
¹³եւ ո́չ ո(ր)պ(էս) մովսէս արկանէր քող ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց, վ(ա)ս(ն) չհայելոյ որդւոցն ի(սրաէ)լի ՛ի վախճան խափանելոցն։
¹⁴Այլ կուրացան միտք ն(ո)ց(ա). քանզի մինչեւ ցայսօր ժամանակի, նո́յն քող ձգեալ կայ ՛ի վերայ ընթերցուածոց հին կտակարանացն. եւ ո́չ վերանայ, զի ք(րիստո)սիւ խափանելոց է։
¹⁵Այլ մինչեւ ցայսօր յորժամ ընթերնուն զմովսէս, նո́յն առագաստ կայ ՛ի վերայ սրտից ն(ո)ց(ա)։
¹⁶այլ յորժամ դարձցին առ տ(է)ր, ապա́ վերասցի առագաստն։

¹վասն այսորիկ ունիմք զպաշտօնս զայս, ո(ր)պ(էս) եւ գտաք զողորմու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ ձանձրանամք.
²այլ հրաժարեցա́ք ՛ի գաղտնեաց ամօթոյն. զի մի́ գնասցուք խորամանգու(թեամ)բ, եւ մի́ նենգեսցուք զբանն ա(ստուածո)յ. այլ յայտնութե(ան) ճշմարտութե(ա)ն ընծայեցուսցուք զանձինս մեր առ ամ(ենայն) միտս մարդկան առաջի ա(ստուածո)յ։
³Ապա թէ իցէ եւս ծածկեալ աւետարանն մեր, ՛ի մէջ կորուսելո́ցն է ծածկեալ.
⁴որոց աստուած աշխարհիս այսորիկ կուրացոյց զսիրտս անհաւատիցն, զի մի́ ծագեսցէ ՛ի ն(ո)ս(ա) լուսաւորու(թ)ի(ւն) աւետարանի փառացն ք(րիստո)սի. որ է պատկե́ր աներեւութին ա(ստուածո)յ։
⁵զի ո́չ եթէ զանձինս քարոզեմք, այլ զք(րիստո)ս յ(իսու)ս զտ(է)ր, եւ զմեզ ծառայս ձեզ վ(ա)ս(ն) ք(րիստո)սի։

¹²այսուհետեւ մահ ՛ի մեզ զօրանայ, եւ կեանք ՛ի ձե́զ։
¹³Արդ՝ ունիմք զնո́յն հոգի հաւատոց, ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. հաւատացի՝ վ(ա)ս(ն) որոյ եւ խօսեցայ։ եւ մեք հաւատամք՝ վ(ա)ս(ն) որոյ եւ խօսիմք իսկ։
¹⁴Զայս գիտեմք՝ եթէ որ յարոյցն զյ(իսու)ս, եւ զմեզ ընդ յ(իսու)սի յարուսցէ, եւ յանդիմա́ն կացուսցէ ձեւք հանդերձ։
¹⁵քանզի ամ(ենայն) ինչ վ(ա)ս(ն) ձե́ր է. զի շնորհք յաճախեալք ՛ի բազմաց գոհու(թեն)է անտի, առաւելեսցի́ն ՛ի փառս ա(ստուածո)յ։
¹⁶Վասն որոյ եւ ո́չ ձանձրանամք. այլ թէպէտ եւ արտաքին մարդս մեր ապականի, այլ ներքին մարդս մեր նորոգի́ օրըստօրէ.

¹Քանզի գիտեմք՝ զի եթէ երկրաւոր տաճար շինուածոյս մերոյ քակտեսցի, շինած յա(ստուածո)յ ունիմք, տաճար առանց ձեպագործի́ յաւիտենական՝ յերկինս։
²եւ ընդ այս տաղակամք. քանզի զբնակութի(ւն)ն երկնից փափագեմք զգենուլ.
³միայն թէ յորժամ զգենուցումքն, ո́չ մերկ գտանիցիմք։
⁴Քանզի որ եմք ընդ յարկա́ւս ընդ այսուիկ, տաղակա́մք ծանրացեալք. զի ո́չ կամիմք մերկանալ, այլ զայն ՛ի վերայ այսր զգենուլ. զի ընկղմեսցի́ մահկանացուս ՛ի կենաց անտի։
⁵Այլ որ յաջողէն մեզ ՛ի սոյն, ա(ստուա)ծ է. որ ետ մեզ զառհաւատչեա́յ հոգւոյն։
⁶Արդ՝ համարձակիմք յամ(ենայն) ժամ, եւ գիտեմք եթէ որչափ յամեմք ՛ի մարմնի աստ, օտարանա́մք ՛ի տ(եառ)նէ։

¹²Իբր ո́չ եթէ միւսանգամ զանձինս ինչ ընծայեցուցանեմք ձեզ, այլ պատճա́ռս տամք ձեզ պարծանաց վ(ա)ս(ն) մեր. զի ունիցիք առ այնոսիկ որ առ ա́չսն պարծիցին, եւ ո́չ սրտիւք։
¹³զի եթէ առանցա́ք ինչ, այն ա(ստուածո)յ է. եւ եթէ զգաստանամք, այն ձե́ր է։
¹⁴Զի սէ́րն ք(րիստո)սի ստիպէ զմեզ, քննե́լ զայս. զի եթէ մին փոխանակ ամենեցո́ւն մեռաւ, ապա ուրեմն ամենեքեա́ն մեռեալ էին.
¹⁵եւ ՛ի վերայ ամենեցուն մեռաւ, զի որ կենդանի́քն իցեն, մի́ անձանց իցեն կենդանիք, այլ ա́յնմ որ ՛ի վերայ նոցա́յն մեռաւ, եւ յարեաւ։
¹⁶Այսուհետեւ մեք ո́չ զոք գիտեմք մարմնով. զի թէպէտ եւ գիտէա́ք մարմնով զք(րիստո)ս, այլ արդ ո́չ եւս նո́յնպէս գիտեմք։

¹Գործակի́ց եմք ձեր՝ եւ աղաչեմք. մի́ ընդունայն զշնորհսն ա(ստուածո)յ ընդունել ձեզ։
²զի ՛ի ժամանակի ընդունելու(թ)ե(ան)՝ ասէ, լուայ քեզ, եւ յաւուր փրկութե(ան) օգնեցի́ քեզ։ Ահա́ւասիկ ժամանակ ընդունելի. ահա օ́ր փրկութե(ան)։
³մի́ եւ մի́ իւիք տայցէք պատճառս, զի մի́ արատեսցի պաշտօնն.
⁴այլ յամ(ենայն)ի ընծայեցուցէ́ք զանձինս ձեր իբրեւ զպաշտօնեա́յս ա(ստուածո)յ՝ համբերու(թեամ)բ բազմաւ, ՛ի նեղութի(ւն)ս, ՛ի վի́շտս, ՛ի չարչարա́նս,
⁵՛ի գանս, ՛ի բա́նտս, ՛ի խռովութի(ւն)ս, յաշխատութի(ւն)ս, ՛ի հսկմո́ւնս, ՛ի պահս,
⁶՛ի սրբու(թ)ե(ան), ՛ի գիտու(թ)ե(ան), յերկայնմտու(թ)ե(ան), ՛ի քաղցրութե(ան), ՛ի հոգի́ սուրբ, ՛ի սէ́ր առանց կեղծաւորութե(ան),

¹³արդ՝ զնոյն հատուցումն իբրեւ ը(ստ) որդեակս ունիմ. ընդարձակեցարո́ւք եւ դուք.
¹⁴եւ մի́ լինիք լծակիցք անհաւատից։ քանզի զի՞նչ հաղորդու(թ)ի(ւն) է արդարու(թ)ե(ան). ընդ անօրէնու(թ)ե(ան). եւ կամ զի՞նչ հաւասարու(թ)ի(ւն) է լուսոյ ընդ խաւարի.
¹⁵եւ կամ զի՞նչ միաբանու(թ)ի(ւն) է ք(րիստո)սի ընդ բելիարայ. կամ զի՞նչ բաժին կայ հաւատացելոյն ընդ անհաւատին.
¹⁶կամ զի՞նչ նմանութի(ւն) է տաճարի ա(ստուածո)յ՝ մեհենաց։ Ապաքէն դուք տաճար ա(ստուածո)յ կենդանւոյ էք. ո(ր)պ(էս) ասաց ա(ստուա)ծ, թէ բնակեցա́յց ՛ի ն(ո)ս(ա), եւ գնացից ՛ի ն(ո)ս(ա). եւ եղէց ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ, եւ ն(ո)ք(ա) եղիցին իմ ժողովուրդք։

¹Իսկ որովհետեւ զայս աւետիս ունիմք սի́րելիք, սրբեսցո́ւք զանձինս մեր յամ(ենայն) պղծութ(են)է մարմնոյ եւ հոգւոյ. կատարեսցո́ւք զսրբութի(ւն) ահի́ւն ա(ստուածո)յ։
²Տարա́յք մեզ, զի ո́չ ումեք մեղաք, եւ ո́չ զոք եղծաք, եւ ո́չ զոք զրկեցաք։
³Ո́չ եթէ ՛ի դատապարտութի(ւն) ինչ ասեմ. քանզի յառաջ իսկ ասացի, եթէ ՛ի սրտի մերում կայք՝ ՛ի կեա́լ եւ ՛ի մեռանե́լ ընդ ձեզ։
⁴Բազո́ւմ համարձակութի(ւն) է ինձ առ ձեզ. բազո́ւմ պարծանք են ինձ վ(ա)ս(ն) ձեր. լի եմ մխիթարու(թեամ)բ. առաւելեա́լ եմ ուրախութ(եամ)բ յամ(ենայն) նեղու(թ)ի(ւն)ս մեր։

⁹արդ ուրա́խ եմ, ո́չ զի տրտմիցիք՝ այլ զի յապաշխարութի(ւն) տրտմեցարուք. քանզի տրտմեցայք դուք ըստ ա(ստուածո)յ. զի մի́ իւիք զրկիցիք ՛ի մէնջ։
¹⁰Զի որ ըստ ա(ստուածո)յն տրտմութի(ւն) է, ապաշխարու(թ)ի(ւն) ՛ի փրկութի(ւն) առանց զղջանալո́յ գործէ. իսկ աշխարհի տրտմու(թ)ի(ւն)՝ մա́հ գործէ։
¹¹Արդ՝ նոյն իսկ որ ըստ ա(ստուածո)յն տրտմեցարուք, ո́րչափ ինչ փոյթ գործեաց ՛ի ձեզ, կամ աղերս, կամ սաստ, կամ երկեւղ. կամ անձուկ, կամ նախանձ, կամ վրէժխնդրու(թ)ի(ւն). քանզի յամ(ենայն)ի ընծայեցուցէք զանձինս ձեր՝ ս(ուր)բս լինել յիրիդ յայդմիկ։

¹⁵Նա՝ եւ գութք նորա առաւե́լ եւս են ՛ի ձեզ. քանզի յիշեցուցանէր մեզ զամենեցուն զձեր հնազանդու(թ)ի(ւն). թէ ո(ր)պ(էս) ահի́ւ եւ դողութ(եամ)բ ընկալարուք զնա։
¹⁶Եւ արդ ուրա́խ եմ, զի յամ(ենայն)ի համարձա́կ եմ առ ձեզ։

¹Ցուցանեմ ձեզ ե́ղբարք զշնորհսն ա(ստուածո)յ, որ տուեալ են եկեղեցեացն մակեդովնացւոց.
²զի մեծա́ւ հանդիսիւ նեղու(թ)ե(ան)՝ առաւելու(թ)ի(ւն) խնդութե(ա)ն նոցա, եւ ծանր աղքատութի(ւն)ն ն(ո)ց(ա) առաւե́լ եղեւ ՛ի մեծութի(ւն) առատու(թ)ե(ան) նոցա։
³զի ըստ կարի ն(ո)ց(ա) վկայեմ, եւ աւելի́ քան զկար.
⁴ինքնակա́մ բ(ա)զ(ու)մ աղաչանօք աղաչէին զշնորհսն, եւ զհաղորդու(թ)ի(ւն) պաշտամանն որ ՛ի սուրբսն՝ տա́լ ցմեզ։
⁵Ո́չ որչափ ա́կն ունէաք, այլ եւ զանձինս եւս ետուն, նախ՝ տ(եառ)ն եւ ապա մե́զ կամօքն ա(ստուածո)յ.
⁶աղաչել զտիտոս, զի ո(ր)պ(էս) սկսաւն յառաջագոյն, նոյնպէս եւ կատարեսցէ́ ՛ի ձեզ եւ զա́յդ եւս շնորհս։

¹²զի եթէ յօժարու(թ)ի(ւն)ն առաջի կայ, ըստ գոյին ընդունելի է, եւ ո́չ եթէ ըստ չգոյին։
¹³Զի ո́չ եթէ այլոց հանգիստ կամիցիմ, եւ ձեզ նեղութի(ւն)։
¹⁴այլ հաւասարու(թեամ)բ յայժմու ժամանակիս, ձեր առաւելու(թ)ի(ւն)դ ՛ի նոցա́ պակասու(թ)ի(ւն)ն. զի եւ ն(ո)ց(ա) առաւելութի(ւն)ն եղիցի ՛ի ձերո́ւմ պակասութե(ան)դ. զի եղիցի հաւասարութի(ւն), ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է.
¹⁵թէ որ բազո́ւմն առ՝ ո́չ առաւելաւ. եւ որ սակաւն՝ ո́չ նուազեցաւ։
¹⁶Բայց շնորհք ա(ստուածո)յ՝ որ արկ զնո́յն փոյթ վ(ա)ս(ն) ձեր ՛ի սիրտ տիտոսի.
¹⁷զի զաղաչա́նսն ընկալաւ, եւ փութացաւ յօժարագո́յնս դիմեաց գա́լ առ ձեզ։

²³Բայց եթէ վ(ա)ս(ն) տիտոսի ինչ բանք են, ի́մ հաւասար է, եւ ձեր գործակից։ եւ եթէ եղբարք մեր առաքեալքն եկեղեցւոյ, եւ փա́ռք ք(րիստո)սի։
²⁴Եւ արդ՝ զհանդէս սիրո́յ ձերոյ՝ եւ զմերոյ պարծանաց վասն ձեր. ՛ի դոսա́ ցուցչի́ք յանդիման ամենայն եկեղեցեաց։

¹Այլ վասն պաշտամանն որ ՛ի սուրբսն է, աւելի́ է ինձ եւ գրել առ ձեզ։
²զի գիտեմ զյօժրութի(ւն) ձեր, զոր վ(ա)ս(ն) ձեր պարծեցեալ եմ ՛ի մեջ մակեդովնացւոցն, թէ աքայեցիքն ՛ի հերո́ւն հետէ պատրաստ են. եւ ձեր նախանձն զբազո́ւմս յորդորեաց։
³եւ առաքեցաք զեղբարսն, զի մի́ պարծանքն մեր որ վ(ա)ս(ն) ձեր՝ ընդունայն լինիցի ՛ի մասինդ յայդմիկ։ այլ ո(ր)պ(էս) ասէի իսկ, պատրաստագոյնք գտանիջի́ք.
⁴գուցէ́ յորժամ գայցեն ընդ մեզ մակեդովնացիքն, եւ գտանիցեն զձեզ անպատրա́ստս, եւ ամաչեսցուք մեք. զի մի́ ասասցուք՝ թէ դուք, ՛ի մասինդ յայդմիկ պարծանաց։

⁸Այլ կարօ́ղ է ա(ստուա)ծ զամ(ենայն) շնորհս առաւելուլ ՛ի ձեզ. զի յամենայնի յամ(ենայն) ժամ զամ(ենայն) բաւականութի(ւն) ընկալեալ, առաւելուցո́ւք յամ(ենայն) գործս բարութե(ան),
⁹ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. սփռեաց եւ ետ տնանկաց՝ արդարութի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնա́յ յաւիտեան։
¹⁰Այլ այն որ պարգեւէ սերմն սերմանահանաց՝ եւ հաց ՛ի կերակուր, պարգեւեսցէ́ եւ բազմացուսցէ զսերմանիս ձեր, եւ աճեցուսցէ́ զարդիւնս արդարու(թ)ե(ան) ձերոյ.
¹¹յամ(ենայն)ի́ մեծացեալք ամ(ենայն) առատու(թեամ)բ, որ յօրինէն մեւք գոհութի(ւն) ա(ստուածո)յ։

¹Այլ ես իսկ պաւղոս աղաչե́մ զձեզ հեղութ(եամ)բ եւ հանդարտու(թեամ)բն ք(րիստո)սի, որ յանդիման ձեզ իբրեւ տառապեա́լ մի եմ ՛ի միջի ձերում. բայց ՛ի հեռո́ւստ համարձակիմ առ ձեզ։
²Աղաչեմ, զի մի́ ՛ի մօտո́յ եւ եթ համարձակիցի́մ վստահու(թեամ)բ. կամ համարիցիմ յանդգնե́լ ՛ի վերայ ոմանց, որ կարծեն զմէնջ եթէ ըստ մարմնո́յ գնայցեմք։
³զի թէպէտ եւ մարմնով գնամք, այլ ո́չ եթէ ըստ մարմնո́յ զինուորիմք։
⁴Զի զէն զինուորութե(ան) մերոյ ո́չ է մարմնաւոր, այլ զօրաւո́ր յա(ստուածո)յ, առ ՛ի քակելո́յ զամուրս. զխորհուրդս քակե́մք,
⁵եւ զամ(ենայն) բարձրու(թ)ի(ւն) հպարտացեալ ՛ի վերայ գիտութե(ա)ն ա(ստուածո)յ. եւ գերեմք զամ(ենայն) միտս ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) ք(րիստո)սի.

¹¹զա́յս խորհեսցի այնպիսին, զի որպիսի́ք եմք բանի́ւք թղթո́ցդ ՛ի հեռուստ, նո́յնպիսիք եւ ՛ի մօտոյ արդեա́մբք։
¹²Քանզի ո́չ իշխեմք կշռե́լ եւ հաւասարե́լ զանձինս մեր ոմանց, որ զանձինս իւրեանց ձե́զ ընծայեցուցանեն. այլ անձա́մբ յանձինս՝ զանձինս չափեն եւ ՛ի կշռել անձա́մբ յանձինս, ո́չ առնուն ՛ի միտ։
¹³Այլ մեք ո́չ եթէ յանչա́փս ինչ պարծեսցուք. այլ ըստ չափո́յ կանոնին. զոր բաժանեա́ց մեզ ա(ստուա)ծ չափով՝ հասանել մինչեւ առ ձեզ։
¹⁴իբր ո́չ եթէ հասու ինչ չիցե́մք ՛ի ձեզ, եւ ձկտեցուցանիցե́մք զանձինս. քանզի մինչեւ առ ձե́զ հասաք աւետարանա́ւն ք(րիստո)սի։

¹Լա́ւ էր եթէ ներէի́ք փոքր մի եւ իմում անզգամութե(ան)ս. այլ եւ անսացէ́ք իսկ։
²նախանձեցուցանե́մ զձեզ ՛ի նախանձն ա(ստուածո)յ. զի խօսեցայց զձեզ ա́ռն միում, իբրեւ զկո́յս մի ս(ուր)բ՝ յանդիմա́ն կացուցանել ք(րիստո)սի։
³Բայց երկնչիմ, գուցէ́ ո(ր)պ(էս) օ́ձն խաբեաց զեւա խորամանգու(թեա́մ)բ իւրով՝ ապականեսցի́ն միտք ձեր ՛ի միամտու(թեն)էն որ ՛ի ք(րիստո)ս։
⁴զի եթէ որ գալոցն իցէ ա́յլ ք(րիստո)ս քարոզիցէ́ զոր մեքն ո́չ քարոզեցաք, կամ ոգի ոտա́ր առնուցուք՝ զոր ո́չ առէք, կամ աւետարան օտա́ր՝ զոր ո́չ ընկալարուք, բարւո́ք անսայիք ն(ո)ց(ա)։
⁵Բայց ես ա́յսպէս համարիմ, թէ ո́չինչ իւիք պակաս իցեմ քան զլա́ւ առաքեալսն։

¹¹Ընդէ՞ր. իբրու թէ ո՞չ սիրիցեմ զձեզ. զայն ա(ստուա)ծ գիտէ.
¹²զոր առնեմն՝ եւ արարից. զի հատի́ց զպատճառս ա́յնոցիկ՝ որ զպատճա́ռսն կամիցին. զի որով պարծինն, եւ նոքա́ իբրեւ զմեղ գտանիցին։
¹³Զի այնպիսիքն սո́ւտ առաքեալք, մշա́կք նենգաւո́րք, կերպարանին ՛ի կերպարանս առաքելոց ք(րիստո)սի։
¹⁴եւ չե́ն ինչ զարմանք. քանզի եւ ինքն սատանայ կերպարանի ՛ի հրեշտա́կ լուսոյ.
¹⁵եւ ո́չինչ է մեծ՝ թէ եւ պաշտօնեայք ն(ո)ր(ա) կերպարանին իբրեւ զպաշտօնեա́յք արդարու(թ)ե(ան). որոց կատարածն եղիցի ըստ գործո́ց իւրեանց։
¹⁶Դարձեա́լ ասեմ. մի ոք համարեսցի զիս անզգամ. ապա թէ ոչ, գոնէ՝ իբրեւ զանզգամ ընկալարուք զիս, զի եւ ե́ս փո́քր մի ինչ պարծեցայց։

²³պաշտօնեայք ք(րիստո)սի՞ իցեն, յանդգնագո́յնս ասացից՝ թէ առաւե́լ եւս ես։ եթէ վաստակօք՝ առաւե́լ, եթէ գանիւք՝ եւս առաւել, եթէ բանտիւ՝ աւելի́ քան զն(ո)ս(ա), եթէ մահուամբք՝ բազո́ւմ անգամ։
²⁴՛ի հրէից, հնգիցս՝ քառասո́ւն միով պակա́ս արբի.
²⁵երիցս ձաղկեցայ. միանգամ քարկո́ծ եղէ. երի́ցս նաւակոծ եղէ. զտի́ւ եւ զգիշեր յանդո́ւնդս տառապեցայ.
²⁶՛ի ճանապա́րհս բ(ա)զ(ու)մ անգամ։ Վի́շտս ՛ի գետոց, վի́շտս յաւազակաց, վի́շտս յազգէ, վիշտս ՛ի հեթանոսաց, վի́շտս ՛ի քաղաքի, վի́շտս յանապատի, վի́շտս ՛ի ծովու, վի́շտս ՛ի սուտ եղբարց։
²⁷՛ի ջա́նս՝ եւ ՛ի վաստակս. ՛ի տքնութի(ւն)ս բ(ա)զ(ու)մ անգամ, ՛ի քա́ղց՝ եւ ՛ի ծարաւ. ՛ի պա́հս բազո́ւմ անգամ. ՛ի ցո́ւրտ եւ ՛ի մերկութե(ան)։

¹Արդ պարծե́լ ինչ պարտ իցէ. այլ օգնէ ինչ ո́չ։ Բայց եկից ՛ի տեսի́լս եւ յայտնութի́(ւն)ս տ(եառ)ն։
²գիտեմ այր մի ՛ի ք(րիստո)ս յառա́ջ քան զչորեքտասան ամ. եթէ մարմնով՝ ո́չ գիտեմ, եւ եթէ առա́նց մարմնոյ՝ ո́չ գիտեմ, ա(ստուա)ծ գիտէ. յափշտակեա́լ զայնպիսին մինչեւ յերրորդ երկնից։
³եւ դիտե́մ զայնպիսի այր. եթէ մարմնով՝ եւ եթէ առա́նց մարմնոյ՝ ո́չ գիտեմ. ա(ստուա)ծ գիտէ,
⁴զի յափշտակեցաւ ՛ի դրախտն. եւ լուաւ բա́նս անճառս, զոր ո́չ է պարտ մարդոյ խօսել։
⁵Վասն այնպիսւո́յն պարծեցայց. այլ վ(ա)ս(ն) անձին ինչ ո́չ պարծեցայց. բա́յց եթէ ՛ի տկարու(թ)ի(ւն)ս։

¹⁰Վասն որոյ հաճեա́լ եմ ընդ տկարու(թ)ի(ւն)ս, ընդ թշնամա́նս, ընդ վի́շտս, ընդ հալածա́նս, եւ ընդ նեղութի́(ւն)ս վ(ա)ս(ն) ք(րիստո)սի. զի յորժամ տկարանամ, յա́յն ժամ զօրանամ։
¹¹Եղէ անզգամ, քանզի դո́ւք ստիպեցէք. զի ինձ պարտ էր ՛ի ձենջ վկայութի(ւն) առնուլ, թէ ոչի́նչ պակաս գտայ քան զլա́ւ առաքեալսն. զի թէպէտ եւ ես ոչինչ եմ.
¹²սակայն նշանք առաքելո́յ գործեցան ՛ի ձեզ, ամ(ենայն) համբերութ(եամ)բ, նշանօք եւ արուեստիւք՝ եւ զօրութ(եամ)բք։
¹³եւ արդ զի՞նչ իցէ, որո՞վ պակաս գտայք քան զայլ եկեղեցիս. բայց եթէ այնու, զի ես զձեզ ո́չ ձանձրացուցի. շնորհեցէ́ք ինձ զվնասդ զայդ։

¹⁹Դարձեալ՝ համարիցիք եթէ յողո́ք անկեալ ինչ ձեզ աղերսիցե՞մք. առաջի ա(ստուածո)յ ՛ի ք(րիստո)ս խօսիմք, զի ամ(ենայն) ինչ սի́րելիք վ(ա)ս(ն) ձերո́յ շինու(թ)ե(ան) է։
²⁰այլ երկնչիմ, գուցէ́ եկեալ՝ ոչ որպիսիս կամիցիմն գտանիցե́մ զձեզ, եւ ես՝ գտանիցի́մ ձեզ՝ ո(ր)պ(էս) եւ դո́ւք ո́չ կամիցիք։ Գուցէ դարձեալ՝ հե́ռ, նախանձ, սրտմտութի(ւն)ք, գրգռու(թ)ի(ւն)ք, չարախօսութի(ւն)ք, քսութի(ւն)ք, հպարտու(թ)ի(ւն)ք, ամբարտաւանութի(ւն)ք, խռովութի(ւն)ք։
²¹Գուցէ դարձեալ յորժամ գայցեմ՝ նկո́ւն ինչ առնիցէ զիս ա(ստուա)ծ իմ առ ձեզ. եւ սո́ւգ առնուցում վասն բազմաց յառաջագոյն մեղուցելոց, եւ ո́չ ապաշխարելոց՝ ՛ի վերայ պղծութե(ան), եւ պոռնկութե(ան), եւ գիջութեան՝ զոր գործեցին։

¹Այս երիցս անգամ գամ առ ձեզ. զի ՛ի բերանոյ երկո́ւց եւ երի́ց վկայից հաստատեսցի ամ(ենայն) բան։
²յառա́ջ ասացի, եւ դարձեալ կանխա́ւ ասեմ, յանդիման երկի́ցս անգամ. եւ այժմ ՛ի բացո́ւստ գրեմ յառաջագոյն յանցուցելո́ցն՝ եւ այլո́ցն ամենեցուն. զի եթէ եկի́ց դարձեալ՝ ո́չ խնայեցից։
³Եթէ զփո́րձ ինչ խնդրէք զք(րիստո)սի, որ ինե́ւս ընդ ձե́զ խօսի. որ հզօրացեա́լն է ՛ի ձեզ, եւ ո́չ տկարացեալ։
⁴զի թէպէտ եւ խաչեցաւ ՛ի մերմէ́ տկարու(թեն)է, այլ կենդանի́ է զօրութ(եամ)բն ա(ստուածո)յ։ եւ մեք տէպէտ եւ տկարանայցե́մք վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա), այլ կենդանի́ լիցուք ընդ նմա զօրութ(եամ)բն ա(ստուածո)յ։

¹⁰վասն ա́յնորիկ զայս ՛ի հեռո́ւստ գրեմ. զի մի́ յորժամ եկից՝ սաստկութ(եամ)բ վարեցայց՝ ըստ իշխանութե(ան)ս, զոր ե́տ ինձ տ(է)ր ՛ի շինել՝ եւ ո́չ ՛ի քակել։
¹¹Այսուհետեւ ե́ղբարք, ո́ղջ լերուք, հաստատո́ւն կացէք, մխիթարեցարո́ւք, միաբան լերուք, խաղաղութի(ւն) արարէք. եւ ա(ստուա)ծ խաղաղութե(ան) եւ սիրոյ՝ եղիցի ընդ ձեզ։
¹²Ողջո́յն տուք միմեանց ՛ի համբոյր սրբու(թ)ե(ան)։
¹³Ողջոյն տան ձեզ սո́ւրբք ամ(ենայն)։
¹⁴Շնո́րհք տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, եւ սէրն ա(ստուածո)յ, եւ հաղորդութի(ւն) հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ, ընդ ձեզ ամենեսին, ա́մէն։